011 1

Born ClassiC nummer 71 / 011

Voor de 480-liefhebbers

Voorjaarsrit Verjaardag

Magazijn Asten

Het Volvo 480-Register nummer 71 / 011

1

Erwin Groenenboom stuurde de redactie een cd met foto’s van zijn Pars Blue 480, verderop in dit blad vindt u hier een paar voorbeelden van (binnenzijde van de achterpagina), maar in de volgende Born Classics zullen er meer volgen! Erwin bedankt!

(advertentie)

A5 voor volvo full-colour2.indd 1

Het Volvo 480-Register 17-09-2007 13:43:33

Va n d ev o o r z i t t e r Colofon Born Classic Born Classic is het clubblad van het Volvo 480-Register. Het verenigingsblad verschijnt minimaal vier keer per jaar. Het verenigingsjaar loopt van 1 januari tot 31 december. De vereniging Volvo 480-Register werd op 20 februari 1992 opgericht. De vereniging heeft volledige rechtsbevoegdheid en is in geschreven bij de kamer van koophandel Utrecht V482153. De doelstelling van het 480-Register is de eigenaren en bestuurders van een auto van het merk Volvo en typen 480 ES, 480 Turbo, 480 S, 480 GT en afgeleide typen van bovengenoemde modellen een meerwaarde aan hun bezit te geven door in verenigingsverband: 1. de mogelijkheid te bieden om informatie/ervaringen uit te wisselen; 2. deel te nemen aan bijeenkomsten; 3. het in stand houden van automobielen van het merk Volvo en met de type-aanduidingen 480 ES, Turbo en afgeleide typen van deze modellen. Kortom, het rijplezier van de Volvo 480 vergroten. Inschrijfkosten zijn 35 Euro en de contributie is 50 Euro per jaar. Bestuursleden Voorzitter: Secretaris: Penningmeester:

Theo van Amersfoort Bert de Kwaadsteniet Maurice Joren

Redactie [email protected] Eric van Schaik: 034-5617681 Bert van ‘t Veld Frank van Gurp Vormgeving Steven van Schijndel Advertenties Born Classic Frank van Gurp: 076-5034389 Aktiviteiten [email protected] Rene van Heumen Winkel [email protected] Inge Klos Internet [email protected] Arjen Westerterp Technische Commissie [email protected] Gerr Groothuis: 048-6473902 Andre Oord Ledenadministratie [email protected] Inge Klos Beursactiviteiten Bernard Kroon Algemene informatie John Naaborg: 06-22222511 [email protected]

Bij de verschijning van dit nummer van Born Classic, beginnen we aan een nieuwe episode van ons Volvo 480-Register. Een nieuw jaar (2011), een nieuw bestuur, een nieuwe website en hopelijk een nieuw elan. Als het aan het nieuwe bestuur ligt behouden we de goede herinneringen uit het verleden en kijken we vooral naar de toekomst. Onze vereniging stelt zich een drietal doelstellingen: - De mogelijkheid te geven om informatie/ervaringen uit te wisselen - Het kunnen laten deelnemen aan door de vereniging georganiseerde bijeenkomsten - Het in stand houden van automobielen van het merk Volvo en wel met de type aanduidingen 480 ES, 480 TURBO, 480S, 480 GT en afgeleide typen van deze modellen Het bestuur wil zich inzetten voor het eraliseren van die doelen en zo mogelijk in een vriendschappelijk klimaat. Leden moeten zich thuisvoelen in onze vereniging en samen aktiviteiten willen beleven en/of gebruik maken van de diensten van onze vereniging. Als bestuur kunnen we er voor zorgen dat het organisatorisch allemaal voor elkaar is. De sfeer moeten we als leden, met elkaar, zelf maken. Onze Volvo 480 bestaat dit jaar 25 jaar. Dat gaan we vieren. Dit betekent echter ook dat er steeds minder van op de weg zijn, ook al zijn we er allemaal heel erg zuinig op en koesteren we onze bolides met veel passie. Voor onze vereniging is het van groot belang dat de bezitters van deze mooie auto’s allemaal lid zijn van het Volvo 480-Register. Daarom roep ik alle leden op om goed uit te kijken en eventuele eigenaren die we tegen komen te motiveren lid te worden als ze dat nog niet zijn. Daarnaast moeten we wellicht met elkaar de discussie voeren over andere wegen die gekozen kunnen worden om ervoor te zorgen dat ook op de lange termijn de doelstellingen bereikbaar blijven. 2011 zal weer vol met aktiviteiten zitten. Aktiviteiten die de leden binden en die onze vereniging tot een echte vriendenclub maakt ne waar het voor een ieder goed toeven is. Ik wens u allen veel plezier, in-, aan- en met uw Volvo 480. Theo van Amersfoort, Voorzitter.

Oplage 500 stuks

www.volvo480register.nl nummer 71 / 2011

Verjaardag Eigenlijk wel iets om trots op te zijn... De in Nederland ontwikkelde en gebouwde Volvo 480 haalt de klassiekerstatus. Het is 25 jaar geleden dat de ‘shooting brake’ werd gepresenteerd. De 480 is misschien niet gebouwd in de oplage die je van een Volvo gewend bent, hij heeft weldegelijk gezorgd voor een revolutie. In 1985 was het namelijk de eerste voorwielaandrijver van het merk. Om precies te zijn op 15 oktober 1985 werd de eerste informatie over de nieuwe 480 ES vrijgegeven. Iets meer dan 25 jaar geleden dus. Pas in het voorjaar daarna, op de Autosalon van Genève in 1986, beleefde het model zijn werelddebuut. De 480 was de het eerste project uit het toenmalige ‘Project Galaxy’ dat in de jaren er na nog leidde tot de 400- en de 850-reeks. Voor de kleine modellen was Volvo Nederland in Born verantwoordelijk en de grotere modellen werden ontwikkeld in Gotenburg in Zweden. De 480 werd ontworpen onder leiding van Rob Koch, door John de Vries en de Engelsman Peter Hobury, die later ontwerpchef werd bij Volvo. Aanvankelijk was de 480 ES voorzien van door Renault ontwikkelde (en door Volvo aangepaste) 1,7-liter motor met een vermogen van 109 pk.

Het interieur had een 2+2-indeling met een uiterlijk van een shooting brake. Het uiterlijk viel op door zijn glazen achterklep en klapkoplampen. De auto was zeer rijk uitgerust met technische snufjes – dat werd de achilleshiel van de 480, want de vele elektronica zorgde vaak voor betrouwbaarheidsproblemen. Zijn toenmalige vanafprijs van 50.995 gulden (23.141 euro) maakte van de 480 een dure aanschaf. In 1988 verscheen de 480 met een 120 pk sterke turbomotor die de auto een topsnelheid van meer dan 200 km/u gaf. In 1993 kwam er bovendien een turboloze 2,0-liter beschikbaar met een vermogen van 109 pk. Die 2.0 had welliswaar even veel vermogen als de ongeblazen 1.7, maar wel inclusief katalysator! In 1990 werd op de Autosalon van Genève een prototype van een cabriolet getoond. Daarmee moest een doorbraak van de Amerikaanse markt worden geforceerd. Serieproductie van de 480 cabrio is er (helaas) nooit van gekomen. Dat geldt overigens ook voor de Amerikaanse carrière van onze coupé. Op 7 september 1995 liep in Born de laatste 480 van de band. In totaal zijn in tien jaar tijd slechts 79.992 exemplaren gebouwd. Bij de Limburgse fabriek werd de plaats van de 480 ingenomen door de S40, dat was opnieuw een wegbereider voor een nieuwe generatie Volvo’s. (Bron: Persbericht Volvo Nederland / Autoweek) Woord van dank aan Maurice Lamers (voor de juiste aantallen)

Het Volvo 480-Register

v andeinter n etco mmis s ie Op zaterdag 11 december 2010 heeft de Internet Commissie aan het einde van de Bijzondere Algemene Leden Vergadering onze nieuwe website gelanceerd. Met een spreekwoordelijke druk op de knop werd de nieuwe website publiek gemaakt en kregen we onderstaand beeld te zien;

Hier kunnen onder “Username” en “Password” de bekende gegevens ingevoerd worden. Mochten deze gegevens minder bekend zijn, dan zitten er hulp functies bij de bullets onderaan de pagina. Als ook dit niet lukt kunt u altijd contact opnemen met de IC op:

[email protected]

Dit beeld geeft een heel nieuw en fris gezicht aan onze website. Achter dit aangezicht is onze kennis en archief bewaard gebleven. Door langs de menu koppen, in de Nederlands- of Engelstalige versie van de site, te gaan komen alle pagina titels naar voren. Hieronder zijn er een paar uitgelicht.

