2014 (februari 2014)

Maandblad: 32e jaargang no 1 / 2014

(februari 2014)

D E M O T O E R R IJ D E R S

Officieel cluborgaan voor Motoer’75 REDACTIE Ingrid Bosman Maud Hoving-Cramer

Nobellaan 211 Kroonwerk 48

9406 AE Assen 9401 BA Assen

INLEVERADRES KOPY CLUBBLAD Nobellaan 211 9406 AE Assen Tel: 0592-355999 e-mail adres [email protected] Ook voor suggesties of klachten CLUBARCHIEF Rudie Brader

Mensingestraat 11 9402 RP Assen

Pagina 1 van 12

MOTOER ‘75

BESTUUR Voorzitter:

Geert Hoving,Kroonwerk 48 9401 BA Assen, tel: 0592-413102, [email protected]

Vice-voorzitter

Rudie Brader, Mensingestraat 11 9402 RP Assen, tel: 06-18033414 [email protected]

Penningmeester

Janneke Tinga, Esdoornlaan 2 8899 BG Vlieland, tel: 06-33840395 [email protected]

Secretaris

Ingrid Bosman, Nobellaan 211 9406 AE Assen, tel: 0592-355999 [email protected]

Vice-secretaris

Tjipke Douwstra Hoofdvaartsweg 132, 9406 XD Assen, tel: 0592-460610 [email protected]

Aan-/afmelden leden of adreswijzigingen bij de penningmeester Bankrelatie: Gironummer van Motoer’75: 4437934

Website: emailadres:

www.motoer75.nl [email protected]

Pagina 2 van 12

DE LEZERSPEN Geert bedankt voor jouw opdracht, ik ben je erg dankbaar om wat meer van mij zelf te mogen vertellen! Ik hoop dan ook dat er voldoende ruimte is om mijn verhaal op te nemen. Bij het begin beginnen dus maar. Ik ben op 4 mei 1947 op de wereld gezet in Sneek, dat was op een zondag en ook reeds met de “helm”, zo is mij verteld door mijn ouders. Een zogenaamd gelukskind dus. Je kunt dus wel stellen dat ik militair moest worden én motorrijder! Ik had toen reeds een 8 jaar oudere zus en 4 jaar oudere broer. Mijn vader werkte bij ‘s Rijks Belastingen zodat we nogal eens van woonplaats verwisselden. Via Noordwijk aan Zee kwam ik uiteindelijk in Baarn terecht waar ik mijn jeugd doorbracht en naar school ging. Na mijn MULO B ging ik naar de MTS in Hilversum waar ik Elektronica en Telecommunicatie studeerde. In 1966 overleed mijn zuster op 27 jarige leeftijd (wat is kanker toch een rot ziekte en in die tijd helemaal) en als 19 jarige maak je dat allemaal bewust mee. Mijn moeder, die haar tot het eind toe verzorgd heeft, is daar nooit meer overheen gekomen. In 1967 moest ik opkomen voor mijn “nummer” en mocht ik de dienstplicht gaan vervullen bij de Luchtmacht. Militaire opleiding gevolgd op de LOKS (Luchtmacht Opleidings- en Kader School) op de vliegbasis Gilze-Rijen. Gezien mijn vooropleiding werd ik opgeleid