De eerste negentig minuten zijn het belangrijkst (Sir Bobby Robson) Auteursrechten: MLi MLi is a trade mark of The Ribbon Company

De eerste negentig minuten zijn het belangrijkst (Sir Bobby Robson)

Auteursrechten: MLi ™ MLi ™ is a trade mark of The Ribbon Company

R.V.V. Schiebroek ’94 3 6e Klasse VA Seizoen 2003-2004

Aad Hoogland

Rene vd Gaauw

Jan Lubbe

Cor Pijnenburg Martin vd Lindt Leo Boer

Rien de Klerk

Ger Henkelman

Henk v Oost

Gio Ostolani

Frank Lunsingh Gerhard Snaathorst Alex Katz

Robert Verduijn

Wim Haring

Michel vd Ven

Onno Sonbeek

Fer v Dijk

Blz 1


INHOUDSOPGAVE INFO SEIZOEN 2003-2004, 6E KLASSE VA ............................................................................................ 3

1.

1.1 1.2

SELECTIE SCHIEBROEK 94 ‘3 .................................................................................................................. 3 DEELNEMERS COMPETITIE ...................................................................................................................... 5

SEIZOEN 2003-2004 (PART ONE) ............................................................................................................ 6

2.

2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 2.9

ZESTIENHOVEN 5 – SCHIEBROEK ’94 3: 1-2 ........................................................................................... 6 SCHIEBROEK '94 3 – ZWAMMERDAM 4: 5- 1........................................................................................... 8 LYRA 8 – SCHIEBROEK ’94 3: 2-6....................................................................................................... 10 SCHIEBROEK ’94 – RIJNSBURGSE BOYS 11: 1-2 ................................................................................... 11 DUINOORD/JAGERS 4 – SCHIEBROEK’94 3: 1-3 ................................................................................... 13 SCHIEBROEK ’94 3 – VOORSCHOTEN ’97 7: 3-1 ................................................................................... 15 JAC 7 - SCHIEBROEK ’94 3: 2-2 ........................................................................................................... 16 SCHIEBROEK ’94 3 – HAAGSE HOUT 3: 2-1 .......................................................................................... 17 SCHIEBROEK ‘94 3 – ZESTIENHOVEN 5: 1 - 2 ....................................................................................... 18

SEIZOEN 2003-2004 (PART TWO)......................................................................................................... 20

3.

3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 3.8 3.9 3.10 3.11 3.12

RIJNSBURGSE BOYS 11 - SCHIEBROEK ’94 3: 3-0 ................................................................................. 20 HAAGSE HOUT 3 – SCHIEBROEK ’94 3: 3-1 ........................................................................................ 22 VOORSCHOTEN ’97 7 – SCHIEBROEK ’94 3: 2 - 5 ................................................................................. 24 SCHIEBROEK ‘94 3 – STOMPWIJK 1: 1 - 4 ............................................................................................. 26 BE FAIR 6 - SCHIEBROEK '94 3: 1 – 3 ................................................................................................... 27 SCHIEBROEK ’94 3 – JAC 7: 0 - 3 ....................................................................................................... 29 SCHIEBROEK ’94 3 – BE FAIR 6: 0-2..................................................................................................... 30 SV ’S GRAVEZANDE 5 - SCHIEBROEK ‘94 3: 3 – 1................................................................................ 31 ZWAMMERDAM 4 – SCHIEBROEK ’94 3: 5 - 3....................................................................................... 32 SCHIEBROEK ’94 3 – LYRA 8: 7 – 3...................................................................................................... 33 SCHIEBROEK ‘ 94 3 – DUINOORD /JAGERS 4: 4 - 1 ............................................................................... 34 STOMPWIJK 1 – SCHIEBROEK 94 3: 3-5 ................................................................................................ 35

4.

EINDSTAND SEIZOEN 2003-2004 / AFD. ROTTERDAM, RES. 6E KLASSE VA ........................... 36

5.

GESPEELDE WEDSTRIJDEN PER PERSOON................................................................................... 37

6.

DE DOELPUNTENMAKERS .................................................................................................................. 38

7.

SEIZOENSOVERZICHT.......................................................................................................................... 39

8.

BEKER ........................................................................................................................................................ 40 8.1 8.2 8.3 8.4

SCHIEBROEK ’94 3 – BARENDRECHT 11: 3-2........................................................................................ 40 ZUIDERPARK 3 – SCHIEBROEK ’94 3: 3-4 ............................................................................................. 41 SCHIEBROEK ’94 3 – IJ.V.V DE ZWERVERS 5: 4-2 ............................................................................... 42 EXCELSIOR PERNIS 7 - SCHIEBROEK ’94 3: 5-1 .................................................................................... 43

SPONSORTOURNOOI 20 MEI 2004: DERDE PLAATS ..................................................................... 44

9.

9.1 9.2

DE SPONSORSTERREN ........................................................................................................................... 44 TWEE SPECIALE SPONSORSTERREN ....................................................................................................... 45

10.

MEGASTERRENDAG 5 JUNI 2004 ................................................................................................... 46

11.

SPARTA KUTNÁ HORA - SCHIEBROEK ’94 3: 3-2 ...................................................................... 48

12.

MARADONA: WONDERTRAINER BIJ SCHIEBROEK ’94 3 ..................................................... 51

Blz 2


Staand v.l.n.r: Aad Klaris, Aad Hoogland, Jan Lubbe, Gerhard Snaathorst, René v.d. Gaauw, Martin v.d. Lindt, Alex Katz, Robert Verduijn, Onno Sonbeek, Michel v.d. Ven. Zittend v.l.n.r: Frank Lunsingh, Cor Pijnenburg, Leo Boer, Ger Henkelman, Giovanni Ostolani, Henk v. Oost, Rien de Klerk. Inzet links: Fer v. Dijk. Inzet rechts: Wim Haring

Blz 4


1.2

Deelnemers competitie2

Vereniging/Elftal Be Fair 6 Duinoord/Jagers 4

Sportpark / Straat "Burg. Warnaar” Dreef 1 Isabellaland 249 A

Haagse Hout 3

Vlamenburg 38

JAC 7

Waalsdorperlaan

LYRA 8

“De Zweth” Veilingweg 26 Hazelaarweg 40

Schiebroek ’94 3 ’s-Gravenzande SV

Stompwijk'92 1 Voorschoten'97 7 Zestienhoven 5 Zwammerdam 4

2

“Sportpark Juliana” Koningin Julianaweg 154 “Meerhorst” Klaverblad 13 “Adegeest” Weddeloop 6 Van der Duijn van Maasdamweg 203 Spoorlaan 12

Postcode & plaats 2741 SR WADDINXVEEN 2591 SG 'S-GRAVENHAGE 2591 AS 'S-GRAVENHAGE 2244 BL WASSENAAR 2678 LN DE LIER 3053 PM ROTTERDAM 2691 GH 'S-GRAVENZANDE

Telefoon 0182-615006

2266 JK LEIDSCHENDAM 2253 ST VOORSCHOTEN 3045 PE ROTTERDAM 2471 PA ZWAMMERDAM

071-5801117

070-3474399 070-3851536 070-3242422 0174-513677 010-4222497 0174-413726

071-5614863 010-4225602 0172-613075

Met dank aan René Blz 5


2.

SEIZOEN 2003-2004 (PART ONE)

2.1

Zestienhoven 5 – Schiebroek ’94 3: 1-2 Titel: Schiebroek op karakter langs Zestienhoven Datum: 6 september 2003 Opstelling: Leo, René, Ger, Jan, Robert, Cor, Frank, Gerhard, Alex, Martin, Rien Wissels: Henk Niet gespeeld: Aad, Gio, Michel Verslag: Had Schiebroek zich ter voorbereiding op het nieuwe seizoen ingeschreven voor de beker, valt dit goed doordachte plan paradoxaal genoeg vanwege de droogte helemaal in het water! Gelukkig kon er dankzij de vandaag spoorloze Onno tenminste nog één vriendschappelijke wedstrijd gespeeld worden. Vol overgave hadden de Schiebroekenaren zich in elk geval op de donderdagavond-partijtjes gestort, terwijl Jan zelfs een privé-trainingskamp in Portugal had belegd. Monter, afgetraind en zelfs enigszins gebruind, verscheen de nieuwbakken Abraham dan ook in de kleedkamer. Omdat Aad in Canada een contract als ijshockeykeeper in de wacht probeerde te slepen, besloot Leo zijn plaats in het doel in te nemen. Een besluit dat hier en daar de wenkbrauwen deed fronsen. Feit was evenwel dat het doel in elk geval goed was gevuld. Vol goede moed ging Schiebroek van start en omdat ook Zestienhoven de competitie goed wilde beginnen, ontstond er een aantrekkelijke wedstrijd. Zestienhoven bouwde een licht veldoverwicht op, maar kon aanvankelijk nauwelijks gevaarlijk worden, al moest Leo al snel gestrekt naar de rechterhoek om een Zestienhovens schot te pareren. Schiebroek speelde het tactisch gezien slim en loerde vooral op de counter. De Schiebroekse tegenaanvallen waren zeker niet van gevaar ontbloot, maar helaas werd in de buurt van de zestien steeds de scherpte gemist en/of de vrije man over het hoofd gezien. Halverwege de eerste helft nam de druk van Zestienhoven toe en dreigde de Schiebroekse defensie te bezwijken. Dankzij echter een vederlicht zwevende Leo bleef het Schiebroekse doel vooralsnog een doorboring bespaard. Nadat Leo een aantal malen via de drietiende-secondenregel Zestienhoven bijna in het zadel had geholpen, was het uiteindelijk een slippertje van Robert dat de tegenstander aan een voorsprong hielp (1-0). Niet lang daarna liet Cor, vandaag consequent zeer strak aangespeeld door René, vriend en vijand met een onnavolgbare beweging in verbijstering achter en leverde een streep van een voorzet af. Gerhard werd naar de grond getrokken, hetgeen Martin plots voor een leeg doel zette. Martin Po presteerde het echter om de bal over het doel te werken, wat op zich een fenomenale prestatie mag worden genoemd. Na rust begon Schiebroek met het maken van een elftalfoto. Deze ongebruikelijke actie dreigde Schiebroek fataal te worden omdat tot zeker twintig minuten daarna de Schiebroekenaren nog bleven poseren. Dankzij echter de oplettendheid van vooral Ger, Jan en Leo werd deze standbeeldact niet afgestraft door Zestienhoven. Hierna begon Schiebroek met uitstekende aanvallen steeds dreigender te worden. Inzetten van Alex, Martin, Rien en Frank strandden op de uitstekende Zestienhovense doelman of belandden net naast het doel. Een kleine twintig minuten voor tijd was het dan zo ver: na wat klutswerk kwam de bal via Rien voor de voeten van Gerhard, die kapte en draaide om vervolgens met een schuiver het vijandelijke doel te treffen (1-1). Schiebroek bleef gevaarlijk en een minuut of vijf voor tijd liet Frank, na gekaats en gekluts tussen Rien, Martin en Gerhard, de 1-2 aantekenen. De daaropvolgende protesten over hands en buitenspel werden door de scheids terecht weggewuifd. De laatste minuten was het soms nog even billenknijpen, maar met vereende krachten werd de overwinning uiteindelijk veilig gesteld.

Blz 6


Zo, dit was een zeer verdienstelijke start van de competitie. Zeker ook omdat er toch sprake was van een zekere feestopstelling. Hiermee is maar weer eens aangetoond dat een voorbereiding, goed of slecht, niets zegt over (de start van) de competitie en dat er met de juiste inzet (er is vandaag bijvoorbeeld geen onvertogen woord gevallen!) veel te bereiken valt. Eens kijken of we volgende week tegen Zwammerdam deze lijn kunnen doortrekken. Doelpunten: Gerhard, Frank

