de Dukenburger Wethouder Hannie Kunst Activiteiten voor en door jongeren Info-magazine voor Dukenburg 2 e jaargang nr. 4 - juni 2009 Tolhuis-Teersdijk

de Dukenburger Info-magazine voor Dukenburg

2e jaargang nr. 4 - juni 2009

Wethouder Hannie Kunst Activiteiten voor en door jongeren

Tolhuis-Teersdijk Zwanenveld Lankforst Meijhorst Aldenhof Malvert Weezenhof De Zevensprong Anita Derksen van JC Staddijk

Colofon De Dukenburger is een onafhankelijk blad voor het stadsdeel Dukenburg. Het verschijnt acht keer per jaar. Het blad wordt gratis verspreid. De Dukenburger is mede mogelijk gemaakt door de gemeente Nijmegen en de werkgroep Communicatie van De Zevensprong

Adres

Meijhorst 70-39, kamer 1.093 6537 EP Nijmegen Telefoon: (024) 344 96 95 E-mail: [email protected] Internet: www.dedukenburger.nl

Redactie

René van Berlo (hoofdredacteur) Hans van Gennip Janwillem Koten Bart Matthijssen Hette Morriën Bart Noordijk Theo Vermeer

Foto’s

Ron Disveld / fotoxtra.nl en anderen (zie bij de artikelen)

Vormgeving

René van Berlo Peter van den Braak

Contactpersonen

Tolhuis-Teersdijk: Jacqueline Veltmeijer Zwanenveld: Léon van Kempen Lankforst: Jos van Broekhoven Meijhorst: Peter van den Braak Aldenhof: Caren van Dijk Malvert: Helmie Cornelissen Weezenhof: Gaby Petermann Staddijk en sport: Rob de Ruiter De Zevensprong: Hans Veltmeijer

Zakelijk manager Peter van den Braak

Drukwerk

Senefelder Misset Doetinchem

Oplage

12.000 stuks

Bezorging

Op alle adressen in Dukenburg met uitzondering van de adressen met een NEENEE-sticker door Tip Top Verspreidingen bv. Klachten over bezorging: telefoon (0485) 31 90 50 of e-mail: [email protected]. Het blad is gratis verkrijgbaar bij Bibliotheek Zwanenveld, Informatheek Meijhorst, Hubo Malvert en Spar Weezenhof

Volgend nummer

Verschijnt op 11/12 juli 2009

Foto voorpagina

Anita Derksen, jongerenwerker bij Jongerencentrum Staddijk (Foto: Ron Disveld)

2

REDACTIONEEL COMMENTAAR

Jongerenvoorzieningen Er zijn te weinig voorzieningen in Dukenburg, met name voor jongeren. Dat is een algemeen gehoorde klacht over ons stadsdeel. Toch heeft de overheid voor steeds meer voorzieningen in de wijken gezorgd. Zo heeft de gemeente talloze speeltuintjes gerealiseerd, waar de kleintjes veilig kunnen spelen. Voor tieners zijn er trapveldjes, voetbalkooien, jongerenontmoetingsplaatsen (JOP’s), skatebanen en jongerencentra. Op de rol staan een grote speeltuin in Staddijk, een Cruyff Court in Aldenhof, een speelvoorziening in Weezenhof en een kleinschalig jongerencentrum in Zwanenveld, allemaal nog dit of volgend jaar te realiseren. Er is één groep waarvoor de gemeente nog weinig doet: de 18-plussers. Raad en college gingen er tot voor kort vanuit dat voor hen genoeg voorzieningen bestonden. Als je 18 bent, kun je immers overal terecht, namelijk in alle voorzieningen die er voor volwassenen zijn. Die voorzieningen zijn echter geconcentreerd in het centrum, niet in de wijken. Langzaam is de gemeente haar beleid op dit punt aan het veranderen. Ze heeft Jongerencentrum Staddijk – een voorziening voor Nijmeegse jongeren van 16 tot 26 jaar – gevraagd zich meer te richten op Dukenburg. De kans bestaat dat het nieuwe centrum in Zwanenveld bij wijze van experiment één avond in de week opengesteld wordt voor 18-plussers. Maar Jongerencentrum de Horizon in Meijhorst blijft voor hen verboden gebied. Wie zijn ogen de kost geeft, ziet dat dit te weinig is. Akkoord, zeker negentig procent van de jongeren vermaakt zichzelf en heeft geen gemeentelijke voorziening nodig. Maar er is een deel dat alleen maar wil chillen: samen

met vrienden praten en lol maken. Dat gebeurt vooral op straat, op plekken die er niet voor bedoeld zijn. Deze hangjongeren zijn vaak 18 jaar of ouder. Waar kunnen ze anders terecht? Op een van de vijf Dukenburgse JOP’s en in Jongerencentrum Staddijk. Dat is te weinig. Als er voldoende voorzieningen zijn, kunnen gemeente en politie ook geloofwaardig optreden tegen de overlast, die een deel van de hangjongeren veroorzaakt. Maar wat is voldoende? Sommige jongeren maken zich er wel erg gemakkelijk vanaf. Hangjongeren in Meijhorst willen niet naar Staddijk omdat dit te ver weg zou zijn. Zij willen naar de Horizon. Die in Oost-Zwanenveld gaan om dezelfde reden niet naar de JOP in West-Zwanenveld. Zij willen een JOP om de hoek. Deze jongeren moeten zich realiseren dat het onbetaalbaar is om aan al hun wensen tegemoet te komen. Een beetje aanpassen en rekening houden met anderen kan geen kwaad. Jongeren willen dus een voorziening dichtbij, veel ouderen daarentegen willen een jongerenvoorziening juist niet dichtbij de eigen woning. Zie het verzet in Weezenhof tegen de speelvoorziening en in Aldenhof tegen het Cruyff Court. Een deel van die bezwaren is zeer reëel. Maar aan de bewoners mag gevraagd worden niet alleen nee te zeggen, maar samen met de gemeente aan oplossingen te werken. Dat dit ook kan, bewijzen de omwonenden van de JOP in Zwanenveld. Zij zaten niet om de JOP te springen, maar erkenden het belang van een dergelijke voorziening. Door goed en periodiek overleg tussen bewoners, gemeente en politie wordt de situatie in de hand gehouden.

‘Geachte redactie...’ Mijn complimenten voor de Dukenburger. De kwaliteit is zo hoog dat ik het nagenoeg helemaal, met grote interesse, heb gelezen vanwege de positieve toonzetting bij alle informatie. De Dukenburger is een bindend element en omdat het allemaal vrijwilligerswerk is wil ik een ieder daarvoor een pluim op de hoed steken! Ik hoop van harte dat u allen hiermee doorgaat op deze wijze.

Hierboven staat het eerste redactionele commentaar van de Dukenburger. Het is bedoeld om een bijdrage te leveren aan de meningsvorming van beleidsmakers en inwoners van Dukenburg. Reacties zijn van harte welkom. Zie de adresgegevens linksboven. De redactie

Ans Schaeffers de Dukenburger - juni 2009

In dit nummer:

NIEUWS UIT DE WIJKEN

Het motto van Jongerencentrum Staddijk ‘Voor en door jongeren.’ Dat is het motto van Jongerencentrum Staddijk. Het centrum is bedoeld voor jongeren uit heel Nijmegen. Het is de enige jongerenvoorziening in Dukenburg waar ook 18-plussers terecht kunnen. In opdracht van de gemeente richt het zich meer op dit stadsdeel. ‘Alle jongeren uit Dukenburg moeten hier komen. Het is een plek waar jongeren hún ding kunnen doen.’ De reportage is te lezen vanaf bladzijde

4 Melica van de Balkan

Hoe de versnippering ontstond van het grote land Joegoslavië in kleinere Balkanstaten, die eerder een soort van provincie waren, is verse geschiedenis. Mensen uit Bosnië, Kroatië of Servië kiezen de luwte van hun nieuw opgebouwde bestaan met hun familie/gezin. De redactie bezocht daarom een Dukenburgse van wie de wieg zo’n vijftig jaar geleden in het oude Joegoslavië stond.

6 Douglassparrenbosje in Tolhuis 75 Het Douglassparrenbosje is niet zomaar een groenblijvertje in de openbare ruimte van Tolhuis, maar een kleine oase. Het is als productiebos aangeplant in 1934 en 2,45 hectare groot. Dit jaar is het dus in zijn huidige staat 75 jaar oud. Het heeft nog steeds de allure van een echt bosje. Geniet op

Tolhuis-Teersdijk

22

Zwanenveld

24

Lankforst

26

Meijhorst

28

Aldenhof

30

Weezenhof

32

Malvert

34

Dukenburg algemeen 35 De Zevensprong

36

10 Wethouder Hannie Kunst En verder:

‘Een wijk heeft er behoefte aan dat er nieuwe dingen komen. Anders is het de dood in de pot.’ Dat is de filosofie van wethouder Hannie Kunst. Ze is nu drie jaar bestuurder van de stad. Algemeen wordt verwacht dat ze ook in de volgende raadsperiode wethouder zal zijn. Wat vindt zij van het onderwijs, de cultuur, de economie en de stedelijke ontwikkeling van Dukenburg? ‘Dukenburg is bijna vijftig jaar. Dan is transformatie aan de orde’

12

Omgeving busstation Brabantse Poort Tussen Winkelcentrum Dukenburg, NS-station Dukenburg en busstation Brabantse Poort liggen enkele winkels en horecazaken, die door het grote publiek vaak over het hoofd worden gezien. Onlangs kwam de omgeving in het nieuws, omdat de verwarmde wachtruimte voor buspassagiers wegens overlast is gesloten. Is hier iets aan de hand en zo ja wat? De Dukenburger ging op onderzoek en sprak met enkele ondernemers en de wijkagent. Het verslag staat op

18

de Dukenburger - juni 2009

Column Martien de Goeij Interview Ron Lubbers Van Rosenburgweg Column Jeanne Rens Van onschatbare waarde Sportpagina: Smash ‘70 Lindenberg Aldenhof Ontmoetingskerk blijft Interview Elline Hogerheide Politieberichten Bewoners positief over de Meiberg Kijkje in keuken De Doekenborg StAAD Helpende hand bewoners Malvert Zorg voor de tuin! Agenda De jongerenbus is 1 jaar Belangrijke nummers Oude foto van Dukenburg Foto van de maand Kinderpagina: babbels en krabbels

8 8 9 14 14 15 16 20 21 38 38 39 40 40 41 41 42 42 43 43 44 3

Anita

Joop

Jongeren in Dukenburg, deel 5

‘Staddijk is een plek waar jongeren hún ding kunnen doen’ ‘Voor en door jongeren.’ Dat is het motto van Jongerencentrum Staddijk. Het centrum is bedoeld voor jongeren uit heel Nijmegen. Het is de enige jongerenvoorziening in Dukenburg waar ook 18-plussers terecht kunnen. In opdracht van de gemeente richt het zich meer op dit stadsdeel. Jongerencentrum (JC) Staddijk is een open stedelijk jongerencentrum dat zich richt op maatschappelijke activering en participatie van jongeren tussen de 16 en 26 jaar. Doel is het bevorderen van de maatschappelijke zelfstandigheid door middel van activiteiten en projecten. Het is een jongerencentrum voor en door jongeren dat zich kenmerkt door cultuurbeleving. Naast grootschalige muziekactiviteiten worden er activiteiten georganiseerd op het gebied van sport (voetbalwedstrijden, dans- en bewegingsactiviteiten), beeldend vormen (aankleding van de zaal, decorstukken bouwen) en cursussen (popcursus, DJ-cursus, film en fotografie). Er is een podium voor beginnende artiesten, om ervaring op te doen. Het aantal bezoekers varieert van dertig tot tweehonderd per concert. In 2008 waren er in totaal 9453.

Een actieve vrijwilliger is Joop Lammerts (26). Hij loopt nu stage bij JC Staddijk: ‘Ik ben vijf jaar vrijwilliger geweest. Als de stage voorbij is, ga ik weer verder. Ik studeer culturele en maatschappelijke vorming aan de HAN. Doel is bijvoorbeeld om saamhorigheid in de wijk te bereiken en ondersteuning te bieden bij het zelfstandig worden.’ Wat doe je op Staddijk? ‘Heel veel. Ik repeteer in mijn band. Ik zit in

Zelf meewerken

Anita Derksen is jongerenwerker bij JC Staddijk: ‘Het centrum is geen café of hangplek. Het is de bedoeling dat jongeren zelf meewerken aan hun activiteiten. De jongeren komen met ideeën. De jongerenwerker begeleidt en stuurt. Ze moeten er zelf wat voor doen. Er zijn dertig tot veertig vrijwilligers, van heel actief tot kleinere taken.’ 4

Collin

het popcollectief, de samenwerking van alle bandjes. Ik heb regelmatig de eindverantwoording tijdens activiteiten. Ik stuur de andere vrijwilligers aan en zorg ervoor dat de bands uitbetaald worden. Ik maak posters en contracteer bands.’

Vrijwilligersgroepen

JC Staddijk heeft op dit moment vier vrijwilligersgroepen: Dance-DJ, Urban-Hip Hop, Rock-Metal en het Popkollektief. Joop: ‘Elke groep heeft zijn eigen vergadercircuit.’ Het zijn organisatievergaderingen: wie doet wat, welke groepen worden gecontracteerd. Joop: ‘We beluisteren nummers van mogelijke bands op internet. Of ze sturen mailtjes met clips of demo’s op cd. We luisteren en bekijken of het wat is voor een optreden.’ Deze avond vergadert de Rock-Metalgroep. Slechts een deel is aanwezig. De rest is aan het werk in de zaal. Nicky (22, Zwanenveld), Pleun (17, Malden), Stephanie (15, Weezenhof), Katja (15, Weezenhof), Claudia (23, Meijhorst) beraadslagen onder leiding van Eline (20, Brakkenstein) over de komende activiteiten. Ook Anita is er. De vergadering is zakelijk en effectief. Waarom komen ze op de Staddijk? Claudia: ‘Om samen te zijn met leeftijdgenoten. De sfeer, de hechtheid in de groep. Niemand valt erbuiten. Iedereen wordt geaccepteerd.’ Pleun komt hier om ‘nieuwe mensen te ontmoeten, vooral de bandjes die ik nog niet kende van tevoren.’ Ook voor Stephanie is dat de reden. Nicky vindt ‘het het leukste dat het de Dukenburger - juni 2009

Jelle niet zo’n soap is als in een ander jongerencentrum.’ Claudia: ‘Er wordt niet geroddeld.’ Jullie zijn allemaal wit. Anita: ‘Bij Rock-Metal zijn veel blanken.’ Eline: ‘Bij Urban-Hip Hop zitten bijna geen blanken.’ Nicky merkt op: ‘In het dagelijks leven kom ik weinig Marokkanen en Turken tegen die Rock-Metal beluisteren. Tegenwoordig zijn er meer blanken bij Hip Hopconcerten.’ Volgens Claudia komen er te weinig jongeren uit Dukenburg. Eline ontkent dat: ‘Bij Urban zitten veel meiden uit de buurt.’ Elders op het terrein ontmoeten we Fon (17), Jelle (20) en Collin (40). Fon: ‘Vroeger waren hier heel weinig dames, nu bijna de helft.’ Ook hij is erg actief. ‘Ik organiseer concerten, doe het licht en de bar en zit in het bestuur. Ik maak posters en zit in vier bandjes.’ Hij heeft ook nog tijd voor school. Hij studeert hetzelfde als Joop: culturele en maatschappelijke vorming. Jelle komt uit Meijhorst: ‘Ik moest voor mijn opleiding ervaring hebben met licht en geluid. Het beviel me wel. Ik ben gebleven. Ik ga naar school en speel in een bandje. Bij concerten

Fon doe ik het geluid, het onderhoud en het licht.’ Collin (40) is in dienst als systeembeheerder: ‘Hoofdzakelijk computers. Ik ben begonnen als vrijwilliger. Er is met name muziek, maar we zijn nu bezig met het opzetten van dans- en bewegingsactiviteiten.’

Jongeren veranderd

Joop constateert dat de jongeren veranderd zijn: ‘De huidige jongeren zijn daadkrachtiger dan de vorige generatie. De jongeren, geboren vanaf 1989, vormen de Einsteingeneratie. Ze zijn opgevoegd met internet en MSN. Hun netwerk is zo groot dat ze alles snel weten te vinden. Een nadeel is dat ze alles geloven. Het is veel meer wij, niet meer ikke-ikke. Achtergrond en kleur zijn niet belangrijk.’

Voor Dukenburg

JC Staddijk is de enige jongerenvoorziening in Dukenburg waar 18-plussers terecht kunnen. De gemeente wil dat het jongerencentrum zich nadrukkelijker op het stadsdeel richt. Joop: ‘Waarschijnlijk krijgen we extra middelen om extra avonden open te zijn. Ik vind het wel een goed iets.’

Van links naar rechts: Nicky, Pleun, Stephanie, Katja, Claudia en Eline. Op de rug gezien: Anita

Anita: ‘Jongeren uit Meijhorst zijn hier geweest. Wethouder Scholten was erbij. Ze zijn wat positiever geworden over Staddijk.’ Joop: ‘We proberen jongeren uit Meijhorst te krijgen, maar die willen de Horizon in. Dat mogen ze niet omdat ze ouder zijn dan 18. Staddijk vinden ze te ver weg. Ik richt me nu op Aldenhofjongeren. Die zijn hier al binnen. Het zijn 18-plussers. Als ze hier niet zijn, staan ze even verderop naar hun auto’s te kijken.’ Tijdens het eerste bezoek, een week eerder, kwamen vier jongeren uit Aldenhof tafelvoetbal spelen. Ze kwamen met drie auto’s. Joop: ‘We hebben er wel eens twaalf binnen gehad, met elf auto’s.’

Op jezelf

JC Staddijk gaat samenwerken met Op jezelf, een initiatief van Het Inter-lokaal, Iriszorg en Tandem. Het project is bedoeld voor jongeren tussen de 18 en 28 jaar uit Dukenburg en Lindenholt, die geen werk hebben en rondhangen. Het doel is hun leven weer op de rails te krijgen. Anita: ‘Er komen waarschijnlijk twee speciale avonden per week. Die draaien de jongeren zelf. Een van de activiteiten is het schilderen van de ruimte. Ze zoeken de kleuren uit. Schilderen doen ze zelf, samen met andere jongeren. Het voor en door jongeren geldt ook voor hen.’

Andere projecten

Er zijn ook andere projecten. Anita noemt er een: ‘Jongeren vanuit Staddijk gaan naar de Orangerie. Ze gaan ouderen interviewen over hun leven. Dan maken zij teksten voor liedjes, die uitgevoerd worden.’ Joop: ‘Alle jongeren uit Dukenburg moeten hier komen. Het is een plek waar jongeren hún ding kunnen doen. Een plek voor en door jongeren en niet door mensen die denken te weten hoe het allemaal moet.’ Tekst: René van Berlo Foto’s: Ron Disveld de Dukenburger - juni 2009

5

Dukenburgse Melica, geboren op de Balkan Als ze in haar thuisland is, voelt ze zich Nederlandse Hoe de versnippering ontstond van het grote land Joegoslavië in kleinere Balkanstaten, die eerder een soort van provincie waren, is verse geschiedenis. Mensen uit Bosnië, Kroatië of Servië, die intussen in Dukenburg kwamen wonen en hier keihard werken, kiezen de luwte van hun nieuw opgebouwde bestaan met hun familie/gezin. Laat ons maar met rust, is de boodschap die ze afgeven. De redactie bezocht daarom een Dukenburgse van wie de wieg zo’n vijftig jaar geleden in het oude Joegoslavië stond. Ze heet Melica, zoals ooit een Russische keizerin. Haar vader is een boer op het platteland van Mirjevo, ook nu nog. Als meisje mocht ze na acht jaar school niet verder leren. Werken in het huishouden was de voor haar bepaalde toekomst. Melica ontvluchtte dit; begin zeventi-

ger jaren haalde De Gruyter in Den Bosch personeel uit andere landen. In Berlicum woonden 33 Joegoslavische meisjes in een pension. ‘Berlicum vind ik nog steeds het mooiste dorp van Nederland. Groen, schoon, netjes, zoals je het van Nederland verwachtte: een paradijs!’ Bij De Gruyter waren meerdere nationaliteiten op de werkvloer, zoals Spanjaarden en mensen uit Marokko. Met handen en voeten werd er samen Nederlands geleerd, helemaal naar eigen goeddunken. Er waren geen cursussen inburgering of taal. Melica ontmoette bij De Gruyter Piet, werkzaam in het magazijn en anderhalf jaar later werd er getrouwd. Piet zocht en vond ander werk. Hij werd machinist bij de NS en hun woonplaats heette voortaan Nijmegen/ Dukenburg/Tolhuis. Hun huis aan de 14e straat draagt een naam: Het Ding. Melica, lachend:

‘Als ik een Hollands woord niet wist, dan zei ik ding. Alles was ding, dus nu ook ons huis: Hét Ding. In Dukenburg werden hun kinderen, voor wie Piet en Melica leven en werken, stevig opgevoed. De zonen kregen naschools muziekles op de Meiboom, vervolgens bij de Lindenberg in het centrum, om tegenwoordig bij bijvoorbeeld de dodenherdenking gevoelig The Last Post ten gehore te brengen. Op zo’n moment groeit moeder Melica van trots: ‘Dat is míjn zoon die daar speelt.’ Haar jongens hield ze met die muzieklessen weg van de straat en/ of kattenkwaad. En ze werkt(e) voor hen. Betaald via de thuiszorg, in de Radboudkeuken, als ‘postbode’ van kranten en gemeente-info. Want er is werk zat. Daarnaast doet ze vrijwilligerswerk, teveel om op te noemen. Uit haar spaarpotje zou ze dolgraag nog eens een huisje in haar geboorteland bekostigen.

Joegoslavië toen en nu

Het werk van Piet als machinist maakte het lange tijd eenvoudig om met het hele gezin naar de Balkan te treinen. Tijdens de oorlogsjaren werd er niet op familiebezoek gegaan. Nu wordt de afstand met de auto overbrugd. Joegoslavië onder Tito was een land met de bekende driebaans autoput en B-wegen van zand vol kuilen en gaten. Nu zijn alle belangrijke wegen geplaveid met asfalt. In de bergen, langs idyllische rivieren en meertjes kwam je eertijds zwijnenhoeders tegen die de dieren al fluitend bijeen hielden, prachtig om te zien. In Servië heerste armoede, nu is het een staat in opkomst. In Belgrado is de Belgrado Bank verdwenen, aan de gevel prijkt nu het logo van ABN-Amro. Heb je een Nederlands paspoort dan moet je voor elke staat afzonderlijk een visum tonen. Wat altijd gebleven is, zijn de oogst- en wijnfeesten, traditionele optochten, het volksdansen (Kolo), per streek verschillend, en de muziekfestivals. Ook de dienstplicht bestaat er nog; een familielid van 54 jaar is onlangs nog opgeroepen. Gelukkig zijn er veel oude steden overeind gebleven, sommige rijker dan vergelijkbare plaatsen in Nederland. Čačak, 140 kilometer ten zuiden van Belgrado, is Melica’s favoriete plek, zo groen, zo mooi.

Bagage

Behalve een aantal kentekenplaten uit de Balkan, ansichtkaarten en foto’s, heeft Melica geen materiële souvenirs uit haar geboorteland 6

de Dukenburger - juni 2009

bewaard. Maar in haar koffertje nam ze wel een aantal andere zaken mee. Ze leerde thuis respect en waardering te hebben voor haar ouders en anderen; hun opvoeding was streng maar eerlijk. Er werd geleefd van wat het land opbracht. Melica had ook hier jarenlang een volkstuintje en maakte de zelfverbouwde boontjes, aardbeien, appelen in – wecken noem je dat. In de zomermaanden, als er veel paprika te koop is, kookt Melica nostalgisch. Ze noemt een gerecht waarvan je gaat watertanden als je het kent: čevabčiči. Maar in de winter, dan is de Hollandse pot aan de beurt, zelfs oliebollen bakt ze. Haar van huis uit meegekregen orthodoxe geloof houdt haar op de been. ‘Kerstmis vier ik op de klassieke manier, maar naar de kerk ga ik niet. Ik begin de dag met een dankgebed voor de genoten nachtrust en ik eindig de dag eveneens met een dankjewel, zelfs als die dag geen goede dag was. Ik wil voor-, en niet achteruit.’ Een buurman kreeg eens een bijzonder kruis van haar en hing dit op in zijn studeerkamer. Haar gulheid, haar gastvrijheid de Dukenburger - juni 2009

en haar attente manier van doen zijn persoonlijke kenmerken van Melica, maar toch ook een beetje ‘s lands wijs, ’s lands eer.

