2807

BELGIE-BELGIQUE P.B. 8680 KOEKELARE

4/2807

VERENI GING VOOR WEDUWEN EN WEDUWNAARS

NATIONAAL

JAARGANG 35 NUMMER 2 JUNI - JULI - AUGUSTUS - SEPTEMBER 2015

Afzendadres: F. Dedrie, Ichtegemstraat 144 - 8680 Koekelare

_______________________________________________________ Erkenningsnummer P308478 VIERMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT

AFGIFTEKANTOOR: 8680 KOEKELARE

WW-contactadressen uit alle provincies vindt u op de gele middenkatern.

In dit nummer vindt u:

Getuigenis “Ik heb leren relativeren…” ................................................................................ 2 Vakantie (Valeer Deschacht) ................................................................................. 7 Rondpunt vzw ijvert voor “rouwverlof” van 10 dagen ................................................................................. 8 Regels voor studentenwerk ............................................................................... 10 Provinciale activiteit ............................................................................... 12 Eenzaamheid ............................................................................... 13 Website: http://www.weduwenenweduwnaars.be

Redactie: Frans Dedrie Typwerk en lay-out: Anne Mie Vercruysse Organisatie rekening: Iban:BE49 8600 0480 0771 (BIC: SPAABE22) van Vereniging voor Weduwen en Weduwnaars 3010 KESSEL-LO

EDITO Beste vrienden, De examens zijn voorbij, leve de vakantie! Vele van onze kinderen of kleinkinderen slaagden, waarvoor mijn hartelijkste felicitaties. Voor wie het niet lukte: veel succes bij een eventuele herkansing. Studeren in zo’n broeierige hitte is zeker niet evident en vraagt karaktersterkte. De vakantieperiode is reeds half voorbij. Ieder van ons stippelt zijn eigen planning uit. Een vakantie is maar geslaagd als ze je verwachtingen ingelost heeft. Ik zie in de regionale boekjes dat ook de thuisblijvers niet op hun honger moeten blijven zitten want er wordt een grote waaier aan gevarieerde activiteiten aangeboden. Dank aan al die besturen. Deze periode leent zich ook om de familiebanden iets nauwer aan te halen. Iedereen is immers thuis. Er is wat meer heen en weer geloop van kinderen, kleinkinderen of andere familieleden. Maar laat ons in al die drukte de lotgenoten niet vergeten die recent alleen gevallen zijn. Bij de WW komen ze voor steun. Wij hebben allen ervaren wat de WW voor ons is en blijft. We voelden ons niet alleen gesteund maar een deeltje van ons verdriet werd door een goed gesprek weggewerkt. Niet alle verwachtingen werden onmiddellijk ingelost maar beetje bij beetje ging het terug wat beter. Men vond bij elkaar terug levensmoed om verder te doen. Want wie kan je beter begrijpen dan iemand die hetzelfde meegemaakt heeft. Hou het zonnig zowel van binnen als buiten. Hartelijk, Gibert Schelstraete. 1

GETUIGENIS Ik heb leren relativeren... Achteraf gezien besef ik dat Chris altijd met een tijdbom in zijn hoofd heeft geleefd. Ik ben blij dat we dat niet geweten hebben. Als je met een tijdslimiet voor ogen leeft, denk ik dat het leven bijna onmogelijk wordt. Nu is er geen enkel voorteken geweest. Hij had de avond ervoor toevallig hoofdpijn, maar Chris was een kerngezonde jonge man. Wie verwacht dan zoiets? Toen ik ‘s morgens vertrok, was hij springlevend, toen ik ‘s avonds terugkeerde was mijn man dood.... Een getuigenis. Chris was landbouwer. In maart 2010 kreeg hij totaal onverwacht een hersenbloeding terwijl hij met zijn vader op de boerderij aan het werk was. Het was een woensdag, en als mama van vier stop ik dan vaak wat vroeger met werken. Toen ik thuiskwam, stond er een ziekenwagen op het erf van mijn schoonouders, die vlak naast ons wonen. Mijn eerste gedachte was dan ook: ‘Oei, er is iets met mijn schoonouders aan de hand’, onmiddellijk gevolgd door ‘ofwel is er een werkongeval gebeurd’. Want landbouwers rijden met tractors en bedienen ook een heleboel andere machines. 2

