EDUCATION INTERNATIONAL BELGIUM (EIB) Jaarverslag 2011
EIB-bestuursleden op bezoek in het weeshuis van Ramu-Ramkot in 2011
Onderwijs is geen voorrecht, maar een recht. Education International Belgium VZW Zwartkloosterstraat 66 – 2800 Mechelen.
[email protected] www.education-international.be Bankrekening: BE69-4100-6555-8178 BIC: KREDBEBB
JAARVERSLAG 2011 - INHOUDSTAFEL Voorwoord
Education international, Belgium (vzw) Doelstellingen Sponsoring Projectgebied & Doelgroep Projecten
De Leefomstandigheden van meisjes in Bangladesh Leefomgeving Gezondheid en Voeding Maatschappij Veiligheid Ontwikkelingskansen van meisjes Onderwijs
EIB-studiebeurzenprogramma’s Het “Jagat Jyoti Children Welfare Home (JJCWH) Bijscholingsprogramma’s leerkrachten en opvoeders Het EIB-project lagere school in Ramkot, Ramu Onze aanpak aftoetsen bij de lerarenopleiding van Cox’s Bazar
Memorial Christian Hospital (MCH) Studiebeurzen opleiding verpleegster, laborant, paramedici, vroedvrouw Hulpfonds levensnoodzakelijke medische interventies Steun aan het Hearth House”
De “Baptist Mission Integrated School” (BMIS)
Aandachtspunten in onze (onderwijs)programma’s Engels als 2de taal Ontwikkeling van persoonlijkheid en individueel denkvermogen Sport Zelfverdediging: Karate-do & Taekwon-do Culturele activiteiten
Partners & Sensibiliseringsacties Pivolté Steungroep EIB Stichting steun meisjes, Bangladesh Stichting Antoon Spinoy Educaid.be Sponsortocht De Klare Bron & De Grasmus
Bijlage: Handvest E.I.B.
Het activiteitenrapport 2011 weerspiegelt het 16 de werkingsjaar van onze organisatie Education International, Belgium vzw (EIB). EIB werd opgericht op 6 december 1995 en we werken sinds 1996 in Bangladesh. Dat eerste jaar was het behelpen en improviseren: we hadden alleen de oprichter van EIB ter plaatse maar verder hadden we niets: geen huis, geen opgeleide leraren (we kregen enkel hulp van een hindoevrouw die nooit les had gegeven), geen school (we gaven les op het strand), geen bankrekening, geen computer… Maar we hadden wel een handvol kleine straatarme, verwaarloosde, hongerige kinderen en een beetje geld (donaties van personen uit België). Nu, 16 jaar later hebben we met een team van professioneel leraren en opvoeders (waaronder eigen Belgische EIB-onderwijsexperts die o.a. Bengalese leraren trainen) meer dan vijfhonderd meisjes leren lezen en schrijven. We geven studiebeurzen vanaf de lagere school tot de universiteit. Dit is nog steeds de hoofdactiviteit van EIB. Toch doen we meer. Via een fonds voor urgente medische ingrepen hebben we ook in 2011 kleine kinderen, meisjes en vrouwen letterlijk het leven kunnen redden. Sinds 2008 werden meisjes verbonden aan het JJCWH (het weeshuis vlakbij Ramu) in ons programma opgenomen, en sinds 2009 zijn we ook met een studiebeurzenprogramma begonnen voor blinde meisjes in Dhaka. Verschillende van onze studentes hebben reeds, via een opleiding als laborante en verpleegster, een goede baan gevonden. Andere EIB-studentes verdienen een zakcentje bij door o.a. bijles Engels te geven. In 2010 behaalde onze studente Hazera Khanam de “Master degree International Relations” aan een Britse universiteit in Londen. Als je dan weet dat dit kind in 1993, uitgehongerd op de straat in Cox’s Bazar werd gevonden, dan besef je pas wat een belangrijke weg deze kinderen gedurende de laatste 16 jaar hebben afgelegd. Door kansen op onderwijs te bieden helpt EIB in de strijd tegen armoede, uitbuiting, discriminatie, kinderhuwelijk, en kinderhandel. In 2011 is een belangrijke stap gezet in de reorganisatie én de uitbreiding van de activiteiten van E.I.B. in Bangladesh. Studiebeurzen aan meisjes in Cox’ Bazar werden gegroepeerd in het weeshuis JJCWH in Ramu-Ramkot. Anderzijds werd een Memorandum of Understanding ondertekend over het oprichten van een eigen lagere school, verbonden aan het weeshuis JJCWH. Het doel is onderwijs in relatief kleine klassen aan te bieden dat aangepast is aan de specifieke noden van de kinderen van minderheden in het weeshuis én van de buurt. Het eerste leerjaar ging van start op 6 februari 2012. De toestand in Bangladesh evolueert langzaam. Er worden inspanningen geleverd om het land (één van de armste landen ter wereld) te ontwikkelen, maar er blijft nog een zeer lange weg te gaan. Religieus fanatisme en eeuwenoude tradities zijn een barrière voor een meisje om zich te kunnen ontwikkelen tot een zelfstandig vrouw. Vooral in traditionele milieus is schoolgaan voor een meisje nog steeds taboe en worden meisjes op te jonge leeftijd uitgehuwelijkt. Politieke tegenstellingen en wijdverspreide corruptie zijn mede oorzaak van de armoede waaronder Bangladesh gebukt gaat. Volgens het National Report: Bangladesh van Unicef (2010) leeft 46 percent van de kinderen onder de leeftijd van 18 jaar in armoede. Het onderwijssysteem is verouderd en leraren blijven onvoldoende opgeleid. In 2010 keurde de overheid een ambitieus programma van onderwijsvernieuwing “New Education Policy” goed. De uitvoering ervan laat op zich wachten bij gebrek aan middelen. Dank zij de hulp van vrijwilligers en van gemotiveerde donors hebben wij onze taak kunnen uitvoeren. Lutgarde Adriaensens, voorzitter Hugo Van Droogenbroeck, secretaris
Education International, Belgium VZW (EIB) De statuten van de VZW verschenen in het Belgisch Staatsblad van 22/2/1996.
De maatschappelijke zetel is in Mechelen gevestigd. De VZW is werkzaam in Bangladesh, ontwikkelingsland volgens de criteria van het CAD van de OESO en draagt bij tot structurele en duurzame ontwikkeling. De VZW wordt geleid door vrijwilligers.
