December 2011
2011 VAN
ПOMOЩЬ
ДеTЯΜ
Leden werkgroep SRK Zuidwolde
Jan van den Berg Willem Eppinga Frits van Eijck Lia de Groot Henk Holtmaat Bert Oosting Kia Schaafsma Klaaske Steenbergen Johan Meijer
371699 373179 06-54711090 373341 372905 372281 372167 372276 373375
Banknummer: Rabobank 101006888
Voorwoord Ook in het jaar 2011 heeft SRK Zuidwolde weer veel en goed werk verricht in de regio Vitebsk in het noordoosten van Wit-Rusland (Belarus). Het plan om in de stad Cenno bij het plaatselijke ziekenhuis een nieuwe ruimte te bouwen voor een wasserij en een sterilisatie ruimte, was op papier klaar. In 2011 was het begin van de uitvoering gepland. Maar voor bouwen is geld nodig, veel geld zelfs. En dat is er gekomen. Veel publiciteit en veel geld werd binnen gehaald met een sponsor fietstocht. Vanaf het Rode Plein in Moskou werd door een groep sportievelingen meer dan 2700 km in 14 dagen gefietst naar de muziekkoepel in Zuidwolde. Ook burgemeester Peter Snijders van gemeente De Wolden fietste een deel van de tocht mee. Ook andere sponsor activiteiten, zoals de bolbloemenactie en een recreatieve fietstocht op Tweede paasdag brachten het nodige geld in het laadje. Het uiteindelijk resultaat, samen met bijdragen van De Wilde Ganzen en NCDO kwam uit op een bedrag van ruim € 90.000. De gemeente Cenno zelf stak een bedrag van € 50.000 in het project. Een mooie samenwerking tussen onze humanitaire organisatie en de plaatselijke bevolking. Daarbij kwam het initiatief te liggen bij de gemeente Cenno. Hun bijdrage was de bouwkundige voorziening realiseren, waarna SRKZuidwolde haar deel van het project zou financieren. Maar ook andere projecten, minder groot, maar even waardevol, werden uitgevoerd, in Obol school en in het oude bejaardentehuis in Mishniwitschi. Om deze zaken voor elkaar te krijgen is de hulp van mensen zoals u noodzakelijk. Wij zijn u daar zeer dankbaar voor. Europa heeft te kampen met een crisis, wij krijgen het minder en misschien wel een heel stuk minder, maar in Belarus krijgen de gewone mensen het vele malen zwaarder dan wij. Onze hulp is ook in 2012 heel erg nodig. Ik hoop op u te mogen rekenen. Help uw medemens ook in Belarus. Ik wens u een hoopvol 2012 toe namens heel SRK. Voorzitter, Henk Holtmaat
Projecten SRK Zuidwolde 2011 Zoals u gewend bent, heeft SRK ook in 2011 weer veel gedaan om mensen te helpen in het noordoosten van Belarus. Hierbij zal ik de diverse projecten bespreken. Op de eerste plaats hebben we weer mensen blij kunnen maken met een voedselpakket, totaal 125 pakketten laten maken. ( € 2500) Dit jaar zijn er twee vrachtauto’s (180 m3) met hulpgoederen afgeleverd in Obol en Cenno. Vele materialen o.a. kleding, schoenen, schooltafels en stoelen, bedden, matrassen, speelgoed, computers, bouwmaterialen voor onze projecten enz. totale vrachtkosten € 6000.We hebben in september in de nieuwe keuken van school Obol (2008) het laatste stukje afgemaakt. We hadden beloofd als jullie zelf het dak water dicht maken dan komen wij een nieuw plafond maken. Bij de nieuwbouw in 2008 hadden we dat over geslagen in verband met het slechte dak. Met 5 man hebben we 200 m2 plafond vernieuwd en het nieuwe systeemplafond ziet er werkelijke super uit. Dank aan de Nederlandse bouwers. Ook hebben we weer 50 invalidenkinderen geholpen met een voedselpakket. In Mishniwitschi bejaarden tehuis hebben we nog wat kleine dingen gedaan, in 2009 en 2010 hebben we daar veel gedaan. En werkelijk u moet gaan kijken hoe trots de mensen zijn op hun nieuwe omgeving. Het is een soort kleinschalig wonen geworden, natuurlijk nog met vele tekortkomingen. Ze willen nog graag een werkende TV, een andere bank, nog 11 nieuwe kunststof ramen, hun oude kookpannen vernieuwen (een aantal lekken), ze willen graag pampers, enz. Maar de zorg lacht en ze zien vooruitgang in deze duistere tijd