Editorial 太 狸 記! Beste 太 狸 記 -lezer, stukken. Daarvoor alle lof naar de Journaliers en alle enthousiaste leden!

太狸記

Editorial Beste 太狸記-lezer, Laat ik meteen maar van wal steken met de vermelding van een verandering in de bezetting van de journalcommissie. Zowel Wendalin als Tom hebben de commissie helaas verlaten. Tom wordt vervangen door zijn broer Pim. De yonkoma worden kundig opgevangen door Evelien, maar hoe meer zielen, hoe meer vreugd natuurlijk. Dus als jij een beetje met een pen/potlood/penseel om kan gaan en dat graag wil laten zien, aarzel dan niet en mail ons! De mooiste/leukste/grappigste inzending wint een prachtige verassing uit de kast van Tanuki! Een waar Tanuki-collectors item, dus waar wacht je nog op? Deze inmiddels 3e editie van de journal is nóg dikker dan de voorgaande edities en wederom gevuld met allerhande leuke artikelen, strips en ingezonden

stukken. Daarvoor alle lof naar de Journaliers en alle enthousiaste leden! Tot slot wil ik nog even wijzen op de oproep achterin de journal; onze mailboxen staan nu open voor aanmeldingen voor het komende bestuursjaar! Lees dus snel verder, geniet van deze journal en tot de volgende 太狸記! Pyke van Zon Journal Editor

Heb jij op- of aanmerkingen op de journals of heb je een leuke tekening/artikel/foto/verslag voor in de 太狸記? Stuur ‘m dan naar : [email protected]!

第三巻

De Journaliers “They have a lot of love to give” Door weer en wind, de Journaliers werken altijd keihard om júllie, de trouwe lezers, te voorzien in het nodige leesvoer. Van humor tot opiniestukken, van artwork tot recepten; de Journaliers weten er raad mee! Zelfs nu met de recente wijzigingen in de bezetting, wijken zij nergens voor! Allemaal in de naam van Tanuki! Dus, sluit de Journaliers in je hart! Je zal er geen spijt van krijgen! Tijmen Blankevoort Ontfermde zich over anime, games en Tijmen-zaken©, zoals een moeder kip over haar eieren. Wereldberoemd op het Arsenaal. Pim Omes Offerde zich liefdevol op voor zijn broer, en vervult nu vol blijdschap en enthousiasme de rol van de opinie schrijver.

Evelien Smolders Neemt het op voor Korea en beschermt dit land en deel van het Arsenaal met interessante artikelen. Neemt nu ook de yonkoma op zich. Diana Kuijpers Sloot een vredig verbond met de Nederlandse grammatica, en bestrijd grammaticale kwaden op Arsenaal-schaal.

Nynke Zwiers Gaf zich vol vreugde over aan de creatieve kant van het leven. Met haar recepten en tekenkunsten verblijd zij menig Japanoloog. Zoek de commissieleden! De meest nauwkeurige inzendingen krijgen een eervolle vermelding in de volgende journal!

Stuur dus nu meteen jou antwoord op naar journal@ tanuki.nl, of leg een brief in het postvakje!

太狸記

Tanuki VS SVS; Een Epische Strijd Zoals bezongen door Martijn Heule Nu reeds de herfst van mijn jaar als aanvoerder is aangebroken, wordt alles vager. En ik ben zo moe. Echter, zonder een verslag van de uitspokingen der figuren van Banzai mist de journal ontegenzeggelijk vrijwel alles wat haar zo’n verrukking der zintuigen maakt: integriteit, een vleugje jeugdige onbevangenheid, en misschien ook nog wel zo’n genoeglijk dijenkletsertje hier, en in geenszins afnemende mate, ook daar. Laat ons daarom de wedstrijd van 21 november tegen de sinologen van SVS naar boven halen. Niet alle details staan mij meer bij, maar op het verhaal van Jezus na zijn natuurlijk alle mooie verhalen verzonnen. Welnu, de rasbikkels van Banzai waren zoals afgesproken keurig op tijd op

het sportveld aanwezig. Behalve Alex, want die was een dag te laat. De rest van Banzai was na het verzwelgen van de avondmaaltijd direct vertrokken met het vooruitzicht te spelen op het wedstrijdveld van het Universitair Sportcentrum. Maar, wat nu? Schijnbaar had Banzai per abuis verschillende malen te horen gekregen van een medewerker van het Sportcentrum – slechts twintig jaar in dienst – dat op het enige veld grenzend aan waardigheid voor ons spel avondverlichting aanwezig zou zijn. Onthutst (doch allerminst ontmoedigd!) zette het legioen koers richting het trainingsveld, aangemoedigd door het vooruitzicht van felle verlichting stralend op de bronstige lichamen van haar viriele knapen.

第三巻 Hoewel SVS nog in geen velden of wegen te bekennen was, begon zich inmiddels een ongehoord grote schare aan fans te verzamelen, het grootste gedeelte fervent aanhangers van Banzai! Speciale vermelding verdient Haruna, voor de derde keer op rij dienst doende als persfotografe, geen moment van glorie missende. Toen SVS dan eindelijk toch verscheen, kon het spektakel beginnen! Na de aftrap begon Banzai rustig, de ongetemde beren van SVS niet direct provocerend. De bal werd echter vrijwel nooit verloren en altijd snel teruggewonnen. Het team bleef kalm combinatiespel spelen en wachtte rustig haar kansen af. Verhip! Daar is die kans opeens! Met een vleugje verwaande waaghalzerij brak Banzai uit en Ashwin scoorde de eerste goal van de avond. Uiteraard werd De Haka uitgevoerd, zoals later op de avond ook De Viool en Angels Dansje op een onschuldig, geheel onvoorbereid publiek werden los-

gelaten. Hierna ging het snel. SVS deed haar best, maar soms is dat gewoon niet goed genoeg, en het was dan ook ergens wel een beetje zielig dat zij dit niet inzagen. Desalniettemin werd door beide teams met veel plezier en sportiviteit doorgespeeld, totdat het in de rust 5-0 stond. Mattias waarschuwde voor hybris, maar toch werd het team in de tweede helft na enkele goals verrast door een tegengoal van SVS. Hiermee waren de spreekwoordelijke uitwerpselen zonder meer aan

太狸記

de kleine glazen speelbal. Banzai antwoordde met van ganse harte doordrongen, glinsterend, gracieus Godenspel, in haar beestachtige bravoure vanaf de zijlijn aangemoedigd door haar vlammende vrienden. Bijdragend aan de uiteindelijke score van 12-1 waren Ashwin en Segiu met in ieder geval beiden twee goals, en verder ook Angel, Joeri, Yuuki en ondergetekende. Hoewel ik mijn brein zachtjes wenend heb proberen te laten herinneren, stemt het mij tot onmetelijke droefenis te moeten bekennen dat ik mij niet de rest van al deze onwaarschijnlijke koeienblaasmagiërs voor de geest kan halen. Ik weet wel dat Mattias niet heeft gescoord.

