CHAPTER SIX GENERAL DISCUSSION

CHAPTER SIX GENERAL DISCUSSION

CHAPTER SIX

General discussion

Identifying families with multiple problems and providing care for them, both reliably and effectively, has been a major challenge in child welfare for more than half a century, and remains till today an issue of high priority (cf. chapter 1). Herein, the way how we, as researchers and practitioners in child welfare, perceive and approach these families matters. In the second and third chapter of this dissertation, differences and similarities between definitions and approaches were examined, and their potential value for an ethically justified child and youth care practice was evaluated theoretically. These chapters provide the theoretical ground for answering the first two research questions on (1) the target group and (2) intervention characteristics. The conceptual literature review in the second chapter illustrated, on the one hand, exemplary differences in target group descriptions between the Netherlands and Germany. It revealed, on the other hand, communalities in the mode of theory production in both countries, which cumulated in the concept of the life situation. The attributes of (a) multidimensionality, (b) multiple levels, (c) objectivity and subjectivity, and (d) dynamism and relativity were identified as theoretical pillars that could bridge the conceptual differences without losing the benefits of approaching a subject from different angles, as both approaches provided valuable perspectives. The German literature on social exclusion and poverty contributed to the understanding of the phenomenon by laying emphasis on analyses and intervention strategies that specifically include the macro level of social policies and society. Intractable factors, like for example disparities in gender roles, or single parenthood, and their cumulative experience in life situations marked by social exclusion and poverty, can have a significant impact on the long-term prospects of child welfare interventions. Signalling them in practice and analysing them through research is important, as it allows for the identification and communication of structural inequalities in the welfare system that can cause or amplify negative results of otherwise individualized care provision.

103

GENERAL DISCUSSION

Meeting the needs of families with multiple problems can only be achieved effectively, under these assumptions, if interventions link different social levels (micro, meso, and macro) collaboratively through shared responsibility and a joint plan of action. Dutch publications on multi-problem families contributed to the subject by providing detailed analyses of intervention dynamics and programmatic solutions in client-centred social work interventions, which were further elaborated in the third chapter of this thesis. Dutch target group descriptions emphasized, on the one side, the complex relations of experiencing multiple socioeconomic and psychosocial problems, and highlighted, on the other side, issues that arise from not adequately addressing those needs in child welfare. The latter point overlaps thematically with the earlier mentioned German notion that failing care arrangements may be a contributing factor for the existence of the target group. In the Dutch discipline of Orthopedagogy solutions are foremost sought through the development of intervention programmes (at the micro and meso level) that specifically target these issues. Four major points of discussion were distinguished in programme development for the target group in the Netherlands, (a) the duration of the care services, (b) the degree of voluntariness, (c) the coordination of support, and (d) financing. In conclusion integral support with a flexible duration was called for in which multiple care components are tailored to meet the specific needs of individual families. One such intervention model has been introduced in the Netherlands under the name of the family coach, for which a prominent role as generalist in child welfare was suggested in the wake of the latest transformation of the Dutch welfare system (Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling, 2012). Ten for the Future (TF) [Dutch: Tien voor Toekomst] is a family coaching programme that was developed by the Salvation Army of the Netherlands to meet the needs of families with multiple problems (cf. chapter 1). The study reported in the fourth chapter of this thesis aimed at a deeper understanding of primary care processes of the programme, and thereby tried to answer the second research question of this thesis empirically: ‘what characterizes care provided in TF?’. A self-report instrument was developed in order to meet this objective and results from a sequenced study with the instrument were presented. Data showed that the main focus of the family

104

CHAPTER SIX

coaches fell into the categories of ‘collecting information’ and ‘working towards (behavioural) change’ in the families. The prominent share of the category ‘collecting information’ in overall care activities illustrated to which extent continual needs and goal assessment was part of a monthly routine in the flexible home-based intervention. This finding taken together with the relatively high frequency of the care contacts (cf. chapter 4) demonstrated the complexity and intensity of care directed at families with multiple problems. The results also showed that care workers mainly performed activities in contact with parents alone, and only to a lesser extent with children and external professionals. While the focus on parents was not surprising, it could potentially jeopardize the systems’ orientation of the service, even more so when other indirect network-oriented activities, such as ‘network analysis’, were found to be least frequently used. These interpretations of data gathered with the instrument provided meaningful feedback for the care organization already on a descriptive level of data analysis and thereby proofed its general feasibility in increasing insight into the ‘black box’ of service provision. The instrument provided new opportunities for systematically adding information about the ‘throughput’ into input-output oriented study designs, and allowed for grounding interpretations in intervention specific knowledge in the following outcome study (cf. chapter 5). The focus of the study reported in the fifth chapter of this thesis sought empirical answers to the first and third research question, which aimed at the assessment of client characteristics and outcomes, including the magnitude of problem reduction and duration of the flexible care programme. Data on 122 families were gathered via questionnaires and the client administration system over a period of four years and seven months. Analyses on group level and individual case level were carried out. The results revealed potential socioeconomic stressors and limited (social) capital for problem solving in the majority of cases and demonstrated the central role of parental stress in evaluating outcomes and care duration of TF. The results suggested that the intervention was associated with a decrease in family stress. And that, furthermore, families with lower initial parental stress were found to have a higher chance to end the programme significantly earlier. Less coherent

105

GENERAL DISCUSSION

patterns of change were found for the outcome measures of family functioning and child problem behaviour. These findings can be connected to the earlier mentioned focus of family coaches on the direct work with parents alone.

Practical Implications On the basis of our findings presented above practical implications can be drawn. Two overarching themes are emphasized in the following sections that are of relevance for intervention design in general and further development of the intervention programme TF in particular: (a) the need to address children directly in home-based services, and (b) to provide multi-layered long-term support that acknowledges the impact of structural inequalities on child welfare services for families with multiple problems. Implications for future research follow in the sections thereafter.

Attention to children through dual key worker approaches Comparative research on effects of different child care interventions conducted in Germany by Schmidt and colleagues (2002) showed that, relatively speaking, children and young people realized the least benefit from home-based family support. In addition, Veerman and colleagues (2005) concluded in their meta-analysis of 17 intensive home-based care programmes in the Netherlands that, even though a moderate effect-size (ES = 0.52) on externalizing behaviour problems of young people was found, in many cases these problems persisted. They argued that, “even after the completion of by far the most of the methods discussed in this study, the risk that the problem behaviour will continue or become worse is so great that subsequent treatment is indicated”6 (Veerman et al., 2005, p. 186). One explanation for relatively low effects and problem persistence could be that the children simply received less and partly insufficient direct attention in the home-based care process; a hypothesis which is underlined by the findings of chapter four and five of this thesis. Other Dutch publications,

6

106

Translated by the author of this thesis, T. Tausendfreund.

CHAPTER SIX

which also reported results similar to the ones mentioned above, call in conclusion for increased and continuous attention to children and strategies for their long-term support (Knorth, Knot-Dickscheit, & Tausendfreund, 2007; Knot-Dickscheit & Blommert, 2009; Slot, van Tooren, & Bijl, 2004; Tabibian, 2006). The Salvation Army of the Netherlands introduced the function of Child Coach [Dutch: Kindercoach], with first pilots in 2010, to complement the services of their programme TF. The Child Coach methodology is still in development, however the core principal is set: it is providing home-based services alongside the family coach, which primarily focuses on direct support and care for the child(ren). Findings from a process study of a multidisciplinary team working with families with long standing and complex problems in the United Kingdom suggest that such dual-key worker approaches can have promising results (Thoburn, et al. 2013). A second argument for addressing children directly in home-based care for families with multiple problems, next to the effectiveness of the intervention, is ethical. Children in families with multiple problems are particularly vulnerable (Devaney & Spratt, 2009). Prevalence rates of child abuse and neglect should be expected to be higher in this target group (e.g., van Burik & van Vianen, 2006). In consequence, there the danger of stabilizing a family situation in which undisclosed abuse or maltreatment of a child continues. Offering children a unique and reliable contact person, which is not perceived as giving primarily support to parents but is mainly concerned with direct care for the child, can serve as additional route to disclosure in these situations. In conclusion, the further development and research of such dual key worker approaches—both nationally and internationally—should be encouraged.

Collaborative long-term support in a continuum of care Van Yperen, van der Steege, Addink and Boendermaker (2010, pp. 22f) suggest that increased effectiveness of social interventions was and will further be achieved, among others, mainly through the inclusion of factors that

107

GENERAL DISCUSSION

formerly were outside the scope of the intervention (viz., extra therapeutic factors). According to them, multimodal programmes, like for example family coaching, increased the reach of interventions, which were formerly centred on individual clients (on a micro level), by successfully including resources from social networks and agencies into their intervention strategies (on a meso level). This type of care is invariably based on an ecological perspective that links intervention strategies at different social levels, vertically, and operates according to the principles of social systems theories, horizontally (Spratt, 2011). Most, if not all, intensive home-based care programmes, including the intervention programme TF (Leger des Heils Noord, 2006), refer to social systems theories as one of their main theoretical pillars (e.g., Veerman, Janssens, & Delicat, 2004, p. 36). However, specific details on how underlying programme theories are brought into practice are often only scarcely outlined in most programme descriptions and additional room of improvement herein, including the regular assessment of care activities, has been generally attested (Veerman et al., 2004, p. 49). The findings from chapter four show that this is also the case for the programme TF. Further investments into programme description (Boendermaker, 2012), regular monitoring of care activities, interand supervision as well as regular job-complementing training should be considered in order to enhance and maintain the programme integrity in general, and the systems orientation in particular. The theoretical considerations in the first chapters of this thesis (cf. chapter 2 & 3) suggest further room for improvement through including also the social macro level into intervention strategies. One attempt to formulate such a strategy was made by us in an earlier publication (Knorth et al., 2007), in which we (re-)conceptualized child welfare as a continuum of care with fluent transitions between different types of care, in which parents can be perceived as potential partners (see also, Bullard & Johnson, 2005; Geurts, Boddy, Noom, & Knorth, 2012). The vision of a continuum allows to conceptualise care from a biographical perspective. It can include varying types of care and support and offers long-term perspectives for families and children, whose problems approach the limits of service provision with short-term (crisis) interventions. This long-term care should be characterized by flexibility of programmes, which

108

CHAPTER SIX

tailor care components, intensity, and duration to the needs of individual families, and by a collaborative care approach that links different forms of intervention at all social levels (micro, meso, and macro). Reliable problem assessment, administrative data management, database maintenance, routine outcome measurement, and process evaluation should be considered prerequisites for such a tailored integrated care approach, as will be elaborated in the following section on research implications.

Research Implications To date, we know relatively little about the effectiveness of youth interventions in general (Van Yperen & Veerman, 2013), nor do we have much knowledge about interventions for families with multiple problems (Holwerda, Reijneveld, & Jansen, 2014), particularly with regard to the question, ‘What works for whom, under which circumstances and why?’ (Hood, 2012; Kazi, Pagkos, & Milch, 2011; Pawson & Tilley, 1997). This might be due to several reasons, some of which will be further discussed in the next two sections.

Problem assessment and administrative data management Client administration of individual welfare services usually is geared to meet the informational demands of the financing agency, focusing only on specific problem areas or categories in a parcelled welfare environment (Spratt, 2011). Reliably identifying families with multiple problems in this environment can be severely limited by the lack of synchronized categorization and problem assessment across services (van den Berg & de Baat, 2012). For example, in our research gathering meaningful information on partnership and wider social support was restricted by administrative data only being available for the category of legal marriage. Relevant information on other forms of committed relationship, including systematic data on partner cohabitation and shared parenthood, would allow more detailed target group characterisation and subsequent analysis in future research. A second issue is database maintenance. The almost complete lack of information to be found on ethnicity inherited from the father’s side (cf. chapter

109

GENERAL DISCUSSION

5), even though this category was available, reveals that not only meaningful categorisation is required, but that the information asked for also needs to align with the workflow of the involved care worker. Categorised ethnicity might not be perceived as relevant in a day-to-day routine of face-to-face care provision, but can be used, for example, in inter- or supervision to identify and thematise gender- and culture-sensitive care practices. A first step to open up possibilities for synchronized data sharing across services would be to collaboratively develop a blueprint for a concise information matrix that includes child welfare relevant categorization and aligns with (inter)national, standards, and ethical and legal regulations. In the future, the utilisation of technical advancements, in designing databases, their interfaces, and visualising their data, could help to stimulate the wider internal use and allow for a more streamlined communication. Individual case summaries should be easy to access on demand for the involved care worker to share with his clients and supervisor, and for clients to share with their care workers or case manager. Furthermore, the databases should be suitable for secondary analysis by researchers or policy makers if access was approved.

