DE EEN IGE DIRECTE VORM VAN HULP AAN OUDE TOONEELISTEN IS 'N GEREGELDE OF ÉÉN ENKELE DONATIE AAN HET SUPPLETIE- FONDS VAN HET ALG PENSIOENFONDS VAN

EATEf

ONZE HEDENDAAGSCHE DIENSTMAAGD: on.

2e

h

den. ^ _ schc

. *. ? ^j r. .

i

' ' '

il

^Ö ^^^^

^^^ZT^

tS

«e-w°°°ee°pracht!Die- nen doet" « k^- I?r~' ^ ^ ^ jes

AJ - tijd aan den juis- ten

P £

Zoo is t dienstmeisje van heden Dat ons — voor wat zilvergeld — In de zääl. vanaf de planken. Meestentijds wordt voorgesteld! Tja! zoo zucht m'n vrouw, die nu al in eén maand haar derde houdt, 1 ja ... ze hebben wel gelijk hoor, net tooneel is .. . klatergoud !!

^J^^LJKJJ Fabriek van Artistiek , Zilverwerk

Maar.., al lijkt me ook die dienstmaagd, Uie het plankenland ons biedt, t Ideaal der idealen, Toch . moet ik er zóó één niet!! Uok al zou ze nooit wat breken. Vroeg ze me geen avond vrij.. . Want een mensch, zóó zónder fouten uaar voel ik me ... angstig bij! I

7_PLXCE DE LA

-kflQUL-

Gevestigd

m 1690 ^«»awjAiïaM.

^1^!

mmÊKm

MAnE1.E,NE.

PAE,7

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

^^^S KAAR O^BJS'L S™LP„

Verschünt wekelgks -'Prfl, per kwartaal f. l.y5. Red. en Adm. G«Inewat*r 22, Leiden. Tel. 760. Postrekening 418ö«

® DE EEN IGE DIRECTE VORM

VAN HULP

De fijne Toüetzeep.

Deze •.!..... zeep._ Deze Ideaal Ideaal Tzuivere Is samengesteld uit bestanddeelen. welke onmisbaar zijn voor het verkrijgen van een fraaie, ge-' »nde huid. Het mollige schuim

Old Cottage Lavender complete Tolletserle. Importeurs: RICHARD WERNEKINCK 6 Co. Huddestraat 9 A«.e«d««.C.

»"**" ^WeU vet! • ndien U bemerkt, dat U lusteloos wordt, gebruikt dan savonds voor het naar bed gaan of s ochtends ep de nuchtere maag een kop Dr. E. Richtere kruidenthee. Deze thee regelt en bevordert de spijsvertering zij verfrischl bloed en inwen^ dige organen en zorgt voor een natuurlijke, gezonde gewichtsvermindering. Neemt U nog heden een proeM

D. E.RICHTERS KRUIDENTHEE 0 1 en d'-ogisterijen VANAF 80 CENTS PER PAK

*^

dringt zacht la de poriën, reinigt Intensief en maakt de huid soepel en geurend naar het oude parfum, dat nooit nlt de mode geraakt.

@UO£$MlTH£

©ïd (toïtaQe £at)cndcr TOILET ARTIKELEN ^^een^wat^ruran^ whiskey-sod^' zeï de" okter

ee

\b^-den patiënt,

0rSChnjVen is af en

^eeenheete

WAUIV-VS. "

Eemore weken later kw«m A J\ "eelt om u te scheren, houdstlr, hoe hair meeseer hJer terU? en ^0^ de huiswoordde zij stamelend h^i mi/J," ^»V r0 dok^'" «nt.

AAN OUDE TOONEELISTEN IS 'N GEREGELDE OF ÉÉN ENKELE

DONATIE AAN

HET

SUPPLETIEFONDS VAN HET ALG PENSIOENFONDS VAN NEDERLANDSCHE TOONEELISTEN

.

KANTOOR : AMSTERDAM STADSSCHOUWBURG KAMER 38, TEL. 32954 GEMEENTE GIROREKENING DER FIRMA LIPPMANN ROSENTHAL & CO A A 480

1933 NEDERLANDSCHE DANSWEDSTRIJDEN 1933 STEDEN-DANSKAMPIOENSCHAPPEN ■NEDERLANDSCH in

verband

georganiseerd,

DANSKAMPIOFNSCHAP AMATEURS om

tot een

e organisatie van stedelijke danswedstrijden, uitemdelijken wedstijd te komen voor het

NEDERLAND<;rn DANSKA^^NSCHAP MODERNt DANSEN VOOR AMATEURS 19.^

- 2

1 Franz Venzier, de regisseur van „Wenn die Liebe Mode macht", debuteerde by de Ufa met de film „Mensch, erger je niet". Hij is nog niet beroemd, maar zal het wel worden.

VOOR

verzekert zich een 25-jarige voor

NOG GEEN f 2.-

uit te keeren op zijn 60e jaar of

PER MAAND

direct bij zijn vroeger overlijden bij de — 3 -

■;■■■■

f. 1000.- HAVBANK SCHIEDAM

e groote robijn gloeide en | glansde in de stralen der zon als een boos, met bloed doorloopen oog. Twee mannen bogen zich over hem heen en door hun hebzucht vergaten zij de ellende en den nood, waarin zij verkeerden. De beide mannen bevonden zich op een vlot en ze hadden er reeds tien lange, martelende dagen op doorgebracht. Om hen heen lag wijd de zee, verblindend onder de stralen van de tropische zon, kalm, bijna zonder één rimpeltje en zóó blauw, als alleen het water van de Stille Zuidzee kan zijn. Ze waren mager en uitgehongerd, de beide mannen, ongeschoren en overdekt met ruwe plekken, die het zeewater in hun huid had geweekt. Drie dagen waren er verstreken sinds zij voor het laatst voedsel hadden genuttigd en hun blik met water was bijna leeg. De een, een groote, pezige man met rood haar en een roode snor, een man, die onder normale omstandigheden een enorme lichaamskracht moest hebben bezeten, zat voortdurend in zichzelf te mompelen, terwijl hij telkens kwaadaardig en gemeen lachte. De ander, een klein mannetje met bijna toegeknepen oogen, sloeg hem onafgebroken gade, telkens vreesachtig ineenkrimpend wanneer zijn lotgenoot zoo schrikaanjagend lachte. „Het is een prachtsteen," mompelde de lange man. „Allemachtig, Ronson, hij beteekent een kapitaal voor ons of voor één van onsl" Bij deze laatste woorden loerde hij valsch in de richting van zijn makker. De ander haalde diep adem en bevochtigde zijn droge, gebarsten lippen met zijn tong, die wel een stuk leer leek. „Weet je wat ik al heb gedacht," vervolgde de lange man. „We moesten er om loten. Dan hebben we allebei een gelijke kans en wat voor zin heeft het, een fortuin te deelen? — Nou, wat denk je er van?" Ronson schudde zijn hoofd. „Neen," bracht hij schor uit. „Ik heb tè veel meegemaakt om weer opnieuw te kunnen beginnen. En jij ook, Broolel Heb jij zin om weer over die ver-i vloekte eilanden te sluipen met een stel compromitteerende kaarten in'je eenen en een gestolen revolver in je anderen zak, terwijl de dood je als het ware ieder oogenblik in den vorm van een vergiftige slang of een verscheurend dier kan overvallen ? — Neen, ik bedank er voorl En bovendien — ik geloof niet, dat we een van beiden toch ooit van ons fortuin zullen profiteeren I De zee zal den robijn wel verzwelgen.

JD

IVALVAPEZ De Paramountsterren Charles Buddy Rogers en Peggy Shannon, die samen in een nieuwe film optreden, zijn goede vrienden.

zooals ze al zooveel en zobvelen verzwolgen heeft! We kunnen het nog hoogstens een paar dagen zoo uithouden en de hemel mag weten of we wel eens in de buurt van de scheepvaart-route zijnl" De ander lachte; hol en grimmig. „Van de scheepvaart-route gesproken," zei hij, „kijk eens achter je!" Ronson deed het en staarde eenige seconden in Zuidelijke richting. „Werkelijk!" kreet hij toen. „Het is een schip! Een echt schip! Vooruit, wuiven met ons laken! Wuiven, zoo hard we kunnen!" Hij kwam onzeker overeind en begon, terwijl hij op zijn beenen wankelde en hij al zijn krachten van zijn reeds bijna gesloopte lichaam inspande, te zwaaien met een stuk linnen, dat eens een tafellaken was geweest. Broole sloeg hem grijnzend gade en _ 4 —

lachte in ^ zichzelf. Langzaam strekte hij zijn hand uit naar den grooten robijn, die voor een oogenblik door Ronson was vergeten. Zijn magere vingers, die wel klauwen van een roofdier leken, grepen den steen en sloten er zich krampachtig om heen. Toen wendde de ander zich om en zag wat hij deed „Hé!" riep hij schor uit. „Wat doe je daar? Laat dien steen in het kistje liggen I" Broole lachte verachtelijk en hield het juweel vast. „Hoor je het niet?" vroeg de kleine man benauwd en benepen. „De helft er van is eerlijk van mij! Van mij, zeg ik je. Leg hem neer!" De ander stak kalm zijn been uit en gaf Ronson een trap, zoodat deze languit achterover viel en bewusteloos op het vlot bleef liggen. Toen stond hij, terwijl nog steeds het gemeene glimlachje om zijn lippen speelde, op en sloeg zijn hand over Ronsons mond, om diens zwakke gerochel te smoren, om hem daarna op zijn zij te rollen en van het vlot te duwen. Onmiddellijk zonk de ander in de diepte, terwijl de zee zich kalm en effen over hem sloot. Daarna greep Broole het tafellaken en begon er mee te zwaaien ... Langzaam dreef het vlot naar het schip toe, dat zich nu duidelijk deed

^^■^

ÄNt ■

■

».

.

GEEN PUISTJES MEER. Matir een frisch, aantrekkelijk teint „Sinds korten tijd ben ik verbruikster vnn WOrden ; k gere M an wormnr '^ « « VetPS en P lStieS Nu ik Radox kriïS £" gebruik knjsrt m.jn temt een veel frisscher kleur en verdwijnen alle oneffenheden." Me i- v- fl- M. te Apeldoorn. Äl n ,e, , vreden «Uil "l . l * an vet •»«< »ver Uw teint, tl». ■■ ■ y Pu>stjes of uiteeWtte ponon, .Inn kan alleon Rndox U werkelijk helpen, wont de werking van Rndox lm onder de huid. Al die huidontsierinffon wijzen er op, dat de onderhuidsche kliertjes met behoorlijk functionneeren. Indien U nu telkens, wanneer U het irezicht wascht, wat Radox door het water meng,, wordt aan dit water, behalve andere waardevolle bestanddeelen, ook zuurstof toegevoeird. Deze zuivere^le, «■eneeskrnchtiire zuurstot dringt door tot de onderhuidsche weefsels. De verstopte poriin worden eeremtffd, de kliert ies gevoed en versterkt .-n spoedig zullen alle klachten over Uw huid tot het verleden behooren. Uw teint is verjongd en verfrisd.t, gaaf en aantrekkelijk als nooit tevoren. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ten pak is toereikend voor verscheid.-ne weken.

RADOX

NU 70 CT

per pak Imp.: N.V. Rowntree Handels Maatschappij Heerengrachl 209 Amsterdam (C)

kennen als een vrachtvaarder. die griis vuil en geroest was van de blijkbaar We reis, die het achter zich had. Onophoudelijk zwaaide Broole met het laken, maar op het schip gaf men geen antwoord. Er werd geen vlag geheschen ten teeken, dat men hem gezien had noch drong er eenig geluid van boord at tot hem door. Een eigenaardig voorgevoel, dat er iets niet in orde moest zijn, maakte zich meester van den langen uitgeteerden man, die met zijn roode haren en zijn zwaaiend laken als een duivel midden op het vlot stond ür hing een geheimzinnig waas om het vrachtschip en ondanks de hitte huiverde Broole. „Ik heb het niet op die stilte begrepen, mompelde hij. „Er is iets e genaardigs aan dat schip. En toch lijkt alles in orde! De pijpen rooken - hii vaart in een rechten koers en aan dek is er mets bijzonders. Ik begrijp niet, wat er aan de hand kan zijn*

Hij greep een plat stuk hout — een stuk van een pakkist — en begon er zoo goed en zoo kwaad als het ging mee te roeien, trachtend het vlot recht op het schip aan te sturen. Zijn schouders en handen deden hem verschrikkelijke pijn, maar hij lette er niet op. Nader en nader kwam hij bij het schip en hij kon de verschillende dekken reeds duidelijk onderscheiden. Alles scheen volkomen in orde. Er woei geen rouwvlag, niets! En tóch was er geen teeken van leven te bespeuren. Het schip scheen recht op het vlot aan te sturen en het leek wel, alsof de slechts los bij elkaar gebonden planken door den boeg van het kolossale, schip als met een scheermes in tweeën zouden worden gesneden. Broole borg den robijn voorzichtig va zijn zak en maakte zich gereed aan boord van het schip te komen. Het was een gevaarlijke onderneming. Hij moest zijn vlot zóó zien te sturen, dat het niet door het schip getroffen werd en tegelijkertijd moest hij uitzien naar een touwladder of iets dergelijks, waaraan hij zich zou kunnen vastklampen om naar boven te kunnen klimmen. Voorzichtig stuurde hij langszij het schip.... het schuim spatte om zijn ooren ... hij werd met vlot en al in het rond geslingerd Toen klonk er een ontzettend gekraak Zijn vlot was versplinterd! Broole werd onder water gezogen en tegen de zijde van het schip geperst. Het leek hem alsof zijn longen zouden springen en zijn oogen puilden uit hun kassen toen mj eindelijk wederom boven water kwam. Hij haalde diep adem en stak machinaal zijn handen uit. Toen sloeg er iets met kracht tegen zijn gezichtautomatisch greep hij er naar en hield het vast. Opnieuw werd hij onderwater gezogen, maar hij liet het touw, dat zijn handen omklemd hielden, niet los en begon met schorre stem, toen hij weer boven was gekomen, om hulp te roepen. Hij nep zoo luid hij kon, maar er kwam geen antwoord en toen begreep hy, dat als hij zélf niet zorgde zoo gauw mogelijk aan boord te komen, hij er nóóit zou komen. Met bovenmenschelijke inspanning verzamelde hij al de krachten, die er nog m zijn uitgeteerde lichaam restten, en slaagde er in langs het glibberige touw omhoog te komen. Waar hij de kracht vandaan haalde, wist hij zelf met, en toen hij eindelijk op het dek van den vrachtvaarder rolde, waar hii bewusteloos bleef liggen, dropen zijn armen en handen van het bloed. Uren moet hij zoo hebben gelegen eer hij weer bijkwam en toen hij eindeliik zijn bewustzijn had herkregen, duurde het wel een half uur voor hij zich herinnerde wat er precies was gebeurd. Zijn eerste gedachte gold den robijn en met begeenge handen tastte hij in zijn zak. De steen was er nog en een gevoel, dat nauw verwant scheen aan vreugde overmeesterde hem, toen hij zich aan boord van een schip wist, aan boord van een kri enWaar ^