Is het inloggen gelukt dan verschijnt de pagina hieronder in beeld. Hier zijn, onder andere, verzonden uitnodigingen voor activiteiten, handleidingen voor onze 480 en interne vereniging informatie terug te vinden.

Eenmaal uitgekeken kan onder registreren uitgelogd worden via onderstaand scherm; Een geheel nieuw item op onze website is het artikel over “De Kleuren”, dat onder “Volvo 480” terug te vinden is. Ook blijft het mogelijk om in te loggen op het besloten deel van onze website. Hiervoor is onder de kop “Registreren” het menu item “Login / Logout” beschikbaar. Door op “Login / Logout” te klikken komt onderstaand scherm in beeld;

nummer 71 / 2011

Agenda. Andor Lunenburg

Volvo480Forum.com heeft op 20 maart de meeting waarmee ze het evenementenseizoen opent. Op http://www.volvo480forum.com/index.php/topic,3657.0.html staat de aankondiging. Achter de schermen is een van ‘onze mannen van de Internetcommissie’, Andor Lunenburg er wat bij betrokken. Zodra er meer bekend gaat worden over de dag komt dat daar te staan. Hiermee willen we een eerste aanzet geven tot een vorm van samenwerking tussen het Volvo 480-Register en Volvo480forum.com

(advertentie) Advies Verzekerd! is het assurantiekantoor van Joost Kam dat zich heeft gespecialiseerd in het verzekeren van (semi-) klassieke motorvoertuigen. Onze jarenlange ervaring (vanaf 1988) met het verzekeren van bijzondere auto’s, de goede contacten met diverse maatschappijen en eigen interesse en voorkeur voor (semi-) klassiekers staat garant voor persoonlijk, deskundig advies en maatwerk in verzekeren. Wij hebben voor clubleden van het 480 register, voor alle 480’s ongeacht het bouwjaar, al een WA- verzekering voor € 85,00 per jaar exclusief poliskosten en assurantiebelasting, voor 10.000 km per jaar. Ook hebben we speciale tarieven voor 20.000 km per jaar en voor onbeperkt kilometrage, waarbij ook een volledig cascodekking op basis van vaste taxatie (7:960 BW) mogelijk is. Wij verplichten u niet uw dagelijkse motorvoertuig ook via ons te verzekeren, in sommige situaties is zelfs een eerste auto niet verplicht. U kunt ook gratis gebruik maken van de advertentieruimte op onze eigen Volvo internetsite: www.volvoklassiek.nl, waar u advertenties mét of zonder foto kunt plaatsen. Bel voor uw individuele premieberekening met 0522- 441444 of vraag via www.adviesverzekerd. nl een vrijblijvend voorstel aan.


Wat is het toch mooi als je kenteken niet is gekoppeld aan bouwjaar van de auto, of woonplaats, maar gewoon vrij is, daar heb je wat aan!

(advertentie)

(advertentie)

nummer 71 / 2011

He umento tA m e r s f o o r t Theo van Amersfoot

Op zondag 3 oktober werd de jaarlijkse puzzelrit gehouden. René van Heumen en ondergetekende hadden een rit uitgezet met start in Lent bij Nijmegen en finish in het mooie Buren. De rit voerde langs meer en minder bekende plaatsen in de Betuwe en er werden flinke trajecten afgelegd over rivierdijken langs de Waal, de Rijn en de Lek. Nadat de koffie met gebak genuttigd - en er een mooie groepsfoto (met de Waal en Nijmegen op de achtergrond) gemaakt was, konden de eersten vertrekken. Een enkeling voerde eerst een behoorlijke interne verbouwing van zijn 480 uit, alvorens te kunnen vertrekken. 29 auto’s namen deel aan deze puzzelrit en dat was voor de organisatoren een goede opkomst. Het treft iedere keer weer dat de sfeer in onze vereniging bij dit soort gelegenheden bijzonder goed is. Vanzelfsprekend waren er vele valkuilen opgezet. Zo was het Romeplein voor velen moeilijk te vinden en moest men ervaren dat niet iedere spoorlijn in de Betuwe, de Betuwelijn is. Vrijwel iedereen had grote moeite om de Duinen te vinden want slechts enkelen reden daar echt links af, zoals aangegeven in de route. De meesten reden gewoon rechtdoor maar op soms wonderlijke wijze wist men toch weer op de goede weg te komen. De Betuwse appels uit Erichem

deden het geweldig goed. Ze waren erg lekker, dat vooral en het uitdelen er van was weer een aardig intermezzo. Er waren nog al wat puzzelvragen die minder op prijs werden gesteld, die gingen over auto’s die de vergelijking met de onze niet kunnen doorstaan. De organisatoren hebben begrip voor die emotie maar garanderen niets voor de toekomst. De dag werd afgesloten in restaurant De Swaen in Buren. Daar werden ervaringen uitgewisseld, werd lekker gegeten en werden de prijzen uitgereikt. De poedelprijs ging naar Andor Lunenburg, de derde prijs naar Bernard Kroon, de tweede prijs naar Orlando Stap en de winnaar van deze puzzelrit was Alfred Weidemann. Alle prijswinnaars ontvingen een Betuwse lekkernij en de winnaar bovendien de wisseltrofee. De organisatie kijkt terug op een geslaagde dag die de band tussen de leden van onze vereniging zeker weer heeft versterkt.


Tjoloholm Frank van Gurp

In het vorige nummer heeft u het verslag kunnen lezen over ons bezoek aan het Volvo Museum in Göteborg. Vanwege het feit dat onze 480 uit Born 25 jaar geleden het levenslicht zag, werd onze Limburgse schone extra in het zonnetje gezet. Niet alleen in het museum kreeg onze 480 extra aandacht, ook tijdens het Tjolöholm Classic Motor evenement werd de 480 Cabrio letterlijk in het zonnetje gezet. Want wat is er mooier dan een blauwe 480 Cabrio onder een blauwe hemel. De titel van het artikel over dit evenement op de site van Volvocars had dan ook een toepasselijke naam: a sunny day in the castle park. Hierbij 2 foto’s waarop de 480 Cabrio staat te schitteren in het bijzijn van de andere Volvo jubilarissen, de 780 en de PV 36. Voor 480-liefhebbers die ook eens een bezoek willen brengen aan dit evenement, volgend jaar is de kasteeltuin gereserveerd op 22 mei. Of daar weer een 480 Cabrio te bewonderen zal zijn betwijfel ik, maar dan kun je altijd nog een bezoek brengen aan ons ‘eigen’ museum in Göteborg. Zeker weten dat daar de blauwe of de rode wel te bewonderen is.

nummer 71 / 2011

Koolstory Michiel Kool

Roestduiveltje Nou dit weekend weer wat bezig geweest. Even met mijn oom een rondje gereden om een diagnose te stellen rondom de trilling die ik (voornamelijk) heb tijdens accelereren. De trilling lijkt rechtsvoor het meest te zitten. In zijn werkplaats bij CCI Autobekleding http://www. cciautobekleding.nl even de auto opgekrikt en de voorwielen verwijderd. Na een zoektocht naar speling op homokineten, stuurinrichting, wiellagers en controle van banden en velgen, hebben we niet een directe aanleiding van de trilling kunnen vinden. Wat we wel ontdekten was een aantal versleten rubbers van de wielophanging. Verder heb ik tot op heden geen idee wat het zoekerige rijgedrag kan veroorzaken. Motorophanging is ook in orde. Alleen uitlijnen en balanceren zou kunnen helpen, maar dit is het, denk ik, niet want de trilling is er bij acceleratie, en niet continu, of alleen bij hoge snelheid. Vervolgens de achterwielen er af gehaald en twee gare, door de roestduivel toegetakelde schokdempers geconstateerd. Omdat we toch achter bezig waren even gekeken naar de achterbumper, en ja, ook deze 480 is slachtoffer geworden: een rotte achterbumper... aankomende week even nieuwe schokdempers en een bumper bestellen dus. Dat wordt weer even investeren de komende tijd, maar het wordt wel steeds beter!