in Belarus. Zelfs nu is er belangstelling van uit het hele land, zij geven de oude mens weer een waardige plek. Dit allemaal dankzij uw steun. Ons grootste project bij het ziekenhuis in Cenno begint vorm te krijgen en omdat het een gezamenlijk project is tussen Gemeente Cenno, ziekenhuis Cenno en SRK Zuidwolde lopen een aantal zaken minder vlot. Oorzaak geld, zij moeten € 50.000 ophoesten. Maar dat geld moet uit eindelijk komen uit Minsk en er is geen geld. Door hun heel duidelijk te maken als jullie niet over de brug komen, komen wij ook niet met geld en dat er dan geen project is. Eerst gaan jullie investeren en dan komen wij het ons geld. Uiteindelijk is de bouwer begonnen om op credit te bouwen en hoopt ooit zijn geld te krijgen. Ik weet uit andere praktijken in Belarus dat uiteindelijk het geld komt. Ik weet niet als het geld komt de geldontwaarding al zijn werk heeft gedaan. Wij hebben ondertussen voor de wasserij de apparaten aangekocht en zijn voor de sterilisatieruimte druk bezig om materiaal aan te kopen. We hopen dat maart 2012 alles klaar is. Dank ook voor dit project voor de hulp van U en Wilde Ganzen en NCDO. Henk Holtmaat
Er komt al schot in de zaak.
Financiële resultaten in 2011. Afgelopen jaar heeft SRK Zuidwolde weer een druk programma gehad. Er is veel geld gestoken in het project ‘Cenno Ziekenhuis’. Wij hadden veel geld nodig en dat hebben we voor elkaar gekregen door acties. Wij hadden diverse acties onder anderen, bolbloemen verkopen, een sponsor fietstocht van Moskou / Cenno naar Zuidwolde. Samen met De Wilde Ganzen en NCDO heeft dit heel veel geld opgebracht. Ondertussen helpen we ongeveer 60 gehandicapte kinderen (lichte en zwaardere). Zij krijgen totaal € 50,00 aan goederen. En elk jaar wordt er in twee plaatsten door ons voedselpakketten gegeven aan de allerarmsten. Pakketten worden daar terplekke gemaakt en gegeven. Verder zijn er ook afgelopen jaar weer een aantal vrachtauto’s met hulp goederen naar het noordoosten van Belarus gestuurd. Ook hier is veel geld voor nodig. Wij hopen dat wij in 2012 weer op U kunnen rekenen wat sponsoring betreft. Rekening nummer van SRK Zuidwolde is 101006888 Frits van Eijck
Bolbloemenactie. In de tweede week van maart is weer onze jaarlijks terugkerende Bolbloemenactie georganiseerd. Er zijn weer heel veel bakjes verkocht. In één week tijd werden 3000 bakjes aan de man gebracht. Dankzij de vele vrijwilligers (ruim 50) is deze actie weer een groot succes geworden. De opbrengst is ± € 5000.-. Ook voor het jaar 2012 staat er weer een Bolbloemenactie op het programma. We hopen dat we weer net zo veel steun krijgen als de laatste jaren. De opbrengst is wederom bestemd voor de bouw van een sterilisatieruimte bij het ziekenhuis in Cenno.
Ieder jaar komen ze weer op.
Inpakken. Het afgelopen jaar hebben we weer heel veel kleding en andere materialen ingepakt in de schuur van Henk aan de Tonckensstraat. Er wordt door heel veel mensen kleding gebracht. Ook krijgen we van 2e hands kledingwinkels restant partijen. Dat pakt heel mooi in, omdat die kleding allemaal al nagekeken is. De kleding van particulieren kijken we allemaal na, maar er zijn mensen die denken dat arme mensen alles willen dragen. Gelukkig kunnen wij alles wat we niet kunnen gebruiken in de kledingcontainer van Humana doen. Deze container komen ze, als ie vol is, bij ons ophalen. Humana bekijkt of ze wat met die kleding kunnen en de rest wordt door hun verkocht aan een bedrijf dat poetskatoen maakt. Van een bedrijf in Zwolle krijgen we heel veel school en kantoor materiaal. Pennen, stiften, papier, linialen, nietmachines, plakband, papier, verf, schriften, lijm etc. etc. materiaal waar de scholen in onze regio in Wit-Rusland erg blij mee zijn. We proberen het zoveel mogelijk te verdelen over de verschillende scholen en het gehandicaptenproject.
