Doetinchem, 12 september 2010 Beste kinderen van De Meene en De Boomgaard, Hoe is het met jullie? Hebben jullie een fijne vakantie gehad? Ik zeker wel! Ik was op vakantie in Nicaragua. Je-weet-wel, dat land in Midden-Amerika waar jullie ook zo druk voor bezig zijn geweest. Andere keren ging ik daar heen om te werken en dan had ik het heel druk. Maar nu was dat allemaal anders. Mijn twee kinderen, Floris van 8 en Marieke van 6 en mijn man, waren gezellig mee. En we hadden alle tijd van de wereld, zoals dat in vakantie is. We zijn ook in La Libertad geweest. En daar wil ik je wat van laten zien.
Schoolpakketten Van groep 8 van de Boomgaard-noordoost hadden we allemaal blauwe wandelen-voorwater-rugzakjes meegekregen. Die kwamen goed van pas! Er was namelijk net geld aangekomen om schoolpakketten van te kopen. Daar hebben jullie van de school De Meene hard aan gespaard, he, met zendingsgeld. Hier zie je dat Janery, een juf die dat allemaal regelt, net de schoolspullen heeft gekocht. Ze pakt de schoolpakketten in met Santos en zijn zus.
In Carquita kwamen de nieuwe schoolkinderen en hun ouders bijeen. De oudere kinderen deden een toneelstukje en zongen een lied voor de nieuwen.
Daarna werden de pakketten uitgedeeld. Het kind moest daarvoor, heel officieel, een handtekening zetten, als dat lukte, en dan werd hij veel succes gewenst op school.
Dit jongetje op de foto links moest van Janery controleren of alles er wel in zat: streepjesschriften, ruitjesschriften, pennen, potloden, kleurpotloden, gum en slijper, een passer, een schooluniform en schoenen. Ja, dat zat er allemaal in, zei ‘ie. Het meisje rechts is al 12 en gaat nu gelukkig toch voor het eerst naar school. De kinderen die al langer op school zitten hebben briefjes voor jullie geschreven. Die stop ik bij deze brief in, en de vertaling zet ik eronder.
Wandelen voor water En, weten jullie nog waar het geld van wandelen-voor-water voor bestemd was? We zouden putten gaan bouwen bij een paar dorpsscholen. Hier zie je dat ik in een vergadering zit met het onderwijscomité van de gemeente La Libertad. Janery leest in het werkstuk dat groep 5/6 van de Boomgaardschool-noordoost gemaakt heeft.
We vergaderden over hoe we die putten zouden gaan bouwen. Er komt nu eerst een geofysisch onderzoek. Daarin zoeken ze uit welke aardlagen er onder de grond lopen en in welke daarvan genoeg water zit. Dat doen ze met een soort geluidsgolven. De samenstelling van de laag bepaalt hoe snel het geluid teruggekaatst wordt. Dus zo kom je erachter waar het meeste water zit, wat de beste plek is om de put te bouwen en hoe diep hij moet worden. Het is wel belangrijk dat je dat onderzoek eerst doet. Vroeger boorde de gemeente weleens putten waar helemaal geen water in tevoorschijn kwam. Dat willen we natuurlijk echt niet! Het duurt zo wel wat langer, maar dan heb je tenminste goede putten. De onderwijscommissie wilde dat we niet alleen putten zouden bouwen, maar dat er ook les gegeven zou worden over water. En niet alleen op de scholen met nieuwe putten, maar op alle 55 scholen van La Libertad. Bij het lespakket krijgen de scholen allemaal een watertank voor in de klas, en bekers en een wasbakje. Zo kunnen ze meteen in de praktijk brengen wat ze geleerd hebben over handen wassen. Ik vond het een heel goed idee. Dit gaan we ook betalen van het wandelen-voor-water-geld dat jullie bij elkaar hebben gebracht.
Een nieuwe school ... Er was net een nieuwe school gebouwd bij het gehucht San Marcos. Daar hadden andere kinderen in Doetinchem al eerder voor gespaard. De school moest nog officieel geopend worden. Dat was leuk!
Hier zie je ons vertellen over Nederland. Wel een gek idee om te praten over sneeuw als het zo snikheet is! We hadden opblaasbare wereldbollen meegenomen. Zo konden wij aanwijzen waar wij woonden en zij waar zij woonden en iedereen zag dat er wel een hele oceaan tussenlag. En verder ... in Nicaragua maken ze overal een feestje van en daar hoort muziek bij! Dit jongetje van vijf zong de sterren van de hemel en Marieke vond het ook erg mooi!
We knippen met z’n drieën het lint door en openen de school. En daarna was het snoepen maar: ijsjes en chips en natuurlijk een piñata. Dat is een pop die gevuld is met snoep, en die moeten kinderen ombeurten geblindoekt kapot slaan, zodat het snoep eruit valt. Een piñata ontbreekt op geen enkel Nicaraguaans feestje!
En zo gingen we weer naar huis. Er zaten wel 15 kinderen in de pick-up voor ons en in de kattebak van onze auto pasten wel 4 kleuters en een groot soort gitaar. De auto’s moesten ergens door de rivier en de eerste bleef bijna steken. Het was wel een vrolijke bende. Op allerlei plekken zetten we kinderen af. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen wat er met het geld gebeurt dat jullie en andere Doetinchemse kinderen bij elkaar hebben gebracht. Ik vond het in ieder geval wel leuk om te zien. En ik wilde jullie nog even vertellen dat ze in La Libertad erg blij zijn met jullie inspanning! Hartelijke groeten, Ellen Bollen-Weide
Brieven van kinderen uit La Libertad
Datum: 1 juli 2010 La Libertad, departement Chontales (een departement is net zoiets als een provincie) School: Amalia Estrada Romero (zo heet de school ) Comarca: Parramenta (een comarca is een gehucht, een heel klein dorpje) Voor: kinderen in Nederland Lieve vriendjes, Ik hoop dat het goed met jullie gaat, dat jullie allemaal gezond zijn en het goed hebben samen met jullie familie. Na deze korte groet, wil ik jullie wat zeggen. Ik ken jullie niet, maar ik vind het wel heel fijn om jullie dit briefje te schrijven. Dank jullie wel voor het sturen van het schoolpakket. Daar heb ik heel veel aan, nu ik met groep 3 begin. (Ik denk dat een ouder kind dit briefje heeft geschreven, en dat dit kind het heeft overgeschreven.)
Hallo lieve vrienden in Nederland, Hier schrijft een kind uit groep 3 om jullie te bedanken dat jullie zo aardig voor ons zijn. Hoewel onze ouders arm zijn, kunnen we nu toch naar school. Heel erg bedankt, het ga jullie goed! Groeten, Urielito Martinez Uit de comarca Carquita
Woensdag 21 juli 2010 Hallo beste Nederlanders! Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Ik schrijf jullie dit briefje om jullie erg te bedanken voor jullie hulp. Heel veel groeten aan alle kinderen. Getekend, een jongen uit groep 3, Kevin Orlando Chavarria Tinoco Uit de comarca Carquita
Erg bedankt voor jullie hulp. Het ga jullie goed! Ik ben erg dankbaar, want ik weet dat God mij altijd helpt. En dat hoop ik ook voor jullie. Van: Maria Estila Calero Borge
21 juli 2010, Hallo. Dankjewel dat jullie aan ons, arme kinderen in Nicaragua, hebben gedacht. Daar ben ik erg blij om. Ik ben een jongen van 6 jaar. Bedankt, tot ziens en tot snel! Rodrigo Daniel Ruis Bonilla
