Dinsdag 1 mei Een winterse temperatuur. Er gaan geruchten over capitulatie. De Duitschers vertellen het zelf! Veiligheidshalve houden wij ons nog maar kalm. Wel valt er een optimistische geest te bespeuren. Het zal nu toch ook wel niet zoo lang meer duren. Wederom werden er achthonderd ton etenswaar uitgeworpen. Woensdag 2 mei Bij het ontwaken liepen er nog geen Tommy‟s door de straat, van overgave was dus geen sprake. Nu gaan er geruchten dat Hitler dood is, dat Donitz hem vervangt en dat die tot het eind wil blijven doorvechten. Ook zegt men dat de haven van Rotterdan zal worden vrijgegeven voor vervoer van levensmiddelen naar het westen. Vogelenzang en vliegveld Schiphol worden met etenswaar gebombardeerd. Een pracht gezicht zoo vanuit de verte. Amsterdam en Haarlem zijn aan de beurt voor een aanvulling van het karige rantsoen. Vandaag staan de menschen weer in rijen voor de bakkers om een half brood machtig te worden. Men zegt dat er volgende week geen meel meer voor brood beschikbaar is en dat er in plaats van piepers suikerbieten zullen worden verstrekt. Nu de nood zoo hoog stijgt, is redding hopelijk nabij. Donderdag 3 mei Opzienbarende berichten in de illegale pers: viervijfde van Berlijn zou al in handen van de Russen zijn. De geallieerden gaan steeds dieper Duitschland binnen. Graaf Beradotte onderhandelt over capitulatie en trekt van Zweden naar Duitschland, of omgekeerd. Himmler schijnt ook van den baan te zijn. Is hij dood, zooals Goebbels en Hitler? Donitz schijnt de baas te zijn. In Duitschland zelf is niet veel plaats meer om door te vechten tot de overwinning. De levensmiddelen regen uit de Engelsche vliegtuigen blijft aanhouden. Vanaf heden mogen wij weer tot negen uur op straat. Wat zal morgen brengen? Vrijdag 4 mei Een doodgewone dag met een heel bijzondere afloop. De wacht voor het postkantoor verspreidt de mare, dat de oorlog afgelopen is. Een gespannen toestand is het gevolg. Steeds gekkere geruchten doen de ronde. Niemand snapt er nog iets van. Het is echter een feit dat Berlijn gecapituleerd heeft en hun legers in noord Duitschland en Denemarken zich hebben overgegeven. Dat zijn ruim een miljoen soldaten. ‟s Avonds even voor negen uur wordt het plotseling druk op de straat. Het publiek gaat naar plaatsen waar Duitsche soldaten zijn ondergebracht om van hen te horen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Plotseling klinkt er hoera-geroep, oranje bloemen komen te voorschijn en hier en daar springt er al eentje uit de plooi. Afwachten blijft ons devies. Geen acties voor de Canadeezen er zijn. Morgenochtend om acht uur zal de officiële toestand bekend worden gemaakt. Met dit blijde vooruitzicht gaan wij om tien uur onder de wol. Zaterdag 5 mei