Fietstocht 2e paasdag 2011. Afgelopen 2de paasdag hebben we, na de 100 mijl van de Peddelaars en de Ronde van Drenthe, de laatste gezamenlijke toertocht gereden als voorbereiding op de tocht Moskou - via Nieuw Moskou - Zuidwolde. Deze schitterende Sponsor Toertocht werden door Martin Hofstede en Jaap Zantingh ( de Peddelaars te Hoogeveen ) uitgezet in de omgeving van Zuidwolde, Ruinen, Dwingeloo, Lhee, over de Dwingeloose Heide en Boswachterij Ruinen om uiteindelijk weer terug te keren in Zuidwolde bij Museumboerderij "De Wemme ". Er kon worden gestart op de afstanden 28, 40, 60 en 120 kilometer. In totaal hebben ca. 200 mensen aan de tocht meegedaan. Onder uitstekende fietsomstandigheden werd de 120 km gereden door de Moskougangers in de door Nefit beschikbaar gestelde wielershirts. Met een gemiddelde snelheid van ca. 30,2 km per uur werd deze tocht uitgereden. Gezien de gemiddelde snelheid, de spontaniteit, het gedrag en het plezier waar mee gefietst wordt, geeft dit veel perspectief voor de tocht vanaf Moskou.
De sponsor fietstocht Moskou – Zuidwolde. Dit jaar waren we erg druk met ons grote project voor het ziekenhuis in Cenno. Een nieuwe was- en sterilisatieruimte. Een groot bedrag was hiervoor nodig. Een belangrijke bron van inkomsten was de sponsorfietstocht. Na veel voorbereidingen is het dinsdag 3 mei eindelijk zover. Het busje wordt geladen. De fietsen gaan niet met het vliegtuig, zoals eerst de bedoeling was, maar in het busje met Willem Eppinga en Johan Pieper. Zij vertrekken woensdagmorgen in alle vroegte. Een reis van 2.650 km. Op donderdagmorgen wordt de groep fietsers uitgezwaaid. Ze gaan met de bus naar Schiphol om vervolgens naar Moskou te vliegen. Vrijdag 6 mei een dagje sightseeing in de Russische hoofdstad en moreel voorbereiden voor de lange tocht. Onderstaand volgt het verslag, dat bijna dagelijks door de groep gestuurd werd. Zaterdag startten wij onze tocht in Moskou. Het eerste stuk was op een 5 baans weg. Dit voelde niet prettig, maar er waren geen echt gevaarlijke situaties. Hierna vervolgden we onze weg op B-wegen en het werd fijn. Het landschap veranderde ook en de temperatuur steeg. Al de fietsen deden het goed, alleen Bauke had het nadeel, dat zijn fiets veel zwaarder was, dan de onzen. Dit zorgde voor een zwaardere klim voor hem. De buitenkant van ons hotel maakte ons niet erg zeker, maar het was van binnen helemaal gemoderniseerd. De enige tegenslag was een koude douche. ´s Avonds hadden we een geweldig diner in het lokale sport paleis. De buitenkant was weer niet geweldig, maar binnen was de atmosfeer groots en het eten nog beter.
