ei Vff©iuwlfe v^m IIven WOORDEN VAN FREDDY VAN NEREVALK
rcj if r r iJ r^|J
fe
Moderatfra-aga-i.
P' r i j
o
LZZ
1
go.tiete ven
een
ten,
MUZIEK VAN DAAN NIEUWENHUYZEN
teif,
Bjj kouden bj'
J JN
^M
wariti.te,!» re.gen en wind loopt zijhAXrne.
"jir r riJ i r lJ
j
J
.l^
Zi) tnekterje..re.0e1ddfid a.-vond^op u-it,
JU J
J
r ir
C^ hoopvxnwat \uX.te.1e
Zn toim.b&mXde to.renhet elf. _ de uur, ver..dchljritze;'z'i* istipt voor zich ze]
ir*'*-''
I p^
^ir tfLr ubj j i r r r
.ven
S5P£ ï Ê
N
J
N j ^ ij j ^
DM
QAxXzebar \n en toa-r uïüwethxxr vxxr. Het Ätraat.ti)>'Het vröimctjevaM
I
^^
f
ÜÉËgÊ
^
£
^
P=
^P ^
^
£
Het dun-grijze haar om het rimpelgezicht. Een doek om de magere leden. Richt zij, arme stumper, eiken avond maar weer, Naar plaatsen van pret hare schreden I Want daar, waar 't geld rolt, de vreugde regeert. Daar ziet zij een kans voor zichzelve, Haar broze oublieën biedt zij er te koop. Het straattyp' het „Vrouwtje vpn Elven"!
I^^^I^ el
4- *zs s
m
r\
venï
IS' ■
^
s mmä
Zoo haalt zij een schamel en schaarsch stukje brood. Waardoor zij haar leven kan rekken; Haar aanblik, zoo simpel, zoo kleintjes en min. Kan enkel slechts deernis verwekken! Wanneer gij haar tegenkomt 's avonds op straat. Toe... neem het besluit bij U zelven: „Ik koop haar wat af en betaal haar royaal" — Het straattyp'.... het „Vrouwtje van Elven" [ '-) Het „Vrouwtje van Elven" is geen gefingeerde figuur, doch heeft werkelijk bestaan. Haar bijnaam heeft zij gekregen omdat zij alleen 's avonds na 77 uur met haar koopwaar ventte.
ZOMERTIJD: GRAMOPHONE-TIJD!!! DE ..HIS MASTER'S VOICE" K O F F E R G R A M O P H O N E 500/o MEER OELUIDSVOLUME 2'/2 MAAL MEER OCTAVEN DAN ELK ANDER MERK In zwarte uitvoering met nikkelen In blauwe, roode, grijze of groene In fijn rood leder met uitvoering met monteering f90.— zwaar vergulde monteering f 125.— nikkelen monteering flOO.— FRANCO DOOR NEDERLAND BIJ:
N.V. WILLEM SPRENGER'S Gramophone-handel HoofdmagazUn: PASSAGE 46. Filialen: L.v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAO Specialiteit in „HIS MASTER'S VOICE" TROPEN-ORAMOPHONES. Gegarandeerde overkomst
/
MAnn rnvr r A D^T W
■OWHiR^ww^^HaMaiM
.Ronald Colmam
Cr€(ßjm EEN VROUW DIE DE CRITIEK TROTSEERT
Belet het transpireeren onder de armen en zorg voor een frisch en onberispelijk uiterlijk door dit eenvoudig middel IN w arme 'lokalen, dancings, kantoren, kortom overal waar veel menschen samenkomen, zult U spoedig last krijgen van transpireeren. Zeep en water zijn machteloos tegen dit euvd. De welverzorgde vrouw gebruikt daarom Odorono, een heerlijk antiseptisch toiletwa-
ter, wetenschappelijk door een dokter samengesteld. Er zijn twee soorten Odorono : de robijnroode, waarmee U slechts tweemaal per week de okselhuid behoeft te betten, en de nieuwe ongekleurde soort, welke minstens om den anderen dag moet worden gebruikt.
ODORO-PO
Odorono is verkrijgbaar bij alle apothekers, parfumeriehandelaren en drogisten
Fa. A. Maas, O. Z. Voorburgwal 239, Amsterdam Ik sluit hierbij 20 cent aan postzegels in, voor het proeffleschje Odorono A.IO Naam Adres Woonplaats
verpakt in tubes, zeer ge" makkeiyk op reis mede te nemen, is verkry gbaar door geheel Nederland.
is de vrouw die, aan het strand of buiten, behalve haar charme, een blanke, gladde huid bezit, zonder zichtbaar haar of dons. Om er geheel en al verzorgd uit te zien, bedienen alle welverzorgde vrouwen zich tegenwoordig van TAKY; * deze geparfumeerde crème, die gebruiKt wordt zóó als zij uit de tube komt, verwijdert in 10 minuten, onverschillig waar, het overtollige haar en dons. TAKY 'lost het haar tot aan den wortel op en maakt de huid blank en zacht, zonder édn zwarte stip. TAKY is zuinig in het gebruik en onschadelijk. „TAKY 1929" op een nieuwe aangename wijze geparfumeerd eti samengesteld, overtreft alles wat tot nu toe op dit gebied bestond.
1Q^ onald Colman, de groote United IfK' Ardsts-fiimacteur, is een EngelschJLx man van geboorte en ontving zijn eerste opvoeding in Richmond. AI vroeg uitte zich bij hem een voorliefde voor het tooneel en op vrij jeugdigen leeftijd verscheen hij op de planken. Toen echter de wereldoorlog in 1914 uitbrak, voegde hij zich bij een regiment, gevormd uit Schotten, in Londen woonachtig. Dit regiment behoorde tot de beroemde „first hundred thousand". Tijdens den eersten veldslag bij Yperen werd Colman getroffen door een granaatsplinter, die hem een enkel verbrijzelde, zoodat hij in een hospitaal moest worden opgenomen, waar hij enkele maanden verpleegd werd. Na den oorlog nam hij met beide handen een engagement aan van Lena Ashwell om twee weken op te treden in een bekende Lohdensche Vaudeville. Miss Ashwell werd zóó getroffen door zijn spel, dat zij hem aanraadde, zich geheel aan het tooneel te wijden. Colman,» die dat altijd gewild had, werd door haar met verschillende impresario's
Eischt van Uwen leverancier TAKY De groote tube kost slechts Fl. 1.—
Imp.:
KUYPERSä
Co.,Amsterdam
PRIJS PER TUBE f 0.50
T. LEVISSON Zeepfabriek VGravenhage Post Giro No. 63197
ABONNEERT =
IJ
SÈÈS
OP DIT BLAD f 1.95 per kwartaal
Compleet met Batterjjen, Luidspreker en Lampen ÉEN
SCHITTERENDE WERKING KORTE EN LANGE GOLF Zelfde toestel op lichtnet, dus met Plaatstroomapparaat en Oelijkrichter
aan ons gezonden Daaraan is voor u
f 1 CC '
RADIO VENN. SLUYTER. EDE ZUIVBJIIHIIXSWAARBORG 1 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 10.000 ZU1VERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVKRHFJDSWAARBORC 1Ä00 10.000 I(B)()() 10.000 5 10.000 IAOO mp)BWÄBöi ZU^ÄHÄWMk 10.000! /. \ 1 m0r\ 1 i i^pK i-A u 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVHRHHIDSWAAk'BOKC 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVKRHKIDSWAARBORC
ABONNE
'N MOOI
BO EK
verbonden
ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORC
ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORG SMCW-27«
2 —
in verbinding gebracht. Echter kon Colman door bemiddeling van een oom ook een goede betrekking in het verre Oosten krijgen. Hij liet het van het toeval afhangen, welke richting hij zou gaan: naar het tooneel of naar het zakenleven; welke aanbieding hem het eerst zou bereiken, zou zijn nieuwe betrekking worden. De impresario van een tooneelgezelschap won het met niet minder dan acht en veertig uur: Colman kon een hoofdrol in een der Londensche succes-stukken krijgen twee gen vóór hem Ide brief uit China gereikte, waarin hem daar een positie Wrd aangeboden. Van Londen trok hij naar de Verüenigde Staten en verscheen daar even«éös met succes op de planken. De bekende regisseur Henry King zag hem spelen in een kleine rol in het Nieuw Yorksche Empire Theatre en vroeg hem of hij lust had zijn talenten aan de film te wijden. Colman lachte en dacht, dat King een grapje maakte, maar deze bewees den ernst van zijn voorstel door hem een plaats te geven in de hoofdrol naast Lilian Gish in „De Witte Non". - 3 -
Zijn succes in deze film was oorzaak, dat hij een contract kreeg bij den bekenden United Artists-producer-director Samuel Goldwyn. Voor hem speelde Colman allereerst in George Fitzmaurice's Tarnish. Zijn spel beviel den producer zóó goed, dat een contract voor langen tijd volgde. Daarna verscheen Colman in verschillende United Artists-films, als: Stella Dallas en met Vilma Banky in Ontketende Elementen, Martelaren der Liefde, Koning Harlekijn en in Onder Alva's Bewind, zijn eerste geluidsfilm. Dit was tevens de laatste film, waarin hij. samen met Vilma Banky verscheen. Binnenkort zal hij nl. te zien zijn in twee nieuwe filmwerken voor de United Artists: „De Redding" en „Bulldog Drummond", een verfilming van het bekende en boeiende detective-verhaal van Sapper, het pseudoniem van den schrijver Mc. Neill. De eerste film is een geluidsfilm, waarin Colman samenspeelt met Lily Damita, de tweede een „all-talkie", welke in Amerika de beste genoemd wordt van alle tot nog toe vervaardigde geheel-spreekfilm.