Technische breakdown

Wil ik die rubber pot vervangen, dan moet het subframe er onderuit. Leuke klus dus met gebrek aan een brug! kleine zaken die ik nog vervangen heb de afgelopen tijd: -stabilisatorstangetje links -andere achterlicht units (en afgekit) -linker aandrijf as -raamrubbers -wielkapjes (met volvo logo) -knopje verwarming Ik heb stilletjes besloten dat het project wat op de lange baan geschoven wordt.... dus wordt wederom vervolgd...

Trillingsvrij Voor een laatste keer grondig naar het trillingsprobleem gekeken. het probleem lijkt boven water, betreft verregaande slijtage in de homokineetbus (om het zo maar even te noemen). Zie onderstaand een aantal foto’s. 1 van de 6 vlakken (per lager van de aandrijf as vlakken waar de as in valt) is enorm ingesleten (zeker 1 mm), gewoon ruw geworden. Van een behulpzaam forumlid kan ik een homokineetbus krijgen, deze ga ik z.s.m. vervangen en dan is het spannend: zal het probleem uit de wereld zijn?... En ja hoor! trillingsvrij! eindelijk van dat probleem af, nu eindelijk focussen op het kaal maken van de auto!

Na een lange radiostilte eindelijk weer een berichtje... De voortgang van het project wordt een beetje genekt door het ‘trillings’ probleem. Bij het accelereren komt er een trilling uit het ‘vooronder’. Inmiddels is de linker aandrijfas vervangen maar dat bood geen soelaas... Wat het probleem veroorzaakt is nog steeds onduidelijk. Vorige week heb ik met een vakkundig volvoforum lid gezocht naar het de mogelijke oorzaak. Verdacht is de rechter motorsteun. Dit is een dikke met olie gevulde pot, deze lijkt ‘uitgeveerd’ en lijkt niet genoeg weerstand meer te kunnen bieden tegen het motorgeweld. Dit resulteert in een ‘slingerend’ blok tijdens het opbouwen van vermogen.

10


Secratarieel Bert de Kwaadsteniet

Als nieuwbakken secretaris krijg ik de gelegenheid ook iets met communicatie te gaan doen. De ‘Born Classic’ is, buiten de onderlinge contacten, nog steeds hét communicatiemedium waardoor wij, de leden, communiceren en worden voorzien van informatie over onze 480. Naast het versturen van de ‘Born Classic’ komt er met een zekere regelmaat een brief of ander poststuk langs. Maar inmiddels heeft Internet zijn intrede gedaan en daarnaast moeten we natuurlijk zo langzamerhand TNT post tegemoet gaan komen. Zij hebben namelijk, vooruitlopend op het streven van het nieuwe bestuur van het Volvo-480-Register, besloten het personeelsbestand aan te passen.... Deze wetenschap - en ook een beetje het feit dat het versturen van losse (extra-) poststukken een vorm van kapitaalvernietiging is - heeft ons doen besluiten dat we echt gebruik moeten gaan maken van internet en e-mail. In de uitnodiging voor de nieuwjaarsbijeenkomst (de laatste met een postzegel, al was het een gereduceerd tarief!) heeft u als eerste het verzoek gekregen uw e-mail op te geven of te controleren.

Om de online ledenlijst te vinden doorloopt u de volgende stappen: 1.Ga naar het Nederlandse deel van onze website www.volvo480register.nl 2. Ga in het menu “Registreren” naar: “login/logout” 3. Login met uw lidnummer en uw wachtwoord Nu zijn er drie menu koppen bij gekomen 4. Ga in het menu “Intern” naar: “beknopte ledenlijst” Hier treft u de online ledenlijst op alfabetische volgorde aan 5. Lukt dit niet, neem contact op met [email protected] (advertentie)

Autoruit stuk?

> GLASGARAGE. SNEL EN ALTIJD IN DE BUURT!

Hieronder volgt een tweede oproep hiertoe. We zullen trachten om, als een activiteit plaatsheeft, deze z.s.m. op internet te plaatsten. Daarnaast ontvangt u dan een e-mail om u op de hoogte te brengen van deze plaatsing. (Tenzij u aangeeft daar geen prijs op te stellen!) Ook zal er nog wel eens een bijlage met de ‘Born Classic’ worden verstuurd hoor, zoals nu de notulen van de B-ALV van 11 december 2010. Leden die niet kunnen of willen deelnemen aan deze digitale communicatievorm, kunnen (‘s avonds) contact opnemen met de secretaris. Telefoonnummer: 0345-476004

nummer 71 / 2011

Autoruit stuk? Haast? Met ruim 80 vestigingen is er altijd een

GlasGarage bij u in de buurt die u razendsnel helpt! En doet dat

tegen de laagste kosten voor u. Bovendien krijgt u levenslange

garantie en zijn er doorlopend leuke acties. Vraag ernaar bij de vestiging bij u in de buurt of kijk op onze website. > AUTORUIT VERVANGEN > STERREPARATIE

> VOORRUIT POLIJSTEN* > KENTEKEN GRAVEREN > AIRCOSERVICE* *Niet in alle vestigingen

Tel: 0900 - 452 74 27 (lokaal tarief) > kijk ook op www.glasgarage.nl

11

Voorjaarsr i t Harm Dedden

Dat er op de “digitale snelweg “ wel eens wat mis kan gaan heeft ons lid Harm Dedden ondervonden. De door hem aangeleverde kopij kwam om onbekende redenen niet op de plaats van bestemming aan. Wellicht wat aan de late kant – een volgende lentetoertocht is bijna weer aan de orde – volgen hieronder wat Volvo-480 ervaringen met als insteek de Lentetoertocht of Smoks Hanne Toertocht van 25 april 2010. Het is alweer meer dan 5 weken geleden (het stuk is geschreven in juni 2010, red.) dat de Lentetoertocht in de Achterhoek werd gehouden. Reden om het woord herinnering te gebruiken. Bovendien is het alweer enige jaren geleden dat ik een “stukje” in Born Classic heb geschreven. Ook een reden om van herinnering te spreken. Mijn standpunt is om zo af en toe – bij gelegenheid – een artikeltje in het verenigingsblad te schrijven. Ons blad is per slot van rekening een blad door en voor leden. En het moet eigenlijk niet zo zijn dat steeds dezelfde mensen een artikeltje (moeten) schrijven!! Afgelopen winter waren mijn oudste zoon Rob en ik in Utrecht waar wij een prachtige Mercedes 230 CE (een tweedeurs coupé) te koop zagen staan. Wij waren beiden meteen ‘verliefd’ op deze auto. De prijs voor deze neo-klassieker was niet gering, maar de staat waarin deze auto verkeerde was navenant. Maar weer een auto er bij dat zal bij ‘moeders’ wel (terecht) op bezwaren stuiten. Als we dan de 480 eens verkopen, dan moet het lukken! Het telefoonnummer van de verkopende partij hebben wij genoteerd en verder spraken wij samen af dat wij ons eerst maar eens moesten oriënteren op de marktprijzen van deze auto’s. In de weken die volgden werd nog vaak aan de Mercedes gedacht en wij hebben niet direct werk van de verkoop van de 480 gemaakt. Per slot van rekening hebben wij geen haast en bovendien hebben wij al een auto, een Volvo 66 (DAF), te koop staan. Deze moest eerst maar eens verkocht worden, was ons oordeel. De uitnodiging voor de Lentetoertocht viel (misschien gelukkig) op een uitstekend tijdstip voor onze 480. Dan konden wij hem weer eens gebruiken, na vele maanden stil gestaan te hebben. Via e-mail hebben wij ons bij Inge opgegeven. Voor twee personen en wie er mee zou gaan dat konden we later nog wel invullen. De zaterdag voor de tocht heb ik de auto de garage uitgereden met als doel om de olie te verversen.

