Op bezoek bij
Wim te Brake in Aalten Tekst en foto’s: Aviculture Europe
Dit bezoek vond plaats op zondag 28 februari van dit jaar. Sinds een paar dagen leek de kou van deze lange winter voorbij, alleen de gaten in de weg herinnerden nog aan de vorstschade. Maar juist op deze dag had het KNMI een weeralarm afgegeven voor hevige windstoten en massieve regenbuien. Alleen al in de provincie Limburg was er 21 miljoen Euro aan stormschade. Als randstadbewoner was het een reis van ca. 200 km, in rechte lijn van het westen naar het oosten van het land en ook daar leer je van. Wist u dat het Gelderse Aalten aan het einde van de achtse eeuw is gesticht en sinds 1 januari 2005 als gemeente is samengevoegd met Dinxperlo, Bredevoort, De Heurne èn met een aantal buurtschappen. Totale oppervlakte is bijna 10 ha en er wonen 27,5 duizend mensen, waarvan iets meer dan de helft ouder is dan 40 jaar. In Bredevoort wordt jaarlijks op de 3e zaterdag van maart, de bekende boekenmarkt gehouden. Deze markt heeft enige vermaardheid vanwege de hobbyboeken die er altijd te koop worden aangeboden. Een ander samenwerkingsverband waarvan Aalten deel uitmaakt is het sinds 1958 bestaande eerste EUREGIO (Enschede-Gronau). Een gebied wat globaal, de steden Enschede, Osnabruck, Münster en het gebied ten oosten van Arnhem omvat. Totaal 3,4 miljoen inwoners op 13.000 km2 waarvan 1/3 op Nederlands grondgebied is gelegen. Wim heeft het duivenhouden van huis uit meegekregen. Hij is net voor de oorlog geboren en daarna had hij als vijfjarig jongetje al zijn eerste koppel duiven. Dat waren blauwe postduiven, die hij van de plaatselijke oliehandelaar had gekregen. En dat was toen heel wat, het heeft in ieder geval veel indruk op hem gemaakt, want hij kan het in gedachten nog voor de geest halen. Later heeft hij ook nog Modena’s en Nonduiven gehad, maar toen hij in 1960 trouwde, kwamen de Hollandse Kroppers op het hok.
Links: Alle duiven hebben bij Wim te Brake een vrije uitvlucht.
Rechts: Voor duiven met voetbevedering, zoals de Hollandse Kropper, zijn dergelijke zitplaatsen belangrijk om beschadiging te voorkomen. Naast een geelroek en een zwartgetijgerde Hollandse Kropper ziet u hier een tweetal zwarte Kaalbenige Eksterroppers. Meerdere rassen gaat hier bij Wim te Brake perfect samen.
Hij zag de duiven destijds op de tentoonstelling in Aalten, maar volgens de keurmeester waren het Pommerse Kroppers en geen Hollandse kroppers, want ze stonden veel te hoog. Maar Wim heeft ze toen toch gekocht, want hij vond ze prachtig mooi. Kort daarop kwam hij met een fokker van Hollandse kroppers in contact die zwart fokte, maar die regelmatig ook zwart getijgerde dieren daaruit had, die hij opruimde. Die duiven gingen uiteindelijk allemaal naar Wim toe, want de getijgerde Hollandse Kropper zou tot op de dag van vandaag zijn kleurslag blijven. In die tijd was het voordeel dat er nog maar één omschrijving was voor getijgerd en dat kwam er in die tijd niet zo precies op aan.
Links: Een andere collectie duiven, waarbij nu een roodzilverschimmel Silezische kropper (rechtsonder) is aangeschoven.
Er mocht best een verkeerd veertje in de staart, de vleugels of in het voetstuk zitten. Tegenwoordig is het onderverdeeld in licht- en donker getijgerd waarbij er keurmeesters zijn die alles wat niet volgens de regel is, onmiddellijk afstraffen. Zo heeft hij bijvoorbeeld een zwarte donkergetijgerde Hollandse Kropper, die één witte pen in het voetstuk heeft. Een prachtig type, maar misgetekend en toch moet je zo’n dier aanhouden om als tegenwicht voor andere dieren bij de getijgerde in de fok te kunnen inzetten. In 1961 werd hij lid van de Hollandse Kropperclub en de kleindiervereniging van Aalten en Omstr. dat wil zeggen dat hij al bijna 50 jaar lid is.
