KASTEEL WURFELD VIERING TWEEDE LUSTRUM

ANNO 2012 KWAMEN WE BIJEEN OP VRIJDAG 15 JUNI MET; De Heren: Hubert Engelen, voorzitter, Henri Neel, Ondervoorzitter; Jos Van Erum, penningmeester; Rik Timmermans, secretaris Jef Bovend’aerde,------------ , Paul Gerards, Sjef Gillissen, Michel Hennissen, Milo Hollman, Gerard Konings, Jaak Cleven, Ton Omloo, Gène Savelkoul, Wim Theelen, Karel Vanbergen, Kees Halkes, Bart Teuwen, Jacques Weerts, De Dames: Margriet de Beaumont, Denise Deckers, Josette Peters, Ans Guillaume, Emmy Cardozo, Willemien Otten, Christien Adams, Riny Vaesen, Lenie Joosten, Isabelle Brouns, Lieve Smeets, Mimi Peymen, Hilde Duyck, Janny Geraedts, Lili Budé, Smits Mieke, Ria Peters, Op ’t Roodt Jacqueline BEHALVE: François Delwaide, Paul Janmaat, Gloria Hamming, Coenen Jose,

KASTEEL WURFELD VIERING TWEEDE LUSTRUM

Er werd lang naar uitgekeken en eindelijk was het dan zover. Het tweede lustrum, het 10 jarig bestaan, hét feest en wat voor een feest? Een grandioos feest buiten alle verwachtingen. De vrucht van een jaar lang wikken en wegen, vergaderen, van gedachten wisselen en uiteindelijk besluiten hoe het er zou moeten uitzien. Hulde aan de

“lustrumcommissie” en al de andere leden die nog bij de organisatie betrokken werden om dingen te doen waar ze goed in waren. Het resultaat mocht er zijn. Het feest nam een aanvang met de verwelkoming van de genodigden zoals, de regio coördinator met zijn echtgenote, de leden van onze peterclub met hun echtgenote, en niet te vergeten onze eigen leden met hun respectievelijke partner. Het werd een gezellige begroeting want het was weer een tijdje geleden dat we mekaar gezien hadden. Een drankje en een hapje verhoogde het aangename. Zonder dwingend over te komen werd de vooropgestelde timing gerespecteerd. Onze voorzitter nam het woord voor de officiële verwelkoming en bracht in herinnering dat een aantal leden en aanverwanten ons tijdens deze 10 jaren hadden verlaten en vroeg een stilte in te lassen voor bezinning. Vervolgens werd er aangevangen met een retrospectieve van 10 jaar Probus aan de hand van een power point voorstelling. Met zeer veel aandacht, en een regelmatige “oh!”en “ah” gevolgd door een bescheiden, verlegen lachje werd deze “geheugen opvrissende serie” een voltreffer. Knap werk van Jos en Gerard en tevens een waardevol archiefstuk. Een ovatie werd hun deel. Weer tijd voor een “amuse gueule”, een bijhorend sapje en een plichtpleging, want daar dient toch een receptie voor, nietwaar? Ja dus en wat voor een. Wanneer een regio coördinator en een president zich verzamelen, een tikje tegen hun glas geven om tot stilte aan te manen, dan staat er wat op het getouw. Andre Segers, kreeg de eer om Jos en Rik te vereren met het Nationaal Probus ereteken “ George Dick” voor hun bewezen diensten aan de club als respectievelijk penningmeester en secretaris. Dat deze erkenning, wegens omstandigheden, wat vroegtijdig was uitgelekt, had geen invloed op de volle waardering van de genomineerden ten opzichte van hun collega’s leden die voor deze erkenning hadden gezorgd. Collega’s bedankt. Een receptie duurt altijd veel te kort, maar er moesten foto’s genomen worden want dit is eveneens een vast onderdeel bij een viering zodat we na verloop van tijd, kunnen evalueren of we erop vooruit zijn gegaan of andersom. Omdat we nu toch iedereen bijeen hadden, het gulden boek door iedereen was getekend en de kok het vuur wat hoger had gezet werden we uitgenodigd in de “Carlton zaal” voor het diner. De commissie had een perfecte tafelindeling gemaakt zodat iedereen wel wat intimiteiten kwijt kon aan zijn disgenote of heer. Op de keurige menu’s, kon betrokkene en de ober zien welke keuze er gemaakt werd, vlees of vis. Twijfelen of het goed zou zijn moesten we niet want een schare culinaire recensenten hadden het menu vooraf geproefd en de diverse “ cuissons” goedgekeurd. En inderdaad het was zeer, zeer goed, idem dito voor de aangepaste wijnen. Tussen de “ soep en de patatten” door hield onze voorzitter een opmerkelijke speach, gekruid met wat anekdotes en wat zelfspot. Erg gesmaakt door de aanwezigen zo zeer zelfs dat bepaalde “replikanten” plagiaat pleegden. Eindigen met het “cliché” “dat aan alle schone dingen een einde komt” was ook hier de waarheid. Maar het was een einde in fierheid en voldaanheid. Een perfecte organisatie waarbij de “lustrumcommissie” vele pluimen op hun hoed mogen steken. Proficiat en op naar de volgende jaren.

