door Koos van Ravesteijn Apeldoorn : 'Ruwe Dravik'. - III Eerste druk: 1991 Tweede druk, 1995

!

! ! ! ! ! ! ! ! ! ! CIP-GEGEVENS KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK, DEN HAAG ! Ravesteijn, Koos van !

Bloemlezing van de Bach Bloesems / door Koos van Ravesteijn Apeldoorn : 'Ruwe Dravik'. - III Eerste druk: 1991 Tweede druk, 1995

! ISBN 90-800448-2-2 ! Trefwoord: Bloementherapie. ! ! ! ! ! ! !

Alles uit deze uitgave mag vermenigvuldigd worden mits daarvoor toestemming wordt gevraagd bij „Huis van Genezing".

! ! ! Dit is een uitgave in eigen beheer van ! Huis van Genezing Buys Ballotstraat 79 7316 LB Apeldoorn 055.5410710


INHOUDSOPGAVE Pag. Hoofdstuk.

! ! 4 ! 5

!

13

!

24

!

35

!

40

!

46

!

60

! 69 ! !

! !

INLEIDING 1. ANGST: Zonneroosje, Maskerbloem, Kerspruim, Ratelpopulier, Rode Kastanje. 2. ONZEKERHEID: Loodkruid, Hardbloem, Gentiaan, Gaspeldoorn, Haagbeuk, Ruwe Dravik. 3. ONVOLDOENDE INTERESSE IN HET NU: Bosrank, Kamperfoelie, Hondsroos, Olijf, Paardekastanje, Herik, Knop van de Paardekastanje. 4. EENZAAMHEID: Waterviolier, Reuzenbalsemien, Struikheide. 5. OVERGEVOELIGHEID VOOR INVLOEDEN EN IDEEËN: Agrimonie, Duizendguldenkruid, Walnoot, Hulst. 6. MOEDELOOSHEID EN WANHOOP: Lariks, Den, Veldiep, Tamme Kastanje, Vogelmelk, Wilg, Eik, Appel. 7. OVERBEZORGDHEID VOOR HET WELZIJN VAN ANDEREN: Cichorei, IJzerhard, Wijnstok, Beuk, Bronwater. LITERATUURLIJST

! Voor mijn lieve vrouw Ilona, ! ! ! ! ! ! ! !

INLEIDING

Gedurende de zes jaar dat ik het 'Informatiecentrum Bach Flower Remedies' bezield heb, heb ik in mijn tweemaandelijkse "Nieuwsbrief Ruwe Dravik" iedere keer een vertelling over één van de 38 Bach Flower Remedies geschreven. Ik wil hierbij vermelden, dat het mijn persoonlijke visie op de Bach Bloesems is, waarvan ik meen dat deze in overeenstemming is met de bedoelingen van Dr.Edward Bach.

!

Deze vertellingen over de Bach Bloesems geef ik tijdens mijn cursussen en zijn gebaseerd op mijn eigen inzichten over en ervaringen met de Bloesems. Deze vertellingen, het sprekende woord, blijken op een heel eigen manier de Bloesems tot leven te brengen en zo een openbaring en houvast te zijn in het leren werken met de Bach Flower Remedies. Daarom is mij al vaak gevraagd, vooral tijdens cursussen, al deze vertellingen gebundeld uit te geven. Ik heb mijzelf daartegen lange tijd verzet, omdat ik van mening ben, dat de teksten uit "The Twelve Healers" van Edward Bach zelf voldoende zijn om een duidelijk inzicht te verkrijgen over de toepassing en de helende werking van iedere Bloesem in het dagelijks leven. Toch heb ik besloten aan de vraag tot gebundelde publicatie gevolg te geven en hoop ik dat dit boekje voor velen een aanvullende ondersteuning mag zijn bij het gebruik van de Bach Flower Remedies.

!

Vooral ook spreek ik de wens uit dat deze vertellingen op papier een bijdrage mogen zijn tot het geloof in de Eenvoud van deze zo Goddelijke mogelijkheid tot zelfgenezing.

! ! ! !

Oktober 1991 Koos van Ravesteijn

Hoofdstuk 1

! ! ! !

ANGST

Rock Rose - Zonneroosje

!

Een van de vormen, waarin ik deze Bloesem zelf ervaar is het schrikachtig gedrag van mij, vooral wanneer ik intensief bezig ben. Het rinkelen van de telefoon, iemand die je aanspreekt, het gaan van de deurbel, enz. De reactie daarop kan die zijn van een schrik, waarbij je het gevoel hebt, dat je hart blijft stil staan. Een zelfde gedrag vind je vaak bij automobilisten en hun passagiers. De "KIJK UIT..!"kreet is een uiting van Zonneroosjes-gedrag, maar als de reactie van degene tegen wie deze kreet geuit wordt zich dan ook dood schrikt, is dit tevens een Zonneroosjes-reactie. Het blokkeert je, zet je een moment helemaal vast. Het is de negatieve uitingsvorm van de positieve kracht die achter deze reactie zit, nl. STANDVASTIGHEID. Het 'vast staan' in deze gemoedstoestand geeft de mogelijkheid om even af'stand' te nemen van de overweldigende emotionele toestand, zodat je niet in paniek schiet en op hol slaat, maar op de juiste manier reageert. Het Zonneroosje geeft je op deze wijze de kracht om iedere situatie, hoe afschrikwekkend ook, onder ogen te kunnen zien en aan te kunnen. Het geeft je de heldenmoed om met ware 'doodsverachting' in situaties te springen en oplossingen te vinden. Vergelijkbaar met de moeder die, zichzelf totaal vergetend, weer het brandende huis in loopt om haar kinderen te redden, zich niet bekommerend om gevaar voor eigen leven of gezondheid. Of de mens die in levensgevaar tot bovenmenselijke prestaties in staat is. De kracht van het Zonneroosje doet je over muren van 3 meter hoog springen en klauteren, waarvan je in normale omstandigheden zult zeggen dat zoiets onmogelijk is voor een mens. Deze Bloesem is niet alleen maar bedoeld voor de mens die aan deze negatieve gemoedstoestand lijdt, maar ook voor die situaties waarin bijv. omstanders aan dergelijke angstige toestanden worden blootgesteld. Het is ook vaak de angst die in de lucht zit, de angst voor wat er komen gaat en die leidt tot paniekgevoelens, zoals bijv. een bezoek aan de tandarts, een examen. Ofschoon Edward Bach spreekt over; "... de remedie voor

noodsituaties ...", is het niet zo dat met het Zonneroosje altijd gewacht moet worden tot een dergelijke noodsituatie zich heeft voltrokken. Er zijn ook mensen bij wie de gevoelens van schrikachtigheid en paniekerigheid een voortdurende gemoedsgesteldheid is, zoals ik al aangaf in het begin van deze beschouwing. Natuurlijk zullen deze mensen het Zonneroosje een poos moeten gebruiken om de kracht van standvastigheid in zichzelf te ontwikkelen. Daar moet je dan niet mee wachten totdat je weer eens in de verkramptheid zit. Een goed hulpmiddel bij alle angstzaken is om te bewust te leren uitademen. Bij schrik en angst hebben we de neiging om wel diep ín te ademen, maar de adem vervolgens te blokkeren. We vergeten dan úit te ademen. Als je schrikachtig bent, adem dan eens bewust uit, telkens wanneer de schrik weer eens in je maag springt. Het is heerlijk bevrijdend en verlost je ook van lang nablijvende spanningen die het gevolg zijn van de schrik. Leef ontspannen - adem ontspannen.

! !

Mimulus - Maskerbloem

!

Deze Bloesem is er een die enerzijds heel gemakkelijk door mensen wordt onthouden, want de beschrijving is overduidelijk, anderzijds plaats hij mensen toch ook weer voor raadsels, omdat hij niet altijd zou 'werken'. Dat heeft m.i. vooral te maken het verstaan van het woord "benoembaar". In het Engels staat er "wordly" - iets dat onder woorden is te brengen. Nu hebben wij geleerd om vaak heel veel onder woorden te brengen, zelfs zaken die niet onder woorden te vatten zijn, maar 'het beestje moet toch een naam hebben!' Zo kan het gebeuren, dat iemand zegt bang te zijn voor het donker. Onze eerste Bloesemreactie is logischerwijs: 'Dit is een bekende angst, benoembaar - dus Maskerbloem'. Helaas - geen resultaat, omdat wat onder woorden werd gebracht niet de lading dekte, die er achter stak. Achter 'Ik ben bang in het donker' zat misschien wel de angst voor allerlei zaken, die zich in het donker aan de desbetreffende openbaren, zaken die niet onder woorden te brengen zijn en die vallen onder de vage angst van de Ratelpopulier, maar die zich alleen manifesteren, wanneer het donker wordt. Het zou ook kunnen, dat het donker bij iemand zo ingrijpt, dat deze het gevoel begint te krijgen de controle over zijn doen en laten te verliezen, wanneer er niet gauw licht gebracht wordt en dan zullen we weer moeten denken aan de Kerspruim. En wanneer iemand in het donker zeer schrikachtig is en direct in paniek raakt, wanneer er iets gebeurt, zullen we toch even moeten denken aan het

Zonneroosje. Zelfs Vogelmelk zou een belangrijke rol kunnen spelen, wanneer de angst voor het donker een gevolg is van één of andere diep ingrijpende ervaring uit het verleden, die in verband stond met duisternis. Ik heb nu even het voorbeeld van het donker genomen, maar je kunt bij iedere angst die onder woorden wordt gebracht even stil staan bij een mogelijk andere State of Mind dan die van de Maskerbloem. En je komt daar terecht door de bekende 'Waarom- en waardoorvraag' te stellen en de mensen uit te nodigen meer te vertellen over wat zij voelen en wat er in hen gebeurt als zij bang zijn. En dit laatste, hen uitnodigen meer te vertellen, is nodig, omdat zij niet graag spreken over hun angst. Zij MASKERen die angst, het zijn MIMEspelers - ze doen net alsof ze níet bang zijn en daardoor verraden zij zich juist. Want Maskerbloem-mensen zijn ook vaak bang voor andere mensen, zij zijn verlegen, kopschuw, zenuwachtig en teruggetrokken. Zij voelen zich vaak ongemakkelijk in de buurt van mensen, die zij niet kennen. Eén van de vormen waarin zich dat kenbaar maakt, is het bekende blozen. Ik heb daar vroeger zelf heel veel last van gehad. Alleen de angst al dat je een rode kop zou krijgen, deed het bloed al in je nek omhoog kruipen. Dus je vermeed zoveel mogelijk de situaties, waarin je dat zou kunnen overkomen en je hield jezelf op de achtergrond in de hoop dat de aandacht aan jou voorbij zou gaan. Als kind ben je dan juist vaak het middelpunt van plagerijen en ook in de wereld van de volwassenen schijnt het toch nog steeds heel vermakelijk te zijn iemand attent te maken op zijn rode kop, iets wat hij zelf allang een kwartier eerder voelde opkomen. Dat je niet uit je woorden kan komen of gaat stotteren in zo'n situatie is dan ook niet verwonderlijk. De kracht van de Maskerbloem vergelijk ik altijd met de held, die precies weet hoe sterk zijn vijand is, waar die zich bevindt, wat zijn tactiek is, welke zijn wapens zijn en diep in zichzelf het vertrouwen en de dapperheid heeft om toch die vijand tegemoet te treden. De ridder die met open vizier de zwarte gemaskerde ridder in het krijt tegemoet treedt èn de overwinning behaalt. De keuze bij angst valt op de Maskerbloem, wanneer de angst onder woorden is gebracht en er verder niets meer aan toe te voegen is, wanneer op de waarom- en waardoorvraag geen nadere informatie gegeven wordt. Je bent gewoon bang voor de hond, de poes, een spin, de lift, de dood, voor kanker, voor AIDS, voor geldgebrek, voor storm en bliksem, enz. Het is de angst, die vooruit wijst naar narigheid, naar iets wat vóór ons ligt. Verder steekt er niets achter deze angst. De kracht van de Maskerbloem brengt ons bij het besef, dat er in ons een Bron is, die geen angst kent, maar slechts moed.


Cherry Plum - Kerspruim

!

Als je deze tekst van Edward Bach zo leest, dan kan ik mij voorstellen, dat veel mensen geneigd zijn deze Bloesem te plaatsen in een hoek van zeer ernstige problemen zoals dwangvoorstellingen, waanideeën, neurosen, enz. Toch heeft hij deze Bloesem in de Rescue Remedy gedaan, waaruit je zou kunnen afleiden, dat deze Bloesem in allerlei dagelijkse situaties inzetbaar is. Zeker is het waar, dat deze Bloesem in die genoemde ernstige situaties gebruikt moet worden. Maar er zijn minder ernstige situaties waarbij de RUST en KALMTE van de Kerspruim weldadig kan werken. We moeten dan vooral denken aan situaties waarbij je voelt en ziet dat je bang bent om de controle over jezelf of de situatie te verliezen. Je bent bang, dat wanneer je de controle verliest er allerlei dingen gaan gebeuren, of je dingen zult gaan doen welke niet passen in het beeld van jouw werkelijkheid. Toch gebeurt het vaak dat er van ons een stuk of misschien zelfs wel totale OVERGAVE gevraagd wordt, maar we kunnen niet - we durven niet los te laten. Het gevolg daarvan is dat we juist het tegenovergestelde gaan doen: nl. vasthouden, krampachtig vasthouden. Met al onze inspanning en kracht willen we de zaken in de 'klauwen' houden, in de hand houden, omdat wij menen het beter te weten dan onze ziel. Dan kan de geest overbelast raken, dan kan onze geest gedachten, visioenen creëren, waarin we ons juist die dingen zien doen, die we met alle geweld willen voorkomen. Vaak kan dat ook een gevolg zijn van zaken die we weggestopt hebben, vooral agressie kan zich op die manier manifesteren. In onze dromen of stille momenten worden we overvallen door de meest afschuwelijke handelingen. Uit eigen ervaring: toen ik nog in het onderwijs werkzaam was had ik een klas waar een paar jongens in zaten, die elke dag weer opnieuw het bloed onder mijn nagels vandaan haalden, zodat ik ze eens graag een pak slaag had gegeven. Mijn agressie uiten deed ik niet, ik stopte het weg, en bleef de begripvolle onderwijzer. Na enkele weken begon ik 's nachts te dromen over hen en iedere keer zag ik mezelf bezig in die dromen, de betreffende jongens op de meest agressieve wijze in elkaar te slaan. Overdag werkte dat door en ik begon echt bang te worden, dat ik dat op een goeie dag ook eens in werkelijkheid zou doen. De reactie daarop was, dat ik nog krampachtiger mijn handen in mijn zakken begon weg te steken. De dromen werden erger en het hield pas op toen ik op een acceptabele wijze mijn agressie kon uiten en zo de jongens een halt toe riep. Een andere ervaring, die ik ook vaak bij andere mensen heb gezien en

waarbij de Kerspruim wonderen heeft gedaan, is het moment waarop je ziet, dat je tegen iets wezenlijks in je leven "ja" moet zeggen, maar het niet durft, omdat je bang bent dat dan alles volledig verkeerd zal gaan lopen. Je blijft dan tegen beter weten in de oude toestand krampachtig vasthouden en de spanning en angst kan zo hoog oplopen dat je tenslotte zou kunnen spreken van een nervous break down: de zenuwinstorting, waarbij men vaak de controle over het lichamelijk functioneren kwijtraakt. In die situatie geeft de Kerspruim je de mogelijkheid om de leiding in je leven over te geven aan de wijsheid van het Hogere Zelf, zodat je je levensopdracht in Rust en Kalmte kunt vervullen. Kijk in het voorjaar eens hoe schitterend de kersenbloesems de kracht van de ziel weerspiegelen, maar ook laten ze zien hoe teer die ziel is. Een flinke regenbui en weg zijn ze. Dat is ook wat de mens van het Kerspruimgedrag denkt en voelt: '...als ik me aan die storm bloot stel ben ik ook weg'. Maar de stoffelijke zwakheid is niet te vergelijken met de werkelijke Kracht van onze Ziel. De Kerspruim haalt die kracht en dat vertrouwen erin naar boven.

! ! !

Aspen - Ratelpopulier - Esp

!

Wie kent niet de uitdrukking "Trillen als een espenblad"? Als dat je overkomt dan heb je te maken met iets wat je op een heel bijzondere manier angst aan jaagt. Je hebt op de bron van je angst geen vat. Je weet misschien niet eens waarvoor je zo'n angst hebt, maar die angst is er. Bach spreekt van 'vage onbekende angsten'. Dit maakt een duidelijk verschil met de Maskerbloem, waarbij hij spreekt over duidelijke alledaagse en benoembare angsten. Wat dat 'benoembaar' betreft kun je bij de keuze van de juiste angst-remedie misschien wel eens in de problemen komen, omdat wij toch geneigd zijn te trachten alles onder woorden te brengen, dus ook bij angsten die we eigenlijk niet onder woorden kunnen brengen. We zoeken dan naar een omschrijving die in de buurt komt, of voor ons gevoel uitdrukt waarom het gaat, maar waarmee we toch niet echt duidelijk maken waarom het eigenlijk gaat.

!

Je spreekt dan bijv. over "Ik ben zo bang voor de dood!" Dit is een gewone alledaagse angst en stellen vast dat we dus de Maskerbloem moeten gebruiken, want Edward Bach spreekt in zijn herkenningstekst bij de

Maskerbloem uitdrukkelijk over 'bang voor de dood'. Toch kan achter zo'n opmerking wel eens de Ratelpopulier-angst of zelfs de Kerspruim-angst schuil gaan. Gewoon 'bang voor de dood' waarbij de Maskerbloem gebruikt moet worden heeft slechts te maken met het naar en vervelend vinden van dit leven los te moeten laten, voor het proces van overgaan, van vertrouwd naar onbekend, angst om hen die je achterlaat, enz. Maar wanneer 'bang voor de dood' vooral te maken heeft met de angst voor de sferen ná de dood, angst voor entiteiten, voor de hel, waaraan je geen vorm kunt geven, het ongrijpbare wat op je ligt te wachten en wat je de koude rillingen langs je ruggengraat doet lopen, dan zullen we toch met de Ratelpopulier in zee moeten. De Ratelpopulier brengt moed, rust en een gevoel van kracht om allerlei duistere zaken die ons bedreigen en angst aanjagen aan te kunnen en te overwinnen. Het zijn de angsten die te maken hebben met het paranormale, occultisme, magie enz. Hitchckock wist als geen ander in zijn films dit angstaspect in de mens aan te raken. Ik zelf noem deze angst ook wel graag de angst van Goede Vrijdag en Pasen. De angst die de mensen voelden toen de wereld midden op de dag verduisterde toen Christus aan het kruis stierf en de angst die de soldaten, die de wacht bij Zijn graf hielden, overviel, toen zij de engelen, die het graf kwamen openen, in al hun glorie uit de hemel naar de aarde zagen afdalen. Ik denk dat iedereen al van dergelijke situaties in het leven heeft meegemaakt, waarbij je een angst voelt die niet uit te leggen was. Daarom spreken mensen niet graag over hun angst, omdat ze niet weten hoe het uit te leggen is, ofwel, dat ze bang zijn voor 'vreemd' versleten te worden. Je houdt dit soort zaken liever voor je, totdat je iemand ontmoet van wie je merkt dat hij of zij niets gek vindt en dat de angst, die jij hebt, helemaal niet zo vreemd is. Eindelijk kun je dan met een opgelucht hart je verhaal eens doen en krijg je misschien wat duidelijkheid over hoe je met zo'n angst rond kunt komen.

!

Door het gebruik van de Ratelpopulier ontdek je, dat je de kracht bezit van de held, die onbevreesd in de onderwereld afdaalt, niet wetend welke gevaren, gedrochten en draken daar in het duister voor hem op de loer liggen, maar zich bewust is van zijn innerlijke overwinningskracht, omdat hij zich verbonden weet met de Eenheid van de Ene Grote Schepping, die weet dat waar hij ook gaat zich beschermd weet door Gods Hand. Die onderwereld staat symbool voor de eigen innerlijke wereld van ieder mens, waarin zoveel ligt opgeslagen, positief en negatief, waarvan we geen weet hebben, maar wat wel om onze aandacht vraagt en ons helpt tot inzicht te komen over wie we eigenlijk zijn. We zullen moeten uitzuiveren wat past bij onze Goddelijke afkomst en wat ons daarvan afhoudt. Als ons

hart vervuld is van kracht en vertrouwen en we ons laten leiden door de Goddelijke liefde behoeven we niet meer te trillen als een espenblad, omdat er dan niets meer in en buiten ons is, dat ons nog angst kan aanjagen.

! ! ! Red Chestnut - Rode Kastanje !

Ik zet de Rode Kastanje en de Cichorei altijd graag naast elkaar, omdat mensen nogal eens moeite hebben ze uit elkaar te houden. Toch is dat niet nodig als je de teksten van Edward Bach leest: daarin komt heel duidelijk het verschil in tot uitdrukking. De verwarring zit in het feit dat beide Bloesems spreken over "OVERBEZORGDHEID". De negatieve state of mind laat die overbezorgdheid duidelijk zien, maar bij de Rode Kastanje is er sprake van ANGSTIGE OVERBEZORGDHEID terwille van de mens op wie de angstige overbezorgdheid gericht is. Bij de Cichorei is er geen sprake van angst terwille van die ander, maar veel meer EEN BEGAAN ZIJN MET HET EIGEN LOT [ zie verder de beschrijving van de Cichorei ].

!