Doelstellingen
Het EIB-logo in Bangladesh
EIB is een pluralistische organisatie en werkt volledig onafhankelijk van elke politieke, religieuze of ideologische macht. Het onderwijsprogramma van EIB kadert in een mensenrechtenprogramma, actief betrokken in de implementatie en bescherming van de Rechten van het Kind en de Rechten van de Vrouw. (Zie Handvest EIB in bijlage). Onderwijs redt mensenlevens en is de sleutel voor de ontwikkeling van elke natie. Onderwijs beschermt arme meisjes tegen armoede, onrecht, kinderhuwelijk, kinderprostitutie, discriminatie, uitbuiting, onbegrip en bijgeloof. Door middel van onderwijs kan een meisjes ontsnappen uit die vicieuze cirkel van armoede en haar plaats in de maatschappij opnemen als productieve,
onafhankelijke en zelfstandige vrouw met gelijke rechten en kansen. Het is onze overtuiging dat onderwijs geen voorrecht is, maar een recht, ook voor meisjes!
Het EIB- team De Raad van Bestuur v.l.n.r. : Lutgarde (Lut) Adriaensens (voorzitter), bestuurder sinds 2008, Hugo Van Droogenbroeck (secretaris), Sumi Farzana Baker, Kristof Gevers (penningmeester), bestuurders sinds 2010, Karl Lambreghts (bestuurder sinds 2011). Team vaste medewerkers: Rina Barbier, Linda Dave, Mark Talboom, Rita Marivoet. Sponsors en donateurs: EIB verzamelt fondsen in België en via een partner in Nederland bij privé personen, service clubs, scholen, organisaties en bedrijven. De 2.000 donateurs ontvangen vier keer per jaar een nieuwsbrief (bijgevoegd). In 2011 werd zo voor 34.927,92 euro steun ingezameld.
Projectgebied en doelgroep Al onze (wees)meisjes worden geselecteerd uit kansarme families. Ofwel hebben ze geen vader en/of moeder meer, ofwel is de vader of moeder gehandicapt of te ziek om te werken.
De meisjes komen uit verschillende sloppenwijken en afgelegen dorpen in en rond Cox’s Bazar. Dit gebied telt meer dan een half miljoen inwoners en is een van de meest achtergebleven en onderontwikkelde gebieden van Bangladesh. Volgens UNICEF heeft de regio het hoogste percentage analfabeten in het land. Cox’s Bazar staat niet enkel bekend als Een sloppenwijk in Cox’s Bazar ‘the tourist spot’ voor de Bengalesen, maar het volledige kustgebied is ook berucht omwille van desastreuze cyclonen en omwille van (wapen)smokkel en mensenhandel. Sinds 2008 werkt EIB samen met het weeshuis Jagat Jyoti Children Welfare Home (JJCWH) te Ramu-Ramkot, gelegen in het district Cox’s Bazar. Het weeshuis vangt kinderen op uit het district Cox’ Bazar én kinderen afkomstig van verschillende etnische minderheden uit Chittagong Hill Tract (CHT), een uitgebreid gebied dat aan Ramu grenst.
Op bezoek bij Mro-minderheden in Thanchi Chittagon
Er leven verschillende etnische minderheden, die een eigen taal spreken, meestal zonder schrift en die Boeddhisme, Hindoeïsme of een natuurgodsdienst (animisme) belijden.
De bergachtige streek is weinig bevolkt. Ze leven op gespannen voet met Bengaals sprekende Mosliminwijkelingen uit de overbevolkte delen van Bangladesh. Het schoolsysteem is er op het Bengaalse leest geschoeid en weinig ontwikkeld.
Projecten Onze activiteiten omvatten verschillend projecten, waarbij het accent van de activiteit steeds wordt aangepast aan de behoefte (extra-begeleiding aan studenten met een leerachterstand, training van leraren, onderwijs voor blinde kinderen, gezondheid...). Elk van deze projecten heeft een specifieke verantwoordelijke ‘on the spot’ in Bangladesh. Het overkoepelend management van alle EIB-projecten is in de handen van de EIB Raad van Bestuur. Onderwijs en het toekennen van gratis studiebeurzen blijven de rode draad door alle onze EIBactiviteiten en projecten. Wegens het ontbreken van goed (hoger) onderwijs en professioneel geschoolde leraren in CxB (er zijn geen universiteiten in het CxB-gebied), krijgen onze meisjes de kans om verder te studeren buiten CxB (zoals in Chittagong of Dhaka).
De leefomstandigheden van kansarme meisjes in Bangladesh
Leefomgeving Bangladesh is een van de meest overbevolkte landen ter wereld met het hoogste aantal landloze mensen. Sommige van onze studentes komen arme buurten in de omgeving van Cox’s Bazar, waar geen wegen zijn, geen elektriciteit en geen communicatiemiddelen. Andere studenten die in het
weeshuis JJCWH verblijven zijn afkomstig van minderheden uit de Chittagong Hill tracts, de minst ontwikkelde streek van Bangladesh. De meeste gezinnen wonen op een stuk illegaal land waarop ze een bamboehutje of kleihuisje hebben gebouwd of huren een paar kamers in een illegaal opgetrokken krot. Agressieve ontbossing en hevige regenval zorgen voor modderverschuivingen in de heuvelachtige streek, waarbij steeds dodelijke slachtoffers vallen. Het gebruik van afval om open kookvuurtjes te maken of zichzelf warm te houden in de winter resulteert in een irriterende rookpollutie. De meeste kinderen en volwassenen lijden aan astma en problemen met de longen en luchtwegen. Er is geen adequate riolering. Er is geen vuilnisophaaldienst en elektriciteit wordt illegaal afgetapt van de hoofdlijnen. Sanitair is amper aanwezig. De meeste latrines zijn open putten, of mensen doen hun behoefte achter huizen of struiken, wat vooral in het regenseizoen, wanneer de krottenwijken onderlopen, resulteert in een levensgevaarlijke smerigheid. Er is beslist onvoldoende veilig drinkwater (veel mensen moeten hun drinkwater kopen) - en de meeste waterputten (met handpompen) zijn niet voldoende diep gegraven, staan vlak naast een open latrine ofwel vlakbij of letterlijk op een illegale stortplaats. Er zijn geen speelpleinen of sportvelden en kinderen spelen of sporten waar ze plaats vinden: op bouwterreinen (naast bouwputten en levensgevaarlijke bouwmaterialen), op illegale stortplaatsen, op de wegen en straten, naast waterputten en vijvers, kapotte elektriciteitskasten en loshangende elektriciteitskabels.