Nieuwjaarsduik

Melica is Hollandser dan menig andere Nederlandse. Ze herinnert zich heel goed het eerste Sinterklaascadeautje dat Piet, haar eigen Piet, haar gaf. Ze heeft het kleinood nog steeds, hoewel ze niet rookt: een aansteker. Als ze in haar thuisland is, voelt ze zich Nederlandse. Ziet ze ergens in de grote stad Zagreb bijvoorbeeld een auto rijden met daarop werkverkeer, dan maakt haar hart een vreugdesprongetje. De Nijmeegse Vierdaagse loopt ze dit jaar voor de twintigste keer. ‘Graag was ik ook dit jaar op de fiets en kamperend door Nederland getrokken naar mooie plaatsen zoals Valkenburg en Maastricht, maar de gezondheid van Piet staat dat niet toe.’ Dan laat ze foto’s zien van haar Nieuwjaarsduik anno 2009 in de Noordzeegolven bij het Kurhaus. Ook het lege erwtensoepblik heeft ze bewaard. ‘Terschelling heeft ver-

der mijn hart gestolen, ik hou van de Wadden. Maar ook van de Berendonck, daar liggen veel voetstappen van ons. Drie weken Salou, destijds in, was er voor ons niet bij, maar de kinderen vonden dat echt niet erg.’ Over Amsterdam: ‘Vond ik mooi. Maar niet meer sinds ik daar in het Engels moet communiceren. Kom op zeg, ik ben Nederlandse! Ons land verliest nog eens zijn waardigheid…’

Geen contacten onderling

Op de vraag aan Melica of ze veel contact heeft met andere mensen uit haar geboorteland, schudt ze een beetje verdrietig van nee. Nee, er zijn geen clubs of verenigingen of andere verbanden die de oud Balkanbewoners hier samenbrengen. Zij heeft hoe dan ook haar handen vol aan haar gezin, haar werk, haar sport, haar liefhebberijen en haar dromen van vroeger én de toekomst. Tekst: Hette Morriën Foto’s: Theo Vermeer

7

Staddijk Ik wandel elke ochtend met mijn honden door het stadspark (lees Staddijkpark) en daar is afgelopen maanden met veel succes een hele hoop gebeurd. Zoals: oevers en fietspaden die helemaal vernieuwd zijn, maar er is ook heel veel gekapt en gesnoeid, wat hele mooie doorkijkjes met zich mee heeft gebracht. Kortom de metamorfose is geweldig ! Ik kwam die ochtend zoals zo vaak een mevrouw tegen met hond die zichtbaar stond te genieten van zo’n doorkijkje. Dus ik zei: ‘Goedemorgen, mooi hè?’ Het antwoord was: ‘Ja, maar zonde van het geld!’ Op mijn vraag waarom, kreeg ik als antwoord: ‘Zoveel geld voor die paar mensen met honden die hier rondlopen.’ Daar ik deze mevrouw nog niet eerder was tegengekomen, vond ik het tijd worden om maar eens uit te leggen dat er toch ook redelijk wat meer mensen in het park komen, zoals fietsers, trimmers en wandelaars. Maar uiteindelijk was de conclusie toch dat die mevrouw wel een beetje gelijk had en bedachten wij dat een mooier en beter begaanbaar park zou moeten leiden naar meer bezoekers vanuit de wijken. En hier heb ik een minpuntje gevonden, want de voetpaden zijn vernieuwd met veel te grof grind en zand en daarom met bijvoorbeeld een rolstoel of rollater moeilijk begaanbaar. Maar als u goed ter been bent, is het een aanrader voor de eerste zonnige zondag. Loop er eens doorheen. U zult versteld staan en het is ook nog gezond! Martien de Goeij Oud-voorzitter van De Zevensprong (Foto: Bart Noordijk) 8

Projectontwikkelaar Ron Lubbers: ‘Dukenburg is toe aan een kwaliteitsimpuls’ Projectontwikkelaar ICE heeft de ambitie om op de voormalige HAN-locatie een vernieuwend stedelijk project neer te zetten dat kan wedijveren met andere hoogwaardige projecten zoals de Limos. Ron Lubbers, directeur van ICE-ontwikkeling, geeft zijn visie.

Dukenburg-gevoel

‘Door onze activiteiten rond het project voor de HAN-locatie heb ik bewoners uit Dukenburg leren kennen als mensen die zich verbonden voelen met hun leefgebied. Ze zijn zich beter gaan organiseren en zijn zo voor ons tot volwaardige gesprekspartners uitgegroeid. Dukenburg is klaar om passende ingrepen te doen die de eigenheid van Dukenburg versterken.’

Verbeteren

‘De uitstraling van Dukenburg kan beter. Op het HAN-terrein komt een architectuur te staan die een herkenningspunt voor Dukenburg wordt. We willen met dit project de woonbeleving verrijken en de identiteit van Dukenburg versterken. De tijd is voorbij om zo maar ergens wat woningen neer te zetten. Onze aanpak is erop gericht waarde toe te voegen aan de bestaande omgeving.’ ‘Om de wooneenheden creëren we een parkachtige omgeving, aansluitend bij het Douglasbos en uitlopend op het Grand Canal. In het project is veel aandacht voor moderne technologie en duurzame oplossingen. We hebben ons concept meermaals besproken met een klankbordgroep van omwonenden. Door de

economische stagnatie maken we nu wel een pas op de plaats, maar we houden de eerder gepresenteerde kernideeën overeind. We doen geen concessies aan onze filosofie. Wanneer we precies starten met de realisatie is op dit moment niet te zeggen. Wanneer de bouw klaar is, is er een centrale ontmoetingsplek ontstaan, een aangename omgeving waar mensen het fijn vinden om te zijn.’

Politiek

‘Het beleid in het kader Hart voor Dukenburg was sterk gericht op het neerzetten van grote aantallen wooneenheden. Dat heeft allerlei weerstand opgeroepen die er echter wel voor heeft gezorgd dat de sociale structuur een sterke impuls kreeg. Het gevolg van dit proces is dat de geesten nu rijp zijn om voor kwaliteit te gaan. De zaken zijn nu op orde, het is tijd om Dukenburg uit te bouwen tot een volwaardig stadsdeel. Ik vind dat de politiek moet durven te kiezen voor kwaliteit van woningen en voorzieningen.’

Over tien jaar

‘Dan is Dukenburg een volwaardig stadsdeel met een sterke identiteit. Er is mooie architectuur te bewonderen en een variëteit aan woonmogelijkheden. Er is volop te genieten van cultuur en kunst. De woningen zijn meer opgenomen in het landschap; nieuwe fiets- en wandelpaden lopen dwars door de wijken en verbinden die met elkaar.’ Tekst: Hans van Gennip Foto: Erik van Benthem de Dukenburger - juni 2009

Van Rosenburgweg Een weg met een verhaal (met een s) moest zijn, kreeg het eerste stuk van de weg naar Grave in 1973 een nieuwe naam die van geen kanten klopte. Rond 1800 heetten de voorvaderen van de jonkheer overigens nog heel simpel Rutgers. De toenmalige eigenaar van de Duckenburg, Leonard Rutgers, werd samen met zijn broer Louis in 1816 in de adelstand verheven. In 1824 zorgden zij via de rechtbank in Amsterdam voor ‘naamsverbetering’ en heetten sindsdien Van Rosenburgweg; op de achtergrond Winkelcentrum Dukenburg dus Rutgers van Rozenburg. In de loop van de 19e eeuw wisEr zijn in Dukenburg maar een paar wegen selde het landgoed nogal eens van eigenaar. In met een echte naam. Een ervan is de Van 1915 vestigde zich opnieuw een Rutgers van Rosenburgweg, gelegen tussen het Spijker- Rozenburg (een verre nazaat van de al eerder hofplein (bij de kunstijsbaan) en het viaduct genoemde Louis) op de Duckenburg. van de A73 over de weg naar Grave. Voordat het stadsdeel Dukenburg werd gebouwd heette de Van Rosenburgweg nog gewoon Graafseweg. De Nijmeegse gemeenteraad vond het echter nodig het stuk weg langs de wijk Tolhuis een andere naam te geven. En toen ging het fout. Men wilde de weg noemen naar de laatste bewoner van het landhuis De Duckenburg, jonkheer A.E.W. Rutgers van Rozenburg. En dus had de weg eigenlijk Rutgers van Rozenburgweg moeten heten. Daar de Nijmeegse straatnamencommissie echter meende met de voornaam Rutger te maken te hebben en bovendien dacht dat het Rosenburg

Restaurant Landhuis de Duckenburg, van 1915 tot 1929 bewoond door jonkheer Rutgers van Rozenburg de Dukenburger - juni 2009

Agnes en Reiniera

Deze jonkheer trad op 25 mei 1916 in het huwelijk met Agatha Margaretha Schlingemann. Uit dit huwelijk werd op 13 januari 1918 een tweeling geboren: Agnes en Reiniera. Uit dankbaarheid schonk Rutgers van Rozenburg geld voor de bouw van een ‘goede Christelijke school’. Dit werd de fröbelschool Agnes en Reiniera aan de Groenestraat. Dat de school vanwege haar opvallende symmetrische bouw al spoedig De Tweeling werd genoemd, is natuurlijk niet verwonderlijk. Agnes en Reiniera hebben overigens niet op de naar hen genoemde school gezeten; bij het 40-jarig bestaan van de school kwamen de beide jonkvrouwen wel even langs. De jonkheer stierf in 1929, waarna het landgoed door de gemeente Nijmegen werd opgekocht. Het landhuis, dat in slechte staat verkeerde, bleef onbewoond. De Agnes en Reinieraschool die in 1920 werd geopend, heeft tot het midden van de jaren ’80 als schoolgebouw gefunctioneerd. Het stijlvolle gebouw heeft intussen de status van rijksmonument gekregen en biedt sinds 1 juli 1998 huisvesting aan De Tweeling Kinderopvang B.V. met een capaciteit van zestig kindplaatsen. Tekst en foto’s: Jos van Broekhoven

De voormalige kleuterschool 'Agnes en Reiniera' aan de Groenestraat, sinds 1998 in gebruik bij 'De Tweeling Kinderopvang B.V.' (Foto: collectie J. Brauer)

De Tweeling Het fraaie schoolgebouw uit 1920 is destijds ontworpen door de architecten F.J.G. Vingerhoets en C.N. Hoogterp. De voormalige kleuterschool aan de Groenestraat bestaat uit twee langgerekte vleugels, die haaks op elkaar staan. Beide vleugels bevatten twee leslokalen met daartussen een kamertje. Aan het einde van de vleugels bevindt zich een ronde onderwijzerskamer. De vleugels komen samen in een hartvormige hal, waar zich de toiletten en twee kamers bevinden. De entree bevindt zich in het hart van het gebouw en bestaat uit twee ingangen ter weerszijden van een hoog opgaande kolom. Op deze kolom is de volgende tekst aangebracht: ‘Charitate et Industria / Agnes en Reiniera Rutgers van Rozenburg / 3.9.1920.’ Links onder staat: ‘Vingerhoets en Hoogterp / architecten’. In oktober 2008 is de kinderopvang van De Tweeling gestart met de uitbreiding van het dagverblijf. In de energetische ontdektuin aan de achterzijde van het gebouw komt een nieuwe, duurzaam gebouwde vleugel waarin ruimte is voor een atelier, aldus directeur Marianne van Gend. Vanaf zomer 2009 zullen daar activiteiten worden georganiseerd die de creativiteitsontwikkeling van de kinderen stimuleren.

De woorden ‘Charitate et Industria’ betekenen: dit gebouw is door Liefdadigheid en Nijverheid tot stand gekomen 9

75 jaar Douglassparrenbosje in Tolhuis Van monotoon productiebosje tot waardevol natuurgebied Ons dierbaar Douglassparrenbosje is niet zomaar een groenblijvertje in de openbare ruimte van Tolhuis, maar een kleine oase. Het bosje is gelegen tussen het Grand Canal en de HAN-locatie. Het is als productiebos aangeplant in 1934 en 2,45 hectare groot. Dit jaar is het dus in zijn huidige staat 75 jaar oud. Het heeft nog steeds de allure van een echt bosje. Het perceel was oorspronkelijk veel groter. Het was een gemengd bos met deels eiken op de plaats waar in 1980 een nieuwe uitbreiding van de wijk Tolhuis werd gebouwd. Op kaarten uit de zestiende eeuw is er al bos te herkennen als onderdeel van het landgoed De Duckenburg. Het gebied heeft veel ondergaan, maar werd ook vaak aan zijn lot overgelaten. Tot als apotheose de Dukenburgse woningbouw in de zeventiger jaren er overheen kwam. Lange tijd was er sprake van twee bospercelen met de naam Kraaienbosje, die voor het Uilenbos en het Douglassparrenbos werd gebruikt. In de laatste bestemmingsplanwijzing 2009 ligt nu het voorstel vast de status van bos toe te kennen aan zowel het Uilenbos als het Douglassparrenbos. Eindelijk erkenning!

Natuurgebied

Het was in opzet misschien een monotoon productiebosje, maar heeft zich ontwikkeld tot een waardevol natuurgebied met de belevingswaarde van een bos. Het is er goed toeven. Een grote biodiversiteit is ontstaan door de aansluiting met het hele gebied rondom het Grand Canal. Natuur kreeg zijn kans, omdat het een tijd ongemoeid bleef, tot de dag dat het gedeeltelijk voor nieuwbouw werd ingezet en het loofgedeelte radicaal werd gekapt. In 2006 is onder de vlag van onderhoudswerkzaamheden een nogal rigoureus uitgevallen kap uitgevoerd door een Duits bosbedrijf. Bomen met de beste kwaliteit houtopbrengst voor de förster werden uitgezocht met het oogmerk te oogsten. Het hout wordt nog steeds gebruikt voor de fabricage van scheepsmasten en kozijnen. Er kwam een tweede kapronde toen bleek dat het aantal uit de eerste oogst niet voldoende opbrengst zou geven. De deal was namelijk dat het werk geleverd zou worden in ruil voor deze opbrengst, zodat de gemeente Nijmegen groot onderhoud kon bekostigen. Ons arme bosje. Natuurlijk was er aanvankelijk gekeken naar de toekomstbomen die mochten 10

blijven, doch in de tweede ronde was de samenhang ietwat verloren gegaan. Dat bleek wel in 2007 toen er in Dukenburg een hevige storm woedde, die in ons bosje een twintigtal grote Douglassen liet knappen als waren het lucifershoutjes. Sommige met kluit en al. De paden waren verbreed en voorzien van nieuwe ondergrond, de randen opengemaakt en een verwaarloosd rozenperk werd verruild voor natuurlijke kruiden. Maar de geknapte reuzen sloegen grote lege plekken en waren voorgoed weg.

Fauna

Vele kleine zoogdieren en vogels zijn hier thuis, ondanks het feit dat de omvang minder dan vijf hectare is. Het helpt de dieren dat er een verbinding is naar het hele gebied rond het Grand Canal en de ruigte langs het fietspad naar de 23e straat. Ook de houtwal rond het HAN-terrein en het restant van de historische eikenlaan achter de 24e straat zijn belangrijk. Het valt gelukkig ook onder de hoofdgroenstructuur.

Dit Dukenburgse netwerk van meerdere kleine bosjes en natuurlijke parkgebieden geeft de grotere soorten, zoals eekhoorn en vogels als de boomklevers, de kans hier een duurzame populatie te vestigen. De eekhoorns zijn al aan hun vierde generatie toe en het nest is nog steeds intact. De gewone grootoorvleermuis is nog steeds aanwezig, samen met een variëteit aan muizen, van veldmuis tot bosspitsmuis, de mol en de egel. Een aparte vogel, de boomklever met zijn rode buik, is in staat langs de stammen van loofbomen en Douglassparren omhoog en omlaag te klimmen; zoekend naar kleine insecten in de ruige bast. Hij is nu met meerdere paren aanwezig, maar is heel gevoelig voor versnippering van zijn biotoop. We moeten er toch niet aan denken dat de ruigte naast het fietspad en een gedeelte van het Douglassparrenbos ingezet gaan worden voor de uitbreiding en ontwikkeling van het landschapspark voor de nieuwbouw op het HAN-terrein. Voor alle hier dagelijks genietende bewoners, mens en dier is dit geen fraai vooruitzicht. Door de grote populatie van hier nu wonende bosvogels, zoals buizerd, grote bonte specht, vlaamse gaai, boomkruiper, heggenmus en nog vijftien andere soorten, is het duidelijk dat we hier spreken over een bos vol leven, wat onaangetast moet blijven.

Mossen

Karakteristieke mossoorten, die voorkomen in een Douglassparrenbos, zijn kussentjesmos, gewoon knopjesmos, boskronkel steeltje en bossig gaffeltandmos. Soms is de bodem bedekt met grote plakkaten gerimpeld platmos. Op rottend hout kan het viertandmos met kapsels te vinden zijn. Welke soorten hier staan, is nog niet allemaal gedetermineerd, maar zeker de moeite waard om eens tijd aan te besteden.

Tuinvlieders

De gouden regen, een wel heel verrassende heester met grote gele in trossen hangende bloemen, hoort in onze tuinen thuis, maar is dit jaar tussen al het groen opgedoken. Meegebracht door vogels? Of door minder fraaie expedities van bewoners met tuinafval hier terecht gekomen? Wie zal het zeggen. Het is een sterke heester die waarschijnlijk in deze omgeving zal overleven. De bosvegetatie heeft er een gast bij gekregen. Het is te hopen dat de hier thuishorende soorten er niet door overwoekerd zullen worden. de Dukenburger - juni 2009

Bijzondere flora

Nog talrijk aanwezig langs de paden van het Douglassparrenbos is de rankende helmbloem. Het is een lid van de duivekervelfamilie en dertig tot honderd centimeter groot. De plant bloeit normaliter van de voorzomer tot diep in de herfst. Vorig jaar heeft hij zelfs tot in januari van de zachte winter doorgebloeid. Vermeerdering vindt waarschijnlijk plaats door zelfbestuiving. Met zijn lichtgroene bladeren, dubbel geveerd en eindigend in een vertakt hechtrankje, ontstaat een fijn lichtgroen tapijt voor de donkere douglassparrenstammen. De zes tot acht bijeenstaande bloemen vormen losbloemige trosjes van vijf tot zes milimeter, zijn geelwit en soms iets roodachtig aangelopen. Deze West-Europese halfschaduwplant breidt zich ten zuiden van de grote rivieren en vooral rond Nijmegen uit. Hij groeit op zure, stikstof- en kalkarme zand- en veengronden en lichte plekken in naaldhoutaanplantingen. De eenjarig plant is dit jaar weer opgekomen. Intensiever onderhoud is nodig, aangezien het hele bos inmiddels overwoekerd dreigt te raken door bramen en grassen. Een oppervlakkige snoeibeurt enkel langs de randen is niet genoeg. de Dukenburger - juni 2009

Judasoor

De gewone vlier, met zijn prachtige witte schermenbloemen en daarna de paarse trossen bessen, is hier al lange tijd thuis. Steeds weer hoop ik op het oude hout en stronken de bijzondere judasoor te vinden, een paddestoel in de vorm van menselijke oren. Ik heb hem hier nog niet gevonden, maar wie weet? Aan de rand van het bos staat de minder vaak voorkomende peterselievlier. Het is een natuurlijke variant van de gewone vlier De bladeren van deze vlier hebben een diep ingesneden blad, waardoor deze gelijkenis vertonen met peterselie. De peterselievlier groeit snel. Na tien jaar kan de plant een hoogte bereiken van drie meter. De bloemkleur is wit. Deze plant is zeer winterhard en kan het beste in het voorjaar worden gesnoeid. Een ieder die nu verwacht hier een soepig luchtje te ontwaren, heeft het mis. Hij dankt zijn naam echt aan de vorm van zijn blad, en ruikt er zelfs niet naar. Natuurlijk zijn de hulst en de lijsterbes hier te vinden. De berk komt nu op de open plekken terug. Inlandse eiken en statige beuken staan aan de buitenrand, met zowaar nog wilde liguster en de boswingerd in de bosrand naar het Grand Canal toe.

Het is een compleet bos met Indische aardbei, boshyacinth, knopig helmkruid en bosandoorn. Bij de bosranden zijn op twee plekken als toetje de mannelijke en de vrouwelijke hop te vinden. Alles bij elkaar is het ook nog een goede biotoop voor planten van de sterk zure grond, zoals varens, gladde witbol, bochtige smele en bosbramen. Ook al zijn het vervelende planten bij aanraking, de grote en kleine brandnetel zijn waardplanten voor diverse vlindersoorten. In ons bos fladdert heel veel fraais rond, zoals de atalanta, dagpauwoog, kleine vos, landkaartje en gehakkelde aurelia. Het knopig helmkruid is de voedingsbasis voor de helmkruidvlinder, die nogal onooglijk is maar een prachtige rups heeft: wit met gele banden en zwarte stippen. Ik hoop ze dit jaar weer te zien. In navolging van onze eerdere nominatie van de Wollewei op de grens tussen Lankforst en Malvert in het Groene Kansenboek (zie www. groenekansen.nl) wordt dit het volgende pareltje in de rij van kostbaar groen, waar we heel zuinig op moeten zijn. Laten we ook hier respectvol mee omgaan, Tekst en foto’s: Jacqueline Veltmeijer-Jansen

11

Wethouder Hannie Kunst:

‘Dukenburg is bijna vijftig jaar. Dan is transformatie aan de orde’ ‘Een wijk heeft er behoefte aan dat er nieuwe dingen komen. Anders is het de dood in de pot.’ Dat is de filosofie van wethouder Hannie Kunst. Ze is nu drie jaar bestuurder van de stad. Algemeen wordt verwacht dat ze ook in de volgende raadsperiode wethouder zal zijn. Wat vindt zij van het onderwijs, de cultuur, de economie en de stedelijke ontwikkeling van Dukenburg? Hannie Kunst is sinds 2006 wethouder van de gemeente Nijmegen. In haar portefeuille heeft ze economische zaken, cultuur, onderwijs en het gemeentelijke personeels- en organisatiebeleid. Kunst is in 1950 in Groningen geboren en daar ook opgegroeid. Haar eerste baan was lerares algemene vorming op een school voor lbo/mbo. Daarna was ze lerares Nederlands, geschiedenis, remedial teacher en coördinator onderbouw van een lom-mavo in Groningen. Na vijf jaar beleids- en publieksvoorlichter van de provincie Drenthe te zijn geweest, werd ze in 1986 accountmanager en adviseur van de Nationale Woningraad Noord-Nederland. In 1991 ging Kunst aan de slag als directeur van De Gezonde Woning in Nijmegen. Ze begeleidde twee fusies van deze corporatie en nam uiteindelijk in april 2006 afscheid als directeur-bestuurder van de opvolger van De Gezonde Woning, Standvast Wonen. Haar partij, de PvdA, vroeg Kunst wethouder te worden. Ze kwam daartoe op nummer 2 van de lijst bij de raadsverkiezingen van 2006. Ze is de enige wethouder in Nijmegen die niet in de gemeenteraad heeft gezeten. Ze is beoogd lijsttrekker van de PvdA bij de komende verkiezingen en is de eerste wethouderskandidaat van haar partij.

Verwachtingen

Wat waren uw verwachtingen van het wethouderschap? ‘Ik verwachtte mede een stad te kunnen besturen en invloed uit te oefenen. Dat klopt wel. Het kost tijd, maar je kunt heel veel voor elkaar krijgen.’ Is er ook iets tegengevallen? ‘Je zit met zeven mensen in een college; er is collegiaal bestuur; je hebt een eigen fractie. 12

Maar het is toch een baan alleen. Je wordt allereerst afgerekend op je eigen portefeuilles. En de druk is hoog. Je moet het goed doen, want je moet scoren voor je partij en voor jezelf.’

Meiden en jongens

U was directeur van Stadsvast Wonen. Ambieert u de portefeuille wonen in het nieuwe college? ‘Ik blijf heel veel hart houden bij wonen. Dat ligt dicht bij me. Maar ik heb passie bij meer onderwerpen, bijvoorbeeld wijken en ruimtelijke ordening. Er is maar één portefeuille waarbij ik geen passie heb: financiën.’

‘Met meiden gaat het over het algemeen goed in het onderwijs. Jongens haken steeds meer af, in het voortgezet onderwijs, maar ook bij de HAN of de universiteit. Dat wordt breed herkend. We zijn er nog niet uit wat we er aan kunnen doen. De onderwijswereld feminiseert. Op basisscholen werken bijna alleen maar vrouwen. Ook in het voortgezet onderwijs zijn steeds meer vrouwelijke leraren. De identificatiefiguur is dus een vrouw. In het gezin is dat soms ook zo. De mannen ontbreken steeds meer. Je zou bijna de jongensscholen weer terug willen hebben!’

