de Dukenburger Turkse vrouwen in Dukenburg Raadslid Rinus Janssen uit Weezenhof Info-magazine voor Dukenburg 2 e jaargang nr

de Dukenburger Info-magazine voor Dukenburg

2e jaargang nr. 3 - april 2009

Turkse vrouwen in Dukenburg Raadslid Rinus Janssen uit Weezenhof

Tolhuis-Teersdijk Zwanenveld Lankforst Meijhorst Aldenhof Malvert Weezenhof De Zevensprong

‘Geachte redactie...’

Colofon De Dukenburger is een onafhankelijk blad voor het stadsdeel Dukenburg. Het verschijnt acht keer per jaar. Het blad wordt gratis verspreid. De Dukenburger is mede mogelijk gemaakt door de gemeente Nijmegen en de werkgroep Communicatie van De Zevensprong

Adres

Meijhorst 70-39, kamer 1.093 6537 EP Nijmegen Telefoon: (024) 344 96 95 E-mail: [email protected] Internet: www.dedukenburger.nl

Redactie

René van Berlo (hoofdredacteur) Hans van Gennip Janwillem Koten Hette Morriën Bart Noordijk Theo Vermeer

Foto’s

Dieren

Weer met erg veel interessse de nieuwste Dukenburger gelezen. Betreft de dieren in Dukenburg wil ik ter info wat aanvulling geven. Zo heb ik een tweetal roodwangschildpadden mogen waarnemen, weliswaar uitheems, maar ze leven er wel. Ook de grauwe en de grote Canadese ganzen zijn inmiddels weer terug. De kuifeenden zijn er al een aantal jaren, eveneens een tweetal buizerds, waarschijnlijk een koppel, en een koppeltje futen. Zeer regelmatig zijn er ijsvogels te zien. Ook zijn er regelmatig scholeksters te vinden op de sportvelden. En niet te vergeten de verschillende aalscholvers. Twee jaar terug heb ik nijlganzen gezien. Ook heb ik vorig jaar een grote gele kwikstaart mogen waarnemen. Wil van Cleef

Ron Disveld / fotoxtra.nl en anderen (zie bij de artikelen)

Vormgeving

René van Berlo Peter van den Braak

Contactpersonen

Tolhuis-Teersdijk: Jacqueline Veltmeijer Zwanenveld: Léon van Kempen Lankforst: Jos van Broekhoven Meijhorst: Peter van den Braak Aldenhof: Caren van Dijk Malvert: Helmie Cornelissen Weezenhof: Gaby Petermann Staddijk en sport: Rob de Ruiter De Zevensprong: Hans Veltmeijer

Zakelijk manager Peter van den Braak

Drukwerk

Senefelder Misset Doetinchem

Oplage

12.000 stuks

Bezorging

Op alle adressen in Dukenburg met uitzondering van de adressen met een NEENEE-sticker door Tip Top Verspreidingen bv. Klachten over bezorging: telefoon (0485) 31 90 50 of www.tiptopbv.nl. Het blad is gratis verkrijgbaar bij Bibliotheek Zwanenveld, Informatheek Meijhorst, Hubo Malvert en Spar Weezenhof

Volgend nummer Verschijnt op 6/7 juni 2009

Foto voorpagina

Özlem Ünal deelt eten uit tijdens het interview met Turkse vrouwen in Dukenburg (Foto: Ron Disveld)

2

Ekster in Dukenburg (Foto: Ron Disveld)

Banken

Bij deze zou ik graag willen reageren op een stukje dat staat op pagina 8 van het vorige nummer. Het gaat erover dat men graag zou zien dat de openbare ruimtes meer gebruikt zouden worden, anders dan jongeren en hondenbezitters. Ik woon op Tolhuis in de flat de Rentmeesterij 11e straat. Ik heb mede namens een aantal bewoners uit de flat de wijkmanager al een paar keer gebeld of er voor ons aan de kant van de flat geen banken bij de vijver geplaatst konden worden, omdat we daar graag zomers zitten met een aantal bewoners. Aan de kant van de seniorenwoningen staan drie banken, maar aan onze kant van de vijver staat er niets. Een aantal bewoners gaat nu op handdoeken of dekens op het gras zitten. Het antwoord dat ik eerder gekregen heb, is dat het niet mogelijk was om bij ons banken te plaatsen vanwege de biotoop aan groeiende planten. Toch zouden wij het fijn vinden als er bij ons aan de vij-

verkant ook banken geplaatst konden worden. Juist daar komt een aantal bewoners uit onze flat met mooi weer samen. Wat ten goede komt aan het onderlinge contact tussen bewoners uit de Rentmeesterij en de andere twee flats, die beschouwd worden als een unit van drie flats. De laatste tijd is dit contact teruggelopen, omdat een aantal mensen niet aan de kant van de seniorenwoningen wil zitten en ze het te ver van hun eigen deur vinden. Mej. M. Derks

Blij

Nog een nieuw krantje over Dukenburg. Alleen jammer dat er geen enkele bus naar Dukenburg gaat, wel allemaal naar de Brabantse Poort. (...) Waarom niet gewoon Dukenburg op al de bussen die naar Dukenburg gaan? Dat zou een hoop verwarring voorkomen. Een nieuwe rubriek? Blije dingen van blije mensen. Kan iedereen genieten van blije verhaaltjes. Ik ben bijvoorbeeld blij dat ik weet waarom je nooit meer tranen in de ogen krijgt met uien snijden. Simpel een slok water in de mond houden onder het snijden. Blij zijn als de tulpen en crocussen dicht zijn. Dan komt er geen regen. Blij zijn in droge tijden dat de vogels tekeer gaan. Komt er wel regen. Speuren naar het eerste hoefblad... Echt lente. Wilgentakjes in de vijver gooien, omdat alle bomen gerooid zijn bij de vijver, zodat de meerkoeten toch materiaal hebben om hun nest te bouwen. Kijken naar het eerste speenkruid in Dukenburg, het eerste lieveheerbeestje bewonderen. (...) Iemand blij maken met een kerstkrans, een bosje bloemen, een veldboeketje of katjes of korenbloemen, boterbloemen, madeliefjes. Blij zijn met wegebree voor het geval je in de brandnetels hebt gegrepen. Blij zijn om allemaal blije mensen en blije dingen. Daar geniet toch iedereen van. Een hapje eten over en naar een bejaarde brengen in de buurt. Blij, hoeft ie niet te koken. De krant doorgeven. Goeie morgen zeggen. (...) Dus toch eindelijk voorjaar in Dukenburg en in heel de Brabantse Poort, en die is groot. Dus blije dingen van blije mensen in een blij Dukenburgs krantje. Veel succes met jullie blad. Eindelijk eens iets van ons voor ons. Het beste blad dat er tot nu toe is, net als Ruud, de man die altijd al het afval ophaalt dat buiten de containers ligt en altijd vriendelijk is en daadwerkelijk goed doet. Het ga jullie goed. Renske van Overbeek (74 jaar) de Dukenburger - april 2009

In dit nummer:

NIEUWS UIT DE WIJKEN

Turkse vrouwen in Dukenburg

‘Wij zijn gewend te geven.’ Dat is een van de verschillen tussen Turken en Nederlanders. Een interview met negen zelfbewuste Turkse vrouwen in Dukenburg. Wat vinden zij van het leven hier? Wat zijn hun ervaringen? Hoe zien

zij de toekomst? ‘Wij zijn theezakjes. Als de thee klaar is, kun je eruit.’ Maar ook: ‘Over tien jaar praten we hier niet meer over, want we worden samen een!’ Een openhartig interview vanaf bladzijde

4 Gemeenteraadslid Rinus Janssen

‘Ik weet wat er in de wijk speelt,’ zegt Rinus Janssen, een van de twee Dukenburgse leden van de gemeenteraad. Hij zit in de fractie van de Partij van de Arbeid en heeft een verleden in de partij en in de FNV. Wat heeft deze goedlachse, immer met pretoogjes de wereld inkijkende Nijmegenaar te vertellen over het bestuur van de stad en over Dukenburg? Een vraaggesprek met hem staat op blz.

6

Scouting Eén van de twee scoutinggroepen in Dukenburg is Karel de Stoute. Karel de Stoute is een zeer eigentijdse vereniging, die werkt met het spelidee van Baden Powell. De Dukenburger laat twee jeugd- en twee stafleden (leiding) vertellen over hun beleving en het imago van scouting, over drank- en drugsgebruik en hun toekomst. Zie bladzijde

10

Openwijkscholen

Dukenburg is vier openwijkscholen rijk. Deze scholen beschikken over extra voorzieningen om hun taak uit te voeren. De Dukenburgse scholen werken er hard aan om hun onderwijs anders in te richten. Ze brengen het plezier en de samenhang in het leren terug, zodat de ontwikkelingskansen van kinderen groeien. De Dukenburger sprak met de leidinggevenden van de Meiboom in Meijhorst, OWS Aldenhof in Aldenhof en de Prins Mauritsschool in Zwanenveld. De openwijkschool in Tolhuis is de Dukendonck. Bladzijde

12

de Dukenburger - april 2009

Dukenburg algemeen 22 Zwanenveld

24

Lankforst

26

Malvert

28

Tolhuis-Teersdijk

28

Meijhorst

30

Aldenhof

32

Weezenhof

34

De Zevensprong

36

En verder: Column Guus Kroon Interview Jacqueline Veltmeijer Oude lanen in Dukenburg Column Johan Dorst Website Zwanenveld Sportpagina: handboogvereniging Interview Anne-Marijke Ogier Het Inter-lokaal over samenleven 10 jaar aanloop Ontmoetingskerk Helpende hand Wijkservicedienst Scootmobielclub Antilope’s Politieberichten Opening Stadspark Staddijk Verzorgd wonen in de Orangerie Creatief Centrum Nijmegen-Zuid Progress4all: huiswerkbegeleiding Agenda Aan de bal in de kooi Belangrijke nummers Oude foto’s van Dukenburg Foto van de maand Kinderpagina: babbels en krabbels

8 8 9 14 14 15 16 18 19 20 21 38 38 39 40 41 41 42 42 43 43 44 3

Menekse, Özlem, Günay, Selma 2, Sevda, Selma 1, Asuman en Füsun (van links naar rechts)

Vrouwen tussen twee werelden

‘Ik ben meer Dukenburgse dan Turkse’ ‘Wij zijn gewend te geven.’ Dat is een van de verschillen tussen Turken en Nederlanders. Een interview met negen zelfbewuste Turkse vrouwen in Dukenburg. Wat vinden zij van het leven hier? Wat zijn hun ervaringen? Hoe zien zij de toekomst? ‘Wij zijn theezakjes. Als de thee klaar is, kun je eruit.’ Maar ook: ‘Over tien jaar praten we hier niet meer over, want we worden samen een!’ In het huis van Zeynep Ünal en haar dochter Özlem in Malvert wachten negen vrouwen op de redacteur en de fotograaf van de Dukenburger. De ontmoeting is op het verzoek van de redactie georganiseerd door Günay AcunerKasar, buurtbemiddelaar bij Het Inter-lokaal. Günay neemt ook zelf deel aan de discussie. We spreken af elkaar bij de voornaam te noe4

men. Twee vrouwen hebben dezelfde naam. Ter onderscheiding worden ze in dit interview Selma 1 en Selma 2 genoemd.

Dukenburg

Hoe vindt u het in Dukenburg? Füsun: ‘Prima. Ik woon er met plezier. Ik zou niet in de stad willen wonen, maar ook niet in de maisonnettes.’ Asuman: ‘Ik heb in Malvert in de maisonnettes gewoond. Dat was best mooi.’ Sevda: ‘Het is lekker rustig.’ Selma 1: ‘Te rustig. Ik houd van activiteiten. Ik wil kinderen op straat zien.’ Füsun: ‘Kinderen spelen tegenwoordig weinig buiten. Ze zitten achter de computer.’ Asuman woont in Zwanenveld: ‘Ik vind het gezellig. Het parkeren is een probleem.’ Selma 1, die ook in Zwanenveld woont, beves-

tigt dat: ‘Mensen van het winkelcentrum parkeren bij ons in de straat.’ Sevda woont in Malvert, vlak bij de Orangerie: ‘Bij ons is parkeren ook een probleem. Honden uitlaten is een probleem. Ik spreek wel eens mensen hierop aan. Een meneer reageerde met: “Ik betaal belasting. Ga terug naar je land.”’ Ook Füsun vindt hondenpoep een probleem: ‘Kinderen kunnen niet meer spelen.’

Verschil

Wat is het verschil tussen de Turkse en de Nederlandse cultuur? Füsun: ‘Wij zijn gewend te geven. Als je Nederlanders wat geeft, denken ze dat ze iets terug moeten doen. Dat hoeft niet!’ Sevda: ‘Nederlanders zijn wat koeler, wij wat warmer.’ de Dukenburger - april 2009

Füsun: ‘Wij zijn soms té close. De Nederlandse cultuur heeft meer grenzen. Nederlanders gaan met hun familie maar een of twee keer per jaar uit. Ik bel mijn broer elke dag.’ Özlem is de enige aanwezige die in Nederland is geboren: ‘Wij zijn samen opgegroeid, allochtonen en autochtonen. Wij krijgen meer de Nederlandse cultuur, zij meer de Turkse cultuur. We zijn hetzelfde.’ Füsun: ‘Mijn zoon praat bijna geen Turks. Toch krijgt hij op school te horen: “Rot op naar je land.” Dat komt veel voor. Het komt van de ouders.’ Zeynep is 28 jaar in Nederland, waarvan meer dan twintig jaar in Dukenburg. Zij zegt: ‘Ik ben meer Dukenburgse dan Turkse.’ Günay, die in Tolhuis woont: ‘Ik ook.’ Asuman kwam om politieke redenen naar Nederland. ‘Wij hebben altijd gedacht dat we terug zouden gaan. Daarom heb ik eerst geen Nederlands geleerd. Na mijn tweede kind ben ik het wel gaan leren. Ik heb altijd afstand gehad. Ik sprak niet met Nederlanders, omdat ik de taal niet kende. Tegenwoordig werk ik op het Integraal Kankercentrum Oost. Nu durf ik wel Nederlands te praten. Ik ga niet meer terug naar Turkije. Mijn kinderen zijn hier!’ Günay wil wel terug: ‘Dan ga ik in de politiek.’ Selma 1 is in Turkije geboren, maar in Nederland opgegroeid. ‘Toen ik twaalf was, moest ik met mijn ouders terug naar een klein dorpje midden in Turkije. Toen ik 22 was kwam ik terug. Ik wilde graag terug. Ik ben uitgehuwelijkt op mijn zestiende. Ik ben zelf naar de Nederlandse ambassade geweest om naar Nederland te komen.’ Hier leeft ze met de man van haar eigen keuze. Füsun: ‘Ik was vijf toen ik hier kwam. Ik wil niet meer terug. Soms voel ik me Nederlandse, soms Turkse. Je zit tussen twee culturen. Je gaat allemaal dood. Dan komt de vraag: waar moet je begraven worden?’ Sevda: ‘Dat is een groot probleem.’ Füsun: ‘Ik heb geen problemen met de Nederlandse cultuur. Een keer per jaar doe ik met vasten mee, maar ik heb het dit jaar twee weken volgehouden.’ Selma 2 is acht jaar in Nederland. Ze kwam met haar ouders mee: ‘Ik vond Nederland saai. Turkije is heel druk. De mensen lopen daar op straat.’ Özlem: ‘Na vijf jaar kwam ik de buren in de bus tegen. Vragen ze aan mij: “Ben jij ons buurmeisje?”’ Günay is via haar studie naar Nederland gekomen en heeft hier haar Turkse man ontmoet. ‘Mijn kinderen praten goed Nederlands. Ze worden toch als Turks gezien, ook al zijn ze hier geboren. Als moeder vind ik dat pijnlijk.’ Sevda: ‘Mijn dochter werkt bij justitie. Toen de Dukenburger - april 2009

Selma 1, Asuman en Füsun (van links naar rechts) ze kwam solliciteren, was de reactie: “Wat wil je hier?” Ze heeft alle diploma’s! Oudere Nederlanders zeggen: “Dank je wel dat jullie Nederland zijn komen helpen.” Maar wij zijn theezakjes. Als de thee klaar is, kun je eruit.’ Selma 2: ‘Ik heb heel goed contact met Nederlandse mensen.’ Menekse kwam op haar elfde naar Nederland. Ze woont inmiddels vijftien jaar in Malvert. Ook zij heeft goed contact met Nederlanders. ‘Soms discrimineren ze. Dat is normaal. Er zijn zoveel verschillende mensen en culturen. Wij hebben meer contacten met buitenlandse mensen dan met Nederlanders.’ Selma 2: ‘Turkse vrouwen zijn veel opener dan Marokkaanse vrouwen. Ik ben aardig tegen mensen. Marokkaanse vrouwen worden agressief als je met ze wilt praten.’ Günay: ‘Dat komt door Atatürk. Hij heeft Turkije gemoderniseerd. Het is een republiek.’ Selma 1: ‘Daardoor hebben vrouwen veel rechten gekregen.’ Füsun: ‘Je moet leren discussiëren. In onze cultuur zijn ze dat niet gewend. Ze voelen zich meteen aangevallen.’

Eten

Dan verschijnen onaangekondigd schalen met eten op tafel. Iedereen krijgt een bord en een glas thee. Özlem schept op. Füsun: ‘Wij zijn gek op lekker eten.’ Sevda: ‘Hoe meer Nederlanders met buitenlanders in contact komen, hoe meer ze overnemen, bijvoorbeeld het eten.’ Füsun: ‘Nederlanders houden rekening met onze wensen, bijvoorbeeld geen varkensvlees. Wij doen dat vaak niet.’ Günay: ‘Een voorbeeld is harde muziek. Iedere allochtoon luistert naar eigen muziek, heel

hard. Daar schaam ik mij voor. We hoeven onze smaak niet aan anderen op te dringen.’

Ontwikkelingen

Asuman: ‘In Turkije zijn grote verschillen tussen stad en platteland, tussen Oost- en WestTurkije. In het westen hebben ze dezelfde moderne waarden als in Nederland.’ Emigranten maken die veranderingen in hun oorspronkelijke land niet mee. Özlem: ‘Mensen zijn bang om hun eigen cultuur kwijt te raken. Ze blijven stilstaan. Ze willen zich niet ontwikkelen.’ Füsun: ‘Wij blijven achter bij de ontwikkelingen in Turkije zelf.’ Özlem: ‘Ik ga en loop overal naar toe waar ik wil en met wie ik het wil. Of het nu een jongen of een meisje is maakt mij niet uit, zolang ik en mijn ouders weten wat ik doe, kunnen mensen zeggen wat ze willen. Maar na een tijdje zullen ze het accepteren.’ Özlem: ‘Veel jongeren gaan terug. Ze lopen stage in Turkije en ze blijven daar. Ik zit op de HAN. Veel docenten zijn bang dat wij allemaal teruggaan. Ze willen ons hier houden!’ Özlem is voorzitter van een studentenvereniging. ‘In Nijmegen worden veel debatten georganiseerd tussen de diverse groepen. Dat is in andere steden veel minder. Ik wil een brug vormen. Maar het moet niet alleen van onze kant komen. Ze moeten ons helpen. De Nederlander is de verkoper in de winkel. Wij moeten zichtbaar worden. Zij moeten een stap zetten, wij tien stappen. De problemen worden steeds minder. Over tien jaar praten we hier niet meer over, want we worden samen een!’ Tekst: René van Berlo Foto’s: Ron Disveld

5

Dukenburgs PvdA-raadslid Rinus Janssen:

‘Het is handig dat er een raadslid in de buurt woont, die weet waar we over praten’ ‘Ik weet wat er in de wijk speelt,’ zegt Rinus Janssen, een van de twee Dukenburgse leden van de gemeenteraad. Hij zit in de fractie van de Partij van de Arbeid en heeft een verleden in de partij en in de FNV. Wat heeft deze goedlachse, immer met pretoogjes de wereld inkijkende Nijmegenaar te vertellen over het bestuur van de stad en over Dukenburg?

Rinus Janssen is een geboren en getogen Nijmegenaar. Behoudens een vijfjarig uitstapje naar Beuningen is hij de stad trouw gebleven. Van 1974 tot 1999 woonde hij in de 62e straat in Meijhorst. Sinds 2004 is zijn thuis in Weezenhof 23e straat, vlakbij de snelweg. Rinus heeft 32 jaar bij Honig gewerkt. Hij was actief voor de Industriebond FNV. In zijn, wat hij noemt, ‘wilde jaren’ heeft hij (mede) een bedrijfsbezetting en twee stakingen geleid. Sinds 1976 is hij lid van de PvdA, met een onderbreking van twee jaar, toen minister Wim Kok fors bezuinigde op de WAO. Janssen is al weer jaren ‘met de pre-VUT’. Sinds 2006 is hij lid van de gemeenteraad.

Politiek

Rinus Janssen: ‘Ik ben onder meer terug naar Nijmegen verhuisd om opnieuw actief te worden in de politiek. Daar gebeurde het. In Beuningen gebeurde weinig. We hebben een huis in Weezenhof gevonden. Weezenhof is een mooie buurt, een van de groenste van Dukenburg. Het is er ontzettend rustig. De A73 hoor je niet meer sinds er dubbel zoab ligt. Alleen het optrekken van de auto’s bij de stoplichten aan de Staddijk hoor ik wel eens, met name in de spits. Het is in Weezenhof hartstikke goed wonen.’ Waarom wilde u in de politiek? ‘Ik ben mijn hele leven al politiek geïnteresseerd. Ik ben aangestoken door Joop den Uyl, mijn grote voorbeeld. Zelf ben ik altijd links georiënteerd geweest. Een hele tijd was ik alleen maar lid van de PvdA. In de jaren ’80 ben ik actief geworden. Ik heb in het afdelingsbestuur gezeten en vier verkiezingscampagnes geleid. Ik zat in de PvdA-actiegroep. We plaatsten op de A50 bijvoorbeeld een bord Nijmegen-Centrum. Rijkswaterstaat heeft dit snel weggehaald. Nu staan op dezelfde plek borden met Nijmegen-Noord.’ Waarom wilde u in de gemeenteraad? ‘Ik heb wat met deze stad, met name met mensen in deze stad. Ik ben druk met alles wat met werk te maken heeft. Daarnaast ben ik erg ge6

ïnteresseerd in wijken. Dat het daar goed gaat, het geen rotzooi is. Dat mensen daar prettig wonen.’

Werk

‘Mijn portefeuille werk betreft met name gesubsidieerde arbeid, zeg maar de oude melkertbanen. Die zijn er in Nijmegen veel: tussen de acht- en negenhonderd. Er zijn allerlei soorten, bijvoorbeeld de participatiebanen. Die zijn bedoeld voor mensen die een zeer grote afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Wethouder Paul Depla heeft een kleine tien miljoen beschikbaar gesteld voor re-integratie. Mensen worden bijvoorbeeld gedetacheerd als conciërge. We willen dat die mensen normaal in dienst worden genomen, waarbij de gemeente een deel van de kosten subsidieert. Dan komen andere participatiebanen vrij. De mensen nemen weer gewoon deel aan de Nijmeegse maatschappij. Dit is succesvol. Het is mede door de PvdA in het coalitieakkoord terecht gekomen.’