Gelukkig kon ik vlak voor het affluiten mijn moment van melodrama ook nog even pakken door mijn enkel licht te kneuzen, om vervolgens door spelers van beide teams begeleid te worden. Een mooie weergave van de bijzonder goede sfeer die ondanks de ongelijke score de hele zone van het grasveld vulde met zoete genegenheid. Tijdens de derde helft werd de wisselbeker overhandigd en werd de avond moppend en grollend afgesloten. Banzai en SVS zullen binnenkort wederom tegenover elkaar staan in de strijd om de Azië-cup, en als de lezer ook maar enig concept van vertier heeft, zal deze hier ook bij aanwezig zijn.

第三巻

Oproep door Tijmen Blankevoort

Gamers Unite! De laatste tijd valt het me steeds meer op dat er toch best wel pwnage gamers Japans studeren. Dus toen dacht ik van: laten we, in plaats van alleen borrels te drinken bij Tanuki en best gezellige feesten te houden, ook eens onze skillz gebruiken om elkaar te pwnen. Ik bedoel, we hebben serieus lan-parties nodig, clans in verschillende games en misschien kunnen we met wat mensjes pro gaan gamen enzo. Ik heb zelf vroeger meerdere games op topniveau gespeeld en mis het hele competitieve gamen best wel. Ik denk ook dat de meeste gamers een beetje tegenstand ook wel hax vinden, dus laten we samenkomen en gaan voor epische win. Post dus allemaal srsly alle gamersinfo enzo op de Tanuki forums, Wii-nummers,

Steam-accounts, contact info, x-fire… Kortom: alles is nodig om van Tanuki een gamers-army te maken. Post ook je irl name en jaargang enzo zodat mensen ook weten tegen wie ze spelen. Als ik tijd heb en er genoeg animo voor is, zal ik eens kijken of we epische Tanuki-lans kunnen gaan organiseren, of iig handheld console gaming middagen na colleges. In de toekomst zouden we best wel eens met z’n allen naar een lan kunnen gaan, of aan toernooien mee kunnen doen ofzo. Als jullie net zulke haxe ideeën hebben, hoor ik het graag. Laten we van Tanuki iig een vereniging maken waar niet alleen geborreld wordt, maar waar we soms ook nog eens wat hebben aan onze micro- en mindgames. CU @ FORUMS

太狸記

Door: Evelien Smolders

찜질방 – 24 시 Jjimjilbang – 24 uur per dag Iets wat heel uniek is en alleen Korea heeft, is een jjimjilbang. Het zei mij in het begin ook niets.. Vandaar dit artikel. Jjimjilbang zijn grote ‘badhuizen’ (letterlijk betekent het stoomkamer) met alles erop en eraan. Ze zijn meestal vierentwintig uur per dag open en er zijn sauna’s, massagetafels, douches, bubbelbaden, etc. Maar daar houdt het niet op; een jjimjilbang heeft nog veel meer voor ons in petto. De eerste jjimjilbangs verschenen in de jaren ’90 en werden vooral bezocht door

huisvrouwen en grootmoeders die hun stress wilden uitzweten. Maar naarmate er steeds meer jjimjilbangs kwamen, werd de competitie groter en kregen veel jjimjilbangs extra ‘aanbiedingen.’ Er zijn ongeveer 1800 jjimjilbangs in Korea, dus om meer klanten te trekken dan de andere jjimjilbangs in de buurt, zijn er allerlei vermaakkamers aan toe gevoegd. De gekste dingen die ik tegenkwam bij het lezen waren toch wel zingwedstrijden, verassingsconcerten en een stripboekenleeskamer. Er is ook een kamer waarin je met je vrienden kunt kletsen of je kunt kiezen om met je vriendinnen in een andere kamer je nagels te laten doen. Er is werkelijk van alles! Tegenwoordig komen er ook gezinnen die

第三巻 isjes, wil de hulp (meestal) gerust je tassen achter de balie zetten om in de gaten te houden; erg handig.

een weekendje willen relaxen, zakenmannen die vergaan van de stress en natuurlijk wij, de toeristjes. Als je op vakantie gaat naar Korea is dit zeker een plekje om een overnachting te overwegen! De entreekosten zijn namelijk altijd rond de 6000 tot 8000 won (ong. 4-6 euro!). Daarvoor kun je er al overnachten en gebruikmaken van de baden. Het lijkt me een heerlijke manier om voor weinig geld na een avond en/of nacht ontspannen weer lekker fris op pad te kunnen. Als je tassen en rugzakken hebt die te groot zijn voor de klu-

Hoe gaat het in zijn werk? Om straks niet volledig in het duister te tasten hier een beschrijving: Je betaalt de entree bij de balie en krijgt het bonnetje en een sleuteltje. Dit sleuteltje is van het kluisje voor je schoenen. Je doet je schoenen daarin en loopt verder. Dan krijg je een nieuwe sleutel voor de rest van je spullen (waarom het apart is, vraag ik me nog steeds af). Je bent verplicht een standaardshirt en boxer te huren. Je kunt er extra spulletjes kopen voor een extreem lage prijs, zoals bijvoorbeeld een scheermesje, shampoo of een tandenborstel. Tandpasta en zeep zijn al aanwezig in de douches. Dan splitsen de mannen en de vrouwen zich af, want het baden doet iedereen naakt. Vergeet dus niet het verschil tussen 남탕 en 여탕 te leren! Vanaf dit punt zul je behoorlijk aangestaard worden, als dat nog niet

太狸記 letjes voor je klaarstaan, zoals haardrogers, gel, oorstaafjes, haarspray, noem het maar op. Je kunt kiezen om in je handdoekje te blijven en nog wat sauna’s af te gaan met verschillende hittes, of juist een ijskoude kamer! Maar ook kun je al Itaewon-Land je gehuurde boxer en shirt aantrekken en de andere gebeurde. Omdat je naakt kamers gaan verkennen. gaat douchen/baden zijn er Zo zijn er bijvoorbeeld tvveel Koreanen die deze kans kamers, leeskamers, kletwillen grijpen om te kijken skamers, massagekamers, of dat stereotype over Westslaapkamers, restaurants erlingen wel of niet klopt! en pc-kamers. Ook dat verDe mannen kunnen er dus schilt per jjimjilbang, de een eigenlijk al op rekenen dat zal uitgebreider zijn dan de hun muziekinstrument door ander. De meeste jjimjileen paar spiekende Koreanen gecheckt zal worden. Maar terug naar de virtuele ervaring van de jjimjilbang. Je sleuteltje doe je om je enkel, zoals bij onze zwembaden ook gebeurt. Dan begint het lekkere baden en ontspannen. Wat voor baden en douches er zijn, verschilt per jjimjilbang. Je moet wel altijd douchen voordat je in een bad stapt, dat is een vaste regel. Na het badderen en relaxen kun je naar een andere kamer gaan waar allerlei spul-

第三巻 bangs zullen ook extra won vragen voor verschillende kamers, maar dan nog is het extreem goedkoop. Een uur in de pc-kamer is in de jjimjilbang genaamd ‘Itaewon Land’ (in Itaewon) maar 2000 won (€1,42). Het duurste dat ik ben tegengekomen was de massage, die bedroeg ongeveer dertig euro. Voor de rest lag bijna alles wel tussen de een en vier euro. Een dagje uit zou dus al niet meer hoeven kosten dan een tientje! Als je in Korea bent, is het bezoeken van een jjimjilbang dus een vereiste. Het is iets typisch Koreaans, supergoedkoop, klinkt geweldig ontspannend en lijkt me een leuke ervaring. Lekker een dagje rondlopen in een boxer en t-shirt en alleen maar een beetje rondhangen! Rechts: Ingezonden Yonkoma door:

De Gemaskerde Wreker

太狸記 Ingezonden door: Aafke van Ewijk

Mochitsuki 餅つき Woensdag 6 februari togen we met elf Japanologen naar de Japanse School in Rotterdam, waar Tanuki uitgenodigd was voor Mochitsuki, het traditionele Mochi (rijstcake) maken. De reis duurde vrij lang, want vanaf Rotterdam Bouwput namen we helaas de verkeerde tram en kwamen we vervolgens bij het verkeerde eindpunt aan; van de juiste lijn, dat wel. Nadat Pyke een hartig woordje met de bestuurder had gesproken, gaf deze huilend toe dat hij in een vlaag van sadisme (de rest van dit verhaal is niet verzonnen) vlak nadat wij ingestapt waren, de bestemming op de voorkant had veranderd. Uiteindelijk reden we gezellig mee terug naar het andere eindpunt in de betere buur-

ten van Rotterdam Noord. Bij de plaatselijke supermarkt werd nog even een cadeautje gehaald (chocola natuurlijk!) en werden we er nog voor de zekerheid op gewezen dat we ons netjes moeten gedragen. We representeren wel Tanuki… We waren net op tijd om de laatste minuut van de Taikovoorstelling door leerlingen te zien (Japanse trom). Daarna werd in woord en beeld uitgelegd wat Mochitsuki is, maar je kon het niet zo goed verstaan, want het galmde in de gymzaal. Mochitsuki is een onderdeel van de nieuwjaarsviering. Er stonden drie houten voetstukken klaar met daarop een grote stenen kom (usu). Daar gaat lang geweekte en gestoomde rijst in dat een beetje in een bol

第三巻

De okaasan’s met bijbehorende schorten

gekneed wordt. Vervolgens slaat iemand met een grote houten hamer op de Mochi en een ander draait na elke slag de bol, maakt hem een beetje nat en zorgt ervoor dat het geen platgeslagen, plakkerig kwakje wordt. Als het taai en deegachtig genoeg is, worden er kleinere balletjes van gemaakt. Dat laatste werd gedaan door alom aanwezige okaasan’s met bloemetjesschorten. Enkelen van ons hebben de hamer gehanteerd; om de een of andere reden is het nog niet makkelijk om dat op een beheerste manier te

doen en je moest echt oppassen voor de vingertjes van het kind dat de bol omdraaide. Pyke sloeg met een indrukwekkende zwiep het houten voetstuk bijna uit elkaar. De gymleraar liet zijn expertise nog even zien door met een paar zuivere tsuki’s de rijst te lijf te gaan. We waren blijkbaar toegewezen aan de hoogste klas(sen) van de school die hun Engels in praktijk moesten brengen. We aten gezellig tussen de Japanse kinderen Mochi met verschillende ‘dipsausjes’:

太狸記

Taiko in volle gang

soja, chocola, caramel en nog een mengseltje van suiker en nog wat. Wat mij betreft, is sojasaus plus nori favoriet. Uub merkte terecht op dat het dan een beetje als sushi smaakt. Je moet trouwens niet te grote happen nemen, want dan stik je bijna. Het schijnt zo te zijn dat er elk jaar Mochidoden vallen in Japan (het is zelfs zo taai dat de Heimlich-methode niet schijnt te werken, voor degenen die bekend zijn met EHBO...) Er stond ons tot slot nog een lesprogramma te wachten, waarbij we konden kiezen

uit ‘Japanese Language’, ‘Mathematics’ en ‘Science’. Aangezien ik van de laatste twee geen kaas heb gegeten, laat staan in het Japans, koos ik voor ‘Japanese Language’. We kregen een presentatie van vier leerlingen over haiku. De meer gedetailleerde zaken ontgingen me, maar het viel me op dat deze kinderen veel beter konden presenteren dan de gemiddelde Nederlandse brugklasser. Vervolgens gingen we onze eigen haiku maken. Het mocht in het Engels, maar iedereen heeft toch z’n beste Japanse

第三巻 beentje voor gezet. De een dingen doen met gym). We werd wat meer geholpen werden uitgebreid uitgedan de ander, maar iederleide gedaan, uitgezwaaid een kon na een half uurtje en een hoop arigatou gozaieen stuk poëzie voordragen. masu-en vlogen heen en Mijn tafelgenootje Keisuweer. De chocola wisselde ke was gelukkig een echte van eigenaar samen met dichter en na een hoop getwee TanukiKi’s, al ben ik brainstorm met woorden niemand tegengekomen die bij ‘winter’ horen en gedie Nederlands spreekt... goochel met lettergrepen Het was een interessant had hij een haiku in elkaar en leerzaam bezoek en de gezet (hier viel me voor het Mochi was lekker! Nu eens eerst op hoe Japanners dan kijken of ik het zelf kan tellen: Keisuke deed zijn maken. Een mooie hamer vingers een voor een naar heb ik al gevonden tusbeneden, wij maken een sen de kampeerspullen... vuist en steken ze juist een voor een op…). Daarna ginHammertime! gen ‘we’ er nog een maken, dat werd mijn eigen haiku. Toen de tijd bijna om was, hadden we alleen nog maar 霧氷（むひょう, rijp). Keisuke sloeg driftig aan het rekenen en krabbelen en even later kon ik een haiku voordragen: 見てみたい／き れいな霧氷を／いつの日か。 De andere twee groepen waren al klaar en we liepen terug naar de kleedkamer waar onze spullen lagen (een berg stootkussens verraadde dat ze hier wél leuke

太狸記

Tanuki en SVS; Een Epische Samenwerking Zoals bezongen door Het gala van 2008. Mensen, het was me wat. Het was me vooral een feest. Een feest met veel mensen, veel drank, en veel positieve energie. Waar dit door kwam? Was het de band die losging? Misschien. Was het Tijmen, die mij aan het knuffelen was? Ook. Echter, wat echt mooi was om te zien was hoe iedereen er tevreden bijdanste, hoe iedereen zichzelf verdronk in alcoholisch genot, gezien dit in overvloed aanwezig was, en hoe het voelde, in ieder geval voor mij, om voldaan

Michiel Boerwinkel en licht in mijn hoofd weg te lopen uit het stomende pand van de Four Reasons, wetende dat zij alle troep mochten opruimen. Vanaf het moment dat je binnenliep, voelde je al dat dit niet zomaar een Tanuki feest was. Er was bijvoorbeeld een garderobe, wat altijd een teken is van overbodige luxe. Het feit dat onze gewaardeerde journaleditor vervolgens zijn prijzige camera in je gezicht duwde om een onvergetelijke foto te maken van danwel jou en

