;.""* ~ï> ' "" :.V. *Mp«:, kharl0tte Su$A IN «NACHT VOGELS" '«P

AJLS TW3BJB K I J V E N

WOORDEN VAN SAM TRIP.

m

3

i

'i ii' ' i in ■<*<■

♦ ♦

i

Oud­Fransche melodie, bewerkt door PAUL COLLIN.

IkHoemt een

knmk.zin.nig man

I, ii

*,

g

d i è W t a f c hij

IwttaJaw. k«n.

i

Hcuje^na

É

§

« . ven Üjfjè .;.""* ~ï>­­'

""•:.V *

*

*

*

>

■

•

­*Mp«:, ­

Paul Collin.

^ « ^ " ^ W ^ ­ ^ ­ . / m / W v ^ ^ ^ Zii: Hij:

Een man die leeft als vrijgezel Is bij geen enkle vrouw in tel.

Hij:

De vrouw vermaakt zich met 'n boek Of een vriendin komt op bezoek ..

Zij:

Maar leeft toch zonder zorg in vree, Al worden wij dan niet geteld, Toch blijft de vrouw op ons gesteld I

Ik zeg je, als je 't nog niet wist, De man is 'n groote egoïst.

Zij:

Dat stemt je dikwijls z,eer tevreden Want zoo'n bekoorlijke vriendin, Met 'n aardig kuiltje in haar k i n . .

Hij:

Hij is, dat stem ik met je mede, Heel egoïstsch op één punt: Waar hij je nooit aan 'n ander gunt.

Zij: Hij: Zij:

Dat is een tweede.

Hij:

De is een tweede.

Zij: D at is een tweede.

De vrouw is grillig van natuur En dat maakt ons het leven zuur.

Zij:

De vrouw zegt altijd tot haar man: Leef steeds zoo zuinig als het kan.

Maar ook van 't zoete deel je mede. Zij kijkt niet op een zoen of tien . . . Is dat nog niet genoeg misschien?

Hij:

Maar zelf doet zij er niet aan mede. Zij koopt twee hoeden elk seizoen. Hij moet met één hoed twee jaar

Hij: Zij:

Mij:

Dat is een tweede.

Zij:

Wij vinden thuis gezelligheid, Meneer zoekt 'tin de sociëteit.

Hij:

Ik werk me heele dagen krom Ik draai een gulden driemaal om.

Daarvoor bestaat een goede rede'. Dan ziet hij niet zijn eigen kruis: Dat vrouw de baas is in zijn huis.

Zij:

En daar doe ik mijn voordeel mede Omdat jij draait, zooals je zegt, Draait hij steeds in mijn zak terecht.

Zij:

Dat is een tweede.

MAI

SON

Dat is een tweede.

Hij'-

ODIO

Dat is een tweede.

Een vrouw waar' een onmisbre schat Als ze niet zooveel nukken had.

Zij:

Ze brengt ook wel iets anders mede. En als een man dat niet erkent, Dan heeft hij zelf geen temprament.

Hij:

Dat is een tweede.

Als er twee kijven met zijn bêi Wie zegeviert dan? Hij of zij? Hij: Daarin ligt heel de wereldvrede. En als je 't mij nu ronduit vraagt. Zij: Dan zijn we aan elkaar gewaagd. Samen Dat is een tweede. Zij:

7 P L A C E DE LA M A D E L E I N E . PARIJS

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in

7930 GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD

Red. en Adm.: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760 Postrekening 41880

[doen­

Hij:

Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIOD E

VerschUnt wekelüks — Prgs per kwartaal f 1 9 5

kHARl0TTE Su$A IN «NACHT VOGELS" eoro UF A

■^ '«P

Waarom zoudt U Langer Lijden?

MOORDAANSLAG

W<effld€>im<s>

t^ttoiroa

J © nu r m <&! Het

VERVANGT CRÈME EN POEDER

modèblad

voor de vrouw die goed

ge­

kleed wil gaan. Het n i e u w e n u m m e r is verschenen.

ijd en plaats der handeling: tien uur des morgens in de Turnstraat te Serbajewo. Een politie­inspecteur, die juist den hoek omkwam, zag een man, achter volgd door twee anderen, zoo hard hij kon de straat afrennen. Onmiddellijk gaf hij op zijn fluitje het alarmsignaal, waarop een agent, die in een zijstraat surveilleerde, toesnelde. Juist toen deze de Turnstraat genaderd was, zag hij, hoe de beide achtervolgers den man in­ haalden. Daarop hoorde hij een kreet, en reeds ijlden de mannen verder. Hij dacht eerst dat de achtervolging werd voortgezet, daar de twee mannen nog hard bleven loopen, maar bijna op het­ zelfde oogenblik zag hij, hoe de achter­ volgde in een bloedplas op den grond big. In zijn borst stak een groot mes. De inspecteur, die inmiddels ook ge­ naderd was, bleef eveneens staan. Niet langer echter dan eenige seconden; lang genoeg evenwel om den beiden indivi­ duen de gelegenheid te geven, te ont­ komen. De inspecteur waarschuwde daarop onmiddellijk telefonisch de red­ dingsbrigade, die snel ter plaatse was en den gewonde, na hem de eerste hulp te hebben verleend, naar het dichtst­ bijzijnde ziekenhuis overbracht. Daar­ op gingen de inspecteur fn de agent naar het bureau om rapport van het gebeurde uit te b r e n g e n . . . Dit waren de feiten, zooals zij ze in hun proces­verbaal mededeelden en zoo­ als de commissaris ze te lezen kreeg. De laatste begon hen onmiddellijk nader te ondervragen. Vragen en ant­ woorden volgden* hierbij elkaar zoo snel op als schoten uit een mitrailleur. „Kent. een van jullie misschien toe­ vallig den gewonde?" „Neen." „Was hij in het bezit van'identiteits­ papieren ?" „Neen. Hij had niets van dien aard bij zich." „Had hij iets anders bij zich?" „Een bedrag van ongeveer duizend gulden aan Engelsche bankbiljetten." „Tot welken stand behoort hij ?" „Waarschijnlijk tot den middenstand, want zijn kleeren waren van goede kwa­ liteit, doch afgedragen." „Welke kleermaker heeft ze ge­ leverd? Hebben jullie het etiket in het costuum bekeken?" „Neen." Het costuum werd gehaald, maar het bleek, dat het etiket er uit was getornd. De commissaris fronste even zijn wenkbrauwen en vroeg toen verder: „Is het signalement van de achtervolgers aan alle bureaux en posten door­ gegeven?" „Neen. Het zou niets hebben uitge­ haald. Twee mannen van gewone lengte tusschen de vijf en^twintig en veertig jaar, wat zegt dat?" „Het is goed," zei de commissaris en de'beide mannen vertrokken. Nauwelijks waren zij verdwenen of dr. Próhas, een

T

Krabben en wrijven maakt't jeuken erger. Ge beschadigt de huid en kunt 's nachts niet slapen. Koop een flacon D.D.D- De eerste druppels doen de jeuk reeds be­ daren en bezorgen U een rustigen slaap. D.D.D. brengt altijd verlichting, omdat het diep in de poriën dringt en daar de ;nektekiemen doodt. Het is geen vet­ tige zalf, maar een heldere vloeistof. Ekzeem, uitslag en andere huidaan­ doeningen wijken spoedig voor D.D.D. Koop nog heden een flacon van f 0.75 of f 2.50 bij Uw Apotheker of Drogist. n . Q ""} ondersteunt de heilzame werking der D.D.D.­Vloei­ * C B P ' stof en houdt de huid gezond, f 1.— per stuk. B)

PAF^lS

Verkrijgbaar in alle goede parfumerie­ en kapperszaken in de nuances Blanche, Naturelle, Ivoire en Ocre, in tuben van /"0.35, /"0.75, /"I.20, f 1.85. G R A T I S ®m e e n ? r a t i s monster te ontvangen van elk der bovengenoemde kleuren ­ is het voldoende naam en adres in te zenden, alsmede f 0.25 aan postzegels aan den Imp. voor Ned.: N. E. v. d. Laaken, Leidschekade 98 B, Amsterdam (C), Tel. 36372

Vraag het

bij d e n boekhandel of a a n d e n kiosk.

Dr. H. Nanning's Kinadruppels

Wel een Weekblad,

het a a n g e w e z e n middel b y : BLOEDARMOEDE, BLEEKZUCHT, MA­ LARIA, G EBREK AAN EETLUST, ENZ. Men lette op den naam „Dr. H. Nanning" buiten op de roode doos en op den flacon.

Maar „HET WEEKBLAD" Zegt iedere prater Over „Cinema en Theater".

PRIJS f 1.30

W. C. v. d. W. Verkrijgbaar

ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 . 0 0 0 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG « 0 0 AJ ZufclEKwlRP ™BOI ZU^T^EKWMRI 1(B>00 BOI -
■

2 ­

10.000 10.000 lO.OOOj 10.000 10.000 lO.OOOl 10.000 10.000

bij alle Apothekers

en

Drogisten.

ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 . 0 0 0 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 . 0 0 0 O O 00 0.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 . 0 0 0 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 . 0 0 0

vriend van den commissaris, kwam, ademloos als altijd, de kamer binnen. „Zeg," begon hij, „mijn vrouw en ik zouden graag willen dat je Zondag bij ons kwam in K i r s t e n . . . De trein gaat om drie uur . . . " „Het spijt me, mijn waarde," ant­ woordde de commissaris, „een uur ge­ leden zou ik nog graag van je uitnoo­ diging gebruik hebben gemaakt, maar..." En hij vertelde zijn vriend, welk geval

EEN SPANNEND VERHAAL

? DE LA LUCE < DOOR

Wal he e ft de e st rv e nd e bedoeld ?

O

hem bezighield. Hij was nog niet eens uitgesproken, of de telefoon bracht de boodschap, dat de gewonde juist bij­ kwam . . . De commissaris begaf zich ijlings naar het ziekenhuis. De gewonde slaakte een diepen zucht. „Mag ik hem eenige vragen stel­ len?" vroeg de commissaris aan den dokter. Deze knikte. Hij wist wel, dat de man niet veel zou kunnen zeggen, maar hij was tóch ten doode opgeschreven, zoo­ dat de politieman zonder bezwaar zijn geluk kon probeeren. De gewonde zuchtte opnieuw. „Heb je pijn?" vroeg de dokter. De man bromde iets onverstaanbaars. Toen wenkte de dokter den commissaris, dat hij kon vragen wat hij wenschte, en deze zei, zich over het bed heenbuigend: (Vervalt op pat

­

3, middelste kolom)

3 ­ /

­ *

DOOR

WEERGEVER ervolgen we deze week de serie „Schlagers uit toonfilms en zien we eens, wat Polydor" ons heeft aan te bieden. Uit „Cilly" op 23054, de Fox trot „Cilly" en Es gibt ein Herz auf dieser Welt", gespeeld door Abe Lyman's California Orchester. De refreintjes worden in het Engelsch gezongen. Uit de Richard Tauber­film „Das lockende Ziel" vindt U op 23125 „Es war einmal ein Frühlingstraum" en „Rot ist dein Mund. der mich verlacht", gezongen door Franz Völker, begeleid door G odwin's Orkest. Ilja Livschakoff'sTanz Orchester speelt op 23268 den Schlager uit „Das Rheinlandmadel n.1. „Du bist meine grosse Liebe und mein kleiner Kamerad". Een buitengewoon aardig wijsje! Ook „Der Blaue Engel" is waardig vertegen­ woordigd. Op 23079 vindt U „Ich bin die fesche Lola" en „Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt", gespeeld door Ben Berlin en zijn orkest. Uit „Die letzte Kom­ pagnie" is opgenomen „Wir 13 Mann , ge­ speeld door Polydor Bias Orchester, dirigent Joseph Snaga met solo­ en quartetgezang. Uit Jenny Jugo's toonfilm „Heute Nacht eventuell" werd op 23077 opgenomen „Ihr reizenden Frauen, nach mir wart ihr verrückt . gespeeld door Ilja Livschakoff en zijn Tanz Orchester, met Duitsche refreintjes van L. Monosson en „Heute Nacht eventuell komm ich zu dir", gespeeld door Ben Berlin en zijn orkest. Een trio zingt het refrein. Uit de eerste 'Tauberfilm „Ich glaub' nie mehr an eine Frau" vindt U op 22987 „Uebers Meer grüss ich dich, Heimatland" en „Deine Mutter bleibt immer bei dir", gezongen door den tenor Helge Roswaenge. Paul G odwin s Jazz Symphoniker spelen op 23041 de twee Schla­ gers uit Liebeswalzer n.1. de wals „Liebes­ walzer" en de slow fox „Du bist das süsseste Madel der Welt". Ook „Wien, du Stadt der Lieder" is vertegenwoordigd. Op 23020 vindt U Wien du Stadt der Lieder" en „Ohne dich kann ich nicht leben", gespeeld door het Ben Berlin Orkest. Op 23052 dezelfde liedjes thans gezongen door Max Hansen met begeleiding van Paul G odwin en zijn orkest. Op 23053 zingt Max Hansen „Ich hab kein Auto", eveneens uit deze aardige film. „Zwei Herzen im 3/« Takt" is opgenomen op 23068 en wel de volgende liedjes „Zwei Herzen im 3/4 Takt" (wals) en „Auch Du wirst mich einmal betrügen" (slow fox). Ilja Livschakofl en zijn dansorkest brengt ze met gevoel ten gehoore. De tenor Franz Baumann zingt op 23364 „Ich bin verliebt, jedoch in wen, mocht ich nicht sagen" uit de toonfilm „Karriere . Uit „Zapfenstreich am Rhein'' werd opgenomen „Es muss doch an Liebe etwas dran sein en „Wenn am Rhein die Reben, bluhen , gespeeld door Ben Berlin Tanz Orchester. _ ■ —rm

V

Speciaal Agentschap voor POLYDOR «• BRUNSWICK Instrumenten en Records

BRUNSWICK HOUSE _

­AM

S t a d h o u d e r s k a d e 63 Telefoon 25944 BOVEN A L L E / AMSTERDAM

UIT/T€K€ND

(Vervolt van po&na 3] „ I k b e n van de p o l i t i e . . . Z e g m e , wie j e heeft a c h t e r v o l g d . " D e g e w o n d e wilde iets zeggen, m a a r s l a a g d e e r niet in g e l u i d voort te bren­ g e n . D e c o m m i s s a r i s h e r h a a l d e zijn v r a a g en toen k w a m . h e t a n t w o o r d , hijgend en m o e i z a a m : „ R u s s e n . . . Mis­ d a d i g e r s . . . Steen . . . M o o r d . . . " D e c o m m i s s a r i s wilde n o g iets v r a g e n , m a a r het h o o f d v a n d e n m a n viel opzij, zijn l i c h a a m schokte, twee, drie k e e r . . . I j l i n g s schoot de d o k t e r toe en g r e e p den pols. M a a r hij h a a l d e zijn s c h o u d e r s op. „ H e t is afgeloopen,". zei hij. D e c o m m i s s a r i s keek eenige oogen­ b l i k k e n n a a r het b l e e k e gezicht v a n d e n d o o d e en m o m p e l d e iets onver­ s t a a n b a a r s . D a a r o p g r o e t t e hij d e n dok­ t e r en v e r t r o k . E r was in h e t zieken­ h u i s niets m e e r voor h e m t e weten te komen. Buiten v e r t e l d e hij zijn vriend, die m d e n auto h a d g e w a c h t , welke w o o r d e n d e g e s t o r v e n m a n vlak voor zijn d o o d h a d gezegd. „ I k k a n in dit g e v a l m e t veel b e g i n n e n , " zei hij. „ I k zal het p o r t r e t v a n den d o o d e n a a r d e couran­ ten sturen, a a n de politiebureaux e n a a n alle h o t e l s , en d a n natuurlijk ook n a a r de s t r a f g e v a n g e n i s te Steen. M a a r h e t zal niet veel r e s u l t a a t o p l e v e r e n . " „ D e a r m e duivel is natuurlijk d o o r vrijgekomen g e v a n g e n e n uit Steen ver­ m o o r d , " m e e n d e d e vriend. „Misschien 1 M a a r wie zal het uit­ m a k e n ? Ik geloof niet, dat hij zelf .ook in Steen gezeten h e e f t . " „Waarom niet?" „Zijn k l e e r e n . Zijn costuum, dat van h e e l g o e d e stof is, v e r r a a d t volgens onzen expert duidelijk d e m o d e van het j a a r 1 9 2 8 . H e t is dus bijna drie j a a r o u d . E n h e t is al dien tijd ge­ d r a g e n , a n d e r s k o n het niet zoo ver­ sleten zijn. Als hij in Steen h a d ge­ zeten, w a a r m e n niet voor k o r t e n tijd wordt ingesloten, zou. hij natuurlijk ge­ v a n g e n i s k l e e r e n h e b b e n g e d r a g e n , waar­ d o o r zijn c o s t u u m g e s p a a r d zou zijn ge­ bleven. Ik geloof , d a n o o k stellig, d a t we h i e r met e e n g e v a l v a n v e r g a n e g r o o t h e i d h e b b e n te d o e n . " „ M a a r die E n g e l s c h e b a n k b i l j e t t e n , die" ze o p h e m g e v o n d e n h e b b e n ? D a t spreekt t o c h niet van ve rgane groot­ heid?" „ D a t is zoo. M a a r dat k l o p t weer niet m e t de a f g e d r a g e n k l e e r e n . H e t is een r a a d s e l a c h t i g g e v a l . " D e n v o l g e n d e n d a g vond d e commis­ saris, toen hij o p zijn b u r e a u k w a m , e e n schriftelijke m e d e d e e l i n g v a n een d e r i n s p e c t e u r s . Zij l u i d d e : „ Z i c h aan­ g e m e l d heeft mijnheer R . D e p u i s , vijf e n v e e r t i g j a a r oud, g e b o r e n i n Aix, t h a n s h i e r verblijvend in pension „Dou­ m a " in d e G a s t s t r a a t . B e r o e p : T a a l ­ l e e r a a r . Hij v e r k l a a r d e : „ I k h e b met den g e d o o d e n m a n , die evenals i k F r a n s c h ­ m a n was, s a m e n g e w o o n d . Hij heet E m i l e R a b a i s e n was eveneens taal­ Op 23328 „Bubi, sag du zu mir" en „Süss singt dein Madel: G ut' Nacht". Deze twee Schlagers uit dezelfde toonfilm worden ge­ speeld door Paul Godwin's Tanz Orchester, ter­ wijl Alexander Flessburg de refreintjes zingt. Uit de Harry Liedtke­film „Der Korvetten­ kapitan" werd opgenomen (23314) „Sagen kleine Madels nein" en „Blaue Jungs von der Marine", gezongen door den tenor Leo — 5 —

■'i:-

':­ •

•

.