Nieuw college

Cultuur

Het PvdA-raadslid Rinus Janssen sprak in de vorige Dukenburger zijn voorkeur uit voor voortzetting van het linkse college. Bent u het met hem eens? ‘De samenstelling van het nieuwe college hangt af van de uitslag van de verkiezingen, van de inhoud van de programma’s en van de mensen. Meer wil ik er niet over zeggen.’

Onderwijs

Ouders die kinderen willen aanmelden voor een basisschool moeten dit voortaan centraal doen. Dit biedt alle ouders dezelfde kans op plaatsing op de school van voorkeur. De Nijmeegse schoolbesturen en de gemeente zetten het aanmeldpunt daarnaast in om het naar school gaan in de eigen wijk te stimuleren en om ongewenste scheefgroei in leerling-samenstelling tegen te gaan. Er is landelijk veel rumoer ontstaan over dit besluit. ‘In de stad was er al veel over gesproken. Daar was het geen groot nieuws. Ik was verrast over het blijkbaar revolutionaire karakter. Veel ouders geeft het rust. Er zijn duidelijke spelregels. Er zijn afspraken gemaakt over de capaciteit van een school. Zolang er plek is, worden de kinderen toegelaten. Pas als het vol is, gaan de criteria gelden. Het belangrijkste is of er al broertjes of zusjes op school zitten. Daarnaast hebben kinderen uit de eigen wijk voorrang. Ook de voorkeur van de ouders voor het soort school, bijvoorbeeld protestants-christelijk of openbaar, speelt een rol.’

In Dukenburg wordt veel geklaagd dat er weinig culturele voorzieningen zijn. ‘Cultuur zit inderdaad vooral in het centrum van de stad. Maar Dukenburg heeft niet te klagen! Een deel is gedecentraliseerd. In Zwanenveld is een grote bibliotheek, de op een na grootste van de stad. De Lindenberg heeft een dependance in Aldenhof, de enige in de stad. In alle stadsdelen grote voorzieningen treffen, is onbetaalbaar. Dukenburg heeft het Triavium en de Matrixx, allebei stedelijke voorzieningen. Nijmegen heeft twee commerciële bioscopen en Lux, het grootste filmhuis van Nederland. De discussie over de Pathé-bioscoop in de Brabantse Poort is er niet meer. Er is waarschijnlijk te weinig markt voor.’ ‘Ik probeer meer geld voor culturele activiteiten naar de wijken te krijgen, Voor Dukenburg zijn dat bijvoorbeeld het wijktheater (Grote Broer Lindenberg), meer cultuur op scholen en het theaterfestival in Tolhuis. In het oude HAN-gebouw in Tolhuis zijn hele mooie tentoonstellingen: de Art Crumbles. We plaatsen kunstenaars die dat willen in leegstaande gebouwen. Dat blijven we doen.’

Economie

Volgens raadslid Rinus Janssen heeft Dukenburg geen economie. Vindt u dat ook? ‘Als je het over detailhandel hebt, is er een uitbundige economie. Hier is het tweede winkelcentrum van de stad. Volgens mij gaat het goed met Winkelcentrum Dukenburg. Er zijn ook veel kantoren in de Brabantse Poort.’ de Dukenburger - juni 2009

tra: eerst Weezenhof, dan Meijhorst en tenslotte Malvert. Dat is onder andere gedaan om ervoor te zorgen dat de winkeliers van Malvert dan in Meijhorst en Weezenhof terecht kunnen.’ ‘Vorig jaar zaten we op bijna honderdduizend banen in Nijmegen. Dat is belangrijk. Je moet werkgelegenheid concentreren. Dukenburg ligt dan qua bereikbaarheid ideaal, in de omgeving van de Brabants Poort, Winkelsteegh en Bijsterhuizen. Er zijn veel wegen en fietspaden. Er is de trein. Er zijn dus goede verbindingen.’

Ontwikkelingen

‘Toen de plannen voor de Waalsprong werden ontwikkeld, zeiden veel mensen dat Dukenburg en Lindenholt leeg zouden stromen. Dat heb ik nooit geloofd. De ligging van Dukenburg is zo uniek, tussen de stad en een aantal dorpen. Het is zó groen. De mensen gaan niet verhuizen naar de Waalsprong.’

Kwijt

Wat wilt u nog kwijt? ‘Ik geloof in behoud en koestering van bestaande kwaliteit. Maar er moet ook ruimte zijn voor vernieuwing en verandering. Die moet je gaan inzetten: bij Winkelcentrum Meijhorst, bij Winkelcentrum Malvert voor ouderen en andere plekken waar kansen zich voordoen voor eigentijdse nieuwbouw. Je moet een organisch proces krijgen. Daardoor blijft de wijk toekomstproof. Sociale gehechtheid is van levensbelang. Voor ouderen moeten er goede voorzieningen zijn, bijvoorbeeld bij de Orangerie een nieuwe woon-zorgvoorziening realiseren. Een wijk heeft er behoefte aan dat er nieuwe dingen komen. Anders is het de dood in de pot.’

Hart voor Dukenburg

Wethouder Hannie Kunst: ‘We hebben een duidelijke volgorde afgesproken voor de aanpak van de kleine winkelcentra: eerst Weezenhof, dan Meijhorst en tenslotte Malvert’ ‘Er is onderzoek gedaan naar de drie kleine winkelcentra. Dit is mede op verzoek van de winkeliers gebeurd. Malvert gaat verdwijnen. We zijn nu het vastgoed aan het opkopen. In het bestemmingsplan is ruimte voor kleine winkeltjes. Voor Weezenhof is door de eigenaar een heel plan ontwikkeld. Er komt een nieuw winkelcentrum met woningen erboven en een parkeergarage eronder.’ de Dukenburger - juni 2009

Crisis

In deze tijden van crisis wil ook de gemeente Nijmegen bestaande bouwplannen versneld uitvoeren. In Dukenburg gaat het dan over het winkelcentrum Malvert, waarvoor het bestemmingsplan al is aangepast. Voor Weezenhof en Meijhorst moet dat nog gebeuren. ‘We hebben een duidelijke volgorde afgesproken voor de aanpak van de kleine winkelcen-

‘We hebben Hart voor Dukenburg heel breed ingezet. Uiteindelijk is het een projectencarrousel geworden. Eigenlijk blijft alles zoals het is. Terugkijkend is het proces te grootschalig en theoretisch opgepakt. Je kunt veel beter aansluiten bij de natuurlijke kansen die er zijn. De ontwikkeling van Nijmegen-Oost is een mooie voorbeeld van een natuurlijk proces, met vernieuwing van het Rode Dorp maar ook op plaatsen waar ooit een school stond. Dukenburg is bijna vijftig jaar. Dan is hier en daar transformatie aan de orde. Je moet bij de tijd zijn. Je moet ook weer iets durven weghalen wat gedateerd is, bijvoorbeeld de Horizon. We hebben in Nijmegen een achterstand in de kwaliteit van de schoolgebouwen.’ Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld

13

VAN ONSCHATBARE WAARDE Ruud en Wilma Meeuwsen over judo, kinderen, gezin en gezondheid

Onkruid De lente heeft onomstotelijk de zomer aangekondigd. Alle bomen staan in fris groen blad, de bloesem ruikt heerlijk en de bloemperken en tuinen zijn kleurrijk. Het doet een mens goed om weer te kunnen genieten van zoveel kleuren en geuren. Bloemen maken het leven vrolijker en lichter! Tegelijkertijd met de planten en bloemen begint ook het onkruid weer te groeien. Overal steekt het de kop op. Het komt te voorschijn tussen de stenen. In de kleurrijke bermen langs de weg bloeit het fluitenkruid, het koolzaad, de klaver en wuivende grashalmen, de klaproos, de korenbloem en de kamille. Het is ieder jaar weer een schitterend geheel. Spontaan zeg ik dan: God wat is de natuur toch prachtig. Geen mens heeft het zo mooi kunnen maken. Het mag er gewoon zijn. Vroeger noemden we dat genade. Van het onkruid en de bloemen langs de weg kan ik net zo veel genieten als van fraai aangelegde tuinen. Het grappige van onkruid is dat het zo maar overal groeit; vrolijk steekt het af tegen het grijs van de straat. Soms is het een bron van ergernis, wordt het weggespoten, weggemaaid, of krab ik het met een oud schilmesje tussen de terrastegels uit. Maar steeds komt het weer tevoorschijn. Het is net of het tegen de mens wil zeggen: ‘Je krijgt ons toch niet klein! Onkruid vergaat niet?’ Die levenskracht werkt wel aanstekelijk. En zo ontlokt het wild uitgezaaide vergeetme-nietje bij mij toch altijd weer een glimlach. Jeanne Rens Pastor in de Ontmoetingskerk 14

Van ontschatbare waarde is een nieuwe rubriek in de Dukenburger. Dukenburgers vertellen hier wat de basis is van hun leven. De één zal zeggen: ‘geloof’, een ander ‘mediteren’. Wat te denken van ‘werk’, ‘zingen’, ‘studeren’, ‘sport’, ‘de natuur’ of ‘mijn partner’? Ook ouders, kinderen, vrienden en bekenden kunnen een bron van inspiratie zijn. Er is zó veel mogelijk als je er over gaat nadenken. Ruud en Wilma Meeuwsen, die eerder veertig dan dertig jaar in Dukenburg wonen, zijn ouders van vier zonen: Danny, Jeffrey, Wesley en Jordi. De (hockey)dames van deze zonen meegeteld én het onlangs geboren kleinkindje Lindy, vormt dit gezelschap een groot basisgezin. Een superhecht gezin bovendien dat enkele termen in hoofdletters schrijft; op nummer één JUDO! Maar ook ‘kinderen’, ‘gezin’ en ‘gezondheid’. Wilma: ‘Ja, vier kinderen in de jaren zeventig/ tachtig, dat was een groot gezin. Maar we hadden er wel tien willen hebben. Je wilt alleen dat je kinderen betere kansen krijgen dan je zelf had, dat ze kunnen gaan studeren bijvoorbeeld.’ Ruud: ‘Met de gezondheid van de jongens en van onszelf hebben we het nodige meegemaakt. Dit bracht echt grote zorgen met zich mee, maar het heeft ons uiteindelijk vooral sterker en weerbaar gemaakt.’ Beiden: ‘Over Danny, die twintig uur per week traint en judoclinics verzorgt, naast zijn werk als fysiotherapeut en als leraar aan de HAN, is vorig jaar een aflevering van Vinger aan de pols uitgezonden. Pia Dijkstra wist daar een gevoelig portret van te maken, vooral hoe Danny grote tegenslag en ziekte wist te overwinnen.’ Wilma: ‘Onze jongens komen elke dinsdag thuis eten. Stamppot in de winter en pasta of zo in de zomer. Ze hebben onderling zo’n geweldige band. Ze kunnen niet zonder elkaar!’

Judo

Dat de band van de broers ook een judoband is, valt niet te ontkennen. Het begon toen Danny zeven jaar was en er vanwege zijn slechte motoriek gekozen werd voor sport: judo! Ook Jef-

Wilma Meeuwsen frey, Wesley en Jordi dragen de sport een warm hart toe. Hoe de successen van zijn zoons zich vanaf 1995 opstapelden, wordt door Ruud bijgehouden in prachtige, kleurige plakboeken. Bevriende judoka’s bladeren daar graag in. Ruud en Wilma ook, want de judosport heeft hun gezinsleven enorm vorm gegeven. De sport heeft goud geld gekost, vooral toen Danny en Jeffrey de internationale tatami gingen betreden: Berlijn, Parijs, Boedapest, Frankfurt en nu Amerika. Het voltallig gezin ging zoveel mogelijk hele weekenden mee, dus reken maar uit. Pas toen er sponsoren kwamen en de judobond wedstrijden financierde, kwam daarin verandering. Hoewel Ruud de langste van de mannen Meeuwsen is, zie je zijn zoons beslist niet over het hoofd. Maar zoals judo betekent ‘de zachte weg’, zo zachtaardig zijn de broers ook. Een familiefoto van de vier reuzen met in hun midden baby Lindy spreekt boekdelen.

Kinderen

Behalve voor hun zoons met aanhang en hun vaak binnenvallende vriendenclub, vormt het huis van Ruud en Wilma ook een warm en veilig onderdak voor oppaskindjes. Onder de vlag van KION vangen Wilma en Ruud al jarenlang kinderen op van hun babydagen tot en met hun naschoolse tijd of op andere momenten. Hun zonen de deur uit, zojuist opa en oma geworden en nóg zijn ze niet uit de kleine kinderen: Ruud werkt ook nog eens op een ZMLK-school! Tekst: Hette Morriën Foto: Bart Noordijk de Dukenburger - juni 2009

a n i g a p rt

o p S

‘Netwerken’ bij Smash ’70

Tennissen bij Smash ’70 is meer dan werk om de bal over het net te krijgen. Bij deze bijna veertig jarige vereniging is ook een netwerk van tennisvrienden gegroeid. Smash ’70 speelt op de Staddijk-Noord. Gestart in 1970 op de tennisbanen in Malden bij Union, zit deze vereniging al weer 35 jaar in Dukenburg met nu een redelijk stabiel bestand van een 620 tal leden. Meer dan de helft van de leden is al langer dan tien jaar lid. Om in 1974 te kunnen starten op de Staddijk eiste de Nijmeegse Sportstichting ‘zeshonderd leden’ voor de aanleg van zeven banen. Nog twee banen, zandvlaktes, zaten in de planning. Alle negen zijn nu kunstgrasbanen. Ze zijn in principe het hele jaar open met uitzondering van de feestdagen. We hoorden een en ander van voorzitter Wim van Kessel en vicevoorzitter Ger Tummers.

Facelift

We passeerden twee grote silo’s bij de ingang van het tennispark. Geen graan dit keer, maar zand. De banen werden opgeknapt met behulp van een speciale machine van Silica Nova, die het oude zand onder hoge luchtdruk eruit borstelde. Vervolgens werd nieuw zand opgebracht. Meer info hierover is te vinden op www.kunstgrasonderhoud.nl. Deze renovatie moet er zorg voor dragen, dat de banen er weer piekfijn en schoon bij liggen. Het is niet zonder risico. Het oudere kunstgras kan scheuren en vergt dan reparatie. Kortom, een secure en kostbare zaak. Dit is mogelijk geworden door goed financieel beleid. Worden de banen ‘verjongd’, ook wordt er aan gewerkt om meer jeugd te trekken. Met de leeftijd van de club is immers ook het aantal veteranen (330 vijftigplussers) gegroeid. Een bewijs dat samen tennissen voor de senioren attractief blijft. Voor de jongeren, een honderdtal, is op de eerste verdieping van het clubhuis een jeugdhonk met tafelvoetbalspel, biljarttafel, sjoelbakken, playstation en wat dies meer zij. Wekelijks wordt voor hen in spelverband iets georganiseerd. de Dukenburger - juni 2009

Open dag

Zondag 28 juni aanstaande van 11.00 tot 18.00 uur is er voor de jeugd een Open dag. Deze wordt gecombineerd met de straattennisdag van de KNLTB. Kinderen vanaf zes jaar kunnen dan kennis maken met de tennissport. Smash ’70 zorgt voor rackets, ballen en versnaperingen, de landelijke tennisbond voor flyers, minibaantjes en muziek. Bekende tennissers verzorgen demonstraties. Kortingvoordeeltjes zijn er ook te halen. Voor senioren zijn er activiteiten op de banen van de vereniging. Bestuur, trainer en commissies zijn aanwezig om informatie te verstrekken.

Doe het zelf

Dit motto staat hoog in het vaandel. Zo nam, mede om van de hoge huur af te zijn, de club in 1989 het tennispark over van de gemeente. Dat betekent wel dat de vereniging veel zelf moet doen en aardig wat vrijwilligers heeft om deze taak te verrichten. Het eerste clubhuis, een bouwkeet, maakte in 1995 plaats voor een redelijk groot clubgebouw. In de loop der jaren is het steeds verder uitgebouwd en aangevuld met een uitbouwserre. Bij het 25-jarig jubileum kon de twee verdieping tellende aanbouw met kleedkamers, vergaderruimte en faciliteiten voor de jeugd in gebruik worden genomen. De toegang is later voorzien van een hekwerk en interne parkeerplaatsen.Vrijwilligers hebben bij een en ander goed werk verricht. Verschillende commissies maken zich verdienstelijk. Zoals een voor de

accommodatie, het onderhoud en het groen, een voor de jeugd, een voor het beheer, in het bijzonder de bar. Verder zijn er een technische commissie en een recreatiecommissie. De competitie en de verschillende activiteiten vereisen de nodige organisatie. Dit zijn het open teamtoernooi, het open jeugdtoernooi, het open Ruttentoernooi en het Smash ’70 Benefiet Opentoernooi, met ieder jaar een ander goed doel. Ook zijn er nog het openings-, het oliebollen-, het jong en oud- en het masterstoernooi. De redactiecommissie verzorgt het clubblad (per post), de nieuwsbrief (inmiddels ontvangen vierhonderd leden deze per email) en de website. Naast deze commissies is er ook nog een sponsorcommissie. Deze is er in geslaagd een aantal sponsoren voor langere tijd aan de club te binden. Met de inkomsten uit deze sponsoring kan een aantal activiteiten worden bekostigd. De jubileumcommissie is al gestart met de voorbereiding van het achtste lustrum in 2010. Op jaarcontract is in dienst een tennistrainer met licentie A en B. Twee medewerkers van Wijkwerk helpen mee met het barbeheer en het onderhoud van het tennispark.

Prestatie met gezelligheid

Wanneer er weer een toernooi gespeeld wordt, hoor je vaak de klanken van een dweilorkest, samenzang, een zangeres of een jazzband. In de wintermaanden zijn er onder meer een kerstbingo en bridgedrives. Smash ’70 is een breedtesportvereniging, waarin zowel de competitiespeler als de recreatieve tennisser samen ontspanning kunnen vinden. De vereniging doet mee aan het project Sport jij al? in samenwerking met vijf basisscholen in Dukenburg om de jeugd te leren tennissen, zowel in de sporthal als op de baan buiten. Clubhuis en tennispark Smash ’70, Staddijk 125, 6537 JN, telefoon (024) 344 27 03. Of telefoon (024) 378 85 75 (voorzitter) en (024) 344 73 24 (vice-voorzitter). Homepage: www. tvdukenburg.nl. Tekst en foto: Theo Vermeer

15

Lindenberg Aldenhof

Kunstzinnig web in Dukenburg Een voormalig schoolgebouw werd omgetoverd tot huis voor de kunst in Dukenburg: de Lindenberg Aldenhof. Een succes met veertig verschillende cursussen, met twaalf docenten muziek, drie dans en dertien beeldend, en met vierhonderd cursisten. Zeventig procent van hen komt uit Dukenburg en Lindenholt. Al elf jaar vinden heel wat liefhebbers van kunst de weg naar Aldenhof om hun talenten te ontwikkelen en voorstellingen bij te wonen. Bij onze rondgang door de diverse lokalen etaleerden verschillende cursisten hun vaardigheden op gebied van de schilderkunst, beeldend vormen, muziek en dans. Kinderen en volwassenen beleven zichtbaar plezier met deze artistieke gevoelsuitdrukkingen. Voor optredens beschikt de Lindenberg Aldenhof over een knusse theaterzaal met 146 stoelen. We spraken met beheerder Theo Huisinga, die ons vertelde over de activiteiten en ons er enkele van liet zien. Tot zijn taken behoren onder meer de inkoop van materialen, reparatieopdrachten geven, melden van groot onderhoud, de horeca-inkoop, verzorging van inschrijfformulieren, kaartverkoop en het maken van de dienstroosters. Hij werkt in het beheer samen met Teun, Wim, Rob, Julia en Kiki. Taha van Scholengroep Kristallis helpt mee als stagiaire.

Kunstzinnig middagje

Ons bezoek op een woensdagmiddag werd beloond met een muzikale bijdrage van de re-

16

peterende band Break Out met Anita (zang), Remco (zang en bas), Chantal (cajun), Jan (drums), Harry (toetsen) en Frans (roady). Deze cursisten van Plurijn Werkenrode timmeren aan de muziekweg. Onder het motto ‘Een feest is geen feest als Break Out niet is geweest’ promoten zij hun band, te bereiken via telefoon 06 205 194 40. Tonnie is hun muzikale begeleidster. Een tweede verrassing bezorgde de groep kunstschilders van de cursus Vrij Atelier voor gevordenden. Dat laatste woord werd bewaarheid, gezien hun fraaie schilderijen. Margot, Ineke, George, Marianne, Agnes en Carolien poseerden samen met een levensecht portret van Marlon Brando. Willem Janssen is hun docent. Ze vertelden, ieder met een eigen voorkeur, over de voordelen van de verschillende verfsoorten, zoals acryl en olie. En over het vernissen en het aquarelleren. Mira en Bart speelden gitaar voor ons. Deze twee jongeren krijgen gitaarles van Daniël Flanego. Aan het melodietje te horen hebben ze als beginnelingen al aardig wat geleerd. De KunstKlub voor voor zes- tot twaalfjarigen, met Alaysia, Jasper, Bas, Willem, Lina, Mike, Jori, Ashley en Minoya, showden hun prestaties schilderen en tekenen tijdens hun cursus Art-kids. Knutselen en timmeren is ook hun hobby. De docenten zijn Toon Peters en Mieke Tesser. Trouwens, op de zaterdagmorgen is er ook nog voor de jeugd de Vrije Werkplaats. Een knipkaart werkt hier als deelnamekaart.

Cursussen

In vogelvlucht alle cursussen, die bij Lindenberg Aldenhof te volgen zijn: kinderatelier: Art Kids 6-12 jaar; tekenschilderatelier 9-12 jaar. Beeldende kunst voor volwassenen: Schilderen beginners; tekenen/schilderen; expressief schilderen; vrij schilderen; aquarelleren en gemengde technieken; kennismaken met grafische technieken; kennismaking schilderen, linodruk en monotype; werkplaats vrij tekenen/schilderen gevorderden. Keramiek/boetseren/beeldhouwen/glas: keramiek, draaien, handvormen, boetseren; keramiek met de hand vormen, ruimtelijke vormgeving. Dans voor kinderen: peuterdans 3 jaar; spel en dans basisschool groep 1 en 2; kinderdans basisschool groep 3 en 4; klassiek ballet basisschool groep 4, 5, 6, 7 en 8 en brugklas. Muziek voor kinderen van 14 maanden tot 8 jaar: muziek en instrument basisschool groep 3; individuele les 5 tot en met 7. Muziekles voor kinderen van 8-11 jaar: basispakket 1e jaars, 2e jaars, 3e jaars; individuele les 8 tot en met 11 jaar. Instrumentale muzieklessen voor jongeren van 11-18 jaar: vervolgpakket 11-18 jaar. Bands en ensembles voor jongeren van 11-13 jaar: Saxe Boppe 12-18 jaar; The Plug Inn 1218 jaar; Stir it up. Groeples nieuwe stijl voor volwassenen: startercursus drums. Muzieklessen: individuele voor volwassenen. Bands en ensembles voor volwassenen: (C)over-the-top; unplugged. Theater: circustoestanden, theaterkids groep 7 en 8, theaterklas 1 (12-14 jaar). Kortom keus genoeg. U kunt ze vinden in het vernieuwde magazine van de Lindenberg met

de Dukenburger - juni 2009

voorwaarden, inschrijving, tijden, prijzen en docenten. Of kijk op www.delindenberg.com. Op de website kunt u ook kennis nemen van de geplande theater- en muziekvoorstellingen, themabijeenkomsten en andere activiteiten.

Nog enkele weetjes

De Stichting Leergeld biedt mogelijkheden in geval van een kleine beurs bij gezinnen, om de kinderen in leeftijd van 4 tot 12 jaar toch cursussen te kunnen laten volgen. De Formulierenbrigade van het Inter-lokaal kan hierin van dienst zijn.

de Dukenburger - juni 2009

Consumpties aan de bar zijn alleen verkrijgbaar bij voorstellingen. Overigens is er een automaat. De parkeerplaatsen op eigen terrein zijn gratis. Faciliterende samenwerking is er met verschillende instellingen, zoals de gemeente en scholen. De Willem Nijholt Academie huurt in samenwerking met het ROC ruimtes voor audities voor musical, theater en zang. Ook bewonersgroepen weten de weg naar de Lindenberg Aldenhof te vinden. Jaarlijks houdt ze een open dag. Zoals onlangs nog op zondag 17 mei.