Gezondheid en voeding Verder zijn problemen aan longen en ademhalingswegen een andere belangrijke doodsoorzaak. Op de 3de plaats komt diarree malaria en knokkelkoorts. Naast ernstige ondervoeding (resulterend in o.a. groeistoornissen) en acuut gebrek aan vitamines en calciumgebrek (het aantal gevallen van rachitis ligt abnormaal hoog in de regio), komen de volgende ziektes veelvuldig voor: bronchitis, longontsteking en astma, cholera, shigella en salmonella, schurft en allerhande huidinfecties, seksueel overdraagbare ziektes (20% van de mannelijke bevolking in de krottenwijken zou aan syfilis of gonorroe lijden), malaria en dengue, hepatitis, mazelen en pokken, tuberculose, hartstoornissen en polio. We hadden zelfs kinderen in ons programma die aan lepra leden (er is inderdaad nog veel lepra in Bangladesh). Kinderen in Bangladesh sterven echter vooral door ongevallen. Omdat de voedingswaarde van de maaltijden absoluut onvoldoende is, blijven kinderen acuut ondervoed en verstoken van noodzakelijke calorieën, mineralen en vitamines, essentieel om gezond op te groeien. Met de recente economische crisis zijn o.a. de voedselprijzen in Bangladesh bijna verdubbeld.
Maatschappij Werkloosheid, armoede, prostitutie, drug -en alcoholverslaving (en drughandel), maar ook het vasthouden aan eeuwenoude tradities (zoals het dagenlang opsluiten van een meisje die haar eerste menstruatie heeft), bijgeloof (de voorkeur voor een zoon), discriminatie (een meisje hoeft niet naar school), en religieus extremisme (een meisje is ondergeschikt aan een man), vormen de leefomgeving
van opgroeiende meisjes, en zorgen voor veel frustratie en trauma’s, en onveiligheid in hun directe leefomgeving. Geboorteregistratie is niet verplicht in Bangladesh (waardoor kinderen niet eens officieel bestaan), en huwelijksregistratie wordt nauwelijks toegepast. De meeste vrouwen zijn analfabeet, kennen hun rechten niet, jonge meisjes zijn te bang om een – voor hen gekozen - huwelijkspartner te weigeren (omdat ze daardoor hun familie tot schande brengen). Corrupte ambtenaren vragen veel geld om een huwelijk te registreren, en vaak wordt de leeftijd van jonge kinderen die verplicht uitgehuwelijkt worden, als ouder dan 18 opgegeven. Het is eenvoudig voor een Verstoten vrouwen die langs de weg liggen, en daar meestal sterven, zijn een echtgenoot om vrouw en ‘normaal’ beeld in de straatbeeld van Bangladesh kinderen naar willekeur letterlijk aan de deur te zetten (zelf de geboorte van een dochter – volgens traditie en bijgeloof, de fout van de vrouw, is een goede en begrijpbare reden om van een vrouw te scheiden). De Bengalese (Moslim) maatschappij wordt gedomineerd door mannen die gesteund door eeuwenoude tradities in combinatie met religieus fanatisme (en dit geldt zowel voor hindoes, moslims, als Christenen in Bangladesh), volledige macht claimen over hun vrouw(en) en familie, geen tegenspraak dulden en zich weinig aantrekken van de officiële letter van de wet i.v.m. de rechten van vrouwen en kinderen.
Veiligheid Het is duidelijk dat in een dergelijke leefomgeving weinig veiligheid is, vooral voor een opgroeiend (vaderloos) (puber)meisje. ‘Mastaans’ (locale maffia), die het dagelijks leven van zowat iedereen in de sloppenwijken (en daarbuiten) controleren, voeren orders uit van bepaalde locale politieke figuren of grootgrondbezitters, waarvoor ze geld en bescherming krijgen. Ze zijn rechtstreeks betrokken in talloze vormen Vrouwen in Bangladesh, worden vaak, ‘als straf’ of ‘uit van criminaliteit zoals mensenhandel (vooral wraak’ door mannen met een bijtend zuur, zwaar kinderhandel), drugssmokkel, prostitutie, het verminkt. Ook kinderen worden daarbij niet ontzien. eisen van tolgelden en afpersing, of het stelen van land en vee. Organisaties kunnen vaak niet in de krottenwijken werken zonder daarvoor eerst een ‘toelating’ of ‘bescherming’ te kopen van de locale maffia. Je moet zelfs aan deze mastaans betalen om het ziekenhuis binnen te ‘mogen’...
Ontwikkelingskansen van meisjes Investeren in een dochter of onderwijs voor meisjes wordt niet als belangrijk aanzien omdat het kind toch het huis zal verlaten na haar huwelijk, en zal intrekken bij haar echtgenoot en voor zijn familie zal moeten zorgen. Zij kan alleen haar eigen ouders en familie terugzien wanneer ze daarvoor de toelating krijgt van haar man. Armoede en afwezigheid van een vader of echtgenoot, zijn de hoofdredenen voor meisjes of vrouwen om buitenshuis een baan te moeten zoeken. Wanneer een moeder een job heeft, is het een van de dochters die verantwoordelijk zal worden gesteld voor het huishouden en de opvoeding van de overige jongere kinderen, waardoor er vanzelfsprekend geen tijd overblijft om verder te studeren. Kinderen moeten vaak meehelpen om het familie inkomen leefbaar te maken en meisjes van straatarme gezinnen zonder vader lopen kans om op erg jonge leeftijd te worden weggegeven aan rijke families als ‘maid servant’ (een soort Assepoes zonder rechten, verantwoordelijk voor alle werk in het huis van haar eigenaar waarvoor het kind niet eens betaald wordt), of te worden uitgehuwelijkt aan de eerste de beste kandidaat (zelfs als 2de of 3de vrouw). De meeste ongewenste intimiteiten of verkrachting gebeuren binnen de ‘veilige muren’ van de eigen familie (het is voor een pubermeisje niet goed om zich te veel buitenshuis te begeven) en door een familielid of vertrouwenspersoon. Zelfs wanneer een meisjes wordt geconfronteerd met dergelijke problemen, zal ze raar of zelden klagen (of de waarheid vertellen aan haar ouders), omwille van de sociale discriminatie, schaamte en stigma, of omdat zij ‘toch’ de schuld zal krijgen voor het voorval. De meeste meisjes kampen met een enorm schuldgevoel en minderwaardigheidscomplex, zijn introvert en ondergaan ‘hun lot’ gelaten. Dit gedrag lijdt vaak tot stress, trauma’s, depressie of zelfmoord. Op school kan een dergelijk probleem zich manifesteren in een acuut gebrek aan concentratie, of net rebellerend gedrag, en slechte schoolresultaten. Maar er is ook het constante risico voor een meisje om de studies te moeten opgeven (omwille van geldgebrek of onder sociale druk), of het gevaar voor een verplicht huwelijk. Ook in een huwelijk is een meisje of vrouw niet veilig. Ondanks dat het eisen (door de familie van de echtgenoot) en het betalen van een bruidschat (door de familie van de bruid) illegaal is in Bangladesh, is dit een wijdverspreide traditie niet verbonden aan een bepaalde religie. Meisjes moeten heel snel hun ‘plaats in de Vele vrouwen leven in zware armoede omdat ze maatschappij’ kennen en zich zonder morren werden verstoten door hun echtgenoot of omdat ze aanpassen. weduwe zijn. Een meisje wat zich daartegen verzet loopt het risico om bestempeld te worden als ‘hoer’ of een ‘schande voor de familie of haar religie’. Als ze dan verkracht wordt is het ‘haar eigen schuld’...
