6-daagse bivaktocht langs de grenskam door de Franse en Spaanse Pyreneeën in het Mont Roig gebied

6-daagse bivaktocht langs de grenskam door de Franse en Spaanse Pyreneeën in het Mont Roig gebied Vooraf: In de Oostelijke Pyreneeën liggen een paar prachtige natuurreservaten. De 6 daagse bivaktrektocht die wij hebben gemaakt ging deels door de Franse Couserans en deels door de Catalaanse Pyreneeën in Spanje.

Voorafgaand aan deze bivaktocht begonnen we met inlopen en op gang komen in de mooie vallei van Bethmale en de Biros vallei in de Couserans (Midi- Pyreneeën). Dit zijn twee authentieke streken waar stille boerendorpjes en grotere levendige dorpen als St. Girons en Aulus-les-Bains en Castillon-en-Couserans worden afgewisseld in een decor van bossen en berghellingen, waar kuddes schapen en koeien grazen. Op een steenworp afstand zie je het hooggebergte met zijn kale toppen langs de Frans-Spaanse grens, zoals de Mont Valier en de Mauberbé. Standplaats was “le Petit Refuge” (www.lepetitrefuge.com) in Ayet, een charmant bergdorpje op 750 meter hoogte, 125 km onder Toulouse. Dit dorpje ligt vlakbij het bekende Lac de Bethmale met zijn prachtige eeuwen-oude bomen. Het is een streek waar zowel ‘s zomers, en zeker ook in het najaar en de herfst nog tot heel lang mooie tochten zijn te maken. In de winter worden er ook sneeuwschoentochten georganiseerd. Ayet is ook een prima basis voor wandelaars die een trektocht willen maken in het gebied rond de Mont Valier. Karakteristiek van de bivaktocht. Een landschappelijk geweldige tocht door een afwisselende ruige en stille bergwereld met hooggelegen bergmeren en ultieme plekjes om bivak op te slaan. Een streek in de Pyreneeën waar het nog heel stil is en waar weinig mensen komen. Er zijn voldoende mogelijk-heden om uitstapjes te maken naar mooie uitzichtbergen zoals de Coll de Certascan, de Mont Roig, Pic de Ventolau, Pic de la Coma del Forn, Pic de Marterat. Korte beschrijving Startpunt van de tocht begon in de Franse Pyreneeën, in de streek de Couserans, in het Vallée d´Ustou, parkeerplaats la Peyre van het Cirque de Cagateille1. Hier lieten wij onze auto voor zes nachten staan. Bij de parkeerplaats is een informatiebord over het gebied. Het Cirque de Cagateile is een keteldal dat uit twee etages bestaat, die elk een totaal verschillend landschap laten zien. Vanaf parkeerplaats la Peyre, via Port de Couillac zijn over de grens naar het Spaanse (het HRP) deel van het Mont Roig gebied, De Guerosso meren, de Gallina meren en de Ventolau meren. Via Port de Marterat door een prachtig diep dal vol bloemen, vlinders en mooie uitzichten weer terug naar de startplaats. Gebivakkeerd op de mooiste stille Pyreneeënplekjes. Hoogtepunt was de avondbeklimming van de Pic de Ventolau en de geweldige uitzichten op de meren.

1

Avontuurlijke en ervaren bergwandelaars kunnen hier ook een lange, maar contrastrijke en prachtige rondwandeling maken langs het Etang de la Hilette en het Etang d’Alet met prachtige uitzichten over de Vallee d’Ustou. Tussen de beide meren is er een vaag spoor, de markering is niet optimaal. Het eerste deel van die tocht kenmerkt zich dan door romantiek door de beek, de kleine watervallen en de beboste wanden van het keteldal, de tweede verdieping is een ruig gebied vol grijs wit gekleurde rotsen.