Blz 7


2.2

Schiebroek '94 3 – Zwammerdam 4: 5- 1 Titel: Voetbaldrama, diefstal en Abrahamfeest brengen Schiebroek niet uit balans Datum: 13 september 2003 Opstelling: Aad, Michel, Ger, Jan, Gio, Cor, Gerhard, Leo, Alex, Onno, Rien Wissels: Martin, René, Frank, Robert, Henk Niet gespeeld: geen Verslag: Onze vriend Dick Advocaat liet deze week in gezwollen taal weten tegen Tsjechië geheel en al te vertrouwen op de routine. Het resultaat hebben we gezien! Nee, dan Schiebroek. Dat vertrouwt al jaren op de routine van een stuk of vijf Abrahammers en een bejaarde, maar wel aangevuld met het jeugdig elan van een paar veertigers en een enkele dertiger. En nooit wordt de trouwe aanhang teleurgesteld: het amusementsgehalte is uiterst hoog. Ook vandaag stond bij voorbaat vast dat het een onderhoudende wedstrijd zou worden, want maar liefst de gehele selectie was vandaag aanwezig voor de wedstrijd tegen het onbekende Zwammerdam Dit moest natuurlijk op de tegenwoordig gebruikelijke digitale wijze worden vastgelegd. De trouwe lezers weten het al: van een foto maken komt Schiebroek nooit los. Het tempo lag dan ook onder het maaiveld. Omdat de Zwammerdammers met tien man ook geen haast maakten, ontspon zich een voetbalwedstrijd in reumapatiënten-tempo. Nu is dat nog tot daar aan toe, maar er werd ook nog eens geen enkele goede pass gegeven. Desondanks schiep Schiebroek zich nog een aantal kansen, maar geheel in stijl met het vertoonde spel werden deze niet benut. Pas na een minuut of twintig kon Gerhard een corner van Rien ombuigen tot de eerste treffer (1-0). Inmiddels had het voetbaldrama dusdanige proporties aangenomen dat Alex besloot het veld te verlaten. Dit bleek een Gouden Greep. Direct na dit op zich unieke feit wist de invaller voor Alex, Frank, te scoren (2-0) en vlak voor rust kon Rien de bal eenvoudig intikken. Scheids Aad K, invaller voor de geblesseerde Fer (hij probeerde donderdagavond de bal met de buitenkant van de voet te spelen) negeerde de protesten van Zwammerdam vanwege vermeend buitenspel en keurde het doelpunt goed (3-0). Na de rust was Zwammerdam inmiddels tot elf man aangevuld en dit hield tegelijk een waarschuwing in. Vorige week waren de Dammers met tien man op een 3-0 achterstand gezet, maar kwamen met elf man tot 3-3 terug. De aanzet voor een nieuwe stunt van de gasten leek al snel te komen, want na een minuut of vijftien scoorde Zwammerdam tegen (3-1). Hiermee hadden de heren hun kruit wel verschoten, want een onstellend slap en slecht voetballend Schiebroek liep moeiteloos via een fraaie lob van Alex en een schot in de korte hoek van Rien uit naar 5-1. Hiermee is het verhaal van de tweede helft, met als absoluut hoogtepunt een schitterend uitgevoerde passeerbeweging van Ger (een waarlijk technisch hoogstandje) in het eigen strafschop gebied, wel verteld. Zo, ondanks erbarmelijk spel toch een overwinning in de door Alex geschonken nieuwe voetbaltas! Kenmerkt dit niet de Ware Kampioen? Gerhard wilde het iets voorzichtiger stellen en hield het op Winterstop-kampioen. Dat zou kunnen, maar dan moet de winter dit jaar wel erg vroeg invallen. Enfin, tussen alle gebruikelijke ongein door liep Cor, die het vanwege een gekreukeld overhemd toch al niet gemakkelijk had, wat zenuwachtig heen en weer te drentelen. Dit bleek niet geheel onlogisch: zijn camera, die hij in de dug-out had gelegd, bleek gestolen. De dader werd al gauw gezocht in kringen rond Be Fair, dat speciaal voor deze wedstrijd een spion bleek te hebben afgevaardigd. Dit pad werd door de Schiebroekse amateur-rechercheurs al snel verlaten: de spion was net als de andere toeschouwers, die ook naast de dug-out zaten, door de tempoloze vertoning in slaap gesust. Van deze situatie moet dan wel iemand anders van Schiebroek hebben kunnen profiteren. In elk geval moet het allemaal niet veel gekker worden: jatten op je eigen vereniging, gaat toch wel erg ver! In de kantine aangekomen, bleek het allemaal wat rustigjes en stond het geheel min of meer in het Abraham-feest van Leo, Ruud, Martin, Jan en Henk later op de avond. Ook toen bleken alle derdenaBlz 8


ren, die overigens een wat merkwaardig beeld van de Abraham-vierders hebben (zie bijgesloten afdruk van hun verjaardagskaart) present. Alleen Robert liet zich excuseren. Die moest een nieuwe cursus Riet Dekken voor Frank organiseren. Verder viel tijdens het feest op dat de derdenaren wel degelijk kunnen bewegen, zij het dat hier de muziek van Shaky Ground voor nodig is. Maar om die nou elke zaterdagmiddag in te huren, gaat wel erg ver. Rest uw trouwe verslaggever niets meer dan alle aanwezige Schiebroekenaren te bedanken voor de feestelijke en financiële bijdrage.

Doelpunten: Rien (2*), Gerhard, Frank

De Abrahammers op de reservebank (volgens Het Derde)

Blz 9


2.3

LYRA 8 – Schiebroek ’94 3: 2-6 Titel: Schiebroek heeft aan een half uurtje acceptabel voetbal genoeg Datum: 20 september 2003 Opstelling: Aad, René, Ger, Jan, Robert, Cor, Leo, Frank, Alex, Rien, Onno. Wissels: Gerhard, Michel Niet gespeeld: Henk, Martin, Gio Verslag: Op deze zeer zomerse zaterdag had de voorbereiding op onze wekelijkse voetbal-variété-act enkele bijzondere trekjes. Zo werd Leo ’s morgens gesignaleerd bij het ZELF autowassen, tankte Henk, terwijl hij stond te dromen over zijn fantastische koppel (zou hij zichzelf en Marianne hiermee bedoelen?) benzine in plaats van diesel en had Cor zich op vrijdagavond ietwat te veel ingelaten met de een of andere Chateau, hetgeen hem op een paar torentjes in zijn hoofd was komen te staan. Het was nog net geen De Lier-ium. Gelukkig gaf Ger een positieve wending aan het geheel door met de fraaie nieuwe outfit aan te komen, zodat Schiebroek dankzij Ger gewapend met ‘korte mouw’ de strijd met LYRA kon aanbinden Nou ja, strijd is misschien wat veel gezegd. Vanwege de warmte lag het tempo laag en bleek LYRA over te weinig spelers te beschikken om het Schiebroek erg lastig te maken (en dat wil wat zeggen!). Schiebroek kreeg dan ook alle vrijheid om naar hartelust te combineren. Dit werd het eerste kwartier met verve gedaan. Het was dan ook bepaald geen wonder dat Schiebroek na een minuut of twintig met 0-2 voorstond. Eerst schoot Rien een voorzet van Cor schitterend hoog in het doel en vervolgens besloot Cor een fraai optreden met een knappe schuiver. Daarna zakte Schiebroek weg in de diepste dalen en krochten van het amateurvoetbal. Dit gaf LYRA de gelegenheid wat meer initiatief te nemen en de noeste werkers uit de De Lier werden hier uiteindelijk met de aansluitingstreffer voor beloond (1-2). De laatste tien minuten van de eerste helft gaven toch nog een opleving van Schiebroekse kant te zien. Dit resulteerde in een Bep-Bakhuis-goal van Alex na een voorzet van Onno en een intikker van Rien na een Frankie-aanse actie, zodat met 1-4 kon worden gerust. Na rust pikte Schiebroek de draad van het middengedeelte van de eerste helft weer moeiteloos op. Het gemodder was niet om aan te zien. Omdat ook LYRA niet bij machte was iets te tonen dat op voetbal leek, werd het een slaapverwekkend drama. Kennelijk was LYRA door dit alles zo in slaap gesukkeld dat Alex voor het eerst in naar schatting dertig jaar een vrije trap direct het doel in kon laten zeilen (15). Gelukkig werd de wedstrijd besloten met drie hoogtepunten: een prachtige kopbal van Michel (16), een even fraaie kopstoot van de kaalhoofdige (en tevens gevaarlijke!) LYRA-spits (2-6) en het laatste fluitsignaal van de scheids, die een uiterst relaxte middag beleefde. Met het halen van een kratje bleek Onno zijn beste actie tot na afloop van de wedstrijd te hebben bewaard. Opmerkelijk was de rust die de Schiebroekers in de kantine van LYRA uitstraalden. Zouden de Schiebroekenaren al bezig zijn met de wedstrijd van volgende week? Hierin kan namelijk het record aantal achtereenvolgende overwinningen vanaf het begin van een seizoen worden geëvenaard: in het seizoen 1991/1992 startte het toenmalige Unicum 3 met vier overwinningen op rij. Dat een dergelijke reeks geen garantie biedt voor een hoge eindklassering blijkt wel uit de eindstand van dat seizoen waarin Schiebroek een bescheiden zesde plaats innam. De enige die wat onrustig was, was Frank. Die raakte dusdanig opgewonden van enkele lokale jeugdige schonen, dat het hem een paar keer zijn strijdkreet ‘Yeah, yeah’ ontlokte. Ik ben er niet helemaal zeker van of deze in Praag befaamde strijdkreet ook in De Lier indruk heeft gemaakt. Doelpunten: Rien (2*), Alex (2*), Cor, Michel

Blz 10


2.4

Schiebroek ’94 – Rijnsburgse Boys 11: 1-2 Titel: Schiebroekse inzet niet beloond Datum: 27 september 2003 Opstelling: Aad, Robert, Ger, Jan, Henk, Gio, Leo, Gerhard, Frank, Rien, Michel Wissels: René, Onno, Cor, Alex Niet gespeeld: Martin Verslag: Het was vandaag druk, zowel binnen als buiten de lijnen. Begrijpelijk, want de resultaten tot nu toe waren uitstekend en Schiebroek kon vandaag zelfs de koppositie innemen bij winst op de Jongens uit Rijnsburg. Dat dit geen sinecure zou zijn, bleek bij binnenkomst van de Jongens: die mannen gingen duidelijk voor de overwinning en het kampioenschap. Bleke bekkies en geen humor kenmerkten de tegenstander van vandaag. Dit was ook duidelijk vanaf het eerste moment van de wedstrijd te zien. De Rijnsburgse vrienden kletsten er flink in, zonder hierbij overigens, mede dankzij de prima fluitende Aad K, te ver te gaan. Normaliter laat Schiebroek zich door zoiets compleet van de wijs brengen, maar daar was vandaag geen sprake van. Met hartverwarmende inzet bestreed Schiebroek de Rijnsburgse aanvallen en probeerde en passant ook goed voetballend het vijandelijke doel te naderen. Het gevolg was een wedstrijd met weinig kansen voor de goals, maar een hete strijd op het middenveld. Langzamerhand werd Rijnsburgse Boys wat sterker, maar er was onnauwkeurig verdedigen en een beetje geluk voor nodig om na een half uur Rijnsburg op voorsprong te zetten (0-1). Schiebroek kreeg daarna nog enkele mogelijkheden, maar bleek in de eindpass net iets te onnauwkeurig. Na rust leek Schiebroek aanvankelijk in te storten en te bezwijken onder de stevig ingrijpende opponent. Maar zie, het wonder geschiedde en Schiebroek klauterde uit het dal. Het zette Rijnsburgse Boys vast en creëerde geen kansen, maar wel mogelijkheden. Na een minuut of twintig gaf Alex, na twintig keer gedraaid te hebben, een perfecte voorzet op Onno, die de bal via zijn machtige borst (?) teruglegde op Frank. De Yeah-yeah-man haalde verwoestend uit (1-1). Het spel golfde vervolgens op en neer zonder dat er sprake was van echte kansen. Helaas voor Schiebroek verslikte de verder foutloos spelende Cor zich in zijn tegenstander die met een verwoestend schot Aad kansloos (?) liet (1-2). Schiebroek zette daarna nog wel aan, maar verder dan een tikker van Rien op de paal kwam het niet. Helaas, helaas, geen koppositie. Maar wel een uitstekende wedstrijd en prima inzet. Zelfs het publiek dook tevreden de kantine in, terwijl de Schiebroekenaren er ‘uitgepierd’bij zaten. Een anonieme toeschouwer merkte zelfs op dat hij ‘in tijden niet zo’n leuke wedstrijd had gezien’. Zou het soms de broer van Jules de Korte zijn geweest? Nee, zonder dollen, het was vandaag uitstekend en de nederlaag onverdiend. Overigens lieten de Rijnsbugers zich na de wedstrijd van een meer gezellige kant zien: de pinten en schalen waren er niet aan te slepen.

Doelpunten: Frank

Blz 11


Uitgepierd

Blz 12


2.5

Duinoord/Jagers 4 – Schiebroek’94 3: 1-3 Titel: Een 1-3 overwinning en gezelligheid kent geen tijd Datum: 4 oktober 2003 Opstelling: Aad, René, Frank, Jan, Robert, Cor, Gerhard, Alex, Martin, Rien, Onni Wissels: Bas Niet gespeeld: Ger, Henk, Gio, Leo, Michel Verslag: De vraag was of de nederlaag van vorige week een incident zou zijn of het begin van de voor Schiebroek zo kenmerkende negatieve spiraal na een kleine tegenslag. Het moet gezegd: de voortekenen waren bepaald niet gunstig. Talloze coryfeeën lieten het om uiteenlopende redenen afweten en het weer had inmiddels herfstachtige proporties aangenomen, hetgeen veelal niet bijdraagt aan de gemoedstoestand van de Schiebroekenaren. Daarbij kwam dat het terrein van de Duinoord/Jagers niet eenvoudig was te vinden omdat het verscholen lag in een vroeg naoorlogse nieuwbouwwijk met een tamelijk hoog schotelantenne-gehalte. En tenslotte was er de vrees voor een al te fanatieke tegenstander. Dit werd veroorzaakt door de voorwedstrijd van Duinoord/Jagers 1 waar het ‘van dik hout zaagt men planken’ was en de trainer met weekendverlof uit het nabij gelegen Endegeest leek te zijn. Nou, al spoedig in de wedstrijd bleek alle vrees overbodig en ongegrond. De Jagers bleek een uiterst rustig voetballende ploeg te zijn en zo kon Schiebroek lekker in haar spel komen. Bekwaam werd er aan een serie goede aanvallen gebouwd. Vooralsnog zonder resultaat omdat de eindpass weer eens te onzuiver was. Ook Duinoord was af en toe gevaarlijk, maar leunde toch te veel op slechts één goede spits, die Frank handen vol werk bezorgde, om een echte bedreiging voor Schiebroek te vormen. De beste kansen waren dan ook voor Schiebroek: een kopbal van Alex en een omhaal van Martin (dat moet je dus als oudere jongere eigenlijk niet meer doen!). Na een minuut of twintig was het dan wel raak: Onno slalomde langs een paar Jagers en legde de bal af op Rien, die het karwei met een schuiver bekwaam afrondde (0-1). Er leek geen vuiltje aan de lucht totdat Robert kort voor rust eventjes in de fout ging (1-1). Na de rust bouwde Schiebroek gestaag aan een veldoverwicht en werden er de nodige mogelijkheden gecreëerd en doelpogingen gewaagd. Soms stervend in onkunde (Po & Lio), dan weer tenietgedaan door de Duinoordse doelman, die een aantal keren bij schoten van Frank, Rien en Steamy Cor bekwaam optrad. Het was uiteindelijk Gerhard die voor Schiebroek de ban brak en een corner van Rien binnentikte (1-2). Tussen de bedrijven door werd er bij Duinoord nog een weddenschap ‘paal schieten’ afgesloten die door Haagse Oscar werd gewonnen. Inmiddels was Schiebroek om onbegrijpelijke redenen achterin één op één gaan spelen. Dit bracht nogal wat risico met zich mee en het was voornamelijk aan de vandaag zeer sterk spelen Jan te danken dat de Duinoordse tegenaanvallen niet in doelpunten werden omgezet. Een minuut of twintig voor tijd leek Schiebroek de wedstrijd definitief te gaan beslissen, maar Bas bleek plotsklaps geen rechterbeen meer te hebben. Even later ging het toch nog bijna mis: Aad riep op zijn bekende wijze ‘los’, maar Robert besloot hierop niet te vertrouwen en kopte de bal steenhard net naast het Schiebroekse doel (“ik wist zeker dat ik hem naast zou koppen”, zou de voormalig Prins van Rotterdam na afloop verklaren). Op slag van het eindsignaal maakte Rien aan alle onzekerheid een eind door na een pass van Martin diverse tegenstanders zijn hielen te laten zien en de bal rustig in het Haagse netje te deponeren (1-3). Onmiddellijk na de wedstrijd werd Leo gebeld om het positieve nieuws van de overwinning te melden. In plaats van felicitaties klonk er gepiep dat hij op weg naar Groningen een uur had stilgestaan. Niemand begreep hier een snars van: hij staat elke zaterdag anderhalf uur stil. Na dit vreemde voorval betrad Schiebroek de kantine van Duinoord. Hier bleek het feest in volle gang. De muziek van André Hazes, afgewisseld met uitstekende soulnummers en Credence Clear Water Revival, schalde uit de luidsprekers, de eerste danspassen van die avond werden reeds gemaakt en Haagse Oscar verwachtte Blz 13