VOedSel en drinken kon

Hij stond op, stijf en met gekneusde ledematen, en begon een inspectietocht. maar noch op de dekken, noch in de Hutten vond hij een levende ziel. Alles was netjes en in volkomen orde. Er

BEZOEKT HET

ASM» TE DEN HAAG

y

heerschte nergens wanorde, hctgwn toch het geval moest zijn geweest, indien het schip overhaast was verlaten. Het geronk der machines onder zijn voeten zei hem bovendien ook, dat het met verlaten was. „Indien er menschen aan boord zijn," mompelde Broole, „moeten ze in de machinekamer zijn " en hij begaf er zich heen. Wankelend, als iemand die doodziek is geweest en voor het eerst zijn bed heeft • verlaten, belandde hij eindelijk in de machinekamer. Daar was iemand. Het was een lange man in een blauw overall, mager, uitgeteerd, bleek als een doode, met opeengeperste lippen en met lichtlooze oogen Met zijn eene hand hield hij zich vast aan den koperen stang, die langs de machines liep, terwijl de ander nu en dan iets aan de kranen en sleutels deed loen Broole binnenkwam keerde hij zich om en vertrok met zichtbare moeite zijn gezicht tot een grijns. „Zoo!" zei hij met zwakke stem. „Een blmde passagier! Je ziet er uit alsof je honger hebt. Is het niet ?" „Ik heet Broole," zei de man met de roode haren en de roode snor,' die zelf pok de levende dood leek, „en ik ben juist aan boord gekomen. Ik heb dagen lang op een vlot rondgedreven en je schip heeft het zoo juist aan splinters gevaren. Ik ben langs een touw naar boven gekropen!" „Je had beter op je vlot kunnen blijven, zei de ander somber. Langzaam draaide hij een kraan open, „Ik had nooit gedacht, dat ik nog een PHILLIPS HOLMES schept een luchtje voor het raam der Paramountstudlos.

menschelijk wezen zou zien," vervolgde hij toen. „Ik heb ze allemaal begraven! Kapitein, stuurlieden, matrozen... zelfs den aap! Allemaal I Ze zijn allemaal overboord gezet. Den ouden Chips heb ik er gisteren over gezet! Het heeft me heel wat moeite gekost in mijn eentje, maar ik wilde hem niet aan boord Laten, begrijp je. En ik was de laatste. Ik was bang om te sterven, omdat er niemand was, die mij een behoorlijke zeemansbegrafenis kon geven. Niemand, die me overboord kon zetten. En ik wilde toch ook niet graag hier blijven liggen, zie je I Voor de ratten niet " Hij rilde. „Maar nou ben jij gekomen. Jij zult wel een paar woordjes voor me willen spreken, nietwaar, en me over boord zetten ?" Er klonk iets smeekends in zijn stem. „Maar wat moet er met jou? Als ik gestorven ben, zal jij in mijn schoenen staan..." Hij wendde zich met moeite om en verzette een handel. „Ik gebruik den stoom op, die er over is," verklaarde hij. „We kunnen nog twee uur zoo gaan, denk ik. En voor zoover ik kan nagaan, zijn we mijlen uit onzen koers, midden in de Stille Zuidzee ... Ik heb het roer moeten vastzetten." Hij wankelde en greep zich vast aan den koperen stang. Terwijl hij sprak, had Broole bij den ingang der machinekamer gestaan als

£A*ffi*ft A rmocde is een ding waarmee je werke^jj lijk niet moet spotten. Zeker niet in •s*!*- den tegenwoordigen, onzekeren tijd. f. neem het dus niemand kwalijk, wanneer hij ijn jas te bewaren geeft, bij den oom van alle etischen, die wat krap d'r bij zitten en die den mpathieken naam Jan draagt. Menschen van mijn leeftijd hebben genoeïlijke souvenirs aan dien naam Jan (maar m zonder ,,Oome" ervoor). Hij herinnert hen in menig genoeglijk uurtje, waarin alle droogid en dufheid werd verdreven door een opwekt: Aannemen Jan. Obers bestonden er en nog niet. Alleen oversten en die zouden lesbehalve d'r op gesteld zijn geweest, waner je hun „Aannemen" had toegeroepen. Doch ter zake. Een man, die in het prille voorjaar, met z'n isselende weersgesteldheid in een colbertje opt, omdat zijn winterjas of z'n demi hem wellicht ook de zijnen aan een boterham bben geholpen, daarvoor kan ik respect hebin. Maar ik erger me over de manslui, die een Maartsch zonnestraaltje, direct den ani uithangen en zonder jas flaneeren. Dat |oem ik de goden verzoeken en de menschen prlakken. Gezwegen nog van het gevaar voor 'On eigen gezondheid.... Want da's hun gen zaak. En als ze verkouwen worden pben ze 't dubbel en dwars verdiend. Ik weet at me past (m'n jas is ge?n confectie-werk). 'an zie ik nog liever een aardig meisjeskind met n voorjaarshoedje, ook al sneeuwt het buiten. Ouwe gek, zegt m'n vrouw. Ik zwijg . . . zooals ik altijd doe, wanneer in het diepste van de diepte mijner ziel voel, t die vrouw van mij, au fond wel een beetje flijk heeft. Niet omdat ik me oud voel of gek »• Maar. . . . omdat je 'n ouwe gek kunt zijn, n g van hart en met een verstandigen kijk op schoone geslacht. En dat heb ik. Al z«g-ikzelf! PETRUS PRUTTELAAR

FOTOSTUDOE. iemand, die van schrik totaal verlamd is. Een hevige angst laaide er in zijn oogen op. Hij vermande zich evenwel en liep als een slaapwandelaar op den ander toe. Hij greep hem bij den schouder en zei met bijna geluidlooze stem: „Wat is er aan de hand ? Is het dan... is het dan geen écht schip ? Waarom sta je al dien onzin uit te kramen? Spreek dan toch!" De machinist viel als een blok op den van olie glimmenden vloer. „Voorzichtig wat," bracht hij met moeite uit, „ik ben zoo zwak als..." Ruw schudde Broole hem door elkaar. Hij was buiten zichzelf van schrik en angst. Met groote, bijna smeekende oogen keek de ander hem aan... „De Zwarte Dood," zei hij toen. „Het schip is besmet! Ik geef je nog maar - 7 ^

(Foto Godfried de GmotJ

een paar dagen in jouw toestand. Langer zul je het niet uithouden... Ik ga..." Zijn hoofd viel op zijn borst en zoo bleef hij liggen. Onbeweeglijk, terwijl Broole met groote angstoogen naar hem keek... Toen stak hij zijn hand in zijn zak en haalde den robijn er uit. Met een kreet van afschuw en vrees wierp hij hem zoo ver hij kon van zich af.... Daar lag hij, de steen, op den vloer van de machinekamer, een glinsterende, schitterende bloeddroppel, en terwijl Broole er met een blik vol haat en afschuw naar keek, zakte hij langzaam in elkaar en viel naast den machinist, waar hij onbeweeglijk liggen bleef. De robijn lag op den vloer en scheen hem aan te grijnzen als een boos, bloeddoorloopen oog...

;.4J';.i'.':.V'vi>,,-v,,;^-; .,.^; ,;■:;. ;--:.

BEKENDE ONBEKENDEN

ROBERT. BERTRAM EN CO

KÄTHE SCHNITZER VERTELT...

Opgevoetd door

..HET GEZELSCHAP VERKADE" „Werden deze operettes in het Duitsch aev geven? In Scala-Theater ée '».Gravenhage. „Neen, steeds in de Zweedsche taal. Ik leerde reeds vroeg op de schoolbanken Zweedsch en ben die taal dus volkomen machtig. En nu heb ik er nog Hollandsch ook bij moeten leeren'" „Was het uw plan in Holland te blijven?" waag ik het nieuwsgierig naar toekomstplannen te inrormeeren. „Ik ben het stellig van plan, want den eersten keer na de mislukking der Wiener Operette is het eigenlijk onverwachts gebeurd. Directeur Wunnmk van Carré had mij in Den Haag in „Uie Blume von Hawaii" gezien als Bessie. Ik speelde eerst Raka, doch moest in twee dagen üjds de rol van Bessie overnemen en leeren, doch ik heb er zeer veel pleizier van beleefd, ^oo kwam ik in Amsterdam, nadat mijn tournee met Tauber, die eerst nog volgde, beëindigd was. Ik moest toen mijn rol in het Hollandsch leeren en debuteerde bij een Nederlandsch aezelschap als Lia San in „Victoria en haar Huzaar . Tot Maart bleef ik verbonden en S e w . «f t0toSlot de ro1 van de dochter in .Het Witte Paard". In „Viktoria en haar Huzaar zal ik ook binnenkort weer optreden naast Beppie de Vries bij het gezelschap „BijleKÄTHE SCHNITZER velt dat in Scala te Den Haag zal spelen. Nog zie ik haar het smalle, steile trapje „ 1 oekomstplannen?" naar de kleedkamers in den Haagschen „Zooals ik reeds zei: hier blijven, want in COR HERMUS ALS ROBERT Princesse-Schouwburg optripoelen om Holland is het heusch niet zoo slecht, zelfs niet zich te kleeden als het chocolade-kleurige op tooneelgebied. lp Duitschland is het niets Mawaü-meisje Raka in Paul Abrahams operette meer gedaan door den oogenblikkelijken toe„Die Blume von Hawaii". stand die nog verergerd is na de debacle van .■Die kleine moet u in de gaten houden," zei het Rotterconcern. In Zweden is de tooneeleen van haar collega's tegen me, terwijl hij mij misere ook groot, want zelfs hierop drukt het op den schouder tikte en met zijn hoofd een Kreuger-drama zijn stempel. Ik kreeg reeds zijwaartsche beweging maakte. „Daar zit temdadelijk na de beëindiging van mijn engagement perament in, echt tooneelbloed. dat tref je weibij den heer Wunnink een aanbieding om deel nig meer aan!" uit te maken van een nieuwe operette-combinaEn deze woorden zijn reeds spoedig bewaartie maar ik voel mij weer erg aangetrokken tot hetd, want de kleine Käthe Schnitzer is in den het cabaret Ik sloot reeds een paar contracten korten tijd van zes maanden, gedurende welke at en spoedig zult u mij in een der Amsterdamzij in ons land vertoeft, een gaarne geziene sche cabarets kunnen hooren." tiguur op de planken geworden. „Ook aan den Hollandschen landaard kunt u wennen? Telephonisch had zij mij beloofd eens iets naders uit haar nog korte leven te vertellen. „Bijzonder goed, want die komt veel met den Up het afgesproken uur zat zij tegenover mij Zweedschen overeen. De Hollandsche collega's en babbelden wij reeds spoedig als oude vrienen het publiek, zij zijn allen even lief voor mij den. Zij is een tengere, elegante verschijning; geweest. Ik heb maar één aanmerking.. en de koolzwarte oogen schitteren geestig onder wel, dat er hier zoo weinig sneeuw is gevallen, haar gitzwarte haren. Zij is eenvoudig, soms want ik ben dol op ski-en en dat mis ik hier heel erg ! zelts kinderlijk en natuurlijk in haar praten Eerst een conventioneel praatje over haar Sneeuw kan ik Käthe Schnitzer voor de koverblijf in Holland, over haar Weensche colmende maanden niet meer voorspellen wel e ht r egas, die weer naar hun Heiraat zijn teruggef t ■ no9 meer succes op de Hollandsche keerd, dan komt zij los en vertelt: planken. Uaar ben ik zeker van! „Het zal u vreemd klinken, ■ doch ik trad, HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. hoewel Duitsche van geboorte, nog nooit in mijn vaderland op. Ik verliet reeds heel vroea mijn geboortestad Berlijn, daar mijn ouders zich in Zweden vestigden. Hier bezocht ik de school en leerde piano spelen. Ik bracht het op dit instrument niet bijster ver, doch juist voldoende om mijzelf te begeleiden bij mijn zangFRITS VAN DIJK EN COR HERMUS ALS ROBERT studies, die ik kort hierop nam. Ook de dans EN BERTRAM trok mij aan en hierin maakte ik weldra oroote vorderingen. Mijn eerste verbintenis kreeg ik dan ook als danseres in een revue. Verschillende engagementen in andere steden volgden en ik trad achtereenvolgens op in Kopenhagen, Oslo, Stockholm, Helsingfors e.a. Ik speelde afwisselend in revues en operette's, doch trad ook vaak in cabarets op. De operette en het cabaret trekken mij het meest; hierin kan men zich meer geven, vooral in het moderne genre. Ook heb ik nog gefilmd; als kind reeds heb ik een groote rol vervuld in een Maurits Stiller-film, later was ik aan de Svensk Film-Industrie verbonden.

rettSr

U 00k OP in bij 0nS bekende

OP«"

„Zeker, ik speelde Nanette in „No. No inT"* l;.uerWijl mijn iievelingsrol was Mariette m de gelijknamige operette van Walter Kollo "

KÄTHE SCHNITZER A«iÄ5?n IP„ "Viktorla en haar huzaar", waarin zij te Amsterdam bij een Hollandsch gezelschap debuteerde en veel succes mocht oogsten

- 8 -

JAN TEULINGS, FRITS VAN DIJK EN PIET BRON

HOE FILMSTERREN GEKLEED GAAN

Tallulah Bankhead draagt gedurende de eerste lentedagen een complet van donker fluweel met bont. De blouse is van zeer fijn gebloemd glanzend satijn, gedrapeerd aan den hals. (Foto Paramount) Een simpel sportkostuumpje van wollen jersey met glimmende knoopen en een lichten kraag is Adrienne Allen's meest geliefkoosde dracht. (Foto Paramount)

-DLLYWOODiy CI?I5I5 Na de belachelijk hooge honoraria in Hollywood, nemen de filmsterren op het oogenblik genoegen met een maaltijd voor hun werk. (Krantenbericht)

'.*

Truus van Aalten ziek... tank zij crises, moratoria, Dank ook 't menschelijk verstand, Is 't smijten afgeloopen Met 't geld In Dollarland. — Chevalier krijgt als salaris „Pancake" en een spiegelei; Lilian Harvey, Lewis Stone Toast met boter en gelei; Adolphe Menjou werkt voor koffie, Daar hij hier zoo veel van houdt; Clara Bow, Marlene Dietrich Filmen voor een schapebout; Laurel, Hardy, Harold Lloyd (Dat is nu de fijnste mop) Eten nè hun smijtpartijen Netjes d'ingrediênten op.