Niet overal is de weg even goed
Vandaag deden we 155 km. Na ongeveer 40 km bezochten we een slagveld, waar vele mannen het leven lieten. Een uur verder arriveerden we bij een meer, waar Dennis en zijn familie een fantastische BBQ georganiseerd hadden met veel vlees en andere etenswaren. Hierna vervolgden wij onze route en de eerste zandwegen kwamen. Dit vonden we allemaal fijn. Na onze 2e lekke band, deze keer van Reinier, kwamen we tot de conclusie, dat de beste weg naar ons hotel de autosnelweg was. De bestelwagen achter ons als buffer. Toch was het niet prettig. Ook de politie zag het niet als een goed idee en hield ons dus aan. Ze verplichten ons de fietsen in te pakken en de laatste 5 km met de auto af te leggen. Al met al hadden we een geweldige dag met goed weer, ondanks een paar druppen regen. Dag 3. Vandaag hebben we 185 km gereden. Het was een zware dag. Slechte wegen en zelfs stukken waar we op zandpaden moesten rijden met onze wielren-fietsen. De dag begon al met een politie agent, die ons aanhield. Hij sprong voor de bus van Willem. Hij hield ons aan, omdat er een parade was in de stad. Het blijkt normaal te zijn, eerst een kwade reactie te krijgen, die later in een redelijke benadering veranderd. Bauke kreeg het voor elkaar dat we een escorte kregen. De barricades werden verplaatst zodat we konden passeren. Niet veel later kwamen we op een zandweg. Na een paar kilometer was de weg volledig weggeslagen door de rivier. Dit dwong Larissa en Willem tot een omweg van 283 km. Eelke deed de eerste 100 km erg goed, wat verbazend was, daar hij de hele nacht ziek geweest was. Na 100 km hebben we hem alleen maar zien slapen achter in de bus. Hij voelt zich nu veel beter en wil morgen weer op de fiets. De wegen gingen op en neer en we hadden een stijging van 1400 meter. Dit is behoorlijk wat. Morgen fietsen we naar Cenno. 185 km als alles goed gaat. Tot nu aan toe ging alles als gepland. Dag 4. Vandaag zijn we gereden van Rusland naar Cenno Belarus. Het eerst deel naar de grens was 65 km. Vlak na de grens ontmoetten we de 2e Nederlandse bestelbus van SRK en ook onze politie escorte. De politie escorte was erg prettig, daar zij het verkeer stopten wanneer wij aankwamen. Later hadden we ook nog een ambulance als escorte. Het passeren van een grote stad en niet hoeven te wachten op alle rode stoplichten voelt als een droom voor een fietser. Toen we arriveerden in Cenno werden we opgewacht door een grote menigte. Inclusief de burgemeester en een groep, die voor ons zong. Na de ceremonie gingen we allen naar de families waar we de nacht zouden doorbrengen.
De verhalen gaven aan, dat onze fietsers overweldigend waren ontvangen. Onze fietsen werden veilig geparkeerd in het plaatselijk politie bureau. ´s Avonds hadden we een groots diner met muziek en speeches. Natuurlijk waren er enkele toosten, die vergezeld gingen met wodka. We hopen alleen, dat we onze fietsen recht kunnen houden, anders zullen we meer dan 200 km rijden. Dag 5 en 6. Dag 5 was een uitdaging. We reden 250 km, 6 lekke banden en 20 km op gravel wegen, waar we de meeste lekke banden hadden. De dag was lang daar we enkele gewijzigde routes hadden en de politie ons om een paar steden heen leidde. ´s Avonds hadden we een snel en laat diner in de plaats waar we overnachtten. We sliepen in een school. Vandaag hadden we een gemakkelijke dag, omdat de politie ons de gehele dag begeleide over de autosnelweg. We eindigden met slechts 150 km op de teller. Dit was zeer welkom, omdat de meesten van ons last had van diverse pijnlijke plaatsen. Geloof me, de meeste fietsers hebben problemen op hun zadel i.v.m. irritaties. De plaats waar we verblijven is erg mooi. Het is een soort chalet. Enkelen van ons sliepen gedrieën in hetzelfde bed. We hebben gerelaxt en ik geloof dat Reinier 6 verschillende personen heeft gemasseerd, waaronder mijn persoontje. Morgen zullen we naar Polen fietsen. We hebben gecalculeerd, dat de rit ca. 200 km zal zijn. Dag 7. Dag 7 bracht ons in Polen en was de laatste dag in Belarus. We starten met ons eerste blok van 2 uur met relatief mooi weer. Hans en Martin waren deze uren de ploegtrekkers. Na de pauze wilden we de Poolse grens bereiken. Het probleem was een sterke tegenwind en heel veel regen. De route was alleen maar autosnelweg met veel grote vrachtauto´s. Na 3 uur bereikten we de grens en moesten afscheid nemen van Igor en Olga. Olga ontdekte, dat het in het westen gebruikelijk is op ieder wang een kus te krijgen. Kussen van 11 smerige mannen was een hele belevenis.