第三巻

De Prom King en Prom Queen genomineerden

je partner, danwel je eenzame ik met wat vrienden droeg ook nog bij aan het vooruitzicht van een chique avond. Het feest begon wat rustig, met aanvankelijk veel Sinologen. Gelukkig weten Japanologen dat sjiek volk altijd later komt, en later op de avond was het dan ook een bonte mix van de twee groepen. De DJ kwam wat op gang, en met hem ook het gedans. Toen de meeste mensen binnen waren, begon rond half 12 de band Moonlight District haar kunsten te vertonen. Een hoop aanwezigen waren zo hard aan het luisteren naar de band, dat ze vergaten naar voren te komen om te dansen. Dit weerhield som-

migen (incluis mijzelf) er niet van om flink uit zijn dak te gaan voor deze herbelevenis van de jaren 80, om zich vervolgens met het schaamrood op de kaken weer terug te trekken. Na pakweg een uur kwam de DJ, en als uit een trance kwamen de gegadigden de dansvloer op en werd er flink gedanst, hoewel ik me verwonder over de ethische standaard van sommige dansers en danseressen. Men moet zich beseffen dat het een gala is, en dat er dientengevolge ook enkele gedragsregels zijn om zich aan te houden. Nu, de verkiezing van de prom queen en king deed zijn tronie de hoek om ver-

太狸記

schijnen, en aangezien ik bij deze gelegenheid naar de w.c. was heb ik hier niet de volle ervaring van meegekregen. Sommige dingen moeten gewoon gebeuren. Wat ik echter wel zag, waren de dolgelukkige Mattias en Yoko, die met hun zeer mooie outfits terecht een strijd hadden

gewonnen die niet makkelijk te beslissen was. Wat mij namelijk ook zeer veel deugd deed was de manier waarop iedereen gekleed was. De mannen net in pak, soms zelfs in rokkostuum, en de vrouwen in prachtige jurken met de meest beeldige tierlantijntjes (ik ben mij bewust van de twij-

第三巻

felachtige homo-erotische toon van dit woordgebruik). De corsages fleurden dit op, en gecombineerd met de versiering in het algemeen en de rode loper met vertrappelde kaarsjes in het bijzonder gaf het ook daadwerkelijk een gala-gevoel, iets wat je niet snel verwacht bij een Tanuki/SVS feest. Na de uitreiking werd er nog fiks doorgedanst, en rond 3 uur begonnen de mensen met een beschonken grijns het pand te verlaten, en rond 4 uur waren ook de laatste hardcore zuipers verdwenen. Al met al was het echt een gala om trots op te zijn! Er waren een hoop mensen, de

DJ deed het geweldig en de feestcommissies hadden in samenwerking met de twee besturen het feest tot een gladjes lopend geheel weten te breiden. Speciale vermelding verdient ook Jeanette met haar geweldige lust voor fotograferen, die de avond op zeer realistische wijze heeft vast weten te leggen! Ik hoop dat jullie er net zo van hebben genoten als ik, en zo ja, tot volgend jaar!

Door: Nynke Zwiers

太狸記

餅 つき CREATIEF

Met Nynke

Het maken van mochi is een eindejaarstraditie in Japan. In Japan kun je mochi kant en klaar kopen in de winkel, maar op het einde van het jaar komen mensen van dezelfde buurt samen om het op de traditionele ma-nier te maken. Daarbij verwijs ik naar het stukje ‘Mochitsuki’ van Aafke waarin verslag wordt gedaan van het traditionele mochi-maken, dat een onderdeel was van het bezoek aan de Japanse School te Rotterdam.

Die rijst moet eerst verpulverd worden voordat het te gebruiken is voor mochi. Aangezien wij als Westerlingen meestal niet staan te springen om met een gigantische houten hamer op ons eten te gaan slaan, heb ik een wat makkelijkere manier gevonden om toch zelf mochi te kunnen maken. Nu is er namelijk reeds vermalen mochi-rijstmeel te verkrijgen dat je al deze moeite kan besparen. Deze is in de toko of natuurwinkel te krijgen onder het merk Mochiko (o.a.) en is te maken met gebruik van de magnetron. Hierbij moet je vooral de aanwijzingen op de verpakking volgen, maar het scheelt je heel wat tijd.

Mochi wordt gemaakt van rijst. Geen gewone rijst, maar speciale rijst die gebruikt wordt voor mochi.

Vaak moet je nog een deel suiker en ongeveer drie delen water toevoegen en een theelepel zout, maar dit

第三巻 bloem kan af en toe handig zijn.

Daifuku mochi

zal per verpakking anders zijn. Al deze ingrediënten worden met het mochimeel gemixt en tot een bal gevormd. Daarna moet je de kom met magnetronfolie bedekken en in de magnetron plaatsen voor ongeveer 10 minuten. De mochi is goed zodra je het ziet opzwellen. Kijk goed uit als je het uit de magnetron haalt, want het is loeiheet, dus laat het een beetje afkoelen! Als je het met je handen kunt aanraken zonder gevaar voor brandwonden dan kun je de mochi eruit halen en op een met bloem bedekt oppervlak neerleggen, waarna je aan de slag kunt. Mochi is erg plakkerig, dus het bedekken van je handen met een beetje

Uit de grote bal mochi trek je kleine stukjes om die vervolgens in balletjes te rollen en je mochi is klaar. Maar veel mensen laten het hier niet bij. In de balletjes wordt meestal wel een vulling gestopt. Heel populair is “anko”, een zoete pasta gemaakt van sojabonen. Het ziet er niet uit (het is namelijk paars), maar het is wel te eten. Ook wordt er soms chocola, ijs, aardbeien of een andere zoetigheid ingestopt. Daarbij geeft men soms de hele mochi een andere kleur en wordt het opgediend als een soort snoepjes, ook wel Daifuku genoemd. Kijk wel uit bij het eten van mochi; neem niet te grote happen, want mochi staat bekend om het verstikkingsgevaar ervan. Itadakimasu!

太狸記 Ingezonden artwork: Oya Sensei volgens Ashwin Ramjiawan

第三巻

Tanuki Agenda Wat kunnen de leden van ons verwachten? Donderdag Wat? Waar? Wanneer? Let op:

27 maart: Borrel [lokatie volgt nog] Vanaf 17.00u Na het borrelen gezellig eten!

Eind Maart: Wat? Tanuki Feest Waar? [locatie volgt nog] Voor meer info & updates: www.tanuki.nl

Alternate Covers

太狸記

Door: Pim Omes

ミッキー　マウス 大好き！

Over een dagje uit in Japan met grote ronde muizenoren Als een Japans gezin een dagje vrij heeft, een zeldzaamheid in de nog altijd tweede economie van de wereld, bestaat er een aantal opties om deze tijd in te vullen. Ook in Japan vinden de grootouders dat zij hun kleinkinderen veel te weinig zien, en gedwee vereren veel gezinnen opa en oma dan met een bezoek. Een tweede, veel in de praktijk gebrachte mogelijkheid is het bezoeken van een Boeddhistische tempel dan wel Shinto schrijn om achterstallig religieus onderhoud te plegen. Maar een derde, voor gaijin veel minder bekende vrijetijdsbesteding is een trip naar de plek van het instant geluk: Tokyo Disney Land. Als het Japanse gastgezin

waar mijn familie en ik in de zomer van 2006 verblijven ons uitnodigt om naar Tokyo Disney te gaan, zijn we aanvankelijk lichtelijk verbaasd. Met de pracht van het in de vorige week aangedane Toshogu tempelcomplex (waar Tokugawa Ieyasu zijn tombe heeft) nog vers in het geheugen, komt Disney ons opeens wel erg Amerikaans voor. Maar we willen onder geen beding de genoten gastvrijheid beschamen en stemmen in met het plan. De volgende dag gaat de wekker al vroeg, zodat we de tolheffing op de snelwegen die na 8 uur ’s ochtends ingaat, kunnen vermijden. Met de miso nog maar nauwelijks achter de kiezen rijden we vanuit Higashimatsuyama de snelweg