F. P. Imandt.

MARLE

^ DWR^

STAN LAUREL

De tijding- in ons vorig-e nummer, dat „Truusje" van Aalten te Berlijn ernstig- ziek ligt, zal door onze lezeressen en lezers ongetwijfeld met een gevoel van droefheid en deernis zijn vernomen. Hoewel „onze" Truus nog jong is, heeft zij zich, dank zij haar talent en haar volharding, in de filmwereld een plaats weten te veroveren, die iedereen terecht de beste verwachtingen omtrent haar toekomst deed koesteren. Zij heeft reeds menige mooie, gave creatie op haar naam, en de herinneringen, die wij aan haar spel hebben, wettigden het vermoeden, dat zij nog veel meer zou bereiken. En nu ligt zij ziek, in een vreemde omgeving, en met het weinig opwekkende vooruitzicht, dat haar genezing zich slechts langzaam zal voltrekken. Wat deze plotselinge onderbreking van haar carrière voor Truus kan beteekenen, behoeven wij onzen lezers waarlijk niet te vertellen. Zij weten immers even goed als wij, dat het niets minder beduidt dan dat anderen de gelegenheid zullen krijgen in haar plaats te treden, haar rollen over te nemen, en dat zijzelf, eenmaal beter, misschien geruimen tijd zal moeten wachten eer er opnieuw een engagement voor haar vrijkomt.... Wiè kunnen J'ruus in deze dagen moed inspreken, haar vertrouwen in de toekomst geven? Wij weten 't niet precies, maar het kunnen er nooit genoeg zijnl En daarom wilden wij onze lezeressen en lezers opwekken, haar een klein bewijs van sympathie, van mede-leven in dezen voor haar zoo moeilijken .tijd te geven.... Een paar opbeurende, hartelijke woorden, een handteekening, desnoods alleen een visitekaartje, is hiertoe reeds voldoende. Laat men die zenden aan de redactie van ons blad — Galgewater 22, Leiden, én wij zullen dan zorgen, dat ze bijeengevoegd worden in een album, dat wij Truus als een blijvend bewijs van mede-leven harer landgenooten zullen aanbieden in een vorm, waarvan' wij zeker weten, dat hij haar aangenaam zal zijn! Een extra aansporing om aan ons verzoek te voldoen, kan hier zeker achterwege blijven. Wij gelooven namelijk niet, dat er velen zullen zijn, die deze geringe moeite niet over zullen hebben voor het „Hollandsche filmsterretje". Maar wat spreken wij van moeite Wij zijn overtuigd, dat men het grèèg zal doen en de sympathiebewijzen voor Truusje ons zullen toestroomen Men gelieve er echter wèl aan te denken, dat men ons geen lange brieven" moet zenden! Een paar woorden op een stukje papier of op een kaartje zijn voldoende. Zij dienen echter vóór 8 April in ons bezit te zijn, om nog in het album gevoegd te kunnen worden! Dit laatste vergete men vooral niet en men stelle dus niet uit!

- Il — :

ALS HET LEVEN EEN STRIJD WORDT SCHAMIL.EFFENDI - DE MOHAMMEDAAN MET HET BETOOVERDE LEVEN

B'

ke

ê:

r '

geschiedenis kent slechts weinig Geïnspireerd door zijn woorden en door episoden, die zoo boeiend en tevens het voorbeeld van zijn moedig en vroom zoo ontroerend zijn als de strijd leven, sloten de Tsjerkessen zich opnieuw der Tsjerkessen om hun vrijheid, en in die aaneen en bonden den strijd onder zijn leiworsteling van een kleinen stam om zijn ding weer aan. hoogste geluk, wordt geen naam met meer Maar een hevige slag trof Schamil, toen eere genoemd dan die van Schamil-effendi, y^, zijn oudste zoon, de negenjarige Djemmel wiens dapperheid en toewijding aan de zaak van zijn volk het bijna hadden doen zege■i&Edciin' werd gevangengenomen. Telkens beweer zond hij afgezanten naar de Russen vieren over de macht van het geweldige !^> teneinde hen te smeeken zijn kind vrij te Rusland, onder welks juk het gebukt ging. i" laten in ruil voor een losprijs en gevangenen. Schamil werd in 1797 te Himri, in het Maar de Russen weigerden op zijn voorstel Oosten van den Kaukasus, geboren en verin te gaan en Schamil zou vijftien jaar moetoonde reeds in zijn jeugd alle eigenschapten wachten alvorens zijn zoon bevrijd werd. pen, die hem den volksheld bij uitnemendEen inval in Rusland slaagde en onder de heid zouden doen worden. Groot, knap van talrijke gevangenen die werden gemaakt, uiterlijk en bedreven in den wapenhandel bevonden zich ook twee Georgische prinals geen ander, was hij de geboren aanvoersessen van hooge geboorte, en het was voor der, wiens geestelijke eigenschappen in geen hen, dat de Russen Schamils zoon wilden enkel opzicht achterstonden bij zijn practiuitwisselen. Deze was echter allesbehalve insche ervaring. Indien Tsjerkessië den strijd genomen met deze verandering in zijn leven; om de vrijheid had mogen winnen, had het hij had zoo lang onder de Russen vertoefd, zich geen beter leider kunnen wenschen! en hij was zoo gewoon geraakt aan de luxe Het was intusschen een nederlaag van zijn en beschaving, die hij had leeren kennen, dat stam, die aanleiding werd, dat Schamil voor hij niet dan met tegenzin terugkeerde naar den eersten keer op den voorgrond trad. een land, waar men nog op de grenzen der Onder den profeet Kasi Mullah hadden de barbaarschheid leefde. Drie jaar laterstierf hij. Tsjerkessen in den bloedigen strijd tegen Rusland, waarbij de vrijheid van hun geGedurende nog vele jaren voerde Schamil loofsbelijdenis de inzet was, een belangrijk een afmattenden guerilla tegen de Russen, succes weten te behalen. Maar het groote die door deze strijdmethode in een vreemd Ruslarid, dat over een onuitputtelijk reserve land hoe linger hoe meer uitgeput raakten. aan menschenmateriaal beschikte, zond Maar in 1859 kwam het einde voor Tsjerkessië. Rusland bracht een kolossaal leger steeds meer soldaten en betere generaals tegen Kasi Mullah uit en in I832 bad er een den verstaan en begrijpen. Toch slaagde tegen Schamil op de been, dat het geheele verschrikkelijk treffen plaats, waarbij de Schamil er in, hen in een onderling verband land bezette en verwoestte, zoodat het den Tsjerkessen teruggedreven werden in hun te organiseeren. Men kan gerust zeggen, dat Tsjerkessen weldra aan voedsel voor zichzelf stellingen bij Himri. die eenige weken later hij van verschillende benden één groot leger en hun veestapel begon te ontbreken, en stormenderhand werden ingenomen. Kasi wist te maken. Zonder eenige kennis of er- Schamil met vierhonderd man gedwongen Mullah vond den dood en Schamil, die als varing van Europeesche militaire toestanden, was een toevlucht te zoeken in de vesting een der dappersten had gevochten, werd voerde hij een voortreffelijk systeem van dis- Ghunib, die midden in een ontoegankelijk door een bajonetsteek gewond. De Russen cipline en toewijding aan het algemeene begebergte lag. Gesommeerd zich over te geven, wenschten zich reeds geluk omdat de moelang in, terwijl hij hen, die zich door trouw antwoordde hij: „Ghunib is hoog. Allah is nog hooger en jullie zijn het laagst." digsten van hun tegenstanders buiten geof moed onderscheidden, beloonde met een vecht waren gesteld, toen er uit een afgeOp den morgen van den 6den September insigne, dat van zilver was gemaakt en het legen deel der stellingen een kleine troep opschrift droeg: ..Dengene. die denkt aan de 1859 deden drie Russische kolonnes. geholTsjerkessen een uitval deed. Deze wanhopipen door een dichten mist, een aanval op de gevolgen, ontbreekt het aan moed". gen werden aangevoerd door Schamil, en. na De wijze, waarop hij de orde wist te be- vesting. Schamil, die hen juist aan den een vinnigen strijd van man tegen man vierden, zwaksten kant verwachtte, werd waren, was even streng als rechtvaardig. slaagde hij er in zich met drie der zijnen een Bandeloosheid en ongehoorzaamheid werden overvallen. Hij rende naar het hoogste punt weg door de vijandelijke linies te banen. onvoorwaardelijk gestraft; wie vluchtte, of der rots-vesting, maar zijn eigen kanon was Na een moeitevollen tocht bereikte hij het zelfs maar aarzelde, kreeg den kogel. m handen der Russen en werd tegen hem kamp van Hamsat Bey. die na den dood van gekeerd en daar al zijn mannen, met uitGedurende eenigen tijd mochten de TsjerMullah aanvoerder der Tsjerkessen was gekessen verschillende successen boeken en zondering van een veertigtal waren gevalworden. Schamil bood hem onmiddellijk zijn slaagden zij er zelfs in. den indringer terug len, zag hij in. dat tegenstand verder nuttediensten aan, maar ofschoon Hamsat Bey te drijven, maar toen was het opnieuw de loos was en gaf zich over. hiervan gretig gebruik maakte, teneinde de overmacht, waarvoor zij moesten zwichten. Een groote verrassing wachtte hem toen: worsteling te kunnen voortzetten, bleek toch Er werd een ware slachting onder hen aan- niet alleen schonk men hem zijn leven alras, dat hij niet bekwaam was voor zijn gericht toen de Russen de vesting Achulgo iets wat hij zeker niet had durven hopen — taak. Eenige maanden nadat hij het bevel op aanvielen. Twee maal werden dezen afge- maar men behandelde hem bovendien met zich had genomen, werd hij dan ook verslagen, maar den derden keer kon het handje- de grootste onderscheiding. Hij werd naar moord. vol dapperen de massa troepen geen weer- St.-Petersburg gebracht, waar hij zich vrij De Tsjerkessen hadden nu intusschen gestand bieden, die als het ware de vesting binnen de stadsgrenzen mocht bewegen. legenheid gekregen om de vele goede eigenoverstroomden, en niets achter lieten dan Daar leerde hij voor het eerst de geweldige schappen van Schamil te leeren kennen; zij lijken en rookende ruïnes. macht kennen van den vijand, dien hij had kozen hem tot hun leider in den vrijheidsHet was toen, dat de Tsjerkessen begon- getracht te overwinnen en begreep hij. hoe krijg en Schamil begon direct zijn verspreide nen te spreken van het betooverde leven van hopeloos het was voor zijn volk om zich strijdkrachten opnieuw te formceren. De hun leider en zij hem gingen zien als iemand, nog langer te verzetten. Zoo zeer was hij grootste moeilijkheid, die hij hierbij onderdie bovennatuurlijke gaven bezat. Zoowel onder den indruk van de pracht, die hem omvond, en in waarheid de voornaamste reden zijn volgelingen als de Russen geloofden, ringde, dat hij verbaasd uitriep: „Ik had waarom dit dappere volk er niet in slaagde dat Schamil gedood was en zijn lijk onder niet verwacht, Mohammeds rijk reeds op zijn onafhankelijkheid te verwerven, was het de overblijfselen van Achulgo lag, maar hij aarde te zullen vinden." feit, dat de Tsjerkessen waren verdeeld in had weten te ontkomen en terwijl de Russen Keizer Alexander schonk hem een levenstallooze stammen, die kleine volken op zichzich verheugden over zijn einde, trok hij lang pensioen, waarvan Schamil, tot aan zijn zelf vormden en een eigen taal spraken, over de bergen en door de passen van zijn dood in 1871 te Kaluga, een eenvoudig, waardoor zij elkaar niet dan nauwelijks konland en predikte den Heiligen Oorlog. aartsvaderlijk bestaan leidde. - 12 —

d)OAM L/e sfei» u'l-

riEriscHEnm

HFT HOTEL"

Waarschijnlijk wordt door geen enkele filmster de spirit der moderne jeugd beter voorgesteld en uitgebeeld dan door Joan Crawford. En, geheel daarbij aansluitend, was de film, waardoor zij tot star werd verheven, „Our Dancing Daughters" (Opstandige Jeugd), een ultra-moderne film. Miss Crawford, die de „Vénus van het witte doek" genoemd wordt, werd bij haar geboorte (in San Antonio, Texas) begiftigd met schoonheid en persoonlijkheid. Haar vader. La Sueur geheeten. heeft zij nooit gekend, doch zij hield zeer veel van haar stiefvader, Henry Cassin. die theater-eigenaar was in Lawton. Kansas. Haar eerste herinneringen gaan terug tot het bijwonen van de training van het ballet in het theater in Lawton. waar zij nauwelijks bemerkte, dat zij langzaam in het rhythme meeging. Gedurende haar jeugd was haar meest ge-

„MODEPOPJE".