Door de flexibele grenscontrole passeerden we de grens relatief snel, maar we waren erg, erg koud. Na het passeren van de grens vonden we snel een restaurant waar we schone kleren aan getrokken hebben. Na opgewarmd te zijn vervolgden we onze reis. De laatste 55 km. Jammer genoeg weer regen en zeer gevaarlijk verkeer. Auto´s nemen grote risico´s bij het inhalen. Op sommige plaatsen stopte de politie ons, omdat we files veroorzaakten. Ze wilden ons iedere 3 km laten stoppen om het verkeer te laten passeren. Jan had hoge nood en leegde zijn blaas. De vrouwelijke agent was niet blij, maar Jan werd er niet anders van. Vanaf dit moment regelmatig auto´s laten passeren. Uiteindelijk verdwaald in die vervelende regen en wind. Een vriendelijk stel politieagenten hielp ons en uiteindelijk kwamen we aan met 220 km op de teller. Verscheidene mannen waren kapot en we zagen er niet uit. We hadden ´s avonds een goed maal en een massage van Reinier of Jan, onze nieuwe sportmasseur. Tijdens het diner namen we afscheid van Hans, Reinier en mij ( Erwin-Paul). We zullen ze 6 dagen moeten missen. Volgende week vrijdag ontmoeten we elkaar weer voor het laatste stukje route op zaterdag 21 mei. Het was een afscheid met gemengde gevoelens Dag 8 nam de groep eerst afscheid van de fietsers die naar huis gingen en vervolgden toen hun rit. De eerste 30 km waren erg zwaar. Harde tegenwind op een erg drukke weg, waar de auto´s en vrachtwagens als gekken reden. Na deze zware start werd de situatie veel beter. Rustige wegen en een mooi en vriendelijk landschap. Ook de wind zwakte af. We waren rond 4 uur in ons hotel. De rit was 172 km. Deze keer hadden we een erg mooi hotel met grote kamers en een mooie badkamer. De enige teleurstelling was het opnieuw hebben van een koude douche. Dag 9 begon goed. Al was het bewolkt, het regende niet. Dit veranderde na 60 – 70 km. Het begon te regenen en toen we na 110 km stopten, waren we doorweekt en weer erg koud. We zochten beschutting en vonden een verlaten huis. Hier trokken we droge kleren aan. Later vonden we een winkel waar we weer op temperatuur kwamen. Toen we onze weg vervolgden, regende het nog steeds een beetje. Alleen de laatste 20-25 km was het droog. Het landschap was weer mooi en zo ook het hotel waar we na 170 km fietsen, aankwamen. Het hotel was een oud gebouw, dat oorspronkelijk gebruikt was door de Poolse inlichtingendienst en later was omgebouwd tot hotel. Morgen is de geplande rit weer ca. 170 km, maar we hebben ervaren, dat het vaker langer dan korter is. Dag 10 was een pechdag. Er was opnieuw een sterke tegenwind en na een poosje begon het te regenen. De combinatie van regen, wind en nogal lage temperatuur, maakte het erg koud. Rond het middaguur was iedereen zo koud, dat opwarmen noodzaak was. Later op de middag hadden ze meer pech. Aan kop maakte iemand een onverwachte beweging met als gevolg, dat Mark, achter in de groep, het wiel raakte van iemand voor hem. Mark en ook Niek vielen. Eelke kon met zijn fiets over de twee heen springen en viel dus niet. Mark is gewond aan zijn knie en ook Niek zijn knie werd geraakt. Hieraan was hij al
gewond een paar dagen geleden. Mark brak ook zijn voorvork, dus vanaf nu zal hij de fiets gebruiken, die ik achter gelaten heb. Dit weekend zal ik mijn andere fiets meenemen, zodat ik ze op zaterdag kan vergezellen. De totale rit was 143 km. Dag 11 was weer regenachtig met tegenwind. Het landschap was mooi, maar de wegen waren weer slecht. We hebben ervaren, dat slechte wegen zadelpijn veroorzaken. Mark en Niek leden nog steeds aan hun verwondingen van de vorige dag. Mark vertelde me, dat hij mijn fiets en zadel fijn vond. Dit is al erg positief, want hij moet de fiets de rest van de week gebruiken. Vandaag hadden ze ook 6 – 7 km gravel. Dit maakt het erg zwaar. Ook werd het record lekke banden gebroken. Vandaag waren er 7 lekke banden en men was door de voorraad reserve baden heen. Dus men moest op de weg de banden repareren. Jan V. worstelde ook met een knie blessure. Men maakte 148 km, maar door al het bovenstaande was het een