•

\

REGINAUD DENNY, die eveneens 30 November jarig is. Zij heeft haar do­ micilie bij de M.G.M.­Studios, Culver­City, Californië.

ROD LA ROCQ UE, die 29 November geboren werd. Hij woont 4E>16 Sun­ set Blvd., Holly­ wood.

l e e r a a r . T o e n hij g i s t e r e n a v o n d niet thuis k w a m , v e r m o e d d e ik een o n g e l u k , want hij was steeds zeer stipt. Mijn v e r m o e d e n werd tot zekerheid, toen ik i n de c o u r a n t e n van den m o o r d las.­ Ik b e n d a a r o m n a a r het ziekenhuis g e g a a n en h e b mijn v r i e n d d a a r h e r k e n d . Ik m o e t bezwaar m a k e n tegen een gerech­ telijke schouwing van het stoffelijk over schot. Mijn v r i e n d heeft d a a r steeds met g r o o t e n afschuw over g e s p r o k e n en was e r uit religieuze o v e r w e g i n g e n tegen. Ik m e e n ook, dat er g e e n r e d e n voor e e n schouwing is, d a a r de d o o d s o o r z a a k duidelijk is vastgesteld." G e v r a a g d of g e t u i g e kon v e r m o e d e n , wie d e d a d e r s w a r e n , a n t w o o r d d e hij: „Voor zoover ik •weet, h a d mijn vriend behalve mij en zijn leerlingen, g e e n k e n n i s s e n . " „ H ' m . Slot! U i t l " m o m p e l d e de com­ m i s s a r i s . „ E e n uil, die i n s p e c t e u r I Merkt niet, dat er in de G a s t s t r a a t g e e n pen­ sion isl D e n k t er h e e l e m a a l niet aan, dat de wensch, om geen gerechtelijke schouwing uit te oefenen, al zeer zon­ derling isl Zat die D e p u i s n u achter slot en g r e n d e l , tien t e g e n één, dat wij de o p l o s s i n g v a n het r a a d s e l een eind genaderd waren." Op de villa v a n dr. P r o h a s i n Kirsten h e e r s c h t e des Z o n d a g s o c h t e n d s g r o o t e o p w i n d i n g : mevrouw P r o h a s was een van h a a r mooiste d i a m a n t e n kwijt. H e t g a n s e n e huis was doorzocht, d o c h ner­ gens viel een s p o o r t e b e k e n n e n van den kostbaren steen! Monosson en koor. Ilja LivschakofFs Tanz Orchester speelde twee platen uit „Ein Tango für Dich", n.1. 23381 „Das Marchen vom Glück" en „Du bist mein Mascottchen ge­ wesen" en op 23382 „Du bist mein G reta Garbo" en „Münchner Kindl". De refreintjes worden door L. Monosson gezongen. Binnen­ kort hopen we de serie toonfilm­Schlagers voort te zetten.

„Het beste is, dat wij iemand van het vak vragen, wat we moeten doen," meende dr. Prohas. „Ik zal even mijn vriend den commissaris opbellen. D ie..." „Dat is een uitstekend idee," meende mevrouw Prohas. „Ik zal het zelf doen!" Ze vroeg dringend het telefoonnum­ mer van den commissaris aan, maar keerde na eenige minuten erg teleurge­ steld in de kamer terug. „Je vriend moet overwerkt óf krank­ zinnig zijn," verklaarde ze geërgerd. „Eerst zegt hij me heel vriendelijk goe­ dendag, verklaart mijn verhes erg te be­ treuren en als ik daarop antwoord: „Ja, de steen is erg kostbaar.. ." begint hij opeens als' een kwajongen te lachen. Te gieren gewoonweg! D aarop zegt hij : „Mevrouw, u is een schitterende detec­ tive!" Toen hing hij den hoorn op en hoorde ik niets meer . . . " „Misschien is er een ander gesprek tusschen gekomen," meent haar man. „Neen," antwoordt zij, „ik ken zijn stem toch wel! Ik begrijp er niets van!" Ze had er nog veel minder van be­ grepen, indien zij den dikken commis­ saris in zijn bureau had kunnen zien. Hij voerde een waren vreugdedans uit en kondigde toen den dokter van het ziekenhuis zijn bezoek aan. De mededeeling, die de commissaris een uur later aan den rechter­commis­ saris bracht, deed deze zijn hoofd schud­ den. „Je bent een fantast," zei hij. „Maar doe, wat je niet laten kunt. In­ dien je lust hebt te bevriezen, be­ vries dan!" De tijd vergaat, zooals bekend is, des te sneller, naar mate wij meer indrukken ontvangen; wanneer men ech­ ter slapeloos in een donker vertrek ligt, verloopt hij al buitengewoon langzaam. Den beiden mannen, die ieder achter een van de kasten in de rouwkapel van het ziekenhuis gehurkt zaten, leek het of kwartieren eeuwen duurden.. . . Vooral den commissaris viel het wach­ ten vreeselijk lang . . . Elf uur . . . half twaalf . .. twaalf uur . . . Zoo ging het d o o r . . . D rie u u r . . . half v i e r . . . Nog steeds niets! Wat een blamage tegen­ over den iechter­commissaris! Toen, op­

eens . . . sluipende schreden . . . in het licht van een zaklantaarn werden twee mannen zichtbaar... Ze naderden het stoffelijk overschot van den gedooden man, dat op een der baren lag. „Jij de voeten . . . ik het hoofd . . . . , " zei een van h e n . . . Ze staken hun handen uit, raakten het doode lichaam reeds aan . . . Toen, schielijk als een bliksem­ straal, gingen er twee zaklantaarns branden en werden er twee revolvers op hen gericht. Hun spel was verloren. Vijf minuten later zaten ze reeds geboeid in den politie­auto . . . Den volgenden dag bezocht dr. Pro­ has zijn vriend den commissaris op­ nieuw. „Gelukgewenscht, kerel!" zei hij. „Dat was een mooi succes voor je! Ver­ tel eens, hoe ben je er achter ge­ komen?" „Dat heb je toch zeker al wel in de couranten gelezen ?" zei de commis­ saris lachend. „De couranten!" zei zijn vriend ver­ achtelijk. „D aar stonden niets dan feiten in! D at de overleden man een waardevollen steen had ingeslikt en hoe de beide mannen zijn lijk uit de rouw­ kapel wilden stelen om zich meester te kunnen maken van den diamant. Maar hoe wist jij dat alles, zoodat je vooraf je maatregelen kon nemen?" „Door je vrouw!" lachte de com­ missaris. „Door mijn vrouw?" „Ja! Je weet toch wel, dat zij op­ belde over dien verloren steen van haar „Ja, maar die is intusschen gevonden. En jij was toen niets a a r d i g . . . " „Ik zal wel persoonlijk mijn excuus komen maken. Ik kon echter niet an­ ders! — Luister! Je herinnert je, dat de laatste woorden van den overledene waren: „Russen... Misdadigers... Steen... Moord!" En weet je nog, welke veron­ derstellingen wij toen aan het woord. Steen hebben vastgeknoopt ? Wij crimi­

^ ^ ■ \ O ! S D E T Ë E . OOHAN, KAART;B,

,„ „op,

*%££%$£******»

^^x;r:nsr^^—•«—•

nalisten denken bij het woord steen natuurlijk direct aan de bekende ge­ vangenis van dien naam, zoodat ik aan de oorspronkelijke beteekenis van het woord niet eens dacht! Eerst toen je vrouw mij ontdaan telefoneerde, dat ze een waardevollen steen kwijt was, schoot het door mijn hersens: steen, edelsteen . . . de vermoorde werd om een steen vervolgd, om een steen ge­ dood! Ik combineerde dit met het zon­ derlinge verzoek van dien zoogenaam­ den D epuis om geen gerechtelijke schouwing op het stoffelijk overschot te houden. Natuurlijk omdat zich in het lichaam iets bevond, wat.niet door anderen er uitgehaald mocht worden, daar de achtervolgers het zélf wilden hebben. D at „iets" was natuurlijk de steen, dien de vermoorde waarschijnlijk had ingeslikt. Waarom echter heeft hij hem ingeslikt... ? Ach, ik merk, dat ik er zoo niet uitkom, en ik zal je daarom geregeld vertellen . . . Georg Intschik, de vermoorde, was tijdens de revolutie in Rusland. Hij nam aan de ontstane onlusten een werkzaam aandeel en wist zich hierbij een bijzonder waardevollen steen van een grootvorsiin toe te eigenen. Men had den diefstal echter gemerkt en Intschik moest vluch­ ten. Hij ging naar Oostenrijk en wilde daar een geschikte gelegenheid afwach­ ten, om het kleinood te verkoopen. 'Hij wist echter niet, dat hij gevolgd werd door twee mannen, die hem zijn buit wilden af­ nemen. Na lang zoeken ontdekten dezen hem hier in de stad. Ze dreigden, hem te zullen vermoorden, indien hij hun den steen niet gaf. Intschik weigerde echter en gaf een van de beide mannen een slag, waardoor deze bijna bewusteloos raakte. Op hetzelfde oogenblik slikte hij den steen in en zette het op een loopen, achtervolgd door de twee m a n n e n . . . " „Waarom slikte hij den steen in ?" vroeg dr. Prohas verbaasd. „Wel, natuurlijk om te voorkomen, dat hij gevonden zou worden, indien hij eens gearresteerd mocht worden," zei de commissaris. — „Waar was ik ook weer? — O, ja, hij zette het op een loopen, achtervolgd door de beide kerels en. .. enfin, de rest weet je! Ze staken hem neer en waren van plan zijn lijk te stelen om zich van den steen meester te kunnen maken. D aarom natuurlijk ook het protest tegen de schouwing . . . " „Dus door den verloren steen van mijn v r o u w . . . " zei dr. Prohas. „Ben ik op het juiste spoor ge­ komen," vervolgde de commissaris. „Maar weet je wat nu het pikante aan de heele zaak is ? De steen, dien Int­ schik heeft ingeslikt, is valsch!" „Hè? Hoe kan dat ?" „Dat weet ik ook niet! Ik heb al ge­ dacht: misschien heeft iemand van het personeel der grootvorstin den steen vroeger gestolen en om zijn diefstal niet te laten uitkomen, er een valschen voor in de plaats gelegd. Maai; het tra­ gisch­komische aan de zaak is, dat die Intschik een heelen tijd in duizend ang­ sten heeft geleefd om een stukje glas, dat geen vijf centen waard wasl" Dr. Prohas knikte glimlachend. „Zoo zie je weer," zei hij, „hoe dwaas het van ons menschen is, indien wij al te zeer aan aardsche goederen h a n g e n . . . "

„LIEVELING!

DER GODEN pagina brengen we, nu Opdedezegroote Emil over eenige

.,«S*P-4.

i

!

t

l

dagen in ons land zal vertoeven, eenige scènes uit zijn nieuwste meesterwerk „Liebling der Götter". Deze rolprent, die door de Ufa in' ons land zal worden uitgebracht, is voor ons wel bijzonder interessant, omdat Truus van Aalten er een aller­ aardigste rol in vertolkt. „Lieveling der Goden" is een Erich Pommer­ productie. D it zegt voor de bioscoop­ bezoekers genoeg, want een Erich Pommer­film is nog nimmer tegen­ gevallen. Regisseur is de beroemde Hanns Schwarz, die ook „Hongaarsche Rapsodie" en „Melodie des Herzens" regisseerde. D e vrouwelijke hoofdrol­ len vertolken Renate Muller en Olga Tschechowa. W e zien de vertooning met span­ ning tegemoet.

> ? ♦ y

* *

DE GEVIERD E TENOR (EMIL TANNINGS) GENIET VAN ZIJN VACANTIE

HANS MOSER, RENATE MULLER EN EMIL JANNINGS

KAMMERSANQER ALBERT WINKELMANN (EMIL TANNINGS) ALS LOHENGRIN IN LIEVELINQ D ER QOD EN"

DE „LIEVELING D ER GOD EN" IS OOK D E LIEVELING D ER KIND EREN ­

7 ­

,

D

D

□

D

BIJ WILLY SCHERMELÉ DOOR

G U U S B E T L E M Jr.

De lijfwacht, eèn aardige schets, gemaakt tijdens de pauze in „F lora" atelier, of laat ons in dit geval liever zeggen: te trekken, wanneer zij voelen, niet in de juiste de werkkamer. D e thee geurde, de zon scheen richting te zijn gegaan! E n vooral aan het vriendelijk naar binnen en in deze rooskleurige tooneel! Willy Schermelé was er een van. stemming, stemming van aangename rust, had Na deze eerste mislukking probeerde zij ik mijn eerste onderhoud met Willy Scher­ het bij de revue, en . . . ondervond er een melé . . . tweede. Reeds hier begonnen zich meer en meer haar feekentalenten op den voorgrond te dringen en zoo maakte zij o.a. reeds eens Het werk van Willy Schermelé specialiseert tijdens de pauze in „Flora" de aardige schets zich voornamelijk in kinderillustraties en modeteekeningen. Natuurlijk, ze teekentalles, van „D e Lijfwacht", Welke U hierbij ziet afgebeeld. Hierbij nam ze een positief besluit, wat U haar voorlegt, ze . . . illustreert, in den en trad weer in hef „werkelijke" leven terug, om zich te vestigen als teekenares. Wat hiervan het resultaat is geworden, ik zei het U reeds. In hoofdzaak illustreert Willy Schermelé voor tijdschriften, terwijl er dezen winter twee kinderhoeken van haar zullen verschijnen, rijk aan illustraties, versjes, raad­ seltjes e.d. Zeer gewild zijn ook haar mode­ teekeningen, welke zij met een buitengewone handigheid op mode­shows tijdens hef para­ deeren der mannequins weef fe vervaardigen.

H

et was, zooals met vele dingen het geval is, een van die plotselinge opwellingen, die mij er toe deed besluiten, mijn serie artikelen over schilders te onderbreken voor een . . . charmant teekenaresje. Misschien, lezers, was het voor U, maar misschien — ik wil niet oneerlijk zijn — was het ook wel voor mijzelf. Verandering van spijs, nietwaar... Waarmee ik evenwel niets ten nadeele van onze schilders en hun werk bedoel! Integen­ deel, met groot genoegen heb ik mij steeds door hun kleurrijke ateliers bewogen en met evenveel genoegen luisterde ik naar hun vriendelijke en tegemoetkomende welkomst­ woorden. Maar . . . dien dag ... de zon scheen vroolijk . . . de lucht was blauw . . . en, zooals gezegd, verandering van spijs, nietwaar? . . . H e t teekenaresje was charmant. Alsook het

Dif was, wat Willy Schermelé mij vertelde en liet zien. Veel kunnen wij nog verwachten van deze jonge vrouw, veel en goed werk, voor onze kinderen vooral, waarvoor wij haar alleen al dankbaar mogen zijn. „Dat ik een mislukking ben gebleken aan hef tooneel, vind ik heelemaal niet erg," zei Willy Schermelé nog bij hef weggaan, „want ik voel, dat ik hierin waf ga bereiken . . . " Naar mijn idee hééft zij al waf bereikt, maar .. . wij wachten gaarne op nóg meer. .

Greta Garbo, zooals Willy Schermelé haar ziet

ruimsten zin van het woorS, maar, haar toewijding hebben de kinderillustraties! En déze teekeningen, hóe goed zijn zij geslaagd! Hoe prachtig weet zij den juisten „toon" te treffen in haar illustraties. Ze spreken tot de kinderen, wat veel, ja, alles wil zeggen. Want, oneindig moeilijker is het voor kinderen te werken dan voor volwassenen. En hierin is Willy Schermelé, naar mijn inzicht, vol­ komen geslaagd. Zooals een goed paedagoog zijn leerlingen ­weet te boeien tijdens de eerste lesuren; zooals een goochelaar de kinderen weet bezig te houden met z'n aardige, onbegrijpelijke trucjes en goochel­ toeren; zooals een goed clown ze weet te doen gieren van het lachen, zóó weef Willy Schermelé ze op intense wijze te amuseeren met haar grappige, steeds origipeele teeke­ ningen. Een gave, die slechts weinigen be­ zitten, en . . . die fè weinig nog wordt ge­ waardeerd.

Illustratie voor een kinderboek

Willy Schermelé begon haar loopbaan aan ... hef tooneel. Twee jaren heeft ze gewerkt bij Jan Musch. Twee moeilijke jaren, waarbij haar na hard werken duidelijk werd, dat haar plaats in de toekomst niet daar behoorde te zijn. Hoe zeldzaam zijn zij, die zich weten terug 8

Een caricatuur van Wiesje Bouwmeester

Dansinstituut C. Klinkert

I Jet oordeel van een onzer lezers over „Het Weekblad" Film,

tooneel

BEZOEKT HET

en nog

[veel meer Biedt HET WEEKBLAD [wekelijks weer. Daarom, stel niet uit [tot later. Koop heden „Cinema en [Theater".

„Irriteert Uw huid U? Dan gebruikt U een verkeerd soort zeep. Neemt Palmolive zeep: uit palm- en olijfoliën samengesteld, heeft zij een frissche, natuurlijke geur, beschermt de huid tegen alle irritatie en verleent U een jeugdige teint."

20, rue Royale, Parijs.

ADVERTEERT IN ,HET WEEKBLAD" CINEMA & THEATER

VINCENT, schoonheids-specialist der Parijsche Society, waarschuwt tegen het gebruik van slechte zeep

HET BLAD v o o r g e ï l l u s t r e e r d e reklame VRAAGT

OFFERTES

Godfried de Groot ^ a n Suykenstraat 2 a , Tel. 2 8 4 7 4 Amsterdam

Specialiteit in m o d e r n e e n artistieke foto's 5"Ven iie de vele reproducties van ons werfe in „Het Weehblad "Cinema O Theater

HEBT GIJ AL EEN ABONNÉ OPGEGEVEN?

