Gemeenschapskrant Almere Jaargang 10, nummer 3 5 juli 2009
….deze drie….
De Parel
B. Sikkema
I
n De Stroom van mei 2009 staat een artikel, een overdenking, van br. J.H. Winkelman. Hij schrijft over onttovering en bedoelt daarmee dat door rationele, wetenschappelijke ontwikkelingen nogal wat onverklaarbare elementen uit het religieuze leven zijn verdwenen. Daardoor is iets ‘sacraals’, iets verhevens, uit dit leven weggevallen en de schrijver waarschuwt voor een ‘totale desacralisering’ van het Apostolische Werk.
De uitdrukking ‘Entzauberung’ werd geïntroduceerd door de Duitse socioloog Max Weber. Blijkbaar waren Duitsers erg goed in het verzinnen van dit soort termen, want de theoloog Rudolf Bultmann, die net als Weber in de 20e eeuw leefde, vond dat het Nieuwe Testament moest worden ‘entmythologisiert’ en dat begrippen als de maagdelijke geboorte, de opstanding en de hemelvaart niet meer in het christelijke gedachtegoed pasten. Eigenlijk is dit een opvallende ontwikkeling. Alle Oudgriekse goden en godinnen werden ooit, samen met de goden van b.v. Egypte, India en de Germanen in de mythologie ondergebracht. Alleen met de God van de Joodschristelijke religie, van wie de suprematie in de tijd van de koninkrijken Israël en Juda moeizaam was afgedwongen door alle andere locale goden in de hoek te zetten, gebeurde dat niet. Een zaak van ongelijke behandeling, zou je kunnen zeggen, en volgens de wet mag dat niet. Onlangs las ik een Pagina:
boekje dat als titel heeft ‘De persoonlijke God’. Een bundeling gesprekken over zeven stellingen, die de journalist Peter Steenhuis gedurende een periode van ongeveer anderhalf jaar had met ruim dertig mensen, voor het merendeel theologen. [Om het voor iedereen een beetje duidelijk te maken: zoals een kosmoloog iemand is die veel kennis heeft over de kosmos, het heelal, is een socioloog iemand, die studie maakt van de societas, de samenleving, en zo zou je kunnen zeggen dat een theoloog iemand is, die veel verstand heeft van theos, van God.] Het was voor mij min of meer een onthutsend boek. Ik had de interviews, die een paar jaar geleden in het dagblad Trouw werden gepubliceerd, niet gelezen. Dan zou het me met tussenpozen van ongeveer anderhalve week misschien niet opgevallen zijn, maar als je ze allemaal bij elkaar leest…. Apostel L. Slok heeft eens gezegd: Er is niets in de geestelijke wereld, waar zo mee gesold wordt als met het begrip ‘God’.
In dit nummer: 1 - ….deze drie…. 2 - 6 juni, de uitgaansdag van de jeugd 4 - Als je kind anders is…….. 5 - Dagje uit naar Urk - Spreuk 6 - Op bezoek bij de familie Mellema - Heeft u het al gehoord? 7 - Waar zijn we mee bezig? En dan met name br. Vorenhout 8 - Groepsfoto uitgaansdag 2009 - Nieuwe adressen - Colofon
Zonder twijfel hebben de geïnterviewden allemaal oprecht hun mening gegeven, maar steeds valt op hoeveel moeite het kost om die mening onder woorden te brengen in die zin dat het vaak niet duidelijk wordt wat ze precies bedoelen. Soms zijn de opvattingen zelfs tegenovergesteld. Een paar citaten: “In de Bijbel is God een algemene soortnaam.” “Ik heb tientallen persoonlijke goden.” “Ik houd niet van het woord ‘God’, vanwege de onbepaaldheid en de leegte ervan.” God kan wel troosten? “Ja. God, die troost als een vader, als een moeder – dat is het.” Van God kunnen we geen troost verwachten? “Nee. Hij geeft ons wel de mogelijkheid om te overleven.” “Dat God een persoon is ligt vast in de Triniteitsleer.” (leer van drieeenheid, bs) “In de christelijke traditie roepen we de drie-eenheid aan, een draak van een voorstelling.” “Het gebeuren van de kruisiging en de opstanding is het oerdrama van de geschiedenis.” (over ontmythologisering gesproken) Wat moet je als mensen, die er verstand van hebben, je eigenlijk alleen maar in de war brengen? Dan maar niet meer geloven? Misschien is dat een mogelijkheid, maar ik zou het niet kunnen. Ik
