16
interview
TeksT en FOTO’s: EmiliE PiEtErs En EimEr WiEldraaijEr
Evelien de Bruijn
‘Ik hou
OnwIjs veel van honden’
interview
Evelien de Bruijn (20 augustus 1974) presenteert het sBs6-programma Hart van Nederland. Hart voor dieren heeft ze ook en dan vooral voor honden. sinds september is ze ambassadeur van de stichting Met dieren meer mens.
17
‘De missie van de stichting Met dieren meer mens is mij op het lijf geschreven,’ zegt tv-presentatrice Evelien de Bruijn. ‘Doelstelling van de stichting is voorlichting geven over de positieve effecten die huisdieren hebben op het leven en welzijn van mensen. Dat strookt met mijn eigen waarneming, want mensen die iets met dieren hebben vind ik over het algemeen ‘mooiere’ mensen. Niet qua uiterlijk, maar qua innerlijk. Toen ik Beest – mijn huidige hond – nam, zei iemand: ‘Wil je nu nog meer aandacht, Eef?’ ‘Nee’, zei ik, ‘dat is het niet. Ik heb gewoon nog zoveel liefde te geven.’ Dat gevoel zie ik min of meer terug in mensen die ook dieren hebben. Daarom past de stichting goed bij mij, omdat men ernaar streeft anderen – en dan vooral kinderen – vertrouwd te maken met dieren. Dat is belangrijk, want wil je goed met dieren omgaan, dan moet je weten wat je wel en niet doet.’
BEWEging Het activiteitenscala van de stich ting Met dieren meer mens is nogal breed. Behalve voorlichting – bij voorbeeld over de aanschaf van een huisdier, pensionadressen, wat te doen bij vermissing, handige links en adressen – verspreidt men ook de resultaten van wetenschappelijk onderzoek naar de relatie tussen mens en dier. Daarnaast is er, speciaal voor leerlingen van groep 5, het zogeheten Dierendiploma, waarvan enige tijd geleden het honderdduizendste exemplaar werd uitgereikt. Evelien: ‘De basisgedachte van de stichting is dat dieren je meer geluk en gezond heid kunnen brengen. Mensen die met hun hond naar buiten gaan, krijgen meer beweging dan dege nen die thuis voor de kachel blijven zitten. Ik weet dat uit ervaring,
18
interview over welk ras het beste bij welk type eigenaar hoort. Daarnaast doe ik ieder jaar iets rond het Dierendiploma.’
symPatHiE
want toen ik Beest kreeg, viel ik in de weken erna meteen drie kilo af. Daarmee zeg ik niet dat mensen met overgewicht per definitie een hond zouden moeten nemen. Zij moeten dat uitsluitend doen als ze het ook daadwerkelijk willen en er de tijd voor hebben, want een hond is geen afslankmiddel. Zo eenvou dig is het niet.’
gEHEimEn Met een huisdier heb je minder stress, zo wordt nogal eens beweerd. Evelien de Bruijn: ‘Ik geloof daar stellig in. Niet in de laatste plaats als het gaat om puberende kinderen. Die kunnen lekker stoom afblazen bij hun hond of kat. Als jonge meid vertelde ik al mijn geheimen aan onze hond. Daar waren ze immers veilig. Maar ook als je ouder wordt, kun je bij je huisdier stoom afbla zen. Een wandeling met je hond is een moment voor jezelf. Dat neemt absoluut stress weg. Ook is er aangetoond dat mensen met een huisdier korter in het ziekenhuis liggen dan patiënten zonder huisdier.’