AANVRAAG ERETEKENS Probus Maasland Hubert Engelen Voorzitter Rijksweg 641 3650 ROTEM 089/758130 0477/825449 [email protected] Aanvraag tot toekenning van het kenteken “ George Dick “ Het bestuur van de club Probus Maasland heeft eenparig beslist aan het “ Centrum voor Informatie en Coördinatie “ van Probus Belgium te vragen de mogelijkheid te onderzoeken om het kenteken “George Dick“ toe te kennen aan hun lid: Mijnheer Rik Timmermans. voor uitzonderlijke diensten verleend aan de club – of (en) aan Probus in het algemeen. Geboortedatum van de kandidaat: 05 september 1940 Lid van de club sinds: 15 juni 2002 (startdatum) Functies in de club: secretaris van 15/06/2002 tot heden

Andere verdiensten: De Heer Timmermans heeft zijn functie van secretaris op een bijzondere manier ingevuld. Niet alleen zorgde hij voor alle secretariaatswerk, en de nodige contacten binnen en buiten Probus, maar vooral heeft hij gedurende deze 10 jaar op een bijzondere manier werk gemaakt van de verslagen van vergaderingen en activiteiten. Van alles is een verslag, dikwijls met humoristische of “populair filosofische” inslag. Achter elkaar gezet is het een uniek leesstuk dat een mooi overzicht geeft van de afgelopen 10 jaar “Probus Maasland” Samen met de Heer Van Erum vormt hij het “blijvend” hart van de werking van de club. Andere appreciaties: Gedaan te: Rotem op 23 december ’11 De voorzitter van de club, Hubert Engelen Voorbehouden aan het C.I.C. Voorstel N°…….Beslist op de vergadering van:……….Beslissing:ja / neen / te herzien. Toekenning N°…..Antwoord aan de club op:…………Kenteken opgestuurd op:………… Commentaar:………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………….. Probus Maasland Hubert Engelen Voorzitter Rijksweg 641 3650 ROTEM 089/758130 0477/825449 [email protected] Aanvraag tot toekenning van het kenteken “ George Dick “ Het bestuur van de club Probus Maasland heeft eenparig beslist aan het “ Centrum voor Informatie en Coördinatie “ van Probus Belgium te vragen de mogelijkheid te onderzoeken om het kenteken “George Dick“ toe te kennen aan hun lid: Mijnheer Jos Van Erum voor uitzonderlijke diensten verleend aan de club – of (en) aan Probus in het algemeen. Geboortedatum van de kandidaat: 11 april 1941 Lid van de club sinds: 15 juni 2002 (startdatum) Functies in de club: penningmeester/website verantwoordelijke van 15/06/2002 tot heden