Economie

Is er sprake van een Dukenburgse economie? ‘Dukenburg heeft geen economie. Er zijn alleen maar winkels en wat tandartsen, artsen, advocaten et cetera. Dukenburg zou best wat zaken kunnen gebruiken die nu elders zijn, bijvoorbeeld horeca. Er is maar één echt restaurant: Huize Duckenburg. Een grand caféachtig iets is ook welkom. We hebben voor een aantal plekken een zogenaamde gemengde bestemming mogelijk gemaakt, bijvoorbeeld voor het ROC-terrein in Zwanenveld. Maar het levert niet meer dan enige tientallen arbeidsplaatsen op. Dan houdt het ook op.’ ‘Winkelcentrum Weezenhof kan wel een opknapbeurt gebruiken. In Hart voor Dukenburg staat dat het plat moet en er een compleet nieuw winkelcentrum met appartementen moet komen. De gemeente heeft dat mogelijk gemaakt. De mensen uit de flats zijn tegen. Zij hebben nu vrij uitzicht en kijken straks tegen de nieuwe flats aan. De rest van de wijk heeft er geen last van en wil een mooi winkelcentrum.’ de Dukenburger - april 2009

Wat vindt u van Winkelcentrum Dukenburg? ‘Ik vind twee zaken, waar ik een mobiele telefoon kan kopen, wel genoeg. Nu zijn er vijf of zes. De huren zijn veel te hoog. Winkels die iets extra’s bieden, kunnen het niet betalen. Wat je van zo’n winkelcentrum moet verwachten, is dat er een leuk aanbod is aan winkels en horeca. Ik vind het een heel prettig winkelcentrum. Het is hartstikke mooi. Ik kom er minstens een keer per week.’

In de raad

Wat heeft Dukenburg er aan dat u in de raad zit? ‘Ik heb me intensief bemoeid met Hart voor Dukenburg. Ik heb in de fractie gepleit voor het behoud van groene plekken, waar Depla wilde bouwen. “Ik vind dat het slopen van de Meiberg kapitaalvernietiging is,” was een van mijn opmerkingen. Ik heb er hartstochtelijk voor gepleit dat die blijft bestaan. De mensen die er wonen zijn trots op het gebouw. De huur is betaalbaar. Er zat niemand op sloop te wachten.’ ‘Er speelt veel in Dukenburg. Het is handig dat er een raadslid in de buurt woont, die weet waar we over praten. Ik weet wat er in de wijk speelt. Wat Dukenburg voor heeft op andere wijken is dat het ongelofelijk goed georganiseerd is qua bewonersoverleg. Dat is uniek in Nijmegen.’

Links college

In de PvdA gaan stemmen op om in het nieuwe college samen te werken met het CDA. Wat vindt u? ‘Ik wil verder met het linkse college, mits de partijen in staat zijn goede wethouders te leveren en ons programma tot zijn recht komt. Dit heeft een meerwaarde voor de stad. Nijmegen heeft een veel socialer gezicht gekregen. Er is heel veel gedaan voor minimabeleid. Het aantal mensen met een bijstandsuitkering is drastisch naar beneden gegaan. We zijn streng ten aanzien van de mensen die in de bijstand komen of zitten: heeft u er wel recht op? Maar we zijn ruimhartig als ze er eenmaal inzitten. Er is een schoolfonds, dat bijvoorbeeld gratis computers beschikbaar stelt. Er zijn een cultuurfonds en een sportfonds, waardoor men kortingen krijgt en toch mee kan doen. Er is gratis openbaar vervoer voor alle ouderen. FNV-lokaal heeft het onderzocht en gaf Paul Depla een groot compliment voor het gevoerde sociaal beleid in de afgelopen jaren.’

Het gedoe in de Meijhorst heeft veel te lang geduurd. Er is veel te laat ingegrepen. En toen ze ingrepen, zijn ze doorgeslagen door vijftig tot zestig mensen een gebiedsverbod te geven, ook mensen die niks fout hadden gedaan.’

Wat vindt u van de individuele collegeleden? ‘Thom de Graaf vind ik een uitstekend voorzitter van de gemeenteraad. Bij zijn portefeuille openbare orde heb ik wat bedenkingen.

‘Paul Depla en Hannie Kunst, de wethouders van de PvdA, zijn uitstekend. De wethouders van GroenLinks: Lenie Scholten heeft de Wmo uitstekend gedaan. Jan van der Meer

de Dukenburger - april 2009

PvdA-raadslid Rinus Janssen: ‘Ik wil verder met het linkse college, mits de partijen in staat zijn goede wethouders te leveren en ons programma tot zijn recht komt’ weet waarover hij praat. Het smaldeel van de SP is aan vervanging toe.’ Wat wilt u nog kwijt? ‘Ik zie terug op drie goede jaren in de raad. Ik hoop dat de bevolking het hiermee eens is en me er opnieuw in stemt.’ Tekst: René van Berlo Foto’s: Ron Disveld

7

Secretaris werkgroep Groen en Cultuurhistorie

Jacqueline Veltmeijer: ‘Er moeten voorzieningen bijkomen voor als je ouder en minder mobiel wordt’

De oversteek Als je vanaf de Van Schuylenburgweg langs het politiebureau richting winkelcentrum naar de 66e straat Zwanenveld gaat, aan de schaduwkant van de Heeren van Nijmegen, in het verlengde van de Teersdijk, is daar een oversteek voor fietsers en wandelaars. Op de weg staan forse voorrangstekens, ernaast een bord dat overstekende fietsers voorrang hebben en de oversteek zelf is omzoomd door haaientanden. Duidelijk, zou je zo zeggen, maar vergeet het maar. Vanaf het vernieuwde koffiecafe, naast het casino, zit je loge om regelmatig bijna-ongelukken te zien. Het gaat natuurlijk binnenkort een keer echt verkeerd. Dat komt ook omdat vanuit de parkeergarages richting Van Schuylenburgweg, de wandelaars en fietsers uit Tolhuis pas op het laatste moment zichtbaar worden. Er wordt op die weg erg hard gereden, ook al is het een 30-kilometerzone. Het zou bovendien toch nuttig zijn om bij ALLE uitgangen van de parkeergarages borden te zetten met begin 30-kilometerzone, want na al die spannende aankopen in de honderd winkels is de bezoeker dat allang vergeten. Het zou ook geen kwaad kunnen als de politie, als direct aanwonende, zich gaat bezighouden met handhaven. Moraal van het verhaal: de voorrangsregeling - voor alle duidelijkheid - wijzigen ten gunste van de autorijders, zou het belonen zijn van a-sociaal gedrag en uitnodigen om daar nog harder te scheuren. Guus Kroon Oud-voorzitter van De Zevensprong (Foto: Bart Noordijk) 8

Jacqueline Veltmeijer is secretaris van de werkgroep Groen en Cultuurhistorie van De Zevensprong. Samen met andere bewoners doet ze voorstellen en reageert ze op plannen van gemeente en anderen. Jacqueline is de vijfde Dukenburger in deze rubriek, waarin we steeds dezelfde vragen stellen.

Dukenburg-gevoel

‘Ik heb geen echt Dukenburg-gevoel. In 1975 was net de hype met woonerfjes en hartstikke veel groen. Dat was het meest aantrekkelijke voor me. Daarom ben ik hier komen wonen. Ik ben toen gestart in de Weezenhof, dicht bij de Overasseltse Vennen. Nu woon ik in Tolhuis bij voorzieningen als het winkelcentrum, sport, het station en een echt bosje bijna in de achtertuin. Alles kun je lopend of fietsend bereiken.’

Wat moet beter?

‘Verkeer, sluiproutes en parkeerproblemen. Dat moet verbeterd worden. Bewoners weten het beste wat hier rondrijdt, niet de ambtenaren. Heel veel wijkroutes zitten in de TomTom. De 16e straat tussen Meijhorst en Tolhuis is zo’n sluiproute, waar ook nog eens veel te hard gereden wordt. Nu hebben we Albert Heijn erbij gekregen. Zes tot zeven keer per dag komen grote vrachtwagens langs, in plaats van dat ze de Van Schuylenburgweg en de Van Apelterenweg nemen.’ ‘Er moeten voorzieningen bijkomen voor als je ouder en minder mobiel wordt. Een fitnesscentrum is er gelukkig al. Ik wil graag meer eetcafeetjes, een bruine kroeg in Tolhuis. Er moeten meer bedrijfspandjes komen en pandjes voor het verenigingsleven. Niet alles geconcentreerd in Meijhorst. En zo’n bioscoop als in Wijchen. Dat zou het hier goed doen.’

Wensen voor de politiek

‘We staan op de politieke agenda, maar alle verbeteringen moeten bevochten worden. Dat gaat niet vanzelf. Het is moeilijk voor ambtenaren en politici om respectvol te investeren in Dukenburg. Ze moeten meer oog hebben voor de cultuurhistorische relicten van dit oude landgoed. Het Uilenbosje is een dure A-locatie, dus wilden ze daar gaan bouwen. Het besef is er nu

wel een beetje, maar het kan beter. Bewoners worden bij allerlei instanties als lastig ervaren. Dat begint beter te worden. Je moet open staan voor kritiek. Staatsbosbeheer is daar een voorbeeld van. Dat was vroeger een instantie die zich wel eens feodaal op kon stellen. Maar we zitten nu wel in het vennenplatform.’ ‘De kunstenaars zouden in de oude HAN moeten kunnen blijven. Daar kan Dukenburg goede en toegankelijke manifestaties en expositieruimte vinden. Jammer dat, zoals het er nu naar uit ziet, het hele terrein bebouwd gaat worden en de nodige bedreiging voor het Douglassparrenbosje op gaat leveren.’

Dukenburg over tien jaar

‘Er zijn dan aangepaste woonvormen gebouwd met een grote differentiatie voor jong en oud, starter, gezin, zelfstandig of beschermd wonen. Ik hoop een veelzijdig aanbod van flexibele woonruimtes te zien, geschikt voor iedere leef- en woonfase. Dat zou pas een verrijking voor Dukenburg zijn. Openbaar vervoer met wat meer lijnen en goede aansluiting is ook niet verkeerd. Er zijn terrasjes, en meer bankjes bij de kleine parkjes en historische lanen. Dat bevordert sociaal contact en het zijn prima rustpunten.’ Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld de Dukenburger - april 2009

Oude lanen in Dukenburg Wie door Dukenburg wandelt, maakt vaak gebruik van eeuwenoude wegen. De Teersdijk was de hoofdweg van Nijmegen naar Grave. Maar vooral het oude landgoed de Duckenburg kende vele lanen, waarvan grote delen nog bestaan.

Handboek Stadsbomen De gemeenteraad heeft onlangs het Handboek Stadsbomen vastgesteld. Het handboek maakt onderscheid in primaire en secundaire hoofdbomenstructuren en boomstructuren op wijkniveau. Dukenburg heeft veel primaire hoofdbomenstructuren. Het betreft alle hoofdverkeerswegen: Van Schuylenburgweg, Nieuwe Dukenburgseweg, Van Apelterenweg en Van Boetbergweg en waterweg MaasWaalkanaal. Ook de historisch belangrijke wegen behoren hiertoe: de Teersdijk en de Staddijk. Alsmede de belangrijkste toegangswegen tot het oude landgoed Duckenburg: de huidige Oude Dukenburgseweg in Zwanenveld, overgaand in het Duckenburgpad in Lankforst, het eikenlaantje langs de Geologenstrook in Zwanenveld en de oost-westroute van het restaurant tot in Meijhorst. De gemeente heeft de ambitie om van de Streekweg een primaire hoofdbomenstructuur te maken.

De toenmalige eigenaar van het landgoed wilde dit omvormen tot een tuin zoals die bij het paleis van Versailles: rechte lanen en een heus kanaal. Dit Grand Canal was een kaarsrechte waterweg die zicht bood op de kerktoren van Wijchen. De restanten hiervan zijn terug te vinden tussen Tolhuis en Meijhorst, bruut onderbroken door Meijhorst 14e straat met flatgebouw. Ook met de lanen en de Teersdijk hielden de planners van het stadsdeel Dukenburg weinig rekening. De nieuwe hoofdwegen werden dwars door de oude structuren aangelegd. De Van Schuylenburgweg pakte een hap uit de Teersdijk. Een hap die zo groot was, dat er zelfs ruimte was voor een politiebureau. De Nieuwe Dukenburgseweg, gelegen op een talud om het Maas-Waalkanaal te kunnen passeren, doorbrak de hoofdtoegangsroute tot het landgoed. In Zwanenveld heet dit stuk van de route Oude Dukenburgseweg. In Lankforst heeft het lang geen naam gehad. Nu heet het Duckenburgpad. Het was een heel bijzondere route. Het bestond niet uit één laan, maar uit drie, vlak langs elkaar gelegen lanen. De middenlaan was voor de upper-ten. Het werkvolk moest over de zijlanen het landgoed benaderen en verlaten.

Oude Dukenburgseweg

Stervorm

Met het ‘kasteel’ als middelpunt waaierden de diverse lanen in een stervorm uit. De best bewaarde is het eikenlaantje langs de Geologenstrook in Zwanenveld. Dit laantje liep langs een wetering en verbond het landgoed met de Teersdijk richting Grave. Ook in Lankforst zijn hele stukken nog min om meer intact, bijvoorbeeld het deel van het Duckenburgpad bij het Uilenbosje. In Meijhorst zijn de oude lanen smaller. Ze zijn nog versmald doordat verschillende bewoners gemeend hebben een deel bij hun eigen tuin te kunnen voegen. Een fenomeen dat zich ook op andere plekken in Dukenburg voordoet.

Duckenburgpad

Jongere lanen

Het Dukenburgse deel van de kaart met de Nijmeegse bomenstructuur. In bruin de primaire hoofdbomenstructuur, in oranje de secundaire hoofdbomenstructuur en in geel de bomenstuctuur wijkniveau (Kaart: gemeente Nijmegen) de Dukenburger - april 2009

Aan de Aldenhofse zijde van de Van Apelterenweg en de Van Boetbergweg liggen fraaie, smalle lanen. Deze behoren niet tot de lanen van het oorspronkelijke landgoed, maar zijn van later datum. De bomen blijken gevoelig voor ziektes. De gemeente heeft ze gelukkig opgenomen in de primaire hoofdbomenstructuur (zie kader), waardoor hun bestaan gegarandeerd blijft. Met dank aan Jacqueline Veltmeijer Tekst: René van Berlo Foto’s: Ron Disveld

Bewoners gebruiken een oude boom ter bevestiging van hun tuinpoort. De aansluiting is helemaal vergroeid met de boom 9

Jongeren in Dukenburg, deel 4: scoutinggroep Karel de Stoute

‘Je wordt geaccepteerd zoals je bent. Dat is onze kracht’ Eén van de twee scoutinggroepen in Dukenburg is Karel de Stoute. Wie meer over KdS wil weten bezoekt www.kareldestoute.nl. Daar staat alles over de speltak Bevers tot en met de Pivo-stam. Voor lezers die niet zo snel internetten: Karel de Stoute is een zeer eigentijdse vereniging, die werkt met het spelidee van Baden Powell. De Dukenburger laat twee jeugd- en twee stafleden (leiding) vertellen over hun beleving en het imago van scouting, over drank- en drugsgebruik en hun toekomst. Dami (21): ‘Mijn moeder, oud-scout, vond deze vrijetijdsbesteding goed voor mij. Ik was acht en ging vijf jaar naar scouting, totdat ik meer zag in atletiek en basketbal. Vervolgens begon ik mijn pabo-studie. Scouting leek me een prima aanvulling: leuk leiding geven aan kinderen, nieuwe mensen ontmoeten. Op mijn achttiende keerde ik terug bij KdS. De combinatie van jeugdleden begeleiden met leuke

zelfbedachte spelprogramma’s, naast de staf die onderling een hechte vriendengroep vormt, maakt scouting bijzonder. Na het draaien komen we bij elkaar aan de bar in de stafkamer. We maken plannen om elkaars verjaardagen te bezoeken, een nachthike te houden, te gaan laserquesten of bowlen. Blowen? Tegen spuitje, poedertje, jointje, pilletje op het terrein en tijdens kampen wordt keihard nee gezegd. Ook alcoholgebruik kent strenge regels. Als vrijwilligersgroep die de jeugdleden leuke middagen en kampen wil bezorgen, is samenwerken enorm belangrijk. De kampen hebben altijd een thema. Als leiding speel je een personage, bijvoorbeeld Indiana Jones. Bij een vossenjacht verkleedt de staf zich ook uitbundig en normaal zou je als piraat de stad niet ingaan, maar als het voor scouting is, roep ik in een overvolle winkelstraat gerust “aaaarrrgggghhh”. Het stereotiepe beeld van scouting met petjes, bloesjes, das, koembajaliedjes bij het kampvuur, pionieren en kampen… Je moet

het ervaren om daarover je mening te vormen. Vaak hoor je: “Hé, scouting is toch best wel leuk!” Mijn pabo-studie is bijna afgerond. Scouting heeft mij hierbij geholpen, maar andersom nog meer, want met kindomgang heb ik een streepje voor. Storend vind ik zelf, dat ik mij soms als leerkracht voor de kinderen opstel’.

Nooit gestopt

Cécile (17): ‘Mijn broers waren twaalf jaar geleden al enthousiaste scouts! Net vijf geworden, was ik ook van de partij. Ik ben nooit gestopt. Toch vind ik het moeilijk te zeggen wat scouting zo leuk maakt. Waarschijnlijk de combinatie van gezelligheid, avontuur, de mogelijkheden en de vrijheid. Je doet steeds nieuwe dingen die je grenzen verleggen. Het maakt niet uit of je iets verkeerd doet, iedereen wordt gerespecteerd. In sporten zit altijd een competitie-element. Bij ons niet en daarom verloopt alles ongedwongen. Activiteiten als abseilen, canyoning en raften zou ik anders nooit doen. Maar onder het lopen van een nachthike in stromende regen denk ik wel: waar ben ik mee bezig? Toch geeft het mij voldoening, want een volgende keer ga ik zo weer mee. Van drugsgebruik is geen sprake. Bij normale draaidagen van drank evenmin. Op kampen of bij ’s avonds draaien, houden we wel van een wijntje of biertje. Met vriendinnen van scouting ga ik shoppen, naar de film, lekker uit eten. Intussen heb ik veel geleerd bij scouting. Voor jezelf opkomen, overal iets van kunnen maken, verantwoordelijkheid, creativiteit, oplossingen zoeken. Dit leer je niet op school, maar langzaamaan in het leven; op scouting krijg je daar alle ruimte voor. Het is jammer dat sommigen zo’n suf beeld hebben van scouting. Scouting is helemaal niet suf! Het is ook wat je er zelf van maakt. Ga je bijvoorbeeld op een voetbalclub, dan is dat ook niet alleen om te voetballen. Je doet veel meer. Ik zeg heel graag: “Met scouting heb je niet één hobby, maar wel honderd.”’

Leuk en spannend

Babette, Coen, Dami en Cécile (van links naar rechts) 10

Coen (21): ‘Emiel, een vriend van me, nam me zeven jaar geleden mee. Volgens hem was het gezellig bij KdS. Er waren leuke, spannende activiteiten. Bij een andere scoutinggroep was de Dukenburger - april 2009

ik welpje. Ik miste scouting toch wel. Want het is een uiteenlopende hobby met zoveel leuke kanten. Met je team activiteiten organiseren voor de kinderen. Op kamp en na afloop lekker een biertje drinken. Ik zit in het activiteitenteam dat geregeld nachttochten, een weekendje weg of het kerstdiner verzorgt. Drugs? Zero-tolerance. Drank? We genieten, maar drinken met mate en houden ons scherp aan de leeftijdsgrenzen. Bij scouting is iedereen welkom, wie je ook bent, wat je ook doet. Ik vind het mooi te zien hoe mensen met verschillende levensverhalen en achtergronden samenwerken en het naar hun zin hebben. Onze groep is hecht; de mensen staan klaar voor elkaar. Als ik niet naar scouting teruggegaan was, dan had ik dit allemaal moeten missen. Ook de uitdaging om bijvoorbeeld een weeklang onderdak te bieden in onze groepsgebouwen aan mensen die de Vierdaagse lopen. Bij mijn politieopleiding kan ik mijn scoutingervaring goed gebruiken.’

Gered

Babette (17): ‘Cécile redde mij van paardrijden, waar ik met tegenzin naar toe ging als zevenjarige. Scouting daarentegen is iets waar ik nooit balend heenga. Hier maakt het niet uit of je goed op een paard hopst of ballen van de baan slaat. Je wordt er vooral uitgedaagd grenzen te verleggen. In sport is dat vaak alleen fysiek, bij scouting ook mentaal. Ik had hoogtevrees; door regelmatig abseilen ben ik over deze angst heengekomen. Vorig jaar sprong onze groep van een zeventig meter hoge stuwbrug af. Bij scouting heb ik twee heel goeie vriendinnen, maar zoals de staf met elkaar optrekt, gebeurt dat onder jeugdleden minder. Drugs worden helemaal niet gebruikt. Als we ons urenlang suf gelopen hebben, dan is een biertje bij het kampvuur super! Mijn netwerk op school snapt echt niet dat ik op scouting zit. Als ik vertel dat het nerd-gehalte reuze meevalt, kijken ze me scheef aan. En dat terwijl scouting léúk is; je maakt er bovendien bewust de sociale ontwikkeling mee van kind naar jongvolwassene. Op mijn verdere leven heeft scouting veel invloed. Je leert aan alles een positieve draai geven. Voorbeeld: een tent die midden in de nacht vol regenwater liep, wij kletsnat schuilend onder een matje, maar om 7 uur ’s ochtends zingend 160 boterhammen smerend!’

Over de groep

Karel de Stoute is een sociaal sterke groep met een jong stafteam. Ieder brengt zijn eigen ideeën in. Er is respect voor alle leden. Je wordt geaccepteerd zoals je bent. Dat is onze kracht. Stiekem zijn we ook een ambitieuze groep. We vullen elkaar aan, leren samenwerken, zijn de Dukenburger - april 2009

Links Babette, rechts Cécile

Links Dami, rechts Coen collectief enthousiast. Wij willen grote activiteiten goed opzetten en laten verlopen. We proberen steeds iets nieuws. Zo blijven we dynamisch, creatief en levendig, dat geeft voldoening. Daarnaast ontwikkel je sociale vaardigheden: je leert omgaan met jeugdigen van uiteenlopende leeftijden, je maakt draaiboeken en taakverdelingen. Je houdt je secretarieel bezig of met financiën, materialen voor activiteiten, of je leidt een stafteam. Allemaal nuttige zaken in het leven naast scouting.

Gevraagd of scoutingjongeren soms ook setjes vormen: ’Jazeker, het is niet bij te houden! Het vormt ook geen enkel probleem. Er is wel de regel dat stelletjes niet samen in hetzelfde leeftijdsteam zit. Er zijn zelfs huwelijken gesloten en er zijn scoutingbaby’s.’ Tekst: Hette Morriën Foto’s: Bart Noordijk

11

Openwijkscholen in Dukenburg Alle krachten bundelen om het beste uit het kind te halen wijken gaat waarin geen goed onderwijs wordt geboden. Ten onrechte vinden de directeuren. Openwijkscholen vormen een brandpunt in de wijk waar kinderen juist goed onderwijs krijgen. Tosca van Lamoen van OWS Aldenhof merkt op dat eigenlijk álle scholen openwijkscholen zouden moeten zijn, omdat een breed voorzieningenpakket nodig is om leerlingen passend onderwijs te garanderen. ‘Ouders kan gerust het advies gegeven worden hun kind naar een openwijkschool te laten gaan. Een openwijkschool biedt een kind heel veel kansen: grijp ze daarom aan! Je vindt er zo veel meer dan in andere scholen. Andere kinderen moeten voor gitaarles steeds naar de Lindenberg, hier vind je alles onder het dak van de school. En het is bijna altijd ook nog gratis.’

