Door: D&P
D&P motoren heeft een van zijn coureurs de mogelijkheid gegeven om meer race ervaring op te doen door onder vakkundige leiding van niet minder dan Wilco Zeelenberg mile pajic, Jarno Jansen, en nog vele anderen. Dat Zeelenberg Racing een begrip in de motorracewereld is, is simpelweg een feit. Erik Bouw doet zijn verslag van de opgedane ervaringen op het Circuit van Almeria, een week lang enerverende momenten. Veel plezier met het lezen van het verslag.
heeft met hulp van de sponsoren weer gezorgd dat voorlopig 1 rijder een fijne week in Spanje kon trainen WILCO EN MILE WEER VOL GOEDE MOED VOOR DE TRAININGEN
GELIJK MAAR 2 NIEUWE METZLER BANDEN GEMONTEERD
geeft een grote meerwaarde aan rijtechniek en draagt de kennis van het circuit racen met volle overgave over aan de deelnemers die er absoluut hun voordeel mee kunnen doen
VALTERMOTO HEEFT ZIJN SNELLE SCHAKEL SPULLETJES TER BESCHIKKING GESTELD
OOK METZLER DRAAGT ZIJN BANDJE BIJ VOOR MAXIMALE GRIP
WWW.valtermoto.com heeft uit zijn enorme collectie motor parts extra licht en sterk maar ook bloedmooi race rem en schakelsetjes ter beschikking gesteld speciaal opgestuurd vanuit Italië
MOTANA sponsort het D&P team en maakt het voor van der Hulst racing mede mogelijk om rijders tot zeer goede prestaties te krijgen door het leveren van degelijke kwaliteit
Met Dank aan WWW.motana.nl
www.zeelenberg.com
De ervaren marshalls (instructeurs) van Zeelenberg racing. Wilco Zeelenberg, Barry Veneman, Jarno Janssen, Thorleif Hartelman, Arie Vos, Mile Pajic, Marc Hoegee, Jan Piet Zeelenberg, Tjalling Elzinga, Henk v/d Mark, Edwin de Moor, Paul Ammerlaan, TIME KEEPING Theo van der Hulst D&P van der Hulst Racing
Meteor systems als sponsor van het D&P team ingebracht door Erik Bouw heeft een belangrijk aandeel in het voortbestaan van het van der Hulst racing team
Met dank aan www.meteorsystems.nl voor toezegging ter ondersteuning voor het komend race seizoen
D&P is buitengewoon blij met de door Jochem Havermans ingebrachte sponsor
van der Hulst Racing hoopt op een lange voorspoedige samenwerking. Met dank aan: www.grafotype.nl
D&P heeft buiten het feit dat er materiaal ter beschikking is gesteld door Gebr. Westphal ook een enorm voordeel gehad door de bedrijfsmatige adviezen die, door de heer O. Westphal zijn gegeven. Wat niet alleen resulteerde in een beter beleid maar ook een hechte vriendschap te weeg heeft gebracht. Wij hopen met al onze sponsoren zo’n relatie op te bouwen.
Door: Erik Bouw De voorbereidingen zijn in volle gang en er moet nog veel gebeuren zoals het eigenlijk niet hoort worden de meeste beslissingen op het laatste moment genomen.
Erik gaat voor de maximale afstelling
Het hart van de Suz wordt nog eens extra verwend met de nodige motul olie cans
aankomst in het zonnige Spanje de suz heeft de reis goed doorstaan het wachten is op de coureur
klaar voor vertrek met oplegger combinatie naar zuid Spanje
“oeps” daar zit wel erg snel spul tussen
Woensdag 19/11/2003 Om 4.45 vertrokken naar Schiphol. Bij de incheckbalie zag ik al snel wat bekende gezichten, altijd leuk natuurlijk. Bij het inchecken bleek nog plaats te zijn bij de nooduitgang waardoor ik iets meer beenruimte had. Nog snel de laatste boodschappen gedaan, fotorolletjes, batterijen en een ontbijtje. Daarna aan boord van een Boeing 737-800 van Transavia. Onderweg film gekeken en kennis gemaakt met een aantal reisgenoten. We maakten een tussenlanding in Malaga, waarna we doorvlogen naar Alicante. Vanuit Alicante nog 3 uur in de bus en toen waren we bij het hotel in Mojacar. even de benen strekken
Na het inchecken nog wat gedronken in de bar en daarna gegeten. Het buffet was elke avond super. Na het eten weer terug naar de bar en op tijd naar bed om fit te zijn voor donderdag.