DE GERAFFINEERDE BEPROEVING ÏZRIJ NAAR HET ENQELSCH DOOR WE ontmoetten elkaar heel toevallig na acht jaar in Suez .Jij ging in de bacteriën, is het niet?" vroeg ik toen we eindelijk ergens zaten. „Als je daarmee bedoelt, dat ik onderzoekingswerk deed op het gebied van tropische ziekten, dan heb je gelijk," antwoordde mijn vriend Dick Welters. „En het heeft me heel wat opgeleverd. Tot zelfs een echtscheiding!" „Een echtscheiding!" riep ik uit. „Kerel, ik wist niet eens, dat je getrouwd was!" „Toch was ik het," merkte hij droog op. Daarna zweeg hij een oogenblik en volgde met zijn blikken een schip, dat door het Kanaal van Suez voer. „Ja," ging hij voort, toen het achter een der groote magazijnen voor het oog was verdwenen, „er is heel wat gebeurd in de acht jaren* dat ik je niet heb gezien. — JU bent nooit getrouwd, is het wel?" „Gelukkig niet!" riep ik lachend uit. „Zeg dat wel, kerel." Er was een harde klank in zijn stem, dien ik vroeger nooit had opgemerkt. Ik keek hem wat nauwkeuriger aan en bemerkte, dat die acht jaar niet zonder sporen na te hebben gelaten aan hem waren voorbijgegaan. Zijn haar begon reeds bij de slapen te grijzen en er was een blik in zijn oogen, die duidelijk deed zien, dat ze ook op minder prettige dingen hadden moeten neerzien. Hij leek veel eerder vijf en veertig dan de vijf en dertig, die hij toch in werkelijkheid pas was. „Heeft die echtscheiding je zooveel verdriet veroorzaakt?" vroeg ik, zijn veranderd uiterlijk in verband brengend met hetgeen hij zoo juist had gezegd. • „Ja." Het woord klonk hard, verbitterd. Maar een paar seconden later vervolgde hij: „Het was mijn eigen schuld natuurlijk, ik had nooit moeten trouwen. Ik was niet het goede type er voor, begrijp je?" „Daar heb ik geen verstand van. Waarom eigenlijk niet?" „Ik was te eenzijdig. Ik kan mij niet aan twee dingen tegelijk geven. Heb ik nooit gekund en vooral niet, als het twee zulke verschillende dingen zijn als wetenschap en liefde." „Je hebt gelijk. Die twee schijnen inderdaad niet voor vermenging vatbaar!" lachte ik. „Neen." Zijn blikken dwaalden doelloos over het terras van het café, waar
D'ALVAREZ
we zaten. „Een saaie beweging hier, niet?" vroeg hij eensklaps. „Ik moet hier onderzoekingswerk verrichten. Anders was ik al lang weggeweest." Ik knikte slechts. Wachtte op het relaas van hetgeen hem wedervaren was. „Je hebt de Beauforts nooit ontmoet, wel?" vroeg hij opeens. „Neen," antwoordde ik na een oogenblik te hebben nagedacht. „Het was ook nä jouw tijd." Hij haalde zijn zilveren sigarettenkoker voor den dag en presenteerde me. „De ouwe Beaufort was politiek agent te Pandru," verklaarde hij, „en Chloe was zijn dochter. Ze was ook mijn vrouw," liet hij er toen met een zucht op volgen. Ik zei niets; als hij iets te vertellen had, kon hij dit zeker wel zonder mijn hulp doen. „Ik was in Murree en bestudeerde daar de gevolgen van de malaria, toen
Bonbons! Vraagt ze van
RIMGERS
Foto Godfried de Groot
EDITH ROSSANOVA, die in „Casanova" danst
- 4
ik haar voor het eerst ontmoette," ging hij direct verder. „De ouwe Beaufort vertoefde er voor zijn gezondheid en daar hij zeer veel belangstelde in het malariavraagstuk, kwam hij dikwijls in mijn laboratorium een praatje maken. Op zekeren dag bracht hij zijn dochter mee en zoodoende leerde ik haar kennen. Het was een knap meisje," mompelde hij. „Er was Iets aan haar, wat haar absoluut onweerstaanbaar maakte. Het was niet zoozeer haar gezicht -ofschoon ze knap genoeg was — als wel iets, wat een menigte mogelijkheden liet veronderstellen. Ik hoop, dat je begrijpt, wat ik bedoel, want het is me niet mogelijk, me duidelijker uit te drukken Ik geloof, dat ze mij in het begin alleen maar uit een wetenschappelijk oogpunt interesseerde. Ik vond het interessant, de vele tegenstrijdigheden van haar karakter te bestudeeren, fla te gaan, waarom ze nu eens schuchter-bedeesd, dan weer bijna al te openhartig en vrij tegenover mij was. Ze interesseerde mij, om het zoo eens te zeggen, slechts uit het oogpunt van den wetenschappelijken onderzoeker " „Je bent dus begonnen met je verstand en geëindigd met je hart?" vroeg ik. „Ja." Het klonk, alsof ik hem uit een impasse had gehaald. „Om kort Ie gaan, we trouwden. En of ze van mij hield of niet— ik geloof, dat we gelukkig samen waren, totdat ik begon met die duivelsche slangen " „Slangen!?" „Slangen," herhaalde hij. „Het zal zoowat een jaar na ons trouwen zijn geweest, dat ik werd uitgezonden naar Achter-Indië om te onderzoeken, of er een tegengift te vinden was tegen den gevaarlijken beet van de cobra. Ze stuurden me naar Indrapadu en ze hadden me evengoed naar de hel kunnen zenden. Naar de hel Lieve Hemel, dat zon nog te verkiezen zijn geweest boven Indrapadu! Het is het ongezondste oord van heel Indië, dat je kunt bedenken, en daar zonden ze Chloe en mij heen!" „Dat trof je beroerd, kerel," mompelde ik. „Beroerd?" Hij hield even op, als zocht hij naar een woord, dat krachtig genoeg was om uit te drukken, wat hij zeggen wilde. Hij scheen het echter niet te kunnen vinden en vervolgde toen:
J®(ui6jj<äliigi@ D eve trän e Heli's van vrooOüjlklhielld. De kindertroep „Our Gang'lyan Hal Roach verwelkomt Norman Chaney - gèèn familie van Lon Chaney - die tijdens een wedstrijd door het publiek tot lid van dit ensemble gekozen werd. Van links naar rechts: Mary en Ann Jackson, Jean Darlie Wheezer" Norman Chaney, regisseur Robert McGowan, Joe Cobb, Farina, Harry Spear.