Andere verdiensten: De Heer Van Erum heeft zijn functie als penningmeester vanaf het eerste moment met zeer veel zorg uitgevoerd. Reeds vanaf de eerste dag houdt hij de leden permanent op de hoogte van hun eigen financiële toestand bij de club, door bij iedere afname of storting een nieuw overzicht te bezorgen. Ook de rapportering van de financiële toestand van de club zelf gebeurt op regelmatige basis. Daarnaast is de Heer Van Erum verantwoordelijk voor onze website, door hem zelf ontworpen en permanent up to date gehouden Samen met de Heer Timmermans vormt hij het “blijvend” hart van de werking van de club. Andere appreciaties: Gedaan te: Rotem op 23 december ’11 De voorzitter van de club, Hubert Engelen Voorbehouden aan het C.I.C. Voorstel N°…….Beslist op de vergadering van:……….Beslissing:ja / neen / te herzien. Toekenning N°…..Antwoord aan de club op:…………Kenteken opgestuurd op:………… Commentaar:………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………..

TOESPRAKEN VAN ONZE VOORZITTER HUBERT ENGELEN

Mijnheer de regionaal coördinator van probus Limburg en VlaamsBrabant, Heren afgevaardigden van onze peter club probus Heythuysen, Lieve dames, Beste Probus vrienden. Het is mij een bijzondere eer en genoegen u vandaag allemaal, namens onze Probus vereniging welkom te mogen heten op de viering van ons 10 jarig bestaan. Niet zo lang geleden zouden wij in onze contreien een dergelijk feest begonnen zijn met een mis om onze overleden leden te gedenken. Wij doen dat niet meer, maar ik zou toch nog graag een moment van stilte vragen om onze gedachten even terug te laten gaan naar diegenen die ons in de loop van de afgelopen 10 jaar zijn ontvallen:

Isidoor Goudsmit, Marie-Louise Smeets, de echtgenote van Jos onze penningmeester Past president Marcel Van der Eerden En nog maar heel onlangs Pierre Berghs. De programma commissie heeft op vraag van de voltallige vergadering een eenvoudig, maar interessant programma ineen gestoken, waarbij onder andere via een presentatie die afgelopen 10 jaar ludiek aan ons zullen herinnerd worden. Mij blijft dus vooral de aangename taak om iedereen die de afgelopen 10 jaar wat voor Probus Maasland heeft betekend te danken Als u naar onze website gaat kunt u daar op de starpagina het doel van Probus Maasland en wellicht Probus in het algemeen lezen: De leden van onze Probusclub, elk met verschillende politieke, filosofische of religieuze overtuiging, verbinden er zich toe elkaar geregeld te ontmoeten om de onderlinge vriendschapsbanden te ontwikkelen en te bestendigen en hun postprofessionele levensjaren wijs en zinvol samen te beleven in een ontspannen geest van vriendschap en wederzijds begrip. “Maasland” vind je natuurlijk aan de twee kanten van de Maas. De naam is dan ook bijzonder goed gekozen voor een club die leden rekruteert uit de beide Limburgen en zich dus op beide oevers van de Maas thuis voelt en ook thuis is. Het lijkt wel alsof wij om de 14 dagen een “mini OLS” organiseren. Geschoten werd er natuurlijk niet, hoogstens van tijd tot tijd met spek of losse flodders. Een schot voor de boeg kwam ook al eens voor, maar verder dan een waarschuwingsschot omdat iemand een blindganger in het gezelschap dreigde te droppen, is het echt nooit gekomen. Ook al staat de Maaslander bekend om zijn open, spontaan en soms ietwat direct optreden, we blijven allemaal rustige, bezadigde Limburgers, zeker op onze leeftijd en met onze rijke levenservaring. Maar ik ging danken. En dat doe ik straks. Ondertussen kijk ik, zeker en vast samen met u, met veel belangstelling uit naar de presentatie over de afgelopen 10 jaar die door een aantal onder ons is samengesteld. Even enkele dienstmededelingen: 1. Na afloop van de receptie maken we een groepsfoto.

2. Bij het binnenkomen van de zaal waar het diner plaats vindt mag u het gastenboek tekenen. Daar wordt ook uw plaats aan tafel aangewezen.