Op de Groote Markt staan om acht „s morgens reeds enkele honderden menschen. Het Wilhelmus weerklinkt, vlaggen worden uitgestoken. Een vrolijke stemming maakt zich van allen meester. Overal worden illegale bladen opgeplakt. Vader gaat een pak in Spaarndam afleveren en brengt aldaar verslag uit van de toestanden in Haarlem. Daarna ging hij naar Hillegom om een costuum te brengen, waarvoor hem een mud piepers als bezorgloon was toegezegd. Die inspanning was tevergeefs, want toen hij aldaar op de Balverskade aankwam was het schip waar hij het costuum moest afleven juist naar Haarlem vertrokken. Om drie uur kwam de boodschap dat het schip verwacht werd aan de Koudenhorn in Haarlem. Gerard ging het pak afleveren en kwam met de aardappels thuis. In de stad wordt het steeds onrustiger. Meiden die zich met de moffen opgehouden hebben, worden van hun huis gehaald, door hele troepen jongens. Men brengt ze naar de Groote Markt, sleept ze de trappen van het stadhuis op en knipt ze aldaar de haren af. Nadat hun kale koppen met menie rood zijn geverfd, worden ze tentoongesteld. Tijdens de tentoonstelling moeten ze met de handen wuiven en met vlaggetjes zwaaien. Vervolgens worden ze naar andere stadsdelen gebracht en ook daar te schande gezet. Na zoo‟n wandeling worden ze dan naar een politiebureau gebracht (voor hun eigen veiligheid). De politie laat ze dan weer achter uit het gebouw vertrekken, alwaar ze worden opgewacht en het spel zich herhaalt. In den beginne is het wel een aardige afstraffing, doch al spoedig ontaardt het in een vulgair gedoe. Later op den dag blijkt dat Duitschland nog niet gecapituleerd heeft en men dus vrij voorbarig geweest is. Toch zal het er nu wel van komen, want de moffen laten alles en allen hun gang gaan. Zondag 6 mei Het capitulatie-verdrag is officieel ondertekend. Nederland is weer vrij. Morgen kunnen wij de Canadeezen verwachten en dat zal de klap op de vuurpijl zijn. Vandaag hebben wij onszelf maar vast op een koekje bij de koffie getrakteerd. Je weet niet wat je proeft na zoveel ontberingen. Ook vandaag worden er levensmiddelen uitgeworpen, wat zullen wij het straks best krijgen. In de St. Jozefkerk was er vanavond Danklof. Aldaar genoten wij allen van een fijne preek door kapelaan Westdijk. Ook trad Kees vandaag, na twee jaar onderduiken, voor het eerst weer op als lid van de Schola Cantorum. In de stad was het minder rumoerig dan gisteren. Toch zijn er nog een paar slachtoffers gevallen. Jongens waren met zevenklappers en ander vuurwerk aan het gooien. Toen zij hiermee naar de Duitschers smeten, ging het mis. De moffen voelden zich bedreigd en maakten gebruik van hun wapens. Maandag 7 mei Heel Haarlem wacht met spanning op de komst van de Canadeezen. Zij laten ons wachten. In de loop van de dag komen er berichten dat ze morgen komen. Veel plannen vielen in duigen, maar er werd ook wat tijd gewonnen om de ontvangst wat meer luister mee te kunnen geven. Onze overbuur dokter Hilbrink zag zijn kans schoon en gebruikte de extra tijd om een feestcommissie in het leven te roepen. De commissie gaat een Zijlweg-feest in elkaar zetten, vanaf Elhorst tot aan het viaduct. De straat werd
overspannen met guirlandes van vlaggetjes en bij de bewoners werd geld opgehaald ter bestrijding van de kosten.‟s Avonds om zeven uur verscheen een draaiorgel dat tot tien uur de stemming er in bracht en hield.