Informatie

De Lindenberg Aldenhof, Aldenhof 13-90, telefoon: (024) 345 21 32. Openingstijden zijn afhankelijk van cursussen en andere activiteiten. Per bus bereikbaar met lijn 9 (maandag tot en met vrijdag overdag) en lijn 2 (‘s avonds en op zon- en feestdagen). Het centrale adres van De Lindenberg is Ridderstraat 23, telefoon: (024) 327 39 11, postadres: Postbus 578, 6500 AN Nijmegen, email: [email protected]. Tekst en foto’s: Theo Vermeer

17

Het straatje in de Brabantse Poort waar geklaagd wordt over overlast door drugsgebruikende jongeren

Reportage over de omgeving van busstation Brabantse Poort

‘Het moet er socialer uit gaan zien’ Tussen Winkelcentrum Dukenburg, NSstation Dukenburg en busstation Brabantse Poort liggen enkele winkels en horecazaken, die door het grote publiek vaak over het hoofd worden gezien. Onlangs kwam de omgeving in het nieuws, omdat de verwarmde wachtruimte voor buspassagiers wegens overlast is gesloten. Is hier iets aan de hand en zo ja wat? De Dukenburger ging op onderzoek en sprak met enkele ondernemers en de wijkagent. Theo Oteman is eigenaar van State off Art Metal-Store. Zijn zaak trekt klanten uit heel Nederland, Duitsland en België. Oteman kent de wegen bij de gemeente Nijmegen. Zo heeft hij er voor gezorgd dat op het parkeerterrein voor het station een parkeerautomaat is gekomen die ook munten slikt. Buitenlandse klanten hebben immers geen chipknip. Binnenkort plaatst de gemeente prullenbakken met het wapen van Nijmegen, zoals die onlangs in het centrum zijn verschenen, en komt er een plantenbak. Oteman heeft het initiatief genomen 18

tot een ondernemersvereniging voor dit deel van Zwanenveld. Waarom? ‘Ik hoor van collega’s met een andere nationaliteit dat ze moeite hebben met het contact met de gemeente. Dat doe ik voor hen. Ik zit dicht op de politiek. Dan kun je succesjes boeken.’ Hij deelt complimenten uit aan de wijkbeheerder en aan wethouder Hans van Hooft: ‘Ze treden snel en kordaat op. Dat is grote klasse.’ Is er contact met het grote winkelcentrum? ‘Nihil. Ze benaderen ons nooit voor iets. Maar ik heb zelf ook geen contact opgenomen. Het is moeilijk met ze in contact te komen, maar ik ga het binnenkort proberen.’ Wat wilt u met de vereniging bereiken? ‘Leefbaarheid van de omgeving is het hoofddoel. Verder willen we problemen met elkaar bespreken, een goed contact met de wijkbeheerder en met oplossingen komen. Wat hier zou kunnen komen, is een ouderwetse bloemenkiosk, zoals die in de stad staan. De verlichting is aan de magere kant. Meer groen.

Het moet er socialer uit gaan zien. Het moet uitstraling hebben. Ik wil meer activiteit met ondernemers, bijvoorbeeld samen een braderietje organiseren.’ Er zou sprake zijn van drugsoverlast. ‘Dat hoor ik van de eigenaar van eetcafé de Brabantse Poort. Ikzelf heb er geen last van, maar ik ben ’s avonds ook niet open. Ik vind de controle van de politie aan de matte kant. Ik ga hier ’s avonds wel eens een pizza halen. Je ziet niets kwalijks, maar je proeft een sfeer die er niet hoort te zijn. Wat voor Dukenburg noodzakelijk is: het politiebureau moet dag en nacht open zijn.’

Pizzeria

Serhon Cevizci is sinds 1 april eigenaar van Burak Pizzeria. Het bevalt hem goed. Het is nog rustig in de zaak, maar hij gaat het menu uitbreiden. Hij zegt: ‘’s Avonds hangen veel jongeren onder het afdak. Dat hoort bij het leven. Ik heb geen drugsoverlast. Ik wil het netjes houden. Aan wat buiten gebeurt, kan ik de Dukenburger - juni 2009

niets doen. Er moet meer verlichting komen. Als het donker is, kun je donkere mensen niet zien. Mensen gooien spullen op straat. Dat is asociaal. Soms ruim ik het zelf op. Er moeten prullenbakken en asbakken komen. Meer bloemen zou mooi zijn, maar geen bankjes. Tot nu toe heb ik geen probleem. Soms komen er mensen die alcohol willen. Die heb ik niet. Dus gaan ze naar de overkant.’

Eetcafé

De overkant is cafetaria en eetcafé de Brabantse Poort. Uitbater is Cevdet Aktas: ‘Ik zit hier negen jaar. Hier was alleen wachtruimte voor buspassagiers. Novio was de eigenaar. Er kwamen hangjongeren zitten. Ze kochten hun eten vaak ergens anders en aten het hier op. ’s Morgens was het altijd vies, soms zelfs poep. Dat konden wij schoonmaken. De eerste twee jaar kwam Novio regelmatig controleren. Er waren tien camera’s op het dak en twee binnen. Maar het had geen effect. Er is regelmatig ingebroken. De afgelopen tijd heb ik vier ruiten moeten vervangen. Boven was vroeger de chauffeurskantine. Toen ik kwam, was die leeg. Ik kon het gebruiken als opslagruimte. Ik mocht van Novio boven niet voor klanten gebruiken en beneden niets veranderen. In 2006 is het pand van de gemeente geworden. Toen mocht ik van Novio een kleine wachtruimte maken. Ik hoopte dat hierdoor de problemen met hangjongeren weg waren. Maar nee, er kwamen alleen kleinere groepen. Eerst waren het zeven tot vijftien jongeren, nu drie tot vier. Klanten durfden niet binnen te komen. Er was regelmatig ruzie. Soms worden mensen bedreigd. Laatst weer. Ik heb 112 gebeld, maar de politie kwam niet. Begin 2007 waren de ruiten van de wachtruimte kapot. Ik heb Novio gebeld. Ze hebben het glas vervangen. Sindsdien wil Novio geen officiële wachtruimte meer. Ik mocht hem weghalen. Dat heb ik niet gedaan als service voor de passagiers. We dachten: laten we het proberen, maar het veranderde niet. Nu willen we gaan verbouwen en hebben we de wachtruimte verwijderd. In september 2008 mocht ik boven huren. Ik heb het opgeknapt en er een café gemaakt.’ ‘’s Avonds wordt er heel veel gehangen en is er drugshandel, vooral onder het afdakje aan de zijkant, bij de telefooncellen. Die worden alleen voor dealen gebruikt. Als de wiet op is, bellen ze. Ze maken afspraken op het pleintje voor het station. Het gaat vooral om softdrugs. Het is een gemengde groep jongens van 16 tot 25 jaar. Er zijn ’s avonds tien tot dertig jongeren. Ze wilden blowen in het café. Ik heb een rookruimte, maar niet voor drugs. Sinds Meijhorst is aangepakt, is het probleem hier groter geworden.’ de Dukenburger - juni 2009

Wat wilt u veranderen? ‘Veel toezichthouders. De telefooncellen moeten weg. De wc moet weg. Daar hangt men in afwachting van de dealer. Als ik de politie bel, moeten ze ook komen. Zelf naar de politie gaan, heeft geen zin. Later krijg ik dan bericht dat er te weinig bewijs is.’ ‘Er zijn ook dronkenlappen, maar die laten we niet binnen. Die zitten meer in de buurt van de supermarkten. Sinds die langer open zijn, is de overlast van dronkenlappen toegenomen.’

Arnold

Richting supermarkten ligt een gebied dat in de wijk bekend staat als een domein voor drugsgebruikers. In de voormalige dierenzaak Arnold dreigde een coffeeshop te komen. Maar de gemeente heeft dat verhinderd. Het pand staat nu te huur. Is er nog steeds sprake van overlast? Raymond van ’t Veen is eigenaar van kapperszaak John Bertine, recht tegenover Arnold. Hij zegt: ‘We hebben geen last van hangjongeren. Maar het is ’s nachts ook pikdonker. De Belen Herstellijn repareert het licht niet meer. Dat zou de vereniging van eigenaren van de flat moeten doen. ’s Ochtends liggen er wat blikjes. Er wordt wat gerookt en geblowd. Ik zie regelmatig spul opvliegen.’ Even verderop is Jammie Jammie Falafel. Eigenaar Mohamed Ahmed Ibrahim: ‘Ik zie geen handel en geen drugsgebruik. Misschien komen ze na elf uur ‘s avonds.’

Politie

Dennis Hesseling is wijkagent in ondermeer Zwanenveld. Hij kent de situatie: ‘Het is het centrale punt van Dukenburg en Lindenholt, bij het station. Dan heb je die problemen al snel. Het is er wel, maar het is gering. Het gebeurt elke dag een à twee keer. Gebruikers hebben vaak geen beltegoed meer op hun mobieltje. Dan gebruiken ze een telefooncel. Ze spreken af om drugs op te halen. Vernielingen wijt ik meer aan alcoholgebruik dan aan drugsgebruik. Het beeld bestaat dat als er een groep staat en er een of twee auto’s bij zijn, dat er dan gedeald wordt. Maar dat wil nog niet zeggen dat dat zo is. Er moet bijvoorbeeld geldoverdracht zijn. Vaak zien mensen dat niet. Dan wordt er niet gedeald, maar gehangen. Je hebt de feiten, maar je hebt ook gevoel. Ik kan me voorstellen dat mensen zich ongemakkelijk voelen, maar er gebeuren nauwelijks strafbare feiten.’ Tekst: René van Berlo Foto’s: Ron Disveld

Theo Oteman

Stichting Good Guys Theo Oteman heeft onlangs de Stichting Good Guys opgericht. De doelstelling is dagbesteding bieden aan mensen met een beperking, in de breedste zin van het woord. Het gaat om mensen die bij instanties uitgesloten zijn om te werken. Oteman: ‘Als je nergens meer terecht kunt, kun je bij ons aankloppen. De eerste lichting komt bij ons te werken. Daarna willen we gaan kijken naar bedrijven die in samenwerking met de stichting tot hetzelfde doel willen komen. Er zijn inmiddels goede contacten met de stichting Dichterbij. Dat is een grote organisatie die werkt met mensen met een geestelijke of lichamelijke handicap. Ik heb zoiets in het verleden al gedaan, maar door wettelijke bepalingen werd het project letterlijk en figuurlijk om zeep geholpen. Het heeft me veel geld gekost.’ Waarom nu dan weer? ‘Het geloof in deze doelgroep, om ze toch kansen te geven in deze maatschappij. Ik doe het uit idealisme, omdat in onze metalscene veel mensen vertoeven met een beperking. Deze mensen verdienen een fijne werkomgeving onder begeleiding, zodat zij zinvol bezig kunnen zijn in hun moeilijke bestaan. Daarnaast is onze inzet richting mensen die totaal zijn afgekeurd, op zeer jonge leeftijd thuis zitten en zich geen raad weten om de dag door te komen. We willen hen de juiste dagbesteding bieden om terug te keren in de maatschappij.’ Informatie: Stichting Good Guys, e-mail: [email protected], internet: www. good-guys.nl. 19

De Ontmoetingskerk blijft in Dukenburg Kerk wordt onderdeel van grote parochie voor westelijk deel van Nijmegen Tijdens de oecumenische dienst op de dag van Dukenburg Presenteert deelde pastor Joska van der Meer mee dat er vanuit het bisdom een kerkelijke reorganisatie op handen is. De positie van de Ontmoetingskerk is hierin nog niet duidelijk. Hoewel de Ontmoetingskerk veel bezoekers en vrijwilligers bindt en dus stevig in de Dukenburgse gemeenschap is geworteld, zal dat bericht sommige mensen toch onaangenaam hebben getroffen. Wat is er aan de hand? We legden ons oor te luisteren bij enkele mensen die het konden weten. Eigenlijk vertelden die ons nieuws dat we konden verwachten. Het kerkbezoek loopt terug. Er zijn onvoldoende kerkelijke professionals om de zorg te verlenen die gewenst is. De financiën komen onder druk te staan. Dat vergt ingrijpende maatregelen. Vandaar dat men vanuit het bisdom een nieuw plan heeft gelanceerd om de vitale parochies te behouden.

Fusies

Van hogerhand is reeds geruime tijd op fusie van plaatselijke parochiekerken aangedrongen. Het is duidelijk dat deze fusies niet overal even soepel verliepen, omdat ieder zijn vertrouwde kerkomgeving wilde behouden. Maar de zaak is nu kennelijk zo ernstig dat tot een ingreep is besloten. Voor Nijmegen betekent dat nogal wat. Het aantal parochies zou drastisch moeten

De Ontmoetingskerk tijdens Dukenburg Presenteert op zondag 19 april 2009 worden teruggebracht tot drie. De nieuwe parochiële indeling is globaal als volgt: één parochie voor het centrum en Nijmegen-Oost, één voor Nijmegen-Zuid, en ten slotte één voor de kanaalzone. Onze kerk gaat volgens dit plan ressorteren onder één grote parochie waartoe ook Lindenholt, Neerbosch, Heesch en Nijmegen-West gaan behoren. Het is de bedoeling dat al deze afzonderlijke parochies binnen tien jaar één gezamenlijke parochie vormen, met één gemeenschappelijk kerkbestuur. Eén van de kerken van deze parochie wordt de parochiekerk, de andere kerken zijn dan kerk of kapel. Het is een kerkelijke structuur die vroeger ook in Nederland bestond, maar nu nog veel voorkomt in spaarzaam bevolkte tropische landen. In de parochiekerk zullen de gewone diensten dagelijks worden gehouden, terwijl de kerken en kapellen een aangepast aanbod gaan bieden.

Consequenties

We vroegen pastor Joska van der Meer naar de consequenties van de voornemens van het bisdom: ‘De beleidslijn van het bisdom om aan te sturen op grotere parochieverbanden komt niet onverwacht. Het is nog heel onduidelijk 20

hoe en wanneer het plan uitgevoerd gaat worden. Voorlopig zien we er als parochiebestuur en pastorsteam geen reden in om af te wijken van de wegen die we momenteel, samen met de protestanten bewandelen om een levendige geloofsgemeenschap te zijn en te blijven.’ Over de toekomst merkt zij op: ‘We gaan er vanuit dat de Ontmoetingskerk een kerk blijft met hart voor de wijk, een plek waar mensen welkom zijn om bij God en elkaar op verhaal te komen.’

Onduidelijk

Hoe een en ander zal uitpakken voor Dukenburg blijft voorlopig nog onduidelijk. De Ontmoetingskerk heeft een breed draagvlak in ons stadsdeel. Dit mede omdat de kerk een kerk is die zowel protestanten als katholieken bedient. De conclusie die men voorlopig kan trekken is dat er globaal gezien de komende tijd niet zoveel in Dukenburg zal veranderen. Dat is althans voor ons Dukenburgers een geruststelling. Voorlopig althans, maar hoe dit op de lange duur zal uitpakken is nog onzeker. Tekst: Janwillem Koten Foto’s: Theo Vermeer de Dukenburger - juni 2009

Mensen in Dukenburg

Elline Hogerheide ‘Ik voel me als een vis in het water in Tolhuis’ ‘Als ik naar de supermarkt in Meijhorst ga, ben ik om heen en terug te lopen bij elkaar een uur onderweg. Voor mij zou het handig zijn als er een winkeltje in de buurt zou zijn, maar dat zal er wel nooit komen.’

Lief

Elline voelt zich veilig in de wijk. ‘Ik beweeg me overdag buiten, ’s avonds blijf ik binnen. Ik kan er op vertrouwen dat mensen me helpen. Heel veel mensen in Tolhuis kennen me. Ze zien me lopen, ik val op met die stok. Ik kom zo met veel mensen in contact. Ze zeggen vaak: “Goed dat je dit allemaal alleen doet.” Mensen letten vaak voor me op, ze zeggen me als er een obstakel in de buurt is. Ook allochtone mensen zijn altijd vriendelijk. Mensen zijn lief voor mij. Als ik ga zwemmen, is de baan bij de rand helemaal alleen voor mij!’

Olifant

Elline Hogerheide: ‘Ik hoor van alles: vogels, eendjes. Ganzen vind ik zó leuk’ Elline Hogerheide komt uit Limburg. Ze heeft de lerarenopleiding gedaan, toen die nog aan de Van Schuylenburgweg was en ze is hier blijven wonen. Elline is blind. Hoe ervaart een niet-ziende Dukenburg? ‘Voor mij is Dukenburg heel groen, ik hou veel van de natuur. De dieren komen steeds dichterbij huis. Er zat pas nog een kikkertje in een plantenpot. Ik hoor van alles: vogels, eendjes.’ ‘Ganzen vind ik zó leuk. Ieder keer als ik langs de ganzen in de vijver in Tolhuis loop, zeg ik zachtjes “dag gansjes”. Er hebben heel lang een grijze en een witte gans gezeten. Vorig jaar hoorde ik daar een van de ganzen een klagerig geluid maken. Ik merkte meteen dat er iets ernstigs aan de hand was. Later werd me verteld dat de witte gans niet meer is teruggekomen. Heel verdrietig.’ ‘Ik doe graag een rondje Berendonck, dan maak ik een hele ronde om het water. Dat heb de Dukenburger - juni 2009

ik voorzichtig, stapje voor stapje uitgeprobeerd, stééds verder. Ik loop van hekje naar hekje, ik weet wanneer ik moet keren. Als ik het verkeer goed hoor, dan weet ik dat er een bruggetje komt. Soms vraag ik aan mensen of ze me op een bankje zetten.’ ‘Mijn huis in Tolhuis is mijn paleisje. Ik zit graag in mijn tuintje. Maar het is er nooit stil. Ik hoor de autoweg, de bezemwagen, de grasmaaier of de hogedrukspuit of het snoeiapparaat. Er is altijd lawaai! De stilte wordt steeds verstoord.’

Obstakels

‘De stoepen zijn wel heel hobbelig, maar ze worden weer recht gemaakt. Je moet weten waar die hobbels zitten. Als mensen dit melden, wordt het wel snel gemaakt. Ik ben geen klager, als een tegel omhoog ligt, dan neem ik gewoon een hogere stap.’

Vroeger heeft Elline een beetje kunnen zien. ‘Ik heb daardoor de kleuren in mijn hoofd, ik heb ook bepaalde vormen gezien. Het is fijn dat ik daar een beeld van heb. Maar van veel dingen moet ik me een voorstelling proberen te vormen. Ik heb nooit een vliegtuig gezien. Hoe een olifant er precies uitziet, hoe groot die is, dat is voor mij lastig. Ik probeer dat te koppelen aan dingen die ik al ken. Zo weet ik dat een giraffe zo lang is dat die vanaf de grond zo door mijn raam op de eerste verdieping kan kijken. Als ik een dier kan voelen, dan leer ik het goed kennen.’

Werk

Elline werkt bij het ROC-Nijmegen, aanvankelijk als lerares om mensen Nederlands als tweede taal te leren. Door bezuinigingen is dat weggevallen, nu registreert ze ’s morgens de ziekmeldingen. Af en toe geeft ze voorlichting over het visueel gehandicapt zijn aan leerlingen in de sector zorg en welzijn. ‘Dan zijn die lastige meiden muisstil en sturen ze me achteraf voelbare kaarten.’ Tekst: Hans van Gennip Foto: Bart Noordijk

21

TOLHUIS-TEERSDIJK

Werkbezoek PvdA aan Tolhuis Op 25 april bezocht, op eigen verzoek, een delegatie van de Nijmeegse PvdA-fractie Tolhuis. Na een kort woord van welkom door Rinus Janssen (PvdA) en Martien de Goeij, voorzitter van het Wijkplatform Tolhuis-Teersdijk kwamen direct al een paar voor de wijk belangrijke thema’s aan de orde: behoud van het groen, meer voorzieningen voor jongeren, parkeerprobleem in de buurt van het Triavium, te grote bouwplannen in relatie tot het aantal voorzieningen, geen bruin café aanwezig. Bewoners van Tolhuis zien mogelijkheden om de bestaande sporthal uit te breiden en daar een multfunctioneel centrum van ten maken. Ze pleiten onder andere voor een zorgkruispunt en een wijkcentrum. De inzet van GSO-gelden voor Tolhuis wordt als teleurstellend ervaren; de doelen werden verkeerd gecommuniceerd en daardoor ook verkeerd begrepen. Vrijwilligers geven aan dat zij tegen administratieve rompslomp aan lopen bij bijvoorbeeld het huren van een ruimte in de openwijkschool, omdat gesteld is dat het wijkplatform niet tot de doelgroep behoort. Ook worden vrijwilligersinitiatieven door starre ambtelijke regels en vergunning bemoelijkt: voor het plaatsen van tien kerstbomen in de openbare ruimte is een vergunning nodig, waarbij de aanvrager - in dit geval de voorzitter van het wijkplatform - persoonlijk aansprakelijk wordt gesteld 22

voor eventuele schades. Het zou in zo’n geval veel regelwerk schelen als aan de vergunning automatisch een verzekering gekoppeld zou worden. Er heerst een algemeen gevoelen dat vrijwilligers rollen van ambtenaren moeten overnemen. Daarbij bestaat het idee dat de wijkmanager door drukke werkzaamheden in de andere wijken te weinig uren aan Tolhuis kan besteden. De wens leeft om de geschiedenis in de wijk en in de rest van Dukenburg zichtbaarder te maken en zorgvuldiger met de restanten om te springen. Zo zouden informatieborden geplaatst kunnen worden bij het tolhuisje en de Teersdijk. De Teersdijk verdient bovendien een mooiere bestrating met klinkers in plaats van asfalt.

Enquête

Tijdens het wijkbezoek werd door de PvdA ook een kleine wijkenquête gehouden. De enquêteurs bezochten de flats tegenover het Triavium. Wat opviel was dat veel geënquêteerden vinden dat de wijk de afgelopen vijf jaar is verbeterd: er is meer onderling contact en er is een meer heterogene samenstelling van bewoners. Wel zijn er steeds meer parkeerproblemen bij de flats. Deze worden veroorzaakt door bezoekers van het Triavium, die de parkeertarieven bij het Triavium te hoog vinden en daarom hun auto in de straten van Tolhuis parkeren. Opgemerkt wordt dat er veel zwerfvuil ligt en dat er verschillende straatoverval-

len zijn geweest. Het groenonderhoud is de afgelopen jaren verbeterd. Algemeen wordt opgemerkt dat Tolhuis nu een erg goede wijkbeheerster heeft. Bewoners vinden het zonde als goede en soms mooie gebouwen leeg komen te staan en verloederen, met uiteindelijk sloop tot gevolg. De gemeente zou bij leegstand gelijk moeten herbestemmen.

Fietstocht

Een ander onderdeel van het bezoek was een fietstocht door Tolhuis onder leiding van tweeleden van het wijkplatform. De groep fietsers heeft onder meer het woonwagencentrum aangedaan. Hier is sprake van herstructureringsplannen. Hiervan komt nu alleen fase 1 - het brandveilig maken van het gebied - aan de orde in de raad. De gemeente wil uit de 82 woonwagens er twaalf verplaatsen om de brandveiligheid te verbeteren. De bewoners van het centrum zouden liever om-en-om wagens verwijderen, waarmee de helft verplaatst zou worden. Bewoners zouden graag zien dat ook de andere fases van de herstructurering worden uitgevoerd. Bij de van Rozenburgweg/Streekweg staan de stoplichten voor fietsers en voetgangers te kort afgesteld. Op deze wegen is het bovendien erg druk, doordat automobilisten ze als sluiproute gebruiken. Een oversteekplaats bij de school zou ook welkom zijn. De gemeente heeft verschillende nieuwe locaties aangewezen waar gebouwd mag gaan de Dukenburger - juni 2009

TOLHUIS-TEERSDIJK

worden. Eén daarvan is het bosje bij de Teersdijk dat nog een Middeleeuwse structuur heeft en waar vele zeldzame vogels en andere dieren leven. Ook een deel van het Douglassparrenbosje wordt bedreigd door de bouwplannen op het oude terrein van de HAN. Op het oude sloopterrein bij de Teersdijk (woonwagencentrum) heeft de gemeente in het verleden vervuilde grond gestort. Bewoners van het centrum zouden de grond graag afgegraven willen zien om daar een waterplas te maken. Nieuw watermanagement is sowieso nodig, zeker als er in de toekomst veel woningen bijgebouwd worden. Bij het viaduct naar de Berendonck is de grond overigens ook ernstig vervuild.