Nu het woord aan Gerard Deze fijne 10 afgelopen jaren danken wij natuurlijk op de eerste plaats aan diegenen die toen het initiatief genomen hebben om de club op te richten. Het is zeker niet van een leien dakje gegaan, maar de “founding fathers” onder leiding van eerste president Gerard Konings, brachten toch een mooi borelingke ter wereld, dat op 2 juni 2002 feestelijk boven de doopvont werd gehouden op het stadhuis van Dilsen-Stokkem, in aanwezigheid van heel wat prominenten uit de probus wereld en de plaatselijke politiek, en niet te vergeten van 17 stichtende leden en hun echtgenotes. Voor Gerard heb ik een bijzonder boontje. Hij is net als ik een beoefenaar van wat men de cijferberoepen noemt, accountant of boekhouder. Ik doe dat ook een beetje en hij bezit dat onnavolgbare talent om de mensen naar hem te doen luisteren. Bij een beginnende club, moeten er natuurlijk wat afspraken gemaakt worden en zeker een huishoudelijk reglement, waarop in tijden van nood en onzekerheid moet kunnen terug gevallen worden, is absoluut noodzakelijk. Dat werd dan ook gemaakt. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Gerard had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Ik was laatst in Dresden en diegenen die er geweest zijn zullen ongetwijfeld, net als ik, onder meer onder de indruk zijn gekomen van dat prachtig mozaïek, waarop alle vorsten met hun specifieke naam, in een lange stoet, staan afgebeeld. De zogenaamde “Fürstenzug”. Veel van die vorsten hebben speciale namen: Otto de Rijke, Albrecht de trotse en de ontaarde Frederik de gebetene, om er maar enkelen te noemen. Ik ga mijn illustere voorgangers ook in zo’n galerij opnemen. Gerard jij krijgt van mij de eerste plaats op ons mozaïek, met als naam “Gerard de Baanbreker”. Op de vraag waar de vlag was kon Gerard geen antwoord geven, ook de schotel van de Stad Dilsen-Stokkem was volledig uit zijn geheugen verdwenen.

Gerard werd opgevolgd door een andere werker van het eerste uur namelijk Sjef Gilissen.

Sjef zette het werk van Gerard voort, leidde met zachte, maar vaste hand de vergaderingen, de club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Voor Sjef heb ik een bijzonder boontje. Hij is, net als ik van het onderwijs, en spreekt ook graag een woordje mee in de discussie. Al zal dat nooit gepaard gaan met enige verheffing van de stem, zo kan hij toch regelmatig zijn mening doorzetten. De club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Sjef had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Hij staat op ons mozaïek als “Sjef de Volharder”. Op de vraag waar de vlag was kon Sjef geen antwoord geven, ook de schotel van de Stad Dilsen-Stokkem was volledig uit zijn geheugen verdwenen. Sjef werd opgevolgd door een ander stichtend lid namelijk Kees Halkes. Voor Kees heb ik een bijzonder boontje. Niet alleen is hij van Maastricht en het Veldeke college, maar hij is dan ook nog eens getrouwd met Wilhelmine, de dochter van mijn eerste leraar Duits. Vijftig jaar na data, kan ik nog altijd de rijtjes van de naamvalsvormen feilloos opzeggen en mijn Duits mag er trouwens ook zijn. Met dank aan mijnheer Otten Kees zette het werk van Sjef voort, leidde met zachte, en niet eens zo vaste hand de vergaderingen. Maar dat hoefde ook niet. Kees deed het vooral met eloquentie en luciditeit. De club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Kees had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Hij staat op mijn mozaïek als “Kees de Pientere”. Op de vraag waar de vlag was kon Kees geen antwoord geven, ook de schotel van de Stad Dilsen-Stokkem was volledig uit zijn geheugen verdwenen. Kees werd opgevolgd door een ander stichtend lid namelijk Karel Van Bergen. Voor Karel heb ik een bijzonder boontje.

