Nationale Vrouwendag: 11/11/2013 Mijn dagprogramma: 1. 2. 3. 4. 5.
11u00-12u30: De Buren: lezing: “Why gender stereotypes matter” 12u30-13u30: De Muntpunt: Zithoek 13u30-15u: De Muntpunt: Workshop: Typisch Tiny? 15u30-17u: De Buren: stereotypen in het onderwijs 18u-19u30: De Buren: Genderstereotypen op hun kop
1. Why gender stereotypes matter? Door Kristin Aune Aune is een van de auteurs van het boek ‘Reclaiming the F-word’, waarin het wat, waarom en hoe van hedendaags feminisme uit de doeken gedaan wordt en waarvan onlangs een nieuwe editie verscheen. Ze is docent aan de Universiteit van Derby en doceert er over feminisme, gender en religie. Kristin is een activiste en graag geziene gaste op debatten en in de media. “ Ik ben vastbesloten om de betrokkenheid van het publiek en inzichten uit onderzoek bij een breder publiek te brengen”. Daarom spreekt Aune regelmatig op gebeurtenissen buiten de Academie. Deze zijn zowel kunstfestivals, boekenbeurzen, vrouwenevenementen, studentenverenigingen als geloof-gebaseerde organisaties. Op de vraag of er nog steeds nood is aan feminisme antwoordt deze roodharige activiste volmondig “JA!”. Waarom? : Er zijn nog teveel ongelijkheden die we niet kunnen aanvaarden. Zo zitten de verwachtingen op gebied van werk verre van goed. Op wereldschaal domineren de mannen het parlement gewoon. In België vallen deze cijfers met 38 procent nog mee, maar toch kan het altijd nog beter. Vrouwen worden nog te veel afgeschilderd als minder goede werkkrachten, omdat het voor hen een onmogelijke taak zou zijn om politiek met het moederschap te combineren. Het is belangrijk dat ook vrouwen zichzelf kunnen onderhouden en onafhankelijk kunnen leven. Genderstereotypes creëren gendernormen die zich finaal omzetten in gendergedragingen. Hoe die normen eruit zien, speelt dus een vitale rol, want mensen zijn nu eenmaal kuddedieren. Vaak gaan we onze gedragingen aanpassen aan de kringen waarin we ons begeven en worden stereotypes overgedragen van vader op zoon en van moeder op dochter. Zo wordt ons het onderscheid tussen de leefwereld van jongens en meisjes al in onze prille kinderjaren duidelijk gemaakt. Dusdanig worden meisjes in hun kinderjaren vooral aangemoedigd om zich op het creatieve toe te leggen, terwijl jongens eerder aangespoord worden om hun verantwoordelijkheden op te nemen. Hoe beïnvloedt de stereotypering mannen? Van mannen wordt altijd maar verwacht dat ze in stilte lijden, ze spreken ook veel minder over hun gevoelens. Dat draagt er toe bij dat het zelfmoordcijfer bij mannen veel hoger ligt dan bij vrouwen.
Vrouwen gaan al eens makkelijker hun hart luchten aan hun beste vriendinnen of nemen al eens rapper een pijnstiller, terwijl van mannen altijd maar verwacht wordt dat ze alles onder controle hebben. Het zijn zij die moeten gaan strijden in tijden van oorlog en van wie dominantie verwacht wordt. Helaas betalen velen hiervan ook de prijs. Waar bij mannen vooral hun karakter een rol speelt, is het bij vrouwen eerder hun lichaam waar ze op afgerekend worden. Verscheidene organisaties zetten zich dan ook in om deze typische stereotyperingen tegen te gaan. Let Toys Be Toys is daar een voorbeeld van. Dat is een website die vraagt om te stoppen met speelgoed te maken dat alleen maar geschikt is of voor jongens of voor meisjes. Een andere organisatie is The Muffia, die media en stereotyperingen uitdaagt. Zo plakken zij fake haren op hun lichaam en protesteren ze zo op straat tegen de afwezigheid van vrouwelijke lichaamsbeharing in magazines. Nog twee andere voorbeelden hiervan zijn Lippy; & de Bristol Feminist Network. Als je tegenwoordig een boekenwinkel binnengaat en je bekijkt de magazines zie je overal hetzelfde fenomeen. Met hun covers prijzen ze ideale jonge vrouwen ,met hun stralend witte tanden en ideale lichaam. Die zorgen ervoor dat het zelfvertrouwen bij 14jarige meisjes in een ruk naar beneden getrokken wordt. Tegenwoordig zijn jonge vrouwen gedoemd als ze feministe zijn en gedoemd als ze het niet zijn, het is een blijvend conflict. Dit komt omdat er bij ons nog te veel het zogeheten “Jeminazi stereotype” heerst : De luide zuchten en het rollen van de ogen wanneer je feministische