„Ons huis was niet slecht. Maar het district zelf was hopeloos. Slangen! Legioenen slangen! Wel is waar was ik er heen gestuurd om er de slangen te bestudeeren, maar ik had toch nooit kunnen denken, dat het zóó erg zou zijn, dat ik er als het ware mee moest leven. Kerel, denk je eens in: we moesten lange bamboestokken naast ons bed gereed houden om er mee tusschen de lakens te porren, eer we erin durfden kruipen, want ze zaten overal! Overal! Je kon geen voet op de veranda zetten of je moest oppassen, dat je er niet op een trapte en hoewel onze hooge laarzen maakten, dat we tamelijk veilig voor hun beten waren/is het toch nu juist geen pleizierige sensatie, je voet op zoo'n glibberigen duivel te zetten...." „En hoe nam Chloe het op?" vroeg ik. „Ah!......" Hij maakte een gebaar. alsof hij zeggen wilde: „Nu moet je luisteren, want dat zou je niet verwacht hebben," en vervolgde toen: „Ze bleef bij me en dat was het begin van alle narigheid. Je moet namelijk weten, dat ik wilde, dat ze, zoolang ik in Indrapadu moest blijven, wegging, naar haar vader of ergens anders heen. maar ze wilde niet. Ze had het in haar hoofd gehaald, dat het haar plicht was bij me te blijven. Ze beeldde zich in, dat haar tegenwoordigheid noodzakelijk was voor mijn lichamelijk welzijn, dat ze voor mijn ^ten moest zorgen, enzoovoort. En natuurlijk was dat het begin van de ellende!" — „Van de ellende?" vroeg ik. „Maar het was toch heel mooi vanhaar " „Móóil" herhaalde hij schamper. „Je praat naar je verstand. Begrijp je dan
niet, dat ze een martelares van zichzelf wilde maken? En heb je ooit een vrouw gezien, die niet vroeger of later de reden van haar martelaarschap is gaan haten? En er is nog iets, mijn waarde! Een vrouw kan alleen maar martelares zijn zoolang zij een sympathiek gehoor heeft. Neem dat weg. neem de aardigheid van het martelaarschap weg en " „Maar ze had toch geen „gehoor" en toch bleef ze bij je " „Neen," merkte hij op, „ze had het niet, maar het kwam wel!", „Ik begrijp je," mompelde ik, voelend waar hij heen wilde. Hij knikte. „Toch moet je niet denken, dat ik het Chloe kwalijk neem, dat ze zich tot Jocelyn Fotheringham aangetrokken voelde. Ik zou haast zeggen: daar was ze een vrouw voor, want Jocelyn had alles, wat voor een vrouw aantrekkelijk was. Hij deed aan sport, tenniste, dat de stukken eraf vlogen, danste als een sater en was een charmeur van het eerste soort. Enfin, ik behoef je een dergelijk type niet te beschrijven. Ze hebben geen enkele verdienste voor de menschheid, maar ze schijnen een onbeperkten invloed op vrouwen te hebben. En Chloe liep in zijn val. Hij was nog geen week in de plaats, of ze trok haar mooiste kleeren al voor hem aan. De rest begrijp je. Ze was zelfs belangstelling gaan koesteren voor de soldaten, die hij commandeerde!" „Een oogenblikje, kerel," viel ik hem in de rede. „Waarom zou je nog verder vertéllen?" „Omdat ik moet," schreeuwde hij bijna. „Ik ben ziek. ziek van mijn eenzame bestaan hier in Port Said, en jij - 5
bent de eerste blanke, dien ik in jaren heb gezien en dien ik vroeger heb gekend. „Bovendien," vervolgde hij, nu weer kalm, „bovendien wil ik je vertellen, hoe ik haar verloren heb. Ik wil je eens laten hooren, tot welke zonderlinge conclusies een vrouw kan komen! Ik verloor haar en won haar toen weer terug. En toen verloor ik haar wéér, omdat haar heische hersens het bosch niet konden onderscheiden door de boomen. Maar luister " Hij stak een nieuwe sigaret aan en bleef even zwijgend en nadenkend rooken. „Je begrijpt, dat een wetenschappelijk onderzoeker zijn werk heeft te doen," ging hij verder. „Die kan niet zoo maar één, twee, drie zijn werk uit zijn hoofd zetten om te luisteren naar en te voldoen aan de grillen van een vrouw, zelfs niet al is die vrouw toevallig zijn echtgenoote." „Daarom moest hij ook eigenlijk niet trouwen," viel ik hem in de rede. „Dat geef ik toe, mijn waarde. Heb ik dat al niet zélf gezegd? Ik vertelde je toch al, dat ik te éénzijdig was, dat ik me slechts met één ding tegelijk kon bezighouden. En terwijl ik met al mijn aandacht en energie bij het vraagstuk van dat cobra-serum was, dat ik had op te lossen, had ik geen tijd — en ook geen zin, om eerlijk te zijn — om na te gaan, waar Chloe was geweest, als ze thuis kwam en waar ze den volgenden dag zou heengaan. Ik wil zelfs nog verder gaan en bekennen, dat ik blij was, als ik op de veranda het gerinkel hoorde van sporen, want dit beteekende, dat ik in mijn laboratorium kon eten en tijd spaVen voor mijn werk." Misprijzend schudde ik mijn hoofd.
—-~
CARLO VAN NESTE, die onder leiding van prof. Hermann Abendroth In het Kurhaus te Scheveningen een vioolconcert ten gehoore zal brengen.
„Het komt mij voor, dat je alles hebt verdiend, wat er nu zal komen," zei ik. „Je kunt geen vrouw hebben en verwachten haar te behouden en haar tegelijkertijd behandelen alsof ze een huishoudster is. Hoe kun je veronderstellen, dat een vrouw van je blijft houden, als je jezelf opsluit in een smerig laboratorium en je niets doet, om haar aan je te binden?" „Een geleerde heeft zijn werk, zijn taak te vervullen," antwoordde hij berustend. „En bovendien: een vrouw, die voortdurend bewaking noodig heeft om trouw te blijven " Hij haalde zijn schouders op en maakte den zin niet af. „Dus je liet haar d'r gang gaan?" vroeg ik. Hij nipte de asch van zijn sigaret. „Als je bedoelt, dat ik niets deed, dan heb je gelijk," verklaarde hij onverschillig. „Toentertijd kwam het mij voor, dat ik geen bepaalde aanleiding had om tusschenbeide te komen. Toen Jocelyn met zijn soldaten naar Indrapadu kwam, was ik namelijk bijna klaar met mijn taak. Ik had toen zoo goed als zeker een serum ontdekt, dat, bijtijds ingespoten, den beet van een cobra absoluut onschadelijk maakte. In dien tijd kon ik dus niet veel aandacht aan Jocelyn schenken. Hij was een incident, een volkomen niets voor mij. Ik merkte zelfs niet eens, dat hij in Indrapadu was.
uitgezonderd dan, dat Chloe zoo zelden thuis bleef " „Je bent toch in vele opzichten een idioot geweest, is het niet?" kon ik mij niet weerhouden op te merken. „Precies!" kwam zijn antwoord prompt, ,Precies, mijn waarde. En zooals ik al wel twee of drie keer heb gezegd, ben ik heelemaal niet het type man, dat er over had mogen denken, te trouwen. Zoo het is, zij het in ieder geval zag ik toen niet veel ia de verhouding tusschen Chloe en Jocelyn, tot ik op zekeren avond door een zijdeur mijn laboratorium verliet en toevallig zag, dat hij haar in zijn armen nam en dat zij het toeliet. Je kunt me gelooven of niet." „Natuurlijk geloof ik je! Het verwondert me zelfs niet eens, gezien wat voor een type haar man was En jij, wat deed jij?" „Ik?" Hij streek met zijn hand langs zijn kin. „Wel ik stond daar en liet hen begaan. Oh, je kunt gemakkelijk zeggen, dat je in mijn plaats dit zoudt hebben gedaan of dat," viel hij zichzelf in de rede. „Ik heb van zooveel menschen gehoord, wat ze zouden hebben gedaan en ik heb natuurlijk heel wat gelezen óók op dit gebied. Maar als je om je heen kijkt in het leven en nagaat, wat anderen, die in dezelfde omstandigheden verkeerden als ik, werkelijk hebben gedaan, dan zul je tot de conclusie komen, dat ik precies hetzelfde deed, namelijk ook niets! Bekijk de zaak nu eens kalm," drong hij aan. „Werk het geval nu eens rustig uit, zooals ik deed, toen ik daar in de schaduw van mijn veranda stond en zag, hoe hij mijn vrouw in zijn armen hield en hoe zij het toeliet." „Veronderstel eens, dat zij het niet had toegelaten?" vroeg ik snel, getroffen door het herhalen van de laatste woorden. „Wat zou je dan hebben gedaan?"
t^^^m
TOMMY BOUMAN
ALEXANDER SCHUSTER, de cellist, die onder leiding van Ignaz Neumark In Scheveningen zal optreden.
„Hem hebben neergeschoten natuurlijk!" zei mijn vriend resoluut. „Wat dacht je anders, dat ik zou hebben gedaan?" „Ik ik weet het niet," stamelde ik. „Ik weet het niet!" „Weet je het niet?" Mijn vriend staarde me niet-geloovend aan. „Denk je dan, dat ik gek was? Denk je dan, dat ik niet weet, hoe ik mezelf mbet beschermen? Denk je dan, dat ik een lafaard ben?" „Neen," antwoordde ik aarzelend. „Neen, natuurlijk niet." Maar toen hij mij maar zoo ongeloovig bleef aanstaren én er een bijna vijandige stilte tusschen ons heerschte, zei ik haastig: „Ga door!" „Mijn waarde," zei hij op het laatst langzaam, „mijn waarde, misschien heb je gelijk en had ik hem ook niet neergeschoten! Maar in ieder geval: zij liet het toe en ik deed niets. Ik ging mijn laboratorium weer binnen en zette mij voor mijn tafel om het geval rustig te overdenken. En ik kwam tot de gevolgtrekking, dat als ze er met dien kerel vandoor wilde gaan, ze gaan zou, en dat niets ter wereld haar dan zou kunnen tegenhouden. Het eenige, waarover ik zekerheid moest hebben, was — wilde zij werkelijk gaan?" „Maar je kunt een dergelijk geval toch niet bestudeeren alsof het een formule voor een cobra-serum is!" merkte ik met eenigen tegenzin op. „Je kunt het hart van een vrouw toch niet er een microscoop leggen om te
DIT
Het danspaar Iril Gadescow en Irma Pumanowa, dat in het Kurhaus zal optreden.
is het Merk der goede Films
MAY BORSHOLTZ
Foto's Godfried de Groot
BEB VISSER Deze drie artisten zijn verbonden aan de P. VV Operette/te Amsterdam.