Measuring change through outcome and process evaluation The last point of the previous paragraph should be considered reciprocal: Programme evaluation should also meet the informational needs of care practice. This is not to be misunderstood as a plea to subsume research under the logic of practical utilization, but is meant as appeal to identify common research interests and focus on the development and implementation of research designs that are informative for various stakeholders at multiple levels and stages of an evaluation process. Research methods that can provide relevant information on case level but are also suitable for continuous data aggregation on group level, such as the Reliable Change Index (RCI), have promising potential and should play prominent role in routine outcome measurement and process evaluation (Van Yperen & Veerman, 2013). Group comparisons in experimental research designs play a key role in programme evaluation and are a core concept of the paradigm entitled evidence-based practice (EBP). The merits and disadvantages of both, the EBP

110

CHAPTER SIX

paradigm and experimental research designs, have been subject to one of the broadest and most vivid discussions between scholars in child welfare for more than a decade (Axford & Morpeth, 2013; Hodge, Lacasse, & Benson, 2012). One of the central questions in this discussion is, how statistical significance on group level relates to practical relevance in individualized service provision (Axford, Little, Morpeth, & Weyts, 2005). Opponents of EBP warn of naïve notions that dichotomize services simply into ‘what works / what does not work?’ and propose to ask alternatively ‘why does something work, for whom and under what circumstances?’ (Pawson & Tilley, 1997). The plea for prioritising this latter question has been made repeatedly in child and youth care (Hood, 2012; Kazi et al., 2011; Orobio de Castro, 2010), in order to strengthen theory-driven programme development by gaining deeper insight into the contextualized efficacy of programme elements, and the assessment of their potential (cross-cultural) transportability. It has been argued that experimental designs and group comparisons can have superior value in making individualized statements if they are embedded in extensive research programmes (Marley & Levin, 2011). However, this research strategy might not be readily amenable for all types of practices in child and youth care, as it has been noted for longitudinal family support (Boddy et al., 2011) or complex child protection cases (Thoburn, 2010), which are both services with relevancy for families with multiple problems. A methodological alternative, which is in line with the aforementioned questions of ‘what works, for whom, when and why?’, are casebased methods (Byrne & Ragin, 2009; Campbell, 1975). The Reliable Change Index (RCI, Jacobson & Truax, 1991; see also, Ogles, 2013) is one of such case-based statistics used in psychotherapy research to answer the question of whether clients have experienced (uncertain, positive or negative) change in relevant outcomes measures, and if a measured change is assumed clinically relevant (passing norm group thresholds or not). This is in so far important as it allows for a diversified view on the programme population. Evaluators who focus only on group averages might conclude that a programme is not effective while, in reality, it might be effective for a sub-group of the participants and harmful for others. Case-based methods can help to distinguish characteristics which can possibly explain

111

GENERAL DISCUSSION

varying results through revealing associations with subgroups of the client population and particular care activities (see also, Barlow, 2010; Dimidjian & Hollon, 2010). Another advantage of case-based analysis with an RCI is, that it can be suitable for continuous data aggregation in routine outcome measurement. Data can be interpreted meaningful for single clients as well as for (a growing) group of clients within the same categorical system (or visualisation matrix; cf. figure 8, p. 96). A similar research design was proposed under the label of realist evaluation, in which a growing body of continuously aggregated data is analysed with complex regression models (Kazi et al., 2011). While complex regression models certainly are of high analytic value, their theoretical benefits need to be weighed against the ease of access of simpler models like the RCI, especially in routine outcome evaluation. Research in clinical neuropsychology demonstrated that complex regression models have no superior value in measuring change (Heaton et al., 2001). Although case-based assessment methods, like the RCI, are also available for programme evaluation of child welfare services, they have only been used sparingly (Deković, 2010, p. 100; Kazi et al., 2011). One of the few examples from the Netherlands that applied case-based analysis with the RCI is the evaluation of the Home-Start programme (Asscher, Deković, Prinzie, Hermanns, & van den Akker, 2009). The study demonstrated that similar programmes should target the most troubled clients if they wish to achieve the greatest magnitude of change, and should target, on the contrary, clients closest to the norm group of the general population if change should fall below the clinical threshold. A result in line with this reasoning was also reported in this thesis (cf. chapter 5): parents with the lowest initial stress scores had the highest chance to end the intervention significantly earlier. Furthermore, in this research, combining various analytical methods on group level and on case level, which were interpreted on the ground of process evaluation and theoretical conceptual analysis, allowed for detailed description of the TF programme, its clients and associated outcomes.

112

CHAPTER SIX

Final Conclusion A central theme of this thesis was the acknowledgement of complexity in engaging families with multiple problems. The second and third chapter showed that concepts or interventions that narrow their focus down to single aspects or problems are only of limited value. In conclusion, multi-causal and collaborative approaches are called for that link theory production and intervention at individual, family, network and policy level, in order to address the multi-layered complexity of life situations of families with multiple problems. It was further concluded that the provision of flexible care over extended periods has potential in supporting parents with multiple problems. It seems warranted to compliment this approach in families with multiple problems by also providing allocated home-based care directly to children. A plea was made to endorse methodological diversity in research on families with multiple problems. Methods are called for that can provide sound evidence on an individual level, and at the same time provide data which can be used for further research synthesis to provide an evidence base for interventions that target families with multiple problems. Furthermore, reliable problem assessment and routine outcome measurement should be considered a pre-requisite for tailoring integrated care components to meet individual needs, as well as to develop eventual stopping rules in flexible care provision. Administrative data management and database maintenance play a crucial role in providing reliable information about families with multiple problems. Our research revealed further need for improvement herein. In the end, successfully tackling these challenges to improve the life situation of children in families with multiple problems is a collaborative task.

113

REFERENCES

REFERENCES

References Achenbach, T. M., & Rescorla, L. A. (2000). Manual for the ASEBA preschool forms & profiles. Burlington, VT: University of Vermont, Research Center for Children, Youth, & Families. Achenbach, T. M., & Rescorla, L. A. (2001). Manual for the ASEBA school-age forms & profiles. Burlington, VT: University of Vermont, Research Center for Children, Youth, & Families. Achenbach, T. M., & Rescorla, L. A. (2007). Multicultural supplement to the manual for the ASEBA school-age forms & profiles. Burlington, VT: University of Vermont, Research Center for Children, Youth, & Families. Achenbach, T. M., & Rescorla, L. A. (2010). Multicultural supplement to the manual for the ASEBA preschool forms & profiles. Burlington, VT: University of Vermont, Research Center for Children, Youth, & Families. Administrative Committee on Coordination. (1998). Statement of commitment for action to eradicate poverty. Retrieved from http://www.unesco.org/most/acc4pov.html Al, C. M. W., Stams, G. J. J. M., Bek, M. S., Damen, E. M., Asscher, J. J., & van der Laan, P. H. (2012). A meta-analysis of intensive family preservation programs: Placement prevention and improvement of family functioning. Children and Youth Services Review, 34(8), 1472–1479. doi:10.1016/j.childyouth.2012.04.002 Al, C. M. W., Stams, G. J. J. M., van der Laan, P. H., & Asscher, J. J. (2011). The role of crisis in family crisis intervention: Do crisis experience and crisis change matter? Children and Youth Services Review, 33(6), 991–998. doi:10.1016/j.childyouth.2011.01.009 Alders, M. (2001). Classification of the population with a foreign background in the Netherlands. Paper presented at the conference ‘The measure and mismeasure of populations. The statistical use of ethnic and racial categories in multicultural societies’, 17–18 December Paris, France. Paper retrieved from http://www.cbs.nl/nr/rdonlyres/d314ba81-b4a9-492f8c9b-b50e7d3a3e5d/0/classificationforeign.pdf

116

REFERENCES

Alkire, S., & Foster, J. (2011). Understandings and misunderstandings of multidimensional poverty measurement. Journal of Economic Inequality, 9(2), 289–314. doi:10.1007/s10888-011-9181-4 Appleyard, K., Egeland, B., van Dulmen, M., & Sroufe, L. (2005). When more is not better: The role of cumulative risk in child behavior outcomes. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 46(3), 235–245. doi:10.1111/j.14697610.2004.00351.x Asscher, J. J., Deković, M., Prinzie, P., Hermanns, J. M. A., & van den Akker, L. (2009). De betekenis van veranderingen in gezinnen die hebben deelgenomen aan het Home-Start programma en voorspellers van deze veranderingen [The significance of changes in families who participated in the Home-Start programme and predictors of these changes]. Pedagogiek, 21(3), 247–269. Asscher, J. J., & Paulussen-Hoogeboom, M. C. (2005). De invloed van protectieve en risicofactoren op de ontwikkeling en opvoeding van jonge kinderen [The influence of protective and risk factors on the development and upbringing of young children]. Kind en Adolescent, 26(1), 56–69. Axford, N., Little, M., Morpeth, L., & Weyts, A. (2005). Evaluating children's services: Recent conceptual and methodological developments. British Journal of Social Work, 35(1), 73–88. doi:10.1093/bjsw/bch163 Axford, N., & Morpeth, L. (2013). Evidence-based programs in children's services: A critical appraisal. Children and Youth Services Review, 35(2), 268–277. doi:10.1016/j.childyouth.2012.10.017 Baartman, H., & Dijkstra, J. S. (1986). Multi-problem gezinnen. Interpretatiekaders, I [Multi-problem families. Interpretation Frameworks, I]. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 25(12), 609–624. Baartman, H., & Dijkstra, J. S. (1987). Multi-problem gezinnen II. De opvoedingsproblematiek. [Multi-problem families II. The problems in upbringing]. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 26(1), 2–20. Baartman, H., Garnier, M., van Vugt, M., & Vogelzang, B. (1989). Het Project Aan Huis. Verslag van het onderzoek Praktisch Pedagogische Thuishulp in multiprobleemgezinnen [The Project On House. Report of the research project Practical Pedagogical Home Care in multi-problem families]. Amsterdam: Vrije Universiteit Amsterdam, Sectie Speciale Pedagogiek, RIAGG Zuid Nieuw-West, & De Triangel.

117

REFERENCES

Baas, N. J. (2001). Probleemouders, probleemkinderen? Een literatuurstudie van transgenerationele overdracht van problemen die tot kinderbeschermingsmaatregelen (kunnen) leiden [Problem parents, problem children? A literature study on transgenerational transmission of problems which (may) lead to child protection issues] Den Haag: Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum. Bakker, I., Bakker, K., van Dijke, A., & Terpstra, L. (1998). O&O in perspectief [O&O in perspective]. Utrecht: Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn (NIZW). Bakker, I., Bakker, K., van Dijke, A., & Terpstra, L. (2000). O + O = O2. Naar een samenhangend beleid en aanbod van opvoedingsondersteuning en ontwikkelingsstimulering voor kinderen en ouders in risicosituaties [Towards a coherent policy and provision of educational support and stimulation of development for children and parents at risk]. (3rd ed.). Utrecht: Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn (NIZW). Barlow, D. H. (2010). Negative effects from psychological treatments: A perspective. American Psychologist, 65(1), 13-20. doi:10.1037/a0015643 Barth, G., & Schlereth, A. (2009). Familienhilfe: Über den Umgang mit Familien in multiplen Problemlagen [Family Support: About dealing with families in multi-problem situations]. Baltmannsweiler: Schneider Verl. Hohengehren. Bauman, L. J., Silver, E. J., & Stein, R. E. K. (2006). Cumulative social disadvantage and child health. Pediatrics, 117(4), 1321–1328. doi:10.1542/peds.2005-1647 Beitzel, E. (2010). Das Hilfeparadoxon. Familien in Multiproblemlagen niedrigschwellig helfen [The Care Paradox. Low-thresholds in helping families in multi-problem situations]. Marburg: Tectum. Belsky, J., & Vondra, J. (1989). Lessons from child abuse: The determinants of parenting. In D. Cicchetti, & V. Carlson (Eds.), Child maltreatment: Theory and research on the causes and consequences of child abuse and neglect (pp. 153–202). Cambridge: Cambridge University Press. doi:10.1017/CBO9780511665707.007

118

REFERENCES

Berg-le Clercq, T., Zoon, M., & Kalsbeek, A. (2012). Wat werkt in multiprobleemgezinnen? [What works in multi-problem families?]. Utrecht: Netherlands Youth Institute. Retrieved from: http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Watwerkt_Multiprobleemgezin nen.pdf Berger, M. (2006). IOG-erger voorkomen: De methodiekhandleiding. [List of Activities for Avoiding Complications in Intensive Family Support Programmes]. Lichtenvoorde: Forium. Berry, M., Cash, S. J., & Brook, J. P. (2000). Intensive family preservation services: An examination of critical service components. Child & Family Social Work, 5(3), 191–203. doi:10.1046/j.1365-2206.2000.00164.x Biglan, A., Brennan, P. A., Foster, S. L., & Holder, H. D. (2004). Helping adolescents at risk. Prevention of multiple problem behaviors. New York, NY: Guilford Press. Bodden, D., & Deković, M. (2010). Multiprobleemgezinnen ontrafeld. [Multiproblem families unraveled] Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 49(6), 259– 271. Boddy, J., Smith, M., & Statham, J. (2011). Understandings of efficacy: Crossnational perspectives on ‘what works’ in supporting parents and families. Ethics and Education, 6(2), 181–196. doi:10.1080/17449642.2011.622992 Boendermaker, L. (2008). Jeugdzorgplus: Drang en dwang in de jeugdzorg [Youth Careplus: Pressure and coercion in youth care]. Jeugd en Co—Kennis, 2(1), 8–20. Boendermaker, L. (2012). Richtlijnen voor behandelintegriteit [Guidelines for treatment integrity]. Kind en Adolescent, 33(3), 160–163. Böhnisch, L. (2008). Sozialpädagogik der Lebensalter. Eine Einführung [Social Pedagogy of the ages. An introduction] (5th ed.). Weinheim: Juventa. Böhnisch, L., & Lösch, H. (1973). Das Handlungsverständnis des Sozialarbeiters und seine institutionelle Determination [Understanding the actions of the social worker and its institutional determination] In H.-U. Otto, & S. Schneider (Eds.), Gesellschaftliche Perspektiven der Sozialarbeit [Societal perspectives of social work] Band 2 (pp. 21–40). Neuwied & Berlin: Luchterhand.

119

REFERENCES

Böhnisch, L., Schröer, W., & Thiersch, H. (2005). Sozialpädagogisches Denken. Wege zu einer Neubestimmung [Social pedagogical thinking. Towards a redefinition]. Weinheim: Juventa. Bolt, A., & Metselaar, J. (2005). Verrichtingenlijst Intensieve Gezinsbegeleiding [Activities List Intensive Family Support]. Leiden: Cardea. Bosscher, N. (2012). The decentralisation and transformation of the Dutch youth care system. Retrieved from: www.youthpolicy.nl/yp/downloadsyp/Publications-The-decentralisationand-transformation-of-the-Dutch-youth-care-system.pdf Bot, S., de Roos, S., Sadiraj, K., Keuzenkamp, S., van den Broek, A., & Kleijnen, E. (2013). Terecht in de jeugdzorg. Voorspellers van kind- en opvoedproblematiek en jeugdzorggebruik [Ending up in youth care. Predictors of child and parenting issues and use of child welfare services]. Den Haag: Sociaal en Cultureel Planbureau. Bouwkamp, R. (2005). Hilfen für Multiproblemfamilien: Zur kulturellen Differenz bei therapeutischen und sozialpädagogischen Unterstützungsangeboten für Klienten aus unterprivilegierten gesellschaftlichen Schichten [Professional support for families with multiple problems: About cultural diversity concerning the therapeutic and social work practice with clients, living in underprivileged social circumstances]. Kontext, 36(2), 150–165. Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Cambridge: Harvard University Press. Buehler, C., & Gerard, J. (2013). Cumulative family risk predicts increases in adjustment difficulties across early adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 42(6), 905–920. doi:10.1007/s10964-012-9806-3 Buell, B., Berry, M., Robinson, R., & Robinson, C. W. (1952). Community planning for human services. New York: Columbia University Press. Bullard, L. B., & Johnson, K. (2005). Residential services for children and youth in out-of-home care: A critical link in the continuum of care. In G. P. Mallon, & P. McCartt Hess (eds.), Child welfare for the twenty-first century: A handbook of practices, policies, and programs (pp. 558-572). New York: Columbia University Press.