GETUIGENIS Dat Chris een hersenbloeding zou gekregen hebben, was wel het laatste waar ik aan dacht. Ik had geen flauw vermoeden. De situatie was al een tijdje aan de gang maar nog niemand had me verwittigd want ze wisten dat ik weldra zou thuiskomen. Dus kwam het nieuws erg hard aan. Ik heb zelf drie broers en vier zussen. Een groot gezin is voor mij dus heel gewoon, maar ik wou er wel voltijds bij blijven werken. Onze kinderen Leen (nu 12), Tine (10), Jeroen (9) en Cedric (bijna 7) zaten tot juni nog allemaal samen in de lagere school en hebben een sterke band met elkaar. Die bewuste woensdagnamiddag hebben mijn kinderen, hoe klein ze ook waren, vrij veel opgevangen van de paniek en de spanning die er heersten. Cedric, de jongste was toen amper vier en een half. “Er kwamen veel tranen aan te pas, maar ik wou de kinderen niets voorliegen” Ik ben die woensdagavond met de ambulance meegereden naar het ziekenhuis, en daar hebben ze mij meteen duidelijk gemaakt dat er geen hoop meer was. Chris was in coma en is niet meer bij bewustzijn geweest. ‘s Anderendaags ben ik dan ook heel weloverwogen met de kinderen naar de kliniek getrokken en heb hun de waarheid verteld: ‘Papa is niet meer te genezen’. Als je dat aan je kinderen moet vertellen, is dat immens moeilijk. Onvermijdelijk kwamen er veel tranen aan te pas maar ik wou hen niets voorliegen. Als je valse hoop geeft, wordt het verwerkingsproces immers veel moeilijker. Toen Chris opgebaard lag, ben ik met de kinderen nog meerdere keren naar zijn lichaam gaan kijken, zodat ze afscheid konden nemen. 3

GETUIGENIS Zodat ze zouden beseffen: ‘dit is onherroepelijk’. Dat ze alle stappen bewust meebeleefd hebben, neemt het verdriet niet weg, maar daardoor waren de meeste van hun vragen toch beantwoord. ‘Als het nodig is, kan je op ons beroep doen’, zei de hele familie en al mijn vrienden en kennissen. Zij waren eveneens geschokt door het plotse overlijden van Chris. Die reactie deed deugd, maar wat me er vooral bovenop geholpen heeft, is het sociale contact via mijn werk. Chris is op woensdag begraven, en de maandag daarop ben ik opnieuw gaan werken om mijn zinnen te kunnen verzetten. Wie lang thuisblijft, heeft het trouwens achteraf veel moeilijker om de draad weer op te nemen. Mijn collega’s reageerden heel verschillend. Met sommigen kon ik heel goed praten, terwijl anderen zich onwennig voelden. Ik hoorde ze bijna denken: ‘Wat moeten wij in godsnaam tegen haar zeggen?’ “Als orgaandonor leeft Chris toch een beetje door in andere mensen Stel dat hij zijn hersenbloeding achter het stuur had gehad, terwijl wij in de auto zaten, dan had hij al rijdend een ongeluk kunnen veroorzaken, en waren andere mensen misschien ook meegesleurd in de dood. ‘Het blijft erg, maar het had nog slechter gekund’, daar trek ik me aan op. Wat me nog het meest steun geeft, is dat Chris ook orgaandonor is geweest. Hij is gestorven, maar leeft toch een beetje door in de vijf mensen die zijn hart, longen, pancreas, nieren en lever hebben gekregen. Zijn lever is bijvoorbeeld naar een 32-jarige Duitse vrouw gegaan. Een jaar later waren al die mensen nog in goede gezondheid. Mijn kinderen vroegen zelfs: ‘Mama, kunnen ze ook aders transplanteren?’ In de filosofie van ‘hadden ze aders kunnen overplaatsen, had papa misschien ook genezen kunnen worden’. 4