第三巻 richting Tokyo op. Zodra Mickey Mouse oren tevoorwe het centrum naderen, schijn. In een mum van tijd wordt het allengs drukker deinen we mee op een zee en als we het bord 東京ディ van grote ronde muizenoren. ズニーランド voorbijglijden, Waar je in Nederland nog begint de file. Maar in tewel eens in de verdrukking genstelling tot de stuurse kunt komen bij de kassa’s gezichten die je in Nedervan een pretpark, valt daar land bij het wachten voor hier niks van te merken. de Efteling aantreft, valt ons Gemoedelijk schaart iedoveral de glimlach van jonge ereen zich in de (inmiddels en oude Japanners ten deel. ontzagwekkend lange) rijen. Na drie uur reizen kan Het wachten wordt onderde auto eindelijk gestald tussen veraangenaamd met worden op het immense het tevoorschijn halen van Disneyland parkeerterrein. steeds meer Disney merDan, al lopende naar de inchandise. Naast Mickey’s gang van het park, valt ons oren worden nu ook Goofy een merkwaardig tafereel petten en officiële seizoensten deel. De kinderen om kaarten uit de tas gehaald. ons heen reiken in de masUiteraard houden de Japansaal meegebrachte rugzakners ook op hun vrije dag jes met Disney opdruk en van efficiëntie, en we steken toveren een haarband met de koppen bij elkaar om tot

太狸記 je geamuseerd gadeslaan. een goede wandelroute te komen. De twee dochters Mickey’s oren waaieren naar van ons gastgezin blijken alle kanten uit en al gauw volleerde Disneylandgangovertreft de drukte die van ers, en op virtuoze wijze menig Europees pretpark. wordt de ideale route uitOm het gedruis toch een gestippeld. Eveneens blijkt beetje te ontlopen spoeden dat we met het abonnement we ons naar ‘Tomororu Rangebruik kunnen maken van do’ (Tomorrow Land), en bede zogenaamde Fastpasses, geven we ons met Star Tours zodat we de normale wachtin het Star Wars universum. rij straks kunnen omzeilen. Helaas blijkt R2D2 (de witblauwe reparatiedroid) niet Als de poorten om een uur of in het Japans te bliepen. elf dan eindelijk open gaan, Maar niet getreurd, want werpen de wachtenden dan zodra de gordels om moeten toch even de Japanse gereblijkt C-3PO (de goudserveerdheid af en stormt kleurige humanoïde vertaalmen ieder voor zich het park droid) in zijn talenpakket binnen. Omdat wij over fastvan tienduizend stuks ook passes beschikken, kunnen gewoon het Japans te bewe het tafereel een poosheersen. Alras worden we in de hyperspace geschoten, en valt ons een Japans gesproken ruimteritje ten deel. De nuchtere Hollanders onder ons vragen zich na afloop af of dit nu zo anders is dan een goedkope simulator op de kermis, maar de Japanse meisjes hebben de smaak te pakken en tronen ons mee naar de Space Mountain. Fluitend tonen wij onze fastpasses aan het personeel, en met veel buigingen en ver-

第三巻

ontschuldigingen worden we uitgenodigd de verkorte wachtrij te betreden. Zouden we met een dergelijke inhaalactie in Kaatsheuvel op vuile blikken zijn getrakteerd, nu overkomt ons niets van dat alles. Beleefd wacht men totdat we in de normale rij zijn ingevoegd. Na enige tijd in het park te hebben rondgelopen, vallen ons de bijna griezelig schone paden op. Ook al wordt er geen enkel papiertje op de grond gegooid, toch rijdt een waar leger van schoonmaakwagentjes af en aan om het kleinste smetje op de zorgvuldig geasfalteerde grond te verwijderen. Als we dan toch na lang speuren een sigarettenpeuk waarnemen, is deze binnen vijf minuten

opgeruimd. Het blijkt dat de Japanners hun gevoel voor reinheid zelfs blijven toepassen tijdens een dagje uit. Even na drieën is het tijd voor de grote Parade, waarop de Japanse parkgasten prompt zelfmeegebrachte kleedjes met Disney-opdruk uitspreiden, en hier vol spanning op gaan zitten wachten. Parkmedewerkers oefenen alvast de liedjes die tijdens de parade voorbij zullen komen, maar dit blijkt overbodige moeite. Vrij-wel iedereen kan de muziek van a tot z meezingen, in perfect Engels(!). Ook al beleven de dochters van ons gastgezin het grootste plezier, het is toch echt hun moeder die bijna in extase raakt. Al naar ge-

太狸記

lang de parade voorbijtrekt, raakt zij in een steeds betere stemming en klapt en zingt er op los. Wanneer het staartje van de parade voorbij is, horen we haar nog lange tijd de liedjes neuriën. De daaropvolgende uren vermaken we ons uitstekend in dit park met louter goedgehumeurde Japanners, en de sluitingstijd komt snel naderbij. Maar we verlaten Disney Rando niet voordat we een bezoek hebben gebracht aan Mickey Mouse in hoogsteigen persoon. We denken op slinkse wijze de drukte te ontwijken door in de avond naar Mickey’s House te gaan, maar er staat nog steeds een lange rij voor ’s wereld beroemdste muis. Ook nu is er geen greintje gemor te horen, en na anderhalf uur is het eindelijk onze beurt Mickey een hand te geven. Dat Mickey Mouse wel erg vrouwelijke benen

heeft, lijkt onze Japanse vrienden niet te deren. Vol overgave poseren we met Mickey en omhelzen hem (haar) alsof hij familie is. Na een dagje gecomprimeerd ontspannen in Tokyo Disney smelt onze aanvankelijke scepsis als sneeuw voor de zon. Het is hartverwarmend om te zien hoe de Japanners Mickey Mouse in hun hart sluiten en hem als tegenwicht gebruiken om even aan de prestatiedruk van de Japanse maatschappij te ontsnappen. Men benut het dagje Disney eenvoudigweg om voor een korte tijd de pressie van collega’s en medescholieren om te ruilen voor enkele uren puur geluk op maat. Het is ons nu wel duidelijk dat de Japanners niet alleen meesters zijn van het harde werken, maar evenzeer het genieten tot een kunst hebben gecultiveerd.