tot Spec. (Specialist) Radio Vliegtuig op de LETS (Luchtmacht Elektronische En Technische School) te Schaarsbergen en mocht ik als Sergeant 24 maanden dienen. Mijn diensttijd bracht ik door op de vliegbasis Twenthe bij de afdeling CNI (Communicatie, Navigatie en Identificatie systemen) als monteur op de F-104G (Starfighter). Dat was een heel leuke tijd en duurde ongeveer 12 maanden (na 12 maanden opleiding dus). Tijdens mijn diensttijd kreeg ik verkering met mijn latere echtgenote. Na mijn diensttijd ben ik gaan werken bij een firma in Bussum die centrale stookinrichtingen installeerde bij grote instellingen, als technisch tekenaar. Om in die tijd voor een woning in aanmerking te komen, vooral in het Gooi, moest je echter wel getrouwd zijn, anders kon je het wel vergeten. Veel woonruimte was er ook niet beschikbaar. Het tekenen beviel me niet echt na de toch wel avontuurlijke dienstplicht tijd bij de Klu en toen ik gevraagd werd om als beroepsmilitair terug te komen bij de Klu met als standplaats Leeuwarden waarbij ik horizontaal kon instromen (dus met behoud van rang), heb ik daar uiteindelijk voor gekozen. Ik ben toen getrouwd waarna mijn 1e zoon Marc reeds in Baarn geboren werd in 1970. Ik werkte toen al op de vliegbasis Leeuwarden weer als Spec. CNI en wachtte op een nieuwe woning in Dokkum. (Na mijn trouwen zijn we tijdelijk kort bij mijn ouders ingetrokken.) In Dokkum hebben we toen bijna 5 jaar gewoond en waar ook mijn 2e zoon Jeroen geboren is in 1973. Ik heb daar veel aan de Starfighter gesleuteld en ook in de Dual (tweezitter versie) diverse vluchten mee gemaakt om zg. verbindings apparatuur te testen. Van mijn collega’s was ik de enige die mee wilde vliegen, daar er in die tijd nogal eens 1 verongelukte. Ook bestond de “Muur” nog, zodat wij de Groep Geleide Wapens in Duitsland hadden. Ook hier hadden ze techneuten nodig en werd er ca. elke 3 jaar gerouleerd met mensen uit Nederland. Dit waren verplichte plaatsingen en ook ik was aan de beurt om aan de raketten te gaan werken. Ik had echter helemaal niets met de geleide wapens en ik kreeg toen het aanbod Duitsland of naar Vlieland om daar de afdeling Grond Elektronica te runnen op de schietranges van Vlieland en Terschelling. Dit leek mij een veel beter voorstel, dus verhuisden wij (verplicht) naar Vlieland en lieten een mooie woning in Dokkum achter. Voor een plaatsing van 3 jaar dacht ik toen. Ik had 2 monteurs ter beschikking op Vlieland en 1 op Pagina 3 van 12

