Verkoop (onbevlogen) jonge duiven van wijlen Piet Steenbergen uit Zutphen op zondag 3 november 2013. - bezichtigen: - veiling: - plaats:
10.00 uur 11.00 uur p.v. Ons Genoegen, Zutphen
Adresgegevens p.v. Ons Genoegen Govert Flinckstraat 1 7204 HK Zutphen 0575-529383
familie Steenbergen van Limburg Stirumstraat 6 7204 KG Zutphen 0575-525163
2
Voorwoord Op 3 september, de verjaardag van Wilco, stierf sportvriend Piet Steenbergen in het bijzijn van echtgenote Lenie en zoon Wilco. De fatale hartaanval volgde enkele weken na een zware herseninfarct, die Piet nagenoeg blind en verlamd maakte. Met 67 jaren was Piet te jong om te sterven, maar daar zijn geen wetten voor ..... De familie bleef geschokt achter en de Zutphense duivensport verloor andermaal een markante sportman! Enkele weken geleden werd ik door Piet Jacobs, namens de familie, benaderd om de jonge duiven te verkopen in het clubgebouw van "Ons Genoegen". Een moeilijke missie, want ik begreep al snel dat er geen afstamming bekend was. Ik vroeg even bedenktijd en polste vriend en compagnon Albert Hendriksen. Zien we het als een probleem, of als een uitdaging, vroegen we ons beiden af. Er was twijfel. Toen dwaalden mijn gedachten af naar 1993. Ik had enkele bonnetjes gekocht van de destijds al jaren sterk spelende Piet Steenbergen. Hoewel we elkaar niet kenden, was er gelijk een klik en toog ik huiswaarts met maar liefst vijf jonge duiven. Enkele maanden later speelde ik serie 3 op een zware jonge duivenvlucht met 3 "Pietjes" en werd de beste zelfs 1e asduif van de toenmalige Salland. Piet was net zo trots als ik! In 2009 kreeg ik, na acht jaren zonder gezeten te hebben, weer zin om met postduiven te beginnen. En wie bood me spontaan twee mooie jongen aan? Zulke dingen vergeet ik niet. Weigeren zou een doodzonde zijn. Ik zag hem als een volksjongen van weinig woorden, maar met het hart op de goede plek. Als een echte liefhebber van een uitstervend soort. Albert voelde, dat ik het als een hommage aan Piet zag en we besloten samen om de uitdaging belangeloos aan te gaan. Een onmogelijke missie??? We gaan het meemaken! Met een beetje hulp van buurman bakker Bril (ambachtelijk vakmanschap) en van slager Aalpoel (Europees kampioen 2013!) proberen we er ter ere van Piet een gezellige, smakelijke, geslaagde en misschien zelfs gedenkwaardige ochtend van te maken. Mede namens Albert Hendriksen, Freek Wagenaar
3
Wat zit er? Toen ik 20 jaar geleden voor het eerst met Piet in contact kwam,had hij het over Catthrysse via Henne "van Miete" Bierhof en soort van Zutphenaar (A.Z.C. voetballer) Becks. Die had duiven van Bertus Camphuis. Verder haalde Piet jaarlijks enkele jongen bij Dick Mensink in Almen. De goeie '94 (door nieuwe eigenaar Marcel Sangers toepasselijk "Stone Mountain" genoemd) kwam ook rechtstreeks van Dick Mensink. Origine Klak/ Tournier en van RijnMeeder via een hele beste doffer van Appie Rouwenhorst, volgens Dick. Verder weet ik via Piet Jacobs, dat Piet enkele duiven haalde bij een sterke speler in Belgie. Fondbloed kwam er via oomzegger Bennie Schrijver senior. Bennie haalde voor veel geld de rechtstreekse Jellema's en liet anderen, gul als hij is, meeprofiteren. Wie de jongen van 2013 bekijkt, ziet dat er sprake is van meerdere bloedlijnen. Volgens Piet Jacobs, die de duiven de laatste tijd verzorgde, zitten er meerdere kinderen van de '94 tussen. Ongetwijfeld ook kleinkinderen, want Piet was slim genoeg om vooral te kweken uit de beste en bewezen duiven. Piet Steenbergen voelde zich al geruime tijd niet goed. De pijn in zijn arm kwam volgens hem door een bedrijfsongeval in een grijs verleden, toen hij met zijn arm beklemd kwam te zitten in een machine. Achteraf kunnen we daar vraagtekens bij zetten en zal het eerder te maken hebben gehad met hart- en vaatproblemen. Volgens zoon Wilco, had zijn vader een hekel aan geklep naar dokters en ziekenhuizen, zelfs toen hij niet in staat was om zijn hokken te poetsen. Vader was nooit een boekhouder, maar dat laatste jaar liet hij het helemaal