GETUIGENIS Eigenlijk zijn kinderen dus veel praktischer en nuchterder in hun denken dan je zou veronderstellen. Wat ik het meeste mis? Gewoon een luisterend oor, iemand die je na je dagtaak even opvangt en tijd neemt voor je verhaal. Je kan nooit eens zeggen: ‘ik zit er eventjes door, neem jij de kinderen even over?’ Of je nu moe bent, of niet, de kinderen kunnen nergens anders terecht. Verder moet ik alle belangrijke beslissingen nu alleen nemen. Normaal zouden we daaromtrent overleggen: Wat denk jij daarvan? Hoe zouden we dat best doen? Nu sta je er helemaal alleen voor. Maar ik blijf optimistisch en wil nog van het leven genieten. Vooral mijn kinderen geven me met hun aanhankelijkheid en levendigheid heel veel steun en liefde. De kleinste, Cedric, lijkt trouwens als twee druppels water op zijn papa. Jeroen is net zoals zijn pa geïnteresseerd in techniek. Het is een wonder om je partner zo in je kinderen door te zien leven. ‘Papa, je leeft in ons hart, je leeft in onze dromen’, zeggen mijn kinderen. Wat er ook gebeurt, hun vader is onvervangbaar. En dat mag best wel ter sprake komen. Als het vaderdag is, geven ze hun knutselwerkje aan mij en dan praten we daar samen over.

“Mensen maken zich zo vaak druk over pietluttigheden. Ik heb heel hard leren relativeren”. 5

GETUIGENIS Met de boerderij, de kinderen en mijn baan heb ik heel weinig tijd voor mezelf. Maar als ik iets doe, wil ik me er ook volledig voor inzetten. Mijn ouders en schoonouders nemen het werk op het landbouwbedrijf gelukkig grotendeels voor hun rekening. ‘s Avonds kom ik rond 18 uur thuis, de kinderen worden zolang door mijn schoonouders opgevangen of zitten op de muziekacademie. Winkelen doe ik in het weekend of tussen de middag. Ik ben al blij dat ik het tot nu toe allemaal gecombineerd krijg. Half werk is geen werk voor mij, op alle vlakken. Wat me de eerste tijd geweldig stoorde, was dat mensen zich zo vaak druk maken over pietluttigheden. Ik heb heel hard leren relativeren. Chris’ dood heeft me mentaal sterker gemaakt. ‘Ze zullen me niet klein krijgen’, is mijn levensmotto geworden. Hoe hard het ook is, ik zal doorzetten! Greetje

Je kunt alléén zijn en alléén blijven maar die eenzaamheid mag geen dodelijke wonde zijn in je hart 6

VAKANTIE HOOGDAGEN

We hebben er nood aan om op adem te komen, op onze eigen, alvast zinvolle wijze… Lekker uitslapen, zalig niets doen en uitrusten van niets te doen. Ons inleven in een stukje poëzie: ‘wijsheid die het hart ontroert’. Wandelen of fietsen want een sportief hart klopt beter. Vrienden opzoeken met wie we praten over ‘lang vervlogen dagen’. Lekker tafelen, onze lijn en cholesterol ten spijt. Zo worden vakantiedagen ‘holy days’, hoogdagen van het leven. Valeer Deschacht

