DE GEEST GROEIT…….
Inhoudstafel 1.
Voorwoord
pg. 3
2.
Terug een aikidoseizoen rijker
pg. 4
3.
Foto van O Sensei
pg. 5
4.
Meester van het hart
pg. 6
5.
Vrede als kunst van Morihei Ueshiba I
pg. 12
6.
Words of the founder
pg. 13
7.
Vrede als kunst van Morihei Ueshiba II
pg. 15
8.
Aikido is Budo
pg. 16
9.
Maha-Satipatthana-Sutta
pg. 18
10.
Woorden van meester Okada
pg. 25
11.
Wat is jouw houdbaarheidsdatum? (voetschimmels)
pg. 33
12.
Zen-strip: In het nu leven
pg. 35
13.
Origami: Sampan
pg. 36
14.
Calligrafie: Misogi
pg. 37
Voorwoord Hallo iedereen, Eindelijk, het heeft lang geduurd maar het is er toch doorgekomen. Het eerste clubblaadje van het jaar 2004. Uiteraard iets dikker dan normaal. We beginnen met een interview met Tamura Sensei met het Franse Martial Arts magazine Bushido. Dit dateert uit de jaren tachtig en werd vertaald door Ronny. Walter heeft ook zijn bijdrage geleverd en achteraan is er een artikel van Seth betreffende een probleem dat menig van ons zeker kent. Verder staan er zoals altijd een paar woordjes in van de ouwe gabber meneer O Sensei zelve. Mooi, sierlijk, direct, open, en zoals het is, ……………… aan u de eer. Voor diegenen die in aikido meer zien dan techniekjes is er in het clubblaadje ook plaats voor meer spirituelere zaken. Andere inzichten van elders die praktisch gelinkt zijn aan de aikido beoefening. Deze maal werd aandacht besteed aan de ontwikkeling en de betekenis van de ‘Tanden’ of de ‘Hara’. In onze club verwoord als het ‘centrum’ dat in elke oefening aanwezig moet zijn. De plaats waar het totale gebeuren vol bewust ervaren wordt in de onderbuik. De plaats waar het geestelijk bewustzijn zich nestelt in de onderbuik. Hoe ontwikkelt men dat? Hoe staat dit in relatie met onze lichaamshouding, ademhaling, en wat is het effect? Een woordje uitleg van Tanden meerster Okada. Om daar verder op in te gaan. De vol bewuste aandachtige geest die zich nestelt in de onderbuik. Hoe ontwikkelt men in de eerste plaats zulke geest? Hoe maakt men een einde aan de luie onaandachtige geest? Om dit in te leiden heb ik eerst een woordje uitleg geschreven. Het is weer wat! Veel leesgenot.
Terug een Aikidoseizoen rijker… Beste sportvrienden en vriendinnen, De tijd staat niet stil, een heel jaar door komen nieuwe uitdagingen, taken, examens, minder goede en betere momenten maar ook ontspanning en sport. Gelukkig maar! Onze sport is voor de ene een uitlaatklep van stress en voor de andere een welgekomen ontspanning. Ieder beleeft het op zijn of haar manier, op zijn of haar niveau. Belangrijk is dat men er zich goed bij voelt en ik mag wel zeggen als je wekelijks de tevreden en sympathieke gezichten ziet, we zeker goed bezig zijn. Een belangrijk aspect in de sport, is de jeugdwerking en daar doen Geert en Bart zeker hun best om die jonge aikidokaatjes te blijven motiveren alhoewel dit jaar een achteruitloop vast te stellen is in het ledenaantal bij de jongeren. Hierbij dan ook de vraag naar iedereen; als je ideeën hebt, om onze jeugdgroep uit te breiden, laat het dan maar weten. Onlangs was ik op een algemene vergadering van de VAV waar een paar cijfers over het Aikidogebeuren in ons land voorgesteld werd. Zo blijkt de verhouding jeugd tot volwassen een derde wat precies in onze club ook terug te vinden is. In het algemeen loopt dit jaar in Vlaanderen het aantal leden terug met 4,7 % Dit is een trend die zich spijtig ook al een tijdje doorzet. Ons algemeen ledental is echter gegroeid met 3,5 % t.o.v. verleden jaar. Goed he !! Laten we blijven streven naar de uitbouw van onze club. Spreek erover met je vrienden en vriendinnen, neven en nichten, maak een beetje publiciteit rond onze mooie en overzichtelijke website www.renshin.be het zijn maar een paar tips…. onze club staat of valt met jullie allen. Nog een belangrijk puntje “ De derde krijgskunstnacht “ in Geraardsbergen op 11 november a.s. Deze maal zullen we onze club voorstellen en krijgen we allen gedurende 20 minuutjes de kans om het beste van het beste te geven. Het thema luidt “ De Tweestrijd “ … een super idee van Ben. Het is een verhaal over een ontvoering welke bij middel van korte filmclips, de demo’s met elkaar zal verbinden en als slot van de avond een live ontknoping op de tatami brengt !! Nog even afwachten dus ….. Aan wie nog in de examens zit, wens ik uitstekende resultaten en een goed einde. Na het werk of de school is terug de vakantieperiode aan de beurt en dat horen we allemaal graag. We hebben het dan ook erg verdiend en ik wens jullie hierbij een formidastisch verlof , waar je ook gaat of wat je ook doet…………. We zien mekaar terug op dinsdag 3 augustus, zelfde plaats, zelfde tijd …….. ;-) Saionara Walter
Meester van het hart Dit jaar is Nobuyoshi Tamura, algemeen erkend als de grootste Aikido meester in Europa, 50 jaar geworden. Hij is 8e Dan en technisch directeur van de Europese Aikido Federatie. Meester Tamura munt uit in een efficiënte en sobere stijl, niet om via spektakel indruk te maken, noch te intimideren door de kracht. Tamura Sensei is een bescheiden man, warm, en terzelfdertijd eenvoudig en verfijnd. Op de tatami, vallen zijn zin voor perfectionisme, doorspekt met humor en vooral zijn beroemde Knipoog op. Kortom, een meester die traint met een groot hart. Het is ook een man die verknocht is aan zijn familie. Bushido heeft hem ontmoet naar aanleiding van een stage, waaraan zijn vrouw Rumiko en twee van zijn zonen deelnamen. Zijn discipelen betrekt hij in zijn familieconcept. Leraar in Frankrijk sinds 19 jaar en uitvinder van de Methode Nationale, bevindt meester Tamura zich vandaag, na zijn breuk met de machtige FFJDA, een “dissident” van het “ officiële “ Aikido, en in de steek gelaten door de helft van zijn dichtste discipelen. Nobuyoshi Tamura spreekt met oprechtheid over zijn Aikido debuut, de ontwikkeling van het Aikido in Frankrijk en welk zeer het is om Meester te zijn. INTERVIEW Bushido: U is begonnen met Aikido in 1950, op zeventienjarige leeftijd.Wat was de motivatie voor een jonge Japanner in die tijd om een krijgskunst te beoefenen ? Tamura : Sterk worden. Deze motivatie is universeel. Maar het is waar dat we in deze periode geen model van sterke mannen hebben. Tot aan mijn generatie was het model deze van de krijger, bvb tijdens mijn jeugd, was de oorlogspiloot de held. Zoals je weet, waren tijdens de oorlog, de jonge intellectuelen vrijwilligers als “kamikaze” en de levende krachten van Japan zijn bijna allemaal uitgeroeid. Maar na Hiroshima heeft Japan verzaakt aan de oorlog. Het na-oorlogse Japan Bushido: U maakte dus deel uit van de verloren generatie ? Tamura : Neen. Wat men de verloren generatie noemt, is deze vóór mij, het is te zeggen de volwassen overlevenden van de oorlog en voornamelijk de soldaten die liever gestorven waren dan de overgave te moeten aanvaarden. Dit is bvb. het geval voor Tadashi Abe, mijn voorloper in de ontwikkeling van het Aikido in Frankrijk, die zich vrijwillig had opgegeven als Kamikaze, maar er ontbraken evenwel bommen voor de vliegtuigen. Bushido: Was jij ook verloren na de oorlog ? Tamura : Ja. Mijn kinderwens, officier worden, was gebroken. In de school vroeg men me wat ik later wou doen, maar ik wist het niet. Bushido: Waren krijgskunsten beoefenen, toen de oplossing voor jou ? Tamura : Neen, nog niet. Het was de ontmoeting met Meester Oshawa, die mij Aikido heeft leren kennen. Bushido: De stichter van de macrobiotische voedingsmethode ?