sloffen. Over afstamming is niets bekend. In 2013 korfde Piet op die momenten dat hij zich redelijk goed voelde, enkele keren in. Achteraf blijkt, dat Piet ook eenmaal zijn jongen inkorfde. Ondanks beperkte verzorging en gebrek aan ritme, vinden we een bijzonder knappe uitslag terug van de zeer zware dagfondvlucht Salbris 2013. Achteraf was dit het slotakkoord van "de maestro"! Verkoopcondities: Duiven worden ingezet op 20 euro. Tot 50 euro wordt er met 5 euro verhoogd. Van 50 tot 150 euro met 10 euro. Boven de 150 euro verhogen we met 25 euro. Bij jonge duiven is het geslacht niet 100% zeker vast te stellen. We hebben voor zover mogelijk een indicatie gegeven. Beperkte overwengarantie, aangezien de hokken z.s.m. weg moeten! Overschrijven op naam door de nieuwe eigenaar! We wensen de kopers, mede namens de familie Steenbergen, succes met de nieuwe aanwinst(en)! 4
We willen als verkoopleiders echtgenote Lenie, zoon Wilco en kleinzoon Robin bedanken voor hun vertrouwen en welwillendheid. Verder danken we, mede namens de familie, allen die hun bijdrage leverden: - Piet Jacobs voor het verzorgen van de duiven en voor zijn bemiddeling - Roy & Danielle Jansen voor hun research aangaande uitslagen e.d. - Marcel & Brian Sangers voor hun mooie foto van "Stone Mountain" e.a. - Onze spontane, wijd en zijd bekende "buurman" bakker Paul Bril & Zonen - De Nationaal en Europees kampioen worstmaken 2013 uit Voorst: keurslager Aalpoel - P.V. "Ons Genoegen" voor de gastvrijheid en ieder die Piet een warm hart toedroeg en door zijn of haar komst respect toonde! Dat deze veiling, met alles er omheen, een waardig eerbetoon mag worden voor een bescheiden mens: De legendarische Zutphense volksjongen en postduivenkampioen Piet Steenbergen. Albert Hendriksen Freek Wagenaar
5
Wie een betere heeft mag 3 november de vinger opsteken! De NL 05 - 2132894 is een blauwe doffer. Piet haalde hem als jonge duif bij Dick Mensink in Almen. Uit het kweekhok. Stamkaart en eigendomsbewijs, dat zou later wel een keertje goed komen .... Piet was geen boekhouder en daarom doken Roy en Danielle Jansen in de loopbaan van de absolute lievelingsduif van Piet. Als jonge duif werd hij waarschijnlijk niet gespeeld. In 2006 duikt hij als 12e getekende op. Op 3 juni van dat jaar wint hij als jaarling de 3e prijs tegen 151 duiven. Op 1 juli wint hij dan als 1e getekende zijn eerste 1e prijs vanaf St. Quentin. In 2007 doet hij het goed, maar alleen van Arras wint hij dat jaar een 1e. Wel als eerstgetekende! In 2008 wint hij op 5 juli zijn derde 1e prijs vanaf Peronne (eerstgetekende). Een aardige duif, maar zeker nog geen wereldwonder. De '94 is echter als goede wijn, die met de jaren beter wordt. Na drie jaren is bij veel weduwnaars het beste er af, maar Piet houdt vertrouwen in zijn favoriet. In 2009 beleeft de '94 zijn echte doorbraak. 't Wordt zijn beste jaar! Zes zuivere eerste prijzen voegt hij aan zijn totaal toe. In 2010 pakt hij als vijfjarige drie 1e prijzen, een jaar later komen er drie 1e prijzen bij. Zijn totaal staat dan op vijftien clubzeges. Dan komt 2012. Piet speelt hem in het voorjaar en op zijn allereerste concours mist de '94! Oei! Piet twijfelt niet en zet hem als zevenjarige dat jaar nog 12 keer in. Het worden 12 prijzen, waaronder twee 1e prijzen. Zijn totaal komt daarmee op 17 zuivere 1e prijzen bij "Ons Genoegen". Op sommige mensen maakt zoiets geen indruk. De concurrentie zal wel niets voorstellen, wordt er dan al snel gedacht. Oordeel echter zelf: 17 keer 1e prijs en 17 keer als getekende duif p.v. "Ons Genoegen" 15 keer in de top 10 van de sterke C.C.Z. (tegen Hans en Evert Jan Eijerkamp, Marcel Sangers, Ferry van Loo, Erik Plant, Alwin Petrie, Peter van Osch, Bertus Roording, Dick Mensink, etc.) 14 keer 1: 100 in de C.C.Z. 53 keer prijs 1: 10 "Ons Genoegen" 62 keer prijs als getekende duif Had U een betere, steek dan gerust Uw vinger op. De '94 was de absolute favoriet van Piet. Een tattoo van het legendarische ringnummer op zijn rechterbovenarm werd met Piet begraven!