120

REFERENCES

Byrne, D., & Ragin, C. C. (2009). The Sage handbook of case-based methods. London: Sage. Campbell, D. T. (1975). III. “Degrees of freedom” and the case study. Comparative Political Studies, 8(2), 178-193. doi:10.1177/001041407500800204 Carr, A. (Ed.) (2009). What works with children, adolescents, and adults? A review of research on the effectiveness of psychotherapy. London: Routledge. Choi, J., & Pyun, H. (2014). Nonresident fathers’ financial support, informal instrumental support, mothers’ parenting, and child development in single-mother families with low income. Journal of Family Issues, 35(4), 526–546. doi:10.1177/0192513X13478403 Choy, J., Pont, S., Doreleijers, T., & Vermeer, J. (2003). Moet-willige hulpverlening: Systeemtheoretische methodiek voor gezinsvoogden en jeugdreclasseerders [Involuntary care: Methodology of systems theory for family supervision and youth probation]. Amsterdam: SWP Publishers. Clemenz, M., & Dichmann, R. (1990). Soziale Krise, Institution und Familiendynamik. Konfliktstrukturen und Chancen therapeutischer Arbeit bei Multiproblem-Familien [Social crisis, Institution and family dynamics. Structures of conflict and opportunities for therapeutic work with multiproblem families]. Opladen: Westdeutscher Verlag. Conen, M. (Ed.). (2008). Wo keine Hoffnung ist, muss man sie erfinden. Aufsuchende Familientherapie [Where there is no hope, one must invent it. Outreaching Family Therapy]. Heidelberg: Carl-Auer-Systeme. Conradie, J., Tausendfreund, T., & Knot-Dickscheit, J. (2011). De verrichtingenlijst KIPP: de ontwikkeling van een registratie-instrument voor het primaire hulpverleningsproces [The KIPP activities list: development of an instrument to monitor the primary care process]. Orthopedagogiek: Onderzoek en Praktijk, 50(7/8), 339–353. Council of the European Communities. (1985). Council decision of 19 December 1984 on specific community action to combat poverty, 85/8/EEC. Retrieved from http://eur-lex.europa.eu/legalcontent/EN/TXT/?qid=1400834299503&uri=CELEX:31985D0008

121

REFERENCES

Craig-van Grack, A. (1997). A taxonomy and recording instrument for process measurement of family preservation services. Child Welfare, 76(2), 349– 371. Dallos, R., & Hamilton-Brown, L. (2000). Pathways to problems - an exploratory study of how problems evolve vs dissolve in families. Journal of Family Therapy, 22(4), 375–393. Dallos, R., Neale, A., & Strouthos, M. (1997). Pathways to problems—the evolution of 'pathology'. Journal of Family Therapy, 19(4), 369–399. Damen, H. (2007). Het handelen van gezinswerkers in beeld: Tussentijds verslag van het project ‘Actualisering verrichtingensysteem IPT’ [Activities of family workers in focus: Interim report of the project 'Actualization of the Activity System for Intensive Family Support']. Nijmegen: Praktikon. de Brock, A. J. L. L., Vermulst, A. A., Gerris, J. R. M., & Abidin, R. R. (1992). NOSI. Nijmeegse Ouderlijke Stress Index. Handleiding experimentele versie [NOSI. Nijmegen parental stress index. Manual experimental version]. Lisse: Swets en Zeitlinger. de Melo, A. T., & Alarcão, M. (2011). Integrated family assessment and intervention model: A collaborative approach to support multi-challenged families. Contemporary Family Therapy, 33(4), 400–416. doi:10.1007/s10591-011-9168-0 Deater-Deckard, K., Dodge, K., Bates, J., & Pettit, G. (1998). Multiple risk factors in the development of externalizing behavior problems: Group and individual differences. Development and Psychopathology, 10(3), 469–493. doi:10.1017/S0954579498001709 Deković, M. (2010). Effecten van interventies: Baat het niet, dan schaadt het niet? Kind en Adolescent, 31(2), 98–103. Denholm, R., Power, C., Thomas, C., & Li, L. (2013). Child maltreatment and household dysfunction in a British birth cohort. Child Abuse Review, 22(5), 340–353. doi:10.1002/car.2235 Dercksen, A. M. M., & Jansen Verplanke, L. H. (1987). Geschiedenis van de onmaatschappelijkheidsbestrijding in Nederland, 1914-1970 [History of antisocial behavior control in the Netherlands, 1914–1970]. Amsterdam: Boom.

122

REFERENCES

Devaney, J., & Spratt, T. (2009). Child abuse as a complex and wicked problem: Reflecting on policy developments in the United Kingdom in working with children and families with multiple problems. Children and Youth Services Review, 31(6), 635–641. doi:10.1016/j.childyouth.2008.12.003 Diephuis, K., van der Zijden, Q., & van Wijk, P. (2007). Kader integraal indiceren. Jeugdzorg – Speciaal Onderwijs – AWBZ-zorg. [Integral care indication framework. Youth care – Special Education – Care under the Exceptional Medical Expenses Act (EMEA)]. Den Haag: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Dimidjian, S., & Hollon, S. D. (2010). How would we know if psychotherapy were harmful? American Psychologist, 65(1), 21-33. doi:10.1037/a0017299 Drost, J. Y. (2009). Maatschappelijk maatwerk bij langdurig problematische gezinssituaties. Lectoraat voor maatschappelijke participatie door (jonge) mensen met een licht verstandelijke beperking [Social work in prolonged problematic family situations. Associate Professorship for social participation by (young) people with mild intellectual disabilities] Leeuwarden: NHL Hogeschool Leeuwarden & Tjallinga Hiem. Dunst, C. J., Boyd, K., Trivette, C. M., & Hamby, D. W. (2002). Family-oriented program models and professional helpgiving practices. Family Relations, 51(3), 221–229. Evenboer, K. E., Huyghen, A. M. N., Tuinstra, J., Reijneveld, S. A., & Knorth, E. J. (2012). Taxonomic systems in the field of health care, family care, and child and youth care: A systematic overview of the literature. Children and Youth Services Review, 34(12), 2304–2310. doi: 10.1016/j.childyouth.2012.08.007. Ewart-Boyle, S., Manktelow, R., & McColgan, M. (2013). Social work and the shadow father: Lessons for engaging fathers in Northern Ireland. Child & Family Social Work. Advance Online Publication. doi:10.1111/cfs.12096 Flint, J. (2012). The inspection house and neglected dynamics of governance: The case of domestic visits in family intervention projects. Housing Studies, 27(6), 822–838. doi:10.1080/02673037.2012.714465 Forehand, R., & Kotchick, B. (2002). Behavioral parent training: Current challenges and potential solutions. Journal of Child and Family Studies, 11(4), 377–384. doi:10.1023/A:1020913422609

123

REFERENCES

Fuller-Thomson, E., & Sawyer, J.-L. (2014). Is the cluster risk model of parental adversities better than the cumulative risk model as an indicator of childhood physical abuse? Findings from two representative community surveys. Child: Care, Health and Development, 40(1), 124–133. doi:10.1111/cch.12024 Gabriel, T. (2011). Resilienz. [Resilience] In H.-U. Otto, & H. Thiersch (Eds.), Handbuch Soziale Arbeit. Grundlagen der Sozialarbeit und Sozialpädagogik [Handbook of Social Work. Foundations of social work and social pedagogy]. (4th ed., pp. 1240–1245). München: Ernst Reinhardt. doi:10.2378/ot4a.art124 Garrett, P. M. (2007). `Sinbin' research and the `lives of others': A rejoinder in an emerging and necessary debate. Critical Social Policy, 27(4), 560–564. doi:10.1177/02610183070070040101 Geismar, L. L., & Ayres, B. (1959). Patterns of change in problem families. A study of the social functioning and movement of 150 families served by the family centered project. St. Paul, MN: Family Centered Project Greater St. Paul Community Chest and Councils, Inc. Geismar, L. L., & La Sorte, M. A. (1964). Understanding the multi-problem family: A conceptual analysis and exploration in early identification. New York: Association Press. German Federal Government (Ed.) (2001). Lebenslagen in Deutschland. Erster Armuts- und Reichtumsbericht der Bundesregierung [Life Situations in Germany. The German Federal Government's 1st Report on Poverty and Wealth]. (Offizielle Drucksache 14/5990). Berlin: Bundesanzeiger Verlagsgesellschaft mbH. German Federal Government (Ed.) (2005). Lebenslagen in Deutschland. Zweiter Armuts- und Reichtumsbericht der Bundesregierung [Life Situations in Germany. The German Federal Government's 2nd Report on Poverty and Wealth]. (Offizielle Drucksache 15/5015). Berlin: Bundesanzeiger Verlagsgesellschaft mbH. German Federal Government (Ed.) (2008). Lebenslagen in Deutschland. Dritter Armuts- und Reichtumsbericht der Bundesregierung [Life Situations in Germany. The German Federal Government's 3rd Report on Poverty and Wealth]. (Offizielle Drucksache 16/9915). Berlin: Bundesanzeiger Verlagsgesellschaft mbH.

124

REFERENCES

German Federal Ministry of Labour and Social Affairs (Ed.) (2013). Lebenslagen in Deutschland. Vierter Armuts- und Reichtumsbericht der Bundesregierung [Life Situations in Germany. The German Federal Government's 4th Report on Poverty and Wealth]. (Artikel A 334). Bonn: Hausdruckerei des BMAS. German Professional Association for Social Work [Deutscher Bundesverband für Soziale Arbeit]. (1997). Berufsethische Prinzipien des DBSH [Professional ethics of the DBSH]. Göttingen: Deutscher Berufsverband für Soziale Arbeit e.V. Geurts, E. M. W., Boddy, J., Noom, M. J., & Knorth, E. J. (2012). Family-centred residential care: The new reality? Child & Family Social Work, 17(2), 170– 179. doi:10.1111/j.1365-2206.2012.00838.x Ghesquière, P. (1993). Multi-problem gezinnen. Problematische hulpverleningssituaties in perspectief [Multi-problem families. Problematic care situations in perspective]. Leuven: Garant. Goerge, R., Smithgall, C., Seshadri, R., & Ballard, P. (2010). Illinois families and their use of multiple service systems. Chicago: Chapin Hall at the University of Chicago. Groh-Samberg, O., & Grundmann, M. (2006). Soziale Ungleichheit im Kindesund Jugendalter [Social inequality in childhood and adolescence]. Aus Politik und Zeitgeschichte, (26), 11–18. Guiaux, M., Roest, A., & Iedema, J. (2011). Voorbestemd tot achterstand? Armoede en sociale uitsluiting in de kindertijd en 25 jaar later [Destined to disadvantage? Poverty and social exclusion in childhood and 25 years later]. Den Haag: Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Hamburger, F. (2008). Einführung in die Sozialpädagogik [Introduction to Social Pedagogy] (2nd ed.). Stuttgart: W. Kohlhammer. Haughton, J., & Khandker, S. R. (2009). The international bank for reconstruction and development/the World Bank. Washington, DC: The International Bank for Reconstruction and Development/The World Bank. doi:10.1596/9780-8213-7613-3 Hayden, C., & Jenkins, C. (2013). Children taken into care and custody and the 'troubled families' agenda in England. Child & Family Social Work, Advanced online publication. doi:10.1111/cfs.12095

125

REFERENCES

Heaton, R., Temkin, N., Dikmen, S., Avitable, N., Taylor, M., Marcotte, T., & Grant, I. (2001). Detecting change: A comparison of three neuropsychological methods, using normal and clinical samples. Archives of Clinical Neuropsychology, 16(1), 75–91. doi:10.1016/S0887-6177(99)00062-1 Hellinckx, W., Grietens, H., & Ghesquière, P. (2008). Kinderen en jongeren met psychosociale problemen [Children and adolescents with psychosocial problems]. In H. Grietens, J. Vanderfaeillie, W. Hellinckx, & W. Ruijssenaars (Eds.), Handboek orthopedagogische hulpverlening; 1: Een orthopedagogisch perspectief op kinderen en jongeren met problemen (3rd ed., pp. 91–125). Leuven: Acco. Helming, E., Schattner, H., & Blüml, H. (Eds.). (2004). Handbuch sozialpädagogische Familienhilfe. [Handbook social pedagogical family support] Baden-Baden: Nomos. Hock, B., Holz, G., Simmedinger, R., & Wüstendörfer, W. (2000). Gute Kindheit schlechte Kindheit? Armut und Zukunftschancen von Kindern und Jugendlichen in Deutschland: Abschlußbericht zur Studie [Good childhood – bad childhood? Poverty and future prospects of children and adolescents in Germany: final report on the study]. Frankfurt am Main: AWO Bundesverband e.V. & ISS. Hodge, D. R., Lacasse, J. R., & Benson, O. (2012). Influential publications in social work discourse: The 100 most highly cited articles in disciplinary journals: 2000–09. British Journal of Social Work, 42(4), 765–782. doi:10.1093/bjsw/bcr093 Holwerda, A., Reijneveld, S. A., & Jansen, D. E. M. C. (2014). De effectiviteit van hulpverlening aan multiprobleemgezinnen: Een overzicht [The effectiveness of care for multiproblem families: An overview]. Groningen: Universitair Medisch Centrum Groningen. Holz, G., & Puhlmann, A. (2005). Alles schon entschieden? Wege und Lebenssituation armer und nicht-armer Kinder zwischen Kindergarten und weiterführender Schule; Zwischenbericht zur AWO-ISS-Längsschnittstudie [Everything already decided? Pathways and life situations of poor and non-poor children between kindergarten and transiton to school; Interim report on the AWO ISS longitudinal study]. Frankfurt am Main: ISSEigenverlag.