denk dat ik zonder geloof niet zou kunnen bestaan. Maar waarin dan? Geloof hoeft niet verheven te zijn. De apostel Paulus, over wie pr. Horstmanshoff onlangs de 11e van Oosbreelezing hield, wordt wel beschouwd als de stichter van het Christendom. Over hem schrijft de -alweer- Duitse filosoof Karl Jaspers dat hij al elke interesse voor de persoon van Jezus van Nazareth had verloren. Het ging toen al niet meer om Jezus, maar om Christus, de tweede persoon van de drie-eenheid. In één van zijn brieven schrijft Paulus over geloof, hoop en liefde. Op zich hebben die begrippen niets met religie te maken, maar misschien vormen ze wel de sleutel. Ergens in ieder mens moet een goede kern zitten. Ook in mensen van wie we dagelijks lezen of horen dat ze de meest ‘onmenselijke’ dingen doen. Onze Apostel spreekt dan van het ‘goddelijke in de mens’. In die goede kern geloof ik. In die goede kern móet ik wel geloven, anders zou ik niet de hoop kunnen hebben, dat het op de planeet waarop ik leef, ooit een keer goed komt. Maar met alleen geloven en hopen bereik ik dat moment niet. Ik moet er ook wat aan dóen. Daar is maar één mogelijkheid voor en dat is lief zijn voor de mensen direct om me heen en niet al te ver bij me vandaan. Mijn mogelijkheden zijn beperkt: voor mensen verder weg moet ik vertrouwen op overlappende netwer-
ken. En dan lief zijn niet alleen als aaien en wegmasseren van oneffenheden. Lief zijn houdt ook in dat je het tegen een ander zegt als er iets niet goed is. Lief zijn kan zelfs boos zijn op iemand betekenen. Met opzet gebruikt ik niet het woord liefde, want ook om dat woord zweeft een fluïdum, dat afstand schept, dat het woord een sacraal karakter geeft. Het meest duidelijk spreekt dat uit een versregel van de dichter Adriaan Roland Holst, die ik iets gewijzigd citeer: Laten we lief zijn voor elkander, kind, en nooit het trotse, hoge woord van liefde spreken…. Met andere woorden:
laten we doen en er wat minder over praten. ■
6 juni, de uitgaansdag van de jeugd. H.L. Heerink-v.d. Puijl
D
eze feestvolle dag begon al bij het ontvangen van de uitnodiging. Daar was dit jaar wederom veel werk van gemaakt en het verklapte ons al dat deze dag in het teken zou staan van het jaar -thema: “Kinderen van het Heelal”. Een ieder bepakt en gezakt met slaapzakken en luchtbedden, lunchpakket en schone kleren was bij aankomst van het gebouw al onder een slinger van planeten door gelopen om vervolgens in een soort ruimtemuseum te ko-
men. Een creatieve geest had de koepel in de hal omgetoverd tot miniplanetarium voorzien van een schitterende sterrenkijker en overal lagen zakjes met astronautjes erop bij voorwerpen die met het startspel te maken hadden. Het gezellige gemurmel van de vele uitzwaaiende ouders en belangstellende ooms en tantes zorgde voor een bruisende sfeer.. er stond iets leuks te gebeuren vandaag. In de zaal wenste onze Herder iedereen een heerlijke dag toe en Pagina: 2