JOANS GLIMLACH.

liefde spelletje te acteeren in de schuur, waar het decor was opgeborgen. En daar was zij altijd de prima donna. Oneenigheid tusschen haar moeder en haar stiefvader wierpen echter een schaduw op haar jonge leven. Hierbij .kwam nog een chronisch geldgebrek, wat tengevolge had. dat zij een manusje van alles werd in een school in Kansas City. waar zij in ruil voor haar werk onderwijs kreeg. Niettegenstaande dit harde werken, ging er geen enkele avond voorbij, zonder dat zij zich oefende in dansen en zij was later dan ook een zeer geziene partner op de dansavonden, die gegeven werden in het Stevens College, waar zij als tafelmeisje den kost verdiende. Miss Crawford was zeer mooi, en zij danste buitengewoon goed. Spoedig was het haar duidelijk, dat zij danseres zou kunnen worden, dus zei ze haar betrekking van het College op. om naar huis te gaan. waar zij tot de ontdekking kwam. dat haar moeder intusschen weer getrouwd was. Hierna verliet zij het ouderlijke huis voorgoed. Haar eerste engagement kreeg zij in de Friars Inn te Chicago. Daarna danste zij in Oklahama en Detroit. In laatstgenoemde stad werd zij opgemerkt door J. J. Shubert, en kreeg zij een aanstelling om te dansen in ..Innocent Eyes". Met deze show ging zij naar New York en was daar een der beste chorus- and dancing-girls. In New York speelde zij daarna nog in den Winter Garden in „The Passing Show". Juist toen zij tevens nóg een engagement kreeg om op te treden in een nachtclub, werd zij opgemerkt door Harry Rapf, een van de hoofdleiders van de Metro-Goldwyn-Mayer. die haar een contract aanbood. Miss Crawford kwam in 1925 in Culver City, waar de studio's van de M.G.M, gevestigd zijn, aan onder den naam van Lucille La Sueur en trad voor het eerst op in de film „Pretty Ladies" (Levensloop van een Revuegirl) onder regie van Monte Blue. Daarna kwamen onder den naam van Joan

Crawford rollen in „Old Clothes" (Compagnons in lief en leed)). „Sally. Irene and Mary" (Drie mooie meisjes), „Paris" (De Schaduwzijde van Parijs), „The Understanding Heart" (De Groote Boschbrand), „The Unknown" (De Man zonder Armen), „Twelve Miles Out" (De vrijbuiter). „Rose Marie" en vele andere films, die haar populariteit voortdurend deden toenemen en bewezen, dat de weg naar het stardom nog slechts een kwestie van tijd was. Met William Haines speelde zij de hoofdrol in „De Geheimzinnige Hertog", gevolgd door „Our Dancing Daughters" en „Our Modern Maidens", in welke laatste film zij als star optrad. Zij vervulde de hoofdrollen in een groot aantal sprekendefilms. waarvan in Holland reeds zijn uitgebracht: „Op Dwaalwegen", „Gewroken", „Montana Moon", en „Onze moderne tijd", „Possessed" (Onverbreekbare Banden); waarin haar tegenspeler Clark Gable is, en „Letty Lynton" met Nils Asther en „Menschen in 't hotel" met Greta Garbo. Miss Crawford was achttien jaar, toen zij den eersten keer voor de film optrad. Zij wordt beschouwd als de beste danseres in de heele filmkolonie. Na haar huwelijk met Douglas Fairbanks Jr. heeft zij zich met veel hardnekkigheid en enthousiasme op haar huisvrouwelijke plichten toegelegd, voor zoover haar drukke studio-leven haar daarvoor nog vrijen tijd overlaat. Thans is zij van Douglas gescheiden, hoewel zij beweert, hem nog steeds lief te hebben. Hoewel Miss Crawford dus zeer veel van dansen houdt en bovendien een groot liefhebster is van zwemmen, autorijden en lezen, besteedt ze een groot deel van haar vrijen tijd aan het in orde houden van haar specialen zitkamer-salon, wv'nn een van de grootste en kostbaarste verzaA. ling poppen van heel Hollywood te vinden is. Dit poppen-verzamelen is haar .grootste, liefhebberij.

-v'.

ff C. $ Th..PUZZLES

•m

logeerde gedurende een korte zakenreis in een klein hotelletje in een provinciestadje. Hü moest den volgenden morgen weer vroeg met den trein weg, doch versliep zich. Toen hij haastig de eetzaal binnenschoot, en achter zijn tafeltje plaats nam, rook hij een onaangenamen geur en 't bleek al spoedig, wat daarvan de oorzaak was. „U hebt niet veel tijd meer, mijnheer," zei de kellner met een blik op de klok. „Daarom heb ik uw eitje al vast maar opengemaakt. Zal ik 't andere ook openmaken?" „Neen," antwoordde mijn neef, „maak liever een raam open".

V v \Y1*MB ^ v i

- ^

H

„Menschen, die van de eene plaats naar de andere trekken, noemt men nomaden," legde de onderwijzer uit. „Frits, kun je mjj een voorbeeld geven?" „Ja, mijnheer. Ons dienstmeisje." Vriendin {naar omhoog starend): „Ben je nooit bang, als je man zooveel duikelingen maakt met zijn vliegmachine?" De vrouw van den vliegenier: „Welnee! Ik haal al het kleine geld uit zijn zakken vóór hjj opstijgt."

--»

f

„Nu, tot ziens, hoor mannie. Ik zal je nog vóór het eind van de week schrijven." „Lieve hemel, Nora! Je moet minstens twee weken met die honderd gulden rondkomen!" „De ingenue is vanavond heel goed." „Ja, ik betwijfel of zij de laatste twintig jaar ooit beter heeft gespeeld." Miriam Hopkins

^uw ek d?. st^kies 0P de Soede manier opttSi ?f!' ,S er een Portret v«n Miriam Hopkins ontstaan. De tien foto's van haar, die wij onder de goede oplossers verdeelden, zonden w« aan: Mfi35lOUW 0"ens Amsterdam; den heer A.J Middelkoop, Rotterdam; den heer M. de Wilde s-Oravenhage; den heer D. A. Ploeg, RotterUW vT Sm» J* V- d-/ut' Ti»>"rgf den heer P,;»^ H gt^an' Amsterdam; mejuffrouw I. P. Poets, Haariem; den heer R. W. Bloesinjr Rotterdam; mejuffrouw J. J. Th. van der ^ooff, R;urearVdeanmh.a!re; den heer W- *' S- Grandeman,' STERREN-CIRKELRAADSEL

KNIPPUZZLB De hierboven afgedrukte stukjes moeten samengevoegd worden tot een portret van een bekende Amerikaansche filmster. Onder degenen, die ons het op de juiste wyze opgeplakte portret zenden, benevens den naam van de filmster, verdeelen wjj tien origineele foto's van haar. Men gelieve de oplossingen vóór 10 April (Indische abonné's vóór 10 Juni) in te zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, en op de enveloppe duidelijk te vermelden „C. A Th.-Puzzles No. 479". Als men het blad onbeschadigd wil houden behoeft men de stukjes niet uit te knippen maar kan men volstaan met ze te calqueeren of over te trekken, en de zoo ontstane stukjes op te plakken. MONOGRAMRAADSEL

Mejuffrouw A. P. Clement, Rotterdam; mejuffrouwanF. Vr v. d. Mortel, Tilburg; de heer P. Th. w Jl ,, Va'denhoven, Rotterdam; de heer M. H. Molenaar, Amsterdam; mejuffrouw M. van der Meer, 's-Gravenhage kwamen ieder in het bezit van een foto van Hans Albers en een van Lil Dagover.

—

Onder degenen, die ons de juiste oplossing van dit monogram sturen, verloten wy een hoofdprijs van f. 2.50 en drie aardige troostprijzen.

14

Kleeren maken den man. — Hongerig en. moe, na een afmattenden tocht, kwam de landlooper het hek binnen en belde aan bij het landhuisje. „Asjeblieft mevrouw," vroeg hij op nederigen toon, „heeft U misschien een oude overjas voor mij?" De dame bekeek den landlooper eens goed. „Maar m'n goeie man," zei ze tenslotte verbaasd, „de jas, die je daar aan hebt, is zoo goed als nieuw!" „Dat weet ik, mevrouw," was het antwoord. „Het is juist die jas, die mijn carrière ruïneert." Twee dames, die hadden gewinkeld, stapten onder veel drukte in de tram. Er was echter geen plaats meer vrij, zoodat zij moesten staan. Even later fluisterde een der dames tot haar vriendin: „Nu zul je eens zien, hoe handig ik 't aanleg om een van die beeren te laten opstaan voor mij." Zij stapte kordaat op een der beeren af en zei met een lief lachje: „O, mijnheer Groen, wat eenig om U zoo plotseling te ontmoeten! Ik ken U haast niet meer. Wat zegt U, of ik op uw plaats wil gaan zitten? Nu, heel graag, want ik ben doodmoe. Dank U hartelijk." De als „Groen" aangesproken heer — natuurlijk een volslagen vreemde voor de brutale dame — stond op, doch hij besloot haar een gevoelig lesje te geven. Op vriendelijken toon antwoordde hij: „Jansje, kind, ga gerust zitten, hoor! Ik zie je niet vaak op waschdag. Je bent natuurlijk erg vermoeid, dat laat zich begrijpen. Hoc maakt je mevrouw het?"

^ ^

Pi Paramount-Film. geregisseerd door: Ernst Lubitsch, Norman Tauróg, Stephen Roberts, Norman Mcleod, James Cruze, William Seiter, Bruce Humberstone. Gebaseerd, op een verhaal van Robert D. Andrews. Rol verdeeling : John Glidden Richard Bennett. Gallagher Gary Cooper. Eddie Jackson , George Raft. -Violet Wynne Gibson. De boekhouder .... Charles Laughton. Muligan Jack Oakie. Mary, Wallace Frances Dee. Henry Peabody .... Charles Ruggles. Emily .......... Alison Skipworth. Rollo . .. W. C. Fields. Mrs. Peabody . Mary Beland. O'Brien Roscoe Karns. Mrs. Walker • May Robson. John Wallace .;.... Gene Raymond. John Glidden, de staalkoning, sterft. De oude millionnair, die een enorm fortuin bü elkaar gespaard heeft, ligt op zijn ziekbed en zijn verscheiden * wordt niet betreurd.

1. Richard Bennett (rechts). 2. Charles Rulles en Mary Bo lm ui 3. Gene Raymond en Francis Dee. 4. Jack Oakie, Gary Grant en Roscoe Karns.

In zijn kantoorgebouw, dat het centrum is van zijn eens zoo groote activiteit, staan zijn employés in groepjes met elkaar te fluisteren: „Pssst, pssst, pssst, heb je gehoord, dat de ouwe al zijn geld zal nalaten aan zijn personeel?" Maar er is er niet een, die rouwt. Op Gliddens landgoed staan twee dozijn .familieleden te wachten op den dood van den ouden man. Zij hebben hun zakken vol reclames van reisbureaux, automobielhandelaren. enz., want je kunt niet weten. . . . Zij watertanden al bij het vooruitzicht, dat hij hun al zijn millioenen zal nalaten. Boven in zijn slaapkamer echter bewijst de oude John Glidden, dat hij net zooveel moeite heeft om te sterven als hij vroeger had om zijn millioenen bijeen te garen. Hij vloekt tegen zijn huisarts, hij scheldt zijn procureurs uit als deze protesteeren, dat hij voor de zevende of achtste maal zijn testament wil veranderen. „Mijn familieleden, bah!" brult hij. „Geen een van hen heeft verstand van zaken doen. Het is een stelletje schaapskoppen. In één jaar zouden zij mijn hecle concern naar de maan helpen." Woedend klimt bij uit zijn bed en terwijl de dokter, tevergeefs protesteert, loopt hij met groote passen door de hall, die uitziet op de kamer waar zijn erfgenamen van ongeduld zitten te popelen. Als bij hen ziet. stijgt zijn kwaadheid ten top. Terwijl hij zich omdraait, bemerkt hij een adresboek op een nabijzijnd tafeltje. Zijn oude oogen glinsteren bij een plotseling opkomende gedachte. „Geef mij dat boek," zegt hij. „Ik zal die uilen leeren!" Terug in zijn slaapkamer vraagt hij: „Hoe lang heb ik nog te leven, dokter?" En nog voordat de ander kan antwoorden, gaat hij verder: „Ik weet het, nog. juist lang genoeg om zelf mijn geld te gaan weggeven aan menschen, die ik niet .ken." Hij neemt zijn medicijnfleschje, bladert in het adresboek en laat op go^d geluk een druppel vallen op een willekeurigen naam. „Geen levende ziel zal mij voorschrijven wat ik met mijn geld zal uitvoeren." Hij bladert verder, laat wèèr een,druppel vallen op een anderen naam, enzoovoort, tot acht keer toe. „Daar zullen ze van opkijken!" schreeuwt hij triomfantelijk. ... Een millioen dollar komt in de broze handen van een meisje (Wynne Gibson), dat in een zeemanskroeg de klanten amuseert. . „Een millioen dollar komt in de schuwe handen van een bediende (Charles Ruggles) in een porceleinrwinkel, die de heerschzucht verdraagt van zijn werkgever en van zijn eigen vrouw en die droomt van een farm waar hü konijntjes k^n ^telen....

Een cheque van een millipen dollar komt in het bezit van "een chèque-vérvalscher (George Raft), die door de politie gezocht wordt en nu niets met zijn nieuwe fortuin kan beginnen. . . . Een millioen dollar komt in de gerimpelde handen van een grootmoedertje (May Robson), dat haar ouden dag slijt in een piependen schommelstoel van een oude vrouwentehuis en in opstand komt tegen de opdringerige schijn-tnenschelijkheid van een ongevoelige directrice Een millioen dollar erft een ruige marinier (Gary Grant), die aan een April-mop denkt en de cheque achteloos op den vloer gooit. ... Een millioen dollar krijgt een veroordeelde moordenaar (Gene Raymond), die over luttele uren naar den electrischen stoel geleid zal worden... Een millioen dollar komt in de trouwe handen van twee echtelieden (Alison Skipworth en W. C. Fields) oade variété-artisten, wier gloednieuwe Ford je, dat zij van hun overgespaarde duitjes gekocht hebben, juist door een autovandaal in elkaar is gereden.... Een millioen dollar komt in de ohder. danige handen van een sulligen boekhouder (Charles Laughton), die de dupe is van de buien van zijn' meerderen... En evenals de mentaliteit der begunstigden onderling verschilt, zoo verschilt ook de reactie die hun plotselinge rykdom teweeg brengt: Voor den een beteekent het slechts tragedie, voor den ander een struikelblok — dezen brengt het de lang gezochte romantiek, genen onverwacht geluk.... En de oorspronkelijke bezitter John Glidden ? Glidden is verder van den dood verwijderd dan ooit! Hij heeft nieuwe geestes- en levenskracht opgedaan door deze weldadigheid. Hij heeft de afleiding geh»d, die noodig was om zijn kwaal te genezen. Zijn kwaal was: Geld. geld. geld! H« beeft zijn huisarts ontslagen, zijn notarissen weggestuurd en vindt afleiding hy een van zijn gelukkige erfgenamen die hem nieuwen moed en hoop voor de toekomst gegeven heeft .