zien wat erin omgaat of wat het in het volgende oogenblik zal doen?" „Neen, maar je kunt toch wel zien of het eerlijk is, nietwaar?" riep hij uit. „Je kunt zien of het echt of namaak is." „Ga door," verzocht ik hem. „Nu dan, om kort te gaan: ik dacht een plan uit, waarbij het me mogelijk zou zijn na te gaan wat haar werkelijke gevoelens in dit opzicht waren. Ik bedacht een schema, waarbij ze mij, als ze het wilde, voorgoed uit den weg kon ruimen " „Je bedoelt je vermoorden?" vroeg ik beduusd. „Vrouwen hebben al eens eerder hun man uit den weg geruimd als hij een sta-in-den-weg was, nietwaar?" vroeg hij zakelijk als een rechter van instructie. „Bovendien, volgens mijn plan zou nooit iemand met zekerheid hebben kunnen zeggen, dat ze me vermoord had. Alles, wat er in het ergste geval had kunnen gebeuren was, dat ik in de geschiedenis der wetenschappen met eere zou zijn vermeld." „Welters," vroeg ik na een pijnlijke pauze, „je bent toch niet gek, is het wel? Ik mag een boon worden, als ik kop of staart kan vinden aa« hetgeen je vertelt." „Toch is het zeer; gemakkelijk te begrijpen, kerel! Ik vertelde je al, dat ik een cobra-serum had gevonden, dat, indien het beantwoordde aan de verwachting, die ik ervan meende te mogen hebben, een cobra-beet absoluut onschadelijk maakte, mits het tijdig ingespoten werd. Welnu, het goedje moest toch geprobeerd worden, niet? En deed zich hiertoe geen schitterende gelegenheid voor?" „Ga door," zei ik werktuiglijk. Hij lachte en de zonderlinge glans in zijn oogen deed opnieuw de vraag in mij rijzen of zijn werk en zijn eenzaamheid hem niet op den rand van krankzinnigheid hadden gebracht. „Ze was verbaasd, mij dien avond aan tafel te zien," vervolgde hij, „en ik kon duidelijk zien, dat zij begreep, dat ik er een reden toe had. Ze had een nieuw costuum aan, dat ik nog nooit tevoren had gezien en opeens drong het tot me door, dat ze het natuurlijk had gekocht voor Jocelyn. v „Is er iets met je. Dick?" vroeg ze. „Niets, behalve dan, dat ik mijn taak tot een succesvol einde heb gebracht, beste," antwoordde ik. „Je bedoelt " vroeg ze en ik merkte duidelijk, dat er een oogenblik iets als teleurstelling in haar oogen kwam. „Je bedoejt, dat je dat ie klaar bent met je werk hier?"-stamelde zij toen bijna. „Ja!" gaf ik toe. „Heelemaal klaar op de laatste, definitieve proef na!" „Ik begrijp je." Ze had zichzelf nu weer geheel in haar macht. Door geen enkele beweging van haar gezicht verried ze ook maar in het minst, wat mijn vertrek uit Indrapadu voor haar zou beteekenen. Ze was een volleerde tooneelspeelster! Maar terwijl ik haar gadesloeg, zooals ze rusteloos door het vertrek heen en weer liep, hier een bloem verschikkend, daar een kussen goed leggend, begon ik opeens te beseffen, dat ik niet in haar schaduw kon staan, waar het
-6 — — 7 —
erop aan kwam, mijn gevoelens te verbergen. Hoewel ik alle moeite deed om mij te houden alsof het alleen maar mijn werk was, waar ik aan dacht, geloof ik toch niet, dat ik zoo goed slaagde als zij. Plotseling werd ik bang voor haar. Was zij het wel wäärd, dat ik voor haar zou sterven? Was zoo'n vrouw wel de hoogste opoffering waard? En terwijl ik haar zoo gadesloeg, kwam ik tot de gevolgtrekking, dat zij het niet waard was. Ik begreep toen, dat ik eigenlijk een totaal overbodig gevaar zou loopen Toch wilde ik mijn plan er niet aan geven. Ik moest het weten! Ik ging naar mijn laboratorium en keerde direct daarna terug met twee spuitjes. „Als mijn gevolgtrekkingen juist zijn, lieve," vertelde ik haar, „dan heb ik hier een serum, dat het vergif van een cobra-beet absoluut zal neutraliseeren. Als dit zoo is, dan zal mijn naam voor eeuwig aan de vergetelheid ontrukt worden. Mafir als ik mij vergis, — ik zweeg een oogenblik veelbeteekenend — zal ik niet leven om het te weten." Ze stond met haar rug naar mij toe, toen ik begon te praten, maar tegen den tijd dat ik klaar was, had zij zich omgedraaid en. keek me met een zonderlingen blik aan. „Zal je niet leven om het te weten?" herhaalde zij als in een droom. „Wat — wat bedoel je daarmee. Dick?" „Dit," zei ik, de twee spuitjes zóó voor haar houdend, dat ze ^ goed kon zien. En naar het eerste wijzend, zei ik: „In dit spuitje zit een dosis cobravergif, terwijl in dit" — ik hield nu het tweede spuitje op — „een weinig van mijn nieuwe serum is. Het werkt voortreffelijk op dieren, maar hoe het werkt op een mensch, weet ik nog niet, kan ik alleen maar gissen." „En dus ?" vroeg ze met een zwakke stem. „En dus ga ik het probeeren," zei ik. Ik keek haar snel aan toen ik uitgesproken was. Ze stond met haar rug tegen den schoorsteenmantel en haar gezicht leek in het licht van de lamp wel een afgrijselijk masker. Er was iets van afschuw in den blik, waarmee ze mij aankeek. Verwonderd, niet-begrijpend, staarde ik haar aan. Een oogenblik dacht ik, dat ze gek was geworden. Maar toen, opeens, begreep ik de reden van haar ontzetting. „Je vergist je," lachte ik. „Ik ga het niet op jou probeeren! Jou ga ik niet doodenT En terwijl ze haar bevende vingers langzaam naar haar aschgrauwe lippen bracht, vervolgde ik: „Op mezelf ga ik het experiment nemen. En jij moet me alleen maar helpen!" / Ik zag, hoe ze probeerde iets te zegeen, maar ze kon geen woord uitbrengen. „Bij een experiment als dit," vervolgde ik, „waarbij iemand een kans aangaat met de eeuwigheid, is er maar één, op wie hij onomstootelijk kan vertrouwen; één, van wie hij weet, dat ze precies zal doen, wat hij zegt. Daarom heb, ik jou, mijn vrouw, gekozen, om mij in te spuiten' met hetgeen er in dit tweede buisje zit, precies drie minuten nadat ik mezelf zal hebben geïnjecteerd met het cobra-vergif. Begrijp je -me?" Toen scheen ze als het ware te ontwaken.
"HP""
„Die vrouwen toch I" dat door de N.V Het Schouwtooneel" wordt opgevoerd. V.l n, r. Jac Snoek Ko van Dijk, Co Arnoldi, Jeane van Rijn, Jaap van de Pol en Ezerman
„N-neen," schreeuwde ze. „Dat kan ik niet. Ik begrijp niet, waar je het over hebt. Je bent gèk. Gek!" „Gek, omdat ik jou vertrouw, Chioe?" vroeg ik onschuldig. „Dat kan toch niet, Dat kan toch niet! Je wilt toch niet zeggen, dat je te veel zal beven om een ader te kunnen vinden? Als mijn leven op het spel staat, zul je toch zeker niet vergeten, om op de klok te kijken en mij op tijd in te spuiten?^ Haar oogen verkleinden zich. Misschien had ze begrepen, waar ik heen wilde. Misschien was het bloot vermoeden. Ik weet het niet Maar ze kwam naar mij toe met een volmaakt onverschillige uitdrukking op haar gezicht. „Je bent gek. Dick!" zei ze gevoelloos. „Als je nu je eigen gezicht kon zien, zou je ook begrijpen, dat je gek bent. Waarom lach je zoo duivelsch?" „Ik lach om jou," antwoordde ik. „Ik begrijp niet, waarom je zooveel drukte maakt over zooiets doodgewoons. Ben je soms bang om mijn leven in je handen te houden?" Ik deed een stap naar haar toe. „Er zijn vrouwen, die maar al te blij zouden zijn met een dergelijke kans," zei ik zachtjes. „Niet iedere vrouw wordt op zoo'n manier in de gelegenheid gesteld om haar man naar de eeuwige jachtvelden te helpen. En
BEZOEKT HET
br mITATHIEATER
TE DEN HAAG
Chloe," voegde ik er mét nadruk aan toe, „niemand zal ooit kunnen weten, wat er precies is gebeurd als mijn serum niet werkt zooals ik vermoed. Ik zal genoemd worden als een martelaar der wetenschap. Niemand zal ooit denken, dat jij— Je zult zelfs nog wel pensioen krijgen " Toen begreep zij! Ik zag hoe ze plotseling kleurde en uit de vrees, die in haar oogen blonk, begreep ik, dat ze mijn werkelijke bedoeling had doorzien. Als ik ooit schuld heb gezien op het gezicht van een vrouw, dan was het op Chloe's gezicht, toen zij daar zoo voor mij stond en tevergeefs naar woorden zocht om zich te verdedigen. Eén oogenblik had ik moeite mezelf te beheerschen. Ik besefte, dat ik tegenover een vrouw stond, die mij wenschte te vermoorden. En toen begon ze te huilen! „Duivel!" riep ze, zich over de tafel heenwerpend en grijpend naar de beide spuitjes in mijn hand. Maar ik was haar te vlug af. Op hetzelfde oogenblik, dat zij naar voren sprong, op datzelfde oogenblik stak ik de punt van het spuitje in mijn arm en drukte het zuigertje neer. „Nou," riep ik tegen haar. 't leege spuitje onder de tafel gooiend, „laat nu eens zien hoe je tegenover me staat. Laten we nu eens zien, of je een moord wilt begaan ter wille van dien ellendigen cavalerie-kapitein, die je het hof maakt! Laten we eens kijken, of je het kunt aanzien, dat ik sterf!" Oh, het kon me niets schelen, wat ze zou doen. Op dit oogenblik wist ik, dat ik haar verloren had. Ik las het zoo duidelijk in haar oogen als in een boek! Een minuut later begon het goedje te werken. „Nog twee minuten precies," lachte ik tegen haar. haar recht in de oogen - 8 -