Rechts: Linksonder is hier een Cauchois met borstslab (bavette) te zien.
Hierboven en rechts een roodzilverschimmel Silezische Kropper, waarvan beiden hier een iets meer holle rug hadden moeten tonen, zoals van een standaard type Silezische Kropper mag worden verlangd.
Links: Hollandse Kropper rood donkergetijgerd.
De laatste jaren is zijn interesse wat breder geworden; hij heeft nu ook rood en geel getijgerde Hollandse Kroppers, maar het showen blijft een gok. Niet iedere keurmeester waardeert deze moeilijke en daardoor zeldzame kleurslagen. Wim loopt lang genoeg mee, om zich hier niets meer van aan te trekken. Hij geniet van z’n duiven thuis op het hok en insturen doet hij heel selectief. Opvallend vindt hij het dat wanneer hij z’n duiven op komt halen aan het einde van de show, ze zich zonder uitzondering optimaal tonen. Hij gebruikt postduiven als voedsterduiven voor de eerste rondes. Die postduiven vliegen met
al z’n andere duiven weer rond het huis, maar hij wil dan wel graag dat het geen ‘gewone’ blauw zwartgebande postduiven zijn. Het liefst heeft hij kleurtjes, zoals rood en geel en schimmels. De postduiven komen in de vensterbank kijken of hij in de kamer is, tot ongenoegen van z’n vrouw, want de ramen moeten wel schoon blijven. Rechts: Hollandse Kropper rood(roek).
Boven: Cauchois en postduiven in het liefst allerlei kleurtjes.
De Hollandse Kroppers zijn z’n hoofdras al 43 jaar. Hij heeft ze in de kleuren zwart, rood en geel en diezelfde kleuren in getijgerd. Ze worden al snel te wit in tekening, dus moet je regelmatig terugparen op eenkleurig, of op roek, zoals dat vroeger heette. Later in het seizoen brengen de Hollandse Kroppers hun eigen jongen perfect zelf groot. Toch gebeurt het regelmatig dat de Hollandse Kropper de eieren kapot zit. Links: Hollandse rood(roek).
Rechts: Kaalbenige Eksterkropper zwart.
Het ene broedpaar gaat voorzichtiger met de eieren/jongen om dan het andere. Vooral doffers zijn vaak wat onhandig en ruw; dan worden de eieren wel eens kapot gedrukt. Ook jongen worden wel eens doodgedrukt. Maar gelukkig gebeurt dit niet al te vaak en bij de jongen alleen maar in het begin. Hij begint pas met de broed in maart, tot juni dan stopt bij hem de broedperiode. Er worden geen nestschalen gebruikt maar broedkistjes met jute erop gespannen, met wat stro als nestvulling.
Kropper
Links: Hollandse Kropper rood getijgerd, met de opmerking dat er aan de kop nogal wat witte veertjes zitten en voor ‘licht getijgerd’ zouden er in de voeten en de staart meer witte veren moeten voorkomen, of bij ‘donker getijgerd’ moeten de staart en de voeten volledig gekleurd zijn.