6
7
Het begin van het einde …… De wereld stond even stil toen op die bewuste middag in augustus Piet getroffen werd door een hersenbloeding. Liefhebbende echtgenote Lenie, zelf net ontslagen uit het hospitaal, vertelt het met trillende stem. Ze kan het nog amper bevatten. Piet voelde zich al geruime tijd niet goed. Hij had flink last van zijn arm, maar schoof dat op de gevolgen van een bedrijfsongeval in de bouwsektor (voormalige GOBI) in een grijs verleden. Het verzorgen van de duiven, normaliter zijn grootste passie, werd hem te veel en dat is veelzeggend! Lenie vertelt verder met betraande ogen. “Piet kroop die dag onder de wol, omdat hij zich helemaal niet goed voelde. Toen hij later die dag zijn bed verliet om toch even bij de duiven te kunnen kijken, gleed hij op de bovenste trede van de trap onderuit, getroffen door een zware hersenbloeding. Wat een schrik en wat een paniek! Op de een of andere manier kwamen we met kunst en vliegwerk op de onderste treden terecht en werd er aan de voordeur gebeld. Met veel moeite kon ik met mijn vrije arm de deur openen, waarna 112 gebeld kon worden. Het werd een helse rit naar het ziekenhuis in Arnhem, onderbroken door een noodstop vanwege reanimatie …..” Piet werd in eerste instantie gered, maar al na enkele dagen was duidelijk dat hij een kasplantje zou worden. Hij was blind en verlamd en alleen door een wonder zou er verbetering kunnen optreden. In het bijzijn van Lenie en zijn jarige zoon Wilco (46) stierf Piet op 3 september in het ziekenhuis ten gevolge van een hartstilstand.
KOOP 1 t/m 10
8
KOOP 11 t/m 20
9
Man van weinig woorden was gepassioneerd en talentvol duivenliefhebber Tien kinderen telde het gezin waarin Piet in 1946 het levenslicht zag. Negen jongens en een meisje. Na broer Jopie is Piet de tweede die wegvalt. Het omgaan met postduiven kreeg Piet met de paplepel ingegoten. Meerdere broers waren met het virus besmet. Ook de zoon van Piet’s enige zus en diens zoon houden postduiven. Drie zaken lopen als een rode draad door de familie: oude metalen, voetbalvereniging Zutphania en postduiven. Als we ons beperken tot de duiven, dan mogen we stellen dat Piet binnen de familie de mooiste wapenfeiten kon overleggen. Zoon Wilco en moeder Lenie benadrukken het meerdere malen. Piet leefde voor zijn duiven. Op het plaatsje achter het huis van de bescheiden tussenwoning wordt alle ruimte ingenomen door duivenhokken. Wie een duif op een bon kwam halen kreeg er meestal twee mee. Het typeert zijn gulheid. Commercie was hem vreemd. Een ritje naar Duitsland, waar hij bij vaste “klanten” oud ijzer en metalen opscharrelde, dat was een ander verhaal. Zoon Wilco, die van duiven geen verstand heeft, treedt wel in de voetsporen van Piet aangaande de “ijzerhandel”. Jarenlang verdedigde Wilco het doel van de vorig jaar opgeheven volksclub Zutphania en vader Piet was zijn trouwste supporter. Als de duiven terugkeerden van de wedvlucht, maakte Wilco op zijn beurt regelmatig deel uit van het groepje kijkers, ook al had hij zelf niets met duiven. “De ’94 was de lievelingsduif van vader. Een geweldige doffer die jarenlang vaandeldrager was en ontelbare eerste prijzen vloog. Als zevenjarige doffer vloog hij nog kop. De beeltenis van deze doffer staat op zijn arm en ging mee het graf in!”, aldus Wilco.
KOOP 21 t/m 30
10
KOOP 31 t/m 39
De sterke C.C.Z. werd de voorbije 40 jaren gedomineerd door een aantal grote namen in de regionale en landelijke duivensport. Ik herinner me “Henne van Miete” Bierhof, Harm Modderkolk, de Suijkerbuijken, gebroeders Janssen uit Brummen en natuurlijk Hans Eijerkamp (en zonen). Veel sterke spelers woonden buiten de stad, zoals Bertus Camphuis, wijlen Bertus Roording, Arie van Roon en Alwin Petrie. Andere kopstukken woonden zowel binnen als buiten de stadsmuren, zoals Ferrie van Loo en Marcel Sangers. Liefhebbers in Zutphen zelf moesten meestal woekeren met de ruimte. Ik herinner me wijlen Gerard Suijkerbuijk en denk dan meteen ook aan Peter van Osch en Piet Steenbergen. Oudere liefhebbers zullen misschien zeggen dat ik de naam Calot vergeet. Vergeef me, er zijn veel meer sterke spelers geweest, maar die van voor 1970 ken ik natuurlijk niet en ik pretendeer niet volledig te zijn. Tussenwoningen met kleine achtertuintjes. Weinig ruimte voor duivenhokken en toch geweldige prestaties. Ik neem daar mijn petje voor af! Sommige liefhebbers speelden vijf of tien jaren op hoog niveau, om daarna terug te vallen. In dat rijtje schaar ik, met respekt overigens, clubvoorzitter Anton v.d. Berg. Ook clubicoon wijlen Willem Wagenvoort behoort tot die categorie. Piet Steenbergen was tientallen jaren bij de kampioenen van de C.C.Z. en behoorde in de stad Zutphen tot de absolute top! In de rijke historie van “Ons Genoegen”, met zijn “Kabinetje” dat ik overigens alleen van horen zeggen ken, neemt Piet een prominente plaats in. Dat is slechts weinigen gegeven!
11
12