ziend. „Nog precies twee minuten, mijn vrouw!" Ik wankelde naar een ruststoel, die tegen den muur stond." De stem van mijn vriend kraste en hij keek met zoo'n eigenaardige uitdrukking in zijn oogen langs mij heen, dat het wel leek, alsof hij de heele scène opnieuw zag. „En dèèd ze het?" vroeg ik ten slotte. Hij schrikte op. „Hè? Wat?" vroeg hij. Toen zich herstellend, vervolgde hij. „Oh ja! Ja, ze spoot het goedje precies op tijd in. Die drie minuten gaven haar voldoenden tijd om te beseffen, wat zij eigenlijk najaagde en nog éér ik goed en wel besefte, wat er om mij heen gebeurde, vond ik mezelf terug in haar armen. Ze verklaarde mij met een door tranen verstikte stem, dat die andere geschiedenis met Jocelyn „werkelijk niets" was. Vrouwen kwamen tot zooiets, zei ze me, maar als ik allèèn maar wat meer tijd voor haar kon vinden in de toekomst, dan zou alles weer goed worden. Dan zou er een heerlijke tijd voor ons aanbreken " „Nou. je verdiende 't eigenlijk niet," viel ik hem in de rede. „Toch ben ik werkelijk blij. dat zoo'n alleridiootst en gevaarlijk plan ten slotte toch nog goed is afgeloopen voor jou!" „Goed afgeloopen ?" Een oogenblik staarde hij mij niet-begrijpend aan. „Vertelde ik je dan niet, dat we gescheiden zijn?" •„Maar ik dacht, dat je zei zei je daarnet dan niet, dat ze ?" „Jawel," zei hij dralend, „maar toen ik niet onmiddellijk het nieuws van mijn ontdekking naar mijn supérieuren telegrafeerde. ..., en het haar ook niet wilde laten doen — raapte ze het spuitje op, dat ik onder de tafel had gegooid. En ze was niet zoo dwaas, of ze rook heel goed, dat er morphine in was " „Morphine?" vroeg ik verbaasd. „Morphine!" herhaalde hij kalm. „Oh ja, ik heb je niet verteld, dat ik mijn plan had veranderd! Dat is dom van me. Ik had je moeten vertellen, dat'ik ten slotte toch niet den moed had, mijn leven in haar handen te stellen. — Maar wat werkelijk het zonderlingste aan de heele geschiedenis is en wat ik je eigenlijk wilde vertellen, is dit. Niet zoo gauw had zij de poets doorzien, die ik haar had gespeeld, of ze vloog op als buskruit en beschuldigde mij ervan, dat ik haar niet vertrouwde! Ze beschuldigde mij!! Denk je eens in: mij beschuldigde ze! Dat ik geen vertrouwen in haar had!" „Den volgenden dag ging ze er vandoor met kapitein Jocelyn Fotheringham," zei hij.
J|
m
:
EAU DE COLOGNE
" ANCÊLO MADIE FARINA
C&t der oudde e* Ude merkn tacnt. iwfri&cäend. duurxaam OVBRAL VEBKR'JCBAAR
EEN BELANGRIJKE SCHREDE NAAR MEER EENHEID OP DANSGEBIED OF IN DEN MODERNEN DANS DOOR
ET PARADIX5
COR KLINKERT
Toen ik in mijn vorige dansartikel En ten slotte: er werd eindelijk een bijzonderheden gaf over den poging gedaan om een einde te maken nieuwen dans, den Six-Eight, heb aan 't voortdurend tevoorschijnbrengen ik beloofd alsnog te zullen terugkomen van nieuwe dansen — . ééndagsvliegen, op de bijzondere omstandigheden, die die weliswaar even gauw verdwijnen verband hielden met de geboorte van als ze komen, maar intusschen toch dezen dans-baby. veel kwaad doen door verwarring te In April j.1. werd door de Dancing stichten bij het publiek: Er zijn heel Times, het bekende tijdschrift te Lon- wat menschen, wier oordeel over de den, een vergadering belegd van dans- ingewikkeldheid van de moderne danleeraren om door een privé-bespreking sen terecht versterkt wordt door 't onte bereiken dat „onafhankelük en naast afgebroken ontstaan van nieuwigheden. de vereenigirtfrsaangelegenJkeden" (ik Voortaan mag nu in elk dansseicursiveer ten dienste van mijn collega's), zoen slechts één nieuwe dans aan het alle leeraren zouden gaan samenwer- oude programma toegevoegd worden. ken om meer eenheid te brengen in Voor zooverre een dans niet spontaan het dansonderwijs en in den dans zelf, en ongevraagd ingang vindt (zooals de en aldus mede te bereiken, dat door Fox-Trot en de Charleston destijds hebhet danspubliek meer vertrouwen ge- ben gedaan) zal de „Informal Confesteld wordt in de waarde van het dans- rence" zich elk jaar bezighouden met onderricht. een geschikte keus. Voor het komende De oproep werd allerzijds beantwoord seizoen werd eenstemmig de Six-Eight en eens te meer is gebleken dat het aangeduid. beste initiatief soms dlit is, dat vrij Zooals men ziet: het werk dezer constaat van eiken groepsinvloed. Gedu- ferentie was van beteekenis. Want zelfs rende een drietal maanden is er intens heb ik hier niet alles vermeld: tal van gewerkt met als gevolg, dat op 14 Juli voorstellen werden te berde gebracht, j.1. een tweede „Informal Conference" betrekking hebbende op toekomstige gehouden is, waarop absoluut eenstem- werkzaamheden, doch waarover nog mig een reeks belangrijke conclusies geen definitieve beslissing genomen is genomen, belangrijk voor de verdere werd. Intusschen blijft die groepeering ontwikkeling van den gezelschapsdans van dansleeraren actief. in Engeland en.,. ook in andere landen. Maar nu komt de keerzijde van Eerst eenige conclusies om den dans het plaatje. Ondanks mijn onverdeelde te vereenvoudigen, zoodat hij bereikwaardeering voor het schitterende werk baar zal zijn voor een talrijker publiek. Er werd vooropgesteld, dat de dans- van de „Informal Conference", moet beoefening volstrekt niet gebaat wordt mij een bezwaar van het hart: Voordoor een oneindige variatie, hetzij die loopig wil het mij inderdaad toedanspassen voorgesteld worden als be- schijnen, dat dit alles weliswaar behoorende tot het wezen van den dans stemd schijnt om internationalen inzelf, hetzij ze ontstaan zijn in het brein vloed uit te oefenen, maar dat uitsluirekening is gehouden met Engelvan enkele dansleeraren om anders en tend sche opvattingen. beter te doen dan anderen. Het is een feit, dat op het vasteland Dit is dan ook wel een reden geweest, dat in een tweede reeks van conclusies de dansmode ten zeerste beïnvloed de wenschelijkheid betoogd werd en wordt door wat de Engelschen doen. middelen zijn voorgesteld, om tusschen Bijna alles wat men in Frankrijk, Cendansleeraren onderling tot meer samen- traal-Europa en elders danst, dus ook werking te komen, ongeacht of vroeger in Holland, heeft een Engelschen oormoeilijkheden bestaan hebben tusschen sprong of is tenminste door de Engelschen gecreëerd. Soortgelijke concluverschillende vereenigingen. Ook aan de wenschelijke, gezamen- sies van Engelsche zijde, als ik hierlijke propaganda voor verspreiding van boven bondig heb vermeld, kunnen dus den gezelschapsdans zijn een drietal be- niet nalaten een grooten invloed' te hebben op wat op het continent zal langrijke conclusies gewijd. Dan volgen allerlei maatregelen om gedanst en gedaan worden. een begin te maken met die noodigMag echter de toonaangevende positie geachte samenwerking en eenstemmig- van de Britsche collega's een voldoende heid en als eerste werk van beteekenis verontschuldiging zijn, om zonder meer kreeg de „Informal Conference" te be- de „internationale" belangengemeenslissen over de dansen, die tijdens het schap van de danskunst te gaan verkomende seizoen op de officieele lijst geten? Ongetwijfeld neen! Zij zijn wel der modedansen ■ zullen toegelaten wor- degelijk verplicht rekening te houden den. Naast den Fox-Trot, Quick-step, met de wenschen en gemeenschappelijke Waltz, Tango, Blues werd de Six-Eight belangen van Fransche, Duitsche, Scanalgemeen aangenomen. Voor elk dezer dinavische ... mijnentwege zelfs, in alle dansen afzonderlijk werd verder zeer bescheidenheid, van hun Hollandsche duidelijk bepaald, welke hoofdpassen dansvrienden. moeten worden geacht te behooren tot Er mag b.v. niet vergeten worden, den dans en dus verplichtend te stellen dat de Engelsche dansmode hier slechts zijn bij 't dansonderricht.Tn één woord: na voorafgaande wijzigingen gevolgd al het mogelijke werd gedaan om unifor- kan worden. Engelsche modedansen miteit logisch door te voeren waar ze worden door Holland b.v. nooit direct noodig bleek. overgenomen, maar eerst in Parijs aan -10-
S^ INTERNATIONAL PICTURE DER UFA
dcn continentalen smaak en d« geheel is en we weer vastgekluisterd zitten aan cings aangepast. Een Engelsche dans, gedanst door een Franschman, krijgt daardoor een verfijnd en voor ons beter bruikbaar cachet. De danspassen worden er geschikt gemaakt voor kleinere dansruimten, daar bijna nergens dezelfde groote danspaleizen te vinden zijn, als waarover de Engelschman te beschikken heeft. Enzoovoort, Indien de Engelschen toonaangevend willen blijven, dan kan dit slechts, wanneer ze ons voor geen moeilijkheden stellen. En... een der besluiten van de „Informal Conference" doet dit reeds zeer beslist. Men herinnert zich namelijk, hoe onlangs de Internationale Dansconferen- ^msmt^m^'. tie te Parijs besloten heeft, tijdens het eerstvolgende seizoen ook den Paso Doble in eere te herstellen. De Engelschen schijnen dit te ignoreeren en... zoo wordt het een feit, dat hun beslissingen tenminste gedurende het eerstvolgende seizoen alleen in hun eigen land een doorslaanden invloed zullen hebben. In Frankrijk en Spanje zalmen waarschijnlijk den Paso Doble niet gaan uitschakelen. Zelfs betwijfel ik het, of de officieele vaststelling van'n Engelsch dansprogramma beletten kan, dat ook de Varsity Drag nog gedanst zal worden. Natuurlijk krijgt men dan een overladen programma... en dit is te betreuren. Van ons eigen standpunt beschouwd, mogen wij Hollanders niet de dupe worden van een overlading, die we met gewild hebben. Het zou een gevaarlijk experiment zijn, alle dansen uit het Fransche én Engelsche programma te willen houden. Wat gaat er nu echter gebeuren, als we twee scherp onderscheiden buitenlandsche dansmodes krijgen? Volgen we de Engelsche of de Fransche? Dit is een probleem dat een oplossing vraagt en... liefst wachte men niet af tot het dansseizoen volop aan den gang is en we weer vastgekluisterd zitten aan een hopelooze verwarring. Indien de dansleeraren niet tot samenwerking komen nu, zonder langer te wachten, dan zal het te laat zijn. Het ware daarom dringend te wenschen, dat. de verschillende vereenigingen van dansleeraren eindelijk het besluit namen het mooie voorbeeld der Engelsche collega's te volgen en „onafhankelijk en naast de vereenigingsaangelegenheden zouden gaan samenwerken om meer eenheid te brengen in het dansonderwijs en in den dans zelf, mede om aldus te bereiken, dat door het danspubliek meer vertrouwen gesteld wordt in de waarde van ons dansondemcht,,.." Er is inderdaad reden om dit zooeven vermelde programma der „Informal Conference" woordelijk te herhalen en,.. voor te stellen aan onze landgenooten. Het is te wenschen, dat ze den wenk volgen. Wie vraagt het woord?