Wandeling

Een ander deel van de PvdA’ers, vergezeld door leden van het wijkplatform, heeft een wandeling door Tolhuis gemaakt. Bij ‘de kop van Tolhuis’ ontmoetten de wandelaars verschillende bewoners met wie ze uitgebreid gesproken hebben. Daar kwam een aantal zwaarwegende zaken naar voren. Zo ervaren buurtbewoners hun wijk als het afvalputje binnen de (huur-)woningmarkt. In de openbare ruimte staan er veel straatlantaarns tussen de bomen, waardoor er weinig lichtopbrengst is en er een gevoel van onveiligheid ontstaat. Er is overlast van jongeren, die deels van buiten de wijk komen. Bij de flats aan de 62e tot en met de 65e straat wordt veel vuil neergegooid. Een andere ergernis betreft het schijnsel van autokoplampen door de ramen van de flats op de begane grond, omdat de parkeerplaatsen op de ramen gericht zijn. Dit is vrij eenvoudig op te lossen door de parkeerplaatsen evenwijdig aan de flats te plaatsen. De 74e straat is (deels) onbereikbaar voor de DAR, waardoor het een rommeltje is. Er is sowieso ergernis over het feit dat Tolhuis met betrekking tot het beeldgericht schoonmaken door de DAR als richtsnoer niveau C heeft, terwijl het centrum niveau A en de meeste andere wijken B hebben. Snoeien van groen gebeurt vaak slecht, wat met name te wijten is aan slechte aansturing door de gemeente en het aanbestedingsmodel. De trottoirs in Tolhuis lopen op verschillende plekken niet door. Daar komt bij dat heel Dukenburg van oudsher stoepen heeft met in het midden een lijn om de helft als fietspad te bestempelen. Met de invoering van de rode, geasfalteerde fietspaden zijn veel stoepen in hun geheel tot fietspad geworden, met alle problemen van dien. De witte betonnen bollen die de Dukenburger - juni 2009

Voortbestaan woonwagencentrum gegarandeerd door gemeente De gemeente gaat woonwagencentrum Teersdijk brandveilig maken. Hiervoor zijn brandgangen tussen de staanplaatsen nodig. Daarom zal woningcorporatie Standvast Wonen op een leeg stuk grond binnen het woonwagencentrum tien huurwoningen bouwen en twaalf kavels te huur aanbieden. Het aantal staanplaatsen blijft 82. Dit is de eerste fase van de zogenoemde herstructurering. Het voortbestaan van het woonwagencentrum is hiermee gegarandeerd. De woonwagens op de Teersdijk staan pal naast elkaar. Vaak is er nauwelijks ruimte tussen de wagens. De kans is groot dat bij het uitbreken van een brand het vuur naar naburige wagens overslaat. De gemeente wil de brandveiligheid verbeteren door het aanleggen van brandganeen van de straten afsluit, dreigen te worden weggehaald. Bewoners zijn hier tegen, omdat hierdoor weer sluipverkeer door hun straat mogelijk wordt. Verder pleiten ze voor de aanleg van drempels op 30-kilometerwegen om het te hard rijdende verkeer af te remmen. Het wijkplatform pleit voor meer transparantie over bouwplannen op particuliere terreinen. Nu sluiten projectontwikkelaars overeenkomsten met ambtenaren en gaan belanghebbenden vervolgens procederen en schakelen ze de gemeenteraad in. Dit werkt inefficiënt en is

gen. Dat wil zij doen door elke vijfde wagen te verplaatsen naar een nieuwe locatie. De bewoners zijn blij dat de gemeente het voortbestaan van het centrum garandeert. Ze vinden het positief dat er iets aan de brandveiligheid wordt gedaan, maar vinden de plannen te mager. De wagens blijven immers in groepjes van vier bij elkaar staan, met dezelfde geringe tussenruimte. Als er ergens brand uitbreekt, kan dit dus overslaan naar drie andere wagens. Dat vinden de bewoners onaanvaardbaar. Zij stellen daarom voor elke tweede wagen te verplaatsen naar het lege stuk grond. Hiervoor is ruimte genoeg beschikbaar. Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld

niet transparant. Ook de Randvoorwaarden en Aanbevelingen van deze particuliere bouwlocaties zouden openbaar moeten zijn in verband met het wijzigen van bestemmingsplannen. Algemeen werd het bezoek als zeer nuttig ervaren, waarbij van de zijde van de PvdA aangegeven werd dat er zeker zaken tussen zitten waar de PvdA mee aan de slag zal gaan. Tekst: Jochem van der Staay (PvdA) en Wijkplatform Tolhuis-Teersdijk Foto: Hans Veltmeijer

23

ZWANENVELD

Uitnodiging wijkschouw Op 22 juni organiseert de gemeente een wijkschouw in Zwanenveld. Bewoners en wijkbeheerder Angélique van der Heijden bekijken dan welke punten aangepakt moeten worden. Alle Zwanenvelders zijn uitgenodigd.

Bomen Zwanenstraat verwijderd De Zwanenstraat gaat tijdelijk dienstdoen als route voor bouwverkeer. De gemeente heeft daarom de bomen, die in 2007 waren geplant, laten verwijderen. Het gaat om het fiets-/voetpad tussen de Matrixx en het Maas-Waalkanaal. Het ligt tussen de Graafsebrug en de spoorbrug. Veel mensen gebruiken deze route om de bushaltes op de Wijchenseweg te bereiken. Twee jaar geleden heeft de gemeente hier jonge bomen laten planten. Inmiddels is besloten deze route te gebrui-

ken voor het bouwverkeer, dat nodig is voor de realisatie van een flat in de Kluijskamp. Later zal ze waarschijnlijk ingezet worden voor het bouwverkeer voor het ROC-terrein. Omdat de kans groot is dat de boompjes beschadigd zouden worden, heeft de gemeente ze weer laten verwijderen. Zodra het bouwverkeer de route niet meer nodig heeft, worden er nieuwe bomen geplant. Tekst: René van Berlo Foto’s: Hans-Cees Speel

Gemeente plant nieuwe eiken De gemeente heeft veertien zomereiken laten planten aan de Oude Dukenburgseweg. Voor de aanleg van de rioolpersleiding was het noodzakelijk op verschillende plaatsen bomen te rooien. De gemeente beloofde dit te compenseren door het planten van vervangende eiken. Een deel van de nieuwe bomen is bedoeld als vervanging van zeven verzwakte Amerikaanse eiken. De nieuwe eiken zijn qua formaat vergelijkbaar met de bestaande bomen. Tekst: René van Berlo en Ron de Haan Foto: René van Berlo

24

Voor de schouw geldt dat deelnemers hierbij nieuwe aandachtpunten kunnen aandragen. We bekijken vervolgens  de locatie. Afhankelijk van de omvang van de vraag worden de punten door de Bel- en Herstellijn opgelost of worden ze toegevoegd aan de maatregeltabel van het wijkbeheerplan. De mate van prioriteit en het beschikbare budget bepalen dan uiteindelijk wanneer dat punt wordt opgelost. Er vindt overleg met het bewonersplatform plaats over prioritering.  Indien er belangstelling voor is, zullen we tijdens de schouw ook een beeldkwaliteitsschouw doen met het schouwboekje. Hierbij beoordelen we de wijk door het onderhoudsbeeld en de verzorging van de verharding, het groen en het straatmeubilair te vergelijken met drie beeldkwaliteitsniveaus uit het schouwboekje. Deelnemers wordt  verzocht zich voor de schouw van te voren aan te melden bij Audrey den Breejen, (024) 329 32 77 of [email protected]. Bij de aanmelding kunnen locaties doorgegeven worden die men wil bekijken. De schouw is op maandag 22 juni van 16.00 tot 18.00 uur. Tekst: Angélique van der Heijden 

Nieuw trapveldje en speeltoestel De 44e straat krijgt een trapveldje. Een van de twee speeltoestellen is vernieuwd en verplaatst, zodat er ruimte is ontstaan om te voetballen. Sommige bewoners waren bang voor overlast: ballen tegen de ruiten en dergelijke. Zij klaagden hun nood bij de stichting Wijkdeel Zwanenveld-Oost. De stichting heeft hierover een gesprek gevoerd met de gemeente. Het resultaat is dat er een hekwerk komt van ongeveer een meter hoog, waartegen een haag wordt geplant. Hiermee zal naar verwachting de grootste overlast voorkomen worden. De bewoners hebben instemmend gereageerd op deze aanpassing. Tekst: Ron de Haan en René van Berlo de Dukenburger - juni 2009

ZWANENVELD

Zwanenveld heeft zijn Zwanenkunst Op woensdag 13 mei heeft wethouder Hannie Kunst het kunstwerk voor Zwanenveld onthuld. Dit gebeurde in de aanwezigheid van maker Michel Alders, belangstellende bewoners en de pers. De wijk is een schitterend uitzicht rijker.

Het kunstwerk is onderdeel van het project Nijmegen Visueel. Doel hiervan is om elke Nijmeegse wijk op te sieren met een kunstwerk van een plaatselijke artiest. Zwanenveld heeft een gespoten schilderij van ongeveer drie bij vijf meter. Het hangt aan de groene flat in de

70e tot en met 72e straat. Het heeft nog geen naam, maar wijkbewoners noemen het in de wandeling Zwanenkunst.

Jongerensoos in oktober open

Voormalige gemeentesecretarie als wijkcentrum?

De nieuwe jongerensoos op de hoek van de 43e en 46e straat wordt in oktober geopend. Dat heeft de gemeente in een brief aan de omwonenden meegedeeld.

Teersdijk blijft voetpad De gemeente heeft besloten dat de Teersdijk in Zwanenveld geen fietspad wordt. Sommige bewoners hadden hierom gevraagd. Dit was voor aanwonenden aanleiding handtekeningen te verzamelen, waarin zij duidelijk maakten dat zij de Teersdijk als voetpad willen behouden. De gemeente heeft die wens gehonoreerd. Fietsen en brommen blijven dus verboden. Tekst en foto: René van Berlo de Dukenburger - juni 2009

De gemeenteraad heeft in december 2008 besloten middelen beschikbaar te stellen voor een jongerencentrum voor Zwanenveld. In mei 2009 hebben Burgemeester en Wethouders besloten het jongerencentrum ook daadwerkelijk te realiseren. Er zijn besluiten genomen over de locatie, de kosten van de aanschaf van units, de plaatsing en de inrichting. Naast de aanschaf van het gebouw moet geld beschikbaar zijn voor een beheerder, voor extra jongerenwerk en voor de exploitatiekosten van de accommodatie.

Verwachting

Tekst en foto onthulling: René van Berlo Foto kunstwerk: collectie Michel Alders

Gemeente en bewoners onderzoeken of de voormalige gemeentesecretarie gebruikt kan worden als wijkcentrum. E De voormalige gemeentesecretarie bestaat uit meerdere ruimtes. Er is ook een keukentje. Dit betekent dat er meer mee kan gebeuren dan alleen maar huisvesting voor een ouderensoos. Gemeente en bewonersplatform inventariseren welke groepen gebruik van de ruimte zouden willen maken. Het Wijkcentrum Dukenburg in Meijhorst barst uit zijn voegen, dus misschien kan een voorziening in Zwanenveld uitkomst bieden. Er zijn ook ideeën om er een atelier te vestigen. Niets is nog zeker, op één ding na: het pand moet opgeknapt worden. Ook de financiering is nog niet geregeld.

B en W verwachten dat de plaatsing van de units eind september zal plaatsvinden. Daarna wordt het centrum afgewerkt en ingericht. De opening is eind oktober 2009 voorzien.

Mensen die groepen kennen die ruimte nodig hebben, kunnen zich melden via platform@ zwanenveld.info. Hier kunnen zij ook terecht met andere voorstellen.

Tekst: René van Berlo

Tekst: René van Berlo

25

LANKFORST

Wijkbeheerplan Lankforst is toe aan vernieuwing In een wijkbeheerplan staat hoe de gemeente de openbare ruimte in een wijk telkens voor een periode van vier jaar gaat beheren. In zo’n beheerplan staat dus niet alleen de huidige situatie beschreven, maar ook de gewenste situatie. Verder staat in het plan, welke maatregelen nodig zijn om die gewenste situatie te bereiken.

Wandelen is mooi, maar af en toe even uitrusten op een bankje is ook niet slecht!

Nieuwe bank bij het Uilenbosje We hebben er lang op moeten wachten maar nu staat hij er toch: de nieuwe bank bij het Uilenbosje in Lankforst. Vanaf de bosrand heb je zo een mooi uitzicht over de watergang naar de verderop gelegen 10e straat. Je kunt daar lekker in het zonnetje zitten en genieten van een welverdiende rust na een stevige wandeling door de groene omgeving van Lankforst. De bank stond er nog niet of de eerste wandelaars streken er al op neer. De beide dames die als eersten de bank uitprobeerden, waren zeer tevreden over de nieuwe aanwinst. Een

van hen wist nog te vertellen, dat er dertig jaar geleden op diezelfde plaats ook zo’n bank gestaan had, maar die was toen plotseling verdwenen. ‘Als die mooie houten balken er maar niet afgesloopt worden,’ zei de andere dame nog bezorgd. We helpen het haar hopen. Als het goed is, komt er ook nog een nieuwe bank bij het Maas-Waalkanaal. De bomen die er vorig jaar zijn gerooid, zijn intussen door jonge aanplant vervangen. Tijd om ook daar eens een kijkje te gaan nemen.

De wijkbewoners worden een à twee weken tevoren via een advertentie in weekblad De Brug voor de schouw uitgenodigd. Deelnemers wordt verzocht zich omstreeks die tijd aan te melden bij Audrey den Breejen, tel. (024) 329 32 77 of [email protected]. Bij aanmelding kunnen locaties doorgegeven worden die men wil bekijken.

Tekst en foto: Jos van Broekhoven

Tekst: Jos van Broekhoven

Restaurant de Duckenburg gooit roer om

Landhuis wordt eetcafé: ‘Eten bij Zusje’ Felix Aaldering, eigenaar van restaurant Landhuis de Duckenburg aan de 51e straat in Lankforst, gaat zijn koers verleggen. Tot voor kort had hij zich vooral gericht op de zakenwereld. Vanwege de economische recessie blijkt de belangstelling voor zakenlunches en vergaderingen in het landhuis echter minder te worden. In verband daarmee heeft Aaldering kort geleden het bedrijfsrestaurant van verzekeringsmaatschappij Bovemij aan het Takenhofplein overgenomen. Ook daar staat nu de chefkok van het Landhuis, Willy-Jan Mielekamp, aan het roer. Enkele jaren geleden was Felix Aaldering al 26

Het wijkbeheerplan van Lankforst dateert al weer van 2005 en is dus aan vernieuwing toe. Daarbij wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met de wensen van de wijkbewoners. Om de bewoners zo goed mogelijk bij de plannenmakerij te betrekken wordt op woensdag 1 juli van 17.00 tot 19.00 uur een zogenaamde schouw gehouden. Een schouw is een wandeling of fietstocht door de wijk, waarbij de deelnemers nieuwe aandachtspunten kunnen aandragen. Bekeken wordt dan, of een kwestie op korte termijn via de Bel- en Herstellijn kan worden opgelost of eventueel toegevoegd moet worden aan de maatregeltabel van het wijkbeheerplan.

begonnen met het eetcafé Eten bij Zusje aan de Dommer van Poldersveldtweg in NijmegenOost. Het werd het eerste volledig rookvrije restaurant van Nijmegen. Onlangs heeft Aaldering deze zaak aan anderen verhuurd, die er ook een nieuwe naam aan gegeven hebben: Lef. Dat laatste biedt Aaldering de gelegenheid om de naam Eten bij Zusje voor zijn restaurant in Lankforst te gaan gebruiken. In Dukenburg bestaat al heel lang de behoefte aan een ‘betaalbaar’ restaurant. Aaldering hoopt met zijn eetcafé-formule op deze behoefte in te spelen en gasten uit de directe omgeving aan te trekken. Voor een driegangen-menu bij Zusje in Lankforst moet men denken aan een bedrag van circa 25 euro. Het is de bedoeling dat Eten bij Zusje medio juni geopend wordt. Tekst en foto: Jos van Broekhoven de Dukenburger - juni 2009

LANKFORST

‘Waarom zijn er zo weinig prullenbakken in Lankforst?’ In de vorige aflevering van de Dukenburger hadden wij beloofd om de vraag waarom er zo weinig prullenbakken in Lankforst staan, voor te leggen aan Angélique van der Heijden, de wijkbeheerder van Dukenburg. Op onze vraag ontvingen wij van haar het volgende antwoord: ‘Niet alleen in Lankforst maar overal in Nijmegen zetten wij zo min mogelijk prullenbakken in de openbare ruimte. Wat blijkt namelijk? Prullenbakken zorgen, net als afvalverzamelcontainers, vaak voor meer zwerfvuil. Ook worden prullenbakken in de openbare ruimte misbruikt voor het dumpen van huisafval. Er zijn een heleboel mensen die – om groene zakken te sparen – hun huisafval verdelen over plastic zakjes en daarmee de stad rondfietsen om hun huisafval in de openbare afvalbakken te deponeren. Dat willen we natuurlijk niet. Soms worden dit soort plekken echte vuilstortplaatsen. Vandaar dat we ons beperken tot afvalbakken bij speelplekken (alleen als er echt vraag naar is, niet standaard) en bij winkelcentra en bushaltes.’ Vandaar ook het verzoek van Z-team Lankforst, om de term ‘wegwerpaanstekers’ niet meer al te letterlijk te nemen en die aanstekers (en andere lege voorwerpen als blikjes, flesjes, zakjes enzovoort) voortaan mee naar huis te nemen en daar in de afvalbak te deponeren. Bij voorbaat dank! Tekst en foto: Jos van Broekhoven

Directeur Wim Bisschop leverde zelf het commentaar bij de sponsorloop op 17 april

Nutsschool viert 40-jarig bestaan Deze maand viert de Nutsschool in Lankforst het feit, dat zij in 1969 door de Maatschappij tot Nut van het Algemeen, departement Nijmegen, werd opgericht. In de afgelopen veertig jaar heeft de Nutsschool onder de bezielende leiding van Arnold Jansen en Wim Bisschop een belangrijke bijdrage geleverd aan het onderwijs aan de jeugd van Lankforst en omgeving. Sinds 1 januari 2008 maakt de Nutsschool deel uit van de stichting Conexus. De eigenlijke feestweek is van vrijdag 19 tot en met woensdag 24 juni, maar de leerlingen en hun ouders hebben al op 17 april kunnen genieten van een inleidend feest met een zeer

geslaagde sponsorloop en een aantrekkelijke loterij. Het hiermee opgehaalde geld wordt besteed aan de organisatie van de feestweek, maar komt ook ten goede aan het Wereldnatuurfonds. Over een paar weken zullen we ongetwijfeld weer de stem van directeur Wim Bisschop door de wijk horen schallen, wanneer hij via een geluidsinstallatie de feestactiviteiten op het schoolplein van zijn gebruikelijke commentaar voorziet. Ook aan de oud-leerlingen van de Nutsschool is gedacht: voor hen wordt op zaterdag 10 oktober een reünie georganiseerd. Tekst en foto: Jos van Broekhoven

Stukjesschrijvers (m/v) gezocht Tot nu toe slaagt de redactie van de Dukenburger er aardig in om iedere zes à zeven weken een gevarieerd nummer van het blad te laten verschijnen.

Iets te goed gevulde prullenbak bij de vijver op de Wollewei de Dukenburger - juni 2009

Om die variatie erin te houden moeten natuurlijk niet steeds dezelfde stukjesschrijvers aan bod komen, maar dient iedereen die iets interessants over de eigen wijk te vertellen heeft,

een kans te krijgen. Wie zich hierdoor aangesproken voelt, kan zijn stukje per e-mail insturen naar de contactpersoon voor Lankforst: [email protected]. Als u er eventueel ook nog een leuke foto (circa 1 MB) bij levert, staat uw bijdrage misschien al in de volgende de Dukenburger. Tekst: Jos van Broekhoven

27

MEIJHORST

Winkelcentrum Meijhorst Verleden, heden en de komende jaren

Wat vooraf ging

De gemeenteraad heeft op 10 oktober 2007 besloten dat naast het grote winkelcentrum Dukenburg in Zwanenveld er slechts plaats is voor een wijkwinkelcentrum in Meijhorst en een buurtwinkelcentrum in Weezenhof. Het winkelcentrum Malvert moet dus verdwijnen, maar de raad heeft, na inspraak van de stichting De Zevensprong Dukenburg, voor Malvert besloten: (Letterlijke tekst raadsbesluit)

1. In het bestemmingsplan de mogelijkheid op te nemen voor de bouw van units die bestemd kunnen worden voor horeca, detailhandel, ambacht, dienstverlening, alsmede een ontmoetingsplaats voor bewoners en deze in de voor de locatie op te stellen gegeven randvoorwaarden mee te nemen. 2. Bewoners en ondernemers middels een tijdspad en goede voorlichting op de hoogte te houden van de ontwikkelingen en daarbij de belangen van de ondernemingen te behartigen. 3. Er privaatrechtelijke afspraken gemaakt worden met de projectontwikkelaar om winkelopties in de toekomst te garanderen. Je mag als gevolg van het raadsbesluit en de toezeggingen van de bewindspersonen conclu28

deren dat de overblijvende winkelcentra eerst moeten worden gesaneerd voordat het winkelcentrum Malvert gesloopt kan worden. De grotere in Malvert gevestigde zaken moeten de gelegenheid te krijgen om hun bedrijf naar Weezenhof of Meijhorst te verplaatsen. We zijn inmiddels ruim tweeëneenhalf jaar verder en behalve het goede nieuws, dat het wooncentrum De Meiberg niet gesloopt hoeft te worden, zijn er geen ontwikkelingen voor locatie 1 te melden. Tot op heden zijn alleen de grenzen van de locatie vastgesteld en is er een R&A (Randvoorwaarden en Aanbevelingen) voor het terrein rond het winkelcentrum, wijkcentrum, De Horizon en sporthal Meyhorst. De voortvarendheid waarmee ambtenaren en politieke ambtsdragers plannen annonceren, staat in schril contrast met de trage besluitvorming en uitvoering. Ondertussen zitten de ondernemers al een tiental jaren in een onzekere situatie waardoor investeringen om hun bedrijf up-to-date te houden niet verantwoord zijn. Daar komt nog bij dat de verpaupering van het winkelcentrum, mede door gebrek aan solidariteit van een ondernemer en het asociale gedrag van een klein deel van de opgroeiende jeugd, steeds weer de kop opsteekt.

Winkeliers zijn per definitie individualisten die zich moeilijk verenigen, omdat ze uiteindelijk zelf verantwoordelijk zijn voor de onderhandelingen en beslissingen. Het maakt verschil of de ondernemer eigenaar of huurder van het pand is. De huurverhogingen waarmee de laatste regelmatig geconfronteerd worden nodigen ook niet uit om te investeren. Ondanks het feit dat de ondernemers in het winkelcentrum Meijhorst al meer dan tien jaar in het verdomhoekje zitten. zijn ze over het algemeen niet bereid hun grieven met buitenstaanders te delen. Begrijpelijk, want het zou hun onderhandelingspositie en imago ongunstig kunnen beïnvloedden. Vier ondernemers waren, nadat zij daarvoor door Nico de Boer gevraagd waren, bereid aan dit artikel mee te werken. Op deze en de volgende bladzijde een korte omschrijving van hun bedrijf en de opgetekende quote’s. Iris Optiek - Beter Horen René Bosman heeft in januari 2008 de goed lopende zaak van Fred Idema overgenomen. Het is hem in het afgelopen jaar gebleken dat zijn assortiment en service in een behoefte voorziet. Hij hoopt dat hij daarmee in de komende de Dukenburger - juni 2009

Voetbalkooi, een nieuw zorgenkindje?