Terschelling. Het relaxte leven op Vlieland beviel mij prima. Ik moest regelmatig ook naar Terschelling en werd daar altijd met de heli, eerst de Alouette 3 en later de Augusta Bell, bijnaam “Tweetie” vanwege zijn gele kleur, heen gebracht. Ik heb dan ook heel wat trips gemaakt met deze heli’s waarbij ik bijna als bemanningslid gezien werd. In het kader van hun trainingen werd ik vaak aan de lier naar beneden gelaten of weer opgepikt. Ook op zee gebeurde dit wel op een schip als er weer eens een vliegtuig verongelukt was en communicatie met de wal noodzakelijk was. Ik had enorm veel tijd voor mijzelf als ik er maar voor zorgde dat alle elektronische systemen maar werkten die noodzakelijk waren voor het functioneren van de schietranges. Wat hadden we daar zoal: Radar voor het in de gaten houden van de scheepvaart, de communicatie middelen voor verbinding met de vliegtuigen, voertuigen, iets wat ik niet erg vond, scheepvaart, de diverse elektronische scorings systemen en de registratie systemen voor het opnemen van de gesprekken. Toen de dienstplicht opgeheven werd, verdween mijn 3e man op Vlieland en de specialist op Terschelling, maar gelukkig werd de apparatuur steeds moderner en minder onderhoud gevoelig. Ik moest echter wel meer naar Terschelling, wat ik niet erg vond. Toen ik een eigen schip had, ging ik er zelfs in de zomer met mijn boot heen en logeerde dan aan boord. Fantastische tijd. De inwoners op Vlieland hadden inmiddels mijn kwaliteiten ontdekt als TV monteur, zodat ik het in mijn vrije tijd erg druk kreeg met reparaties en het plaatsen van antenne systemen. In 1990 besloot ik dan om mijn motorrijbewijs te halen. Wat na een aantal lessen zonder problemen lukte. Mijn 1e motor die ik toen aanschafte, was een Honda Shadow 500cc. Een fijne motor waar ik veel probleemloos plezier van gehad heb. De volgende motor werd een Honda Shadow 700cc, Amerikaanse grijze import, waarvan ik het motorblok volledig gereviseerd heb. Mijn beide zoons hadden inmiddels op mijn aandringen ook hun motorrijbewijs gehaald en de Honda verhuisde naar Jeroen die na zijn afstuderen als jurist aan de RUG naar Ierland was vertrokken. Marc was intussen afgestudeerd in Nederlands/journalistiek aan het RUG. Ik kocht toen mijn 1e Harley Davidson, bouwjaar 1986 Ultra Classic met nog een EVO blok. In 2000 stapte ik over op een nieuwe Roadking Classic en in 2003 op de Heritage Classic. Dit laatste model beviel me nog het meest vanwege de goede handelbaarheid, zodat ik deze, na een goed voorstel van mijn dealer, in 2010 omruilde voor het model waar ik nu nog op rijd, de 1800cc uitvoering. De Honda Shadow verhuisde toen van Ierland naar Groningen waar Marc intussen was gaan wonen. Een motor en een auto rijden in Ierland is verzekering technisch een bijna onbetaalbare zaak. In 1995 sloot echter de schietrange op Terschelling en was ik als Sergeant Majoor te hoog in rang om nog op Vlieland te blijven werken en moest ik terug naar de Vliegbasis Leeuwarden om daar als medewerker van de afdeling EGA (Elektronische Grond Apparatuur) te gaan werken. Ik bleef echter op Vlieland wonen en werd inwonend op de vliegbasis waar ik een mooie kamer kreeg met gratis verzorging. In de tussenliggende tijd hadden we al een woning in Harlingen gekocht daar de kinderen voor verdere studie daar heen moesten. Mijn echtgenote ging mee om voor ze te zorgen en is toen eigenlijk niet meer terug gekomen. In 1995 zijn we dan ook gescheiden na een aantal jaren alleen geleefd te hebben. Ook op Leeuwarden veel avontuur met veel buitenlandse trips. Een heel mooie trip was met de verbindingstruck naar Polen waar we een oefening hadden met de toenmalige Groep Grond Verdediging. Een enorm avontuur waarbij ikzelf ook optrad als truck chauffeur. De toenmalige wegen via Berlijn waren nog niet zo goed als nu en ook het leger van Polen bestond nog uit veel oud Russisch materieel. Maar mooi was het! Uiteindelijk werd ik als hoofd van de afdeling CIS (Communicatie en Informatie Systemen) aangesteld waar ik eerst medewerker van was in de rang van Adjudant (AOO). Toen ik 55 jaar werd, was het voor mij tijd om de dienst te verlaten. Men had echter (anders dan nu) een groot tekort aan leidinggevenden en vroeg mij om 5 jaar na te dienen. Nu vond ik 55 jaar ook wel erg jong om te stoppen met werken en had veel plezier in mijn werk, maar ik vroeg wel wat er tegenover stond als ik na diende. Men wilde mij voor die 5 jaar niet meer de rang Pagina 4 van 12