7

Rondpunt vzw (1) ijvert voor “rouwverlof” van 10 dagen “Je krijgt de melding: je kind heeft een zwaar ongeval gehad en je moet snel meegaan naar het ziekenhuis want ze is kritiek. Ze ligt nog vijf dagen op intensieve zorgen en overlijdt dan. De wereld staat stil. Ook nu nog, na vier jaar. Je moet een begrafenis regelen voor je eigen kind, je leeft in een roes en wordt gedragen, niet beseffend hoe het later verder moet. Maar dan, na de begrafenis, zit je daar in zak en as, je moet eigenlijk gaan werken want je had maar drie dagen ‘kort verlet’. Je moet ‘op de ziekenkas’, je bent mentaal een wrak, maar het strookt niet met je eigen ingesteldheid. Er is echter geen ander statuut”. Een dierbare verliezen is zeer ingrijpend. Op dit moment bestaat de klein verletregeling uit drie verlofdagen, vrij opneembaar in een bepaalde periode na het overlijden. Te weinig, vinden OVK(2) en Rondpunt en met hen een tiental andere organisaties en tal van rouwtherapeuten en nabestaanden. Zij pleiten voor een uitbreiding van het omstandigheidsverlof met een aanvullend omstandigheidskrediet van 7 dagen in geval van overlijden van partner of kind en 2 dagen in geval van overlijden van ouder, broer of zus. Deze extra dagen zijn een krediet, vrij opneembaar in de eerste drie jaar na het overlijden.

1e stap op weg naar unieke erkenning van rouw Rouw kun je niet ‘uitzetten’ op de werkvloer. Een begripvolle houding van werkgever en collega’s maakt verschil. Waar aandacht, begrip en tijd is voor verdriet, wordt werk werkbaar voor nabestaanden. Het toekennen van een extra omstandigheidskrediet is een kleine stap op weg naar een cultuur waarin rouwen ruimte krijgt, ook op het werk.

8

Rondpunt vzw (1) ijvert voor “rouwverlof” van 10 dagen De extra verlofdagen, die OVK (2) en Rondpunt vragen, zijn een recht voor betrokkenen en kunnen niet ter discussie gesteld worden door werkgevers of collega’s. Er moet expliciete erkenning zijn van de unieke situatie van verlies. Sofie Hoenkamp, vzw Rondpunt: “Voor ons is de unieke erkenning van rouw belangrijk. Je hebt nu niet eens voldoende dagen om alleen je administratieve zaken in orde te brengen. Je bent op dit moment afhankelijk van de goodwill van je werkgever of je arts. Dat moet veranderen”. OVK en Rondpunt krijgen voor deze actie brede steun van organisaties, waaronder de Gezinsbond, Kom op tegen Kanker, de Vrouwenraad, vzw Con Tempo, vzw Vereniging voor Weduwen & Weduwnaars (WW). Rouwtherapeuten als Manu Keirse, Johan Maes en psychiater Dirk De Wachter zetten ook hun schouders onder dit initiatief. De volledige lijst van alle ondertekenaars (9 blz.) is digitaal te verkrijgen bij WW-secretaris Frans ([email protected]).

(1) Rondpunt vzw ijvert voor een goede opvang van alle verkeersslachtoffers in Vlaanderen. Ze richt zich tot alle direct en indirect betrokkenen bij verkeersongevallen: slachtoffers, veroorzakers, naasten, nabestaanden, hulpverleners, werkgevers… Vertrekkende vanuit de ernstige gevolgen van een verkeersongeval, sensibiliseert Rondpunt het grote publiek tot veilig gedrag in het verkeer en roept ze op tot solidariteit met verkeersslachtoffer. Rondpunt werkt altijd samen, nooit alleen. (2) Ouders van Verongelukt Kinderen (OVK) is een lotgenotenorganisatie die, sinds haar ontstaan in 1995, de families van meer dan 700 verongelukte kinderen onthaalde en opving.

9

Regels voor studentenwerk

Jobstudent moet tellen Of je deze zomer nu verkoelende ijsjes serveert aan de kust of de economie draaiende houdt in een fabriekshal in het binnenland, je kan als jobstudent het beste weten welke je rechten en plichten zijn. Wie kan tellen, komt al een heel eind.

Dagen tellen Studentenwerk is niet langer beperkt tot de zomermaanden. Je kan het hele jaar door werken, maar er gelden enkele regels in verband met je bijdrage voor de sociale zekerheid. Tijdens de eerste 50 dagen gaat er 2,71 procent van je loon als jobstudent af aan sociale zekerheidsbijdragen. Werk je meer dan 50 dagen op een kalenderjaar, dan geldt de normale bijdrage van 13,07 procent. Je bouwt dan ook vakantierechten op. Elk kalenderjaar staat je teller weer op nul. Iedere gewerkte dag telt als een dag, ook al werkte je maar enkele uurtjes. Jobstudenten kunnen hun persoonlijke teller controleren op www.studentatwork.be.