diErEndiPloma ‘Een van de mooiste initiatieven van de stichting vind ik het Dierendi ploma. Spelenderwijs leren kinde ren zo hoe ze moeten omgaan met dieren. Niet alleen met honden en katten, maar ook met cavia’s, konijnen, hamsters, goudvissen et cetera. Ook kleine huisdieren hebben immers aandacht en verzorging nodig. Sinds wanneer ik officieel ambassa deur van de stichting ben? Eind september vorig jaar heb ik het ‘jawoord’ gegeven. Hoe dat is gegaan? De dochter van een van de medewerkers van de stichting zat bij Boris, mijn zoon, in de klas. Zo is het contact ontstaan. Toen men op zoek ging naar iemand van de televisie, was de link dan ook gauw gelegd. Ik voelde mij meteen heel vereerd dat men aan mij dacht om het werk van de stichting naar een breder publiek uit te dragen. Mijn taak bestaat eruit interviews te geven. Ook ben ik bijvoorbeeld aanwezig tijdens een initiatief als de rashondenparade op de Vijftig plusbeurs. Ik hou dan een praatje
Is Eveliens kijk op het fenomeen huisdier door haar ambassadeur schap veranderd? ‘Je gaat er iets meer over nadenken. Zelf heb ik heel bewust het moment gekozen waarop ik een huisdier nam en dan geniet je daar des te meer van, maar als je er goed over nadenkt en om je heen ziet wat mensen allemaal doen voor dieren, verbreedt dat zonder meer je blik op de wereld. Bij Hart van Nederland hebben we elke dag wel een dierenitem. Zoals over mensen die zeven dagen in de week, 24 uur per dag, bij zwanen posten opdat die vogels hun eieren kunnen uitbroeden en geen last ondervin den van hangjongeren die ze belagen. Of een item over een man die een ijskoude sloot in springt om een te water geraakte hond te redden. Dergelijke onderwerpen maken veel los. Dieren wekken sympathie op bij mensen. Dat merken we onmiddellijk aan het aantal reacties van kijkers. Als er sprake is van dierenmishandeling regent het woedende mails. Laatst brachten we een reportage over een aantal verwaarloosde paarden. Dan bieden sommige kijkers spontaan aan een van die dieren op te vangen. Ooit hadden we een vrouw in de uitzending die wist dat ze ging sterven. Waar ze zich druk om maakte, was de gedachte dat haar hondje alleen zou achterblijven. Vervolgens zijn wij op zoek gegaan naar een nieuw baasje. Onze uitzending is altijd om 22.30 uur. Van tevoren wisten we: extra mensen bij de tiplijn, want na afloop worden we platgebeld. En dat was zo. Hoe ik die emotionele reacties
interview verklaar? Dieren en kinderen raken een gevoelige snaar. Dieren en kinderen hebben één ding gemeen: hun onschuld. Ze zijn zich van geen kwaad bewust en dus kwetsbaar. Daarom verdienen ze onze bescherming.’
meer. Je kunt je voorstellen hoe verschrikkelijk ze dat vond. Mijn moeder heeft die vriendin meege vraagd, zodat zij afscheid kon nemen van Kluuk en tegelijkertijd een beetje van haar eigen hond.’
ongEmakkElijk
‘In die tijd was ik een jaar of vijftien. Hoewel ik het best eng vond, heb ik het toch als waardevol ervaren dat ik op die manier afscheid kon nemen van Kluuk. Maar ook: huilen, huilen, huilen. Je weet dat het beter is voor Kluuk, maar de pijn van het verlies is er niet minder om. Na de dood van Kluuk heb ik een tijd zonder hond gezeten. Mijn moeder heeft een paar jaar later nog een keer een zwerfhond meegeno men uit Spanje, maar dat werd een drama. Perra was niet zindelijk, graatmager, zo zielig. Een bizar dier om te zien, dat veel weghad van een kruising tussen een herder en een teckel. Die hond luisterde nergens naar. Gelukkig kon mijn moeder hem enige tijd later onderbrengen bij kennissen van kennissen die op een boerderij woonden. Daar kon
Tegelijkertijd zit er iets dubbels in, want waar we massaal in actie komen voor een zwerfhondje, vinden dag in, dag uit de veetrans porten plaats naar het slachthuis. Evelien: ‘We zijn inderdaad oppor tunistisch in dat opzicht, want ik beken dat ook ik stiekem wegkijk als mij een veetransport passeert. Daar voel ik mij niet schuldig, maar wel ongemakkelijk bij. Om die reden koop ik steeds vaker biologisch vlees. Het kleine beetje dat hopelijk helpt. Ik heb een goede baan, een goed inkomen en dan mag je best iets doen om ervoor te zorgen dat de dieren waarvan je het vlees eet een iets draaglijker leven hebben gehad. Dat lijkt me wel het minste.’