Bij de Rode Kastanjemens zit het onvermogen in diens angst òm die andere mens. De angst belet je op de juiste wijze naar de problematiek, of de te verwachten problematiek, te kijken en te zien welke hulp nu echt geboden is. Je angst plaatst je naast-de-liefde. Vandaar dat de positieve kracht van de Rode Kastanje NAASTENLIEFDE is. Door het gebruik ervan kan de mens zijn angst los laten, met zijn angst verdwijnt dan tevens de beperking van waarnemen (angst = engte) en zien we op welke manier we de juiste hulp en steun kunnen bieden of de goede maatregelen kunnen nemen.

!

De Rode Kastanjemens wil maar al te graag 'voorkomen-dat-er-ietsgebeurt'. En als er iets gebeurt, dan zouden zij het liefst het lijden van de mens voor wie zij zorgen op zich willen nemen: "Lag ik daar maar in dat bed met die pijn..."; "Kon ik het maar van hem overnemen, hem ervan verlossen..."; "Als ik het had zou ik dat niet erg vinden, als mijn kind maar niet zo ziek zou zijn...". De angst voor het lijden dat een ander zou kunnen overkomen is vaak zo groot, dat de mens op wie de zorg is gericht haast 'geen leven heeft', want de beperking van de angst slaat juist terug op de mens om wie men zoveel zorg heeft en het wordt voor die mens een beperking van vrijheid van leven en handelen. De Rode Kastanje haalt

daarom in de mens ook een stuk VERTROUWEN omhoog, dat de andere mens beschermd is, dat niet jij het bent die alle bescherming en zorg moet aanbrengen. Het vertrouwen in Engelbewaarders neemt toe, het vertrouwen in de ziel van de andere mens groeit en we leren de mensen om wie wij zorg hebben vanuit ons hart een stuk bescherming en zorg toe te sturen, niet meer vanuit de behoefte tot voorkomen, maar vanuit vertrouwen, dat geen zandkorrel op deze aarde van plaats kan veranderen of het gebeurt onder leiding van de Goddelijke Almacht. Dan leer je hen die je liefhebt los te laten in het vertrouwen, dat de weg welke zij gaan hun juiste weg is.

!

Rode Kastanje en Cichorei De Rode Kastanje geeft met diens zorg aandacht aan de ander, zij het beperkte. Cichorei vraagt om aandacht middels het zorgen voor de ander, ook dat is beperkt. Heb je jouw beperking al gevonden?


Hoofdstuk 2

! ! ! !

ONZEKERHEID

Cerato - Loodkruid

!

Toen ik voor de allereerste keer kennis maakte met de Bloesems en ze ging gebruiken, was het Loodkruid de Bloesem die 'me op het lijf geschreven' was. Daarbij kwam nog, dat toen ik later de Bloemenillustraties onder ogen kreeg, ik dit blauwe bloemetje het mooiste vond van de hele reeks. En nog steeds is dat zo. Deze Bloesem vertelde mij in een klap, waarom het in mijn leven draaide, waarom ik steeds weer in de problemen terecht kwam. Zij liet mij zien, dat ik mij afhankelijk had gemaakt van de BEVESTIGING en GOEDKEURING van anderen, dat ik eigenlijk niets meer durfde te doen van binnen uit. Ik vertaalde dat in die tijd heel positief naar mezelf: ik hield altijd heel goed rekening met anderen, ik had altijd begrip voor anderen. Zo draaide ik mezelf een rad voor ogen om vooral maar niet aan mezelf, laat staan aan een ander, te hoeven toegeven, dat ik verschrikkelijk onzeker was en dat ik alles wat ik van binnen voelde maar verloochende en maar mee waaide met alle winden. Als men mij dat wel eens verweet, begreep ik hen niet en werd bovendien nog kwaad op hen ook......, omdat men mij niet ondersteunde!!!

!

Loodkruid ten voeten uit. Het niet vertrouwen op je intuïtie, het missen van je Innerlijke Zekerheid wordt door het gebruik van het Loodkruid langzaam maar zeker getransformeerd naar het leren bij jezelf te blijven. Je stopt met vragen naar de mening van anderen over waar jij mee bezig bent en over jouw ideeën en meningen. Je laat je niet zo gauw meer van de sokken praten. Je behoefte aan bevestiging vooraf, wanneer je iets wilt gaan ondernemen verdwijnt. Je doet de dingen gewoon, omdat je van binnen WEET dat het O.K. is. Zo leer je kiezen voor wat je werkelijk VAN BINNEN VOELT EN WEET. Maar het Loodkruid-gedrag zit vaak heel diep en het zal toch nog vaak een regelmatig patroon in je leven blijven, zodat je achteraf zult constateren: "Verdraaid, ik ben er weer ingestonken!" Maar steeds vaker zul je tegen jezelf kunnen zeggen: "Ik ben gegroeid, hierin ben ik overeind gebleven, ik begin inderdaad een redelijk contact te krijgen met mijn HOGER ZELF”. En daar put je dan weer moed uit, daar kijk je dan weer op terug, wanneer je weer de mist in gaat.

Het is niet toevallig, dat het Loodkruid oorspronkelijk voorkomt in het Himalaya gebergte, die plaats op de wereld waar vandaan de mensheid van oudsher haar lessen heeft gekregen om werkelijk te leren omgaan met haar INNERLIJKE WETEN en daar dan ook door dik en dun op te VERTROUWEN. Doe mee en vertrouw mee!

! !

Scleranthus - Hardbloem

!

Deze Bloesem werd door Bach gevonden in september 1930. Het was de negende Bach Remedie. Het is een teer, klein bloemetje dat groeit tussen de wortels van het koren en wordt 5 tot 8 centimeter hoog. Heel teer en klein en kan zichzelf dus haast niet laten zien aan de buitenwereld, omdat al die hoge korenstengels het overheersen. Het is de Bloesem voor mensen, die niet kunnen kiezen tussen twee dingen. De tekst van Bach zelf is er eigenlijk heel duidelijk over. Wat moet je er nog aan toevoegen? Nora Weeks zegt erover: "Het is de Bloesem voor besluiteloosheid en alle lichamelijke na-effecten van die gemoedstoestand". Ze legt dus een duidelijke relatie naar de lichamelijke toestand die behoort bij deze besluiteloosheid. Ikzelf heb het gevoel dat de oorzaak van deze besluiteloosheid een innerlijke onevenwichtigheid is. Dit kan dan ook weer leiden tot innerlijke onrust, omdat je maar van het één naar het ander heen en weer springt, omdat de twee dingen of zaken, waar tussen je meent te moeten kiezen, je beide als de juiste voorkomen. Je kan niet kiezen, maar je moet wel. En als je dan kiest, dan blijft het gevoel achter, dat je de verkeerde keuze gemaakt hebt. Wanneer dat gaat om aankopen, ben je in staat om de volgende dag het gekochte in te gaan ruilen voor het ander.

!

Maar... als je daar dan mee thuis komt, zit je wéér met het gevoel niet het juiste te hebben. Eigenlijk wil je beiden hebben. Iemand meenemen om samen met jou boodschappen te gaan doen kan een ware ramp zijn, omdat je als besluiteloos mens geneigd bent stad en land af te lopen om uiteindelijk terug te keren naar de eerste winkel en daar je definitieve beslissing te nemen. Die innerlijke onzekerheid maakt je zenuwachtig en gespannen en daarom knobbel je het maar 't liefst zelf uit zonder anderen erin te mengen wat je nu zal doen. Want vanuit je onzekerheid ben je ook nog geneigd voortdurend van mening te veranderen onder invloed van de buitenwereld. En voor de buitenwereld wordt je iemand, die als een weegschaal heen en weer schommelt, van de hak op de tak springt, van het

ene op het andere been gaat staan en een gevoel geeft niet te vertrouwen te zijn.

!

Ook innerlijk kan die onevenwichtigheid zich sterk doen gelden in sterk afwisselende stemmingen, 'von himmelhoch jauchzend zum Tode betrübt', van apathisch tot actief. Lichamelijk zou zich dat kunnen uitdrukken -[met de nadruk op 'kunnen', omdat hier het gevaar schuilgaat van symptomatologisch te gaan denken]- in evenwichtsstoornissen, afwisselend verstoppingen en diarree, geen honger en grote eetlust, braken tijdens de zwangerschap, enz. Je kunt dit lijstje zelf vast en zeker nog wel aanvullen met je eigen ervaringen. Ik merk op dat deze toestand vaak een veel voorkomende is in de puberteitsperiode en in de menopauze [ook bij mannen hoor!], omdat in deze levensperiode de hele mens nogal danig op de kop gezet wordt door diep ingrijpende lichamelijke, hormonale en geestelijke veranderingen, waarbij deze innerlijke on-evenwichtigheid de kans krijgt de kop op te steken. [Dat in deze perioden de Walnoot geen onwelkome Bloesem is zal, duidelijk zijn].

!

Het is bekend, dat de Hardbloem vaak [lang niet altijd] heel helend werkt bij gevallen van reisziekten [wagenziekte, luchtziekte en zeeziekte], zeker in combinatie met de Rescue Remedy. Daarom is het zeker aan te bevelen in deze gevallen eens de Hardbloem te gebruiken, ook al is de gemoedstoestand van de zieke niet altijd overeenkomstig de beschrijving van Dr.Bach. Het kan zijn dat een reisziekte een uitdrukking is van een diepe innerlijke onevenwichtigheid, die aan de buitenkant nog niet waarneembaar is. Een periode, waarin het nogal stormde in mijn leven, heeft het gebruik van de Hardbloem mij een heel nieuwe ervaring opgeleverd. Een nieuwe visie, die ik daarvoor nog niet eerder had. Misschien kun je er iets mee. Ik heb weken in een extreme Hardbloem-situatie gezeten. Ik had echt 'het Scleranthus'. [Misschien een nieuwe opmerking, die wel niet zo liefdevol is: "Krijg het Sclerantus!", "Krijg het heen en weer!" Niet doen hoor!!!] Ik moest, zo dacht ik een keuze maken tussen twee zaken: mijn hart of mijn relatie. En zo werd ik heen en weer geslingerd. Dàn dacht ik dat het mijn hart moest zijn, dàn weer mijn relatie. Tot nog toe was 't mijn manier om maar een keus te maken, want dan kwam er, zo wist ik uit ervaring, ruimte en kracht vrij om dingen te doen en.... vanuit die keuze en dat handelen: duidelijkheid! Dus ook in deze situatie dit principe toegepast, maar..... dit keer werkte het niet. Telkens als ik een keuze maakte voor één van de twee, volgde daar een periode op van diepe disharmonie, verdriet en ellende. En zo ben ik een maand bezig geweest. Ondertussen had ik al Hardbloem in

mijn flesje gedaan, maar dat zette ook geen zoden aan de dijk. Ik voelde me heen en weer geslagen als een tennisbal. Ook lichamelijk ging ik me zo voelen. Totdat het voor mij duidelijk was, dat de enige Bloesem waar het om ging de Hardbloem was. Vanaf dat moment ben ik op de akute wijze alleen nog maar de Hardbloem gaan gebruiken en na een halve dag in alles wat ik dronk twee druppels Hardbloem gebruikt te hebben, trad er eindelijk rust in mijn innerlijk binnen. Ik had het gevoel niet meer heen en weer gemept te worden, maar in het midden te staan en beide mogelijkheden heel duidelijk onder ogen te zien. Zo ben ik toen doorgegaan met het gebruiken van de Hardbloem en na enkele dagen ging ik heel diep van binnen voelen, dat ik in deze situatie níet te kiezen had, maar met beide aspecten in mijn leven in harmonie moest komen. Het was niet meer de keus voor òf mijn hart, òf mijn relatie, maar de keus voor èn mijn hart, èn mijn relatie, ongeacht de consequenties die dit voor mij zou hebben. Ik voelde me echt in het midden van de weegschaal, die natuurlijk de neiging heeft om nog eens flink heen en weer te schommelen, maar toch steeds weer in evenwicht komt.

!

Tot nog toe heb ik altijd gemeend, dat de Hardbloem je duidelijk zou maken wèlke keus je uit de twéé moest maken. Nu heb ik er varen, dat de Hardbloem je ook kan vertellen om niet tussen de twee te kiezen, maar om voor beide kiezen. En dat is ondubbelzinnigheid op een heel ander manier. Het heeft me ook doen voelen, dat de dingen buiten je alleen maar opgelost kunnen worden door onvoorwaardelijk te kiezen voor de weg van je ziel. Maar dat is het moeilijkste, om die weg te zien, te verstaan, te begrijpen en te volgen. De Hardbloem heeft mij er een stapje bij geholpen. De Hardbloem helpt je tot een besluitvaardige geest en beslissingskracht te komen; je evenwichtig te voelen; je te helpen in het midden te gaan staan; de Gulden Middenweg te bewandelen; te handelen vanuit innerlijke zekerheid.

! !

Gentian - Gentiaan Echt geloven, door dik en dun; altijd de zonzijde willen zien; altijd in alles het lichtpuntje kunnen zien, dat erin aanwezig is; levensgroot optimisme. Dat zijn de krachten die door deze Bloesem in ons opgewekt worden. De Bloesem zelf laat het ons zo mooi zien in haar vorm: een vijfpuntig sterretje wat de belofte in zich draagt, dat het Licht nooit helemaal weg is ook al lijkt het nog zo donker om ons heen. Sterren zien we immers alleen maar als het donker is. En hoe donkerder, hoe

meer sterren. ("Ja, maar dan moet het wel onbewolkt zijn!", zegt dan de echte Gentiaan-mens).

!

Zo komt de Gentiaan ons te hulp als we het niet (meer) zien zitten op die momenten, dat het eigenlijk best wel goed gaat met ons, maar er iets tegenzit, of wanneer je in de ontwikkeling van je gezondheid na ziekte een terugval ervaart. Of er gebeuren dingen in je leven, zoals echtscheiding, ontslag, pensionering, sterven, die je een gevoel van depressiviteit geven. Je voelt je dan onderuit gehaald. De oorzaak hiervan is, dat je als Gentiaanmens de neiging hebt je te laten ontmoedigen door de problemen waarmee je in je leven geconfronteerd wordt. Je kijkt naar die problemen vanuit een beperkte visie. De Gentiaan helpt je een bredere visie op de zaken te ontwikkelen, waardoor je beperkte twijfelachtigheid plaats maakt voor inzicht op basis van een krachtig GELOOF en diep VERTROUWEN; geloof ook dat het leven ondanks alles toch tot bloei komt. Ik noem dat geloof en vertrouwen vaak 'basisvertrouwen' en 'Godsgeloof', omdat je uiteindelijk ook in deze negatieve gemoedsgesteldheid je weer niet kunt laten leiden door de Goddelijke leidinggevende krachten van je eigen Ziel. De Gentiaankracht vertelt je dat je niet een op zichzelf staand klein kwetsbaar eilandje bent, maar een deel van het Grote Goddelijke Geheel. De Gentiaan in de bergen laat ons dat zien op de manier, waarop ze te voorschijn komt, nadat ze vele maanden onder het ijs en de sneeuw in de diepste duisternis in de bevroren grond heeft geslapen. Als de sneeuw en het ijs is verdwenen, dan staat na een paar dagen van zonneschijn de Gentiaan al schitterend te bloeien, alsof ze wil zeggen: "Zien jullie wel dat ik niet kapot te krijgen ben. Mijn geloof in het leven overwint alles!" Dat is heel bemoedigend en het is juist dat woord 'BEMOEDIGEN' wat voor mij zo treffend de werking van de Gentiaan illustreert. Vooral ook omdat het een oud woord is dat in de regel niet zo door mensen wordt gebruikt. Je vindt dit woord echter wel terug in geloofskringen, wanneer er voor mensen gebeden wordt 'ter bemoediging' in moeilijke tijden. Die verbinding met het geloof kun je bij de Gentiaan heel nadrukkelijk terugvinden.

!

Ikzelf heb al regelmatig die opwekkende geloofskracht van de Gentiaan mogen ervaren in tijden, dat ik het plotseling niet meer zag zitten, doordat er iets onverwachts gebeurde, waardoor ik mijn geloof in het leven even kwijt raakte en verviel in rechtgeaard pessimisme. Ik had dan steeds het gevoel alsof die Gentiaan me dan net als een goede vriend even een schouderklopje gaf en tegen me zei: "Kop op, joh, houd de moed er maar in. Alles komt weer op zijn pootjes terecht!"


Gorse - Gaspeldoorn

!

Ik heb me tot deze Bloesem gewend op die momenten, dat ik het gevoel had dat alle hoop op leven verdwenen was en ik niet meer wist wat nog te doen om uit mijn uitzichtloze situatie te geraken. Want deze Bloesem geeft je de kracht van de HOOP, het geloof dat WONDEREN nog kunnen plaats vinden, ook op momenten, dat zelfs je geloof in dat kleine wondertje praktisch geheel verdwenen is. Je wordt steeds onzekerder over de stappen die je te zetten hebt, want alle stappen, therapieën, middelen en mogelijkheden, die je aangewend hebt blijken of schijnen niet te werken. Je blijft in de problemen, je ziekte handhaaft zich en de vertwijfeling slaat toe: "Er is niets meer aan te doen!", "Ik moet er mee leren leven!" En dat laatste is volledig juist: Je moet er mee leren LEVEN! !!!

!

De nadruk ligt inderdaad op 'leven' en niet zoals, meestal verstaan wordt bij deze opmerking - "er is niets meer aan te doen, je zult moeten blijven lijden en tenslotte zul je er wel eens aan dood gaan. Alleen de dood betekent het einde van je problematiek!" - Nee, niets is minder waar, want als je werkelijk met je problematiek leert LEVEN, gaat de zon weer op in je leven. Goed, de pijn en het verdriet en het lijden is misschien niet weg, maar je voelt dat dat geen afbreuk meer doet aan het feit dat je leeft of aan je werkelijk mens-zijn.

!

De Gaspeldoorn laat dat zelf zien op de wijze waarop zij groeit en bloeit. De Gaspeldoorn - hij lijkt op de BREM, maar de Gaspeldoorn heeft stekels, de Brem niet - groeit op plaatsen, waar de natuur alle hoop op leven heeft opgegeven, waar de grond arm is en praktisch geen voeding heeft. Daar zie je de Gaspeldoorn tot je verbazing te voorschijn komen en schitterend in bloei komen met een aan de zon gelijke goudgele gloed, als of deze plant wil zeggen: "Nou en! Dacht je nou werkelijk dat wonderen de wereld uit zijn? Kijk maar naar mij, als er ergens nog maar een sprankeltje leven is, kan dat volledig tot bloei komen, als je de Hoop op dat wonder maar blijft voeden!" En zo zie je dan de Brem en de Gaspeldoorn volop staan bloeien langs autosnelwegen [ga er zelf maar eens staan!] op vuilstortplaatsen, arme zandgronden, de duinen, enz. Het lijkt erop alsof de Gaspeldoorn ons vertelt, dat de voeding die je voor je leven nodig hebt, niet noodzakelijkerwijs uit de grond hoeft te komen, maar dat er nog vele andere bronnen van voeding zijn van waaruit je kunt leven en tot bloei komen.


Zo heeft Bach deze Bloesem ontdekt als remedie voor mensen, die al zo lang ziek zijn, dat ze de hoop op herstel verloren hebben en die hun pogingen om weer beter te worden hebben opgegeven en die er alleen nog maar door middel van sterke overreding toe te brengen zijn om verder hulp te zoeken. Deze mensen komen dan ook meestal mee met een goede vriend of een partner, meer omdat ze die vriend of partner een plezier willen doen, omdat die het toch zo goed voor hen bedoelen, dan dat ze geloven, dat deze poging hen wel eens werkelijk zou kunnen helpen. Ik heb dan ook al meerdere malen van deze mensen vooraf de verzekering gekregen, dat "ik niet moest denken, dat zo'n flesje water met wat druppeltjes erin hen wel van hun problemen zou kunnen afhelpen, waar het hele circuit van reguliere en alternatieve therapieën dat niet voor elkaar hadden kunnen brengen!" Op zo'n moment kan ik niet nalaten om dan glimlachend te zeggen: "Ja, en ik geloof daar wel in en het feit, dat je hier bij me zit getuigt ervan, dat er ergens diep in je nog een sprankeltje hoop aanwezig is, dat dat wonder, waar je zo naar verlangt misschien toch nog weleens zou kunnen gebeuren!" De Gaspeldoorn versterkt die hoop en helpt je om te ontdekken, dat er andere bronnen van voeding zijn dan die je tot nog toe hebt aangeboord.

!

Het zal duidelijk zijn, dat deze gemoedstoestand nogal eens voor komt bij mensen die een chronische ziekte hebben, of jarenlang in dezelfde problematiek zitten. En het is goed om ook bij deze Bloesem ons weer eens te realiseren, dat daar waar over ziekte en de zieke mens gesproken wordt, we niet alleen maar moeten denken aan lichamelijke ziekte, maar dat we onder ziekte moeten verstaan: de disharmonie tussen persoonlijkheid en de Goddelijke Wil van de ziel. De vorm waarin deze disharmonie tussen persoonlijkheid en ziel zich manifesteert is niet van belang en kan zich op allerlei wijzen en op alle niveaus van ons mens-zijn kenbaar maken: lichamelijk, energetisch, emotioneel, mentaal en spiritueel.

!

"HOOP DOET LEVEN"!


Hornbeam - Haagbeuk

!