issues in je gesprekken laat vallen. De dag van vandaag heerst er nog zo’n taboe rond feminisme, dat indien vrouwen er voor uitkomen dat ze feministe zijn, ze door de mainstream al gauw met rare ogen bekeken worden. Dit voelt meer als een contradictie en is net het tegenovergestelde van de progressie die we bereiken willen. Waarom heeft het F-woord belang? Vrouwen moeten in staat zijn om zichzelf economisch te kunnen voorzien zonder dat ze daarvoor afhankelijk hoeven te zijn van een man. Ze moeten in staat zijn om te dragen en zeggen wat ze willen, zonder dat ze daarvoor beoordeeld worden. Het is belangrijk dat feminisme vandaag nog leeft omdat deze zaken nog steeds niet in orde zijn en we ons hier dus ook niet zomaar kunnen bij neerleggen. Onderwijs speelt hierbij een grote factor, omdat daar het respect voor de seksuele oriëntatie al meteen moet worden aangeleerd. De sociale media helpt enerzijds om de taboes te doorbreken, maar anderzijds ondervinden we natuurlijk ook de negatieve effecten door de ongeremde commentaren. Een oudere vrouw uit het publiek gaf de terechte opmerking dat de maatschappij ons vaak een ander beeld voorschotelt dan datgene dat we aan onze kinderen willen meegeven. Als moeder van een zoon van dertien en een dochter van achttien heeft ze hen steeds opgevoed wijzend op de stereotypering, maar ze vertelde hoe onbezonnen werk het is om dit vol te houden als de maatschappij niet aan hetzelfde idee meewerkt. Zo kreeg ze vaak de reactie van haar kinderen : “Normale mensen zouden dit doen en dan heb je ons moeder..” Hoe kunnen we het taboe rond stereotypes doorbreken? Door onze feministische zelve te zijn waar we ook gaan en het woord te spreiden.
2.
Workshop: Typisch Tiny
Je kent ze wel, de prachtig getekende kinderboekjes over Tiny. Tiny gaat naar school, naar de zee, kamperen enzovoort. Mooie boekjes om aan dochterlief cadeau te geven. Toch? Ik deed mee aan een workshop van Cavaria, die de belangen van holebi’s en transgenders in Vlaanderen en Brussel verdedigt. De sprekers waren Lut Verstappen, Robin Van Royen en Fran Bambust. Drie kippen in een kippenhok. Maar een gezellig kippenhok waarin de taboes rond genderstereotyperingen, zoals deze o.a. in de boekjes van Tiny voorkomen, volledig doorbroken werden.
Fran: “Er bestaan geen stoute heksen die bij kinderen de angst voor stereotypes er gaan injagen, het wordt hen gewoon continu voorvertoond en kinderen pikken die zaken razendsnel op. Daardoor gaan de neuronen in hun hersenen ervoor zorgen dat ze bepaalde zaken al snel aan de stereotypes linken.” Patroon denken Mensen doen nu eenmaal aan patroon denken, wat zijn voor- en nadelen heeft. Op cognitiegebied is het natuurlijk een pluspunt, zo weten we dat als er ineens een tijger voor ons staat, dat we moeten lopen, omdat tijgers gevaarlijk zijn. Patroon denken is dus belangrijk voor ons voortbestaan. Maar ook onze taal en het kunnen plaatsen van zaken, zoals weten wat een boom en een huis is, hebben we te danken aan ons patroon denken. De nadelen zijn echter dat we door die manier van denken mensen veel te vaak in hokjes en stereotypes gaan duwen en dat moeten we proberen te vermijden. Hokjes denken Onbewust denken we veel te veel in hokjes. Zo weet iedereen wat voor een genie Albert Einstein was, maar weten slechts weinigen dat hij zijn vrouw sloeg. We zetten hem als het ware op een pedastaaltje en in onze ogen is hij heilig voor alles, hij kan niets meer verkeerd doen. We vragen ons af “wat zou Einstein doen” , zelfs bij zaken waarin hij totaal niet gespecialiseerd was. We nemen met andere woorden een eigenschap van een persoon en daarmee gaan we die volledig gaan typeren, wat fout is. Het gaat zelfs zo ver dat men in de stereotyperingen gaat discrimineren en zegt van “je bent geen echte… omdat je … en … niet doet”. Een ander voorbeeld is onze visie op Afrika. Als het over hen gaat, denken we vaak “ocharm, die dutsjes uit Afrika” ,waardoor we hen allemaal gaan stereotyperen als sukkelaars. Onlangs kwam er een actie van Afrika op gang: “Africa for Norway” waarbij “die arme dutsjes” opriepen om de Noren te steunen, omdat die het te koud hadden, wat een soort van omgekeerde wereld creëerde.