zware dag. Ik hoop echt, dat het weer de komende dagen gaat veranderen en dat de mannen zullen herstellen van hun verwondingen. Ik ben in Frankrijk en zal vanaf morgen mijn fiets weer gaan berijden. Het weer is hier mooi. Dag 12. Ik heb vandaag met Mark gesproken en hij vertelde mij, dat ze een fijne dag gehad hebben. Mark, Niek en Jan V. hadden minder last van hun verwondingen dan de voorgaande dagen. Ze reden een tocht van 120 km en passeerden de Duitse grens. In het begin van de dag hadden ze een sterke tegenwind, maar later gedurende dag werd het een wind in de rug. Dit gecombineerd met een erg lekkere temperatuur maakte het een dag waar men erg tevreden over is. In Duitsland gearriveerd waren er 2 uitdagingen. Heuvels en veel kasseien ( Dit maakte het een soort Parijs – Roubaix) Gearriveerd bij het huis van Douwe hadden ze een groots welkom en een uitstekend, uitgebreid maal. Morgen moeten ze een rit van 208 km doen, dus dit wordt weer pittig. De weersverwachting is goed, dus dat is fijn. Vandaag deed ik mijn eerste rit weer nadat ik het team vrijdag verlaten had en ik kan mijn medeteamleden zeggen, dat na een paar dagen de zadelpijn verdwenen is en het weer fijn fietsen is. Dag 13. Ik heb net met Jan Nikkels getelefoneerd. Hij vertelde me, dat ze vandaag ca. 215 km gefietst hebben. Het weer was goed, beetje bewolkt met een lekkere temperatuur, maar nog steeds iets tegenwind. Niek fietste vandaag 35 – 40 km en vervolgde de reis in het busje, omdat hij de hele nacht ziek was geweest. Al met al is de rit van dit jaar zwaarder dan die van 5 jaar geleden, omdat de wind nu niet vaak in de rug is, terwijl 5 jaar geleden er meestal een rugwind stond. Morgen zullen ze weer 200 km of meer rijden. Ze worden dan vergezeld van enkele personen van de lokale overheid van Zuidwolde, waaronder de burgemeester. Morgennacht blijven ze op een camping. Hans, Reinier en ik zullen ons weer aansluiten bij de groep. Hans heeft al een restaurant voor morgenavond gereserveerd. Van Jan begreep ik, dat ze er na uitkijken ons weer te zien en ik kan jullie allen verzekeren, dat wij ook erna uitkijken hun weer te zien.
Dag 14. Vandaag deden de mannen 215 km. Het was mooi weer, behalve ‘s ochtends toen hadden ze weer regen. De vier man van de lokale overheid zorgde voor vers bloed in het team. Al met al was het een mooie dag. We zijn nu op een geweldige camping in Duitsland met erg fijne eigenaren, die ons niet laten betalen en zelfs gesponsord hebben voor ons goede doel. Op dit moment zijn we in een restaurant. Het lijkt erop, dat we een werkelijk goede maaltijd krijgen voor een redelijke Nederlandse prijs. Morgen vertrekken we om 7.00 uur om op tijd in Zuidwolde aan te komen. Dag 15. De laatste dag fietsen. Radio De Wolden doet live verslag van de laatste rit. Nog even via Dalen en Nieuw Moscou en dan op naar Zuidwolde. De groep wordt groots ontvangen bij de koepel naast de Hervormde Kerk. Het was een prachtige dag qua weer, maar ook qua sfeer. Iedereen was blij, dat de tocht zo voorspoedig was verlopen. De fietstocht is ten einde. We kunnen terugzien op een zeer zware, maar ook zeer geslaagde tocht. SRK werkgroep Zuidwolde wil iedereen bedanken voor zijn of haar ondersteuning van ons project. Het is overweldigend hoe we gesteund zijn. Vaak ook zeer spontane hulp. Bijvoorbeeld Fam. Bouma, die "even" naar Polen rijdt en The Villains, die ons belangeloos muzikaal ondersteunde.
Reisverslag werkzaamheden Obol. Vrijdagavond de auto ingepakt en zoals altijd moet dit nog mee en kan dat er nog bij dus was de auto weer afgeladen vol. We maken de afspraak dat we de volgende morgen om 6 uur vertrekken. Zaterdagmorgen gaan we op de afgesproken tijd weg en het eerste deel van de reis verloopt goed maar als we in Polen komen staan we gelijk in de file wat ons bijna 2 uur kost. Als we eindelijk op de snelweg zijn kunnen we goed doorrijden, het laatste stuk gaat niet zo snel omdat het al donker begint te worden maar om half negen zijn we in ons hotel. We vinden dat we een biertje verdiend hebben en gaan direct na het eten en naar bed.