hij memoreerde ons nog even dat we deze dag van de Apostel cadeau kregen. Een waar feestje. Het startspel van familie Brondijk kon beginnen. Zij hadden zich weer flink uitgeleefd voor dit niet onbelangrijke deel van de dag. Velen van u zullen nog startspelletjes van vroeger herinneren wellicht… voor sommigen onder ons zelfs het
spannendste deel van de dag; stel je voor dat je het antwoord niet weet en de chauffeur zonder jou ervandoor rijdt… De kinderen leken er in ieder geval weinig last van te hebben. Ze moesten om beurten in de telescoop in de hal kijken en Br. Brondijk bediende de kijker. Wonderwel kregen alle kids daar een totaal ander beeld te zien met de opdracht om in de hal een plek te zoeken waar ze dit beeld terugvonden. Daar stond ook een oom of tante bij met autosleutels en de rest van het reisgezelschap voor die dag. Het feest kon beginnen. De een na de ander speculeerde over waar de reis naar toe zou gaan. Misschien wel naar het Space Expo of naar een ruimteschipmuseum. Niets was minder waar. We gingen gewoon naar het bos. Nou ja, in zekere zin ook een mooi stukje van ons heelal. En niet geheel onverwacht kwamen er nog een heleboel kinderen uit andere gemeenschappen naar dit zelfde stukje gras om daar met ons samen in een groot spel terecht te komen. De één kwam wat eerder aan dan de ander, dus in de tussentijd werd er zo half gezamenlijk gegeten en half wat tegen een bal aangeschopt. De verschillende culturen van de diverse gemeenschappen werd goed zichtbaar. Heerlijk voer voor een psycholoog die veel weet over groepsdynamiek. Onze Herder wist in ieder geval al snel elk kind op te snorren om ze vervolgens te voorzien van een plakker met een letter. Er werd nog wat onderling geruild van letters en zo kwamen
de kinderen die heel bedacht uit elkaar gehouden werden toch nog “gezelli” bij elkaar in het groepje . Heerlijk in het zonnetje werd tijdens deze gezellige lunch een gigantische steiger opgezet. Er werd gesuggereerd dat dit voor een spelletje zou zijn en menigeen zal zich hebben afgevraagd waar het ehbo team zich gevestigd had voor die dag. Maar gelukkig, wij werden toegesproken vanaf de steiger via een megafoon. Een olijke broeder kondigde aan dat alle kinderen met dezelfde letter op hun trui bij elkaar in een groepje hoorde en bij het spelletje met dezelfde letter moesten starten. De organisatie verliep vlekkeloos en geen kind was verdwaald. De spelletjes waren leuk en soms erg lachwekkend. Heeft u ooit kinderen gezien die kangoeroes nadeden, meisjes met wc-papier omgetoverd zien worden tot levende mummies of een oudste een kind aan een boom zien vastbinden? Gelukkig hebben we de foto’s
nog. Er viel veel te lachen. Aan het eind van de 10 spelletjes die we deden, had ieder groepje van zijn verdiende letters een landennaam gemaakt. Deze werden hardop voorgelezen door de olijke broeder die bij elk groepje kwam kijken en de gezamenlijke uitkomst van alle woorden was “Alle antwoorden zijn goed”. Zo werd iedereen winnaar en was de tijd gekomen voor het jaarlijkse ijsje. De resterende tijd werd opgemaakt in de bellenblaashoek, met voetbal en knotshockey. Er was live muziek vanuit Amstelveen en de sfeer was optimaal. Een aantal gemeenschappen bleef in het bos achter voor een heerlijk ruikende barbecue en er waren enkelen onder ons die overwogen nu onmiddellijk over te stappen naar een andere gemeenschap bij het ruiken van al dit lekkers. Toch verliet de complete Almeerse delegatie weer het gras om zich te laten verrassen in ons gebouw door degenen die de knutselruimte omgetoverd hadden tot een gezellig restaurant. Na een heerlijk maaltje hielpen alle kinderen mee met opruimen en leek het feest ten einde. Niets was echter minder waar. Het restaurant werd in een mum van tijd omgetoverd tot een kinderdisco en een groepje dansliefhebbers danste het dak van de knutselruimte er bijna af. Wat een vrolijk gezicht, al die blije kinderen die plezier maken Met elkaar. Aan het eind van de avond stond de kinderen nog een verrassing te wachten. Ze werden opgeroepen