Onderwijs De schoolplicht geldt van het 1ste tot het 5de leerjaar. Er is een plan die op termijn op te trekken tot het 8ste leerjaar. Het onderwijssysteem in Bangladesh is inadequaat en verouderd. Het gaat gebukt onder talloze problemen. Alhoewel 85 % van de leerkrachten een opleiding gevolgd heeft, beheerst minder dan
de helft de vakken die zij onderwijzen. Leraren zijn onderbetaald en doen allerlei bijjobs, bv. goedbetaalde bijles geven . Eén leraar voor meer dan 100 studenten is niet ongewoon. Het absenteïsme bij leraren en leerlingen ligt hoog. Gemiddelde zijn 67,7 % van de Meer dan 100 kinderen per klas en 4 kinderen per bank, is leerlingen op de lagere school aanwezig. Het niet ongewoon en maakt lesgeven een bijna onmogelijke eerste leerjaar telt hoogst aantal, waarna het opdracht van jaar tot jaar daalt. Scholen zijn betrokken bij corruptie: gratis schoolboeken worden verkocht, ouders moeten ‘donaties’ doen aan leraren of schooldirectie om te slagen voor een ingangsexamen of om een plaats te krijgen voor hun kind op school. Vele scholen zijn bouwvallig en vormen een direct gevaar voor de veiligheid van leraren en leerlingen. Ongeveer de helft van de scholen hebben apart sanitair voor jongens & meisjes (waardoor de meisjes niet naar de wc kunnen). Er zijn te weinig scholen en de bestaande scholen kunnen soms ver weg liggen, waardoor het voor een meisje, omwille van veiligheid of transportkosten, onmogelijk wordt om alleen zo ver van huis te gaan. Kortom, school is geen ideale plek om iets te leren, en schoolgaan wordt dikwijls als nutteloos en tijd– en geldverlies aanzien. Ouders (en dan vooral arme ouders met een dochter), raken om begrijpelijke redenen vlug gedemotiveerd, en houden hun kinderen dan ook vroegtijdig thuis. Toch wordt ook hier op een 19de-eeuwse wijze lesgegeven en is het ‘begrijpen’ van de leerstof totaal ondergeschikt aan het blind ‘van buiten leren’ van nutteloze feiten en data. Over het algemeen staan (kritisch) denken, het vormen van een eigen mening, creativiteit en algemene vorming, het werken aan zelfvertrouwen, niet op de agenda in de Bengaalse scholen. Leerlingen worden gevraagd om taken blindelings uit te voeren, niet om taken voor te bereiden en te begrijpen. Reproduceren wat de leraar zegt is belangrijker dan zelf initiatief of standpunt in te nemen! Scholen met een acceptabel onderwijsniveau, zijn peperdure privé onderwijsinstellingen (meestal ‘English medium’). Deze privéscholen zijn van commerciële aard en erg elitair en vind je enkel in grote steden. Kinderen uit de middenklasse, zelfs briljante kinderen, worden met mondjesmaat op dergelijke scholen toegelaten. Vermoedelijk ligt de oorsprong hiervan in de manier waarop religie wordt onderwezen: kinderen worden bijvoorbeeld verplicht om de Koran in het Arabisch op te zeggen (van buiten te leren), zonder dat ze de inhoud ervan hoeven te begrijpen. Vragen en vooral kritische vragen zijn uit den boze en kunnen leiden tot problemen en lijfstraffen. Totale gehoorzaamheid zonder tegenspraak (onderwerping), wordt als een ideaalbeeld voor een meisje aanzien. Speciale aandacht van EIB gaat naar de vakbekwaamheid van leraren, de competentie van een schooldirectie, de kwaliteit van het onderwijs, de motivatie en (school)-resultaten van de studenten, de discriminatie van meisjes en vrouwen. Een meisje ingeschreven in ons EIBonderwijsprogramma moet regelmatig naar school, en moet goede resultaten scoren, wil het kind (en haar familie) de gratis EIB-studiebeurs behouden. Problemen met een meisje worden nauw opgevolgd en desnoods worden ouders en leraren ter verantwoording geroepen. Wij bieden kwalitatief onderwijs aan, en bereiden de meisjes voor op een beter leven als onafhankelijke vrouw. Het motiveren van ouders en kinderen om de studies tot het einde vol te
houden, en behoorlijke resultaten te scoren, kost heel wat tijd en energie, maar is uiterst belangrijk voor een goed eindresultaat.
EIB-studiebeurzenprogramma’s EIB geeft gratis studiebeurzen aan kansarme (wees)meisjes; dit is onze hoofdactiviteit. We werken o.a. samen met lokale, betrouwbare partners om onze doelstellingen te bereiken: Het “Jagat Jyoti Children Welfare Home” (JJCWH) Het “Memorial Christian Hospital” (MCH) De “Baptist Mission Integrated School” (BMIS)
Al onze meisjes geselecteerd onder het studiebeurzenprogramma, worden in een officiële Bengaalse school (lager & hoger onderwijs), college of universiteit ingeschreven. Wij vergoeden alle administratiekosten van al onze studentes. We betalen daarvoor inschrijvingsgeld, maandelijkse vergoedingen, examenkosten, extra studiehulp enz. Meisjes die buiten Cox’s Bazar studeren, verblijven op onze kosten op internaat. Al onze meisjes krijgen gratis alle materialen noodzakelijk om naar school te kunnen gaan: uniform, schooltas, studieboeken enz. Onze studentes krijgen extra (studie)hulp onder de begeleiding van een team van zorgcoördinators en professionele leraren (vooral Engels, Bengaals, wiskunde en wetenschappen zijn vakken waar kinderen extra hulp nodig hebben).