Hij was onze eerste Belgische president, een paar jaar heb ik op gemeentelijk vlak met hem samengewerkt. Ooit heb ik een strafschop van hem gestopt, maar dat heeft hij meer dan goed gemaakt door mij bij iedere gelegenheid op het tennisveld, zij het nipt, te verslaan. Karel zette het werk van Kees voort, leidde met zachte, en niet eens zo vaste hand de vergaderingen. Maar dat hoefde ook niet. Karel deed het vooral opgewekt en duidelijk met goesting, en dat werkte aanstekelijk. De club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Karel had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Hij staat op mijn mozaïek als “Karel de Doortastende”. Op de vraag waar de vlag was kon Karel geen antwoord geven, ook de schotel van de Stad Dilsen-Stokkem was volledig uit zijn geheugen verdwenen.

Karel werd opgevolgd door een ander stichtend lid namelijk Bart Teuwen. Voor Bart heb ik een bijzonder boontje. Hij was en is nog steeds onze eerste Belgische president uit Neeroeteren. Hij heeft het toch maar mooi klaar gespeeld om onmiddellijk het evenwicht met Maaseik te herstellen. Maar wij zijn natuurlijk alle twee verliefd op Afrika. Hij mag er nog dikwijls naar toe. Voor mij is het een verre maar mooie en te koesteren herinnering. Bart zette het werk van Karel voort. En hij deed dat weer wel met vaste hand en als de noodzaak zich deed gevoelen herstelde hij de orde met een stevige slag van de hamer, op het houtblok. De club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Bart had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Hij staat op mijn mozaïek als “Bart de Grootmoedige”. Op de vraag waar de vlag was kon Bart geen antwoord geven, ook de schotel van de Stad Dilsen-Stokkem was volledig uit zijn geheugen verdwenen. Bart werd opgevolgd door de betreurde Marcel van der Eerden. Voor Marcel hadden we allemaal een bijzonder boontje.

We wisten wel dat Marcel ziek was, en sommigen onder ons kenden ook de ernst ervan. Tijdens onze uitstap naar Nijmegen konden we allemaal zien dat Marcel achteruit ging. Toch kwam zijn dood nog als een verrassing Marcel zette het werk van Bart voort. En hij deed dat op zijn eigen, humoristische en ontspannen manier. Vier jaar geleden zat hij na overwinningen tegen Italië en Frankrijk, de vergadering voor in oranje gehuld. Ik denk dat hij zich ondertussen in zijn graf heeft omgedraaid De club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Marcel had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Hij staat op mijn mozaïek als “Marcel de Goedlachse”. Bij mijn weten heeft Marcel de vlag niet doorgegeven en ook over de schaal van de gemeente heb ik hem nooit bezig gehoord.

Marcel werd opgevolgd door Jaak Cleven. Voor Jaak heb ik een speciaal boontje. Hij heeft net als ik zijn actieve jaren gesleten in het onderwijs en hij was ook leraar Frans. Wat Jaak heel bijzonder maakt is dat hij van Elen is. Dat zijn allemaal vriendelijke, lieve mensen. Er zijn er bij waar je zo maar verliefd op zou worden. En dat is mij dan ook overkomen. Al van bij zijn aantreden in de club maakt Jaak systematisch foto’s van al onze activiteiten en bijeenkomsten. Hij heeft er vooral plezier in je te fotograferen op onbewaakte ogenblikken. Voor het album levert dat de mooiste foto’s op.

Jaak zette het werk van Marcel voort. En hij deed dat op zijn eigen, rustige en ontspannen manier. De club stond stevig op haar poten en de activiteiten werden massaal en trouw bijgewoond. Regelmatig kwam toch nog de vraag uit de vergadering om de statuten en zeker het huishoudelijk reglement aan te passen. Jaak had daar wel ideeën over, maar de vergadering kon toch moeilijk besluiten. Hij staat op mijn mozaïek als “Jaak de Minzame”.