Ons woord 'Haagbeuk' wijkt nogal af van het Engelse woord 'Hornbeam', dat misschien wel beter verwijst naar de kracht van deze Bloesem. Letterlijk vertaalt wordt het: "Hoorn - straal". Het 'hoorn' verwijst naar de kleur van het hout, de kleur van beenderen. Het straalt en schittert met een intense blankheid en kracht. Zo is ook de mens die de positieve zielekracht van de Haagbeuk in zich draagt: krachtig en stralend in zijn dagelijks doen en laten en zich zeker voelend van zijn vermogen om alles wat hij aanpakt tot een goed einde te brengen. De negatieve gemoedstoestand kenmerkt zich door de afwezigheid van die zekerheid, die plaats gemaakt heeft voor twijfel en onzekerheid over het vermogen om de dagelijkse bezigheden en taken te kunnen verrichten. Zo hebben we dan het gevoel, dat het ons allemaal te veel is geworden; we denken dat we niet krachtig genoeg zijn om onze bezigheden te verrichten. Edward Bach zelf spreekt in zijn tekst voortdurend over 'het gevoel hebben dat ....., schijnen te veel....., geloven dat....., dient te worden.....'. Allemaal woorden die aangeven, dat dat allemaal eigenlijk niet waar is, dat eigenlijk het tegenovergestelde het geval is. Dat we het WEL kunnen maar niet in onszelf geloven. Het opmerkelijke doet zich dan ook voor, dat wanneer mensen met deze gemoedsgesteldheid toch beginnen aan hun taak, het allemaal toch voor elkaar komt. Ze blijken het wel degelijk te kunnen. En achteraf vragen zij zich dan ook vaak af, waarom zij zich vooraf onzeker en twijfelachtig gevoeld hebben. Toch herhaalt deze gemoedsgesteldheid zich keer op keer.

!

Wij allemaal kennen deze situatie in zijn meest duidelijke en eenvoudigste vorm als het 'maandagochtendgevoel'. Ook Edward Bach zelf heeft dit zo vermeld. Dit is dat onbegrijpelijke gevoel, dat je in het weekend niet hebt. Dan wordt je fit en uitgeslapen wakker op de normale tijd, maar als je weer terug moet naar de tredmolen van het wekelijks leven, dan komen wij blijkbaar onbewust in verzet en 'zien we het niet zitten'. We vertalen dat dan naar het maandagochtendgevoel. Andere situaties zijn die, waarin mensen het gevoel hebben eerst iets nodig te hebben voordat ze aan de slag kunnen: het katergevoel; "Eerst een kop koffie, anders ben ik geen mens!"; "Eerst even een sigaretje, want anders komt er niets uit mijn handen!"; "Een mars geeft weer nieuwe energie!", als je 's middags het 'gevoel' hebt, dat je energie op begint te raken. En zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen, waarin we zoeken naar een

'hartversterkertje' voordat we kunnen doen wat we te doen hebben. Je zou deze hele gemoedsgesteldheid kunnen samenvatten in de zin: "Waar haal ik in 's hemelsnaam de kracht vandaan om te doen, wat ik te doen heb!"

!

De vermoeidheid die de 'Haagbeuk-mens' voelt, komt vooral voort uit een mentale vermoeidheid. Oorzaken hiervoor kunnen bijv. ook zijn, dat men te lang heeft gestudeerd, 'n te lang ziekbed heeft gehad, te veel indrukken heeft opgedaan. Ook het feit, dat we vaak dingen zonder vreugde doen en dat we niet zien, dat elk moment van werk en ontspanning een diepe ervaring tot evolutie kan geven, brengt ons in deze gemoedsgesteldheid. De Haagbeuk geeft in al deze situaties je het gevoel terug alles weer aan te kunnen, zoals een frisse douche je ook het gevoel terug kan geven weer alles aan te kunnen. Het maakt je geest weer levendig en vreugdevol en houdt je hoofd koel.

! ! !

Haagbeuk en Olijf De Haagbeuk onderscheidt zich van de Olijf in het feit, dat er bij de Olijf sprake is van echte vermoeidheid en uitputting naar lichaam, ziel en geest. Bij de Haagbeuk hebben we alleen maar dat gevoel. En 'eengevoel-hebben-dat' betekent alleen maar, dat je er-zo-over-dènkt.

Wild Oat - Ruwe Dravik

!

Als je de woorden uit "The Twelve Healers" leest worden de dingen zo klaar als een klontje. Zo ook bij de Ruwe Dravik. Deze Bloesem helpt de onzekere en zoekende mens, - die zijn bestemming in het leven maar niet kan vinden en van daaruit in allerlei problemen terecht kan komen en ook lichamelijke ziektes kan ontwikkelen - duidelijkheid te krijgen over wat in diens leven nu eigenlijk van Wezenlijk belang is. Door een beter contact met je ziel krijg je duidelijk, waartoe je in dit leven geROEPen bent en de kracht om het ook werkelijk te DOEN en je idealen echt waar te maken. Krijg je dit niet duidelijk, dan kun je je behoorlijk ontevreden over jezelf gaan voelen. Je krijgt hierdoor ook heel sterk het gevoel dat je niet verder komt in je leven en dat je ontwikkeling stil staat.

!

Omdat je zo onzeker en zoekend bent, probeer je steeds weer iets nieuws. En telkens als je er aan begint, of dat nu een hobby is, je werk, je relatie of iets anders, meen je echt dat je het eindelijk gevonden hebt en dat dit het nu tenslotte echt wel zal zijn. Na een poosje voel je dan weer, dat

hetgeen waarmee je je nu weer verbonden hebt, toch niet die bevrediging geeft, die je al zo lang zoekt en hierin hoopte te vinden. En weer ben je teleurgesteld en ontevreden over jezelf, waardoor je onzekerheid alleen maar toeneemt. De Ruwe Dravik-mens beschikt heel vaak over vele mogelijkheden en talenten, maar heeft geen duidelijk beeld, waarom het nu eigenlijk gaat. En zo probeer je dan het één, dan weer het ander, telkens in de hoop dat 'het nu raak is'. Zo kun je bij wijze van spreken en mens van 12 ambachten en 13 ongelukken worden. Tot het moment dat je eindelijk je juiste invulling van je leven hebt gevonden en dan worden al je talenten en mogelijkheden in één klap dienstbaar aan de ontwikkeling van die roeping. Edward Bach spreekt in zijn bekrachtiging over de Ruwe Dravik heel nadrukkelijk over het feit dat je het dan wel moet gaan doen:

!

!

"Laat ons dat éne in het leven vinden, dat ons het meest aantrekt en ...DOE HET DAN!”

En op dit punt heb ik al enkele malen mensen af zien haken, omdat het nemen van de consequenties die de keus voor je roeping met zich meebrengt best wel eens heel ingrijpend kan zijn, zoals bijv. het opzeggen van je baan en iets totaal anders gaan beginnen; of het oppakken òf beëindigen van een flinke studie; of het ervoor kiezen om nieuwe dingen die je zo graag wilt gaan doen nog wat uit te stellen, omdat je door het gebruik van de Ruwe Dravik heel diep bent gaan voelen dat je gezin je nog een poosje nodig heeft. Het gaan "DOEN" van wat de Ruwe Dravik je duidelijk gemaakt heeft, is heel belangrijk, anders verval je opnieuw in onzekerheid en ontevredenheid. Met het "DOEN" trek je ook de energieën aan die je nodig hebt om tot werkelijkheid te brengen wat je vanuit je VERBINDING MET JE WERKELIJKE ROEPING EN LEVENSDOEL te doen hebt. Kies je ervoor om het te "DOEN", dan zal de kracht van de Ruwe Dravik je blijven helpen om met je vele mogelijkheden en vaardigheden STANDVASTIG EN DOELGERICHT aan dat levensdoel vorm te geven.

!

Als eeuwige zoeker vind je dan eindelijk rust en bevrediging in die dingen die je doet. Je kan het leven hanteren en er iets mee doen, zodat het niet aan je voorbij glijdt. Je ziet de rode draad in het leven die alles met elkaar verbindt en zinvol maakt. Je kent je vermogens, weet wat je wilt en laat je door niets weerhouden. Je kunt dan met recht tegen jezelf zeggen, dat je eindelijk duidelijk bent in je levensrichting en helder alle mogelijkheden ziet, die je nodig hebt. Zo ga je dan eindelijk je talenten in dienst stellen van het Grote Goddelijke Geheel.

Het is heel goed mogelijk, dat een andere levensfase een andere roeping met zich mee brengt. Daardoor is het goed mogelijk. dat je de Ruwe Dravik wel eens meer dan één keer in je leven gebruikt, wanneer je het gevoel hebt, dat het je allemaal niet zo duidelijk is. De Ruwe Dravik brengt je dan steeds weer terug bij je roeping.

! ! De Ruwe Dravik en Hulst als ‚zoekerbloesem'. !

Je neemt de energie van de Ruwe Dravik ook tot je, wanneer je maar niet tot een goede keuze van de Bloesems kunt komen, of het gevoel hebt er wel 20 nodig te hebben, of je problematiek niet helder kunt krijgen. Als je dan een introvert mens bent, rustig en naar binnen gekeerd en enigszins passief zal de Ruwe Dravik duidelijkheid brengen en je openen, zodat wat in je verborgen ligt naar buiten kan komen en duidelijkheid zal brengen.

! Ben je extravert, dan moet je hiervoor de Hulst gebruiken. !

Als je de Ruwe Dravik of Hulst als 'zoekerbloesem' gebruikt, kun je het beste daarnaast geen andere Bloesems gebruiken, omdat je anders al meteen weer onduidelijkheden in jezelf schept.


! ! ! !

Hoofdstuk 3 ONVOLDOENDE INTERESSE IN HET NU

Clematis - Bosrank

!

Deze beschrijving van Edward Bach geeft al heel veel duidelijkheid over de gemoedsgesteldheid , waarin je je moet bevinden om deze Bloesem te gaan gebruiken: de wereld van het nu kan niet echt je interesse opwekken. Eigenlijk is er maar weinig wat je enthousiast kan maken. In het hier en nu is niet te vinden wat je zoekt en in het verleden nog minder. De wereld heeft 'bewezen' niet die ideale wereld te zijn, waarop jij je hoop gesteld hebt. Daarom vlucht je maar weg naar de toekomst: dat kan alleen van binnen bij jou gebeuren. Kortom je duikt in een 'droom'wereld, je fantaseert, je onttrekt je aan de realiteit ten gunste van jouw nog niet in het NU uitgedrukte werkelijkheid. En ..... je wacht ..... totdat die nieuwe werkelijkheid er zal komen. Je hebt idealen, je fantaseert, je filosofeert, je bedenkt hoe het zou kunnen zijn en ..... je wacht ..... lijdzaam tot het eindelijk eens zal gebeuren.

!

Het allerbelangrijkste vergeet de Bosrank-mens te doen, namelijk zèlf AKTIEF TE ZIJN, SCHEPPEND BEZIG TE ZIJN met je ideeën. Je zult zelf moeten beginnen daar vorm aan te geven. Je hoeft dan niet je toevlucht te nemen tot ziekte om eindelijk aan de gebondenheid van dit vreugdeloze nu te ontsnappen. Maar ook hierin is de Bosrank-mens niet actief: hij zal geen poging tot zelfdoding ondernemen. Nee .... je hebt er alleen geen bezwaar tegen als je dood zou gaan. Dan heb je eindelijk de rust en de zaligheid waarnaar je al zolang verlangt. Je bent dan weer thuis, terug van weggeweest. Je verlangen naar de NIEUWE WERELD is dan in vervulling gegaan. De Bosrank doet je ontdekken, dat die NIEUWE WERELD er al is, ... NU ... als jij hem er maar doet zijn!

!

We kunnen deze Bloesem misschien wel heel gemakkelijk onthouden als we denken aan de kinderen, die wij 'dromertjes' noemen. Het zijn de kinderen aan wie alles voorbij gaat. Ik heb er verschillende in mijn klas gehad. Zij luisteren wel, maar niet naar jou. Er ontgaat hen veel en kunnen heel gemakkelijk weer een vraag stellen, die je enkele minuten geleden al beantwoord hebt. Ze zijn 'niet geconcentreerd', snel afgeleid, leren niet

gemakkelijk wat wij hopen dat ze zouden leren. Ieder vogeltje en wolkje aan de lucht is voor hen en neemt hen mee naar 'andere werelden'. Het zijn kinderen met 'droom-ogen'. Ze scheppen vaak hun eigen wereldje door het lezen van boeken, waarin ze zich helemaal kunnen verliezen. Ze horen niets meer. Ze krijgen vaak op hun kop, dat ze hun best niet doen. Eigenlijk heel onterecht, want ze kunnen er weinig aan doen. Het is juist de kunst aan deze kinderen te laten zien, dat de werkelijkheid waarin ze leven ook een goede werkelijkheid is. De Bosrank helpt hen te aarden in de realiteit van het leven hier op aarde. Zo kind, zo volwassene. Alleen zijn de vormen dan misschien verschillend. Je bent dan misschien meer het type van de verstrooide professor of je verliest je in science fiction of wandelt ook helemaal in je eigen wereldje door het leven en bent haast niet te bereiken en aanspreekbaar. De Bosrank aardt je en geeft je wortels, maakt je 'wakker' en allert en helpt je 'hier' op dit moment in het 'nu' je leven te leven. Zie ook bij de Kamperfoelie.

!

Honeysuckle - Kamperfoelie

!

De Kamperfoelie helpt de mens die zijn verbinding is kwijtgeraakt met zijn OORSPRONG en zijn GODDELIJKE EENHEID. Het terugverlangen daarnaar kan allerlei vormen van heimwee aannemen, van nostalgie, van het vast willen houden van het verleden, omdat daarin de zin voor het leven schijnbaar aanwezig was. Door het herstel van die verbinding met die Oorsprong kan een mens het leven weer tot zich toe laten en gaat het weer stromen. Als ik dit zo kort en bondig ziet staan en ik lees de net zo kort en bondige tekst van Edward Bach uit zijn "The Twelve Healers" en de nog bondiger tekst van zijn bekrachtiging, vraag ik me af wat ik nog meer moet vertellen over deze Bloesem. De boodschap is een uitnodiging om je 'in het leven te storten', 'vreugde te vinden in het opdoen van ervaringen' en 'zoeken naar de grenzen van ons kunnen'. Kortom de zinvolheid van het leven ligt in het 'NU'! Het is een uitnodiging om de zinvolheid van ons leven niet te zoeken in het verleden, al voelen we ons daar misschien nog zo veilig bij. Het verleden is voorbij en heeft alleen als ervaringsmogelijkheid gediend. Het heeft je geholpen te worden tot de mens die je nu bent en gebracht waar je nu bent. Dat is de waarde van het verleden.

!

Hoe ga jij met dat verleden om? Hou je het vast? Kijk je terug met vreugde en dankbaarheid en praat je

daar steeds weer over, trek je het steeds weer de werkelijkheid van het nu binnen door almaar weer te vertellen hoe goed het toen was en vergeet je daardoor optimaal aandacht aan het Nu te besteden? Of hou je in denken, voelen en praten vast aan de pijn en het verdriet van het verleden, omdat dat je leven op de een of andere manier zinvol maakte, of je het gevoel gaf waardevol te zijn. Spreek je veel over "Vroeger, toen......" en "Toen ik nog .......!" en "Weet je nog.......".

!

Beide vormen van 'in het verleden leven' laten zien, dat je iets of iemand uit het verleden naar voren haalt, bij wijze van spreken op een voetstuk plaatst om er steeds maar weer naar te kunnen kijken. Het woord nostalgie maakt dat ook duidelijk. We lichten er iets uit en we maken het vaak mooier dan het was. Hoe verder weg hoe mooier! Wat dacht je van deze uitspraak: 'Over de doden niets dan goed!' Dat is ook van toepassing op het verleden in totaliteit. De consequentie hiervan is wel, dat je in de realiteit van alledag niet meer echt gelukkig kunt zijn, omdat je ervan overtuigd bent, dat het geluk zoals het geweest is niet meer naar je zal terugkeren, want geluk zit vast aan iets dat voorbij is en niet meer kan terugkomen. Eigenlijk verwacht je niets positiefs van het nu en de toekomst en daarom vlucht je terug naar het verleden.

!

Kamperfoelie en Bosrank. In de vlucht-uit-de-realiteit ligt de overeenkomst met de Bosrank, want deze gemoedstoestand verwacht ook niets van het nu en zeker niet van het verleden, maar vlucht in de toekomst, waar hij al zijn hoop op heeft gevestigd, maar.... ik schreef in januari 1987 al in een artikeltje dat de titel droeg 'Het paradijs bestaat!’: "...De oorsprong vanwaar ik kom, de vervulling waarnaar ik wil, zij liggen niet buiten mij, zij liggen IN mij!" Zowel de Kamperfoelie- als de Bosrank-mens zoeken het 'paradijs' buiten zich, de één in het verleden en de ander in de toekomst. Zowel Bosrank als Kamperfoelie helpen je om volledig in de realiteit van het NU IN JEZELF te gaan staan en daardoor vreugde en geluk te vinden, vooruitgaand met de rijkdom van het verleden en de creatief, idealistische hoop op een schitterende toekomst. Hoe wonderlijk het misschien ook lijkt, het is mogelijk dat je beide Bloesems tegelijkertijd gebruikt, omdat je van beide negatieve gemoedstoestanden hinder kunt hebben. Zij staan niet tegenover elkaar, sluiten elkaar niet uit, maar zijn een antwoord voor de naar geluk zoekende mens, die dit nog niet in zichzelf vinden kan. En waarom zou je op zoek naar je geluk niet meerdere wegen tegelijkertijd kunnen bewandelen!!


Wild Rose - Hondsroos

!

Deze gemoedsgesteldheid vergelijk ik altijd met die van een hond of van een koe. Het woordje 'Hond' zit er niet voor niets in. Een algemene houding van een hond is slaafsheid [natuurlijk, er zijn ook eigenwijze honden]. Het dier wordt getraind in gehoorzaamheid. Er wordt van verwacht, dat hij precies doet wat de baas wil. Alsjeblieft geen eigen initiatief tonen, tenzij de baas het goedmoedig toestaat. Tenslotte wordt er alleen maar gereageerd op impulsen die van buiten af komen. Vanuit het innerlijk van het dier komt niets meer. Het heeft zich er letterlijk bij neergelegd. [Zou je daar niet 'Wild' van worden!]

!

Bij de koe zie je ook al een dergelijk gedrag. Als kalf is zo'n dier nog eenspring-in-het-veld, straalt er de vitaliteit van af, heeft het nog glanzende ogen.... totdat wij mensen er een melk- en vleesfabriek van hebben gemaakt. Dan doet de koe slechts wat van haar verwacht wordt. Eigen initiatief is er niet meer bij: het uur van voederen en melken en kalveren bepaalt het leven van dit dier. Tegenwoordig heeft zelfs de computer de plaats in genomen van een heel stuk menselijke betrokkenheid bij dit schitterende dier.

!

En hoe staat het met de mens ? Zijn wij ook niet onderhevig aan dergelijke verlammende en initiatief dodende impulsen? Is het niet zo, dat van ons ook vaak verlangd wordt slechts alleen te reageren op impulsen van buiten af. Mensen met eigen initiatief kunnen heel vervelend en verstorend zijn in onze gevestigde orde. Denk hierbij eens aan kinderen, vooral op school. Heeft de leraar niet het liefst de rustige meegaande leerling en worden kinderen die heel levendig en vitaal, vol met levenslust door het leven gaan niet vaak gezien als de lastposten; moeten zij niet in het gareel gebracht worden, ons gareel; je ziet hetzelfde in militaire dienst! Als je door dit soort invloeden het contact met je ziel kwijt raakt, ga je lijden aan ‚zielebloedarmoede'. [En we weten allemaal hoe mensen zich met een lichamelijke bloedarmoede gedragen, en hoe ze eruit zien: bleek, vermoeid, wallen onder de ogen, apathisch, levenloos, ongeïnspireerd]. Men heeft zich overgegeven, gecapituleerd: 'men zit bij de pakken neer'; 'men moet er mee leren leven'; 'er is toch niets aan te veranderen'.

!

Aan deze mensen geeft de Hondsroos weer de vitaliteit van het leven terug; je wordt weer geïnteresseerd in het leven; je gaat de impulsen van je ziel weer ervaren; je wordt weer gemotiveerd vanuit je innerlijk zijn; je gaat

weer zelf bepalen hoe je leeft. Je wordt weer de jonge hond, die nog afgericht moet worden; het kalf, dat nog geen fabriek van melk en vlees is. Je wordt weer 'Wild'. 'Wild' betekent niet voor niets: woest, uit de natuur, oorspronkelijk! En laat de Hondsroos dat zelf ook niet zien? Zij produceert niet voor niets de rozenbottel welke vol zit met levenskracht, materieel gezien vitamine C. En geven we dat nu juist niet aan mensen en kinderen met bloedarmoede?

!

Als je echt wilt weten wat de Hondsroos voor je kan doen, zou je de volgende oefening kunnen doen: Neem een rozenbottel, breek haar open en haal de zaadjes die erin zitten eruit. Gooi die zaadjes eens tussen je hemd en je blote rug en zie eens hoe je gaat reageren. Je zult zien dat al je vitaliteit in je opgewekt wordt, hoe je weer 'wild' wordt om van die prikkeling op je rug af te komen. Uren later kun je het nog voelen tintelen. Je voelt ten diepste dat je boordevol levenskracht zit. En kies er dan voor om vanuit die levenskracht je leven te leven. Als laatste zou ik willen opmerken, dat het ook niet toevallig is dat de Hondsroos zijn vruchten afgeeft aan het eind van de zomer, vlak voor het invallen van de herfst, de overgang naar een tijd waarin we terug zullen moeten kunnen vallen op onze innerlijke levendigheid, als het Licht zich langzamerhand terugtrekt. Heb je daar moeite mee, wordt je er 'najaarsmoe' en lusteloos van, denk dan eens even aan deze liefdevolle Hondsroos.

! ! !

Olive - Olijf

!