Het “Jagat Jyoti Children Welfare Home” (JJCWH): Het “Jagat Jyoti Children Welfare Home” (JJCWH) is een opvanghuis (weeshuis) voor een 75-tal kansarme (wees)kinderen, jongens en meisjes. “Jagat Jyoti” is Sanskriet voor “Licht in de Wereld”. In het weeshuis verblijven kinderen die het 1 ste tot het 10 leerjaar volgen in scholen in de buurt. Nadien kunnen ze verder studeren hetzij in gastgezinnen in Ramu of op internaat in Cox’s Bazar, Chittagong of Dhaka. Het JJCWH bevindt zich in Ramkot, vlakbij Ramu, een streek bekend voor zijn eeuwenoude boeddhistische tempels en kloosters, gelegen op de grens met de Chittagong Hill Tracts, een half uur
rijden ten zuidoosten van Cox’s Bazar. De kinderen opgenomen in dit centrum zijn o.a. afkomstig van de omgeving van Cox’s Bazar en de Chittagong Hill Tracts. Het JJCWH werd in 1994 door de Italiaan Piero Lupi opgericht. Het tehuis is een modern bakstenen gebouw. Omdat EIB sinds 1996 in de streek werkzaam zijn, kennen we het werk van Piero Lupi en hebben we steeds goede contacten met zijn centrum onderhouden. In Bangladesh heeft Piero Lupi 7 centra voor (wees)kinderen opgericht. Begin 2008 contacteerde hij EIB. Omwille van de globale financiële crisis, waardoor o.a. de voedselprijzen stevig zijn gestegen, zocht hij partners om de financiële verantwoordelijkheid mee te dragen. Verder staat EIB ook bekend in de streek omwille van de positieve resultaten die onze kinderen behalen in hun studies en het feit dat onze meisjes behoorlijk Engels geleerd hebben (een rariteit in de streek, waar moeilijk bekwame leraren Engels te vinden zijn). EIB is op de vraag van Piero Lupi ingegaan en draagt sinds begin 2008 de verantwoordelijkheid voor de studies en het welzijn van alle (een 60-tal) meisjes (lagere school tot de universiteit) aan het JJCWH verbonden.
Een dertigtal meisjes (van het eerste tot het 10de leerjaar)- hier op de fotoverblijven in het tehuis zelf. Een dertigtal studeert verder hoger middelbaar of hoger onderwijs en verblijft in gastgezinnen of is op internaat.
Binnen het JJCWH is EIB verantwoordelijk voor o.a. de volgende activiteiten:administratiekosten lagere & middelbare school, college en universiteit, kosten internaat (JJCWH-studenten die buiten Ramu aan een college of universiteit studeren), schoolbenodigdheden, kleding (waaronder een schooluniform), extra studiehulp (met de nadruk op vakken zoals Engels, Bengaals, wiskunde en wetenschappen), voeding (3 volwaardige maaltijden per dag), sportactiviteiten (o.a. Karate Do, meisjesvolleybalteam, meisjesvoetbalteam), muzische vorming (muziek, zang, dans en toneel), bibliotheek, computerklas, de opleiding van leraren en opvoeders. In 2011 investeerde onderhoud en het weeshuis de studiekosten van hoger onderwijs.
de VZW 18.000 euro voor opvoeding van 60 kinderen in JJCWH en 6.128,66 euro voor meisjes in middelbaar en
Leerlingen van JJCWH voor het tehuis in Ramkot
Bijscholingsprogramma’s leerkrachten en opvoeders Na een grondige evaluatie van het JJCWH, werd besloten om het educatieluik, te verbeteren. Voor EIB is goed onderwijs primordiaal: het is de sleutel voor een beter leven voor arme (wees)meisjes. Met het onderwijs In Bangladesh is over het algemeen het droevig gesteld. De kinderen van het weeshuis die naar de scholen in de buurt gaan zitten klassen met 100 leerlingen. Het onderwijs is er gericht op “van buiten leren” zonder begrijpen, enz. Om dit te compenseren werd aan de kinderen in het weeshuis bijlessen in de verschillende vakken gegeven. In 2008 is EIB gestart met bijscholingsprogramma’s voor leraren, opvoeders en studenten verbonden aan het JJCWH. Deze werden uitgevoerd door een eigen EIB-team van ervaren leraren. In dit verband konden we in rekenen op de actieve steun van de Artesis Hogeschool Antwerpen (lerarenopleiding) en de Hogeschool Gent (orthopedagogie). Met het oog op kwalitatief en kindvriendelijk onderwijs, voorzien we voor lokale Bengalese leraren en opvoeders (verbonden aan onze programma’s in Bangladesh), bijscholingsprogramma’s, waardoor deze leraren en opvoeders op hun beurt beter werk kunnen verrichten (en meer kinderen kunnen helpen), en zich bovendien ook comfortabeler voelen in de job die ze doen. Komen hierbij aan bod: opvoedkundige thema’s, Engels als 2de taal (Engels is de officiële 2de taal in Bangladesh), hedendaagse, ‘moderne’ didactiek (o.a. lessenplan, doelstellingen, werkvormen, evaluaties, praktijkoefeningen, differentiëren & remediëren), klas- en schoolmanagement, opzetten van interesseclubs, uitbreiding culturele -en sportactiviteiten, enz.
Het EIB-project lagere school in Ramkot, Ramu Het besef groeide dat bijlessen niet volstaan om tot kwaliteitsvol en kindvriendelijk onderwijs te komen. Om meer tegemoet te komen aan de specifieke noden van o.a. kinderen uit de Hill Tracts die van thuis uit geen Bengaals spreken hebben EIB en de partner JJCWH om in de nabije toekomst, een eigen lagere school verbonden aan het weeshuis op te richten.
In juli 2011 werd een principe-overeenkomst gesloten tussen EIB en onze Bengalese partner het weeshuis JJCWH tot het oprichten van een lagere school: het Ramkot Primary Education Project. Als naam voor de school wordt gekozen voor „Jagat-Jyoti primary school” (licht in de wereld). Er wordt een schoolcomité samengesteld.
Vrijdag 8 juli 2011, de stichtingsvergadering van onze school. Hugo Van Droogenbroeck (EIB) legt het schoolconcept met zijn actieve onderwijsmethodes uit. Het comité ondersteunt dit ten volle.