ook op het circuit goed eten en perfect verzorgd door het hospitality team van Ten Kate racing
Donderdag 20/11/2003 Om 7.00 opgestaan en om 7.30 aan het ontbijt. Dit was net als ’s avonds erg goed. Om 8.30 in de bus en na 45 minuten waren we op het circuit. De motoren waren reeds uitgekrat en stonden klaar in de pitboxen. Als eerste de motor verder in orde maken. Koelwater erin, oliepeil gecontroleerd en warm laten draaien. Ik had tenslotte de dag voor vertrek het oliefilter en de olie vervangen, dus even kijken of hij daar niet op lekte. Gelukkig was dit niet het geval. Nog even de banden op spanning en hij is er klaar voor.
Daarna na de hospitality eenheid waar de koffie en de gevulde koeken te vinden waren. Op het tijdschema zag ik dat ik in groep 4 was ingedeeld. Samen met Danny de Boer en Ronald ter Braake. De baan lag echter nog vol modder door de regen die de afgelopen dagen gevallen was. Het water had veel zand en klei vanuit de grindbakken de baan opgespoeld en dat moest nu eerst worden opgeruimd. We kregen te horen dat we ’s middags pas zouden gaan rijden. Mij best, want ik had geen regenbanden bij en op een halfnatte baan eindigde de vorige keer in een dikke highsider.
Uiteindelijk de dag afgesloten met een persoonlijke snelste tijd van
2:15.162. Veel te langzaam!! D&P heeft duidelijk zijn bedenkingen
Time keeping Theo van der Hulst
Erik nog geen vertrouwen
Toen we uiteindelijk de baan opgingen was deze nog niet helemaal droog, en ik kon het tempo van de marshall dan ook niet volgen. De natte plekken gaven me helemaal geen vertrouwen. Ik ging een stapje terug naar groep 5. Het tempo lag hier minder hoog, maar de groep reed als een harmonica. De marshall reed vloeiend, maar daarachter werd er steeds feller geremd en steeds feller gas gegeven. Dus naar de bocht toe remde we allemaal bij elkaar en de bocht uit ging iedereen fel op het gas waardoor de groep weer uiteen getrokken werd. Ik houd er zelf (zeker op een natte baan) meer van om wat vloeiender te rijden en op deze manier rijden ging gewoon niet lekker.
Vrijdag 21/11/2003 ’s Ochtends eerst maar gekeken in welke groep ik ingedeeld was en hoe laat ik dus moest rijden. Ik was weer een groepje gezakt. Nu dus in groep 6. Ook hier weer veel last van zoals ik het noem het “harmonica-effect”. Het tempo lag wel beduidend hoger dan donderdag, maar ik voelde dat er wel meer in zat. Alles verliep gelukkig goed en aan het eind van de dag hadden we van iedereen de tijden. Ik had zelf een snelste ronde van 2:01.649. Nog niet helemaal tevreden, maar in ieder geval een hele vooruitgang vergeleken met donderdag!
rechts boven de tijdwaarneming met een mooi overzicht van het circuit in Almeria
Heel de dag lekker rond gereden en ’s middags de tijdwaarneming gedaan omdat Theo naar huis was voor een vergadering. Over de transponders? Of een ander aan snijpunt?