12

Dat had ik al in zo’n jaar of zeven niet gedaan, wat betekent dat verwacht mag worden dat de olie zijn beste tijd heeft gehad. Maar in de genoemde periode heeft de auto slechts ongeveer 6.000 km gereden. De olie was derhalve niet vuil en zag er nog helder uit. De smerende en koelende eigenschappen zullen best nog wel goed zijn, doch bepaalde bepaalde toevoegingen zoals ant-oxidanten, anti-corrosiedopes, detergenten, dispersanten en weet ik veel meer waarmee smeerolie verrijkt is, zullen naar alle waarschijnlijkheid hun werking wel voor een deel verloren hebben. Nu is het wel zo dat ik nimmer op de kwaliteit van olie bezuinig. In dit geval zat er Mobil Super 10W40 in. En tegenwoordig gebruik ik halfsynthetische smeerolie. Die moet zeker wat langer meegaan. Terug naar het daadwerkelijk verversen van de olie. Ik had na 7 jaar geen idee meer met welke sleutel ik de carterplug moest losdraaien. Je ziet hem, vanwege de lage ligging van de auto, niet. Bij de grotere Volvo’s weet ik dat uit mijn hoofd en pak ik blindelings de goede sleutel. Ik had het vermoeden dat ik een inbussleutel moest gebruiken. Nee dus! Ik heb diverse maten geprobeerd, maar het bleef nee. Opeens kwam ik op het idee dat er wel eens een vierkante sleutel gebruikt moest worden, zoals ik die in het verleden bij sommige Franse auto’s wel eens heb gebruikt. En ja hoor, mijn ingeving werd beloond. Het olieopvangblik – een geëmailleerd afwasteiltje uit de jaren veertig van de vorige eeuw – onder het carter geplaatst en dan merk je dat er tussen de bovenkant van de olieopvang en de onderkant van het carter geen ruimte meer is om een sleutel te kunnen bewegen. En dan te bedenken dat de auto thans op stalen velgen met banden uit de “zestig serie” staat! Dat wil zeggen wat hoger dan bij de lichtmetalen velgen met de lage, brede, banden. Dus eerst de carterplug losgedraaid en snel het olieopvangblik geplaatst. Hoe snel je dat ook doet, je morst altijd olie. Je kunt je voorstellen dat het een knoeiboel is geworden..... Ik heb dan ook een minuut of tien met Onze Lieve Heer staan praten...... En even dacht ik aan de Mercedes. Niet terecht. Je weet immers dat een 480 laag ligt en de onze is ook nog iets extra verlaagd (wordt overigens weer teniet gedaan door toepassing van de stalen velgen met de hogere banden). Op zondag 25 april zijn zoon Rob en ik ‘s-ochtends om 8:45 uur vertrokken richting Zelhem. Rob wilde graag rijden en ik vind het wel eens fijn om er naast te zitten en buiten allerlei zaken te zien die je anders niet zo snel ziet. Het was nog lekker rustig op de weg en wij waren in een mum van tijd Arnhem voorbij. Op het stukje snelweg, de A18, tussen de A12 en Doetinchem gaf Rob de 480 Turbo eens flink de sporen en je zag de wijzer van de turbometer in het rode vlak schieten,


een waarneming die bij ons zelden aan de orde is. De auto’s die direct achter ons reden waren in een mum van een tijd nergens meer te zien. De 480 bleef naar mijn gevoel maar trekken. Ik was enkele weken daarvoor met een goede vriend in zijn Golf GTI, 2.0 naar Duitsland geweest en op de Duitse snelweg deze auto, die toch zeker zo’n 30 pk meer inhet ‘vooronder’ heeft, ook de sporen gegeven. Mijn eerste indruk is dat de 480 Turbo minstens zo hevig trekt en snel is. Rob hield het gaspedaal stevig vast en ik dacht opeens aan de distributieriem die weliswaar nog lang zijn kilometers niet heeft gehad (slechts ongeveer 10.000km), doch de ouderdom van het canvas ding kan ook een rol spelen. Deze had ik tien jaar geleden gemonteerd. Dus stoppen Rob! En weer dacht ik even aan de Mercedes. Die heeft immers een ketting...... Echter, ik weet maar al te goed dat zo’n systeem ook niet geheel feilloos is. Rob, ook een techneut (Werktuigbouwkunde, Delft) begreep maar al te goed waar ik op doelde en liet daarna de rechter voet wat omhoog komen. Om ongeveer 10:15 uur waren wij op het adres Ericaweg 2a te Zelhem. Er was nog niemand te zien. We hebben toen in de buurt wat rondjes gereden. Om 10:30 uur zagen wij nog niemand. Hoe kan dat nou? De telefoon gepakt en naar huis gebeld met de vraag om even op de computer te kijken bij de e-mailberichten. En ja hoor, er was een andere locatie doorgegeven. En dat was tijdig door Inge gedaan. Alleen was ik gemakkelijk geweest en heb ik voor vertrek niet naar de berichten gekeken. “Het thuisfront” meldde tevens dat wij ons vergist hadden in de tijd en dat het een uur later begon, dat wil zeggen om 11:30 uur in plaats van 10:30 uur. De goede tijd staat ook op de uitnodiging. Onze eerste reactie was: STOM en de tweede reactie was: “We hebben nog voldoende tijd om op de nieuwe plaats van bestemming te komen. Dat noemen wij een geluk bij een ongeluk! De Burgemeester Langmanweg 12 hadden wij heel snel gevonden. We hoefden niet eens te zoeken. Noemen we dat niet intuïtie? Toen wij op de Burgemeester Langmanweg 12 aankwamen was het even na 10:30 uur en wij zagen dat de organisatoren Inge en Rico reeds aanwezig waren. Rico vertelde ons dat hij met zijn bedrijf tijdelijk was verhuisd in afwachting op de nieuw te realiseren locatie in de buurt. In de hal stond een A Ford van voor Wereldoorlog II en daarnaast een vrijwel identiek tweede exemplaar dat als een soort voorbeeld diende voor Inge. Inge had de opdracht verworven om van de eerst genoemde Ford de bekleding te vervangen. In de hal hebben wij verder nog wat rond gekeken en een kopje koffie gedronken. Langzaam stroomden de andere deelnemers met hun 480 ‘s toe. De opkomst was naar onze schatting gemiddeld voor de geplande toertocht. Naast de toertocht had Inge ook een soort ruilbeurs voor onderdelen, boeken en dat soort zaken die betrekking hebben op onze auto’s, georganiseerd. Echter zonder succes. De handel was zeer tam. Er ging helemaal niets van de hand.

nummer 71 / 2011

Blijkbaar geldt ook hier: “Wat de boer niet kent, dat eet hij niet”. Kortom, alles wat nieuw is daar moeten wij 480-rijders aan wennen. Soms zijn 480-rijders net mensen! Wij meenden dan ook een kleine teleurstellende blik in de ogen van Inge te ontwaren..... Nadat wij de lunch hadden gehad gingen wij vergezeld van de routebeschrijving op pad. Al snel kwamen wij langs de zogenaamde Jolinkhoeve, wat ons deed herinneren aan Bennie Jolink van de muziekgroep Normaal. Verder kwamen wij langs het kasteel “De Slangenburg.” Dit kasteel deed mij herinneren aan de tijd dat ik studeerde. Eén van de docenten, baron Sloet, woonde destijds op de Slangenburg. Hij was toen al een man van ongeveer 65 jaar. Indien hij nog zou leven dan zou hij zeker al een flink aantal jaren boven de honderd zijn. Een kopje koffie bij deze man drinken zat er dus naar alle waarschijnlijkheid niet in. Rob en ik zijn even uitgestapt en wij hebben op de binnenplaats van het kasteel wat rondgekeken, waarna wij de weg hebben vervolgd. Onderweg genoten wij van de prachtige natuur die zeker in deze tijd van het jaar van dag tot dag verschillend is. Met name de kleur van de bladeren. Die kleur is in deze tijd van het jaar geen dag dezelfde. Dat verandert van dag tot dag; alleen je moet het wel zien en willen zien. Nederland is – en zeker niet in de laatste plaats de Achterhoek – gewoon schitterend. Onderweg zagen wij een weiland dat geheel vol stond met pinksterbloemen. Eén paarse gloed was er te zien. Op zeker ogenblik waren wij de weg kwijt en kwamen in Varsseveld terecht, wat niet de bedoeling was. Wij zagen meer 480’s rijden, wat voor ons een schrale troost betekende dat wij niet de enigen waren die mis gereden waren. In het dorp zagen wij ook John Naaborg staan. Blijkbaar was hij ook zoekende, of beter gezegd: Nog zoekende. Nog zoekende? Ja, want hij was bij het vertrek de weg al volkomen kwijt door niet met een 480 aan de start te verschijnen, maar met een auto uit de C- klasse..... En, John je weet het: In de C-klasse, daar mag je je eigen p..... C-klasse? Die Mercedes waar ik