Het werd steeds gezelliger en tenslotte dansten er zeker duizend kinderen en volwassenen in de straat. Alles in de beste orde, een waar verbroederings- en bevrijdingsfeest. Hulde aan de initiatiefnemers. Dinsdag 8 mei De groote dag is daar! Reeds om half acht waren er enkele Canadeezen in de stad verschenen. In de Amsterdamsche buurt strooiden ze met cigaretten. Om negen uur vanochtend trok een kleine colonne door de Jansstraat. Vader, die op weg was naar Heemstede om zoo mogelijk nog een wagen hout te halen, ontmoette ook enkele colonnes Canadeezen. De versiering van de Zijlweg wordt steeds meer uitgebreid en begint wat te beloven. Omstreeks elf uur kwamen onze bevrijders in groote getale over de Zijlweg gereden. Honderden auto‟s, rupswagens en tanks beladen met Canadeezen en overbeladen met Hollandsche jongens, meisjes, verpleegsters, enzovoorts. Het was een zeer geestdriftig toegejuigde intocht. Op de eerste verdieping had de familie Straathof eersterangs plaatsen, zoodat moeder ook volop kon meegenieten zonder zich te vermoeien. Om een uur kwam het orgel in de straat en zat de feeststemming er meteen weer in. Vader gaat Jan bezoeken. Jan maakt het goed en is met hart en zinnen bij de intochtfeesten. Het liefst zou hij ook mee hossen en feesten en dus voelt hij zich nu dubbel gehandicapt in het ziekenhuis. In de loop van de middag wordt het steeds drukker op straat. Winkels sluiten en de stad krijgt het aanzien van een ouderwetse Koninginnedag. Bier, borrels, cigaren en ander rookgerij is nergens te koop. Evenmin ijsjes of andere snoeperij. Het merendeel der menschen kon de centen dus op zak houden, voor zooverre zij tenminste niet gevraagd werden een bijdrage te leveren voor oorlogsslachtoffers of voor herstel en wederopbouw. Op de Zijlweg werden ‟s middags kinderdansjes gehouden rond de vrijhiedsboom die voor het huis van dokter Hilbrink was opgericht. Het was een groote dennenboom die op een verplaatsbaar voetstuk stond en dus dan eens midden in de straat en dan weer op het trottoir geplaatst kon worden. Bij zogenaamde vrijheidsdansen werd ze midden op straat gezet en dansten groot en klein er omheen, terwijl het orgel de Vaderlandsche liederen begeleidde. Aan de boom waren oranje linten bevestigd die door enkele jongens en meisjes werden vastgehouden. De lintdragers bleven staan en de rest hoste er onderdoor of buitenom. De feestcommissie verscheen om zeven uur en bleek te bestaan uit de heeren Kimman, Elhorst en enkele andere Zijlwegbewoners. Zij waren uitgedost in zwart jacquet en witte tennispantalon. Op het hoofd een hooge zijden hoed met oranje linten en vlagversiering. De
stemming zat er spoedig in en voor alle buurtgenoten zal het een openbaring geweest zijn dat buur Kimman blijkbaar twee naturen heeft. Nooit zag iemand hem lachen, hij leek een stugge, norsche kerel. Doch nu; een geweldige gangmaker, van alle markten thuis als het gaat om de stemming erin brengen. Hoe later het werd, hoe lolliger. Passeerende Canadezen moesten mee hossen en belandden tenslotte bij dokter Hilbrink in huis, alwaar nog wel wat onder de kurk zal zijn geweest. Om tien uur kwamen er zelfs fakkels aan te pas. Men hield rondedansen bij fakkellicht tot half twaalf. Bij Vijlbrief op het trottoir stond een piano met jazzband, zoodat ook daar kon worden gefeest en gedanst. Al met al was het een prachtavond, waarvan wij heerlijk rustig konden genieten vanaf onze bovenwoning. Piet, die natuurlijk nooit een volksfeest meemaakte, heeft er met volle maat van genoten. Hij kwam niet voor het einde van de pret boven water. Ook Annie en Gerard, die nog maar een vage voorstelling van een volksfeest hadden, amuseerden zich extra. Woensdag 9 mei Het is weer werken geblazen. Vader gaat met Gerard en een handkar naar Heemstede om hout te halen. Aan de