VER WA C H T:

RASPOETIN Een Metro-Goldwyn-Mayer Film met JOHN. ETHEL en LIONEL

II

BARRYMORE

MEISJES N EEN BOOT" (EERSTE MEISJESLIEFDE) ■ DE BESTE FILM VAN HET JAAR, EEN FILMA-FILM

^ W.y*'^4'■:■■■'-"?'■• K ": '■•'.":.'• .-■ :':;»;^-;r':f:'':

MAAK M^LLOic^

M«5S ?1bonné' de heer S. L. Veenstr», vertelt hieronder van zön prachtige reis naarMlorcÜ fn^n^lf1"*^6 *ls wlnna" van denhoofdprtu! in onze prqsvraag „Menschen in 't Hotef*

■

schoonheid, en bovendien van een rust, 200 weldadig, en in een lente-zon, zoo heerlijk, dat nogmaals mijn pen weigert om aan een beschrijving van zooveel heerlijks te beginnen. En door dat alles heen óók nog de herinnering aan het Carnaval, onschuldige vreugde van een onbedorven, nog min of meer primitieve bevolking, 's Avonds zijn op straat alle vrouwen gemaskerd, ze krijgen van haar aanbidders, die haar blijkbaar toch weten te vinden, zakjes bonbons, de straten zijn vol open kraampjes, waar men ze koopcn kan. De Serpentinen liggen op de dansvloeren der hotels af en toe decimeters hoog, en ieder is uitbundig vroolijk, zonder dat ooit iets wat naar losbandigheid zweemt te bespeuren valt. Helaas verstaan we de grapjes niet. die men ook tegen ons maakt. Maar toch genieten we mee van de algemeene stemming. Naar Mallorca! — Weet ge, dat ge daar voor 200 peseta's, dat is nog geen ƒ 50. , een zeer goed gemeubileerde flat huurt voor een maand, en dus zitkamer, 2 slaapkamers, keuken en badkamer tot uw beschikking hebt, ruim voldoende voor drie volwassenen? Dat ge er een dienstbode voor dezelfde maand krijgt, die aardig Fransch verstaat, en 50 ps. verdient, zoodat»ge voor 125 a 150 met z'n drieën er een maand kunt leven? De reis zoo ver en zoo duur? Ik weet niet wat ge ver en duur vindt. Maar als ge ooit kunt gaan, ga dan. Ik heb veel van de wereld gezien, ik ken iets van onze Oost, ik heb in Japan gewoond, ik heb Australië en Amerika bereisd. Van Europa had ik heel wat gezien. Maar Mallorca is stellig 't allermooiste. De redactie van „Het Weekblad" ten slotte mijn weigemeenden, en waaHijk wel dubbel en dwars verschuldigden dank, voor de bemiddeling, die zij tusschen prijswinnaars en uitlovers van dezen kostelijken prijs verleende. Zij kan zich verzekerd houden, dat onder de Menschen in 't Hotel" — Hotel Oriente te Barcelona en Grand Hotel te Palma de Mallorca — de Nederlandsche prijswinnaar menigmaal met dankbaarheid gedacht heeft aan wat „Cinema en Theater" voor een zijner lezers deed. S. L. VEENSTRA. s-Gravenhage,

Be Metro-Goldwyn-Mayer Film Co. heeft, in samenwerking met het reisbureau der „Viajes Iberias", met zijn branches te Barcelona en Palma, en „Het Weekblad", op de meest schitterende wijze vo daan aan de belofte, verbonden aan de oplossing van het in Januari in „Het Weekblad" verschenen prijsraadsel, bij de aankondiging van de film „Menschen in 't Hotel". HET REISGEZELSCHAP, (X) ONZE ABONNÉ DE HEER In den voor-avond van Zondag ig FeS. L. VEENSTRA bruari waren door de goede zorgen van den heer Wagenaar, Chef der Europeesche reclame van de Metro-Goldwyn (een jonge landgenoot) te Parijs de acht deelnemers bijeengebracht, en ter kennismaking vereenigd aan een diner in het Hotel „Chateau Frontenac . Deze acht (te zien op bijgaande foto, later in Spanje opgenomen), waren een dame uit Oslo, vrouw van een Noorsch _ architect, een dame uit Coblenz (vrouw van den chef van een handelshuis), een dame uit een plaatsje in Kent (Engeland), samen met GEZICHT OP BARCELONA haar echtgenoot, electrisch ingenieur, een Moorsche en Romeinsche oudheden bewaard architect uit Riga, een semi-arts uit Kopenhagen, een kunstschilder uit Neurenberg, en is gebleven als een juweel van middeleeuwondergcteekcnde. Allen hadden op min of sche kunst en traditie. Opvallend is, dat men meer overeenkomstige wijze een prijsraadsel er zoo goed als geen militairen vindt, de m verband met de bovengenoemde film op- burgerwacht voor het Regeeringsgebouw der gelost. De Engelsche had een dubbele prijs Catellaansche republiek prijkt wel in mooie umformen, maar wandelt, ... op pantofen kon dus haar man meenemen. Het zou mij veel te ver voeren, als ik in fels! Het wereldberoemde klooster van Monthet korte bestek van een weekblad-artikel zou trachten ook maar een overzicht te Serrat, bedevaartsoord voor jonggehuwden, geven van wat ons geboden is, van het diner die den zegen der „Zwarte Madonna" koop dien eersten Zondagavond af tot de af- men afsmeeken. ligt op 35 K.M. van Barscheidsbyeenkomst in hetzelfde hotel 12 celona, boven op een steil uit het heuvelland dagen later met alles wat daar aan slaap- opnjzenden berg van 1200M. hoogte, ontoegankelijk, schijnbaar, als een Graal-burcht wagens, schaterende hotels, auto-tochten VVe bezochten het op onzen tweeden dag in bootreizcn, en ik weet niet wat al, tusschen ligt. Nu alles voorbij is, lijkt het eigenlijk ^panje, terwijl we op den derden langs de het meest op een droom — een droom van historische plekken van Barcelona gevoerd een stukje paradijs. werden door een gids, wiens aangename maIk kan dan ook alleen maar enkele grepen nieren pasten bij zijn grondige kennis van doen. Allereerst Barcelona, een stad van ver de stad en haar verleden, 's Woensdagsavonds over t milhoen inwoners —waar 't 's nachts voer de boot naar Palma. De overtocht die om .drie uur op straat zoo druk is als bij ons precies 10 uur duurt, was stormachtig, zoomidden op den dag, en waar midden in een dat we Donderdagsmorgens Mallorca zagen ultra-moderne wereldstad a!s in-gebed de omspoeld van zware zeeën, die hoog opsloegen tegen haar steile rotswanden. oude stad van Ferdinand en Isabella, van En toen, om de Zuidpunt heen, de binnenvaart van de ruime baai, beschut tegen den wind, bestraald door een lachende zon i alma. met zijn bloeiende amandelboomgaarden, zijn alles overheerschende Kathedraal, zijn palmen-allee langs 't zee-front. En hier begint een zestal dagen, die zijn als een sprookje. Dit eiland der gelukzaligen is niet te beschrijven. Ik geef enkele kiekjes, maar van een beschrijving zie ik absoluut äf Men denke zich vooral niet: een klein eilandje, de herinnering aan dat vergeten DE ZUILENGANG TE PALLERMA Plekje in onze schoolklassen brengt op een dwaalspoor! Het is ruim 3300 vierk. kilo- DE meters groot en telt meer dan 300.000 inwoners over een groot aantal steden en dorpen (over de honderd!) verdeeld. Er zijn eenige spoorweglijnen. Met Barcelona wordt een dagclijksche verbinding onderhouden. We hebben van dit eiland, van Zuid naar Noord, in enkele dagen zooveel gezien als maar mogelijk is in zoo korten tijd. Vooral noem ik de heerlijke grotten van Manacor, verder Porto Christo, Pollensa, Formentor, PALMA MET ZIJN ALLESOVERHEERSCHENDE Soller en Puerto de Solier en Miramar, alle KATHEDRAAL plaatsen van romantische. fabelachtige — 18 —

EEUWENOUDE OLIJFBOOMEN VAN MALLORCA

ZOO JUIST VERSCHENEN HET BOEK

EEN FRISSCHE GELAATSKLEUR Om Uw frijsche teint te behouden moet de huid gezond zijn en de huidporiën goed kunnen iunctionneeren. Maar welke zorg U ook aan Uw toilet voor den nacht besteedt, om Uw gelaat van de onzuiverheden, die er zich op hebben verzameld, te bevrijden, zult U ilechts een goed resultaat bereiken door het geregeld gebruik van

MODERNE DANSEN DOOR

TH. W. BUS

LAIT INNOXA

VERKRIJGBAAR a Fl. 1.25 AAN HET INSTITUUT POELESTR. 29, GRONINGEN

HET MELKDIEET VOOR DE HUID

aajr-

Knip deze advertentie uit, zend ze met 40 cent in postzegels aan Richard Wernekinck & Co., Huddettraat 9, Amsterdam, en U ontvangt een keurig doosje monsters.

Dr. H. NANNINO's Zetpillen tegen Aambeien

GODFRIED DE GROOT

werken pijnstillend en genezen in korten tijd de ontstoken slijmvliezen. De

A JAN LUYKENSTRAAT 2

AMSTERDAM

TELEFOON 28474

eJikftectwP&wnr maakt het inbrengen zeer gemakkelijk. Verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drogisten ä f 1.7S per doosje van 12 stuks.

-

„Mijn vrouw heeft haar prachtige stem na haar ziekte heelemaal verloren!" „Nu, dat is toch geen reden om je zoo overstuur te maken?" , „En öf I Want ze blyft rustig doorzincenl"

SPECIALITEIT IN MODERNE EN ARTISTIEKE FOTO'S

MEN ZIE DE VELE REPRODUCTIES VAN ONS WERK IN .HET WEEKBLADCINEMA & THEATER.

GUT GENUß PWQJi? Steunt ons met een bezoek, en ge zult geen spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat ge vaak „BIJ LEO FAUST" -terugkomt. 00

99

36, RUE PIGALLE, PARI3S (IXe) Onze leus?.... BETER dan de concurrent, en VOOR MINDER GELD. Onze bestaansreden?.... Hollandsch eten en drinken hebt ge in Parijs meer noodig dan bij II thuis. En ziehier het geheim van ons succes: Een Hollandsche bediening en Hollandsche properheid, Hollandsche voorkomendheid en een Hollandsche sfeer, — Hollandsche kwaliteit en kwantiteit. De nieuwste Hollandsche lektuur ligt bij ons op de leestafel; wij geven U raad en voorlichting op elk gebied; wij bespreken kosteloos plaatsen in schouwburgen en concertzalen, dezelfde die ge in uw hotel 20 frs. per biljet duurder betaalt. Door onze kennis van JParijs, door onze relaties en het uitgebreide personeel, waarover wij beschikken, besparen wij u tijd en leergeld, maken uw genot hooger en intenser. Wilt ge PARIJS-BIJ-NACHT zien ? Gaat mee met onzen Zaterdagschen „OMMEOANCK". Van half tien tot half drie 's nachts bezoekt ge met ons de gezelligste en interessantste inrichtingen van nachtelijk Parijs, adressen welke ge nooit alleen gevonden zoudt hebben en waar ge trouwens niet alleen in hadt gedurfd: cabarets, apachen-bals, kelders, artistenkroegen en de sjiekste en vroolijkste nacht-restaurants van Montmartre op het uur van den cotillon, — 300 francs per persoon, alles inbegrepen. ENKELE REFERENTIES' UIT ONS „LIVRE D'OR": Nog heel dikwijls hoop Ik in dit smaakvol restaurant, waar we zoo heerlijk gedineerd hebben, terug te komen., RIKA HOPPER een echt-Hollandsch „kleintje koffie" (nergens anders in ParUs te krijgen).... HENRI BOREL Heerlijke stemming en'perfecte keuken. ANTON VAN WELIE Het restaurant Paust Is minstens even goed en gezellig als "Auerbachs Keiler". PETER VAN ANROOY In Parijs een biefstuk zonder vet, was voor mUn maag een reuze-pret. LOUIS BOUWMEESTER En honderden andere.... ,

DE HAVEN VAN PALMA

:

:

>n l>uft«»né«>w«»«»n aantrekk.

VOOR ONZE ABONNÉ'S >€ N^dl^ijq Wc|m€:|,^ Cab« DOOR BDMOND VISSER

V van aanvragen. «at tl nMMUMnKMBton K«»n. Franco rranco tMcÄiäin»-Z»^»»* toezendingr per post ^na ywwuw«n, ontvangst van echts f. 0.50.

Galgrewoter 22, Leiden.

De Administratie ven „HET WEEKBLAD' Cinema A Theater

B^ND JcKcrficvnfi iQ^ft m

FUMfrmco per post. BIJ VOORWTBBT^UN? ^ '""' f«" t^r

bedr ag

* '

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad.

ADM. HBT WBBKBLADCINBMA& THEATER, - GALGEWATBR 22, LEIDEN 20 -

O^IN SERIES J IE.