126

REFERENCES

Holz, G., Richter, A., Wüstendörfer, W., & Giering, D. (2005). Zukunftschancen für Kinder. Wirkung von Armut bis zum Ende der Grundschulzeit. Endbericht der 3. Phase der AWO-ISS-studie [Future opportunities for children. Effect of poverty by the end of primary school. Final report of the 3rd phase of the AWO-ISS study]. Bonn: AWO-Eigenverlag. Home-Start International. (2002). De aanpak van sociale uitsluiting in gezinnen met jonge kinderen [Tackling social exclusion in families with young children]. Amsterdam: Home-Start International. Hood, R. (2012). A critical realist model of complexity for interprofessional working. Journal of Interprofessional Care, 26(1), 6–12. doi:10.3109/13561820.2011.598640 Horstik, I., & Veuger, A. (2012). Rapport Stade over kwetsbare gezinnen in Woerden [Stade report on vulnerable families in Woerden]. Woerden: Stade Advies BV. Hulme, D., & Shepherd, A. (2003). Conceptualizing chronic poverty. World Development, 31(3), 403–423. doi: 10.1016/S0305-750X(02)00222-X Hurley, K. D., Griffith, A., Ingram, S., Bolivar, C., Mason, W. A., & Trout, A. (2012). An approach to examining the proximal and intermediate outcomes of an intensive family preservation program. Journal of Child and Family Studies, 21(6), 1003–1017. doi:10.1007/s10826-011-9563-z Jaffee, S. R., Caspi, A., Moffitt, T. E., Polo-Tomás, M., & Taylor, A. (2007). Individual, family, and neighborhood factors distinguish resilient from non-resilient maltreated children: A cumulative stressors model. Child Abuse & Neglect, 31(3), 231–253. doi:10.1016/j.chiabu.2006.03.011 Jacobson, N., & Truax, P. (1991). Clinical-significance—a statistical approach to defining meaningful change in psychotherapy-research. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 59(1), 12–19. doi:10.1037/0022006X.59.1.12 Jagt, L. (2010). Onvrijwillige hulpverlening: Moet dat nou? [Compulsory care: Must that be?] (2nd ed.). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

127

REFERENCES

Janssens, J., & van As, N. (2002). Gezinsfunctioneren en gedragsproblemen van kinderen [Family functioning and behavioural problems of children]. In L. Vandemeulebroecke, H. van Crombrugge, J. Janssens, & H. Colpin (Eds.), Gezinspedagogiek. Deel II: Opvoedingsondersteuning (pp. 53–69). Leuven: Garant. Jehoel-Gijsbers, G. (2003). Sociale uitsluiting. Een conceptuele en empirische verkenning [Social exclusion. A conceptual and empirical exploration]. Den Haag: Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Jehoel-Gijsbers, G. (2004). Sociale uitsluiting in Nederland [Social exclusion in the Netherlands]. Den Haag: Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Jehoel-Gijsbers, G., & Vrooman, C. (2007). Explaining social exclusion. A theoretical model tested in the Netherlands. Den Haag: The Netherlands Institute for Social Research (SCP). Jenkins, S. P., & Micklewright, J. (2007). New directions in the analysis of inequality and poverty. IZA discussion paper no. 2814. Retrieved from http://ssrn.com/abstract=99550 Kazi, M. A. F., Pagkos, B., & Milch, H. A. (2011). Realist evaluation in wraparound: A new approach in social work evidence-based practice. Research on Social Work Practice, 21(1), 57–64. Knorth, E. J., Knot-Dickscheit, J., & Tausendfreund, T. (2007). Zorg voor jeugdigen: Ambulant én niet-ambulant [Caring for children and young people: in ambulatory and non-ambulantory settings]. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 46(3), 113–126. Knorth, E. J., Knot-Dickscheit, J., Tausendfreund, T., Schulze, G. C., & Strijker, J. (2009). Jugendhilfe: Ambulant und stationär—Plädoyer für ein kontinuum [Child and youth care: ambulatory and residential care—a plea for a continuum]. Praxis der Kinderpsychologie und Kinderpsychiatrie, 58(5), 330–350. Knot-Dickscheit, J. (2006). Forms of intensive ambulant (pedagogical) home care for multi-problem families in the Netherlands. In G. C. Schulze, M. Wittrock, & B. Lütgenau (Eds.), Children at risk in family and school (pp. 85-94). Oldenburg: Universitätsverlag.

128

REFERENCES

Knot-Dickscheit, J., & Blommert, E. M. (2009). De ondertoezichtstelling in de gezinsvoogdij: Een effectieve vorm van interventie? In A. E. M. G. Minnaert, H. lutje Spelberg & H. Amsing (Eds.), Het pedagogisch quotiënt. Pedagogische kwaliteiten in opvoeding, hulpverlening, onderwijs en educatie (pp. 83–101). Houten: Bohn Stafleu van Loghum. Knot-Dickscheit, J., Tausendfreund, T., & Knorth, E. J. (2011). Intensieve Pedagogische Thuishulp voor multiprobleemgezinnen: een kijkje achter de schermen [Intensive home support for high risk families: a look behind the scenes]. Orthopedagogiek: Onderzoek en Praktijk, 50(11), 497–510. Krasiejko, I. (2011). Changes in the social work with multiple problem families in Poland. New Educational Review, 24(2), 184–193. Kuypers, P., & van der Lans, J. (1994). Naar een modern paternalisme. Over de noodzaak van sociaal beleid. [Towards a modern paternalism. On the need for social policy]. Amsterdam: De Balie. Leger des Heils Noord. (2006). 10 voor toekomst. Methodiekbeschrijving [10 for the Future. Description of intervention method]. Groningen: Leger des Heils Noord. Levitas, R., Pantazis, C., Fahmy, E., Gordon, D., Lloyd, E., & Patsios, D. (2007). The multi-dimensional analysis of social exclusion. Bristol: University of Bristol. Littell, J. H., & Schuerman, J. R. (2002). What works best for whom? A closer look at intensive family preservation services. Children and Youth Services Review, 24(9/10), 673–699. doi:10.1016/S0190-7409(02)00224-4 Loyd, B. H., & Abidin, R. R. (1985). Revision of the Parenting Stress Index. Journal of Pediatric Psychology, 10(2), 169–177. doi:10.1093/jpepsy/10.2.169 Luhmann, N. (1996). Social systems (4th. Ed.). Redwood City, CA: Stanford University Press. Lutz, R., & Hammer, V. (Eds.). (2010). Weg aus der Kinderarmut. Gesellschaftspolitische Rahmenbedingungen und sozialpädagogische Handlungsansätze [Ways out of child poverty. Social policies and social pedagogical approaches]. Weinheim: Juventa.

129

REFERENCES

MacKenzie, M. J., Kotch, J. B., & Lee, L. (2011). Toward a cumulative ecological risk model for the etiology of child maltreatment. Children and Youth Services Review, 33(9), 1638–1647. doi:10.1016/j.childyouth.2011.04.018 MacLeod, J., & Nelson, G. (2000). Programs for the promotion of family wellness and the prevention of child maltreatment: A meta-analytic review. Child Abuse & Neglect, 24(9), 1127–1149. doi:10.1016/S0145-2134(00)00178-2 MacMillan, H. L., Wathen, C. N., Barlow, J., Fergusson, D. M., Leventhal, J. M., & Taussig, H. N. (2009). Interventions to prevent child maltreatment and associated impairment. The Lancet, 373(9659), 250–266. doi: 10.1016/S0140-6736(08)61708-0 Maggi, S., Irwin, L. J., Siddiqi, A., & Hertzman, C. (2010). The social determinants of early child development: An overview. Journal of Paediatrics and Child Health, 46(11), 627–635. doi:10.1111/j.1440-1754.2010.01817.x Marley, S., & Levin, J. (2011). When are prescriptive statements in educational research justified? Educational Psychology Review, 23(2), 197-206. doi:10.1007/s10648-011-9154-y Marsh, J. C., Ryan, J. P., Choi, S., & Testa, M. F. (2006). Integrated services for families with multiple problems: Obstacles to family reunification. Children and Youth Services Review, 28(9), 1074–1087. doi:10.1016/j.childyouth.2005.10.012 Masten, A. (2001). Ordinary magic – resilience processes in development. American Psychologist, 56(3), 227–238. doi:10.1037//0003-066X.56.3.227 Mason, C. (2012). Social work the art of relationship? Parents' perspectives on an intensive family support project. Child & Family Social Work, 17(3), 368–377. doi:10.1111/j.1365-2206.2011.00791.x Matos, A. R., & Sousa, L. M. (2004). How multiproblem families try to find support in social services. Journal of Social Work Practice, 18(1), 65–80. McCartt Hess, P., McGowan, B. G., & Botsko, M. (2000). A preventive services program model for preserving and supporting families over time. Child Welfare, 79(3), 227–265.

130

REFERENCES

McLean, S. (2012). Barriers to collaboration on behalf of children with challenging behaviours: A large qualitative study of five constituent groups. Child & Family Social Work, 17(4), 478–486. doi:10.1111/j.13652206.2011.00805.x Mehlkopf, P. J. (2008a). Een kwestie van goed regelen: Over multiprobleemgezinnen, coördinatie van zorg en gezinscoaching. Handreiking bij implementatie [A question of good organisation: About multi-problem families, coordination of care and family coaching. Guide to implementation.]. Gouda: JSO Expertisecentrum voor Jeugd, Samenleving en Opvoeding. Mehlkopf, P. J. (2008b). Tussen regels en handelingsruimte: Over multiprobleemgezinnen, coördinatie van zorg en gezinscoaching. Handreiking bij uitvoering [Between rules and space for action: About multi-problem families, coordination of care and family coaching. Guide to implementation]. Gouda: JSO Expertisecentrum voor Jeugd, Samenleving en Opvoeding. Menger, A., Krechtig, L., & Timmers, I. (2008). Het delict als maatstaf. Methodiek voor werken in gedwongen kader [The offense as the yardstick. Methodology for working with coercion] (3rd ed.). Utrecht: Reclassering Nederland. Metselaar, J., & Doornbos, R. (2006). Verrichtingenlijst daghulp en verblijf [List of Activities for day care and residential treatment]. Leiden: Cardea Jeugdzorg. Metselaar, J., Knorth, E. J., & van den Bergh, P. M. (2007). Needs-led and familycentered child and youth care: Theoretical considerations and evaluation in practice. Relational Child and Youth Care Practice, 20(2), 38–46. Mikton, C., & Butchart, A. (2009). Child maltreatment prevention: A systematic review of reviews. Bulletin of the World Health Organization, 87(5), 353– 361. Miller, W. R., & Rollnick, S. (2002). Motivational interviewing: Preparing people for change. New York, NY: Guilford Press. Ministry of Health, Welfare and Sport. (2005). Impuls opvoed- en gezinsondersteuning. Doel en werkwijze [Impulse regarding parenting and family support. Purpose and method]. Den Haag: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

131

REFERENCES

Moran, P., Ghate, D., & van der Merwe, A. (2004). What works in parenting support? A review of the international evidence. London: Department for Education and Skills. Morris, K. (2011). Thinking family? The complexities for family engagement in care and protection. British Journal of Social Work, 42(5), 906–920. doi:10.1093/bjsw/bcr116 Morris, K. (2013). Troubled families: Vulnerable families' experiences of multiple service use. Child & Family Social Work, 18(2), 198–206. doi:10.1111/j.1365-2206.2011.00822.x Morris, K., & Featherstone, B. (2010). Investing in children, regulating parents, thinking family: A decade of tensions and contradictions. Social Policy and Society, 9(4), 557–566. doi:10.1017/S1474746410000278 Murray, L., & Barnes, M. (2010). Have families been rethought? Ethic of care, family and ‘whole family’ approaches. Social Policy and Society, 9(04), 533–544. doi:10.1017/S1474746410000254 Nederland, T., Mak, J., Stavenuiter, M. M. J., & Swinnen, H. R. A. M. (2007). Tackling child poverty and promoting the social inclusion of children. A study of national policies. Netherlands. Utrecht: Verwey-Jonker-Institute. Netherlands Youth Institute. (2014a). Dossier multiprobleemgezinnen [Dossier multi-problem families]. Retrieved from http://www.nji.nl/Multiprobleemgezinnen Netherlands Youth Institute. (2014b). Dossier multiprobleemgezinnen. Erkende interventies [Dossier multi-problem families. Accredited interventions]. Retrieved from http:// http://www.nji.nl/MultiprobleemgezinnenPraktijk-Erkende-interventies Netherlands Youth Institute. (2014c). Database of Effective Youth Interventions. Retrieved from http://www.youthpolicy.nl/yp/Youth-Policy/YouthPolicysubjects/Netherlands-Youth-Institute-Effective-youthinterventions/Database-of-Effective-Youth-Interventions

132

REFERENCES

Neurath, O. (1931). Empirische Soziologie. Der wissenschaftliche Gehalt der Geschichte und Nationalökonomie [Empirical sociology. The scientific content of history and political economy]. In P. Frank, & M. Schlick (Eds.), Schriften zur wissenschaftlichen Weltauffassung. Band 5. Wien: Verlag von Julius Springer. Nixon, J. (2007). Deconstructing 'problem' researchers and 'problem' families: A rejoinder to Garrett. Critical Social Policy, 27(4), 546–556. doi:10.1177/02610183070081813 Ogles, B. M. (2013). Measuring change in psychotherapy research. In M. J. Lambert (Ed.), Bergin and Garfield's handbook of psychotherapy and behavior change (6th ed., pp. 134–166). Hoboken,NJ: John Wiley & Sons. Organisation for Economic Co-operation and Development. (2010). PISA 2009 results: Overcoming social background: Equity in learning opportunities and outcomes (volume II). doi:10.1787/9789264091504-en Orobio de Castro, B. (2010). What works, when, for whom, and why? Very specific factors determine effectiveness of prevention and intervention programs for disruptive behavior problems. In E. J. Knorth, M. E. Kalverboer, & J. Knot-Dickscheit, (Eds.), Insideout: How interventions in child and family care work. An international source book (pp. 50–53). Antwerp: Garant. Orobio de Castro, B., Veerman, J. W., Bons, E., & de Beer, L. (2002). Kansen gekeerd? Gezinsondersteuning ter voorkoming van criminaliteit [Chances turned? Crime prevention through family support]. Den Haag: Ministerie van Justitite. Otto, H.-U., Polutta, A., & Ziegler, H. (2009). Reflexive professionalism as a second generation of evidence-based practice. Some considerations on the special issue "What works? Modernizing the knowledge-base of social work". Research on Social Work Practice, 19(4), 472–478. doi:10.1177/1049731509333200 Otto, U. (2006). Sozialpädagogisierte Armutspolitik—auf Armut verengte Soziale Arbeit? [Social pedagogicalized poverty policy— Social work narrowed down to poverty?] Neue Praxis, 36(1), 3–8. Pawson, R., & Tilley, N. (1997). Realistic evaluation. London: Sage.