Ik speel graag met woorden , want in klank, samenstelling of deeltjes kun je vaak een stuk wezenlijke betekenis terugvinden. Zo ook bij de Olijf. In het Nederlands zeg je langzaam: "O - lijf!" en dat verwijst dan naar de feitelijke toestand van de Olijfmens: uitputting naar lichaam, ziel en geest. Een uitputting en moeheid, die je in je hele lijf voelt. Als je dit in het Engels doet, dan wordt het; "O - live!", een uitnodiging om echt tot leven te komen en je energie op de juiste manier te gaan gebruiken.

!

Bij de Olijf draait het om energie, zowel wat betreft de boom en vrucht zelf, als ook de energie van de Bloesem. Denk maar aan de olijfolie, die als het ware de zon gevangen houdt: goudgeel en altijd warm. De olijf zelf, die een heel sterk herstellende werking heeft, wanneer je een uitputtende en

energieverslindende tocht achter de rug hebt, zoals vroeger de karavanen door de woestijn: een paar olijven helpen je er weer boven op, terwijl een verfrissend glas koud water je dood zou kunnen zijn. En volgroeide tientallen jaren oude olijfbomen staan in de grond met ware olifantspoten en stralen een kracht uit, die je in het klimaat, waarin ze groeien, niet zou verwachten. En zaag je de oude bomen af, dan beginnen ze met enkele nieuwe uitlopers opnieuw.

!

Zo duikt de olijfboom ook altijd weer op in de bijbelse verhalen, wanneer er ergens totale vernietiging is geweest of dreigt te komen: de duif uit de ark van Noach kwam na de zondvloed met een olijftakje terug als belofte van nieuw ontluikend leven; het Palestijnse volk, dat al jarenlang zo zwaar lijdt onder de overheersing van Israël, nadat hen hun rechtmatig grondgebied met medewerking van de hele wereld is ontnomen ten gunste van een veilige woonplaats voor de Joden, leefde van oudsher van de opbrengst van de olijfboomgaarden. Juist deze boomgaarden zijn door Israël massaal vernietigd, waardoor de zelfstandigheid van de Palestijnen ernstig is bedreigd en ellende en armoede hun erfdeel is geworden; de doodstrijd van Jezus vond m.i. niet voor niets plaats in de Hof van Olijven. Ik heb heel sterk het gevoel, dat de energie van de olijfbomen Hem geholpen heeft tot overgave aan zijn Vader te komen. Kortom de Olijf heb je nodig na zwaar geestelijk of lichamelijk lijden, dat al je energie heeft opgeslorpt.

!

Zeker bij chronische problemen en ziekten, die al maanden of jaren aanslepen is de Olijf een heilzame remedie. Men vergeet nogal eens dat de Olijftoestand inderdaad kan ontstaan als gevolg van geestelijk leed. Het lichamelijke leed is meestal wel duidelijk, maar het geestelijk leed kan vaak verborgen zijn. Deze toestand van uitputting en diepe moeheid, waardoor je geen puf of interesse kunt opbrengen vóór en geen vreugde meer kunt vinden ín de alledaagse dingen, ontstaat, doordat je op de een of andere wijze je energie niet gebruikt ter vervulling van je Goddelijke Opdracht. En we weten allemaal, dat je, wanneer je iets doet, waarbij je hart en ziel niet betrokken zijn, je je al moe voelt voor je begonnen bent en iets wat je zielsgraag doet, gééft je energie al is het nog zo zwaar. In de Olijftoestand is het dus zaak om je te bezinnen op hòe je leeft, waaróm je zo leeft of je zo voelt, of dat wel in overeenstemming is met je ziel en levensdoel! Het gebruik van de Olijf helpt je bij dit proces van bewustwording en stimuleert het proces van heropbouw van krachten, waardoor vreugde, vrede, evenwicht en een levendige interesse voor het leven weer deel van jou worden.

Door het gebruik van de Olijf kan je behoefte aan slaap enorm toenemen. Vaak slapen mensen in een Olijftoestand al veel en door het gebruik van deze Bloesem kan dat nog toenemen. Maar ben je bewust van het feit, dat slaap in het algemeen en de Olijf-slaap in het bijzonder bij uitstek de toestand is tijdens welke lichaam, ziel en geest nieuwe krachten opdoen en zich herstellen. Dus geef jezelf de ruimte om deze toe te laten. Waar kies je voor? Voor het "O-lijf!" of voor het "O-live!"?

! ! !

White Chestnut - Paardekastanje

!

Dit is misschien wel de Bloesem, die door de meeste mensen het gemakkelijkst wordt onthouden. De verstoorde gemoedstoestand, die door deze Bloesem wordt geharmoniseerd, is voor ons allemaal zo herkenbaar, omdat we er allemaal regelmatig mee te maken hebben in ons leven. Ieder van ons heeft van tijd tot tijd te maken met op hol geslagen gedachten, houdt ellenlange innerlijke gesprekken en bedenkt allerlei innerlijke argumenten.

We zijn een gevangene van onze mentale werkzaamheid en het lukt ons alleen deze gevangenschap te doorbreken, wanneer we er een nog sterkere afleidende impuls tegenover zetten, zoals bijv. een goede film of een spannend boek of een heel intense ontmoeting. Maar als dat moment van afleiding voorbij is, dan bespringt ons direct weer de problematiek, die ons zo bezig houdt. Situaties die deze verstoorde gemoedstoestand van geestelijke onrust bewerkstelligen zijn bijv. ruzies, examens, vergaderingen, emotionele problematiek, enz. We malen maar door, denken innerlijk de oplossing voor onze problematiek gevonden te hebben, maar als we denken aan het eindpunt gekomen te zijn, beginnen we direct weer van voor af aan.

!

Dat hieruit allerlei probleempjes als niet geconcentreerd zijn, slapeloosheid, hoofdpijn, oogpijn, nervositeit, enz. uit voort kunnen komen zal duidelijk zijn. De Paardekastanje versterkt ons ONDERSCHEIDINGSVERMOGEN, zodat we de zaken echt op een rijtje kunnen zetten en daardoor ontstaat een diepe innerlijke, GEESTELIJKE RUST. Kijk eens goed om je heen, als het in het voorjaar weer de tijd is van de bloeiende Paardekastanje en ... zie het Licht!


Mustard - Herik

!

De Herik herstelt de VERBINDING MET JE ZIEL. De ziel gezien als transformator, als middelaar tussen de Geestelijke Individualiteit van de mens en zijn persoonlijkheid. Als je je Ziel niet meer verstaat en je persoonlijkheid onbestuurbaar door leven zwalkt, loop je regelmatig op de klippen, donder je voortdurend van de ene duisternis in de andere, onttrekt zich al het licht en de levensvreugde aan je bestaan en ga je zelf dat buitensluiten van het licht en de levensvreugde nog activeren ook door je aan alle activiteiten van het leven te onttrekken. De Herik herstelt de verbinding met je ziele-werkzaamheid, waardoor je leven weer bestuurbaar wordt en zin krijgt. Je kunt je weer overgeven aan jouw 'Grote Bestuurder'.

!

Ik heb de Herik altijd onthouden met een woordgrapje. Als je het woord 'Herik' langzaam uitspreekt, krijg je een heel duidelijke smeekbede: ”Heer! Ik?!", waaruit de verlatenheid spreekt, die je op zo'n moment voelt. Bijbelser gesproken kom je dan op de bede van Christus: "Mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?" Het zijn woorden die verwijzen naar een nogal zware gemoedstoestand, een diep depressief gevoel, waar we geen weg mee weten. De psychiatrie spreek dan over endogene depressie. Endogeen betekent dat iets van binnen uit komt, maar we weten niet waar vandaan. En de gemoedstoestand van de Herik heeft altijd te maken met iets wat uit de 'donkere' diepte van onze ziel naar boven komt, ook al begrijpen wij niet wàt het is en wáár het vandaan komt, dat ons zo in vreugdeloze donkerte dompelt. Natuurlijk is de Herik er voor deze heel zware toestanden, maar Edward Bach heeft deze Bloesem echt niet alleen voor psychiatrische problematieken gevonden. Integendeel, alle Bloesems zijn er voor alle mensen, groot en klein, hun gewone leven levend. Dus ook voor jou en mij. Je hoeft echt niet te wachten met het gebruik van deze Bloesem tot je bijna opgenomen moet worden. Liefst niet, want dan zit je al aan het eind van de rit. De Herik is er ook voor alledaagse gewone kleine menselijke momenten, zowel bij grote mensen als bij kleine kinderen. We moeten echter alleen gaan ontdekken, dat de momenten, waarop je "niet meer mee wilt doen" en "het liefste in een klein donker hoekje zou willen wegkruipen", of je de neiging hebt in je bed onder de dekens weg te willen kruipen, kleine Herikmomenten in ons leven zijn. Kleine kinderen kunnen dat zo mooi laten zien door letterlijk in een donker hoekje van de kamer weg te kruipen, zich in een gordijn te omhullen, onder tafel of een stoel te gaan zitten, of desnoods

de handen voor de ogen te slaan, zodat ze vanuit het gevoel dat ze zelf niets zien ook niet gezien worden, zich denken te onttrekken aan datgene dat op dat moment niet onder ogen gezien wil worden. Wij, volwassenen zijn in feite niet anders, alleen hanteren wij andere meer verhullende vormen. Kijk maar eens bij jezelf naar binnen en ontdek er maar eens paar. Probeer op zo'n moment maar eens te ervaren wat 2 druppeltjes Herik met je kunnen doen. Zoals de stralende gele gloed van de Herik zelf licht en vreugde over de wereld verspreidt, zo gaat ook het licht in je ziel weer aan en krijg je duidelijk wat het zo donker maakte in je leven. Je moet niet vreemd opkijken, als dat te maken heeft met het niet volgen van de impulsen van je eigen Innerlijk. Onze Ziel staat ons met raad en daad voortdurend terzijde, maar op de momenten dat we te lang onze eigen zin doen, moeten ook wij eens ervaren wat het betekent "om te voelen, wanneer we niet willen horen!" Ook je Ziel trekt zich wel eens terug als het te gortig wordt, maar .... dan gaat wel het licht uit en hebben we het gevoel "alsof een koude donkere wolk ons overschaduwt en het licht en de vreugde van het leven voor ons verbergt!" Zo zal de Herik je ook het inzicht geven, dat Gòd [je Ziel] niet degene is die jou verlaten heeft, maar dat jíj het bent die God heeft verlaten en daar door zichzelf in de steek heeft gelaten. Herstel de verbinding en zie hoe licht en vreugde in je leven terugkeren.

!

! ! !

Herik en Tamme Kastanje. Het verschil tussen de Herik en de Tamme Kastanje is, dat de mens in de Tamme Kastanje toestand nog steeds een verbinding voelt met zijn Innerlijk, maar hij zet zich daar, vaak onbewust, sterk tegen af. Bij de Herik voelt de mens geen verbondenheid meer met zijn Ziel, die heeft zich als het ware teruggetrokken, omdat je weigert tot uitvoering te brengen, wat je diep in je ziel weet. De Tamme Kastanjemens weet nog waarmee hij vecht, de Herik-mens is vaak alle duidelijk en licht op de situatie volkomen kwijt.

Knop Van De Paardekastanje

!

Wat is dit toch ook weer een duidelijke tekst. Hij valt eigenlijk helemaal niet verkeerd uit te leggen. Hij is overduidelijk, tenminste als je geen Knop van de Paardekastanje-type bent. Want dan zie je de betekenis van deze tekst niet zo duidelijk, daar ga je dan gemakkelijk aan voorbij. Knop-mensen krijgen in hun leven vaak te maken met herhaalde problematiek, die

zich op allerlei niveaus in de mensen kunnen voordoen. Het zich herhalen van ziekten en emotionele problematiek; vervallen in al vaak gemaakte fouten. We komen steeds weer tot de verwonderde vaststelling: 'Waarom overkomt me dat nu weer eens?' en 'Wat heeft me dat nu toch eigenlijk te vertellen?'

!

De Knop van de Paardekastanje laat het eigenlijk heel mooi zien in de wijze, waarop hij uitkomt. In het voorjaar kunnen we het weer zien: we zetten zo'n kastanjetak in huis, helemaal in de knop en binnen enkele dagen is die knop opengebarsten en tot een grote nieuwe loot uitgelopen. Dat gaat heel snel, van binnen uit. Je zou dit van toepassing kunnen laten zijn op Knop-mensen: zij leven ook snel van binnen uit en zijn van binnen altijd een stap vooruit t.o.v. hun daadwerkelijk beleven. Op een heel simpele manier overkomt ons dat allemaal wel eens in situaties, waarin je iets belangrijks hebt voor te bereiden - een verjaardagsfeest bijv. - en terwijl je met het één bezig bent, gaan je gedachten al weer naar het volgende, waardoor je soms fouten of brokken maakt, omdat je niet echt met je gedachten bij de werkelijkheid van het moment bent. Je kunt dit gedrag ook doorlopend hebben en dan zou de Knop van de Paardekastanje je kunnen helpen om werkelijk stil te blijven staan bij je doen en laten van het moment. Hij helpt je echt je van binnen uit te verbinden met je handelingen en belevingen en je bewust te doen ervaren, wat er met je en in je gebeurt.

!

Ook als je helemaal geen Knop-mens bent kunnen er situaties in je leven voordoen, die zich herhalen en waarvan je maar niet begrijpt, waarom je dat overkomt. Zo heb ik ook eens de Knop van de Paardekastanje gebruikt, omdat zich een confrontatie met iemand voor deed, die mij direct weer terug bracht bij oude problematiek, die ik dacht begrepen te hebben en waarvan ik dacht het opgelost te hebben, maar waarvan bleek, dat dat niet het geval was. En ook ik vroeg me dus af, waarom me dat nu toch weer eens moest gebeuren. De Knop van de Paardekastanje liet me zien, waar mijn blinde vlek lag t.a.v. deze problematiek, omdat ik door het gebruik van deze Bloesem erbij stil bleef staan en er vanuit een andere invalshoek naar leerde kijken.

!

Je loopt bij alle gemoedsgesteldheden uit de groep 'Onvoldoende interesse in het heden' een verhoogde kans op kleinere of grotere ongelukken en zo natuurlijk ook bij deze Bloesem. Ook komt dit gedrag nogal eens voor bij kinderen, vooral diegenen die vanuit hun natuur heel enthousiast en ongeremd door het leven gaan. Het zijn de kinderen met regelmatige bulten, schaafwonden, gekneusde handen

en voeten, door de lip gevallen tanden, gebroken armen en benen, enz. Zij gaan als een raket door het leven en gaan voorbij aan de leerzame ervaringen van die momenten, welke hen tot stilstaan dwingt.

!

Een goede manier om jezelf te helpen, als je je herkent in de Knop van de Paardekastanje, is dat je, voordat je aan een nieuwe activiteit begint, heel bewust een moment van stilte neemt en bewust afscheid neemt van de vorige activiteit en je innerlijk verbindt met de nieuwe. Natuurlijk is deze oefening juist voor Knop-mensen een hele moeilijke, omdat zij juist geneigd zijn deze momenten van stilstaan over te slaan. Maar als het je één keer lukt, is dat een uitnodiging voor een volgende keer. Deze manier van handelen heeft mij in ieder geval veel rust gebracht en bij nog al wat herhaalde problematiek inzicht verschaft over het hoe en waarom.


Hoofdstuk 4

! ! ! !

EENZAAMHEID

Water Violet - Waterviolier

!

Deze Bloesem is er één die niet zoveel gebruikt wordt. We kunnen dit zien aan de hoeveelheid die ervan verkocht wordt. Naar verhouding maar heel weinig. Misschien herkennen we deze Bloesem te weinig, misschien ook wel omdat de beschrijving van Edward Bach eigenlijk een heel positieve is. Waarom zou je de Waterviolier gebruiken als je zo bent? En daarvoor moeten we kijken naar de groep, waarin deze Bloesem geplaatst is, nl. Eenzaamheid. Dit gedrag, wat Edward Bach beschreven heeft, kan leiden tot Eenzaamheid, omdat deze mens vaak moeite heeft om zichzelf echt te laten zien en het daardoor vaak niet lukt een intens contact te leggen. De grondoorzaak daarvan is, dat deze mensen vanuit hun WIJSHEID en INZICHT naar buiten toe een sfeer uit kunnen stralen van boven de anderen te staan. Dat stoot af, nodigt mensen niet uit bij je te willen zijn, waardoor Eenzaamheid kan ontstaan, die een bron kan zijn voor allerlei problemen voor de Waterviolier-mens.

!

Als je kijkt hoe het echte plantje in de natuur groeit, dan kun je ook daarin weer een heleboel terugvinden. Want de Waterviolier staat solitair in slootjes en poeltjes. Het is een heel dun stengeltje met bovenaan een tros bloemetjes en onder water zit een vrij groot wortelstelsel. Als je aan het stengeltje trekt, komen de wortels vrij uit de modder en dat maakt het water troebel. Bovendien is het water een levensnoodzaak voor de Waterviolier. Zo kun je ook naar de mens met deze gemoedstoestand kijken: solitair, heel mooi en met heel wat gedoe onder water, waar je maar het liefst vanaf moet blijven. Water staat symbool voor het GEVOEL en om daarmee naar buiten te komen moet je jezelf bloot durven geven. En dat is iets wat de Waterviolier nu niet bepaald eigen is.

!

Het gebruik van de Waterviolier geeft de mens de mogelijkheid om NEDERIG-DEEMOEDIG te worden. Ik versta hieronder dat NEDERigheid de mens NADER brengt tot de ander; dat deze mens zijn inzichten en wijsheden zo naar buiten brengt, dat zij door de ander verstaan kunnen worden; het helpt de mens de taal te gaan spreken van de ander. Als je dat

kunt zul je merken dat je, ook als Waterviolier, in staat zult zijn met anderen te delen wat er binnen in bij jou gebeurt. Daardoor ga je mensen echt ontmoeten en misschien ontdekken, dat het heel fijn kan zijn om ook eens geholpen te worden. Dan verandert trots en verwaandheid in echte deemoedigheid en hulpvaardigheid. Dan pas kan je wijsheid de omvang krijgen die zij verdient en wordt zij een zegen en oase van vreedzame rust voor iedereen die dat nodig heeft. Zo word je de steun en toeverlaat die op gelijke voet staat met het eigen leven en met dat van de ander. Ook bij nietWaterviolier-mensen komt deze 'state of mind' voor in tijdelijke situaties bijv. wanneer men je tegen je zin in wilt helpen. Misschien sluit je je dan wel als een 'Waterviolier' af.

!

! ! !

Waterviolier en Agrimonie. De overeenkomst tussen deze twee Bloesems is, dat zij beiden veel voor zichzelf houden en er veel in hun innerlijk afspeelt. Ze lopen niet te koop met hun problemen, zorgen en verdrietjes. Het verschil is echter, dat de Agrimonie-mens zijn problemen níet alleen aan kan, maar ook geen hulp krijgt, omdat hij niet met zijn sores voor de dag komt. De Waterviolier-mens heeft echt geen hulp nodig, want hij kan zijn problemen wèl aan en lost ze ook alleen op.

Impatiens - Reuzenbalsemien

!

Dit is een Bloesem, die veel mensen snel herkennen en onthouden, omdat het Reuzenbalsemien-gedrag een duidelijk herkenbaar gedrag is en bovendien verwijst de Engelse naam al heel duidelijk naar de negatieve gemoedsgesteldheid: 'impatiens'- ongeduld! De tekst van Edward Bach Lezend kun je al een heel eind komen met het herkennen van de feitelijke toestand van iemand met Reuzenbalsemien-gedrag. Ook de groep waarin deze Bloesem staat, spreekt voor zich. Als je zo door het leven gaat als Edward Bach beschrijft, dan is het gevolg ervan dat de mensen zich om je heen terugtrekken, liever uit je buurt blijven, want het is toch niet zo gauw naar je zin. Je wilt namelijk dat anderen alles doen op de wijze, op het moment en in het tempo, zoals jij dat in je gedachten hebt. Doen ze dat niet, dan wordt je snel geïrriteerd en gespannen, iets wat door de ander niet begrepen wordt , omdat hij gewoon het gevoel heeft iets goed te doen naar beste weten en kunnen. Daardoor krijg je een kettingreactie, want de ander reageert kwaad terug: "Het is ook

nooit goed bij jou! Doe het maar zelf, dan weet je zeker, dat het gebeurt, zoals jij vindt dat het hoort! Ik krijg de zenuwen van je jachten en jagen!" enz.... en we trekken ons terug van de bron van spanning en onrust met als gevolg, dat de Reuzenbalsemien-mens alleen komt te staan, eenzaam wordt.

!

Toch is de Reuzenbalsemien-mens graag alleen, omdat hij dan niet gehinderd wordt in zijn tempo van handelen. Dat ligt in het algemeen hoog. Ogenschijnlijk heeft hij daar geen last van, want hij kan het allemaal ook prima in dat hoge tempo, maar het komt voort uit een innerlijke gejaagdheid, een innerlijke rusteloosheid die hem het gevoel geeft altijd op topspanning te draaien. Hij is bezig met meerdere dingen tegelijkertijd, kan dat ook, maar voelt zich er wel gespannen onder. Dit in tegenstelling tot de Knop van de Paardekastanje, die niet alles tegelijk kan, maar zichzelf innerlijk steeds een stap vooruit is, omdat hij zich niet verbindt met datgene waarmee hij bezig is. De Reuzenbalsemien-mens verbindt zich wel met zijn handelen maar staat onder spanning van de factor TIJD. De klachten die zij hebben, hebben dan ook veel te maken met spanningsverschijnselen, nervositeit, geïrriteerdheid, die zich kunnen voordoen op alle niveaus in de mens: mentaal, emotioneel, energetisch en ook lichamelijk. Door het gebruik van de Reuzenbalsemien wordt de mens geduldig, vriendelijk, tolerant en sympathiek, omdat je dan de eigenheid van het levenstempo van de ander kunt respecteren en je dat niet meer hoeft te ervaren als een aanslag op de eigenheid van jouw levenstempo en dan kun je je levenstempo vertalen in doeltreffendheid.