binnen niet al te lange tijd een lederen poes op de bar. Tevens werd het aantal opties voor het trainingskamp 2004 spontaan uitgebreid met Colijnsplaat en met het complex van Duinoord, inclusief overnachting in de aangrenzende appartementen. Ja, zelfs bleek het bespreekbaar samen met de heren van Duinoord, die Schiebroek ook nog van bier voorzagen, een gezamenlijk trainingskamp 2004 op te zetten. Wegrijdend in de reeds lang gevallen duisternis namen de Schiebroekenaren deze nieuwe mogelijkheden ter overweging mee naar huis. Doelpunten: Rien (2*), Gerhard

Blz 14


2.6

Schiebroek ’94 3 – Voorschoten ’97 7: 3-1 Titel: Schiebroek knoeiend langs Voorschoten Datum: 2 november 2003 Opstelling: Aad, René, Leo, Michel, Gio, Cor, Frank, Gerhard, Robert, Rien, Onno Wissels: Alex, Jan Niet gespeeld: Henk, Ger, Martin Verslag: Vandaag moest na een onderbreking van een aantal bekerwedstrijden de succesvolle competitie-draad weer opgepakt worden tegen het onbekende Voorschoten. Dat zou nog wel eens een lastige opgave kunnen worden, gezien het feit dat een aantal basisspelers nog niet helemaal waren hersteld van een drie dagen durende wijn- en bieruitspatting bij onze Oosterburen. Nou, vanaf het allereerste begin van de wedstrijd leek het wel alsof alle Schiebroekenaren hadden deelgenomen aan de Wein Kampf (niet te verwarren met de titel van een dubieus boek van een heel fout heerschap). Het was een drama: geen pass kwam aan, niemand stond op zijn positie en het balverlies was zo immens dat zelfs de snelste supercomputers veel te traag bleken om statistiekjes over balbezit te produceren. Omdat ook Voorschoten nu niet bepaald overliep van voetbaltalent ontspon zich een draak van een wedstrijd, waarbij de toeschouwers zich stonden af te vragen of het Kerst Circus haar tenten aan de Hazelaarweg had opgeslagen. Het was dan ook een wonder dat na een kwartier Onno de bal over de doellijn wist te pielen, al moest de scheids er nog wel erg lang over denken of dit inderdaad wel zo was (1-0). Schiebroek presteerde daarna het onmogelijke door nog verder weg te zakken, zodat Voorschoten steeds minder slecht in de wedstrijd kwam. De enige die ondanks al deze droefenis zijn goede humeur wist te bewaren, was de onverwoestbare Gio. Op olijke toon riep Gio na een half uurtje ‘keeper!!!’, waarna Leo braaf bukte en de Voorschotense spits de bal in het Schiebroekse netje prikte (1-1). Op slag van rust kwam Schiebroek zowaar weer op voorsprong door een van richting veranderde vrije trap van Gerhard, die hiermee wel zijn hoogtepunt van de wedstrijd had gehad (2-1). Een voorsprong die door gedraai van Leo in de eigen ‘zestien’ aan een zijden draadje leek te hangen, maar door een sterk optreden van Fer Lobello toch nog werd veilig gesteld. Na rust herstelde Schiebroek zich enigszins en bij vlagen leek het wel weer een beetje op voetbal. Met name Michel en Leo wisten zich uit het diepe dal te worstelen en zich in positieve zin te onderscheiden. De Voorschotense keeper vond dit een prestatie van jewelste en gooide de bal als blijk van waardering pardoes voor de voeten van Michel, die vervolgens knap inschoot (3-1). Vlak hierop trof Michel na, het moet gezegd, een uitstekende aanval weer doel. Echter, Scheids Schaamhaar meende dat er sprake was van buitenspel en keurde de loepzuivere treffer onterecht af. Voorschoten wist tussen de bedrijven door ook nog een paar kansen te creëren, maar Aad en de paal (volgend jaar doet Aad mee aan de Wereldkampioenschappen Paaldansen) stonden verdere tegentreffers in de weg. Na afloop was de conclusie eensluidend: de drie punten opstrijken om in het spoor van Rijnsburgse Boys te blijven en de rest gauw vergeten. Doelpunten: Onno, Gerhard, Michel

Blz 15


2.7

JAC 7 - Schiebroek ’94 3: 2-2 Titel: JAC en Schiebroek houden elkaar terecht in evenwicht Datum: 8 november 2003 Opstelling: Aad, Michel, Jan, Leo, Gio, Cor, Frank, Leo, Alex, Rien, Gerhard Wissels: Wim, Robert, Onno Niet gespeeld: Martin, René, Henk, Ger Verslag: Geen verslag, maar volgens de geruchtenmachine was het een terechte uitslag en werd Schiebroek vanaf het begin geteisterd door de ene blessure na de andere. Vermeldenswaard waren verder de twee doelpunten van Frank. Helaas was één ervan in eigen doel. Het werd voor Frank nog triester toen hij bij zijn stamkroeg onderstaand bord zag Doelpunten: Frank, Gerhard

Blz 16


2.8

Schiebroek ’94 3 – Haagse Hout 3: 2-1 Titel: Schiebroek steelt overwinning van Haagse Hout Datum: 29 november 2003 Opstelling: Aad, René , Jan, Frank, Gio, Cor, Gerhard, Alex, Robert, Rien, Onno Wissels: Leo, Martin, Rob Niet gespeeld: Henk, Ger, Michel Verslag: Omdat uit betrouwbare bron werd vernomen dat Haagse Hout een eitje was, werd de wedstrijd van vandaag met veel vertrouwen tegemoet gezien. Het vertrouwen was zelfs zo groot dat links en rechts enige onderschatting van de tegenstander dan wel zelfoverschatting de kop opstaken. Het was derhalve geen wonder dat Schiebroek nu niet bepaald flitsend en geconcentreerd uit de startblokken schoot. De schoenen leken wel vervaardigd van Luiaard-leder en de combinaties hadden veel weg van een op hol geslagen flipperkast. Haagse Hout daarentegen gooide er flink de beuk in en had bovendien een paar aardige voetballers in huis. Zo kon het gebeuren dat Schiebroek na een minuut of tien terecht tegen een 0-1 achterstand aankeek. Gaandeweg de wedstrijd kreeg Schiebroek wat meer vat op de soms veel te hard ingrijpende tegenstander en begon er wat meer lijn in het spel van Schiebroek te komen. Tot uitgespeelde kansen leidde dit nauwelijks. Met name omdat Rien en Onno met de regelmaat van de klok onderuit werden geschoffeld. Eén van de Haagse overtredingen vond nogal opzichtig binnen het zestienmetergebied plaats, maar in plaats van te fluiten, slikte onze eigen Lobello op dat moment net zijn fluitje in. Na de rust, waarin Cor-tisone zich op ging maken voor een party in Wassenaar, startte Haagse Hout furieus. Binnen een kwartier brak de levensgevaarlijke nummer dertien een paar keer door de Schiebroekse linies, maar zijn schoten werden of door Aad gekeerd of vlogen gelukkig voorlangs. Schiebroek moest het hebben van de counter en soms een vleugje offensief. Tijdens zo’n bevlieging werd Onno tegen het gras gewerkt en legde scheids Fer de bal op de stip. Gerhard liet zich dit buitenkansje niet ontnemen (1-1). Kort daarop zette Rien een aantal tegenstanders op het verkeerde been en bood Onno een niet te missen kans (2-1). Haagse Hout kon deze achterstand moeilijk verkroppen en bleek nu niet bepaald te bestaan uit de meest fijnbesnaarde lieden. Het schelden en schoffelen nam onbehoorlijke vormen aan, maar wonder boven wonder bleef Schiebroek al worstelend en met veel inzet, waarbij Robert plotsklaps uitblonk, overeind. Na afloop werd dan ook terecht de conclusie getrokken dat Haagse Hout veel te laag staat en dat Schiebroek vandaag de punten had gestolen. Toch zijn dat de mooiste overwinningen, hetgeen dan ook werd gevierd met de nodige pitchers. Tijdens het ledigen ervan bleek scheids Fer overigens een meester in het hanteren van fluitjes en ontwaarde uw verslaggever flitsen van de bij Leo zo populaire Thunderbirds. Doelpunten: Gerhard, Onno

Blz 17


2.9

Schiebroek ‘94 3 – Zestienhoven 5: 1 - 2 Titel: Schiebroek voor één keer ‘The Theatre of René’ Datum: 6 december 2003 Opstelling: Aad, René, Ger, Jan, Gio, Cor, Leo, Alex, Robert, Michel, Frank Wissels: Gerhard, Onno, Rob Niet gespeeld: Henk, Martin, Rien Verslag: Op de een of andere manier hadden sommigen vandaag het voorgevoel dat het niet gemakkelijk zou worden. Vorige week vertoonde de Schiebroekse motor al wat haperingen en deze middag moest worden aangetreden tegen Zestienhoven. De aartsvijand, die bovendien was gebrand op een revanche voor de nederlaag in de openingswedstrijd van het seizoen. Daarbij kwam dat de stemming voor de wedstrijd net iets te vrijblijvend was. Zo kwam Cor binnen met een enorme fietspomp om Frank’s Thai-Thai-pop eens lekker te verwennen, was Robert volop in de verjaardagssfeer, meldde Onno zich breed grijnzend als wissel aan, vertelde Jan dat hij om vijf uur op de Oosterhof moest zijn en liep Gio te zoeken naar een Italiaans kenteken voor zijn nieuwe Mercedes (zie foto). Ondanks al deze ongein begon Schiebroek niet bepaald slecht en kreeg Michel al na een minuut of wat een dot van een kans. Ongeveer staande op de doellijn wist hij de bal echter hoog over het doel te mikken. Na het veel belovende begin, zakte Schiebroek langzaam maar zeker een paar niveaus terug. Desondanks verscheen Frank twee keer vrij voor het Zestienhovense doel, maar hij bleek te veel energie aan zijn Thai-Thai-poppen te hebben gespendeerd. De enige die zich aan de algehele malaise wist te ontrekken was Cor, die onvermoeibaar langs de zijlijn en tegenstanders denderde. Helaas ontbrak het bij de finale pass soms wat aan accuratesse, maar meestal begrepen de Schiebroekers Cor’s geniale bedoelingen niet. Omdat ook Zestienhoven nu niet bepaald voetbalpotten wist te breken, en zich zegge en schrijve maar één kans wist te scheppen, kregen de toeschouwers een vrij matige vertoning voorgeschoteld. Dit, ondanks een verwoede poging van Lobello om aan het spel deel te nemen. Als geen ander begreep René dat het publiek toch iets geboden diende te worden en hij besloot tot een werkelijk unieke duizeligheids-act met, of eigenlijk zonder, bal. Een actie waarbij de goal van Van der Vaart tegen Feyenoord verbleekte, en die vriend en vijand kokhalzend van het lachen de rust in deed gaan. Na rust lag het spelpeil aanzienlijk hoger. Zestienhoven schakelde een tandje bij en Schiebroek bracht wat meer lijn in het spel. Dit laatste leidde tot een schitterende kans voor Onno, die echter niet aan hem bleek besteed. Vlak daarna trok Frank de bal van rechts schitterend voor en wist Rob Schiebroek met een fraaie half-volley op voorsprong te zetten (1-0). De bewoners van de Hazelaarweg leken door te gaan drukken. Rob stuurde Onno met een effectvolle pass de diepte in, maar alleen voor de keeper bleek de Kiene Koopjesjager uit Rockanje dit soort buitenkansjes niet op waarde te kunnen schatten. Schiebroek raakte hierdoor danig van de kook en liet Zestienhoven langzamerhand sterker worden. Halverwege de tweede helft brak Zestienhoven op rechts door met als gevolg een gevaarlijke voorzet die, ondanks een poging van Aad om zulks te verhoeden, door de spits op het doel werd gekopt. Ger en Michel stonden klaar om de bal uit het doel te werken, maar René besloot zijn doelpuntje van het seizoen toch mee te pikken en poeierde de bal tot verbijstering van iedereen ongeveer dwars door het dak van het doel (1-1). Zo er nog een beetje organisatie bij de Schiebroekenaren was, dan verdween die hierna als sneeuw voor de zon. Het feit dat Jan inmiddels met gezwinde spoed naar zijn eigen Oosterhofse opblaaspop was vertrokken, droeg hier zeker toe bij. Zestienhoven rook derhalve bloed en profiteerde een minuut of tien voor tijd goed van de Schiebroekse chaos (1-2). Nou, dit was dan de tweede thuisnederlaag van het seizoen en heeft Zestienhoven uiteindelijk toch de revanche voor de eerder geleden nederlaag. Sommigen zagen het echter ook positief: uit en in de beker is Schiebroek nog ongeslagen. Positief bleef gelukkig ook de stemming in de kleedkamer. Zo Blz 18


kwam Robert met een gezellig kratje aanzetten en werd er spontaan besloten tot het in het leven roepen van een Robin Hood-rekening voor René. Als dat geen saamhorigheid is…Overigens raakte René ver na middennacht in zijn slaapkamer nogmaals betrokken bij een struikelpartij. Het verschil met de middag was dat er wel werd gekokhalsd, maar bepaald niet werd gelachen. Tja, dat dat kan de beste Bon Vivant overkomen. Doelpunten: Rob (en eigenlijk ook een beetje René)

Gio’s nieuwe Mercedes

Blz 19


3.