geven van Elt. maar wel het salaris en pensioen wat daar bij hoort. Ik werd dus zogenaamd AOO+. In die tijd speelden de uitzendingen steeds meer een rol en ook daar waren leidinggevenden voor nodig. In 2004 vroeg men mij naar Iraq te gaan in het kader van SFIR (Stabilisation Forces Iraq), om daar op de vliegbasis Al Tallil (in het midden van Iraq) als Hoofd van de eenheid CIS te dienen. Deze afdeling bestond uit een aantal techneuten van de Landmacht en van de vliegbasis Soesterberg. Ze zorgden voor alle verbindingen onderling en met Nederland. Ook natuurlijk voor het personeel van het Detachement zodat ze van internet gebruik konden maken. Voor mij was het dus een individuele uitzending en een enorme uitdaging. De reis er naar toe verliep met de Luchtmacht DC10, ook wel Maybe Airlines genoemd vanwege de onbetrouwbare diensten en verliep via Koeweit. Vandaar gingen we met bussen verder Iraq in naar de vliegbasis. Onderweg was er nog veel te zien van de strijd die er gewoed had in de vorm van stuk geschoten voertuigen en tanks en moesten we ons zelf maar beveiligen met ons scherfvest. Ik heb er een goede en leerzame tijd gehad waar ik helaas ook veel mensen horizontaal afgevoerd heb zien worden. Het begon al toen ik er aan kwam. De week er voor waren vlakbij een aantal Italianen omgekomen in een hinderlaag en ook de dood van Jeroen Severs (naamgenoot van mijn eigen zoon) zal mij altijd bij blijven. Ons detachement deed namelijk ook de Medevac met onze heli’s, d.w.z. onze medische dienst stond klaar voor alles wat er rondom ons gebeurde. In het begin van de tijd (ik kwam er midden in de zomer) was het buiten overdag ca. 70 gr. C. en dat was te heet voor onze Cougars om te vliegen. We hadden heli’s aangeschaft die niet de beschikking hadden over airco om de apparatuur te koelen bij die extreem hoge temperaturen. We vlogen er dus alleen maar mee in de avond als het afkoelde en later in het jaar toen het wat koeler werd overdag. Overdag werden we toen vervangen door Amerikaanse heli’s. Ik heb er veel trips mee gemaakt en heb diverse “compounds” bezocht. Ook de plaats Ur die vlakbij, om de hoek van de vliegbasis lag. Dit was de plaats waar Abraham geleefd had voordat hij aan zijn grote reis begon. Tenslotte zaten we tussen de Eufraat en de Tigris. Er waren nog veel resten van koningsgraven met de Zigurat aanwezig en Saddam had zowaar het huis van Abraham in originele stijl weer opgetrokken omdat hij ooit de Paus op bezoek verwachtte. Alles absoluut de moeite waard en ben er dan ook meerdere keren geweest met onze aalmoezenier die er een studie van gemaakt had en er veel over wist te vertellen. Onze Apache helikopters waren gelukkig beter bestand tegen de hoge temperaturen en waren de hele dag inzetbaar. Onze kleren moesten we impregneren met een middel om de zandvlieg te weren. Het middel was zo slecht dat het in Nederland niet gebruikt mocht worden! De besmette zandvlieg kon nl. de ziekte Leismaniasisch overbrengen en daar waren eigenlijk geen geneesmiddelen voor als je het kreeg. De zweren die konden ontstaan waren alleen maar lokaal te behandelen met een injectie chemo! Ik heb gelukkig nergens last van gehad, maar mariniers die in het zand moesten slapen hadden er wel last van. (hadden ze maar geen marinier moeten worden). We sliepen in tenten die met hetzelfde middel behandeld waren, echter ze werden er brandgevaarlijker door. Ik heb een film gezien waarbij een tent in 5 minuten totaal afbrandde, ik sliep dus met een mes naast me zodat ik supersnel naar buiten kon. Niet nodig gehad gelukkig, maar het gevaar was reëel aanwezig daar we nog wel eens oververhitting hadden in de elektrische aansluitingen van onze airco apparatuur. Op de basis zelf lag er nog veel explosief materiaal wat er tijdens de oorlog met Saddam neer gegooid was en niet afgegaan. Het was dus zaak dat je wist waar je liep. Een heel avontuurlijke tijd waarbij ik diverse keren naar Koeweit ben afgereisd door de woestijn. Ook speciale natuur verschijnselen meegemaakt, zoals een zandstorm die plotseling op stak. Je