!

Het is misschien goed ons te realiseren, dat iedereen een heel stuk Reuzenbalsemien-gedrag in zich draagt. Er zijn natuurlijk mensen die leven met een zeer duidelijke Reuzenbalsemien State Of Mind, maar wanneer wij vertraagd worden in onze manier van leven komt ook bij ons het addertje van ongeduld naar boven. Denk maar eens aan de wijze waarop wij vaak kinderen benaderen, als ze niet direct doen, wat er van ze verlangd wordt! Als onze collega's of werknemers niet reageren, zoals wij willen! Als je op tijd ergens moet zijn en je medereizigers laten je wachten! Als je weer eens voor het rode verkeerslicht staat! Er zijn in onze maatschappij, waarin de klok regeert heel wat situaties die ons Reuzenbalsemien-gedrag omhoog halen. Ik heb hierover in Egypte veel kunnen leren: het je kunnen aanpassen aan allerlei onverwachte, ondoeltreffende, vertragende of versnellende situaties, welke in onze Westerse ogen getuigen van luiheid, laksheid, ondoeltreffendheid, tijdverspilling, enz. Als je dat aanpassingsvermogen hebt verworven, dan leef je bij wijze van spreke heel wat jaren langer, omdat je

niet meer slijt aan de spanningen van ons tijdsbewustzijn, waarvan wij ons afhankelijk hebben gemaakt. Je kunt meer vreugde ervaren, omdat je weet, dat er een overvloed aan tijd is om het leven in al zijn volheid te beleven.

! ! !

Heather - Struikheide

!

Deze Bloesem helpt ons datgene in onszelf te vinden wat we bij anderen zoeken en leert ons in anderen te erkennen wat onszelf vervult. De negatieve gemoedstoestand die bij deze Bloesem hoort, is er een die precies het tegenovergestelde bewerkstelligt dan wat de drager ervan beoogt. De Struikheide-mens is iemand die nood heeft aan contact, omdat het contact met het eigen innerlijk heel slecht is. Ze kunnen daarom geen rust in zichzelf vinden, kunnen vanuit die onrust niet alleen zijn, kunnen niet overweg met onbetekenende probleempjes en willen daarom in het contact met anderen tot rust en kalmte komen. Zij doen dat door met iedereen die zij ontmoeten hun gedachten en problemen te delen, of zoeken anderen op met wiens problemen ze zich dan uitvoerig gaan bezig houden. Wat ze eigenlijk zoeken is enerzijds een echt contact met zichzelf middels het contact met de ander. Maar omdat deze vorm van contact leggen zo dwingend en in beslag nemend is, gebeurt juist het tegenovergestelde. De benaderde mens heeft het gevoel 'leeg gezogen te worden', dat zijn 'tijd in beslag genomen wordt', dat je 'er niet van af komt', waardoor hij of zij de neiging krijgt weg te willen vluchten van deze mens en zelfs pogingen gaat doen zo iemand te ontlopen.

!

Toch is dat niet de manier om een Struikheide-mens te helpen, want als je zo iemand ontloopt, dan krijg je hem of haar steeds meer op je dak, of er komen wel anderen die je gaan leren, dat je iedereen [dus ook deze Struikheide-mensen] liefdevol aandacht moet geven. Want dat is wat ze zo hard nodig hebben. Je kunt ze vergelijken met een kind dat aandacht vraagt. Als je het kind afscheept met een snoepje, dan staat dat kind als het snoepje op is weer bij je te zeuren. Je kunt zo'n kind zelfs bruut van je afwijzen, maar daarmee gaat het aandacht vragen echt niet over. Desnoods begint zo'n kind te huilen en te jengelen in zijn kamer waarnaar je het gestuurd hebt, of maakt er herrie met zijn speelgoed. Pas op het moment, dat jij begrepen hebt, waar dat kind aandacht voor vraagt en deze ook oprecht van uit je hart geeft, houdt het vragen om aandacht op.


!

Dit lezend kun je natuurlijk denken, dat hier een overeenkomst ligt met de CICHOREI. Dat is ook zo, maar de drijvende impuls en de vorm, waarin het vragen om aandacht plaats vindt, is een geheel verschillende. Kijk maar naar de groep waarin deze Bloesems staan. De Cichorei-mens vraagt om aandacht op een manier, waaraan je haast geen weerstand kunt bieden, omdat de Cichorei-mens je aanspreekt op je liefde voor hem of haar. Je voelt je echt niet gelukkig als je niet reageert op het appèl dat op je gedaan wordt. En de Cichorei-mens zal je dan ook op alle mogelijke manieren laten voelen, hoe teleurgesteld hij of zij dan ook is, dat je de vraag [via de zorg aan jou besteed] om liefde niet beantwoord.

Bij de STRUIKHEIDE gaat het niet om een antwoord op de vraag naar genegenheid en affectie, maar veel meer om een oprechte aandacht voor de mens en zijn problematiek, het niet alleen kunnen zijn en alleen met zijn problemen rond kunnen komen. De manier waarop de Struikheide-mens aandacht vraagt, is die van een onontkoombare manier van in beslag nemen. Vaak gebeurt dat met een verbaal geweld, wat uren van je tijd in beslag kan nemen. Als je met zo iemand in contact komt, heb je bijna altijd de neiging om niet te luisteren. Terwijl je luistert, sta je je eigenlijk kwaad te maken of op te winden over je verloren kostbare tijd en geef je deze mens dus precies niet wat hij of zij zo hard nodig heeft: onvoorwaardelijke aandacht. Zou je dat wèl geven en de mens echt kunnen zien in zijn nood, dan zou het Struikheide-gedrag voor jou verdwijnen en heb je contact met een mens, die jou nodig heeft. In de ontmoeting met deze mens leer je dan ook pas op de juiste manier grenzen te stellen aan de tijd die zo iemand geneigd is in beslag te nemen. Maar daarvoor zul je dan óók bij een Struikheide-mens begrip vinden.

!

Het is overigens heel goed om eens te kijken naar je eigen Struikheidegedrag. Want bij deze Bloesem zijn we weer o zo gauw geneigd om het feilloos te herkennen in een ander, maar staan we echt niet klaar om dat ook bij ons zelf in de schoenen te schuiven. Toch ken ik het zelf heel goed op de momenten dat ik in de problemen zit, niet goed thuis ben bij mezelf, want dan zoek ik ook mogelijkheden om uit dat isolement te komen en vind ik het zalig, wanneer ik een poos tegen iemand aan kan praten om mijn verhaal kwijt te kunnen. Goed, ik wéét dan, dat ik dat doe en zoek er iemand voor uit die bereid is mij echt die aandacht te geven. Maar dat verandert toch niets aan het Struikheide-gevoel. Want als ik niemand vind, die mij die aandacht wil geven, voel ik me ook heel verlaten en eenzaam. Jij soms niet !!!


Hoofdstuk 5

! ! !

OVERGEVOELIG VOOR INVLOEDEN EN IDEEEN

Agrimony - Agrimonie

!

Toen ik een paar jaar geleden bemerkte, dat ik bijna iedereen die bij mij kwam voor een gesprek naar huis zag gaan met Agrimonie in het flesje, ging er bij mij wel een rood lichtje branden, dat mij vertelde dat ik maar eens goed naar dat stuk Agrimonie in mijzelf moest gaan kijken. Tot dan toe had ik van mezelf gevonden, dat er echt weinig Agrimonie in mij te bespeuren was, want ik ging immers de confrontatie aan met alles dat in mijn leven werd aangeboden

!

Ik DURFDE de dingen die in mijn leven gebeurden best een plaats te geven. Ik VERBORG mijn problemen en zorgen niet. Ik droeg toch niet het certificaat "KEEP SMILING". Ik durfde toch wel een CONFRONTATIE aan te gaan. Waarom dan toch maar in iedereen de Agrimonie herkennen? Waarom trok ik dan tijdens een Bloemenmeditatie ook weer de Agrimonie? Waarom voelde ik toch zo weinig vreugde in mijn leven? Waarom had ik het gevoel, dat wanneer ik lachte, ik dat deed als "een boer die kiespijn had"? Tijdens een andere meditatie werd het me allemaal veel duidelijker, omdat ik in een flits zag, dat er heel wat Agrimonie in mijn gedrag zat. Plotseling zag ik mezelf weer bezig om allerlei zaken, waarmee ik diep in mezelf geen vrede had, binnen te houden en hoe ik er luchtigjes over heen stapte, wanneer anderen me met deze zaken confronteerden. Ik DACHT de mogelijkheid om een echte confrontatie aan te gaan maar gewoon weg. Het gevolg daarvan was, dat er iets in mij zat te WROETEN, er iets PIJN ging doen en de kracht om ergens nog vreugdevol over te zijn verdween. Ik vertrok van binnen tot een GRIMAS. Alleen, ... het betrof maar een deel van mijn leven en daarom dacht ik dat ik geen Agrimonie nodig had. Daarom zag ik het wel in andere mensen die bij mij om 'hulp' kwamen. Ik ben die mensen heel dankbaar, want ze hebben míj geholpen.

!

Door het gebruik van de Agrimonie keert VREUGDE in je hart terug; krijg je weer LEF en DURF om zaken aan te pakken en uit te werken; vind je weer je Innerlijke VREDE terug. En juist voor een verstoring van die Innerlijke Vrede ben je als Agrimonie-mens zo benauwd, want daar kun je niet tegen. Je wilt het liefste altijd maar de vrede bewaren en je zal er alles

aan doen om dat te bewerkstelligen. Zelfs confrontaties en ruzies tussen anderen zul je proberen te sussen en voorkomen. En je gebruikt daarvoor je grootste troef en talent: HUMOR. Maar je kunt op die manier ook niet kwijt wat jou zelf dwars zit en dat kan uitgroeien tot innerlijke kwellingen, die zich in de loop van de tijd natuurlijk ook kunnen gaan manifesteren als lichamelijke, kwellende aandoeningen en pijnen.

!

De Agrimonie helpt je die cirkel te doorbreken door alles wat het leven je aanbiedt een plaats te gaan geven, - dat is durven confrontaties aan te gaan zodat niets zich meer kan ontwikkelen tot conflicten binnen en buiten je.

! !

Centaury - Duizendguldenkruid In het door Edward Bach zelf geschreven sprookje "Once upon a time" vertelt hij, dat het Duizendguldenkruid zó graag de last van anderen wil verlichten, dat het vooral de last gaat dragen van hen die die last best zelf kunnen torsen. De kracht van Duizendguldenkruid doet je feilloos de zwaksten vinden, die hun last werkelijk niet kunnen dragen, zodat je niet meer je zelf tot slaaf en sloof degradeert van de hele wereld om je heen. Want dat is het probleem van het Duizendguldenkruid. De kracht van dienstbaarheid is zo groot dat daar haast geen weerstand aan geboden kan worden; je móet helpen; je kunt geen weerstand bieden aan de vragende impuls tot hulp uit de wereld om je heen.

!

Mechtild Scheffer spreekt in haar boek "Bloesemtherapie" over mensen met een zwakke wil. Ik ben het niet eens met haar benadering van deze mens wat betreft die wilskracht. In mijn ogen bezitten Duizendguldenkruidmensen een zeer krachtige wil, die ze slechts alleen inzetten voor het in praktijk brengen van hun dienstbaarheid. Ze vergeten deze wilskracht ook in te zetten voor zichzelf. Alles is gericht op de ander, waardoor het haast lijkt of ze een willoos en passief werktuig worden van de wereld om hen heen. Maar dat passieve is schijn. Zij zijn zeer actief in het in praktijk brengen van hun dienstbaarheid, dàt komt echt van binnen uit; ze wíllen dienstbaar zijn, maar voeren het zover door, dat die wilskeuze niet meer herkend wordt, niet door de buitenwereld en niet door zichzelf. Dat kost energie en op de lange duur sloopt dat de mens. Duizendguldenkruid-mensen klagen dan ook heel vaak over moeheid en over het feit, dat er nooit eens iemand klaar staat om hen te helpen.

En hier kom je bij dit type mens diens blinde vlek tegen. Ook ìk heb op deze manier mijn blinde Duizendguldenkruid-vlek leren kennen. Je vraagt je af in een situatie, waarin jíj hulp nodig hebt en er niemand komt helpen, [ook niet die mensen, voor wie jij altijd direct hebt klaargestaan], waarom niemand een hand naar je uitsteekt??? En door deze vraag kom je, als je hem maar lang genoeg stelt bij de andere veel belangrijkere vraag: Waarom moet jij je in 's hemelsnaam altijd zo uitsloven? Wie vraagt dat aan jou? Antwoord: Niemand vraagt je iets, je doet al bij voorbaat! En voor wie doe je dat eigenlijk? Voor mijzelf heb ik daar een paar antwoorden op gevonden: *** Allereerst ontdekte ik, dat ik inderdaad nooit zèlf om hulp vroeg; ik kon alles wel alleen. Dat imago bouwt een Duizendguldenkruid-mens op: de sterke mens die alles alleen kan, voor een ander èn voor zichzelf. *** Het tweede antwoord dat ik vond, was, dat ik in mijn dienstbaarheid zocht naar waardering en schouderklopjes, omdat ik niet in staat was mezelf volledig van binnenuit te waarderen en schouderklopjes te geven. Heel diep van binnen zat iets, dat me niet de moeite waard vond. *** En zo kwam ik bij het derde antwoord, dat me vertelde dat ik niet kon / durfde te ontvangen. En wat is de beste manier om het ontvangen te ontlopen..... juist, door maar steeds te zorgen dat je in de gevende positie verkeert. Je betaalt daar wel de tol voor, want je verliest door dit gedrag op den duur alle gevoel voor zelf-waardering en individualiteit en lijk je de mens met een zwakke wil te worden, zoals Mechtild Scheffer die zo treffend beschrijft. Maar in wezen ben je dàt dus helemaal niet. Het gebruik van Duizendguldenkruid verandert veel in je leven èn in dat van je naaste omgeving. Want je gaat zelf bepalen wat er in je leven gebeurt, wat je doet, wie je helpt. Alle vanzelfsprekendheid waarmee je klaar staat voor iedereen en waaraan iedereen in je omgeving zo gewend is, maakt plaats voor bewustere keuzes t.o.v. je dienstbaarheid. Gezinsleden gaan bijv. zo ontdekken, dat het aanrecht niet meer het enige recht voor moeder is, maar ook 'n stuk plicht van de andere gezinsleden wordt. Je naaste omgeving moet daaraan echt wennen en zullen je oude Duizendguldenkruid-karakter op de proef stellen door je te gaan verwijten, dat je egoïstisch aan het worden bent en je geen rekening meer houdt met anderen. Laat je daardoor niet opnieuw inpakken, maar vertrouw op de leiding van je eigen dienstbaarheid, want de kracht daarvan neemt niet af, integendeel: je blijft net zo dienstbaar als voor heen, dat is een deel van je leven en van je hart, alleen ontdek je wel het verschil tussen echte dienstbaarheid, die voortkomt uit zelfbewustzijn en zelfwaardering, en slaafsheid. Laat je zachtheid stevig zijn!


Walnut - Walnoot

!

Aan het begin van ieder nieuw jaar nemen we ons vaak oprecht voor om het in het nieuwe jaar eens anders te doen, iets in ons leven aan te pakken, een stukje verder te willen groeien, slechte gewoontes af te leren, conflicten op te lossen, er eens 'hard' en intens tegen aan te gaan, het levensideaal waar te maken, enz. Maar al te goed weten we hoe gemakkelijk we van deze idealen en voornemens af geraken, er de binding mee verliezen, zeker wanneer de omstandigheden niet met ons mee willen spelen, of de mensen om ons heen ons daarin niet ondersteunen, misschien zelfs onze goede voornemens ondermijnen, omdat zij er anders over denken. De Walnoot beschermt ons tegen deze krachtige afleidende invloeden, hij helpt ons vastberaden en standvastig onze overtuiging te volgen, ook wanneer deze invloeden al heel lang in ons leven aanwezig zijn. De Walnoot helpt ons vrij te komen van o.a. de 'erfelijke' invloeden van onze ouders en familieleden en leert ons zien, dat wij zelfstandige krachtige mensen kunnen zijn, die wel heel open en onbevangen kunnen zijn voor impulsen die op ons af komen, maar die deze impulsen herkennen en er iets mee doen, maar zich er niet door laten afleiden van het door hen gestelde doel. Deze overgevoeligheid treedt vooral op in veranderende levenssituaties, waarin we gemakkelijker uit ons evenwicht geraken, zoals: puberteit, menopauze, nieuwe omgeving, nieuwe werksituatie, pensionering, geboorte en sterven. In dit soort situaties worden we omringd door allerlei goed bedoelde impulsen, gedachten, gevoelens, goede raad. Als je dan geneigd bent je van je eigen pad af te laten halen is de Walnoot een krachtige Bloesem die je helpt bij jezelf te blijven. In deze hele sfeer kun je ook eens zien waarom iemand een kwaal of ziekte heeft die met dit soort overgevoeligheid te maken heeft. Het is ook een Bloesem die bij uitstek geschikt is voor kinderen, omdat deze kleine mensjes eigenlijk van vroeg tot laat bloot staan aan allerlei afleidende impulsen van de grotemensenwereld die zo goed weet hoe zij moeten leven. Vaak lost de Walnoot bij kinderen een groot deel van de problemen op. Een ander aspect van de helende werking van de Walnoot heeft ook te maken met die overgevoeligheid. Als Walnoot-mens vertaal je je 'gevoeligheid' naar 'kwetsbaarheid', omdat je je gevoeligheid niet als kracht kunt zien en ervaren. Dat is een grote misser van je, omdat je dan het kind [gevoeligheid] met het badwater [kwetsbaarheid] weggooit. Een juist begrip van je gevoeligheid, doet je ontdekken hoe groot de kracht ervan is. Het niet

kunnen hanteren van je gevoeligheid leidt tot de wens haar te beschermen. Je bouwt er dan als het ware een muur omheen, maar dat heeft tot gevolg, dat je gevoeligheid wel opgesloten zit en je er helemaal niets meer mee kunt. De wereld om je heen wil toch dat je leert met je talent in je leven te staan en zal proberen - vaak op onaardige wijze - je muurtje af te breken en dàt doet pijn. Er komt geen deuk in je gevoeligheid, maar in je harnas wat je jezelf hebt aangemeten. De Walnoot helpt je om vrijwillig je muren af te breken en je harnas uit te doen omdat je gaat ervaren, dat je gevoeligheid geen zwakte is maar KRACHT.

! ! !

Holly - Hulst

!

De Hulst vertegenwoordigt de Universele Liefde in haar meest zuivere en essentiële vorm, nl. die verbonden aan de Christuskracht. Als je het leven niet tot je toe kunt laten, omdat je weg gegroeid bent van de allesomvattende Liefdeskracht, dan brengt de Hulst de verbinding daarmee tot stand. Dan kun je je weer laten stuwen door die energie, die al ons handelen zinvol maakt, vóór onszelf en dóór ons voor de ander. Je maakt dan weer deel uit van het Grote Geheel. De behoefte om je onvermogen in liefde te staan op de ander uit te werken vervalt en word je Mens in Volledigheid.

!

Als je de tekst van Edward Bach over de gemoedstoestand van de Hulst leest, zou je best wel eens kunnen schrikken en tot de slotsom kunnen komen, dat het met jou niet zo erg gesteld is. Hij gebruikt nl. nogal zware woorden, zoals: jaloezie, afgunst, wraak, achterdocht, ergernis en dit zijn zaken, die we onszelf enerzijds toch niet zo graag toeschrijven, maar anderzijds kunnen we, als we erdoor worden geplaagd, er erg onder lijden. Ik verbaas me er dan ook vaak over, dat ik mensen zo kritisch zie reageren als deze Bloesem besproken of geadviseerd wordt. Want, alhoewel Edward Bach geen blad voor de mond nam, is de beschrijving van de Hulst allerminst een veroordeling van de vermelde gemoedstoestand, maar veel meer een diep doorvoeld medeleven met de mens die eraan lijdt. Het enigste wat hij bedoeld heeft, is dit lijden te verlichten. Als je dus schrikt van zijn woordkeuze en je voelt weerstand, weet dan dat je op dat moment tegen een stuk veroordeling van jezelf door jezelf aanloopt.

!

De negatieve gemoedstoestand van de Hulst brengt je in contact met je

onvermogen om in iedere situatie in je liefde te blijven staan, als eerste naar jezelf [denk maar aan wat je met jaloersheid jezelf aandoet] en vervolgens naar anderen. Je bent boos, voelt agressie en je kunt dat niet plaatsen in jezelf, dus richt je het op een ander, terwijl in deze gemoedstoestand eigenlijk van binnen de diepe wens schuil gaat om terug te kunnen keren naar Liefde en Zachtmoedigheid, omdat je wéét, dat dat de uiteindelijke overwinning is die behaald moet worden. Maar....... de kracht van de agressie kan pas omkeren in Liefde en Zachtmoedigheid, wanneer we de agressie en boosheid niet meer uit ons leven willen bannen als iets negatiefs en verwerpelijks, maar ernaar durven gaan kijken als de keerzijde van onze Liefdeskracht, die de kans niet krijgt om zich te manifesteren. Het is net als met het bekende muntstuk: als het hoofd van de koningin erop je niet bevalt en je gooit het daarom weg, ben je wel ook je geld kwijt. Niemand die het in zijn hoofd haalt zoiets met geld te doen, want als je het muntstuk omkeert, heb je geen last meer van de afbeelding en bezit je nog wel je geld. Maar bij boosheid, agressie, wrok, afgunst, enz. zijn we het liever kwijt dan rijk en dat is nog veel onzinniger dan het wegwerpen van geld. Want het gaat hier wel om je grootste genadekracht de mens ooit geschonken: je vermogen om met echte Liefde in het leven te staan. Dat is een enorme kracht, die ook van zich laat horen wanneer je Haar niet gebruikt.