TINY SPIJBELT: Workshop over stereotyperingen in speelgoed en onderwijs Conclusie: Stereotypes zijn nog steeds even erg als vroeger, denk maar aan het speelgoed. 50 jaar geleden had je slechts enkele stukken speelgoed zoals een springtouw, rekker en een voetbal, die volgens de oudere dames van onze tafel, toen voor meer stereotyperingen zorgde dan nu. “Je had slechts een beperkte keuze: springtouw en rekkertje was voor meisjes terwijl voetballen voor jongens was, een andere keuze was er gewoon niet”.
Vrouwen die spraken over hun jeugd, twintig jaar geleden, vonden dat de stereotypering op gebied van speelgoed in hun tijd veel minder erg was dan nu, als ze bij hun zoontjes/dochters kijken. “Onze ouders kochten speelgoed waar zowel de jongens als de meisjes mee speelden, maar als je nu door de reclamefolders bladert heb je tientallen pagina’s voor meisjes en tientallen pagina’s voor jongens”.
En de jeugd van tegenwoordig, waaronder ikzelf behoor, vond dat de stereotypering op gebied van speelgoed nog een stevige duw in de rug nodig heeft. Als we nu binnenkort de reclamefoldertjes voor Kerst en Nieuwjaar terug in onze brievenbus zullen ontvangen is de boodschap duidelijk. Als je een cadeautje voor een jongen wil kopen heb je een aantal pagina’s om uit te kiezen en als je iets zoekt voor een meisje kom je bij de poppen, make-up, of huishoudtoestellen uit. Zie de folder van Bart Smit bovenaan. De stereotypering is helemaal niet verbeterd ten opzichte van 50 jaar geleden. Integendeel, men is zich net nog meer gaan toeleggen op wat jongens en wat meisjes van speelgoed willen. Het lijkt dat er doorheen de tijd heel wat veranderingen op gebied van speelgoed en stereotypering de revue gepasseerd zijn, toch is het nooit gelukt om deze op een positieve manier te omkaderen.
Getuigenis: Een oudere dame van onze tafel (rond de 65 jaar) vertelde hoe zij vroeger als meisje niet aan de universiteit mocht verder studeren, terwijl haar IQ hoger lag dan dat van haar broer, en hij dat wel mocht. Dat wrok gevoel koestert ze na al die jaren nog steeds. “Ik zou dat nooit aankunnen vertelde mijn vader me. Een diploma was alleen nodig voor vrouwen die aan geen man konden geraken. Eenmaal je getrouwd was, had je dat velletje papier toch niet meer nodig en kreeg je andere karweitjes voorgeschoteld zei hij en daar heb ik altijd spijt van gehad”. Hoe kunnen we stereotypes proberen te verhelpen? : We moeten meer vrouwen in beeld brengen bij hogere functies, opnieuw sensibiliseren. Vrouwenjobs worden vaak ondergewaardeerd, denk maar aan typische vrouwenjobs zoals kuisvrouw of leerkracht, die vaak ook minder betaald en gewaardeerd worden. Hoe kun je vertrekkend vanuit die perceptie proberen om mannen voor deze jobs te stimuleren? Het is een moeilijke opdracht. En als mannen dan al zouden kiezen om leerkracht of poetsman te worden, moeten ze dit nog duizend keer gaan verantwoorden in hun vriendenkring. Waarom ze in godsnaam in zo’n minderwaardig, vrouwenberoep zouden willen stappen. Het antwoord op deze vraag ligt dus niet voor de hand en is redelijk complex.