SEIZOEN 2003-2004 (PART TWO)

3.1

Rijnsburgse Boys 11 - Schiebroek ’94 3: 3-0 Titel: Schiebroek stort in tweede helft lichamelijk en geestelijk in Datum: 24 januari 2004 Opstelling: Aad, René, Ger, Jan, Gio, Cor, Leo, Gerhard, Alex, Onno, Robert Wissels: Frank Niet gespeeld: Henk, Martin, Michel, Rien Verslag: Het was al weer een tijdje geleden dat de sterren van Schiebroek in een wedstrijd op de proef waren gesteld. Gegeven het feit dat de na-winterstopse dip als een Zwaard van Damocles boven de Schiebroekse hoofden hing en dat moest worden aangetreden tegen de absolute koploper Rijnsburgse Boys was het gesternte van vandaag voor een goed resultaat bepaald niet gunstig. Desalniettemin was er zowaar één supporter te signaleren, namelijk Bossche Diny. Positief punt was ook dat het treffen zich afspeelde in Bolle(n)streek, een landsdeel waar de coryfeeën Leo en Henk zich normaal gesproken in hun nopjes moeten voelen (zie foto). Kortom, hoop en twijfel wisselden elkaar voor de wedstrijd af. Waar absoluut niet aangetwijfeld kon worden, waren de intenties van de koploper. Vanaf de aftrap namen de Boys het initiatief en zette Schiebroek behoorlijk met de rug tegen de muur. De heren combineerden dat het een lieve lust was en de Rijnsburgse voorhoede switchte zodanig van positie dat de Schiebroekse defensie het snot voor de ogen zag. Vooral Rijnburgse Gijs bleek de meester van de positiewisseling. Vooralsnog leverde dit echter geen kansen op dankzij uitstekend verdedigend werk van Jan en Ger, die het trouwens niet kon laten om in Rijnsburg even te wippen. En dat nog wel in zo’n Bible Belt Gemeente! Was er dan eens een keer een kans voor de koploper dan was daar altijd nog de vandaag uitblinkende Aad, die met een aantal geweldige reddingen zijn doel schoon wist te houden. Schiebroek stond dus flink onder druk, maar voetbalde bepaald niet onverdienstelijk en deelde met een aantal goede counters een serie venijnige speldenprikken uit. Eén van de speldenprikken, uitgevoerd door Onno, had Schiebroek zelfs aan de leiding moeten brengen, maar zijn uitstekende schot werd goed gepareerd door de Rijnsburgse doelman. Een minuut of tien voor rust kregen de Boys dan hun eigenlijk wel verdiende voorsprong. Een aanval over rechts leidde tot een scherpe voorzet die door Rijnburgse Gijs feilloos werd ingekopt (1-0). Schiebroek liet zich hierdoor niet van de wijs brengen en creëerde via Onno een gigantische kans. Vervolgens bedachten Frank en Gerhard een nieuwe Suske en Wiske strip met als titel ‘De Schutterende Schutters’. Aan het eind van dit ongemeen spannende verhaal joeg Gerhard de bal op vijf meter van het doel hoog over, zodat Schiebroek met een achterstand het kleedlokaal in dook. Of het aan de in de rust gedronken limonade (het leek wel op de uitkomst van een zwangerschapstest) lag, zal altijd wel een raadsel blijven, maar vanaf het begin van de tweede helft was Schiebroek geen schim meer van het Schiebroek van ervoor. Geen bal kwam meer aan, het ouwehoeren begon, de longen bleken leeg (behalve om te ouwehoeren!) en de kopjes hingen zodanig op het gras, dat opname in de nabijgelegen psychiatrische kliniek Endegeest slechts een kwestie van minuten leek. Toen de Boys tot overmaat van ramp uit twee twijfelachtige momenten de voorsprong uit wisten te bouwen naar 3-0 was het gedaan met de koopman en begon de wedstrijd langzamerhand de gedaante van een treurspel aan te nemen. Het was dat er geen film van gemaakt werd anders zou die zeker in aanmerking gekomen zijn voor de prijs van ‘het beste drama’ op het Rotterdams Filmfestival. Ondanks deze hartverscheurende voorstelling kreeg Schiebroek nog een paar mogelijkheden. Zo werd het naar beneden trekken van Onno in de ‘zestien’ niet met een pingel bestraft en had Schiebroek aanvallend meerdere malen een overtalsituatie. Hier werd echter zo ongelooflijk knullig mee omgesprongen dat er in de stand geen verandering meer werd gebracht. Blz 20


Nou, dit was dan de eerste wedstrijd na de winterstop en gelijk een nederlaag. Zo werd de lijn van de laatste wedstrijd in december 2003 vrolijk doorgetrokken en zag uw trouwe TD de eerste witte zakdoekjes weer zijn kant op zwaaien. Wat ook zwaaide na afloop was de auto van Cor: die was plotsklaps getooid met een zwaailicht uit een Amerikaanse politieserie. Maar ja, hij was dan ook vorig jaar op vakantie in Miami. Over auto’s gesproken. Toen uw verslaggever huiswaarts toog, reed hij ineens achter een gammele bestelwagen met daarop ‘Delicatezze Italiano’. En Gio maar bluffen over zijn ‘all over Europe’ florerende sanitair business.

De Bolle(n)streek

Blz 21


3.2

Haagse Hout 3 – Schiebroek ’94 3: 3-1 Titel: Schiebroek verliest van zichzelf en van Haagse Hout Datum: 14 februari 2004 Opstelling: Aad, René, Ger, Jan, Gio, Cor, Alex, Gerhard, Cor, Frank, Onno Wissels: Martin, Michel, Robert Niet gespeeld: Henk, Rien Verslag: Omdat de heren wintersporters weer heelhuids uit het altijd beschaafde Gerlos waren teruggekeerd, kende Schiebroek deze week geen personele problemen. Behalve dan dat Rien als erkend goalgetter uiteraard nog steeds werd gemist. De verwachtingen waren eigenlijk best hooggespannen: de wintersporters hadden immers een forse hoogtestage achter de rug (tenminste, als je de verhalen mag geloven) en hierdoor een flinke hoeveelheid rode bloedlichaampjes opgebouwd. Dat enkele ervan door af en toe een biertje weer even vrolijk waren afgebroken, was slechts ‘a minor detail’. En inderdaad, Schiebroek startte voortreffelijk en perste er een serie uitstekende aanvallen uit. René, Cor, Jan, Alex en Onno verzonden de fraaiste passes, die even zo vele uitgelezen kansen opleverden. Helaas stond het vizier van met name Frank, die vrijdagavond veel te weinig had gedronken, bepaald niet scherp. Daarbij had Schiebroek nog de pech dat Leo met een schitterende pegel de paal teisterde. Er moest dan ook wat gepriegel van Gerhard, gevolgd door een van richting veranderd schot aan te pas komen om Schiebroek op de verdiende voorsprong te zetten (0-1). Haagse Hout stelde hier, behalve een bal op de paal, weinig tegenover. De enige opvallende speler was de nummer 15, die, gezegend met de herseninhoud van een stokbroodje, met de meest waanzinnige overtredingen de goed spelende Onno uit de wedstrijd trachtte te schoppen. Aangezien de scheids hier absoluut niet tegen optrad, liepen de gemoederen na de zoveelste onbezonnen actie van de ‘nummer 15’ wat op en moest Gio, die prima in de wedstrijd zat, een tweetal opmerkingen met rood bekopen. Toegegeven, er kwam weinig zinnigs uit de mond van Gio, maar als dat het criterium voor rood was, zou er geen enkele speler van Haagse Hout meer op het veld hebben gestaan. Langzamerhand begon Schiebroek zich te organiseren in allerlei democratische praatgroepjes, hetgeen het spel bepaald niet ten goede kwam, zodat aan het goede eerste half uur geen vervolg kon worden gegeven. In de rust werd er met de scheids afgesproken dat Schiebroek toch weer met elf man aan de tweede helft mocht beginnen en dat er niet meer tegen de scheids geouwehoerd zou worden. Intern kwamen de Schiebroekenaren eveneens een ouwehoer-stop overeen. Welke invloed dit alles op het spel van Schiebroek heeft gehad, zal altijd wel een raadsel blijven, maar feit was dat Schiebroek er in de tweede helft geen pepernoot meer van bakte. Of zou het zo zijn dat Ger, die de tweede helft aan zich voorbij moest laten gaan, daadwerkelijk onmisbaar is? Hoe het ook zij, Haagse Hout kwam steeds beter in de wedstrijd en zette Schiebroek vast op eigen helft. Na een minuut of vijfentwintig kreeg Haagse Hout loon naar werken. Knullig uitverdedigen bracht één van de gezette middenvelders van Haagse Hout in balbezit. Na een mooie slalom trok hij de bal voor, waarna het lederen monster snoeihard in de touwen achter Aad werd geschoten (1-1). Vervolgens brak het Haags Kwartiertje aan en moest Schiebroek nog twee, overigens zeer fraaie, treffers incasseren, zodat met 3-1 de wedstrijd was gespeeld. Tsja, Schiebroek kon hier niets tegen inbrengen en de machteloosheid werd het best gesymboliseerd door Robert, die een clownesk solo-theaterstukje aan de zijlijn opvoerde: de enige echte ‘Prins van Rotterdam’ stortte pardoes en spontaan door zijn hoeven. Na afloop werd er onder leiding van Meester Cor in de kantine van Haagse Hout spontaan een kringgesprek gehouden. De uitkomst ervan was niet echt verrassend: Schiebroek had de tweede helft als een krant gespeeld en de nederlaag voor een groot deel aan zichzelf te wijten. Natuurlijk werd er ook even teruggeblikt op de hoogtestage van de wintersporters. Hierbij werd geconstateerd dat er een

Blz 22


nogal groot verschil zit tussen droom en werkelijkheid. De verhalen over Zwarte Pistes waren niet van de lucht, maar zij zijn, zo bleek bij controle ter plaatse, ietwat bezijden de waarheid (zie foto’s). Doelpunten: Gerhard

De gedroomde ski-prestatie van de Schiebroekse wintersporters (l) versus de werkelijke (r)

Blz 23


3.3

Voorschoten ’97 7 – Schiebroek ’94 3: 2 - 5 Titel: Scorebord Journalistiek: Schiebroek veegt Voorschoten met 2-5 van de mat Datum: 6 maart 2004 Opstelling: Aad, Robert, Leo, Jan, Wim, Cor, Frank, Pascal, Gerhard, Martin, Rien Wissels: Onno, Michel N Niet gespeeld: René, Ger, Alex, Henk, Gio, Michel Verslag: Vanaf de tegen het vierde gewonnen donderdagavondpartij regende het afzeggingen. Werk voor de zaak en voor schoonmoeder, min of meer chronisch te korte hamstrings, onwillige knieën en tegels op het trainingsveld deden de personele problemen in rap tempo toenemen. Er moest dan ook weer enig belwerk aan te pas komen om voor de wedstrijd tegen Voorschoten ’97 7 een enigszins representatief elftal op te been te brengen, hetgeen door de medewerking van Wim, Pascal en Michel N uiteindelijk lukte. Het lukte zelfs zo goed dat Schiebroek bepaald niet onverdienstelijk van acquit ging en met enkele vloeiende aanvallen de Voorschotense verdedigers de stuipen op het lijf wist te jagen. “Het zou vandaag wel eens een makkie kunnen worden”, was de eerste gedachte. Het begon er inderdaad op te lijken, toen Pascal een vrije trap bekeken langs de vijandelijke muur en doelman schoot (0-1). Kort daarop leek Schiebroek de wedstrijd al gaan te beslissen. Een kopbal van Rien belandde over de boomlange voorstopper van Voorschoten voor de voeten van Martin, die de bal eenvoudig kon intikken. Helaas besloot Martin tot het opvoeren van een parodie op de Scorende Spits. De eerste poging met rechts mislukte jammerlijk, maar wonder boven wonder viel de bal pardoes voor zijn linkervoet met als gevolg dat zijn (in gedachten) verwoestende schot vanaf ongeveer drie meter van het doel met een uiterst lullig pisboogje over het doel verdween. Dit gestuntel had echter geen invloed op het tot dan toe zeer acceptabele spel van de Schiebroekenaren en er werden dan ook de nodige kansen gecreeerd, zonder dat dit vooralsnog doelpunten opleverde. Voorschoten bood echter de helpende hand, waarvan Martin dankbaar en beheerst wist te profiteren (0-2). Langzamerhand begon zich echter een kentering te voltrekken. Schiebroek startte een foutenfestival en praatte zichzelf weer uit de wedstrijd. Zo liet het Voorschoten in de wedstrijd komen en het was aan goed keeperswerk van Aad en de lat te danken dat er met de voorsprong van twee doelpunten kon worden gerust. Na rust werd de lijn van ervoor doorgetrokken. Even leek Schiebroek bij machte deze lijn te doorbreken, toen Frank de bal breed legde en Pascal met een fraai schot de 0-3 liet aantekenen. Daarna was het weer over met de pret: Schiebroek lulde zichzelf in de put en Voorschoten eruit. Dit had tot gevolg dat Voorschoten een serie fraaie aanvallen kon uitvoeren en na een minuut of vijftien werd beloond met een doelpunt (1-3). Inmiddels waren de Schiebroekenaren in het Praathuis van de Fabeltjeskrant beland en werd de gehele achterhoede verrast alsmede op schitterende wijze uitgekapt door de Voorschotense spits, die hiermee de aansluitingstreffer op zijn naam wist te schrijven (2-3). Gelukkig kwam onder impuls van Gerhard Schiebroek op tijd weer bij zinnen en kwam het derde doeltreffende afstandschot van Pascal net op tijd (2-4). In de slotfase van de wedstrijd wist Onno de stand nog naar 2-5 te tillen, nadat de gehele Voorschotense defensie tevergeefs op een fluitsignaal voor buitenspel van de (meer dan uitstekende) scheids wachtte. Nou, dit was dan de eerste overwinning na de winterstop en gelijk een tamelijk forse. Wie aan Scorebord Journalistiek doet, kan van een veegpartij spreken. De werkelijkheid volgens Nieuwerkerkse Co is echter dat het ook heel anders had kunnen aflopen. Na de wedstrijd was het dan ook wat rustiger dan anders. Er werd slechts gewag gemaakt van het feit dat Jan, afgemeten aan de stand van zijn broek, sinds enige tijd thuiszorg geniet en dat de act van Martin het best tot zijn recht zou komen in het Cirque du Soleil. Dit laatste zou overigens te veel eer voor hem zijn. Tot slot nog even de vermel-