!

De Hulst staat in de groep 'overgevoeligheid voor invloeden van buiten af' en dat betekent, dat je als Hulst-mens heel gevoelig bent voor prikkels en impulsen, die je liefdevolle gemoedsrust verstoren waardoor je snel uit je liefde geslagen wordt en te maken krijgt met je agressie. Soms hoeft er zelfs geen reden zijn. Is het je nooit overkomen, dat je zo maar van het ene op het ander moment, zonder aanleiding enorm de pest in krijgt of kwaad wordt, terwijl je je in verwondering afvraagt hoe dat nou komt? Wel, een beetje Hulst in zo'n situatie helpt je weer om te keren en geeft je misschien ook nog wel het antwoord op die vraag.

!

De Hulst-energie leert je dat agressie geen destructieve kracht is, maar een liefdevolle en constructieve energie, die je helpt jezelf een plaats te geven in dit leven en op deze aardbodem. Dat kan met hardheid en liefdeloosheid, het kan ook met Zachtmoedigheid en Liefde. De keus is aan ons.

!

Je kunt de Hulst ook als 'zoekerbloemetje' gebruiken, maar lees daarvoor bij de Ruwe Dravik.


!

Hoofdstuk 6

! !

MOEDELOOSHEID EN WANHOOP

!

Larch - Lariks

!

Tijdens vakanties is het misschien goed even stil te blijven staan bij ons gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Na een vakantieperiode wordt er weer van ons verwacht, dat we onszelf weer waar maken.... of verwachten we dat misschien van onszelf. Geloven we in onszelf en in ons kunnen ? Of hebben we misschien het gevoel niet aan de eis, die aan ons gesteld wordt te kunnen voldoen omdat we denken, dat iemand anders dat toch veel beter kan. Of hebben we onszelf al zo vaak de mist in zien gaan, dat we de waarde van onze talenten niet meer kennen, misschien zelfs zijn gaan vinden geen talenten te hebben. Als je met zo'n negatieve instelling t.o.v. je eigen kunnen het leven door moet gaan, kan ik me voorstellen, dat het leven je heel veel kost, je vreugde verdwijnt en je op een zeker moment met een moedeloos gevoel in je stoel zit en van je zelf vindt, dat je totaal waardeloos bent. "Ik kan toch niets, ik ben een nul. Vraag het maar aan een ander!"

!

In de negatieve gemoedsgesteldheid van de Lariks, die in uiterste vorm staat voor het minderwaardigheidscomplex, ontbreekt alle zekerheid over het eigen vermogen iets tot stand te brengen in de wereld. Er is echter één zekerheid, waar de Lariks-mens niet aan twijfelt en dat is de zekerheid 'mislukt te zijn', 'niets te kunnen', 'niet goed genoeg te zijn', 'onvoldoende te zijn'. En van daar uit is er dan ook vaak de faalangst, de angst om fouten te maken en te mislukken en niet gewaardeerd te worden.

!

Vanuit die angst kunnen we twee richtingen op: 1. De weg van de negatieve faalangst, die ons ervan weerhoudt om nog maar iets te ondernemen. Daarover spreekt de tekst van Edward Bach voornamelijk. 2. De weg van de positieve faalangst, die je juist aanzet tot grote inspanningen, waarmee je tracht te bewijzen, dat je wèl wat waard bent: de overcompensatie: "Ik zal ze eens laten zien, waartoe ik in staat ben!" Deze tweede weg halen veel mensen niet uit de beschrijving van Edward Bach. Volgens mij is daarvan de oorzaak, dat naar de teksten van Edward

Bach nog teveel gekeken wordt als buitenkantvorm, maar hij heeft geen vormen geschreven maar essenties. De kunst is dus te gaan verstaan, dat, wat hij in die korte teksten geschreven heeft, vooral te maken heeft met hoe de mens zich van binnen voelt en gedraagt. Dan kun je ook begrijpen, dat deze Lariks-tekst ook voor mensen bedoeld is, die weliswaar aan de buitenkant de indruk wekken vol zelfvertrouwen en met een groot gevoel van eigenwaarde door het leven te gaan, maar die, wanneer je van binnen mag kijken, laten zien dat de twijfel aan eigen kunnen zeer groot is.

!

Het gebruiken van de Lariks helpt je om jezelf weer te gaan waarderen en die waardering niet van anderen afhankelijk te laten zijn. Je gaat zèlf je rapportcijfer bepalen, vanuit een eerlijke zelf-beoordeling van je talenten. Je leert je eigen talenten steeds beter kennen en daar ook op te vertrouwen en er mee te gaan werken, ook al zijn ze misschien altijd door de wereld om je heen [ouders, opvoeders, leerkrachten, werkgevers, enz.] ontkent. Jij gaat weten wie je bent, wat je kunt, hoe jezelf te waarderen en je gaat vol zelfvertrouwen leven. De angst om te falen verdwijnt, je durft weer risico's te nemen en gaat door bij tegenslag. Je laat alle vermeende en onjuiste begrenzingen, die je zijn opgelegd en die je hebt aanvaard, los, omdat je je mogelijkheden en daardoor ook je grenzen-in-positieve-zin kent. Dan hoef je je niet meer met een ander te vergelijken en nooit meer tot de vaststelling te komen, dat je nooit een succes zult worden en dat een ander altijd beter is dan jij. Je hoeft met je negatieve ervaringen niet langer te bewijzen te gebruiken, dat een 'dubbeltje toch nooit een kwartje kan worden'. Je passiviteit, geblokkeerdheid, impotentie en nutteloosheid transformeren in activiteit, doelgerichtheid, creativiteit en waardevolheid ......!

! ! !

Pine - Den

!

Als ik bij de diepste betekenis die de Den voor mij heeft stil sta, kom ik altijd uit bij het Godsbegrip en hoe we dat hanteren. In de negatieve gemoedsgesteldheid heeft de mens een Godsbegrip, dat uitgaat van 'God, de straffende Vader'. De heel makende kracht van de Den is te vinden in het Godsbegrip dat uitgaat van 'God, de liefhebbende Vader'. Je kunt de positieve kracht van de Den zo mooi terugvinden in de verhalen rondom de genezingen, die Christus verrichtte. Het ging bij Hem nooit om de genezing van alleen het lichaam, maar liet de stof, het lichaam, altijd de heelwording van de Geest volgen. Zijn eerste vraag aan de

zieke mens die om heelwording vroeg, was altijd: "Wat wil je dat Ik voor je doen zal?" Het antwoord was steevast, dat iemand graag wilde zien, horen, of lopen, enz. In de diepste betekenis van deze verhalen is dit 'weer kunnen zien' niet alleen een lichamelijke aangelegenheid, maar de zieke geeft te kennen met zijn antwoord, dat hij of zij weer opgenomen wilde worden in de Heelheid van het werkelijke Mens-Zijn; men wilde zich weer [be-/ om]keren tot de Bron in het leven en tot de Eenheid, waarvan we ons hadden afge-ZONDE-rd. Het Joodse geloof vroeg niet voor niets naar wie er 'gezondigd' had. Onveranderlijk antwoordde Jezus dan; "Uw zonden zijn u vergeven!". Voor mij zijn deze woorden altijd zo'n troost en ondersteuning en voorbeeld geweest, want Hij zegt eigenlijk: "Als je echt weer Verbonden in het leven wilt staan, praten we niet meer over het verleden, want de ervaringen uit het verleden hebben je immers tot dit moment gebracht." En wanneer de mensen die uitspraak niet konden bevatten, kregen ze een duwtje vooruit: "Pak je bed op en wandel... en zondig niet meer!" En in mijn visie betekent dat dan: "Ga datgene wat je zo graag wilt maar in de praktijk uitvoeren, neem je verantwoordelijkheid maar op, dan zul je niet terugvallen in je oude doen." Wij maken van dat 'oude doen' graag 'fouten' en 'zonden'.

!

Jezus praatte de mensen nooit een schuldcomplex aan, integendeel. Hij liet ons weten en voelen, dat we in Wezen perfect zijn. Hoe staat dat in schrille tegenstelling met onze wereldse en religieuze opvoeding, waarin we zo vaak te horen kregen, dat we weer eens iets verkeerd en fout hadden gedaan, dat we weer eens niet goed waren, enz. Bij de Den-mens is dit een diepliggend patroon: afkeuring van het eigen innerlijk, nooit goed genoeg zijn of doen. We trachten dat dan op te vangen door aan de buitenkant van ons leven de perfectionist te willen zijn, terwijl we vergeten, dat we al 'heel en compleet' [Louise Hay] in deze wereld geboren zijn. Wij hebben daar allemaal een tik van mee gekregen en als we niet heel voorzichtig zijn, geven we ook onze kinderen en naasten er een tik van mee. De Den helpt je om niet meer te denken vanuit de 'fout'- en 'verkeerd'- beoordeling', maar vanuit de visie, dat iedere ervaring erop gericht is je inzicht te verschaffen over hoe je met je leven om moet springen. Er zijn maar weinig mensen, die doelbewust fouten maken en doelbewust schuld creëeren.

!

De meeste mensen kiezen vanuit hun bewustzijn voor handelingen en acties, waarvan ze op dat moment het gevoel hebben, dat het de juiste actie of handeling is. Het gevolg van die handeling geeft harmonie of disharmonie. Bij harmonie zeggen we 'goed', bij disharmonie 'fout', 'verkeerd' en 'schuld', terwijl de disharmonie ons alleen uitnodigt om in een

nieuwe soortgelijke situatie onze verantwoordelijkheid op te nemen en met ons nieuwe bewustzijn anders te reageren dan voorheen. Van dat anders reageren moet je immers maar weer afwachten wat dat je oplevert: harmonie of disharmonie?

!

! ! !

In de donkere dagen van december [Sinterklaas en Kerstmis] is het misschien wel goed om ons eens wat positiever te bezinnen op hoe wij met schuld en boete omgaan, omdat deze tijd ons vaak weer terugbrengt bij ons falen en bij onze fouten, vooral die begaan tegen de banden die we met anderen onderhouden. Je kunt dan vervallen in Cichorei-gedrag [teleurstelling, want je had het zo goed bedoeld!], of Wilg-gedrag [waarom moet mij dit allemaal overkomen en waarom legt God mij zo'n kruis op!] of in Den-gedrag [wat ben ik toch een slechte mens, wat maak ik er toch een puinhoop van!]. Beter lijkt het mij om onze verantwoordelijkheid op te pakken en consequent volgens onze verkregen inzichten te gaan leven, waarbij het inzicht dat "GOD HEEFT GEEN VUILNIS GESCHAPEN" de diepste kracht is om tot werkelijke bekering en vergeving naar onszelf te komen.

Elm - Veldiep

!

Deze Bloesem is door Edward Bach gevonden op een moment in zijn leven, begin 1935, dat hij er sterk aan twijfelde, of hij zijn taak om het onderzoek naar de genezende kracht van de Bloesems te voltooien, nog wel zou kunnen vervullen. De ontmoeting met deze schitterende boom en diens Bloesem versterkte het geloof en vertrouwen in hem om zijn taak toch te kunnen volbrengen. Iets waaraan hij gezien zijn gezondheidstoestand en het gewicht van zijn werk begon te twijfelen. Het is me in de loop van de jaren opgevallen, dat veel mensen moeite hebben de Veldiep te kunnen vatten en hem de waarde toe te kennen, die hij heeft. Ikzelf heb er ook een behoorlijke poos mee geworsteld, voordat ik hem echt doorvoelde. Toch heeft ook deze Bloesem een heel eigen karakter. Edward Bach's tekst is weer heel duidelijk. Je kunt er alles uithalen wat je nodig hebt. Het gaat er bij dit type mens om hoe hij met zijn verantwoordelijkheid omgaat. Deze mens heeft een sterk gevoel van verantwoordelijkheid, daar waar het gaat om de TAAK die hij of zij zichzelf op zijn of haar schouders heeft genomen. Je hele leven, al je doen en laten staat in het teken van deze taak, waarmee je dan ook vaak iets belangrijks

wil doen. Je wil er een bijdrage mee leveren aan de groei van een betere wereld. Vandaar dat het ook vaak mensen betreft, die een beroep of taak op zich hebben genomen, die daar rechtstreeks mee in verband staat. Maar in het Engels staat het woord 'humanity' en dat is meer dan alleen maar 'mensheid', het betreft ook 'menselijkheid'. En als je het vanuit dat laatste woord bekijkt, breng je de Veldiep direct in het toepassingsveld bij de gewone mens, die jij en ik zijn. Doe je dat niet en hou je het bij 'mensheid', dan kan al vlug de indruk gewekt worden, dat die Veldiep alleen voor mensen is als een Marten Luther King, een Gorbatsjov, een Lubbers, een dokter zonder grenzen, een missionaris, enz.

!

Maar óók de Veldiep is voor iedereen bedoeld, ook voor die eenvoudige vissers met wie Edward Bach in Cromer optrok. Dus ook voor de moeder, die zich zo met haar taak als moeder en huisvrouw heeft vereenzelvigd, dat ook zij het gevoel heeft gekregen, dat de taak die zij op haar schouders heeft genomen boven haar krachten uitgaat. Want ook zij wilde immers haar werk zó goed doen, dat zij daarmee een bijdrage aan de nieuwe wereld wilde leveren. En ook voor de gewone werkman, die vindt dat hij koste wat het kost zijn taak perfect wil verrichten om zo mee te werken aan een goed klimaat op de werkvloer. Iedereen, die de keus gemaakt heeft om zijn leven in dienst te stellen van een betere wereld, welke weg die keus ook gaat, loopt het risico zich te vereenzelvigen met zijn taak, zich daaraan zelfs op te offeren. Als gevolg daarvan heb je de neiging om verantwoordelijkheden naar je toe te trekken, die niet van jou zijn, maar die pak je er maar even bij, want dan loopt alles toch beter!!! Je moet dan niet vreemd opkijken, dat anderen in jouw omgeving hun verantwoordelijkheden laten liggen en jouw stapel steeds groter wordt. Ze doen dat niet om je pesten, maar wel om je duidelijk te maken, dat je zo niet met je taak en je verantwoordelijkheidsbesef moet omspringen. Het is zaak om regelmatig schoon schip te maken in je werkplaats van verantwoordelijkheden, want anders zou je gereedschap wel eens verloren kunnen gaan in de krullen en het zaagsel die je produceert, omdat je zonder ophouden ook bezig bent met de karweien van je collega's, je gezinsleden, je clubgenoten, enz. i.p.v. het schoonhouden van je eigen werkvloer tussen jouw eigen karweien door.

!

Bij deze gemoedstoestand spreekt Edward Bach over een tijdelijke problematiek. Meestal leef je als Iep-mens vanuit je kracht, vanuit de positieve gemoedstoestand en vervul je je taak met zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid. Maar als je vergeet te putten uit de speelse momenten van het leven en deze vergeet te integreren in je taken en je

verantwoordelijkheden ontstaat het gevoel het allemaal niet meer aan te kunnen. Het is het zwakke moment in het leven van de sterke man of vrouw. Twijfel over mogelijkheden en kunnen slaat toe en het gevoel van verantwoordelijkheid voor de gevolgen daarvan voor je omgeving, dat anderen daar last van zullen hebben, dat de zaken niet meer zullen lopen zoals ze behoren, versterkt deze negatieve gemoedstoestand. Kortom: verantwoordelijkheidsgevoel? O.K.; taakbewustzijn? O.K.; wereldverbeteraar op welke manier dan ook? O.K., maar...... je moet niet overdrijven! Niet terwille van de wereld om je heen, maar ook niet terwille van jezelf.

! ! !

Sweet Chestnut - Tamme Kastanje Weer spreken deze teksten van Edward Bach voor zichzelf. Je kunt dat zeker van deze tekst zeggen: JE KUNT ER NIET OM HEEN; je hebt het gevoel muurvast te zitten in je problemen, je kwalen of je ziekten; je staat op het punt van barsten; je zit volledig in de put en het enige waar je je mee bezighoudt, is de modder onder in die put. Toch blijf je bezig, je blijft oplossingen zoeken, ook al weet je "bij God" niet waar je die vandaan moet halen. Je staat wel met je rug tegen de muur, maar je vecht door, ook al voel je dat je er ieder moment bij neer kunt vallen, maar..... JE KUNT ER NIET OMHEEN!

!

Deze situatie is een evolutiekans, het is het uur van de ziel en van de waarheid. Je wordt gedwongen om heel eerlijk naar je zelf te kijken en echt te komen tot inzicht en het maken van fundamentele keuzes om te komen tot een innerlijke en vaak daaraan gekoppelde uiterlijke transformatie. We hebben al zo lang met de problematiek geworsteld buiten ons. Het verzet om de uiterlijke problematiek binnen ons te plaatsen leidt tot dit diepe lijden. Maar als we eenmaal bereid zijn echt te luisteren naar datgene dat onze Ziel ons al zo lang probeert duidelijk te maken, ontstaat er een nieuwe ver-LICHT-e situatie, waarin men de mens dan vaak hoort zeggen: "Het was een zware tijd en ik zou het niet over willen doen, maar toch ben ik er dankbaar voor dat ik daar doorheen heb moeten gaan, want anders was ik nooit de mens geworden die ik nu ben!"

!

Eén van de meest herkenbare Tamme Kastanje situaties is die van de overspannen mens. Je moet eerst door het wrange van de situatie heen om

daarna de zoetigheid ervan in al zijn volheid te mogen smaken, net zoals het gaat als je op een echte Tamme Kastanje kauwt.

!

De kracht van de Tamme Kastanje is die van de VERLOSSING - de LOSMAKING van de problemen, het afstand nemen, door ze juist innerlijk te plaatsen, waardoor de situatie loskomt van de benevelende kracht van de emotie. Als beeld komt mij dan altijd voor ogen: de mens zittend in de put in de drek, als maar bezig met die drek en zich verwonderd afvragend hoe hij daarin terecht gekomen is. En alle antwoorden die hij daar dan op vindt, zijn antwoorden met betrekking tot de omstandigheden, zoals: te hard gewerkt, te veel werk, spanningen in de relatie, grote en herhaalde moeilijkheden in familieomstandigheden, enz. Hij heeft, zittend in de put, niet in de gaten dat hij daardoor alleen nog maar vuiler wordt dan hij al is. De werking van de Tamme Kastanje is de impuls, die hem doet opkijken naar boven. Dan ontdek je dat er boven aan die put een lichte hemel is en als je goed kijkt zie je dan de klimijzers in de wand van de put, waarlangs je eruit kunt klimmen. En dan komt je eigen verantwoordelijk: maak je gebruik van die klimijzers? Als je dat doet, kom je een keer boven en kun je aan een nieuw leven beginnen. Een diepe ziele-ervaring rijker, maar gelukkiger en beter, dan je ooit bent geweest.

!

Het zware van deze Tamme Kastanjetoestand is, dat je in wezen dit proces helemaal ALLEEN door maakt. Al zijn er nog zoveel lieve en betrokken mensen om je heen, dit is iets wat je in je uppie moet klaren. Jijzelf zal uit de put moeten klimmen; niemand haalt je eruit, terwijl je de neiging begint te krijgen om te wachten, totdat iemand anders het nu eens voor je zal opLOSsen. Nee, alleen jijzelf kan het oplossen door aanvaarding èn de eerlijkheid te hebben, dat de drek, waarmee je geconfronteerd wordt, door jou zelf is gevormd, omdat je niet leefde in overeenstemming met de impuls van je Ziel. De Tamme Kastanje geeft je de kracht dat wel te doen en een nieuw en mooier leven is je voorland. [zie ook bij de Herik]. Ik wens je toe dat je niet in je 'eigen gegraven' put hoeft vallen.


Star Of Bethlehem - Vogelmelk

!

Alhoewel de "Star of Bethlehem" in het Nederlands de "Vogelmelk" heet, noem ik deze Bloesem ook in het Nederlands het liefst de "Ster van Bethlehem", omdat ik vind, dat deze naam alleen al het wezenlijke van de werking van deze Bloesem weergeeft. De Ster van Bethlehem kwam 2000 jaar geleden in werkelijkheid de boodschap brengen van een nieuwe toekomst. Zij nodigde ons uit vooruit te kijken, naar waar het licht scheen. De mensheid bevond zich zo'n 2000 jaar geleden in 'duisternis', omdat zij het vermogen om vanuit een bewustzijn van Liefde in het leven te staan nog niet bezat. De Ster van Bethlehem kwam ons vertellen, dat wanneer wij ons naar het Licht keren, ons opnieuw op het Leven zouden oriënteren, wij alle schokken, trauma's, verdriet, pijn en zorgen te boven zouden komen zonder dat er nadelige invloeden op ons door zouden blijven werken. We hoeven dan niet met littekens in lichaam, ziel en geest, die nog jaren later kunnen opspelen en door ons dan trauma's genoemd worden, door het leven te gaan.

!