grens van Haarlem stuiten ze op de Bijzondere Strijdkrachten. Het blijkt verboden om de plaats van inwoning te verlaten zonder een vergunning. Men wil op deze manier probeeren NSBers te arresteeren, die hun woonplaats zouden willen verlaten. Onze mannen glipten er op de heenweg tusschendoor. Toen ze met hun vrachtje terugkwamen hadden ze geen last omdat zij zich als Haarlemmers konden legitimeeren. Rond elf uur brachten ze zeshonderd kilo brandhout binnen, zoodat de zaak weer een paar weken kan draaien. Het zou te wenschen zijn als er dan weer gas en electra beschikbaar is, al is het maar enkele uren per dag. In de loop van de middag wordt een bevel aangeplakt: NSBers moeten zich melden. (dezelfde uitnoodiging als waarmee de Joden zich vroeger bij de moffen moesten melden) ‟s Avonds weer muziek op de Zijlweg. Bij Vijlbrief was de piano weer present en bij Simon de Wit speelde een jazzbandje. De feestcommissie liet zich echter niet meer zien en spaarde waarschijnlijk krachten voor latere officieele bevrijdingsfeesten. Toch was het ook vandaag weer een gezellige drukte en voor half twaalf ging er geen Straathof naar bed. Donderdag 10 mei Hemelvaartsdag wordt onder meer benut om allen die met de NSB hebben geheuld in arrest te brengen. Dat gaf vanochtend wat afleiding op de Zijlweg. Om vier uur gingen vader en Gerard naar het Danklof in de Bavo-kerk. Jaap en kees volgden wat later. Het werd een plechtigheid die tot half zeven heeft geduurd. Nog nooit zullen er zooveel menschen in deze kathedraal bijeen zijn geweest en zeker zal er ook nooit een zoo diep gevoelde dank aan God gebracht zijn voor de weldaad van Hem thans ontvangen. In de stad was er minder drukte dan op de vorige dagen. Op de Zijlweg was er ook geen hos- en danspartij, zoodat wij na de avondboterham tegen tien uur naar bed gingen. Vrijdag 11 mei De dagelijksche bezigheden worden steeds normaler. Iedereen is toch maar weer aan den arbeid getogen. De levensmiddelen-distributie is echter danig in de war. Menschen die vandaag hun gratis rantsoen zouden kunnen halen, kregen slechts brood en thee. Gelukkig hadden wij ons portie reeds gistermiddag in huis gekregen en hadden wij zoodoende al geproefd hoe fijn de chocolade smaakte! Voor ons gold ditmaal; hebben is hebben en krijgen is de kunst. Je kunt immers nooit weten wat er tusschen komt. Er was ons ook al eens cigaretten en vleesch toegezegd, maar die hebben de meeste Haarlemmers ook
nooit gezien. Groenten en aardappels zijn in het geheel niet te koop en voor andere levensmiddelen zijn nog geen bonnen aangewezen. We zijn bevrijd, maar moeten waarschijnlijk nog enkele dagen honger lijden. Als dat nu maar niet te lang duurt, dan redden wij het wel. Gelukkig mogen wij nu weer hardop zeggen en denken wat wij willen en dat waarderen wij nu het beste als er weer eens wat te kankeren is. Zaterdag 12 mei Op de Groote Markt is er vanmiddag jeugdappèl. Dat zal wat worden bij het prachtige zomerweer dat wij vandaag hebben. Kees kreeg van een klant wat melk- en eierenbonnen, een bofje voor ons gezin. Zelf had hij liever een rookertje gehad, maar die worden blijkbaar opgerookt door de Bijzondere Strijdkrachten (zogenaamde hulppolitie). Ook Jaap begint hierover uit zijn humeur te raken. Het valt dan ook niet mee, als je een half jaar niet hebt kunnen rooken en je ziet dat de uitgestrooide Engelsche cigaretten slechts in handen van enkelen terecht komen. Moeder profiteert van het mooie weer en gaat met Jaap naar de kerk om te biechten. Misschien kan ze morgen ook weer eens naar de H. Mis gaan. Een en ander zal afhangen van het weer en de conditie van moeders knieën, want die zijn soms zeer weerbarstig en weigeren dienst op de meest ongewenschte tijdstippen. Vanmorgen kregen wij zoomaar bezoek van Eerwaarde zus Hendrika uit