Kookcafé Dukenburg is vier openwijkscholen rijk. Deze scholen beschikken over extra voorzieningen om hun taak uit te voeren. De Dukenburgse scholen werken er hard aan om hun onderwijs anders in te richten. Ze brengen het plezier en de samenhang in het leren terug, zodat de ontwikkelingskansen van kinderen groeien. We spraken met de leidinggevenden van de Meiboom in Meijhorst, OWS Aldenhof in Aldenhof en de Prins Mauritsschool in Zwanenveld. De openwijkschool in Tolhuis is de Dukendonck. Op de vraag wat een openwijkschool nu eigenlijk is, komt het verrassende antwoord dat een openwijkschool eigenlijk geen school meer zou moeten heten. Het woord school schept een verkeerd beeld. Mensen denken hierbij alleen aan leerkrachten die lesgeven aan kinderen die, nadat ze rekenen en taal geleerd hebben, weer snel naar huis rennen. In een openwijkschool gebeurt echter zo veel méér. Het is een breed opgezet activiteitencentrum met aantrekkelijke keuzemogelijkheden voor kinderen waarbij ook ouders kunnen aanschuiven en soms deelnemen. Alle inspanningen zijn er op gericht de talenten van elk kind te ontdekken en te ontwikkelen. Om dat goed vorm te geven, zijn er naast het schoolteam soms wel twintig partnerorganisaties actief die allemaal een eigen steentje bijdragen. In een openwijkschool gonst het van de activiteiten. De kunst 12

is nu om al die partijen en al die activiteiten soepel op elkaar af te stemmen. Henny Klaassen, directeur van de Prins Mauritsschool, vat daarom de kern van de openwijkschool samen als ‘alle krachten bundelen’. Op de openwijkscholen kunnen kinderen kiezen uit extra activiteiten op het gebied van sport en bewegen, muziek en beeldende vorming. Deze activiteiten worden begeleid door beroepskrachten van bijvoorbeeld de Lindenberg en de Sportservice Nijmegen. De openwijkschool probeert de schotten tussen onderwijs en buitenschoolse activiteiten weg te halen. Dat gebeurt doordat leerkrachten en de activiteitenbegeleiders afspraken maken over de onderwerpen die in een bepaalde periode aandacht krijgen. De activiteitenbegeleiders zorgen daarbij voor verdieping van wat in projecten aan de orde komt. Bij alle activiteiten is het belangrijk dat dezelfde gedragsregels voor kinderen gelden. ‘Als ze in de les leren zelfstandig te werken, dan moet die lijn ook doorgetrokken worden bij naschoolse activiteiten. Dat schept duidelijkheid voor leerlingen en het versterkt het pedagogisch klimaat.’

Hoe wordt verbinding gelegd tussen activiteiten? Een voorbeeld uit de praktijk van de Aldenhof. ‘s Morgens bij rekenen is ingegaan op meten en wegen, ‘s middags gaan de kinderen aan de slag in het kookcafé. Bij het bakken van koekjes worden ingrediënten geteld, hoeveelheden afgewogen en recepten gelezen. Zo komen rekenen en taal op verschillende manieren en op speelse wijze aan bod.

Imago

De politiek geeft de voorkeur aan de naam brede school. Voor sommigen heeft de openwijkschool namelijk een negatief imago omdat het beeld bestaat dat het om achterstandde Dukenburger - april 2009

Arrangement

De scholen gaan steeds meer in de richting van dagarrangementen waarbij voor elk kind - uitgaande van eigen mogelijkheden en behoeften - vastligt wat hij of zij aan schoolse en naschoolse activiteiten gaat doen. Leerlingen vinden de extra activiteiten zo aantrekkelijk, dat niet altijd aan hun eerste keus kan worden voldaan. Op de Meiboom heeft elke leerling een mentor die afspraken met het kind maakt over het leren, uiteraard afgestemd op de eigen leerbehoefte. Henny Klaassen van de Prins Mauritsschool geeft aan dat er plannen zijn om ook met ouders tot afspraken te komen over leren en opvoeding. Daarbij is het de bedoeling om vrijblijvendheid te vermijden en de betrokkenheid van ouder en leerling te versterken.

Ouders

Kinderen ontwikkelen zich beter als ouders geïnteresseerd zijn. De Dukenburgse openwijkscholen hebben een zogenaamde huiskamer. Daarvan maken ouders graag gebruik. Als ze hun kind komen halen en brengen, kunnen ze daar koffie of thee drinken. Het is een laagdrempelige manier om met elkaar in contact te komen. De school hoort in de huiskamer hoe ouders écht over iets denken, signalen worden er snel opgepikt. Spontaan komen er opvoedingsvragen op. Aansluitend bij wat er leeft, worden er themabijeenkomsten gehouden. Op een van de scholen heeft de werkgroep ouderbetrokkenheid gepeild wat ouders wensen. Dat liep uiteen van fietsenbanden leren plakken tot leren koken. De scholen spelen in op waar ouders goed in zijn, ook hun talenten worden

graag benut. Ouders leveren een bijdrage aan spel-en taalactiviteiten en aan creatieve middagen.

Wijk

Bij de start wilde de politiek dat openwijkscholen de sociale samenhang in een wijk zouden versterken. Van die gedachte is men inmiddels afgestapt: de school alleen is niet in staat om de problemen in een buurt aan te pakken. Dat wil niet zeggen dat een openwijkschool de wijk links laat liggen. Als het voor de ontwikkeling van de kinderen van belang is, wordt de leefomgeving binnen de school gehaald. Op de Prins Mauritsschool bijvoorbeeld is een kinderwijkclub actief. Als op school het thema

oorlog en vrede centraal staat, worden uit de leefomgeving van de kinderen mensen uitgenodigd te komen vertellen over de Tweede Wereldoorlog of het conflict in Uruzgan. En soms wordt gewoon een leuke activiteit voor de wijk georganiseerd. De kinderkookclub van de Meiboom heeft een wijkdiner voor ouderen verzorgd.

Gebundeld

Dominique Janssen van de Meiboom geeft aan dat openwijkscholen bezig zijn naar een nieuw organisatiemodel van de school toe te werken: een breed onderwijs- en activiteitenaanbod onder één dak, waarbij de verschillende aanbieders direct met elkaar samenwerken. Dat maakt het mogelijk kinderen een totaalpakket aan onderwijs plus activiteiten te bieden, waarbij er niet langer veel heen en weer gepraat hoeft te worden tussen alle zelfstandige organisaties die nu elk met iets afzonderlijks aankomen. Ze verwacht dat als de schotten tussen de organisaties weg zijn, het veel gemakkelijker is goede werkafspraken te maken in het belang van leerlingen.

Bewijs

Het levend bewijs dat de openwijkschool goed werk aflevert, zijn volgens Dominique Janssen de leerlingen zelf. ‘De kinderen zijn trots op wat ze doen, ze gaan enthousiast naar scholen en ze huppelen door school van de ene activiteit naar de andere.’ ‘Dat zijn we als school gewoon gaan vinden, maar bezoekers van buiten de school valt het steeds weer op hoe open en zelfstandig leerlingen zijn.’ Tekst: Hans van Gennip Foto’s: Prins Mauritsschool, de Meiboom en OWS Aldenhof de Dukenburger - april 2009

13

Dukenburg leeft op internet (5) Pelgrims Het is de laatste jaren helemaal in om op bedevaart te gaan. Nee, niet met het vliegtuig naar Mekka, met een bus naar Kevelaer of met de trein naar Lourdes; dat gebeurt ook, uit plicht of behoefte, maar wat nu in is, is een combinatie van sport en zoeken naar zin. Op bedevaart dus te voet, of op de fiets. Lopend naar Santiago de Compostela, op de fiets naar Rome, of zelfs wandelend naar Jeruzalem. Ik ken verschillende mensen, die een al dan (nog) niet geslaagde poging hebben gedaan om te voet naar Santiago de Compostela te gaan. Startpunt is meestal een kapel, kerk of dorp dat iets met de heilige van Santiago te maken heeft. Zoals je naar Rome, stad van Petrus, vanuit Pieterburen, het Pieterpad neemt, zo start je naar Santiago, de Jacobusstad, bijvoorbeeld vanuit Sint Jacobiparochie of de Johannes en Jacobus parochie ofwel de Ontmoetingskerk. Niet dat ik al drommen mensen de zegen mee heb gegeven om op pad te gaan, maar het zou kunnen. Dukenburg als startpunt, geen slechte keuze; we hebben veel te bieden hier. Als hardloper zie je me vaak door de wijk draven en daarvoor biedt onze wijk ongelooflijk veel mogelijkheden. Een groene wijk, met tal van wandel- en fietspaden, een prachtige omgeving. Aan alle kanten ben je zo in de natuur. Het Pieterpad kun je in twee richtingen lopen. Zou het geen idee zijn om vanuit de bedevaartplaatsen de mensen eens in omgekeerde richting te laten lopen, zodat ze hier in ons groene Dukenburg eindigen? Dan hebben wij er een attractie bij en in de Ontmoetingkerk is ruimte genoeg. Johan Dorst Predikant in de Ontmoetingskerk 14

Sinds kort hebben de samenwerkende bewonersorganisaties in Zwanenveld, acht in getal, een eigen website. Doel is het geven van wijknieuws. De berichten staan onder de rubrieken Nieuws, wijkkranten en dossier. Twee trotse, overvliegende zwanen vormen het logo van www.zwanenveld.info. De website is strak en overzichtelijk opgezet. Fris blauw is de hoofdkleur. De website heeft een duidelijk doel: eigen wijknieuws brengen. Bijzonder is de verwijzing naar de nieuwsbrieven van diverse bewonersgroepen die hier bij elkaar staan.

Deugdelijk bouwen

Webmaster Ron Disveld licht toe wat hem voor ogen stond bij het ontwerpen van de website. ‘Een goede website moet eenvoudig, informatief en duidelijk zijn. Een valkuil voor wie begint te bouwen voor internet is dat hij alle trucjes, toeters en bellen die hij maar tegenkomt, ook op zijn website opneemt. Dan laat je vooral zien wat je allemaal kunt als webbouwer; het beeld wordt dan al gauw te druk en te onrustig. Het gaat niet om het tonen van je kunstjes maar om het maken van een website waar bezoekers wat aan hebben. Van meet af en aan heb ik daarom geprobeerd een strakke site te maken.’ Toch is de verleiding tot opsieren niet helemaal weerstaan. De zoon van Ron heeft een leuke animatie gemaakt: wie met de muis op de knoppen beweegt, ziet twee zwanen van links naar rechts weg vliegen.

Taakverdeling

De website is nog niet lang in de lucht. Ron Disveld bouwde de website en zorgt nu voor

het beheer. De berichten die voor plaatsing in aanmerking komen, worden door één persoon aangereikt. Via René van Berlo komen al die stukjes bij Ron. Deze taakverdeling bevalt goed. ‘Dat is een heldere werkwijze. Als alles via één persoon wordt gefiatteerd, dan werken we niet langs elkaar heen, en komen alleen de belangrijkste onderwerpen op de website terecht.’

Wensen

‘Méér berichten en vaker verversen van het nieuws’, dat zou Ron graag willen. ‘Een website die voortdurend met ander nieuws komt, blijft namelijk bezoekers trekken. Als er in een week niks verandert, haken mensen af. Ik weet het niet zeker, maar misschien moeten we ook klein nieuws gaan plaatsen, zoals een foto van een boom die is omgewaaid.’ Er komen nog niet zo veel bezoekers. Ron vermoedt dat dit komt omdat de site nog niet zo bekend is. ‘De website is er nog niet zo lang, het duurt nu eenmaal een tijd voordat er bekendheid is.’

Wisselwerking

Ron wijst op Winkelcentrum Dukenburg, toch ook een stukje Zwanenveld. Het winkelcentrum heeft eveneens een eigen website. ‘Ik kan me voorstellen dat er wisselwerking mogelijk is tussen onze website en die van het winkelcentrum. Wat daar allemaal gebeurt, kan ook nieuws zijn voor ons als wijkbewoners. Bijvoorbeeld de verbouwing die bijna achter de rug is en de opening van een nieuw restaurant.’

Voor wie?

Omdat de website voornamelijk gericht is op Zwanenveld, is regelmatig bezoek vooral interessant voor bewoners van Zwanenveld. Zij komen zo te weten wat er allemaal in de wijk gebeurt of gaat gebeuren. ‘Er gebeurt echt veel meer dan je denkt! Als je je niet informeert dan mis je de helft of meer.’ Tekst: Hans van Gennip Illustraties: Ron Disveld de Dukenburger - april 2009

a n i g a p rt

o p S

Handboogvereniging Staddijk

De Robin Hoods van Dukenburg Bond met 260 organisaties. Deze brengt het tweemaandelijks magazine Handboogsport uit, dat de leden ontvangen. Nederland neemt deel aan internationale toernooien en aan plaatsing voor de paralympics.

Materiaal

In sportpark Staddijk vind je de sportieve opvolgers van Robin Hood. Het beoefenen van deze bekwaamheid gaat ver terug in de historie. Toen was het vooral een krijgszuchtige aangelegenheid en voor de jacht. De Romeinen verstonden deze kunst al. Beweerd wordt dat de oorsprong ligt in het tegenwoordige Turkije. We knoopten met medewerking van Rob de Ruiter een gesprek aan met Pierre Keisers, voorzitter, acht jaar lid, en Tom Bogaert, secretaris en 28 jaar lid. Op 18 februari 1981 is men officieel gestart. De handboogbaan werd twee jaar eerder gerealiseerd. In het begin was er enkel een klein overdekt buitenplaatsje met toilet. In 1990 werd het huidige clubhuis gebouwd met daarin een binnenbaan. Veel hebben de leden zelf gedaan. Ook nu hebben de leden verschillende taken om de accommodatie te runnen en te onderhouden. De gemeente, eigenaar van de Staddijk, gaf een bijdrage voor de realisatie van het clubhuis en zorgt voor het grasmaaien, het buitenschilderwerk en het dak. Gestart is met vijf leden, in 1981 uitgegroeid tot twintig. Nu zijn er veertig leden, onder hen vijf dames. Ook rolstoelers kunnen lid zijn. De jongste telg is 14, de oudste 75. De vereniging is aangesloten bij de Nederlandse Handboog de Dukenburger - april 2009

De handboog ziet er indrukwekkend uit. Wanneer je bedenkt dat gemikt wordt op een doel, gelegen vijfentwintig, dertig, vijftig, zeventig of negentig meter ver, dan besef je dat de boog en pijl aan hoge eisen moeten voldoen. Vertreksnelheden van de pijl van driehonderd tot vierhonderd kilometer per uur tot tweehonderd kilometer bij het doel worden gehaald. Voor de mikzuiverheid is het vizier, waarmee je de boog die de pijl maakt, berekent. Windsnelheid, lichtinval, vochtigheid en temperatuur zijn van invloed. Daarbij ga je op je gevoel en ervaring af. Het hele jaar door wordt getraind, behalve in de grote vakantie. Aan het geluid van de zoevende pijl kan de ervaren boogschutter horen, hoe dicht de pijl bij de roos komt. Veiligheid staat voorop. Gezien de spankracht van de pees kun je een grote peesterugslag op je arm krijgen en een blessure oplopen. Een beschermmiddel om je arm helpt daartegen. Bij wedstrijden zijn er een sporttenue en arbitrage. Er zijn speciale schietbrillen. Op de baan wordt gewerkt met een rode vlag. Als deze weg is, ten teken dat er niemand meer op de baan is, mag je schieten. Het zou anders een dodelijk wapen kunnen zijn. Voor de pijlen van carbon en aluminium draag je een pijlenhouder. De handboog zelf is een verfijnd stuk techniek. En niet bij de eerste de beste sportzaak te koop. Beginners bij de vereniging wordt aangeraden met een tweedehands boog te starten, vanwege de nieuwprijs en of je wel interesse blijft houden. Er zijn globaal gesproken twee soorten bogen. De trek-

kracht van beide verschillen. Je hebt de lange recurveboog en de compoundboog, die korter is. Het grote middenstuk van de boog (vroeger van hout) is tegenwoordig CNC gefreesd uit een massieve aluminium legering. De buitenkant, de korte stukken boven en onder – de werparmen – bestaan uit een carbonlaag met een hardschuim vulling. De wielen van een compoundboog zijn van aluminium. De pees is van kunstvezel. Verder zitten er op de boog vizier en stabilisatoren. Op de handboogbaan staan doelpakken met geperst stro, waarop gemikt wordt. De schietschijf heet het blazoen.

Lidmaatschap

Elke zaterdagmiddag van 14.00 tot 16.00 uur en woensdagavonden van 19.30 tot 21.30 uur kun je terecht. Er is verlichting. Op de zaterdagmiddag kun je kennismaken met de vereniging en informatie inwinnen. De baan ligt achter de hockeyvelden van HCQZ. Je begint als aspirant-lid met tien beginnerlessen op zaterdagmiddag, met materiaal van de vereniging. De kosten zijn 50 euro voor volwassenen en 25 euro voor junioren. Je begint op de korte baan en een klein blazoen binnen, daarna buiten. Het lidmaatschap bedraagt 125 euro voor volwassenen en 62,50 euro voor junioren. Je leert de juiste houding, de concentratie, hoe je je hand moet loslaten, de techniek en de veiligheidseisen. De Handboogvereniging Staddijk heeft momenteel alleen een onderlinge competitie. In de jaren ‘80 en ‘90 zijn bij toernooien in den lande veel prijzen gewonnen. Zo was Tom in 1985 landskampioen en de vereniging ooit derde van Nederland. Driemaal per jaar zijn er onderlinge toernooien. Dan gaat het om de Joeri Jessentrofee, om de Wienand Langendoncktrofee en het Koningschieten. Tijdens de laatste wedstrijd wordt het jaar afgesloten met een barbecue. Gezelligheid staat hoog in het verenigingsvaandel.

Informatie

Secretariaat Handboogvereniging Staddijk, telefoon: (0481) 45 90 44, e-mail: secretariaat@ hbvstaddijk.nl, website: www.hbvstaddijk.nl. Tekst en foto: Theo Vermeer

15

Mensen in Dukenburg

Lerares Anne-Marijke Ogier Afrika roept haar...

Na een jarenlange onderwijsloopbaan start voor Anne-Marijke Ogier (60) een nieuwe levensfase met toekomstplannen in Afrika. De geliefde groepsleerkracht/remedial teacher/coördinator leerlingenzorg/intern begeleider blikt terug op haar basisschooltijd. Basisschool? Anne-Marijke ging naar de lágere school, zoals dat toen heette. ‘Ik heb de kweekschool (pabo) gedaan. Na de MMS was dat twee jaar en een jaar hoofdakte. Het leek me heerlijk om met kinderen te werken. Ik speelde al jong schooltje. Dat daarnaast muziek een grote rol in mijn leven zou blijven spelen, is overduidelijk gebleken. Ik ben ermee opgevoed en opgegroeid.’ ‘Ik begon mijn loopbaan in Den Bosch, mijn geboortestad. Daar werkte ik in een oude wijk, die weldra zou worden afgebroken. Een interessante start. Daarna kwam Nijmegen: de Angelaschool (Ubbergseveldweg). Het eerste jaar kreeg ik de overgangsklas. Daarin zaten leerplichtige, niet schoolrijpe kinderen. Er was een speciaal programma voor gemaakt. Zo’n klas werd gesubsidieerd voor twintig kinderen, maar die waren er niet. Dat betekende dat er kinderen werden bijgeplaatst, die eigenlijk andere onderwijsvormen nodig hadden. Een zware start, maar ik heb er veel geleerd.’ ‘Vanaf augustus 1974 werk ik op de Meiboom. Het onderwijs vraagt veel energie, maar je krijgt er zoveel voor terug, is mijn ervaring. Het is heerlijk om je steentje bij te dragen aan de begeleiding van de ontwikkeling van kinderen. Kinderen treden je onbevangen tegemoet. Ze hebben recht op, varen wel bij een liefdevolle, betrokken, waarachtige houding van volwassenen. Zo wordt een goede basis voor ontspannen leren gelegd. Ja, je hart speelt een grote rol.’ 16

Dromen kwamen uit

‘Ik heb met talloze kinderen mogen werken, zowel in de groep, individueel, als groepsleerkracht of in kleine groepjes als remedial teacher. Ik ben jarenlang coördinator leerlingenzorg geweest. Steeds op zoek naar de meest geschikte hulp. Meestal kon die hulp op school worden geboden, soms kwam hulp van buitenaf. Een enkele keer leek een andere onderwijsvorm voor het kind het beste. De laatste jaren ben ik intern begeleider. Ook zit ik in het zorgteam en schoolmanagementteam. Ik coach nieuwe leerkrachten en anderen die daarom vragen. Daarnaast heb ik ruim dertig jaar speelgroepen op school begeleid. Kinderen kregen een algemene muzikale oriëntatie en leerden blokfluit spelen. Kortom: mijn dromen kwamen uit!’

De Meiboom

‘De Meijhorst is kleurrijker geworden, de school ook. Met kwaliteit hoog in het vaandel is de school steeds op zoek geweest naar nieuwe vormen voor goed onderwijs. Van klassikaal onderwijs veranderden we via de invoering van het werkuur steeds meer richting Dalton. Uiteindelijk wérd de Meiboom daltonschool. We bleven opletten, kozen steeds nieuwe aandachtspunten. Coöperatief leren, aandacht voor meervoudige intelligentie, veel aandacht voor taal. ICT (Informatie en Communicatie Technologie) is niet meer weg te denken. Kinderen leren verantwoord omgaan met de computer en benutten de mogelijkheden. Bovenbouwkinderen geven zelfgemaakte powerpointpresentaties. Wekelijks is er creacafé, waar kinderen kiezen voor een activiteit. Daar zit ook koken bij! De maatschappij verandert. Er zijn veel meer prikkels. Er is meer onrust, er is minder vanzelfsprekende veiligheid. Er komt veel informatie binnen via talloze kanalen. Samen met collega’s voortdurend zoeken naar onder-

wijsverbetering betekent weet hebben van wat er buiten school op kinderen afkomt en goed aanbod en zorgvuldige begeleiding verzorgen. Er is grote aandacht voor de taalontwikkeling. In samenwerking met de peuterspeelzaal wordt zo vroeg mogelijk begonnen met uitbreiding van de woordenschat en het ontwikkelen van alle leesvoorwaarden.’ ‘Lezen heeft onlangs extra aandacht gekregen. Er zijn veel nieuwe leesboeken aangeschaft. Een nieuwe begeleidingsmethode, met de toepasselijke naam Lekker lezen, heeft kinderen nog enthousiaster gemaakt. Er is ook een groot aanbod voor naschoolse activiteiten. Veel mogelijkheden op creatief gebied, muziek, techniek, sport. De school stroomt en bruist. Het team doet er, in samenwerking met iedereen die wil meedoen, alles aan om de bruisende stroom te behouden. Ik vind het niet alleen heerlijk om met de stroom mee te gaan, maar breng ook graag zelf beweging op gang. Hoogtepunten, voor mij ontroerende momenten, zijn er regelmatig. Een meisje dat zegt: “Ik lees liever met jou, dan alleen in een boek.” Gevraagd waarom, antwoordt ze: “Jij zegt hoe ik de woorden moet verdelen om ze goed te kunnen lezen en een boek doet dat niet,” waarmee wordt aangegeven dat de mens in het onderwijs niet vervangen kan worden. Of een jongen die vuurwerk afsteekt vanwege mijn verjaardag. De blijdschap van een kind dat een hoger leesniveau heeft bereikt.’ ‘Ik herinner me uit de tijd dat ik remedial teacher was een jongen uit groep vier, die ik begeleidde met rekenen, die niet kon fietsen. We zijn toen begonnen met een stukje fietsen in de gang op school, met steun aan alle kanten. Na een paar weken oefenen brak het grote moment aan: fietsen op de speelplaats zonder steun. Met knalrode wangen stapte hij af na de Dukenburger - april 2009

Anne-Marijke Ogier: ‘Kinderen zijn kinderen, toen en nu’ een geslaagd rondje. We hebben zijn ouders opgebeld met het grote nieuws. Wat een feest! Ontdekken wat een kind nodig heeft om iets te kunnen wat hij/zij eerst niet kon of de juiste hulp kunnen bieden bij sociaal-emotionele problemen. Het is een prachtig vak. Er is voor mij maar één dieptepunt geweest. Dat was de brand. Wat een verschrikkelijk gebeurtenis!’ ‘Ik heb ruim 39 jaar op scholen gewerkt. Dan heb ik zo’n vijftienhonderd kinderen voorbij zien komen. Oud-leerlingen herken ik meestal aan de ogen. Soms moeten ze me even op weg helpen. Oud-leerlingen brengen nu hun kinderen naar school. Ouders van toen zijn grootouders van nu. De namen van kinderen die het langst geleden op school zaten, kan ik me soms nog beter herinneren dan die van korter geleden, maar ja, je bent zestig met alles dat erbij hoort!’ ‘Ik zou alle Dukenburgers, met name de Meijhorstbewoners, willen zeggen dat ik hier een prachtige tijd heb gehad. Veel succes met het behouden van het moois (bij de opening van de nieuwe parken heeft de speelgroep van de de Dukenburger - april 2009

Meiboom nog voor de muzikale opluistering gezorgd) en het bedenken van nieuwe plannen. Stimuleer het lezen van kinderen door prentenboeken te bekijken, met voorlezen en samen naar de bieb gaan.’ ‘Lezen is leuk en je leert er veel van. En, zorg goed voor de kinderen, want zij hebben de toekomst!’