Edward Bach noemde deze remedie niet voor niets de "TROOSTER EN VERZACHTER VAN PIJN EN ZORGEN". Ik noem hem graag de 'ZIELETROOSTER', omdat de smart waaraan je in geval van de gemoedstoestand van de Star of Bethlehem bent blootgesteld, heel diep in je menszijn ingrijpt. Zo diep zelfs, dat je niet getroost wenst te worden. Je vindt, dat je recht hebt op je verdriet en dat is ook zo. Het doorleven van het verdriet is zeer belangrijk wil er geen trauma [litteken] ontstaan. Vaak is het echter zo, dat je door je verdriet beheerst wordt en het gevoel hebt het niet aan te kunnen. Je zakt dan steeds verder weg en wordt erdoor overmand. Je bent dan niet toegankelijk voor de troost van anderen en dan blijkt de Star of Bethlehem de Bloesem te zijn, die je de kracht geeft om je smart wel te kunnen dragen en het te doorleven vanuit een gevoel, dat je meester bent over je verdriet, pijn en zorgen: je kan het aan. Je kunt dan iets met je smart doen, je kan er dan in de juiste zin van het woord 'mee leven'! De allesoverheersende emotie heeft dan plaats gemaakt voor het echte hartgevoel.

!

Vogelmelk als katalysator. Edward Bach spreekt ook over een katalyserende werking van de Vogelmelk in situaties, waarin het gebruik van de Bloesems geen effect lijkt te hebben. In zo'n situatie ga je natuurlijk eerst zorgvuldig na of

! ! !

de Bloesemkeuze de juiste was, of er geen sprake is van onbereidwiligheid in het gebruiken van de Bloesems van de kant van de gebruiker en geen opdringerigheid van de kant van de 'hulpverlener' [vaak is er heel wat goed bedoelde opdringerigheid]! Blijkt de keuze echter juist te zijn en door de gebruiker ook gewenst en aanvaard en heeft het gebruik, ook op wat langere termijn geen effect, dan is het aan te raden eerst enkele weken alleen de Vogelmelk te gebruiken om mogelijke, niet herkende blokkades op te ruimen en zo de weg vrij te maken voor de inwerking van de andere Bloesems. Bega niet de fout, zoals de nodige Bach-werkers doen om altijd bij iedereen maar eerst drie weken de Vogelmelk te gebruiken, omdat je meent, dat iedereen wel verborgen blokkades zal hebben. Ja, iedereen zal ze wel hebben, maar dat wil niet zeggen, dat je er maar vanuit moet gaan, dat ze de werking van de Bloesems altijd tegen zullen houden.

Willow - Bindwilg

!

Eén van de zaken waarover het bij "GENEES UZELF" gaat is, dat je voor de volle 100 % de verantwoordelijkheid op je durft te nemen voor ALLES wat er in jouw leven gebeurt. Vaak is dat heel moeilijk, want we zijn immers opgegroeid met een beperkte visie op het leven en de achtergronden daarvan. Ook het begrip "toevallig" wordt ons met de paplepel ingegeven. En hoe vaak heb je mensen niet horen zeggen: "Ik heb toch niet om dit leven gevraagd!" En dan komen Edward Bach en ik aan met de mededeling, dat je voor alles wat in je leven gebeurt zelf verantwoordelijk bent. Een veel gehoorde reactie is dan vaak: "O, dus het is allemaal mijn eigen schuld!!!" Ook zo zijn we opgegroeid, er moet altijd wel een schuldige aan te wijzen zijn. En als we niet iemand buiten ons kunnen vinden dan geven we ons zelf maar de schuld. Als we daar ook niet mee uit de voeten kunnen, maken we de stap naar God: "Ik begrijp niet waarom God mij zo'n zwaar kruis te dragen geeft!" Als of God daar lol in zou hebben. De God die niets anders doet dan Zijn Liefde deze wereld inpompen om ons de kans te geven werkelijk en gelukkig Mens te kunnen worden.

!

Mensen die in de loop van hun leven als gevolg van veel tegenslag en lijden verstrikt zijn geraakt in deze gemoedstoestand en zich het slachtoffer

voelen van het noodlot, dat hem of haar steeds maar weer treft, kunnen zichzelf uit deze verstrikking verlossen door het gebruiken van de BINDWILG. De Bindwilg geeft je de impuls om weer eens opbouwend naar het leven te kijken. Te ontdekken dat er, naast de vele tegenslagen, ook vele andere vreugdevolle dingen in het leven hebben plaatsgevonden. Ook hier zal een echt Wilgmens direct ontkennend op reageren of je uitnodiging daartoe van zich afschuiven door bijv. op te merken: "Jij hebt makkelijk praten; jij hebt niet meegemaakt, wat ik heb meegemaakt; jij staat niet in die situatie." En met dat soort reacties stoten ze dan mensen, die het goed met hen menen, onbedoeld van zich af. Verbittering is net een bijtend zuur: je houdt het op een afstand. Bovendien verklaren ze bereidwillige helpers incompetent en houden zo hun kringetje van "zie je nou wel!, 't is niet eerlijk!, ze moeten mij ook altijd hebben!" in stand.

!

Toch willen deze mensen graag uit hun ellende komen en verlangen er diep in hun hart naar ook vreugde en blijdschap in hun leven te mogen ervaren. En een liefdevol aangeboden WILG-Bloesem, die in staat is dit verlangen te stimuleren, zullen ze graag aanvaarden. Daardoor kan in deze mens weer de ontdekking gedaan worden, dat ook voor hen positief naar de wereld kijken mogelijk is, omdat ze vaak zonder dat ze het zelf in de gaten hebben beginnen de verantwoordelijkheid voor hun leven in eigen hand te nemen en het niet meer van zich af te schuiven. En het woord verantwoordelijkheid heeft voor mij een heel bijzondere betekenis. Niet zoals wij het altijd verstaan hebben: in de zin van verantwoording dragen naar zaken die bijv. vastzitten aan je taak, je plaats in de wereld, je beroep, enz. Nee, maar veel meer in de zin dat je ANTWOORD GEEFT aan de impuls van JOUW ZIEL diep binnen in je, niet aan die van een ander. Zo zie ik dat: alles wat in je leven gebeurt, is een vraag aan jou om een antwoord op te geven. De vragen kunnen van blijde aard, maar ook van zware negatieve of verdrietige aard zijn. Het gaat niet om de verpakking, waarin de vraag zit, maar om het feit DAT er een VRAAG GESTELD wordt. Aan ons de keuze of we wel of niet willen antwoorden en hóe we antwoorden. De Wilg-mens heeft vaak nooit in de gaten gehad dat in alles wat er in 't leven gebeurd is, vragen aan hem zijn gesteld en heeft dus ook nooit antwoorden gegeven, of vaak de verkeerde. De Wilg-kracht doet je van binnen uit ontdekken, dat er heel wat antwoorden in jou besloten liggen. Als je die gaat gebruiken vind je ook antwoorden op vragen en levenservaringen, waarmee we tot nu toe geen weg konden. Denk maar eens aan invaliditeit, chronische ziekten, gehandicapt zijn, vroegtijdig ? sterven, enz. De diepere levensvragen leer je samen met behulp van de Wilg beantwoorden.

Als dat proces op gang komt raak je eindelijk eens verlost van begrippen als "zinloosheid", "wrok", "zelfmedelijden", "ontevredenheid", "noodlot". Je gaat dan ervaren, dat je door de juiste antwoorden te geven meester wordt van je eigen lot. Dat er harmonie ontstaat in je denken, dat je zaken in een ander en waarschijnlijk juister perspectief gaat zien. Dat je een beter zicht krijgt op de wet van actie en reactie, oorzaak en gevolg of anders gezegd van vraag en antwoord [Karma]. Als je zo naar je eigen leven durft te kijken met alles erop en eraan zul je nooit meer vragen: "Waarom moet mij dit overkomen?", maar reageren: "Het is niet leuk wat er gebeurt, maar ook dit wil ik zien als een uitnodiging tot werkelijke Menswording!".

! ! !

Oak - Zomereik

!

Ook bij deze Bloesem is het beeld, dat ik van de Eik heb weer een leidraad voor me om deze Bloesem en de daarbij behorende gemoedstoestand te verstaan: Ik zie dan midden in het veld of langs een provinciale weg zo'n robuuste, sterke, oude Eik staan. De landweg langs onze woning heeft ook twee prachtige rijen Eiken. Zo'n Eik geeft een indruk van kracht en fierheid: sterke stevige stam, grote kruin en je denkt er dan vanzelfsprekend een flink wortelstelsel bij. Zij kunnen heel oud worden en als ze dood gaan blijft hun hout nog eeuwen lang bruikbaar. Het is mooi, taai, hard en onverslijtbaar. Als je dit zo leest en invoelt en je denkt dan in plaats van aan de boom aan de mens, dan begint het karakter van de Eik-mens al aardig vorm te krijgen: 'zo de boom, zo de mens!'

!

Dat geldt echter ook voor het verborgene van de Eik. Het wortelstelsel is niet zo stevig, groot en diep geworteld als men doorgaans denkt. Naar verhouding is het vrij klein en oppervlakkig. Kijk maar na een flinke storm naar de omgewaaide eiken en je kunt dan zien hoe klein het wortelstelsel en de ontstane kuil is. Daarnaast wordt een Eik van binnen uit ziek. In het hart begint hij met een klein zwart rondje weg te rotten en, terwijl aan de buitenkant voor de gewone toeschouwer nog niets te zien is, nemen de krachten en het uithoudingsvermogen langzaam maar zeker af. Hij verliest zijn greep op de grond, waarin hij meent zo stevig geworteld te staan. Een flinke storm blaast hem dan betrekkelijk eenvoudig om en ….

!

"De Eik is geveld!!!"

Zo ook weer de mens van het Eik-type. Aan de buitenkant manifesteer je kracht en uithoudingsvermogen, stevigheid en een onophoudelijke inspanning, maar gaat daarbij over je krachten heen en je holt jezelf van binnen langzaam maar zeker uit. Hoe groter de problemen of ziekten, hoe koppiger je als Eik-mens door ploetert: "Ik ga door totdat ik er bij neer val!" en "Wat er ook gebeurt, ik geef niet op!", "Mij krijgen ze er niet onder!" Je toont geen zwakte al ben je nog zo moe, totdat ook jij door de een of ander storm, meestal een lichamelijke oorzaak, geveld wordt. En als je dan tenslotte uitgeteld bent, ben je daar niet echt gelukkig mee en bovendien nog ontevreden over je zelf, want je denkt "niet gemist te kunnen worden”.

!

Vanuit je plichtsbesef neem je nl. veel te veel taken op je, want "iemand moet het toch doen!" en zo wordt je vaak ongewild "een steunpilaar van de maatschappij". Je maakt je snel zorgen om anderen, maar gaat voorbij aan een heel belangrijk stuk zorg die je aan jezelf zou moeten besteden. Bovendien bestríjd je je problemen, je ziekte en zwakheden en daardoor blijf je er juist aan vast zitten en ken je ze teveel waarde toe. Je moet echter leren je bewust te worden van je kracht èn je zwakte en ze dan de juiste waarde toekennen, zodat je niet vanuit strijd tegen je zwakte je kracht gaat overschatten, waardoor je in een uitputtingsslag met jezelf terecht komt en het op de lange duur tenslotte toch van jezelf verliest.

!

De kracht van de Eik-Bloesem helpt je om te voelen hoe je op een harmonieuze manier met je kracht en uithoudingsvermogen kunt omgaan en dat het plichtsbesef op een juiste manier in verhouding moet staan met zorg voor jezelf. Dan zul je merken, dat er ook voor jou tijd voor ontspanning mag en moet zijn.

!

Het verschil tussen Duizendguldenkruid, Eik en Iep zit hem in de leidende energie in de mens. Bij de Duizendguldenkruid-mens komt dat voort uit dienstbaarheid en zij willen dat ook zijn, zij voelen zich daar echt goed bij. De Eik-mens is ook heel dienstbaar, maar bij hem wordt het bepaald door zijn gevoel van verplicht te zijn te helpen: "Dat is toch je plicht!", maar zij voelen dat van binnen vaak als een zware last, waaraan zij zich niet mogen onttrekken. En de Iep-mens wordt gedreven door zijn uit de kluiten gewassen gevoel voor verantwoordelijkheid t.o.v. van die ene taak die hij zich gesteld heeft.


Crab Appple - Appel

!

Dit is een van de langste beschrijvingen die je in het boekje "The Twelve Healers" kunt vinden en naar mijn idee komt dat, omdat aan de Appel zoveel aspecten zitten. Toch kun je het ook weer doen met de eenvoud van deze beschrijving, als je deze op je in laat werken vanuit de visie van Edward Bach. Helaas merk ik maar al te vaak dat menigeen er slechts een klein aspect van gebruikt nl. het reinigingsaspect, dat in de laatste paar regels beschreven wordt. De rest ziet men over het hoofd. Daarom wil ik de Appel ook eens vanuit dat reinigingsaspect bekijken, maar dan vanuit een andere invalshoek. Zelf spreek ik bij de Appel het liefst over UITZUIVERING. Dit woord omvat de essentie van de Appel. Bij 'reiniging' denken we teveel aan ons materieel welzijn. Uitzuivering verwijst meer naar de ziel van de mens. En daar gaat het tenslotte bij de Bach Remedies om. De Appel helpt de mens zichzelf naar Geest, Ziel en lichaam uit te zuiveren: let wel in deze volgorde. Als je slechts de materiële rommel wil verwijderen en je gebruikt daarvoor de Appel, zou je weleens van een koude kermis thuis kunnen komen. Het gaat erom, waaròm 't MATERIËLE vuil bij je binnengekomen is. Hoe is je zielstoestand die dit heeft toegelaten, welke boodschap zit in je materieel vuil? Welk PSYCHISCH vuil draag je bij je? Vaak heb je niet eens in de gaten dat je innerlijk vervuild bent en staar je je blind op de uiterlijke materiële vervuiling die je in je stoffelijk lichaam aantreft.

!

Dat wordt dan de fixatie waarover Edward Bach je aanspreekt en waardoor je de werkelijke ernstige verstoring over het hoofd ziet. Je verliest je dan in details, creëert een angst voor allerlei 'vieze dingen' zoals insecten, ziektekiemen, onzuiver voedsel; ontwikkelt fobieën voor toiletten, badkamers, aanrakingen en kun je daardoor zelfs allergisch worden voor je eigen lichaam. Je begint jezelf dan te verwerpen, je zondig en onrein te voelen: kortom je houdt dan niet meer van jezelf; je gaat zelfs van jezelf walgen. Vind je het dan gek dat je ziel je eens door middel van een of andere ernstige aandoening of ziekte uitnodigt en dwingt om jezelf te gaan bekijken en om orde op zaken te gaan stellen?

!

Dat is de aanpak van de Appel: zij stelt ORDE OP ZAKEN in je wezen, ze gaat opruiming houden en als ze ergens vuil tegenkomt werkt ze dat als een goede schoonmaakster naar buiten. En dat gebeurt dan op alle niveaus van je mens-zijn tegelijkertijd. Je moet dus niet vreemd opkijken, dat door het gebruik van de Appel alle reinigingsorganen en reinigingsprocessen

geactiveerd worden gedurende een kortere tijd, meestal enkele dagen tot een week of twee. Schrik daar niet van maar wees er dankbaar voor: je bent bezig jezelf uit te zuiveren. Wanneer je dan ook nog begint met jezelf te aanvaarden zoals je bent en dat alles op en aan je goed en zinvol is, dat je in totaliteit iemand bent om lief te hebben, dan kun je langzaam aan alle vervuilingsbarriéres, die je opgetrokken hebt, gaan afbreken en zie dan wat voor een stralende en heldere mens te voorschijn kan komen. Een mens rein van lichaam, ziel en geest met de mogelijkheid om zijn gedachten mooi te houden, waardoor hij moeilijkheden op juiste waarde weet te schatten, niet meer van een mug een olifant hoeft te maken; de zaken in een juist perspectief ziet; erkent dat al het vuil in diens eigen leven en dat om hem heen evengoed door onszelf gecreëerd wordt als onze mooie dingen, dat we dat niet moeten afwijzen maar aanvaarden en het transformeren door onze verantwoordelijkheid te zien en zo te gaan leven dat we niet opnieuw vuil scheppen.

!

Zo wordt de lichamelijke aandoening of verontreiniging niet iets wat we liefst zo snel mogelijk opgeruimd of de kop ingedrukt willen zien, maar veel meer een minder mooi en plezierig 'cadeau' dat ons evenzeer wil helpen op onze weg naar werkelijk mens-zijn. Dan kunnen we daar met liefde naar kijken, met zorg omringen en met verwondering constateren, dat het juist dankzij die liefde en zorg zich transformeert in wat het eigenlijk had bedoeld te zijn: een harmonieuze mens in een harmonieuze lichaam. Als je met deze visie de Appel gebruikt, kun je er pas materiële en lichamelijke onreinheden mee reinigen.

!

Reiniging door Uitzuivering van Geest, Ziel en Lichaam.


Hoofdstuk 7

! OVERBEZORGDHEID VOOR HET WELZIJN VAN ANDEREN ! !

Chicory - Cichorei


De gemoedstoestand van de Cichorei is zo menselijk en in ieder van ons gemakkelijk te herkennen. Dat is natuurlijk uiteindelijk met alle Bloesems het geval, maar met deze Bloesem kom je er niet onderuit. Je moet alleen wel eerlijk durven te zijn en niet klaar staan met je veroordeling als je iemand met een uitdrukkelijk Cichorei-gedrag ontmoet. Als je deze gemoedsgesteldheid in jezelf durft te herkennen, kun je ze ook makkelijker en met mildheid aanvaarden in een ander. Als Cichorei-mens heb je een grote behoefte voor anderen te zorgen; als je niet voor een ander kan zorgen, voel je je ongelukkig. Je weet precies wat de behoeften van de ander zijn en je speelt daarop in, want je hoopt daardoor affectie, dankbaarheid, aandacht en liefde terug te ontvangen. Vandaar dat deze zorg vaak niet aanvaard wordt; men zet zich er tegen af; men wil met rust gelaten worden, want de Cichorei-zorg dwingt af en geeft een beklemmend gevoel. Daarom voel je je als Cichorei-mens vaak teleurgesteld en in de steek gelaten; je zorgt immers goed voor die ander en dat wordt niet aanvaard. En je maakt dan heel gemakkelijk verwijtende opmerkingen in de sfeer van: "Altijd heb ik voor je klaar gestaan, en waar blijf jij nu?" of scherper: "Ik krijg stront voor dank van je, waaraan heb ik dat verdiend?" "Ik heb toch altijd geprobeerd goed voor je te zijn!" ,"Ik heb altijd alle begrip voor iedereen, maar niemand heeft ooit eens begrip voor mij" en "Ik heb dit allemaal voor jou gedaan, omdat ik het goede met je voor heb!" enz. Maar het kan zich ook op luchtiger manieren manifesteren, waarbij het allemaal niet zo zwaar is, maar wat ook wel onder het Cichorei-gedrag valt, bijv.: Jíj hebt trek in iets lekkers en koopt gebak en als je dan thuis komt zeg je met een glimlach op je gezicht: "Kijk eens wat ik voor jùllie heb meegenomen!" Het probleem voor de Cichorei-mens is dat je een blinde vlek hebt. Je hebt namelijk de overtuiging, dat je alles doet terwille van die andere mens op wie jouw zorg gericht is en ziet niet, dat er nog een (vaak onbewust) zelfzuchtig motief achter de zorg verstopt ligt. Je dènkt, dat je met ONZELFZUCHTIGE LIEFDE in het leven staat, maar in werkelijkheid word je door eigenliefde (egoïsme) gedreven. Daarom wordt je zorg zo dwingend ervaren, want je werkt in op het gevoel van liefde dat de ander voor je heeft:

als de ander jouw zorg weigert, zorg je er op de een of ander manier voor dat de weigeraar met een schuldgevoel komt te zitten, omdat je met je gedrag van Cichorei-mens laat voelen, dat de ander te kort geschoten is. Ik noem dat chantage. Een zwaar woord, maar iedereen herkent dat wel in een ander, maar heeft er o zo moeite mee het ook in zichzelf te plaatsen. We zijn geneigd deze Bloesem te plaatsen bij overbezorgde moeders en schoonmoeders, maar vlak de Cichorei-vaders en -schoonvaders ook niet uit en vergeet de kinderen ook niet. En .... ben je zelf niet kind, vader of moeder? Het gebruik van de Cichorei helpt je om het MOEDERSCHAP IN DE MENS in al haar volheid te ontplooien. Je zorg wordt dan echt onzelfzuchtig. Je voorziet de ander in diens behoeften zonder er iets voor terug te verwachten. Je laat "de linkerhand echt niet meer weten, wat de rechter doet!" Je vreugde ligt dan niet meer in het terug ontvangen van liefde, aandacht en genegenheid, maar in het mogen en kunnen schenken ervan. Je geeft de ander dan ook de vrijheid en de mogelijkheid om 'ja' of 'nee' tegen je zorg te mogen zeggen, zonder dat je nog bij het 'nee' zwaar teleurgesteld raakt. Want je zorg is alleen nog maar gericht op het welzijn van de ander. De behoefte om het leven van de ander zo te willen beïnvloeden, dat jij je daar goed bij voelt verdwijnt en je geniet van het feit, dat de ander blij is met de manier waarop hij of zij wenst te leven. Je verkrijgt zo een heel stuk onafhankelijkheid in het gelukkig zijn en je gaat dan ook niet meer over de grenzen van je eigen mogelijkheden in je zorg voor anderen. Je leert dan ook er soms voor te kiezen níet voor een ander klaar te staan, omdat je dat niet meer nodig hebt en je vreugde uit andere bronnen kunt putten. Zo wordt je dan die mens bij wie anderen graag vertoeven, omdat ze zichzelf mogen zijn en zich echt geborgen bij je voelen en zich gerespecteerd weten in hun eigen manier van leven. Je bent dan eindelijk de echte "MOEDER" of je nu man of vrouw bent.

! !

Vervain - IJzerhard

!