Blz 24


ding van de bovenmenselijke prestatie van René: die stond, geblesseerd en wel, in de snijdende kou het gehele schouwspel gade te slaan. Kijk, dat is pas betrokkenheid! Doelpunten: Pascal (3*), Martin, Onno

Blz 25


3.4

Schiebroek ‘94 3 – Stompwijk 1: 1 - 4 Titel: Schiebroek sleept zich naar een 1- 4 nederlaag tegen Stompwijk Datum: 13 maart 2004 Opstelling: Max, Michel, Ger, Frank, Gio, Martin, Cor, Gerhard, Robert, Rien, Onno Wissels: Wim, Henk Niet gespeeld: Aad, Alex, Jan, Leo, René Verslag: Er zijn van die dagen waarin het inschieten en de Derde Helft van aanzienlijk hoger niveau zijn dan de wedstrijd zelf. Zo ook vandaag. Het zou dan ook een verspilling van energie en papier zijn om al te lang bij de wedstrijd tegen Stompwijk stil te staan. Energie werd er door Schiebroek in de wedstrijd evenmin verspild. Er werd namelijk in een tempo gespeeld dat past bij een bloedhete zomermiddag en als gevolg hiervan waren de hoogtepunten op de vingers van één hand te tellen: een fraaie goal uit een vrije trap van Gerhard (0-1) en een verdiende gelijkmaker van Stompwijk (1-1). Na rust breidde Schiebroek op het middenveld dat het een lieve lust was, maar in de buurt van het Stompwijkse strafschopgebied raakte de Schiebroekenaren dusdanig van de kook dat ook de in totaal vier kansen op ongelooflijke wijze werden verprutst. Stompwijk, dat aanzienlijk meer passie in het spel legde, deed het wat dat betreft heel wat efficiënter en scoorde uit vier tegenaanvallen maar liefst drie keer, zodat Schiebroek uiteindelijk met 1-4 over de knie ging. Nee, het was vandaag drie keer niks. Maar volgens de Schiebroekenaren lag het ook aan de scheids en de spelregels. Hoewel men vooral de hand in eigen boezem moet steken, zit er wel een kleine kern van waarheid in: Fer is namelijk de enige scheids ter wereld met een Viva-badge. Doelpunten: Gerhard

Blz 26


3.5

Be Fair 6 - Schiebroek '94 3: 1 – 3 Titel: Fraaie overwinning op Be(rg) Fair Datum: 27 maart 2004 Opstelling: Aad, René, Jan, Frank, Gio, Cor, Gerhard, Alex, Martin, Rien, Onno Wissels: Robert Niet gespeeld: Ger, Henk, Leo, Michel Verslag: Eindelijk brak dan de lang verwachte zaterdag aan, waarop kon worden aangetreden tegen Be Fair, het beloftenteam van Henk v.d. B. Aan beide kanten was er aan motivatie geen gebrek. Van Be Fairkant was er de afgelopen maanden bovendien geen enkel tandje risico genomen: maandenlang bewoog (nou ja…) Henk v.d. B zich als een soort MI5-mol op de donderdagavondtrainingen door de Schiebroekse gelederen. Ja, zelfs werd hij enkele malen spiedend op een zaterdagmiddag aan de zijlijn aangetroffen. De motivatie werd snel na de aftrap door beide elftallen omgezet in positieve energie, zodat zich zowaar een aantrekkelijk kijkspel ontspon. Opvallend hierbij bij was het loopvermogen van de Waddinxveeners dat alom bewondering afdwong en waarmee sommige Schiebroeknaren het knap lastig hadden. Schiebroek compenseerde het loopwerk door deze keer geconcentreerd te (blijven) spelen en vooral de bal het werk te laten doen. Dit leidde tot diverse uitgespeelde Schiebroekse kansen, zonder dat dit vooralsnog een doelpunt opleverde. Niet alleen gebrek aan scherpte van Schiebroekse zijde was hier debet aan, maar zeker ook sterk keeperswerk van de naar een plaats in een verzorgingshuis solliciterende doelman van Be Fair. Op een gegeven moment dacht uw trouwe verslaggever zelfs dat de goalie reeds aan zijn hemelse reis was begonnen; hij bleek echter op spectaculaire wijze al zwevend een fraaie inzet van Gerhard uit de kruising te ranselen. Langzaam maar zeker werd Be Fair sterker: Henk v.d. B schoof naar de spitspositie en probeerde daar Jan en Frank al pratend van de wijs te brengen. Belangrijker evenwel was dat zijn plaats werd ingenomen door een zeer snelle en balvaardige jongeling, die Gio handen vol werk bezorgde. Het overwicht van Be Fair werd uiteindelijk beloond met een treffer (1-0). Gio raakte hiervan dusdanig van de kook dat hij zichzelf verloor in een soort godsdientig geprevel dat door de leiding van Be Fair niet op prijs werd gesteld en waardoor de langs de zijlijn aanwezige hond zich genoodzaakt zag zijn of haar (wat was het nou, Henk?) oren dicht te houden. Ger werd dan ook verzocht Gio op dit punt eens vermanend toe te spreken, hetgeen hij uiteraard deed. “Uw wil geschiede”, eigenlijk, om eens in stijl te blijven. Inmiddels waren de counters van Schiebroek alsmaar scherper geworden en wist Onno doeltreffend te profiteren van de licht aarzelende doelman: 1-1. Nadat Schiebroek ternauwernood, maar terecht, was ontsnapt aan een pingel (vraag maar aan Martin), werd Onno door de uiterst christelijk uitziende (uw verslaggever moest steeds denken aan een diaken van de vroegere gereformeerde kerk aan de Meidoornsingel), maar tegendraads handelende, linkshalf onderuit gehaald. De meer dan uitstekend fluitende scheids kende een vrije trap toe die door Frank op Van Hooijdonkiaanse wijze in het kruis werd gelegd (1-2). Na rust ging Be Fair onvermoeibaar op jacht naar de gelijkmaker. Maar waar in andere wedstrijden Schiebroek onder de voet werd gelopen, bleef het nu rustig, bekeken en met tomeloze inzet spelen. Bovendien bleek de counter een levensgevaarlijk wapen, hoewel de kansrijke situaties lang niet altijd werden uitgebuit. Na een minuut of twintig was het wel raak. Martin veroverde op het middenveld de bal en speelde Alex aan, die op zijn beurt met een magnifieke pass Onno lanceerde. De Blonde Pijl uit Hellevoet verschalkte vervolgens de doelman van Be Fair op bekeken wijze (1-3). Hoewel dit de genadeklap voor Be Fair betekende, kende Schiebroek toch nog enkele hachelijke momenten voor het eigen doel. Maar zie, deze situaties riepen bij René onvermoede krachten op en plotseling stond daar de “Vierde R”. Naast Romario, Ronaldo en Ronaldinho is er nu dus ook Renéo. De man die op vijf meter van zijn eigen doel al jonglerend zowel de aanvallers van Be Fair als zijn medespelers met een Blz 27


serie adembenemende bewegingen in wassen beelden wist te veranderen en zo de aansluitingstreffer van Be Fair wist te verijdelen. Door deze overwinning sloop Schiebroek weer dichter naar de tweede plaats, die gezien het vertoonde spel van vandaag zeker haalbaar moet zijn. Er heerste dan ook volop tevredenheid in de Schiebroekse kleedkamer. Dit werd opgeluisterd met een kratje fris van Henk v.d. B (dat had je niet hoeven doen, Henk). Naast het kratje non-alcoholica, viel ook op dat Jan weer bijzonder snel richting kantine vertrok. Vermoedelijk om Diny tegen al te opdringerige heren te beschermen. En dat terwijl hij toch elke dag (weliswaar incognito) de waakhonden van Diny traint (zie foto). Doelpunten: Onno (2*), Frank

Jan en waakhond

Blz 28


3.6

Schiebroek ’94 3 – JAC 7: 0 - 3 Titel: Dolend Schiebroek verliest alle glans tegen JAC Datum: 3 april 2004 Opstelling: Aad, Robert, Leo, Jan, Henk, Cor, Frank, Gerhard, Alex, Martin, Onno Wissels: Michel, René Niet gespeeld: Ger, Gio, Rien Verslag: Er zijn wedstrijden die een aaneenschakeling van hoogtepunten zijn, er zijn ook wedstrijden die afwisselend hoogte- en dieptepunten kennen. De wedstrijd van vandaag tegen JAC paste echter in geen van beide categorieën. Het was een ware orgie aan dieptepunten en dieper kan een elftal absoluut niet zinken, al hebben de toeschouwers, en dat waren er veel, de middag van hun leven gehad. En dat nog wel gratis en voor niets. Het zou te veel papier kosten om alle tragische momenten te beschrijven. Daarom een beperkte selectie: 1. Nadat de JAChalzen een bal ruim naast geschoten hadden, haastte Aad zich in zijn bekende soepele tred richting cornervlag om de bal op te halen. Kennelijk om tijd te winnen kreeg Leo het lumineuze idee om zelf de uittrap te nemen en de bal naar Aad te spelen, die inmiddels tot vlak buiten het strafschopgebied was genaderd. Zulks geschiedde. Aad, waarschijnlijk verbouwereerd door zulke noviteiten, schoot de bal echter onmiddellijk weer terug naar Leo. Terwijl Aad in nog altijd dezelfde tred richting zijn doel terugsnelde, kreeg Leo voor het eerst in 25 jaar een onwaarschijnlijk geachte aanval van vertrouwen in medespelers. Als gevolg hiervan trapte hij de bal naar de in de as van het veld staande Frank. Een nog nooit geziene actie, voorwaar. Frank, hierop waarschijnlijk niet bedacht (waarop wel?), legde de bal op zijn beurt een meter of vijf breed. Hier bevond zich in een omtrek van zo'n 20 meter alleen de JAC-spits. Die liet de bal op zijn beurt van zo'n dertig meter richting Schiebroek doel hobbelen, waar de aankomst van AH nog tijden op zich liet wachten (0-1)3. 2. Aad imiteerde na een minuut of vijftien in de tweede helft de onsterfelijke Bram Emmerzaal op onnavolgbare wijze (0-2) 3. Een verdediging die de bal met geen mogelijkheid uit het eigen strafschopgebied krijgt en vervolgens de tegenstander ook nog ongehinderd in laat knallen (0-3) 4. Speelt Robert als enige van het hele stel een goede partij en is hij lekker zijn eigen feest aan het vieren op de rand van het strafschopgebied, wil Aad de bal van hem afpakken. 5. Alex mauwde weer eens dat hij te weinig ballen kreeg en dreigde zelfs te stoppen als hij linkshalf moest blijven spelen. Hij kon echter nog net van dit besluit worden weerhouden (Dit is een twijfelgeval: hoogte- of dieptepunt?)