MEIJHORST

dertig jaar zijn boterham kan verdienen. Verbetering van het winkelcentrum is wel een voorwaarde. Johans broodboetiek Voor Johan de bakker, zoals hij zich laat noemen, is het onmogelijk plannen voor de toekomst te maken. Voor zaken als de zijne is het moeilijk om het assortiment steeds maar weer aan te passen en uit te breiden om tegen de supermarkt(en) te kunnen concurreren. De staat van onderhoud van het winkelcentrum maakt het geen publiekstrekker. Dat kost hem klanten. De Vingerhoed Hannie, de eigenaresse van de speciaalzaak in modestoffen, fournituren, breiwol, handwerkartikelen en kledingreparatie, is een optimist. Haar assortiment trekt klanten uit de hele omgeving. Helaas wordt ook zij geconfronteerd met een huurverhoging die gezien de steeds weer optredende overlast en vervuiling niet redelijk is. Elan ligfietsen Hans van Vugt is eigenaar van de landelijk bekende winkel in ligfietsen. Hij is dealer van grote merken. Omdat het in een behoefte voorziet repareert hij ook gewone fietsen en beheert hij een TNT-post servicepunt. Al met al mag hij niet klagen, maar de toestand van het winkelcentrum en de overlast door hangjongeren is hem een doorn in het oog. Voor de volledigheid hieronder de namen van de zaken die niet genoemd zijn: Albert Heijn Am@r Belhuis Bestaria Meyhorst Hairstyliste Nicol Cafetaria La Perla China Garden Sahin Market Schoenmakerij Kelly (stomerij service) Wereldwinkel

Namens de bewoners Een goed functionerend winkelcentrum, binnen loopafstand, is noodzakelijk voor de leefbaarheid van de wijk. Het is voor ouderen een voorwaarde om in de wijk te kunnen blijven wonen. Daarom hebben ook de bewoners er belang bij dat aan alle onzekerheden een eind komt en dat snel met de werkzaamheden kan worden begonnen. de Dukenburger - juni 2009

Jongeren trappen de eerste balletjes Op 6 mei is de voetbalkooi naast De Horizon in Meijhorst officieel geopend. Dat wil helaas niet zeggen dat alles klaar was en dat toezicht en handhaving ter voorkoming van overlast waren geregeld. De weken voor en na de opening was de nieuwste aanwinst voor de jeugd een bron van ergernis voor de omwonenden. Het is te hopen dat als u dit artikel leest het toezicht op en de handhaving van de gebruiksvoorwaarden geregeld is. Als dat niet het geval is, hebben de verantwoordelijken een probleem en is de voetbalkooi op deze plaats niet te handhaven. Terecht hebben omwonenden geklaagd over lawaai, wildplassen en het ontstaan van hangplekken tegen de muur van sporthal Meyhorst en de ingangen van KION-kinderopvang en OKC De Horizon. In de voormelde weken werd er tot in de nachtelijke uurtjes van de kooi gebruik gemaakt en hielden jongeren zich luid schreeuwend in de omgeving op. De achterom van de tegenoverliggende woningen werd als toilet gebruikt. Het feit dat de kooi was afgesloten bleek geen belemmering te zijn, want men klom gewoon over het metershoge hek. De enkele keer dat ze door de politie werden weggestuurd, verhinderde niet dat ze binnen twintig minuten weer terug waren. Het positieve is dat de voetbalkooi intensief door kinderen van alle leeftijden wordt gebruikt, maar Het Inter-lokaal als eerst verantwoordelijke zal zich moeten beraden hoe ze, in overleg met gemeente, politie, woningcorporatie Talis en het Veiligheidspanel Meijhorst, de overlast voor de omwonenden tot een minimum kunnen beperken. Een reglement, een slot

op de hekken en een bordje verboden toegang volstaat niet. Er moeten oplossingen worden gevonden om ook buiten de openingstijden van het jongerencentrum De Horizon effectief toezicht te houden en de regels te handhaven. Onder leiding van de professionele organisaties, desnoods betaalt uit de GSO-gelden, zullen de jongeren informeel moeten worden georganiseerd om zelf de kooi en de directe omgeving, met inachtneming van de normale fatsoensregels, te gebruiken. Gemeente en organisaties hebben deze aanwinst voor de jeugd mogelijk gemaakt, dan mag je van de jeugd verwachten dat ze er verantwoord gebruik van maakt. Jongelui, laat zien dat je de verantwoording aan kunt. Rotzooitrappen is niet cool en respect moet je verdienen. Een woord van dank aan het comité Veilig Meijhorst van de stichting Bewonersplatform Meijhorst dat vele (vrijwilligers)uren aan het probleem heeft besteed is op zijn plaats. Teksten en foto’s: Peter van den Braak

Stichting Bewonersplatform Meijhorst

www.meijhorst.nl 29

ALDENHOF

Johan Cruyff Court in Aldenhof? Op 21 april heeft de gemeente Nijmegen een informatieavond gehouden in de openwijkschool Aldenhof. Tijdens deze avond, waarbij een aantal direct omwonenden aanwezig zijn geweest, werden de plannen gepresenteerd voor de plaatsing van een Johan Cruyff Court (JCC). Tot enkele dagen vóór de informatieavond was voor de leden van het bewonersplatform Aldenhof nog niet geheel duidelijk op welke locatie de JCC zou komen. Tijdens de laatste twee platformoverleggen (december 2008 en februari 2009) is nog steeds sprake geweest van de mogelijke locaties Tolhuis, Malvert of Aldenhof. Daarbij gaf men voor Aldenhof aan dat de locatie aan de rand van het groengebied zou komen te liggen. Nog steeds een ruim begrip. Echter, enkele dagen vóór de informatieavond op 21 april werd aan de leden van het coördinatieteam duidelijk gemaakt dat de JCC op de groenstrook langs de rondweg bij de ingang van Aldenhof gepland is.

lijk eens een plek waar je tijdens het voetballen niet over de hondenpoep uitglijdt. Want laten we eerlijk zijn: ondanks het feit dat in het groene tussengebied twee (!) hondenuitlaatplaatsen, de HUP’s, zijn geplaatst, is het helaas nog steeds aan de orde van de dag dat veel (let wel: niet alle) hondenbazen de uitwerpselen van hun honden buiten de HUP’s laten vallen en laten liggen. Ook bewoners geven aan dat de jeugd van Aldenhof moet kunnen spelen en voetballen. Maar of dit nu direct gerealiseerd moet worden door het plaatsen van een immens JCC, daar valt over te twisten. Enkele bewoners hebben in het verleden eerdere pogingen bij de gemeente gedaan voor een eenvoudige aanpak van het grasveld. Eenvoudigweg het grasveld egaliseren tot een strak gazon om fatsoenlijk te kunnen voetballen plus een laag hekwerk

echter niet uit het oog verliezen dat de situatie in de jaren ‘80 en ‘90 iets anders is dan nu. Bewoners die van begin af aan in Aldenhof wonen kunnen dit zeker beamen.

Hoe verder?

Een hele goede vraag: hoe gaan we nu verder. Wordt de JCC koste wat kost geplaatst? Wordt voldaan aan de voorwaarden die de Johan Cruyff Court Foundation heeft opgesteld alvorens te kiezen voor een definitieve locatie? Waar liggen nog kansen om in overleg tussen bewoners en de gemeente de zaak goed door te spreken en tot een oplossing te komen die ieders tevredenheid kenmerkt? Er is aangegeven dat het wijzigingsbestemmingsplan voor deze JCC al rond is. Echter, wie digitaal zoekt op bestemmingsplan Aldenhof met varianten van Nijmegen ervoor of erna komt niet verder. Het blijkt dat dit bestemmingsplan de naam draagt Bestemmingsplan Nijmegen-Dukenburg waartoe vorig jaar in de

Projectie inclusief bomenkap

Tijdens de informatieavond werd uitsluitend de gelegenheid gegeven om over de projectie van de JCC mee te denken. Bij omwonenden die op deze avond aanwezig zijn geweest, is veel weerstand ontstaan over de aangewezen locatie. Zowel vanwege het enorme bouwwerk en de oppervlakte in korte nabijheid van de huizen als ook het kappen van ongeveer dertig bomen daarvoor. Naast discussie over de definitieve locatie van de JCC is nu ook discussie ontstaan over deze kap, immers, slechts een dik jaar geleden is vanuit de gemeente een onderzoek naar de gezondheidstoestand van de bomen uitgevoerd waarbij duidelijk werd dat de bomen op de locatie ‘ingang Aldenhof’ absoluut niets mankeerden. Maar de kap van deze bomen is uiteraard niet het enige: het uitzicht van de dichtbij gelegen woningen zal drastisch worden veranderd. Daarbij vrezen bewoners ook overlast door de nieuwe invulling van de ruimte; er zullen meer bewegingen gaan plaats vinden die het rustige en ruime karakter van deze locatie zullen beïnvloeden. Waar verdwijnt het afval, waar worden sanitaire behoeftes achtergelaten, waar worden vervoermiddelen geparkeerd/gestald, wat wordt de zitplek, enzovoorts.

Speelgelegenheid wenselijk

Dat een speelgelegenheid voor de jeugd van Aldenhof wenselijk is, mag blijken uit enkele reacties van jongeren binnen Aldenhof: einde30

Het terrein waar het Johan Cruyff Court is gepland langs de rondweg, zodat kinderen niet plompverloren de kruising op rennen. En met behoud van al het groen, bomen incluis. Deze pogingen hebben geen positief resultaat opgeleverd.

Reacties op Gelderlander-site

Het moet gezegd worden: de berichtgeving in de Gelderlander maakt heel wat los bij de bewoners in Aldenhof. U heeft de site erop na kunnen lezen. Het loopt uiteen van bewoners die volledig verrast zijn door de keuze van de gemeente en voor hun gevoel opkomen toen zij destijds de betreffende plek uitkozen voor hun nieuwe woning tot reacties die alleen in de verte nog iets met het onderwerp te maken hebben. Het mag duidelijk zijn dat over het algemeen bewoners blij zijn dat er eindelijk weer rust heerst in Aldenhof na een toch zeer roerige periode. Een periode waar vaker politie en brandweer aan te pas moest komen en waarbij veel bewoners ongewild dupe zijn geweest van zaken die niet door de beugel konden. Daar tussenin lezen we ook de reacties van enkele voormalige straatjongeren die aangeven dat er best te praten valt met de jongeren van tegenwoordig. Er worden voorbeelden gegeven hoe men met elkaar omging destijds. En er wordt ook aangegeven dat jongeren makkelijk aangesproken kunnen worden. We moeten daarbij

periode 12 juni tot en met 23 juli 2008 het ontwerp ter inzage heeft gelegen. Het definitieve plan ligt nu nog tot en met 13 mei ter inzage bij het Open Huis. Onder hoofdstuk 6.3 Juridische vormgeving is te lezen dat de grotere groenvoorzieningen (niet zijnde bermen) zijn voorzien van de bestemming Groenvoorzieningen. Binnen de bestemming Groenvoorzieningen zijn groenvoorzieningen waterpartijen, behoud en/of herstel van cultuurhistorische- en natuurwaarden, alsmede voorzieningen zoals: speelvoorzieningen, jongerenontmoetingsplaatsen, hondenuitlaatplaatsen, overstortvijvers, rioolbuffers, verhardingen, in- en uitritten en fietsen voetpaden toegestaan. In de bestemming Groenvoorzieningen zijn parkeervoorzieningen niet toegestaan. Bewoners in Aldenhof zijn absoluut niet wars van spelende kinderen uit de wijk Aldenhof, maar men is wel wars van een groot stalen bouwwerk vlak voor de deur en dat daarbij mogelijk ook meer aantrekkingskracht op jongeren zal hebben dan alleen op de jeugd van Aldenhof. En wat zeker meeweegt is dat het groene karakter van oudsher van Aldenhof opnieuw aangetast wordt. Tekst en foto’s: Caren van Dijk de Dukenburger - juni 2009

ALDENHOF

Ingezonden brief Nijmegen, 9 mei 2009 Betreft: aanleg Johan Cruyff Court (JCC) wijk Aldenhof Op 7 april jongstleden ontvingen enkele bewoners een uitnodiging van de gemeente Nijmegen voor een informatieavond over de aanleg van een JCC in Aldenhof op de ondertussen bekende plek. De opzet van de avond was een ‘one-way’ informatieavond waarbij de gemeente aan het woord was en daarbij informatie zou verschaffen aan de aanwezige bewoners. Duidelijk werd dat de komst van het JCC een feit is en dat bewoners nog konden participeren in de geografische ligging van deze plek. Naar aanleiding van het gegeven hebben de aanwezige bewoners zich luid en duidelijk uitgesproken tegen de komst van het JCC op de bewuste locatie. Het was schrijnend dat achteraf in de krant en op TV Nijmegen aangegeven werd dat er weinig commentaar door bewoners geleverd was en dat een relatief klein aantal bewoners aanwezig was volgens een woordvoerder van de gemeente. Men vergeet hier echter te vermelden dat slechts een beperkt aantal bewoners uitgenodigd was voor de informatieavond! Via een handtekeningenactie en met motivatie hebben direct omwonenden bij het college van B en W een bezwaar ingediend op het voorgenomen plan van de JCC. Van de 90 bezochte woningen in de directe omgeving van de locatie is 92 procent (83 bewoners) tegen de voorgestelde locatie. De redenen waarom bezwaar is gemaakt zijn als volgt omschreven: 1. Bewoners van de aangrenzende woningen zijn volledig genegeerd bij het ontwikkelen van de plannen rondom een JCC in Aldenhof en vooral op bewuste locatie. Op het moment van het besluit kunnen omwonenden uitsluitend meepraten over de projectie van het veld (in de lengte, in de breedte) en over de groeninvulling. 2. De projectleider geeft aan dat het bestemmingsplan voor dit terrein al enige jaren geleden is gewijzigd en bewoners zouden hiervan in kennis zijn gesteld. Niets is minder waar: het terrein is altijd gekenmerkt als ‘groenbestemming’ wat in een bijeenkomst met de wijkbeheerder van Dukenburg in najaar 2008 nogmaals is verteld aan de bewoners. Naar nu blijkt is het bestemmingsplan kort geleden gewijzigd en ook hierover zijn bewoners niet op de hoogte gebracht. 3. Omwonenden hebben veel moeite met het de Dukenburger - juni 2009

feit dat de gehele groenvoorziening op bewuste locatie dient te verdwijnen. Temeer omdat in 2008 de bomen een onderhoudsbeurt hebben gehad waarbij door de daartoe aangetrokken deskundigen is aangegeven dat deze bomen erg gezond zijn. Zelfs het snoeien van een tak boven de parkeerplaatsen van de aanliggende woningen was absoluut onmogelijk omdat betreffende boom in uitstekende staat is (geen vrees voor afbreken). Tijdens de informatieavond zijn de bewoners dan ook des te meer verrast over de mededeling dat al het groen (inclusief ongeveer 40 bomen) dient te verdwijnen ‘omdat volgens informatie vanuit de gemeente de bomen ziek zijn en wegens leeftijd gekapt dienen te worden’. Volgens bewoners grote onzin en wordt het als argument gebruikt om de aanleg van de JCC niet in gevaar te laten komen. 4. Er wordt voorbijgegaan aan het feit dat deze bomen en onderliggend groen al jaren het aanzicht zijn voor bewoners en de entree van Aldenhof. Daarvoor in de plaats wordt het aanzicht een stalen kooi plus trottoir wat onacceptabel is en daarbij door omwonenden als horizonvervuiling gezien. 5. Omwonenden zien de rust van hun woonomgeving met deze plaatsing verloren gaan, mede gezien de constatering die zij zelf hebben gedaan bij de JCC in de wijk Hatert. Een dergelijk project trekt zeer veel publiek van binnen en buiten de eigen wijk, dat niets met de sportactiviteit te maken heeft; overlast van hangjongeren zijn we in onze wijk nu juist te boven, terwijl dit project op betreffende groep jongeren weer een enorme aantrekkingskracht zal hebben 6. Het terrein waarop het project is gepland wordt omgeven door woningen, die in eigendom zijn van de bewoners. Feit is dat juist in deze tijd van economische recessie geen van de bewoners zit te wachten op een waardedaling van hun woningen dat zeker het geval zal zijn bij de aanleg van een JCC bij hen voor het huis (in de voortuin). Deze bewoners hebben hun woning gekocht in de wetenschap dat het

bestemmingsplan een groengebied voor hun woning aangaf en worden nu met een dergelijk plan geconfronteerd. 7. In het verleden is er menigmaal overlast geweest van hangjongeren rond het uitverkozen terrein. Tot groot genot van de bewoners is deze overlast de laatste twee jaar behoorlijk teruggelopen. Hierbij een korte opsomming van de ‘overlastbronnen’: - Plaatsing basketbalplek; vandalisme. Gevolg: verwijderd. - Plaatsing houten huisje/hangplek; in brand gestoken. Gevolg: verwijderd. - Plaatsing schommel en hanplek; vandalisme. Gevolg: verwijderd. - Plaatsing telefooncel (parkeerplaats regelmatig gebruikt door drugdealers). - Overlast bij ondernemer Van Gool; tankshop en wasstraat. Gevolg: sluiting. 8. De gemeente voldoet in de ogen van de omwonenden tevens niet aan alle ‘eisen’ die de Stichting Cruyff Courts KNVB-velden stelt. De stichting stelt dat er draagvlak voor het JCC moet zijn: dat is er op de voorgestelde locatie van de omwonenden absoluut niet. Het JCC moet bijdragen aan de sportmogelijkheden binnen de wijk: op de Staddijk bestaan diverse sportvelden waar de jeugd kan voetballen, hockeyen, rugbyen, tennissen enzovoorts. Het argument dat gebruikt wordt dat de Staddijk niet veilig zou zijn of niet de locatie is om de kinderen te laten spelen, wordt door de gemeente zelf omver gegooid gezien de komst van een grote speeltuin op de Staddijk die vóór eind 2009 gerealiseerd wordt. Op grond van onder andere bovenstaande argumenten zijn wij als directe omwonende van mening dat de bestreden beslissing om op de aangegeven locatie een JCC te plaatsen onjuist is. Namens alle bewoners die de handtekeningenlijst hebben getekend, G. van Engelenburg, M. Janssen, P. Paans, R. Kluck, H. Loen 31

WEEZENHOF

Een foto-impressie van het wijkfeest 2008

Foto’s: Ans Helmink, Thijs de Leeuw en Gaby Petermann

32

de Dukenburger - juni 2009

WEEZENHOF

Wijkfeest Weezenhof Zondag 20 september aanstaande is het weer zover, het tweede wijkfeest van de Weezenhof gaat van start. Ook dit jaar weer met een uitgebreid programma, zoals: rommelmarkt, kunstmarkt, kinderrommelmarkt en diverse kinderactiviteiten, optredens en presentaties en natuurlijk wordt de inwendige mens niet vergeten. Om het programma te vullen hebben we wel uw hulp nodig. Woont u in de Weezenhof en wilt u op zondag 20 september uw kunst of hobby tentoonstellen, uw zangkunsten laten horen, uw kookkunsten laten proeven of behulpzaam zijn tijdens de uitvoering van de activiteiten geef u dan op en neem contact op met: Gina Beijen 06 505 900 53 [email protected] Gaby Petermann (024) 343 04 37 [email protected]  Zet zondag 20 september vast in uw agenda! Tekst: Gina Beijen

Vereniging Plein 26 De bewonersvereniging Plein 26 is opgericht in 1990 als opvolger van een coöperatieve vereniging die al bestond vanaf 1972. Door middel van een kettingbeding bij de koopakte van hun nieuwe huizen waren alle eigenaren aan de 26e straat Weezenhof verplicht lid van deze coöperatie en kon het centraal antennesysteem worden beheerd. Met de komst van de kabeltelevisie werd dit antennesysteem overbodig en kon ook de coöperatieve vereniging worden opgeheven. Het stukje grond waarop de antenne was geplaatst (in de achtertuin van een der huizen), werd overgedragen aan de betreffende huiseigenaar.

Vanzelfsprekend

In de loop der jaren bleek het beheer van het antennesysteem een mooie aanleiding te zijn geweest voor meer of minder serieuze jaarvergaderingen en uiterst gezellige borrels en barbecues. Toen dan ook de coöperatieve vereniging moest worden opgeheven, was het vanzelfsprekend dat deze opgevolgd werd door een nieuwe vereniging met als doel de belangenbehartiging van de bewoners van de 26e straat Weezenhof op velerlei terrein en in de ruimste zin van het woord. Voor het gevoel van de bewoners bestaat deze vereniging dus eigenlijk al sinds de bouw van hun huizen. Dit blijkt onder meer uit de telling van de lustrumfeesten: er zijn er al zeven geweest. De laatste twee waren bijzondere hoogtepunten in het pleinleven met onder meer een fietsspeurtocht, boerengolf en een boottocht over de Maas. Ze liggen dan ook nog vers in het geheugen. Het lidmaatschap is na de opheffing van de de Dukenburger - juni 2009

coöperatie en het verdwijnen van het kettingbeding niet meer verplicht, maar toch zijn alle bewoners lid. De glühwein bij de nieuwjaarsborrel en de lekker warme vuurkorven zijn een hartverwarmend begin van het nieuwe jaar in de winterse buitenlucht. In de zomer is er de jaarlijkse vergadering die altijd wordt afgesloten met een borrel en buffet of barbecue. En in de loop van het jaar kan wekelijks worden bijgepraat tijdens de jeu de boulescompetitie. Voor de kinderen wordt jaarlijks een spannende kampeeravond georganiseerd.

Serieuze zaken

Maar ook serieuzere zaken kunnen gezamenlijk worden gedaan. Jarenlang heeft onze (inmiddels overleden) medebewoner Arie Dam zich hard gemaakt voor het nieuwe fietspad langs de Staddijk. Met een actiegroep van pleinbewoners heeft hij zelfs de toenmalige wethouder bezocht. Diens werkkamer was te klein voor zoveel mensen! Toen dan eindelijk dit fietspad was aangelegd, bleek Arie tot de officiële genodigden te behoren bij de openingsplechtigheid. Voor ons is dit nog steeds het Arie Dampad. Tot het pleinleven behoort ook af en toe een bezoek aan een museum of concert, of een proeverij bij een van de Groesbeekse wijngaarden. Bij afwezigheid houden we elkaars huizen in de gaten, met bewezen succes. Ook geven we elkaar tips voor het groot onderhoud dat we soms gezamenlijk kunnen laten uitvoeren. Het is dus aangenaam wonen aan de 26e straat! Tekst: Roelof van Dalen Foto: Gaby Petermann

33

MALVERT

We hebben onze Lindenlaan! ‘Leentje leerde Lotje lopen langs de lange Lindenlaan.’ Velen van u kennen dit versje nog wel van de schooltijd. Nou, beste lezers, we hebben in Malvert een Lindenlaan. Omdat er een rioolpersleiding naast het voet-/ fietspad langs het kanaal gelegd ging worden, moesten verschillende mooie bomen het ontgelden. Zij werden gekapt. De werkgroep Compensatie Rioolpersleiding, die bestaat uit aanwonende bewoners en de werkgroep Groen en Cultuurhistorie van De Zevensprong (waar ondergetekende ook lid van is) heeft zich samen met groenbeheerders van de gemeente Nijmegen ingezet voor een goede compensatie voor al het groen dat moest verdwijnen. Daar zijn hele goede plannen uitgekomen, zoals het onderstaande onderdeel. Vóór de kanaalverbreding in de zestiger jaren, stonden aan beide zijden van het toenmalige kanaalpad - van Heumen tot aan de spoorbrug bij de Graafseweg - mooie bomen, waarvan slechts een klein gedeelte gespaard is gebleven. Er werd voorgesteld om de bomenlaan in ere te herstellen, wat ook weer aansluit bij de Kanaalvisie van de gemeente Nijmegen. Ongeveer een maand geleden zijn ze geplant. Zie bijgaande foto’s. We kunnen Lotje weer leren lopen! Tekst: Helmie Cornelissen Foto’s: Bart Noordijk

Herinrichting speeltuinen Op 15 april heeft wijkbeheerder Angélique van der Heijden aan bewoners van de 20’er en 30’er straten en leden van het wijkplatform een plan voor herinrichting van de speeltuinen in de 21e en 30e straat gepresenteerd. Aan de wensen van bewoners wordt voldaan. Nog voor de zomervakantie zullen de beide speeltuinen een metamorfose hebben ondergaan. Foto’s van de huidige inrichting en de vernieuwing zullen te zijner tijd in de Dukenburger worden geplaatst. Tekst: Helmie Cornelissen

34

Op- en afritjes en fietssluizen In Malvert is een onderzoek gestart van de WIG (Werkgroep Integratie Gehandicapten) in samenwerking met scootmobielclub Antilope’s en het wijkplatform, waarbij in de hele wijk wordt gekeken naar de obstakels die gebruikers van rollators, rolstoelen, scootmobiels en kinderwagens tegenkomen.

De eerste schouw heeft op 29 april plaatsgevonden in de 60’er straten. Op 12 mei waren de 20’er straten aan de beurt. Zo wordt heel Malvert onder de loep genomen. Daarna wordt een rapport opgemaakt van de noodzakelijke verbeteringen, dat dan met de gemeente Nijmegen wordt besproken.

Doel is te beoordelen hoe de toegankelijkheid is van fietssluizen. Daarnaast wordt gekeken naar de oversteekmogelijkheden in de wijk. Goede op- en afritjes bij kruisingen en oversteekplaatsen zijn van belang. Kunnen mensen met kinderwagens, rolstoelen en scootmobielen er wel door?