Deze Bloesem is voor mij een van de heilzaamste geweest, want deze over-stresste en over-enthousiaste gemoedstoestand is mij welbekend. Als ik terug kijk en zie welke krachten deze Bloesem in mij naar boven gehaald heeft, dan kom ik als eerste bij het 'respect hebben voor de mening van anderen', ook al is die mening van anderen in mijn ogen nog zo onmogelijk. Vanuit dat respect leren hebben ontstond er een grote rust in mijn communicatie met anderen over allerlei zaken, die voor mij zo

belangrijk waren in het leven en waarvan ik vond dat ze ook belangrijk moesten zijn in het leven van anderen. Het "ijzer-hard" zijn in het naar buiten brengen van mijn mening, die volgens mij voor de hele wereld de enig juiste was, maakte plaats voor ruimte, omdat ik door het gebruik van deze Bloesem leerde slechts met mijn mening naar buiten te komen, wanneer de ander mij daarom vroeg: ik heb erdoor echt leren luisteren naar wat er in de ander gebeurde en kwam zo van discussie tot dialoog. De constante strijd van het overtuigen van anderen en de daaraan verbonden spanning, confrontaties en conflicten verdwenen grotendeels uit mijn leven en maakte ruimte voor een levendige ontmoeting met de ander: ont-MOETing: er moet niet zo veel meer, er mag veel meer, zowel in je zelf als in de ander.

!

We hebben voor mensen van het IJzerhard-type weinig waardering, omdat ze je altijd en overal 'lastig' vallen met hun indringende overtuigingskracht, waardoor je het gevoel hebt, dat er door deze IJzerhardmens nooit naar je geluisterd wordt, je het altijd fout hebt en jouw mening eigenlijk van nul en generlei waarde is. Daar staat tegenover dat de IJzerhard-mens datzelfde gevoel heeft: ook hij vindt dat er nooit eens serieus naar hem geluisterd wordt; dat zijn mening nooit naar waarde geschat wordt en hij vraagt zich dan ook in 'stille' verwondering af hoe anderen toch zo 'blind' kunnen zijn voor de mogelijkheden die hij wèl ziet. En opnieuw trapt hij dan in eigen valkuil en begint met een nietsontziende kracht aan het overtuigingsproces. Niet zelden loopt dat uit in een conflictsituatie of ruzie.

!

Zonder te veralgemeniseren vind je dit gedrag als cultuurpatroon in Nederland terug. We staan er in het buitenland om bekend, dat wij als klein landje zo graag klaar staan met het opgeheven wijsvingertje; onderwijzers en leraren worden vaak vanwege dit gedrag als 'eigenwijs' betiteld [ik heb dit heel wat keren te horen gekregen in mijn leven]; en hoe vinden we dit gedrag niet vaak terug bij onze politici. Natuurlijk moet je voorzichtig zijn met deze algemeenheden, want anders verval je alweer direct zelf in IJzerhard-gedrag. Kijk maar vooral in je eigen har[d]t. Dan zul je heel vaak tegen komen, dat je vanuit zorg geneigd bent te trachten de ander over te halen om zo te handelen, zoals jij denkt dat het beste is. Want laten we vooral niet vergeten, dat de drijvende kracht achter deze negatieve gemoedsgesteldheid de ZORGENDE KRACHT is, ook al herken je in je eigen gedrag of in dat van anderen die zorg helemaal niet terug.

!

Maar de IJzerhard-mens is iemand die heel veel zorg heeft voor de wereld; hij is een zoeker naar rust en vrede voor iedereen, maar heeft niet in

de gaten, dat de wijze waarop hij dat doet juist die rust en vrede zo indringend verstoort. Het gebruik van deze Bloesem helpt je om vooral inzicht te krijgen in de drijvende zorgkracht: het accent van je 'geest-drift' wordt verlegd van 'drift' naar 'geest'. In de negatieve gemoedstoestand wordt de IJzerhard mens gedreven door zijn persoonlijkheidskracht, zijn drift en in de geharmoniseerde toestand, weet hij dat iedereen, net zoals hijzelf, geleid wordt door de innerlijke Geest. Dat te voelen en ervaren maakt je tot iemand die "er naar streeft zijn hulp te brengen op de milde, geduldige en rustige manier, zoals de stralen van de zon en de adem van de lucht zich tussen de mensen bewegen". Het zal duidelijk zijn, dat mensen van dit type aanleg vertonen voor ziekten, die gepaard gaan met stress- en spanningsverschijnselen al zullen die bij iedere mens weer op een totaal verschillende wijze tot uiting komen. Maar je kunt misschien eens stil staan bij wat zegswijzen, zoals: "Je kop niet kunnen buigen", "halsstarrig zijn", "hardnekkig blijven volhouden", "koppig zijn", "de poten onder andermans stoel weg zagen", "niet kunnen buigen", "je poot stijf houden"! Deze zaken zijn niet alleen van toepassing op het naar buiten gerichte gedrag, maar ook op het naar binnen gerichte gedrag, want ook voor jezelf ben je 'IJzer' en 'Hard'. Je geeft niet gauw op en tracht regelmatig de onderste steen boven te halen. Je kunt je dan wel eens flink vertillen!

! ! !

Vine - Wijnstok

!

In mijn praktijk is gebleken, dat deze Bloesem niet erg geliefd is. Er zijn nogal wat mensen, die er moeite mee hebben aan zichzelf toe te geven, dat de Wijnstok op hen van toepassing zou kunnen zijn. Ik denk, dat de oorzaak hiervoor ligt in het feit dat de in de boeken vermelde negatieve eigenschappen van de Wijnstok-mens nu niet bepaald de meest geliefde zijn: overheersing, autoritair gedrag, machtshonger, dictator, tiran, onbegrip. Wel, als je dat zo leest krijg je zeker niet veel trek in deze Bloesem. Een reden te meer om weer terug te keren naar de tekst van Edward Bach zelf, want in die tekst vind je dit soort negatieve woorden helemaal niet terug. Integendeel, er staat heel wat positiefs in te lezen en dat kan heel bemoedigend zijn, want de Bloesems zijn er niet om de negatieve gedragingen te bevestigen, maar vooral om de daar achter gelegen positieve zielekwaliteiten, die niet tot aanzien komen naar boven te halen. En dat kun je lezen in de teksten uit "Heal Thyself".

Het is belangrijk niet uit het oog te verliezen, dat je autoritaire gedrag van de Wijnstok vooral voortkomt uit zorg voor de wereld om je heen. Je bedoelt het echt wel goed als Wijnstok, maar het komt alleen zo naar over. Vanuit je goede bedoelingen en je zelfverzekerdheid, dat jij het het beste weet, maak je de fout om van de ander te EISEN, dat die net zo leeft, denkt, voelt en handelt als jij dat doet. Doet die ander dat niet, dat ga je met SANCTIES dreigen om zo de ander te dwingen in jouw gareel te gaan lopen: "Als je niet doet wat ik je zeg, dan......." en vul dan maar in. En laten we eerlijk zijn, zijn we allemaal niet bij tijd en wijle zo bezig t.o.v. onze medemens. En dit dwingende gedrag hoeft helemaal niet alleen met woorden, die duidelijk aan de buitenkant waarneembaar zijn tot uiting te komen. Het dwingende gedrag kan ook op vele ander manieren ten toon gespreid worden. Gevoelsmatig afdwingen, dreigende gebaren en blikken, ja natuurlijk ook lichamelijk geweld. Het zal duidelijk zijn dat 'de overbezorgdheid voor het welzijn van anderen' bij de Wijnstok-mens nu niet bepaald via het hart vorm krijgt, maar veel meer via de persoonlijke wil.

!

De liefdeskracht van de Wijnstok brengt je zorg voor anderen terug in je hart en helpt je te begrijpen dat Broederschap vreugde in je leven brengt. Dan wordt je zelfverzekerdheid een leidende kracht die als een natuurlijk overwicht aanvaardt wordt. Dat is het verschil tussen 'autoritair gedrag' en 'autoriteit zijn'. Het eerste stoot af en roept verzet op, het tweede nodigt uit tot overgave en vrijwillige samenwerking. Een politieagent met autoritair gedrag moet bij het oplossen van een ruzie binnen de kortste keren mee knokken, terwijl iemand met autoriteit in alle rust een oplossing voor het conflict vindt.

!

Ook wordt er nogal eens vergeten, dat de Wijnstok ook een Bloesem is voor KINDEREN EN BABY'S, want 'hoe kan zo'n klein kindje nu dwingen en eisen'? Mijn 20 jarige loopbaan in het onderwijs heeft mij heel wat ontmoetingen met rondwandelende Wijnstokjes tussen de 4 en 12 jaar opgeleverd. Ook ontmoet ik vaak bij baby's Wijnstok-gedrag, wat zich vaak uit in het urenlang zonder reden dwingend huilen en krijsen. Een aantal keren wilden de ouders er niet aan dat Wijnstok de reddende Bloesem zou kunnen zijn, want 'hun kindje was toch zo lief.....!' en 'je wist toch niet waar dat kindje last van had....!' Totdat ze na maanden pas besloten om de Wijnstok dan maar eens te proberen om tot hun verbazing en opluchting te ontdekken hoe verschrikkelijk lief hun kindje eigenlijk echt is.

!

Edward Bach heeft alle Bloesems voor alle mensen ontdekt, niet alleen maar voor volwassenen, dus ook voor kinderen en baby's. Wees dus

! ! !

niet bang om deze zo sterk harmoniserende Bloesem te gebruiken wanneer kinderen een dwingend gedrag vertonen middels huilen, krijsen, schreeuwen, spugen, het kapotmaken van dingen, gooien met eten, niet willen eten, met het hoofd tegen de muur bonken, bijten, enz. Het blijft natuurlijk zaak om niet vanuit deze opsomming van 'symptomen' te bepalen, dat je kind de Wijnstok nodig heeft, maar echt in te voelen of het gedrag past in het Wijnstok-verhaal van Edward Bach. Dat stukje 'overbezorgdheid' bij kleine kinderen en baby's is natuurlijk wat moeilijk terug te vinden, maar vergeet niet dat de werkzaamheid van de ziel van het kind wel eens de leidende zorgende kracht kan zijn, die het kind tot dit gedrag aanzet om ouders en opvoeders te helpen te groeien in hun eigen mens-zijn. Kinderen weerspiegelen vaak op onbegrijpelijke manieren de problematieken en leerprocessen van hun ouders en opvoeders.

Beech - Beuk

!

De kracht van de Beuk geeft je het vermogen om een volkomen begrip voor de eigenheid van de ander te ontwikkelen. Ik wil nog eens Edward Bach zelf aan het woord laten: "Het ligt voor de hand, dat niemand van ons zich in een positie bevindt tot oordelen of kritiek leveren, want zelfs de wijste onder ons ziet en kent slechts een zeer klein fragment van het Grote Plan van het Al. Omdat we zo weinig weten, kunnen we niet beoordelen hoe het Grote Plan zich zal voltrekken."

!

Als ik dat zo lees en terug kijk op mijn leven en naar mijn huidige leven dan kan ik slechts vaststellen, dat er nog heel wat Beuk-krachten in mij huizen en ik nog een hele weg te gaan heb alvorens ik ben aangeland bij de volmaakte verdraagzaamheid, zoals die door Christus geleefd is: "Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen". Deze verdraagzaamheid kostte Hem wel Zijn leven. Diezelfde Christus heeft ook nog eens een uitnodiging gedaan aan ons in zijn uitspraak over "de splinter in het oog van de ander feilloos zien, maar de balk in het eigen oog volkomen vergeten!”

!

Wat gebeurt er met je wanneer je nog niet zo vervuld bent van de Beukkracht. Wel, het haalt je kritiek naar boven, omdat jij het gevoel hebt, dat de wijze waarop iedereen zich zou moeten ontwikkelen, niet juist is, omdat het

niet de jouwe is. Die zorg voor de ander (deze Bloesem staat ook in de groep Overbezorgdheid voor het welzijn van anderen) brengen wij een beetje rottig naar buiten: we bekritiseren; breken de ander af; tonen aan dat er van die ander zo niets terecht komt. We worden gedreven door een medemenselijkheid, waarmee we niet verder komen dan het zonder warmte en gevoel de in onze ogen vermeende tekortkomingen van de ander aan de kaak te stellen. En wat bereiken we daarmee, nl. dat de wereld ons gaat mijden, we zouden er zelfs door in eenzaamheid terecht kunnen komen, want we worden ervaren als: de criticus; de mens die altijd iets aan te merken heeft; de man of vrouw die nooit geen waarderend woord kan laten horen; de begriploze, de arrogante, de klager-over-anderen; de mens die zich altijd maar ergert, enz. Je wordt dan de beukenboom, groot en hoog met een geweldig bladerdak, die niets onder zich de kans geeft om te groeien. Je levert dan hout dat onbuigzaam is, dat alleen maar kan breken. Je levert nootjes met scherpe kantjes. Maar tegelijkertijd is de andere kant ook volop aanwezig: je kunt een goede bescherming leveren tegen regen, storm en zonnebrand. Als we de scherpe kantjes eraf halen (zo doet een eekhoorntje dat) valt het beukenootje zo in je hand en geeft het je een heerlijke vrucht. In de houtindustrie gebruiken we juist beukenhout voor kinderspeelgoed, omdat het niet splintert: het is veilig! En wanneer we dit hout onder stoom brengen - we voeren dus warmte en vochtigheid (warmte en gevoel) aan - dan wordt het heel buigzaam en kunnen we er de mooiste meubelen mee maken.

!

Dit is de sleutel dus voor Beuk-mensen, die zo graag met de-beuk-erin door het leven gaan. Voeg eens wat meer warmte en gevoel in alles wat je zo scherp vanuit je bezorgdheid in het leven van die ander mens waarneemt. Begin eens ervan uit te gaan, dat jij nooit kunt weten, waarom die mens er voor kiest zo te leven en te handelen. Weet dat iedere mens zijn en haar eigen Ziel heeft door wie hij of zij geleid wordt en dat het niet aan jou is om die leiding over te nemen. Maar dat het hooguit op je pad ligt om die andere mens liefdevol en met veel warmte en begrip voor diens eigenheid jouw inzichten en zorgen te delen. Maar laat het aan de ander over wat en of hij er iets mee wil.

!

Als je dat gaat toepassen in je leven, zul je merken, dat er naar je geluisterd gaat worden. De mensen lopen niet meer weg, omdat je altijd wel iets aan te merken had en het altijd beter wist. En je zult zien dat ze iets gaan doen met wat je hen vertelt. Ook zul je merken, dat je niet zo vaak meer bekritiseerd wordt, maar ook met meer warmte en begrip tegemoet

wordt getreden. Want de wet blijft altijd gehandhaafd: "Zo je doet, zo je ontmoet!" en "Wat je uitzendt, keert weer naar je terug!".

!

Probeer eens heel eerlijk te zijn als je bij de Beuk stil staat. Zeg niet gelijk: "Zo erg ben ik niet", want dat is al je eerste poging om toch vooral die balk in je eigen oog niet te hoeven zien. Maar kies er eens voor om te willen zien, waar in jouw leven, denken, voelen of handelen jouw Beuk-gedrag zit. Bekijk ook eens of je dat in jezelf al aanvaardt hebt. Of... wijs je het nog steeds af, zoals je het buiten jezelf afwijst. Als je dat doet, weet dan dat je tegelijkertijd je mogelijkheid tot echte verdraagzaamheid, tolerantie en echt begrip afwijst.

! ! !

Rock Water - Bronwater

!

Ik wil bij deze Bloesem vooral een beetje doordenken over het woord 'ROCK'WATER. Wij hebben dat vertaald als 'BRON'WATER. Logisch en juist en toch.... Het Engelse 'ROTS'water is gezien de State of Mind van de betreffende mens toch een betere benaming. Deze mens is voor zichzelf namelijk zo hard als een rots. Door zijn principiële wijze van leven en handelen ontzegt hij zichzelf veel zachtheid, heeft hij veel moeite zich aan te passen, zadelt hij zichzelf met vele grenzen op, ontneemt zichzelf veel vrijheid. Water is in staat de hardste rotsen af te slijpen en te verpulveren tot de gladste kiezelstenen en het fijnste zand!

!

Water is van natura vrij van grenzen die het zichzelf stelt. Het heeft een enorm aanpassingsvermogen: het voegt zich altijd naar zijn bedding. Als het de kans heeft breed te stromen, stroomt het breed; moet het door een smal ravijn, het versmalt zich; stroomt het in de wijdte van de zee, het maakt er gebruik van; moet het vallen, het schept een wondermooie waterval, enz.

!

Dit is wat het Bronwater ons leert: onze levensstroom zonder begrenzingen door ons te laten stromen, zodat we in iedere situatie vanuit onze levensstroom, onze BRON, kunnen leven. Dan zal de rots in ons een stevige fundering worden, waarop wij kunnen bouwen i.p.v. de muur waarop wijzelf en anderen te pletter lopen. Voor water is het een levensnoodzaak om te kunnen stromen. Stilstaand water gaat stinken en wordt een moeraspoel.

Zo zorgen bij een Bronwater-mens zijn starre principes ervoor, dat de levensstroom geblokkeerd raakt: zij verliezen zich in de vorm, de uiterlijke leefwijze wordt belangrijker, dan het Innerlijke Zijn. Dit kan lijden tot een zeer gespannen levenswijze, krampachtig je idealen naar buiten brengen door vóórleven, maar het ontbreekt aan Innerlijke Vrede. Bronwater maakt je zacht voor je zelf, helpt je lief te zijn voor jezelf. Deze Bloesem helpt je te leven vanuit je echte 'BRON' en niet vanuit de bron van je t.o.v. jezelf zo dwangmatige persoonlijkheid. Dan wordt je mens-zijn een werkelijke 'ROTS' waarop een prachtig levensbouwwerk gefundeerd staat: "En op deze steenrots zal ik mijn Kerk bouwen!" Dat gold niet alleen maar voor ene Petrus, maar had een veel diepere betekenis. Deze uitspraak van Jezus betrof iedere mens. Het was en is een indringende uitnodiging om in jezelf het echte fundament van liefde en kracht te vinden, waarop je in alle mildheid voor jezelf en anderen zonder persoonlijke begrenzingen en beperkingen kunt bouwen aan een Nieuwe Hemel en een Nieuwe Aarde. Daarbij passen geen dogma's van persoonlijke of kerkelijke aard, maar slechts de kracht van de vrije wil in een vrije mens, die ja zegt tegen de stroom van het leven, zoals die uit je werkelijke Innerlijke Bron opborrelt.

!

Het Bronwater-gedrag vind je nogal eens terug in geloofskringen waar men sterk hecht aan tradities, dogma's en overtuigingen, die allemaal verkondigen dat er maar één weg is naar de hemel en dat is die van hen. Een andere weg lijdt tot verdoemenis! Op een andere manier kun je het vinden bij sterke overtuigingen en principes op het gebied van gezondheid en voeding. Weer anders ontmoet je het bij mensen die zichzelf hebben voorgenomen iets te bereiken en dat ook ten koste van alles, van zichzelf en van hun levensgeluk zullen proberen te bereiken.

!

Het grote voordeel van het Bronwater t.o.v. de andere Bloesems uit de groep "Overbezorgdheid voor het welzijn van anderen" is, dat ze anderen er niet mee lastig vallen of er toe dwingen, want ze houden het bij zichzelf. Ze hopen alleen wel, dat door hun 'goede' voorbeeld anderen ook hùn weg naar de vervolmaking zullen gaan volgen. Het Bronwater vertelt je dat er vele wegen zijn en dat iedereen zijn eigen goede weg heeft. Die van jou is er één van en wees op die weg lief voor jezelf!


LITERATUURLIJST !! !De lijst van boeken is zo samengesteld, dat de boeken, die het dichtst bij de

BRON, EDWARD BACH, staan, als eerste vermeld worden. Dat wil niet zeggen dat boeken, die niet dicht bij de bron staan geen goede informatie bevatten, maar dat je deze boeken slechts juist kan interpreteren, wanneer je begrepen hebt waar Edward Bach het over heeft.

!Nederlands:

* "Genezing door Bloemen" door Edward Bach [vertaling van "Heal Thyself" en "The Twelve Healers"] * "Medische Ontdekkingen van Dr.E.Bach" door Nora Weeks [vert. van "Medical Discoveries"] * "De Eenvoud van de Bach Bloesems" door Koos van Ravesteijn * "Bloemlezing van de Bach Bloesems" door Koos van Ravesteijn * "Handboek voor de bloesemtherapie" door Philip Chancellor [vertaling van "Handbook"] [behandelingsverslagen uit het Bach Centre] * "Over de Bach Bloesemremedies" door John Ramsell en Nicky Murray [vertaling van "Question and answers"] * "De genezende kracht van bloemen" door Gregory Vlamis [vertaling van "Flowers to the Rescue"] * "Bach Bloesemtherapie" door Mechtild Scheffer [vertaling van "Die Bach Blüthentherapie"] * "Werkboekje Bach Remedies" door Ionna Salajan en Sita Cornelissen

Engels: * "Heal Thyself" door Edward Bach * "The Twelve Healers and other remedies" door Edward Bach * "Medical discoveries of Dr.Edward Bach" door Nora Weeks * "Handbook of the Bach Flower Remedies" door Philip Chancellor * "Collected Writings of Edward Bach" verzameld door Julian Barnard * "Questions and Answers" door John Ramsell en Nicky Murray * "The story of Mount Vernon" door Judy Howard * "Flowers to the Rescue" door Gregory Vlamis * "The Bach Remedy Repertory" door E.J.Wheeler * "Guide to the Bach Flower Remedies" door Julian Barnard * "Benefits of the Bach Flower Remedies" door Jane Evans * "Dictionary of the Bach Flower Remedies" door T.W.Hyne Jones * "Patterns of Life Force" door Julian Barnard * "The Healing Herbs of Dr.Edward Bach" door Julian Barnard

!