De volgende morgen stappen we om half 8 weer in de bus en komen gelijk in de file. Er is ergens iets te doen maar gelukkig moeten we een andere weg hebben. We rijden door tot de grens en rijden een lange rij auto`s voorbij en tonen ons humanitaire document wat deze keer goed helpt en in een uur zijn we de grens over. We nemen de ringweg van Minsk en zien dat er volop gebouwd wordt ondanks de crisis. Helaas rijden we de afslag Vitebsk voorbij maar dat kost niet veel tijd en zitten snel weer op de goede weg. Met plezier rijden we naar een tankstation. Voor 35 euro heb je een volle tank, dat kostte ons in Duitsland 100 euro. Om ongeveer half negen rijden we het terrein van de school op waar Stokkin al staat te wachten. De kok is er ook en snel wordt de tafel gedekt en krijgen wij onze eerste Russische maaltijd. Alexander heeft het deze keer goed geregeld, er is voor alles gezorgd zelfs voor een afzakkertje. ’s Nachts ga ik naar mijn vaste logeeradres en moet weer iets eten, zo gaat dat nou eenmaal. De volgende morgen gaan we op tijd aan de slag. Nico en ik gaan naar Leskovitschi school voor wat onderhoudswerk. Na een paar uur is dat klaar op een verstopping na van een urinoir. We halen deze van de muur en kijken of we dat kunnen repareren maar er blijkt alleen maar een prop papier in te zitten Nico en ik kijken elkaar eens aan en zeggen tegen kleine Valentina dat ze deze werkzaamheden ook zelf wel kunnen doen, wat zij later tegen de nieuwe directeur zegt. Ook willen we de boiler nog repareren maar het element is zoek helaas. We praten nog een poosje met de nieuwe directeur die vol met plannen zit. Ze gaan weer met de landbouw aan de slag en hebben een koe gekregen van een kolchoz en willen nog 4 biggen kopen van Alexander Lapecho. Ook willen ze een leegstaand huis inrichten als vakantiehuis. Tot slot praten we nog met de kinderen van de Engelse klas en gaan weer richting Obol. We rijden nog even bij een winkel langs voor wat boodschappen en wat drinken voor de avond. De volgende morgen weer op tijd aan de slag en krijgen telefoon. Het element is gevonden dus gaan Nico en ik weer naar Leskovitschi school om hem te repareren maar helaas hij past niet. Ook vraagt de directeur of we nog even in onze aanbouw willen kijken naar een kraan en we repareren hem. De ruimte wordt niet gebruikt maar zij willen er graag een doucheruimte van maken. Er is een groot tekort aan douches, ze willen er 5 douches in maken maar helaas, geen geld. Als we vragen wat het dan gaat kosten zegt ze 50 euro. We geven haar dat geld en zij verzekert ons dat het twee dagen later klaar zal zijn. Hierna gaan we op pad voor een kit spuit. We moeten bij vier winkels langs om die te vinden, kopen nog wat andere dingen en dan weer terug naar Obol. Daar begint het al mooi vorm te krijgen, er wordt betegeld en het achterste deel van het plafond is al grotendeels klaar. Aan het eind van de middag maken we een catamaran tocht op de rivier met Spiridonnov, Antoly, Konstantin en iemand van de krant.