Tanzania

‘Toen de Meiboom ruim vijfentwintig jaar geleden een goed doel zocht voor een schoolproject, kwam mijn man net terug uit Tanzania. Hij had daar gewerkt in Igogwe in een ziekenhuis, waaraan een weeshuis verbonden was, van de zusters Franciscanessen uit Denekamp. Wij hebben dat weeshuis vanaf toen jaarlijks ondersteund. Leuk was, dat we door correspondentie echt wisten wat er met het geld gebeurde. Vóór de actie was bekend waar het geld voor gebruikt zou worden. Dat kon een wasmachine, speelgoed, muskietennetten, verf of beddengoed zijn. Na de actie kregen we foto’s, waarop te zien was hoe blij men was met de aanschaf. Wij zijn nog een keer in Igogwe

geweest en een van de zusters is geregeld op school geweest als zij in Nederland was. Nu is het ziekenhuis in handen van Tanzanianen. We corresponderen in het Engels per e-mail. Foto’s kunnen gemakkelijk worden opgestuurd via de mail. De Tanzaniadag op de Meiboom is een begrip geworden. En wat er na mijn vertrek gebeurt, bepalen mijn collega’s.’ ‘Op 1 mei ga ik de Meiboom verlaten. Door de vakantie betekent dit, dat 23 april mijn laatste schooldag is. Op 16 april is mij een receptie aangeboden. Half juli vertrek ik met mijn man voor twee jaar naar Moshi, in Tanzania. Mijn man gaat daar werken op de medische faculteit en in het ziekenhuis en ik ga als remedial teacher werken op de Moshi International School. Na school ga ik muziekles geven. Dus weer onderwijs en muziek.’ ‘Ik ben druk bezig met het leren van Swahili. Zo zie je hoe dingen op je pad komen. Soms hoef je er niets voor te doen.’ Tekst: Hette Morriën Foto: Mike Wiering

17

Turgay Tankir: ‘Alle bewoners willen immers in goede harmonie en in goed contact en zorgzaamheid met elkaar samenleven’

Het Inter-lokaal over samenleven in Dukenburg:

Initiatieven in de eigen groep stimuleren De Dukenburger vroeg Turgay Tankir naar eenzaamheid bij allochtone wijkbewoners en hoe deze te bestrijden is. Turgay Tankir is directeur van Het Inter-lokaal dat zich inzet voor de belangen van migranten. Hij is voor laagdrempelige hulpverlening en het uitdagen van allochtonen om actief te participeren in de multiculturele samenleving. Daarbij werkt Inter-lokaal samen met de doelgroepen zelf en betrokken instellingen. Respect voor ieders culturele denkwijzen en praktijken vormt hierbij het uitgangspunt. Men zegt wel eens dat eenzaamheid vrij veel voorkomt bij niet-westerse Nederlanders. Is dat zo, weet u waardoor dat komt? ‘Eenzaamheid komt voor in alle culturen. Het is dus cultuuroverstijgend. In het algemeen kun je niet zeggen dat eenzaamheid in nietwesterse culturen vaker voorkomt dan hier in dit land. Of men zich eenzaam voelt, hangt echter af van de leefomstandigheid waarin niet-westerse migranten of groeperingen zich bevinden. Gelukkig bestaat bij de klassieke Nijmeegse migrantengroep zoals Turken en Marokkanen tot dusver weinig eenzaamheid. Dat komt doordat zij ook hier in Nederland onderling een gemeenschap vormen en meer dan autochtone Nederlanders een hechte familie18

band hebben. Bovendien kunnen zij door het goedkope luchtvervoer vaker naar het land van herkomst reizen om daar andere familieleden en kennissen te ontmoeten.’

Geïsoleerd

‘Dat ligt heel anders bij vluchtelingen. Zij vormen vaak geen hechte gemeenschap. Zij wonen vaak ver van familieleden en zij hebben geen mogelijkheid hun land van herkomst te bezoeken vanwege de risico’s die zij lopen om hun politieke achtergrond. Ook hier in Nederland zijn zij vaak voorzichtig met het opzoeken van eigen landgenoten vanwege verschillende politieke achtergronden. Ik denk dat in beide groepen eenzaamheid op langere termijn vaker zal voorkomen als het aantal ouderen binnen deze groepen toe zal nemen. Daarnaast is er een andere factor die op de loer ligt voor toename van eenzaamheid onder niet-westerse Nederlanders. Vooral de eerste generatie migranten en vluchtelingen lopen achter in hun participatie en integratie in de samenleving. Zij zijn vooral aangewezen op hun eigen beperkte sociale structuren en zullen weinig gebruik maken van de in de wijken en in de stad aanwezige voorzieningen. Daarom dromen veel oudere migranten om ooit terug te gaan naar hun geboorteland om daar hun laat-

ste levensjaren door te brengen in een voor hen bekende taal- en cultuuromgeving.’ Wat zijn de mogelijkheden om de eenzaamheid bij deze groepen te bestrijden? Zijn de eigen verenigingen hierbij van betekenis? ‘Gelukkig zijn er veel mogelijkheden om de eenzaamheid bij deze groepen te bestrijden. Daarop moet in de toekomst hoog worden ingezet, wil men als samenleving geen ernstige problemen krijgen. Allereerst kunnen we de eigen initiatieven in de eigen groep stimuleren. Je ziet dat men in eigen kring allerlei activiteiten organiseert om aan het gevoel van eenzaamheid te ontsnappen. Het gevoel te hebben dat je ergens bij hoort, is vaak heel belangrijk voor mensen en verhoogt het gevoel van eigenwaarde. Jij ziet dat eigen verenigingen vooral ontmoetings- en gezelligheidsactiviteiten organiseren omdat onder de oudere migranten daar veel behoefte aan is. Verder is het van belang dat we stimuleren dat allochtonen ook meer deelnemen aan de sociale verbanden in de wijken door participatie in diverse gelederen. Bedenk dat veel migranten een zekere terughoudendheid hebben en soms angstig zijn. Daarom is het goed actief uitgenodigd te worden om deel te nemen aan wijkactiviteiten. Zij moeten dan zelf ook stappen de Dukenburger - april 2009

zetten. De wijkorganisaties die sociaalculturele activiteiten organiseren kunnen hun deelname echter bevorderen door met de culturele gewoonten van de nieuwkomers enigermate rekening te houden. Aangeraden wordt om bovendien voldoende rekening te houden met het aanbod van activiteiten en met de verwachtingen en wensen van de nieuwe Nederlanders.’

Saai op straat

Wat zijn de problemen bij de Dukenburgse migranten? ‘Als ik bij dit onderwerp blijf, hebben de meeste eenzaamheidsgevoelens vooral te maken met de infrastructuur van de wijk. Nieuwe Nederlanders vinden de wijk nogal saai. Zij missen de levendigheid op straat. Zij vinden dat er weinig natuurlijke ontmoetingsplekken en momenten zijn. Het is voor hen niet te begrijpen dat wijkcentra waar mensen elkaar kunnen ontmoeten in de weekenden gesloten zijn. Ook zijn er weinig cafés, restaurants of bioscopen. Er is veel groen in de wijk, maar nergens staan uitnodigende bankjes en op gras lopen is helemaal een onderneming, omdat dat vaak vol zit met hondenpoep. Als laatste is opvallend dat er in Dukenburg veel niet-westerse bewoners wonen, maar hun culturele invloed weinig te zien is in de infrastructuur van de wijk.’

In beweging

Wat kan men in Dukenburg als geheel er aan doen? ‘Wij moeten niet voor hen proberen te denken maar vooral deze nieuwe bewoners aanzetten mee te doen in diverse wijkactiviteiten. Zij kunnen dan zelf het beste aangeven wat hun wensen zijn. Ook niet-westerse migranten hebben met de oude bevolking meer gemeenschappelijks dan men denkt en de onderlinge verschillen zijn vaak veel minder dan de media doen geloven. Alle bewoners willen immers in goede harmonie en in goed contact en zorgzaamheid met elkaar samenleven. Dat geldt zowel voor migranten als de originele bewoners.’ Wat is hierbij de betekenis van Inter-lokaal? ‘Zoals Het Inter-lokaal vaak doet, brengen wij een stukje dynamiek in de wijk waarbij mensen meer met elkaar gaan ondernemen. Daarvoor zetten wij de sleutelfiguren aan het werk. Zij zijn de ambassadeurs en voorlopers en vormen vaak een goede brugfunctie. Het Inter-lokaal ondersteunt de initiatieven die van onderop komen en probeert alle bewoners actief te betrekken om samen te werken aan het geluk en welzijn van Dukenburg.’ Tekst: Turgay Tankir en Janwillem Koten Foto: Het Inter-lokaal de Dukenburger - april 2009

10 jaar aanloop in de Ontmoetingskerk Waar blijft de tijd, zullen vele mensen zeggen. Het is al weer tien jaar geleden dat de Ontmoetingskerk een koffiemorgen organiseerde, waarbij pastor Joska van der Meer het voortouw nam. Het is een briljant initiatief geweest, gezien het feit dat de koffiemorgens, na tien jaar, nog steeds aan belangstelling winnen. Doelstelling van de koffiemorgens is de mensen bij elkaar te brengen. Het is daarmee een van de weinige natuurlijke plekken waar een ontmoeting in Dukenburg mogelijk is. Midden in een van de voorzalen van de kerk staat een grote uitnodigende tafel waar het goed aanschuiven is. Voor een klein bedrag kun je er een lekkere kop koffie vinden en vaak ook iets er bij, want er zijn veel gulle gevers die een versnapering meebrengen. Dikwijls is er een kleine expositie aan de wanden van de koffieruimte. Dat maakt het extra gezellig.

Bezoek

De koffiemorgen wordt bezocht door mensen van allerlei slag en pluimage maar uiteraard het meeste door 50-plussers. Dames zijn vaak in de meerderheid. Het verleden speelt bij de gesprekken natuurlijk een grote rol, maar ook wel de actualiteit zoals gesprekken over de kleinkinderen en het gebruik van de computer. Je kunt ook veel praktische dingen vernemen en tips voor van alles en nog wat oppikken. Het belangrijkste is natuurlijk het

moment van gezelligheid waar je onbelemmerd met mensen kunt praten. In deze sfeer zijn heel wat afspraakjes ontstaan om samen elders iets gezelligs te doen. Wie zich dus wil inburgeren in Dukenburg, ziehier de plaats waar je moet zijn.

Redenen

Er zijn meer redenen om de koffiemorgen eens te bezoeken. Vrijdagmorgen is er markt, dus waarom niet even aanwippen en daar van de drukte bijkomen. Af en toe vereert een marktvrouw De Aanloop met een verrassend bezoekje. Wie wellicht wat tijd over heeft, kan ook als gastvrouw of gastman optreden, er zijn genoeg mensen die even bij het afruimen en schoonmaken willen helpen. Gastvrouwen dienen voornamelijk als vast punt aan wie je wat vragen kwijt kunt. Vaak zijn het de kleine dingen die het hem doen, alhoewel enkele vrijwilligers van De Aanloop ook getraind zijn in het bieden van een luisterend oor voor persoonlijke problematiek. De koffiemorgens zijn woensdag- en vrijdagmorgen van tien tot half twaalf. Wanneer De Aanloop open is, staat er een bord buiten en dat betekent dat elke belangstellende meer dan van harte welkom is. Tekst: Janwillem Koten Foto: Jos Coumans

19

De helpende hand van de Wijkservicedienst Solid, de Stichting Opbouw Lindenholt en Dukenburg, heeft van meet af aan van haar inmiddels vijftien jarige bestaan de Wijkservicedienst hoog in het vaandel. Jan van Londen is gedetacheerd bij Solid vanuit de gemeente Nijmegen. Hij is opzichter van de Wijkservicedienst (WSD). Wij gingen met hem rond te tafel om te horen hoe de WSD werkt, welke klussen de medewerkers klaren, wie voor deze dienstverlening in aanmerking komen en tegen welke vergoeding. We gingen daarna met hem op pad om de dagelijkse praktijk van de WSD te zien en te informeren bij enkele bewoners of alles naar tevredenheid gebeurt.

Begin

In 1993 werd begonnen met een gele onderhoudsbestelbus, op de Groenmarkt, de voorloper van Dukenburg Presenteert, door de toenmalige wethouder Eva Weber ten doop gehouden. Inmiddels rijden er vijf wagens naar de klussen. Drie voor rond de woning, voor het tuinonderhoud (meer dan de helft van de aanvragen) en twee voor werk in de woning, klein elektra, sanitair, witten, sauzen, schilderen, timmeren en andere kleine werkzaamheden. Al snel groeide het aantal verzoeken om hulp. In 1995 waren dit 461, in 2008 meer dan achthonderd. Gevolg is wel dat er een wachtlijst is ontstaan. Ook is er een tendens naar grotere klussen, die uiteraard meer tijd in beslag nemen. Een aantal werd doorverwezen of afgewezen. Op dit moment zijn tien mensen actief binnen de Wijkservicedienst. Nino Patti en Jos Duits zijn net als Jan van Londen vanaf het begin werkzaam bij de WSD. Willy van Baast kwam in 1994, Wim Meijling in 1996. Ivonne Rossini houdt op het kantoor van Solid in Wijkcentrum Dukenburg de administratie bij.

Non profit

In het algemeen kunnen bewoners van Dukenburg en Lindenholt een beroep doen op de WSD als zij aan een aantal strikte voorwaarden voldoen. Zijn zij zelf of met behulp van familie niet in staat de klus te klaren, dan zal het verzoek in behandeling genomen worden. Veelal zijn dat senioren van 66-plus, eenoudergezinnen en anderen die zorg behoeven, zoals gehandicapten. Veruit de meesten zijn inwoners van Dukenburg. Oudere woningen en toenemende vergrijzing liggen daaraan ten grondslag. In het verleden was ook nog de zogeheten Nijmegen Pas nodig. 20

Ook het minimuminkomen speelt een rol. De vergoeding die gevraagd wordt, is dan ook laag: twee euro en vijftig cent per uur per man. De WSD heeft eigen gereedschap. Tegen een voordelig tarief kan verf, saus en dergelijke aangeschaft worden. Deze kosten worden wel in rekening gebracht. Zorgvuldige omschrijving en planning van de opdrachten is nodig. Dat is soms wel eens lastig in verband met al of niet thuis zijn van de verzoeker. De medewerkers worden regelmatig bijgeschoold middels cursussen over veiligheid en bediening van machines.

Op pad met de WSD

Twee medewerkers zochten we op, die aan het klussen waren bij een mevrouw in de hoogbouw in Zwanenveld. Jos Duits was nota bene op zijn verjaardag aan het behangen, witten, schuren, verven en sauzen samen met Albert Kuiper. Een hele klus, omdat de wanden een donkere kleur hadden. De medewerkers van de WSD brachten de witte kleuren zorgvuldig aan. Waardoor alles veel lichter en weer schoon oogt. Dit tot tevredenheid en dankbaarheid van de bewoonster. Jos en Albert hebben zichtbaar plezier en voldoening in hun werk. Ze bouwen een band op met de bewoners, die hen meestal vriendelijk

en gastvrij ontvangen. Eigen verantwoordelijkheid en een zekere vrijheid spreken hen aan bij dit werk, dat ze gemotiveerd verrichten. Elke dag is weer anders met een praatje, een lach en soms een traan. Immers, hulp kan heel hard nodig zijn, zeker als de bewoner er helemaal alleen voor staat en sterk hulpbehoevend is. Als ze merken, dat ten onrechte van hun hulpdiensten gebruik wordt gemaakt en gemakzucht de reden is, dan zijn ze teleurgesteld. Willy van Baast en Wim Meijling, de tuinspecialisten, zochten we op in de Meijhorst. Zij waren bezig met tuinonderhoud bij een mevrouw. Gelet haar leeftijd, vindt ze het reuze fijn dat zij de laatste jaren door de WSD zo goed geholpen wordt. Er is in die jaren een goede vertrouwensband opgebouwd. De tuin zag er weer pico bello uit. De tuinwerkzaamheden kunnen zijn: onkruid verwijderen, snoeien, kappen, spitten , schoffelen enzovoorts. De WSD brengt het tuinafval naar de DAR.

Inlichtingen

Solid is te bereiken op kamer 1.095 in het Wijkcentrum Dukenburg, Meijhorst 70-39, 6537 EP Nijmegen, telefoon (024) 344 32 49; de Wijkservicedienst: telefoon (024) 344 92 78, e-mail: [email protected]. Tekst en foto: Theo Vermeer de Dukenburger - april 2009

De uitstapjes van scootmobielclub Antilope’s ‘We worden nog beroemd’, grapte één Antilope. ‘Laatst babbelde ook iemand van de Gelderlander met ons.’ Welnu, bekendheid verdient het initiatief van Henk Platenburg om een scootmobielclub te starten, absoluut. Hij houdt met deze GAZELlige club dertien mensen niet van, maar juist óp de straat. De naam Antilope’s werd ingegeven door een vriend van Henk die eerder een motorclub zo doopte. Henk reed drieëneenhalf jaar geleden op de Sint Annastraat, toen hij een scootberijdster ontwaarde met een piratenvlag. ‘Die heeft lol in het leven,’ dacht Henk en haalde Willy in. Even later trof Henk ‘collega’ Els aan, omringd door olifantjes. Els wil evenmin haar leven laten verflauwen door het gebruik van een hulpmiddel. Gedrieën zagen ze een scootmobielclub zitten; de Antilope’s waren geboren. Stukjes met foto’s in parochieblad en Trefpunt en leden dienden zich aan. Eerst voornamelijk vrouwen, maar nu ook mannen. Nieuwe leden zijn welkom. Scootberijders die ondernemend zijn van aard en tegen een stootje kunnen, zijn hier aan het juiste adres. Want ook in de wintermaanden draaien de scootmobielwielen actief door.

Afstanden

Activiteiten/uitstapjes, dat zijn er best veel. De leden sommen op: het Liberty Park in Overloon, de dierentuinen Ouwehand en Burgers, het Openluchtmuseum en als voorjaarsplan: de Hoge Veluwe. Is de afstand twintig kilometer of meer, dan worden er taxi’s ingehuurd, voor kortere afstanden zijn die te duur. Want de club heeft een zeer laag budget: sponsoren zijn welkom! Voor ritten dichterbij huis wordt alleen de scoot gebruikt. Proviand mee en de groep gaat picknicken. Tja, heeft er onverhoopt eentje panne, dan moet er gebeld worden met een

De nieuwe vlag van de Antilope’s de Dukenburger - april 2009

De Antilope’s voor hun thuishonk Wijkcentrum Dukenburg in Meijhorst Ligtvoet-monteur. Deze service strekt zich helaas niet uit over de grens, zodat Duitsland niet ingeroosterd kan worden. Ligtvoet sponsort de Antilope’s wèl, evenals bakker Johan. Als de club bijeenkomt in het thuishonk (wijkcentrum), dan is er iets lekkers van Johan. De Antilope’s vinden deze sponsoring geweldig. De middag van het vraaggesprekje met Ans, Els, Joke, Margriet, Willy, Ger, Gerard, Henk en Johan was er ook een hartverwarmende ontvangst met koffie en overheerlijke appelbroodjes. Bep en Henny, die afwezig waren, liepen deze traktatie helaas mis.

Nieuwe vlag

Willy gebruikt haar piratenvlag nog altijd. Els, olifantjes-fan, met scootmobiel Miepie, verzorgt de clubvlag. Het eerste ontwerp was een driehoekig vaantje met antilopen, de tweede een gelamineerd exemplaar. Laat nou toch tijdens het interview de nieuwe derde vlag gereed zijn: een knalgeel exemplaar met afbeelding van het ranke rendier en de clubnaam. De vlaggen zijn voor de herkenbaarheid: ziet u in Nijmeegse dreven een rijtje scoots voortsnellen met de beschreven vlag, dan weet u: ‘De Antilope’s zijn op pad’. Zij zijn dat dan richting bossen, Hatertse Vennen, galerie Xenia of De Garstkamp in Overasselt, Oortjeshekken, Afrika museum, Sint Walrick, Olleke Bolleke of café De Teersdijk. Afgelopen Kerst genoot

de club van een heerlijk diner in Malderborch, Malden.

Leeftijd

De Antilope’s lopen (toch wel) in leeftijd uiteen van zestig tot negentig jaar. Dit is hoog, evenals het Dukenburg-gehalte, alleen Willy woont elders. Die gevorderde leeftijd wil niet zeggen, dat er geen jonge mensen zijn met een scootmobiel. De leden verwoorden het: ‘Die zijn de schaamte nog niet voorbij en wij wel. Wij maken er een dolle boel van, één groot avontuur!’ Hoewel er in de naaste omgeving geen vergelijkbare clubs zijn, telt ons land meer scootmobielclubs. In Brabant is er eentje met meer dan honderd leden. Dat streven de Antilope’s niet na. Na afloop van het vraaggesprekje stelde de groep zich buiten op voor een foto, met de nieuwe vlag in top. Aansluitend was het plan samen te gaan eten, maar… de scoot van Henk vertoonde de derde lekke band in een paar dagen tijd. ‘Eerst even Ligtvoet bellen,’ werd er gegrinnikt. Contactpersonen: Els van Dijk (penningmeester): (024) 344 99 73, e-mail: ejh.vandijk@ chello.nl en Henk Platenburg: (024) 344 05 79, e-mail: [email protected]. Tekst: Hette Morriën Foto’s: Bart Noordijk

21

DUKENBURG

Verwarmde wachtruimte busstation gesloten De verwarmde wachtruimte bij busstation Brabantse Poort is in maart plotseling gesloten. De verantwoordelijk wethouder wist van niets. De uitbater van de wachtruimte heeft de verklaring: overlast. Het busstation Brabantse Poort was de enige plek in Nijmegen waar reizigers verwarmd op de bus konden wachten. Het was ook veilig. Er was camerabewaking. De beelden kwamen binnen bij Novio, die op de eerste verdieping van hetzelfde gebouw een ruimte voor buschauffeurs had. Novio vertrok, de camerabewaking verdween. De grote wachtruimte werd verkleind tot een hokje waar acht tot tien mensen konden wachten. De rest van de ruimte werd petit-café, particulier geëxploiteerd. Onderzoek ter plekke leerde dat de reden voor de sluiting overlast is. Vooral ’s avonds is er veel last van drugsgebruikers en drugshandelaren. Zij kwamen ook in de wachtruimte, net als zwervers, die hier een warm plekje dachten te vinden. Vooral oudere busreizigers durfden niet meer van de ruimte gebruik te maken. Dit heeft de exploitant doen besluiten de wachtruimte te verwijderen. De gemeente is eigenaar van het pand. Wethouder Jan van der Meer van openbaar vervoer wist niets van de sluiting. Hij reageert: ‘Ik betreur het dat reizigers nu niet meer zonder consumptie gebruik kunnen maken van de wachtgelegenheid op Dukenburg. Om wat meer bedrijvigheid in de stationsomgeving te krijgen, is het petit-café in het pand gevestigd. Daarbij gingen we ervan uit dat reizigers altijd overdekt konden blijven wachten. Dat is echter nooit formeel met de uitbater afgesproken. Dat hij de ruimte nu alleen openstelt voor betalende klanten, lijkt vooral ingegeven door sociale veiligheid: hij wil ongewenste gasten kunnen weren. Het is begrijpelijk dat de uitbater sommige figuren niet in zijn zaak wil, maar vanuit het oogpunt van goed openbaar vervoer is het onwenselijk dat reizigers niet meer droog en beschut op de bus kunnen wachten. We zullen daarom met de uitbater gaan praten om te bekijken wat we kunnen doen om zijn situatie te verbeteren en om afspraken te maken over de voorwaarden waaronder reizigers weer overdekt kunnen wachten.’ Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld

22

Petit-café Brabantse Poort, waar tot voor kort een verwarmde wachtruimte voor buspassagiers was

Perrons busstation Brabantse Poort verhoogd De gemeente heeft de perrons van het busstation Brabantse Poort laten verhogen. Hierdoor is het in- en uitstappen van mindervaliden en reizigers met kinderwagens verbeterd. In april komt er dynamische reisinformatie. Om de toegankelijkheid van het openbaar vervoer te verbeteren, verhogen de gemeente en de stadsregio zoveel mogelijk bushaltes. In Dukenburg waren als eerste de haltes in Malvert en op busstation Brabantse Poort aan de beurt. Van de gelegenheid is gebruik gemaakt om een bushokje te vernieuwen. Dit hokje was

ernstig ontzet en nooit gerepareerd. Het is bedoeld voor passagiers van de drukke lijn 2 naar Plein 1944.