Amsterdam. Zij was met een ander nonnetje op de fiets naar Haarlem getogen om wat waschmiddelen te fourageeren. Voor moeder was het een groote verrassing en voldoening om weer eens met haar zus te kunnen babbelen. Zondag 13 mei Om negen uur „s morgens marcheerden achthonderd Canadeezen naar een godsdienstoefening in de Groote Marktkerk. Daarna hielden ze een defilé in de Groote Houtstraat. Piet heeft een neus voor dit soort gebeurtenissen en hij was dan ook de enigste van de familie die het allemaal van nabij meemaakte. Maandag 14 mei Vandaag konden wij porties ingeblikt vleesch halen. Per persoon was er een kwart blikje beschikbaar. Annie kwam thuis met twee blikjes bacon, die hun weg wel zullen vinden. Ons diner bestond uit capucijners met puree van aardappelen en suikerbieten. ‟s Avonds kregen wij pap van zure melk, heerlijk! Vader ging een mantel brengen bij een slagersvrouw en kreeg de boodschap mee dat hij zaterdag een van zijn dochters maar eens om wat vleesch moest sturen. Kees nam nog even gauw een noodreparatie aan waar ook nog wat vleesch aan verbonden was bij levering voor aanstaande vrijdag. Over de hartigheid behoeven wij dus geen zorgen te hebben. ‟s Avonds bracht onze achterbuurvrouw nog twee liter melk. Het was een goede dag voor de familie Straathof. Dinsdag 15 mei Brood wordt steeds schaarscher. In plaats van brood leveren verschillende bakkers reeds zogenaamde scheepsbeschuit op de broodbonnen. Veel mensen eten deze beschuit bij wijze van koekje tusschentijds op en komen dan met etenstijd in de knel. Wij doen nog niet mee aan deze beschuitmanie. Vandaag brengen wij wat ongemalen tarwe naar onze bakker en over drie dagen kunnen wij dan de broden ophalen. Gist is nergens te
koop, anders zouden wij de broden zelf wel bakken. Om tien uur „s avonds stopte er een Canadeesche motorrijder voor ons huis en belde aan. Het bleek een Hollander te zijn met een brief van onze Henk. Dat gaf een vreugde van belang. Allen, die reeds in bed lagen, stonden in een mum van tijd naar het voorlezen van de brief te luisteren.
Henk maakt het goed, heeft veel meegemaakt, is zijn kleren grootendeels kwijt en kruideniert nu in een noodwinkeltje omdat heel Blerick in puin gebombadeerd is. Ook Jeane maakt het goed. Nu er eenmaal contact is zullen wij wel meer horen. Hiep, hiep, hoera, allen zijn behouden gebleven. Nu zal ook moeder wel weer gauw opknappen, want de onzekerheid deed haar meer lijden, dan ze wilde bekennen. Woensdag 16 mei Rika herdenkt voor de eerste maal haar trouwdag. Corrie bezorgt namens ons een bloemetje bij het paar. Rie mag in Alverna, bezoek van vier personen ontvangen. De puzzle is alleen, hoe moeder daar moest komen. Maandag had Corrie, Tollenaar reeds gevraagd of hij met paard en wagen moeder wilde vervoeren. Het paard was dien dag juist een beetje kreupel, zoodat Tollenaar dinsdag pas kon beslissen. Dinsdag hoorden wij dat het door zou gaan, tenminste als er woensdag geen boter zou aankomen. Moeder zat in haar piepzak want als zij ‟s morgens om elf uur pas zou horen dat het toch niet doorgaat, dan kon er nergens meer een rijtuigje gehuurd worden. Voor de zekerheid heeft vader toen bij Feije een vigilant besteld om de gasten naar Aerdenhout te vervoeren. Piet gaat Tollenaar vertellen dat hij niet naar Alverna hoeft, doch dat hij ons wel een groote dienst bewijst als hij moeder om half zeven zou willen ophalen.
Het diner was om twaalf uur en bestond uit stamppot van aardappel, suikerbiet en sla. Om kwart over een kwam het rijtuig voorrijden met miezerig paardje ervoor. Moeder, vader, Jaap en Gerard stapten in en op een sukkeldrafje ging het richting Rie. Bij de Westergracht leek het er even op dat ze moesten uitstappen en duwen om tegen de brug op te komen. Zonder ongelukken werd Alverna om kwart voor twee bereikt.