Pagina 5 van 12

weet niet wat je overkomt, alsof er een knop omgedraaid wordt, zo begint die storm en dan moet je je dekking wel dichtbij hebben. Ik had veel contact met mijn Amerikaanse collega’s, vooral om materiaal te verkrijgen dat via onze eigen kanalen niet of nauwelijks lukte. We werden dan ook Poor Man’s Army genoemd, zeer treffend. Maar ze hielpen ons waar nodig. De laatste maand werd de dreiging van inzet van chemische wapens groter, zodat we de hele dag, waar we ook heen gingen onze complete uitrusting waaronder gaspak en gasmasker, mee moesten slepen. Na 4 maanden mocht ik weer naar huis waar ik mijn normale werkzaamheden weer oppakte na een korte vakantie. Intussen was de Luchtmacht ook al actief geworden in Afghanistan en vroeg men mij in 2005 of ik voor 3 maanden naar Kaboel wilde gaan als HBCU (Hoofd Basis Crypto Unit) daar men al weer personeel te kort kwam. Deze keer met het detachement van de vliegbasis Leeuwarden, ISAF (International Security Force). Mijn taak werd toen het verzorgen en up to date houden van alle verbindings versleutel middelen van het vliegveld Kaboel voor zowel grond apparatuur als de vliegtuigen. We vlogen er, samen met de Belgen, elk met 4 F-16’s. (Nederland nu nog steeds) Als de vijand ons al afluisterde, kon ze er dus niets mee. De temperaturen lagen er beduidend lager dan in Iraq, overdag slechts 55gr.C. Natuurlijk de kleding weer impregneren tegen de zandvlieg. Ook daar weer een prima tijd gehad waarbij ik veel gereisd heb door het land, vooral naar het noorden. Er is nog steeds veel te zien van de strijd die er gewoed heeft met de Russen en vanwege de vele actieve explosieven in het veld mochten we niet verder van de weg af dan 1 meter. Altijd bewapend natuurlijk en hoewel collega’s van mij mee konden reizen, wilde niemand dat. Er waren dan ook wel wat risico’s aan verbonden, maar gelukkig is het steeds goed gegaan. Achteraf gezien heb ik wel een engeltje op mijn schouder gehad! Ook hier kwamen mensen om, vooral diverse zelfmoord gevallen bij andere leger eenheden. Tenslotte zaten we daar met 33 nationaliteiten. Wij waren praktisch de enigen die geen alcohol mochten drinken, het was dus veel alcohol vrij bier wat geschonken werd. Ik kan over mijn tijd hier nog wel een boek schrijven, zo veel heb ik daar mee gemaakt. Toch kijk ik daar met een positief gevoel op terug. Niet dat ik vind dat we daar en in Iraq nuttig werk hebben gedaan wat stand houdt. Ik vind dat alle levens en kosten die we ons getroost hebben om iets van die landen te maken, gefaald hebben. Die mening had ik toen al en wordt nu steeds meer duidelijk. Vooral triest voor de familieleden van de gesneuvelde collega’s! Tijdens deze uitzending was ik de oudst aanwezige, 58 jaar, en mocht halverwege de uitzending tijdens een happening de periode ludiek doormidden zagen samen met de jongste aanwezige. Na deze uitzending hoefde ik eigenlijk niet meer te werken. Mijn functie was al over genomen door mijn opvolger die gelijk, zuur voor mij, door bevorderd werd naar Elt. Ik had nog heel veel niet opgenomen vrije dagen staan en was aanwezig wanneer ik zin had. Eind april 2006 zwaaide ik dan uiteindelijk af, waarbij ik mijn overgebleven vrije dagen (nog een maand) uitbetaald kreeg, samen met een tevredenheid betuiging. Ik was de oudste militair op het veld die ooit uitgezonden was geweest! Ik kon toen al mijn energie gaan steken in mijn eigen bedrijfje wat ik inmiddels begonnen was, werk genoeg. Gezien de veranderen die na mijn vertrek bij Defensie plaats vonden, was ik blij dat ik het allemaal niet meer mee hoefde te maken. Naast het motor rijden, was ik ook begonnen met duiken. Ik werd dan ook lid van de motorclub van de vliegbasis Leeuwarden én van de duikvereniging van de vliegbasis. I.v.m. de Elf Steden tocht, werd ik ook lid van de Friese Motor Club en natuurlijk ook lid van de Harley Owners Group. Genoeg mogelijkheden dus voor het maken van tripjes in club verband. Ik had al 7 jaar een prima relatie met mijn vriendin die in Eemnes woonde. De afspraak was, dat wanneer ik de dienst uit kwam, zij naar Vlieland zou verhuizen. Maar helaas, toen puntje Pagina 6 van 12

