Dinsdag 10 december. De politie in Punta Paloma heeft ons ‘gedoogd’ dus konden we gerust gaan slapen. Hoewel, gerust?? De wind heeft ons goed aan het wiebelen gehouden! Desondanks zijn we toch ruim voldoende aan onze nachtrust gekomen. Alweer redelijk vroeg aan het rijden want voor vandaag stond een hernieuwd bezoek aan Gibraltar, het stukje Verenigd Koninkrijk in het puntje van Spanje, op ons programma. De bijna 55 km. voerde over goede wegen maar de camper moest er stevig tegenaan. Niet alleen vanwege de zeer harde wind, we klommen ook tot ruim 300 meter boven zee-niveau. Heel af en toe viel er ook wat regen. In de grote havenplaats Algeciras gingen we even van de doorgaande weg af om bij een Carrefour diesel te tanken. In La Linea de la Conception reden we eerst naar de parking waar we vorige keer gestaan hadden maar deze was, men had ons al gewaarschuwd, opgeheven. Vlakbij vonden we een grote mixparking, zagen geen verbodsborden en hebben de camper maar neergezet. Vanuit de camper zicht op de beroemde Rots van Gibraltar. In Gibraltar zijn geen camperplaatsen dus daarom bleven we aan deze zijde van de grens. We hadden nog broodjes van de vorige dag, deze werden door Els deskundig omgetoverd tot een soort tosti. Dit gaf genoeg energie om wandelend naar ons doel te gaan. De grensovergang lag ongeveer 600 meter verderop. Bij beide grenscontroles zagen ze geen reden om ons de toegang tot dit stukje Verenigd Koninkrijk te weigeren. Het blijft een malle gewaarwording dat je de start- en landingsbaan van Gibraltar Airport moet oversteken! Aan het einde (of het begin?) van de baan zie je grote zeeschepen liggen. Via een tunnel kwamen we in het stadscentrum van Gibraltar. Een fraai plein waarop een lange winkelstraat uitkwam. Het was weer even wennen: Alles was geprijsd in Engelse ponden! Veel sjieke modezaken, juweliers, parfumeriën en drank- en tabakzaken. Dit soort zaken is vanwege bepaalde belastingfaciliteiten goedkoper dan in, bijvoorbeeld, Spanje. Deze keer geen Blokker, Zeeman, Kruidvat en andere voor Nederland zo typische winkelstraatvulling. Er lopen ook echte Bobby’s, Engelse politiemannen in authentieke kledij en karakteristieke helm. Bij een regeringgebouw stond een soldaat die als een soort marionet zijn verplichte oefeningen aan het doen was……. Dit alles werd rijk gevuld met publiek, een veelheid aan nationaliteiten. Heel bewust hebben we ook hier door terugliggende straatjes gewandeld waar het echt multi-culti was. We kwamen langs droogdocks, een soort ziekenhuis voor grote schepen en uiteindelijk bij een tunneltje dat onder een burcht doorvoerde en waar we een mooi zicht op de Baai van Gibraltar hadden. Er lag een soort waterparadijs maar dit was heel hard aan revisie toe. We besloten dit als keerpunt te nemen want we hadden er inmiddels al ruim twee uur slenteren en wandelen opzitten. Via een iets andere route door de stad terug maar wel weer een stukje grote winkelstraat meepikkend want Els wilde (en kreeg) een grote doos Qualitystreet (deftige snoepjes) en samen tabak en sigaretten (het stoppen is faliekant mislukt……)