Pagina: 3
om de chauffeurs weer op te zoeken en werden een half uur daarna in Utrecht weer afgeleverd bij Museum/Sterrenwacht de Sonnenborgh. Nadat er een groepsfoto geschoten was (zie achterzijde van deze Parel), werden ze daar verwelkomd door twee medewerkers van de Sonnenborgh. De
maan. Ook werd duidelijk gemaakt hoe kraters ontstaan. Na deze uitleg werd aangekondigd dat de kinderen nu zelf kraters zouden gaan maken. Iemand vroeg zich af of we die dan wel mee naar huis konden nemen.. Goeie vraag, maar helaas bleken de kraters in een bak met meel en cacao gemaakt te worden. De kinderen bleven ver na bedtijd toch geboeid. Dat was prachtig om te zien. Deze groep sloot het college af met het namaken van de sterrenbeelden uit het verhaal van Andromeda en Perseus. De andere groep heeft allerlei proefjes en experimenten gedaan.
groep werd in tweeën gesplitst en het ene groepje kreeg in een oud collegezaaltje een boeiend college over de maan en het eerste en laatste kwartier. Als u wilt weten hoe dat nu precies zit, kunt u het de kinderen gerust vragen. Ze weten er nu een ezelsbruggetje voor om te onthouden hoe het allemaal zit met die volle en wassende
zien vallen tijdens de dienst op de dag na deze uitgaansdag. Tot slot mocht iedereen door een prachtige telescoop kijken en kwam de uitgaansdag tot een mooi eind. Althans….
Op zondagochtend bleek dat de dag voor sommigen iets later eindigde door het logeren in het gebouw. Volgens oudste Barendregt waren de kinderen natuurlijk netjes gaan slapen en hebben de tantes nog uren liggen keten.. Maar ach, we blijven toch allemaal kinderen nietwaar…. van het Heelal! ■
Een van de resultaten hiervan heeft u van het balkon kunnen
(foto’s van zr. H. Heerink-vd Puijl, zr. B. vd Linden, br. v Schaik, br. C. Koelewijn)
Als je kind anders is……………….. S. Koelewijn
I
eder kind is anders………………… ieder mens is anders! En dat is maar gelukkig ook. In mijn klas zingen we daar een lied van: Iedereen is anders Niemand is als jij Iedereen is anders Jij bent jou en ik ben mij God heeft ieder mens geschapen Bijzonder en heel speciaal Met een uniek karakter En zo verschillen wij allemaal!! Dat lied zingen wij vaak om aan te geven dat het goed is dat wij niet allemaal hetzelfde zijn. Wij willen kinderen graag laten voelen dat je goed bent zòals je bent. Met je leuke en je minder leuke eigenschappen. Want die hebben wij ook allemaal, al zien we dat niet altijd bij onszelf
Maar wat nou als je kind écht anders is dan ‘gewone’ kinderen? Als jouw kind zich niet gedraagt zoals wij verwachten en vinden dat zij zich ‘horen’ te gedragen? Wij hebben als volwassenen een verwachtingspatroon en ‘vinden’ dat kinderen op een bepaald moment moeten kunnen luisteren en/of stilzitten wanneer dat van ze verwacht wordt. En als dat kind dat nou niet kan? Als er zoveel in dat koppie omgaat waar wij helemaal geen weet van hebben? En dus niet begrijpen? Als je geluk hebt kan dat kind aan je uitleggen wat hij voelt of doormaakt (dan moet er wel eerst vertrouwen zijn..)maar soms weet hij of zij zelf niet wat er met hem is. Ik ken kinderen die zeggen dat het zo druk is in hun hoofd en dat ze Pagina: 4