13

in het begin van het verhaal over schreef, was dat ook niet één uit de C-klasse?? Dus Harm, voortaan niet met potten en ketels en zwart zien en weet ik allemaal.......... Onderweg op het terrein van Volvo Harrie Arendsen in Ruurlo hebben wij wat gepauzeerd. Velen deden dit en dan kon je bij het vertrek constateren dat onze auto’s met voorwielaandrijving moeite hebben om een bocht van 180 graden te maken om te keren en vervolgens aan de andere kant van een haag (een soort van een middenberm) terug te rijden. Dat werd voor de meesten ‘steken’. Op de parallelweg bij restaurant Mentink waren wij de weg ook even kwijt. Dus hebben wij de weg evenwijdig aan de N319 nogmaals gereden en goed opgelet wat precies de bedoeling was. Een enkeling zagen wij dat ook doen. Onderweg hebben wij op een stil landweggetje nog wat gepauzeerd en vervolgens hebben wij onze route vervolgd naar het eindpunt, de molen zonder wieken in Voorst bij Gendringen. Ik had vanaf het begin, dat wil zeggen vanaf het moment dat ik de uitnodiging onder ogen kreeg, het idee dat wij in Voorst bij Zutphen zouden eindigen. Maar dat was niet zo. Een volkomen misvatting. Wij waren ruimschoots op tijd, eigenlijk veel te vroeg. Dus zijn wij doorgereden naar Gendringen om een goede vriend onverwacht te bezoeken. Hij bleek niet thuis te zijn. Onaangekondigd bezoek loopt deze kans....

(advertentie)

(advertentie)

Dus zijn wij teruggereden naar het restaurant. Velen waren op dat ogenblik al gearriveerd. De 480 hebben wij naast de andere 480’s in rij op een weilandje nabij het restaurant geplaatst. Buiten hebben wij – het was uitstekend weer – onder het genot van een drankje nog wat bijgepraat over allerlei zaken. De sfeer was heerlijk ontspannend en dan zie je dat een kleine vereniging zijn voordelen heeft, wat gezelligheid betreft. Zo trof ik een verenigingslid uit Helmond, die, net als wij, ook een Volvo Amazon heeft naast de 480. Hem was net als ik het kleine knusse van onze vereniging opgevallen en waar sommige zaken nog ongereglementeerd kunnen gaan. Het viel ons verder op dat de bediening van het restaurant uiterst vriendelijk en behulpzaam was. Dat maak je niet zo vaak meer mee tegenwoordig. Voor het begin van de maaltijd werd uitgelegd wat er allemaal opgeschept kon worden en in welke schalen een en ander aanwezig was. Ik heb van mijn buur-

14


man aan tafel, die in verband met ziekte een dieetwens had, begrepen dat de nodige zorg aan zijn maaltijd was besteed. Na afloop namen de obers de tijd om een praatje maken. Zelf heb ik het dessert in de vorm van bijvoorbeeld een portie ijs gemist. Maar dat mag niet deren, het eten was er uitstekend. En het weer werkte uitstekend mee. Wij konden, als je dat wilde, buiten eten.

pas geaccepteerd door de bak. Dus dat wordt sleutelen! Wij kwamen met een zeer voldaan gevoel thuis na deze fantastische dag. Alle organisatoren bedankt voor deze prachtige dag. Ik wil er toch een paar noemen: Inge en Rico bedankt voor de ontvangst en de toertocht. Carien en Bert bedankt voor de ondersteuning. En verder iedereen bedankt voor het slagen van deze dag en tocht.

De temperatuur was, zeker voor de tijd van het jaar, prima. Mooi zacht aangenaam lenteweer. De dag is voorbij gevlogen. Goed weer, een prachtige tocht in een heel mooie omgeving en feitelijk maar in een betrekkelijk klein gebied. Maar dat mag hem niet deren. Het hoeft niet altijd een vele kilometers lange tocht te zijn. Op de terugweg zijn wij bij ‘s-Heerenberg de grens over gestoken en zijn wij een stukje door Duitsland richting Arnhem gegaan. Wij hebben toen vastgesteld dat onze eerstvolgende klus aan de 480 het afstellen van de versnellingsbak is. Een manco wat wij al lange tijd weten: De auto gaat niet altijd even gemakkelijk in zijn vijfde versnelling. Bij ‘s-Heerenberg hebben wij op de Duitse snelweg geprobeerd om de auto in zijn vijf te krijgen. Pas nadat wij ongeveer 10 km op de snelweg gereden hadden en de grens al gepasseerd waren, werd de vijfde versnelling

En, John, je behoeft je echt niet te schamen dat je in een wagen uit de C-klasse rijdt. Op de bijgaande foto kun je zien dat de dieselvariant van de C-30 tot zeer hoge prestaties in staat is. De foto is tijdens de Pinksterraces genomen op Zandvoort. Tijdens de races liet deze auto het merendeel achter zich en heeft hij zeker 5 andere auto’s ingehaald. Slechts twee auto’s haalden de eindstreep eerder dan de C-30. Inge, ik neem aan dat de teleurstelling van het niet slagen van de eerste ruilbeurs inmiddels weer weggeëbd is. Kop op, alles zal beter worden!! En vooral niet nöhlen (nöhlnnn op zijn echt Achterhoeks)). Want dat is dodelijk. En dan missen wij voortaan zo’n prachtige toertocht. Nogmaals bedankt!! En Hanne? Die hebben wij niet gezien. Indien wij haar wel gezien zouden hebben, dan zou zij zeker een smok hebben verdiend voor deze prachtige tocht.

nummer 71 / 2011

15

MagazijnA s t e n Bert

Onbekend maakt onbemind, zegt een aloud spreekwoord. Dat geldt zeker ook voor ons onderdelenmagazijn in Asten, want ondanks de open magazijndagen is de belangstelling niet wat we er van hebben gehoopt als vereniging. Terwijl er toch heel veel onderdelen liggen en de man achter dit onderdelenmagazijn, Gerr Groothuis, er toch vele uren in heeft gestoken om het te maken tot wat het nu is! Mocht u nog wat zoeken, gewoon even contact opnemen met de Technische Commissie via Gerr Groothuis. Nu zult u misschien denken wat ligt er dan zoal? Had de vraag verwacht en even snel een rondje gemaakt met pen en papier in het magazijn, om een idee te geven wat er ligt. Niet in detail, want dat lukt niet met zo’n rondje pen en papier, want als je als voorbeeld een dynamo neemt, daar zijn al vele verschillende soorten in de 480 gebouwd (ook al is de dynamo ook gebruikt voor de 440 en 460). Maar de mannen van de Technische Commissie kunnen u daar alles over vertellen! Hieronder een kleine opsomming van wat ik aantrof (voor het gemak heb ik de DAS-auto en drie complete carrosserien even gelaten voor wat het was): Deze lijst is ook te vinden op onze website, in het besloten deel. 7 x koplamp 1 x middendemper 2.0 7 x startmotor 3 x achterklepslot 8 x dynamo 1 x subframe 1 x stuurbekrachtigingspomp 4 x reactiestang achter 3 x achteras 2 x veerschotel 6 x achterveren 1 x koppelingsset 3 x stuurkolom 1 x stuurhuis 8 x brandstofcomputer 1 x cilinderkop 3 x achterdemper 4 x aandrijfas 10 x koplamp (compleet) 6 x motorkap 6 x ruitenwissermechaniek