Het doel is kwaliteitsvol basisonderwijs aan te bieden aan de arme kinderen uit het weeshuis – o.a. etnische minderheden én uit de locale gemeenschap. Hierbij wordt voorrang gegeven aan meisjes. Er wordt gestreefd naar een pluralistische samenstelling van de schoolbevolking: zowel kinderen met een Boeddhistische, en Hindu en Moslim achtergrond. Het aantal leerlingen per klas wordt beperkt tot 25 à 30 leerlingen. Moderne actieve onderwijsmethodes wordt geïntroduceerd (gericht op begrijpen en onderzoeken van de realiteit, in plaats van het louter van buiten leren). Er wordt intensief taalonderwijs gegeven aan kinderen van minderheden, wiens moedertaal niet het Bengaals is. Het leerproces in onze school is gebaseerd op een actieve, wetenschappelijke aanpak: observatie van natuur en maatschappij, feiten samenbrengen, kritische reflectie hierop en besluiten trekken. Het leren van de Bengaalse taal en de Engelse taal staan centraal in de onderwijs- en opvoedingsactiviteiten. De ouders en locale gemeenschap worden actief betrokken bij het schoolgebeuren. Willen we daarin slagen is het beschikken over goed opgeleide, gemotiveerde leerkrachten essentieel. EIB is verantwoordelijk voor de opleiding en het loon van de nieuwe leerkrachten, het didactisch en schoolmateriaal, meubilair, enz. Begin 2012 starten we het eerste leerjaar met twee leerkrachten. Jaar na jaar bouwen we de school uit verder tot en met klas 8. Het is de bedoeling op termijn aan de normen van de overheid voor de erkenning van scholen te beantwoorden. Daardoor wordt gedeeltelijke overheidsfinanciering mogelijk. In 2010 studeerde Hazera Khanam een EIB-beursstudente in Londen af als “master” in “International Relations”. In 2011 keerde zij naar Bangladesh terug en werd zij gedurende een aantal maanden door EIB aangeworven om het schoolproject voor te bereiden. Een uitgave voor de VZW van 2.821,84 euro in 2011.
De VZW betaalde ook de eerste kosten (2.353,58 euro) voor de realisatie van een nieuw schoolgebouw. Dat schoolgebouw wordt verder gefinancierd door de plaatselijke partner van EIB.
Onze aanpak aftoetsen bij de lerarenopleiding van Cox’s Bazar Cox’s Bazar, een stad van 60.000 inwoners ligt op 25 km van Ramkot. We bezoeken er op 14 juni 2011 de officiële lerarenopleiding. We stellen vast dat deze lerarenopleiding voor een derdewereldland een behoorlijke kwaliteit biedt. Dat is hoopgevend nieuws. Maar we stellen ook vast dat de kloof tussen theorie en praktijk zeer groot is. In de plaatselijke school valt de leraar dikwijls snel terug op de oude gewoontes. EIB-medewerkers van ter plaatse, Lopa en Prasun leggen voor de docenten van de lerarenopleiding precies uit wat de bedoeling is van ons schoolproject en hoe we te werk zullen gaan. Onderwijs is één van de pijlers om de vicieuze cirkel van armoede en onderontwikkeling te doorbreken. Studies bewijzen dat “geschoolde” moeders er zich meer van bewust worden dat onderwijs voor hun kinderen – ook hun dochters – betere toekomstkansen biedt. Maar dan moet wel de kwaliteit van het onderwijs verbeteren om toch niet in de armoede te blijven steken. De aanwezige docenten reageren erg positief op onze aanpak. De directeur en supervisor van het instituut gaven tijdens ons bezoek de opdracht aan hun secretariaat om voor ons een kopie te maken van alle leer- en handboeken wiskunde en wetenschappen die zij gebruiken. Nuttig materiaal voor onze school.
Memorial Christian Hospital (MCH) Het “Memorial Christian Hospital” (MCH) werd opgericht door Amerikaanse zendelingen, in het dorp Malumghat (op een uurtje rijden ten noorden van CxB), nog voor de bloedige onafhankelijkheidsoorlog van 1971, tussen Oost-Pakistan (het huidige Bangladesh) en West-Pakistan (het huidige Pakistan). Het is het meest professionele hospitaal in de regio. Het management is nog steeds in handen van Amerikaanse zendelingen. We verwijzen onze meisjes (of hun moeders) en onze (buitenlandse) EIBmedewerkers met ernstige medische problemen steevast naar dit hospitaal. EIB heeft een overeenkomst met het MCH, waarbij EIB tussenkomt in de medische kosten van onze meisjes, hun moeders en ons EIB-personeel. Onze interventies in samenwerking met het MCH zijn:
Studiebeurzen opleiding verpleegster, laborant, paramedici, vroedvrouw EIB geeft gratis studiebeurzen aan meisjes die bij het MCH een opleiding volgen voor laborant, verpleegster of paramedici. Na de opleiding kan een studente nog bijscholen voor bijvoorbeeld vroedvrouw. De training bedraagt 3 jaar, al naargelang de opleiding.
Lut Adriaensens, Hugo Van Droogenbroeck en Rumpa Dey, EIB-studente in de opleiding verpleegster, in gesprek met de verantwoordelijke van het Memorial Christian Hospital (MCH).
Hulpfonds levensnoodzakelijke medische interventies In samenwerking met het MCH, organiseert EIB urgente, levens-noodzakelijke medische ingrepen op meisjes en vrouwen die zonder medische hulp geen kans hebben om te overleven. EIB betaalt alle kosten verbonden aan dergelijke (chirurgische) ingrepen, medische interventies en behandelingen. EIB krijgt van het MCH gedetailleerde rapporten aangaande de patiënten, de aard van de behandeling of ingreep, en de kosten. Dit EIB-medisch hulpfonds heeft reeds van talloze vrouwen en meisjes (en baby’s) letterlijk het leven gered. Met extra donorhulp uit Antwerpen konden we de noodzakelijke hartoperatie bij Yasmine (de middelste van een groepje EIB-studentes) laten uitvoeren. Ze moet verder medicatie nemen en regelmatig op medische controle te gaan.
Steun aan het “Hearth House”
EIB steunt het “Heart House” opgericht door de Amerikaanse zendelingen vlak na de onafhankelijkheidsoorlog tussen Oost- en West Pakistan in 1971. Het “Heart House” is een integratieprogramma waarbij wordt getracht om verkrachtte en verstoten vrouwen terug een plaats te geven als volwaardig persoon in de Bengaalse maatschappij. De Amerikaanse zendelingen zijn in 1971 met een opvangprogramma gestart, waarbij aan dergelijke verstoten en verkrachtte vrouwen een technische training werd gegeven. Dit programma bestaat nog steeds: vrouwen maken zaken zoals poppetjes, kleding, materialen en souvenirs die aan winkels en bezoekers worden verkocht. EIB geeft o.a. materiële steun aan dit initiatief (zoals aankoop naaimachientjes), en we zijn verantwoordelijk voor de opleiding, en bepaalde medische behandelingen, van deze vrouwen. Voor 2011 bedroeg onze bijdrage aan het Memorial Christian Hospital 2.353,58 €.