„s Middags zijn Corrie en Piet bij Jan op bezoek geweest om ook hem de brief van Henk te laten lezen. Daarna zijn ook zij naar Alverna gekomen. Rie maakt het goed, behoudens een steenpuist op haar kin, doch dat zal wel over gaan. Tegen half zeven gingen vader en Gerard te voet huiswaarts, de rest bleef wachten op Tollenaar. Om het Lof niet te storen bij een tusschentijds vertrek, moesten zij in de spreekkamer wachten. Toen het Lof afgeloopen was, zaten ze daar nog. Toen zijn ze maar opgestapt en naar het eind van de Zonnelaan gewandeld, alwaar ze om half acht meneer en mevrouw Tollenaar ontmoette. Om acht uur was het spul thuis en konden wij aan de avondpap. Al met al een gezellige, maar vermoeiende dag. Wij gingen vroeg naar bed. Donderdag 17 mei Vader werd vanochtend in de kerk aangesproken door een Hollandse Canadees die vertelde dat hij Jeane drie maanden geleden in Helmond gesproken had en dat ze het toen best maakte. Annie ging brood halen, maar kreeg te horen dat er de komende weken geen brood meer zou komen wegens gebrek aan meel. Het wordt tijd dat er meer aanvoer komt, want anders loopt het ondanks de bevrijding helemaal mis. De bakkers kunnen nu wel gist leveren, doch wat heb je daar aan als er geen tarwe meer is. Gelukkig hebben wij nog een klein voorraadje, dus heeft Gerard meteen een pak gist ingeslagen. Gerard is ook naar Amsterdam geweest om het goede nieuws over Henk en Jeane aan tante Jo en zuster Marceline te vertellen. Daar trof hij Heeroom. Gerard heeft een zakje tarwe mee en wil probeeren dit bij Faas voor meel te ruilen. Voor de zaak zou hij ook nog fournituren kopen, doch kwam met slechts twee pijpjes rijggaren terug, voering was niet te koop. De tarwe kon hij wel ruilen, dus een vergeefsche reis was het niet geweest. Toen hij thuis was liet hij terstond zien dat hij flinke trek had gekregen; het diner van ‟s middags en de avondboterham (pannenkoeken) speelde hij er achter elkaar in. Vader heeft last van huiduitslag op plaatsen waar hij voor enkele dagen meende spierpijn te hebben. Als de pil morgen bij moeder komt, zal zij hem ook vader op zijn dak sturen.
Vrijdag 18 mei De pil kwam niet. De uitslag wordt niet minder en gaat zelfs gloeien, zoodat vader morgen naar de dokter moet. Vandaag kunnen wij gratis gaven bij onze bevrijders ophalen. Annie en Gerard gaan er op uit en krijgen een flinke portie mee: vierendertig ons beschuit, vier blikken erwtensoep, drie blikken varkensvleesch-pastei en acht repen chocolade. Een pracht pinkster-geschenk en dat zonder te betalen. Op die manier houdt moeder huishoudgeld over, tenminste als de rest niet zoo duur zou zijn, bloemkooltjes kosten bijvoorbeeld negentig cent. Voor ons gezin zouden wij er vijf noodig hebben. Alleen voor groenten zouden wij dan al ruim vier gulden moeten neerleggen. Van de slager krijgen wij varkensvleesch voor Pinksteren. Dit vleesch is van de moffen afgenomen, want zoolang zij de baas speelden, kregen de burgers geen varkensvleesch te zien. Vader ging bij Faas een pak afleveren en ontving daar het restant meel (dertig pond) dat hij nog tegoed had. Nu kunnen wij weer broodjes bakken. Zaterdag 19 mei “Luilak” en tevens de verjaardag van Kees. Gelukkig hadden wij vannacht de bel afgezet, want „s morgens om vier uur begon het lieve leventje op straat. Op Pinksterzaterdag verjaren is niets voor een kleermaker. Het bleef dus bij welgemeende felicitaties, vergezeld van een cadeau in geld omdat er momenteel gewoon niets te koop is. En Kees? Hij werkte door. Vader heeft zijn buikje aan den dokter laten zien en kreeg