3

Integraal uit het dagboek Lobello Blz 29


3.7

Schiebroek ’94 3 – Be Fair 6: 0-2 Titel: Schiebroek in de penopauze Datum: 17 april 2004 Opstelling: Aad, René, Ger, Jan, Gio, Frank, Leo, Gerhard, Alex, Michel, Robert Wissels: Wim Niet gespeeld: Cor, Henk, Martin, Onno, Rien Verslag: De voortekenen voor een succesvolle afloop van de confrontatie tegen Be(rg) Fair waren nu niet bepaald gunstig. Zo had Schiebroek wederom te kampen met een groot aantal blessures, waardoor onder meer de gehele voorhoede ontbrak. Daarnaast bleek, ingegeven door het fraaie weer, de inspiratie om er iets moois van te maken ver te zoeken. Het was zelfs zo erg dat er hier en daar stemmen opgingen om de wedstrijd maar ‘schriftelijk af te doen’. En dit alles, terwijl Be Fair uiterst gemotiveerd de voetbaltempel van Schiebroek betrad. Het behoeft geen betoog dat het bovenstaande zich vertaalde naar het veld. Schiebroek voetbalde, op een enkele uitzondering na (Jan, Ger en Aad) als een pakket natte kranten en Be Fair speelde naar maximaal vermogen: redelijk en gedreven. Dit leidde uiteraard tot de nodige kansen voor de gasten, maar dankzij Aad, die zijn Emmerzaaltje van twee weken geleden meer dan goedmaakte, bleef het Schiebroekse doel wonder boven wonder nog redelijk lang een doorboring bespaard. Tot echter in de twintigste minuut de bal door de Waddinxveense spits met het hoofd werd verlengd en vervolgens door de andere spits over de vertwijfeld spartelende Gio werd gekopt (0-1). Schiebroek stelde hier weinig tegenover: alleen een kans voor Robert, die ondanks, of misschien wel dankzij, een perfecte uitvoering van de oer-Hollandse klompendans, de bal niet in het doel wist te werken. Na rust voetbalde Schiebroek iets minder slecht, maar was voorin te onmachtig om Be Fair te verontrusten, laat staan dat het wist te scoren. Bovendien bleef Schiebroek volharden in tenenkrommende slechte passes en onnodig balverlies. Be Fair voelde zich zo oppermachtig dat het zelfs waagde Henk v.d. B op te stellen. Ondanks het veel betere voetbal van Be Fair moest er de traditionele jaar-blunder van Gio (zie voorgaande jaarboeken) aan te pas komen om de bezoekers aan de 0-2 te helpen. Tsja, een wedstrijd om snel te vergeten dus. Veelzeggend was de scherpe constatering van een vrouwelijke toeschouwer: “Schiebroek is zeker in de penopauze”. Uw trouwe, maar steeds treuriger wordende, correspondent wilde het hier maar bij laten.

Blz 30


3.8

SV ’s Gravezande 5 - Schiebroek ‘94 3: 3 – 1 Titel: Schiebroek doorbreekt neerwaartse spiraal niet Datum: 24 april 2004 Opstelling: Aad, René, Ger, Jan, Gio, Cor, Gerhard, Frank, Wim, Onno, Michel N Wissels: Leo, Robert Niet gespeeld: Alex, Henk, Martin, Michel, Rien Verslag: Helaas (nou ja…) was er vandaag geen verslaggever. Dus ook geen verslag, al is uit onbetrouwbare Nieuwerkerkse bron vernomen dat er de tweede helft door Schiebroek redelijk is gespeeld en de nederlaag onverdiend was. Helemaal overtuigd, is uw verslaggever niet, maar de journalistieke ethiek verplicht hem deze visie op de wedstrijd niet onvermeld te laten. Doelpunten: Frank

Blz 31


3.9

Zwammerdam 4 – Schiebroek ’94 3: 5 - 3 Titel: Schiebroek komt maar niet uit postwinterse depressie Datum: 1 mei 2004 Opstelling: Aad, René, Ger, Leo, Henk O, Cor, Frank, Alex, Wim, Gerhard, Onno Wissels: Robert, Jan Niet gespeeld: Gio, Martin, Michel, Rien, Verslag4: Robert en Jan waren iets te laat en begonnen als wissel. Nadat Henk al na vier minuten met een splijtende pass de spits van Zwammerdam liet scoren, werd hij weer direct vervangen door de inmiddels omgeklede Robert. Na het eerste "sprintje " van René na een minuut of vijf begaf zijn hamstring het en kon Jan Lubbe aantreden. Na de 1-1 door Frank en de 2-1 door Cor werd er bij een 2-2 stand gerust. De ballen bleken dit keer voor de zelden falende keeper keeper Aad te glad en / of te heet en zo kwamen we tegen de verhouding in met 3-2 achter maar door een mooie goal van Onno werd het weer gelijk. We dachten voor de overwinning te gaan maar door een toevalstreffer kwamen we weer met 43 achter. Nadat onze beide vleugelverdedigers zich in het strafschopgebied van de tegenstander bevonden, werden we uitgecounterd (5-3). Helaas moeten we nog melden dat Alex zich met een stevige hamstring blessure vlak voor tijd het veld moest verlaten. Het wordt tijd voor verjonging, anders moeten de rollators echt ingezet worden. Doelpunten: Frank, Cor, Onno

4

Integraal uit het dagboek van Leo Blz 32


3.10

Schiebroek ’94 3 – Lyra 8: 7 – 3 Titel: Schiebroek wint eindelijk weer eens Datum: 8 mei 2004 Opstelling: Aad, Robert, Ger, Jan, Wim, Cor, Gerhard, Frank, Gerrit, Rob, Onno Wissels: Henk, Leo Niet gespeeld: Alex, Gio, Martin, Michel, René, Rien Verslag: Na de ongelooflijke serie nederlagen van de afgelopen maanden (!) werd het toch wel weer eens tijd voor een overwinning. Immers, zo langzamerhand begon het degradatiespook aan de horizon op te doemen. Omdat vandaag hekkensluiter Lyra de tegenstander was, leek een overwinning geen onrealistische gedachte. Te meer, daar Schiebroek zich versterkt had met Rob The Voice en Gerrit The Butcher. Voorwaar, geen geringe aanwinsten! Dat bleek al direct na de aftrap, toen Rob een geweldige kans kreeg, maar de bal toch op de hazewindhondenbaan wist te deponeren. Schiebroek liet vervolgens de teugels vieren met als gevolg dat het uiterst povere Lyra alle ruimte kreeg om rustig (wat heet!!) te combineren. Ja, zelfs kon Lyra op het doel schieten en in deze tijd van Wilgen-Treurnis bleek dat best de moeite waard (0-1). Schiebroek maakte zich allerminst druk en liet de bal in de eigen gelederen traag van man tot man, maar zeer snel naar de tegenstander, gaan. Het was derhalve een mirakel dat Gerhard nog de gelijkmaker kon laten aantekenen (1-1). Na rust keek Schiebroek al snel weer tegen een achterstand aan (1-2). Het was vervolgens de enige echte Top(s)Corder van Nederland die, onder goedkeurend geknik van een inwoonster van Leiden, Schiebroek langszij bracht (2-2). Omdat Frank en Rob daarna de stand op fraaie wijze naar respectievelijk 3-2 en 4-2 tilden, leek er geen vuiltje aan de lucht. Zeker, omdat de Lyranen zich te buiten gingen aan de meest vermakelijke capriolen, zoals bijvoorbeeld het buikschuiven en scharen met en zonder de bal. Maar ja, dat is nu eenmaal een onuitroeibaar volksvermaak in de buitengebieden van het Westen des Lands. Het moest dan ook wel de Hand van God geweest zijn, hetgeen niet geheel onmogelijk is gelet op het godsvruchtige karakter van de geboortestreek van de Lyranen, dat Lyra nog een keer scoorde (3-4). Schiebroek voerde vervolgens het tempo dankzij het koppel van Henk een klein beetje op, creëerde een karrenvracht aan kansen, maar scoorde slechts nog via Rob, Onno en weer Gerhard, zodat de 7-3 overwinning een feit was. Hè, Hè, eindelijk weer eens een overwinning en nog wel een ruime ook. Zou het de laatste wedstrijden dan toch nog goed komen? Uw verslaggever denkt van wel, al is daar wel het Koppel van Henk voor nodig (maar dan ’s avonds). Doelpunten: Gerhard (2*), Rob (2*), Cor, Frank, Onno

Blz 33


3.11

Schiebroek ‘ 94 3 – Duinoord /Jagers 4: 4 - 1 Titel: Schiebroek weer op het rechte pad Datum: 11 mei 2004 Opstelling: Aad, Ronald, Ger, Jan, Piet, Cor, René, Leo, Rick, Gerrit, Rob Wissels: Henk, Frank (bij Duinoord / Jagers) Niet gespeeld: Alex, Gerhard, Gio, Martin, Michel, Onno, Rien, Robert Verslag: Volgens een informerend reclamespotje schijnt ongeveer dertig procent van de mannen plasklachten te krijgen. Nou, dat is nog helemaal niets in vergelijking met het percentage derdenaren dat nu al een aandoening aan de luchtwegen heeft. Het stelt ook al niets voor in vergelijking met het percentage Schiebroekenaren dat voor de wedstrijd van vandaag tegen Duinoord / Jagers moest afzeggen. Dankzij echter de inzet van Piet kon Schiebroek toch met dertien man aan de start verschijnen. Omdat Duinoord / Jagers dezelfde problemen als Schiebroek kende, werden Henk en Frank (tijdelijk) overgeheveld naar Haagse zijde. Hoewel Frank erg zijn best deed om een goede indruk te maken op zijn nieuwe Haagse vrienden kon hij toch niet verhinderen dat Schiebroek redelijk tot goed combinerend een ongekend overwicht opbouwde. Niet alleen zagen de kleumende toeschouwers (ze waren er echt!) goede combinaties, zij werden ook nog eens getrakteerd op uitstekende passes over aanzienlijke afstand. Dit leverde een mega aantal kansen op. Het is dat Gerrit smiddags bij het maken van enkele heerlijke vleeskroketten zijn teentjes er had afgehakt, anders had hij in het eerste kwartier zeker vier keer kunnen scoren. Maar goed, toen hij eenmaal aan het gevoel was gewend, trof hij dan ook direct doel (1-0). Leo had ongeveer dezelfde verschijnselen als Gerrit, al zal dat vooral met winter(sport)tenen te maken hebben gehad. Hij kon echter maar niet aan het gevoel wennen. Het resultaat was dat ballen naast, over en uiteindelijk in de sloot belandden. Het was tenslotte Piet die met een Van-Hooijdonkachtige precisie (het was maar goed dat Cor bukte) Schiebroek op een 2-0 voorsprong zette. Met deze stand werd, ondanks een Klein Wilgje van Aad, gerust. Na rust speelde Frank weer in het juiste shirt, maar was aanmerkelijk minder op dreef dan aan de ‘foute’ kant. Eigenlijk gold dat voor heel Schiebroek en zo kon het gebeuren dat de Jagers aan een bescheiden offensiefje begonnen. Dit resulteerde niet alleen in een gepoorte Leo, maar ook in een uitstekend en doeltreffend afstandschot (2-1). De Jagers gooiden er een tandje bij en werden ook wat fanatieker, hetgeen leidde tot enige bal- en oorknijperij aan de zijlijn tussen Ronald en de Haagse spits. Dankzij het overgewicht (sorry: tikfout) van onze Lobello bleef alles gelukkig rustig. Dit ondanks het feit dat Ronald nog fijntjes tegen de Haagse Middenveld Kabouter opmerkte dat hij te klein was om over de zijlijn te kijken. Enfin, Schiebroek moest zich beperken tot de counter, die, het moet worden gezegd, met griezelige precisie werd uitgevoerd. Dit leverde weer een enorme reeks kansen op. Zo presteerde bijvoorbeeld Gerrit het, na goed doorzetten van Cor, op de doellijn staande de bal nog over het doel te werken en gaf Rick de bal vogeltjesvrij aan de Haagse keeper in plaats van aan de meegelopen Rob. De laatste was het zo zat dat hij bij de eerstvolgende uitval de bal zelf in het doel schoot: de angst voor weer een misser van Gerrit zat er diep in (3-1). Vlak voor tijd kopte Ronald nog schitterend raak, na een klassieke voorzet van Rick (4-1). Na afloop was het op deze doordeweekse dag rustiger dan normaal na de wedstrijd en ontbrak de traditionele schaal. Het enige vermeldenswaardige was dat René getekend werd door een paar zuigzoenen van Octopussy. Doelpunten: Gerrit, Piet, Rob, Ronald