Steun aan de “Baptist Mission Integrated School” (BMIS) In een land van meer dan 140 miljoen inwoners, waarvan de helft vrouwen, is de ‘ Baptist Mission Integrated School’ (BMIS) - opgericht in 1977 - nog steeds de enige school voor blinde meisjes in Bangladesh (lagere school t/m klas 8)! In dit centrum voor blinde & slechtziende meisjes, gelegen in Dhaka, krijgen studenten aangepast onderwijs door gespecialiseerde leerkrachten. Kinderen met een handicap in Bangladesh worden veel te vaak, niet enkel door de maatschappij, maar ook door de eigen familie verstoten. Zo telt het BMIS erg jonge kinderen die doodgewoon door de familie in het centrum werden achtergelaten, of blinde meisjes die door een stiefvader seksueel werden misbruikt en in het centrum verblijven voor hun eigen veiligheid. De meeste meisjes zijn er op internaat. EIB voorziet gratis studiebeurzen (lager onderwijs) en geeft aangepaste technische ondersteuning (bv. braille schrijfmachines). Bijdrage van de VZW in 2011: 600 euro.
Op bezoek bij het blindeninstituut in Dhaka, waar EIB een donatie overhandigde. De leerlingen geven les aan Lut (EIB) in het ontcijferen van brailleschrift.
Aandachtspunten in onze (onderwijs)programma’s
Engels als 2de taal Engels is de officiële 2de taal in Bangladesh, maar je vindt bijna niemand die deze taal (voldoende) kan spreken. Zelfs geen leraren. Enkel de rijke kinderen, ingeschreven in de peperdure “English Medium” privé scholen, krijgen behoorlijk Engelse les. We proberen de meisjes te motiveren om de officiële 2de taal van het land actief te gebruiken. Engels is ook de taal die wereldwijd wordt gebruikt in de Information Technology. Het is een absoluut pluspunt de 2de taal goed te kennen voor tewerkstelling in verschillende sectoren.
Ontwikkeling van persoonlijkheid en individueel denkvermogen Vooral voor meisjes in Bangladesh, die opgroeien in een omgeving waar eeuwenoude tradities, bijgeloof en religieus extremisme de maatschappij en het privé leven dicteren, is denken niet noodzakelijk. Alle antwoorden en leefregels staan toch in een of ander ‘heilig boek’ (wat je van buiten moet kennen, ook al begrijp je de inhoud niet). Een meisje wordt al vroeg aangeleerd om zich totaal te onderwerpen aan mannen (vader, broer, nonkel, leraar, een echtgenoot) en de religie. Een echtgenoot moet zonder tegenspraak gediend worden. Ook scholen leren kinderen niet hoe ze als individueel persoon kunnen denken en beslissingen nemen. Zoals in de meeste Aziatische landen is ook in Bangladesh het onderwijssysteem gebaseerd op een eindeloos herhalen van wat de leraar voorzegt en het zinloos vanbuiten leren van de leerstof en nietszeggende data. In een dergelijk systeem is denken niet noodzakelijk. Bovendien worden leerlingen die “te veel vragen stellen” door de leraar en de schooldirectie (en vaak door de ouders) omschreven als “arrogant”, “betweters” en “probleemkinderen”. We gebruiken ook educatieve spelletjes zoals “scrabble” of “master-mind” of puzzels om het denkvermogen van de kinderen te stimuleren. De meisjes worden ook vaak in groepen onderverdeeld waarbij het belangrijk is om in een team te functioneren en door naar mekaar te luisteren, en de mening van anderen te respecteren, tot een oplossing te komen. Wij trachten deze meisjes te stimuleren om voor hun eigen mening uit te komen, om zelf een beslissing te nemen, en niet beschaamd te zijn om fouten te maken. Dit is erg belangrijk voor een arm en vaderloos meisje.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat het meisje een volwassen vrouw wordt en haar leven als een productieve, zelfstandige en onafhankelijke vrouw, in eigen handen zal moeten nemen.
Sport In een samenleving waar het omwille van bijgeloof, cultuur en religieus extremisme voor een meisje ‘niet normaal’ is om te kunnen of mogen studeren of om aan een eigen carrière te bouwen, is sport voor meisjes niet bestaand. Het gebeurt regelmatig dat een voetbaltoernooi, of zwem- competitie voor meisjes moet worden afgelast in Bangladesh, omwille van serieuze dreigementen uit de hoek van moslimfundamentalisten. Sport is echter een vak op school, ook voor meisjes. Je ziet echter nooit meisjes aan sport doen (een examen turnen wordt enkel schriftelijk afgelegd door meisjes), en het zijn enkel jongens die openlijk Ons EIB-JJCWH meisjesvoetbalteam voetbal spelen of cricket (de 2 meest populaire sporten in Bangladesh). Toch doen onze meisjes probleemloos aan gevechtssport en hebben we een eigen meisjesvoetbalteam en meisjesvolleybalteam. De reden waarom we geen problemen ondervinden met de locale bevolking kan zijn omdat ons programma, door de jaren heen, volledig werd geïntegreerd in de locale samenleving. Iedereen weet wat onze activiteiten en doelstellingen zijn. Alle activiteiten, waaronder onze sportactiviteiten, worden nooit geïntroduceerd zonder rekening te houden met de opinie van de ouder(s)/voogd van de kinderen, of zonder advies te vragen aan onze locale leerkrachten, opvoeders en coördinators, of religieuze leiders. Verder vinden de meeste van onze sportactiviteiten plaats in het JJCWH (maar lang niet alle sportactiviteiten), wat werd gebouwd op een stuk land van één van de voornaamste Boeddhistische tempels in de regio. Boeddhisten zijn dus veel toegankelijker voor sport of culturele activiteiten voor meisjes. Bovendien, indien onze meisjesteams in de prijzen vallen, publiceren we de overwinning in de locale kranten. We hebben gemerkt dat de locale bevolking vrij fier is op de resultaten die onze studentes behalen op sport – en studieniveau. Ze brengen de locale gemeenschap waar ze deel van uitmaken, op een positieve wijze in de kijker.
Zelfverdediging: Karate-do & Taekwon-do Lessen zelfverdediging zijn belangrijk om volgende redenen: De kinderen kunnen zich verdedigen op straat en in de sloppenwijken zodat ze minder kans lopen slachtoffer te worden van kinderhandel, ontvoering, verkrachting en verminking. Ze kunnen zo hun conditie en gezondheid verbeteren.
Onze meisjes krijgen meer zelfvertrouwen en leren ingaan tegen discriminatie en culturele & religieuze beperkingen, die hen dikwijls erg teruggetrokken maakt. We hebben gemerkt dat de schoolresultaten van kinderen die aan gevechtsport doen dikwijls beter zijn dan die van andere kinderen. Elke donderdag en vrijdag krijgen alle kinderen Deze lessen zelfverdediging zijn razend populair!
Culturele activiteiten
van het weeshuis nu al les in zelfverdediging van een leraar Zwarte Gordel uit Dhaka. Deze leraar wordt door EIB betaald. De lessen gaan ook door in onze school.