133

REFERENCES

Petrie, P. (2011). Communication skills for working with children and young people: Introducing social pedagogy (3rd ed.). London: Jessica Kingsley Publishers. Philp, A. F., & Timms, N. (1957). The problem of the problem family: A critical review of the literature concerning the problem family and its treatment. London: Family Service Units. Popper, K. R. (1976). Logik der Forschung (6th ed.). Tübingen: J. C. B. Mohr (Paul Siebeck). Post, W. J., Buijs, C., Stolk, R. P., de Vries, E. G. E., & Le Cessie, S. (2010). The analysis of longitudinal quality of life measures with informative drop-out: A pattern mixture approach. Quality of Life Research, 19(1), 137–148. doi:10.1007/s11136-009-9564-1 Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. (2012). Ontzorgen en normaliseren. Naar een sterke eerstelijns jeugd- en gezinszorg. [Care reduction and normalization. Towards a strong first line in Youth and Family Care] Den Haag: Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. Ravallion, M. Chen, S., Sangraula, P. (2008). Dollar a Day Revisited. Washington DC: Development Research Group, World Bank. Retrieved from http://wwwwds.worldbank.org/servlet/WDSContentServer/WDSP/IB/2008/09/02/ 000158349_20080902095754/Rendered/PDF/wps4620.pdf Repetti, R. L., Taylor, S. E., & Seeman, T. E. (2002). Risky families: Family social environments and the mental and physical health of offspring. Psychological Bulletin, 128(2), 330–366. doi:10.1037//00332909.128.2.330 Ribner, D. S., & Knei-Paz, C. (2002). Client's view of a successful helping relationship. Social Work, 47(4), 379–387. Roest, A., Lokhorst, A. M., & Vrooman, C. (2010). Sociale uitsluiting bij kinderen: Omvang en achtergronden [Social exclusion of children: Scope and backgrounds]. Den Haag: Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Rooney, R. H. (2009). Strategies for work with involuntary clients (2nd ed.). New York: Columbia University Press.

134

REFERENCES

Rosen, A., & Proctor, E. (1981). Distinctions between treatment outcomes and their implications for treatment evaluation. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 49(3), 418–425. doi:10.1037/0022-006X.49.3.418 Rots-de Vries, C., Kroesbergen, I., & van de Goor, I. (2009). Armoede en gezondheid van kinderen. Praktische handleiding voor interventie [Poverty and child health. Practical intervention guid]. Breda: GGD West-Brabant. Sacco, F. C., Twernlow, S. W., & Fonagy, P. (2007). Secure attachment to family and community: A proposal for cost containment within higher user populations of multiple problem families. Smith College Studies in Social Work, 77(4), 31–51. doi:10.1300/J497v77n04_03 Schaafsma, K. (2005). Het banen van een pad. Methodische beschrijving van gezinscoaching op basis van de ervaringen met het experiment in Limburg [Trailblazing. Methodical description of family coaching based on experiences from the experiment in Limburg]. Apeldoorn: Garant. Schaafsma, K., Hilhorst, N., & Hering, M. (2010). Dicht op de huid. gezinsmanagement bij multiprobleemgezinnen in de stadsregio Amsterdam. [Close to the skin. Family management in multi-problem families the city of Amsterdam] Amsterdam: DSP Groep. Schaeffer-van Leeuwen, K., Damen, H., & Veerman, J. W. (2005). Contactregistratie integrale pleegzorg Gelderland: Pleegzorg Verrichtingenlijst (PVL) [Contact documentation for integral foster care in Gelderland: Foster Care Activities list (PVL)]. Nijmegen: Praktikon & Radboud University Nijmegen. Schmidt, M. H., Schneider, K., Hohm, E., Pickartz, A., Macsenaere, M., Petermann, F., . . . Knab, E. (2002). Effekte erzieherischer Hilfen und ihre Hintergründe [Effects of child welfare services and their backgrounds] (Band 219, Schriftreihe des Bundesministeriums für Familie, Senioren, Frauen und Jugend ed.). Stuttgart: Kohlhammer. Scholte, E. M. (1999). Aandachtsgebieden bij psychosociale basisdiagnostiek [Focus areas for basic psychosocial diagnostics]. In E. J. Knorth, & M. Smit (Eds.), Planmatig handelen in de jeugdhulpverlening (pp. 115–134). Leuven: Garant. Schout, G., de Jong, G., & Zeelen, J. (2010). Establishing contact and gaining trust: An exploratory study of care avoidance. Journal of Advanced Nursing, 66(2), 324–333. doi:10.1111/j.1365-2648.2009.05171.x

135

REFERENCES

Schout, G., de Jong, G., & Zeelen, J. (2011). Beyond care avoidance and care paralysis: Theorizing public mental health care. Sociology, 45(4), 665–681. doi:10.1177/0038038511406591 Schulze, G. C., & Wittrock, M. (Eds.). (2005). Familien in multiproblemlagen – Kinder in Multiproblemlagen [Families in multi-problem situations – Children in multi-problem situations]. Oldenburg: Universitätsverlag. Sinclair, I. (2010). Inside the black box: What makes for success in care? In E. J. Knorth, M. E. Kalverboer, & J, Knot-Dickscheit (Eds.), Inside out: How interventions in child and family care work. An international source book (pp. 41–44). Antwerp: Garant Publishers. Slot, N. W., van Tooren, A., & Bijl, B. (2004). Bescherming in ontwikkeling. De evaluatie van de methodische vernieuwing in het kader van het 'Deltaplan kwaliteitsverbetering gezinsvoogdij [Guardianship under development. Evaluation of methodological innovation in the context of the ‘Delta plan quality improvement family guardianship’]. Duivendrecht: PI-Research. Sousa, L., & Eusébio, C. (2007). When multi-problem poor individuals' myths meet social services myths. Journal of Social Work, 7(2), 217–237. doi:10.1177/1468017307080281 Sousa, L., & Rodrigues, S. (2009). Linking formal and informal support in multiproblem low-income families: The role of the family manager. Journal of Community Psychology, 37(5), 649–662. doi:10.1002/jcop.20313 Sousa, L., & Rodrigues, S. (2012). The collaborative professional: Towards empowering vulnerable families. Journal of Social Work Practice, 26(4), 411–425. doi:10.1080/02650533.2012.668878 Spratt, T. (2009). Identifying families with multiple problems: Possible responses from child and family social work to current policy developments. British Journal of Social Work, 39(3), 43–-450. doi:10.1093/bjsw/bcm150 Spratt, T. (2011). Families with multiple problems: Some challenges in identifying and providing services to those experiencing adversities across the life course. Journal of Social Work, 11(4), 343–357. doi:10.1177/1468017310379256

136

REFERENCES

Spratt, T. (2012). Why multiples matter: Reconceptualising the population referred to child and family social workers. British Journal of Social Work, 42(8), 1574–1591. doi:10.1093/bjsw/bcr165 Spratt, T., & Devaney, J. (2009). Identifying families with multiple problems: Perspectives of practitioners and managers in three nations. British Journal of Social Work, 39(3), 418–434. doi:10.1093/bjsw/bcm151 Staff, I., & Fein, E. (1994). Inside the black-box. An exploration of service delivery in a family reunification program. Child Welfare, 73(3), 195–211. Starkey, P. (2002). Can the piper call the tune? Innovation and experiment with deprived families in Britain, 1940–1980s: The work of family service units. British Journal of Social Work, 32(5), 573–587. doi:10.1093/bjsw/32.5.573 Statham, J., & Holtermann, S. (2004). Families on the brink: The effectiveness of family support services. Child & Family Social Work, 9(2), 153–166. doi:10.1111/j.1365-2206.2004.00308.x Steketee, M., & Vandenbrouke, M. (2010). Typologie voor een strategische aanpak van multiprobleemgezinnen in Rotterdam. Een studie in het kader van klein maar fijn - CEPHIR [Typology for a strategic approach to multiproblem families in Rotterdam. A study in the context of small but fine]. Utrecht: Verwey-Jonker Instituut. Retrieved from http://www.verweyjonker.nl/doc/vitaliteit/Typologie_multiprobleemgezinnen_Rotterdam.pd f Sweet, M. A., & Appelbaum, M. I. (2004). Is home visiting an effective strategy? A meta-analytic review of home visiting programs for families with young children. Child Development, 75(5), 1435–1456. Tabibian, N. (2006). Effectiviteit van interventies voor multiprobleemgezinnen [Effectiveness of interventions for multiproblem families]. Utrecht: Verwey-Jonker Instituut. Retrieved from http://www.verweyjonker.nl/doc/jeugd/D8749512_3_027E.pdf Tausendfreund, T., Kleefman, M., Knot-Dickscheit, J., & Knorth, E. J. (2008). Hulpverlening aan multi-probleem gezinnen met het interventieprogramma STABIEL. resultaten van een vooronderzoek [Support for multi-problem families with intervention programme STABLE. Results of a pilot study]. Groningen: University of Groningen—Nieuwenhuis Institute.

137

REFERENCES

Tausendfreund, T., Knorth, E. J., Knot-Dickscheit, J., Strijker, J., & Schulze, G. C. (2012). Familien in Multiproblemlagen: Hintergründe, Merkmale und Hilfeleistungen [Families in multi-problem situations: Backgrounds, characteristics and care services]. Schweizerische Zeitschrift für Soziale Arbeit, 12(1), 33–51. ten Brink, T., van der Steege, M., van der Haar, A. N., Jagers, J. D., Veerman, J. W., & Baartman, H. E. M. (2000). VGF. Experimentele gebruikershandleiding van de Vragenlijst Gezinsfunctioneren [VGF. Experimental user guide of the Questionnaire Family Functioning]. Utrecht: Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn (NIZW) & PI Research. ten Brink, L. T., Veerman, J. W., Berger, M., Flipse, M. L., Joosten, W., & Kerkstra, G. (1997). Handleiding Verrichtingen Intensieve Ambulante Gezinsbegeleiding [Activities Manual for Intensive Family Support]. Utrecht: Nederlands Instituut voor Welzijn en Zorg (NIZW). ten Brink, L., Veerman, J., de Kemp, R., & Berger, M. (2004). Implemented as intended? Recording family worker activities in a Families First program. Child Welfare, 83(3), 197–214. Thoburn, J. (2010). Towards knowledge-based practice in complex child protection cases: A research-based expert briefing. Journal of Children's Services, 5(1), 9–24. doi:10.5042/jcs.2010.0114 Thoburn, J., Cooper, N., Brandon, M., & Connolly, S. (2013). The place of “think family” approaches in child and family social work: Messages from a process evaluation of an English pathfinder service. Children and Youth Services Review, 35(2), 228–236. doi:10.1016/j.childyouth.2012.11.009 Thompson, B. T., & Schoenfeld, D. (2007). Usual care as the control group in clinical trials of nonpharmacologic interventions. Proceedings of the American Thoracic Society, 4(7), 577–582. doi:10.1513/pats.200706072JK van Burik, A. E., & van Vianen, R. T. (2006). Multiprobleemgezinnen in de agglomeratie Amsterdam. een onderzoek naar de omvang en samenstelling van multiprobleemgezinnen en de hulpverlening van de geïndiceerde jeugdzorg aan deze gezinnen.[Multi-problem families in the metropolitan area of Amsterdam. A study of scope and composition of multi-problem families and the support of the indicated youth care to these families]. Woerden: Adviesbureau van Montfoort.

138

REFERENCES

van den Berg, G. (2010). Databank effectieve jeugdinterventies: Beschrijving 'Jeugdhulp Thuis' [Database effective youth care interventions: Description 'Youth Care at Home']. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut. Retrieved from http://www.nji.nl/pdf/Kennis/Databanken/Databank-EffectieveJeugdinterventies/Erkende-interventies/Jeugdhulp-Thuis van den Berg, G., & de Baat, M. (2012). Gezinnen met meervoudige problemen [Families with multiple problems]. In M. de Klerk, M. Prins, P. Verhaak & G. van den Berg (Eds.), Mensen met meervoudige problemen en hun zorggebruik (pp. 75–97). Den Haag: Raad voor Volksgezondheid & Zorg. van den Berg, D., van der Goot, S., & Jansen, M.-B. (2008). Cirkel van onmacht. Mechanismen in hulpverlening. Hulpverlening aan multiprobleemgezinnen vanuit de praktijk geanalyseerd; een experiment in het kader van het Amsterdamse project Systeem in Beeld [Circle of inability. Mechanisms in care. Support for multi-problem families analysed from practice; an experiment in the context of the Amsterdam project System in Focus]. Amsterdam: Project- en Adviesbureau SPA. Retrieved from http://www.amsterdam.nl/publish/pages/430922/cirkel_van_onmacht.p df van der Steege, M. (2007). Naar een gouden standaard. Intensieve pedagogische thuishulp komt tot wasdom. [To a gold standard. Intensive pedagogical home care comes to maturity] Jeugd en Co—Kennis, 1(4), 23–36. van der Steege, M. (2010). Multiprobleemgezinnen [Multi-problem families]. In G. A. Bakker, D. M. C. B. van Zeben-van der Aa, J. Dewispelaere, R. Vechtvan den Bergh, M. van der Meulen-van Dijk, & V. H. Soyez (Eds.), Kinderen en adolescenten—problemen en risicosituaties. Deel 6: Gezin (pp. 318–337). Houten: Bohn Stafleu van Loghum. van Ooyen-Houben, M., Roeg, D., Kogel, C. H. D., & Koeter, M. (2008). Zorg onder dwang en drang; een verkenning van mogelijkheden en grenzen [Care under duress and coercion; an exploration of possibilities and limits]. Justitiële Verkenningen, 34(3), 11–41. van Puyenbroeck, H., Loots, G., Grietens, H., Jacquet, W., Vanderfaeillie, J., & Escudero, V. (2009). Intensive family preservation services in Flanders: An outcome study. Child & Family Social Work, 14(2), 222–232. doi:10.1111/j.1365-2206.2009.00626.x

139

REFERENCES

van Yperen, T. A., van der Steege, M., Addink, A., & Boendermaker, L. (2010). Algemeen en specifiek werkzame factoren in de jeugdzorg. Stand van de discussie [Common and specific factors in child and youth care. State of the debate]. Utrecht: Nederlandse Jeugdinstituut. van Yperen, T., van der Steege, M., & Batelaan, S. (2006). Voor het goede doel: Werken met hulpverleningsdoelen in de jeugdzorg [For a good cause: Working with care goals in child and youth care]. Amsterdam: SWP Publishers. van Yperen, T. A., & Veerman, J. W. (2013). Zicht op effectiviteit: Handboek voor praktijkgestuurd effectonderzoek in de jeugdzorg [Focusing on effectiveness: Handbook for practice-based effectstudies in child and youth care]. Delft: Eburon. Veerman, J., de Kemp, R., ten Brink, L., Slot, N., & Scholte, E. (2003). The implementation of families first in the Netherlands: A one year follow-up. Child Psychiatry & Human Development, 33(3), 227–244. doi:10.1023/A:1021456630670 Veerman, J. W., Janssens, J. M. A. M., & Delicat, J. W. (2004). Opvoeden in onmacht, of…? Een meta-analyse van 17 methodieken voor intensieve pedagogische thuishulp bij normovertredend gedrag [Education in helplessness, or ...? A meta-analysis of 17 intensive pedagogical methods for home-based care in behaviour problems]. Nijmegen: Katholieke Universiteit Nijmegen (KUN) & Praktikon/Academisch Centrum Sociale Wetenschappen (ACSW). Veerman, J. W., Janssens, J., & Delicat, J. (2005). Effectiviteit van intensieve pedagogische thuishulp: Een meta-analyse [Effectiveness of intensive home-based care: A meta-analysis]. Pedagogiek, 25(3), 176–196. Veerman, J. W., & van Yperen, T. A. (2007). Degrees of freedom and degrees of certainty: A developmental model for the establishment of evidence-based youth care. Evaluation and Program Planning, 30(2), 212–221. doi:10.1016/j.evalprogplan.2007.01.011 Verhulst, F. C., & van der Ende, J. (2013). Handleiding ASEBA-vragenlijsten voor leeftijden 6 t/m 18 jaar: CBCL/6–18, YSR en TRF [Manual ASEBA questionnaires for the ages 6 until 18 year: CBCL/6-18, YSR en TRF]. Rotterdam: ASEBA Nederland.