„ . . . . U moet Palmolive zeep gebruiken . . . . * ' Vincent, de welbekende Parijsche schoonheids-specialist, dringt er bij zijn internationale clientèle op aan, Palmolive zeep te gebruiken voor regelmatige reiniging der huid, als grondslag voor zijn speciale behandelings-methodes. D e poriën worden er grondig en zonder eenige irritatie mee geCENT reinigd; het huid-oppervlak blijft zacht en gaaf. Bovendien beveelt Vincent, en met hem 24.592 specialisten, over de geheele wereld verspreid, de volgende eenvoudige schoonheidsbehandeling aan, welke

20

iedereen zonder het minste bezwaar thuis kan toepassen: Maakt uit Palmolive zeep en warm water een overvloedig, zacht schuim. Masseert hiermede 's morgens en 's avonds gedurende twee minuten U w gezicht en hals. Eerst met warm, vervolgens met koud water afspoelen. Probeert U deze behandeling ook - nog heden! Blijft tevens Palmolive zeep voor U w bad gebruiken. Wat zoo goed is voor het gelaat, is voor de huid van het overige lichaam van niet minder belang.

H-30-5 B

bU deelname aan de Intern. Dan.wedstrüden te j-UGANO 2 2 - 2 7 September 1930 onderscheiden met den

leGrand Prix

E" A§TA= THEATER

^^M»\ (Categorie Prof. de Danst) M A Aanvang der cluble.sen IS October a.». Trüchrüving da«el»k. a.h. In.tituut Stadhouderskade 182. Tel. 24232. Am.terdam

TE D E N H A A G |

Een bloemlezing van d e n geestigsten geïllustreerden humor uit d e b ü i t e n l a n d s c h e tijdschriften.

UM

£UdrW/Q&l Bij een huwelijk in Londen werden bruid en bruidegom op een motorbrandspuit naar de kerk gebracht, terwijl zij de plechtigheid verlieten onder een eerepoort van opgeheven bijlen! — De bruidegom zal stellig geen moeite hebben gehad om zich voor te stellen, wat hem te wachten stond. In een artikel over gemeentehuishouding las ik: „Er zijn vijf en veertig mannen noodig om uw vuilnisbak te leegenl — Het klinkt inderdaad alsof ze het met zijn vijf en veertigen doenl Onlangs is er een paartje midden op den Stillen Oceaan in het huwelijk getreden. — Men heeft niet voor niets altijd beweerd, dat deze Oceaan erg verraderlijk isl

De plechtige bezoeker (tot veroordeelde): „Maar zelfs In jouw veranderde levensomstandigheden Kun je nög iets vinden om je te troosten . . . De veroordeelde: „Ja zeker, mijnheer. Ik hoef nu tenminste niet telkens mijn bed uit voor mijn vrouw om te kijken of er inbrekers zijn. ^ „ ^ ^

„Mijnheer, geef me een kleinigheidjel Ik heb thuis een vrouw . . ." „Ik ook . . . (DJe Grüne M

„De echtgenoot, die in zijn slaap praat, maakt zijn vrouw zenuwachtig," las ik ergens. — Vooral wanneer ze niet kan verstaan, wat hij zegt! „Op sommige plaatsen gaat het geluid minder snel," beweert een geleerde. — Dat is juist. Het kan bijvoorbeeld heel lang duren, eer het geluid van de electrische bel de keuken heeft bereikt. „Er is niets volmaakt," zegt men. Maar ZijAls de mannen n a hun trouwen net zoo hartelijk bleven als tijdens hun engaals men de beschrijving hoort, die de gement," zouden er niet half zooveel echtscheidingen zijn. „ vrouw geeft van den hoed, dien haar man Hij: „Neen, maar .-r zouden twee maal zooveef faillissementen zijn. ^ Humorist) weigert te koopen, zou men geneigd zijn te geloove'n, dat er wèl iets volmaakts bestaat. ( „Iemand heeft een record geslagen door een sprong van twee meter achteruit te maken," lees ik in een dagblad. — Het is voor hem te hopen, dat de motorrijder hem den volgenden keer weer mist.

INDIEN GE VOOR HET INZEEPEN

GEBRUIKT T. LEVISSON, Zeepfabriek, sGravenhage - Post Giro 63197 10 -

„Ja, ik moest Dick werkelijk opgeven. Hij was veel te bekrompen! Een baby two-seater, tafeltennis en al d a t soort van dingen. (The Passing

- 11 -

Show)

„Zeg, Jan, het stadsbestuur doet toch een heeleboel dingen, waarvan wij niet het minste vermoeden hebben!" f judge)

R E I S H E R I N N E R I N G E N UIT LUGANO door C O R K L I N K E R T m! Ik weet eigenlijk niet, of ik derdags groot galabal in het „Grand het onderstaande den naam mag & Palace Hotel" met de noodige dans­ aesthetiek, persoonlijken stijl en hou­ ding, aanpassing aan de muziek, tempo, geven van reisherinneringen: de demonstraties; tenslotte Vrijdags in het techniek en modernen dansstijl. reis was in deze kwestie absoluut bij­ „Kursaal­Theater" de finale tournooi Het merkwaardigste van het geheel zaak en het ging natuurlijk uitsluitend voor het wereldkampioenschap, inge­ was ongetwijfeld de beslist schitterende om het doel: Lugano, waar degroote deeld in een viertal categorieën; op samenwerking tusschen allen, die bij het landenwedstrijden zouden gehouden Vrijdagavond: proclamatie van den uit­ tot stand komen van deze wedstrijden worden, waaraan we gingen deelnemen, slag en prijzen­uitreiking. D es Zater­ wilden bijdragen: D e organisatie ging mede als vertegenwoordigers van de dags : afscheidsfeesten. uit van het Verband van Hotelhouders Nederlandsche D ansleeraren. Over den wedstrijd zelf zal ik niet van Lugano en omgeving, van de Ver­ We hadden aanvankelijk de uitnoo­ uitvoerig schrijven, om niet gedwongen eeniging voor vreemdelingenverkeer diging beleefd geweigerd: D e drukte te zijn hier in technische bijzonderheden „Pro Lugano", mef intensieven steun der nieuwe inschrijvingen voor de af te dalen. Alleen dit dus, dat ook nieuwe seizoenlessen maakte het weinig hier de „Engelsche stijl" algemeen ge­ van het stedelijk bestuur en andere aanlokkelijk, hier het werk gedurende huldigd werd, dat Tango, Slow­Fox, autoriteiten. Medewerking was verleend een geheele week te onderbreken met Waltz en Quick Step gedanst werden door de vijf grootste dansfederaties van het vooruitzicht ginds onthaald te wor­ en dat de wedstrijdregeling schitterend de geheele wereld, waaronder de be­ den op 'n inschikkelijk glimlachje om in orde was. Alle aankondigingen volg­ kende Engelsche „Imperial Society" en de danspassen, waarmee wij zouden con­ den in drie talen: Italiaansch, D uitsch het „D uitsche Reichsverband". Waarlijk, aan de manier waarop men curreeren tegen de allerbeste dansparen en Engelsch. Naast de finale­jury waren van de wereld, inclusief herhaaldelijk er telkens scheidsrechters aangeduid; in ginds propaganda maakt voor drukker bekroonde kampioenen . . . Brrr . . . de wedstrijden, waaraan ik zelf niet vreemdelingenverkeer mogen al onze Het schijnt echter, dat men in het moest deelnemen, b.v. de amateurs­cate­ badplaatsen, al onze groote steden een buitenland er meer prijs op stelt de gorieën, moest ondergeteekende even­ voorbeeld nemen! Want, laten we niet vergeten, dat die Hollanders te zien dansen, dan som­ eens een dezer functies vervullen, samen danswedstrijden natuurlijk geen ander migen in ons eigen land: een expresse­ met Victor Silvester uit Londen, Hart­ doel hebben dan het mondaine verkeer brief, een telegram, tenslotte zelfs een mann uit D uitschland, Mirdaor uit in die buitengewoon aanlokkelijke plaats telefonische oproep uit Lugano eisch­ Italië, en anderen. te steunen. Het was er dan ook een ten alle gebiedend onze aanwezigheid Beoordeeld werd naar algemeene drukte van belang. „om de eer van de Nederlandsche vlag"l En zoo vertrokken wij, mijn partnerin Mejuffrouw Santen en ondergeteekende, vergezeld door veel ironische wenschen, veel regen en najaarsguurte, maar met weinig hoop . . . Zoowel het te veel aan regen als het tekort aan verwachtingen moesten het echter afleggen tegenover de wer­ kelijkheid van ons Zwitsersch verblijf. Ja, ik zou natuurlijk kunnen zeggen, dat "t niet ónze schuld was, dat we tenslotte huiswaarts keerden met den „Primier grand Prix", maar "dat dit uitsluitend te wijten was aan het feit, dat op één na de andere dans­ paren wellicht nóg slechter dansten dan wij. Maar de waarheid gebiedt me te zeggen, dat niemand er slecht danste: Het was een harde kamp, waarbij tot het allerlaatste oogenblik onzekerheid bleef bestaan, wie zegevierend uit den strijd zou komen. De dansweek was reeds den twee en twintigsten geopend met een gala­thee en voorstelling der deelnemers, samen­ gekomen uit een tiental verschillende landen. D e angstigste blikken werden door ons natuurlijk gericht op de aan­ wezige Engelschen: Maxwell Stewart en Miss Pat Sykes, die steeds de gewoonte hebben overal waar ze komen „effies den wereldkampioenstitel" in te palmen en andere te laten zien, hoe onverge­ lijkelijk de beroemde Engelsche dans­ stijl is. Van een opsomming van de namen der mededingers wil ik mij hier kortheidshalve verder onthouden: vooral omdat in de klasse der amateurs de deelname aan de wedstrijden, die reeds denzelfden avond op een gala­feest in Casino Cecil begonnen, zeer aanzien­ lijk was. D en volgenden dag kwamen de „professionals" aan de beurt in het „Grand Hotel Splendid"; Woensdag was er een nieuwe match voor alle deelnemers in „Majestic Palace"; D on­ De deelnemers en hun partnerinnen aan de danswedstrijden te Lugano. 1. mejuffrouw

H

(1) De kleine sterke bat­ tery In de kam. , (3) Uit. of inschakelen onnoodlg. Geheel voor gebruik gereed, wan­ neer ge een nieuwe battery wilt Inzetten. hebt ge slechts deze knop af te schroeven. (3). Dubbele ry van dub­ bel gebogen tanden; golven het haar ter­ wyi ge kamt. De tan­ den zyn zwaar ver­ nlkkeld. (4). Het kleine veertje, dat de battery op haar laats houdt, en lampje uit een ' zaklantaarn zal bran­ den wanneer ge het tegen de tanden . houdt.

S

■

Fotografie van « nomen door Me].

No. «2988 De nieuwste theater­ jasjes ­ en ze staan werkelijk beeldig met de lange ja­ ponnen ­ zijn zeer chic! Wij raden voor dit model aan, bedrukt chiffon flu­ eel of satijn met eige bont. Ver­ ijgbaar in buste­ lat 86, 91, 96,1 "2 107 c m . Benoo­ r d van 95 c m . rr­ode stof 2.50 M.

, 4 ­ s . 3 ■.•: k ­

12

Ik had een kale plek. die grooter werd. Mijn haar was zeer dun en viel met handen vol uit."

JELECTMSCHE

KAM

Zoo rrauw U maar deze wonderlijke LETRIK electrische kam g­ebruikt. Oh if de wonderlijke en prachtig uitgevoerde Electrische Kam, waar iedereen vol van is, omdat hij zulke schitterende resultaten geeft. m reeft Uw haar een blijvende golving, reeds deh eersten dag en doet het opnieuw groeien uit de doode en . i e l e wortels. Het haar, dat ge nog hebt, wordt glanzend en vol natuurlijke kleur. k«»rw n rt»1*' Dat komt door den lichten electrischen stroom die door de haarwortel* van de e^ne rij tanden naar de ander loopt en deze tot nieuw leven o p ­ wekt (iuist als water bij verdroogde planten). _J.­.« Zoodra de wortels weer opleven, verdwijnen op slag alle « o s « a n d e r e onaangenaamheden. Binnen enkele dagen zal de nieuwe £ « « » ™ ■ « « ..Nieuw haar begon te groeien op de haar (zelfs als gij altijd mooi haar gehad hebt) Uzelf en Uw vnendenpaf dunne plekken, mijn haar was veel doen staan; en dit alles door deze levenwekkende „LETRIK kam te dikker, en viel niet meer uit. Het aebruiken inolaats van Uw gebruikelijke kam „zonder leven . begon ook te golven." grttï"haar krijgtzijn vroegere kleur terug. Met den dag z . e t U de vroegere S ' u r l i j k e V lZ dJ overhfnd krijgen, * ™ * f f c ^ ^ ï X en alle grijsheid is voorgoed verdwenen. Uw haar "eelt zijn jeugdige schoonheid en kleur teruggekregen, het is gezond en tf>»v«nd. U zoudt denken dat dit te mooi is om waar te kunnen z j n . l o c h worm het gegarandeerd! 174.000 menschen, die eerst wantrouw,* bleven waren hfnnen 24 uur enthousiast. Vele duizenden brieven, die op onze kantoren ter inzage Uggen getuigen van de wonderbaarlijke werking 5ezer Letnk kam. Deze me^thodf kan niet falen, het haar gaat opnieuw groeien, krijgt d«> vroegere kleur terug en wordt gezonder en mooier, hetzü het man, vrouw of kind betrett. VoVkomen onschadelijk, zelfs voor baby's. Öeen schokken U voelt abso­

atfüsps ="»"»x,d,sk".S5è'= s a f t ?SfJsjsai ­Y­r» S M iaar hebt ire Uw leven lang gezond, mooi, golvend haar. Uok U kunt Dinner. enkele dfgen prachtig naar hebben, als U onderstaande coupon inzendt. De electrische t a m verdrijft hoofdpijn in een paar m.nuten.

„Mijn haar was prachtig, groeide snel. Het is nu golvend en vol kleur. Mijn kennissen zrjn verbaasd. Geen permanente of water­ondulatie is noodlg. nu ik mijn electrlschc kam heb."

In Engeland zijn in enkele maanden 300.000 stuks verkocht. Vul deze coupon in:

_

^

—

■ — — — — — —

—

—

«

c.T.i

AAN LETRIK Ltd. D E P O T A M S T E R D A M C , K E I Z E R S O R . 6 8 5 . Zend mij s.v.p. een LETRIK KAM a f2.V>, pi. /X).35 v. rembourskost.­n

NAAM Van deze afbeeldingen, die met toestem­ ming der firma Weidon Ltd te Londen zijn gereproduceerd, zijn franco pp. geknipte oa'.rónen verkrijgbaar tegen toezending van ­f 0.75 en vermelding van het No.. aan mevrouw Miiiy Simons. 2e Schuyt­ straat 261. Den Haaq.

L. Santen, 2. de heer C. Klinkert. ­

:»

No. 82974 Deze slank afkleedende japon is een mooi model voor een van de nieuwe ge­ spikkelde tweeds b.v. grijs met rood. Met een rood castor hoedje en rood­kralen ketting vormt het een aar­ dig geheel. Ver­ krijgbaar in buste­ maat 107, 112. 117 en 122 c m . Benoo­ digd van 135 c m . breede stof 3.20 M.

U

i proef ge­ ef N te C

ADRES Adresseeren aan

/

Depot Amsterdam C, KeLersg. 6S5 Postglro 14107» Tel. 54594

LETRIK Ltd., London. — 13 ­ ■ 'j .■!._.■■.!..,;■

'

Vaak is het de vrouw, die het smartenkouter in het hart van den man dry ft... Gebenedyd de man, wanneer het ook weer een vrouw is, die de wonde heelt...

DIT IS HET INTERESSANTE THEMA VAN ONS VERHAAL

GEVONDEN VOORWERPEN DOOR

D'ALVAREZ

W

at je vindt, mag je houden!" — Dat was een geliefkoosd gezegde van Laura Wits en het was om zoo te zeggen de lijfspreuk van haar vader Jack Wits — die echter door hen, die hem kenden, nooit Wits, doch altijd „de schurk" werd genoemd. Laura en een jonge telegrambesteller stonden tegelijk op de stoep van het groote burgerpension in de Coramstraat, en toevallig was de eenige dienstbode, die voor alles had te zorgen, op den achterzolder bezig de wasch op te hangen, zoodat zij de electrische bel in de keuken niet hoorde. De telegrambesteller belde voor den tweeden keer. „Ik denk, dat er niemand thuis is," zei Laura, terwijl ze tegen den jongen glimlachte en een steelschen blik naar het telegram wierp, dat hij in zijn hand hield. „Is het voor mijnheer John Roby?" vroeg zij toen. „Geef het dan maar aan mij; ik moet bij hem zijn en zal het hem wel geven." En de jongen, die nog geen week in dienst was, gaf haar het telegram en liet haar in zijn boek afteekenen,

Minruy

zonder er bij na te denken, dat hetgeen hij deed, streng verboden was. Laura liet het telegram in haar taschje glijden en belde opnieuw aan. Dit keer hoorde de dienstbode het en terwijl zij haar handen aan heur schort afdroogde, deed ze de deur open. „Neen, juffrouw, mijnheer Roby is niet thuis," zei ze, in antwoord op een vraag van de bezoekster. „Mijnheer is de stad ingegaan. Wilt u misschien binnenkomen en op hem wachten ?" — Ze was altijd erg voorkomend en beleefd tegen Laura, want ze wist, dat het meisje in een heel groot huis in een van de deftigste wijken van de stad woonde en dit imponeerde haar meer dan ze zou hebben kunnen zeggen. Indien Laura teleurgesteld was, dan liet zij dit toch niet blijken. Integendeel: zij glimlachte vriendelijk tegen de gedienstige, knikte vriendelijk tegen het aardige meisje dat naar binnen ging — een pensiongast, die juist thuis kwam — en zeLtoen, dat ze nog wel eens zou terugkomen. Eenige oogenblikken later reed ze in haar limousine weg. „Wie is dat, Matilda?" vroeg het aardige meisje aan de dienstbode. „Weet u dat niet?" vroeg Matilda. „Dat is juffrouw Wits — een kennis van mijnheer Roby. — Hij heeft u toch zeker al wel eens van haar verteld?" Elsie lachte. — „Mijnheer Roby en ik zijn niet zulke dikke vrienden, dat hij over zijn vrouwelijke kennissen met mij praat, Matilda," zei ze en ze ging de trap op naar haar eenvoudig kamertje op de bovenste verdieping, om opnieuw na te denken over veel belangrijker en drukkender problemen, dan de kennissen van John Roby. Ze was als steno-typiste in betrekking bij een meester in de rechten en al was hetgeen zij verdiende nu niet bepaald schitterend te noemen, ze zou er toch voldoende aan hebben gehad, indien zij niet de moeder van

t e n H b v e e n Dis-k V©rb>
in ,.Vrouweninvloed", een blijspel in drie bedrijven van Neil Grant, dat door de Koninklijke Vereeniging „Het Nederlandsch Tooneel" op de planken is gebracht.