Tamura : Dat was hij en zelfs meer. Men weet het in Europa niet , maar hij was een soort Socrates voor de Japanse jeugd. Bij hem vonden we tijdens de bezetting, een betekenis van deze omgekeerde wereld. Bushido: Hij was filosoof. Tamura : En genezer. Ik heb hem gekend wanneer hij thuis mijn vader kwam verzorgen volgens zijn leefregel. Tijdens de oorlog, na jaren van hongersnood, moest men moed hebben om aan de zieken, uitsluitend rijst voor te schotelen! De rantsoenering van rijst heeft bij ons geduurd tot in 1952. Daarna is hij gestorven. Op mijn zestiende heb ik de school verlaten en Tokyo geruild voor Hokkaido, waar ik links en rechts kleine werkjes uitvoerde. Dan, na te zijn teruggekeerd naar Tokyo, ben ik bij Meester Oshawa gaan wonen. Hij had een huis waar hij jongeren ontving. Hij was een opmerkelijk man. Hij sliep zeer weinig, ‘s nachts schrijvend en lezend. Telkens als wij opstonden voor het ontbijt, was de Meester reeds op en was hij het huis al fluitend aan het vegen. Iedere dag hadden we een onderhoud met hem, waar hij ons een boek aanbeviel of we bespraken een krantenartikel. Later, heeft Oshawa ons verteld van Japanners die naar Europa trokken om de krijgskunsten te verspreiden. Meester Minoru Mochizuki, bvb, de eerste die het Aikido in Europa bracht. Daar ben ik nieuwsgierig geworden naar wat Aikido juist inhield. Ontmoeting met O’sensei. Bushido: U had nog nooit krijgskunsten beoefend ? Tamura : Jawel, ik had op school Judo beoefend, maar ik was te klein en mager om er mijn sporen te verdienen. Bushido: Vertel ons je debuut in het Aikido. Tamura : In die tijd was het geen klein bier om zonder referenties zich te gaan inschrijven in de Aikikai. Zonder de steun van Oshawa, was ik nooit binnengeraakt. Ik herinner me dat ik de eerste dag O’sensei niet heb gezien. Het was zijn zoon Kisshomaru, die me ontvangen heeft. Als beginneling heb ik 1 jaar doogebracht in een hoek van de tatami, zonder me te laten opvallen. Meester Ueshiba zag er met zijn witte baard uit als een patriarch. Hij was 50 jaar ouder dan mezelf en ik hield van hem zoals een opa. De atmosfeer in de dojo was broeierig in die tijd, aangezien de jonge leeuwen, de grote Sensei van vandaag : Tada, Shioda, Tohei, er trainden. Meester Ueshiba had een persoonlijkheid van de eerste orde. Maar weet je, zelfs als de afstand tussen ons enorm was, wou ik toch zijn zoals hem ! Bushido: Hoe was het beoefenen van Aikido in die tijd ? Tamura : Toen ik dan éénmaal in de Aikikai woonde, oefende ik alle dagen; gemiddeld 5u per dag. We waren niet talrijk, met minder dan 10. ‘s Namiddags vroeg O’Sensei ons hem te vergezellen, wanneer hij vertrok om een les of demonstratie te geven. Bushido: Wanneer begon je zelf met lesgeven ? Tamura : De eerste maal was in een militaire academie. Ik had schrik. Ik was een bleu en jong ten aanzien van de militairen. Meester Ueshiba had hen verteld dat een leerling, met de graad van 1e Kyu, volstond om Aikido te leren….de 1e Kyu, was ik ! Ik was 20 jaar en ik zag er hoop en al 17-18 jaar uit. Bushido: Was je eerste les een succes ?
Tamura : Dit is niet aan mij om dat te zeggen. Maar men heeft me gezegd dat de academie tot op heden Aikidolessen organiseert. Bushido: Op welk ogenblijk heeft U besloten om uw leven te wijden aan het Aikido ? Tamura : Dit is nooit een doelbewuste keuze geweest wanneer ik naar mijn toekomst keek. Natuurlijk gaf ik me rekenschap van het feit dat ik me steeds meer en meer engageerde. Voor mij was dat eerder een normale manier van leven, dan dat het een systeem was. Het was zoals een huis gebouwd werd in die tijd, beetje bij beetje, niet de building van nu. Eénmaking van het Aikido in Europa Bushido : Maar uw beslissing om naar Europa te komen, was een serieus engagement voor de toekomst. Tamura : Ik ben in Marseille beland in 1964, samen met mijn vrouw. Ik was 31 jaar. Ik was verre van de eerste Japanner die in Frankrijk het Aikido kwam aanleren. Er waren reeds andere voor mij zoals Mochizuki, Abe, Noro en een Fransman: Nocquet . Bij mijn aankomst zag ik hem al denken “nog één erbij”. In ieder geval op het perron kwamen Nakozono , Noro en Nocquet me opwachten. Bushido: Maar waarom Europa ? Tamura : Weet je, mijn vrouw Rumiko is muzikante, plus haar grootmoeder was Duitse. Het was eerst onze bedoeling om naar Duitsland te trekken. Het was de droom van Rumiko’s familie, dat ze zich zou vervolmaken, alhoewel ze reeds speelde onder het orkest van de Japanse televisie. Maar Nakazone en Noro hadden me geschreven dat er mogelijkheid was om in Parijs een dojo op te starten en met hen samen te werken, teneinde een kwaliteitsaikido te brengen. Ik had het voorbeeld van de inplanting van het Judo, om door te geven. Maar bij aankomst was er niets klaar. Jean Zin, die 2 boeken over Aikido kwam te publiceren, samen met Tadashi Abe, vroeg me om lessen te geven in zijn dojo te Marseille. Aangezien hij reeds een studio klaar had voor mij en mijn vrouw, zijn we gebleven. Ik wens te preciseren dat het Aikido in Frankrijk nog niet was wat het nu is. Een Fransman, welke ik niet bij naam zal noemen, had zelfs geprobeerd om de exclusieve rechten te verkrijgen voor Frankrijk ! Bushido : Wat was indertijd verschillend aan het Aikido in Europa ? Tamura : Alles. De leerlingen kwamen naar de lessen met allerlei gekleurde gordels, iets wat ik in Japan nooit gezien had. Bij mijn eerste les, zittend voor de Kamiza, bij de foto van O’Sensei, klaar voor de meditatie, kwam er plots iemand te laat binnen, zette zich naast me en vertelde me dat hij ook leraar was. Bushido: Hoe zag U uw missie in Europa in het begin ? Tamura : Vooreerst wou ik werken aan de éénheid van het Aikido, buiten de personaliteiten van de verschillende meesters. Aan de Aikikai, geloofden wij dat het de enige manier was om in het buitenland tot een sterk kwalitatief Aikido te komen. Ik herinner me dat in het begin de Judoka’s het Aikido een kinderspel vonden. Ze zagen het voordeel niet in van deze nieuwe krijgskunst, daar waar het het Judo kan vervolledigen. Maar het concept van eenieder die in Frankrijk Aikido onderwees, was dat we geen sport beoefenden, maar streefden naar éénheid van geest, geen bureaucratie. Een verenigd Aikido van hogere kwaliteit, ziedaar mijn doel toen en nu nog steeds.