DE SPOORTREIN VAN LONDEN EEN INTERESSANT, COMPLEET VERHAAL Weinig mysteries hebben zoozeer de belangstelling en de nieuwsgierigheid van het publiek getrokken als het mysterie van den „spooktrein van Londen". Ziehier — verkort — wat een der grootste Londensche ochtendbladen er over schreef. „Men zal zich herinneren, dat wij gisterenavond nog een bericht van onzen correspondent plaatsten, waarin werd medegedeeld, dat een dame, die reisde met den trein, welke om half drie van Southampton te Londen moet aankomen, ongeveer bij Lowchurch door een ontzettenden schrik werd overvallen en na aan de noodrem te hebben getrokken, flauw viel. Uit hetgeen zij later in staat was mede te deelen, bleek, dat zij een man zag, of mèènde gezien te hebben, die haar met een bijl wilde aanvallen. Zij beschreef hem als een donker, Zuidelijk type, met grooten, zwarten hoed en donkere oogen. Daar de andere passagiers in haar coupé niets hebben gezien, dacht men het geval te moeten toeschrijven aan de

overspannen zenuwen van de dame in kwestie. Thans blijkt evenwel, dat de bewuste trein ruim een half uur te laat in de hoofdstad is gearriveerd en dat de hoofdconducteur heeft gerapporteerd, dat de vertraging is te wijten aan het feit, dat er onderweg niet minder dan vijf keer aan de noodrem is getrokken door personen, die in verschillende afdeelingen zaten en die allen beweren een man te hebben gezien, beantwoordend aan de beschrijving, die de dame gaf van den man, welke haar zoo ontzettend had doen schrikken. Allen verklaren, dat hij met een bijl dreigde en dat hij een geprononceerd Zuidelijk voorkomen had. Korten tijd nadat men Lowchurch was gepasseerd, werd er opnieuw aan de noodrem getrokken, waardoor de trein wederom tot stilstand kwam. Toen de hoofdconducteur een onderzoek instelde, bleek, dat het geval van de dame zich had herhaald. Dit keer was het echter een heer, die den man had gezien. De bedoelde passagier had zit— 21 —

ten lezen en zag, toen hij even opkeek, eeil langen, ^-"'seren man voor zich staan, die een bijl 'óuven zijn hoofd zwaaide. Onwillekeurig slaakte hij een kreet, en sloeg zijn armen beschermend om zijn vrouw, die naast hem was gezeten. Deze, die den man ook had gezien, viel flauw, waarom haar man in zijn opwinding aan de noodrem trok. Op hetzelfde oogenblik was zijn aanvaller echter verdwenen. Het moet echter buitengewoon zonderling worden genoemd, dat de beide andere passagiers, die in dezelfde afdeelingen zaten, den man niet hebben gezien! Toen zij den heer, die tegenover hen zat, de armen om zijn vrouw zagen slaan en deze flauw viel, begrepen zij absoluut niet, wat er was gebeurd! Slechts met groote moeite konden de heer en dame er toe worden gebracht hun reis met denzelfden trein voort te zetten, nadat men hen in een andere afdeeling had doen plaatsnemen. Tien minuten later gebeurde er iets dergelijks in den wagon, onmiddellijk achter den postwagen. Hier was het

een meisje van achttien jaar, dat den „donkeren, zwarten man, gewapend met een bijl" op zich zag afkomen. Ze kreeg een hevige huilbui en begon luid te schreeuwen, waarom haar taedepassagiers, die meenden, dat zij krankzinnig was geworden, aan de noodrem trokken. Ook zij hebben den man met de bijl echter niet gezien! Daar het individu toen evenwel door vier verschillende passagiers in drie verschillende afdeelingen was gezien, besloot men een onderzoek in den trein in te stellen. Hoewel men echter alle wagens nauwkeurig doorzocht, werd er niets verdachts gevonden of gemerkt. De reis werd dan ook voortgezet, doch nauwelijks vijf minuten later werd de trein opnieuw door een der passagiers tot stilstand gebracht. Dit keer was het een dame, die in gezelschap van een vriendin reisde, welke de zonderlinge verschijning met de bijl had gezien. Ze hief haar armen op en riep ten zeerste ontdaan uit: „Spaar me! Spaar mei" Haar vriendin, die juist even in de gang voor het raampje stond te kijken, hoorde het en wilde haar te hulp snellen, maar de man met de bijl keerde zich nu tot haar, waarop zij luid schreeuwend de gang invloog, en in een anderen coupé aan de noodrem trok. De beide dames wilden voor geen geld ter wereld de reis voortzetten en stegen in het eerste het beste station uit, om hun tocht per auto te vervolgen. Ook een toen opnieuw ingesteld onderzoek bracht niets aan het licht. Toch zag eenige minuten later een heer, die in de gang liep, ook den man met de bijl. Klaarblijkelijk schrokken ze echter van elkaar, want het individu wendde zich schielijk om en verdween in een compartiment. Tezamen met eenige andere reizigers begaf de bedoelde passagier zich naar dien coupé, maar de man was nergens meer te bespeuren. Hoewel het zeker zeer zonderling mag worden genoemd, dat andere personen, die met degenen, welke den man hebben gezien en voor hem aan de noodrem hebben getrokken, samenreisden, beweren niets te hebben gezien van een „donkeren man met een grooten, slappen hoed en een bijl", klopt het signalement, dat door alle slachtoffers wordt gegeven, vrij nauwkeurig. Het verschilt slechts in onderdeden. Zoo zeggen sommigen bijvoorbeeld, dat de man een donkergrijs costuum droeg, terwijl anderen beweren, dat het blauw was. Ook over het feit, of hij al of niet een zwart snorretje had, is men het niet eens, terwijl sommigen de bewuste bijl, waarmee hij dreigde, beschrijven als een „ouderwetsche ridderbijl" en

-«mm

■""•^i.

"iLW

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM den fraaie fotosfudie oan êmil Mannings.

(FOTO WILUNGER)

(Foto M.G.M.)

SOacIhfcDtfFar vam sDJin (Bisten maftlhoell«. George Marshal, de regisseur van Laurel en Hardy, die hen zoo vaak voor de camera tot allerlei dwaze streken heeft aangezet, wordt daar nu eens zelf het slachtoffer van. De beide komieken schijnen er meer pret in te hebben dan hij...

anderen beweren, dat het een groote houthakkersbijl was. In grove trekken is het gegeven signalement echter eensluidend, zoodat de politie onmiddellijk met haar onderzoek is aangevangen, zoodra de trein te Londen arriveerde. Tot nu toe echter nog zonder succes. Als bijzonderheid kunnen wij nog mededeelen, dat een der beeren, die den donkeren man óók heeft gezien, beweert, dat er een soort koude luchtstroom van hem scheen uit te gaan. Dit is evenwel door geen der anderen opgemerkt. Natuurlijk ziet men vol spanning den uitslag van het door de politie met kracht ter hand genomen onderzoek tegemoet." Mr. Barney Sigfert, multi-millionnair, eigenaar van talrijke mijnen, olievelden, renpaarden, schouwburgen en bioscopen, stapte slecht geluimd zijn sociëteit binnen. „Het is treurig met den treinenloop," gromde hij, terwijl hij zich in zijn stoel liet vallen. „Geen enkele trein rijdt meer op tijd. Het is een schande. Vanmiddag moest ik een belangrijke conferentie hebben en omdat de trein tien minuten te laat aankwam, was de man, dien ik spreken moest weg en... ja, vergoedt de spoorwegdirectie mij nu de schade, die ik hierdoor heb ? Het is treurig! In elk ander land ter wereld is het beter geregeld dan hier ..." „Je moet niet zoo overdrijven, Sigfert," merkte Milbury, een van de andere beeren op. „Het is natuurlijk onaangenaam, dat je dat onderhoud hebt gemist, maar de treinen loopen hier vrij geregeld. En wat het buitenland betreft..." „Vrij geregeld! Onzin!" viel mijnheer Sigfert boos uit. „Er is geen trein, die op tijd aankomt 1" „Ha-ha!" lachte Milbury. „Geen trein, die op tijd aankomt 1" Mijnheer Sigfert werd driftig. „Neen," beweerde hij. „Het is een uitzondering ! Als ik op een willekeurigen trein moest wedden of hij al of niet op tijd zou zijn, wedde- ik direct dat hij te laat wasl" Milbury hoorde het woord wedden en was direct een en al actie. — 23 --

_^—^^_

„Top!" riep hij. „Laten we wedden! Je verliest het vast!" „Accoord," antwoordde de multi-millionnair kalm. „Noem maar een trein!" „Goed," zei Milbury. „Ik kom eiken Maandag van Southampton met den trein, die precies om half drie in Londen moet zijn. Maandag a.s. zal ik weer met dien trein vertrekken en dan wed ik om duizend gulden, dat ik om ongeveer haldrie op het station te Londen ben. Ben ik tien minuten te laat, dan ben ik mijn geld kwijt, anders krijg ik van jou duizend pop!" „Aangenomen. — Wie zal scheidsrechter zijn ?" „Ik zal zoowel den stationschef te

Vraag twee honderd en zeventien« Hoe is de naam boycotten ontstaan? Wij verdeelen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen onder de abonne's die vóór 15 April goede antwoorden sturen aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Abonne's uit overzeesche gewesten kunnen ons tot 15 Juni hun oplossingen doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 217.

Vraag twee honderd en dertien. De grootste diamant ter wereld is de Cullinan, die in Transvaal gevonden en te Amsterdam geslepen is. De hoofdprijs voor deze vraag werd toegekend aan mejuffrouw A. de Kruif te Breda. De troostprijzen werden verworven door mejuffrouw W. I. Vercruysse, Amsterdam; den heer K. Sixma, Gouda; den heer G. Lathouwers, 's-Hertogenbosch; den heer W. Zetteur, Leeuwarden; den heer M. van den Boomen, Boxtel.

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMM A'S Southampton als te Londen een bewijs laten afteekenen." „Accoord. Om duizend gulden 1" ,Ja. De heeren hier zijn getuigen. Maar je mag natuurlijk niet het personeel van den trein omkoopen of aan de noodrem trekken!" „Natuurlijk niet! Trouwens, wat je laatste voorwaarde betreft, ik blijf Maandag rustig op mijn kantoor werken. Ik weet tóch wel, dat je je duizend gulden kwijt bent!" „We zullen zien," antwoordde Milbury hoopvol. „Die trein is bijna nooit te laat, weet je!" „Dan zal hij het nu w \ zijn, om mij een pleizier te doen," mer té Sigfert op, terwijl hij zijn stoel achteruit schoof en joviaal groetend vertrok. Toen Milbury even later met zijn vriencfeiCrewe naar huis ging, merkte de laaKte op: „lic benijd je niet, kerel. Die Sigfert voert natuurlijk een of ander in zijn schild, waardoor hij den trein wil ophouden!" „Dat kan hij niet! Hij zal toch geen spoorwegongeluk willen forceeren? En het personeel mag hij niet omkoopen. En dat zal hij dan ook niet doen. Zelf reist hij niet mee, zoodat hij ook niet aan de noodrem kan trekken! Neen, ik voel me tamelijk zeker van mijn zaak!" Crewe was echter niet zoo optimistisch en eer ze afscheid namen, was ook Milbury min of meer overtuigd, dat de ander zekerder van zijn zaak was dan hij, Milbury, wel dacht. »Ik zal er wat op moeten verzinnen,", zei hij bij 't afscheid nemen tegen zijn vriend. „Ik heb nog twee dagen om uit te vinden wat hij van plan is! We zullen eens zien." De bewuste trein van Southampton naar Londen was, zooals onze lezers weten, inderdaad veel te laat, dank zij „den man met de bijl!" Toen Milbury

dan ook des avonds op de sociëteit verscheen, ontving Sigfert hem met den uitroep: „Nu, wie heeft de weddenschap gewonnen? Een half uur ruim was hij te laat, man!" „Ja," antwoordde Milbury kalm, „je hebt gelijk; hij was een half uur te laat, maar ik zou toch graag de duizend gulden willen ontvangen, die je hebt verloren!" „Ik verloren?" „Zeker! Alsjeblieft: hier is mijn bewijs, dat ik met den bewusten trein des morgens uit Southampton ben vertrokken — afgeteekend door den stationschef — en hier is de verklaring van den chef te Londen, dat ik om precies halfdrie aldaar op het Waterloo-station was!" „Maar... dat is onmogelijk!" viel Sigfert uit. „Man, ik heb den stationschef opgebeld en die heeft mij verklaard, dat de trein ruim een half uur te Iaat was!" „Dat weet ikl" „Maar hoe kan jij dan ..." „Omdat ik nog net op tijd ontdekte, wat je plan was! Je had de weddenschap stellig gewonnen, dank zij de hulp van je film-artisten, die allemaal zoogenaamd een „donkeren man met een bijl" zagen, aan de noodrem trokken, flauw vielen, begonnen te gillen en min of meer een paniek veroorzaakten. Zoodoende werd de trein wel vijf keer opgehouden! Maar een van je vrienden was wat loslippig geweest en had zich laten uithooren! Ik heb toen een vriend van mij met dien trein tot Londen laten meereizen en ik kan niet anders zeggen, dan dat je plan schitterend is geslaagd! Maar zelf was ik zoo wijs, toen ik zag dat je artisten je plan inderdaad uitvoerden, om den trein het eerste het beste station na Southampton te verlaten en me door een vriend, die een vliegmachine heeft, naar Londen te laten brengen, waar ik om vijf minuten voor halfdrie op het Waterloo-station mijn bewijs liet afteekenen door den chef!" Sigfert had met open mond zitten luisteren! Toen haalde hij zijn porte feuille voor den dag en betaalde. En het moet tot zijn eer worden gezegd: hij deed het zelfs met een lachend gezicht. Want hij hield van slimme vogels!

WAT ZAL. ZOJ ORAQEtNt? Mar

yn SZit6 ZOekt Zich in ^ kleedkamer der M.G.M.-studio een costuumpje uit, dat zijslechts even, voor een korte scène, in een nieuwe film zal hebben te dragen.