3. Debat: stereotypering in het onderwijs: Sprekers: Bob van den broeck, werkt voor gelijke kansen bij de Vlaamse overheid. Mieke Van Hecke (Directeur-generaal VSKO) Raymonda Verdyck (Afgevaardigd bestuurder GO!) Nadine Engels (prof. dr. VUB) Katlijn Demuynck van Genderatwork leidde het debat in goede banen.
Kruispunt denken: Hoe kunnen we met de verschillende stereotypes die er leven samen tot een oplossing komen? Mieke Vanhecke; “Onderwijs alleen kan niet alle zaken oplossen. Het belangrijkste dat we met onderwijs proberen te doen is jongeren leren om samen te leven. En het is waar dat leerkrachten hiertoe hun steentje kunnen bijdragen, maar kinderen worden heel hard gestuurd door hun thuissituatie”. Vlaanderen scoort het laagste voor hun houding t.o.v. migranten:
1 op 5 jongens wil niet gezien worden met holebis 1 op 5 Gentse en Antwerpse jongeren steunt de klassieke rolverdeling (vrouw: huishouden, man: kostwinner)
Bob van den broeck : “We doen het misschien niet echt goed, maar als je onze cijfers met andere landen gaat vergelijken, merk je dat we het ook niet zo slecht doen. We willen de volgende jaren veel meer in genderdiversiteit in scholen gaan investeren d.m.v. workshops en proefritscholen. Die scholen zullen het gendersperspectief in alle lessen doortrekken.” Vandaag ligt het probleem in het onderwijs vooral bij jongens, het zijn vooral zij die een achterstand oplopen. Is het een goed idee om ons te focussen op de verschillen van jongens en meisjes in het onderwijs? Mieke Vanhecke : “Door het gebrek aan mannelijke docenten in het onderwijs legt men meer de nadruk op het zorgzame van de kinderen. Ik ben geen pleitbezorger om terug naar de aparte jongens& meisjesscholen terug te keren, maar momenteel is het beste van beide nog niet in de scholen gecombineerd.” Stereotiepe studie-oriëntering: Starten in B-stroom middelbaar: 49% m Turkse roots & 8.4% autochtonen m Verlaat het middelbaar zonder diploma: 44% m Marrokaanse roots (54%j) en 10% autochtone m (19%j). Mieke Vanhecke: “We zijn er nog steeds niet in geslaagd deze kloof te dichten. Als je naar de statistieken kijkt, zie je dat er niet veel autochtone jongeren met een diploma zijn, maar diegene die wel een diploma op zak hebben, vinden vaak dan weer geen werk. Met die wetenschap moet je hen dan eens proberen aan te sporen om toch verder te studeren.” Bob van den broeck : “Er is nog steeds racisme en discriminatie op de arbeidsmarkt.”
Raymonda Verdyck : “We verwachten veel van de hervormingen in het onderwijs. Jongeren kiezen tegenwoordig voor hun talenten en wat ze graag willen doen. Maar het proces begint al veel vroeger, in het lager onderwijs, waar kinderen al achterstand kunnen oplopen en zo later minder kansen krijgen. Taal is daarin nog een groot pijnpunt.” Moet men pleiten voor meer mannen voor de klas? Mannen hebben nu eenmaal een andere visie en aanpak. Zo wordt al eens gezegd dat zij enkel maar hun stem hoeven te verheffen om het stiller te maken in de klas. Bob van den broeck: “Nee.” Nadine Engels: “Ik ga niet mee in het idee dat jongens de nood hebben aan mannelijke patronen. Want als we zo gaan denken, beginnen we net weer met het hokjes denken en de stereotypering. Maar een beetje balans kan geen kwaad.” Raymonda Verdyck : “Kranten doen geen goed aan het beeld van leerkrachten, ze komen bijna altijd negatief in de picture. Het is vooral belangrijk dat de leerkrachten die we hebben, graag voor een klas staan, welk geslacht deze hebben speelt geen rol.” Wat met cultuurdiversiteit op school, bv. het hoofddoekenverbod? Mieke Vanhecke: “Wij hebben teksten waarbij we niet vertrekken van een verbod, maar laten we de scholen zelf oordelen hoe ze een verantwoord standpunt kunnen innemen. In onze samenleving is er sprake van een enorme islam fobie. Het is zelfs zo ver gekomen dat men van ons, Belgen, zaken afneemt, enkel en alleen maar omdat men deze dan ook van de Islam kan afnemen. Het is duidelijk; België is niet klaar voor de hoofddoek.” Sarah Schepens van Ella ,kenniscentrum voor gender & etniciteit; “We mogen ook onze kinderverzorgsters niet vergeten. Ik verschiet ervan hoe mijn dochter van vier jaar onlangs tegen me zei; “Papa is er om centjes te verdienen en mama om de vaat te doen.” Ik heb haar dat nooit geleerd, dat moet ze blijkbaar in de kinderopvang opgevangen hebben. Ook is het zo dat mensen met meerdere of andere moedertalen het moeilijker hebben om zich te kunnen uitdrukken.” Mieke Vanhecke; “Er is een groot verschil tussen respect tonen voor de eigen taal en deze in de school als schooltaal te laten gebruiken. Je kan hen bijvoorbeeld altijd eens een gedichtje in hun eigen taal laten voorlezen, maar op school moet men Nederlands praten.”