第三巻

Door: Diana Kuijpers

麻将: Mahjong Iedereen is waarschijnlijk wel bekend met het internetspel Mahjong, waarbij de speler twee identieke stenen bij elkaar moet zoeken tot er geen stenen meer over zijn. Dit spel is echter totaal anders dan het ‘echte’, originele Mahjong, ook wel ‘Het Spel der Duizend Wonderen’ genoemd. In deze en de komende edities van de Tanuki Journal zal ik de beginselen van dit authentieke en razend populaire spel uiteenzetten in de hoop jullie wat wijzer te maken en misschien te interesseren je er eens aan te wagen. De ontstaansgeschiedenis van Mahjong loopt terug tot in het China van 1880, waar twee broers in de havenstad Ningbo het spel bedachten. Ze waren geïnspireerd door Ma Tiao, een

oud Chinees kaartspel. Al snel verspreidde de Mahjong rage zich over de wereld. Inmiddels wordt het over de hele wereld gespeeld en is het zó populair dat er naast de Officiële Chinese Mahjongregels (vastgelegd in 1998, nu bekend als Mahjong Competition Rules) allerlei andere erkende spelvarianten bestaan. De verschillen bestaan voornamelijk in het aantal stenen waarmee gespeeld wordt en de allesbepalende puntentelling. In Amerika bestaan er drie Mahjong varianten: All American Mahjong, Maj en tot slot Militair Mahjong. De eerstgenoemde is echter de meest gespeelde variant. De Mahjong spelregels zijn ook in Groot-Brit-

太狸記 er. Niet alleen zijn er verschillende mahjongclubs verspreid over heel Nederland, maar ook bestaat sinds februari 2004 de Nederlandse Mahjong bond. Zij heeft als doel om fanatieke mahjongspelers bijeen te brengen, toe te zien op de spelregels en activiteiten tannië, Frankrijk, Duitsrondom mahjong te organland en Italië verschillend iseren, vooral toernooien. van het ‘basis’ Mahjong. Ze erkent vier populaire Het land waar Mahjong het mahjongvarianten, namemeest gespeeld wordt, is Jalijk de Nederlandse Toerpan. In het gehele land benooi Spelregels, Hong Kong staan er 22.000 MahjongMahjong, Riichi en Mahspeelhuizen, waarvan er jong Competition Rules. 5.000 zich in Tokio en 2.500 zich in Osaka bevinden. Ook in Japan bestaan er andere spelvarianten, namelijk traditioneel Japans Mahjong en Riichi. Vooral laatstgenoemde wint steeds meer aan populariteit, ook buiten Japan. Het schijnt spannender te zijn dan ‘normaal’ Mahjong, omdat het sneller gaat, er veel meer combinaties mogelijk zijn en het doel is om zo snel mogelijk mahjong te maken (en veel punten binnen te halen). Ook in Nederland wordt Mahjong steeds populaird-

In de artikelen die ik aan Mahjong zal wijden, zal ik me toespitsen op de spelregels van het basis Mahjong, namelijk die

第三巻

van de Mahjong Competition Rules, aangezien ik daarmee zelf bezig ben. Ben je al geprikkeld door het bovenstaande? Zou je wel eens een poging willen wagen om dit oude spel te leren kennen? Stuur dan een e-mail naar diana_kuijpers@hotmail. com. Als er genoeg animo is, kan er een bijeenkomst geregeld worden onder begeleiding van een ervaren mahjongspeler, van wie ik de beginselen heb geleerd. Volgende keer: Mahjong deel II – De mahjongstenen en de belangrijkste termen.

太狸記

Geregisseerd door Ryu Seung-wan 2006, duur: 92 minuten Starring: Jung Doo-hong Ryu Seung-wan Lee Beom-soo Filmtip nummer twee! Dit keer is het een actiefilm. Het begin van de film is even moeilijk te begrijpen. Je ziet een man een paar ‘hangjongeren’ achterna zitten, waarschijnlijk omdat ze iets gedaan hebben dat hem vreselijk geirriteerd heeft.. De jongeren verdwijnen achter een hoek en plotseling wordt de man vermoord. De dood van deze man, genaamd Wang-jae, herenigt vier vrienden op de begrafenis. Hoewel twee

Door: Evelien Smolders

hiervan de dader op willen sporen, zijn de andere twee het daar niet mee eens. Het is twintig jaar geleden dat ze elkaar gezien hebben en ze hebben dan ook allemaal een ander pad gekozen. Detective, wiskundedocent, een gangster en een exgangster. Ze zijn verdeeld over wat ze moeten doen. De dader opsporen of het maar laten gaan? Seok-hwan (de ex-gangster) en Tae-soo (de detective) gaan toch achter de dader aan. Al snel ontstaan er grote gevechten met heerlijke actie! De verhaallijn raakt soms wel even zoek, maar de gevechten maken het zeker goed. Ze deden mij een beetje denken aan de actie van Jackie Chan, die voorwerpen uit de omgeving gebruikt om te vechten. Het is erg snelle actie en er worden veel verschillende vechtstijlen gebruikt in de film. Ook van wapens kon de producer blijkbaar geen genoeg krijgen. Er worden

第三巻 wapens gebruikt waarvan ik komen ze er achter dat de nog niet eens had gedácht dood van hun vriend niet dat die mogelijk zo gebruikt zomaar door een groepje konden worden. Het meest punks gedaan is, maar dat merkwaardige moet toch het gepland was. Dat maakt wel de jojo geweest zijn... ze nog vastberadener om de dader te grazen te nemen. Als Tae-soo zomaar wordt aangevallen op straat door Meer kan ik niet verklapverschillende gangs (maspen, spoilers zijn nooit leuk. sale opkomst!) en hij net kan Wel kan ik je vertellen dat ontsnappen met de hulp het een luchtige actiefilm is van Seok-hwan, gaan ze in de positieve zin. De regisde volgende dag alle gangs seur (en tevens Seok-hwan) opzoeken en terugpakken. heeft een erg goede combiIemand moet hen gestuurd natie tussen actie en comehebben. Het terugpakken die gevonden. Natuurlijk is is ook weer erg gevarieerd er ook sprake van een goede en erg leuk leedvermaak. climax, maar of het goed Na steeds meer mensen te afloopt… Met Aziatische grazen genomen te hebben, films weet je het nooit!

太狸記

Door: Marco Lambooy

Marco in;

Nagasaki Reizen door Japan is naast ontzettend leuk, ook ontzettend duur (transport, hotels etc). Dus wat is dan beter dan dat je ouders je komen opzoeken en samen met je gaan reizen door Japan :D? De universiteit van Nagasaki is nu voor anderhalve maand dicht, en we hebben dus genoeg vrije tijd. Dat is ook de reden dat mijn ouders in deze periode naar Japan zijn gekomen. Vorige week kwamen ze aan op Narita, en voor mensen die nog nooit hadden gevlogen waren ze natuurlijk behoorlijk onder de indruk na twaalf uur vliegen. Na ze meteen geïntroduceerd te hebben aan iets typisch Japans (Starbucks;)) pakten we snel de bus naar Tokyo. Ons hotel zit in Daimon, en voor iemand die het in Tokyo met

hostels moet doen, is dit hotel een verademing (lees: privébadkamer, lekker matras)! Snel inchecken, spullen droppen en Tokyo in!! Het is leuk om je ouders aan de dingen te introduceren die je zo erg trekken aan dit land. Tokyo vind ik bij uitstek de plaats om te laten zien hoe de drukke metropool-Japanner leeft, en hoe de cultuur hier zich op straat uit. Om vervolgens Yoyogi-park in te lopen en mensen te zien badmintonnen of zweverige kringtherapie te zien doen. Mijn ouders keken hun ogen uit, en bleven maar zeggen: ‘Nou dat heb je bij ons in Zaltbommel (stadje langs de A2) niet hoor!’ en wijzen naar de Japanse meisjes die hier met hun voeten naar binnen wijzend lopen: ‘Zijn die gehandicapt?’.