— 14 -

'*

"

een familie was geweest — in figuurlijken zin dan, wel te verstaan. Ze had een broertje op een kostschool en nog een kleiner zusje op een andere interne school, en het beetje geld, dat haar vader had nagelaten, was nauwelijks toereikend om de kosten voor een van beiden te betalen. E r stonden twee brieven op den schoorsteenmantel en ze herkende het handschrift van de adressen met een lichten schok. Eenige oogenblikken keek ze er met groote, ernstige oogen naar alvorens zij ze opnam en openmaakte. Met gerimpeld voorhoofd las zij de befde epistels. Toen nam zij haar schrijfmachine, zette ze op de tafel en een bundel papieren in een klein en slecht handschrift uit de la van de tafel halend, begon ze te tikken. Gelukkig was ze er in geslaagd wat vroeger van het kantoor weg te gaan om het werk te voltooien, dat zij in haar vrijen tijd deed en dat haar vaak had geholpen de kamerhuur te betalen. Ze had zoowat .een kwartier zitten werken, toen er zachtjes op de deur van haar kamer werd geklopt en een jonge man, gevolg gevend aan haar uitnoodiging, een eindje de kamer in kwam. Hij had een door de tropenzon gebruind gezicht en zijn donkere oogen schitterden levendig. Elsie schatte hem op even dertig. „Hoe staat u er mee?" vroeg hij, en het klonk bijna verontschuldigend. „Ik heb sinds gisterenavond tien pagina's gedaan," antwoordde ze. „Ik tik niet vlug, hè, m a a r . . . " Ze zweeg en keek voor zich. „U wilde zeker zeggen, dat ik vreeselijk slecht schrijf?" vroeg hij nederig. „Eigenlijk wel," antwoordde ze en ze lachten beiden. „Ik wou dat ik het vlugger kon doen," vervolgde ze. „Het is boeiend als een detectiveverhaal." Hij streek met zijn hand langs zijn kin. „In zeker opzicht is het dat ook," zei hij afwezig. „Maar het is volkomen waar." „Natuurlijk is het waar," gaf zij toe. „Niemand zou dit rapport kunnen lezen en denken, dat het niét waar was! Wat gaat u doen met het manuscript als het klaar i s ? " Zijn blikken dwaalden doelloos door het vertrek, eer zij terugkeerden naar de oogen van het aardige meisje, dat nog steeds achter haar machine zat. „Ik weet het niet," antwoordde hij verstrooid. „Misschien bied ik het een of andere courant ter publicatie aan. Ik heb het voor mijn eigen plezier opgeschreven en óók omdat het een groote dwaasheid aannemelijk en vergeeflijk maakt. Maar bovendien heb ik hoop, het terrein te kunnen verkoopen en dit rapport kan er misschien den een of anderen dwaas toe verleiden een stuk zand en wildernis te koopen — ofschoon ik het gevoel heb, dat ik den kooper zou afzetten." Ze had de getypte vellen naar hem toegeschoven en hij las op het eerste: „Rapport over de alluviale goudvelden van Quimbo", en terwijl hij het las, zuchtte hij. „Ja," zei hij, „goud is er werkelijk, ofschoon ik het nooit heb kunnen vinden. Ik heb een concessie voor honderd (Veivol$ op pagina ZO)

Waarzegster : „ I k zie . . . . ik zie een begraven schat . . . ." De cliënt: „ J a , schei daar maar over uit. Dat is zeker mijn overleden vrouw."

MIJN N E E F JANSSEN werd op zekeren dag aangesproken door iemand, die in een firma was opgenomen, waarmee mijn neef wel eens zaken deed. „Zeg eens," zei hij tegen mijn neef, „hoe heb je tegen mijn compagnon durven zeggen, dat ik een sukkel ben ?" Neem me niet kwalijk," antwoordde mijn neef, „maar ik wist heelemaal niet, dat dit een geheim w a s ! " Eet vrouwtje : „Ik wil scheiden ! Mijn man heeft me duizenden beleedigende woorden naar het hoofd geslingerd!" De advocaat: „Is dat niet een beetje overdreven ?" „Neen ! Hij gooide me een woordenboek naar mijn hoofd !" Elsie : „ I k geef niets meer om John ! Gisterenavond spitste ik mijn lippen om hem te laten zien, hoe goed ik kon fluiten Molly: ,,Nou, en ?" Elsie : „Nou, hij liet me fluiten. Dame: „ I k zoek een aardig cadeau voor mijn man. Kunt u mij iets aanraden?" Bediende : „Hoe lang is u getrouwd, mevrouw ?" Dame : „Vijftien jaar !" Bediende: „Volgende toonbank, mevrouw. Afdeeling uitverkoop !"

N e g e n en t a c h t i g s t e vraag. Onze lezeressen en lezers kennen natuurlij k allen de uitdrukking : De fiolen van zijn toorn over iemand uitgieten. — Wie van hen kunnen ons echter zeggen, wat fiolen eigenlijk zijn ? Het antwoord gelieve men op een briefkaart in te zenden vóór 29 October (abonné's in overzeesche gewesten vóór 26 Februari) aan ons adres : Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Óp de briefkaart vermelde men aan de adreszijde a.u.b. duidelijk: Negen en tachtigste vraag, terwijl men de briefkaarten niet voor andere correspondentie gelieve te bezigen, daar er anders vertraging in de behandeling hiervan zou ontstaan. Onder hen, die ons een goed antwoord zenden, verloten wij wederom een lot van ,,De joodsche Invalide", benevens vijf aardige troostprijzen.

RICHARD TAUBER'S MOOISTE GELUIDSFILM

DÉS LACtiELNS FILM A - AMSTERDAM

Buurman : „Ik heb hier iets aardigs voor je kapotte gramophoonplaten !" „Wat dan ?" „Een zak, een eindje touwen een steen. En vlak voor je deur is water !'' Gevangenisdirecteur : „ I k heb gehoord, dat je een klacht hebt. Wat is er ?" Veroordeelde: „ E r zijn niet genoeg uitgangen !" Zij: „Kijk eens naar die diamanten in de étalage, lieve ! Ze verblinden je bijna door hun geschitter !" Hij : „ J a . Laten we tenminste maar gauw doorloopen !" „Het is verschrikkelijk, maar als mijn maar het minste geringste leven hoort, denkt zij, dat er een inbreker is en stuurt ze mij naar beneden om te gaan kijken." „Dan moet je haar aan het verstand brengen, dat inbrekers zóó zachtjes te werk gaan, dat ze absoluut geen leven maken." „Dat heb ik haar al gezegd, maar n u wekt zij mij voortdurend omdat ze niets hoort.

VTOUW

„Het mag zijn, dat ze nu niet bijzonder knap meer is, maar in haar jeugd moet zij nogal' aardig zijn geweest." „Waarom denk je dat ?" „Nou, ze vertelde mij, dat er eens een paard met haar vandoor is gegaan." Patroon : „ J e vraagt om opslag en je ziet zelf, dat je niets van het werk kunt !" Bediende: „ J a , maar juist omdat ik er niets van kan, is het zooveel te inspannender voor mij !"

INDISCHE (ONSCHADELIJK.

Per Flacon Fl. 1.50 The SINGER IMPORT AMSTERDAM (C.) Keizersgracht 695 Telefoon: 31695 Franco toezending na ontv. postw. a 11.63 -

15 -

Rechter : „Je bent vrijgesproken van de je ten laste gelegde bigamie, zoodat je naar huis kunt gaan. Je vrouw staat al op je te wachten !" „Welke, Edelachtbare?" ,,Ik heb Shakespeare nooit bewonderd," merkte de oude, lieve dame op. „ E n waarom niet, m e v r o u w ? " vroeg een der aanwezigen. „Omdat hij zoo vaak plagiaat pleegde. Hij staat vol met citaten !" Het was een haveloos ventje en toen er een rijke heer passeerde, zei hij ^ „Hebt u een lucifer voor mij, mijnheer ?" „Neen," gromde deze. „Dan heb ik ze voor u te koop, mijnheer. Een cent een doosje !" Luus : „Hé, ik dacht, dat je met Jack zou gaan trouwen ?" Willy : „Dat zou ik ook hebben gedaan, als hij niet zoo brutaal was geweest, om mij te vragen." Rechter : „Waarom heb je die honderdduizend gulden gestolen ?" Beklaagde: „Ik had zoon honger!

Vijf en tachtigste vraag. De vogels, in wier nesten de koekoek zijn eieren legt, voeden zich allen met insecten. Na loting hebben wij de prijzen als volgt kunnen toekennen : het lot van „de Joodsche Invalide" aan den heer L.G.A. Laforêt, 's-Gravenhage, wien wij er een goede kans mee wenschen, en de troostprijzen aan : den heer G.J. v. Leersum, Winkel, (N.H.) ; den heer L. Elekan, 's-Hertogenbosch ; mevrouw P. Kerckhoffs, 's-Hertogenbosch ; den heer H. Tieken, Amsterdam en mejuffrouw P. van Maaren, Nijmegen.

'indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat, dan heeft de J.V. METRO OOLDWYN MAYER FILM Mij. altijd N O O BETERE FILMS

>v : : i­y.rm■■:­■' .: v v..' ■

■

­

■

"**§»«.-'»*' ­

*

■

■

■

|

In b e t huia v a n H a g o n D erl*

i .■"

In d e ingestorte m i j n s c h a c h t

KAY JOHNSON

oor een vreemdsoortige bepaling | in het testament van haar excen­ trieken grootvader moet Cynthia Crothers op haar drie en twintigsten verjaardag getrouwd zijn en met haar man samenwonen. Anders verliest zij een zeer groot fortuin. Zij wil Roger Towne huwen, maar Marcia, Roger's vrouw, wil niet in een echtscheiding toestemmen, indien haar niet een be­ langrijk bedrag wordt uitgekeerd. De beide vrouwen maken dan een overeenkomst: Cynthia zal Marcia hon­ derdduizend dollar betalen, als zij in een scheiding toestemt. Aangezien de tijd dringt, besluit Cynthia echter om haar erfdeel te verkrijgen door een huwelijk aan te gaan met een ter dood veroordeelde, een zekeren Hagen D erk, een mijnwerker, die beschuldigd is van moord en voor tienduizend dollar be­ reid blijkt om zich tot deze formeele plechtigheid in de gevangenis te leenen, teneinde zijn kleine zusje het leven te kunnen veraangenamen. Het huwelijk wordt voltrokken, terwijl het schavot wordt opgericht en Cynthia keert als mevrouw D erk naar huis terug. Maar een bittere ontgoocheling wacht haar. Op hec laatste oogenblik blijkt, dat D erk onschuldig is en hij wordt daarom vrijgelaten. Hij gaat naar Cynthia's huis, waar een dolle fuifpartij aan den gang is en stemt er op Cynthia's dringend verzoek in toe, zich tijdelijk schuil te houden. Toevallig hoort hij Cynthia en Marcia spreken over hun „contract" en hij ziet, dat Marcia een deel van het geld in ont­ vangst neemt. D at is den eenvoudigen man te machtig en hij komt te voor­ schijn. Roger zegt hem heen te gaan. Hij is betaald voor zijn werk en kan niets meer verlangen. Maar D erk ver­ wijt Roger, dat ook hij voor geld ver­ kocht is en er ontstaat een scène, die het feest verstoort. Hevig gaat D erk tegen het gezelschap van „nietsnutten" en „leegloopers" te keer en tenslotte verjaagt hij allen uit het huis, Cynthia ten prooi latend aan aller spot, om­ dat haar geheime huwelijk door Marcia verraden is. Derk baant zich een weg naar

BI

Johnson e n Conrad Nagel

H ET IRVAARDIGD ÜER PEGIE t VAN LE 'C.M FILM CHARLES BICKFORD

Cynthia's boudoir en geeft haar, vol verachting voor een dergelijke vrouw, het geld, dat hij van haar voor het huwelijk kreeg, terug. D a n keert hij naar de kolenmijnen terug en hervat zijn oude leven. Om aan de bepalingen van het testa­ ment te kunnen voldoen, moet Cynthia echter ook met haar echtgenoot samen­ wonen. D erk weigert een voet in haar huis te zetten en daarom vraagt .zij voor eenige dagen bij 'hem te mogen wonen. Derk vindt dit goed, mits zij doet als de vrouw van een mijnwerker, kookt, wascht, de vloeren schrobt enzoovoort. Zij wordt door de andere vrouwen uit de buurt zeer smadelijk bejegend en ook Derk heeft nogal eens woorden met haar, maar Cynthia's goede aard blijkt wanneer er een klein jongetje is over­ reden. Zij riskeert bij een duizeling­ wekkenden autotocht om een specialist te halen, haar eigen leven en betaalt tenslotte ook nog de kosten van d e operatie. ­ 16 ­

een misverstand legt D erk dit rkeeXd. uit en Cynthia besluit rekken. Zij verzoekt Roger komen halen, maar deze vindt dr om D erks vrouw mede te zonder hem de reden te zeg­ men gaan Cynthia en Roger naai e kolenmijn en om D erk te spre moSèn zij naar de onderste mijn ;en afdalen. D die de situatie meent te oe­ frrijt doet geen.enkele poging om Cyn tegen te houden en juist zullen zij v omhoog gaan, als er een ramp in d ijn plaats vindt. Met donderend gera stort een deel van de gang, waai zij zich bevinden in en het driet s levend begraven. E r is maar één nier .om het leven te redden: Dyn et! D och aangezien de slag­ hoed ontbreken, moet dit dynamiet door en slag met een hamer tot expl( worden gebracht. E n degene, die i :n slag geeft, is ten doode op­ g­esc) vta. Eerst loten D erk en Roger, dan I :n zij Cynthia beslissen. D e man, van I :n zij het meeste houdt, zal met haarl een veilige schuilplaats kruipen, de al sr zal het dynamiet tot ontplof­ fing I engen. In een machtig­dramati­ sche "lima* volgen dan de laatste Roger' doet het voorkomen, ot uitverkorene is en verzoekt D erk .scheid van Cynthia te nemen. Wan ir deze dit doet, brengt Roger :i UCZ.C u u v»v.ww, o­ ". , m . . . ^ é.^nf(inrr Cvnthia tiamiet tot ontploffing. Cynthia het ' m gezegd, dat zij meer van had field. E n terwijl het tweetal naar Derk liger'mijngang kruipt, zegt D erk, een v de aan Roger: „Hij is me toch denk meegfallen. hij was een dappere kerel rolverdeeling is als volgt: De luiveruccuuig Ut *^> «— ■—o­ Re :r Towne, Conrad Nagel; Cyn­ thia rothers, Kay Johnson;; Hagon Derk Charles Bickford; Marcia Towne, Julia Faye; Katie D erk, Munel Mc Cornfc; Marco, J o e McCrea^