Dynamische reisinformatie

In april komt er dynamische reisinformatie, tegelijkertijd met het centraal station. Op schermen kan de passagier dan lezen welke bussen eraan komen, waar die naar toe gaan en op welke tijd ze arriveren (inclusief vertraging indien van toepassing). Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld

Stratenmakers aan het werk bij het ophogen van de busperrons de Dukenburger - april 2009

Laatste fase verbouwing kop Winkelcentrum Dukenburg

Op maandag 8 juni organiseert Nijmegen Blijft in Beeld een filmvoorstelling in het Triavium. Het thema van de avond is gericht op Dukenburg en water. Nijmegen Blijft in Beeld (NBiB) is een stichting die films over de geschiedenis van Nijmegen verzamelt. Ze beheert 1025 films met een totale lengte van meer dan 68 kilometer. Dit jaar bestaat de stichting 25 jaar. Ze organiseert daarom een tournee langs diverse stadsdelen. Op 8 juni is Dukenburg aan de beurt. In het Triavium zijn onder meer films te zien van de opening van het Maas-Waalkanaal, de bouw van Groot Dukenburg en een film uit 1942 over het Land van Maas en Waal. Via de website en in de lokale media zal NBiB bekend maken waar en wanneer kaarten voor de voorstelling te koop zijn. De prijs is al wel bekend: 2,50 euro. www.nijmegenblijftinbeeld.nl. Tekst: NBiB en René van Berlo

De kop van het Winkelcentrum Dukenburg nadert zijn voltooiing. Le Duc, Cafetaria Zwanenveld en Ami Kappers hebben hun nieuwe stek gevonden. Andere ruimtes zijn nog niet verhuurd (Foto: Ron Disveld)

Heropening Vrije Academie op 21 maart Na de brand in De Boerderij was er rooken waterschade in de Vrije Academie die daar aan vast zit. Het gebeurde precies op het moment dat de computer- en taallessen voor de Antillianen zouden beginnen. Die zijn toen tijdelijk verplaatst naar het wijkcentrum Meijhorst. Vanaf september 2009 worden computer- en taallessen voor Antillianen gegeven in Meijhorst. Het Team Basiseducatie van ROC Nijmegen ontwikkelde samen met verschillende Antilliaanse organisaties in opdracht van de gemeente Nijmegen drie computer- en taaltrajecten.

werkenden. Zij behandelen onder andere computer- en taalvaardigheden die met werk te maken hebben en praten over de verschillen tussen de Antilliaanse cultuur en de Nederlandse cultuur op het gebied van werk. De groep 50-plus volgt lessen op woensdagmiddag. Naast het gemeenschappelijke deel werkt iedere deelnemer aan niveauverhoging van de Nederlandse taal en verbetering van hun digitale vaardigheden.

Feestelijke bijeenkomst

Alles is weer schoongemaakt en ingericht. Om dit feit te vieren was op 21 maart een feestelijke

bijeenkomst gepland om de Vrije Academie te heropenen en het computerlokaal in gebruik te nemen. Hiervoor waren alle cursisten, docenten en vertegenwoordigers van de gemeentelijke en Antilliaanse organisaties uitgenodigd. Iedereen ging naar huis met het gevoel dat dit een prima project is, Na deze bijeenkomst weten we het zeker: de lessen zijn een succes en samen feest vieren is ook heel belangrijk. Voor informatie over deze taal-computertrajecten en deelname aan de lessen, kunt u contact opnemen met Bea Postma (06 52 377 903) of Mieke van der Coelen (ROC Nijmegen 0900 96 09). Tekst en foto: Mieke van der Coelen

Verschillende groepen

De groep opvoeders komt op maandagochtend bij elkaar en in het gemeenschappelijke deel bespreken zij allerlei onderwerpen die van belang zijn voor opvoeders met kinderen. Een van de onderwerpen is bijvoorbeeld wat doet mijn kind allemaal op de computer? Daarnaast werken ze aan de uitbreiding van hun eigen computervaardigheden en op het gebied van de Nederlandse taal aan zinsbouw, uitbreiding woordenschat et cetera. Op maandagavond is het de beurt aan de groep de Dukenburger - april 2009

23

DUKENBURG

Filmvoorstelling over Dukenburg

ZWANENVELD

Gemeente controleert parkeervergunningen De gemeente Nijmegen controleert de parkeervergunningen, die zijn verstrekt aan bewoners rond het Winkelcentrum Dukenburg. Het vermoeden bestaat dat hiermee fouten zijn gemaakt.

De Teersdijk in Zwanenveld, voor de bewoners prioriteit nummer 1 in het nieuwe wijkbeheerplan

Aan de slag met het wijkbeheerplan Het wijkbeheerplan Zwanenveld staat vast. Op het concept zijn nauwelijks wijzigingsvoorstellen gekomen. De gemeente kan er nu mee aan de slag.

Voor de bewoners heeft de Teersdijk absolute prioriteit. Deze groene ader door de wijk wordt zeer gewaardeerd, maar ook bekritiseerd. Dat heeft vooral te maken met het onderhoud. Vooruitlopend op het vaststellen van het wijkbeheerplan heeft de gemeente eind 2008 klein onderhoud gepleegd. Voor een grote aanpak wil ze wachten op de Groenvisie Dukenburg die over enige tijd verschijnt.

2009

Onthulling Zwanenkunst Wethouder Hannie Kunst onthult op woensdag 13 mei het kunstwerk van Michel Alders. Het kunstwerk wordt een variatie op De Zwaan van Jan Asselyn, geschilderd in de 17e eeuw (zie foto). De zwaan verdedigt zijn nest. Michel Alders spuit het kunstwerk op een scherm van ongeveer drie bij vijf meter. Het komt te hangen aan de zijkant van de groene flat aan de 70e tot en met 72e straat, boven het water. De onthulling is om 12.00 uur. Verdere details zijn te lezen op www.zwanenveld.info. Tekst: René van Berlo

24

In 2009 worden de volgende zaken aangepakt. De Geologenstrook wordt opgeknapt en krijgt een officiële naam. In de kanaalzone wordt groen aangelegd ter compensatie van de aanleg van de rioolpersleiding. In de 44e straat komt een plateau voor een partytent voor regelmatig plaatsvindende kinderactiviteiten. In dezelfde straat is een speeltoestel vernieuwd en verplaatst. Hier komt ook een trapveldje De parkeerplaats bij de gymzaal aan de 22e krijgt extra verlichting. Het parkeerterrein bij de gele flat wordt opgeknapt. Bekeken wordt welke hinderlijke gleuven bij opritten verbeterd kunnen worden. De 63e straat krijgt zijn lang gevraagde straatnaambordjes.

Sinds de invoering van het betaald parkeren in een deel van Zwanenveld hebben bewoners gesignaleerd, dat met het wel of niet toekennen van vergunningen fouten zijn gemaakt. Zo is bezitters van een carport of garage verteld dat zij geen eerste vergunning kunnen krijgen. Zij komen alleen in aanmerking voor een tweede vergunning (voor de tweede auto). Toch zijn er garagebezitters die een eerste, goedkopere vergunning hebben. Er is zelfs een carportbezitter die twee vergunningen heeft. Ook komt het voor dat een carportbezitter een vergunning vraagt, maar die in eerste instantie niet krijgt. Dit terwijl zijn buurman er wel een heeft. De bewoners vragen de gemeente al jaren een en ander recht te zetten. Dit werd altijd toegezegd, maar nooit uitgevoerd. Nu heeft ze plechtig beloofd dit wel te doen.

Tarieven

Over het tarief voor een bewonersvergunning doen veel verhalen de ronde, vooral bij mensen die er geen hebben. Het tarief voor een eerste vergunning is 6,15 euro per maand. Een tweede vergunning kost 11,40 euro per maand. Tekst en foto: René van Berlo

Winkelcentrum

De betaald-parkeerzone rond het winkelcentrum wordt opnieuw ingedeeld. De ingang bij de bibliotheek krijgt extra fietsklemmen. In de 66e en 82e straat worden waarschijnlijk maatregelen genomen tegen het parkeren op de trottoirs. Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld

Parkeerautomaat in Zwanenveld 63e straat de Dukenburger - april 2009

In de vorige uitgave van de Dukenburger stond een artikel over de illegale kap van een groot aantal bomen op het voormalige ROC terrein. Naar nu blijkt heeft de gemeente Nijmegen wel een vergunning verstrekt voor de kap van het eikenbosje, ondanks het negatief advies zoals geformuleerd in randvoorwaarden en aanbevelingen (R&A).

Doortrekken fietspad langs politiebureau Wie langs de Van Schuylenburgweg naar het noorden fietst, stuit vlak voor het politiebureau op een hek en een rood verkeerslicht. Over enige tijd is dit voorbij. Het fietspad wordt doorgetrokken.

rond het bureau verplaatsen, zodat er ruimte ontstaat. De gemeente heeft opdracht gegeven om het fietspad door te trekken langs het politiebureau. Ze verwacht dat de klus binnen enkele maanden is geklaard.

Politie en gemeente hebben een akkoord bereikt over grondruil. De politie zal het hek

Tekst: René van Berlo Foto: Ron Disveld

De grootschalige illegale kap betreft nu ‘slechts’ twee bomen die op gemeentegrond stonden. Saillant detail is dat deze R&A door de gemeente Nijmegen zijn geformuleerd en de communicatielijnen binnen het ambtelijk apparaat niet altijd goed functioneren. Echter, ook de projectontwikkelaar had kunnen weten dat het eikenbosje een beschermde status had omdat ook zij in het bezit is van de R&A. Een groot herinrichtingsproject als dit loopt over te veel schijven. Te veel mensen denken een even belangrijke rol te moeten spelen in de uitvoering van een project als dit en de controle daarop. Laat dit een wijze les zijn voor vervolgprojecten zoals die op papier staan voor heel Dukenburg! Tekst: Léon van Kempen

Gebruik de tijdelijke jongerenvoorziening! Zwanenveld heeft een tijdelijke hangplek voor jongeren aan de 43e straat. Naast de JOP aan de Van Schuylenburgweg is dit de enige plek in Zwanenveld waar ‘hangen’ is toegestaan. Totdat de jongerensoos bij het kanaal is gerealiseerd, kunnen jongeren in Oost-Zwanenveld terecht bij een tijdelijke opvangplek aan de 43e straat. Hier staan twee picknicktafels met bankjes en een prullenbak. De gemeente plaatst binnenkort waarschijnlijk een wachthuisje, zodat de jongeren ook droog en uit de wind kunnen zitten.

Op de bon

Als jongeren op een andere plek hangen dan bovengenoemde plaatsen, maken zij de kans een bekeuring te krijgen. Dit geldt speciaal voor de oude hangplek in de 51e straat. Tekst: René van Berlo en Mila Fritz de Dukenburger - april 2009

Op woensdag 1 april vond de feestelijke opening plaats van de ‘playground’ bij de Prins Mauritsschool. Onder grote belangstelling verrichtte wethouder Hans van Hooft de openingshandeling (Foto: Ron Disveld) 25

ZWANENVELD

Vervolg illegale kap ROC-terrein

LANKFORST

Mireille Ligterink ontwerpt bank voor Lankforst In 2008 schilderde Mireille Ligterink iedere week een portret van iemand uit de Nijmeegse wereld van kunst en cultuur. In januari 2009 sloot ze dit megakunstproject af met een tentoonstelling in de Stadsschouwburg. Na een korte vakantie is ze al weer druk in de weer met een volgend kunstproject: Nijmegen Visueel. Daarbij brengen twaalf kunstenaars de 44 wijken van Nijmegen kunstzinnig in beeld. Elke kunstenaar is via loting aan enkele wijken gekoppeld. Voor Mireille Ligterink werden dat de wijken Bottendaal, Hees en Lankforst. Die laatste wijk was voor haar nog onbekend gebied, vandaar dat ze er eerst eens uitgebreid ging rondkijken. Op de website van Nijmegen Visueel beschrijft ze kort de indruk die ze van Lankforst kreeg: ‘Lankforst is een van de zeven Dukenburgse wijken, een echte woonwijk. De woningen liggen in een verrassend groene omgeving. Het kanaal ligt langs de rand; het Uilenbosje, als klein natuurpareltje, schermt de wijk af van de grotere doorvoerweg. Op de grens met Malvert ligt ook nog een parkje. Veel groen dus, en rust, zeker overdag, als men elders aan het werk is. Wat de wijk niet

heeft is een ontmoetingsplek, er staan haast nergens bankjes, voor de boodschappen en het wijkcentrum moet je naar Meijhorst. Voor dit project heb ik nagedacht over het creëren van een ontmoetingsplek, een bank, aan de rand van het Uilenbosje. Daar waar een waterplaats gemaakt is met vlonders en stepping stones. Zou het niet heerlijk zijn om daar in de zomer te kunnen gaan zitten en te genieten van de mooie groene omgeving? Een bank bewerkt door de bewoners van de wijk, versierd met mozaïek.’

Toestemming

Hopelijk verleent de gemeente binnenkort toestemming voor het plaatsen van zo’n artistiek vormgegeven bank. Wie meer wil weten over Mireille Ligterink of over het kunstproject Nijmegen Visueel in Lankforst, moet maar eens kijken op de websites www.mireilleligterink. nl en www.nijmegenvisueel.nl. Wilt u meehelpen? Bewaar dan in ieder geval alvast uw oude tegeltjes en serviesgoed, want Mireille heeft veel materiaal nodig voor het mozaïekwerk op de nieuwe bank bij het Uilenbosje. Tekst en foto: Jos van Broekhoven

Leo van den Oever, fietsfanaat, 90 jaar jong

90-jarige fietst 100 km per week Leo van den Oever, al meer dan 40 jaar inwoner van Dukenburg, bereikte onlangs de mooie leeftijd van 90 jaar. Veel mensen zitten op die leeftijd ‘achter de geraniums’, maar dat is bij Van den Oever zeker niet het geval. Als het even kan gaat hij er met zijn super-de-luxe fiets op uit, waarbij hij iedere week minstens 100 kilometer aflegt. De fiets is voorzien van allerlei snufjes zoals elektrische trapondersteuning, wat bij tegenwind natuurlijk wel van pas komt. Op de display worden alle wetenswaardige gegevens zoals actieradius, snelheid en afgelegde afstand weergegeven. Onlangs heeft Leo al weer zijn derde elektrisch ondersteunde fiets aangeschaft, want hij wil graag met modern materiaal de weg op. Van den Oever is op 16 maart 1919 geboren in Bokhoven, een plaatsje in de buurt van ’sHertogenbosch. Twintig jaar later werd hij beroepsmilitair en heeft in mei 1940 als marinier gevochten tegen de Duitse luchtlandingstroepen in Rotterdam. Via Engeland ontkwam hij aan krijgsgevangenschap en is tot zijn vijftigste in dienst van het Nederlandse leger gebleven. In 1968 vestigde hij zich in Nijmegen in het nieuwe stadsdeel Dukenburg. Te jong en te fit om niets te doen werd hij vervolgens plaatsvervangend hoofd van de civiele dienst van het Canisius-ziekenhuis. In 1992 verhuisde hij naar de wijk Lankforst, waar hij nu al weer zeventien jaar naar volle tevredenheid woont. Als het aan Leo ligt, fietst hij nog vele jaren vrij en blij door Dukenburg en de wijde omgeving, en hoopt hij nog heel wat rijwielen met elektrische trapondersteuning te verslijten. Tekst en foto: Jos van Broekhoven

26

de Dukenburger - april 2009

LANKFORST

‘k Heb mijn wagen volgeladen… Twee man sterk trekt het Z-team Lankforst er iedere woensdagmorgen op uit om in de groene gebieden van Lankforst het rondslingerende zwerfvuil te verzamelen. Gemiddeld scoren ze dan twee vuilniszakken vol met zakjes, flesjes, papiertjes, blikjes, buskaartjes enzovoort, maar ook een flinke hoeveelheid bierflessen en enkele stukken grofvuil. Dat laatste varieert van lege accu tot tuinstoel, van stukken vloerbedekking tot tv-toestel. Onlangs scoorde het team zelfs vier zakken zwerfvuil, die gelukkig enigszins comfortabel vervoerd konden worden, daar het team toevallig die morgen een winkelwagentje uit de vijver bij het Uilenbosje had gevist. Tijdens het transport naar de plaats waar de DAR de volgende morgen het verzamelde zwerfvuil zou komen ophalen, werd het team aangesproken door een passerende bewoonster van Lankforst. Zij was verbaasd over de grote hoeveelheid zwerfvuil die het Z-team in relatief korte tijd verzameld had en vroeg zich af waarom de mensen die troep toch overal neergooien. ‘Zou dat misschien samen kunnen hangen met het feit dat je in Lankforst (en op vele andere plaatsen) weinig of geen prullenbakken aantreft?’ De leden van het Z-team konden de vraag niet met zekerheid beantwoorden en veronderstelden dat de gemeente voor dit spaarzame ‘prullenbakkenbeleid’ waarschijnlijk wel haar argumenten zou hebben, maar die waren bij het team niet bekend. Tijd dus om de kwestie voor te leggen aan Angélique van der Heijden, de wijkbeheerder van Dukenburg, die ongetwijfeld een antwoord kan geven op de vraag: ‘Waarom staan er zo weinig prullenbakken in Lankforst?’ Hopelijk kunnen wij in de volgende aflevering van de Dukenburger het antwoord op deze prangende vraag publiceren! Tekst en foto: Jos van Broekhoven

Zwerfvuiltransport via Westkanaalpad in Lankforst ter hoogte van de Dukenburgsebrug de Dukenburger - april 2009

Plan tot herinrichting van Wollewei De gemeente wil de vijvers van de Wollewei over enige tijd met kleinschalige ingrepen herinrichten. Het gaat daarbij vooral om de aanleg van natuurvriendelijke oevers en het vergroten van het uitzicht, waardoor ook de sociale veiligheid bevorderd wordt. Daarvoor zullen de harde planken van de huidige beschoeiing en de opslag van elzen en wilgen langs de vijvers worden weggehaald. Het vele riet in de buurt van het bruggetje zal gedeeltelijk naar andere plekken aan het water worden overgeplant. Begin februari heeft Ton Verhoeven, beleidsadviseur voor water en groen, namens de gemeente een uiteenzetting gegeven over de details van het herinrichtingsplan. Daarbij waren ook vertegenwoordigers van wijkplatform Lankforst aanwezig. Eigenlijk had men op de afgesproken dag een ‘veldbezoek’ aan de Wol-

lewei willen brengen, maar vanwege het hondenweer werd besloten om de plannen in de koffiehoek van de HUBO-winkel in Malvert te bespreken. De heer en mevrouw Couwenberg stelden gratis koffie en koekjes ter beschikking, en aangezien Ton Verhoeven de nodige plattegronden en werktekeningen had meegenomen, kon er toch nog op comfortabele wijze een ‘virtueel veldbezoek’ aan de Wollewei worden gebracht.

Eindontwerp

Binnenkort zal het eindontwerp voor de herinrichting van de Wollewei tijdens een open inloop aan de omwonenden en andere belangstellenden worden gepresenteerd. Tevens zal men dan kennis kunnen nemen van soortgelijke herinrichtingsplannen ten aanzien van vijvers in Aldenhof, Malvert en Weezenhof. Tekst en foto: Jos van Broekhoven

Grote schoonmaak vijver bij Landhuis de Duckenburg Uit elf vijvers en watergangen in Dukenburg en Lindenholt moest de afgelopen maanden het bodemslib verwijderd worden. De bedoeling van deze baggerwerkzaamheden is, dat het water weer beter kan doorstromen. In maart was de vijver bij Landhuis de Duckenburg in Lankforst aan de beurt. Vanwege de steil aflopende oever moest eerst van bielzen een stellage worden gebouwd. Op die manier kon de zware dragline bij het baggerwerk worden ingezet. Tevoren werd met speciale apparatuur het bodemslib naar één zijde van de vijver geduwd, waarna het door de dragline kon worden opgeschept en in een robuuste vrachtwagen gedeponeerd. In totaal zijn circa

twintig vrachtwagenladingen slib vanuit Lankforst naar een grindgat in de buurt van Beuningen getransporteerd. Tekst en foto: Jos van Broekhoven

27

MALVERT

Feestelijke parades en festival in Tolhuis Op zondag 28 juni 2009 vindt de eerste editie plaats van De hele wereld in Tolhuis, een kleurrijk festival voor iedereen die in Tolhuis woont.

Bushaltes in Malvert opgehoogd Op 9 maart is de aannemer begonnen met het aanpassen van de vier bushaltes in Malvert. Dit gebeurt in verband met de toegankelijkheid van de bussen (zie foto’s). Het is wel zo dat door het verhogen van de trottoirbanden de bussen nu heel dicht bij het trottoir moeten stoppen. Anders wordt het instappen juist

moeilijker zoniet gevaarlijker, zeker voor ouderen en mindervaliden. Hoe het in de winter gaat, als er sneeuw ligt, is afwachten. Dat hoort u te zijner tijd. Tekst: Helmie Cornelissen Foto’s: Bart Noordijk

Voortgang transformatie maisonnettes Na het interview in de eerste uitgave van de Dukenburger is er goede vooruitgang geboekt met het project Maak Malvert Mooier, oftewel

Wijkplatform Malvert Het wijkplatform Malvert nodigt u van harte uit uw ideeën en/of wensen, hoe klein ook, voor uw wijk te komen spuien op een van de volgende wijkplatformbijeenkomsten, die gehouden worden in de Turf en beginnen om 19.30 uur. De data zijn maandag 11 mei en 16 november. Graag tot ziens op een van deze avonden. Tekst: Helmie Cornelissen

28

de nieuwbouw-, renovatie-, transformatieplannen van de maisonnettebuurt. De uit bewoners bestaande projectgroep werkt samen met woningcorporatie Standvast Wonen, de architecten van Van Schagen en het Huurdershuis aan de plannen. We zijn druk in overleg om dit deel van Malvert mooier te maken en dat vraagt veel tijd. Het is voor een leek wel een zware materie, maar ik steek er veel van op en het geeft een voldaan gevoel dat, als de maisonnettes gerenoveerd en de buurt getransformeerd zijn, je kunt zeggen: kijk, daar heb ik ook mijn steentje aan bijgedragen.