4. WOMEDY: Genderstereotypen op hun KOP! Het was een lange dag, maar toch besloot ik om mijn avond te besteden aan de afsluiter van de dag “Womedy”, een ontspannende wijze om een heel serieuze dag op een lachwekkende manier af te sluiten, waarbij de stereotypes volledig uit hun context werden gerukt en je met een stevige korrel zout moest nemen. Ik ontdekte er ook twee nieuwe talenten; An Olaerts en Jovanka Steele, zeker de moeite om eens te googlen! Beiden hebben nogal een originele manier om hun mening te vertellen. An Olaerts ,onder andere columniste voor de standaard, las enkele hilarische columns voor die ze eerder al voor de Standaard schreef. Hieronder alvast mijn favoriet van de avond. P.S.: De manier waarop Olaerts haar teksten voorlas vol inlevingsvermogen en passie kan ik jammer genoeg niet met jullie delen, maar probeer het je voor te stellen, gewoon hilarisch.
Van seks, bedoel ik Diepvriesfrieten hebben een spreekwoord: Wie er het minst over spreekt, die er het meest van eet. Dat iedereen maar doet. Ik niet. Ik spreek er niet over en zoveel eet ik er ook niet van. Van seks, bedoel ik. Kan best zijn dat het schering en inslag is in veel vrouwenkolommen, maar van mij hoeft u geen natte bekentenissen te verwachten. Evenmin hoeft u daar iets uit te besluiten, betreffende beurten en debieten. Het één heeft niks met het ander te maken. Bovendien ben ik niet onthaard. Ik klaag nog liever over diepvriesfrieten dan dat ik met u mijn dieppersoonlijke voorkeuren ga delen. Hoezo, nu wil u niet meer verder lezen? Wacht, wacht. Laat me hier nu niet alleen met mijn 3000 armzalige letters. Voor een goede verkoop zal ik u ter wille zijn met drie geile weetjes. Eén. Ik heb een vriendin die het bijna met een Afrikaan heeft gedaan. Tot zij bij aanblik van zijn enorme lid heel hard Ojee, nee! riep. Laat ons anders toch maar gewoon vrienden blijven. Twee. Mijn wildste fantasie speelt zich af in een tankstation. Ik had het liever ook anders gehad dan met zoveel dieselslurven, maar een fantasie laat zich helaas slecht commanderen. Drie. Ik word niet graag verrast als ik net schoon beddengoed heb opgelegd. Vier, omdat ik zo sympathiek ben, Secretary -googelen maar!- is de geilste film ooit. Hij valt weliswaar niet te snappen, maar dat is eigen aan goede seks. Vijf, voor mijn eigen gemak, types met te weinig baardgroei en te veel onnozele praat, gelieve u te onthouden. En sex, ik ben getrouwd en ik heb het met één man al moeilijk genoeg. Zo. Klaar. Meer is er niet. Het kan me niet schelen dat ik met een tennisveld aan vel zit, een erogene zone hier en daar, en dat zoiets zich niet in tien minuten laat ontdekken. Nog minder interesseert het mij dat uw uiteinde eventueel bomvol voelnoppen staat. Bespaar mij alstublieft de wenken, de tips en de gemiddelden. Twee keer per week, ik wil er niet bij zijn. Masturberen vaker, gelukkig dat ik daar sowieso niet bij ben. Zolang iedereen zijn knisperende zakdoek maar op tijd in de wasmand gooit. En zolang de televisie maar waterdicht is. Soms stel ik me voor hoe een r’n b-videoclip zou ruikenen wie daarna de vloer zou moeten dweilen. Oh, en in een parenclub, wie zou daar de tapijten vezeldiep moeten reinigen. Ik wil het allemaal niet weten. Wetenschap is slecht voor de appetijt. Als ik Goedele Liekens bezig hoor over vagina’s wens ik dat ik geen vagina had. Ja maar, werpt zij dan natuurlijk op, alle vagina’s zijn anders. Waarna ik al helemaal niet begrijp waarom zij ze allemáál wil benoemen. Met al die andere piemels erbij. En alle mogelijkheden. En alle voorkeuren . En alle jeuk. In plaats van het gewoon kort te houden, naar het halve spreekwoord van de diepvriesfrieten. Het zou ons aller libido, en zeker dat van mij, zeer ten goede komen. Seks is de kikker in de les biologie. Snijd het groene buikje open en de kikker houdt op met te bestaan. Echt waar, u had dit artikel beter niet gelezen, want volgende keer op uw rug doe ik u aan diepvriesfrieten denken. Of aan een tankstation. Haha.