Splrldoff en Kitty
BETTY BALFOUR
Deze film, waarin Betty Balfour de hoofdrol speelt en die geregisseerd werd door Denison Cliff, bekoort ongetwijfeld tot de beste, die wij in langen tijd gezien hebben. De sfeer, die in Monte Carlo heerscht, is er op wonderlijke wijze in vastgelegd. Kitty, de dochter van een geestelijke, heeft «en crossword-puzzle gewonnen en zij gaat naar Monte Carlo om eens flink met geld te kunnen smijten t Ze ontmoet er een „gigolo", die ernstig op haar verliefd wordt. De jonge Engelsche dokter, met wien Kitty verloofd was. hoort dit. zoekt haar op in het Hotel Paradis en verneemt daar. dat die menschen niet alleen over het doen en laten van Kitty geringschattend spreken maar bovendien, dat zij naar de villa van den „gigoio" is geweest, waar deze woont met een troepje uitgebannen „beeren": artisten enzoovoort. Dan wordt het geld van Kitty gestolen en ook de juweelen van Lady Liverage ver* dwijnen. De jonge dokter heeft het geld van Kitty weggenomen om haar te dwingen naar huls te gaan; de „gigoio" heeft zich van de •teenen meester «emaakt om er me( Lady Liverage vandoor te gaan. Hoewel de „gigoio" wordt gearresteerd en de jonge dokter vrij blijft «n met zijn verloofde naar zijn land terugkeert. Is de eerste tóch de held van het witte doek! Zijn rol wordt uitsteken/ vertolkt door Alexandre D'Arcy, die zond ling-melancholieke oogen heeft en op knappe wijze A la gigoio weet te glimlachen. De rol van den jongen Engelschen dokter wordt vervuld door Joseph Striker, terwijl Lady Liverage gespeeld wordt door Barbara
Gott.
Kilty's field wordt vermist 11
^"
Cire^im
HO*:OJOOP
Easy Cream vermydt ieder pUnltyk gevoel en is dus ge' schikt Voor een delicate huid en in 't b^zonder ook aan te bevelen voor dames met kort haar In potten van 1 K.O. è f3.— Het reinigen van geëmailleerd keukengerei is een dagelij ksche taak— ,, VOO« HST Ril " *lChN OPW' .It ■^ maar nooit een zware of langdurige EN l>OUI) VAN als U Vim gebruikt. Vim reinigt het "V MA»* * prachtig— gemakkeli j k— snel. " » LKK Cl En Vim schaadt het email niet. Maar het is de vijand van vet en vuil. Het verwijdert alle sporen van vuil zonder eenige inspanning van Uw kant en geeft het email een prachtigenglans. Vim spaart U werk en tij d. Het is het SPAAR DE snelwerkende reinigingsmiddel, onCOUPONS misbaar in de moderne huishouding, verkrijgbaar in uiterst practische VOOR strooibussen in gewone en groote FRAAIE verpakking. ^___ , tl
s
,U
E1
T. LEVISSON Zeepfabriek 's-Gravenhase Post Oiro No. 63197
-
l
In hei aan«£aande seizoen zal men vaak een wollen jumper zien dragen op een gekleurden rok. Helderrood en beige zullen de kleuren zijn. die b« voorkeur worden «ekozen. De jumper, zijn geborduurd met gekleurde . wol. Vierkanten, dje diagonaalsgewij. worden aangebracht, zullen een «N neikoosd patroon vormen. • "_ Voor bij de gekleurde jeraey. die op een wollen rok wordt gedragen. [É heett men barettes ontworpen, gegarneerd met lint. in de kleur der jeriev. Café au lait i» een kleur, die veel gebezigd zal worden voor co.fuumple» van gehaakte wol. Soms zal er op den rok een fijn patroontje worden iw-ta gebracht. De meer gekleede jumpers hebben manchetten en kragen vtól geplooide Spaanache kant. * "^ De rok reikt niet verder dan de kuit en bij de meeste ja de zoom geheel in het rond gelijk. Bedrukte »toffen zullen het meest In zwang zijn dezen winter. Effen stoften zullen zelden meer worden gezien, j i^enL,?1<'.UW ,10**0; gemaakt van zij en wol. is bedoeld als een speciale D i!ï.j *? "'"i*1 me£ bon£kraag- Het is lekker warm en toch licht. Kokken, die onder den mantel zullen worden gedragen, worden gemaakt van wol. crêpe de Chine, crepella. crêpe satin, zijden gabardine, wollen crfipe en crêpe marocain. 00 £ w r
VIM
Elegant costuumpje van rood crêpe de Chine met witte figuren.
"Jan fiuykenstraat 2a, Tel. 28474 Amsterdam
GESCHENKEN Specialiteit in moderne en artistieke foto's
Een product der Suniïght Zeepfabrieken OOK VOOR DEN JAARGANG 1928 stelden wij een BAND beschikbaar. De prijs daarvan bedraagt f 1.50 franco p. post Ge kunt dezen bij Uwen leverancier bestellen of met bijvoeging van het bedrag in postzegels, als postwissel of door storting op onze postrekening (No. 41880) opzenden aan de
Godfried de Groot
TAen «ie de vele reproducties van ons wei'fein,1?tetWeefeblad"CinemaacIheater
VRAAGT EEN ADRES van een zieken of eenzamen Hollander aan J. P. C. MEEUW SE, Vlietstraat No. 2, Amsterdam (Zuid) om daarheen geregeld Uw nummer van „Het Weekblad" te kunnen zenden: strooken worden dan toegezonden.