Tekst: Helmie Cornelissen en Peter Saras Foto: Peter Saras

Het is absoluut niet de bedoeling dat er fietssluizen worden verwijderd. Het mag echter niet zo zijn dat medemensen die gehandicapt of met kinderen onderweg zijn, beperkt worden in hun bewegingsvrijheid. Nog erger is het als mensen klem komen zitten in fietssluizen, omvallen door te smalle doorgangen en slechte of te steil lopende afritjes. de Dukenburger - juni 2009

DUKENBURG

Uitnodiging voor het Stadsdeel-schouwpanel Wijkbeheerder Angélique van der Heijden nodigt Dukenburgers uit lid te worden van het stadsdeel-schouwpanel.

Gezocht: gierzwaluwen Sinds eind april zijn ze weer terug uit zuidelijk Afrika, de gierzwaluwen. Ze horen bij een echte zomeravond, wanneer ze luid ‘gierend’ achter elkaar aanjagen langs de daken, vooral in de oudere wijken van steden en dorpen. Het zijn heel andere vogels dan de huis- en boerenzwaluwen van het platteland. Gierzwaluwen zijn heel bijzonder, ze brengen bijna hun hele leven in de lucht door. Zelfs slapen en paren doen ze in de lucht. Gierzwaluwen broeden in holtes en spleten van gebouwen, vooral onder dakpannen, bij goten en dakkapellen. Jarenlang komen ze terug op hun vaste nestplaats. Ze hebben het daardoor moeilijk omdat bij renovatie veel nestgelegenheid verloren gaat en het steeds moeilijker voor ze wordt om bij nieuwbouw geschikte nestplaatsen te vinden. De Vogelwerkgroep Nijmegen e.o. wil zich inzetten voor de bescherming van de gierzwaluw, door behoud van bestaande nestplaatsen en het aanbrengen van speciale dakpannen, nestkasten en broedstenen. Daarom willen we een beeld krijgen van de aantallen en verspreiding van gierzwaluwen in Nijmegen en de plaatsen waar ze broeden. Een belangrijke vraag is of ze zich ook in de nieuwere wijken van Nijmegen weten te vestigen. Hun broedplaatsen zijn lastig te vinden omdat ze maar een paar keer per dag invliegen en heel snel en stil naar binnen glippen. Maar op plaatsen waar genesteld wordt zijn vaak wel groepjes gierzwaluwen te zien die al ‘gierend’ dicht langs de nestplaats(en) vliegen. Kent u nestplaatsen van gierzwaluwen of ziet u ze regelmatig, vooral ’s avonds, gierend langs dezelfde plaatsen vliegen dan kunt u dat doorgeven aan [email protected] of telefonisch aan Wilfried de Jong, (024) 322 55 37. Daar kunt u zich ook melden (graag zo spoedig mogelijk) als u mee wilt helpen om deze zomer gierzwaluwen te tellen. Meer informatie over deze activiteiten is te vinden op www.vogelwerkgroepnijmegen.nl. Tekst en foto: Vogelwerkgroep Nijmegen de Dukenburger - juni 2009

Als wijkbeheerder ben ik benieuwd naar wat bewoners vinden van de beeldkwaliteit van de wijk. Tijdens de gebruikelijke schouwen voor de wijkbeheerplannen blijkt dat er vaak te weinig tijd is om ook een beeldkwaliteitsschouw te doen met het schouwboekje. Ik wil daarom hiervoor een apart stadsdeel-schouwpanel oprichten.

Beeldkwaliteit

Een  schouwpanel bestaat uit minimaal vijf personen die enkele malen per jaar het stadsdeel doorgaan om de beeldkwaliteit te beoordelen.  Bij de beeldkwaliteitsschouw  wordt de wijk beoordeeld door het onderhoudsbeeld en de verzorging van de verharding, het groen en het straatmeubilair te vergelijken met drie beeldkwaliteitsniveau’s uit het schouwboekje.  Aan het schouwpanel  kunnen bewoners uit alle wijken deelnemen. De schouwen vinden waarschijnlijk in het hele stadsdeel plaats (niet alleen in de woonwijk van de individuele schouwer). Wie hiervoor belangstelling heeft, kan zich opgeven bij het secretariaat van Wijkbeheer; e-mail: [email protected], telefoon: (024) 329 32 77.  Nadere informatie over het schouwen is te vinden op internet: www.nijmegen.nl onder kopje Wonen en leven, kies dan Uw wijk, en vervolgens in de rechterkolom Schouwboekje. Tekst: Angélique van der Heijden

Namen openwijkscholen De namen van de openwijkscholen in Dukenburg worden nogal eens verwisseld met die van de basisscholen. Dat is ook gebeurd in het vorige nummer van de Dukenburger. Dit zijn de juiste namen: Openwijkschool Aldenhof, verbonden aan basisschool de Aldenhove. Openwijkschool Meijhorst, verbonden aan basisschool de Meiboom. Openwijkschool Toldijk, verbonden aan basisschool de Dukendonck. Openwijkschool Zwanenveld, verbonden aan basisschool Prins Maurits. Tekst: de redactie

Betalen met munten bij parkeerautomaten rond WC Dukenburg De gemeente heeft nieuwe parkeerautomaten geplaatst rond Winkelcentrum Dukenburg. Hierdoor kunnen automobilisten voortaan ook met muntgeld betalen. Tot voor kort konden de parkeerkosten op straat alleen met een chipknip voldaan worden. Dit was de ondernemers een doorn in het oog. Met name Theo Oteman heeft zich sterk gemaakt voor de plaatsing van automaten waar ook met munten betaald kan worden (zie pagina 18). De automaten in de woonstraten zijn niet vervangen. Daar kan men nog steeds alleen terecht met een chipknip. De nieuwe automaten werken op zonne-energie en zijn herkenbaar aan de donkergroene kleur. Ze staan op het pleintje voor het station, bij het politiebureau, bij het postkantoor, naast de viswinkel en op het parkeerterrein achter Albert Heijn. Het parkeertarief is 2,30 euro per uur. Parkeren in de garages onder het winkelcentrum is aanmerkelijk goedkoper: 50 cent voor het eerste uur en vervolgens 50 cent voor elk half uur. Hier kon altijd al met chipknip en muntgeld betaald worden. Tekst en foto: René van Berlo

Oude nummers de Dukenburger Regelmatig vragen mensen of ze oude nummers van de Dukenburger kunnen krijgen. Dat kan. Ze zijn verkrijgbaar bij Informatheek Dukenburg, Meijhorst 70-39 (in het wijkcentrum), op werkdagen geopend van 10.00 tot 16.00 uur. 35

DE ZEVENSPRONG

Stadspark Staddijk

(Fijn)stof tot nadenken over het volume van het groen Biodiversiteit in gevaar

Via de media weet zo langzamerhand iedereen dat wij op een enorme ramp afstevenen. Door luchtvervuiling en ontbossing stijgt de gemiddelde temperatuur op aarde en dat heeft een ongunstig effect op de biodiversiteit (de verscheidenheid in genen, soorten en ecosystemen). In Jip-en-Janneketaal: de gezondheid en de leefomgeving van de ongeveer vier miljoen levensvormen, waarvan de mens er één is, wordt ernstig bedreigd door de opwarming van de aarde als gevolg van het grootschalige gebruik van kolen, olie en gas en door ontbossing.

De vraag is hebben wij, als bewoners van Dukenburg, nog mogelijkheden om de naderende ramp af te wenden of iets minder ernstig te maken? Ja, door zuiniger om te gaan met energie en al onze invloed aan te wenden om het volume aan groen dat wij nog hebben in stand te houden en zelfs uit te breiden. Tal van organisaties waaronder de werkgroep Groen en Cultuurhistorie van de stichting De Zevensprong Dukenburg zetten zich daarvoor in. De werkgroep onderhandelt, vaak samen met andere organisaties, met overheden over beleidsvisies, beleidsplannen en werk in uitvoering. De werkgroep heeft in de afgelopen jaren veel kennis vergaard en wordt als gesprekspartner door alle instanties 36

hoog gewaardeerd. Zij heeft uw steun en medewerking nodig om te voorkomen dat er in uw omgeving weer een boom dreigt te worden gekapt, omdat er blaadjes in de tuinen of op de auto’s vallen, of om andere redenen die voorbijgaan aan het nut van bomen voor onze gezondheid. Denk nou niet ‘het zal mijn tijd wel duren,’ want iedereen die nog tien of meer jaren te leven heeft zal de gevolgen aan den lijve ondervinden. Dus doe er wat aan nu het nog kan. Alle kleine beetjes helpen. Hieronder de grootste veroorzakers van de naderende ramp.

Fijnstof

De gezondheid van alle levensvormen op aarde wordt ernstig bedreigd door luchtvervuiling in de vorm van fijnstof. Dat zijn in de lucht zwevende deeltjes kleiner dan 10 micrometer, bestaande uit deeltjes van verschillende grootte, herkomst en chemische samenstelling. Uit epidemiologisch en toxicologisch onderzoek blijkt dat fijnstof bij inademing schadelijk is voor de gezondheid. Het verergert de symptomen bij luchtwegaandoeningen en hart- en vaatziekten. Bij kinderen belemmert het de ontwikkeling van de longen en wordt het leven van duizenden mensen bekort. Broeikasgassen hechten zich aan fijnstof, waardoor mogelijk een nog schadelijker combinatie ontstaat die de ongeveer vier miljoen levensvormen op aarde bedreigt.

Broeikaseffect

In de atmosfeer bevinden zich zogenaamde broeikasgassen, waaronder waterdamp (CO2 (koolstofdioxide), methaan (CH4) en cfk’s (chloorhoudende stoffen). Deze gassen zorgen ervoor dat de warmte, die de door de zon verwarmde aarde uitstraalt, wordt geabsorbeerd. Zonder het broeikaseffect zou de temperatuur gemiddeld -18°C zijn, maar dankzij dit effect is het gemiddelde +15°C en daardoor is er leven mogelijk. In de laatste honderd jaar is de concentratie broeikasgassen toegenomen. Dat komt door het gebruik van fossiele brandstoffen (olie, kolen en gas). Als het broeikaseffect sterker wordt, zal de temperatuur op aarde stijgen. De afgelopen honderd jaar is het 0,7°C warmer geworden. Dat lijkt weinig, maar zelfs een kleine wereldwijde stijging van de gemiddelde temperatuur kan problemen opleveren voor mensen, dieren en planten. Het water in de zeeën zal stijgen en land komt onder water te staan. In sommige gebieden kan het zo heet en droog worden, dat er geen voedsel meer verbouwd kan worden en er geen drinkwater meer is.

Bomenkap

Het broeikaseffect wordt ook nog versterkt omdat mensen veel bomen kappen, waardoor regenwouden en andere bossen verdwijnen. Bomen gebruiken tijdens de groei CO2 en slaan die op in takken, bladeren en wortels. Dit prode Dukenburger - juni 2009

Bijna iedereen is van mening dat het vernietigen van de regenwouden moet worden gestopt om de biodiversiteit niet in gevaar te brengen en dat op grote schaal moet worden gewerkt aan het herstel. Intussen gaan we in onze leefomgeving door met het kappen van bomen en struiken. Hoewel dat voornamelijk om budgettaire redenen gebeurt, wordt dat door beslissers verpakt in argumenten als: het maken van zichtlijnen, voorkoming van gevaarlijke situaties, ziektes van exemplaren en soorten, niet inheems, herstel van het oorspronkelijke landschap, wortelopdruk, water voor land enzovoorts. Niet opzettelijk, maar meestal wel als gevolg van achterstallig onderhoud, komt daar nog de stormschade bij.

Volume groen behouden

De stichting De Zevensprong Dukenburg en dus de werkgroep Groen en Cultuurhistorie gaan, tot het tegendeel van de hiervoor beschreven broeikaseffecten is bewezen, door met het aandringen op behoud en uitbreiding van het bestaande volume aan groen. Het streven is om elke gesneuvelde boom te compenseren met minimaal één nieuwe, maar een nieuwe boom is de eerste tientallen jaren geen alternatief voor een volumineus exemplaar. Het gezegde is niet voor niets: boompje groot, baasje dood. Een nieuw boompje heeft de eerste tientallen jaren veel minder volume om effectief als fijnstofzuiger te dienen om uw gezondheid te beschermen Eerst planten en pas jaren later kappen, houdt het groenvolume op peil

Afbraak organisch materiaal

Door afbraak van organisch materiaal (afgestorven resten van planten en dieren) ontstaan gassen. Afhankelijk van het al of niet aanwezig zijn van zuurstof ontstaat methaan (CH4) of koolstofdioxide (C2) In principe kun je stellen dat, afhankelijk van zuurgraad en temperatuur uit organisch materiaal (recent of tot 65 miljoen jaar oud) dat door water of anderszins van zuurstof is afgesloten, bij afbraak door anaerobe bacteriën methaan vrijkomt. Bij verrotting in een zuurstofrijke omgeving ontstaat koolstofdioxide. Watervervuiling door lozing van onder andere zuren, zouten, oliën, vetten, medicijnen, (kunst)mest en schoonmaakmiddelen hebben een ongunstig effect op de conde Dukenburger - juni 2009

centratie van zuurstof in het oppervlaktewater. Bij afbraak van organisch materiaal komt methaan, vrij. Volledige verbranding van methaan heeft geen ongunstig effecten, omdat daarbij koolstofdioxide, waterdamp en warmte vrijkomen. Methaan (CH4) versterkt het broeikaseffect drieëntwintig maal sterker dan koolstofdioxide (C2)

Dit is een voor leken begrijpelijk overzicht van de belangrijkste processen die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van broeikasgassen. Argumenten van wetenschappers voor en tegen de juistheid van de theorieën over het broeikaseffect komen op internet uitgebreid aan het woord. Wij kunnen niet het risico lopen dat tegenstanders van de opwarmingstheorie ongelijk hebben, want dan is het te laat om nog maatregelen te nemen.

Groenvisie Dukenburg Op ambtelijk niveau wordt gewerkt aan de groenvisie voor Dukenburg Het moet een overall-plan worden, waaraan alle wensen en veranderingen getoetst kunnen worden. Het plan moet een oplossing geven voor problemen in de openbare ruimte. Vanuit het beheer zijn verschillende knelpunten en problemen opgepakt; alles wat oplosbaar was, is opgepakt. Om een kwaliteitsslag te kunnen maken en het beheer beter af te kunnen stemmen op de beschikbare middelen, is een totaalplan voor de periode 20102017 noodzakelijk. Een loffelijk streven als het gaat om kwaliteit en kwantiteit, maar de ambtelijke insteek is ‘kwaliteit voor kwantiteit’ en dat staat haaks op de behoefte aan meer volume. De praktijk heeft in de afgelopen jaren bewezen dat de vrees gerechtvaardigd is dat veel redenen om bomen te kappen worden ingegeven om budgettaire redenen te camoufleren. De gemeenteraad, die de visie en het uiteindelijke plan moet goedkeuren, kan prioriteiten stellen. Het is te hopen dat de dames en heren van de raad zich realiseren dat hogere kosten voor onderhoud en tijdige vervanging van groen zijn te verantwoorden met het oog op het gunstige effect op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van

de inwoners. De te verwachten lagere kosten voor de gezondheidszorg is een extra compensatie.

Brainstormsessie en vervolg

De werkgroepen Groen en Cultuurhistorie en Communicatie van de stichting De Zevensprong Dukenburg hebben op 20 april 2009 met Conradine de Reus, Gerda Hendriks en Angélique van de Heijden, die de visie voor de gemeente voorbereiden, in een brainstormsessie besproken hoe en wanneer de bewoners van Dukenburg kunnen worden betrokken in het opstellen van de visie. Hieronder in het kort het resultaat: Invloed bewoners • Alle bewoners worden uitgenodigd voor uitwisseling van ideeën • Samenstellen van een klankbordgroep waarin de wijkplatforms en andere organisaties vertegenwoordigd zijn Aandachtspunten • Parkeerplaatsen • Wijkeconomie/bedrijvigheid • Schuttingen aan de openbare weg • Landje pik • Educatie mogelijkheden • Gemis aan volkstuinen Planning • Mei: inventarisatie wat is goed/niet goed • Juni-juli: structuurvisie en planning • Oktober: college van B en W • Gemeenteraad • 2010-2017 uitvoering Als u dit leest, is de inloopavond waar bewoners hun ideeën kwijt konden al gehouden. Tijdens deze avond konden de bewoners zich aanmelden voor de klankbordgroep. De uitnodigingen zijn, als alles goed is gegaan, op 13 en 20 mei geplaatst in de Brug. Bent u geïnteresseerd? Let dan op de publicaties in de Brug en op de websites. Is de visie en het plan eenmaal door de gemeenteraad goedgekeurd dan dient u van goede te huize komen om nog wat te kunnen veranderen. Tekst: Peter van den Braak Foto: Jacqueline Veltmeijer-Jansen

37

DE ZEVENSPRONG

ces heet fotosynthese. Dat is een biochemisch proces waarbij de hogere planten, de meeste algen en sommige bacteriën een deel van het licht als energiebron gebruiken om koolstofdioxide en water om te zetten in glucose (druivensuiker C6H12O6). Uiteindelijk is bijna alle leven op aarde afhankelijk van fotosynthese.

Organisaties in Dukenburg

Gelderland-Zuid

Wijkagenten stadsdeel Dukenburg Via deze weg willen wij ons voorstellen als de wijkagenten van stadsdeel Dukenburg. Wat is nou precies een wijkagent? Een wijkagent is het eerste aanspreekpunt voor burgers en instanties. De dagelijkse werkzaamheden zijn onder andere bemiddelen, adviseren, verwijzen en probleemaanpak. De problemen die zij aanpakken lopen uiteen van kleine feiten, tot grote probleemvraagstukken. Het is een zeer veelzijdige functie die niet stopt als het 17.00 uur is. Het gaat zeven dagen per week door. We proberen in de wijk te zijn als het nodig is. Zo draaien we veel avond- en weekenddiensten om in contact te komen met de inwoners van Dukenburg. We willen aanspreekbaar en toegankelijk zijn om zo goed mogelijk de signalen op te vangen en deze om te zetten in resultaat. Omdat wij veelal gebruik maken van scooters en fietsen in plaats van de auto, zijn we makkelijker aan te spreken.

Wie zijn de wijkagenten?

Ard Meijer is de wijkagent voor de wijken Meijhorst, Aldenhof en Weezenhof. Dennis Hesseling is wijkagent voor de wijken Zwanenveld, Lankforst en Malvert. Patrick Verbeeten is waarnemend wijkagent voor de wijk Tolhuis-Teersdijk. Wij zijn te bereiken via het algemene politienummer 0900 88 44 en via www.politie. nl. Of loop eens binnen op het politiebureau aan de Van Schuylenburgweg 20. Voor ons is het erg belangrijk om te weten wat er in de wijk speelt. Dus ziet of hoort u dingen die wij moeten weten, geef het door.

38

Bewoners positief over de Meiberg Wooncentrum de Meiberg bestaat ruim dertig jaar. Het gebouw bestaat uit drie woontorens waarin in totaal 161 appartementen zijn gevestigd waar bewoners zelfstandig in wonen. De appartementen hebben één of twee slaapkamers. Ook is er een full-time complexbeheerder aanwezig. Daarbuiten koopt WoonGenoot, de eigenaar van het complex, zorg in via de ZZG. In de afgelopen jaren is de Meiberg met regelmaat onderwerp van gesprek én discussie geweest. De locatie waar de Meiberg is gevestigd, is ook de locatie waar grootschalige nieuwbouw was gepland in het plan Hart van Dukenburg. Onlangs heeft WoonGenoot van de gemeente te horen gekregen dat er nu wordt uitgegaan van een nieuwe planontwikkeling waarin de Meiberg blijft bestaan. Dat is vooral goed nieuws voor de bewoners van de Meiberg. Henny Wittenaar en Ans Hofstra van de bewonerscommissie zijn dan ook meer dan bereid om te vertellen over hun Meiberg.

staat nu naar binnen gericht. De etalages zouden juist naar buiten gericht moeten zijn. Daarmee krijgt het direct een vriendelijkere uitstraling. Een lunchroom met een terras zou toch ook mogelijk moeten zijn in de Meijhorst. Iets kleins, iets wat uitnodigt om koffie met gebak te komen eten of zoiets dergelijks.’

Geen verzorgingshuis

Ans: Wij horen weleens terug dat mensen denken dat de Meiberg een verzorgingshuis is. Niets is echter minder waar. Toegegeven, de uitstraling van de buitenzijde is ietwat oubollig, maar de binnenzijde van het gebouw is top! WoonGenoot heeft de gangen een moderne uitstraling gegeven. Er is geschilderd, nieuwe

Eindelijk duidelijkheid

Ans: ‘WoonGenoot heeft een tijdje geleden de bewoners geïnformeerd over de huidige ontwikkelingen. Dat heeft veel onrust weggenomen. Na alle jaren van onzekerheid over het voortbestaan van de Meiberg is er nu eindelijk duidelijkheid gekomen. Veel bewoners lazen in de krant dat er duurdere woningen in plaats van de Meiberg zouden komen, en een hogere huur is voor veel mensen hier financieel onhaalbaar.’ Henny: ‘Vergeet niet dat mensen hier vaak lang wonen. Mensen vertrekken hier pas als zelfstandig wonen niet meer mogelijk is. Verhuizen omdat het niet bevalt in de Meiberg is een zeldzaamheid. Wij vergelijken het weleens met een dorpje binnen Dukenburg.’ Ans: ‘Nu de kou uit de lucht is voor wat betreft de sloop van de Meiberg, zal het hopelijk ook rustiger worden voor de bewonerscommissie. Deze heeft in de afgelopen jaren veel energie gestoken in dat proces.’ Henny: ‘We zijn wel benieuwd naar wat er nu gaat gebeuren met de bouwontwikkelingen in de Meijhorst. Mensen zien ook graag dat er iets verandert aan het winkelcentrum. Dat

vloerbedekking, er zijn nieuwe puien op de begane grond geplaatst en de recreatieruimte is volledig onder handen genomen.’ Henny: ‘De Meiberg is sociaal en betrokken en bruist van de activiteit. Zo is er een welkomstcomité actief, is er een biljartcompetitie, zijn er kaartmiddagen, sjoelen, koersbal, bingo, inloopmiddagen en natuurlijk de gezamenlijke kerstvieringen. Voor de hoeveelheid bewoners die gebruik maken van de recreatieruimte zou deze eigenlijk moeten worden uitgebreid. WoonGenoot is van onze wensen op de hoogte, maar heeft, gezien de onzekerheid die er was over het voorbestaan van de Meiberg, hier voorlopig een rem op gezet. Wellicht dat er in de toekomst uitbreiding mogelijk is.’ Ans: ‘Eigenlijk zou iedereen zelf moeten zien hoe geweldig het hier in de Meiberg is.’ Tekst: Bewonerscommissie de Meiberg Foto: WoonGenoot de Dukenburger - juni 2009

Organisaties in Dukenburg

Een kijkje in de keuken van De Doekenborg Samen met Vera Bax, sinds 1 maart jongstleden de locatiemanager, namen we een kijkje in de keuken van De Doekenborg in Aldenhof. Heel toepasselijk schoof ook chef de cuisine Ardie Verharen aan tafel. Zo kwamen we tevens een en ander te weten over de echte keuken. Tot 1 juli heeft Vera een dubbele klus. Zij is namelijk ook nog locatiemanager van Nieuw Maldenborgh. De nieuwbouw daar, Park Maldenborgh genaamd, krijgt een zorgmanager in de wijk. Men is bezig met het werven van een opvolger, zodat Vera zich fulltime kan inzetten voor De Doekenborg. Vera heeft haar sporen verdiend in de zorg: dertig jaar in de Radboud tot 1996, daarna in de ouderenzorg in Deventer, vervolgens van 2000 tot 2006 interim-directeur van de Honinghoeve en Nijevelt en sinds 2006 als locatiemanager van Nieuw Maldenborgh.