In een winkelgalerij zagen we (weer) een dierenwinkel. Onwaardig wat ze verkochten en hoe het gepresenteerd werd. Puppy’s, nog maar net van de moeder (volgens ons niet echt levensvatbaar) en vogels in onverzorgde kooien. Hier zouden in Nederland alle denkbare instanties in opstand zijn gekomen! Er mocht niet gefotografeerd worden, BEGRIJPELIJK!, dat hebben we toch maar gerespecteerd. Na bijna 5 uren verlieten we Gibraltar om via een dit keer nadrukkelijke controle bij de douane terug te keren naar Spanje en de camper. Er waren inmiddels 3 campers bij komen staan en dat is toch een prettiger gedachte. Het zou weer een schuddende nacht worden want de wind hield stand….! Woensdag 11/12/13. Een onstuimige nacht was het! Heel regelmatig werden we –letterlijk- wakkergeschud. Gelukkig bleef de camper wel op haar vier wielen staan. Terwijl we aan de koffie zaten begonnen marktlieden hun kramen op te zetten, voor ons een teken om voort te maken met vertrekken voordat we wellicht ingesloten werden. We lieten La Linea de la Conception achter ons, overigens na de nodige stops omdat dubbel- en driedubbelparkeerders regelmatig de weg versperden. Bijbabbelen met een bekende, al dan niet op een kruispunt of doorgaande weg lijkt voor Spanjaarden belangrijk……. Eenmaal buiten de stad, handen stevig aan het stuur omdat de wind voortdurend probeerde de koers te wijzigen, schoot het toch wel lekker op. Een mooie route alweer! We reden grote stukken langs de kust, nu met zicht op de Middelandse zee. Een voor ons ongekend onstuimige Mediterraneo. Golven zoals we die aan de Atlantische kust bijna voortdurend zagen. Het dagdoel Estepona werd zonder problemen bereikt en de beoogde standplaats gevonden. We verkasten nog een stukje want ietskes verderdoor was een meer natuurlijke plek dan de op zich goede asfaltparkeerplaats. Langs deze plek liep een lange dam waar voortdurend met veel geweld metershoge golven overheen joegen. Prachtig om te zien! Een mooi decor om van onze brunch te genieten. Er stonden rondom ons nog een camper of 6, 7. Alweer een prettig gevoel. Storm, dus geen fietsweer en wat doen Els en Fred dan? Wandelen! We liepen al spoedig langs de jachthaven en op een kilometerslange boulevard uit te waaien. Het was genieten. Een mooie boulevard en leuke dingen om te bekijken.
Na de nodige kilometers werd het tijd om ook de stad Estepona nader te leren kennen. Een verdraaid leuke stad! We hoorden kerstmuziek en de stad was in kerstsfeer versierd. Niet in de sfeer zoals in Nederland maar daarom loop je dan ook in het zonnetje bij zo’n 17 a 18 graden en tussen de bebouwing even geen storm.
Bij de mercado, de grote markthal, werden we verrast door een vrolijke groep kindertjes, allen voorzien van knalrode kerstmutsen. De kerststemming begon te komen! Binnen in de markthal was een prachtig kersttafreel opgebouwd. Met bewegende objecten en veel leuke details. Een ware lust voor het oog! We namen uitgebreid de tijd om hiervan te genieten.
De rest van de stad: Erg mooi. We zagen veel info, al dan niet op tegelplateaus, die uitlegden dat de stad stevig gereviseerd werd. Veel aanpassingen waren zelfs pas in 2013 voltooid. Maar het resultaat mocht er zijn.
Estepona heeft, zoals veel Spaanse steden, ook een Plaza de Toros. Deze stierenvechtarena hadden we toch wel eens willen bezichtigen maar helaas was hiertoe geen gelegenheid. Pro of contra het stierenvechten: Het hoort nu eenmaal onlosmakelijk bij de Spaanse cultuur. We moesten genoegen nemen met een mooi beeld dat vóór de arena stond.
Na alweer erg lang wandelen, slenteren en, vooral, genieten kwamen we terug bij onze tijdelijke woon- en verblijfplaats.