Blz 34


3.12

Stompwijk 1 – Schiebroek 94 3: 3-5 Titel: Schiebroekse stuntelt en stunt in Stompwijk Datum: 15 mei 2004 Opstelling: Aad, René, Joris, Gerhard, Gio, Cor, Frank, Leo, Michel, Rien, Robert Wissels: Henk, Jan Niet gespeeld: Alex, Ger, Martin, Onno Verslag: De vraag was of de winnende lijn van de afgelopen wedstrijden kon worden doorgetrokken en of zo Europees voetbal kon worden afgedwongen. In eerste instantie leek het allemaal weer een moeilijk verhaal te gaan worden, want de personele bezetting liet weer eens te wensen over. Maar zie, aangekomen in het landelijke Stompwijk wachtte een prettige verrassing: Rien was weer present en ook Gio ging het (eventjes) proberen. Bovendien bleken de Schiebroekenaren voor aanvang van de wedstrijd (verbaal) zo scherp als een mes. Het enige minpuntje leek Frank te zijn die wat oogproblemen had vanwege een uit zijn opblaaspop geschoten ventiel. Maar ja, een kniesoor die daar op let. In het veld echter bleken er toch ineens een groot aantal Schiebroekse minpuntjes te zijn. Allemachtig, wat een geklooi. Het was beschamend, bedroevend, belachelijk en meelijwekkend wat de heren ervan bakten. Zelfs de naast het veld aanwezige kippen liepen meer in patroon en kakelden verstandiger dan de bewoners van Hazelaarweg. Wat dat laatste betreft, voerde vooral ‘Tsonge-Tsonge’ (het schijnt een Nieuwerkerks dialect te zijn) de boventoon. Zo kon het gebeuren dat Stompwijk, toch niet gezegend met een overdaad aan talent, een enorm veldoverwicht kon opbouwen, hetgeen na een minuut of vijftien werd beloond met een treffer (1-0). Het was dat Aad vandaag in goeden doen was, anders waren er in de daarop volgende minuten nog zeker vijf ingevlogen. Echter, op een fraai afstandschot uit een afgeslagen corner was ook Aad kansloos (2-0) en toen het even later zelfs 3-0 werd, leek Schiebroek af te stevenen op een enorm debacle. Te meer, daar Schiebroek aanvallend niets, maar dan ook helemaal niets, presteerde. Zegge en schrijve, kon er één fraaie aanval worden genoteerd uit een prima pass van Henk (echt waar hoor, Leo!) en dito voorzet van Michel. Jammer was het dat Robert vervolgens een Stompwijkse volksdans stond te oefenen, in plaats van gewoon te scoren. Na rust was alles echter anders. Schiebroek liet zien dat het wel degelijk kon voetballen en al snel scoorde Michel 3-1. Daarna was het gedaan met de heren uit Stompwijk. De ploeg stortte volledig ineen en de doepuntenmachine van Schiebroek begon op toeren te komen. Het was natuurlijk weer onze eigen Top(s)Cor(der) die met een kopbal Schiebroek een stapje dichter in de buurt van Stompwijk bracht (3-2). Een minuut of tien later gaf Leo een uitstekende pass op de op volle snelheid liggende Rien, die de zaak weer eens ouderwets afmaakte (3-3). Stompwijk was intussen helemaal kapot gespeeld zodat Gerhard Schiebroek met een van richting veranderd afstandschot aan de leiding bracht (3-4). De Hazelaarachtigen maakten het zichzelf daarna nog moeilijk door af en toe te veel achteruit te gaan voetballen, maar het was uiteindelijk Frank die na goed doorzetten de zege veilig stelde (3-5). Tsja, dit was dan een zelden door Schiebroek vertoonde stunt en deze wedstrijd krijgt dan ook zonder meer het predikaat ‘historisch’. Uw trouwe verslaggever kan zich niet herinneren dat Schiebroek een 3-0 achterstand wist om te buigen in 3-5 overwinning. Maar wellicht zijn er mensen met een beter historisch besef die zich dat wel kunnen herinneren. Het behoeft geen betoog dat, ondanks het gebrek aan schalen, de stemming na afloop uitstekend was. Zeker ook omdat de Europese trip met deze overwinning veilig werd gesteld. Leo was zelfs zo blij dat hij een paar kippen trachtte te omhelzen. Ze bleken, maar dat zal geen verrassing zijn, sneller dan Leo. Maar het meest naar zijn zin had Joris het toch. Die zat plotsklaps een aantal blonde Stompwijkse dames iets te vertellen over normen en waarden. Veel gekker moet het allemaal niet worden… Doelpunten: Michel, Cor, Rien, Gerhard, Frank Blz 35


4.

EINDSTAND SEIZOEN 2003-2004 / AFD. ROTTERDAM, RES. 6E KLASSE VA

Team Rijnsb. Boys 11 Zestienhoven 5 JAC 7 Schiebroek ’94 3 ‘s Gravezande 5 Be Fair 6 Zwammerdam 4 Duinoord/Jagers 4 Stompwijk 1 Haagse Hout 3 Voorschoten ’97 7 LYRA 8

5 6

Gespeeld 22 22 22

21 20 21 22 21 20 22 22 21

Punten 60 48 42 34 33 325 286 20 18 18 13 11

Voor 82 63 57 55 59 55 58 41 34 53 52 41

Tegen 35 35 34 46 45 38 53 52 15 85 93 84

3 winstpunten in mindering 6 winstpunten in mindering Blz 36


GESPEELDE WEDSTRIJDEN PER PERSOON

5.

Figuur: Percentage gespeelde wedstrijden per persoon, inclusief wisselbeurten

Frank Robert Gerhard Cor Jan Aad Onno Leo Rene Alex Gio Ger Rien Michel Martin L Henk O

0

10

20

30

40

50

60

70

80

90

100

%

Blz 37


6.

DE DOELPUNTENMAKERS Tabel: Doelpuntenmakers, abs en % Doelpuntenmakers Gerhard Frank Rien Onno Cor Alex Michel Martin Gasten Totaal

Absoluut 11 9 7 7 4 3 3 1 10 55

(%) 20,0 16,4 12,7 12,7 7,3 5,5 5,5 1,8 18,2 100,0

Figuur: scoringspercentage gespeelde wedstrijden, inclusief wisselbeurten (vaste krachten)

100 90 80 70 60 % 50 40 30 20 10 0 Rien

Gerhard

Frank

Onno

Michel

Alex

Cor

Martin

Blz 38


SEIZOENSOVERZICHT

7.

Figuur: Gerealiseerd aantal punten versus maximaal aantal punten (voor en na winterstop)

70

60

aantal punten

50

40 Aant. punt. Max. punt.

30

20

10

0 Voor winterstop

Na winterstop periode

Totaal

Figuur: Aantal punten per wedstrijd en cumulatief

45

2

40

R = 0.7844

35

Punten

30

25

20

15

10

5

0 1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

Wedstrijden Punten per wedstrijd

Punten cumulatief

Expon. (Punten cumulatief)

Blz 39


8.

BEKER

8.1

Schiebroek ’94 3 – Barendrecht 11: 3-2 Titel: Papegaaiend Schiebroek in slotfase langs te fanatiek Barendrecht Datum: 11 oktober 2003 Opstelling: Aad, René, Jan, Frank, Gio, Robert, Leo, Gerhard, Alex, Rien, Onno Wissels: Henk, Wim Niet gespeeld: Cor, Ger, Michel, Martin Verslag: Deze week trad onze vriend Louis van Gaal als Technisch Directeur aan in de Arena. Hij dacht de daar verzamelde pers door het voorlezen van een gedicht op een noviteit te trakteren. Buiten het feit dat hij zich nu niet bepaald ontpopte als een nieuwe Vondel of Deelder moet hij ook niet denken dat het inderdaad een nieuwtje was. Immers, reeds in het seizoen 1987/1988 heeft uw eigen trouwe TD naar het gedicht als communicatiemiddel gegrepen. Doch dit terzijde. Veel belangrijker was vanmiddag het eerste optreden ooit van Schiebroek in de beker. Gelet op de resultaten van Schiebroek in de competitie tot nu toe rekende het toegestroomde publiek op een overwinning tegen Barendrecht 11 in de sterk bezette beker-poule voor oudere heren. Direct na het beginsignaal van de herstelde Lobello, die zijn oude niveau onberispelijk had weten vast te houden, werd duidelijk dat een overwinning op Barendrecht bepaald geen sinecure zou zijn. De namaak-boeren kletsten er flink in en leken de uitdrukking ‘poule des doods’ wat al te letterlijk op te vatten. Het merkwaardige was dat heren uitstekend konden voetballen en met goed positiespel Schiebroek van het veld dreigden te spelen. Enkele gevaarlijke situaties voor het Schiebroekse doel waren het gevolg, maar dankzij sterk optreden van Jan, Aad en de lat bleef Schiebroek een eerste tegentreffer bespaard. Sterker nog, Schiebroek kwam via de wiskundeknobbel op Onno’s achterhoofd op 1-0 en korte tijd later was het Rien die de voorsprong vergrootte naar 2-0. Hiermee hadden de Schiebroekenaren hun kruit verschoten, gingen over op groepsdiscussies met een hoog papegaai-gehalte en lieten Barendrecht aan een enorm veldoverwicht bouwen dat vlak voor rust resulteerde in een doelpunt (2-1). Na rust schakelde de Barendrechters nog een fanatisme-tandje hoger en waren de onbesuisde ingrepen niet meer te tellen. Met name de nummers vijf, acht en vijftien deden wat dit betreft de nodige duiten in het zakje. Vooral de laatstgenoemde onderscheidde zich door het maken van kilometerslange slidings. Soms op de bal, maar meestal op een voet waarvan de eigenaar Onno heette. De omstanders kregen sterk de indruk dat deze Barendrechtse dorpsgek solliciteerde naar een baan als eerste menselijke tunnelboor. Schiebroek had het echter veel te druk met het in eigen gelederen bestrijden van de papegaaienziekte om zich voldoende tegen het Barendrechtse geweld te wapenen. De 2-2 kwam dan ook niet als een verrassing. Als bij toverslag werd de papegaaienziekte vervolgens overgedragen op de tegenstander, zodat er het laatste kwartier zelfs sprake was een Schiebroeks veldoverwicht. Dit werd beloond met een dubbel-kluts-goal van Gerhard in de slotminuut. Na afloop bleken de Barendrechters toch niet zo ongezellig als ze in het veld leken: als een speer zaten de heren aan de vette happen en de bieren. Wat dit betreft, lieten de Schiebroekenaren zich uiteraard ook niet onbetuigd. Gaandeweg de uiterst gezellige ‘derde helft’ kwam de prangende vraag op hoe onbetuigd Bachelor Cor zich vandaag in het Brons(tig) Groen Eikenhout zou laten. We zullen het de meest Begeerde Vrijgezel van Schiebroek en delen ver daarbuiten volgende week eens vragen. Doelpunten: Onno, Rien, Gerhard

Blz 40


8.2

Zuiderpark 3 – Schiebroek ’94 3: 3-4 Titel: Zuiderpark schiet zichzelf in de voet tegen Schiebroek Datum: 18 oktober 2003 Opstelling: Gerrit, René, Jan, Ger, Gio, Cor, Leo, Frank, Alex, Rien, Onno Wissels: Henk, Michel, Robert Niet gespeeld: Aad, Gerhard, Martin Verslag: Vandaag was het een weerzien met een oude bekende tegenstander, namelijk Zuiderpark. Zij het, dat het dit maal voor de beker was en niet voor de competitie. Robert en Michel waren hierdoor zo van slag dat zij niet op tijd wisten te arriveren, zodat Schiebroek met slechts één wissel, de altoos parate Kleine Generaal, moesten beginnen. En Schiebroek begon niet slecht. Nauwelijks had het beginsignaal van de, naar later bleek, sterk fluitende scheids geklonken of Onno zag een inzet via beide palen weer het veld in stuiteren. Dit bleek het begin van een hele serie goede aanvallen. Maar zoals zo vaak dit seizoen was de eindpass allerminst naar behoren met als gevolg dat talloze kansrijke initiatieven een roemloos einde vonden. Na een minuut of twintig was het dan wel raak. Rien slalomde door de Zuiderparkse defensie en leverde een niet te missen voorzet af bij Alex, die het onmogelijke nog net niet wist te presteren en de bal via de lat in het doel werkte (0-1). Schiebroek liet zich daarna ver terugzakken, zodat Zuiderpark een optisch veldoverwicht kreeg. Het leverde nauwelijks kansen op totdat Frank vlak voor rust opzichtig in de fout ging en de Schiebroekse verdediging vervolgens veel te laks met ingrijpen was. De Zuiderparkse spits liet zich dit buitenkansje niet ontnemen en prikte de bal bekeken langs Gerrit (1-1). Zo goed als Schiebroek de eerste helft begon, zo lamlendig startte het de tweede helft. Alex leed voor de zoveelste keer bal verlies. Dit keer op de rand van het eigen strafschopgebied, hetgeen genadeloos werd afgestraft (2-1). De wedstrijd leek voor Schiebroek in een drama te gaan eindigen, want na een uitstekende Zuiderpark-aanval verscheen zowaar de 3-1 op het scorebord. Het was het sein voor Cor om zich van de reservebank te verheffen om te redden wat er te redden viel. Met een verbijsterende inzet en een verbluffend inzicht kreeg hij de haperende Schiebroekse motor weer aan de praat en de kansen stapelden zich op. Helaas bleek met name Rien niet helemaal op scherp te staan. Ongeveer een kwartier voor de tijd kreeg Schiebroek een penalty, die bij afwezigheid van Gerhard door de zoals altijd onwisselbare Alex zowaar werd benut (3-2). Schiebroek drong vervolgens hartstochtelijk aan. Een minuut of tien voor tijd belandde een verwoestende (althans in gedachten) uithaal van Robert voor de voeten van Cor, die met een ziedend schot via scheenbeen, schoen en paal zijn grote vorm van het laatste haf uur doeltreffend onderstreepte (3-3). Op slag van het eindsignaal kreeg Rien nog eenmaal de geest en bracht de Zuiderparkse defensie dusdanig in verwarring dat deze de bal bekwaam in eigen doel deponeerde (3-4). Zo dit was dus het tweede achtereenvolgende succes in de beker. Europa gloort, al dient nog wel het sterke Zwervers verslagen te worden. Het mocht de pret niet drukken, want tijdens de altijd gezellige Derde Helft waren de plannen voor een nieuw Europees avontuur in 2004 niet van de lucht. Tegelijkertijd werden herinneringen aan het voorgaande Europees succes uitgebreid opgehaald: baantjes zwemmen, waterdichte horloges en eilandjes met eenzame palmbomen etc. Sommigen gingen er zelfs mee door tot aan de sluitingstijd van de Tap in Nieuwerkerk aan den IJssel. Doelpunten: Alex (2*), Cor, Zuiderpark (e.d.)