bij het paaltje kwam, kon ze toch niet scheiden van haar familie en vond ze Vlieland te ver weg. Einde relatie en was ik weer alleen. Iets wat ik niet echt fijn vond daar ik al lang genoeg alleen geleefd had. De oplossing was Relatie Planet.nl, waar ik dan onze welbekende Janneke Tinga tegenkwam. We hadden ongelooflijk veel gemeen en na een aarzelend eerste contact kwam er toch wat meer duidelijkheid in onze verhouding en sloeg de liefde definitief toe. Geen kinderen, eigenlijk geen familie, geen werk, dus niets stond haar in de weg om naar Vlieland te verhuizen. Vooral niet toen haar favoriete kroeg, de Pimpelaer, ging sluiten. Inmiddels echter kwam ik in de lappenmand terecht omdat er zich een niet fijne ziekte bij mij openbaarde. Hoewel ik Janneke vertelde dat ze beter een gezonde vent kon opzoeken, wilde ze gelukkig toch graag bij me blijven. Het UMCG was niet ver van Assen verwijderd zodat ik van Leeuwarden daar naartoe over ging en mijn dagelijkse behandeling vrij gemakkelijk kon ondergaan. Janneke zette daarna haar huis te koop, zodat eind 2011 de verkoop vrij snel voor elkaar was. Het was toen nog een hele toer om alle spullen van Janneke te verhuizen naar Franeker waar we het leegstaande huis van haar ouders in gebruik namen. 2 huizen eigenlijk, zodat we 1 huis als bergplaats voor veel van de spullen van Janneke konden gebruiken. (en dat was me nogal wat! Vooral veel kleding) We hebben ons daar uitgebreid geïnstalleerd en is een prima plek geworden om te vertoeven wanneer we aan de wal zijn. Franeker is een heel leuke plaats, natuurlijk de geboorteplaats van Janneke, en heeft alles aan winkels wat Vlieland niet heeft. Het huis is echter zo oud, dat het onze voortdurende aandacht nodig heeft, vooral na elke storm! En ook de enorme tuin vergt veel van onze aandacht, terwijl ik eigenlijk helemaal niet van tuinieren houdt. Op Vlieland is dan ook het bos onze achtertuin en het onderhoud gelukkig voor Staats Bos Beheer. Inmiddels leven we blij en gelukkig op Vlieland en ben ik lid geworden van de volgende jullie welbekende motor club Motoer’75, waarmee ik inmiddels al diverse leuke trips mee gemaakt heb. Ik heb mijn zakelijke werkzaamheden, terwijl Janneke ook haar draai gevonden heeft op Vlieland. Wel gaan we veel samen op reis naar verre landen, duikt Janneke inmiddels, wandelt lange afstanden, is ze bezig met haar cursus pedicure (wekelijks naar Emmen) en heeft ze zich opgegeven als raadslid voor onze lokale partij ABV (Algemeen Belang Vlieland) waar ze op een verkiesbare 3e plaats is komen te staan. Ook heeft ze inmiddels een baan gevonden voor 1 dag (worden er waarschijnlijk 2 in de nabije toekomst) bij het plaatselijke Installatie Bedrijf Visser. Ook het skiën hebben we weer opgepakt waarbij we elk jaar afreizen naar Oostenrijk. Echter, gezien mijn slechte fysieke conditie bak ik er nu niet veel meer van! De camper van Janneke is ook verkocht toen ze naar Vlieland verhuisde daar ik in het bezit was van een mooie caravan. We hebben daar inmiddels diverse mooie trips mee gemaakt. We hadden echter toch het idee om weer een camper te gaan proberen, maar dan wel een met de binnen ruimte van de caravan. De caravan dus te koop gezet op Marktplaats, die na 3 dagen, tot mijn grote verbazing, al verkocht werd. Nu dus op zoek naar een jonge camper, maar we hebben daar geen haast mee. Gaan we deze zomer maar wat meer met de motor op pad. Nu maar hopen op een mooie zomer! Verdere plannen voor dit jaar zijn diverse wandelingen in het buitenland, voor Janneke misschien functioneren als sportmasseur tijdens de 4-daagse Nijmegen terwijl ik hem wandel en in september/oktober naar Amerika voor een lange reis. Nu alleen maar gezond blijven in de tussenliggende tijd en niets breken. Dit was zo ongeveer mijn levensverhaal en ik hoop dat het niet te lang is geworden en leesbaar is gebleven. Als opvolger om wat te schrijven wijs ik Tjip Douwstra aan. Hij heeft waarschijnlijk ook veel interessants te vertellen, ik heb hem tenminste als een behoorlijke praatjesmaker leren kennen met veel bijzondere uitspraken!

Pagina 7 van 12

AGENDA OPEN BESTUURSVERGADERING dd 1 februari 2014 IN BRITISH PUB CHEERS! Kerkstraat 27 Assen Aanvang: 20.30 uur

1. Opening. 2. Ingekomen stukken. 3. Mededelingen. 4. Notulen Open Bestuursvergadering dd 4 januari 2014 5. Afgelopen activiteiten. 6. Komende activiteiten. 7. Rondvraag. 8. Sluiting

Hier nog enige fotootjes, geleverd door Joan, van de nieuwjaarsreceptie op 4 januari.