Op deze dag laten we Tolhuis tot leven komen met parades, voorstellingen, theater, muziek, eten, drinken, workshops en kunst. Het festival begint met drie grote parades die door de verschillende straten van de wijk zullen trekken. Samen met een aantal professionele organisaties en kunstenaars zijn wij op dit moment bezig om deze parades vorm te geven, elk met een eigen thema en unieke vormgeving: zomerse sferen uit alle culturen, levende standbeelden, slagwerk, zang en dans. Maar een parade zonder mensen is geen parade. En die mensen, dat zijn jullie, de bewoners van Tolhuis. In mei beginnen we met een aantal gratis workshops voor iedereen. Elk kind, jongere en volwassene die het leuk vindt om in onze eigen wijk mee te werken aan dit onderdeel van het festival is uitgenodigd. En we kunnen een groot aantal deelnemers gebruiken, dus geef je snel op voor dit bijzondere project. Alle parades komen samen op het festivalterrein van De hele wereld in Tolhuis, tussen de flats aan de 65e straat. Hier gaat het feest gewoon verder, met presentaties, voorstellingen, muziek, circus, eten en drinken. En ook hiervoor kunnen we nog mensen gebruiken. Spring erin, doe mee en geniet. Wij bieden op 28 juni een open podium aan iedereen die iets kan en dit wil laten zien. Het mag van alles zijn: toneel, zang, dans, muziek, goochelen, poppenkast, circus en alles meer. Dus Tolhuis, laat zien wat je kunt en doe mee. Geef je nu op door te bellen of mailen naar: Martien de Goeij, telefoon: (024) 355 76 49, e-mail: [email protected]. Tekst: Wijkplatform Tolhuis-Teersdijk Foto: Yvon Hollander

Tekst: Helmie Cornelissen Foto: Bart Noordijk de Dukenburger - april 2009

uniek pand dat zeker een multifunctionele bestemming zou kunnen krijgen. De wijk Tolhuis heeft vanaf het begin al een grote betrokkenheid gevoeld met de kunstenaarsgemeenschap. Velen hadden al de stille hoop dat dit een waar cultureel gebied zou kunnen gaan worden als de woningbouw wellicht niet op korte termijn doorgang zou vinden. Wie weet geeft de kredietcrisis hier een positieve wending aan de op stapel staande plannen. Meg Mercx kunstenaar, verantwoordelijk voor coördinatie en vormgeving Art Crumbles is een idealistisch initiatief van een groep professionele Nijmeegse kunstenaars. De groep zet zich in voor een eigenzinnig cultuuraanbod door het organiseren van manifestaties die iedere keer weer anders zijn. Mede door de inzet van diverse experimentele (inter)nationale kunstenaars en performers en een vaste crew van vrijwilligers is iedere manifestatie weer een verrassing. Wij spraken met Meg Mercx, deelnemend kunstenaar en ook verantwoordelijk voor de coördinatie en algehele vormgeving. Zij en haar partner Rob Verwer steken enorm veel tijd en energie in iedere tentoonstelling. Twee idealisten pur sang. Meg vertelde ons dat in januari 2005 twee kunstenaars zich vestigden in het oude HANgebouw aan de Van Schuylenburgweg. Daarnaast werd het pand ook verhuurd voor bewoning. Deze bewoning werd later op last van de brandweer beëindigd, maar de kunstenaarsateliers mochten blijven. Het aantal kunstenaars werd uitgebreid.

De kunstenaars roemen de ruimte die zij hebben en zijn zeer te spreken over de belangstelling van buurtbewoners. Alhoewel men last heeft gehad en soms nog heeft van vandalisme, zijn zij blij met de actieve sociale controle vanuit Tolhuis.

Eerste kunstmanifestatie

In september 2006 werd de eerste kunstmanifestatie gehouden: Art Crumbles #1. Er namen zeven kunstenaars aan deel. Buiten de inbreng van Meg zelf met haar imponerende grote portretten, was een van de eerste en veelbelovende kunstenaars Lobke Burgers. Daarnaast waren Arvid Hagen, Evelien Melis, Niq Nguygen, Helmie Willems en Rob Verwer als pioniers van de partij. In 2007, 2008 en 2009 werden er ook manifestaties gehouden met steeds weer een groter

aantal kunstenaars. Dit jaar waren hier 29 kunstenaars neergestreken met zeer divers conceptioneel werk. Eigentijds, eigenzinnig, ontroerend en met grote integerheid gemaakt.

Opening

Op 28 februari 2009 vond op een verrassende manier de opening plaats door wethouder Hanny Kunst. Het aansnijden tijdens de opening en haar rol daarin was in haar stoutste dromen niet te verwachten geweest. Hierbij waren twaalfhonderd mensen aanwezig (!) waarvan menigeen niet zonder problemen de tanden, laat staan het mes in de zoete baby zouden zetten. De toch ruime toegang en parkeervoorzieningen waren te weinig om iedereen probleemloos binnen te laten rijden. Een ware file tekende zich af op de Van Schuylenburgweg. Uit de gastenlijst blijkt de nieuwsgierigheid niet enkel landelijk te zijn. Zelfs van over de grens is de belangstelling groot genoeg om hier naar toe te komen.

Succes

Art Crumbles #6 kon dit jaar voor het eerst op zaterdagavond en zondagmiddag bezocht worden De belangstelling op de zaterdagavonden was wat minder dan op de zondagmiddagen, maar al met al was Art Crumbles #6 een groot succes. Tekst: Wijkplatform Tolhuis-Teersdijk Foto’s: Jacqueline Veltmeijer

Ontberingbestendig

Alhoewel de ruimtes in het HAN-gebouw prima geschikt zijn als atelier- en expositieruimtes, is het voor de kunstenaars wel noodzakelijk dat zij ontberingbestendig zijn: het gebouw heeft namelijk geen verwarming. Barre tijden soms, maar desalniettemin is het een ware vrijplaats met inspiratiebronnen te over om het hoge niveau van de hier werkende conceptionele kunstenaars te bevorderen. Inmiddels hebben tien kunstenaars hun vaste atelierruimte in het HAN-gebouw. Zij realiseren zich dat hun verblijf waarschijnlijk maar tijdelijk zal zijn, aangezien het HAN-gebouw op de nominatie staat om gesloopt te worden. Op het terrein is woningbouw gepland. Wellicht kan toch nog eens nagedacht worden of het gebouw kan blijven bestaan. Het is een de Dukenburger - april 2009

Meg Mercx in de voormalige aula van de HAN 29

TOLHUIS-TEERSDIJK

Art Crumbles #6 een groot succes

MEIJHORST

Meij, Mey of Mei?

Is het nu Meijhorst of Meyhorst? Ook voor degene die de naam heeft vastgesteld, de gemeente Nijmegen, is dat een probleem. Op de meeste straatnaambordjes in de wijk staat Meijhorst. Een enkel bordje houdt het op Meyhorst. Type je op de website van de gemeente Meyhorst in, dan scoor je 69 documenten. Type je Meijhorst, dan komen er 1252 documenten te voorschijn. Het is dus Meijhorst. Maar is de kous daarmee af? Nee. Volgens diezelfde website heet ook de sporthal Meijhorst. Ernaast staat een foto van de hal, waarop heel duidelijk sporthal Meyhorst staat. Zo is het ook in het echt. Het staat zelfs in hoofdletters op de gevel: MEYHORST. Dat zal dus ook wel de juiste spelling zijn. De sporthal heeft trouwens gezelschap van het cafetaria. Dat heet Bestaria Meyhorst. En hoe zit het dan met de school de Meiboom en het ouderencomplex de Meiberg? Waarom zijn die met een i? Ik heb werkelijk geen idee, maar verwarrend is het wel. N.B. Meijhorst is niet uniek. Het is Heyendaal en niet Heijendaal, zoals vaak te lezen is. Nog zo een: het is Van Apelterenweg en niet Van Appelternweg, zoals op een straatnaambordje staat geschreven. Tekst: René van Berlo Foto’s Ron Disveld

28 maart 2009, de voorbereidende werkzaamheden zijn al gestart

Voetbalkooi bij de Horizon De eerste plannen voor een voetbalkooi bij de Horizon in Meijhorst werden op 15 december 2008 in het jongerencentrum de Horizon door de heer Turgay Tankir, directeur van Het Inter-lokaal, gepresenteerd. Zonder grote tegenslagen is als u dit leest alles al klaar, want op 19 april is tijdens Dukenburg presenteert de feestelijke opening. Zo ziet u dat het ook snel kan. Bij de presentatie maakten omwonenden zich zorgen over mogelijke geluidsoverlast, hinderlijke samenscholingen, zwerfvuil en wildplassen. De heer Tankir en zijn medewerkers verzekerden dat met adequaat toezicht en strikte handhaving van de openingstijden de overlast binnen de perken kan worden gehouden. Uiteindelijk waren de meeste aanwezigen zeer positief over de plannen en kwamen met nuttige tips. Dankzij bijdragen van de gemeente Nijmegen en woningcorporatie Talis worden de plannen werkelijkheid. Om geluidshinder en overlast tot een minimum te beperken is gekozen voor kunstgras en speciaal hekwerk. Voor de handhaving wordt een beheergroep ingesteld.

Omwonenden krijgen een uitnodiging om zitting te nemen in een klankbordgroep die kan rapporteren wat goed gaat en wat niet. De toekomst zal leren of de jeugd deze voorziening op waarde weet te schatten en zal meewerken aan het voorkomen van vandalisme. Deze plek ligt in bouwlocatie 1 en daarom is het niet zeker hoe lang de voorziening op deze plaats kan blijven. Te hopen is dat, als blijkt dat de kooi in een behoefte voorziet, hij na de herstructurering kan blijven of op een andere plaats terugkeert. Tot dan krijgt de jeugd de noodzakelijke lichaamsbeweging en kan een deel van zijn energie kwijt.

Tekst en foto’s: Peter van den Braak

Vrijwilligers gezocht Het zijn vrijwilligers die het overleg met de gemeente, politie en de maatschappelijke organisaties structureel gaande houden. Een paar vrijwilligers van het eerste uur hebben afgehaakt. Het gevolg is dat een aantal vrijwilligers noodgedwongen in meerdere functies actief is. Meld u aan voor een van de vele vacatures, maar begin met het bijwonen van de vergadering van het wijkplatform op woensdag 27 mei 2009, aanvang 20.00 uur in het Wijkcentrum Dukenburg, Meijhorst 70-39. Meer info op: www.meijhorst.nl. Vraagje: heeft u zich wel eens gerealiseerd dat dit magazine geheel door vrijwilligers wordt gemaakt en dat alleen het drukken en bezorgen moet worden betaald?

30

de Dukenburger - april 2009

MEIJHORST

Portret Deze rubriek, waarin u kennismaakt met vrijwilligers en vrijwilligsters die actief zijn in De Zevensprong, staat normaal op een pagina van De Zevensprong, maar daar was geen plaats meer. Peter Saras is deelnemer in De Zevensprong namens de Stichting Bewonersplatform Meijhorst. Als lid van die stichting doet hij, naast zijn secretarisschap van de commissies VORM en Veilig Meijhorst, veel werk. Peter is achter in de vijftig, maar nog vol energie. Helaas mag en kan hij door lichamelijke problemen niet meer zijn geliefde vak van automonteur uitoefenen. Citroën en Peugeot hebben zijn voorkeur. Hij heeft nog net niet de bekende chevrons op zijn armen getatoeëerd (grapje), maar verdedigt het merk als was het zijn eigendom. Van bijna alle tweedehandsbussen, die in deze omgeving rijden, weet hij aan de hand van het viercijferig nummer te vertellen waar ze eerder dienst hebben gedaan. Hij is een verwoed surfer op het internet en voorziet vrijwilligers regelmatig van nuttige informatie. Als hij met vakantie gaat trekt hij met de caravan achter zijn auto - u mag tweemaal raden welk merk - door Europa. Secretaris zijn van de commissies VORM en Veilig Meijhorst en het Comité Behoud Boerderij Meijhorst is erg arbeidsintensief en kost hem veel tijd, evenals het gemeentelijke Veiligheidspanel Meijhorst. Hij is de vraagbaak en contactman voor ambtenaren en buurtbemiddelaars. Kortom, hij is een druk baasje. José, zijn echtgenote, moppert wel, maar staat toch vierkant achter hem en de bewonersorganisaties waarvoor hij zich inzet.

Maisonnettes Meijhorst

Besteding GSO-bewonersbudgetten Voor de Meijhorst Maisonnettes, de 50’er straten en de rondweg in Meijhorst is voor de periode 2009 tot en met 2011 in totaal 50 duizend euro beschikbaar voor bewonersinitiatieven. Het GSO-geld mag ook aan door de gemeente te treffen voorzieningen in de openbare ruimte worden besteed. Voor de vakantie moeten de bestemmingen duidelijk zijn. Alle bewoners van de betreffende buurten worden uitgenodigd om ideeën in te dienen. Het is niet nodig dat een indiener lid is van een bestaande groep. Anton Beljaars van Tandem is de contactman, maar ook Ton Strik, voorzitter van bewonerscommissie Meijhorst Maisonnettes, is aanspreekbaar. Het is te hopen dat, al is het maar voor deze gelegenheid, ook in de 50’er straten en de rondweg een bewonerscommissie van de grond komt. Wijkbeheerder Angelique van der Heijden bepaalt of ideeën voor de openbare ruimte passen in bestaande plannen, beleid en op eventuele

financiële consequenties. Zij zorgt voor de begrotingen, offertes en uitvoering. Onder regie van wijkmanager Eric van Ewijk wordt bepaald welke ideeën voldoende draagvlak onder de bewoners hebben om voor uitvoering te worden voorgedragen. De Adviesgroep Dukenburg, bestaande uit twee vertegenwoordigers van SOLID en twee van De Zevensprong, beoordeelt, onder voorzitterschap van de wijkmanager, de subsidieaanvragen voor activiteiten. De besteding van de GSO-bewonersbudgetten is een zaak van de bewoners van de betreffende buurten. De Stichting Bewonersplatform Meijhorst en de Stichting De Zevensprong Dukenburg hebben niet de intentie om de besteding van de gelden te beïnvloeden, maar hopen wel dat voor substantiële uitstraling naar de omliggende wijken wordt zorggedragen. De expertise van de werkgroepen en commissies staan vanzelfsprekend ter beschikking. Kijk ook op de pagina’s van De Zevensprong. Tekst en foto’s: Peter van den Braak

Peter zou willen dat meer jonge mensen zich, naast hun werk, zouden inzetten voor het algemeen belang. Nu wordt voor het meeste werk een beroep op ouderen, die niet meer hoeven of kunnen werken, gedaan.

Kom op mensen. Meld je aan. Tekst en foto: Peter van den Braak de Dukenburger - april 2009

Een van de 50’er straten in Meijhorst 31

ALDENHOF

Bomen historisch laantje geveld Op 4 maart ’s morgens 7.15 uur het snerpende geluid van de elektrische boomzaag. De eerste snee is gezet, met donderend geraas gaan de reuzen één voor één tegen de grond. Het eerste gedeelte van het historisch bomenlaantje bij de Lindenberg in Aldenhof is niet meer. Met twee man sterk is het gelukt om twaalf populieren in één dag helemaal te laten verdwijnen op deze locatie. Het was duidelijk: veiligheid staat voorop als het om oude bomen gaat waar vaker bij een storm armdikke tak-

Nog even, de kruin in top…

ken afbreken, zeker nu er een kleine speeltuin naast het historisch laantje ligt. De kern van sommige bomen leek inderdaad op ‘peperkoek’ zoals één van de deskundigen vertelde. Tel daar bij op de twee bomen die al zo scheef stonden dat omwonenden verwachtten ze bij de eerstvolgende westerstorm gevloerd terug te vinden, dan is het tijd voor actie. Nu is het wachten op de verplaatsing van de lindebomen die aan de kopse kant van de vijver bij de Lindenberg staan. Deze lindebomen worden geprepareerd om verzet te worden

naar het historisch laantje. Voordat het zover is zullen we het even moeten doen met zeer ruim zicht op het groengebied in Aldenhof. De resterende twaalf populieren van het historisch laantje zullen binnenkort gerooid worden. De bestemming van de gerooide populieren? De takken gaan naar de houtindustrie voor het maken van houtvezelplaten voor daken enzovoorts, de dikke stammen liggen opgeslagen bij de ingang van het Staddijkpark in Aldenhof. Die worden ingezet als natuurlijke afscheiding op plaatsen waar autoverkeer geweerd wordt. Tekst en foto’s: Caren van Dijk

Maar dan…

Rommelmarkt, straatspeeldag, Multi Culti dag Op 16 mei aanstaande organiseert de bewonerscommissie Maisonnettes Aldenhof een rommelmarkt, straatspeeldag en een Multi Culti dag. Voor een geslaagde dag is input en hulp nodig. Daarom is de bewonerscommissie nog op zoek naar u. Heeft u ideeën, heeft u wat tijd over? Wilt u meedoen? Meldt u zich dan bij Hans Peters via telefoonnummer (024) 848 44 99 of via een berichtje aan bc.aldenhof@hotmail. com. Tekst: bewonerscommissie Maisonnettes Aldenhof en Caren van Dijk

32

Valt de reus met donderend geraas de Dukenburger - april 2009

ALDENHOF

Vijver gebaggerd Met groot materiaal en een klein bootje is de vijver in het parkje van Aldenhof aangepakt. In het plan van baggeren van alle vijvers in Dukenburg is Aldenhof in de tweede week van maart aan de beurt geweest. Onderhoud van de overstortvijvers en overige watergangen is gebonden aan veel wet- en regelgeving. Datzelfde geldt ook voor het baggeren van de vijvers. Regels kunt u onder andere vinden in de Wet milieubeheer, Wet verontreiniging oppervlaktewater, Wet bodembescherming, Flora- en faunawet, lokale verordeningen en nog veel meer wet- en regelgeving.

Op diepte houden

Met baggeren worden vijvers en watergangen op diepte gehouden. Voordat de vijver gebaggerd werd, zijn de vissen overgezet naar ander water. Voorwaarde was ook dat vóór het broedseizoen de baggerwerkzaamheden uitgevoerd moesten zijn.

Baggermateriaal vijver Aldenhof

Buiten het feit dat ‘baggeren’ veel bagger oplevert, zijn diverse andere objecten letterlijk en figuurlijk boven water gekomen. De werkzaamheden door het waterschap zijn inmiddels al lang achter de rug en het gewone waterleven kan in alle rust weer op gang komen. Tekst en foto’s: Caren van Dijk

Nijmegen Visueel 44 wijken in een uniek tijdsbeeld. Dat is wat Nijmegen Visueel zal gaan opleveren. Jac. Splinter is de kunstenaar die Aldenhof op kunstzinnige manier in beeld gaat brengen. Contactpersoon vanuit bewonersplatform Aldenhof is Caren van Dijk. De rondwandeling met Jac. Splinter op een koude druilerige vrijdagochtend levert diverse nieuwe en voor het project interessante plekken op. Een voorbeeld daarvan is het beeld van de Uil naast de Lindenberg. ‘Die mag wel eens een schoonmaakbeurt krijgen, helemaal groen uitgeslagen.’ De melding dat het historisch laantje (de bomen te oud, veiligheid voorop) binnen enkele dagen zal gaan verdwijnen, levert directe actie op. Hoe het was moet in elk geval op foto (en film door Kanaal 13) vastgelegd worden. Ook de kap van de bomen wordt vastgelegd. Een stukje geschiedenis van vóór de tijd dat Aldenhof werd gebouwd is voorbij. De beelden worden gebruikt voor het project Nijmegen Visueel. de Dukenburger - april 2009

‘Bagger’ uit vijver Aldenhof

Oproep voor ‘Beelden van toen’

Om een zo gevarieerd mogelijk beeld te krijgen van Aldenhof van vroeger tot nu de volgende oproep door Jac. Splinter: Beschikt u over foto-, film- en/of diamateriaal vanaf het begin van Aldenhof tot nu? Heeft u filmpjes of foto’s van uw verjaardag veertig, dertig, twintig jaar geleden, beelden van kinderpartijtjes, straat- en buurtfeesten, specifieke tijdssfeerbeelden in Aldenhof enzovoorts? Zou

u dat materiaal beschikbaar willen stellen voor Nijmegen Visueel? U krijgt uw beeldmateriaal uiteraard weer terug. Neemt u dan contact op met Caren van Dijk via [email protected] of via telefoonnummer (024) 344 52 17. We hopen op veel respons waarmee met recht een uniek tijdsbeeld van Aldenhof uitgebeeld kan worden. Tekst: Caren van Dijk

33

WEEZENHOF

De laatste 2 kilometers… van de A73 In de tweede helft van 2007 heeft Rijkswaterstaat op de A73 tussen knooppunt Neerbosch en de gemeentegrens met Heumen tweelaags zeer open asfalt beton (zoab) laten aanbrengen.

‘Waf, schiet toch eens op met die foto want ik moet héél nodig naar de HUP’

HUP Nee, niet Hup Holland hup! Maar de HUP: honden uitlaat plaats. Tegenover mijn huis staat zo’n HUP en ’s morgens aan het ontbijt kan ik daarvan genieten en mijmeren van de meest natuurlijke doorstroming van het dier. Er komen alle soorten honden, grote en kleine met hun baasje. Het ene baasje gaat mee de HUP in, de ander blijft buiten, maar controleert wel of zijn troeteldier de HUP gebruikt. En weer een ander gaat wat ijsberen. Er staat een bank, maar daar wordt zelden gebruik van gemaakt. Sommige honden besnuffelen elkaar, anderen keffen en vechten en een enkele trekt zich in zijn eentje terug.

Sanitaire voorzieningen

Waarom is er geen sanitaire voorziening nu de populatie van honden zo groot is? Deze voorziening hoeft alleen maar aangesloten te worden op ons sanitaire stelsel. De grootste uitvinding van de laatste tweehonderd jaar. Dan kan er bovendien een rolletje Popla opgehangen worden. Want zeg nu zelf: Koning, keizer, admiraal, Popla gebruiken ze allemaal.

Drolletje

De acties, alsmede het uiteindelijke resultaat in 2007 van dubbellaags zoab op de A73 brachten mij bij het gedicht van Marsman en mijn vriendin Cora tot deze tekening. 

Dit resultaat kwam tot stand door een zeer nauwe en intensieve samenwerking tussen de gemeente Nijmegen, Rijkswaterstaat en de werkgroep A73 Dukenburg/Lindenholt. Inmiddels is via een enquête van de gemeente Nijmegen aangetoond dat vele om- en aanwonenden sinds de aanleg van deze zoab daadwerkelijk minder geluidsoverlast vanwege het wegverkeer op de A73 ervaren. Het percentage omwonenden, dat aangaf slecht of onrustig te slapen vanwege het verkeerslawaai van de A73, daalde van 23 procent in 2007 naar 8 procent in 2008.

Vrij naar Marsmans gedicht Denkend aan Holland:

Namens de werkgroep A73

Denkend aan Holland Zie ik brede wegen Zwart door oneindig laagland gaan Rijen ondenkbaar Metalen vehicles Als flitsenden ufo’s Over het asfalt gaan En in al die auto’s verzonken De mensen Op weg door het land Werkdoelen, thuiskomst Verborgen levens Mensen en dieren In een groots verband Het geluid is vaak heftig En de mens wordt er vaak Door hardvochtig verkeersluid geplaagd Maar door dubbellaags zoab Wordt de stem van ’t verkeer Op dit deel van de A73 Gesmoord en verlaagd

Betty Meijer-van Hoorn

Betty Meijer-van Hoorn

Echter, dat geldt helaas niet voor een groot aantal bewoners van de Weezenhof. Zij ervaren dag en nacht nog steeds de zeer luidruchtige hinder van de A73. Dit komt omdat de geluidswal alsook het dubbellaags zoab ophouden bij de grens Weezenhof/Heumen. In dat aangrenzende deel van de Weezenhof wonen veel mensen, die zeer graag verlost willen worden van dit verkeerslawaai. Er is sprake van geweest dat deze 2 kilometers richting Heumen in 2009 zouden worden geasfalteerd. Edoch, er kwamen wat kinken in de kabels. Hoe is de stand van zaken momenteel? De werkgroep A73 is druk in conclaaf met zowel Rijkswaterstaat, de stadsregio (KAN) en de gemeenten Heumen en Nijmegen teneinde het proces te bespoedigen. Er wordt dus aan gewerkt en wij houden u op de hoogte.