afscHEid Die liefde voor dieren, is dat iets wat Evelien altijd heeft gehad? ‘Vroeger thuis hadden we een Bouvier. Wie er ook binnenkwam, die hond ging er kwispelend opaf. Kluuk was een superlief dier. Uiteindelijk is hij vijftien jaar geworden. Op het laatst zakte hij door zijn poten. Zo zielig. Mijn moeder heeft bewust gewacht totdat ook ik zag dat het niet meer ging en dat tegen haar zei. Dat vind ik heel mooi van haar. We zijn met z’n drieën naar de dierenarts gegaan om Kluuk te laten inslapen. Mijn moeder, ik en mijn beste vriendin. Die had namelijk ook een hond gehad. Haar ouders hebben die hond laten inslapen toen zij op vakantie was. Toen mijn vriendin terugkwam, was haar hond er niet
drama
19
Perra zijn gang gaan, hetgeen voor allen de beste oplossing was.’
marktPlaats ‘In de jaren die volgden heb ik zonder hond gezeten. Ik ben zo’n vreselijk type dat elke hond die ze op straat tegenkomt dan aait en een gesprekje aanknoopt met de eige naar. Zo erg miste ik een hond. Pas nadat ik was gaan samenwonen met Erik, inmiddels mijn ex-partner, kreeg ik weer een hond, Beest genaamd. Nu, een paar jaar later, heb ik er nog een hond bij gekregen, Zus, van Paul, mijn nieuwe partner. Beest is een scharrelbak, Zus een Duitse Herder. Beest is drie jaar geleden aan ons verkocht als Labradoedel. Haar moeder was een grote, witte gekrulde hond, de vader een bruine Labrador. Het hele nestje was zwart, behalve Beest. Twaalf weken oud, ging ze mee naar ons huis. Waarom we voor zo’n hond hebben gekozen? Erik was zwaar allergisch. Eigenlijk konden we helemaal geen hond nemen, totdat die verhalen over Labradoedels met hun hypoallergene vacht in de pers
20
interview
kwamen. In die tijd hadden we noch de financiële middelen, noch het geduld om ons op een officiële wachtlijst te laten zetten, dus zijn we heel onverstandig via Markt plaats gaan zoeken. Gelukkig heeft mijn ex-partner – die ook stapel op Beest is – intussen toch een soort immuniteit opgebouwd.’
co-oudErscHaP ‘Aanvankelijk wilde onze zoon geen hond. Wij dachten: Boris is enig kind, dus dan is een hond goed voor hem. Maar de eerste keer dat we naar Friesland reden waar dat nestje met Beest lag, is hij niet eens mee gaan kijken. Op de dag dat we Beest gingen halen, was Boris echter wel van de partij. Op de terugweg kroop Beest bij hem op schoot en daarmee was het pleit beslecht. Nu is hij hele maal gek van Beest. Erik en ik hebben Boris en Beest zelfs teza men in een soort co-ouderschap. Waar het kind is, is ook de hond.
Met z’n tweetjes reizen ze heen en weer tussen Erik en mij.’
liEf Vanwaar de naam Beest? ‘Daar hebben we indertijd weken over ‘vergaderd’. Hele lijsten zijn de revue gepasseerd. Ik wilde Lief, dat leek me wel leuk. Erik en Boris opteerden voor Beest, dus is het dat geworden. ‘Dat moet je niet doen’, zeiden mensen, ‘straks gaat die hond zich nog gedragen naar zijn naam.’ Niet dus, het is de aller-, aller-, allerliefste en allergemakke lijkste hond die je je maar kunt voorstellen.’