16

7 x verstraler voor 1 x wissermechaniek achter 2 x mistlamp voor 4 x achterlicht rechts 4 x achterlicht links 3 x koplampmotor 4 x stuurwiel 3 x knipperlicht voor links 4 x knipperlicht voor rechts 3 x tussenstuk achterlichten 2 x panelen naast achterstoelen 6 x deurpanelen 10 x b-stijl bekleding (buitenzijde portier) 5 x kachelbediening compleet (zonder AC) 1 x kachelbediening compleet (met AC) 2 x ruitensproeierreservoir 4 x expansietankje koelsysteem 4 x a-stijl panlenen (binnenzijde) 2 x bediening achterklep/tankklep 10 x zonneklep 6 x dashboardomlijsting 5 x luchtfilterhuis 6 x inlaatluchtslang 2 x inlaatluchtslang klein 1 x luchtmassameter 7 x stappenmotor 3 x gasklephuis 4 x inlaatspruitstuk 1 x pedalbox 9 x voorfront 5 x gereviseerde CEM’s (type I) 7 x voorscherm 3 x hoofdremcilinders 5 x brandstofpomp 1 x gordel (compleet) 1 x kachelvent.motor 3 x koelventilator (motor) 8 x lichtmetalen velg (type Pollux) 2 x veerpoten voor 2 x katalysator 3 x spruitstuk (uitlaat) 3 x kachelunit compleet 1 x hemelbekleding 2 x raammechaniek 8 x voorportier 8 x instrumentenpaneel 6 x radiateur koelsysteem 1x vloerbedekking compleet (bodem auto) 5 x remklauwen voor 2 x remschijven voor 3 x injectorgalerij (brandstofinspuiting)


VKB

Bert

Jaarlijks terugkerend evenement is de Volvo Klassieker Beurs, zoals reeds aangekondigd, dit jaar voor het laatst op deze lokatie. Wat het volgend jaar gaat worden en vooral waar is bij het schrijven van dit stukje nog geen duidelijkheid over. Als interimcommissie hadden we afgesproken dat we ook aanwezig te zijn, twee op zaterdag en twee op zondag, buiten de vaste bezetting van de Beurs en de drijvende krachten van deze dagen; Bernard Kroon, Gerr en Lia Groothuis en Rene van Heumen. Dit jaar hadden we als blikvanger de rode 480 van Eric van Schaik op de stand staan, traditiegetrouw perfect gepoetst door Rico Venema (waarvoor dank), verder eigenlijk de standaard stand, verder verfraaid door uitvergrotingen van foto’s (met dank aan Maurice Lamers). Zelf stond ik ‘gepland’ op zondag, dus op zaterdag alle tijd om gezellig over de beurs te slenteren, lekker neuzen, kijken naar de verschillende Volvo-verenigingen, de verschillende stands, de diversiteit aan kraampjes en aangeboden klassiekers, maar wat overheerst natuurlijk is het Volvo-gevoel. Want ook al hebben we verschillende liefdes, het Volvo-gevoel is wat ons bindt! Op de ALV sprak een lid mij aan dat we als leden van het 480-Register niet erg open naar buiten waren, dat heb ik in mijn oren geknoopt en getracht de belangstellenden een warm en vooral gezellig gevoel te geven. Dat zijn dingen die je zelf niet altijd inziet, dus goed

nummer 71 / 2011

als mensen daar wat van zeggen, dan kun je er wat mee doen! Ook al moet ik bekennen dat de verleiding om gezellig te praten met mensen die je kent groot is. Per slot van rekening zie je elkaar niet elke dag en is even bijkletsen altijd leuk! Wat ook leuk blijft (vind ik) is mensen kijken, zoveel verschillende soorten mensen, je krijgt dan toch weer snel de neiging om mensen in een hokje te stoppen. Zo zijn leden van bijvoorbeeld het 700-Register met hele andere dingen bezig dan de leden van het 850-Register. Bij het 700-Register lijkt de hoeveelheid kilometers de bindende factor, tenminste op de tentoongestelde auto’s staat heel summier wat voor uitvoering er staat, maar wel is prominent de hoeveelheid gereden kilometers aanwezig. Bij het 850-Register lijkt het meer te gaan om snelheid en wat ze er allemaal op hebben weten te zetten (aan accessoires). Het zijn natuurlijk vooroordelen, maar het zijn dingen die opvallen als je over de verschillende stands wandelt. De beurs heeft in elk geval zes nieuwe aanmeldingen opgeleverd, dus dat is goed nieuws! Aan het eind van de zondag merkte ik dat het leuk is, maar ook wel vermoeiend om op de beurs te staan, respect voor de mensen die de stand hebben opgebouwd en ook hebben bemand.

17

Fotomodel Frank van Gurp

Tijdens het tienjarig bestaan van onze vereniging, won redactielid Frank van Gurp de prijs voor de mooiste 480, dit deed hij dunnetjes over tijdens de Volvo Klassieker Beurs, waar hij een prijs kreeg voor zijn andere liefde: De Volvo 240. Onlangs stond er in BN De Stem een artikel over hem en het leek ons als redactie leuk om dit artikel te plaatsen:

Robuust, een echte tank (door Lucas Boot)

Vraag een autoliefhebber waar hij of zij aan denkt bij de merknaam Volvo. Hoogstwaarschijnlijk vallen de woorden Amazon, Katterug, P1800 misschien, maar zeker ook de 240. Een Volvo zoals een Volvo bedoeld is, vindt Frank van Gurp uit Etten-Leur. “Vierkant en robuust; een echte tank. En natuurlijk betrouwbaar, veilig en degelijk. Bij voorbaat dank, zeg ik weleens”, lacht Van Gurp. De Volvo 240 was een mateloos populair model dat in 1974 op de markt verscheen. Bijna drie miljoen exemplaren verkocht Volvo, sedans en stationwagons. De laatste Zweed rolde in 1993 van de band. Dat zijn negentien productiejaren, waarin de styling in grote lijnen vrijwel ongewijzigd bleef.

18

In die zin is een youngtimer zoals die van Van Gurp een heuse oldtimer. We horen de fanatieke oldtimerfans op de achtergrond al morren; ja, maar zo’n bijzondere auto is die 240 toch niet? Dit exemplaar wel. Volvo nummerde namelijk de laatste 240 240’ers die het merk bouwde. Van Gurp heeft er daar eentje van. En om het nog specialer te maken, is deze 240 zeer waarschijnlijk gebouwd op de laatste productiedag. Een zeer bijzondere auto, ziet u wel. “In Nederland rijden er zeer weinig van rond. Een lid van de Volvo-club heeft er nog twee. Verder ben ik er nog geen tegengekomen.” Van Gurp liep de zijne tegen het lijf bij een Volvospecialist die ‘m uit Zweden had geïmporteerd. Dat het om zo’n zeldzaam exemplaar ging, wisten hij en ook de Ettenaar toen (nog) niet. Ja, er zat een aluminium plaatje op het dashboard met een nummer er op. Maar wat dat betekende? Volvo-gek als Van Gurp is, dook hij de digitale archieven in, sloeg aan het bellen en ontdekte wat in de vorige alinea beschreven staat. Denk niet dat de 240 derhalve met fluwelen handschoenen behandeld wordt. “Mijn vrouw rijdt er dagelijks mee naar haar werk. Alleen nu met die pekel op straat blijft hij binnen staan. Ik ben er natuurlijk wel heel zuinig op”, zegt Frank van Gurp.


(advertentie)

e K rati P A pa p Re rkoo Ve hade id Sc vag L Bo

Automobiel Bedrijf Van Velzen

Rijndijk 75 2394 AD Hazerswoude Rijndijk Tel: 071-3413073 E-mail: [email protected] Website: www.volvovanvelzen.nl

(advertentie)

nummer 71 / 011

19

Mi jneerstea u t o Frank van Gurp

Onze 480 heeft er een naamgenoot bij in de familie. Oh wat was ik gelukkig met mijn eerste auto in 1980. Een metallic blauwe Ford Fiesta van slechts 4 jaar oud. Mooie zwarte sierstrips op de flanken, rechter buitenspiegel en zelfs een middenconsole met klokje. Dat waren dan ook wel de opties waar deze kleine Ford mee was uitgerust. Ik was de koning te rijk dat ik op mijn twintigjarige leeftijd in zo’n luxe auto mocht rijden. Vandaag de dag is dit natuurlijk een lachertje. Kijk nou naar mijn ‘kleine’ neefje Alex, koopt op z’n eenentwintigjarige leeftijd zomaar een Volvo 480 GT. Het lijstje met luxe opties zal ik uw besparen want anders is deze pagina meteen gevuld. Bovendien weet iedere echte 480-liefhebber dat wel uit z’n hoofd. Maar waarom kiest het zoontje van mijn schoonzus nu toch voor een 480?