Zaterdag 22/11/2003 Ik zou ook vandaag de tijdwaarneming doen. ’s Ochtends eerst de PC opstarten en testen of alles goed werkte. Terwijl ik hier mee bezig was kwamen de eerste rijders al langs omdat hun transponder niet meer knipperde. Een teken dat de batterij leeg is. De transponder geeft dan geen signaal meer waardoor ook de tijd niet kan worden waargenomen. Dus snel nieuwe transponders uitgedeeld en in de PC ingevoerd. Daarna alle motoren nagelopen om te kijken welke transponders nog meer op waren. Het waren er gelukkig niet veel waardoor ik zelf mijn sessies Gewoon kon rijden. Na twee sessies begonnen mijn banden ver op te raken en ik besloot tussen twee sessies snel te wisselen. Omdat de “vaste” monteurs erg druk waren (vanwege 1 zieke) duurde het ietsje langer waardoor ik mijn groep miste voor de volgende sessie. Ik mocht toen alleen de baan op en dat ging meteen stukken beter. Ik reed een snelste ronde van 1:56.557. Met marshall reden we de hele ochtend al ook Erik moest even op zijn beurt wachten deze rijder is al 1:58’ers! De sessies daarna weer bijna gereed voor vertrek voelde ik me weer opgehouden op het bochtige gedeelte en reden we weer rond de 1:58.
Erik op pad voor een betere tijd
Op weg terug naar het hotel las Wilco alle rondetijden op en toen bleek dat we helemaal niemand hadden gemist was ik toch wel opgelucht. Dus was er nog tijd om even te laten zien hoe een bocht te nemen, en wat de beste houding op de motor behoort te zijn. Erik komt in zijn element
de oude meester laat het nog maar eens een keer zien hoe het moet
Met 2 man op de Yamaha sneller dan alleen! (wat betreft de passagier)
Voor die gene die het dan nog niet begrijpt kan op een portie adrenaline rekenen en een knee down maken achterop bij Wilco Zeelenberg himself
De volgende dag zou een rustdag zijn, dus we besloten ’s avonds een kroeg op te zoeken. We belandden in de Salada Bar. Een paar kilometer van het hotel aan het strand. Het was gezellig druk met ongeveer 200 man binnen, waarvan het merendeel vrouwelijk. We hebben met z’n allen hard gelachen om de verschillende versierpogingen van de Nederlanders. Er was namelijk geen Spaanse te bekennen die ook maar één woord Engels sprak. Jan Bijker was de enige die Spaans sprak en hij had het dan ook heel de avond druk als bemiddelaar. Na een lange, maar gezellige avond weer terug naar het hotel.
Zondag 23/11/2003 Vandaag een rustdag om even bij te komen van alle inspanning. Na lekker te hebben uitgeslapen in de bar een paar tosti’s op als ontbijt. Een goede ondergrond voor de beachvolleybal wedstrijd die we ’s middags speelden. Na het volleyballen organiseerde Mile Pajic nog een voetbalwedstrijdje. Ook uiteraard was de mogelijkheid om een mooie wandeling hier deed ik stom genoeg te maken ook aanwezig aan mee. Ik had geen sportschoenen bij dus had strandschoenen aangedaan. Niet bevorderlijk voor mijn enkels, knieën en kuitspieren waar ik maandag veel last van zou hebben.
hier werden de kuitspiertjes op de proef gesteld
Werd hier Spaans geleerd? Of was het “ Biertje!”
tja, na gedane arbeid (eerst een stapel bandjes oprijden) is het goed rusten
Maandag 24/11/2003 Nu lekker uitgerust en met circuitkennis zou het moeten gebeuren. Ik was inmiddels weer gepromoveerd naar groep 3 en het tempo lag hier weer wat hoger. Halverwege de middag gaf ik mijn marshall (Tjalling) te kennen dat ik vrij wilde rijden omdat dat veel lekkerder ging. Hij was van mening dat ik in de grindbak zou eindigen. Ik was (natuurlijk) van mening dat dit niet zo was en riep met mijn grote mond een rondje te geven als dat zou gebeuren.