***B0*

K a y J o h n s o n e n Charles Bicüford

rTT

't,

m

f4

Man e n vrouw

CONRAD NAQEL

— 17 —

CHARLES BICKFOROI

DE R O M A N T I E K

DER HISTORIE

de Middellandschc Zee. Tweehonderd jaar reeds had deze strijd geduurd, en wel van het oogenblik, dat Cyrus de Pers Klein­Azië in zijn enorm keizerrijk had ingelascht. D e Grieken hadden zich echter opstandige onderdanen getoond, waarom zoowel D arius als Xerxes trachtte hen te zoor bekend historicus dwingen, zich aan hun heerschappij heeft beweerd, dat de loop te onderwerpen. D e Grieken van hun kant der wereldhistorie stellig wisten echter steeds iederen aanval te weerstaan en zelfstandig te blijven. heel anders bepaald zou zijn geworden, indien de neus Zoo ooit, dan was het gedurende déze van Cleopatra eens scheef kritieke jaren van den strijd tusschen of abnormaal groot was geweest. D eze Perzië en Griekenland, dat de Europee­ opmerking moge voor sommigen meer sche beschaving haar ernstigste crisis geestig dan geloofwaardig zijn, de doormaakte. Indien de Grieken waren werkelijkheid is toch, dat de historie overweldigd door de Perzen ; indien der menschheid inderdaad soms floor on­ hun land een wingewest was geworden beduidende toevalligheden is beïnvloed. van het machtige Perzische rijk, zou onze Schijnbaar althans, want het zou natuur­ huidige cultuur een geheel andere zijn lijk dwaasheid zijn te meenen, dat het geweest. Want men herinncre zich : inderdaad deze kleinigheden waren, die de Grieken waren de pioniers op het gebied het lot der menschheid hebben beslist. van kunst, wetenschap, literatuur en Al is bijvoorbeeld het feit, dat Rousseau, philosofie en het is op hun beschaving, de schrijver van ,,Le contrat social", dat de onze is gebouwd. Was deze cul­ op een Zondagavond twintig seconden tuur weggevaagd door die der Perzen, te laat aan de stadspoort van Genèvc dan zou ook onze beschaving thans in­ kwam, van buitengewone bcteekenis plaats van op Grieksche, op Perzische geweest voor de evolutie van Frankrijk peilers rusten ! en zelfs van heel Europa, deze seconden Maar intusschen : Griekenland werd zouden van geen enkel belang zijn geweest, niet door Perzië verzwolgen : inplaats indien het niet juist Rousseau was geweest, daarvan echter groeven de beide rijken, die zich had verlaat ! D aarom was het die elkander op zoo'n gelukkige wijze ook stellig meer Cleopatra zélf dan haar hadden kunnen aanvullen, indien zij el­ schoonheid, die haar stempel heeft gedrukt kaar hadden verstaan, eikaars ondergang. op de historie der oude wereld. D at zij Het was Philippus van Macedonië, die zich als een echte vrouw door haar schoon­ het middel zag een eind te maken aan heid wist te verwerven ­ gedeeltelijk dezen broedertwist en de beide tegen­ althans — wat zij wenschte, houdt strijdige beschavingen te vereenigen. nog niet in, dat zij dit niet pok op andere Hij begon het ontzaglijke werk door de wijze zou hebben kunnen bereiken ! talrijke kleine en afzonderlijke Grieksche Behalve knap, was zij immers ook listig staatjes als één geheel in zijn eigen Mace­ en . . . . een echte diplomate ! donisch vorstendom op te nemen en hun Zoo zou Wellicht de stelling te verde­ daarna zooveel eer te bewijzen, dat zij digen zijn, dat het slechts de feiten zijn, weldra verzoend waren en tot zijn die de geschiedenis van ons voorgeslacht betrouwbaarste en dapperste matrozen hebben gericht ; de feiten dan, wel te en soldaten konden worden gerekend. verstaan, die in het leven werden geroe­ Met hun onmisbare hulp trachtte hij nu de uitvoering van het tweede deel van pen —­ misschien is geforceerd juister — zijn groote taak te volvoeren, namelijk de. door hen, die wij thans gewoon zijn ,.groote mannen" te noemen ! Of het inlijving van het Perzische rijk. Hij werd hierbij de tijden zijn geweest, die hen in echter in het jaar 336 vóór Chr.vermoord een bepaalde richtijig hebben gestuwd en het is dan aan zijn zoon Alexander, die toen twintig jaar oud was, om de ge­ of dat zij de tijden hebben bevrucht, is een andere vraag, die wij, hoe belang­ weldige en verantwoordelijke taak te voltooien. rijk ook, hier slechts kunnen aanduiden zonder haar te kunnen beantwoorden. Op waarlijk bewonderenswaardige wijze Hier kunnen wij — beperkt als onze vatte hij de zware erfenis, die hem op de ruimte nu eenmaal is — slechts consta­ schouders was gelegd, aan. In een reeks teeren, dat de geschiedenis der mensch­ beroemde krijgstochten versloeg hij den heid héél anders zou zijn geweest, indien Grooten Koning van Perzië en maakte — om er slechts enkelen te noemen — zich meester van diens uitgebreide bezit­ Caesar, Cleopatra, Paulus, Mohammed, tingen. In de volgende vijf jaar breidde hij Luther en Napoleon eens niét hadden zijn macht over Ccntraal­Azië en Indië geleefd ! uit, zoodat in het jaar 325 zijn rijk zich In deze opsomming lieten wij Alexan­ uitstrekte van de Adriatische Zee in het der den Groote weg ; met opzet, omdat het Westen tot de Perzische Golf en den Hima­ juist aan zijn leven is, dat wij willen aan­ laya in het Oosten, en van den D onau toonen de waarheid van hetgeen hier in het Noorden tot de­Libysche woestijn in het Zuiden. werd beweerd. Alexander de Groote . . . . Hierna zette Alexander zich tot de taak, Toen, in 356 vóór Chr., de echtgenoote het Westen met het Oosten te ver­ van Philippus, koning van Macedonië, smelten : Europa met Azië te vereeni­ het leven schonk aan Alexander, die later gen. Een moeilijke taak ! Hij vestigde den bijnaam de Groote zou ontvangen, daartoe zijn residentie in Babylonië ; was het allesoverheerschende feit dier hij richtte zijn hof in den stijl en met de tijden de hevige en verbitterde strijd majesteit van een Perzischen vorst in ; tusschen Europa en Azië in en rondom hij huwde Oosterschc vrouwen en moedig­ ALS ALEXAND ER I)K (iROOTK Li;NS NIKT VROEGTIJD IG WAS GESTORVEN. MANNEN, D IE D EN LOOP DER WERELDHISTORIE HEBBEN BEÏNVLOED.

­

18 ­

de zijn soldaten aan zijn voorbeeld te volgen ; hij lijfde Aziaten in zijn leger in, oefende en rustte hen op Macedonische wijze uit en belastte hen met de bewaking van zijn persoon en zijn schatten ; Per­ zische edelen bekleedde hij met hooge en eervolle rangen en gaf hun verantwoor­ delijke ambten in zijn dienst. Zóó ver­ mengde hij als het ware Oost en West. Maar boven alles betoonde Alexander eerbied voor de Oostersche cultuur en zoo vereerde hij Ammon in Egypte, Jeho­ vah in Palestina en Bel in Babylonië. Daartegenover echter stichtte hij Griek­ sche steden in zijn Aziatische bezittingen: niet minder dan zeventig thans nog bestaande steden noemen hèm als hun grondvester. Van deze steden als centra straalden de Grieksche taal, de Grieksche literatuur, de Grieksche wetenschap, kunst en wijsbegeerte uit door gansch het Oosten. Als een gevolg hiervan ont­ stond er een nieuwe cultuur : een bescha­ ving, die haar hoogtepunt en grootste volmaaktheid bereikte in Alexandrië, waar Oost en West elkaar ontmoetten en uitstekend werden vermengd. Hier wer­ den Hebraïsme en Hellenisme vereenigd en hier was het ook, dat het oude Tes­ tament uit het Hebreeuwsch in het Grieksch werd vertaald ! Maar, hoe groot of ook het werk was, dat Alexander op cultureel gebied tot stand bracht, en hoe duurzaam ook de resultaten er van waren : in politiek opzicht was zijn rijk gedoemd te verdwij­ nen. In het jaar 323 vóór Christus, toen hij nauwelijks drie en dertig jaar oud was, werd zijn levensdraad door malaria, verergerd door buitensporige onmatigheid, afgesneden. Zijn rijk viel hierna spoedig uiteen. Oost en West dreven weer van elkaar af. D rie eeuwen moesten voorbij­ gaan, drie eeuwen van oorlog en burger­ krijg, eer Rome (dat waarschijnlijk nooit opgekomen zou zijn, indien Alexan­ der niet zoo jong gestorven was) zijn taak opnam en den vrede benevens een eenheid van lagere orde gaf aan de verspreide deelen van zijn uitgestrekt rijk. Indien echter Alexander was blijven leven om zijn veroveringen te consoli­ deeren en zijn rijk definitief te vestigen, hoe heel anders zou de wereld er dan nu uitzien ! Toen hij stierf, was hij juist bezig plannen uit te werken om Arabië in zijn invloedssfeer op te nemen ; om Carthago te onderwerpen, waarna hij m e t Rome zou hebben afgerekend, waarvan de inlij­ ving en onderwerping dan een gemakkelij­ ke taak zou zijn geweest. Indien hij Arabië had veroverd, zou er nooit een Mohammed zijn geweest ; indien hij Carthago had onderworpen, zou niemand ooit van Hannibal hebben gehoord ; indien Rome tot een buitenpost van zijn keizerrijk was geworden, zou Julius Caesar nóóit boven een middelmatige bekendheid zijn uitgekomen, zou Cleo­ patra's schoonheid haar niets hebben gebaat! En wat het gevolg zou zijn geweest voor de ontwikkeling van ons wereld­ deel, indien deze mannen niét de taak hadden kunnen volvoeren, waartoe hun tijd hen thans geroepen heeft, kan men gemakkelijk begrijpen !

Zomerkou, ^ . U l I l C J r

* * * ­ * « ,

„evolg van plotselinge afkoeling ^ V H E U M ^ T I E , CK, I .V " ^ " openblaS dina. dreigt iedereen met aanleg voor R H L U M A i ' **> "K T . a < . S ' d o o r g pijn in « „ u w e n spieren en gewn ch ten_m a ^ n v ™ . Laat

S ■­' a g r a t t gs&rare ÏSXJXSSSZZ

TOGAL ^ ^

fc f

^

asSSSSSttva^ ­ ­• gaat •­ " ­ " ­ ' ­ Sen euvel, dat de bekoorlijkheid van Uw uiterlijk ernstig schaden kan

Stilleven Uw trots. Mevrouw, dat schitterende thee­ servies en die gesoigneerde theetafel! Be­ hooren daar niet de fijnste en smakelijkste biscuits bij. die te krijgen zijn? Wat een 'eer zult U inleggen bij Uw gasten, wanneer ge „De Lindeboom's" biscuits serveert Want hier komt de kwaliteit om den hoek kijken, die alléén bereikt kan worden door een fabriek met een meer dan honderdjarige ervaring.

D E elegantste verschijning kan haar gansche bekoor­ lijkheid verliezen door het euvel van transpireeren on­ der de armen. Fraaie toilet­ ten worden er onherstel­ baar door bedorven terwijl de onaangename geur te­ vens een groot bezwaar is. Odorono is het beste middel tegen dit euvel. Drie eenvoudige behandelingen : er aan raken. Indien kleurlooze Odorono gebruikt wordt, 15 Odorono (rood) wordt alleen minuten er op laten blijven. Bij twee maal per week 's avonds de roode de geheele nacht. gebruikt. 3. A/wrijven ; Als de Odoro­ Odorono (kleurloos) 's morgens no geheel gedroogd is, afwrijven of 's avonds dagelijks of om den met een vochtige doek anderen dag. i. Betten : Met watten of Gebruik Odorono Ont­ de vingers op den onderarm bet­ haringscrême, o n t h a a r t ten. Niet wrijven. snel en gemakkelijk 2. Laten droogen : Onderarm laten droogen voor de kleederen

QDQ­RQ­OQ

Natuurlijk heeft Uw winkelier ze voorradig. Kent U onze luxe blikjes Rose Marie. Adonis en After dinner?

Globe Trading Co., Singel 4 4 , Amsterdam Ik sluit hierbij 6 postzegels van 6 cent in voor het froeffiesehje Odomu (OS ) Naam

N.V. BISCUITFABRIEKEN

DEUNDEBOOH

Adres

Woonplaats HIER HEEFT U EEN AFBEELD ING VAN D E BEROEMD E ©c

Aan de Lezers van „Het W e e k b l a d " geven wij f13.000 Cadeau!!

„1930­FOTO"

= = — H E T MELKD IËET V O O R D E H U I D _ ^ = dat Uw teint gezond, Uwe 's Morgens en 's avonds ge huid. zacht, gaaf en stevig bruikt voor het wasschen wordt en kleine huidaan­ van het gezicht, zult U doeningen verdwijnen. spoedig bemerken,

Tegen inlevering van deze adyei­tentjei en bij­ b e t a l i n g v a n f 1 . ­ maken wij U W P O R T R E T (formaat 18x24) in s c h i t t e r e n d e u i t v o e r i n g (origineele prijs f 12.50).

FOTO BACH, Coolsingel49b, ROTTERD AM

ADVERTEERT IN DIT BLAD VRAAGT OFFERTES

^ f t t ó « fegggjgg g g g =^P°rt

, Vervolg van pagina 14) advocaten, vroeg, wie het meisje en vierkante mijl ­ C n ze zijn niet meer naar vader waren. waard dan honderd gulden! Vijfhonderd „Wits ?" herhaalde de oude man. „ O mijl moet je rijden om bij de dichtst­ ik ken hem maar al te goed! Hij heeft bijzijnde spoorlijn te komen; de weeën een speelhol! Hij is al verschillende zijn onmogelijk; en zelfs als er ffoud keeren voor oplichting en afpersing was, zou ik niet weten hoè het wee veroordeeld. Hij is nu, geloof ik, e r f te krijgen. Maar bovendien: er is geen goud gevonden. Ik heb een compagnon „Maar dat weet zijn dochter toch die er nog steeds aan het ploeteren zeker niet?" vroeg het verbaasde is: vroeg of laat zal ik misschien meisje. „Zij i s . . . zij j s d e vriendin zijn dood op mijn geweten hebben." van een mijner kennissen!" „Gaat u weer terug naar Afrika'" De oude Kilby lachte luidruchtig­ vroeg zij nieuwsgierig. „Laura? Nou zij heeft méér mannen Hij schudde zijn hoofd. naar de speeltafel van haar vader ge­ „Dat geloof ik niet!" Hij aarzelde lokt d a n j e m a n d a n d e r s , Qf •■ g e l even. „ M i j n . . . mijn vrienden zouden weet ? Natuurlijk! Zij gaat lederen zomer Een benijdenswaardig teint. liever willen, dat ik hier bleef wonen, op reis om slachtoffers voor haarvader we?kehln l e r ^ r t . ^ V 1 e e n h a l f mlllloen poriën, ik heb een weinig verdiend in den te zoeken!" weike in verbinding staan met kllertles rii*. in ri» onderste lagen der huid gelegen z i t r w . n n » " ­ handel. Misschien koop ik een stukje poriën verstopt zijn. rake?, Se kHertj'es o n t e t o L n Deze medcdeelingen vervulden het grond en ga ik kippen houden!" waardoor puistjes, vetwormpjes « ï u K t t e S rlen ontstaan. Zeep en water BUn niiV T 5 I i ï ï ­ C ? meisje met een gevoel van onbehagen door de opperhuid h ? e * te d r n g e n w i l u dan Ze lachte zachtjes. „D aar zoudt u waaraan zij eerst geen verklaring kon n°°<"8 he£t Is zuurstof, h e t mlest reinigende niet zoo n interessant rapport over kun­ geven. Was het belangstelling voorden heelende en antlseptlsche middel der n l t S u r ' nen schrijven," zei ze, en toen opeens, eenzamen jongeman, die d e kamer ? ° v ™ . e e n Radox­behandellng voor vetwormni»* zich iets herinnerend, voegde zij er buitengewoon gemakkelijk I n üoeltreUeLü 7ii beneden haar bewoonde? Ze wist het Is wordt voFledig beschreven In den hieronder Vol zonder overgang aan toe: „Heeft het met. Zou ze hem waarschuwen? Reeds genden brief van een enthousiaste gebruiksterT meisje u gezegd, dat juffrouw Wits er deze gedachte deed haar schrikken! t*,h?y,fadoxsteJ:hts enkele malen gebruikt te hebben, zijn de vetwormpjes, die ik sinds is geweest voor u ?" ^ e had zelf genoeg zorgen, meende ze, V k h liïkenveh1eïdLlast «?dWenen 2* " v*rschrikke­ an,' ­ÏT.t.ïf y sedurende 7 jaar. Op z'n en ze had gelijk! E n bovendien: was Ze zag, dat hij even verrast opkeek zachtst gezegd was het zeer onaangenaam en hoe e r een blos op zijn gebruinde net wel zoo waarschijnlijk dat een man laiThX'ft? ezicM zi5«? Zeer leelüke °nts™?na. wangen kwam. f. „.PV,leine 9 r et er uit alsof het bezaaid van zijn ondervinding, door een meisje LIZ?
20 -

eenige minuten later liep ze door den Maar ik zag haar nu net uit de kamer van mijnheer Roby komen toen ik in stroomenden regen naar de woning van mijnheer Wits. de hall stond. U kunt net in mijnheer Ze was op eenige schreden afstand zijn kamer kijken door de trapleuning Vorig­e week hebben zeven lezers een van het bewuste huis, toen ze een taxi heen." boekenkastje verdiend, omdat zij den Elsie stond op en ging naar beneden. zag stilhouden. Laura Wits stapte er uit, betaalde den chauffeur en ging met den tienden nieuwen abonnee aanbrachten. De deur van John Roby's kamer stond sleutel naar binnen. Waar was ze al Ook gij kunt dit succes bereiken en op een kier. Ze draaide het licht aan. dien tijd geweest? vroeg Elsie zich ver­ dit fraaie kastje gemakkelijk verkrijgen. Wat ze verwachtte te zullen vinden, baasd af. Maar daar was niets geheim­ wist ze zelf niet. E r was nergens een Ons blad verkoopt zichzelfl spoor van wanorde. Misschien — en zinnigs a a n : het was hevig gaan regenen toen. Laura het pension ver­ ze lachte minachtend bij de gedachte — liet en ze had staan wachten in een was het slechts het bezoek geweest van een verliefde jongedame; maar de portiek tot ze een taxi zag. Misschien was het de regen, die het loren," zei hij vriendelijk. „Maar ik deur van een der kasten stond op een enthousiasme van de amateur­detective kier en Elsie kon net een Japansche begrijp niet, dat u . . . " temperde, want nu ze op slechts enkele „U begrijpt niet, waar ik me mee doos zien, die half was geopend. Ze schreden afstand van het groote heeren­ nam de doos in haar handen. Ze was bemoei? U heeft gelijk," vervolgde zij, huis stond, aarzelde zij. En hoe langer leeg. Langzaam zette zij ze weer in de snel sprekend, „het is mijn zaak ook zij wachtte, des te natter werd ze. D e kast en ging nadenkend naar beneden. niet. Maar ik wilde u zeggen, dat taxi­chauffeur, die Laura had gebracht, „Ik denk, dat ik maar even naar mijnheer Wits . . . heel bekend is . . . hij talmde hoopvol. mijnheer Roby zal gaan," zei ze, aan is een bekende . . . " (Vervolg op pagina 25) een plotselingen inval gehoorgevend, en Hier moest zij zwijgen.' Ze kon niet zeggen, dat de man een schurk en een afzetter was, want ze had er geen bewijzen voor. Opeens twijfelde zij, of de oude Kilby wel juist was inge­ licht..: .. . „Ik bedoel, dat hij altijd bij zich thuis heeft laten spelen," stamelde zij. „En omdat u onbekend is h i e r . . . dacht i k . . . " Hij lachte. „U praat, alsof u bij de recherche was, juffrouw," zei hij, plotseling zijn hand op haar schouder leggend. „Ik begrijp heel goed, dat u probeert mij een dienst te bewijzen. E n in het diepst van mijn hart geloof ik ook, dat u gelijk hebt. Maar ongelukkig genoeg, heb ik te veel verloren om me nu te kunnen terugtrekken. Hoe u weet, dat ik heb verloren, begrijp ik niet!" Ze knikte en zonder meer een woord te zeggen, keerde ze zich om en liep snel de trap op, naar haar kamertje, boos op zichzelf, boos op hem, maar mèèr dan wat ook: verbaasd om het­ geen zij had gedaan 1 Maar John Roby was stellig niet minder verbaasd dan zij, toen hij in de deftige straat liep, waar Laura woonde. Elsie had eenig werk te verrichten; maar ze kon haar gedachten er niet bij houden en na drie vellen papier te hebben verknoeid, gaf zij het op en ging in een gernakkelijken stoel zitten, haar gedachten den vrijen loop latend. Om half tien bracht het meisje haar een kop thee. „Die juffrouw Wits is net wegge­ gaan, juffrouw," vertelde ze. Elsie keek haar verbaasd aan. „Juffrouw Wits? Is ze dan hier ge­ weest ?" „Ja, juffrouw. Ze kwam ongeveer een kwartier geleden en is toen naa«r d e kamer van mijnheer Roby gegaan. D at begrijp ik juist niet." Verbaasd staarde Elsie haar aan. „Wat ter wereld h a d zij daar te maken?" vroeg zij. Matilda schudde haar hoofd. „Ik mag een boon worden, als ik het' weet, juffrouw! Ze wist niet, dat Poto Godfried de Gtoct ik haar gadesloeg — ze stuurde me naar WILLEM acteur bij de gratie van bet talent, zal een jubileum­ beneden om een kop thee voor haar V A N D E R tournee gaan ondernemen. Wij wenseben bem volle te halen, hetgeen slechts een verzinsel van d'r was — en als ik niet terug VEER zalen en een publiek vol enthousiasme. was gekomen om te vragen of ze suiker gebruikte, zou ik niet hebben geweten, dat zij de ontvangkamer verlaten had. 21 ­

1

'.