1

Periode: Augustus 2011, een deel van de tocht hadden we in juni 2010 ook al gelopen (toen lag er nog veel sneeuw). Voor wie: De tocht is goed te doen voor ervaren bergwandelaars met een goede conditie, die lopen met bepakking (rugzak met tent, slaapzak, eten voor een aantal dagen ) niet schuwen. Dagtochten variëren in uren, het is maar net hoe lang je blijft stilstaan en genieten van het mooie dat er is. Meestal liepen wij inclusief pauzes ongeveer 6 uren. Hoe kom je er? Vanaf Seix volg je de D 3 in zuidelijke richting. Doorrijden tot Pont de la Taulle. Daar links af. Via de D 8 F die ZO door de Vallee d’Ustou gaat, door le Trein, afslag naar Saint Lizier en het Cirque de Cagateille. Kaarten: IGN 1: 25.000 2048 OT Aulis- Les Bains- Mont Valier Editoral Alpina: 1: 25.000 Pica d’Estats Mont Roig (Vall Ferrera , Vall de Cardos) Beschrijving Dag 1: La Peyre (1000 m) – Port de Couillac (2416 m) - Estany de Seno (2133 m) Vanaf parkeerplaats la Peyre (100 m) gaat het pad zigzag omhoog door het bos. Het landschap opent zich al snel en we komen in een groot plateau, omgeven door beboste hellingen en er zijn wat loslopende paarden. We steken een beek over die door het plateau stroomt; de route gaat daarna deels over grote afgesleten rotsplaten. Het pad blijft stevig omhooggaan en op enig moment moeten we enkele meters zéér steil afdalen om bij het Etang de la Hillette (1797 m) te kunnen komen. Dit vraagt de nodige aandacht. Gelukkig is de passage beveiligd met een ketting.

Het is erg warm en bovendien is het wennen met die zware rugzak op. Na ongeveer 3 uur naderen we Etang de la Hillette en de onbemande Refuge de la Hillette (je kunt er goed overnachten). Het hutje ligt prachtig aan het gelijknamige meer.

2

De rotsige route naar Port de Couillac (2416 m), op de Frans–Spaanse grens, is goed gemarkeerd met steenmannetjes. We zijn blij als wij daar aankomen, en vanaf de port is het een geweldig uitzicht naar het zuiden. Ha, daar gaan we straks bivak opslaan!

Onder ons liggen een aantal prachtige hooggelegen meren en meertjes te glimmen in de zon, zoals Estany de Seno (2133 m) en het Estany Romedo de Dalt met enkele kleine eilandjes erin. Wij slaan onze tent op bij Estany de Seno. Hier komt geen mens. De stilte en de schoonheid zijn overweldigend. Onze vermoeidheid ook. We steken onze benzinebrander aan en we eten stroganof met rijst. Als de zon onder gaat slapen wij ook.

3

Dag 2. Estany de Seno (2133 m) via Certascan (2230 m) naar de Guerosso meertjes (Pleta Vella 2370 m). Het belooft een prachtige dag te worden, het weer is schitterend. We breken op en lopen vol aandacht en met ons hele wezen vol verwondering over al dat moois via de Estany Romedo de Dalt en voor we het weten zijn we bij nog een groter meer: Het Estany de Romedo de Baix .

We realiseren ons dat we te ver zijn, we zouden immers de andere kant op, richting Certascan? Terug dus. We zitten nu op de Haute Randonnée Pyrénéenne2. Het is onze droom om deze route nog eens helemaal in één keer te doen. Het is zeer warm en de route gaat door ruig terrein vol variatie. Het is nog flink omhoog door die hitte naar Refugi Certascan (www.certascan.com). Deze hut ligt prachtig als een adelaarsnest een beetje verscholen ten zuiden van het Estany de Certascan. We eten er een heerlijk stokbrood met salami en tomaten in olijfolie (lekker hartig met dat warme weer!). We vullen onze flessen bij en gaan verder langs het grote Certascan meer en door steil puin richting de Col de Certascan (2605 m).

links boven met rood dak: Refugio Certascan Op ons programma stond de beklimming van de Pic de Certascan (2853 m), de hoogste top in het gebied tussen de Mont Roig (2868 m) en de Pic d’Estats (3134 m), maar het is zo verschrikkelijk warm dat we dit voor een andere keer bewaren. We dalen af naar de prachtige Guerosso meertjes, die in plateaus elkaar opvolgen. Eerst het Estany Blau de Guerosso (2370 m), daarna het Estany Mitja de Guerosso (2350 m). Bij het kleine meertje Pleta Vella slaan we ons bivak op. We kijken aan tegen de zwaar geërodeerde Pico de Flamicella. Ik was mij na deze warme dag in het heerlijke verkoelende beekje, en voel mij als Eva in het paradijs. Als ik opkijk zie ik bovenlangs 5 mannen lopen. En wat kan ik anders doen dan in mijn nakie naar deze mannen zwaaien? Hebben zij ook weer een goede dag. We genieten vervolgens van de stilte in de avond en het geruis van de waterval. 2

HRP, de route gaat over de hoofdkam van de Pyreneeën, begint in Hendaye (Baskenland) en eindigt in Banyuls sur Mer (aan de Middellandse zee).

4

Dag 3. Pleta Vella (±2300 m) - Noarre (1600 m) - Refugi Enric Pujol (2290 m) -Estanys De Gallina (±2500 m). De dag begint met vroeg opstaan. We lopen langs een idyllisch drassig plateau (Pleta de Guerosso) waar enkele beekjes bij elkaar komen. Dit is ook een mooie bivakplek.