140

REFERENCES

Voges, W., Jürgens, O., Mauer, A., & Meyer, E. (2003). Methoden und Grundlagen des Lebenlagesansatzes. Endbericht [Methods and foundations of the life situations approach. Final report]. Bremen: Universität Bremen & Zentrum für Sozialpolitik. Vroome, T., & Hooghe, M. (2013). Life satisfaction among ethnic minorities in the Netherlands: Immigration experience or adverse living conditions? Journal of Happiness Studies. Advanced online publication. doi:10.1007/s10902-013-9483-2 Weisser, G. (1978). Beiträge zur Gesellschaftspolitik [Contributions to social policy]. Göttingen: Schwartz. Welshman, J. (1999). The social history of social work: The issue of the 'problem family', 1940–70. British Journal of Social Work, 29(3), 457–476. Werner, E. E., Bierman, J. M., & French, F. E. (1971). The children of Kauai: A longitudinal study from the prenatal period to age ten. Honolulu: University of Hawaii Press. Whittaker, J. K., & Maluccio, A. N. (2002). Rethinking "child placement": A reflective essay. Social Service Review, 76(1), 108–134. doi:10.1086/324610 Winkler, M. (1988). Eine Theorie der Sozialpädagogik: Über Erziehung als Rekonstruktion der Subjektivität [A theory of Social Pedagogy: About education as reconstruction of subjectivity]. Stuttgart: Klett-Cotta. Wijnen, H. (1997). Opvoedingsondersteuning in Groningen, 0–12 jarigen. Een inventariserend onderzoek naar vraag, aanbod en knelpunten ten aanzien van opvoedingsondersteuning in de Provincie Groningen [Parenting support in Groningen, ages 0–12. A survey of demand, supply and bottlenecks regarding parenting support in the province of Groningen]. Groningen: Stichting Provinciaal Ontwikkelingsinstituut Zorg en Welzijn Groningen. Zanoni, L., Warburton, W., Bussey, K., & McMaugh, A. (2014). Are all fathers in child protection families uncommitted, uninvolved and unable to change? Children and Youth Services Review, 41, 83–94. doi:10.1016/j.childyouth.2014.03.014

141

REFERENCES

Zinko, T., Meijer, A. M., & Oppenoorth, W. H. (1991). Een onderzoek bij multiproblem gezinnen [A study of multi-problem families]. Nederlands Tijdschrift Voor Opvoeding, Vorming en Onderwijs, 7(6), 353–365. Zoon, M. (2012). Kenmerken en risicofactoren van multiprobleemgezinnen [Characteristics and risk factors of multiproblem families]. Utrecht: Nederlands Jeugdinstituut. Retrieved from http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Risicofactoren_Multiprobleemg ezinnen.pdf

142

SUMMARY

SUMMARY

Summary Coaching Families with Multiple Problems Care activities and outcomes of the flexible family support programme Ten for the Future This thesis describes families with multiple problems as a priority target group in child welfare interventions and explores care activities and outcomes of a flexible family support programme, entitled Ten for the Future (TF). These topics are approached from two perspectives: theoretically and empirically. The first chapter introduces central issues and methodological challenges in care provision for the target group. Chapters two and three aim subsequently at a deeper understanding of the target group on the basis of the existing literature. Chapters four and five enhance this body of knowledge by providing additional empirical ground on the care provided with a flexible family support programme (TF). Both approaches are synthesized in the sixth and final chapter by drawing implications for practice and research. In more detail the chapters’ contents read as follows. —Chapter one— In the introduction four categories are used to outline issues with specific relevance in providing care for families with multiple problems: (a) access to care, (b) coordination of care, (c) duration of care, and (d) effectiveness of care. Publications from various countries suggested interventions as promising that combine multiple service components into integrated services with a flexible intensity over longer periods of time. One such intervention is the family coaching programme TF, which is described in more detail. Three guiding research questions are posed that concern: (1) the target group description, (2) the primary care process evaluation, and (3) the associated outcomes. —Chapter two— The second chapter proceeds from the exploration of varying conceptual approaches to the description of the target group. The greatest variation was found between Germany and the Netherlands. Only few German-speaking

144

SUMMARY

scholars referenced the concept in the 1990’s and the concept was later also opposed by general critical rejection. As alternatives the concept of ‘poverty’ and ‘social exclusion’ were advanced, suggesting a better fit with German theory and practice. This finding prompted a conceptual literature review, which directly compares the differing approaches in the Netherlands and Germany. The review illustrates, on the one hand, exemplary differences in target group descriptions between the Netherlands and Germany. It reveals, on the other hand, communalities in the mode of theory production in both countries, which cumulated in the concept of life situation. The attributes of (a) multidimensionality, (b) multiple levels, (c) objectivity and subjectivity, and (d) dynamism and relativity were identified as theoretical pillars that could bridge the conceptual differences without losing the benefits of approaching a subject from different angles, as both approaches provided valuable perspectives. —Chapter three— Following up on the different approaches to theory production, Dutch publications are reviewed that provide more detailed information on characteristics of the target group and the services provided in the Netherlands. Dutch target group descriptions emphasize, on the one side, the complex relations of experiencing multiple socioeconomic and psychosocial problems, and highlight, on the other side, issues that arise from not adequately addressing those needs in child welfare. In the Dutch discipline of Orthopedagogy answers are foremost sought through the development of intervention programmes (at the micro and meso level) that specifically target these issues. Four major points of discussion are distinguished in program development for the target group in the Netherlands: (a) the duration of the care services, (b) the degree of voluntariness, (c) the coordination of support, and (d) financing. In conclusion, integral support with a flexible duration is called for in which multiple care components are tailored to meet the specific needs of individual families. One such intervention model has been introduced in the Netherlands under the name of the family coach, for which a prominent role as generalist in child welfare was suggested in the wake of the latest transformation of the Dutch welfare system. TF was developed as family coaching programme (TF) to specifically meet the needs of families with

145

SUMMARY

multiple problems by the Salvation Army of the Netherlands. The programme is further explored in following chapters. —Chapter four— The study covered in the fourth chapter aims at a deeper understanding of primary care processes in the home-based intervention TF. The development of a self-report instrument is described. Next results from a sequenced study of three data collection waves are presented. The work of 50 family coaches was monitored, referring to more than 650 client contacts and including over 2,500 care activities. Central findings are that the majority of care activities were performed in cooperation with one or both parents alone, and only to a lesser extent with children or external professionals. Main focus of the family coaches’ work fell into the categories of ‘collecting information’ and ‘working towards (behavioural) change’ with the families. The relatively high frequency of the care contacts emphasises the intensity of the intervention to meet the needs of a complex target group in family support. —Chapter five— The focus of the study reported in the fifth chapter is on the assessment of client characteristics and the magnitude of problem reduction associated with the intervention TF. The research included 122 families over a period of four years and seven months. Analyses on group level and individual case level are carried out. The results suggest that the intervention was associated with a decrease in family stress. Furthermore, families with lower initial parental stress were found to have a higher chance to end the programme significantly earlier. Child problem behaviour and family functioning, as perceived by care workers, showed a less coherent pattern of change. This might be connected to a main focus of family coaches on the direct work with parents, and not with children. It is concluded that the care programme has potential to decrease family stress and it is suggested, based on the earlier findings, to focus on the further development of a dual key worker approach that offers allocated care for children next to parenting support in families with multiple problems.

146

SUMMARY

—Chapter six— In the sixth chapter and last chapter, a combined overview is given about implications for practice and research, based on the theoretical and empirical findings outlined above. Central theme is the acknowledgement of complexity in engaging families with multiple problems whose life situations are often marked by social exclusion or poverty. Multi-causal approaches should be favoured that can link intervention strategies at individual, family, social network and policy levels. The provision of flexible care over extended periods has potential in supporting parents with multiple problems, but it seems warranted to compliment this approach in the future by providing allocated home-based care also directly to children. One such complementary programme, entitled Child Coach, is currently under development by the Salvation Army of the Netherlands. Further research is called for. Furthermore, it is suggested to consider reliable problem assessment and routine outcome measurement a pre-requisite for tailoring integrated care components to individual needs as well as to develop clearer stopping rules for open ended care trajectories. Administrative data management and database maintenance play a crucial rule in gathering information about families with multiple problems, and our research revealed further need for improvement herein. Finally, a plea is made for methodological diversity in gathering information on families with multiple problems in research. Methods are called for that can provide sound evidence on an individual level, and at the same time provide data which can be used cumulatively in further research synthesis, such as the Reliable Change Index. In the end, successfully tackling these challenges to improve the life situation of children in families with multiple problems is a collaborative task.

147

SAMENVATTING

Samenvatting Hulpverlening aan multiprobleemgezinnen Verrichtingen en resultaten van het flexibele gezinscoaching programma Tien voor Toekomst Dit proefschrift gaat in op (de achtergronden van) multiprobleemgezinnen, opgevat als een prioritaire doelgroep voor de jeugdzorg, en rapporteert over onderzoek naar verrichtingen en resultaten van het voor deze doelgroep ontwikkelde gezinscoaching programma Tien voor Toekomst (TvT). Deze topics worden benaderd vanuit twee invalshoeken: theoretisch en empirisch. Het eerste hoofdstuk introduceert centrale vraagstukken en methodische uitdagingen in de hulpverlening aan de doelgroep. Hoofdstukken twee en drie zijn vervolgens gericht op een nadere verkenning van de doelgroep door literatuuronderzoek. In de hoofdstukken vier en vijf wordt deze kennis verdiept door empirisch onderzoek naar het flexibele en langdurende gezinscoachingsprogramma TvT. Beide benaderingen, de theoretische en de empirische, worden in het zesde en laatste hoofdstuk met elkaar in verband gebracht, uitmondend in implicaties voor praktijk en onderzoek. De inhoud van de hoofdstukken is als volgt. —Hoofdstuk één— In de inleiding worden vier onderwerpen geïntroduceerd om specifieke problemen in de hulpverlening aan multiprobleemgezinnen te schetsen: (a) de toegang tot zorg, (b) de coördinatie van de zorg, (c) de duur van de zorg, en (d) de effectiviteit van de zorg. Publicaties uit verschillende landen beschrijven die interventies als veelbelovend, die meerdere hulpcomponenten verbinden tot geïntegreerde zorg over langere duur met een flexibele intensiteit. Een dergelijk programma is de gezinscoachingsmethodiek TvT, dat vervolgens wordt beschreven. Aansluitend formuleren we de drie leidende onderzoeksvragen. Deze focussen op (1) een beschrijving van de doelgroep, (2) het in kaart brengen van het primaire hulpverleningsproces, en (3) een assessment van de uitkomsten die aan de interventie verbonden zijn.

148

SAMENVATTING

—Hoofdstuk twee— In hoofdstuk twee onderzoeken we internationale verschillen in de conceptuele benadering van de doelgroep. Het grootste verschil werd gevonden tussen Duitsland en Nederland. Slechts een beperkt aantal Duitstalige publicaties verwees in de jaren 1990 naar het oorspronkelijk Engelstalige concept van de ‘multi-problem family’; dit concept werd vervolgens op basis een kritische beoordeling zelfs terzijde geschoven. In Duitsland zijn als alternatief de concepten ‘armoede’ en ‘sociale uitsluiting’ naar voren gebracht die, zo is de veronderstelling, beter passen bij de theorie en praktijk van de jeugdzorg in Duitsland. Dit verschil gaf aanleiding om aan de hand van een literatuurstudie te onderzoeken welke theoretische en praktische meerwaarde deze verschillende concepten hebben bij een beschrijving van de bedoelde gezinnen. Naast de verschillen in de beschrijving van doelgroep tussen Nederland en Duitsland zijn er overeenkomsten gevonden die in het begrip ‘leefsituatie’ culmineren. De attributen (a) multidimensionaliteit, (b) meerdere niveaus, (c) objectiviteit en subjectiviteit, en (d) dynamiek en relativiteit werden geïdentificeerd als theoretische pijlers, die conceptuele verschillen kunnen overbruggen zonder het voordeel van een verschil in (internationale) benadering te verliezen. Immers, beide benaderingen bieden waardevolle perspectieven. —Hoofdstuk drie— In aansluiting bij de verschillende theoretische benaderingen werden publicaties bestudeerd, die ingaan op de kenmerken van de doelgroep en de hulpverlening in Nederland. Nederlandse beschrijvingen van de doelgroep benadrukken, aan de ene kant, de complexiteit van de interacties tussen sociaal-economische en psychosociale problemen, en beklemtonen, aan de andere kant, de problemen die ontstaan door een niet adequate afstemming van de jeugdzorg op deze behoeften. Oplossingen hiervoor werden en worden in de orthopedagogiek vooral gezocht in de (door)ontwikkeling van geëigende interventieprogramma's (op micro- en meso-niveau). Vervolgens bespreken we vier thema’s die bij de ontwikkeling van programma’s voor de doelgroep in Nederland van belang zijn: (a) de duur van de zorg, (b) de mate van vrijwilligheid, (c) de zorgcoördinatie, en (d) de zorgfinanciering. Als

149

SAMENVATTING

‘veelbelovend’ worden die programma’s beschreven die integrale zorg met een flexibele looptijd verbinden en waarin de zorgcomponenten individueel worden afgestemd op de specifieke behoeften van gezinnen. In een dergelijk interventiemodel wordt in Nederland een sleutelrol toegedicht aan de ‘gezinscoach’; een professional die in het kader van de transitie en transformatie van de zorg voor jeugd in Nederland overigens ook in meer algemene zin een prominente rol als generalist-hulpverlener zou moeten gaan spelen. Het Leger des Heils heeft een gezinscoaching methodiek onder de naam Tien voor Toekomst ontwikkeld die gericht is op hulpverlening aan multiprobleemgezinnen. In de volgende hoofdstukken wordt het programma verder verkend op basis van empirisch onderzoek. —Hoofdstuk vier— De studie waarover in het vierde hoofdstuk wordt gerapporteerd, is gericht op het verkrijgen van meer inzicht in het primaire hulpverleningsproces van de interventie TvT. Na een beschrijving van de ontwikkeling van een zelfrapportage-instrument gaan we in op de resultaten van een gefaseerde studie met drie meetmomenten. Het onderzoek betreft de werkzaamheden van 50 gezinscoaches die in de onderzoeksperiode meer dan 650 cliëntcontacten hadden waarbij meer dan 2,500 zorgverrichtingen aan de orde waren. Centrale bevindingen zijn dat de meeste verrichtingen zijn uitgevoerd in samenwerking met één of beide ouders (zonder de kinderen), en in mindere mate met kinderen of externe professionals. Het merendeel van de verrichtingen van de gezinscoaches viel in de categorieën 'informatie verzamelen' en 'werken aan (gedrags-)verandering'. De relatief hoge frequentie van zorgcontacten toont de intensiteit van de interventie die wordt ingezet om de hulpvragen van deze complexe doelgroep te kunnen beantwoorden. —Hoofdstuk vijf— Het onderzoek waarover wordt gerapporteerd in het vijfde hoofdstuk is gericht op het in kaart brengenvan cliëntkenmerken en op het verkennen van de mate van probleemreductie die geassocieerd is met de interventie TvT. In het onderzoek zijn 122 gezinnen geïncludeerd over een periode van vier jaar en zeven maanden. Analyses werden uitgevoerd op zowel groeps- als casusniveau.