PERSONEN: Kapitein Alfred Dreyfus Fritz Kortner Lucie Drejfus, zijn vrouw . . . Grcte Mosheiro Mathleu Drcjrfus, zijn broeder. . . Erv. in Kaiser Em,ile Z o I a Heinrich George Kolonel Picquart Albert Bassermann Majoor Ferdinand WalsinEsterhary Oskar Homolka Majoor Henry Ferdinand Hart Majoor du P a t j de Clam Fritz Rasp Georges Clemenceau p a u l fiildt Frit naWi advocaten * Kamper. "emange Paul Henckels Generaal Mercier, minister van oorlog 1893-96 Ferdinand Bonn Generaal de Boisdeffre, chef van den generalen staf . . Leopold v. Ledebur Generaal Pellieu* Bernhard Goetzke Godefroj Cavaignac, minister van oorlog 1898 Fritz Albert! Kapitein Lauth, oilicier in het bureau van den chef van den Geheimen Dienst . . D r . Ed. Rothauser Majoor Forzinetti, directeur van de militaire gevangenis van Cherchc-Midi J o s c f Reithofer Alphonse Bcrtillon. leider van den Parijschen herkenningsdienst Bruno Ziener I resident van de Rechtbank in het proces Zola 1898 . Sigmund Nunberg Een Parisienne Else Bassermann Jean Jaurès. afgevaardigde Fritz Reiff Dubois, ecn agent Bernd Aldor Een oflicier van de militaire gevangenis van Cherche-Midi . Ferry von Gorup Marguerite Pays, Esterhazj's Jf el "We Nora Mestom

B

e affaire-Dreyfus, de eclatante rechtsdwaling, die destijds de geheele wereld in beroering bracht, is een evenement van historische beteekenis geworden. In September van het jaar 1894 werden in de papiermand van den Duit-' schen militairen attaché von Schwartzkoppen te Parijs cenige snippers gevonden van een brief, die militaire mededeelingen van groot belang- bevatte. De minister van oorlog, Mercier, die zich reeds bedreigd ziet met ontslag, neemt maatregelen om den verrader op te sporen. Hij moet „in het belang van het leger" vlug handelen. Op 1 5 October 1894 wordt daarom kapitein Alfred Dreyfus, hoewel er zeer onvoldoende gegevens tegen hem verzameld zijn, gearresteerd. Dreyfus wordt wegens landverraad tot levenslange verbanning veroordeeld, in het openbaar gedegradeerd en naar het Duivelseiland (FranschGuyana) verbannen. Meer dan vier jaren wordt hij aldaar in een kleine loods opgesloten gehouden. In Parijs vechten zijn echtgenoote en zijn broeder Mathieu, die van zijn onschuld overtuigd zijn, inmiddels tegen haat en bedrog. . .. De nieuwe Chef van den Geheimen Dienst, Kolonel Picquart, vindt de eerste bewijzen, die voor Dreyfus' onschuld pleiten, en tevens Majoor Esterhazy tot verrader stempelen. Picquart's warme belangstelling voor Dreyfus draagt echter niet de goedkeuring van het ministerie van oorlog weg. ,,De eer

van het leger" eischt de onwrikbare handhaving van het gevelde vonnis. Picquart wordt naar Tunis overgeplaatst en Majoor Esterhazy in weerwil van het bezwarende materiaal vrijgesproken. Nu slingert Emile Zola'zijn vlammend '„J'accuse" de wereld in en roept de internationale belangstelling voorde affaire-Dreyfus wakker. Zola wordt voor het gerecht gedaagd, maar het proces-Zola, dat van 7 Februari tot 23 Februari 1898 duurt, brengt geen verandering in den toestand van Dreyfus. Zola wordt veroordeeld. Het gelukt hem echter om bijtijds naar Engeland te vluchten. Zijn hoofdgetuige Picquart krijgt ontslag uit den dienst en wordt in de gevangenis geworpen. Eindelijk, op 30 Augustus 1898, bekent kolonel Henry, die in het nauw

gedreven wordt, een brief vervalscht te hebben, die de handhaving van het vonnis tengevolge heeft gehad. Reeds den volgenden dag pleegt kolonel Henry in de gevangenis zelfmoord. Esterhazy, gearresteerd, doch weer op vrije voeten gesteld, vlucht naar Engeland. Picquart herkrijgt zijn vrijheid en Dreyfus wordt naar Rennes teruggebracht. Een nieuw proces begint en voor de tweede maal wordt Alfred Dreyfus veroordeeld, dit keer tot tien jaar gevangenisstraf. Eenigen tijd later verleent men aan den vroeg oudgeworden man gratie. Het duurt zes jaar voor de onschuldig veroordeelde Alfred Dreyfus gerehabiliteerd wordt. Op 13 Juli 1906 bevordert men hem tot majoor en Picquart tot generaal. Eenige jaren later ontvangt Dreyfus het Kruis van het Legioen van Eer. Vijftien jaar na de arrestatie van Dreyfus wordt het gebeente van Emile Zola in het Pantheon bijgezet. Bij die plechtigheid schiet een fanaticus op Dreyfus, die gewond wordt. 1914 sterft Picquart, in 1923 Esterhazy in den ouderdom van yy jaar. Dreyfus leeft nu nog te Parijs. Hij is y\ jaar oud. In nummer 315 van Het Weekblad wijdden wij in onze rubriek „De Romantiek der Historie" een artikel aan de „Dreyfus-affaire".

Majoor Esterhazy pleegt hoogverraad.

Heinrich George als Emile Zola in de beklaagdenbank

De degradatie -

23

-

■

.■

'

.

■

■

(üervolé van pa&na 21) „Taxi, juffrouw?" vroeg hij naeenige oogenblikken, en Elsie, die zichzelf een groote dwaas vond, klom in den wagen, blij uit den stroomenden regen te zijn en zich uitmakend voor een verkwister, om­ dat ze onnoodig geld uitgaf. Bij een scherpe bocht zette ze on­ willekeurig haar hand naast zich op de bank om steun te zoeken. E n toen voelde ze een handtaschje. „Wat je vindt, mag je houden," zou­ den Laura Wits en haar vader hebben gezegd, ofschoon er een hepaling in de wet is, dat men gevonden voor­ werpen aan den eigenaar moet terug­ geven. Elsie wist maar heel weinig van wettelijke voorschriften af, maar ze be­ zat een geweten, dat volstrekt met elastisch was, en daarom was haar eerste opwelling, toen zij de tasch vond, tegen het ruitje te tikken en de aandacht van den chauffeur op haar vondst te ves­ tigen. Maar om een of andere onbe­ wuste reden gaf zij aan dit voornemen geen gevolg. Het was een plat taschje en de overslag was open. Haar onge­ handschoende vingers gleden mecha­ nisch in de opening en ze wist, d a t ze een dikken bundel banknoten aan­ raakte. Gedurende den oorlog was zij op een bank geweest en daarom kon zy onmiddellijk bankpapier van alle andere soorten papier onderscheiden. Automa­ tisch liet zij de biljetten tusschen haar vingers'doorglijden. Eén, twee, d r i e . . . ze ging voort, t o t . . . „Drie honderd zes en zestig I Het waren biljetten van vijf en twin­ tig g u l d e n . . . Negenduizend gulden! Voldoende om het schoolgeld voor aülebei de kinderen te betalen — ze had van beide inrichtingen een brief gekregen, waarin dringend om geld werd gevraagd — voldoende om eenige noodzakelijke kleeren te koopen, om eens een aardigheidje aan de kinderen te kunnen zenden . . . Maar mocht ze het houden... ? . Ze slaakte een diepen zucht en keeK door de regen­natte ruitjes. Ze was heel dicht bij haar bestemming en ze

H E T WBVERK3BN WOORDEN VAN CHR VOI KAMP VULKAMP =

­e

vlug en rAp

E

E

^

^

Het we..ver.ke zingt zijn

w,r™ , ' MUZIEK VAN DAAN NJEUWENHUIJZEN

. ^

^

^

^

lied .je er bij

we..ver.ken is mhet we..ve«zö0 knab

^

^

Heel

^

droef en

Sfxx.le^t

Weverken, één met zijn weversstoel Vertelt er aan het weefgetouwe Van t moeilijk' leven, zijn zorgen en smart, Van kind, van moeder de vrouwe ö e spoele vliegt maar keer op k e e r " t n neemt er dan bij het zoemen Den draad van arm weverkens leven m e e Doorwerkt in kleurige bloemen.

zeL.de

zoem*** he.n êM weer

Z­em zoemzoemheenen

vveer..

t Kleurig tapeet is het schoone werk, Van vingeren rap en heel gauwe. Maar wat gij niet ziet, wat weverke gaf, In zijn werken aan 'tgetouwe: Het draagt verborgen het verdriet, Van 't harde, moeilijke leven. Zijn arbeid is weverkens levenslied, Met leed en tranen doorweven.

Refrein: Weverkens ving'ren vlug en rap. Weverken is in het weven zoo knap ^poele gaat zoem ­ zoem ­ heen en weer ^oem ­ zoem ­ zoem ­ heen en weer

Refrein : Weverkens ving'ren vlug en rap. Weverken is in het weven zoo knap. Spoele gaat zoem ­ zoem ­ heen en weer, Zoem ­ zoem ­ zoem ­ heen en weer.

J MAISON ODIOT

7

PLACE

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m

1930

|

r.RQQTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD

D E LA MADELEINE.

P AR I J S

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

4 rj

i D ans­

Instituut " t3osterDinb Aanvang Ciublessen medio October Inschrijving dagelijks 71­5 en 7lf2­&/2 Prospectus op aanvrage

Privé onderricht dagelijks

Wtechebade IOQ A'damC hoeb «TWanon

telefoon 30047

— DER B L A U E V O G E L " GEBOUW

VAN KUNSTEN

EN W E T E N S C H A P P E N

TE ' S ­ G R A V E N H A G E

IN DE SCH1ETTENT OP DE JAARMARKT, l i e t Dleit stellig voor de goede hoedanigheid dezer Russische klem­kunst, dat zij H ziCh zoovele jaren heeft kunnen handhaven en ons steeds weer eenige genoegelijke uren kan bezorgen. In dezen tijd, waarin tooneelgezelschappen ontstaan en ontbonden worden met de snelheid van moderne huwelijken, is het voor Jushny geen geringe verdienste dat hij zijn troepje bijeen weet te houden en zijn vertooningen steeds nfeuw "even weet In te blazen. Zelfs den ouden nummers! „Der Leierkasten" bijvoor­ beeld ontroerde weer evenzeer als toen wij dit nummer voor den eersten keer zagen. Toch zal Der Blaue Vogel" moeten trachten niet al te dicht in de buurt te komen van het vluchtige genre. Wij gelooven namelijk niet, dat het gezelschap hiermede het beste vermag tetoonen, van hetgeen het in zich heeft! Daarentegen waren eenigeheb­ teliike parodieerende of vroolijk­amusante nummers werkelijk van het beste gehalte. Het kozakkenkoor, de schiettent, de thee­visite en de Kaasmarkt te Alkmaar waren inderdaad bliTa0°n et te overtreffen staaltjes van cabaretkunst. De montere en leur.ge decors verdienen zéker ook een extra vermelding. Verder waren er nog eenige ern­ stiae nummers een solo van de violiste P. Schuster en dan ten slotte Jushny zelf, d e nog altTjd geestig is, zoolang ze „achter nog niet klaar zijn" 1 Alles bij e kaar een avond die boeide, amuseerde en ontroerde! Bont dus als het leven zelf! Wat zou men meer kunnen wenschen?

biljet aan zijn bevelen moest gehoor­ zamen. E n de croupier had al heel wat biljetten naar zich toegehaald! Er waren biljetten bij met omgevouwen kanten; biljetten, die gescheurd waren en ook biljetten, die nog zoo goed als nieuw waren, maar ze hadden alle de belangstelling van Roby, omdat ze eenige oogenblikken tevoren nog zijn eigendom waren geweest. En nu waren ze van den man, die zijn avondtoilet niet eens behoorlijk wist te dragen en aan een dikke sigaar zoog. John Roby stak zijn hand in zijn zak; als actie was deze beweging slechts mechanisch, want zijn zak was een ge­ Roby keek twee keer naar het hark je, dat teruggetrokken werd. Het was van plunderde schatkist. D at wist hij maar al te goed.' mahoniehout en er zat een keurig ge­ Toen kwam Salter, philosohscn en sneden handvat aan, terwijl de onder­ sympathiek. Salter kon zijn philosohe kant was voorzien van een koperen en sympathie best toonen, want Wits plaatje, zoodat zelfs het dunste bank­

moest een besluit nemen. Met een schok kwam zij tot de conclusie, dat ze een beslissing moest nemen; hetgeen haar te doen stond was volkomen duidelijk! Ze moest het nummer _yan de taxi notee­ ren, de tasch aan den chauffeur geven en van haar vondst kennis geven aan het dichtstbijzijnde politiebureau. E r viel niets anders te doen; er was geen andere weg voor iemand, die eerlijk wilde blijven... Met een ruk bleef de taxi stilstaan, en zich omkeerend op zijn bank, wrong de chauffeur het portier open . . .

NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIOD E

— 25 ­ /

.

■

■

ONZE FOTOWEDSTRIJD Hieronder vindt men wederom een viertal inzendingen, die wjj met een prijs van f 2.50 hebben kunnen bekronen.

FILM­ENTHOUSIASTEN AAN ALLE FILM­ENTHOUSIASTEN,

e 9 ÜZ»£< Schouwspelers" werd mY iS!,J ^f » . J^iiL " leUn 2 l ok ra k' e s ct lt e?l dml ^n d i e , v a " Sacha Guitry M^io°S­'?» « 0 '"J die van Richard Mols­de Leeuwe. Op onze foto, van linksnaar en F

In den Stadsschouwburg te Arnhem de première gegeven van en Reynaldo Hahn. De F egle Is In handen van ir. dV W. F ranz: Heuckeroth. De hoofdrol wordt vertolkt door mevrouw Enny rechts: Jettie Kremer, Enny Mols­de Leeuwe, Betty■ Grit­VinPc erdinand Kool bergen.

betaalde hem tien procent van alle win­ sten, die door zijn bemiddeling werden behaald! „En, hoe gaat het ?" vroeg hij. Roby glimlachte. „ I k heb verloren!" Salter liet een geluid hooren, dat zijn medelijden moest uitdrukken. „Hoeveel ?" vroeg hij nieuwsgierig. Hij liet doorschemeren, dat indien het verlies uit Roby's zak kon worden aan­ gevuld, het eigenlijk geen verlies was. „Ongeveer twintigduizend gulden," zei Roby. „Twintigduizend gulden," herhaalde Salter nadenkend. Hij zou inderdaad dien auto kunnen koopen, dien hij dien middag had geweigerd. Hij was er ver­ heugd om. „Geen geluk, ouwe jongen . . . Probeer het eens op een anderen dag!" „ J a , " antwoordde Roby. Hij keek over de tafel. D e bank won nog steeds. Iemand zei „Banco I" met een zonderlinge, heesche stem. E r was even een stilte, de croupier en de bankhouder spraken zachtjes met elkaar en toen zei de croupier: „Ik geef!" En de bank won opnieuw. Roby snoof zóó diep, dat het leek alsof hij moeite had om adem te halen. Hij liep langzaam de trap af en bleef een seconde staan voor de wit­ met­goud beschilderde deur van den salon, waarin hij wist, dat Laura zat. Hij aarzelde een oogenblik, toen draaide hij den knop om en ging naar binnen. Laura zat in een hoekje van een heel grooten stoel, haar knieën opgetrokken, een boek op haar schoot en een sigaret in een lange, dunne pijp tusschen haar vlamroode lippen. Ze keek verbaasd op en sloeg zijn gezicht even onderzoekend

gade. Ze was een jaar ouder dan hij . . . hij had haar een engel gevonden toen hij terug kwam van Midden­Afrika, waar hij vijf harde jaren had doorgebracht. Maar nu zag hij h a a r in heur ware ge­ daante. v H e b je gespeeld ?" vroeg zij koel. Hij knikte. „En verloren?" Hij knikte weer. „Het is werkelijk te erg met vader," pruilde zij. „Ik wou, dat hij hier in huis niet om zulke hooge inzetten liet spelen. Ik hoop, dat je niet ernstig ge­ troffen bent ?" „Ik heb alles verloren wat ik bezat," zei hij. Een ondeelbaar oogenblik vergrootte zij haar oogen. „Werkelijk ?" Het was niet meer dan onpersoonlijke, koele be­ leefdheid, welke in haar stem door­ klonk, „D at is te erg!" Ze het haar voeten op den grond zak­ ken, trok haar jurk af en wierp haar sigaret weg. „Dan zullen we u in de toekomst wel niet veel meer hier zien, denk i k ? " zei ze. „Ik vrees van niet," antwoordde hij. Was dit het meisje, dat hij een engel had gevonden, dat te Madeira aan boord was gekomen, die de terugreis van Funchal een pleizierreis had doen zijn? Nu moest hij weer teruggaan naar Afrika, om opnieuw de aarde te schra­ pen, de onbegaanbare wildernis in te trekken . . . „Ik... ik vind j e afschuwelijk!" zei hij. Een oogenblik ontmoetten hun blik­ ken elkaar — toen lachte ze. „Mijn beste jongen, je bent werkelijk een dwaas!" zei ze kalm. „Ik heb je wel is waar uitgenoodigd hier te komen, maar ik heb je nooit gevraagd om te spelen. E n werkelijk, John, ik had ge­ dacht, dat je je medicijnen als een groote jongen zou slikken!" Het kloppen van zijn hart veroor­ zaakte hem een lichamelijke pijn. Hij was hard op weg om zich bespottelijk aan te stellen! „Het spijt me," zei hij zachtjes en liep de kamer uit, toen ze hem bij zijn naam terug riep. 26