Bushido: Hoe was je persoonlijkheid in die tijd ? Tamura : Ik was mezelf. Bushido: Anders gezegd, wat had je te bieden aan de Fransen op persoonlijk vlak? Tamura : Het contact, de vriendschap. Bushido: Wat deed je beslissen om in Europa te blijven ?. Tamura : Ik ben een beetje zoals elke andere inwijkeling. Beetje bij beetje, ebde de droom om naar Japan terug te keren weg en de mogelijkheid om het te doen werd alsmaar minder. Ik had geen persoonlijk fortuin en had er ook geen vergaard met les te geven, gelukkig trouwens. In ieder geval, terugkeren naar Japan, om er terug les te gaan geven, zou betekent hebben dat ik terug moest naar de Aikikai in Tokyo. Hoe kon ik vragen om voor mij plaats te ruimen als er al zoveel meesters waren die les gaven en jongeren die behoefte hadden aan ondervinding. Daarbij, na 2 jaar in Frankrijk, hebben we ons eerste kindje gekregen. Tot dan waren we nogal zigeuners mijn vrouw en ik, en blij het te zijn. Zij volgde muzieklessen. Iemand gaf ons een fornuis, we hadden vaatwerk, juist genoeg voor 2 mensen. Soms konden we ons een koffie met croissants veroorloven. De doorbraak van het Aikido Bushido: En de leerlingen ? Tamura : Zij waren intiemen, vrienden, ik zou zelfs zeggen familie. Bushido: Welke waren je eerste leerlingen ? Tamura : Vooral de volgende 3 : Moustier, Guerrier en Aubertot. Bushido: Beoefenen ze nog steeds Aikido ? Tamura : Ze geven les. Toen ik besloot om de FFJDA (Féderation Française de Judo et Disciplines Associés) te verlaten om de FFLAB (Fédération Française Libre de l’Aikido et de Budo) te vormen, zijn zij mij niet gevolgd. Deze weigering heeft me verrast en ontgoocheld. Bushido: Niet allen zijn vertrokken. Pierre Chassang, bvb,welke bij jou bleef. Tamura : Pierre was erbij om ons te verwelkomen bij mijn aankomst per boot te Marseille. Hij is er nog steeds. Hij was de Secretaris Generaal van de vroegere Association Culturelle de l‘Aikido, daarna Technisch Directeur aan de Union Nationale de l’Aikido, samen met mij. Nu is hij voorzitter van de Europese Aikido Federatie, maar bovenal is hij mijn vriend. Bushido: Om terug te keren naar vroeger, kan je je carriere overschouwen in Frankrijk ? Tamura : Wel, begin jaren ’70 besliste het Ministerie van Jeugd en Sport, dat in het kader van de Franse Judobond, het Aikido zich diende aan te sluiten bij deze Federatie. Het was dit of verdwijnen, want we werden gezien als sport en vergeleken met Judo. Ikzelf zag het Aikido niet als een sport. Meester Noro had zich verzet en heeft nooit de FFJDA vervoegd. Meester Nakazono had zich een persoonlijke stijl toegeeigend, geinspireerd op Koto Tama (heilige klanken uit het Shinto). Uiteraard was hij ook tegen een sportieve Aikido Federatie en is hij later vertrokken naar de USA. Dus heb ik de functie van Techinsch Directeur van de Union Nationale d’Aikido aanvaard, eerder dan het Aikido buiten de wet te stellen voor het Ministerie, heb ik de functie van Technisch Directeur van de Nationale Aikido Federatie aangenomen. Deze structuur heeft ons toegelaten om staatsdiploma’s af te leveren teneinde Aikido te onderwijzen en vervolgens hebben we kaderscholen opgericht waar leraars werden opgeleid op het
vlak van pedagogie. In iedere regio, heb ik hervormingsstages gegeven voor de leraars. Maar van in het begin veronderstelde mijn samenwerking met het FFJDA, dat op een dag het Aikido onafhankelijk zou worden van het Judo. Bushido : Kaderscholen, hervormingsstages, men zou kunnen zeggen dat je pedagogie Europeser werd? Tamura : Ja, stel je voor dat ik het Japanse systeem toepaste en ikzelf de regionale technische directeurs zou aanduiden op basis van mijn evaluatie van hun kwaliteiten. Het oordeel van de Sensei is in Japan algemeen aanvaard, maar hier zou men de institutionele structuur in vraag stellen, want de benoeming moet voldoen aan het criterium “objectief”. Wat de pedagogie betreft, moet ik zeggen dat Pierre Chassang veelal aan de basis ligt van deze structuren. Bushido : Is volgens U, het Aikido in Europa verschillend van dit in Japan ? Tamura : Ik hou niet van dit soort vragen. Aikido heeft een betekenis, zijn naam wil zeggen éénheid. Er zijn verschillen in cultuur, pedagogie, enz… natuurlijk, ik respecteer dit, maar ik onderwijs nog steeds wat ik geleerd heb van Meester Ueshiba. Ik ben nog steeds zijn leerling. De eer van de krijger Bushido : Met het oprichten van de FFLAB, nam je een risico, want je ging in tegen de almachtige Judo Federatie. Waarom ? Tamura : Op het einde, werd het duidelijk dat het Aikido niet zijn beloofde onafhankelijkheid zou verkrijgen. Ik heb dan een morele beslissing genomen. Ik ben vertrokken en diegenen die me wilden volgen, konden in de FFLAB een kader terugvinden van mijn onderwijs. Tijdens mijn 19 jaar in Frankrijk, heb ik gewerkt aan de éénwording en indien de FFLAB erin geslaagd was van onafhankelijk te worden, hadden we samen de éénwording gevonden, maar spijtig genoeg spatte het Aikido uit mekaar. Onder mijn laatste leerlingen, waren er die het risico niet wilden nemen om hun titel of dojo te verliezen. Bushido : Had je dit verwacht ? Tamura : Neen ! Bushido : Heeft hun weigering je pijn gedaan ? Tamura : Zéér veel ! Bushido : Wat denkt U nu van hen ? Tamura : Ik denk dat ze het bij het verkeerde eind hebben. Weet je, trouw is een fundamenteel principe in Bushido. Waarom ? Omdat trouw tegenover een ander, eerbaarheid tegenover zichzelf is. Een krijger die zijn trouw verliest, ziet zijn oprechtheid door zijn handen glijden als water ; hij wordt cynisch. Voor mij blijven mijn leerlingen mijn familie. Bushido : Zelfs de afvalligen ? Tamura : Ja. Toen me dat overkwam, was ik gedurende weken depressief. Ik wist niet of ik verder kon gaan met mijn ziel te leggen in het onderwijzen. Maar ik weet dat indien diegene die me het meest pijn heeft gedaan met mij te verlaten me vandaag zou vragen om terug te komen, ik hem gewoon zou aanvaarden. Bushido : Waarom?
Meester Tamura denkt na in stilte, plots lacht, de shouders optrekt en me zijn fameuze knipoog toewerpt ….. Ronny (dit is een artikel uit het Franse martial arts magazine Bushido uit de jaren ’80 en werd vrij vertaald door mezelf; Meester Tamura is ondertussen 71 jaar jong en geeft nog steeds stages over gans Europa . Deze levende legende komt jaarlijks naar Merchtem en vormt tevens voor vele Aikidoka’s het hoogtepunt van het seizoen, dus allen daarheen !)
Alle principes van hemel en aarde leven binnen in jou. Het leven zelf is de waarheid, en dat zal altijd zo blijven. Alles ademt, in de hemel en op aarde. De adem is de draad die de schepping samenbindt. Wanneer men voeling heeft met de duizenden trillingen van het universele ademritme, krijgen de afzonderlijke technieken van de Vredeskunst gestalte.
Kijk naar de eb en vloed van het getij. Wanneer de golven tegen de kust slaan, creëren ze schuimend en brekend een klank. Je adem zou eenzelfde patroon moeten volgen; met elke inademing absorbeer je het hele universum in je buik. Weet dat wij alleen toegang hebben tot vier kostbaarheden: de energie van de zon en de maan, de adem van de hemel, de adem van de aarde, en de eb en vloed van het getij.
Breng elke dag opnieuw tot leven door je te kleden met hemel en aarde, door je te baden in wijsheid en liefde, en door je te vestigen in het hart van Moeder Natuur.
Uit Vrede als Kunst van Morihei Ueshiba.
Words of The Founder by Morihei Ueshiba, O-Sensei Editor's Note: this was first published in the "Aikido", No. 4, 1981. When we view it from the Truth of the Universe, Aikido has to be an ideal road of the natural. The "Ri" (principle) must be the base which gives coherence and reason to all things. If we were to analyse or breakdown the Ri as a scientist might, we can call the things that we find manifested on the physical surface (omote) "Ho”, [that is to say, a rule or method or law]. Aikido is one such Ho. It is one of the subtle laws of the heaven-sent truth of Takemusu Aiki (bu -generating Aiki). We can also call it the "Way of Accord between Heaven, Earth and Man," and therefore it can be described as the Way of reconciling the myriad essences and their multiple manifestations. You must know that Aikido techniques are a Way of Misogi, [that is, of "ritual purification”] of the body and the spirit/mind (kokoro) and a way of training. That fact is what makes us aware of the laws of the universe and that same fact is the core truth of the workings of the Universal For these reasons once you have mastered this Aikido you will understand the Universal Rational and also come to a good understanding of your own self. For example, if you move a sword you put into that action your entire self and unite with the whole universe for that movement. In Aikido there is a subtle and mysteriously clever way of swordsmanship. In this Way of the Sword, if you cannot completely perfect the fundamental morality your art will surely become that of the “Perverted Sword of Injustice and Wickedness" (ja-ken). But just what is this fundamental morality of humanity?
It is keeping to the virtues of fidelity, honesty and exemplary behavior, charity of heart and faithfulness. It is to make truth, joy and beauty the foundation by which you protect and preserve them. Then, by making one's very best effort, to bring forth virtue. We must strive in the direction of becoming more and more wise and sharp of sensitivity. It is necessary to have an absolute and all encompassing sincerity in all things. In short we have to proceed toward the “Way of Accord” in the spirit of Love congealed of Love In order to attain this sincere mind and foster it, we must start by overcoming ourselves!
Overweeg hoe de wereld werkt, luister naar de woorden van de wijzen, en maak je al het goede eigen. Beschouw dit als je basis, en open van daaruit je eigen deur naar de waarheid. Let vooral op de waarheid die zich vlak voor je bevindt. Bestudeer de bewegingen van het water van een bergstroom, dat soepel en vrij tussen de rotsen door vloeit. Leer ook van de heilige boeken en van de wijze mensen. Beschouw alles – zelfs bergen, rivieren, planten en bomen – als jouw leraar.
Wie de Vredeskunst beoefend moet ervoor zorgen dat het bereik van Moeder Natuur beschermd wordt; het is de goddelijke weerspiegeling van de schepping en dient mooi en zuiver te blijven. Uit krijgerschap komt natuurlijke schoonheid voort. De verfijnde technieken van een krijger ontstaan net zo natuurlijk als het aanbreken van lente, zomer, herfst en winter. Krijgerschap is niets anders dan de vitale kracht welke alle leven in stand houdt.
Laat niet na Om te leren van De reine stem van een Aldoor golvende bergstroom Die over de rotsen klatert.
Uit Vrede als Kunst van Morihei Ueshiba.