Verandering op til

Het huurcontract met Woonvast loopt in 2011 af. Dan verandert in principe ook het karakter van De Doekenborg. Het hospitaliseren gaat plaatsmaken voor meer verzelfstandiging van de bewoners. Hoewel het gebouw door sommigen als gedateerd wordt gezien, is er nog geen direct (ver-)nieuwbouwplan. Momenteel telt De Doekenborg 85 bewoners in het verzorgingsdeel, met mogelijkheid tot interne dagopvang zoals in geval van dementie, en een somatisch verpleegunit met 27 bewoners. Er zijn tachtig eenpersoons- en vijf echtparenappartementen. Verder zijn er tien aanleunwoningen. In De Doekenborg is geen dagopvang voor externen. Dit zorgcentrum van ZZG zorggroep Zuid-Gelderland telt 125 medewerkers en een 65-tal vrijwilligers. Onderlinge contacten tussen de bewoners worden versterkt door groepsopvang voor bewoners met zorgbehoefte. Het hele jaar door worden gezamenlijke welzijnsactiviteiten gehouden, soms samen met de kinderen van de openwijkschool Aldenhof en andere bewoners van Dukenburg. Er is een afwisselend programma, uiteenlopend van muzikale optredens, bingo’s, films, presentaties, modeshows, verzoekplatenprogramma’s tot quizzen. Dit jaar gaat helaas de traditionele rolstoelvierdaagse niet door. Gezocht wordt naar een goed alternatief. de Dukenburger - juni 2009

Smullen

Op de feestelijke diners tijdens hoogtijdagen en andere bijzondere gelegenheden valt er ook culinair extra te smullen. Tijd om Ardie Verharen aan het woord te laten, 23 jaar bij de ZZG Zuid-Gelderland en inmiddels negen jaar hoofd voedingsdienst van de Doekenborg. ‘Bij dit sterrenrestaurant hoort ook garneren!’ In de grote keuken worden maar liefst negenhonderd maaltijden per dag klaargemaakt. Voor De Doekenborg, verpleeghuis Margriet, de Vijverhof, de Orangerie, Tafeltje Dekje van de SWON en straks ook voor Park Maldenborgh. Een gaarkeukenmaal? Integendeel, de fijne keuken hier bereidt gezonde, smaakvolle en gevarieerde maaltijden. De bewoners krijgen van de kok uitleg over het menu en over de bereidingswijze. De traditie vis op de vrijdag blijft in ere. Regelmatig wordt geëvalueerd om tot verbeteringen en nieuwe lekkere recepten te komen. Een buitenlands diner, bijvoorbeeld Italiaans, Spaans, Chinees of Indisch, komt ook op tafel. En met Oud en Nieuw overheerlijke oliebollen. Eenmaal per jaar is er een groot galadiner met muziek. Van half zeven tot twaalf uur in de ochtend, zeven dagen per week, vindt de bereiding plaats

door twaalf koks. Tussen twaalf en twee uur wordt de maaltijd genuttigd. Ardie doet de inkopen bij gespecialiseerde grossiers. Wat cijfers: per dag honderd kilo vlees, tweehonderd kilo groenten, tweehonderd liter soep en per jaar vijftigduizend kilo aardappelenproducten. Indien nodig helpen medewerkers, familie en vrijwilligers de bewoners bij hun maaltijden. Leerlingen van scholengroep Rijk van Nijmegen, het Kandinsky College, het Canisius College en het ROC assisteren. De medewerkers kennen de namen van de bewoners met hun voedingspatronen. Er is keuze uit een normaal, een vegetarisch of een varkensvleesvrij menu. Een halal maaltijdprogramma is in ontwikkeling. Het ontbijt maken de bewoners in hun appartement. Ze doen hun inkopen hiervoor naar eigen keus bij de winkel van het zorgcentrum.

Informatie

Zorgcentrum De Doekenborg, Aldenhof 3196, 6537 AJ Nijmegen, telefoon: (024) 327 52 75, e-mail: [email protected], internet: www.zzgzorggroep.nl. Er is een brochure: Wonen met zorg in De Doekenborg. Tekst en foto: Theo Vermeer

39

Organisaties in Dukenburg

StAAD

Organisaties in Dukenburg

Helpende hand voor bewoners Malvert

StAAD is een vrijwilligersorganisatie die cursussen en themamiddagen verzorgt in Wijkcentrum Dukenburg in de Meijhorst. StAAD is bedoeld voor mensen met een laag inkomen om hun vrije tijd leerzaam en gezellig te besteden. Maar anderen zijn ook welkom. De meeste cursussen worden overdag gegeven. Wij hebben ongeveer veertig vrijwilligers, van wie de meeste cursusleider zijn. De cursussen zijn zeer divers: Talen: onder andere Spaans, Engels. Sport: onder andere Tai Chi, biljarten. Creatief: onder andere Tekenen en Schilderen, Bloemschikken, Creatieve morgen. Diversen: onder andere Kunst en Cultuur, Country Dance, Astrologie, Kennismaken met muziek. Computercursussen: onder andere Windows beginners en gevorderden, Powerpoint, Internet. Digitale Fotobewerking. De cursussen duren in principe van september tot eind mei, behalve de basisschoolvakanties. De computercursussen duren tien weken à twee uur. Af en toe verzorgen wij ook workshops. StAAD beheert ook het computerlokaal (zestien pc’s) in het wijkcentrum. Hierin kunnen organisaties uit het wijkcentrum en daarbuiten les geven tegen een redelijk laag uurtarief. Eventueel ook ‘s avonds. StAAD heeft ook een koor. Dit komt om de veertien dagen bij elkaar om twee uur te zingen. Het is een gezelligheidskoor. Het treedt alleen op bij speciale dagen van StAAD. StAAD Special is een werkgroep die één maal per maand een themamiddag verzorgt. Thema’s voor het komend seizoen zijn: Tuinonderhoud, Filmmiddag over Lapland, Hulpverlening door krachtenbundeling, Geschiedenis van de Koerden, Meteorologie, Voldoet onze zorg? Iedereen is welkom. Aanmelden hoeft niet. Entree is gratis. De inschrijfdag/open dag voor het seizoen 2009-2010 is op vrijdag 4 september van 10.00 tot 13.00 uur in zaal 0.01 in het Wijkcentrum Dukenburg. U kunt zich oriënteren en eventueel direct opgeven. Begin augustus is het nieuwe cursusboekje verkrijgbaar. Info: Wijkcentrum Dukenburg, kamer 1.098, Meijhorst 70-39, telefoon: (024) 344 41 57. Openingstijden kantoor: maandag-, woensdag- en vrijdagmorgen van 9.00 tot 12.00 uur. Zie ook www.staad.nl. Tekst: StAAD

40

Tijdens het huisbezoek kwamen allerlei zaken aan de orde (op de foto een collega van Nesrin) Voor de verbouwing van de maisonnettes in de Malvert bezocht een medewerker van Het Inter-lokaal in opdracht van Standvast 264 huishoudens. Bewoners konden hun woonwensen en eventuele persoonlijke problemen bespreken. Zo draagt het project Achter de voordeur bij aan een betere woonsituatie én aan de wijk. De maisonnettes in de Malvert worden geherstructureerd door woningstichting Standvast Wonen. Deels wordt er gesloopt, deels gerenoveerd. Voor bewoners levert dat veel vragen op. Deel van de herstructurering is dan ook het inventariseren van vragen, woonwensen en aanbieden van hulp bij persoonlijke problemen. Helmi Bredie, projectconsulent Standvast Wonen: ‘Bij ons houdt het niet op bij het verhuren van de woning. Het gaat niet alleen om een helpende hand te bieden bij verhuizing, maar ook bij persoonlijke omstandigheden. Als iemand problemen heeft dan heeft dat ook invloed op het samenleven in de wijk.’

Sleutel van elk huis

Nesrin Güngor is sociaal consulent voor Het Inter-lokaal. Zij voerde vanaf februari 2008 de gesprekken met de bewoners. Nesrin: ‘Eigenlijk heb je een sleutel van elk huis. Van 238 huishoudens hebben we een aardig inzicht gekregen. Over de minder mooie kanten, maar ook wat de wijk mooi maakt. De sociale contacten in de wijk zijn bijzonder: mensen passen op elkaars kinderen, lopen bij elkaar binnen en barbecueën samen. Het is ook een heel groene wijk en de bewoners zijn heel divers.’

De gesprekken hebben het nodige opgeleverd. Voor Standvast werd duidelijk of mensen in de wijk wilden blijven wonen. Ook kwamen er ongeveer zeventig zorgvragen, meestal over financiën. Veertig mensen zijn aangemeld bij de Formulierenbrigade, die kijkt of mensen gebruik maken van alle regelingen waar ze recht op hebben. Dat heeft in totaal zevenduizend euro opgeleverd voor deze huishoudens. Uit het project is ook een Chinese vrouwengroep voortgekomen en in december is er een feest georganiseerd waar 125 bewoners aan deelnamen.

Stap ter verbetering

Het project loopt dit jaar af. Tot die tijd krijgen de mensen die al verhuisd zijn nog een keer bezoek. Deze mensen wonen weliswaar niet meer in Malvert, maar krijgen toch een gesprek. Helmi: ‘Dat is ook een stap ter verbetering. Als je mensen alleen een nieuw huis geeft, maar ze niet helpt bij eventuele andere problemen, dan kunnen ze niet echt een nieuwe start maken.’ De herstructurering gaat door. Ook al zijn er veel mensen verhuisd, er blijft veel aandacht voor de wijk. Nesrin is enthousiast over het project: ‘Het was fijn om de verschillende organisaties samen te werken. Ik vind het een heel goed experiment. Een echt voorbeeld voor hoe het moet. Op deze wijze bereik je veel, ook voor de persoonlijke situatie van de mensen.’ Tekst: Het Inter-Lokaal Foto: Theo Keijzers de Dukenburger - juni 2009

Agenda

Organisaties in Dukenburg

Zorg voor de tuin! Smaken verschillen en dat geldt ook voor de aanleg van een tuin. Alles is mogelijk, van weelderige plantengroei tot strakke bestrating. Maar wat voor smaak iemand ook heeft, het is wel zo prettig als een tuin er netjes uitziet en goed wordt onderhouden. Een straat of buurt ziet er meteen een stuk vriendelijker en gezelliger uit als er aandacht is besteed aan de tuinen. Het geeft een positieve uitstraling aan de wijk en dat is fijn voor alle bewoners. Of iemand in een koop- of huurwoning woont, maakt daarbij geen verschil. Als verhuurder van een groot aantal woningen in Dukenburg, vindt woningcorporatie Talis het belangrijk dat de tuinen er goed uit zien. Daarom is Talis begonnen met het controleren van de tuinen van de eengezinswoningen en de seniorenwoningen in de Meijhorst. Huurders van tuinen waar nog wel wat valt te verbeteren, krijgen een kaart in de bus. Via de kaart vragen wij de bewoner om de aangekruiste werkzaamheden binnen twee weken uit te voeren.

Onderhoud en schade

Huurders zijn verantwoordelijk voor het klei-

ne en dagelijkse onderhoud aan hun woning en in hun tuin. Natuurlijk doet Talis zelf ook wat om ervoor te zorgen dat de buurt er goed uit ziet. Slecht onderhouden achterpaden - de brandgangen - veroorzaken overlast. Vorig jaar heeft Talis de achterpaden laten herstraten en aan de zijkanten worteldoek met grind gelegd. Het onkruid dat op het grind groeit is hierdoor gemakkelijk te verwijderen. De bewoners moeten er nu voor zorgen dat de paden goed doorgankelijk zijn en er netjes uit blijven zien.

Overleg met de buren

Soms ontstaat onenigheid tussen buren, bijvoorbeeld over de erfafscheiding, het vervangen van een schutting of het rooien van een boom. Het beste is het natuurlijk als bewoners er in onderling overleg uitkomen en afspraken met elkaar maken. Spreek vooraf af hoe aanleg en onderhoud verdeeld worden. Als u overlast ervaart van de tuin van de buren en u komt er onderling niet uit, dan kunt u aan Talis vragen om te bemiddelen. Tekst en foto: Talis

Voor meer informatie a.u.b. contact opnemen met de organiserende instelling Donderdag 11 juni Gezelligheidskoor Dukenburgs Glorie (024) 344 89 52: 19.30 uur in De Doekenborg: Liederentafel. Elke Dukenburger is welkom om mee te zingen met liedjes van nu en uit de historie Jongerencentrum Staddijk: Open inloop 20.00 tot 24.00 uur. Entrée gratis Zaterdag 13 juni Jongerencentrum Staddijk: Dijkdoorbraak: Rocking locals playing their hero’s. Check www.staddijk.nl voor actuele informatie Donderdag 18 juni Jongerencentrum Staddijk: Open inloop 20.00 tot 24.00 uur. Entrée gratis Vrijdag 19 juni Jongerencentrum Staddijk: Voorronde DJ-contest. Check www.staddijk.nl voor actuele informatie Maandag 22 juni Zwanenveld: Wijkschouw (meer informatie op bladzijde 24) Zaterdag 27 juni Wijkcentrum Dukenburg: 19.30 uur Concert Politiekapel met Brassband Zondag 28 juni Tolhuis (024) 355 76 49/mdegoeij@tiscali. nl. Festival De hele wereld in Tolhuis Ontmoetingskerk (024) 344 14 46 www.ontmoetingskerk.net: Kinderkoor 40-jarig bestaan Jongerencentrum Staddijk: Optie jongerentheater. Check www.staddijk.nl voor actuele informatie Woensdag 1 juli Lankforst: Wijkschouw (meer informatie op bladzijde 26) Donderdag 2 juli/zaterdag 4 juli Goffert: 2 juli: Dag van de Vlag van Curaçao met voor genodigden: 4 juli festiviteiten georganiseerd vanuit Dukenburg in de Goffert Weekend 11/12 juli Start Ramadan

de Dukenburger - juni 2009

41

Belangrijke nummers

Organisaties in Dukenburg

Hiep, hiep hoera, de Jongerenbus is 1 jaar!

• Alarmnummer: 112 • Politie: 0900 88 44 • Brandweer: (024) 329 75 99 • GGD: (024) 329 72 97 • Milieuklachten over bedrijven: (024) 329 27 56 • Bureau Toezicht (ook voor milieuklachten over niet-bedrijven): (024) 329 80 45 • Bel- en Herstellijn: (024) 329 2 329 [email protected] • Meld Misdaad Anoniem: 0800 70 00 • Meldpunt Kindermishandeling: (026) 442 42 22, 0900 123 123 0 • Slachtofferhulp: (024) 323 33 22, 0900 01 01 • Advies- en Steunpunt huiselijk geweld: 0900 66 000 66 [email protected]

Jongerenbus welzijnsorganisatie Tandem succesvol in Dukenburg De bus van Tandem is een unieke manier voor jongerenwerkers om actief in contact te komen met jongeren uit Dukenburg. De bus is voorzien van allerlei snufjes en comfort: banken, computerspelletjes, traditionele spelletjes, computers en internet, televisie maar vooral ook veel informatie: folders en informatie over studie, beroepsmogelijkheden, gezondheid en maatschappelijke kwesties. Inmiddels heeft de bus een vaste plek veroverd in het straatbeeld. Naast de jongeren weten ook wijkbewoners de weg te vinden naar de Jongerenbus als het gaat om kwesties die buurtbewoners en jongeren aangaan. Ook andere instellingen die met jongeren werken, bezoeken de bus voor een praatje met de jongelui. Voor het pas gestarte project Op jezelf (een project om 18-plusjongeren te begeleiden op het gebied van huisvesting, werk/studie en vrijetijdsbesteding) is de bus een vindplaats.

Ideaal middel

Jongerenwerker Harald te Grotenhuis: ‘De bus is een ideaal middel om de jongeren te ontmoeten. Vanuit hier maak ik vaak afspraken voor individuele gesprekken of doorverwijzingen. Vanuit hier worden er ook activiteiten bedacht en vormgegeven. Elke vrijdagavond voetballen we bijvoorbeeld met ruim veertig jongeren van boven de 16 in de sporthal in de Meijhorst. Dit zijn vaak jongeren die om wat voor reden 42

dan ook niet bij een sportvereniging zitten. Toch is er de behoefte om met elkaar te sporten. Een dergelijke activiteit heeft meerdere doelstellingen: vrijetijdsbesteding maar ook toeleiding naar reguliere sportverenigingen.’

Dukenburg Presenteert

De bus wordt ook steeds vaker ingezet bij evenementen zoals onlangs bij Dukenburg Presenteert. Op de bus was er een speciale activiteit: producer Nick Nunez van de bekende Dizzy Punch studio’s was er aanwezig en gaf een workshop muziek. Jongeren konden onder begeleiding hun eigen muziek maken, teksten schrijven en dit ter plaatse opnemen. Deze activiteit trok veel bekijks en het was vooral opvallend hoe creatief de jongeren zijn. Bijvoorbeeld Mustaphar, een jongen van 16 jaar die al ruim voor aanvang geduldig zit te wachten. In zijn handen houdt hij een map met daarin zijn teksten. ‘Ik werk altijd aan mijn teksten, elke dag hoor of zie ik wel iets wat me aanzet tot het schrijven van een tekst.’ Ter plekke ratelt Mustaphar een tekst op over de wereldwijde economische crisis. Later op de dag schalt de tekst door de bus, voorzien van beats en bass. Een van de jongens filmt het gebeuren. ‘Dat staat vanavond op YouTube,’ zegt hij grijnzend. Tekst: Tandem Foto: René van Berlo

• Kindertelefoon: 0800 04 32 • Maatschappelijk werk (NIM): (024) 323 27 51, [email protected] • Het Inter-lokaal: (024) 344 85 57 [email protected] • Tandem: (024) 355 34 68 [email protected] • Huisartsenpost: 0900 88 80 • CWZ: (024) 365 76 57 • UMC St Radboud: (024) 361 11 11 • Sint Maartenskliniek: (024) 365 99 11 • De Gemeenschap: (024) 381 78 00 [email protected] • Portaal: 0800 767 82 25, [email protected] • Standvast Wonen: (024) 382 01 00 [email protected] • Talis: (024) 352 39 11, [email protected] • WoonGenoot: (024) 344 06 39 [email protected] • Woonzorg Nederland: 0900 123 49 96 [email protected] • Wijkcentrum Dukenburg: (024) 344 89 63, Meijhorst 70-39, 6537 EP • Informatheek Dukenburg: (024) 345 22 21, Meijhorst 70-39, 6537 EP • Sportfondsenbad Dukenburg: (024) 377 15 70, Meijhorst 70-41, 6537 EP • Gemeente Nijmegen: (024) 329 91 11 [email protected]

Websites • Tolhuis: www.tolhuis20.nl • Zwanenveld: www.zwanenveld.info • Lankforst: www.lankforst.nl (virus mogelijk!) • Meijhorst: www.meijhorst.nl • Aldenhof: www.bewonersaldenhof.nl • Weezenhof: www.weezenhofcentraal.nl • Zevensprong: www.zevensprongdukenburg.nl de Dukenburger - juni 2009

Oude foto van Dukenburg

Boerderij uit 1780 aan de Teersdijk, vlak voor de afbraak in 1972. Volgens het Nijmeegs Dagblad van dat jaar werd de boerderij gesloopt in verband met de aanleg van sportvelden.

Het huisnummer was 24. Een spoor van de laatste bewoners is terug te vinden in het boekje Neerbosch, toen ik er nog woonde, een eigen uitgave van Ton Pauls uit 1983: ‘Hier woonde en werkte de familie P. van Ewijk. In 1951

verbouwde zoon Gerrit een schuur tot woning, Teersdijk 26. Vader Van Ewijk overleed in 1968, hij werd 76 jaar. Het jaar daarop vertrok mevrouw Van Ewijk naar de nieuwbouw van Dukenburg, hun pand werd afgebroken. Zoon Gerrit was in 1968 al naar de nieuwbouw vertrokken, zijn pand werd eveneens afgebroken. De familie Van Ewijk woonde hier erg prettig en Gerrit en zijn jongere broer Piet denken met plezier terug aan hun tijd op de Teersdijk.’ ‘Aan de overzijde van de Teersdijk stond een grote boerderij uit 1802, ‘t Hert genaamd. Dat was Teersdijk 31. Hier woonde en werkte de familie Hopman. Vroeger was het hier een pleisterplaats voor zwervers, die gewoonlijk tegen de avond aankwamen. Zij kregen dan een bord pap, voor ze gingen slapen in de schuur moesten ze wel hun lucifers afgeven. De volgende morgen moesten ze weer vertrekken. In 1953 kwam de familie W. Spanbroek naar hier, zij moesten uit Hees vertrekken om plaats te maken voor de nieuwbouw van het Heseveld. (...) De schuren, het bakhuis enz. werden afgebroken. Het woonhuis staat er nog en wordt bewoond door Ted Felen.’ Kunstenaar Ted Felen woont er nog steeds. Het adres is nu Zwanenveld 32-02. Met dank aan Ron de Haan Foto: Regionaal Archief Nijmegen

Foto van de maand Voorjaar in de eigen tuin. Dat is het thema van deze foto van de maand. Het is de tuin van Renske van Overbeek, volgens eigen zeggen wonend op de mooiste plek van Malvert.

Ook u?

Ook uw foto kan in deze rubriek geplaatst worden. Wilt u ons laten zien op welke manier u Dukenburg ervaart, wat u mooi of kenmerkend vindt voor uw woonomgeving? Stuur dan uw foto in. Een jury kiest de mooiste inzending. De meest aansprekende foto zal worden gepubliceerd in het volgende nummer van de Dukenburger.  

Hoe en wat

U kunt uw foto’s mailen naar de redactie van de Dukenburger: [email protected]. Dit zijn de voorwaarden: de Dukenburger - juni 2009

• De foto’s zijn gemaakt in Dukenburg. • Digitale foto’s met een minimum van 800 KB en een maximum van 5 MB per bestand. • U kunt uw foto’s voor nummer 5 inzenden

tot en met 14 juni 2009. Deze de Dukenburger wordt een themanummer. Water in Dukenburg staat dan centraal. Uw foto moet dan ook met water te maken hebben. 43

Kinderpagina

Babbels en krabbels

Landenproject op de Aldenhove Iedere klas had een ander land. Groep 3 had Spanje, groep 4 Engeland, groep 8 China. En wij groep 7 hadden de Nederlandse Antillen. We hadden ongeveer 6 weken om kleren van de Nederlandse Antillen te maken. Dat deden we elke dinsdag met mevrouw Marjolein. Naar een paar weken was het zover iedereen kwam naar het Mondial college. Toen iedereen een plaatsje zocht begon het. Ik mocht op de computer plaatjes voor het witte doek zoeken. Groep 8 vond ik heel gaaf met 1 wielers en Chinese borden en nog veel meer. Mijn klas groep 7 had mooie plaatjes van vlinders, maar daar ging de dans ook om. Toen ze begonnen vond iedereen het leuk. Het rondje wat ze liepen was het eitje. De twee langen rijen de rupsen. En het heen en weer vliegen met de armen de vlinders. Het was zo leuk dat ik de vlinder plaatjes bijna niet liet zien. Ik vond het zo leuk om naar te kijken. Esra Cankaya, groep 7

Het grote project We kregen een koffer van een stewardess van KLM. We gingen met de koffer naar de klas en er zaten allemaal Indonesische 44

spullen erin. Iedereen mocht er wat uithalen ik had er foto’s uitgehaald. Daarna gingen we een paspoortspel doen. In onze klas was Indonesië. Toen het de volgende week donderdag was, was er een maximix. Ik moest als eerste optreden omdat ik op school op muziekles zit. Als laatste moesten wij optreden. Eerst moesten een paar jongens een maskerdans doen om de slechte geesten weg te jagen. Daarna gingen een paar meiden een Balinese dans doen om de geesten goed te stemmen. En op het laatst gingen we een toneelstuk doen over een kantjil (een dwerghert) en een krokodil. Tommy Dao, groep 5

De maxi-mix Ik had twee weken lang last van zenuwen. Het begon allemaal donderdag middag van de eerste week. Ik was danseres en daarom moest ik met een paar andere kinderen kronen maken. En we kregen allemaal een lintje. En daarna gingen we oefenen. Maar we moesten het dansje zelf bedenken. En dus gingen we naar you tube voor inspiratie. Maar dat lukte niet echt. Maar het dansje was prachtig (en dat is niet alleen een mening van mij). De avond van de maxi-mix

twijfelden mijn vader en moeder of ik dat wel was. En o ja, het dansje ging ondanks de zenuwen heel erg goed. Net een spektakel!! Wesal Molawi, groep 6

Projectweek!!! Voor dat we mochten weten welk land we hadden moesten we een raadsel oplossen. En dat was: waar leeft de kakatoe, en dat was dus… Indonesië!!! We hebben een hele leuke Balinese dans gedaan. En ik moest met de muziektijgers de hele voorstelling openen in het begin. Er waren hele leuke voorstellingen van de andere klassen. En we waren allemaal heel erg creatief geweest!!! Yasmin Boga, groep 6 Ook de kleuters uit de groepen 1-2 hebben meegedaan aan het project. De afgelopen weken hebben we over “Sprookjesland“ allerlei werkjes gemaakt. We hebben het Knibbel knabbel huisje uit het sprookje van Hans en Grietje van peperkoek gemaakt en natuurlijk ook lekker opgesmuld. Uit het sprookje van Sneeuwwitje het kasteel en de spiegel gemaakt en van het sprookje De prinses op de erwt, het bed met de dekens van de prinses. Op de maxi-mix hebben we een sprookjesdans uitgevoerd en liedjes gezongen de Dukenburger - juni 2009