het wel graag goed wíllen doen maar het lukt ze gewoon niet. Aandoenlijk……………. Komt dit nu zoveel meer voor dan vroeger? Jaren geleden hadden wij nog nooit gehoord van ADHD, ADD, Asperger, Autisme, hoogbegaafdheid enz. enz. Maar ze waren er zeker wel. Net zoals er ziektes zijn waar we nog nooit van gehoord hadden. Kinderen waren misschien ziekelijk en gingen vroeg dood, terwijl we nu zouden weten dat ze een bepaalde allergie hadden en met een aangepast dieet gezond en sterk en misschien wel honderd hadden
kunnen worden. Zo waren er ook kinderen die we nu herkennen als autistisch, hoogbegaafd of leidend aan ADHD. Ze waren toen gewoon vreemd, onaangepast, klapten uit de school en eindigden als ze weinig geluk hadden heel erg eenzaam, soms in een inrichting of dakloos. Nu kunnen we misschien dezelfde kinderen coachen zodat ze een gelukkige jeugd hebben en ons met hun talent kunnen zegenen wanneer ze volwassen zijn. En zo zijn er ook kinderen met autistische aanleg die vroeger onbegrepen bleven en in eenzaamheid wegkwijnden, die nu begeleid worden zodat zij zelf en de mensen om hen heen om leren
gaan met hun aanleg. Zij kunnen dan ooit in passende functies juist door hun ‘anders zijn’ een zegen zijn voor hun omgeving. Of kinderen die ‘extra anders’ zijn toch nog zo goed hun draai in het leven vinden, hangt heel sterk af van de mensen in hun omgeving: hun ouders, broertjes en zusjes, de school en in ons geval natuurlijk de gemeenschap. Die mensen moeten extra begrip opbrengen en extra moeite willen doen om te leren hoe ze met deze kinderen om moeten gaan. Voor die ouders is dat misschien nog wel vanzelfsprekend: ze verdiepen zich in de medische of psychische achtergrond, denken aan medicatie, houden zich aan een dieet en richten eventueel hun huis anders in. Sommigen zeggen hun baan op of verhuizen naar een plaats waar hun kinderen gelukkiger zouden kunnen worden. Voor de omgeving is die extra moeite niet altijd even vanzelfsprekend – en zelfs op school kan dat mis gaan. Bij kinderen die uitzon-
derlijk broze botten blijken te hebben is soms al te vaak met een verdacht oog naar de vader gekeken. Bij kinderen met ADHD of met aandoeningen uit het autistisch spectrum wordt soms toch nog gedacht dat ouders te los of te strak zijn bij het opvoeden. En bij kinderen met een bepaalde allergie of fobie wordt nog te vaak gedacht dat het toch allemaal zo’n vaart niet zal lopen… Misschien is het goed om het contact met elkaar te zoeken als we vragen hebben. Als we iets niet begrijpen kunnen we toch naar elkaar toegaan? Dat is altijd beter dan voortijdig conclusies trekken. Laten wij proberen iedereen in zijn eigen waarde te zien. Ook als dit anders is dan wij denken en verwachten. In onze gemeenschap is ook ieder mens en ieder kind uniek in zijn eigenheid. Zullen wij ook zo naar elkaar kijken? Dan is er voor iedereen een veilige en warme plaats in onze gemeenschap Almere. ■
Dagje uit naar Urk K.E. Schillert
H
et wordt langzamerhand een goede traditie om jaarlijks samen een dagje uit te gaan. Dit jaar wordt het Urk. Vroeger een eiland maar tijdens de drooglegging van de N.O. polder verbonden met het vasteland. De datum is gepland op donderdag 27 augustus a.s. Er is weer een gevarieerd arrangement (zie flyer in de hal). De kosten voor deze dag zijn € 26.00 per persoon. Het parkeren is gratis. U kunt zich, onder betaling, hiervoor opgeven bij zr.Doorenspleet of br. Schillert. ■
Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, en de grootste daarvan is de liefde. Paulus van Tarsen Pagina: 5
Op bezoek bij de familie Mellema D. Meier
B
r. Sikkema, u allen wel bekend, vroeg mij om een interview met de familie Mellema te arrangeren. Nu is dat erg leuk om te doen en je komt wat meer te weten van elkaar. Niet om het dorpsnieuws maar gewoon gezellig met elkaar te praten over van alles en nog wat en zo intussen vertel ik wat van mijzelf en dat doen zij ook. Al met al zijn deze interviews meestal zeer gezellig en vliegt de tijd. We, ja mijn vrouw was ook mee, werden hartelijk verwelkomd door zuster Mellema. Broeder Mellema was binnen met de koffie bezig. Leuke en warme ontvangst. Het is altijd zo bijzonder dat, als je bij de zusters en broeders komt, je
meteen de vriendschap en warmte voelt. De grondtoon is meteen goed. Br Mellema heeft jaren gevaren op de grote vaart, vooral in de Caribbean en Golf van Mexico. Nu was ik een tijdje voor de KLM op Curaçao gestationeerd dus hadden we raakvlakken. We hadden elkaar veel te vertellen. Br. Mellema werd later fysiotherapeut. Hij raakte geïnteresseerd in deze tak van paramedische zorg door een goede vriend. Na de opleiding en stage etc. werd hij zelfstandig fysiotherapeut en had een praktijk in Bunschoten/Spakenburg. Zr. Mellema heeft gewerkt als verpleegkundige. De familie Mellema woonde in Hilversum en volgde in de gemeenschap Hilversum 1.
Na de pensionering van br. Mellema zijn zij verhuisd naar Almere en nog twee jaar blijven volgen in Hilversum. Uiteindelijk ging toch de afstand een rol spelen en hebben zij een plaatsje gevraagd en gekregen in de gemeenschap Almere. Al met al was het echt gezellig zo met elkaar ongedwongen van gedachten te wisselen. Ook kwamen nog even de Apostolische ervaringen aan het woord, dat kon niet uitblijven. Je voelt je echt broeder en zuster van elkaar en dat voelt goed. Het mooie van onze gemeenschap is dat we uit het hele land afkomstig zijn en ons in deze gemeenschap thuis voelen. We hebben geen last van ‘’oud roest’’ en ieder doet op zijn manier mee. Het is geweldig om in deze gemeenschap je plaats te mogen innemen. Zuster Mellema is op de zusterkring en broeder Mellema op mannenkoor en zangkoor en………….zij hebben het erg naar hun zin en voelen zich thuis. Na een heerlijk glas wijn werd het weer tijd om op te stappen. Waar bleef de tijd? Immers gezelligheid kent geen tijd zo luidt een al oud gezegde en zo is het ook. Na een hartelijk afscheid gingen we weer terug naar ons paleisje in Lelystad. Dankbaar dat we dit mooie werk, Het Apostolisch Genootschap, kennen en er deel van uit mogen maken. ■
Heeft u het al gehoord B. v.d. Linden
• • • • • • • •
Dat de schoonmaakkring 5 juli a.s. ook een dagje uit gaat? Dat wordt overwogen een nevendienst op de camping te houden? Dat br. Meier de externe communicatie gaat verzorgen? Dat onze Herder niet meer mag voetballen van oudste Barendregt? Dat tijdens het jeugdappel Stefanie, José, Larissa, Mirthe, Chantal en Peter meezongen in het jeugdkoor? Dat Ryanne dat ook zou doen, maar op het laatste moment door een roosterwijziging moest werken? Dat Olav cornet speelde in het orkest? Dat de gedrukte exemplaren van ‘de Parel’ nu ‘extern’ worden afgedrukt? Pagina: 6
Waar zijn we mee bezig? En dan met name br. Vorenhout B. v.d. Linden
V