Pagina 8 van 12

Pagina 9 van 12

Donatie n.a.v. 40 jarig jubileum Vallie van Woerkom. Geachte heer De Vlas, beste Sake, Op 10-12-2013 heb ik in opdracht van het Bestuur van Motoer'75 40 euro overgemaakt in verband met het leden-jubileum van de heer Van Woerkom in 2013. Helaas is de heer Van Woerkom begin dit jaar overleden en kon dus zijn jubileum-cadeau niet meer in ontvangst nemen. Om deze reden heeft het Bestuur besloten zijn cadeau over te maken naar een goed doel waar de heer Van Woerkom graag aan zou willen doneren. Dat blijkt uw stichting te zijn en dat is de reden dat ik u nu de 40 euro heb overgemaakt! Veel succes met uw stichting, met vriendelijke groet, Janneke Tinga, Penningmeester Motoer"75 Assen

Subject: Re: Donatie wijlen de heer Vallie van Woerkom, Assen Beste Janneke en het overige bestuur van de motorclub, Dit voorjaar belde Kees (de broer van Vallie) een ex-collega van mij met de mededeling dat Vallie overleden was. Natuurlijk erg verdrietig. Sympathiek dat jullie dat jullie dat jubileum cadeau aan onze stichting hebben overgemaakt. Het is intussen bijgeschreven. We zijn bezig met een project van de Friesche Milieufederatie/Milieupolitie Friesland en het Veterinair Instituut om de roofvogelvervolging (vooral in Friesland) beter te bestrijden. Het geld zal daar naar toe gaan. Dank! Met een vriendelijke groet van Sake (géén heer De Vlas)

Pagina 10 van 12

Verslag Open bestuursvergadering dd. 4 januari 2014. Aanwezig:

Rudie, Arjan, Henk Kl., Roelof, Joan, Maud, Henk M., Jannes, Tjip, Ingrid, Geert. Klaas komt later binnen

Afwezig

Janneke, Dirk, Kees.

1.

Opening De voorzitter opent de vergadering om 20.45 uur en wenst iedereen een fijn en gezegend Nieuwjaar toe..

2.

Ingekomen stukken.    

3.

Kaartje van Marjan met een gezond en gelukkig 2014-wens. Email over de Nationale Motor Toerkalende van 2014. Brief van SportDrenthe (gemeente Assen) met vraag of wij mogelijkheden hebben voor sport met mensen met een beperking en voor senioren. Nee. Email van de Werkgroep roofvogels i.v. m. de donatie van Motoer’75 in verband met het jubileum van Vallie afgelopen jaar. Zie bericht verder in deze nieuwsbrief. Mededelingen. Geert heeft i.v.m. met de weinige kopie De Lezerspen weer ingesteld. Kijken wat het oplevert.

4.

Notulen Open Bestuursvergadering dd 5 oktober 2013. Geert wijst erop, dat bij “aanwezg” staat: Geer i.p.v. Geert. Hij eist zijn ‘t’ erbij. Verder geen op-of aanmerkingen. Notulen worden goedgekeurd.

5.

Afgelopen activiteiten. Alleen een vergadering geweest, verder niets.

6.

Komende activiteiten. Alleen enkele vergaderingen. Namelijk op 1 februari een Open Bestuursvergadering en op 1 maart de Algemene Ledenvergadering met grote verloting.

7.

Rondvraag. Geert/ Rudie: het gaat goed met Gea; ze bedankt voor ons kaartje.

8.

Sluiting. De voorzitter sluit de vergadering om 20.57 uur.

Hierna drinken we enkele nieuwjaarsborrels. Daarbij een aantal schalen met allerlei hapjes erop. Deze zijn door Tonie van Cafe “Cheers” gratis voor ons gemaakt. HARTELIJK DANK TONIE !! Verder heeft ook Maud haar beroemde salsa dipsaus gemaakt en Kees heeft via Ingrid hete balletjes beschikbaar gesteld. OOK BEDANKT MAUD EN KEES.

Ingrid Pagina 11 van 12

ACTIVITEITENKALENDER 2014

1 febr

Open Bestuursvergadering bij British Pub CHEERS . Aanvang 20.30 uur

1 maart

Algemene LedenVergadering met GROTE VERLOTING! Dus allemaal heel veel prijzen meenemen! LET OP: aanvang 20:00 uur; dus een half uur eerder dan gebruikelijk!

Te rijden ritten: Op de Open Bestuursvergadering zullen de ritten voor de komende periode worden afgesproken met de aanwezige leden. Voor de desbetreffende rit zal dan een aanspreekpersoon worden aangewezen. Mensen die mee willen rijden kunnen zich daar melden. Vermelding zal plaatsvinden op de website.

ZIE VOOR HET LAATSTE NIEUWS EN VOOR DE LAATSTE VERANDERING: WWW.MOTOER75

Kopie inleveren vóór 17 februari 2014 e-mail adres: [email protected]

Pagina 12 van 12