We drinken verderop ons bakje koffie, genieten van de stilte, de mooie natuur, het samenzijn en het zicht op het plateau waar een paar mensen langzamerhand uit hun tentje komen.

We komen 3 Belgen tegen. Ze vertellen ons dat zij met hun vijven aan een rondtocht waren begonnen. Eén van hen kreeg gezondheidsproblemen en is afgedaald naar het dal en terug naar huis gegaan. Eén van de andere vrienden is mee afgedaald tot het dal totdat de man veilig naar huis kon. Later tijdens onze tocht komen we de 4 mannen nog een paar keer tegen, de vierde man had zich via een andere route weer bij de drie anderen weten te vervoegen. We vervolgen onze route en dalen af naar Noarre (1600 m). Noarre is een afgelegen gehuchtje en bestaat slechts uit een paar oude boerderijen en huizen.

5

De route die nu volgt is een gemakkelijk pad en gaat eerst door een bos met naaldbomen en berken. Daarna een drassige vlakte met wat kleine stroompjes met veel variatie aan bloemen. Vorig jaar ontsproot (in juni ) net de natuur in een grote bloemenpracht, waaronder de alpenroos en waren er paarden bij een hutje. Het pad vervolgt zich over rotsblokken, de grote beek heeft een kloof in de rotsen gesleten en uiteindelijk maken we een korte steile klim. In de buurt van Estany de Llavera zien we het karkas van een koe liggen; ook hier doen de gieren hun opruimwerk.

6

Zo komen we aan bij het onbemande bivakhutje Refugi Mont Roig (oftewel Enric-Pujol) onder de gelijknamige Mont Roig (2868 m) en het eerste Gallina meertje (Estany de la Gallina). Het hutje heeft plek voor 9 mensen. Vorig jaar hebben we vanwege slecht weer hier geslapen.

We dalen af naar het meertje, waaruit een stromende beek komt die we moeten oversteken. Vorig jaar lag er een dikke laag sneeuw, toen konden we zo oversteken. Met een grote stap-sprong kunnen we oversteken; het water staat relatief laag, dus we hebben mazzel. Over rotsig terrein klimmen we door naar het tweede Gallina meertje, Estany de Sens, waar we op een mooie plaats onze bivakplek kiezen. In de beekjes zwemmen visjes. ’s Nachts trekt de wind flink aan en klappert ons tentje. Dag 4. Estany de Sens (2371 m) - Estany Major de Gallina (2499 m) - Col de Calberante (2610 m) Col de Curios (2423 m) -Tres estanys (± 2450 m) - Pic de Ventolau (2853 m). Bivak aan het grootste Estany Ventolao . Vandaag een topdag. Via het grootste Gallina meer, het mooie grote blauwe Estany Major onder de Pic de Ventolau trekken we via de Coll de Colberante en de Coll de Curios naar de Estany de Ventolau oftewel de Els tres Estanys. In de verte zien we de 4 Belgen lopen.

Het is een prachtige groep bergmeren in een grote vlakte in het hart van het Mont-Roig Massief. Vanaf de Col de Curios hebben we een prachtig zicht op de Estany de Calberante en Estany de la Gola (2252 m). Estany de Gola is een groot meer met een stuwdam en een curieus kasteelachtig bouwsel. Er grazen een paar paarden en die hebben zo te zien alle vrijheid. 7

We komen een vrouw uit Zwitserland tegen, ze zal de 50 ruim zijn gepasseerd. Ze doet de HRP alleen en is afgeladen met bagage. Ze vertelt dat ze steeds is gespaard voor de regen. Ja, 2011 heeft een slechte zomerstart wat het weer betreft. Veel regen in juli. Met stralende ogen zegt ze: “Ik heb een klein micro klimaatje boven mijn hoofd en er is zonnetje boven mijn hoofd en één in mijn hart”. Ik heb veel bewondering voor haar kracht en moed om alleen door de bergen te trekken. Ik wil graag streven naar net zoveel kracht als haar. Zij is een voorbeeld dat ik wil navolgen. Na onze vakantie besluiten wij dat we in 2012 de HRP gaan doen en dus gaan inzetten op kracht en mentale voorbereiding.