te horen dat het gordelroos was. Hij stapte ook nog even op de weegschaal en bemerkte dat hij schraal tweeënzestig kilo woog. Er is toch een pondje af gegaan ondanks de enorme porties die hij kan wegwerken. Of vader nu van zijn gewicht of zijn gordelroos geschrokken was, laten wij in het midden, doch de lust om iets uit te voeren was er helemaal uit. Hij bleef zitten en zitten. Kees had een klant gevraagd of er op zijn verjaardag wat “snaps” geregeld kon worden. Nu stuurde hij Piet om antwoord en Piet kwam terug met eenderde kruikje jenever, een half fleschje sherry en een flesch limonade. Zelf had Kees nog een half fleschje Voorburg in voorraad, zoodat deze tractatie voor elkaar was. Nu nog wat te rooken. Hiervoor laat Kees de Canadeezen opdraaien. En ja hoor, ‟s avonds ontving hij veertig Engelsche cigaretten. Van een goede klant kreeg hij nog een half onsje Beka-tabak, zoodat voor de heeren de tractatie volkomen af is. Gerard heeft bovendien koekjes gebakken en er is melk voor in de koffie. Pinksteren wordt een dubbele feestdag! We ontvingen twee briefkaarten uit Mierlo Hout, respectievelijk op 14 en 16 mei geschreven. Die komen dus vlug over. We hopen dat Jeane en Henk op Henks verjaardag ook weer eens een paar daagjes thuis kunnen komen. Gerard bracht een pak naar “Westhof” en kreeg van Biesheuvel vijf eieren voor moeder. Alzoo, alles met alles een gezegende dag. Zondag 20 mei Eerste Pinksterdag, vader lijkt weer wat monterder dan gisteren, doch gaat niet naar buiten. Bart komt vanmiddag eten om op deeze wijze de verjaardag van Kees nog eens dunnetjes over te doen. Bart deed het verre van dunnetjes. We hebben hem nog nooit zoo smakelijk en copieus zien smullen. Het was dan ook iets heel bijzonders. Er stonden namelijk varkens-carbonaden op tafel, weinig been en flinke vette randen. De jus liep langs onze kinnen. Doperwtjes uit blik, een portie rabarber om het vet op te breken en als dessert een stevige pudding. Met zoo‟n Pinkstermaal achter de kiezen, konden wij het houden.
In de namiddag kwamen Rika en haar man op de thee. Omstreeks tien uur ging Jan Verhappen bij onze buurdokter raad vragen voor de komende blijde gebeurtenis met als resultaat dat Rika door dokter Segaar naar kraaminrichting Beatrix werd gebracht. Maandag 21 mei Op tweede Pinksterdag om zes uur „s morgens werd de rust in het “Beatrix” verstoord door Bas Verhappen, die toen op deze wereld kwam stappen. Wij ontvingen het bericht al vroeg van den gelukkigen vader, die heel den dag in de weer was om alles voor en achter elkaar te krijgen. Zoo gaat dat bij dergelijke gelegenheden, zeker in deze tijd. Nu is er bijvoorbeeld op zondag nergens een brikje te huren om naar de kerk te rijden voor de doop. Bart heeft toen Bas maar gedoopt in de St. Bavo aan de Leidschevaart. Na de ceremonie bleef men bij ons een boterham eten, dat wil zeggen: huzarensalade (waarin jammer genoeg iets te sterke olie was verwerkt) en een stevig bordje pap. Het smaakte best, doch leek de kersverse opa minder goed te bekomen. Hij ging tenminste al vroeg naar bed en nog voor middernacht moest hij overgeven. Hij geeft driemaal meer terug dan hij ontving. Kan hij de weelde van het opa-zijn niet verdragen? Morgen blijft vader zeker nog in bed en zoo krijgt moeder toch weer gelijk, want zij beweerde reeds dat men bij gordelroos onder de wol moet blijven. 22 tot en met 31 mei Nu op deze wijze de schrijver van dit dagboek uitgeschakeld is, vervalt de “van dag tot dag” vermelding. Wat volgt is een indruk van wat er tijdens mijn ongesteldheid alzoo plaatsvond.