Eerst een woordje uitleg Aikido is Budo. En Budo heeft tot doel conflicten te beëindigen. Conflicten tussen mensen. Alle conflicten ontstaan in de geest. In spraak en handelen wordt de geest geuit. Iemand wiens geest is, in conflict spreekt en handelt in conflict. Het is de geest, onze geest, die de werkelijkheid, de realiteit, de ware levensweg van alles wat rondom ons gebeurd interpreteert en opvat. Probeer niet de werkelijkheid, de realiteit te doorgronden. Maar probeer je eigen systeem, waarmee je zelf de werkelijkheid en realiteit proberen te doorgronden, te doorgronden. M.a.w. probeer je eigen geest te doorgronden. Conflicten ontstaan doordat de geest de werkelijkheid, de realiteit verkeerd opvat. Iemand die in de eerste plaats een verkeerd beeld heeft van de werkelijkheid en de waarheid in zake de werkelijkheid en de waarheid over de geest zelve, zal automatisch naargelang zijn eigen geest alles onjuist of onvolledig verklaren en vormgeven. De wereld is vergankelijk. Dit wil zeggen dat alles onder constante verandering staat. Niets is en blijft zoals het is. Dit is niet enkel in de materie zo maar ook de geest maakt deel uit van de vergankelijke wereld. Conflicten ontstaan omdat een persoon een beeld heeft over iets of zichzelf en dit beeld onveranderlijk probeert vast te houden. Zich vasthouden aan beelden ontstaat omdat men een beeld heeft dat de geest zelf vast staat. Alles, onszelf en al wat rondom ons gebeurd wordt geïnterpreteerd als iets vaststaand. Wanneer iets van buitenuit het beeld dat wordt vastgehouden aanzet tot verandering ontstaat er een interactie van verandering. Wanneer men het beeld niet wil toelaten te veranderen ontstaat er een conflict. Aikido is zelfperfectie en zelfdiscipline. Zelfperfectie omdat een conflictloze persoon innerlijke perfectie heeft bereikt. Verlichting. Zelfdiscipline omdat vastgeroeste beelden zonder discipline niet los te krijgen zijn. Wie zichzelf vat kan geen andere weg opgegaan zijn dan zijn eigen geest gevat te hebben. Zo doorziet hij de werkelijkheid van alle dingen. Do in aikido is de weg. Het vertegenwoordigt de ware levensweg van alle dingen. Maar om de ware levensweg van alle dingen in te zien moet men eerst de ware levensweg inzien van zijn eigen geest. Daar het de geest is die alles interpreteert. Als de geest zich bevindt in onszelf. Bevindt de weg zich ook in onszelf. De volgende tekst ‘de grote leerrede over het ontwikkelen van de aandacht’ is één van de zovele methoden om zijn eigen geest en zo ook zichzelf te vatten. Door de
disciplinering van de geest, hier via de ontwikkeling van de aandacht gericht op eigen geestelijke, mentale, lichamelijke en emotionele toestanden krijgt men inzicht in de ware levensweg van alle dingen. Deze tekst is oorspronkelijk in het Pali. Een oude Indische taal. De verhevene verwijst naar de historische boeddha die 2500 jaar geleden heeft geleefd. Een monnik kan men beschrijven als iemand die de weg, de ware levensweg van alle dingen, de zin van zijn eigen leven zoekt in zichzelf. Iemand die aan misogi doet. Een knekelveld is een veld waar men in het oude India een hoopje lijken achterliet op een stukje veld. Een normale gewoonte uit deze tijd. Een niet-meer-terugkeerder is iemand die nog niet volledig gezuiverd is van innerlijke conflicten maar die ook niet meer terug kan naar zijn oude levenswijze vol met conflicten omdat hij al bepaalde vruchten, zoals innerlijke vreugde, inzicht in zijn eigen lijden en conflicten, door zijn misogi beoefening ervaart, herkent en meedraagt. Veel leesgenot. De tekst over de Tanden kan men plaatsen door het feit dat, ‘de ware levensweg van alle dingen vatten’ niet plaatsvindt louter op intellectueel vlak. De mens die vrij is van een vastgeroest beeld over zichzelf en alles heeft een geest die zich nestelt in de Tanden of Hara of Centrum. Van waaruit hij/zij de werkelijkheid ervaart, interpreteert, en zo eruit spreekt en handelt. Dit is een zuiver praktisch gegeven. Aikido is het ontwikkelen van zulk centrum. De plaats waaruit lichamelijk en geestelijke perfectie uit voortvloeit. De tekst is van een zeker japanner. Het kan dus streng overkomen, maar als er dingen zijn die je niet liggen dan is dat stukje voor jou niet van toepassing. Wat is seiza? Over de ademhaling. De lichaamshouding. Leren en onderrichten. Therapeutisch. Resultaat en werking. De Tanden! Veel leesgenot.
Maha-Satipatthana-Sutta De grote leerrede over het cultiveren van de aandacht. ALDUS HEB IK GEHOORD. 1. Eens verbleef de Verhevene onder de Kuru's, in het marktstadje Kammisadhamma. Daar richtte de Verhevene zich tot de monniken: 'Monniken'. 'Heer', antwoordden de monniken de Verhevene. Daarop sprak de Verhevene als volgt: 'Dit is de directe weg die leidt tot de zuivering van de wezens, tot het te boven komen van verdriet en gejammer, tot het verdwijnen van leed en terneergeslagenheid, tot het bereiken van de juiste levenshouding, tot de realisering van nirvana (hier en nu), namelijk de vier vormen van het cultiveren van de aandacht. Welke vier? Welnu, monniken, een monnik blijft bij het lichaam, het lichaam beschouwend, energiek, vol bewust, aandachtig, een einde makend aan de hunkering naar en het verdriet om de wereld. Hij blijft bij de gevoelens, de gevoelens beschouwend, energiek, vol bewust, aandachtig, een einde makend aan de hunkering naar en het verdriet om de wereld. Hij blijft bij de geest, de geest beschouwend, energiek, vol bewust, aandachtig, een einde makend aan de hunkering naar en het verdriet om de wereld. Hij blijft bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, energiek, vol bewust, aandachtig, een einde makend aan de hunkering naar en het verdriet om de wereld. 2. En hoe, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het.lichaam beschouwend? Welnu, nadat een monnik naar een plaats in de wildernis is gegaan, naar de voet van een boom of naar een leeg huis, gaat hij met gekruiste benen zitten, met rechte rug, terwijl hij zijn aandacht richt op zijn onmiddellijke omgeving Hij ademt bewust in, hij ademt bewust uit. Als hij lang inademt, weet hij dat hij lang inademt; als hij lang uitademt, weet hij dat hij lang uitademt. Als hij kort inademt, weet hij dat hij kort inademt; als hij kort uitademt, weet hij dat hij kort uitademt. Hij oefent zich om het hele lichaam te voelen, terwijl hij inademt. Hij oefent zich om het hele lichaam te voelen, terwijl hij uitademt. Hij oefent zich om bij het in- en uitademen de aandrijfkracht van het lichaam tot rust te brengen. Zoals een handige spinner of de leerling van een spinner een lange draad trekkend weet dat hij een lange draad trekt of een korte draad trekkend weet dat hij een korte draad trekt, precies zo weet een monnik wanneer hij lang inademt, dat hij lang inademt en wanneer hij kort inademt, dat hij kort inademt. Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 3. En verder, monniken, weet een monnik, als hij gaat, dat hij gaat, als hij staat, dat hij staat, als hij zit dat hij zit, en als hij ligt, dat hij hij ligt. Hoe hij zijn lichaam ook gebruikt, hij is zich er altijd bewust van.
Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 4. En verder, monniken, bij het ergens heen lopen en terug lopen handelt de monnik volbewust; zo ook bij het ergens heen kijken en het afwenden van de blik, bij het buigen en strekken van de ledematen, bij het dragen van zijn kleren, bij het eten en drinken, kauwen en proeven, bij de stoelgang en het urineren, bij het gaan, staan, zitten, slapen, waken, spreken en zwijgen handelt de monnik vol bewust. Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 5. En verder, monniken beziet hij dit lichaam vanaf de voetzolen opwaarts en vanaf de haarkruin neerwaarts, omhuld door de huid en hij denkt: "Er zijn in en op dit lichaam hoofdharen, lichaamsharen, nagels, tanden, huid, vlees, pezen, botten, beenmerg, nieren, hart, lever, vliezen, milt, longen, ingewanden, darmen, maag, ontlasting, gal, slijm, pus, bloed, zweet, vet, tranen, talg, speeksel, snot, gewrichtsolie en urine." Het is te vergelijken met een monsterzakje met openingen aan beide zijden, dat gevuld is met verschillende soorten granen en zaden zoals rijst van droge teelt, rijst van natte teelt, mungbonen, tuinbonen, sesamzaad en gepelde rijst. Als een man met scherpe blik dat leegschudt en de inhoud overziet, dan stelt hij vast: "Dit is rijst van droge teelt, dit is rijst van natte teelt, dit zijn mungbonen, dit zijn tuinbonen, dit is sesamzaad en dit is gepelde rijst". Evenzo beziet een monnik dit lichaam vanaf de voetzolen opwaarts en vanaf de haarkruin neerwaarts, omhuld door de huid en hij denkt: "Er zijn in en op dit lichaam hoofdharen, lichaamsharen, nagels, tanden, huid, vlees, pezen, botten, beenmerg, nieren, hart, lever, vliezen, milt, longen, ingewanden, darmen, maag, ontlasting, gal, slijm, pus, bloed, zweet, vet, tranen, talg, speeksel, snot, gewrichtsolie en urine." Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 6. En verder, monniken, observeert hij dit lichaam, in wat voor houding het zich ook bevindt, hoe hij het ook gebruikt, met betrekking tot de elementen: "Er is in dit
lichaam het element aarde, het element water, het element vuur en het element lucht." Het is te vergelijken met een vaardige slager of slagersleerling, die een koe doodt en deze bij een kruispunt van vier wegen zittend in stukken verdeelt. Evenzo observeert een monnik dit lichaam, in wat voor houding het zich ook bevindt, hoe hij het ook gebruikt, met betrekking tot de elementen: "Er is in dit lichaam het element aarde, het element water, het element vuur en het element lucht." Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 7. En verder beschouwt een monnik dit lichaam, zoals hij zou kijken naar een lijk dat op een knekelveld is weggeworpen, een dag dood, twee dagen dood of drie dagen dood, opgezwollen, donkerblauw geworden, in staat van ontbinding: "Dit lichaam van mij wacht hetzelfde lot, het zal net zo worden, het kan dat lot niet ontlopen." Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 8-10. En verder, monniken, beschouwt hij dit lichaam, zoals hij zou kijken naar een lijk dat op een knekelveld is weggeworpen en door kraaien, raven, gieren, honden, jakhalzen, of door verschillende andere soorten dieren wordt aangevreten; zoals hij zou kijken naar een skelet met nog vlees en bloed eraan, nog samengehouden door pezen; zoals hij zou kijken naar een skelet zonder vlees, maar nog bevlekt met bloed en nog door pezen bijeengehouden; zoals hij zou kijken naar een skelet waarvan vlees en bloed verdwenen zijn, maar dat nog door pezen bijeengehouden wordt; zoals hij zou kijken naar beenderen zonder samenhang, die her en der verspreid liggen, hier een botje van een hand, daar een botje van een voet, hier een bot van een onderbeen, daar een dijbeen, hier een bekken, daar een ruggenwervel of de schedel; zoals hij zou kijken naar witte beenderen, die ongeveer de kleur hebben van schelpen; zoals hij zou kijken naar beenderen die op een hoop liggen, meer dan een jaar oud; zoals hij zou kijken naar rottende beenderen, tot stof verkruimelde beenderen, en hij bedenkt: "Dit lichaam van mij wacht hetzelfde lot, het zal net zo worden, het kan dat lot niet ontlopen." Zo blijft hij bij het lichaam, bij zichzelf het lichaam beschouwend, bij anderen het lichaam beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen het lichaam beschouwend. Hij blijft bij het lichaam het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een lichaam is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich
aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij het lichaam, het lichaam beschouwend. 11. En hoe, monniken, blijft een monnik bij de gevoelens, de gevoelens beschouwend? Welnu, een monnik die een aangenaam gevoel ervaart, is zich ervan bewust dat hij een aangenaam gevoel ervaart. Als hij een onaangenaam gevoel ervaart, is hij zich ervan bewust dat hij een onaangenaam gevoel ervaart. Als hij een gevoel dat noch aangenaam noch onaangenaam is ervaart, is hij er zich van bewust dat hij een gevoel ervaart dat noch aangenaam noch onaangenaam is. Als hij een aangenaam fysiek gevoel ervaart, is hij er zich van bewust, dat hij een aangenaam fysiek gevoel ervaart. Als hij een aangenaam niet-fysiek gevoel ervaart, is hij zich ervan bewust, dat hij een aangenaam niet-fysiek gevoel ervaart. Als hij een onaangenaam fysiek gevoel ervaart, is hij er zich van bewust, dat hij een onaangenaam fysiek gevoel ervaart. Als hij een onaangenaam niet-fysiek gevoel ervaart, is hij zich ervan bewust, dat hij een onaangenaam niet-fysiek gevoel ervaart. Als hij een fysiek gevoel dat noch aangenaam noch onaangenaam is ervaart, is hij er zich van bewust dat hij een fysiek gevoel ervaart dat noch aangenaam noch onaangenaam is. Als hij een nietfysiek gevoel dat noch aangenaam noch onaangenaam is ervaart, is hij er zich van bewust dat hij een niet-fysiek gevoel ervaart dat noch aangenaam noch onaangenaam is. Zo blijft hij bij de gevoelens, bij zichzelf de gevoelens beschouwend, bij anderen de gevoelens beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen de gevoelens beschouwend. Hij blijft bij de gevoelens het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er gevoelens zijn. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij de gevoelens, de gevoelens beschouwend. 12. En hoe, monniken, blijft een monnik bij de geest, de geest beschouwend? Welnu, de monnik onderkent een gepassioneerde geest als vol van passie, een van passie bevrijde geest als vrij van passie, een met haat gevulde geest als vol haat, een van haat bevrijde geest als vrij van haat, een verwarde geest als behept met verwarring, een van verwarring bevrijde geest als vrij van verwarring, een verkrampte geest als vol verkramping, een verstrooide geest als verstrooid, een ruime geest als ruim, een bekrompen geest als bekrompen, een beperkte geest als beperkt, een onovertroffen geest als onovertroffen, een geconcentreerde geest als geconcentreerd, een ongeconcentreerde geest als ongeconcentreerd, een bevrijde geest als bevrijd, een onbevrijde geest als onbevrijd. Zo blijft hij bij de geest, bij zichzelf de geest beschouwend, bij anderen de geest beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen de geest beschouwend. Hij blijft bij de geest het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan
beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er een geest is. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij de geest, de geest beschouwend. 13. En hoe, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend? Welnu, een monnik blijft bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de vijf hindernissen. En hoe doet hij dat? Welnu, als er in zijn innerlijk een zinnelijk verlangen is, is een monnik zich daarvan bewust. Als er in zijn innerlijk geen zinnelijk verlangen is, is hij zich daarvan bewust. Hoe er een nieuw zinnelijk verlangen ontstaat, daarvan is hij zich bewust; hoe een zinnelijk verlangen dat ontstaan is, verdwijnt, daarvan is hij zich bewust; hoe er in de toekomst een verdwenen zinnelijk verlangen niet meer ontstaat, daarvan is hij zich bewust. Op dezelfde wijze is hij zich bewust van de overige hindernissen: boosheid, sloomheid en traagheid, opgewonden piekeren (over fouten in het verleden), en twijfel. Zo, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de vijf hindernissen. 14. En verder, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de vijf geledingen van het toe-eigenen. En hoe doet een monnik dat? Welnu, een monnik denkt: "Zo is lichamelijke vorm, zo is het ontstaan van lichamelijke vorm, zo is de ondergang van lichamelijke vorm". Hetzelfde denkt hij met betrekking tot de gevoelens, de voorstellingen, de drijfveren en de perceptie. Zo, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de vijf geledingen van het toe-eigenen. 15. En verder, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de zes zintuiglijke sferen met elk een innerlijk en uiterlijk aspect. En hoe doet hij dat? Welnu, een monnik is zich bewust van het oog en van de zichtbare vormen, hij is zich bewust van de binding die op grond van die beide ontstaat, hij is zich ervan bewust hoe een nieuwe binding ontstaat, hij is zich ervan bewust hoe een reeds ontstane binding verdwijnt en hij is zich ervan bewust hoe hij ervoor kan zorgen dat een verdwenen binding in de toekomst niet meer ontstaat. Op dezelfde manier is hij zich bewust van het oor en de geluiden, van de neus en de geuren, van de tong en de smaken, van het lichaam en de tastbare objecten en van de geest en de objecten van de geest. Zo, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, namelijk bij de zes zintuiglijke sferen met elk een innerlijk en uiterlijk aspect. 16. En verder, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de zeven factoren van het ontwaken. En hoe doet een monnik dat?