Stomverbaasd, want een Zweedse buurcamper was aan het vechten om zijn camperbus uit de modder te krijgen. Toen we ‘smorgens aankwamen was het hele terrein kurkdroog, nu stonden er grote plassen terwijl er geen spat regen gevallen was….. Een raadsel! Vermoedelijk opkwellend water vanwege de ontstuimige zee. We besloten toch maar een paar meter te verkassen op een grindachtige ondergrond want het getob van Meneer Smurrebreud was niet inspirerend. Meneer had er wel ervaring mee want hij wist redelijk snel uit de modderpoel te ontsnappen, mede omdat hij voorzieningen bij zich had om dit mogelijk te maken. Desgevraagd zei hij dat hij dit thuis, in Zweden, regelmatig meemaakte met sneeuw en ijstoestanden. De rest van de dag gunden we benen en vooral kuiten rust want die hadden zich weer stevig uitgesloofd. Bij het invallen van de duisternis kregen we het idee dat de wind iets afnam, de woeste branding hield echter dapper vol! Donderdag 12 december. Gedurende de nacht matigde de wind zich tot een lichte bries en ook lieten de wolken wat meer zonnestralen door. Dit was ook nodig, anders zou onze stroomhuishouding in het gedrang komen. We hadden besloten nog een dag in Estepona te blijven, al was het maar om weer te genieten van de leuke boulevard en, vooral, het fleurige oude centrum waar ieder straatje met haar eigen kleur bloempotten met bloeiende planten aan de muur opgesierd was. Estepona noemt zichzelf terecht “De Bloementuin van de Costa del Sol”. Er zijn verschillende pleinen en pleintjes, vrijwel alle opgesierd met bloemen, mooie planten en bomen. Langs de boulevard vindt men een grote variatie aan cacteën en andere vetplanten en vele soorten palmen. Tussen al dat fleurig gebeuren staan mooie beelden en fonteinen. Kortom: Een uitgebreid bezoek aan deze stad is beslist de moeite waard. Shoppen is niet zo ons ding maar ook dit tijdverdrijf kan naar hartelust ingevuld worden, evenals het bezoek aan een horeca-gelegenheid. Deze keer wandelden we de boulevard helemaal af tot deze eindigde in een mini-bos om weer door de bloempottensteegjes en andere leuke straten en pleinen terug te keren.
We kregen geen signaal voor internet met onze stick, benieuwd of dit bij de volgende standplaats wel weer lukt of dat ons tegoed wellicht op is. Morgen weten we meer!
VRIJDAG DE DERTIENDE december. Jawel, deed de bijgelovige reputatie eer aan! Het was te verwachten, maar na een geleidelijke vermindering van werking had de koel-vrieskast het begeven in de -veelgebruikte- gasstand. Gelukkig hadden uit één der gekopieerde websites van door-gewinterde (letterlijk!) camperaars een camperbedrijf in Estepona dus rap rijklaar gemaakt en er naar toe. In de wachttijd kocht en monteerde Fred het hoogtelampje dat in Portugal gesneuveld was en hadden we tijd om de koelkast grondig schoon te maken. Dit was hard nodig vanwege de niet-werkende koeling. Ook moest er spul weggegooid worden, gelukkig minimaal omdat we er al rekening mee hielden. Er was tijd om te babbelen met een paar Gibraltezen. De specialist afd. koeling ging grondig te werk: Het gasdeel werd volledig gedemonteerd, grondig gereinigd, de diverse plaatsen met perslucht doorgespoten, al met al een klus die we moeilijk in eigen beheer hadden kunnen doen. Na het monteren moesten we nog even wachten omdat de monteur de werking wilde controleren. Intussen hevelde Fred € 58,= euro van onze bank naar de Spaanse bank, wuifden we Gibraltar uit en konden we onze reis voortzetten. We mikten op San Pedro de Alcantara omdat we daar eerder prettig gestaan hadden. Echter: De plaats was niet meer beschikbaar. Het stadsdeel werd stevig op de schop genomen. Dan maar door naar Marbella waar we coördinaten van een gedoogplaats hadden. Wat er misging