ONTVANGEN BOEKEN Th. W. Bas. Moderne dansen, wat iedere amateur er van moet weten, uitgegeven door den Schrijver (Poelstraat 29, Groningen). Make dance your hobby, but do it in style, is het motief, dat de schrijver heeft gekozen. Vrij zou men dit vertalen: Dans zooveel ge wilt en kunt, maar... doe het goed. In zijn voorwoord werkt de schrijver dit motief uit. Hij waarschuwt om de beteekenis van een handboekje niet te overdrijven. De dansleeraar is voor het zich eigen maken van een goede danstechniek noodig, doch het geschreven woord kan de verkregen kennis en oefening versterken en in het algemeen gesproken, de waardeering van den dans vergrooten. De schrijver gaat dan na het verschil tusschen oude en moderne dansen, de verschillende lichaamsstanden en beweging. Hij pleit voor de ontwikkeling van het maatgevoel, tempo, rhythme, in het algemeen voor de versterking van het muzikaal gevoel. Verder behandelt hij foxtrot, moderne wals en diagonaal wals, de tango, de slow fox trot. Hij bespreekt ook het dansen op langzame muziek en op vlugge muziek in de volle danszaal. In een afzonderlijk hoofdstuk geeft hij aan, hoe fouten bij het dansen zijn te verbeteren. Met enkele algemeene wenken en gegevens wordt het boekje besloten. Het geheel maakt een aangenamen indruk. Het is in den handel verkrijgbaar voor f 1.25 per ex.

ZIJ KON HAAR HAAR NIET KAMMEN Verlamd door rheumatiek „Twee jaar lang leed ik aan rheumatiek en verleden jaar om dezen tijd werd ik 10 weken bedlegerig. Mijn handen en armen waren het ergst aangetast. Ik kon er niets mee doen. Ik kon mij niet wasschen of mijn haar kammen ; dat moest allemaal voor mij gedaan worden. In 't begin van dit jaar begon ik met eiken morgen Kruschen Balts te nemen en het doet mij genoegen te kunnen zeggen, dat ik nu weer heel goed ben en in staat mijn huishouding te doen, terwijl ik in het slechtste weer uitga zonder dat het mij schaadt." Mevr. P. K. Rheumatiek wordt veroorzaakt door een teveel aan urinezuur in het lichaam. Twee bestanddeelen in Kruschen hebben het vermogen urinez-uur op f e lossen, zoodat het dan gemakkelijk uit het lichaam kan worden verwijderd. Andere bestanddeelen in Kruschen helpen de natuur dit opgeloste urinezuur door de ingewanden en nieren te verwijderen. VVeer andere ingrediënten voorkomen het gisten van het voedsel in de ingewanden en voorkomen daarbij niet alleen de vorming van urinezuur, doch ook van andere onzuiverheden die het bloed vergiftigen en den weg vrij maken voor verscheidene ziekten. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä / 0.90 en / 1.60 per flacon.

SIGAREN

ricwTUX^

Een bloemlezing van den geestigston geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

„Ik hoop, dat de soep nu goed heet is, kellner!" (The Passing Show)

De zakenman (in het museum): „Allemachtig! Zoo'n typiste is goud waard!" (Die Woche im Bild}

SOHHHEI

's-Morgens, 's Middags, 's Avonds.

Wjj hebben ons laten vertellen, dat het allernieuwste in dameshoeden er ongeveer uitziet als • een theemuts. — Misschien krijgt er nog wel eens een mode-ontwerper een ingeving om een hoed te creëeren, die er uitziet als een hoedl Er is een wekker geconstrueerd, die niet grooter is dan een polshorloge. Het aardige kleine klokje is zeer practisch, daar het jaren mee kan. — Geen wonder I Het is lang niet makkelijk om zoo'n klein dingetje met een schoen of pantoffel te raken I Te Knetworth (Engeland) kwam een golfbal in het nest van een lijster terecht. — Het verbaasde dier moet gedacht hebben, dat de koekoek dit jaar erg vroeg was! Een buitenlandsch bericht maakt melding van een industrieel, die pulp maakt van oude schoenen. — Een heeleboel trampassagiers doen dat ook van de onze, terwijl onze voeten er nog in zijn I Naar wij vernemen woont er in het Hymalaya-gebergte een man in een spelonk op den top van een berg. — Hij heeft reeds verscheidene brieven ont» vangen van gehuwde mannen, die graag willen weten of hij betalende logé's neemt gedurende het schoonmaakseizoen.

Hij: „Ik heb je deze vraag al maandenlang willen stellen!" Zij: „En ik heb haar al jarenlang willen beantwoorden!" (// Travaso)

„Gelukkig! Eindelijk klaar!" (Nebelspalter)

Een mijnheer, die een hooge boete kreeg wegens het schieten op de konijnen van zijn buurman, 'voerde aan, dat hij het recht had dit te doen. — Het is een wonder, dat hij niet beweerde uit zelfverdediging te hebben gehandeld. „Bijna iedere man wordt op zijn tijd wel eens graag door zijn vrouw om den tuin geleid," verklaarde een rechter onlangs. — Behalve natuurlijk, als zij hem een doeniet noemt en hem naar het schuurtje met tuingereedschap leidt.

„Doe dat kinderspeelgoed toch weg en rra pnee naar den voetbalwedstrijd kijken!" „Daar ga ik juist heen!" (The Weekly Telegraph)

- 25 -

„Maar vijf en veertig pond! Zij moest toch veel meer wegenl" „Maar hemel, man! Wat kun je nou ook verwachten voor twee en een halven cent ?!" (The Humorist)

NIEUWS UIT DE STUDIOS A nnabella, de bekende Fransche filmwHJ ster, zal onder regie van Paul •/«*• Fejos, een film in het Duitsch spelen. Pejos schrijft zelf het scenario. De partner van Annabella zal Gustav Fröhlich zijn. Brigitte Helm | ■JBBBHJIBHBH speelt de vrouwelijke hoofdrol in de Fransche versie van deUfa-toonfilm ,,De ster van Valencia". Egon von Jordan is na eenige jaren uit Hollywood teruggekeerd. Onder regie van Carl Boese _ wordt de film | \ ,,Lucie, die kal„„„N.,-,,- ..„ . » .» .... BRIGITTE HELM

te Mamsell opgenomen. De hoofdrollen spelen: Lucie Englisch, Jakob Tiedtke, Julius Falkenstein en Else Reval. Robert Montgomery en Madge Evans vervullen de hoofdrollen in de film ,,Made on Broadway". Jarmila en Gustav; Fröhlich spelen onder regie van Geza von Bolvary de hoofdrollen in „Die Nacht der grossen Liebe". Onder productieleiding ROBERT MONTGOMERY van Karl Ritter zal door de Ufa een film, getiteld „Liebe muss verstanden sein" vervaardigd worden. Sir Oliver Lodge, 's werelds grootste strijder voor het spiritisme, is uitgenoodigd om naar Hollywood te komen als technisch adviseur voor de Paramount-film „Supernatural". Ann Harding is door MetroGoldwynMayer geleend van de R.K.O. om de hoofdrol te vervullen in de film „When ladies meet", onder regie van Harry Beaumont. Mariene Dietrich zal zes en twintig uitgesproken vrouwelijke gewaden ANN HARDING dragen voor haar rol in de nieuwe Paramountfilm „The Song of Songs". Maurice Chevalier lanceert zijn eerste, door Ralph Grainger gecomponeerd slaapliedje in de Paramount-film „A bedtime story". De titel van het liedje is „Monsieur Baby",

HLM-ENTHOUSIASTEN N. A. H. ée NIJMEGEN. Een film« acürice R. v. W. is on» nleé bekend. A. V. £e VEENDAM. Dergelijke vragen beantwoorden we alleen in deze rubriek; u behoeft dus geen postzegels voor antwoord in £e sluiten. Ook in de film ..Ich bei Tag und Du bei Naché" speelt een scène in een bioscoopzaal. Dit is echter geen werkelijke bioscoop, maar de zaal werd in het filmstudio opgebouwd en net voldoende verlicht om met een zeer gevoelig filmnegatief een gunstig resultaat te bereiken. S. v. M. te ROTTERDAM. Hans Albers is met- Hansi Burg getrouwd. D. v. d. O. te NEUZEN. ..Het teeken des kruises" is een Engelsch sprekende film. B. v. K. te '»-GRAVENHAGE. Het adres van Lilian Harvey is 1401 Western Avenue, Los Angelos, Californië. Drie antwoord-coupons insluiten I W. v* H. te AMSTERDAM. Niet meer dan drie vragen per week s.v.p. Hierbij de gevraagde adressen. Gerda Maurus, Torwaldsenstrasse 25, Berlijn. Jenny Jugo, Kaiserdamm 29, Berlijn. Willi Forst, Sachsenplatz 8, Berlijn. K. d. G. te AMSTERDAM. Ramon Novarro is niet verloofd. Lionel Barrymore is getrouwd. C. A. R. te ROTTERDAM. Constance Cummings is niet getrouwd. Haar adres is 5451 Marathon Street, Hollywood. JETTY te NIJMEGEN. Mariene Dietrich is 27 October jarig. Zij is niet gescheiden. Lien Deijers is den 5en November geboren. Ramon Novarro filmt nog. Zijn adres is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, CulverCity, Californië. A. V. te ROTTERDAM. Hans Albers heeft gevlogen, maar de machine niet zelf bestuurd. G. J. B. te HEEMSKERK. Hierbij de gevraagde adressen. Käthe von Nagy, Kranzallee 8, Berlijn. Dolly Haas, Reichsstrasse 9, Berlijn. Beiden artisten in het Duitsch schrijven. N. V. te GOUDA. Deze boekjes zijn verkrijgbaar bij „Ufa", Heerengracht 592, Amsterdam. Lilian Harvey blijft voorloopig drie jaar te Hollywood. Greta Garbo was niet getrouwd. L. G. te '»-HERTOGENBOSCH. Wij kunnen uit uw brief natuurlijk niet constateeren, of u talent bezit. Hard werken alleen is voor een succesvolle tooneelloopbaan niet voldoende. We raden u werkelijk ernstig'aan, een ander beroep te kiezen. Wilt u dit niet, stelt u zich dan met den heer Balthazar Verhagen, directeur van de Tooneelschool, Marnixstraat, Amsterdam, in verbinding. A. K. te NIJMEGEN. Rolverdeeling vermelden we in deze rubriek niet; wendt u met deze vraag tot de Metro-GoldwynMayer, Damrak 49, Amsterdam. Rolf von Goth is niet getrouwd. Zijn adres is Waitzstrasse 28, Berlijn. Ramon' Novarro heeft deze partij zelf gezongen. H. J. A. v. E. te OSS. U kunt Mariene Dietrich aan het opgegeven adres schrijven. Denk er aan, drie antwoórd-coupons in te sluiten. We betwijfelen of ze u een brief terug zal schrijven; ,een foto zult u echter wel ontvangen. A. R. te '»-GRAVENHAGE. Het adre» van Lien Deijer» is Jagd»chlo*» Stern, NeuBabeUberg bij Berlijn. U moet drie antwoord-coupons insluiten om een foto van haar te ontvangen.. U kunt haar gerust In het Nederlandscb schrijven. - 26 -

Musik von Paul Mann und Stephan Weiss Arrangement von Gerhard Mohr

uig

CAMILLA SPIRA. mMmm

Maar dit lucisje was anders. Noodzaak dwong haar haar eigen brood te verdienen, maar zelfs de harde leerschool van Londen, „de stiefmoeder met het steenen hart", scheen niet in staat geweest haar zelfvertrouwen bij te brengen. Een kerkklok sloeg — kwart over achten. Het meisje glimlachte met een kinderlijke vreugde, die iets aandoenlijks had. „Wat bof ik vanochtend," peinsde ze in een plezierige stemming, „ruim tien minuten vóór mijn tijd en rijk genoeg om 'n krant te koopen! En dan zoo'n zalige morgen...." Het was inderdaad een stralende, klare herfstochtend, alsof de zon een glorieus afscheid van Londen wilde nemen alvorens de stad gehuld werd in de grauwe nevelen van den winter. Onder de boomen aan den waterkant bleef ze staan en vouwde haar courant open. Deze gaf het relaas van Lord Ronald Towers rampzalig lot, zooals het zich had toegedragen; alleen was Mr. Meiklejohns zonderlinge connectie met het gebeurde verzwegen. Maar een „goed-geïnformeerde" verslaggever scheen toch iets opgevangen te hebben omtrent feiten, die de officieele instanties voorloopig zorgvuldig achterhielden. „Er loopen duistere geruchten in het Parlement," wist de journalist mede te deelen, „dat nog anderen dan de beide desperado's in de boot, in deze mysterieuze tragedie betrokken zouden zijn. Er wordt gefluisterd, dat een algemeen bekend en geacht parlementslid, als hij wilde, eenig licht zou kunnen verspreiden over hetgeen tot op dit oogenblik een onverklaarbaar misdrijf is, een misdrijf, dat ongeloofelijk zou moeten heeten, als er geen zekerheid bestond, dat het inderdaad gepleegd is." Het bericht bepaalde zich tot deze vage aanduidingen; het vertelde nog niet, wat den schrijver vermoedelijk ook reeds bekend was, namelijk, dat de autoriteiten er bij Mr. William Meiklejohn, afgevaardigde van North Loamshire, weldra ernstig op zouden aandringen hen in te lichten over zijn doen en laten in de uren voorafgaande aan het gebeurde op het parlementsterras. Terwijl het meisje met groote, verbaasde oogen het verbijsterende nieuws in zich opnam, in zalige onbewustheid van den invloed, dien de misdaad op haar eigen onmiddellijke toekomst zou uitoefenen, ontstond er onverwachts 'n opschudding onder de menschenstroom op het Embankment. Voorbijgangers bleven met een ruk staan en holden naar de steenen borstwering en keken uit over de rivier. Taxi's stopten en de chauffeurs wendden zich met een korte mededeeling tot de verbaasde passagiers. Zelfs 'n bus minderde vaart; de menschen er bovenop rekten hun halzen uit om te zien, wat er gaande was, terwijl sommige op avontuur beluste inzittenden haastig uit den wagen sprongen om zich bij de steeds aangroeiende menigte aan den waterkant te voegen. (FOTO UPA)

iPAcy

„Ze hebben de boot," schreeuwde een arbeider naar een kameraad midden op den weg. Het meisje hoorde het en begreep, dat ze het over het schuitje hadden, dat zoo'n voorname rol had gespeeld in de gebeurtenissen van den vorigen avond. En inderdaad, een dienstvaartuig van de politie kliefde snel de wateren van de Theems, met een klein roeibootje op sleeptouw. Het was ontdekt door den waker op een tijdelijk niet gebruikten steiger in de nabijheid van Waterloo Bridge. Het feit, dat de boot in kwestie daar niet thuishoorde en er voor zoover hij wist, den vorigen avond en 's nachts niet was geweest, gevoegd bij de aanwezigheid van een lange, druipnatte, doorweekte lijn met een loopenden knoop aan het einde, wekte zijn argwaan. Hij stelde een surveilleerenden agent in kennis van zijn vondst, waarop de rivierpolitie het vaartuigje was komen ophalen en het nu naar het hoofdbureau sleepte. Zoodra de politieboot met haar „aanhangsel" gepasseerd was, doofde de publieke belangstelling en ook het meisje spoedde zich voort. Ze sloeg eeji van de straten in, die naar het Whitefriars-district leiden, bereikte den achteringang van een somber en weinig aantrekkelijken achterbouw van een der groote warenhuizen en begon snel de steenen trappen te beklimmen. Ze was buiten adem van inspanning toen ze bovenkwam, want de kostbare tien minuten van vrijheid waren al te gauw omgevlogen.