De tweede spreekster was Jovanka Steele , een Britse comédienne die in België woont en Nederlands spreekt, met een grappig Brits accent. Zij sloot de dag af met haar mopjes over schoonmoeders, stereotypes en hoe belangrijk het voor de Vlamingen wel niet is om een keer per dag warm te eten. In een woord dolkomisch. Het loont zeker de moeite haar eens op Youtube op te zoeken. Tussen deze twee sprekers door liet men enkele hilarische filmfragmentjes van de Fatima’s zien, die de stereotypes volledig op hun kop zetten. Zo maakten ze onder andere een reclamespotje voor een peperdure hoofddoek die ervoor zou zorgen dat de mannen op afstand blijven en ze je niet meer aantrekkelijk vinden. Zeker kopen dus! Ik heb me super geamuseerd op deze 42e viering van de nationale Vrouwendag en ga alvast met een hoofd vol ideeën naar huis! Een kleine bemerking die wel bij me opspeelt is, waarom is er geen nationale mannendag? Of krijgen zij dan al de 364 resterende dagen van het jaar? Terwijl wij vrouwen onze ene dag ook nog eens mogen delen met wapenstilstand? Een ding heb ik geleerd: Als je vele vrouwen samen steekt beleef je een onvergetelijke dag. Ik zou dit vaker moeten doen.
5. FEMINISTISCHE & STEREOTIEPE ORGANISATIES VAN DICHTERBIJ; Tussen de activiteiten door legde ik mijn oor te luister bij enkele feministische organisaties. De eerste was ROSA: Zoals je op de foto al meteen kan zien, waren dit super lieve en toffe mensen die meteen klaar stonden om al mijn vragen te beantwoorden. Bovendien was de vertegenwoordiger van Rosa een man, dat is pas de manier om vrouwenrechten te verdedigen. Way to go! Ik had een gesprek met de vertegenwoordiger en stagiaire Vera over wat ROSA nu precies is. In hun handen zie je kaartjes van de slogan van ROSA; EHBF: Eerste Hulp Bij Feministes!
Interview medewerker Rosa: “Het woord feminisme is op zich nog altijd volledig taboe. Afgelopen woensdag gaf ik een workshop over Rosa in gent aan 2e en 3e jaren sociaal werk. Bij de vragenronde vroeg een van de meisjes mij waarom we onze website, Eerste Hulp bij Feminisme, zo genoemd hebben. Wat een goede vraag was omdat feminisme de dag van vandaag nog steeds gezien wordt als een vies woord. En daar stond ik dan. Ik stuurde de vraag meteen aan haar terug en vroeg haar waarom ze dat vond. Natuurlijk kreeg ik als antwoord ieder cliché dat er maar bestaat. Vrouwen zijn mannenhaters, rebelse ongeschoren vrouwen die tegen het establishment zijn, en ga zo maar verder. Het bleek dat de taboes bij jongeren nog hard leven. Vera (rechts op de foto) is stagiaire bij Rosa en zet zich actief in. Waarom wil een jonge vrouw zoals jij zich inzetten voor het feminisme? “Ik kwam via het surfen in contact met de site van Rosa en vond dat het echt iets voor mij was, dus werk ik sinds deze zomer bij hen als vrijwilligster. Ik vind het belangrijk om de levende taboes rond feminisme te helpen doorbreken. Ik vind het heel belangrijk dat vrouwen nog voor hun rechten opkomen.