第三巻

Ons hotel in Kyoto was een ryokan, een Japans hotel. Dat betekent dus slapen op de grond op een futon (wat ik overigens iedereen kan aanraden, het ligt heerlijk!) en ‘s ochtends een Japans ontbijt. Nou, ze voelden zich beide heel Japans, want ze voelden het in de rug, schouders, armen, nek etc. Haha. Slapen op een futon is echt wennen in het begin. Net als het Japanse ontbijt: ‘Marco, wat doen die stukken zeewier in mijn soep?’. Hoewel het absoluut heel leuk is om met je ouders door dit land te trekken, is het ook weer erg vermoei-

end. Zeker als je ouders, zoals die van mij, niet echt lekker in de talen zitten. Het is veel vertaalwerk, veel tolken en jij bent degene die alles moet vragen en regelen. Dat is niet vervelend op zich, maar het vergt wel veel energie. Al is het denk ik dan wel het leukste voor elke Japanoloog om te horen van je ouders dat ze het superknap vinden dat je Japans verstaat, en dat ze dankbaar zijn voor het feit dat je alles voor ze regelt (en in mijn geval kon ik weer even heerlijk in mijn eigen dialect praten voor twee weken!). Dat vind ik dan ook het aller-leukste aan

太狸記 het feit dat mijn ouders zijn gekomen: dat ik ze kan laten zien wat ik eigenlijk doe en dat ze inzien hoe moeilijk, belangrijk en indrukwekkend het eigenlijk is dat iemand Japans studeert (rechten is ook moeilijk, maar anders moeilijk 8-) ). Er zijn nog een paar dagen over met mijn ouders in Japan. We zitten die laatste paar dagen in Tokyo, die vast en zeker speciaal gaan worden, en dan zit het er helaas weer op en gaan ze terug naar Nederland. Voor mij zit het reizen er dan nog niet op! Ik ga nog even lekker rondtrekken door Azië samen met wat volk dat ik ontmoet heb in Nagasaki, voordat in april het tweede semester weer begint. Ik kan me niet voorstellen dat we nu al zes maanden van huis weg zijn en dat het nog maar vijf maanden is voordat we al weer teruggaan! Ik hoop dat alles bij jullie nog goed gaat (hoorde in ieder geval dat we een gaaf gala gemist hebben, foto’s, foto’s! (site, site! -red.)) en succes nog met alles!

第三巻

Door: Tijmen Blankevoort

Tranentrekkende anime Kyoani’s parels Air, Kanon en Clannad Huilen is niet iets wat je vaak hoort te doen bij het kijken van wat tekenfilms, maar sommige anime zijn gewoon zó ontroerend dat zelfs de echte mannelijke ‘ik’ moet toegeven dat tijdens het kijken tranen uit mijn ogen vloeiden. Een van de eerste anime die ik in mijn leven heb gezien was Kimi ga Nozomu Eien, en ik was daarna zeker twee dagen echt depressief. Maar

goed, dat is natuurlijk lang geleden, maar zelfs nu nog zijn er anime zó mooi en aangrijpend dat het lastig is om me in te houden. De anime van Kyoto Animation (Kyoani) spannen hierbij zeker de kroon. Bovenop de briljante series Suzumiya Haruhi no Yûutsu en Full Metal Panic, anime die iedereen zeker gezien moet hebben, zijn er ook drie series uitgebracht rond hetzelfde concept, Air, Kanon en de laatste telg in de familie, Clannad. Het concept is relatief simpel en direct gekopieerd van de games waar ze op gebaseerd zijn. Een leuke, gevatte jongen, met natuurlijk allerlei dingen die problematisch zijn aan zijn verleden, komt in een nieuwe situatie terecht waarin hij nieuwe vrienden maakt. Het grootste gedeelte van deze nieuwe vrienden zijn

太狸記 natuurlijk meisjes, en elk van deze meisjes heeft haar eigen ‘story arc’ verspreid over een stuk of zes afleveringen. Als je de losse verhalen opschrijft, zijn ze misschien vrij suf, maar de settings waarin ze plaatsvinden en de overweldigend mooie manier waarmee alles uitgebeeld en opgebouwd wordt, is heel pakkend. natuurlijk niet alleen maar Een serie anime afleverinmooi, Kyoani is tegenwoorgen heeft natuurlijk erg veel dig namelijk gespecialiseerd ruimte om achtergrondinin het neerzetten van een formatie te geven en verongelofelijk cynische hoofdhalen rustig op te bouwen personage, die door de seen dit zorgt ervoor dat je ries heen met iedereen een echt in de winterse wereld beetje de spot drijft, wat de van Kanon en het zomerse soms wat zware sfeer wat gevoel van Air getrokken doet opklaren. wordt. Als je er een beetje Maar goed, ik denk dat iegevoelig voor bent, leef je zo dereen het idee nu wel beerg mee met de personages grijpt. Als je ogen droog blijdat de serie je zelfs mentaal ven aan het eind van Kanon pakt en er zijn voor mij geen en Air, dan ben je misanime geweest die dit tot nu schien een beetje een gevoetoe zo sterk hebben kunnen lloos persoon. Maar als je doen. van jezelf weet dat mooiheid De muziek mag er ook zekvan een serie en een beetje er wezen, de openings en drama effect op je hebben endings zijn ondertussen dan raad ik zeker aan om helemaal vastgeroest op Air, Kanon en Clannad te mijn MP3-speler, en de ingaan kijken. Ik garandeer episode muziek zorgt voor je dat het een onvergetelijke een hele mooie sfeer. Het is ervaring wordt.

第三巻

Door: Kim Jong-Il

Ingezonden brief Waarde bestuur, de braderen varren van de bomen, sneeuw vart uit de hemer, en het vork eet gras. Pyongyang verandert van Hoofdstad der Permanente Internationare Revorutie in IJskoude Duistere Kudtstad der Permanente Revolutie Zonder Brandstof. Ik drink nog extra fles Hennesy VVVVSOP in mijn pareis met mirjoen kamers om warm te brijven. En daar betaar je dan achthonderdduizendmirjoen Won per fres voor. Ik hoop namens de gehere Revorutionaire Raad dat U het goed maakt in de verderferijke, kapitalistische, reactonaire, moorddadige tyrannie genaamd Nederrand. Echter, mijn toorn wordt gewekt door het nog steeds uitbrijven van foto van staatsbezoek aan Uw vereniging. Ik stuur spion, maar spion dood aan teveer eten bij FEBO. Vandaar dat ik het zie om namens het Koreaanse Bevrijdingsreger, waar ik Opperbeverhebber ben U een urtimatum te sterren. Geef foto van Communist Porn (mmm, porn) feest of ik geef bever om rabiere atoombom te ranceren. Rater, Secretaris-Generaal der Koreaanse Arbeiderspartij, Opperbevelhebber der Koreaans Bevrijdingsleger, Genius of the Cinema, Master of Hardcore, KIM JONG-IL +850111111111 / 0620100158

Tanuki fotostrip

太狸記

アルセナール　の　

お化け　 Afl. 2: 0800 - Ninja!