Administratie, Galgewater 22, Leiden - 12 -
- 13 -
t)c tfoadökeïder te 's-Tiertoöenboöcb
.-
Wij Noorderlingen merken, nadat we den Moerdijk gepasseerd zijn direct, dat het land aan gene zijde van het breede water door een ander menschenslag bewoond wordt. En laten we op deze plaats direct verklaren, dat zij, die smalend over het donkere Zuiden spreken, onze beide goede provincies Noord-Brabant en Limburg niét kennen. Als ik hier van „goed" spreek, bedoel ik niet alleen de prachtige natuur, maar ook den gemoedelijken volksaard, die ons koelen NoorderKngen zoo vreemd is. Doch ik wil hierover niet te veel uitweiden, maar u een beschrijving geven van den onlangs geopenden raadskelder te Den Bosch. In verschillende Duitsche steden is de Ratskeller het punt van samenkomst voor het uitgaande publiek; het grootste gedeelte der bezoekers beeft daar zijn Stammtisch en er wordt heftig over politiek geboomd. En nu bezit ons vaderland zijn eersten raadskelder in Brabants hoofdstad en spoedig zal ook Maastricht er een bezitten. Thans een stukje geschiedenis. In 1529 werd de Gothische raadhuiskelder te Den Bosch door Jan Derkennis gebouwd. Deze bekende bouwmeester leidde ook den bouw van den St.-Janskathedraal. Oorspronkelijk gebruikte men den kelder voor het vertappen van wijn; de rechtsche kelder was die van het giidehuis der Kremers, de meest linksche is die van het huis De Gaffel, in 1 s 14 tot „eenre gaffelen ende teerhuis" gemaakt waar Schepenen fijngekruide en goed besproeide feestmalen hielden, Gedeputeerden uit de Meijerij altijd vonden „heur cost ende maeltijt bereedt en waer de Prinche van Orangien 23 Juni 1561 met besognes ten Bossche zijnde," een eeremaaltijd genoot. U ziet: reeds vele eeuwen geleden
LHT TE bRENGEN DOOR DE N.V.U. ARTIST5
IN DEN RAADSKELDER
heeft men in dezen kelder gegeten en gedronken. Maar ook voor minder prettige zaken heeft men dit onderaafdsch gewelf gebruikt. In 1556 werd ze „geordineert totter gevancknisse van den francoijsen" en bleef dat gedurende vijf jaar. Evenzoo in 1577. Erg veel geluk hebben de vroede vaderen van de goede Bossche stad met het verhuren niet gehad. Dani weer was het wijnjaar slecht, dan weer was de kelder besmet door zieke gevangenen. In beide gevallen daagden geen huurders op.
SsS^te
DE INGANG TOT HET VROEGERE STADSGEVANG
IN HET „GEVANG"
Vele Bosschenaren zijn de meening toegedaan, dat de Schepenraad met het bouwen van den kelder nog geheime nevenbedoelingen had. In het gewelf van den kelder bevindt zich n.1. een gat, waaronder een waterput ligt. Het is zeer waarschijnlijk, dat men hier vroeger geheime _ straf oefeningen hield, wanneer het aanzien van de te straffen persoon, of dat zijner familie, de openbare straf ongewenscht maakte. Men verdronk den veroordeelde dan in het geheim en niemand hoorde wat er was geschied. Verscheidene jaren heeft de kelder ongebruikt gelegen. De dikke deuren bleven gesloten; de stoffige vensters met de zware luiken lieten geen lichtstraal binnen. Een dikke modderlaag bedekte de tegels. Totdat men eenige jaren geleden den gothischen kelder inrichtte tot klein museum van oud oorlogstuig en justitieele rariteiten. Maar het museum verhuisde naar een geschikter gebouw. De Waag. In 1927 werd de kelder boterhal. De energieke Bossche burgemeester ontving in hetzelfde jaar twaalfhonderd luistervinken uit Nederland en bood ze in den Raadhuiskelder een Brabantschen koffiemaaltijd aan. Toen bleek, hoe geschikt dit lokaal voor taveerne is en een ondernemend Bosschenaar pachtte het en liet den kelder in den ouden trant restaureeren. Thans zitten in het mystieke halfduister de Bosschenaren en vele vreemdelingen, laven zich aan de dranken en droomen over oude tijden. Maar de geesten der vroegere gevangenen maken dorstig en het geluid van een gramofoon zorgt dat de droevige gedachte aan oude tijden spoedig verdwijnt. .. Bij een verblijf in het schoone 's-Hertogenbosch verzuime men vooral niet een bezoek aan den Raadskelder te brengen! E. W.
In een vreedzaam dorpje van den Elzas leeft Marie Ducrot, door ieder vereerd om haar schoonheid en deugdzaamheid- Geen van de dorpsjongelingcn had haar nog met succes het hof gemaakt ?n zelfs Lebolt, de rijkste boer uit de geheele omgeving, had van haar niet meer dan een glimlach op haar gelaat mogen zien en dat nog slechts onder den invloed van haar grootvader. Den vooravond van het jaarlijksche dorpsfeest komt een eskadron Uhlanen in het dorpje voor manoeuvres onder commando van luitenant Van Hagen, een jong officier, die alle vrouwen het hoofd op hol maakt. Bij een ontmoeting met Marie, die bezig is haar schapen te weiden, besluit hij haar het hof te maken. 's Anderen daags op het feest neemt hij veel notitie van haar, waardoor in Lebolt een wilde woede ontwaakt. Zij wil echter niets van Von Hagen weten en houdt hem op een afstand; maar den volgenden dag heeft zij er spijt van en staat hem toe haar van tijd tot tijd te ontmoeten. Bij het einde der manoeuvres weet Marie, dat zij hem liefheeft, terwijl van zijn kant hij zijn verhouding tot. haar nog steeds als een flirtation opvat. Von Hagen maakt haar wijs, dat,hij naar Afrika gaat en daar zeker zal sterven en smeekt haar, wanneer zÜgifiBL. tenminste liefheeft, des avonds laat bij hem te komen om afscheid te nemen. Zij voert een hevigen strijd t haar liefde: doch als zij '
MARIE VERPLEEGT CARL
vertrek hoort, kan zij niet langer weerstand bieden. Een der dorpsbewoners ziet haar de woning van den officier binnensluipen en spoedt zich naar Lebolt om het hem te vertellen. Vol woede begeeft deze zich, gevolgd door andere dorpelingen, naar de boerderij van Marie's grootvader. Ondertusschen komt Carl von Hagen steeds meer onder den invloed van Marie's onschuldige schoonheid en hij ontdekt, dat zij voor hem veel meer beteekent dan een tijdverdrijf: dat hij ook haar liefheeft. Buiten wacht haar Leboll^aan het hoofd van een woelige die haar dan met steenen
VILMA BANKY EN WALTER BYRON -14 -
_ 15 _
gooien en haar allerlei beschuldigingen naar het hoofd slingeren. Thuisgekomen bemerkt zij, dat de leugens reeds tot haar grootvader zijn doorgedrongen, die van verdriet is gestorven Den volgenden morgen wijzen alle teekenen erop, dat Marie zich van het leven heeft beroofd De oorlog breekt uit en Von Hagen, die nu kapitein geworden is, dringt een klopster binnen om de kloosterlingen te waarschuwen, dat de Franschen in aantocht zijn. Hij ontdekt daar ook Marie en tracht haar de overtuiging te geven zijner liefde, die nu nog grooter is dan voorheen, doch zij wil er niets van hooren en zij keert terug naar haar leven, waarin zij de rust en vrede gevonden heeft. Den volgenden dag bezoekt hij nogmaals het klooster om de zusters te dwingen tot vluchten. Dan ontdekt Marie, dat hij gewond is en besluit hem te verzorgen. Terwijl zij heengaat om water te halen voor Von Hagen, dringen de Franschen het klooster binnen met Lebolt, die zich bij de Fransche infanterie heeft aangesloten, aan het hoofd. In den bewusteloozen man herkent hij Von Hagen en zijn oude wrok komt boven- Hij rukt den man, die volgens hem zijn vijand is, het verband van de wonden opdat hij dood zal bloeden. Marie, half bedwelmd door een ontploffing, vindt beiden daar en Lebolt bemerkt, dat Marie Von Hagen nog steeds liefheeft en besluit hem te redden. Hü legt den gewonde met Marie op een wagen en bedekt hem met stroo en hij zelf zet zich op den bok om hen in volle vaart naar het Duitsche front te rijden. Hoewel zelf doodelijk gewond, behoudt hij zijn tegenwoordigheid van geest tot hij hen veilig op hun plaats van bestemming heeft gebracht. Daar sterft hij met een glimlach op de lippen, terwijl Marie en Von Hagen een gelukkig paar worden.
wm—mammmmmmm
ÄE)IE'3 ROSE'MÄßlE DOOB ANNE NICHOLS
De parfum-oogst. Gedurende de zomermaanden vinden talrijke Fransche vrouwen en mannen arbeid met het plukken van jasmijn, lavendel, geraniums, kruizemunt, hysop, dragon en salie, die alle in parfum moeten worden veranderd. Het maken van parfum is niet alleen een kunst, die speciaal in Frankrijk wordt uitgeoefend, maar het is ook een belangrijke industrie, die reeds meer dan 800 jaar oud is en jaarlijks bijna / 50.000.000.— oplevert. Tijdens den zomer zijn in en om Grasse, in het Zuiden van Frankrijk, meer dan 3.000 menschen bezig met het plukken van de bloemen. De pluk gaat het heele jaar door ; Mei, Juni, Juli en Augustus zijn echter de drukste maanden, terwijl September de stilste is.
Een litteraire ontdekking. Vertel aan uw vrienden, die beweren op de hoogte te zijn'van de litteratuur, dat in het najaar twee van Shakespeare's spelen voor het eerst gedrukt zullen worden en u zult eens zien,, hoe ongeloovig zij him wenkbrauwen zullen optrekken. Toch is mij verzekerd, dat dit inderdaad het geval zal zijn. En dr. E. W. Lummis, die de stukken ontdekte en ze zal uitgeven, staat er borg voor, met nog andere Shakespeare-kenners, dat het inderdaad spelen van den grooten Engelschen schrijver zijn. Ze zijn getiteld „Sir John Oldcastle" en „Henry IV". Door deze uitgave zullen wij dus in de gelegenheid zijn een van onze stoutste wenschen te verwezenlijken, nl. in het bezit te geraken van een eersten druk van Shakespeare !