150

SAMENVATTING

De resultaten suggereren dat de interventie geassocieerd is met een afname van ouderlijke stress. Bovendien bleken gezinnen met een aanvankelijk lager stressniveau een grotere kans te hebben om het programma eerder te beëindigen. Gedragsproblemen bij kinderen en het gezinsfunctioneren, zoals waargenomen door hulpverleners, toonden een minder coherent patroon van verandering. De eerder aangegeven focus van gezinscoaches op verrichtingen met ouders (hoofdstuk 4) kan hiervoor een verklaring zijn. Geconcludeerd wordt dat TvT ouderlijke stress kan verminderen en dat—mede op basis van de eerdere bevindingen—het programma een parallel aanbod dient te creëren van directe hulp voor kinderen, naast en in aanvulling op de hulpverlening voor ouders. —Hoofdstuk zes— In het zesde en laatste hoofdstuk geven we een samenvattend overzicht van de theoretische en empirische bevindingen van het onderzoek en de implicaties die deze hebben voor praktijk en wetenschap. Centraal thema is de erkenning van de complexiteit in het benaderen van multiprobleemgezinnen; gezinnen wier leefsituaties vaak gekenmerkt zijn door sociale uitsluiting of armoede. Multicausale en multimodale benaderingen en interventiestrategieën waarin verbindingen worden gelegd tussen het individuele, gezins-, netwerk-, en beleidsniveau van analyse en interventie verdienen de voorkeur. Een aanbod van flexibele en langdurige gezinsondersteuning is veelbelovend voor ouders in multiprobleemgezinnen. Toch lijkt het gerechtvaardigd om deze aanpak aan te vullen met hulp in de thuissituatie die direct gericht is op de kinderen in het gezin. Een dergelijk aanvullend programma, getiteld Kindercoaching, is momenteel in ontwikkeling bij het Leger des Heils. Verder onderzoek hiernaar wordt aanbevolen. Voorts bepleiten we om betrouwbare diagnostiek en outcomemonitoring als voorwaarden te zien om respectievelijk zorgcomponenten op individuele behoeften af te stemmen en duidelijker stopregels te ontwikkelen voor interventieprogramma’s met een flexibele duur. Administratief databeheer en het beschikbaar zijn van data over de inhoud van zorgtrajecten spelen een cruciale rol in het genereren van betrouwbare informatie over

151

SAMENVATTING

multiprobleemgezinnen. Uit ons onderzoek bleek dat er op dit punt behoefte bestaat aan verbetering. Vervolgens wordt gepleit voor methodologische diversiteit in het verzamelen van informatie over multiprobleemgezinnen in onderzoek. (Statistische) methoden en technieken zijn gewenst die betekenisvolle informatie op individueel niveau kunnen leveren, en die tegelijkertijd gebruikt kunnen worden voor het combineren van gegevens op een meer geaggregeerd niveau (zoals een regio). Een voorbeeld is de zogenaamde Reliable Change Index. Tot slot willen we beklemtonen dat de aanpak van deze uitdagingen als doel heeft de leefsituatie van kinderen in multiprobleemgezinnen te verbeteren en bij voorkeur gezien moet worden als een gezamenlijke taakstelling van praktijk, beleid en onderzoek.

152

PUBLICATIONS

Publications Dutch Conradie, J., Tausendfreund, T., & Knot-Dickscheit, J. (2011). De verrichtingenlijst KIPP: de ontwikkeling van een registratie-instrument voor het primaire hulpverleningsproces. Orthopedagogiek: Onderzoek en Praktijk, 50(7/8), 339–353. Knorth, E. J., Knot-Dickscheit, J., & Tausendfreund, T. (2007). Zorg voor jeugdigen: ambulant én niet-ambulant. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 46(3), 113–126. Knorth, E. J., Noom, M. J., Tausendfreund, T., & van den Berg, M. A. M. (2005). Kapselzorg voor jeugdigen? Een onderzoek naar kenmerken en aanpak van jeugdigen met sterk antisociaal en oppositioneel gedrag. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 44(9), 367–379. Knot-Dickscheit, J., Drost, J. Y., Kalverboer, M. E., Harder, A. T., Knorth E. J., & Tausendfreund, T. (2008). Gezinsondersteuning in de residentiële justitiële setting: standaard?. In E. J. Knorth, H. Nakken, C. E. OenemaMostert, A. J. J. M. Ruijssenaars & J. Stijker (Eds.), De ontwikkeling van kinderen met problemen: gewoon anders (pp. 147–161). Antwerpen: Garant. Knot-Dickscheit, J., Tausendfreund, T., & Knorth, E. J. (2011). Intensieve Pedagogische Thuishulp voor multiprobleemgezinnen: een kijkje achter de schermen. Orthopedagogiek: Onderzoek en Praktijk, 50(11), 497–510. Tausendfreund, T. (2007). Boekbespreking: Vijf eeuwen opvoeden in Nederland. Idee en praktijk 1500–2000. Kind en Adolescent, 28(2), 103– 104. Tausendfreund, T., Kleefman, M., Knot-Dickscheit, J., & Knorth, E. J. (2008). Hulpverlening aan multi-probleem gezinnen met het interventieprogramma Stabiel. Groningen: Nieuwenhuis Instituut (pp. 1–125). ISBN 978-909023712-1.

153

PUBLICATIONS

Tausendfreund, T., Knot-Dickscheit, J., Knorth, E. J. & Grietens, H. (2012). De leefsituatie als explanans en explanandum bij multiprobleemgezinnen. Een vergelijkende conceptuele analyse van hulpverleningsperspectieven in Duitsland en Nederland. Pedagogiek, 32(3), 251–271.

German Colla, H. E., Krüger, R., Tausendfreund, T., Tetzer, M., Tarnowski, T., & Reimann, G. (2005). Planung für Menschen mit Behinderung der Landeshauptstadt Kiel. Kiel, Germany: Universität Lüneburg & Landeshauptstadt Kiel. Knot-Dickscheit, J., Drost, J. Y., Kalverboer, M. E., Harder, A. T., Knorth, E. J., & Tausendfreund, T. (2010). Familienunterstützung im geschlossenen justiziellem Setting: Eine orientierende Forschung. In H. Ricking & G. C. Schulze (Eds), Förderbedarf in der emotionalen und sozialen Entwicklung: Prävention, Interdisziplinarität und Professionalisierung (pp. 136–149). Bad Heilbrunn, Germany: Klinkhardt. Knorth, E. J., Knot-Dickscheit, J., Tausendfreund, T., Schulze, G. C., & Strijker, J. (2009). Jugendhilfe: ambulant und stationär. Plädoyer für ein Kontinuum. Praxis der Kinderpsychologie und Kinderpsychiatrie, 58(5). 330–350. Tausendfreund, T., Knorth, E. J., Knot-Dickscheit, J., Strijker, J., & Schulze, G. C. (2012). Familien in Multiproblemlagen: Hintergründe, Merkmale und Hilfeleistungen. Schweizerische Zeitschrift für Soziale Arbeit, 12(1), 33–51. van den Bergh, P. M., Knorth, E. J., Tausendfreund, T., & Klomp, M. (2004). Grundlagen der psychosoziale Diagnostik in der Niederländischen Kinderund Jugendhilfe: Entwicklungen und Aufgaben. Praxis der Kinderpsychiatrie und Kinderpsychologie, 53(10), 637–651

English Knorth, E. J., Koopmans, A. C., Buijs-van Nieuwenhuizen, M., Folkerts, L. M., Harder, A. T., Smit, M., & Tausendfreund, T. (2010). Two decades of research on child and family welfare in Europe and beyond: Within EUSARF, who talked about what, when, where and why? In E. J. Knorth, M. E. Kalverboer, & J. Knot-Dickscheit (Eds.), Insideout. How interventions in child and family care work. An international source book (pp. 35–38). Antwerp: Garant Publishers.

154

PUBLICATIONS

Knorth, E. J., Noom, M. J., Tausendfreund, T., & Kendrick, A. J. (2008). Characteristics and service responses to young people with serious antisocial and oppositional behaviour: Outlines of a practice-based model of residential care. In H. Grietens, E. J. Knorth, P. Durning & J. Dumas (Eds.), Promoting Competence in Children and Families. Scientific Perspectives on Resilience and Vulnerability (pp. 199–222). Leuven, Belgium: Leuven University Press/EUSARF. Knot-Dickscheit, J., & Tausendfreund, T. (2010). Intensive home-based care: A look inside. In E. J. Knorth, M. E. Kalverboer & J. Knot-Dickscheit (Eds.), Insideout: How interventions in child and family care work. An international source book (pp. 53–58). Antwerp: Garant Publishers. Tausendfreund, T., Conradie, J., Knot-Dickscheit, J., & Knorth, E. J. (2010). Assessing care workers' actions in home care for multi-problem families. In E. J. Knorth, M. E. Kalverboer & J. Knot-Dickscheit (Eds.), Insideout: How interventions in child and family care work. An international source book (pp. 165–168). Antwerp: Garant Publishers. Tausendfreund, T., Knot-Dickscheit, J., Grietens, H. & Knorth, E. J. (2015). The life situation of families with multiple problems: A comparative conceptual analysis of social service perspectives. Manuscript submitted for publication. Tausendfreund, T., Knot-Dickscheit, J., Post, W. J., Knorth, E. J. & Grietens, H. (2014). Outcomes of a coaching program for families with multiple problems in the Netherlands: A prospective study. Children and Youth Services Review, 46(11), 203–212. doi: 10.1016/j.childyouth.2014.08.024 Tausendfreund, T., Knot-Dickscheit, J., Schulze, G. C., Knorth, E. J. & Grietens, H. (2015). Families in multi-problem situations: Backgrounds, characteristics and care services. Child and Youth Services, 36 (conditionally accepted). Tausendfreund, T., Metselaar, J., Conradie, J., Schipaanboord, N., de Groot, M. H., Knot-Dickscheit, J., Grietens, H., & Knorth, E. J. (2015). Self-reported care activities in a home-based intervention programme for families with multiple problems. . Journal of Children’s Services, 10 (in press).

155

ACKNOWLEDGEMENTS

Acknowledgements—Dankwoord—Danksagung Erik J. Knorth, mijn eerste promotor en ‘Doktorvater’: Ik herinner mij nog goed toen ik jou voor het eerst zag. Het was in Leiden in 2003, ik was een student van 27 jaar. Ik had een treinreis van zeven uur achter de rug en zat voor je, in een veel te groot pak, om je te vragen of ik stage bij jou mocht komen lopen. Jij zag daar wel wat in en had allerlei ideeën over projecten of de een of andere publicatie waar ik goed een bijdrage aan kon leveren, en Nederlands dat kon ik ook wel leren, toch? Wij schudden elkaar de handen, ik miste vervolgens de trein, ik heb noch geld, noch onderdak en ben dol enthousiast. Twaalf jaar later zit het pak wat strakker, ben jij mijn ‘Doktorvater’, spreek ik wat Nederlands, hebben wij zo’n 17 artikelen samen gepubliceerd, en kan ik nooit meer naar een literatuurlijst kijken zonder aan jou te denken. Ik ben trots dat ik bij jou mocht promoveren, Erik, en ben je voor altijd dankbaar dat je me wegwijs hebt gemaakt in het vakgebied van de Orthopedagogiek. Je begrip en vertrouwen hebben dit proefschrift mogelijk gemaakt. Hans Grietens, mijn tweede promotor of ‘Doktoronkel’: Jij kwam als laatste bij het promotie-team, maar niet minder dankbaar ben ik voor je inbreng tijdens de laatste jaren van het onderzoek. Jouw kritische blik, je gedetailleerde commentaar, en je oog voor het bredere perspectief, dat op het kind gericht moest blijven, had ik niet willen missen. Daarnaast wil ik je ook danken Hans, voor je inzet als mijn leidinggevende, en je persoonlijke begrip voor de behoeftes van ons promovendi. Jana Knot-Dickscheit, mijn co-promotor en ‘Doktormutter’: Ik word er stil van, zo dankbaar ben ik dat je mijn begeleider bent geweest. Trots ben ik, dat ik bij jou mocht promoveren! Ik zou nog een proefschrift kunnen vullen, met alleen maar verhalen over de tijd met jou samen: hoe jij er altijd was voor mij, hoe ik met alles bij jou mocht komen, hoe goed je raad wist te geven, wat een verrijking je bijdragen waren, hoe betrokken je steeds was, en hoe je probeerde mij aan een wilde aap te voeren. Topper, jij! Het Leger des Heils: Het vergt veel van een organisatie om evaluatieonderzoek te faciliteren. Naast de tijd en ruimte die gegeven moet worden, wordt er ook persoonlijke inzet van medewerkers gevraagd. En veel

