Incredible India (deel 1)
Ongelooflijk. Dit is India. Zelfs voor een ‘nuchtere’ Hollander die de halve wereld heeft gezien, is een weerzien met India wennen. De knop moet om. Het heeft geen zin meer om je langer te verzetten… Duizenden bedelaars hangen aan je voeten. Heilige koeien herkauwen op de weg, apen scheren voorbij. Puissant rijke Indiërs willen met je op de foto. Ze zijn net als jij ook op vakantie. In Bikaner vertelt een verkoper van gedroogde kameelstront je meer over Nederland, dan je er zelf ooit over te weten bent gekomen. 1,2 miljard Indiërs. Jong, oud of halverwege. Altijd is er respect. Hulp als je weer in een miljoenenstad arriveert tegen middernacht. ‘Meneer zoekt een goed hotel?’ ‘Geen probleem, Ahmed brengt u daarheen!’ Na een half uur heeft hij een perfect hotelletje gevonden. Nee bestaat niet. Nee en ja zijn hetzelfde: een lichte beweging van het hoofd naar links of rechts. Maak er maar van wat je wilt. Genoeg. India in beeld zegt alles. Dit is India. Geniet ervan. Eric
De eerste drie weken in India
Een van de mooiste plekken in Delhi: Delhi metro. Altijd op tijd voor twee duppies. Meer dan 18 miljoen passagiers per dag.
Heilig Haridwar en Rishikesh Vergeet Mekka. Haridwar is het drukst bezochte pelgrimsoord ter wereld. Ik was er gelukkig tijdens het laagseizoen. (Wikipedia: Haridwar is the site of many religious festivals. Most notably, once every twelve years it is the venue for the Kumbh Mela, humanity's largest festival, which drew a record 70 million in 2003). Dus denk die miljoenen er maar even bij. Gelegen aan de heilige Gangesrivier die hier vanuit de Himalaya echt een rivier begint te worden. 50 kilometer stroomopwaarts ligt een ander heilig oord. In 1968 op de kaart gezet door George Harrison: Rishikesh. Het vormde de inspiratie voor het legendarische ‘White Album’. Rishikesh is nauwelijks veranderd. De Westerse hippies lopen er nog steeds rond inclusief goeroe, maar sinds een aantal jaren hebben Indiase toeristen het bedevaartsoord ontdekt. Knotsgek. Een stier die een hangbrug terroriseert met een horen (hij heeft het vooral op bromfietsers gemunt). Goeroes die je ongevraagd vertellen hoe het leven in elkaar zit.
Zeventig miljoen pelgrims hangen hier soms rond (Haridwar, Ganges)
Welkom in Rishikesh
Amritsar Jan, Piet, Joris en Corneel. Die hebben baarden! En de Sikhs dan?... Dit is Amritsar. 2 miljoen inwoners. Het heiligdom van de Sikhs. In de Gouden Tempel is iedereen welkom. Alles is gratis. Ook het eten. Er worden dagelijks 40.000 tot 100.000 gratis maaltijden verstrekt. Fantastisch, vergeet de Taj Mahal. Deze plek is vele malen mooier!!! Sikhs zijn enorm aardige mensen. Maar, kom niet aan hun Gouden Tempel. In 1984 werd Indira Gandhi door haar Sikh bodyguards vermoord. Even daarvoor had zij opdracht gegeven om de Gouden Tempel te bestormen. En dat is dus letterlijk een doodzonde. Dertig kilometer westwaarts ligt de grensplaats Attari. (De hoofdstad van de Sikhs was eigenlijk Lahore). Daar ontmoeten duizenden Pakistani en Indiërs elkaar elke dag als de grenspost wordt gesloten. Een weergaloos, maar vredig showspektakel. Waarmee het bewijs is geleverd dat het geschil tussen India en Pakistan oplosbaar is.
Amritsar op eerste Kerstdag, vlakvoor mijn hotel…
Linksboven: de schoenenbar voor de Gouden Tempel.
Rechtsboven: Sikhs in hun heiligdom. Linksonder: ????????? Welke instructies?
Jallianwala Bagh is tegenwoordig een bedevaartsoord voor iedere Indiër. Op een zondag in 1919 besloten de Britten in deze steeg met scherp te schieten op een vreedzaam protesterende menigte. 379 vrouwen, mannen en kinderen kwamen erbij om. De Britse Brigadier Generaal Dyer die opdracht gaf tot deze moordpartij ontliep zijn straf niet… Hij werd met pensioen gestuurd…
Eerste Kerstdag in Attari. De grensovergang tussen India en Pakistan gaat weer dicht.