an origine is hij timmerman, historisch gezien was dat een goed begin. Maar br Willem Vorenhout besloot verder te leren en na op de MTS tot bouwkundige en wegen waterbouwkundige te zijn opgeleid en in militaire dienst te zijn geweest, begon hij in 1990 als bouwkundig tekenaar bij een bedrijf dat aluminium gevels produceerde en verwerkte. Doordat het bedrijf waar hij werkte failliet ging moest hij op zoek naar iets anders. Via een uitzendbaan en het arbeidsbureau kwam hij in de aannemerij terecht. In 1994 begon hij als calculator bij een aannemingsmaatschappij in grond-, weg- en waterbouw in Eemnes. Dat bedrijf heeft als specialiteit de gecertificeerde aanleg van bodembeschermende voorzieningen, b.v. bij benzinestations. Tot de opdrachtgevers behoren dan ook enkele grote oliemaatschappijen. Alle werkzaamheden worden uitgevoerd volgens de bepalingen van de ISO 9001 en de VCA, een veiligheidsbeheerssysteem. In 1998 kwam daar de functie vrij van KAM -coördinator en dat is br Vorenhout toen geworden. KAM staat voor Kwaliteit, Arbo en Milieu. De taak van br Vorenhout is o.a. om te controleren “in het veld” of werkzaamheden volgens de wet- en regelgeving worden uitgevoerd. Zo reist hij veel door het land om bouwprojecten te bezoeken, zoals dat rond benzinestation “de Lucht” bij Zaltbommel. Ook door opdrachtgevers georganiseerde veiligheidsdagen in binnen- en buitenland moeten bezocht. Daar moet hij dan regelmatig vroeg de deur voor uit. En deze tijd op een ander moment compenseren is er niet echt bij. De aannemingsmaatschappij maakt deel uit van een bedrijven-
groep die o.a. milieutechniek, bouw en groenvoorziening in hun pakket hebben en ook weer eigen certificaten hebben. Ook daaraan draagt br Vorenhout een steentje bij in het onderhouden ervan. Studie Na eind negentiger jaren beroepsmatig een studie veiligheidskunde gedaan te hebben, is hij nu bezig met een studie kwaliteitsmanagement. De eerste twee modules zijn met goed gevolg afgesloten. Voor de derde en laatste module, die uiteraard de lastigste is, moet hij een business-case (projectplan) schrijven dat binnen het bedrijf gebruikt kan worden. Om niet in een burnout-situatie terecht te komen, zoals enige jaren terug dreigde te gebeuren, is het nodig de werktijd enigszins binnen het redelijke te houden. Gelukkig krijgt hij veel ondersteuning vanuit het bedrijf, ook bij de studie, als hij daarom vraagt. Naast zijn gezin, drukke baan en zijn studie, is br Vorenhout middelpunt onderhoud en beheer (MOG) van ons gebouw. Dit brengt veel contacten met zich mee, zowel met broeders en zusters (bijvoorbeeld van het Dienstencentrum) als met externe onderhoudsbedrijven. Hulpen Gelukkig hoeft hij het niet alleen te doen. Br Vorenhout is heel blij met alle hulp die hij daarbij krijgt. Toen er op 9 mei een landelijke samenkomst was voor alle middelpunten onderhoud en beheer gebouw, was hij op vakantie. Gelukkig waren br Lipsius en br Boomhouwer bereid naar die samenkomst te gaan. Zij hadden het geluk dat onze Apostel er deels zelf bij aanwezig was. Ook bleek bij die samenkomst weer eens dat onze Apostel steeds op zoek is naar mogelijkheden om het onderhoud en beheer zo duurzaam mogelijk aan te pakken. Zo is er een nieuw contract met een andePagina: 7