Ze had een kleur, haar oogen glinstt-rle' na de opwindende ervaringen van eenii''' oogenblikken te voren, en toen ze de ruimo pakzalen op de derde verdieping binnentrad — een expeditie-afdeeling van het warenhuis, waar zij met een goede honderd andere meisjes werkzaam was — zag ze er bepaald aantrekkelijk uit. Er waren twee menschen, aan wie dat onmiddellijk opviel, maar hun waarneming wekte zeer verschillende gevoelens bij hen op. „Je bent weer laat, Winifred," snauwde juffrouw Sugg, de vrouwelijke afdeelingschef. „Ik zal er verder geen woord aan verspillen — ik heb grooten lust je op staanden voet gedaan te geven." Winifred Barletts kleur verdween bij dit onheilspellende dreigement. Het had moeite genoeg gekost om in dezen tijd, die zoovelen tot leegloopen dwong, werk te vinden;. haar baantje kwijtraken beteekende op het oogenblik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ingelijfd te worden bij het groote leger der werkloozen. En zelfs de paar shilling, die ze in de week verdiende, waren onmisbaar in haar nederig huis. „Neemt u mij niet kwalijk, juffrouw," stamelde ze. „Ik dacht juist, dat ik niet laat was; ik ben eerder de deur uitgegaan dan gewoonlijk." „Onzin," was het onvriendelijke bescheid. „Welk excuus kun je dan hebben om te laat te zijn, als je op tijd van huis bent gegaan? Het is prachtig weer!" „Zeker," verdedigde Winifred zich bedeesd, „maar ik bleef staan kijken toen 'n

HOE FDILMSTEPmEIM WOINEINI. De in modernen stijl opgetrokken behuizinge van Ramon Novarro aan den voet der heuvels in de omgeving van Hollywood. (FofoM.GJW.) — 29 -

politieboot voorbijkwam met, het bootje op itwoord scheen hem niet aan te sleeptouw, van waaruit gisteravond de staan. Bovendien, het was een ongewone moord op het Lagerhuisterras is gepleegd." gewaarwording voor hem, dat zijn attenDe stem van het meisje klonk wonderties zoo onverholen afgewezen werden. lijk zacht en beschaafd. Ook haar woorden„Van wien hebt u dat gehoord, als ik keus was die van iemand, die in deze omvragen mag?" Zijn stem klonk een tikje geving misplaatst leek. scherp. „'n Mooie boel," gromde de nijdige chef„Dat kan ik u heusch niet zeggen." Wifin, ,)wanneer moorden moeten dienst doen nifred hield haar oogen strak gevestigd op als excuus voor te laat komen!" het stapeltje boeken, dat ze bezig was in „Kom, kom, juffrouw Sugg," mengde te pakken. „Ik zag een oploop op het Em1zich Mr. Fowle sussend in de discussie, bankment en ik hoorde een man zijn ka„deze jongedame is toch niet zooveel over meraad toeroepen, dat de boot gevonden tijd, dat het de moeite waard is daar een was." dergelijk spektakel over te maken!" Deze uiteenzetting voldeed Mr. Fowle Mr. Fowle behoorde tot den directie-staf beter dan Winifreds eerste antwoord. Hij der onderneming en het toezicht op de ex- was geneigd geweest er uit af te leiden, peditie-afdeeling was een deel van zijn dat dit aardige meiske — hetgeen waarlijk taak. Sinds Winifred was binnengekomen, niet te verwonderen zou zijn — een vasten had hij met klimmende bewondering naar vriend had, die haar eiken ochtend naar haar mooi gezichtje gestaard. haar werk en eiken middag naar huis „Jongedame!" grauwde miss Sugg en . bracht en dat ze het nieuws van dezen beer lag een wereld van hoonende minachgeleider had. En deze veronderstelde comting in haar uitroep. Het scherpste scheldplicatie strookte weinig met Mr. Fowles woord zou haar verontwaardiging en er„nobele" bedoelingen. Hij wist niet, dat • gernis niet zoo afdoend hebben vertolkt. . alle jongemannen van de kantoren en de „Ja zeker — ze is toch niet oud!" paverkoopafdeelingen achtereenvolgens hun reerde Mr. Fowle. „Het is in orde, juffrouw goede diensten voor het bovengenoemde Barlett. U kunt aan uw werk gaan." doel hadden aangeboden en op zoo'n ontHij gaf haar nog 'n brutaal streelenden moedigende manier de kous op den kop blik en Winifred liep naar haai: plaats aan hadden gekregen, dat het pleizier hun was een der lange paktafels. Ze had 'n beverig, vergaan om de eerste acht dagen 'n meisje duizelig gevoel — was volkomen van haan aan te kijken! stuk gebracht. Ze was minder' bang voor „'t Spijt me, dat ik ook niet op het Emde onbarmhartige miss Sugg, dan voorden bankment was," hernam hij, „speciaal op honingzoeten, overvriendelijken „mijnh«er zoo'n prachtigen ochtend. Wandelt u eiken van het kantoor beneden", die veel vaker dag langs de rivier, juffrouw Barlett?" hier in de expeditie-ruimten rondzwierf, „Neen." Haar blos werd dieper bij zijn dan voor het werk noodig scheen. Er was aanhouden. „Ik ga haast altijd rechtstreeks iets in zijn manier van doen, iets dat ze van huis hierheen." niet definieeren kon, dat haar onuitspreke„En gaat u 's middags altijd direct naar lijk verontrustte. huis terug?" „Ik hoop, dat hij verder maar niets tegen „Altijd." me zegt," dacht ze. Haar wensch was even„En is er nooit een uitzondering op dien wel niet bestemd om in vervulling te gaan. regel?" . Eer er tien minuten verloopen waren, Ze keek hem recht in het gezicht; haar had Mr. Fowle een voorwendsel gevonden verontwaardiging gaf haar moed. om haar nabijheid op te zoeken. Ze voel„Het is voorschrift hier op de afdeeling. de, meer dan zij zag, dat hij haar aanMr. Fowle," zei ze, „dat de meisjes tijdens staarde en een vuurroode blos trok over de werkuren niet mogen praten, behalve haar gezicht toen hij het woord tot haar als het voor het werk absoluut noodig is." richtte. „Wat heeft dat te maken met mijn vraag?" IV. BEZOEK IN HET WARENHUIS. „Wel, ik ben overtuigd, dat u niet wilt, „Heb ik goed verstaan, miss Barlett," dat ik moeilijkheden krijg, maar die zoubegon hij, „dat u bij uw binnenkomen aan den niet uitblijven als u mij er toe brengt, miss Sugg vertelde, dat de politie de boot, op deze manier de voorschriften te overwelke bij die Lagerhuis-tragedie werd getreden." . bruikt, gevonden heeft?" De meisjes in Winifreds nabijheid spits„Dat heb ik hooren vertellen," antwoordten de ooren bij deze vrijmoedige ontde ze koel, met haar heele aandacht schijnboezeming. Maar Mr. Fowle werd niet baar bij haar werk. Ze zou Mr. Fowle niet boos, "zooals deze luistervinkjes verwachtde minste aanleiding geven om de converten. Integendeel, hij lachte luchtig, met de satie te rekken, nam z^ zich voof. gemakkelijke nonchalance van den man,

AAN ALLE NEDERLANDSCHE VROUWEN die" zich zeker van zijn zaak voelt. „M'n beste kind," verklaarde hij gemoedelijk, „je schijnt vanochtend een beetje de kluts kwijt te zijn. Ten slotte ben ik hier de baas op de expeditie — dus wie zou er aanmerking op kunnen maken als je een paar beleefde vragen van mij beantwoordt?" Hij draaide zich om en wandelde weg zonder verder een woord te zeggen. Het duurde een poosje eer de arme Winifred haar zelfbeheersching weer terug had. Het , gesprek met Mr. Fowle had haar in verwarring gebracht en beschaamd gemaakt. Zoodra de kust veilig . was, brak, ondanks de strenge orders, in Winifreds onmiddellijke omgeving een gefluisterde, maar levendige gedachtenwisseling los. „Ik geloof, dat je niet goed wijs bent, Winnie," oordeelde een lang meisje met slordige, roode sprietharen, „om de baas zóó'n grooten mond te geven. Ik zou maar wat toeschietelijker zijn, als ik jou was — een blinde kan toch zien, dat hij gek op je is en hij kan je hier 'n allemenschelijk plezierig en gemakkelijk leventje bezorgen als je de vriendschap warm houdt." „En 'n allemenschelijk zuur leven, als je hem op stang jaagt," viel een ander ginnegappend in. „Ik wou, dat ik ook zoo'n sprookjesprinses was als jij, met gouden haren en vergeet-me-niet oogen. Dan zou ik het wel weten — dat verzeker ik je." Ze wierp uitdagend het hoofd in den nek, met een half spijtigen, half humoristischen blik in de oogen. Want het was duidelijk, dat ze nooit aan die beschrijving zou beantwoorden, want haar oogen waren van een uitdrukkingloos grijs-groen en haar haren vertoonden de kleur van een deurmat. Verscheidene meisjes knikten goedkeurend en de arme Winifred trachtte haar verlegenheid en ontstemming te verbergen achter verdubbelden ijver. Ze was zóó onweersprekelijk de meerdere van de anderen, dat niemand er aan dacht, die superioriteit in twijfel té trekken of zich er door tot vijandigheid te laten prikkelen. Bovendien, ze hielden allemaal van Winifred om haar natuurlijke vriendelijkheid en goedhartigheid, maar begrijpen hoe haar fijnbesnaarde, gevoelige ziel gruwde van de toenaderingspogingen van een individu als Mr. Fowle — die ze allemaal als een onvergelijkelijke buitenkans zouden hebben beschouwd — dat konden de andere meisjes van de expeditie-afdeeling niet. (Wordt vervolgd).

Juist In deze tijden, waarin van iedere vrouw gevraagd wordt om er voor te zorgen, dat zij meewerkt aan verstandige bezuiniging. Is het van het grootste belang, dat u kennis maakt met het aanbod, dat u hierbij wordt gedaan. Wij vestigen uw aandacht op een weekblad, samengesteld en uitgegeven voor de Nederlandsche vrouwen, jong en oud, voor de moeders van gezinnen zoowel als voor de vrouw, die alleen voor zichzelve heeft te zorgen.

HET RIJK DER VROUW

biedt aan haar lezeressen groote voordeelen. Het is niet een MODEBLAD alleen, het is een ECHT VROUWENBLAD. De redactie stelt zich als taak niet alleen de voorlichtster, maar ook de raadgeefster van haar lezeressen te zijn.

Een voorbeeld van de stoffen, die dit voorjaar zullen worden gedragen. Bruin ih affe denkbare nuances en variaties is de hoofdkleur. Er wordt veel werk gemaakt van het weven der patronen in de stof, zooals men op deze afbeelding kan zien.

Geen voordeeliger uitgave ELK No.

24

Per PAG.

Halfjaar

10 cents per week

f2.60

dan deze uitgave

Een blad, dat voor elke vrouw in elk nummer meer waarde brengt, dan een heele jaargang kost.

dan het mijne was

De ondergeteekende

verlangt tot wederopzeggens toe een abonnement op het weekblad HET RIJK DER VROUW (I 2.60 per halfjaar, 10 cent per week)

MIJN

PIEPA

30 —

frv/ry.y/.-,:-;^

(

Handteekenlng Af Ie geven aan onzen agent of te zenden aan de Admlnlstrati» van HET RIJK DER VROUW, Galgewater 22, Leiden.

VERLANG MET TE VEEL, Woorden van Annie Avanti

Muziek van Charlenrij

WEEK

sSP**

I

fe

i

A|)ril1933

M > > .MI > .h J' j) I ji j) J^ I jiij ÖÜÏÜ

»* •—^ Ver - lang niet,dat het

fe

Ie - ven steeds. Je

en - kei maar ver - blijdt.

Je

s

lach zou niet ge-

f

^e

±

CINEMA S, THEATER

mm luk-kig zijn Als je

I

$_ rn—i—i

nooit meer had ge - schreid.'Ver - lang niet, dat het

,

i=?

-T""!—r^—,

r

|g V;^

^ ■-

f ' V

;:*

r

r- i

r

*-■

M ^r

. i

r

Ie - ven zelf. Ge - luk en Ie - vens - moed, maar zoek het in je 4-r

1

P

P

ei - gen hart. En

f ï ^i E

p p J' i)l 1 II 't komt je te - ge - moet! ^

P

MAISON C3DICDT 7 PLACE Fabriek van

r~—jr

£

^ j) > ^ >l >TT^ Ji I f p I^ bjik} > ii > l

r

0 J^

be-ring hebt ge - kend. Ver - lang niet van het

P

i

l '

fJ- >H^^->l J. j)! JO J^

^

0

i

jL

went, 't Geeft steeds ge - not, wan - neer je ook, Ont

PÜPiE

é

i

Pip p ffp pi

*

1 , £

Ie - ven steeds. Met weel-de wee je ver

4i »

DE LA MADELEINE, PARIJS

m

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd

1690

metaal

Artistiek Zilverwerk Gevestigd

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Verschijnt wekelU^s — Prüs per kwartaal f. 1.95.

Red. en Adm. Galaewater 22, Lelden. Tel. 76). Postrekening 41HSU.

m' lsp**lt d« hoofdrol in da Of«