Vooral in het JJCWH worden regelmatig muziek– en zangklassen georganiseerd, toneelstukjes ingestudeerd en opgevoerd waarbij de kinderen zelf hun kostuums en decors maken. Ze voeren ook traditionele dansen op. Dansen, muziek maken en zingen is een enorm populaire bezigheid in het weeshuis. Danssoptreden in het tehuis JJCWH
De kinderen van het tehuis presenteren hun tekeningen die ze maakten bij ons bezoek juli 2011.
in
Partners en sensibiliseringsacties Partners in Bangladesch In Bangladesch werken we samen met: - Pietro Luigi Lupi, Xaverian Fathers, Dhaka - de directie van het weeshuis Jagat-Jyoti, Ramkot-Ramu - de inrichtende macht van de Jagat-Jyoti primary school, Ramkot-Ramu - de directie van het Memorial Christian Hospital - de directie van de blindenschool BMIS
Sensibiliseringsacties Wanneer Bangladesh in het nieuws komt is het meestal omwille van overstromingen, cyclonen of politieke problemen. We merken dat vooral jonge mensen weinig geïnformeerd zijn over discriminatie van vrouwen, uitbuiting van kinderen, ongelijkheid, kinderhuwelijken, enz.
EIB wordt regelmatig gevraagd om haar projecten en werking voor te stellen in scholen, verenigingen, infobeurzen, derdewereldactiviteiten, service clubs en bedrijven. Soms zijn er ook inzamelacties aan gekoppeld of verkoop van artisanaal uit Bangladesh. Een voorbeeld uit 2011: Vrijdag 29 april 2011 hebben de basisscholen De Klare Bron en De Grasmus uit Leuven gelopen of gewandeld voor ons lagere schoolproject in Bangladesh. De kinderen lieten zich sponseren door familie en kennissen. De sponsorloop bracht 5.110 euro op.
Pivolté Steungroep EIB Sinds 2008, wordt EIB jaarlijks uitgenodigd door dansschool Pivolté van Brasschaat op hun jaarlijkse dansshows. EIB krijgt op deze dansvoorstellingen de unieke kans om maar liefst tussen de 5.000 en 6.000 personen (publiek) toe te spreken. Bovendien hebben we op deze dagen ook een EIB-stand met informatie en verkoop van artisanaat uit Bangladesh. In 2009 richtte Pivolte de “Pivolté Steungroep EIB” op in Brasschaat. Deze steungroep werd ook opgenomen als lid van de Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking (GROS) van de gemeente Brasschaat. Bedoeling is om sensibiliseringsacties te organiseren i.v.m. de rechten van het kind en de rechten van de vrouw en ons werk in Bangladesh en/of sponsoracties te organiseren ten voordele van EIB. Jan Kos en Janny Zonneveld op bezoek bij EIB in Bangladesh in 2010
Antoon Spinoy-stichting In Mechelen stelden we einde 2011 onze projecten voor aan de bestuurders van de Antoon Spinoystichting. De Stichting steunt projecten in de Derde Wereld. Het bestuur besloot vanaf 2012 ons schoolproject al zeker voor drie jaar te steunen met 5.000 euro per jaar.
Stichting steun meisjes, Bangladesh Zij is onze partnerorganisatie in Nederland. Deze stichting werd opgericht door Janny Zonneveld en haar echtgenoot, Dr. Jan Kos. Beiden zijn reeds herhaaldelijk op projectbezoek geweest in Bangladesh. Deze stichting organiseert verschillende sponsoractiviteiten in Nederland ten voordele van E.I.B. Dit geeft personen (donors) in Nederland de kans om E.I.B. financieel te steunen. Stichting Meisjes Bangladesh / Janny Kos – Zonneveld / Graslaan 13, 1761 LN Anna Paulowna / Nederland
Educaid.be EIB is lid van Educaid.be en is vooral actief in de werkgroep Basisonderwijs. Educaid.be is een informeel en pluralistisch Belgisch platform rond onderwijs en ontwikkelingssamenwerking. Het platform dient ter versterking, verdediging en ondersteuning van de educatieve sector in de Belgische ontwikkelingssamenwerking. Het staat open voor elke instelling en particulier initiatief met interesse voor en actief in onderwijs en vorming in ontwikkelingslanden. Doel is de expertise en efficiëntie van hun werking in het Zuiden verhogen. Het platform organiseert daartoe werkgroepvergaderingen, conferentie, studiedagen en lezingen.
Bijlage Education International, Belgium Handvest 1. Education International, Belgium (vzw) – EIB – is een pluralistische organisatie, erkend door de Belgische overheid, en werkt volledig onafhankelijk van elke politieke, religieuze of ideologische macht. Education International, Belgium (vzw) eist volledige vrijheid in het uitoefenen van haar taak. 2. Education International, Belgium (vzw) en al haar werknemers en vrijwilligers erkennen en respecteren de inhoud van het ‘Internationale Verdrag inzake de Rechten van het Kind’ (zoals aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 20 november 1989), en voeren hun taken en verplichtingen uit in de geest van dit verdrag. 3. Education International, Belgium (vzw) geeft aan weesmeisjes en/of meisjes uit kansarme gezinnen, ongeacht de ideologie, religie of etnische achtergrond van deze meisjes, gratis studiebeurzen, kindvriendelijk onderwijs & (technische) trainingsmogelijkheden, voedsel & medische hulp, kleding, bescherming & onderdak en alle andere hulp en assistentie noodzakelijk om deze meisjes voor te bereiden op een veilige toekomst als zelfstandige en onafhankelijke vrouwen met gelijke rechten en kansen. 4. Education International, Belgium (vzw) aanvaardt alle culturele, religieuze en politieke aspecten van de sociale context waarin de organisatie haar werk doet, op voorwaarde dat deze aspecten niet strijdig zijn met de ‘Universele Verklaring van de Rechten van de Mens’ (zoals aangenomen op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 10 december 1948), het ‘Internationale Verdrag inzake de Rechten van het Kind’ (zoals aangenomen op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 20 november 1989), en het ‘Internationale Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van Vrouwen’ (zoals aangenomen op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 18 december 1979). 5. Alle werknemers en vrijwilligers in dienst van Education International, Belgium (vzw) werken totaal onafhankelijk van elke politieke, religieuze of economische macht en onthouden zich van elke discriminatie (inclusief seksuele discriminatie), verbaal of fysisch geweld, misbruik en (seksuele) intimidatie.
6. Alle werknemers en vrijwilligers in dienst van Education International, Belgium (vzw) onthouden zich van elke handeling die schade kan toebrengen aan de veiligheid, reputatie, integriteit en toekomst van de begunstigden, of die de reputatie, de werking en de programma’s van Education International, Belgium (vzw) op lokaal, nationaal en internationaal vlak, in gevaar kan brengen.