Indiase soldaten paraderen. Een showmaster aan Pakistaanse en aan Indiase zijde juinen het publiek op: 4.000 Indiërs schreeuwen: ‘Hindoestan’. 3.000 Pakistani antwoorden met: ‘Pakistan’. Rillingen…
Voor buitenlanders is er gelukkig een rustig plekje. Er waren op Eerste Kerstdag 2011 vijf buitenlanders (inclusief mijzelf): de rest zijn Indiërs die stiekem door de touwen kropen.
Rajasthan Vergeet die Madurodam kastelen in Europa. Rajsthan herbergt Harry Potter kastelen te kust en te keur. Hoe groot wil je ze hebben? Ik begon in Jaipur, de roze stad (3 miljoen inwoners en erg toeristisch), reisde zes uur in de bus naar Bikaner (500.000 inwoners en eigenlijk de leukste plek: met kamelen die niet voor toeristen bestemd zijn en heel aardige Bikaners). En de onvolprezen rattentempel: heerlijk op je blote voeten door de rattenkeutels lopen. Ik miste de trein van Bikaner naar Jaisalmer en ging met de lokale bus (aan te bevelen!!!). In Jaisalmer kreeg ik last van kastelenziekte. Na het zoveelste ongelooflijk fraaie (zand)kasteel te hebben bezocht, was ik klaar met de kastelen. Jodhpur, de blauwe stad, deed ik op de automatische piloot. Wat een kasteel, denk ik nu. Erna kwam Udaipur. Bekend van het kasteel in het meer waar James Bond weer een paar argeloze blondines in bed lulde met een shaken not stirred Martini…
Daar zit ik in dit unieke vervoermiddel nabij het Amber Fort in Jaipur. Als een maharadja, de prins en koning te rijk. In een combinatie van een riksja en een tuktuk. Mohona liet me heel Jaipur zien…
Voor de goede orde: zigeuners komen oorspronkelijk uit Rajasthan. Een van de rijkste zigeuners woont er nog steeds. Dit is zijn museum en winkel, waar vandalen soms een slachting aanrichten... (zie volgende foto)
De KLAPPER VAN DE WEEK. Bikaner. Echt en puur India.
Midden in de nacht kwam ik in Bikaner aan met de bus. Een riksjarijder bracht me naar dit hotel. Voor tien euro had ik het slechter kunnen treffen, concludeerde ik de volgende ochtend.
Deze heilige koe in Bikaner is bezig met haar lunch.
30 kilometer van Bikaner ligt Deshnok. Dit is een winkeltje uitgerust met alles wat je als pelgrim nodig hebt! De kokosnoten geef je in de tempel af bij de priester in ruil voor een zegen. Zijn knechtje hakt ‘m vervolgens doormidden en doet het sap in een bak. De ratten vinden het lekkerder dan water…
Gratis en voor niks. Schoenen uit. Lekker op je blote voeten door de rattenkeutels lopen.
In Jaisalmer is de German Bakery een fenomeen. ‘Waarom geen Italiaanse,’ vroeg ik de eigenaar. Hij vertelde me dat India eigenlijk Arisch was en Duitsland Indiaas. ‘Dus was Gandhi een Duitser en Hitler een Indiër?’ concludeerde ik vervolgens. Toen greep de Indiase bakkersknecht eindelijk in: ‘Het is een toeristenval, er komt geen Duitser aan te pas.’
Een ‘kasteeltje’ in Jodhpur.
Udaipur en het James Bond kasteel in het meer.
Ahmedabad (Amdabad) De week van kerst en nieuwjaar is ook in India een vakantieweek. Alle vliegtuigen zitten vol. In Udaipur kreeg ik het advies om niet naar Mumbai te gaan, maar via Ahmedabad te reizen. ‘Daar regel je zo een vliegticket naar Goa,’ luidde het advies. Ahmedabad. Een stadje met ruim zes miljoen inwoners. ‘De beste stad om in te leven’, volgens heel veel metershoge billboards. Na een halve dag door Amdabad (spreektaal) te hebben gewandeld, was ik blij om weer in mijn hotel te zijn. Buiten heel veel mensen en straten was er heel veel stof. In mijn hotel genaamd ‘Good Hotel’ las ik een waarschuwing over riksjarijders die toeristen naaiden. En ineens vond ik het heel leuk in Amdabad. Ergens tegen de avond. Zo maar een ‘stadje’ in India, dacht ik. ‘Wij zijn de wereldhoofdstad van de vliegeraars!!!’ En vliegeren deden ze in Ahmedabad. (En ijs eten, mmmm).
Einde deel 1