re energieleverancier gesloten om kosten te besparen en is er een aanvang gemaakt met het plaatsen van zonnepanelen op verschillende van onze gebouwen. Via internet is een applicatie beschikbaar gekomen om maandelijks de meterstanden in op te slaan en aan de hand daarvan middels landelijke gemiddelden en grafieken te sturen op ons energieverbruik. Met de projectleiders van het Dienstencentrum is afgesproken, de jaarlijkse inventarisaties naar mogelijke gebreken en wensen op het gebied van onderhoud en beheer, zoveel mogelijk via e-mail af te handelen. Dit scheelt op jaarbasis veel papier en vele tientallen kilometers rijden en dat draagt dan weer bij aan een beter milieu. Van al onze gebouwen zijn alle relevante documenten zoals bouwtekeningen, gebruiksvergunningen en verslagen gedigitaliseerd zodat ze via internet toegankelijk zijn. Maar laten we ook onze “eigen” activiteiten die een bijdrage leveren aan het onderhoud en het beheer van ons gebouw niet vergeten. Heel veel broeders en zusters zijn daar mee bezig: schoonmaakkring, tuinonderhoud, glasbewassing, kring van ontvangst en ga zo maar door. Zo is er, sinds br Vorenhout deze taak van br Van Essen overnam, heel wat veranderd. De Arbozaken die in 2005 ook voor “organisaties” als de onze actueel werden, maakten enige aanpassingen noodzakelijk. Per gebouw werd een risico-inventarisatie gemaakt en een noodplan werd noodzakelijk. Voor Almere bestond al een noodplan, dit kunt u op het Almere-deel op de website van het Apostolisch Genootschap nalezen. Op dat gebied valt dus nog heel wat te doen en wellicht kunnen we eerdaags verwachten dat we ineens het gebouw moeten verlaten om te controleren of het noodplan (nog) werkt.
een echte oliekachel en de ’s morgens meegebrachte koffie. Na een uurtje gepraat te hebben en een kaartje met zijn naam aan de gekozen boom te hebben gehangen, ging hij weer huiswaarts. De week daarna werd de boom zaterdag’s morgens heel vroeg in het gebouw afgeleverd en wilde de heer Puik eerst het gebouw nog bekijken (prachtig!) voor hij weer verder ging. Dat leuke contact zal br Vorenhout nu gaan missen. Ook onze herder had liever
een echte boom, omdat hij dat mooier vindt. Maar de prijs van een echte boom wordt zo hoog, dat de eenmalige aanschaf van een (tien jaar gegarandeerde) kunstboom economisch verstandiger is. Feest Vorig jaar heeft de jeugd van de confirmantenkring samen de kerstboom opgetuigd. Br. Vorenhout vond dat heel leuk en gezellig en hij hoopt dan ook dat de jeugd dit jaar weer van de partij is. ■
Uitgaansdag 2009
Kerstboom Een verandering die br Vorenhout aan het hart gaat is het feit dat komende kerst een kunstkerstboom aangeschaft zal worden in plaats van een natuurlijke boom. Door omstandigheden bestelde hij vorig jaar zelf een boom bij onze hofleverancier op dat gebied, de heer Puik in Laren. Het was een boom die hij zelf in de aanplant mocht uitkiezen. De leverantie werd daarna besproken in een “pipowagen” waar de eigenaar hem liet delen in de warmte van
Foto: br. A. van Schaik
De Parel
Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 5 x per kalenderjaar
Nieuwe adressen: Zr. M. de Mooij-Nijenhuis, Fellinilaan 182, 1325 SH Almere Zr. Chantal A. Matser, Walvisplein 94C, 1317 JZ Almere Pr. E.S.I. Veenema en J. Epskamp, Holbeinstraat 8, 1328 TX Almere
Redactiesecretariaat:
Linden, B. van der Max Takstraat 60 1325 NJ Almere
[email protected]
Redactie
Heerink - van der Puijl, H.L. Koelewijn, C. Koelewijn, S. Linden, B. van der Meier, D.A.J.T. Sikkema, B.
Een gratis digitaal abonnement op ‘de Parel’
Stuur een mailtje naar:
[email protected] Voor meer info: www.apgen.nl (intranet - Almere). Voor inhoudelijke info kunt u terecht bij het redactiesecretariaat.
Drukwerk Prinsenberg, S.
Vormgeving + digitale verzending Koelewijn, C.
Eindredactie
Schaik, A.R.T. van
Pagina: 8