Ondanks deze HUP vind je toch soms een drolletje op het gras. Een enkele bezoeker heeft een zakje bij zich en ruimt alles keurig op in de afvalbak naast de HUP. Regelmatig zie ik de gemeentedienst om deze HUP schoon te maken en ’s zomers om het gras te maaien. Wat maakt die maaimachine een lawaai!

Plezier

Ik wens alle hondenbezitters veel plezier met hun dier, maar ik hoop nooit meer in de hondenpoep te trappen! Tekst: Netty Kamerbeek Foto: Gaby Petermann

34

Zondagmiddag op het stille asfalt achter de geluidswal langs Weezenhof (Foto: Gaby Petermann) de Dukenburger - april 2009

Fotocentrum Schutter De Spar 35 jaar werkte Gerbrand Schutter bij foto Roos in Winkelcentrum Dukenburg. Na sluiting hiervan probeerde bij een jaar lang een eigen zaak te verwezenlijken op Kerkenbos, maar daar kon de klant hem moeilijk vinden. Nu is hij zeer ingenomen met zijn nieuwe stek in het beter bezochte en gunstiger gelegen winkelcentrum in de Weezenhof.

elzenlaan

In de vorige de Dukenburger, nummer 2 van maart 2009, staat in het uitgebreide artikel Iep maakt plaats voor els beschreven waarom de gemeente besloten heeft om van de iep op de els in deze straat over te gaan. Hieronder ter verduidelijking nog drie foto’s.   Tekst: Gaby Petermann Foto’s: gemeente Nijmegen

Sinds veertig jaar is hij samen met zijn partner woonachtig in Zwanenveld. Hij voelt zich verbonden met het stadsdeel. Door zijn komst naar Weezenhof heeft Dukenburg weer een fotospeciaalzaak, waar men onder andere terecht kan voor pasfoto’s die aan de eisen van de overheid voldoen. Schutter is geopend van dinsdag tot en met vrijdag van 9.30 tot 17.30 uur en op zaterdag van 9.30 tot 17.00 uur. Tekst: Betty Meijer-van Hoorn Foto: Gaby Petermann

Johan Looijschelder in zijn nieuwe zaak De Spar is van oudsher een buurtsupermarkt. De naam staat voor: ‘Door Eendrachtig Sparen Profiteren Allen Regelmatig’. Wereldwijd is de Spar de grootste supermarktketen. In 43 landen vindt u hem, tot in China toe.

11e straat na 1e kap iepen in 2007

Johan Looijschelder is de eigenaar van de net geopende Spar in de Weezenhof. Tevens is hij, samen met zijn neef, eigenaar van de Spar in Leuth. ‘Het vak zit in de familie,’ verklaart Johan. Zijn opa begon reeds in 1932 een grutterswinkel in de Ooijpolder die uitgroeide tot een Sparvestiging aldaar. Nico de Boer, voormalig manager van C-1000 Meijhorst is nauw betrokken bij de zaak in de Weezenhof. Hij biedt ondersteuning op alle fronten en is een bekend gezicht in heel Dukenburg. Al het vertrouwde personeel van Super de Boer is door de Spar overgenomen.

Na 2e kap in 2008

De vitrinekast, waarin het wijkplatform informatie kwijt kan, komt terug. Bewoners, die de Dukenburger niet ontvangen hebben, kunnen het blad voortaan bij de Spar verkrijgen. De supermarkt is geopend van maandag tot en met woensdag van 8.00 tot 19.00 uur, donderdag en vrijdag tot 20.00 uur en zaterdags tot 18.00 uur. Gerbrand Schutter adviseert u graag de Dukenburger - april 2009

Tekst: Betty Meijer-van Hoorn Foto: Gaby Petermann

Een mooie elzenlaan in 2020 35

WEEZENHOF

Plan gemeente definitief Nieuwe gezichten in e 11 straat wordt Winkelcentrum Weezenhof

DE ZEVENSPRONG

Snelle thuiszorgservice? In Dukenburg wonen veel ouderen. Dat roept de vraag op: wat als er bij ziekte of ongeval acuut zorg aan huis nodig is? Op zulke momenten was vroeger de thuiszorg een goede vriend. Door de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) staat nu tussen u en de thuiszorg een ambtelijke commissie, die eerst uw zorgaanvraag dient te beoordelen. En dat degradeert de thuiszorg tot een ‘verre vriend’, van u gescheiden door een zee van ambtelijk tijdverlies.

Meijhorst 60-01, vestiging van een van de zorgorganisaties

Wmo en ouderenbeleid in Dukenburg De vrijwilligers van de werkgroep Wmo en Ouderenbeleid van de stichting De Zevensprong Dukenburg zetten zich al jaren in om de problemen in de uitvoering van de zorg en het ontbreken van voldoende faciliteiten onder de aandacht van de ambtelijke en politieke ambtsdragers te brengen en mee te denken in het vinden van acceptabele oplossingen. De Wmo is er niet alleen voor de ouderen maar voor iedereen die zorg nodig heeft, jong of oud. De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) zorgt ervoor dat iedereen zo lang mogelijk zelfstandig kan blijven wonen. De Wmo draagt ertoe bij dat alle burgers kunnen participeren in de samenleving. De Wmo is van kracht sinds 1 januari 2007 en verving de Welzijnswet, de Wet voorzieningen gehandicapten (WVG) en delen van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). De gemeenten voeren de Wmo uit. Zij hebben veel beleidsvrijheid om de uitvoering zelf vorm te geven waardoor de uitvoering per gemeente kan verschillen. Het geld dat de gemeente uit ‘Den Haag’ ontvangt is niet geoormerkt met als gevolg dat de gemeente eigen prioriteiten kan stellen. Simpel gezegd: bepaalde stadsdelen of voorzieningen kunnen worden voorgetrokken ten koste van andere, want alles moet wel binnen het door Den Haag beschikbaar gestelde budget. Het negeren van wensen hoeft geen boze opzet te zijn, maar kan ook het gevolg zijn van onbekendheid met de specifieke behoeften. Het laatste is voor het stadsdeel Dukenburg het geval, hetgeen nog eens wordt bevestigd door de boodschap van burgemeester Thom de Graaf 36

in het vorige nummer van dit magazine: ‘Dukenburgers denken misschien nog te vaak dat zij anders zijn dan andere wijken “zij” tegen de rest van Nijmegen. Vroeger kon daar aanleiding voor geweest zijn, inmiddels zijn er nog weer nieuwe buitenwijken bij de stad gekomen, zoals Lindenholt en de Waalsprong. Voor mij geldt: Dukenburg hoort gewoon bij Nijmegen, we delen Nijmegen als onze stad. Ik hoop dat die opstelling ook in Dukenburg echt gemeengoed wordt.’ Als bovenstaande boodschap gemeengoed is op het gemeentehuis verklaart dat de achterstand die het ruim 23 duizend inwoners tellende stadsdeel Dukenburg heeft op het gebied van voorzieningen voor zorg en welzijn. De Zevensprong en de daaronder resorterende werkgroepen hebben zich tot taak gesteld om met kracht van argumenten aan te tonen dat het stadsdeel Dukenburg legitieme behoefte heeft aan meer en betere voorzieningen op het gebied van zorg en cultuur. Met als hoogste prioriteit:

zorgkruispunten Tekst: Peter van den Braak

Bel je een thuiszorgorganisatie met de vraag om directe hulp, eventueel zelf te betalen, dan kan dat niet. Je wordt naar de Stadswinkel van de gemeente verwezen. En daar hoor je dat je een aanvraag in het kader van de nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning moet indienen. Met als gevolg dat je weken moet wachten op onzeker succes, terwijl zorg nú nodig is. Of dat je anders maar een advertentie op internet moet zetten. Maar die wordt door niemand gelezen, laat staan beantwoord. Misschien is er een goede buur die u als ‘mantelzorger’ uit de nood helpt. Dat is dan erg prettig. De overheid stimuleert dat iedere zorgbehoevende een mantelzorger heeft. Maar als die er niet is, is de ‘zorgmantel’ een soort ‘kleren van de keizer’: je hebt (er) niets aan. Door de verambtelijking is er een zorggat in de tijd ontstaan. Hoeveel mensen er in dat gat vallen, weet ik niet, maar men hoort veel schrijnende verhalen. Als mijn verwarming kapot is, komt binnen 24 uur de energieservice langs om het probleem snel op te lossen. Bij een lekkage komt de loodgieter ook snel. Maar bij thuiszorg? Waarom is er geen snelle thuiszorgservice? Of is die er wel, maar ken ik die niet? Welk nummer kan ik bellen voor acute thuiszorg, of is dat er niet? Ik heb gehoord van zorgmakelaars. Zijn er misschien zorgmakelaars actief in Dukenburg? En hoe bereik ik die? Enfin, wel zorg of geen zorg, de vraag is gesteld. En het antwoord… daar ga ik niet over.

Wie wel?

Tekst en foto: Henk van Gaal de Dukenburger - april 2009

DE ZEVENSPRONG

Nieuwe ontwikkelingen in Dukenburg Uit verschillende potten en potjes is geld beschikbaar voor de realisatie van lang gewenste voorzieningen en activiteiten, die begroot zijn op ruim vier miljoen euro. Het geld komt van de provincie via het Gelders Stedelijk Ontwikkelingsbeleid (kortweg GSO-geld). Het is een ‘plus’ op de ‘normale’ gemeentelijke begroting voor die wijken/ buurten die dat nodig hebben. Wilt u het naadje van de kous weten dan kunt u een en ander via internet opzoeken.

GSO III geld

Aanvraag en mogelijke bestemming van 7½ miljoen, waarvan plusminus vier miljoen voor Dukenburg, zijn ambtelijk en politiek voorbereid en worden in overleg met de direct betrokkenen besteed. 200 duizend Euro van het GSO-geld is bestemd voor een aantal buurten in de wijken Zwanenveld, Tolhuis, Meijhorst en Aldenhof. Dat is in totaal 50 duizend euro per buurt tot en met 2011. Over de besteding wordt nog overlegd met de buurten, maar hoe dan ook zal verbetering van deze buurten zijn uitstraling hebben naar de omliggende buurten. Eric van Ewijk en Michiel ten Dolle, respectievelijk wijkmanager van Dukenburg en Lindenholt/Neerbosch-Oost, hebben de regie. In Dukenburg houdt de projectleider wijkaanpak Pieter van Litsenburg oog op de besteding van het GSO-bewonersbudget. Marianne Mondria van Tandem is de contactpersoon voor de 20’er en 40’er straten in Zwanenveld en de kop van Tolhuis. Anton Beljaars, ook van Tandem, is dat voor de 50’er straten Meijhorst en de maisonnettes in Aldenhof en Meijhorst. Meer informatie krijgt u in de volgende nummers van dit magazine en op de websites van de wijken. Nu meer op de pagina’s van Meijhorst.

Besteding van de rest

Het grootste deel van de beschikbare budgetten gaat tot en met 2011 naar de volgende gemeentelijke en samenwerkingsprojecten met maatschappelijke organisaties en woningcorporaties. Hieronder de projecten met tussen haakjes de begrote bedragen in euro’s. Intensieve aanpak Tolhuis (150.000). Project 18-plus signaleringsnetwerk Meijhorst (36.364), Wijkgerichte aanpak Probleemgezinnen en Woonoverlast (533.333), Buurtbemiddeling (233.333), Gezonde wijk (64.000) Schuldhulpverlening (240.000), Op Jezelf 18plus (320.000), Jongeren actief in Dukenburg/ Staddijk (180.00), Lifestyle Meiden (60.000), Accommodatie jongerenwerk Zwanenveld de Dukenburger - april 2009

Komt hier de speeltuin Staddijk?

Zicht op de ‘bloemenweide’ met op de achtergrond de Staddijk. (50.000), Ambulante opvoeder (96.000), Beursvloer in Meijhorst (366.667), Wijkdialoog Dukenburg (120.000), Openwijkscholen (664.000), Kunstzinnige wijk (Cultureel Dukenburg) (80.000) en Duurzame energie Dukenburg (96.000).

Speeltuin

Er waren al enkele tonnen beschikbaar voor het realiseren van een speeltuin in Dukenburg. Mogelijk komt er, in het kader van een werkgelegenheidsproject, in de volgende jaren geld beschikbaar voor toezicht. De door de wijkbewoners gewenste locatie voor de speeltuin is in het Wijkpark Staddijk op of in de buurt van de voormalige bloemenweide tegenover de 14e straat Aldenhof, althans dat is voorlopig de voorkeurslocatie. Waar vind je anders twee- tot vijfduizend vierkante meter grond om een speeltuin in te richten, waar je zonder problemen een hele of halve dag kunt verblijven. De voorwaarde is wel dat de speeltuin in december 2009 gereed moet zijn, anders gaat het niet door.

Stadspark Staddijk heeft de werkgroep Groen en Cultuurhistorie van de Zevensprong, aangevuld met belangstellende bewoners, zich sinds een paar jaar ingezet voor een speeltuin ‘groter dan een wipkip, maar kleiner dan de Leemkuil’. Toekomstige gebruikertjes en hun begeleiders zijn veel dank verschuldigd aan de Stichting SOLID die velen jaren achtereen de wethouders, ambtenaren en politiek heeft bewerkt om het inrichten van een volwaardig speelpark mogelijk te maken.

Cruyff Court

Mogelijk kan de jeugd nog dit jaar de energie kwijt op een Cruyff Court. Bij het schrijven van dit artikel stond nog niet vast waar en wanneer. Zodra er meer informatie is, vindt u die op:

www.zevensprongdukenburg.nl Tekst en foto: Peter van den Braak Geautoriseerd door: Eric van Ewijk

Inmiddels heeft de gemeente een projectleider benoemd en zijn oriënterende gesprekken met SOLID en De Zevensprong gevoerd om tot een werkgroepje te komen, dat namens de bewoners en andere belanghebbenden meedenkt en meepraat over de uiteindelijke plek, uitvoering en naam van de speeltuin. Bij de onderhandelingen over het beheerplan

Stichting De Zevensprong Dukenburg

37

Organisaties in Dukenburg

Gelderland-Zuid

Schone wijk?

Stadspark Staddijk helemaal vernieuwd

Iedereen leeft graag in een schone omgeving. Als je een ronde door stadsdeel Dukenburg maakt, kom je dingen tegen die er niet fraai uitzien. Je moet dan denken aan een aanhangwagen met puin die al maanden op één plek staat, huisvuilzakken die in de bosjes liggen of winkelwagentjes die in de sloot zijn gegooid. Om dit aan te pakken moeten wijkbewoners elkaar aanspreken op houding en gedrag. De politie verbaliseert op milieufeiten. Zo kan het zijn dat er een bekeuring uitgeschreven wordt voor iemand die zijn asbak op straat leegt in plaats van dat hij/zij dat netjes thuis in de prullenbak achterlaat. Zo zijn er veel onderwerpen die met ons milieu te maken hebben en waar we zuinig op moeten zijn. Laat het straatbeeld dus niet verpauperen en draag je steentje bij en zorg zo voor een schone en mooie wijk!

Feest op de Dag van het Park

Vissen De zomer komt er aan en het blijft langer licht. De vishengels worden uit de schuur gehaald en men zit weer aan de waterkant. Als je dan gaat vissen, moet je zorgen voor de benodigde papieren en tijdens het vissen moet je je aan de regels houden. Enkele voorbeelden hiervan zijn dat het verboden is om met een levend aasvisje te vissen of te vissen tussen twee uur na zonsondergang en een uur voor zonsopgang. Wij controleren regelmatig de mensen aan de waterkant, dus zorg dat u alles in orde hebt, houd het schoon langs de waterkant en respecteer het milieu. Dennis Hesseling Wijkagent Zwanenveld, Lankforst en Malvert, telefoon: 0900 88 44 (Foto: Ron Disveld) 38

Het afgelopen jaar heeft de gemeente Nijmegen het park Staddijk een flinke opknapbeurt gegeven. Op de landelijke Dag van het Park op zondag 31 mei 2009 zal wethouder Jan van de Meer het park feestelijk heropenen. De hele middag zijn er tal van activiteiten. En natuurlijk kunt u zelf ook iets organiseren. De afgelopen maanden heeft de gemeente Stadspark Staddijk een stuk aantrekkelijker gemaakt voor bezoekers en natuur. Het park is veiliger geworden, doordat er meer zicht is op de ingangen en de paden. Het fietspad en de wandelpaden zijn verbeterd en langs de Staddijk loopt nu een volledig wandelpad. Er zijn twee hondenrenplekken aangelegd, waar de honden los mogen rennen. Op veel plaatsen is beplanting gerooid, waardoor er weer zichtlijnen zijn ontstaan en het totale park overzichtelijker is geworden. De oevers van de vijver zijn aangepakt, de oude beschoeiing is grotendeels verwijderd, zodat de oever zich natuurlijk kan ontwikkelen. Op een paar plaatsen zijn vissteigers aangebracht waar het voor de minder mobiele bezoeker ook mogelijk is een hengeltje uit te gooien. En dat is nog maar een deel van de verbeteringen.

Op zondag 31 mei, eerste Pinksterdag, zal wethouder Jan van der Meer het opgeknapte park feestelijk heropenen. Dit is de landelijke Dag van het Park. Dat betekent dat er de hele middag van alles te doen is in het park Staddijk. Op verschillende plekken zijn er allerlei activiteiten voor jong en oud. Er zijn demonstraties, workshops en u kunt informatie krijgen over activiteiten die in het park te beleven zijn. Natuurlijk is er ook muziek en kunt u deelnemen aan een excursie door het park.

Suggesties welkom

Heeft u zelf ideeën voor deze feestelijke dag, dan horen we dat graag van u. Misschien wilt u uw vereniging promoten, met een bandje optreden of bijvoorbeeld een kinderactiviteit organiseren. Alle ideeën zijn welkom. De gemeente wil er graag samen met u een mooie Dag van het Park van maken. Dat heeft de nieuwe Staddijk wel verdiend!

Meer informatie

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Jos IJkhout. Hij is telefonisch bereikbaar op nummer (024) 352 96 96. Maar beter nog kunt u een mailtje sturen naar: [email protected]. Tekst: Jos IJkhout Foto: Gerda Hendriks de Dukenburger - april 2009

Organisaties in Dukenburg

Verzorgd wonen in de Orangerie Onze medebewoners in zorgcentrum de Orangerie in Malvert brengen daar hun oude dag door. De een is nog redelijk vitaal, de ander heeft extra zorg nodig. We gingen informeren wat er zoal komt kijken om dit zorgcentrum goed draaiende te houden, de bewoners zo veel mogelijk te helpen en het naar hun te zin te maken. We schoven aan tafel met Ria Sewalt, activiteitenbegeleidster afdeling Welzijn. Zij vertelde het een en ander over de organisatie, de verschillende afdelingen en werkzaamheden. De Orangerie is ongeveer veertig jaar oud, gedateerd volgens sommigen. Het wordt allang niet meer bejaardenhuis of iets van die strekking genoemd, maar heet tegenwoordig zorgcentrum. Hoofdzaak blijft dat je je als bewoner thuis en prettig voelt in deze gemeenschap. Intussen gaan de ontwikkelingen door. De ouderen blijven langer op zichzelf wonen en verkassen veelal pas naar een zorgcentrum als ze extra zorg nodig hebben. Om dit mogelijk te maken zijn er 7½ jaar geleden twee gesloten verpleegafdelingen bij gekomen. Er is een huiskamerproject voor hen die zorgaandacht behoeven.

Indertijd is er gefuseerd in de Stichting Archus. De Orangerie, de Doekenborg, de Vijverhof en verpleeghuis Margriet zaten in deze stichting. De intramurale zorg wordt tegenwoordig gegeven door de ZZG zorggroep. Nog een doorbraakgevende ontwikkeling in de Orangerie is de komst, zeven jaar geleden, van een peuterspeelzaal van KION. Een groot succes: de peuters en ouderen leven samen in een gebouw en hebben gezamenlijke activiteiten, zoals recentelijk carnaval en palmpasen met optocht en muziek. de Dukenburger - april 2009

De directeur, de locatiemanager, twee medewerkers – een belast met de hoofdzorgafdeling en een met de verpleegafdeling – het hoofd service en al die andere medewerkers op de diverse afdelingen, de activiteitenbegeleidsters en de vrijwilligers doen hun best om een optimale zorg te bieden. Zo nodig op maat.

Gezelligheidsactiviteiten Afdelingen

De Orangerie telt ongeveer negentig bewoners. De oudste is 104, de jongste 63 jaar. Verder zijn er tachtig beroepskrachten en last but not least 65 vrijwilligers. Naast de twee gesloten verpleegafdelingen met tien kamers is er een gewoon verzorgingsgedeelte van vier afdelingen met elk vijftien kamers, waaronder enkele topkamers voor mensen die na ziekenhuisopname nog niet direct naar huis kunnen. Er is een sociëteit – zo wordt de ontmoetingsruimte genoemd –een stiltekapelletje en een kapel die nu multifunctioneel wordt gebruikt, zoals onder meer voor beautymiddagen en bloemstukjes maken. Verder is er een keuken. Het eten wordt overigens bereid in de Doekenborg. Dit gebeurde vroeger in de eigen grote keuken. Deze ruimte is omgebouwd tot peuterspeelzaal van de KION. De wasserij met strijken zorgt ook voor de Doekenborg. De activiteitenruimte wordt benut voor schilderijen maken, handwerken, de herensoos, glasschilderen en kaarten maken. Deze is ook het kantoor voor de activiteitenbegeleiding. De afdeling bewonerszaken heeft een eigen kantoorruimte. Verder is er een kapperszaak, een winkeltje en een ruimte voor pedicure en fysiotherapie. Voor dagopvang van ouderen van buitenaf heeft de SWON een ontmoetingsruimte met keuken. De Orangerie biedt overigens zelf ook voor buitenstaanders een dagbehandeling. Het huiskamerproject is voor de bewoners zelf, als zij zorgaandacht behoeven. Het is een groepsopvang. Er wordt samen gekookt, geknutseld en dergelijke. De Orangerie heeft een eigen technische dienst, vier man sterk, voor het onderhoud. Indien nodig wordt dit uitbesteed. Verder zijn er een afdeling administratie en een telefooncentrale, ook voor doorverbinding naar de Doekenborg en Nieuw Maldenborgh. Vanwege de 24-uurszorg is er ook een nachtdienst.

Wekelijks zijn er gezelligheidsactiviteiten met techniek, schilderen, mannengroep, meer bewegen, bibliotheek, sjoelen, koersballen, handwerken en samenzang. Andere vaste activiteiten zijn lingo, happy hour en spellenavond (tweewekelijks) en bingo (maandelijks). Er zijn ook wisselende ontspanningsmiddagen – van muziek tot theater – en de traditionele jaarfeesten, zoals kerstviering, carnaval en galadiner, die voor vertier en gezelligheid zorgen.

Informatie

Om de (toekomstige) bewoners wegwijs te maken zijn er enkele brochures. Wonen in de Orangerie geeft praktische informatie over onder meer de inschrijving en waaraan je moet voldoen, de verdere procedure, nuttige tips bij verhuizing er naar toe en voor de inrichting van je appartement. Ook is er informatie

over de zorgverlening die geboden wordt en de voorzieningen. De brochure Verpleegunit de Orangerie gaat in op de verschillende verpleegmogelijkheden en verzorging. Aandacht is er ook voor de financiën en verzekeringen. Voor nadere informatie: Zorgcentrum de Orangerie, Malvert 50-04, 6538 DM Nijmegen, telefoon: (024) 327 52 30, e-mail: [email protected]. Tekst en foto’s: Theo Vermeer

39

Organisaties in Dukenburg

Samen hobbyen in Creatief Centrum Nijmegen-Zuid Ruime keus

Het gezamenlijk beoefenen van allerlei creatieve vaardigheden in de hobbywerkplaats in Tolhuis biedt veel voordelen. De kosten zijn relatief laag. Voor materialen geldt een voordelig tarief. Er is gezelligheid en je leert van elkaar onder bekwame en ervaren begeleiding. Voeg daarbij de goede accommodatie, de lokalen die moeten voldoen aan veiligheidseisen (van Arbo, brandweer, milieu et cetera), een centrale ontmoetingsruimte en een kantoortje, dan is het begrijpelijk dat velen dit op prijs stellen. Een kopje koffie en dergelijke is ook verkrijgbaar. De fraaie folder – nu ook een in het Turks – maakt je wegwijs in de verschillende hobby’s en mogelijkheden.Verder zijn er een rooster van tijden en een huishoudelijk reglement met spelregels en veiligheidsbetrachtingen om een en ander in goede banen te leiden. Het jaarverslag geeft dieper inzicht in de activiteiten en organisatie. De hobbywerkplaats is bedoeld voor 18-plussers, voor zover ze niet aan het arbeidsproces deelnemen. Parttimers en studenten kunnen overigens wel meedoen. In de praktijk zijn het vooral ouderen, die ingeschreven staan.