ZiElig ‘In het begin was Zus niet zo aardig tegen Beest. Inmiddels hebben we echter de indruk dat Zus blijer is met Beest dan andersom. Zus kwakkelt een beetje met haar gezondheid en ik heb het idee dat Beest doorheeft dat ze sneller en
fitter is. Zus is tien en slikt medicij nen tegen artrose. Afgelopen weekend kwam ze ineens niet meer overeind. Dan geven we haar een paar extra pilletjes en kan ze er weer eventjes tegen. Maar af en toe is ze wel heel erg zielig, hoor.’
gEZEllig Is twee honden leuker dan één? ‘Ik vind het heel gezellig. Voor mij mag er nog wel eentje bij. Met ons werk is het ook goed te combineren. Over dag ben ik vrij. Na drieën vertrek ik naar mijn werk, terwijl Paul rond vijven thuiskomt. Waarom ik er nog wel een hond bij zou willen? Ik ben gewoon gek op die dieren. Tegen vrienden zeg ik ook: als je een logeeradres voor je hond zoekt, breng je hem maar gerust bij ons. Enig vind ik het, een stel honden om me heen. Leven in de brouwerij.’
karaktEr ‘Eigenlijk heeft Zus maar één echte
interview baas, en dat is Paul. Hij heeft haar volledig onder appèl. Zus is een markant karakter, zullen we maar zeggen, die buiten nogal eens blaft, reageert op elk vallend blaadje. Beest is aanzienlijk flegmatieker. Zij gaat ook met mij mee als ik ga hardlopen. Bij een zebrapad houdt ze vanzelf in. Zo’n hond wens je iedereen toe.’
rasHondEn ‘Zus heeft slechte heupen, daarom ben ik eigenlijk niet zo’n fan van rashonden. Daar komen zoveel gezondheidsklachten voor, al moet ik zeggen dat ik die Oudduitse Herders met dat lange haar wel ontzettend mooi vind. Een kleine hond zou ik nooit nemen. Een hond moet wel een hond zijn. Een beetje stoer. Ik hou van grote honden. Niet om bij andere mensen respect af te dwingen, maar ik vind ze een genot om te zien.’
EigEnWijs ‘Ik hou onwijs veel van honden. Katten zijn eigenwijs en dat ben ik zelf al veel te veel. Katten luisteren niet, hebben geen zin om te knuffe len als jij daar wel behoefte aan hebt en omgekeerd. Dat neemt niet weg dat ik het verder leuke dieren vind, maar ik geef de voorkeur aan honden. Ach, in feite hou ik van alle dieren – behalve slangen. Paarden vind ik bijvoorbeeld ook leuk, Maar zij mij kennelijk niet, want ze gooien me altijd van hun rug. Als mijn vriendinnetje vroeger wilde paardrijden, kwam ze naar mij toe. Dat werd geheid slapstick. Lag ik daar weer te spartelen op de grond.’
stoutHEid ‘Wat ik het meest zou missen zonder hond? Ik geniet er al van als zo’n dier simpelweg naast je ligt in de woonkamer. Met name Zus heeft
heel sterk dat roedelgedrag. Als je ergens aan het wandelen bent, voel je regelmatig even haar neus tegen je hand. Zo’n lief gebaar.’ Mogen Beest en Zus veel in huis? Reso luut: ‘Nee.’ In tweede instantie: ‘Hoewel... We slapen beneden. Op bed mogen ze niet komen. Op de bank ook niet, maar toch kruipt Zus er soms stiekem op. Sterker nog: als je vergeet de slaapkamer deur te sluiten, gaat ze zelfs in bed liggen. Wordt ze daarop betrapt,
21
dan trekt ze een schuldbewust gezicht in het besef dat ze op haar donder krijgt. Inwendig moet ik daar ook wel om lachen, om die stoutheid. Al met al ben ik gewoon dolgelukkig met die twee.’
InFOrmaTIe meer informatie over de stichting ‘met dieren meer mens’ staat op: www.metdierenmeermens.nl