Dat hij voor het merk Volvo kiest, is natuurlijk begrijpelijk. Als zijn moeder wat oude tekeningen van Alex van zolder zou halen, staat er vast wel ergens een auto getekend. En als een kleuter een auto tekent, dan is dat meestal een vierkante doos waarvan motorkap en kofferdeksel dezelfde afmetingen hebben. Het enige ronde aan de tekening zijn dan natuurlijk de wielen. U raadt het misschien al wel: een Volvo 240 sedan! Want zoals Jan Wilsgaard een auto kon tekenen, zo tekende menig kleuter in de eerste levensjaren zijn of haar auto op papier. Bij Alex is waarschijnlijk dat model blijven hangen in zijn achterhoofd. Als je dan wat ouder wordt en je pa ruilt zijn Citroën BX in voor een Volvo 440 stimuleert dat misschien om later ook voor een model uit de 400-serie te kiezen. Nog een feit, die BX kunnen we natuurlijk ook linken aan een 480. In Born Classic nummer 60 kon u namelijk alles lezen over de ‘afgekeurde’ 480 van Bertone wat uiteindelijk een BX werd. In die tijd, we hebben het dan over begin jaren negentig, rijdt Alex dus vrolijk zijn kilometers met pa, ma en zus in een 440. Het is ook in die tijd dat wij onze good-old 340 inruilen voor een fraaie 440 Freeway. Dus kleine Alex kan al aardig wennen aan de 400-serie. Als oom Frank en tante Lucia dan eind 1995 hun 440 Freeway verruilen voor een 480 GT, krijgt Alex waarschijnlijk de smaak op 7-jarige leeftijd te pakken voor mooie sportieve Volvo’s. Voorlopig blijft het natuurlijk alleen maar bij speelgoedauto’s en racebanen. Brabantse Dag In het voorjaar van 1996 leren wij onze Volvo-vrienden John en Marga Asbreuk kennen. Tijdens de toertocht in Twente spreken we af dat wij als Brabanders met z’n vieren ook maar eens een toertocht moeten organiseren. Na een lange voorbereiding staat de Brabantse Dag in de agenda van ons Register op 25 mei 1997. Omdat wij op die dag alle hulp kunnen gebruiken, wordt ook mijn schoonzus ingeschakeld. Natuurlijk mag Alex ook zijn helpende hand bieden. Samen met zijn moeder, zus en tante Lucia is hij op achtjarige leeftijd een van de medewerkers bij de controlepost bij de kerk in Effen, een gehucht onder de rook van Breda. Hij mag aan alle deelnemers van de toertocht de door Halfords beschikbare poetsmiddelen uitdelen. Hij ziet die dag ruim 40 fraaie 480-ers aan zich voorbij trekken. Het moet die dag zijn geweest, dat hij dacht: ‘dat wordt ooit mijn eerste auto!’ Nadat hij onlangs zijn schoolboeken in de wilgen had gehangen en na een paar maanden werken zijn bankrekening zag groeien, kon de zoektocht naar een fraaie 480 beginnen. Natuurlijk werd hierbij de hulp

20


van oom Frank ingeschakeld. Het begon allemaal met een e-mail die ik vond in mijn mailbox dat hij op marktplaats een GT uit 1995 had zien staan met slechts 64.000 kilometers. Natuurlijk werd naar mijn mening gevraagd over deze fraaie Limburgse Schone. Nou dat was niet zo moeilijk natuurlijk, een 95-er met zo weinig kilometers is natuurlijk uniek. Toch maar even ‘onze’ Bert ingeschakeld of hij nog wat kon vertellen over deze unieke 480. Als receptionist bij een Volvo-dealer heeft hij vast wel wat meer informatie over deze auto. En inderdaad, hij deelde mij mede dat deze 480 altijd bij de Volvo-dealer in onderhoud was geweest. Nou, kan het nog mooier? 480 GT, 1995, weinig kilometers en dan ook nog onderhouden door een Volvo-dealer. Dus in overleg met Alex maar afgesproken dat we er maar eens een ritje naar Heiloo voor moesten gaan maken. Na een klein half uurtje werd ik weer door Alex gebeld met de mededeling dat hij niet meer op de site stond. Met andere worden; hij was al verkocht. Misschien nog wel begrijpelijk ook, als je echt op zoek bent naar een 480 waarvan het eerste cijfer van de kilometerteller nog een 0 aangaf, was dit natuurlijk een buitenkans. Jammer, maar helaas! Maar niet getreurd, het zoeken gaat gewoon weer verder.

nummer 71 / 2011

Margraten Uiteindelijk komen we weer een 480 tegen op de site van autobedrijf Engelbert in Margraten. Volgens de verkopende partij een auto die technisch en optisch in perfecte staat verkeerd. De foto’s van de bordeauxrode GT uit 1995 op de site beloven inderdaad veel goeds, maar op foto’s lijkt het al gauw okay. Alleen het klokje staat op 154.000 km, dus dat is wel even wat anders dan de 480 in Heilo. Maar 10.000 km per jaar is natuurlijk voor een echte Volvo een peulenschil. We besluiten om samen maar een ritje naar het fraaie Limburgse land te maken. Natuurlijk checken we voor dat we de reis gaan maken of de auto nog niet verkocht is. Omdat ik op de foto van de 480 ook een Registersticker zie zitten, besluit ik van te voren nog even contact te zoeken met ‘onze’ Maurice. Als 480aanhanger en Limburg-specialist heeft hij misschien nog wel een idee van wie de auto geweest zou kunnen zijn. Maar helaas, Maurice kent de vorige eigenaar niet. Wel geeft hij mij nog een paar goede adviezen waar ik op moet letten bij aankoop van een 15-jaar oude 480. Bovendien had ik al eerder van ervaren klassieker-koper John Asbreuk meerdere adviezen gekregen waar ik op moest letten. Met deze informatie in mijn broekzak zakken we op een natte najaarsdag af richting het zuiden van het land. Na 170 km brengt de Tomtom ons precies waar we zijn moeten. De 480 staat netjes vooraan in de werkplaats. Dat was ook de afspraak met dhr. Engelbert, zodat we de auto droog konden bezichtigen. Bovendien hadden de heren monteurs zojuist nog even het koplampmotortje vervangen. Want dat was volgens dhr. Engelbert het enige noemenswaardige probleem aan de auto. Voor de rest is de auto technisch in zeer goede staat. Ook optisch mag deze 15 jaar oude 480 er wezen. Natuurlijk is er hier en daar wel een krasje te zien, maar deuken, schade op de hoeken van de bumpers of enige vorm van roest is niet waar te nemen. Ook zijn door de vorige eigenaar de achterlichten grondig gekit, waardoor de kofferruimte en bodemgroep van het passagierscompartiment kurkdroog is gebleven. Zelfs het complete interieur is nauwelijks van nieuw te onderscheiden. Alex is meteen weg van ‘zijn’ 480, maar het belangrijkste moet nog gecheckt worden; hoe rijdt deze klassieker in spe.

21

Brandweer Nu ben ik zelf, zoals u misschien weet, ook in het bezit van een 480 uit 1995. Die van ons is en blijft een fantastische auto en rijdt na 15 jaar nog steeds als de brandweer. In overleg met Alex besluiten we dat ik maar de eerste moet zijn die de auto aan de tand voelt. Na het starten is het rijden geblazen en het is meteen genieten. Het is alsof ik in mijn eigen 480 rijdt. Wegligging, besturing, schakelen, trekkracht, het klopt gewoon allemaal. Als Alex het stuur overneemt gaat het genieten gewoon verder. Want de smile op Alex zijn gezicht doet vermoeden dat ‘zijn’ auto goedgekeurd is. Ook hij ontdekt nu hoe de brandweer rijdt. Bij terugkomst overleggen we samen nog even dat de 480 op z’n minst voorzien moet worden van 2 nieuwe voorbanden. Als we het kantoor van dhr. Engelbert binnenwandelen kan de onderhandeling beginnen. Maar de auto wordt volgens dhr. Engelbert geleverd zoals hij daar nu staat. Voor de vraagprijs van € 2900,krijgt hij alleen een nieuwe APK en dat is het, niets meer en niets minder. Er valt met de verkopende partij dus niet te onderhandelen. Bovendien heeft hij nog een koper in de wachtrij (verkooppraatjes natuurlijk) zoals hij ons mededeelt. We besluiten uiteindelijk dat we er