We slaan ons tentje op bij het grootste Ventolau meer en genieten van het uitzicht over het grote blauwe mooi gevormde meer dat er spiegelglad bij ligt. We eten wat, wassen ons in het mooie meer en slapen even, want we willen de avondbeklimming doen van de Pic de Ventolau (2853m). Dit schijnt één van de mooiste uitzichtbergen te zijn in de Pyreneeën. De klim vanaf de Ventolao meertjes naar de Coll de Ventolau (2675 m) en daarna naar de top (2853 m) is niet moeilijk, maar

8

vergt de nodige inspanning3. Bij aankomst op de Pic de Ventolau vliegen er in een paar seconden tijd 13 vale gieren op vanonder de top. Een machtig schouwspel!

Het zal nog een uur duren voordat de zon ondergaat, en gedurende dat uur genieten we naar alle kanten van de fantastische uitzichten. Het zicht op de Gallina meertjes, het bivakhutje Enric Pujol, het zicht op de Ventolau meren, het zicht op de Pic de Certascan (2853 m), de Pica d’Estats (3143 m) en de Mont Valier (2838 m) en in de verte de toppen van de Aigúes Tortes regio en het Maladeta massief. De ondergaande zon maakt er een prachtig schouwspel van.

In het halfdonker gaan we terug naar de tent. Gelukkig hebben we onze Petzel mee, waarmee we in het donker de weg naar beneden kunnen volgen. Het is nog wel even zoeken naar ons tentje. We zien dan dat het een heel een stuk lager bij het meer staat. Op goed gevoel en met ons gevoel voor pad dalen we verder af en daarna genieten we van de immense stilte, de heldere hemel met de miljoenen of miljarden sterren en het prachtige meer dat alleen het geluid van kabbelend water geeft. Dag 5: Estany de Ventolau (±2450 m) - Collada de Tres Estanys o d’Unarro (2519 m) - Refugi de la Pleta del Prat (1720 m) - Quanca (1400 m), Estany Xic - Estany del Port (2038 m). We wandelen naar de Collada de Tres Estanys (2519 m), pauzeren daar even en genieten nog even van het geweldige uitzicht op de prachtige bergmeren.

3

NB. Vanaf de Gallina meertjes is de Pic de Ventolau ook te doen, maar die route is veel inspannender vanwege het ongebaande terrein. 9

Daarna hebben we een steile afdaling door de Barranc de la Coma del Forn, een fraai groen en afwisselend beekdal. Zo komen we aan bij de skihut Pleta del Prat (1720 m), waar we even op het terras wat drinken. Wat gaan we doen? Gaan we nog verder afdalen naar camping Masia in Bordes de Graus en dan morgen de route oppakken naar Noarre en dan over de Port de Tavascan terug of gaan we vandaag onder de col een bivakplekje zoeken? Dan moeten we via Quanca. We besluiten om via Quanca te gaan. We krijgen een lift van 2 parkwachters; zij brengen ons over de verharde weg naar Quanca (1400 m). Vandaar gaan we via een pad door een prachtig open landschap naar de Port de Tavascan (ook wel Port de Marterat) genoemd. Bij Estany Xic staat een jongen te vissen. Onder de col, bij Estany del Port, een langgerekt meer, slaan we ons bivak op en we genieten van de avondstilte. Dag 6 Estany del Port (2038 m) - Col de Tavascan (col de Marterat) (2215 m) - Cabane de Marterat (2150 m) - Ossese (930 m).

Via de Coll de Marterat gaan we naar de Cabane de Marterat. Daar knalt mijn man flink met zijn voorhoofd tegen de betonnen rand boven de deur van de cabane. Een bloedend hoofd en hij voelt zich even niet zo goed. We besluiten om niet het oude pad (de snelste doorsteek terug naar la Peyre) te doen, maar af te dalen naar Ossese (930 m). Dit is een prachtige afdaling door een diep dal vol bloemen, vlinders en prachtige vergezichten. Het gaat inmiddels weer goed met mijn man. Vanaf Ossese gaan we door een bos naar Bourdex en over een verharde weg het laatste stuk terug naar La Peyre.

10

Na deze trektocht hebben we nog een trektocht gemaakt in het Val d´Aran. Suggesties voor andere mooie tochten in het Frans-Spaans Oostelijke Pyreneeën grensgebied 1. Trektocht rondom de Mont Valier (overnachting bijv. in Refuge des Estagnous) 2. Dagtochten vanaf camping Masia Bordes de Graus, naar de Gallina meren of naar de Guerosso meertjes 3. Dagtochten in het Vall Ferrera, vanaf refugi Vall Ferrera Boeken om te raadplegen en waar info rond deze tochten terug te vinden zijn: De 100 mooiste dagwandelingen in de Pyreneeën: Centrale en Oostelijke Pyreneeën (deel 2) Pyrenean Haute Route. Beide boeken van Ton Joosten. Verslag van Sjikke Jansma, 3 februari 2012, [email protected]

11