De periode van 22 mei tot 1 juni kenmerkt zich door veel regen en een weldaad aan levensmiddelen. Onder toezicht van de geallieerde legers wordt van alles aangevoerd. Nu niet meer uit de lucht, maar per trein uit Rotterdam en per auto uit de overige delen van het land. Vleesch, beschuit, vet, suiker, chocolade, visch, etc. Het kan haast niet op. Enkele lekkernijen ontvingen wij nog eenmaal gratis namens het Roode Kruis. Daarna ging het weer op bonnen en via de portemonnee. Het laatst is niet zoo‟n groot bezwaar, want de prijzen zij zeer laag. Beschuit twintig cent per pond, chocolade tien cent per tablet en de kwaliteit is overheerlijk en fijn. En zoo oververvloedig! Dat waren wij zelfs voor de oorlog niet gewend. Beschuit wordt verstrekt in plaats van brood. Brood is er nog steeds niet. Wekelijks wordt een bon voor de beschuit aangewezen, waarop per hoofd circa een kilo wordt verstrekt. Met heele blikken komt deze lekkernij de huizen binnen. Vleesch in blik wordt in diverse samenstellingen gedistribueerd; als bacon, lunchworst of hachee. Er wordt gesmuld. Ook versch en gedroogd vleesch wisselen het menu af. De gewoonte om eenmaal per week de bonnen bekend te maken, heeft men laten varen. Dit gaf thans te veel moeilijkheden omdat klanten vaak komen vragen om spullen die de winkelier nog niet heeft ontvangen. Nu wordt de bon niet bekend gemaakt alvorens alle winkels het artikel in huis hebben. Voor de huismoeders is het nu elke dag opletten wat er te koop is en … in de rij staan. De hongerperiode is spoediger geëindigd, dan wij verwacht hadden. De organisatie is af. Bijna alle vrachtauto‟s rijden weer op benzine of worden ervoor omgebouwd. Om het tijdrovende transport via tankschepen te voorkomen, heeft men pijpleidingen vanuit Engeland onder het Kanaal naar Frankrijk gelegd en vandaar naar andere oorden waar benzine noodig is. Duizenden liters vloeien onafgebroken aan en zorgen ervoor dat alles op zijn snelst weer wordt aangevuld. Het heeft voorheen wel eens geleken alsof onze bevrijders niets uitvoerden en erg de lijn trokken, thans beseffen wij dat alles niet vanzelf gaat en zeker niet voor bevrijders. Kees heeft het geschoten met zijn “service” voor Canadeesche militairen. Zijn werk valt hen zeer in de smaak en hun cigaretten smaken Kees best. Hij heeft er al honderden weten te bemachtigen en doet daar zo nu en dan anderen ook een pleziertje mee. Op 20 mei kregen wij weer een ton hout voor het atelier binnen. Moeder mag Jan in het ziekenhuis gaan bezoeken, doch geen trappen lopen. De broeders zullen haar op een stoel naar boven dragen, maar dat ging niet door. Aan de arm van een broeder ging ze langzaam de trap op. Jan was reuze blij, eindelijk heeft hij moeder weer eens gesproken. 31 mei Groot concert in de kerk ten bate van het volksherstel. De beste solisten traden voor het eerst na de oorlog weer op. Tijdens de oorlog hadden zij geweigerd zich voor de cultuurkamer te melden. Terug naar de website.