weten we niet maar de plaats werd niet gevonden. Dat het verkeerstechnisch erg en chaotisch druk was zal meegespeeld hebben. Fuengirola dan maar. Niet de favoriete plaats van Fred vanwege de zakkenrollerij die hij daar eerder meemaakte. Nog steeds en ook daar: Chaotisch druk en de opgegeven coördinaten leidden niet naar de beoogde parkeerplaats. Langzaam was het niet echt leuk meer! Dan maar, de dag begon al te vorderen, naar Torremolinos. Daar werd de beoogde plek redelijk gemakkelijk gevonden, mede vanwege herkenningspunten. Geen echte CP maar (weer) aan een doodlopende weg, ongeveer 400 meter van de boulevard. Met een sorry aan onze dochter……… Na het plaatsen van de camper en even stoom afblazen aan de wandel om het meest noodzakelijke voedsel aan te vullen. Toch weer goed voor dik twee uur wandelen! Om een niet zo fijne dag toch leuk af te sluiten verwende we ons met paella met gebakken langostinos, toebereid in eigen keuken. En de koelkast deed weer als vanouds zijn best. Opluchting! Er was nog één probleempje op te lossen: De werking van de internetstick. Vermoedelijk was het prepaid-tegoed opgesnoept. Probleem werd verschoven naar de volgende dag. Er was een Carrefour in Torremolinos, die zouden we de volgende dag gaan zoeken. Het viel ons deze toer op dat er vrijwel overal aanmerkelijk minder campers waren. Of dit kwam omdat we een maand vroeger waren of dat de crisis ook de overwinteraars heeft afgeschrikt? Zaterdag 14 december. Toen alle slaapzand –symbolisch- weggespoeld was met koffie verlieten we onze plek aan de doodlopende weg. Dit zal niet lang meer duren want men was stevig opgeschoten met de aanleg van de verlenging. Ook Torremolinos is druk met het verbeteren van de wegen en nog steeds appartementsgebouwen aan het bouwen. De Carrefour lieten we even voor wat het was, we zouden er vast nog wel een tegenkomen. De avond tevoren had Fred ontdekt dat er in Malaga, vlakbij dus, een station was waar de LPG-fles gevuld kon worden. Ondanks ons Europa-setje, 3 verschillende aansluitnippels, moest de tank-dame er toch nog twee bijpakken om tot vulling over te kunnen gaan. Het bleek dat de fles nagenoeg leeg was. “De paden op, de lanen in, vooruit met volle fles!”. We zaten ook in de buurt van een Carrefour dus kon er weer internettegoed gekocht worden. Tenslotte nog naar de Lidl om de voorraden aan te vullen en toen opweg naar Benajarafe, een klein stadje aan de kust, ten oosten van Malaga. We speelde op zeker want we waren daar eerder.
Het leek nog even spannend want er stonden overal splinternieuwe borden, in drie talen, dat er geen campers mochten staan. Maar we vonden een plek waar al twee campers stonden en die hadden geen problemen gehad. Een soort zandplaat, beetje rommelig maar daar wen je na een tijdje Spanje wel aan. Direct aan het strand dat hier verre van wit of goudgeel was. Grijsachtig maar wel behoorlijk schoongehouden. De zon deed weer stevig haar best nadat ze de laatste dagen regelmatig gehinderd werd door wolken. Wel fijn want de accu’s werden weer eens lekker volgestopt met voltjes. Volle LPG-fles, volle internetstick, volle koelkast en volle accu’s. Wat wil je nog meer?! Het was inmiddels al even geleden dat Els lekker buiten kon lezen maar nu kon ze zich een paar uur uitleven. Fred doopte twee keer zijn hengelhaak met een lekker stuk garnaal maar de onverwacht woeste branding maakte zich meester van de garnaal. Einde oefening, geen verse vis op tafel!
Rond vijf uur daalde de temperatuur en ging het wat harder waaien, tijd om naar binnen te gaan. Verslag bijwerken en uploaden, mail checken, Facebookwerk, lezen, spelletje doen, eten maken: Genoeg bezigheden om de avond weer door te komen!
Dit plaatje als gratis bijlage en bladvulling.