die foto's vroegen, deelen we mede, dat deze zoo spoedig mogelijk gezonden worden. R. N. I. te 's­GRAVENHAGE. Heé adres van den regisseur Roberé Siodmak is Kochstrasse 6—8, Berlijn. Milcon Sill is aan haréverlamming overleden. S. M. ie 's­GRAVENHAGE. Peter Voss is nieé getrouwd. Zijn adres is Nachod strasse 12. Berlijn. Greta Garbo kunt U schrijven Metro­Goldwyn­Mayer Studios Culver­City, Californië. R. L. ie ROTTERDAM. De film „Das Land des Laechlens" wordt ie Geiselgaséeig bij München opgenomen. De hoofdrol speelt en zingt Richard Tauber. Eric Barcley woont 15 Rue du Cirque, Parijs. H. K. te AMSTERDAM. Lilian Harvey is niet verloofd. Evelyn Brent is getrouwd. Gloria Swanson is nog steeds gehuwd. Adres van den heer Klein man: Vijzel­ straat 98, Amsterdam­, S. K. W. te HILVERSUM. Neen. „De blauwe Engel" was niet Mariene Dietrich's eerste rol. Zij speelde voordien in „Prin­ zessin Olala", Ich küsse Ihre Hand, Madame" en „Das Schift der verlorenen Menschen . . ." D. M. te ROTTERDAM. Het adres van Douglas F airbanks is Pickrair, Holly­ wood. Nog met Mary Pickrord getrouwd. Douglas Jr. is met Joan Crawford gehuwd. F. 'K. te 's­GRAVENHAGE. Mady Christians is den 19en Januari te Weenen geboren. Met Dr. Mueller getrouwd. Zij is verscheidene malen in ons land geweest. De gevraagde foto's worden spoedig ge­ zonden. H. B. T. te GRONINGEN. Het adres van Grete Mosheim is Pariserstrasse 127, Berlijn. John Gilbert kunt U schrijven: Metro­Gold wyn.Mayer Studios, Culver City, Californië. R. L. te NIJMEGEN. Meer dan twee foto's worden aan één abonné niet verstrekt. S. A. te AMSTERDAM. In ons land zijn geen filmscholen. Schrijf eens aan den directeur van de Duitsche F ilmschule, Son­ nenstrasse, München. Antwoordcoupons zijn aan ieder postkantoor verkrijgbaar. J. O. te STEENWIJK. Hanna heet Anna; zij is niet getrouwd of verloofd. Wilt U haar schrijven? Het is niet noodig, dit in 't Chineesch te doen! C v. d. L. te G O U D A . Adres van Rolant Varnois Bregenzerstrasse 18, Berlijn. Dit is niet zijn ware naam! Niet getrouwd.

J

N V . KLEEDF .RMAKERIj

I

"Old Bond Street' DAMES­ EN HEERENKLEED ING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT 49 TELEFOON

„De warwinkel". Inzending: de neer M. Verboom, Rotterdam.

ANITA PAGE DOLORES BRINKMAN moet wegens ruimtegebrek in het atelier­den "ieuwsten Black­Bottom­pas bovenop een antiek kabinet demonstreeren...

Ik heb er een hekel aan, om zoo uit" elkaar te gaan," zei ze met een stem, waarin hij weer iets van de oor­ spronkelijke teederheid meende te hoo­ ren. „Je zult denken, dat ^ a f s c h u w e ­ lijk ben, John, maar werkelijk ik heD H o e k o m e n z e n u half voor en half achter het hek ?■• toch mijn best gedaan om te voor­ " Vending: de heer M. Somberg, Hengelo (O.) komen, dat je zoudt spelen." „. , , . . Hij ükte aan zijn droge lippen en zei Keen woord. , Laten we niet als kwade vrienden scheiden." Ze stak haar hand uit en hij nam ze automatisch aan. „Ik üaent, dat we zoo'n prettigen tijd samen zouden hebben," vervolgde ze hem met Patheti­ sche blikken aanziend. „Kan ik je wat geld leenen?" Hij schudde zijn hoofd. Ik weet zeker, "dat je kans zou keé'ren als ik je wat leende. Kun je met iets­verkoopen ?" De brutaliteit van dit voorstel benam hem bijna den adem. Verlcoopen? Wat hèb ik te verkoo­ pen?" vroeg hij ruw. „Zielen en licha­ men zijn niet langer handelswaar, zelfs al stond er een twintigste­eeuwsche Mephistofeles om den hoek van de straat te wachten op een zieltje. Ze speelde met de franje van een kussen. . _ .. Te zoudt je mijn kunnen verkoopen, De chaos". Inzending: de hepr M. Schols, Rotterdam. zei ze en hij begon te lachen, schor en Cym D i e ' i s net een kwartje waard! Het is 'een kerkhof ­ een kerkhof van hoop en arbeid. Het is het graf van een blanke, en ik ben die blanke!

REMBRANDT THEATER

>KKT H E '

LUXOR PALAST

AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE P R O G R A M M A ' S

Ze keek hem aan. „Als je geen geld van me wilt leenen, wil ik de mijn van • je koopen voor tienduizend gulden. _ Weer schudde hij zijn hoofd. „Neen, zei hij. „Het spilt me, maar er is niets meer te doen. Behalve dan je goeden­ avond te wenschen!" Terwijl hij zich omdraaide, schoot ze zich tusschen hem en de deur. Ik laat je zóó niet weggaan, John. zei" ze. „Wil je me niet vergeven? Ik heb je al vergeven, indien er tenminste iets te vergeven is, zei hij Ga zitten en schrijf me een brief, waarin je verklaart, mij te vergeven. Ik wil het tastbare bewijs van je vergit ­ fenis hebben," zei ze. Hij werd ongeduldig en verlangde te kunnen gaan; de dwaasheid weg van haar verlangen maakte hem kribbig. Onzin." zei hij, schouderophalend Als jij het dan niet doen wilt, zal IR Wel' schrijven," zei ie. Ze ging aan een klein schrijfbureautje zitten en schrect een paar woorden. „Teeken dat maar," zei ze. Mij wilde weggaan, maar ze hield hem vast aan de lapel van zijn jas. Toe, doe het nu," smeekte ze. Hij nam de pen en krabbelde zijn „aam, zonder te lezen hetgeen zij had geschreven, want het briefje was halt bedekt door haar hand. lerw.,1 hij ech­ ter door haar geopende vingers keek, zag hij de woorden „Quimbo­Concessie staan. .­ Wat beteekent dat? vroeg hij streng, maar ze griste den brief weg.

XTKKBAM na heer die op grooten voet l e e f t " Inzen'dingT'de he°ePr %l Voogt, Rotterdam

3• 1 6■ J 3 ­

'27

­

den — i k h e b n o g m a a r een vijfhonderd g u l d e n o p de b a n k — en ik geloof, dat wij v o l k o m e n g e r e c h t i g d zijn, deze n e g e n d u i z e n d g u l d e n te b e s c h o u w e n als g e r e d v a n een v e r l o r e n g e g a n e b o e d e l ! " E n toen gaf hij h a a r een kus, en dit scheen zóó natuurlijk, dat zij niet eens p r o t e s t e e r d e en zelfs direct „ j a " zei; toen hij h a a r v r o e g , zijn vrouw te willen w o r d e n ! Hij k o n zich die weelde n u ver­ oorloven, w a n t d a n k zij zijn mijn e n het g e v o n d e n g o u d was hij schatrijk!

ZIJN OOGEN D OOR RHEUMATIEK AANGETAST KRUSCHEN V E RD R E E F D E E e n bril n u o v e r b o d i g .

Behalve acteeren, kan Emil Jannings ook heel goed moppentappen. We zien hem hier terwijl hij „een goeie' vertelt aan zijn collega Hans Moser, en ^ s s e u " ffnn■Ichwkrz' (geheel links) met Hans Muller toeluisteren. „Geef o p dat p a p i e r , " beval hij, e r h a d a a n g e n o m e n , uit de enveloppe. Ver­ n a a r grijpend, m a a r in het v o l g e n d e b a a s d en niet­begrijpend k e e k hij h a a r oogenblik g l i n s t e r d e e r een a u t o m a t i s c h a a n . T o e n las hij d e telegrafische m e d e ­ p i s t o o l in h a a r h a n d . deeling. Z e was van zijn c o m p a g n o n en „ G a heen, nu het n o g tijd is o m ze l u i d d e : „ G o u d g e v s n d e o in g r o o t e vrijwillig te k u n n e n g a a n , " zei ze hoeveelheden bij de K r o k o d i l l e n ­ k r e e k . dreigend. Gelukgewenscht I" M a a r ze k e n d e J o h n R o b y niet. Plot­ „ H o e k o m t u a a n dat t e l e g r a m ?" seling schoot zijn h a n d uit; hij g r e e p vroeg hij", e r niets v a n begrijpend. h a a r pols en d r u k t e dien stevig op d e Z e liet h e m een d a m e s t a s c h j e zien e n tafel. In het v o l g e n d e oogenblik had. hij hij h e r k e n d e het onmiddellijk als van den brief g e n o m e n en h e m in het v u u r Laura. van d e n open h a a r d g e g o o i d . Hij hield „ I k h e b h e t in een taxi g e v o n d e n ; h a a r vast tot het laatste restje v a n het juffrouw W i t s h a d het e r i n laten lig­ b l a u w e p a p i e r d o o r d e v l a m m e n w a s . g e n , " zei E l s i e . „ E r zitten ook negen­ v e r t e e r d en toen, met een g l i m l a c h en duizend g u l d e n in, die h a a r eigen­ een knikje, verliet hij de k a m e r e n het d o m zijn!" huis. „ D i e ons e i g e n d o m z i j n / ' zei J o h n Hij was d o o r n a t toen hij het pension R o b y flink. „ I n dit g e v a l g e l d t het b e t r a d . Matilda, die h a l v e r w e g e op d e w o o r d : „ W a t j e vindt, m a g j e h o u d e n , " trap stond, vertelde h e m de z o n d e r l i n g e mijn. k i n d ! Zij heeft mij g e v o n d e n en tijding. Hij luisterde en fronste zijn heeft h e t m e e s t e van mijn g e l d gehou­ voorhoofd. „ W a t ! ? Is juffrouw W i t s hier ge­ weest ?" v r o e g hij ongeloovig. „ J a , m i j n h e e r . . . en juffrouw E l s i e is n a a r u t o e g e g a a n om het u te vertellen. Heeft u h a a r niet gezien ?" Hij s c h u d d e o n t k e n n e n d zijn hoofd. W a t h a d L a u r a gezocht ? v r o e g hij zich af, terwijl hij n a a r boven, n a a r zijn k a m e r ging. M a t i l d a moest zich h e b b e n vergist. E e n a n d e r voor h a a r h e b b e n aangezien. Hij wierp een blik o p de o p e n kast­ d e u r e n t o e n b e g r e e p hij opeens d e w a a r h e i d en d e doos n e m e n d , zette hij ze op tafel en d e e d het deksel open. In de d o o s was, in een envelop, de con­ cessie van de Quimbo­Mijn geweest. D e concessie was v e r d w e n e n . Met een vloek wendde hij zich o m . A c h t e r h e m s t o n d een meisje, dat h e m met e r n s t i g e o o g e n a a n k e e k . „ I s dit h e t g e e n u zoekt ?" v r o e g E l s i e . Ze zag e r g bleek en hield h e m d e envelop voor. Hij n a m ze v a n h a a r a a n . „ W a a r komt die v a n d a a n ? " v r o e g hij verwonderd. „ I k h e b ze g e s t o l e n , " a n t w o o r d d e ze In het toonfilm­atelier van de Metro­Goldwyn­Mayer p r o m p t , „en ik geloof, dat ze v a n u is " vü.Culver­Clty, terwijl er een opname wordt gemaakt o e n nieuw film J7 " ' {>^»wwj., H i t j ­ ­ 7AaaM» htf t i

V*UL

t.^

j v a n Tu.

Hij h a a l d e het telegram, dat

m.

Laura

? , 2. » . waarvan Nick Grinde en Edpar Mc Gregor gemeenschappelijk de regie voeren

­

28

­

PIJN.

Er is bijna geen deel van het menschelijk lichaam, dat vroeger of later niet eens door rheumatiek wordt a a n g e t a s t Soms nestelt het zich in de knie­gewrichten en maakt iemand kreupel; in andere gevallen maakt het de handen onbruikbaar door opzwelling en stijfheid. Een inwoner van Amsterdam schrijft ons, hoe zijn oogen door rheumatiek werden aangetast. Ook vertelt hij, welk mid­ del hij hiertegen gebruikte. Lees slechts zijn brief: In Egypte deed ik malaria op. Na hiervoor een kuur te hebben doorgemaakt kreeg ik vreeselijke rheumatiek; mijn oogen werden slecht. Na korten tijd Kruschen Salts ge­ bruikt te hebben verminderden de pijnen en werden mijn oogen beter. En thans na een j a a r is de rheumatiek geheel verdwenen en ik kan weer lézen zonder bril. Kruschen Salts is een „reuzenmiddel" en ik ■ zou er niet meer buiten kunnen. W a t heeft Kruschen Salts voor dezen man gedaan? Niets anders dan lever, nieren en ingewanden aansporen tot normale, gezonde werking. Hierdoor werden de urinezuur­kri­ stallen, die zich in de gewrichten en weefsels nestelden, opgelost en tezamen met andere schadelijke en giftige stoffen op normale wijze uit het lichaam verdreven. En wanneer de oorzaak der pijnen weggenomen wordt, spreekt het vanzelf, dat die kwellende pünen ook verdwijnen ­ voorgoed. Kruschen Salts geneest niet alleen, m a a r het voorkomt de vorming der vlijmscherpe urinezuur­kristal­ len, de oorzaak van alle rheumatiek­ellende. Bovendien voert het Uw lichaam die bestand­ deelen toe, die onmisbaar zijn voor een goede gezondheid. Gebruik regelmatig ie­ deren morgen een halven theelepel Kruschen op een glas warm water of in een kop thee en binnen zeer korten tijd zult U de wel­ dadige uitwerking ondervinden. Kruschen Salts is niet te evenaren, het verdrijft het kleinste spoor van rheumatiek. Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle a p o ­ thekers en drogisten a PI. 0.90 en jpl. f.60 . per flacon. Op 't oogenblik kunt U Kruschen Salts p r o ­ beeren op onze kosten. D oor heel Holland zijn namelijk onder de apothekers en dro­ gisten duizenden flesschen Kruschen ver­ deeld, die verpakt zijn met een gratis proef­ flacon. U kunt dezen gratis proefflacon ge­ bruiken, zonder de gewone flesch Kruschen te openen. En indien U, na dezen proefflacon opgebruikt te hebben, met 't resultaat niet volkomen tevreden bent, brengt dan d e ge­ wone flesch ongeschonden terug naar den leverancier, bij wien U ze gekocht hebt. Hij zal U onmiddellijk en zonder omwegen Uw (geheele uitgave) PI. 1.60. terugbetalen. Maar vergeet niet, dat de gratis proefflacon alleen verpakt is bij de groote maat van F. 1.60 en dan nog slechts voor een beperkten tijd. Gaat dus n a a r Uw apotheker of drogist, voordat hij deze groote proefpakken uitver­ kocht heeft.