Bij aankomst is er een soort kozakkenmaaltijd. We worden met de auto naar school gebracht en om 7 uur zijn we uitgenodigd om bij Alexander te eten. Er komen veel specialiteiten op tafel en het smaakt prima. Deze keer wordt er openlijk over de situatie in Wit-Rusland gesproken en er is veel kritiek op de president, zeker door de schoonzoon van Alexander. Om 9 uur gaan we weer naar onze rustplek. Woensdag beginnen we aan de keuken en Nico gaat aan de slag met de afzuigkap. Als dat klaar is kun je zien dat dat wel helpt, zeker omdat we ook de afzuigventilator hebben schoongemaakt. Aan het eind van de middag gaan we naar Lydia en gaan in de banja. Hier eten we nog wat en drinken iets. Kleine Valentina is er ook weer zodat we redelijk kunnen communiceren. Ik breng de mannen weer naar Obol en op de terugweg word ik aangehouden door de politie omdat ik wat te snel reed. Helaas heb ik geen rijbewijs bij me, geen paspoort en ook geen telefoon. Ik besluit me deze keer echt van den domme te houden en spreek dus geen enkel woord Russisch en wijs op het kenteken van de auto. Na 5 min mag ik doorrijden, zij weten het ook niet meer dus volgende keer niet meer zonder papieren op pad. Donderdag maken we de rest van de keuken klaar. Ik reset de afzuiger zodat die het ook weer doet en vertel hen wat ze moeten doen als hij een storing aangeeft. Tegen 4 uur laden we de spullen in de auto. Vol bewondering kijkt iedereen naar het werk wat er gebeurd is in 4 dagen. Op het laatst vraagt Alexander of we nog iets kunnen doen aan loszittende tegels in het internaat. Hij zegt dat het om een paar tegels gaat maar we zien al gauw dat alles los zit en zeggen dat het niet meer kan. Als hij direct gevraagd had, had het misschien wel gekund. Tot slot bedanken wij de kok voor de verzorging. Ze heeft goed voor ons gezorgd en geven haar 50 euro wat ze veel te veel vindt maar ze heeft het wel verdiend. Ze ging niet eerder naar huis als wij ook weg gingen dus lange dagen voor haar. Vrijdagmorgen worden we om 9 uur verwacht in de recreatiezaal. Een groep kinderen treed voor ons op, wat voor ons een mooie verrassing is. We maken nog een groepsfoto en om 10 uur gaan we richting Vitebsk. We bekijken nog een paar gebouwen, drinken ergens koffie en dan naar Cenno waar we om 2 uur bij Larissa aan komen. We gaan naar het ziekenhuis om de fundering te bekijken maar er zit weinig schot in, moet ik zeggen. De directeur heeft het te druk om ons te ontvangen wat ik jammer vind en eigenlijk ook niet goed begrijp. We doen tenslotte wel een investering van 100.000 euro. We kijken nog even in de keuken, het ziet er netjes uit en gaan dan naar Tamara. Zij gaat met ons mee naar Basni. We bekijken het bedrijf, ze zijn druk met de aardappels en kijken nog even bij de varkens, in totaal 300. Ziet er goed uit moet ik zeggen. Er zijn veel zeugen met biggen en gemiddeld zijn het er toch 10 wat voor hun goed is.
Daarna bekijken we het nieuwe huis wat al gedeeltelijk ingericht is. Ook kijken we naar de nieuwe bewaarplaats die hij aan het bouwen is voor kool en aardappels, het wordt goed geïsoleerd Tot slot gaan we naar het huis van Tamara omdat Nina niet thuis is. Ze moet op de kolchoz werken in het vlas. Na een goede maaltijd vertrekken we weer naar Obol en pakken de tassen alvast in voor de reis. Zaterdagmorgen om 7 uur sta ik weer bij de school in Obol. Alexander brengt nog wat eten voor onderweg en om 7.15 gaan we weer richting de grens. Dat gaat redelijk snel. We rijden de afslag Brest voorbij, maar even verder kunnen we terug en zitten we goed. Aan de Wit-Russische kant geen problemen, maar aan de Poolse kant duurt het ontzettend lang. Een auto wordt helemaal binnenste buiten gekeerd en wij staan in deze rij. Dat kost ons weer 2 uur. Onderweg nog een file dus komen we laat aan in ons hotel in Warschau. We hadden besloten om deze keer een andere route te nemen omdat we dachten dat dat korter was. Al snel vinden we een hotel en dat blijkt hetzelfde hotel te zijn waar we al eerder geslapen hebben een paar jaar terug. Na het eten direct naar bed en de volgende morgen om 7 uur ontbijten en dan weer op pad naar huis. Als we een eindje gereden hebben bemerk ik dat mijn telefoon nog op de slaapkamer ligt, dus weer terug. Kost wel een half uur maar is even niet anders. Voor de rest verloopt de reis goed, we eten nog iets in Duitsland en zijn om half negen weer bij Henk zijn schuur. Al met al een geslaagde missie zonder veel problemen. Geen problemen met de materiaalvoorziening. Er was nog behoorlijk veel materiaal over, dat we daar hebben gelaten. Zij gaan het gebruiken voor de keuken in het kleine internaat. Groeten Bert en de andere werkers.