Gesprek

In het kader van de Wmo werkt Creatief Centrum Nijmegen-Zuid er aan om met deskundige begeleiding bewoners (met een beperking) uit Nijmegen-Zuid te activeren tot het beoefenen van een hobby. Voor ondersteuning daarbij is extra geld aan de gemeente gevraagd. Medewerkers en vrijwilligers runnen een en ander. We spraken over het reilen en zeilen met drie van hen: voorzitter Gerard Zweers, secretaris Fred Verdijk en beheerder Rini Mollen. 40

Het activiteitenschema vormt een waslijst van alle vaardigheden die je kunt leren. Opgesomd zijn dat: edelsmeden, houtbewerking, boetseren, creatief allerlei/kaarten maken, speksteen bewerken, modelbouw/fijnmetaalbewerking, porseleinschilderen, patchwork, beeldhouwen met hout, natuursteenzagen/bewerken, aquarellen, mozaïeken, landschap/bloemen in pastelkrijt, emailleren, bloemschikken, tekenen en schilderen, wandkleden vrije vorm, zijde schilderen, schilderen gouache en acryl, natuursteen bewerken, naaien, algemene metaalbewerking en vilten. Verder zijn er computerworkshops mogelijk: Windows XP en Vista, Word, Excel, internet en e-mail, Access, PowerPoint, FrontPage, Publisher en fotobewerking. Inschrijving kan altijd. Normaal kun je gelijk starten, maar soms is er een wachtlijst. Edelsmeden, computeren, boetseren en creatief allerlei zijn trekkers. Bij modelbouw, metaal en boetseren op de donderdag is nog genoeg plek. Je krijgt eerst een kennismakingsronde met de medewerkers en de andere hobbyisten. De betaling van het inschrijfgeld en eventuele materialen geschiedt alleen contant. Zes vaste medewerkers en 38 vrijwilligers zijn ingeschakeld bij het hobbygebeuren, bij de overige activiteiten, bij onderhoud in de tuin, aan de bar of huishoudelijk. In 2008 zijn 368 cursisten geteld.

Promotie

Promotie vindt plaats met onder meer Open Dagen (volgende 29 augustus), de Kerstmarkt (dit jaar 19 december), een aantal malen workshops paaseieren schilderen, deelname aan de Burendag van het Oranjefonds met een extra openstelling op zaterdag 19 september, een stand op Dukenburg Presenteert en een actieve public relations. Zo timmert dit hobbycentrum flink aan de weg en krijgt zo een goede naamsbekendheid. Met deze verschillende campagnes, die veel belangstelling trekken, zorgt het centrum ook voor leuke en interessante activiteiten voor buitenstaanders. Creatief Centrum Nijmegen-Zuid is een begrip geworden in zijn 22 jarig bestaan. De samenwerking met en steun van andere organisaties, zoals onder meer de gemeente, het Oranjefonds, Solid, Trias, Uitzicht, Breed, de DAR en de ouderenbonden dragen daartoe bij. Zaken die korting geven en de media eveneens. Dit is ook nodig om weer nieuwe doelen te bereiken. Zo is een interne verbouwing gepland: het magazijn gaat naar de computerruimte, de vloeren en plafonds worden vernieuwd en er komt een nieuwe computer-/vergaderruimte, waar nu het magazijn zit. Ook AED-apparatuur voor hulp bij hartstilstand staat op de lijst.

Informatie

Stichting Creatief Centrum Nijmegen-Zuid, Tolhuis 44-44, 6537 PN Nijmegen, Open op werkdagen van 9.00 tot 16.00 uur. Telefoon: (024) 345 21 13, e-mail: hobbywerkplaats@ chello.nl, internet: www.creatiefcentrumnijmegen-zuid.nl. Tekst en foto’s: Theo Vermeer de Dukenburger - april 2009

Agenda

Organisaties in Dukenburg

Progress4all: huiswerkbegeleiding Met hulp van Tandem hebben jongeren in Dukenburg hun eigen huiswerkbegeleiding geregeld. Jongeren kunnen met hun vragen over schoolopdrachten wekelijks terecht bij de enthousiaste vrijwilligers van huiswerkclub Progress4all.

dat ze een niveau hoger geplaatst wordt. Een andere leerling wil medicijnen gaan studeren en haalt nu hogere punten voor de exacte vakken. Dankzij de inzet van de begeleiders ontdekken de jongeren dat ze vaak meer kunnen dan ze zelf gedacht hadden.

Voorjaar 2006 startte Tandem in de Aldenhof een meidengroep. Al de eerste avond vertelden de meiden dat ze graag huiswerkbegeleiding wilden. In die tijd konden buurtbewoners een wijkwens bij de gemeente indienen. De meiden vroegen aan de gemeente ondersteuningsuren voor het opzetten van een huiswerkclub. De gemeente reageerde enthousiast en de wens werd gehonoreerd. De meiden kregen ondersteuning van Tandem en gingen samen met de opbouwwerker vol energie aan de slag: nadenken over tijd, plaats, voor wie en welke begeleiders. In november 2006 was het zover en kon huiswerkclub Progress4all van start in openwijkschool Aldenhof.

Eigen initiatief jongeren

Progress4all wordt ondersteund door Tandem. De opbouwwerker van Tandem helpt bij het werven van nieuwe begeleiders en zorgt ervoor dat zij zich op de juiste manier kunnen inzetten. Opbouwwerker Willy Arts: ‘Het mooie van deze activiteit is, dat het een initiatief van jongeren zelf is. De meiden die Progress4all zijn gestart, hebben niet alleen iets voor zichzelf bereikt, maar ook voor andere jongeren in

Voordeel

Huiswerk maken is niet altijd leuk. Maar de jongens en meiden die al wat langer bij de huiswerkclub Progress4all komen, merken dat ze er voordeel van hebben. Eén van de leerlingen vertelde laatst enthousiast dat ze vmboKader mag gaan doen in plaats van vmbo-Basis. Volgens haar komt het door Progress4all de Dukenburger - april 2009

Wijkcentrum Dukenburg Meijhorst 70-39, (024) 344 89 63 zondag 19 april, 11.00-16.00 uur: Dukenburg Presenteert zaterdag 25 april, 19.00-22.30 uur: Nijmeegs Opera Koor De Lindenberg Aldenhof www.delindenberg.com zondag 19 april, aanvang 14.00 uur: presentatie Jong Geleerd, entree gratis zaterdag 16 mei, aanvang 19.30 uur: Voorstelling Circus Klets, entree € 4,00 zondag 17 mei, tussen 13.00-17.00 uur: Open dag met presentaties en proeflessen Wijkcentrum De Turf Malvert 51-34, (024) 345 33 32 elke even week op zaterdagmiddag: Kinderdisco zaterdag 23 en zondag 24 mei: Wandeltocht SOV Groot Dukenburg Jongerencentrum Staddijk (024) 344 16 25, www.staddijk.nl donderdag 23 en 30 april: Open Rock/Metal inloop Café open van 20.00 tot 24.00 uur entrée gratis zaterdag 25 april: Finale Staddijk out loud!

Twee avonden

Maar liefst twee avonden per week komen jongeren en begeleiders bij elkaar. Per avond kunnen er vijftien jongeren komen. Hiervoor zijn er drie begeleiders aanwezig. Sommige jongeren komen vooral om op een vaste tijd rustig te kunnen werken. Zij hebben weinig begeleiding nodig. Anderen komen vooral voor de begeleiding. Zij laten zich overhoren nadat ze Duitse woorden geleerd hebben, krijgen uitleg hoe ze wiskundesommen moeten oplossen of laten aan de begeleiders hun werkstukken lezen. De begeleiding wordt gedaan door vrijwilligers met een universitaire opleiding, die het leuk vinden hun kennis door te geven aan jongeren.

Voor meer informatie a.u.b. contact opnemen met de organiserende instelling

de wijk. Progress4all is iets waar de jongeren van Dukenburg trots op kunnen zijn.’ Er zijn bij Progress4all nog enkele plaatsen vrij voor jongens en meiden die graag een of twee avonden in de week huiswerkbegeleiding krijgen. De begeleiding is op maandag en woensdag van 18:30 tot 20:30 uur in openwijkschool Aldenhof, Aldenhof 60-01. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met: Willy Arts, Tandem welzijnsorganisatie Nijmegen, (024) 355 34 68 of 06 20 95 24 44, E-mail: [email protected], Bereikbaar: dinsdag tot en met donderdag. Tekst en foto: Tandem

Ontmoetingskerk (024) 344 14 46, www.ontmoetingskerk.net vrijdag 24 april, 10.00-12.00 uur: Benedenzaal: 10-jarig bestaan ‘De Aanloop’ zondag 10 en 17 mei: Eerste Communievieringen Gezelligheidskoor Dukenburgs Glorie (024) 344 89 52 zondag 26 april, 10.00-15.00 uur: Luzemert, Prins Mauritsschool Zwanenveld donderdag 7 mei, 19.30-21.30 uur: Meezingavond in de Orangerie Koninginnedag donderdag 30 april, 10.00-16.00 uur: Kinderactiviteiten bij winkelcentrum Malvert Straatspeeldag en Multi Cultidag Aldenhof: zaterdag 16 mei Zwanenveld: woensdag 27 mei, 13.3016.00 uur; locatie 44e straat. 41

Belangrijke nummers

Organisaties in Dukenburg

Aan de bal in de kooi Op 19 april, tijdens Dukenburg Present, opent Het Inter-lokaal een nieuwe sportgelegenheid voor jongeren in Meijhorst. Naast jongerencentrum de Horizon komt dan een afsluitbare voetbalkooi. Samen met jongeren en in overleg met de buurt wordt het beheer gedaan.

hekken met rubberen verbindingsstukken.’ Begin april wordt er begonnen met de werkzaamheden op het privé-terrein. Het veld wordt 16 bij 25 meter en krijgt een eigen karakter met groen en rood kunstgras. Het veld is kleiner dan een Cruyff Court, maar heeft dezelfde verhoudingen. Op 19 april is het veld feestelijk geopend. De voetbalkooi hoort bij het jongerencentrum de Horizon, wordt helemaal omsloten en is afsluitbaar. Zo wordt voorkomen dat en op rare tijdstippen gevoetbald wordt. Ook komt er een beheergroep. Nordin: ‘Er wordt met jongeren afspraken gemaakt over beheer en overlast, niet alleen sport maar het hele proces is belangrijk. Omwonenden en jongeren gaan ook overleggen over eventuele overlastklachten.’

Nu nog een verlaten plein, straks kunnen jongeren hier voetballen Het afgelopen jaar was er veel te doen over jongeren in de Meijhorst. Daarbij was er veel aandacht voor de problemen. Soms werd uit het oog verloren dat veel jongeren er ook iets van willen maken. Het Inter-lokaal zag bovendien dat er weinig voorzieningen waren voor jongeren. Met de opening van het jongerencentrum de Horizon was dat al beter geworden. Nordin Boumkass is de senior jongerenwerker van de Horizon. Hij zegt: ‘De behoefte aan sportactiviteiten bij jongeren is groot. Ze hebben iets te doen en het is gezond.’ Een plein naast het jongerencentrum lag er ongebruikt bij en zo ontstond het idee voor een voetbalkooi. Die was er namelijk nog niet in de Meijhorst. Miesjel Spruit is voor Het Inter-lokaal bezig met de realisering van de kooi. Hij vertelt hoe het plan van de grond kwam: ‘Talis en de gemeente waren gelijk enthousiast en deden boter bij de vis. We zijn toen met jongeren gaan praten over hun wensen en hebben onze plannen op een bewonersavond gepresenteerd.’ De bewoners waren bezorgd over mogelijke geluids- en andere overlast. Miesjel: ‘Dat is één van de redenen waarom we voor kunstgras hebben gekozen. Dat wilden de jongeren graag, maar het maakt ook een stuk minder lawaai. Ook hebben we daarom gekozen voor 42

De kooi is op werkdagen open van drie uur ‘s middags tot negen uur ‘s avonds en in het weekend van één tot negen. De kooi is, in overleg met de Horizon, ook beschikbaar voor scholen en andere organisaties in de buurt. Daarvoor zijn de ochtenden beschikbaar. De beheerder van jongerencentrum de Horizon draagt zorg voor het openen en sluiten van de kooi. In het weekend gebeurt dat door een vrijwilliger. Abdel Nejjari is vrijwilliger bij de Horizon. Hij speelt op het hoogste niveau zaalvoetbal en geeft training aan de jongeren. Hij denkt dat de jongeren heel enthousiast zullen zijn over de kooi: ‘Ik voetbalde elke dag op straat. Als wij vroeger zoiets hadden gehad, dat was een droom die uitkwam.’ De Horizon heeft nog meer plannen. Nordin: ‘Eén keer per jaar willen we een soort cup organiseren voor alle jongeren in de wijk, een soort Inter-bokaal, zeg maar.’ Ook Miesjel ziet mooie kansen. Door de kooi zullen volgens hem ‘jongeren niet op straat hangen, maar op een positieve wijze bezig zijn in hun vrije tijd.’ Abdel ziet de volgende generatie topsporters al opkomen: ‘Ik weet dat veel jongeren talent hebben, ze missen alleen nog de middelen.’ Tekst en foto: Het Inter-lokaal

• Alarmnummer: 112 • Politie: 0900 88 44 • Brandweer: (024) 329 75 99 • GGD: (024) 329 72 97 • Milieuklachten over bedrijven: (024) 329 27 56 • Bureau Toezicht (ook voor milieuklachten over niet-bedrijven): (024) 329 80 45 • Bel- en Herstellijn: (024) 329 2 329 [email protected] • Meld Misdaad Anoniem: 0800 70 00 • Meldpunt Kindermishandeling: (026) 442 42 22, 0900 123 123 0 • Slachtofferhulp: (024) 323 33 22, 0900 01 01 • Advies- en Steunpunt huiselijk geweld: 0900 66 000 66 [email protected] • Kindertelefoon: 0800 04 32 • Maatschappelijk werk (NIM): (024) 323 27 51, [email protected] • Inter-lokaal: (024) 344 85 57 [email protected] • Tandem: (024) 355 34 68 [email protected] • CWZ: (024) 365 76 57 • UMC St Radboud: (024) 361 11 11 • Sint Maartenskliniek: (024) 365 99 11 • De Gemeenschap: (024) 381 78 00 [email protected] • Portaal: 0800 767 82 25, [email protected] • Standvast Wonen: (024) 382 01 00 [email protected] • Talis: (024) 352 39 11, [email protected] • WoonGenoot: (024) 344 06 39 [email protected] • Woonzorg Nederland: 0900 123 49 96 [email protected] • Wijkcentrum Dukenburg: (024) 344 89 63, Meijhorst 70-39, 6537 EP • Informatheek Dukenburg: (024) 345 22 21, Meijhorst 70-39, 6537 EP • Sportfondsenbad Dukenburg: (024) 377 15 70, Meijhorst 70-41, 6537 EP • Gemeente Nijmegen: (024) 329 91 11 [email protected] www.nijmegen.nl de Dukenburger - april 2009

Oude foto’s van Dukenburg Panorama van de Teersdijk in het late najaar van 1973 of het vroege voorjaar van 1974. Een compositie van foto’s gemaakt door de heer B. van Veldhuizen. De Teersdijk was eeuwenlang de enige weg van Nijmegen naar Grave. Dit zijn waarschijnlijk de laatste foto’s waarop de dijk nog in vol ornaat te zien is. Korte tijd later zou hij op diverse plaatsen worden onderbroken, het bruutst in het westelijke deel van Tolhuis waar hij compleet is verdwenen. Daar staan nu woningen.

De foto’s zijn gemaakt uit het toen nieuwe huis van B. van Veldhuizen aan Tolhuis 62e straat. De straatlantaarns zijn op de voorgrond te zien. De treinen op de achtergrond zijn in werkelijkheid één trein. Hij was van het model Hondekop of - in NS-jargon - mat ‘54.

Het tolhuis is nog de enig zichtbare bebouwing. Rechts zijn twee bussen van de CVD te zien, de voorloper van Novio. Op deze plek staat nu het politiebureau. Foto’s: B. van Veldhuizen

Foto van de maand Het trieste einde van de Teersdijk. Dat is het thema van deze foto van de maand. De dijk loopt dood op de A73. Aan de andere kant van de snelweg, op Wijchens grondgebied, gaat hij weer verder. Wie denkt de oude route tussen Nijmegen en Grave zonder onderbrekingen te kunnen lopen, komt bedrogen uit. Een van de grootste barrières is de A73. Als je de paaltjes op de foto bent gepasseerd, ontmoet je aan het einde een door onkruid overwoekerd stuk vangrail, dat het einde van de Teersdijk op Nijmeegs grondgebied markeert. Wil je naar de Wijchense kant, dan moet je terug naar de Streekweg om daar een alternatieve route te zoeken.

Ook u?

Ook uw foto kan in deze rubriek geplaatst worden. Wilt u ons laten zien op welke manier u Dukenburg ervaart, wat u mooi of kenmerkend vindt voor uw woonomgeving? Stuur dan uw foto in. Een jury kiest de mooiste inzending. De meest aansprekende foto zal worden gepubliceerd in het volgende nummer van de Dukenburger.  

Hoe en wat

U kunt uw foto’s mailen naar de redactie van de Dukenburger: [email protected]. Dit zijn de voorwaarden: • De foto’s zijn gemaakt in Dukenburg. • Digitale foto’s met een minimum van 800 KB en een maximum van 5 MB per bestand. • U kunt uw foto’s voor nummer 4 inzenden tot en met 10 mei 2009. De Dukenburger 5 wordt een themanummer. Water in Dukenburg staat dan centraal. Ook hiervoor kunt u foto’s insturen. de Dukenburger - april 2009

43

Kinderpagina

Babbels en krabbels Mijn toekomstdroom

Prins Clausschool

Naar de brugklas

Beste lezers van de Dukenburger wij zijn de groep 8 van de PCS (Prins Clausschool). Wij zijn een protestantse basisschool. Onze school heeft 2 locaties. Het is altijd heel gezellig op onze school, omdat we altijd wel iets hebben om naar uit te kijken. Soms is het een aulaviering, misschien een kerstviering en soms zelf een excursie met de bus. Met al die leuke dingen zul je vergeten dat je met al die dingen ook nog kunt leren. Natuurlijk doen alle scholen wel aan spelling, maar onze school doet met alles wel een schepje extra. Toch kun je dat wel verwachten met zulke goede leraren en leraressen.

De prinsclausschool is een hele leuke school . Maar ik ben nu ook wel benieuwd naar de middelbare school. Het lijkt me leuk nieuwe vrienden te maken, vakken zoals Latijns en Grieks te krijgen en nieuwe leraren te leren kennen. Maar er zitten ook nadelen aan. Ik moet als ik naar school ga wel 9 kilometer fietsen. Met een zware boekentas op mijn rug. Middelbare school ik kom eraan!

Urmi De PCS is een leuke school Er gebeuren vaak leuke dingen Zoals vieringen, feestdagen en sportdagen We hebben een eigen gymzaal en hebben twee keer per week gym Als je in groep 8 zit ga je op kamp en doe je de musical Je hebt dan ook de cito (die is erg saai) maar wel belangrijk Het is een leuk jaar Jammer dat het allemaal weer voorbij gaat! David De prinsclaus school is een leuke school. Altijd gezellig en nooit stom. Op elke feestdag wel een leuk activiteit. We hebben 2 locaties een met onderbouw en een met bovenbouw. We hebben ook excursies bijvoorbeeld naar het valkhof museum, ook hebben we schoolreisjes vorig jaar bijvoorbeeld naar de Efteling. In groep 7 doe je ook mee aan de heart dance award dat is heel leuk het is een dans show waar je een dans moet instuderen en dan moet uitvoeren met je hele klas ook andere scholen doen daar aan mee. Wij werden met de voorrondes 1e en daarna werden we 4e in de halve finale en lagen toen uit de rees dit was het verhaal van mij. Romy

44

Marijn Om naar de brug klas te gaan moet je 8 jaar heel hard je best doen om naar een goede school te gaan (die je leuk vind)maar voor dat je naar de middelbare school kan gaan moet je eerst in februari de cito toets doen en met dat kan je te weten komen naar een maand wat de uitslag is en dan kan je gaan kijken naar de school die je leuk lijkt maar daarvoor moet je dus je best doen met de cito wand als je niet het niveau niet hebt kan je ook niet naar die school. (ze maken ook geen uitzondering) Schrijfster: Priscilla Het schooljaar is bijna afgelopen, Maar in de zomervakantie zou je dat niet hopen. Dan ga je naar de brugklas, en krijg je een grote zware tas. Je moet veel huiswerk maken,en proberen niet gestrest te raken. Maar als je dan de basisschool achter je laat, dan zie je vanzelf dat het goed gaat. Groetjes en veel succes Van Esther en Florien Groep 8a

Later wil ik een archeoloog worden. Natuurlijk wel met een grote ontdekking want anders zou ik nauwelijks iets verdienen. Het liefst zou ik in Egypte of in Mexico opgravingen doen. Maar als ik archeoloog wil worden zal ik lang heel lang op school moeten zitten. Wel tot mijn 24ste. Maar school valt heus wel mee het zal vast gezellig worden op de universiteit. Net zo leuk als nu! Groetjes Gijs! Ik ben Fleur Beekers, ik ben 12 jaar en zit in groep 8b van de prinsclaus school. En ik ga jullie mijn toekomstwens vertellen. Ik wil later veel mensen helpen met problemen. Zoals psycholoog en dan met kinderen tussen de 12 en 15 jaar. Maar ook geluk is belangrijk voor mij, natuurlijk kan dat niet altijd. Maar gezondheid staat bij mij op nummer 1. Rijk is niet belangrijk want als je niet rijk bent kun je nog gelukkiger zijn dan mensen met veeeeeeel geld. Dit was mijn droom wens. Groetjes, fleur Hoi! Ik ben Michelle en ik zit in 8a van de PCS. Later wil ik actrice worden. Het lijkt me leuk omdat je dan over de rode lopers mag lopen, glitter jurkjes aan mag trekken, en je wordt herkent op straat. En van dat alles vind ik acteren nog het leukst. Ik zit bij de Linderberg op theateroriëntatie. Het is echt heel leuk! Maar behalve acteren wil ik ook gaan zingen. Maar dat kan ik nog niet zo goed. Dus nog even oefenen, haha! Nou, ik ga maar weer eens. Hopelijk zien jullie me ooit op tv of zo. Groetjes Michelle Hoi ik ben Jelle, en dit is mijn toekomstwens: Ik wil graag dat we in de toekomst meer respect hebben voor de natuur, en dat we betere medicijnen hebben tegen ziektes. Ook wil ik dat het ecosysteem heel blijft en dat er geen oorlog meer gevoerd wordt, en ik wil dat er niet meer wordt gediscrimineerd. Niet alles moet natuurlijk perfect, maar de wereld kan beter verzorgd worden. LOLWUTNUBPWNEDUBERUBERLEETROXORSBOXORS :D de Dukenburger - april 2009