Onzin!" Larne weigerde de biljetten terüq te nemen. „Er wordt van een echt­ genoot verwacht, dat hij zijn vrouw onder­ houdt, waar of niet? Ongelukkigerwijze zit ik zóó geweldig krap, dat ik je voorloopig nog wel geen toelage zal kunnen geven, maar het geld dat ik bij me heb had ik speciaal voor de wittebroodsweken ge­ reserveerd. Het behoort jou evengoed toe als mij. Als je niet zoo hals over kop ver­ trokken was, hadden we het toch ook im­ mers samen uitgegeven. Ik denk er met flauw vermoeden van dat er dikke tranen over het voor mezelf te besteden, btop Pat. ik kan het niet verdragen, dat je nu in haar oogen stonden, terwijl ze haar het in je tasch. Bloemenkind, en spreek er boos inplaats van lief en vriendelijk bent! neusje poederde en ze haar spiegelbeeld verder niet meer over." D a c h t je soms, dat ik het niet v r e e s e h k slechts door een nevel kon onderscheiden. Ik zal het bewaren om bij het geld van vind onze heerlijke dagen bij elkaar te Z e keerde zich eensklaps met een ruk mijn overtocht te leggen als ik naar Indie moeten opgeven? M a a r 't kan niet anders om en slikte dapper iets weg. Indien ze kom " zei ze. „ D a n k je wel, lieveling, maar S e hief haar handen met een smeekend zich had laten gaan en in zijn armen ge­ ik wilde ... ik wilde dat ik het niet zoo i^K. mei w»(><5 lief voor me. snikt had, dan was er een zeker gevoel van akelig vond geld van je aan te nemen. gebaar naar hem op. „ W e e s nei vu opluchting over haar gekomen, hetgeen Gisterenavond w a s je zoo teeder en har De meeste vrouwen denken er anders thans niet het geval was. omdat ze zich te over " zei Larne glimlachend. Hij amu­ D e ' g r i m m i g e uitdrukking verdween even­ moest beheerschen. seerde zich inwendig over de eigenaardige wel niet uit zijn oogen. H e t was een treurige, sombere tocht wijze w a a r o p Kennings' geld werd aan­ M a a r hoe kan ik dat voor je zijn, wan­ naar het station. D e n vorigen dag waren genomen. Natuurlijk had ze er geen cent neer jij weg wilt gaan? D e n k ,e den toe­ ze in opgewekte, gelukkige stemming met­ van willen aanraken, indien ze geweten l a n d ' e e n s ' i n van een man die eeri^dag stralenden zonneschijn aangekomen en had, hoe Larne aan het geld gekomen was. getrouwd is en wiens vrouw hem te kennen thans viel de regen bij stroomen neer en W a n n e e r kom je terug?' vroeg ze. Z­e L e f t naar haar huis terug te willen gaan woedde er een w a r e orkaan. moest haar uiterste best doen die vraag om een oude dienstbode te verplegen! Het ziet er uit, alsof het nooit meer kalm te stellen, want ze had het gevoel W a a r zit die zoogenaamde groote liefde mooi weer zal worden, vind je ook niet/ alsof ze elk oogenblik in snikken zou los­ V O vroeq Larne. , . barsten. , , ° S ' ' ' z f w e e s o P haar hart. Mijn W a t moet je beginnen als je niet kunt D e n zeventienden misschien. D a n neD hart is vol van liefde voor jou. En dat wandelen?" bracht E v a heesch uit. Z e had ik'nog twee dagen over om in de stad door neb ik je ook bewezen. W e e s nu me zoo in die oogenblikken het gevoel, alsof ze te brengen." hard en bitter. W e zullen samen terug stikken zou en of er een prop in haar M a a r kom je dan niet naar Bureton om gaan en dan kan ik je dagelijks een p a a keel zat. , afscheid te nemen?" vroeg ze verwonderd. uur zien, wanneer je bij Kennings blijft O ik zal een paar boeken van het Ditmaal niet," antwoordde hij. „riet is l09e mooie kellnerinnetje leenen als ze die ten­ beter dat Kennings ons niet samen ziet. Da e a n rvan zie ik het nut niet in " argu­ minste heeft," zei hij dadelijk. „Misschien Bloemenkind, want tien tegen een, dat hij menteerde hij. „ D a a r zou je in het geheel wordt het echter tegen den middag wel dan alles ontdekt. Jij bent geen actrice en S mijn vrouw kunnen zijn. Bovendien beter weer. O . tusschen twee haakjes, hebt het niet in je macht dingen te ver­ kan Kennings elk oogenblik terugkomen en Bloemenkind, ik wilde je dit geven. Hij berqen, moet je niet vergeten. ik voel er weinig voor hem veel te zien, haalde bij de laatste w o o r d e n zijn porte­ H e t zou volstrekt niet hinderen als hij voor het geval ik den toestand mocht ver­ feuille tevoorschijn en d u w d e een paar het wist," merkte E v a op, „want hij zou raden I k 9 k a n nooit goed een geheim be­ bankbiljetten in haar hand. waren. N e e , als je nu toch eenmaal « o e t het niet aan anderen vertellen. D a a r v a n W a a r is dat voor?" vroeg ze met een weggaan," zei hij plotseling, „dan blijf ik ben ik overtuigd." ho'ogroode kleur. „Ik heb een retourbiljet. D a t is mogelijk, maar hij zou aardig hl nijdig op me zijn," verklaarde Larne. " M a a r wat moet je hier uitvoeren?" Ik.. ... ik heb heelemaal geen geld noodig. Pat." Vr0 W a ^ T a n g s het strand dwalen. Zeilen als" het weer beter wordt en met de vis­ schers praten. Ik weet dat ik me vaak erg o m b e r e n verdrietig zal voelen, maar , vindt het nu eenmaal noodig me alleen t e laten, dus komt het er bitter weinig op a3

Z e voelde een steek door haar hart. „Ga je dus niet met me naar Bureton

terug? Hij schudde zijn hoofd. Neen 1 Niet voordat we kunnen be­ kennen getrouwd te zijn. V o o r het overige is het de moeite niet waard terug te gaan. Het zou niets anders dan een kwelling voor me zijn." Hij dronk zijn kof ie en het viel E v a op, dat hij zich eensklaps met haar vertrek s c h e e n ' t e kunnen verzoenen M i s ­ schien zag hij in, dat het haar plicht was Elisabeth te gaan verplegen, dacht ze. Ik zal even een trein voor je op­ zoeken," zei hij. E r bleek er een om . te vertrekken, doch ze moest zich haasten indien ze dien nog wilde halen. L a m e hielp haar bij het pakken. Terwijl ze voor den spiegel haar hoed opzette, verscheen er een vragende uit­ drukking in zijn oogen alsof hi, na w de gaan w a t er nu eigenlijk in haar omging. Zijn eigen karakter w a s tè oppervlakkig om te kunnen begrijpen, w a t er diep m haar hart verborgen lag. Hij had er zelfs geen

Vt::.

HET W A S EEN TREURIGE SOMBERE T O C H T NAAR HET STATION.

­29

­

„Daar hi, zelf schatrijk is, huldigt hij zon­ der twijfc de opvatting dat geen man het recht heeft te trouwen, wanneer hij zijn vrouw niet rijk kan onderhouden. En tot op zekere hoogte heeft hij daarin ook gelijk lic had je er niet toe moeten overhalen. Ik had je minder kwaad aangedaan, wanneer

ontmoet en ze geven vaak heel grappige

eèl e n' WMaar M rOP Sseeren

e

2 ch

eweldi

k

£ dacht 5 V 9niet aan9 vrouwen » ^ ­ ik toen ik zooeven zei, dat je met me mee hadt moeten gaan om me­op het rechte pad te houden. Even wachtte hij om dan W T H 9 6 " 1 " H L Ct 9 a a t o m d e ^ i s k y . spreekt vanzelf, dat de meeste officieren Eva wendde zich om en zag hem vra­ z w L . ? e 1 " h e t r e 9 t a i e n t e e n Paar zware drinkers en ik zou niet graag van het regiment veel geld bezitten en gend aan, omdat hij eensklaps zweeg worden als zij. Ik heb echter al aan heel eigenlijk precies kunnen doen en laten wat „Wat bedoel je, Pat?" rle dm ze zelf verkiezen. Ik moet me echter MLM ! 9 b l o o t 9estaan en daarom „Ik bedoelde, dat je dan eigenlijk in de aardig wat dingen ontzeggen, daar ik belopfde ik Kennings dan ook plechtig toekomst beter af was geweest," zei hij zoo arm ben als een kerkrat. D e Larnes lk m ei d geen misbruik van sterken drank te zullen " c l \ at als we elkander hadden hebben al hun bezittingen verloren sinds het gehad en ik daarna was vertrokken en maken. Als ik in de toekomst soms noq die oproeren in Ierland. Ik ben een ge­ ooit in verzoeking mocht raken de whisky­ je vrij had gelaten." weldig slechte partij voor je, Bloemenkind, flesch aan te spreken, zal ik in gedachten dat kun je vrij gelooven." Ze legde haar handje op zijn arm. "Pat Bedoel je, dat het je spijt met jouw gezichtje voor me zien, en dan drink Eva zag hem met een teedere uitdruk­ ik inplaats van whisky koud water me getrouwd te zijn?" king in de oogen aan. ..Natuurlijk niet, kindje. Ik zeg dit enkel „Je bent mijn echtgenoot," zei ze trotsch en alleen voor jou." Hij gaf haar hand een „Ik koos je omdat we elkaar lief hadden „Geen dag langer dan noodig is," zei ze geruststel end drukje. „Hoe durf je zooiets en om geen enkel ander motief." „Als lerry gauw trouwt, kan ik gemakke­ te veronderstellen, Bloemenkind. Het spijt Hij legde zijn rechter arm om haar heen me alleen ontzettend, dat je niet hier bij lijk genoeg gemist worden. Ik zal je pre­ „Ik ben erg bang dat ik jou koos, kindje. cies alsof het een dagboek is, iederen dag me kunt blijven om dan met me naar Indië Wat kon je tegenover me beginnen? Van te gaan om me op 't goede pad te houden, . een .brief schrijven en die dan aan het het eerste oogenblik af, dat ik je zag, lag einde van de week verzenden " zooals de plicht is van elke vrouw." het m mijn bedoeling je te veroveren Niet­ „Wil je alsjeblieft niet hetzelfde van mij temin was ik even daarna van plan me Ze raakte geheel in de war door deze woorden. verwachten? vroeg Larne. „Ik heb je al terug te trekken, want ik begreep je niet "Maar ï e zult me toch trouw zijn eens verteld, dat ik geweldig zwak ben in waard te zijn." ' en niet met andere meisjes flirten?" sta­ A ­ J ï ï T ï scÏTen„0m te beginnen kan melde ze. mo H d J O n 9 e melSJC I e 9 d C h a a i h a n d ° P 2ijn SP dat h e b ik nooit ekund" Larne liet een eigenaardig lachje hooren „Je moogt niet op die manier spreken­ „je zou dat groote woord niet gebruiken „Dat komt er niets op aan," bracht ze ik kan het niet verdragen. Je bent heele­ als ,e wist wie er bij me in de buurt haastig in het midden. „Ik zou echter graag maal niet slecht. Ik verlangde er met hart wonen, kindje. Om te beginnen de dokters­ willen dat je me alles vertelde, want dan en ziel naar je vrouw te mogen worden, vrouw. Ze heeft een figuur als een meel­ zal het me toelijken, alsof je eigenlijk niet en ik ben heel gelukkig, zelfs al is het zak en een gezicht, dat veel op een pud­ zoo ver van me af bent." vreesehjk verdrietig voor me nu weg te ding lijkt. D an de echtgenoote van den moeten gaan. D aar is het station al." Ze „Ik kan je nu al wel vertellen wat ik kolonel: ze is bij de vijftig en scheel. Ver­ gewoonlijk uitvoer. D e dag begint voor beet op haar lip en eensklaps leek het alsof der is er geen enkele knappe Europeesche mij om half zes,' ving Larne aan. „D an ze die met geen mogelijkheid stil kon vrouw in Jungalore te vinden. Ik geloof brengt de boy het ontbijt binnen, dat uit houden. „Pat, blijf alsjeblieft in het rijtuigje dat een jong luitenantje het plan heeft zijn thee met bananen of iets anders bestaat weet zeker. zuster te laten overkomen. Ik veronderstel Daarna sta ik op, baad en scheer mij, en om zitten smeekte ze. „Ik dat ik me anders niet langer goed zal echter, dat het een echte blauwkous zal half zeven pronk ik in mijn uniform Ik zijn^ ik kan geen vrouwen uitstaan, die zich njd tot een uur of acht en moet dan tot kunnen houden. Kus me en keer meteen verbeelden boeken te kunnen schrijven D e ongeveer elf uur op het kantoor zitten om om; laat me alleen naar den trein gaan " Larne sloeg zijn armen om haar heen. moge ijkheid kan bestaan, dat ze mij als klachten van de soldaten en andere men­ Nu het oogenblik van scheiden was aan­ model neemt Stel je eens voor dat een man schen aan te hooren. Voorts weer dienst verliefd werd op een schrijfster, en later tot den middag, dan terug naar de bunga­ gebroken, was hij volkomen onder den in­ tot de ontdekking moet komen, dat hij low om weer een bad te nemen en tot slot druk geraakt, dat viel niet te ontkennen. „Ik moet je nog even iets zeggen, enkel en alleen als stof voor haar had ge­ e e i } 9 f . w ° o n P a k ) e aantrekken voor de Bloemenkind, stamelde hij heesch. Luis­ diend! Het is om je dood te schamen. Nee „tifhn . Tusschen twaalf en twee uur heb bloemenkind, je hoeft heusch niet bang te ik echter niet bijster veel te doen en kan ter naar me. Onverschillig wat er ook in zijn, dat ik mijn hart daar aan een ander ik gewoonlijk wat rusten of brieven schrij­ de toekomst moge gebeuren — wanneer ik zal verliezen. Er zijn alleen Inlandsche ven... wanneer ik voor dat laatste werk e bijvoorbeeld anders mocht blijken te zijn vrouwen, die me allerminst interesseeren tenminste niet te lui ben. Om vier uur dan je dacht — vergeet dan niet, dat toen ik vannacht bij je bed stond en naar je en verder natuurlijk halfbloeden." brengt de boy de thee binnen en dan neem keek terwijl je sliep... geen man, zelfs een „Hoe zien die er uit?" vroeg ze ik weer een koud bad. Na de thee heeft „Sommige van hen zijn bijzonder mooi " er een algemeene opleving plaats en wordt beter mensch dan ik... je méér had kunnen liefhebben, dan ik." „Heb je er bekenden bij?" er gewoonlijk getennist tot een uur of acht Eva sloot haar oogen, doch de tranen Hij trok aan een krul, die onder haar Meermalen eindigen we in den avond met heten zich niet terugdringen en druppelden blauwe baret tevoorschijn kwam een partijtje biljart D at is het programma langzaam langs haar wangen. Ofschoon „Mevrouw Blauwbaard moet niet zoo­ waaraan altijd wordt vastgehouden.Natuur­ ze in werkelijkheid eerst over een week veel vragen stellen," zei hij plagend. „Na­ lijk krijgt men zoo nu en dan wel eens een in Londen afscheid van elkander zouden tuurlijk heb ik enl«le van hen wel eens kort verlof om op jacht te gaan, teneinde nemen, had ze er een voorgevoel van, dat de groote eentonigheid te verbreken Het dit het einde was.

f

ü n di», P i e p a , stelt natuurlijk voor d e . .

V V - T t t P VOOR E£N *, * - £ / > \

&

\

--^attMiüeSigj|yt.-

Thans is U in de gelegenheid dagelijks het genot en de heilzame w X g te genieten van een luxe toiletzeep van een klasse waarvoor Ie vrouwen gewoon waren veel geld uit te geven Het zuiver witte stuk teeT als een parel, het schuim, zacht als zijde de voorname geur tot op heden waren het slechts de zeer kostbare soorten d.e aan zulke hooge eischen konden voldoen. U zult echter bemerken, da Lux Toilet Zeep al deze kostelijke eigenschappen bezit en dat alles voo? weinig meer geld, dan U aan gewone toiletzeep gewoon is te besteden. U zult er verrukt over zijn wanneer U ze probeert. Uw huid zal de heilzame werking onder­ gaan — en en eier «v..u« zachter ­> en — fraaier — uitzien f ^> gaan ■ < * Q V V

O *0.V

1? &

v ^ * '

4&**N VAN D0* * i £ V ^ * VERKWISTEND ­

31­

N.V. DF N.V. DF

T t

LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ, VLAARDINGEN

/

Verlos Uw tanden van dezen gevaar­ lijken tandaanslag»

BANDEN JAARGANG 1929 >T£Q

EEN GEBOND EN JAARGANG VAN

''<■■

„HET WEEKRI AnCINEMA

Verwijder den tandaanslag dagelijks

, d «J 2 .*^w,ag ,necn' Ilch *°° vaat dat deze niet met gewoon

ki^t?1 P^.^ttn worden weer «Inkend wit. Toch Is Pepsodent onschadelijk want het bevat geen puimsteen ot andere schurende bestanddeelen; Integendeel, het is een zachte roomachtige tand­ pasta, die zelfs voor de meest gevoelige tanden en tandvleesch geschikt is. ^ïï?.."09

h

■ %

Het is de moeite waard om een jaargano van HET WEEKBLAD, te laten inbinden en een plaatsje in uw woning te geven.

* 4 ~ raPSODHNT of

H«mH SMdm. Dqrt. 3J38

boratelen te verwijderen is. U moet de speciaal voor dit doel F™j!ricferde «Mdpaata „Pepso­ F j * f » Wateen wrschlU Oe zult direct de verandering opmerken. Detandaanslagver­

***r*k,

is een bezit, dat u nog vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad u bood, zoowel interessante films en tooneel­ stukken als den overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden.

Tandaanslag Tandaanslag wordt veroorzaakt ,* d°of bacteriën. Daadwerke­ II k worden alle tand­ en tand­ vleeschkwalen door bacterlën­ infectie veroorzaakt Deze bacteriën zijn aanwezig In een dof kleverig laagje op de tanden, genaamd tandaanslag. Ki^'ln..Xenn""«vu,dl8en Z'J ïlch WJ millloenen en zijn in voort­ durend contact met de tanden en het glazuur.

& THEATER

Bestel daarom nog heden een exemplaar van den band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN, onder bij­ voeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toe­ zendmg van postwissel of storting op postrekening 41880

39

S!«cht. n a tab* M * familie.

•^^■'.■nj^

6 NIEUWE ROMANS fi van HEDWIG COURTHS-MAHLER

W

Hf

TITELS DER DEELEN:

1

<"j :i.|l niijn uitvirkorenc

1. De verloren ring 2­ GIJ uit mijn uitverkorene 3. In den vreemde

4. Liefde en plicht 5­ In stilte getrouwd «• Het geheim van Mariene Laszberg u .

HEDWIG COURTHS­MAHI F R i man­schrüfsters. Al hare rom^n"M°S„ e'n S?f d o o r V ï t^l' m e C S t b e k e n d e ­ frjne teekening van karakters en «ieUuJL door duidelijke uitdrukkingen, vol laatste W «d.«de in Ulm^V it^uSS^&E^^tun 7 ™n d e « » t f tot de geboeid «edegesUept ^Jt^TZr^lTjZl ' » » • ' »ok v ^ ' v ^ , ^ ^ V t Z ^ i ï » *f>°^ « — ­ d e » en bieden wij aan voo den p r ^ * Tilt Z \ u^ ^ dee'en' belaalba maandelöksche termijnen van t\w\l J°' « ' in 9

In 'stilte Betrouwd

Juüz'an

^7iarvey?± (FOTO IN DKN VRjyfcMDE

Ale werken v a nc o u Alle werken van COURTHS—MAHF rn , krngbaar tegen dezelfde b e t F f a l f , ^ ™ ' . ^

« m u g <*OOUD reeda

zrjn verschenen, zjjn ver­ VRAAGT PROSPECTUS

BESTELBILJET

$M*4 s& ,

•

N5552

Naam: . Beroep:

Woonplaata:

KM­ m Ad m . : O u » . . ™ „ . L . , ^

T e , 7M

I

pM|reke

" i n g 41Ö80

Verschijnt wekelijks ­

Prys p e r k w a r t M ,

f

^

m&ér

öiroplicetlre­ 6A do^es

UFA;