Welnu, monniken, wanneer in hem de verlichtingsfactor aandacht aanwezig is, dan is hij zich daarvan bewust. Wanneer de verlichtingsfactor aandacht niet in hem aanwezig is, dan is hij zich daarvan bewust. Hij is zich ervan bewust hoe de verlichtingsfactor aandacht, als die nog niet ontstaan is, ontstaat, en hij is zich ervan bewust hoe de voltooiing van de ontwikkeling van de verlichtingsfactor aandacht plaatsvindt, als die al ontstaan is. Op dezelfde manier is hij zich bewust van de overige factoren van het ontwaken: het begrip van de leer, energie, vreugde, kalmte, concentratie en gelijkmoedigheid. Zo, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de zeven factoren van het ontwaken. 17. En verder, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend, (namelijk) bij de vier edele waarheden. En hoe doet hij dat? Welnu, een monnik beseft zoals het werkelijk is: "Dit is lijden, dit is de oorsprong van het lijden, dit is het ophouden van het lijden, dit is de weg die leidt tot het ophouden van het lijden." Zo blijft hij bij de mentale factoren, bij zichzelf de mentale factoren beschouwend, bij anderen de mentale factoren beschouwend of zowel bij zichzelf als bij anderen de mentale factoren beschouwend. Hij blijft bij de mentale factoren het kenmerk van ontstaan beschouwend, het kenmerk van vergaan beschouwend of zowel het kenmerk van ontstaan als dat van vergaan beschouwend. Ofwel zijn aandacht is gericht op het feit, dat er mentale factoren zijn. In zoverre hij in louter weten, in louter bewustzijn verblijft, onafhankelijk, en zich aan niets in de wereld hecht, in zoverre, monniken, blijft een monnik bij de mentale factoren, de mentale factoren beschouwend. 22. Monniken, wie ook maar dit viervoudige cultiveren van de aandacht op deze manier ontwikkelt gedurende zeven aar, kan één van deze twee vruchten verwachten: doorbrekend inzicht nog in dit leven of, wanneer er nog een rest van gehechtheid is, de staat van een niet-meer-terugkeerder. Vergeet die zeven jaar, monniken! Wie ook maar dit viervoudige cultiveren van de aandacht op deze manier ontwikkelt gedurende zes, vijf, vier, drie, twee of een jaar, kan één van deze twee vruchten verwachten: doorbrekend inzicht nog in dit leven of, wanneer er nog een rest van gehechtheid is, de staat van een niet-meerterugkeerder. Vergeet dat ene jaar, monniken! Wie ook maar dit viervoudige cultiveren van de aandacht op deze manier ontwikkelt gedurende zeven, zes, vijf, vier, drie, twee maanden, één maand of een halve maand, kan één van deze twee vruchten verwachten: doorbrekend inzicht nog in dit leven of, wanneer er nog een rest van gehechtheid is, de staat van een niet-meer-terugkeerder. Vergeet die halve maand, monniken! Wie ook maar dit viervoudige cultiveren van de aandacht op deze manier ontwikkelt gedurende zeven dagen, kan één van deze twee vruchten verwachten: doorbrekend inzicht nog in dit leven of, wanneer er nog een rest van gehechtheid is, de staat van een niet-meer-terugkeerder. Het is om deze reden dat ik gezegd heb: "Dit is de directe weg die leidt tot de zuivering van de wezens, tot het te boven komen van verdriet en gejammer, tot het verdwijnen van leed en terneergeslagenheid, tot het bereiken van de juiste levenshouding, tot de verwerkelijking van nirvana, namelijk het viervoudige cultiveren van de aandacht." '
Aldus sprak de Verhevene en verrukt verheugden de monniken zich over wat de Verhevene gezegd had. Einde van het Maha-Satipatthana-Sutta.
Woorden van Meester Okada. Tanden is de schrijn van het Goddelijke. Wanneer zijn burcht heerlijk gebouwd is en het Goddelijke in ons groeit, dan is een waar mens voltooid. Wanneer men de mensen in rangen indeelt, dan is de laagste hij, die de hoogste waarde hecht aan zijn hoofd. Bij degenen die er alleen op uit zijn, zoveel mogelijk kennis te vergaren, wordt het hoofd groter en groter en zo worden zij makkelijk topzwaar, als een omgekeerde piramide! In het nadoen van anderen zijn zij groot; maar noch originaliteit, noch nieuwe vondsten, noch een groot werk is hun zaak. - De daaropvolgenden zijn die van de middensoort. Bij hen is de borst het belangrijkste deel. Mensen met zelfbeheersing, matigheid en ascetische tendensen horen tot dit type. Het zijn mensen, met opvallende moed, maar zonder werkelijke kracht. Veel van de zogenaamde grote mannen zijn van deze klasse. Maar dat is niet voldoende. Zij, die echter de onderbuik beschouwen als het belangrijkste deel en zo de burcht hebben gebouwd, waarin de Godheid kan groeien, zijn van de bovenste rang. Deze mensen hebben zowel hun geest als hun lichaam op de juiste wijze ontwikkeld. Kracht stroomt van hen uit en brengt een zielsgesteldheid van grote gelatenheid tot ontplooiing. Zij doen wat zij verkiezen, zonder de wet te schenden. De eerste denkt, dat wetenschap de natuur kan beheersen. De tweede heeft schijnbaar moed en zelftucht en weet dapper te vechten. De derde is hij, die de ware werkelijkheid beseft. Seiza bedient zich van de zekerste lichaamshouding om iemand tot deze rang te brengen. De ellenden van de mens komen voort uit een verliezen van het evenwicht. Om dit te behouden, moet men een gezond lichaam en een oprecht hart bewaren. Dit kan echter alleen gebeuren op de Weg. De weg vinden, wil zeggen - ‘zitten’ Wanneer je twee, drie jaren zit, dan zult je dat begrijpen. Van het opstaan tot het naar bed gaan moet je 'klaarwakker' (sprongbereid) zijn. Bewaar uw houding in Hara, er kome, wat komen mag, (dan ben je op de goede weg). Ge zit één jaar, twee jaar, drie jaar en ge denkt - en andere mensen denken het ook dat je als opnieuw geboren bent. Maar in waarheid ben ge pas in knop en op weg om uw wezen te ontplooien. Al verandert ook het lichaam in Seiza, de innerlijke gesteldheid verandert niet zo gauw. Houdt een karper in een vijver met een steen in het midden en een andere in een vijver van dezelfde grootte, maar zonder iets in het midden. In de vijver met de steen zwemt de karper rondom de steen, aldoor weer en op die manier heeft hij oefening zonder dat hij op weerstand stuit. En hij groeit vlugger dan de karper in de andere vijver. Dat komt door de eindeloze herhaling. Wat is Seiza? Voordat ik ben, jij bent, hij is, is dat...! Dat... te weten, dat is Seiza. Seiza heeft tot doel de vervolmaking van het menselijke wezen. Kunnen genezen en gezond worden zijn bijkomstigheden. De mensen wisten vroeger niet, dat er een middel was, om gelijktijdig de intelligentie, de lichamelijke gezondheid en de zedelijkheid te bevorderen, alles tezamen! Daarom lachten zij om wat ik leerde.
Er waren mensen, die dachten, dat Seiza een soort hypnose was. Maar dat is Seiza niet. Seiza betekent veeleer, juist zo te worden, dat men nooit onder een hypnotische kracht komt, hoe groot haar macht ook mag zijn. Over de ademhaling. Seiza is de heer, en ademen de volgeling. Ademen is een middel om Seiza te volvoeren. Daarom is dus Seiza de hoofdzaak. Maar beide: Seiza en ademhaling zijn middelen, om geest en lichaam te ontplooien. Hun werken gaat in vervulling door geloof. Sommigen zeggen, dat het een zich-gezond-ademen is. Anderen noemen het een nieuwe religie. En er zijn nog veel meer meningen. Maar geen enkele is juist, en ik moet er alleen maar om lachen. Maar op een dag zal het waarschijnlijk een groot probleem worden voor de kringen der geleerden en dan zal mijn doel duidelijk worden. Op die dag zal ik maar rekenen. Zit volkomen stil, adem zacht, langzaam lang uitademend, de kracht in de onderbuik! Alleen doordat de kracht in de onderbuik ontbreekt, raakt men bij het hardlopen buiten adem. Wie met Hara zwemt, zal daarbij snel vooruitkomen. Een soldaat mag tegenwoordig wel met een open mond slapen. Leefde hij niet nu, maar in oude tijden - dan zou hij niet lang overleven! Door de mond ademhalen is een teken van neergang. Wanneer een vis doodgaat, dan steekt hij zijn grote bek boven de waterspiegel en hapt naar lucht. Velen van ons volk ademen door de mond. Het hele volk zou echter door de neus moeten ademhalen en de adem tot onder in de 'Tanden' (onderbuik) brengen. Tanden'-ademhaling is het begin van de oefening van Tanden en het uitgangspunt van Seiza. Bij iedere ademhaling verzamele men de hele kracht in 'Tanden'. Bij het uitademen moet men niet de hele ademing laten gaan. Men moet zoveel inhouden, dat men nog een paar woorden kan spreken. De ene ademing na de andere met de hele lichaamskracht van Tanden is als een beitel, die geleidelijk de spieren volkomen organisch tot ontwikkeling brengt. Altijd, ook wanneer men een steile helling opklimt, moet men lang uitademen en daarbij de kracht in de Tanden drukken. Men moet er bij blijven Hara te versterken door lang uit te ademen. Alsof men een pomp leegdrukt, zo moet men zijn adem in de onderbuik drukken. De meeste mensen ontbreekt deze ontwikkeling in het dagelijkse leven. Daarom hebben zij dit
krachten verzamelen in de onderbuik nog niet bereikt. Ook kunnen zij hun mond niet stijf dicht houden. Maak de uitademing lang. In vroeger tijd ging er een ridder over de Ryohgoku-brug in één ademing. lk zag vissersvrouwen, die bij het duiken de adem vele minuten lang konden inhouden. In een Chinees boek is sprake van een halve dag lang koelte zoeken onder water. En er is ook een verhaal van een schipbreukeling, die onder water was tot hij na dagen in een net omhoog werd gebracht en toen pas haalde hij weer adem. Een ogenblik is voor inademen genoeg. Oefening van de ademhaling is van de grootste betekenis. Ook budo en andere kunsten van vroeger, komen door de beheersing van de ademhaling. Gewone mensen halen achttien maal in de minuut adem. Minder dan tienmaal is voldoende voor wie Seiza oefenen. Wanneer iemand kan komen tot drie in de minuut dan is dat bijzonder goed. Toen iemand vroeg, of hij vooruit kon komen, wanneer hij in het land bleef en een jaar bij dr. Kobayashi 'zat': 'Ja, wanneer u dan de grenzen van geluk en roem hebt overschreden, dan kunt u uit uzelf groeien!' De houding. Een verschil van een haarbreedte (dit met de hand op het lichaam van de leerling) en er is al een kloof tussen hemel en aarde. (Maar het komt aan op de eenheid, die is, voordat 'hemel en aarde' waren.) Laat het hart van het hele lijfelijk lichaam leeg zijn en laat alleen in dit punt (met de vinger wijzend op de 'Tanden' van de leerling) sterkte zijn. De Seiza-houding stemt overeen met de natuur. Waarom valt een pagode, zelfs één van vijf verdiepingen, niet om? Omdat zij het fysische evenwicht bewaart. Wanneer men in de Seiza- houding zit, valt men niet om, van welke kant men ook een stoot zou krijgen. Als een pagode van vijf verdiepingen - zo onberispelijk moet uw houding zijn. Trek uw kracht enkel in een punt samen, de onderbuik! In uw hoofd is geen Tanden. Steek niet zoveel kracht in uw hoofd. Het heeft geen zin, wanneer u het geen dertig minuten vol houdt. Romp rechtop houden. De gevouwen handen even tegen de buik gedrukt. Niet proberen vrij te komen van alle gedachten. Alleen maar waakzaam zijn en de kracht in de onderbuik houden. De Koshi (romp) moet op een soepele wijze stevig zijn!