22

maar even over moeten gaan denken. Als we richting de deur van het kantoor lopen horen we plots dat die 2 nieuwe banden wel geregeld worden. Dat klinkt al wat positiever, maar de prijs blijft de prijs! Als we even later onder het genot van een broodje en een kop koffie in de plaatselijk herberg alles nog eens op een rijtje zetten is Alex van mening dat hij toch wel heel veel zijn zinnen heeft gezet op ‘zijn’ 480. Alex overlegt nog even telefonisch met het thuisfront en als die te kennen geven dat Alex oud en wijs genoeg is om beslissingen te nemen kunnen we terug naar de garage. Toch besluit ik onderweg dat we geen genoegen moeten nemen met de vraagprijs. Zonder inruil moet er toch wel iets te regelen zijn is mijn mening. Even later, tijdens het verkoopgesprek, komen we uiteindelijk uit op een prijs van € 2750,-. Als beide partijen met deze prijs akkoord gaan, inclusief 2 nieuwe banden, kan Alex zich de trotse eigenaar noemen van een fraaie Hollandse coupé. En dat is wel even wat anders dan mijn eerste auto in 1980. Ach ja, tijden veranderen nu eenmaal. Soms in negatieve zin en soms en positieve zin. Laten we het in dit geval maar op het laatste houden. In ieder geval veel plezier Alex met je 480 en welkom bij de club! Oom Frank


HALLO HEILOO Leden die al wat langer lid zijn van onze vereniging kennen hem vast wel; John Asbreuk. Hij nam in 1997 het roer over van Volvo-adept Paul van Vugt. Hij was 5 jaar lang de drijvende kracht als voorzitter binnen onze vereniging. Als Volvo-liefhebber heeft John een wel heel bijzondere 480, het betreft namelijk een van de zeldzame modellen met grijs kenteken. John had altijd de wens om zijn verzameling uit te breiden met een jong exemplaar met GT-pakket. Als Volvo-vriend stelde hij mij dan wel eens de vraag: “mocht jij hem ooit willen verkopen dan hoor ik het wel”. Maar u begrijpt dat dat nooit zal gebeuren. Als eerste eigenaar vertroetel ik hem bijna nog meer dan mijn Lucia, en dat al 15 jaar lang. Toch had John voor ons een verassing in petto tijdens ons laatste bezoek. Achter zijn Villa Volvo stond onder een beschermhoes een auto die verdacht veel leek op een 480. Nadat John een tipje van de sluier had opgelicht, was het wel duidelijk; hier staat zijn nieuwe aanwinst. Het bleek een 480 GT uit 1995 met slechts 64.000 kilometer op de teller. Hoor ik dat nu goed; 64.000 kilometer op de teller? Waar had ik dat meer gezien? En al gauw viel het kwartje. Juist ja, de 480

uit Heiloo die Alex op het oog had. John was dus degene die blijkbaar net voor Alex de auto had weggekaapt. Dat was toen jammer voor Alex en dus geluk voor John. Maar ondertussen zijn zowel neef en vriend beide eigenaar van een 1995-er GT. En of hij nou groen of bordeauxrood is, uit Noord-Holland of uit Limburg komt, dat maakt allemaal niet uit. Ze zijn in ieder geval beide gelukkig met hun Nederlandse klassieker. En wat nog belangrijker is; de vereniging heeft er weer twee fraaie 480-ers bij. In ieder geval wensen wij John, evenals Alex, veel plezier met zijn nieuwe aanwinst. Frank van Gurp

(advertentie)

EM™ STEAMSYTSRTOLUX VAN ELEC kuur van de was- en

stoom ding met een hil want Verwen uw kle voelt het versc het n Electrolux. U va ten ma uto tdek meer over On . drooga uw nie als er x.nl we olu elt ctr vo g ele w. din ww uw kle mSystem™ op Electrolux Stea SHINE.

YOUR TIME

TO

Verkrijgbaar bij Expert Etten-Leur en Expert Tilburg

nummer 71 / 011

ALV Bert van ‘t Veld

Maar er was meer dan alleen de vergadering, de opkomst was (zeker voor een Algemene Leden Vergadering) heel goed, zoals eerder genoemd 27 stemgerechtigde leden. Ook hadden veel leden een keurig opgepoetste Volvo 480 bij zich, waarom? Er was door de kersverse activiteitencoordinator John Dutman een taxateur uitgenodigd.

24

Deze man kon (op voorinschrijving) voor een gereduceerd tarief de 480 taxeren en er was een grote belangstelling voor. Zeker ook omdat het hier een erkende taxateur betrof; de taxatie geeft immers een juiste afspiegeling van de werkelijke waarde (voor de verzekering). Voor meer informatie: www.steijntaxaties.nl


Snel In het volgende nummer van de Born Classic een uitgebreid verslag over Ari van ‘t Zelfde. We kennen hem natuurlijk allemaal als ‘De Wegenwacht van het 480-Register’, omdat hij zijn beroep heeft kunnen combineren met de driedaagse rit naar Duitsland, maar Ari is door de Autokampioen gevraagd om zijn 480 beschikbaar te stellen voor een mooie fotosessie (door Andrew Walkinshaw) en natuurlijk een bijbehorend verhaal. Maar, als gezegd, hierover meer in de komende Born Classic.

(advertentie)

(advertentie)

ZORGELOOS GENIETEN Officieel Volvo Cars dealer Hooftman biedt de leden op vertoon van de clubpas: - 15% korting op originele onderdelen bij afhalen* - altijd gratis Volvo Assistance bij voorgeschreven onderhoud* Hooftman laat u zorgeloos genieten! * Vraag naar de voorwaarden.

Volvo. for life

nummer 71 / 2011

25

Vreunjveu rtl e a v e Maurice Lamers

Eindelijk! “Vrundj” Twinny is weer in goede doen. Het jarenlang leegtrekken van de accu en hierdoor beschadigen van de CEM bleek te worden veroorzaakt door een zwaar lopende.....startmotor. Het relais bleek dusdanig sluiting te maken dat starten maar net mogelijk was en tijdens stilstand de accu werd leeggetrokken. En tja, ook de CEM is hier op den duur niet tegen bestand. Maar het leed is geleden, onze “vrundj” staat weer met 4 banden in het leven en heeft zijn eigen garage gekregen! Belofte maakt nu eenmaal schuld.

Tot de volgende Born Classic en tot dan veel veilige en zonnige 480-kilometers! Maurice Lamers

Dit betekent ook dat er meer tijd besteed gaat worden aan het buitenwerk: nieuwe achterlichten, spuiten van de achterbumper en neusje met motorkap. Nu Twinny binnenstaat heeft het weer veel minder invloed en zijn deze investeringen ook beter besteed dan voorheen. Ook voor de komende winters zal onze “vrundj” niet meer worden ingezet: zijn winterschoeisel gaat in de uitverkoop. Hij heeft het verdiend. Dit betekent dus ook langere periodes van rust en minder kilometers. Maar dat maakt het rijden wel steeds weer tot een feest: iets wat je maar af en toe aan toekomt is nu eenmaal altijd leuker. Dit geldt uiteraard ook voor het rijden met de andere “vrundj”, onze 480 GT. Als je wil gaan toeren en Twinny sputtert tegen, moet zijn broer aan het werk en dat nog wel op de warme zondag dat Duitsland zijn eerste wedstrijd op het WK in Zuid Afrika moest spelen. Ik kan jullie verzekeren, nog nooit heb ik zo ontspannen gereden. Nagenoeg geen verkeer, alle Duitsers zaten vol spanning ergens voor zich uit te staren, en dan ook nog het geluk dat de wegen in Duitsland uitnodigen tot sportief rijden. Nou, genoten deze zondag en met mij uiteraard onze “vrundj” ook. Maar ja, om jalouzie tegen te gaan is wel besloten dat de komende vakantie in het mooie, groene Münsterland (ja, ja, weer Duitsland) zal worden gereden met Twinny. Echter, nu is er geen “vrundj” die klaagt, maar onze Suzanne is wat sceptisch: juist de 480 zonder airco! Tja, je kunt nu ook niet altijd iedereen te vriend houden.....

26


nummer 71 / 2011

27

28


011 1

Recommend Documents