Op de vraag waar de vlag was kon Jaak geen antwoord geven, ook de schotel van de Stad Dilsen-Stokkem was volledig uit zijn geheugen verdwenen. Achter mij en nog in de schaduw doemt de volgende al op. Rik Neel, zal mij opvolgen. Hoe hij het gaat doen weten we nog niet. Een naam heb ik dus nog niet. Voorlopig hou ik het dus op “Rik de Wachtende”. Op die Fürstenzug staan echter niet alleen Fürsten. Ook veel voetvolk, belangrijke en minder belangrijke personages. Laat ik u meteen zeggen dat wij alleen belangrijk voetvolk hebben. Er zijn enerzijds de blijvers: Rik, onze secretaris en Jos, de penningmeester. De regionale coördinator heeft hun verdiensten voor onze club al mogen toelichten en hun verdiensten werden beloond met het “George Dick” kenteken. Ik mag mij dus namens de club beperken door hun nogmaals te feliciteren en vooral te danken voor 10 jaar ononderbroken en belangrijke inzet. Zonder hun zou de algemene werking niet zo gesmeerd lopen. Anderzijds is er de programmacommissie, die jaarlijks weliswaar van samenstelling verandert, maar die toch ook steeds enkele blijvers heeft. De huidige commissie is samengesteld uit: Rik Neel, als voorzitter, Karel Vanbergen, Milo Hollman en Wim Theelen als leden, ook Marcel van der Eerden was nog bij de commissie. Om de 14 dagen, voor het begin van de vergadering komen zij samen en verrassen ons telkens weer met een rijk gevuld en gevarieerd programma. Ook het hele opzet van vandaag hebben zij volledig voor hun rekening genomen. Ik wil hun daarvoor, namens u allen, hartelijk bedanken en feliciteren. Maar ook u overige leden en dames staat op de Fürstenzug. Het plaatje is niet compleet zonder de leden die met hun aanwezigheid en actieve deelname de bijeenkomsten animeren en zin geven. Misschien passen in dit verband toch wel enkele opmerkingen. U hebt zeker gehoord dat ik al mijn voorgangers heb geprezen omdat de vergaderingen massaal en trouw werden bijgewoond.

U zult het echter met mij eens zijn dat dat de laatste tijd iets minder is en dat het organiseren van uitstappen bijna onmogelijk is geworden bij gebrek aan deelnemers. IK weet niet waar het aan ligt. Aan mij? Ik hoop maar van niet. Misschien dat er na 10 jaar toch wel enige sleet en metaalmoeheid optreed in een groep in het algemeen en wellicht zeker in een groep als de onze de hun postprofessionele jaren aan het doorbrengen zijn. En in die periode kan de slijtage al iets groter zijn dan pakweg van 30 tot 40 jaar. We zullen dus de ramen moeten open gooien, een frisse bries binnen laten en misschien een beetje afstappen van het controleursysteem. Wij zullen dus actief op zoek moeten gaan naar zeker een vijftal prille zestigers, die de fakkel op termijn brandende kunnen houden. Dat betekent niet dat anderen niet welkom zijn, maar die groep mag zeker niet verwaarloosd worden. Tenslotte ook ik weet niet waar de vlag is en de schaal is ook volledig uit mijn geheugen verdwenen. Maar ik heb nieuws, een spoor. Gerard kom eens even. Jij had mij 2 foto’s gegeven met daarop de vlag en schaal. Ik ben daarmee naar de stad Dilsen-Stokkem gegaan om te vragen of zij misschien daar iets van wisten. Hier zijn de foto’s terug. Zeg eens even wie daarop staan. Gerard zelf en Croonen, toenmalig Regionaal coördinator. De stad heeft mij ook een briefje bij de foto’s gestoken, wil je dat eens even voorlezen? Zie brief…. Wij weten natuurlijk allemaal dat Gerard de vlag en de schaal niet heeft, dus is het duidelijke dat het hete spoor ons naar de Heer Croonen brengt. Dank u wel Na afloop nog enkele dienstmededelingen. 1. Dank aan Mimi en Ria, die voor de mooie bloemstukjes gezorgd hebben. 2. De dames mogen de bloemstukjes op de tafels mee naar huis nemen. 3. Mevrouw Odekerken, de Heer Deckers en de Heer Immers, kok vragen om even tot bij ons te komen om hun te bedanken voor de voortreffelijke ontvangst, de feestelijke aankleding en het heerlijk feestmaal waar de kok voor gezorgd heeft.