Wanneer de basis sterk is, laten de 'uiteinden' zich makkelijk beheersen. Waarom men niet om te stoten is in de Seiza-houding? Omdat de grondsteen vast is! Een goed opgerichte Koshi betekent, dat de ruggengraat zonder kromming is. De kracht (spanning) uit de maagholte loslaten, betekent niet, dat die week moet zijn, wanneer de 'Tanden' met kracht wordt gevuld. Natuurlijk wordt ze een beetje vast. Ze moet alleen niet opgezwollen en hard zijn. De mond niet openhouden! Laat de hals de boord raken! Wanneer de verticaal van het 'lijf vaststaat, dan staat ook de verticaal van de geest. Hiervan gaat gelaten stilte en onvervaarde kracht uit. In de ogen moet kracht zijn! Het is niet goed wanneer de mensen knipperen met de ogen, dat verzwakt de zenuwen. Er zijn mensen, die wanneer zij in het voile daglicht komen, hun ogen half dicht doen. Dat zijn zwakke mensen. Men moet zijn ogen wijd open kunnen houden, zelfs als men recht in de zon kijkt! Druk het achterste knoopje van uw boord naar buiten! Wanneer men er alleen op let de kin in te trekken en niet ook aandacht geeft aan de maagholte en de Koshi, komt langzamerhand de borst naar voren. Wanneer de borst vooruit komt, wordt men weerspannig en zelfzuchtig. Uw houding is krom, omdat uw geest krom is! De voeten zijn het brandhout en de buik is de kachel! Men moet altijd een koel hoofd en warme voeten hebben. Wanneer de kracht uit de Tanden is, krijgt men een warm hoofd en koude voeten. De mens met een heet hoofd en koude voeten is of overgevoelig of ziek. Zulke mensen hebben zichzelf niet in de hand. Een mens met een sterk lichaam en vredig gemoed heeft zeker een koel hoofd en warme voeten. (Hij heeft zijn kracht uit Hara.) Leren en onderrichten. Men kan niet door logisch denken het wezen van de wereld te weten komen. Wanneer men vermag te 'schouwen' in die ware 'kennis', die uit het midden opstijgt, dan zal men ook begrijpen, wat uiteindelijk de zin is van alle verschijnselen van de wereld.
Tegenwoordig is de weg van de opvoeding verkeerd, evenals die van het leren. Wat geschreven is, is niet de ware kennis. Boeken zijn altijd 'vertalingen'. Het origineel is dat-wat-is-vanuit-zijn-natuur. Ik heb er nooit over gedacht, in mijn hoofd te willen vasthouden, wat ik las. Wanneer ik de Bijbel of boeddhistische boeken en gebeden alleen maar lees', dan vind ik enkel dingen, die met mijn gedachten overeenkomen. De ander laten houden, wat hem is bijgebracht, is geen opvoeding. De scheppende kracht, die uitvindt, ontdekt en iets nieuws begint-ja die kracht naar voren laten komen, dat is opvoeden. Scheppende kracht? Dat is inwonende Godheid. Scheppende kracht ontspringt uit een ontplooiing van het Goddelijke in ons, ook 'lijfelijk'. Wat een bleek gezicht! Wanneer je leert en er bleek uitziet en geen trek krijgt in iets, waar je vroeger niet van hield, dan is het leren nutteloos geweest! Zulk leren is goed om te sterven, maar niet om te leven. Maak jezelf een échter leren eigen en je leeft voortaan gelukkig! Let er op zo weinig mogelijk 'beleerd' te worden. Wanneer je 'zit', zal je volkomen van-zelf begrijpen. Ge moet bij het zitten nooit aan een concentratie van de geest denken en evenmin proberen die klare zuiverheid van de geest te verkrijgen. De ware zin van de opvoeding is, de natuurlijke aanleg van de mens naar buiten te laten komen. Dat leidt ook tot het rijpen van de persoonlijkheid en tot opwekken van de ziel. Extase en enthousiasme? Daarbij stijgt ons het bloed naar het hoofd. Men moet evenwel bij het oefenen (Seiza) het hoofd koel en rustig houden. Een cipres vermeerdert haar ringen ook nog als heel oude boom. Ja, een mens moet groeien tot het ogenblik van zijn dood. Therapeutisch. Er zijn mensen, die slechte ogen krijgen. Door het hoornvlies? Zij zijn drie maanden bij de oogarts onder behandeling geweest. Wat een onzin! Wanneer men hen hun ogen laat draaien, worden hun ogen niet alleen bedorven, maar hun hele leven zal in gevaar komen. Zij beweren, dat hun ogen slecht zijn. Maar in de grond, is het hun 'geest', die niet in orde is. Wanneer uw geest ge-'heeld' wordt, zullen ook uw ogen op een heel natuurlijke manier genezen. Zit maar gestadig, drie maanden lang, dan zal die geschiedenis met uw ogen weer in orde zijn. De goede dokter is in u zelf. Een oude vrouw voelde tijdens de 'zit'-oefening hevige pijnen in haar heupen. Zij dacht, dat zij aan een gewrichtsziekte leed. Later moest zij tot haar grote verrassing constateren, dat zij volkomen beter was. Door in een kamer naast die van een geestelijk gestoorde te 'zitten' zal een verandering, een omkeer zich in deze gestoorde voltrekken.
Waarom uw voeten pijn doen? Omdat er geen kracht is in de onderbuik. (Tegen iemand, die te koude handen heeft): Dat komt, omdat je geen kracht brengt in je onderbuik. Ik heb zo'n hoofdpijn.' Geen antwoord. 'Ach, mijn achter- hoofd.' Altijd nog geen antwoord. Dan met een zware stem: 'Probeer "zitten" en zie toe.' Kurosegawa (Sumo-vechter) werd ziek, hoewel hij toch voor zijn beroep voortdurend in training moest blijven. Hij vond lange tijd geen genezing. Na twee weken 'zitten', was hij beter. Sport bedrijven en goed eten alleen heeft geen nut. Hoe ziekelijker men is, hoe minder men gaat eten en des te meer verlangt men 'smakelijk' voedsel. Eenvoudige kost moet voor iemand een feest worden! De zin van alle dingen is binnen-in, in de 'geest'; maar niet iets, wat daarbuiten bestaat. Iemand, die aldoor bezorgd is, dat zijn eer geschaad zou kunnen worden, is zwakker dan degene, die hem beledigde. Iemand die gehinderd wordt door stof, is zwakker dan stof. En iemand, die bang is voor bacteriën is zwakker dan bacteriën. De sterken kunnen door niets gestoord worden. Zij mogen dan al zwakke darmen hebben, of koorts of zieke longen; toch zijn zij gezond omdat ze nergens in onrust zijn. Zelfs als een long niet goed meer werkt, zou dan, wanneer de andere sterker wordt en driemaal zoveel werk doet dan de ondermijnde long, dat niet in feite meer kracht betekenen? Zij, wier 'Ki' (geest) niet in orde is, heten 'byôki', dat wil zeggen: onrustige, verstoorde geest. Wees betrokken op het heelal. Hecht je niet aan deze wereld! Helemaal niets willen hebben! Seiza betekent zijn 'ik' opgeven. Wanneer men ‘zit’ wordt een goed maal en een goed bed klaargemaakt. De goede kok en de goede matras zijn in uzelf. Wanneer men 'zit', waait er in de zomer een lekkere, koele wind en een behaaglijke haard brandt in de winter. De koele wind en de warme kachel zijn in uzelf. De soldaat staat onder een onvoorwaardelijke discipline tegenover wie ook maar een graad hoger heeft dan hij. Beheerst men 'Seiza', dan kan men altijd rustig staan tegenover wie ook! 'De weg' - die is in een mens zelf. Gaat men rustig door met 'zitten', dan zal de weg duidelijk worden.