157

ACKNOWLEDGEMENTS

belangrijker: er wordt lef gevraagd. Lef om jullie eigen werk kritisch onder de loep te laten nemen door iemand van buitenaf. Ook al doen we dit als wetenschappers graag, dan toch is het niet vanzelfsprekend dat we erbij betrokken mogen zijn. Vertrouwen is nodig, geduld wordt geëist, en men heeft als praktijkwerker in eerste instantie simpelweg meer werk te verrichten. Zonder de bereidheid van de medewerkers en gezinnen om deel te nemen aan de dataverzameling had dit proefschrift er niet gelegen. En ook al kan ik jullie namen hier niet noemen, graag wil ik nog eens nadrukkelijk de gezinscoaches en gezinnen bedanken die aan het onderzoek hebben deel genomen. Ik kan mij goed voorstellen dat het niet altijd gemakkelijk was voor hen om gemotiveerd te blijven voor het onderzoek, naast alles wat er speelt in de ambulante begeleiding. Ook de inzet en vasthoudendheid van de afdelings- en trajectmanagers bij het uitzetten van het onderzoek was bewonderingswaardig. Wij hebben dit alles gedurende vele jaren van het Leger des Heils gekregen en mijn dank daarvoor is groot. Naast mijn algemene dank voor het Leger des Heils wil ik hier in het bijzonder een aantal mensen noemen: Jaap van Vliet, ik ken maar weinig mensen die weten praktijk en onderzoek zo geslaagd in balans te brengen als jij, ik heb er ongelooflijk veel bewondering voor. Cornel Vader en Bothilde Buma, jullie enthousiasme, deskundigheid en ondersteuning, als resp. directeur van het Leger des Heils Noord en manager primaire proces, hebben niet alleen dit onderzoek in het leven geroepen maar hebben er ook voor gezorgd dat het doel haalbaar en het onderzoek uitvoerbaar bleef. Mijn dank! Mirjam van Driel, je ideeën voor het vormgeven van het onderzoek en de daadkrachtige ondersteuning, ook door je bijzonder deskundige en betrokken begeleiding van stagiaires, hebben dit onderzoek gezicht gegeven! Ylse Veenstra, Sylvia de Boer, Janneke Knol, Karin Agema, Johanna Buter en Inge Hoekstra, heel hartelijk dank voor jullie doorzettingsvermogen en de daadkrachtige ondersteuning. Willie de Boer, Roos Bunt, Jaap Berghuis, Lobke Kooistra, Bea Zomer, Thalina van Rensen, Iris van der Veen, Renate Harkema, bedankt voor het meedenken en faciliteren van het onderzoek op jullie afdelingen! Nico Veenstra en Greetje de Valk, ik weet niet wat ik zonder jullie had gedaan… waarschijnlijk niets, toen alles weer eens was vastgelopen. De Rijksuniversiteit Groningen en de afdeling Orthopedagogiek: Ik heb als medewerker en promovendus op de RuG veel ondersteuning mogen ervaren

158

ACKNOWLEDGEMENTS

en vertrouwen mogen voelen door de jaren heen, en daar ben ik zeer dankbaar voor. Er is een groot aantal mensen, die door de kwaliteit van het werk dat ze leverden – in de vorm van algemene voorzieningen hier op de RuG – een indirecte bijdrage hebben geleverd aan het tot stand komen van dit proefschrift. Hieronder vallen de bibliotheek, en in het bijzonder de bibliotheek Gedrags- en Maatschappij Wetenschappen, net zoals de Instrumentatiedienst, of de medewerkers van de Bode- en Concièrgedienst en de Kantine op de Grote Kruisstraat, en last but not least het administratieve team van Ortho: Mijn hartelijke dank voor de jaren van samenwerking, Cintha, Agnes, Miranda, Susanne, Margreet, Irene, en Gerda! De RuG is vooral ook een plaats van ontmoeting, als je op zoek bent naar enthousiaste onderzoekers, docenten en studenten in de Orthopedagogiek. Een aantal van jullie wil ik hier toch graag persoonlijk bedanken. Wendy, jij eerst. Het is moeilijk om bij jou de juiste woorden te vinden. Wat vind je van deze: Als chocola gelukkig maakt, dan kan je nooit zoveel chocola eten om je gelukkiger te voelen dan ik nu ben, over het feit dat ik met je samen mocht werken. Het enige nadeel aan deze vergelijking is, dat ik dan nog niets heb gezegd over de vele dingen die ik van je heb geleerd. Jelle, de enige die mij ooit een kusje op mijn achterhoofd heeft gegeven, en de enige echte ‘Sozialpädagoge’ die ik in Nederland mocht leren kennen, dat ben jij. T’jonge, wat heb ik graag met je samen gewerkt. Hans, er is veel waarvoor ik je zou willen danken: het onderdak dat ik kreeg bij jullie op mijn eerste dag in Groningen, de jarenlange Krantenservice, het delen van zeldzame muziek of het ‘er zijn’ voor al die kleine en grote dingen op een universiteit, maar dan wordt dit een heel lang boek, dus in het kort: Dank je wel voor alles! Anne-Marie, je bent niet alleen een geweldige collega, maar ook nog top co-paranimf, een belachelijk leuk reisgenootje, een oprechte vertegenwoordiger en de enige die om mijn flauwe grappen in het Nederlands kon huilen. Daar dank ik je van harte voor! Simon, ook al is het al een tijdje geleden, maar je mag in deze rij niet ontbreken. Tot op de dag van vandaag is woensdag Deutschredentag! Janneke, al in Leiden was op jouw kamer altijd een vriendschappelijke schouder, hulp met de syntax van SPSS of een doosje Nederlands drop te vinden. Een droom van collega! Wondimu, I deeply miss you as my neighbour, colleague, and friend in thought. Be proud of who you are! Ellis, onze gezamenlijke studiereis naar

159

ACKNOWLEDGEMENTS

Engeland lijkt inmiddels een eeuw geleden maar ik voel mij nog steeds een bofkont dat ik in jou toen een zo wijze gesprekspartner en bewogen wetenschapper heb gevonden. Ernst, ik koester nog steeds de referenties die ik van jou heb gekregen. Alexander, ook aan jou mijn dank voor al de diepe gesprekken, je hartelijke lach, en hooggeleerde steun. Wied, je bent voor mij een held, serieus, geen grap; er kan namelijk niemand zo goed grappen maken als jij. Je speeches zal ik nooit vergeten net als je gitaarspel, of je definitie van Orthopedagogiek. Bieuwe, ook jij hebt een idee over de definitie van de Orthopedagogiek. Net zo precies als over hoe gedegen onderzoek eruit ziet of welke wetten de logica te volgen heeft, zoals het lex parsimoniae bijvoorbeeld; ook al voldoet dit dankwoord daar zeker niet aan. Laura, wat ben ik blij dat er in ons vak mensen zijn zoals jij. Slim, oprecht, woedend, groot, blond, en nooit bang het juiste woord te gebruiken. Ik ben trots je collega geweest te mogen zijn! Ook al hadden we wat mij betreft wat vaker kunnen borrelen. Borrelen is trouwens ook ontzettend leuk met Selma, bijna net zo leuk als zomaar jouw kamer in te lopen! Jacques, Gert en Gideon, ook jullie zou ik niet willen missen, noch in de wetenschap noch in 'de Minnaar' aan de Kleine Rozenstraat. Ik kijk met plezier uit naar jullie publicaties! Rink, wat een plezier om met jou in discussie te mogen gaan, ik heb er van genoten! Marleen, Carla, Leonieke en Margrite, jullie staan voor mij synoniem voor het gepassioneerd uitzetten van geheel nieuwe onderzoekslijnen, ik ben er diep van onder de indruk. Tenslotte mijn bijzondere dank aan de studenten, die onder Jana’s, Mirjam’s en mijn begleiding, in het onderzoek daadkrachtig hebben meegewerkt. Marijke, Esther, Janneke, Jelte, Nicolien, Marleen, Karin en Marjan, bedankt! En dan zijn er natuurlijk nog al die geweldig leuke bewoners van het (toenmalige) AiO-huisje en (nu) de Bladergroenvleugel, jullie dachten waarschijnlijk al dat ik jullie was vergeten. . . niks! Je naaste collega’s mag je nooit vergeten, evenmin als de vijver van liefde en verdriet in de geheime tuin van de verborgen lunch. Daar kan je namelijk een heleboel leuke gasten ontmoeten zoals Kirsten, die ongelooflijk veel over wetenschappelijk geluid en tatoeages weet, die Jorien dan zelfs voor je kan teken, wat bijna zo mooi is als perenijs, waar Marlies, Eleonora en Wubs alles over weten, dat is iets meer dan Mónica over het Nederlands weet, maar die kan je als excuus even het heerlijkste verstopte jazzcafé in Groningen laten zien, dat lijkt wel een beetje op

160

ACKNOWLEDGEMENTS

één van Vera’s snoezelkamertjes, waar Mijntje eens een leuk verhaal voor Sija over zou kunnen schrijven, dat zou dan zeker minstens zo leuk zijn als met Elianne in Padova te verdwalen, of van Daan muziek aanbevolen krijgen, of met Hassan samen één van Daniëlle’s leuke documentaires over vreemde culturen kijken, wat een beetje voelt als met Barry over spiegelneuronen discussiëren, die zijn namelijk bijna net zo flink als Linda bij het hardlopen, of Anke bij het schrijven van gedichten voor haar kamergenootje Annemiek, waar Sanne in een haverklap het leukste liedje van kan maken, dat zelfs Els zou kunnen zingen als ze niet overgelopen was naar het UMCG, waar Ineke zeker treurig over was, al had ze dan niet een grotere kamer gehad, wat een ongelooflijke luxe is als je eens de kamer van Kwik, Kwek en Kwak, eh, ik bedoel, Erika, Saskia, en Marga had gezien – of niet Aafke? – dan hadden zelfs Remo, Josien, en Anne-Fleur moeite gehad om niet jaloers te worden, wat Kim goed op video had kunnen opnemen, als Carolien de gaderobe had uitgekozen, die men het beste bij Carien uit de kast zou kunnen halen, ook al staat dat dan waarschijnlijk Bé niet meer zo goed, maar met een beetje geluk kan Prince hem coachen en dan komt het wel goed, anders had Marlous hem zeker niet gekozen, maar in principe is dat alles niet zo belangrijk als tenminste Kirti op Lidian en de planten gaat oppassen, in de hoop dat ik niemand ben vergeten, die hier wel had willen staan! Apropos, bijzondere dank geldt natuurlijk voor mijn paranimfen: Lidian, er is geen kantoor op de wereld dat perfect is zonder jou als kamergenootje en dat niet alleen omdat je de prachtigste Nederlandse krachtermen kan gebruiken, als weer eens je computer vastloopt, maar ook omdat je met hart en ziel een prachtig mooi mens bent. Daarom, dat je er als collega en als vriend altijd bent geweest voor mij, heb je levenslang sterretjes verdiend. Annemiek, wat is het toch leuk te weten dat als ik eens een paard zou willen stelen of een kathedraal zou willen bouwen, ik altijd naar jou toe zou kunnen komen en dan was het zo gebeurd, met “cum laude!” zelfs, daar ben ik zeker van, omdat jij er weer het beste van had gemaakt. Dat jij op de verjaardag van jouw zoon mijn paranimf wilt zijn is voor mij meer dan een bak vol eer! (Oud) collega’s en Kollegen: Peter, ook hier nog een keer mijn dank voor je vriendschap en het zolderkamertje in Leiden. Zonder jou had ik mijn eerste Nederlandse avontuur nooit overleefd! Thomas, es gäbe so viel zu danken, und

161

ACKNOWLEDGEMENTS

nur wenige Worte treffen es: Du bist mein Sugimura. Lieber Herbert, eine Prüfung ohne Dich in meinem Geiste ist es nicht wert bestanden zu werden. Mijn vrienden in Groningen: Janyte, Devrim, Laura, Jeroen, René, Pé, Boaz, en Martijn, bedankt voor de vriendschap en al de mooie herinneringen! Groningen is mij dierbaar, omdat jullie er waren. Meinen Familien: So ihr Lieben, wenn ihr es bis hierher geschafft habt, habt ihr euch ein wenig Deutsch verdient! Sischa, Lutz, Jana, Arne, Otis, Lilou, Werner, Renate, Maggy, Zoltan, Lucas, Mausi und, ja auch lieber Heinzi im Himmel, ihr seid so toll, da kann man ja nur dankbar sein. Die dicken Küsse für ein Leben lang an Unterstützung kriegt ihr später, und immer wieder, ob ihr wollt oder nicht! Roli, Harald, und Donna, dass ihr mir Mali mitgegeben habt, ist das größte Geschenk das ich je bekommen habe! Meinen ewigen Freunden und ihren tollen Kindern: Wenzel, Lena, Charlie, Philipp, Hannah, Linus, Juri, Kalle, Hannes, Susan, Levy, Mikki, Anne Katrhrin, Leon, und Karl eins der größten Opfer für dieses Buch ist, dass ich die letzten Jahre nicht jeden Abend mit euch zusammen rumlungern konnte!

Meiner Liebe: Mali, ich liebe Dich wie verrückt, jetzt und die nächsten 57 Jahre, mindestens . . .

162

About the Author Tim Tausendfreund was born on March 26 1976 in Hamburg, Germany. He holds a diploma in social pedagogy from the University of Lüneburg, Germany, and was awarded one of the faculty’s prices for graduates of the year in 2005. He gave the graduation speech for the graduates of that year by invitation of the Dean of Educational Sciences. From his second year of study onwards, he was involved as a student research assistant in various research projects, among others in three international comparative research projects in collaboration with the Thomas Coram Research Unit of the University of London. Over two years he organized and lectured in complementary seminars as tutor for first year students. His course of study was further enriched with practical experiences in case work with highly vulnerable youth at the social service provider Stadtteilbezogene Milieunahe Erziehungshilfen e.V. (SME) in Hamburg, Germany, where he worked part-time between April 2001 and September 2003. A self-organized internship as research assistant, over six months, followed at the Centre for Special Education and Child Care of the University of Leiden in the Netherlands, where he collaborated in various research projects and co-authored scientific articles. In 2006, Tim returned to the Netherlands to further advance in research and academic teaching as Ph.D. Candidate at the Department of Special Needs Education and Youth Care of the University of Groningen. Since August 2014, Tim works as lecturer in social work theories at the University of Applied Sciences St. Gallen in Switzerland. Tim’s work and research focuses on international comparative research, social work theories, and the evaluation of child welfare interventions, in particular for families with multiple problems and highly vulnerable youth.

164