Erik helemaal in zijn ritme en gaat voor een hele snelle tijd
De laatste sessie was het dan zover en mocht ik voor Tjalling rijden. Het ging heel de sessie goed met een snelste ronde van 1:51 hoog. Echter in de laatste ronde aan het einde van het rechte stuk ging het mis. Ik glipte van mijn remhendel af en moest deze opnieuw pakken. Hierdoor was ik te laat en haalde de bocht niet. Ik reed dus rechtdoor het grind in en toen de bandenstapel erg dichtbij kwam besloot ik de motor neer te leggen. Dit levert minder schade op dan rechtop de banden in.
nee, nee, niet alleen Erik
Om me heen merkte ik dat het verhaal van “het rondje” links en rechts al bekend was. Motorrijders zijn soms net een stel ouwe wijven! Tjalling moest natuurlijk het hardste lachen. Ik uiteindelijk ook wel. Ik had zelf gelukkig helemaal niks en de schade aan de motor viel ook allemaal mee. Een dure maar goede les zullen we maar zeggen. Voortaan geen weddenschappen Met een gat in de kuip, twee gaten in de uitlaat en een hele meer! (en iets eerder grote deuk in mijn ego ging ik daarna weer richting pitstraat remmen) voor de zogenaamde “Walk of Shame” Mijn snelste rondetijd stond inmiddels op 1:51.328. Mijn schoonvader moest voor zijn werk in de buurt zijn en is ook nog komen kijken. Alle andere keren dat hij kwam ben ik gevallen en gelukkig was hij dit keer weg voordat ik viel. Ik ben bang dat hij anders nooit weer was komen kijken.
Dit kun je niet meer wegpoetsen!
Dinsdag 25/11/2003 De laatste dag. Toen ik koffie ging halen zag ik dat ik inmiddels gepromoveerd was naar groep 1. Het tempo lag hier weer wat hoger en we werden lekker losgelaten. Mijn rondetijden waren zoals gewoonlijk de eerste sessie niet spectaculair. Voor de tweede sessie dus een nieuwe set banden. Ik ging er lekker voorzitten en reed uiteindelijk een 1:50,68 (volgens mijn laptimer. Dus ik enthousiast naar Theo toe om te kijken wat hij voor tijd had staan. Eenmaal boven bleek dat de lus had gehaperd en hij geen tijden had van deze sessie. Teleurgesteld weer naar beneden om mezelf weer op te peppen voor de laatste sessie. Dan moet het nog maar een keer dacht ik bij mezelf. Ik begon al wel moe te worden en ook mijn concentratie werd daardoor minder. Gelukkig lukte het toch nog om er een paar snelle rondjes uit te persen. De snelste was uiteindelijk een 1:50,661. Nog iets sneller dan de vorige dus. Ik was hiermee best tevreden en reed de pitstraat in
Oppeppen? “Ja” als hij nu niet in de grindbak had gelegen, dan misschien….
. Het was mooi geweest en de week zat erop. Jammer genoeg net niet onder de magische grens van de 1:50. Maar wie weet, in de toekomst …
ook van deze week komt het eind in zicht
’s Avonds in het hotel de toespraak van Wilco en Hans. Hier en daar de nodige humor en dus ook “mijn rondje”. Een rondje dat bij mij de boeken in gaat als duurste rondje ooit en ik denk dat het dat voorlopig blijft ook! In ieder geval hebben we wel lol gehad.
Woensdag 26/11/2003 Ook nu weer lekker uitgeslapen, maar nog wel op tijd voor het ontbijt. Daarna alle spullen weer ingepakt en nog even lekker liggen zonnen bij het zwembad.
De gedachten gingen alweer richting het koude, natte Nederland. Om 14.00 uur vertrok de bus richting Almeria. We vlogen dit keer rechtstreeks op Amsterdam, waar ik daarna nog op Theo heb gewacht die een vlucht later kwam. Vervolgens nog in de file gestaan op de A2. Om 3.45 uur dan eindelijk onder de wol met de wekker om 7.00 uur om weer te gaan werken. Alles bij elkaar een hele toffe week en ik wil hierbij iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt om deze week mee te mogen maken. Ik heb veel geleerd deze week en ik heb nu al veel zin in het nieuwe seizoen. Jammer dat het nog zo lang duurt.
tot de volgende keer
Erik Bouw