Wat is jouw taak precies bij Rosa? Ik maak er vertalingen voor de website, we houden samen meetings en praatsessies waarbij we alle taboes proberen te doorbreken. Onze doelgroep is meestal dezelfde, iets oudere vrouwen, die al een universitair diploma hebben en al werken, jongere meisjes dat zien we jammer genoeg niet echt, maar ik ben er een springlevend bewijs van dat ze weldegelijk bestaan, alleen in veel mindere mate. Wat we de afgelopen jaren wel sterk aanwezig hadden, waren jonge uitwisselingsstudenten die zich wouden inzetten voor Rosa, omdat ze dit in het buitenland ook deden, maar Vlaamse studentes zien we slechts zeer zelden. Wat was de eerste indruk van je omgeving toen je vertelde dat je vrijwilliger was bij Rosa? De eerste indruk die ik krijg is altijd dat ik een mannenhaatster ben, maar eens ik meer heb uitgelegd wat feminisme precies inhoudt, zie ik vaak hun stomverbaasde gezichten, niet wetende waar ze nu eigenlijk echt mee bezig zijn en dan komen ze tot het besef dat feminisme een mooi initiatief is. Wij strijden voor een gelijkheid en zijn absoluut niet tegen mannen, maar vrouwen zitten nu eenmaal in een zwakkere positie. En eenmaal je hen uitlegt waar feminisme echt voor staat, steunen ze me al snel. Er hangt gewoon nog te vaak een verkeerd, vies beeld van feminisme. Bij Rosa focussen jullie zich vooral op praatsessies, wat moet ik mij daar bij voorstellen? In de praatsessies is het vooral de bedoeling dat je over je eigen ervaringen praat. Ze gaan meestal ook door in kleinere groepen. En die sessies doen al heel veel, ze zorgen voor onderlinge steun en verstaanbaarheid, wat heel belangrijk is, een gevoel van samenhorigheid. Zouden jullie meer mannen bij jullie sessies moeten betrekken? Nee. Vrouwen voelen zich dan al rap ongemakkelijk omdat ze het gevoel krijgen dat ze zullen beoordeeld worden, daardoor minder eerlijk gaan zijn en zich uiteindelijk zullen inhouden. En dat is absoluut onze bedoeling niet, wij willen de taboes net doorbreken.
Fat Positivity
Ook rond volslanke mensen heerst nog teveel een taboe; Deze twee giechelmadammen ontvingen me alvast met open armen. Zij verzetten zich tegen de onderdrukking van dikke mensen in de media. “Wij willen niet dat mensen gestigmatiseerd en gediscrimineerd worden omwille van hun lichaam”. “Treed naar buiten als de dikke persoon die je vandaag bent, niet als iemand die vol schuldgevoel hoopt morgen eindelijk slank te zijn.”
“Feministes zijn vrouwen zonder humor” galmt er al eens door de gangen. Maar dat is buiten deze twee supercoole madammen gerekend. Zij garanderen je humor vanuit de bovenste plank met hun “auwch award”. Een award voor de meest vernederende commentaren aan vrouwen in een humoristische kijk, vrouwen hebben geen humor zeggen ze dan. Ik leerde van deze twee stoere dames alvast hoe vrouwonvriendelijk het maandelijkse blootblad P-magazine is, die onlangs uitpakte met de ‘Dag van het Decolleté'. Daarop kregen ze vele vrouwonvriendelijke reacties zoals “Hierbij wordt nog maar eens aangetoond dat vrouwen enkel borsten op benen zijn”.
Andere interessante organisaties & websites; www.vegastar.be : Op zoek naar een vrouwelijke expert op een bepaald domein www.vrouwenraad.be: instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen www.ellavzw.be : vrouwenorganisaties die andere problemen hebben dan de mainstream en deze minder naar voor kunnen brengen daardoor www.amazone.be www.ehbf.be Gent.iholaback.org Verder kon je in de Muntpunt ook meedoen aan “de echte mannen- en vrouwenquiz”, een quiz waarin je je eigen standpunten op gebied van genderstereotypering kon geven. En, hoe origineel, een superroze dokterskit kon winnen. Fingers crossed?