Geld tellen Als je in 2015 werkt als jobstudent, dan gelden volgende maximuminkomsten om thuis nog fiscaal ten laste te blijven: - 3200 euro netto voor een kind van een gehuwd koppel - 4500 euro netto voor een kind van een alleenstaande ouder

10

Regels voor studentenwerk Verdiende je in 2015 meer, dan ben je niet meer fiscaal ten laste van je ouders en betalen zij meer belastingen. Verdien je netto meer dan 7380 euro (9461,06 bruto), dan betaal je als jobstudent ook zelf belastingen.

Uren tellen Ben je jonger dan 18 jaar, dan hebben je ouders onvoorwaardelijk recht op kinderbijslag tot 31 augustus van het jaar waarin je 18 wordt. Ben je ouder dan 18, dan gelden er enkele regels om de kinderbijslag te behouden. - Tussen twee studie- of academiejaren mag je de hele zomervakantie (juli, augustus en september) werken zonder beperkingen op uren en inkomsten. - Tijdens het academiejaar mag je per kwartaal maximum 240 uren werken om de kinderbijslag niet te verliezen. - Stop je eind juni 2015 met school? Dan heb je nog recht op kinderbijslag tot na de zomervakantie, als je tijdens die vakantie minder dan 240 uren werkt.

3 dagen proefperiode Een arbeidscontract voor studenten is een contract van maximum 12 maanden. Het contract bevat ook een proefperiode van drie dagen. Tijdens die drie werkdagen kan de jobstudent of de werkgever het contract direct beëindigen. Let op, dit zijn enkel de basisregels. Voor de uitzonderingen en meer informatie over studentenwerk en schoolverlaters, kijk o.a. op www.acv-enter.be. 11

PROVINCIALE ACTIVITEIT OOST-VLAANDEREN ZATERDAG 3 OKTOBER 2015 Vanaf 10 u.: “Op ontdekking in het Meetjesland”

Waar? EEKLO, Huysmanshoeve bus 1 (zijstraat Peperstraat) Wat?

10 u. onthaal met koffie en koffiekoek gegidste rondleiding in het streekmuseum ‘Huysmanshoeve’. 12 u. broodmaaltijd 14 u. “Botersmokkeldropping” (8 km) o.l.v. gids. Onderweg: hapjes en drankjes. 17 u. heerlijke Vlaamse maaltijd.

Prijs? 30 euro all-in (uitgez. drank bij de maaltijd). Inschrijven: plaatselijk bestuur of Danny D’Hamers, Reepstraat 84 9170 Sint-Gillis-Waas ([email protected]) tel. 0495-40 65 63. Opgelet:

aantal deelnemers in beperkt!

OPROEP Wil je een getuigenis brengen? Wil je iets schrijven omtrent omgaan met eenzaamheid… of een ander thema? Heb je zelf een vlotte pen of wil je liever je verhaal vertellen aan een van de bestuursleden die er dan een tekstje rond bouwt? Geef een seintje aan Frans via [email protected]. Je doet er ons, de lezers en jezelf een groot plezier mee! 12

EENZAAMEID ik loop nog even in mijn kleine tuin waar alles ligt te dromen terwijl de zon slapen gaat alleen in mijn binnenste blijft er iets schrijnen en voel de kilte diep in mij van eenzaamheid en gemis want “zij” is niet teruggekomen die mijn bestaan heeft doorweeft ik ben alleen met mijn pijnen in mijn kleine tuin waar alles ligt te dromen alleen de toverhazelaar leeft Urbain

Het nationaal bestuur wenst alle WW-leden een leuke én zon-overgoten zomervakantie! 13

Elke dag opnieuw bewijst de Vereniging voor Weduwen en Weduwnaars de noodzaak van haar bestaan...