Acteurs van deze aflevering: Evelien Smolders, Rieks Warendorp Torringa, Loraine Gilsing, Steven Scheerooren, Tijmen Blankevoort, Pyke van Zon Foto’s, bewerking & tekst: Pyke van Zon

De vorige keer; Na het aantreffen van een dode Japanoloog, snelt onze heldin naar Rieks. Maar als ze een kijkje gaan nemen is er niemand te bekennen! Tot Rieks terugkeert naar zijn kamer, waar een wel héél onverwachte gast hem opwacht...

第三巻

太狸記

第三巻

Wie is de boze geest achter de boze zombie? Waarom moet ze Rieks en Evelien hebben? Is dat echt Rieks’ telefoon of moest hij die van iemand lenen omdat hij geen beltegoed had? Was het de kip of het ei? Hoe komt Rieks aan het nummer van de Arsenaal Rangers? En belangrijker; wie zijn eigenlijk die Arsenaal Rangers? Dit en meer, in de volgende aflevering! Denk jij de antwoorden te hebben? Mail ze naar [email protected]!

太狸記

Door: Steven Scheerooren

キャンユー ビリーブェジース 漢字？！ Vandaag enkele kanji die oorspronkelijk bedoeld waren voor het Tanuki winternummer, namelijk kanjicombinaties met sneeuwkanji die naar mijn idee echter niets met sneeuw te maken hebben. Daar ik nog geen Japans etymologisch woordenboek heb aangeschaft, blijft hun ware herkomst voorlopig nog gokwerk, maar het is een leuk tijdverdrijf om zelf met ideeën te komen.

combinatie is bijv. 雪隠詰め 　(せっちんづめ) = iemand in het nauw drijven. Het begint met ‘toilet’, waarachter een kanji is geplaatst met vele betekenissen, maar waaronder “theemeester”, of juist de gast bij een theeceremonie die de laagste rang heeft. Dat deed mij denken aan dat kinderachtige gedrag waarbij ‘men’ de nerd/ loser van de klas opsluit in de wc’s. Klinkt logisch toch?

Zo hebben we bijvoorbeeld 雪隠　(せっちん) = een toilet. Per kanji staat er “sneeuw” “verbergen”. Wellicht dat het Japanse toilet uitgevonden is door bergbewoners die vroeger hun uitwerpselen op een vaste plek in de sneeuw verborgen??

Nog zo’n uitbreiding is 雪隠 大工　(せっちんだいく) = een waardeloze timmerman. Op zich niet zo gek, als je bedenkt dat we ook in Nederland wel eens de neiging hebben waardeloze dingen aan te duiden door er een prefix als “schijt-…” of “zeik…” voor te zetten.

Een uitbreiding van deze

Tot slot heb ik nog een

第三巻

vierde sneeuw/toilet gerelateerde kanjicombinatie: 雪 隠黄金　(せんちこがね). Dit is de enige die daadwerkelijk nog iets met 雪隠 te maken zou kunnen hebben, want een雪隠黄金 is namelijk een mestkever! En om dan toch één sneeuw-kanji samenstelling te gebruiken die ook iets te maken zou kunnen hebben met iets sneeuwachtigs: 雪 花菜　(せっかさい of おから) = het residu dat achterblijft na het maken van tofu. Letterlijk ‘sneeuw’, ‘bloem’, ‘groente/plant’. Het wordt van bonen gemaakt, maar wat overblijft is inderdaad een soort wittig (misschien ook wel poederachtig) goedje. S3

太狸記

Vragen, klachten, opmerkingen?! OLC! Jullie hebben dit jaar vast al meerdere malen dingen gehoord over de Opleidingscommissie (OLC), maar wat is dit nu eigenlijk en waarom zou je het moeten weten? De OLC is een overlegorgaan van studenten en docenten dat nadenkt over de kwaliteit van het onderwijs, en hoe deze te waarborgen. Vaak is de brug tussen docenten en studenten erg groot, en weet de opleiding niet wat er zoal speelt onder de studenten. De OLC is er voor om te zorgen dat klachten en problemen snel worden opgemerkt, zodat ze zo effectief mogelijk kunnen worden verholpen. We houden hiervoor om het half jaar enquêtes die geheel los van de opleiding worden verwerkt om te kijken of het onderwijs van een goed niveau is. Deze zullen dus aan het eind van elk semester per vak aan jullie worden uitgedeeld. Verder vergaderen we natuurlijk over alle klachten die we opmerken onder de studenten, en die jullie ons aandragen! En daarmee is de OLC dus ook belangrijk voor jullie! Als je een klacht, vraag of opmerking hebt met betrekking tot de kwaliteit van het onderwijs dan horen we die graag, zodat we deze zo snel mogelijk kunnen verhelpen. Iedereen is erbij gebaat dat dat gebeurt, dus schroom niet om ons te contacteren, daar zijn we voor! Met klachten, vragen of opmerkingen over het onderwijs bij Japans kan je dus altijd terecht bij de gegeven contactadressen, of je kunt ze deponeren in de OLC klachtenbox aan de paal tegenover de postvakjes op het Arsenaal. Contact: [email protected]

第三巻

Wanted:

Tanuki Bestuur 2008-2009 Zoals iedereen weet, is Tanuki de place to be voor alle studenten Japan en Korea. Maar de grootsheid die Tanuki heet is er natuurlijk niet zomaar gekomen. Een vereniging is slechts zo goed als haar bestuur, en door de jaren heen zijn er vele, inmiddels legendarische, besturen geweest die Tanuki naar de top hebben geleid. Wil jíj Tanuki actief helpen, veel nieuwe vrienden maken, veel ervaringen op doen en wil je dat eerstejaars tegen je opkijken? Dat kan! Meldt je aan voor het Tanuki Bestuur 2008-2009 en houdt de fakkel van Tanuki brandend!

1) Praeses - Goed niveau van Japans vereist. Verder uitzonderlijke motivatie, aantoonbare discipline, leidinggevende capaciteiten, stress-bestendig, assertief, creatief & enthousiasmerend. Eerdere (Tanuki) bestuurservaring is een vereiste. 2) Ab-Actis - Goed niveau van Japans is een pré. Perfecte beheersing Nederlands & Engels vereist. Verder gedisciplineerd, orderlijk, sociaal vaardig en assertief. 3) Quaestor - Gedisciplineerd, orderlijk, nauwkeurig. Ervaring met boekhouden/financieel beheer is een pré, affiniteit hiermee een vereiste. Sociaal vaardig & assertief om sponsors te werven. 4) Journal Editor/Webmaster - Gedisciplineerd, creatief, enthousiasmerend, stress-bestendig. Ervaring met redactiewerk, graphic design, IT of gerelateerde software een grote pré. Goede beheersing Nederlands en Engels vereist. Het laatste bestuurslid zal zoals gebruikelijk uit de eerstejaars op het introductiekamp gekozen worden. Als je interesse hebt, stuur dan je cv en een motivatiebrief waarin je uitlegt waarom jij geschikt bent voor de functie van jouw keuze op naar [email protected] of leg het in het Tanuki postvak (Arsenaal), vóór 4 april 23.59u! Veel succes!

太狸記

生

先 　 関

　 き せ

じゃ...

Maart 2008

また今度！