Ik ben alle onbillijkheden tegemoet getreden, alsof ze mijn vereerde meesters waren en niet mijn tegenstanders. Daarom heb ik ook geen plaats voor medelijden met iemand, die jammert; hoe ongelukkig hij ook is. Het is een slecht teken, als een mens mager wordt, wanneer het hem tegenloopt. Hoe dieper het leed, hoe zwaarder hij zou moeten worden en hoe meer hij moest eten. Ge zult nooit op de juiste weg komen, als ge niet in het absolute leeft, ver van alle relativiteit. De grondvoorwaarde voor alle opvoeding is liefde. Deze liefde is niet die liefde, waarvan de tegenstelling haat is; maar het is een liefde, die is als zonneschijn. Oefen 'Seiza' en je zult het ervaren. Niet pas nadat ge u geoefend hebt, kunt ge het. . . bereiken. Deze toestand van het . . . is juist nu, terwijl ge zit! Resultaat en werking. Niet voordat ogen en stem anders worden, kan men zeggen, dat men goed 'gezeten' heeft. De stem moet uit de buik komen. Geduld, zelftucht en volharding - wie deze woorden niet gebruikt maar overal op deze wereld in de hemel en op aarde de lente voelt - wie deze geestelijke gesteldheid bereikt heeft -, die heeft in waarheid begrepen. Wanneer er geen kracht is in de Tanden, komen er gebreken aan de dag als jaloezie, naijver, drift, begerigheid en wantrouwen. Trots, luiheid, humeurigheid en wantrouwen - dat alles komt voort uit gebrek aan kracht in de buik. Oefen u zo, dat niemand u meer dwingt. Ge moet u niet veranderen naar gelang van de omstandigheden. Veeleer moet ge aan alles de 'Weg' aangeven, zonder er zelf van af te raken. De hele schepping hoort mij toe. Alle boeken zijn slechts vertalingen van de geest in mij. Seiza is het origineel van alle boeken en eeuwige lente. Zijn boeken dan niet meer nodig? Dat kan men niet zeggen. Bij het lezen kan men zien, hoe ver men is gekomen. Dat geldt voor alle oefenen. Een domkop en een verstandig man worden beiden even eerbiedwaardig, wanneer het Goddelijke licht hen treft! Wanneer ge een keer op de Weg gekomen bent, dan is het niet meer een moeilijke filosofie. De zogenaamde zware filosofie wordt, nadat men eenmaal Seiza heeft, tot een gemeenplaats! Seiza maakt de mensen vrij!
Leven dat werkelijk gelukkig maakt, bestaat niet in lekker eten en mooie vrouwen, maar het is een grenzeloze liefde tot de oorspronkelijke natuur en die uitgaat van haar. Wat dat zeggen wil: ik – jij – hij - dat zult ge pas begrijpen, wanneer ge weet, wat . . . is. Voel je rijk als een koning. Op de 'Weg' kan iedereen gelukkig zijn, zelfs wanneer hij een bedelaar is. Iedereen heeft reichi = goddelijke wijsheid en reinoh = goddelijk kunnen in zich. Voordat er is: ik – jij – hij, is ... : Dit innerlijk aanwezig zijn - dat is Seiza!
Wat is jouw houdbaarheidsdatum? Over voetschimmels. Heb je vaak jeuk aan een voetzool of tussen de tenen? Zie je daar vlekjes, schilfertjes of blaasjes? Doet krabben even deugd, maar is de jeuk er direct terug? Zit er een kwalijk geurtje in je schoenen? Als je op al deze vragen ja hebt geantwoord, mag je er zeker van zijn: je hebt een voetschimmel. Een voetschimmel wordt veroorzaakt door schimmelsporen die zich in de huid nestelen. Er zijn duizenden soorten voetschimmels, met verschillende gevolgen voor de voetjes. Schimmelsporen kunnen uitgroeien tot schimmels en vooral in een warme en vochtige omgeving. Een schoen is dus een ideale omgeving. Soms wordt een voetschimmel ook zwemmerseczeem genoemd omdat besmetting dikwijls in het zwembad (of in de douche) gebeurt. Plaatsen waar veel mensen op blote voeten komen is een ander risico: medische inspectie, het pashokje in de winkel, de tatami,… Zonder behandeling laat je sporen na voor je medemens, maar kan de voetschimmel zich uitbreiden naar haren en nagels om te zwijgen over een ontsteking die er bovenop komt. Ben je zeker dat je er nog meer over wil weten? Lees dan deze persoonlijke ervaringen die me een jaar uit de dojo weg hebben gehouden. Het begon denk ik allemaal met een weekendje zwaar stappen (letterlijk en figuurlijk). Ik had botines aan en die zijn drie dagen niet van mijn voeten geweest. Om voetschimmels te vermijden draag je best schoenen die wat ademen en wissel je af en toe van schoenen. Kousen zijn best uit katoen of wol omdat deze overdreven zweten tegengaan. Af en toe eens wisselen van kousen is ook aangeraden. Verder is goed afdrogen van de voeten belangrijk. Na dit weekend kreeg ik jeuk aan de zijkant van mijn voet. Enkele dagen later was er een droog korstje en daarna was er niets meer aan de hand. Tot een week later er opnieuw een vlekje was, ditmaal aan de onderkant van mijn voet. Omdat dit niet weg ging, wat gegroeid was en bleef jeuken sprak ik een dokter aan die ik ken. Hij vertelde me: “Dat is een typische voetschimmel. Begin maar 2 keer per dag te ontsmetten dan breng ik volgende keer een voorschrift mee.” Enkele dagen later ging ik om twee zalfjes: het ene zalfje voor de eerste tien dagen, het tweede zalfje voor tot twee weken nadat er niets meer te zien is. Na tien dagen was er een duidelijke verbetering te zien en na nog eens twee weken was alles weg. Joepie! Tot een dikke maand later op diezelfde plaats… Dus ik maar ontsmetten, de rest van de zalf erop gegooid, proberen ‘uitdrogen’ met roodsel, … Omdat dit niets hielp terug naar een dokter. De situatie uitgelegd en een hele apotheek voorgeschreven gekregen: ontsmettende zeep, poeder voor in de schoenen en kousen, een pillenkuur en een andere zalf. Ik begon volle moed deze behandeling. Na een paar maanden was mijn enthousiasme al veel minder: de plek was zelfs gegroeid en op een andere plaats begon het ook al. Ik vertelde mijn verhaal aan een psychiatrisch verpleegkundige die raad wist. Een patiënt had een enorme voetschimmel en na 14 dagen HAC was deze volledig verdwenen. Ik dus naar de apotheker. HAC bleek voor Hospital Antiseptic Concentrate te staan. Met een scheutje van dit geconcentreerde ontsmettingsmiddel kan je een heel zwembad ontsmetten of iets steriliseren of je huid ‘wegbranden’. Steeds verdund gebruiken dus. Na 14 dagen wist ik genoeg: dit is
iets voor een huidspecialist. Opnieuw het hele verhaal gedaan. De dokter nam een staaltje en zond het naar een laboratorium voor onderzoek. Een voorschrift voor een door de apotheker te maken zalfje was het resultaat. Mijn intussen gehate voet verbeterde snel en na 1,5 maand had ik nergens nog last van. De uitleg was als volgt: de meeste voetschimmels zijn lichaamsvreemd en goed te behandelen. Maar we hebben, net zoals een darmflora, blijkbaar ook zoiets als een huidflora. Schimmels die op iedere mens leven. Door veranderende omstandigheden kunnen die te sterk beginnen kweken. De meeste zalfjes werken dan weinig tot niet en ontsmetten kan de concurrerende lichaamseigen schimmels verzwakken. Dit was bij mij het geval. Ontdek je bij jezelf een voetschimmel, dan is mijn raad zo snel mogelijk naar een dokter te gaan of eventueel een huidspecialist. Maar let wel op. Toen ik onlangs jeuk had en preventief de speciale zalf wou gebruiken, deed ik een akelige ontdekking: er stond schimmel op!!!
MISOGI.