Blz 41


8.3

Schiebroek ’94 3 – IJ.V.V de Zwervers 5: 4-2 Titel: Schiebroek bekert zich met goed voetbal Europa in Datum: 15 november 2003 Opstelling: Aad, René, Jan, Frank, Robert, Martin, Gerhard, Leo, Alex, Onno, Paul Wissels: Henk, Michel, Wouter Niet gespeeld: Cor, Ger, Gio, Rien Verslag: Terwijl het deerniswekkende Oranje in Glasgow een welhaast tot mislukken gedoemde poging moest ondernemen om via een barrage met Schotland een (onverdiend) ticket voor de EK af te dwingen, stond Schiebroek al met anderhalf been in het eigen EK te Praag. Na twee gewonnen poulewedstrijden hadden de Schiebroekenaren aan een gelijkspel tegen De Zwervers, alias Circus Paul Breitner, genoeg om dit jaar weer Europees te gaan. Hoewel er enige personele problemen waren omdat enkele coryfeeën meenden in Schotland een kijkje onder de kilts te moeten nemen, was de stemming in de kleedkamer ontspannen en was de moraal, om in Jean Nelissen-termen te spreken, niet te knakken. Nu is die moraal eigenlijk altijd wel goed, maar in dit geval ging hij ook nog eens gepaard met een flitsende voetbalstart. Een dat is wel eens anders. Omdat de Zwervers wensten te vechten voor hun laatste kans ontspon zich een zeer aantrekkelijk duel met uitstekend voetbal van beide zijden. De Zwervers namen het Schiebroekse doel met een paar enorme afstandskogels onder vuur, terwijl Schiebroek het meer zocht in combinatiespel over de vleugels. Na een minuut of twintig resulteerde dit in een aanval over links met Alex en Onno, waarna de laatste de bal voortrok en Martin de bal klaar legde voor Paul, die zijn schot door handen van de doelman zag glippen (1-0). Het spel golfde vervolgens op en neer met aan Schiebroekse kant Leo, Onno en een degelijke René als uitblinkers. Toch wisten De Zwervers vlak voor rust via de kluts nog op gelijke hoogte te komen (1-1). Na rust startten De Zwervers overdonderend en moest Aad al zijn niet geringe keepertalenten aanspreken om het Schiebroekse doel voor een doorboring te behoeden. Daarna was het achter gedaan met De Zwervers en omdat ook Schiebroek het hoge spelpeil niet kon vasthouden, daalde het niveau van de wedstrijd met duizelingwekkende snelheid. Na een minuut of vijftien probeerde een Zwerver een nieuwe circusact uit waarvan Onno dankbaar profiteerde (2-1). Even later vergrootte Wouter de voorsprong zelfs naar 3-1. Daarna kreeg Schiebroek nog een handvol kansen om de score nog verder uit te bouwen, maar helaas ontbrak zoals zo vaak de juiste eindpass. Met name Alex had hier nog wel eens een probleem mee. Vlak voor tijd lukte het Wouter dan uiteindelijk wel om voor een goede slotpass te zorgen en hoefde Onno de bal slechts in het verlaten doel te schuiven (4-1). Dat De Zwervers nog 4-2 scoorden, was uitsluitend voor de statistisch geschoolden onder ons van belang. Zo, dit was de verdiende kwalificatie voor de eindronde van 11 juni tot en met 14 juni a.s. in Praag. Dit huzarenstukje werd onder het genot van vele biertjes en ondanks een, op een groot scherm uitvergroot, hopeloos falend Nederlands elftal door Derdenaren uitgebreid gevierd. Doelpunten: Onno (2*), Paul, Wouter

Blz 42


8.4

Excelsior Pernis 7 - Schiebroek ’94 3: 5-1 Titel: Excelsior Pernis blaast Schiebroeks bekersprookje onbarmhartig uit Datum: 20 april 2004 Opstelling: Aad, Joris, Jan, Michel, Gio, Cor, Frank, Leo, René, Gerrit, Jaap Wissels: Geen Niet gespeeld: Alex, Ger, Gerhard, Henk, Martin, Onno, Rien, Robert Verslag: Het had wat voeten in en onder de aarde, maar eindelijk kon het lang verwachte bekertreffen met Excelsior Pernis dan plaats vinden. Iedereen was voorbereid op een echte bekerstrijd met als decor de bruisende havens, torenhoog opgestapelde containers en rokende installaties. Helaas viel het allemaal wat tegen: de personele problemen waren ongeveer net zo hoog als de opgestapelde containers en toen ‘puntje bij paaltje’ kwam, bleek de Schiebroekse inspiratie even vergankelijk als de rook van de genoemde installaties. Toen ook nog Jaap met een, naar later in het ziekenhuis bleek, zeer ernstige blessure (onder andere lelijke breuk van het kuitbeen) was uitgevallen, viel er voor de Schiebroekenaren weinig eer te behalen: een kansloze 5-1 nederlaag was hun deel. Ondanks alle droefenis viel er wel één Schiebroeks hoogtepunt te noteren, en wel het schitterende doelpunt van de vandaag excellerende René. Doelpunten: René

Blz 43


9.

SPONSORTOURNOOI 20 MEI 2004: DERDE PLAATS

9.1

De sponsorsterren

Staand v.l.n.r: Martin v.d. Lindt, René v.d. Gaauw, Rover Verduijn, Aad Hoogland, Wim Haring, Dennis de Vette. Zittend v.l.n.r: John, Cor Pijnenburg, Ger Henkelman, Matthijs Hoogland, Henk v. Oost, Frank Lunsingh, Arie v.d. Schee.

Blz 44


9.2

Twee speciale sponsorsterren

Henk Metvet The First

Leo The Beer Guitar King

Blz 45


10.

MEGASTERRENDAG 5 JUNI 20047

Zoals reeds uitgebreid beschreven in de fameuze jaarboeken is het derde een maatschappelijk fenomeen. Een en ander werd weer duidelijk op 5 juni toen een kleine veertig megasterren verschenen op de reunie. Allemaal megasterren want, zoals inmiddels duidelijk moge zijn: ex-megasterren bestaan niet, megaster ben je voor het leven. Velen hadden elkaar lange tijd niet gezien, hetgeen geen belemmering was om het glas een paar keer te heffen. Een behoorlijk aantal megasterren had publiek meegenomen zodat Ruud voor een bijna volle kantine een speechje kon afsteken. Christa was bereid gevonden hier en daar een fotootje te komen maken (na afloop bleek dat het er in totaal 147 waren geworden; ze vond het zelf ook wel leuk) en toen er ineens een zelfwerkzaamheid was ontplooid waar oud-voorzitter Jan Steigenga van was gaan blozen stonden de eettafels al gereed voordat er ook maar iemand was verkleed. De oudste megasterren hesen zich in (toch) te kleine witte shirts, waarna ze zich lieten vereeuwigen in dezelfde opstellingen als de kampioensfoto’s uit een grijs verleden waarbij Henk H. zich bezighield met de compositie. Uiteindelijk kon er worden begonnen met de wedstrijd. Voordat de megasterrenslag echter een aanvang kon nemen diende eerst de coaching staff met vereende krachten uit de dug-out gehouden te worden omdat deze zeker onder het gewicht zou zijn bezweken. Nadat alle coaches een plaats hadden gevonden naast het toch uit bakstenen opgetrokken bouwsel, kon Lobello de wedstrijd in gang zetten. Dat was dan ook meteen het enige dat in gang kwam: vooral de oude megasterren hadden behoorlijk wat moeite te wennen aan de eigenaardige schoenen die de meesten een behoorlijk aantal jaren niet meer in handen hadden gehad, laat staan aan de voeten. De weer landelijk opgelaaide discussie over het al dan niet met een ruit op het middenveld spelen is bij het derde allang geen punt meer: er wordt altijd met een ruit gespeeld, zij het met een van matglas. Door het hoge IQ van de megasterren werd besloten om dit keer met een paralellepipedum te spelen. Omdat dit geen vlak maar een drie-dimensionaal lichaam is vlogen de ballen dan ook hoog over het doel. Vooral Cees wist regelmatig de bovenhoeken van de ballenvanger te raken. Bijna een kwart eeuw hadden we erop gewacht, maar helaas, dat werd niet beloond: de kontstop van Bertus bleef uit. Nog iets waar lang naar was uitgezien: het wippie van Ger. Ook dat bleef uit. Deze toch grote teleurstellingen voor het massaal opgekomen publiek werden echter ruimschoots gecompenseerd door de, meestal in stilstand uitgevoerde, technische hoogstandjes. Door een uitgekiend beleid van de keuze-commissie bleek de wedstrijd redelijk gelijk op te gaan. Zo gelijk dat geen van beide teams echt in scoringspositie kwam. Peter ‘Angel’ Nikerk was zijn angel kwijt en Dick de Jong, allang niet meer de jongste directeur van Nederland, flitste slechts één keer (maar dat was wel even schrikken) langs de verbouwereerde Henk O. Peter Haubrich liet evenals een jaar of twintig geleden nogmaals weten dat rechtsback niet zijn plaats was en Ruud v.d.Tak zal altijd worden herinnerd voor de cup die hij maakte, minder door zijn voetbal. Hij speelde dan ook niet mee. Evenals Martin Schelle overigens, maar die vulde de foto’s lekker. Het vertoonde spel gaf het barpersoneel aanleiding om het veld op te komen met wat krachtvoer waarvoor met plezier een time-out werd ingelast. Na de rust eenzelfde beeld als ervoor: kansen zat maar geen goals. Dat Hans Schoumans enkele mogelijkheden onbenut liet was slechts een déja-vu. Djairin Njaman en Rene Bornkamp zwoegden op het middenveld bij de nieuwste megasterren waar Jan Rotmans het spel regiseerde, slechts dwarsgezeten door Jaap, die bij gebrek aan fitte oudste megasterren meedeed. Een opleving kende de snelheid van het spel pas toen het bar-personeel voor de tweede maal het veld betrad, deze maal met pitchers en glazen. Hiervoor wilden de megasterren wel even een sprintje trekken. Waarschijnlijk door deze

7

Integraal uit het dagboek van Fer Blz 46


alcoholische versnapering geteisterd gebeurde er kort daarna iets waar niemand meer op had gerekend: Cees scoorde met het hoofd. Kort daarna leek Peter N. een mogelijkheid te gaan krijgen op de gelijkmaker, doch doordat vader N. zonder aanziens des persoons vlagde voor buitenspel ging dit feest niet door. Omdat er in een jubileumduel geen verliezers dienen te zijn zag Lobello in de laatste minuut een overtreding in het strafschopgebied en legde de bal op de stip voor de nieuwste megasterren. Hans S. nam de zware taak op zich en deed exact wat er van hem verwacht werd en miste. De enige die echt in vorm was deze middag was de chinees van Happy Palace die terwijl de megasteren douchten een uitgebreid Indisch buffet had klaargezet. Iedereen wordt hierbij uitgenodigd om alvast in te schrijven voor de megasterrendag ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van de megasterren. Deze wordt gehouden op zaterdag 2 juni 2029.

Alle megasterren op een rijtje Staand v.l.n.: Bert de Baas, Martin v.d. Lindt, Ron Labordus, Cees v. Eersel, Fer v. Dijk, Hans v. Oord, Martin Schelle, Leo Boer, Jan Lubbe, Luc Hooghwerff, Onno Sonbeek, René v.d. Gaauw, Hans Schouwmans, Theo, Gerhard Snaathorst, Cor Pijnenburg, Rovert Verduijn, Michel v.d. Ven, Henk Haanappel. Zittend v.l.nr: Ruud Labordus, Aad Hoogland, Ger Henkelman, Dick de Jong, Peter Haubrich, Giovanni Ostolani, René Bornkamp, Rien de Klerk, Peter Nikerk, Jan Rotmans, Alex Katz, Henk v. Oost, Max Havelaar, Djarin Njaman.

Blz 47


11.

SPARTA KUTNÁ HORA - SCHIEBROEK ’94 3: 3-2 Enkele bouwstenen voor uw eigen verslag in min of meer chronologische volgorde: Vertrek vanaf het Vinkendaal, prima koffie van Leo, Rien niet vergeten, Rien vergeet zelf paspoort, ondanks alles weer Hart-busjes, voorspoedige reis met gele rakkers en zonder neuswielen, triest voormalig Oost-Duitsland, Dresden mooie stad, maar niet filevrij, stortvloed van Baustellen, Teplice heeft een Keileweg van 40 kilometer, prima bewaakte parkeerplaats in Praag, goed gevulde koelkasten, Mexicaans eten, Club Lavka, handjes omhoog op de dansvloer, kotsen op de Karls-brug, koffie drinken ‘bij de klok’, scène met Gio, geen respect voor mensen, zoektocht naar voetbalveld, oranje uitmonstering powered by Sun-Service, goed voetbal, nipte nederlaag, Rob Europees topscorer, Alex wil ook buiten Nederland niet wisselen, afscheid van een doelman, Aad op de schouders, bier tegen afbraakprijzen, echt speenvarken, Leo aan het spit, Becherovka op, rode wijn en broeken uit, lichaamsdeel in glas, Aad in de slaapstand, busjes-stuntman, dansen op het dorpsplein, sommigen rollen direct door naar bed, and you give yourself away, podiumoptreden in Club Lavka afgebroken, sofi-nummer 1000, hies biek, dze kitsjen, platte oren en neuzen, too much to drink, fototoestel tijdelijk verstopt, wandelen en winkelen in Praag, gsm definitief kwijt, Engeland - Frankrijk, ‘allez les bleus’ in Engelse pub, smerige Bohemian Sekt, terugreis, fileleed bij Hannover, Gio vliegt langs file, eten langs de A1, verrassende ontmoeting met Gio op dezelfde A1, behouden thuiskomst dankzij prima chauffeurs, enkelen zijn op weg naar Portugal voor een nieuw feest.

De Europese sterren 2004 Staand v.l.n.r: Luc Hooghwerff, Ronald Hoogenboom, Fer v. Dijk, Frank Lunsingh, Martin v.d. Lindt, Gerhard Snaathorst, René v.d. Gaauw, Leo Boer, Cor Pijnenburg, Robert Verduijn, Jan Lubbe, Jan Snijder. Zittend v.l.n.r: Onno Sonbeek, Henk v. Oost, Giovanni Ostolani, Ger Henkelman, Rob Overgaauw, Rien de Klerk, Aad Hoogland, Alex Katz

Blz 48


Leo aan het spit

Blz 49


Aad in de slaapstand

Blz 50


12.

MARADONA: WONDERTRAINER BIJ SCHIEBROEK ’94 3

Blz 51

De eerste negentig minuten zijn het belangrijkst (Sir Bobby Robson) Auteursrechten: MLi MLi is a trade mark of The Ribbon Company

Recommend Documents