Hij heeft op dit moment zo’n 40 Hollandse Kroppers en voor de nieuw gefokte duiven vindt hij meestal wel een nieuwe baas, want uiteindelijk fokt hij er niet zo veel. Ze worden allemaal geënt, dat is ook omdat hij in Duitsland wil showen en daar is enting verplicht. Toch had vorig jaar ’n vervelende ziekte op het hok, waar meerdere duivenliefhebbers toen in de regio last van hadden. Hij had vooral veel uitval bij z’n jonge duiven, maar dit jaar heeft hij er nog geen last van gehad. Ofschoon het broedseizoen natuurlijk nog moet beginnen. Vroeger heeft hij ook wel recessief rode Hollandse Kroppers van dhr. Beljaars overgenomen. Het was bekend dat Beljaars die kleur met behulp van de Carneau duif had gemaakt, wat volgens Wim als nadeel had dat het karakter van de Hollandse Kropper nogal nors was geworden. Je haalde ze er precies uit, de nakomelingen van de dieren van Beljaars hadden allemaal de neiging om met de vleugels naar je te slaan. Verder heeft hij naast de Hollandse Kroppers, ook nog Silezische kroppers in roodzilverschimmel en geelzilverschimmel. Hij vertelt er direct bij dat je in dit ras geen schimmels moet paren, maar altijd een zilvergebande aan een schimmel, anders is die specifieke schimmelkleur, zoals je die alleen bij de Silezische Kroppers aantreft, onmiddellijk verdwenen. Evengoed moet je geel x rood aanhouden voor een juiste kleurvererving. Wim heeft ook nog Cauchois - eigenlijk vind hij alles mooi, maar je kunt niet alles houden. Als laatste noemt hij nog de Kaalbenige Eksterkropper in het zwart; een contrastrijke duif, die je nauwelijks nog ziet in Nederland. Dat is ook de reden dat er wat discussie is over de speciaalclub, want er bestaat natuurlijk wel een Speciaalclub voor de Eksterkropper, maar daar tref je alleen de Vedervoetige soort aan. Wim zag het liefste dat de Zeldzame Kropperclub de Kaalbenige Eksterkropper onder z’n hoede nam. Verenigingen en tentoonstellingen Wim is lid van de Hollandse Kroppers Club en van de Zeldzame Kropper Club. Verder nog lid van de vereniging A&O - Aalten en Omstreken, al 45 jaar. Maar geen speldje van de NBS vertelt Wim er lachend bij, want dat kennen ze niet bij de NBS. Hij voegt er snel aan toe dat hij daar ook niet op zit te wachten, net zo goed als op die bekers; zelfs z’n kleinkinderen willen z’n bekers niet meer. Dus vroeg hij bij zijn laatste beker, of ze hem er geen geld voor wilden geven, maar dat kon niet. Hij stuurt in op de Nationale shows van Zuidlaren, Utrecht en de Oneto, maar ook kleinere shows, zoals Varseveld en Neede en Aalten en Omstreken. Ook in Duitsland. Hij heeft wel in besturen gezeten, maar hij heeft daar nu geen zin meer in. Rechts: Postduiven bij Wim als voedsterduiven, maar dan het liefst in ‘kleurtjes’.
Links en onder: Wim te Brake, met zijn lievelingsduif, helaas is deze miskleur volledig ongeschikt voor de show, maar dat zal Wim een zorg zijn.
Links: Dit is Max, de hond van Wim, die hem overal volgt, ook in het duivenhok. De duiven zijn aan hem gewend, maar inmiddels is Wim erachter gekomen, dat Max (als hij even niet oplet) de eieren van de duiven opeet. Dus dat is even opletten geblazen.
Wel gaat Wim altijd helpen bij de opbouw e.d. van de shows, dat vindt hij erg gezellig. Tegen een ‘late’ show heeft hij niet echt veel bezwaar; Ornithophilia was destijds eigenlijk te vroeg. Hij fokt van maart tot juni, maar de mooiste duiven worden toch in mei geboren. Een bijzonder bezoek Wim vertelt dat hij vorig jaar zomer werd verrast door een bijzonder bezoek. Het betrof de bekende (en inmiddels bejaarde) Hollandse Kropperfokker J.Th. Pietersen uit Sint Maarten. Joop Pietersen wilde zich persoonlijk op de hoogte stellen van de getijgerde Hollandse Kroppers van Wim en daarin werd hij niet teleurgesteld. Op de vraag of zijn kinderen de hobby van hem hebben ‘meegekregen’, moest Wim antwoorden dat dit niet het geval was; hij heeft drie kleinzonen, die er niet naar omkijken. Dus lag de vraag voorhanden, wie er dan voor zijn duiven zorgde als hij met vakantie ging. Nu dat was een makkelijk antwoord, want Wim ging in de regel nooit met vakantie, hij het duiven, zo simpel was dat. Als voer heeft Wim gekozen voor Mariman en Paloma subliem. Z’n duiven krijgen ook wel eens rijst (gepelde). Plus een kilo hennep en een kilo grove millet. Plus een mineraalmengesel van zeewier e.d. - dit als ze jongen hebben. Paloma – Kweek, vlucht of rui subliem 25 kg. Adviesprijs per product (stuk): €13,15
Copyright ©2010 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC.