De boden van den winter! Hulst en mistletoe zijn nog wat ver in het verschiet en we loopen den tijd wèl vooruit, door er nu reeds aan te denken. En toch .... ik zag tijdens mijn laatste verblijf in Londen bij een spciety-drukker reeds uitnoodigingskaarten liggen voor een bal, dat onder den naam „Hulst- en Mistletoe-bal" in December zal worden gegeven. Bode van den winter èn een teeken, dat men in de uitgaande wereld reeds weer den zomer achter den rug heeft en plannen maakt voor het nieuwe seizoen !
Wijsheid van de week. Het zwijgen tusscheö twee geliefden is een goddelijke sprake ....
Broches naar Perzische motieven.
Een zonderling leesteeken. De boekhandelaar in ons land, die eens een briefje van vijf en twintig vond in een boek, dat hij tweedehandsch had gekocht en dat er waarschijnlijk in was achtergelaten dooreen of anderen O.W.-er, die het als leesteeken had gebruikt, kan niet langer het recht voor zieh opeischen „de" ontdekking op dit gebied te hebben gedaan. Een collega in Londen, die een dezer dagen een stapeltje boeken van een hoogleeraar kocht, ontdekte in een ervan .... de graat van eert haring. De hooggeleerde had waarschijnlijk tijdens zijn ontbijt zitten studeeren en de haringgraat in zijn verstrooidheid als leesteeken gebruikt.
Een zonderling portet van den Engelschen Koning. Een zeer zonderling portret van den Engelschen, koning is zoojuist voltooid door den bekenden miniatuur-schilder S. A. Lindsey. Op het eerste gezicht lijkt het doek slechts volgesmeerd met allerlei kladden, die in het geheel geen beteekenis hebben. Plaatst men er echter een glanzenden — bijbehoorenden — metalen cilinder op, dan ziet men onmiddellijk in de weerspiegeling van het metaal zeer duidelijk het hoofd en de schouders van den koning verschijnen. Een dergelijke wijze van schilderen werd ook toegepast bij een portret van den Engelschen koning Karel I en mén deed dit, opdat het ontgaan mocht aan de aandacht van de Roundheads, die al de portretten vernietigden, die zij van hem vonden. Men zou een dergelijke wijze van schilderen „geheim-schilderen" kunnen noemen. Lindsey heeft er negen maanden over gedaan eer hij ermee klaar was !
De nieuwste tafelversiering. Het nieuwste snufj e voor tafelversiering is eeh o^d-Spaansqh galjoen, dat geheel getuigd en glanzend gevernist op de tafel wordt geplaatst. De tafel zelf dient ook sterk te glimmen ; anders moet het schip op een glazen plaat worden gezet om den indruk te wekken, als zou het in water worden weerspiegeld.
WILTOM METRO GOLDWYK altUd NOO BETERE FILMS
Tot de laatste nieuwtjes op het gebied van speldenkussens behoort een clown, die een groote trommel van kurk op zijn buikje heeft hangen, waarin de spelden gestoken worden. Een ander aardig dingske is een naaistertje, dat een hoedendoos aan haar arm heeft, die eveneens van kurk is gemaakt en ook bestemd is om er spelden in te prikken, - 16 -
roemde tooneelstuk Abie's Irish Rose van Anne Nichols
Aan de groote jüweelen broches, welke op het oogenblik in de drie hoofdsteden van Europa gedragen worden, zijn Perzische invloeden niet vreemd. Een bekend juwelier in Londen liet mij eenige dagen geleden eenige der nieuwste snufjes op dit gebied zien en vroeg mij toen eens te kijken naar het Perzische kleed, dat voor zijn bureau lag. Er was zeer veel overeenkomst in de motieven, terwijl ook de kleuren —verschillende tinten rood, groen , blauw en wit — desselfde waren.
Een blinde passagier. Op het stoomschip Nortonian, dat onlangs Londen binnenliep, heeft men onderweg een eigenaardige blinde passagier ontdekt. Op zekeren dag zag de bemanning, dat de scheepskat de gewoonte aannam met een portie van haar dagelijksch rantsoen aan vleesch naar boven te verdwijnen.. Toen men haar volgde bemerkte men, dat zij het bracht naar een der reddingbooten, waarin zich een groote zwarte kat verstopt had.
Moderne bruidsmeisjes. Bij een trouwpartij uit de Society-kringen in Londen droegen de bruidsmeisjes, die allen blond waren, jurken van tomaatroode zijde en zwartfluweelen ongegarneerde sombrero's, die van achteren tot op haar schouder afhingen. Het kostuum van de bruid was buitengewoon eenvoudig: de eenige garneering bestond uit een slinger oranjebloesems over haar schouder. Haar schoentjes waren van zilverbrocaat met donkerroode neuzen en hakken.
Meer schilderijen aan den wand. Ik heb goed nieuws voor schilders: schilderijen als wandversiéring komen weer in dé mode ! De kale of bijna kale muren met hun effen grijze, blauwe, roode of Ïroene tinten zullen weldra démodés zijn! Iet schijnt, dat men er genoeg van heeft aan te kijken tegen muren zonder eenige versiering; de overtuiging, dat schilderijen of goede reproducties karakter aan een woning geven, wint meer en meer veld. In Londen en Parijs merken de kunstschil-, ders reeds — en ook de kunsthandelaren, die goede plaatwerken verkoopen —dat er meer vraag komt j
Voor de toilettafel. Indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op fllmaebied bestaat dan heeft de
Een Paramount film, naar het 'm
J
NV. KLEEDF.RMAKF.RI)
[_
U
0I(1 Bond Strccr
DAMES- EN HEERENKLEEDING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT 49 3 16 3 ;
TELBFOON
Solomon Levy, een orthodoxe Jood, die als landverhuizer naar de Vereenigde Staten kwam en daar fortuin gemaakt heeft, ziet tot zijn groote droefheid zijn eenigen zoon Abraham naar het front vertrekken. In Frankrijk, in een lokaal van de Y. M. C. A„ maakt Abie kennis met een lersch meisje, Rose-Marie Murphy, die liedjes zingt voor de soldaten- Abie begeleidt haar op de piano. Weldra ontstaat er een groote liefde tusschen hen, en als de oorlog voorbij is, en zij beiden in Parijs aanstalten maken voor hun vertrek naar Amerika, verloven zij zich. Abie en Rose-Marie, de orthodoxe Jood en de Katholiek, meenen, dat er niets gaat boven hun groote en mooie liefde. Niets kan hun huwelijk in dén weg staan. Na hun aankomst te New York vinden Abie en zijn bruidje het moeilijk om een kerk te vinden die hen in ■ het huwelijk verbinden wil. Eindelijk worden zij in alle stilte getrouwd in een Methodistenkerk- in New Yersey. Abie neemt Rose-Marie mee naar het huis van zijn vader en stelt haar voor als zijn verloofde, Rosie Murphesky- De oude Solomon is in de wolken over het meisje en stelt alles in htet werk om zijn Abie onmiddellijk te laten trouwen. Om den ouden man een genoegen te doen besluiten Abie en Rose-Marie nog eens op Joodsche wijze te trouwen. Rose noodigt haar vader, een verstokten Ier, die in Californië woont, uit voor het bijwonen van haar huwelijk met „Michael Magge", en Patrick Murphy neemt onmiddellijk den trein naar New YorkTerwijl de huwelijksplechtigheid plaats heeft, arriveert Patrick Murphy en speurt onraad. Abie en Rose vallen door de mand en vertellen alles. Solomon ontdekt tot zijn vreugde, dat de trouwplechtigheid niet erkend behoeft te worden, daar Rose-Marie's naam is opgegeven als Rosie Murphesky, doch zij vertellen hem, dat zij een week geleden al getrouwd zijn. Rabbi Jacob Samuels, die het huwelijk gesloten heeft en Pater Whalen, die met Patrick meegekomen is,
en die zijn collega in den oorlog heeft leeren kennen, probeeren te helpen, en Pater Whalen verbindt het paar voor de derde maal in het huwelijk, thans volgens de Katholieke gebruikenSolomon en Patrick zijn. echter zoo verstokt, dat zij van hun kinderen niets meer willen weten- Abie wordt zijns vaders huis ontzegd en Patrick vertrekt weer naar Californië, zonder zijn dochter ook maar aan te kijken. Abic en Rose-Marie worden door iedereen verlaten, alleen de heer en mevrouw Isaac Cohen, vrienden van Abie's vader, laten hen niet in den steek. Dan komt de Kerstavond. Het is precies een jaar geleden, dat Abie en rijn vrouw te Parijs hun verloving vierden. Hoewel de Kerstboom ontstoken is, en een feestdiner klaar staat, voelen de jonge Levy's zich gedrukt door de afwezigheid van hun ouders op dezen avond. De heer en mevrouw Cohen hebben echter den ouden Solomon weten over te halen een bezoek aan zijn kinderen te brengen, en aan zijn kleinkind. Ook Rabbi Samuels begeeft zich naar het huis van het jonge paar. Pater Whalen heeft intusschen eveneens den koppigen Patrick weten te overreden de reis naar New York te maken en de beide grootvaders komen gelijktijdig aan, de zakken vol speelgoed en lekkers. Op' het zien van Patrick wil Solomon weer naar huis gaan en ook Patrick wil terugkeeren. Beiden blijven echter en beginnen ruzie te maken. Na de eerste begroetingen komt RoseMarie voor den dag met haar zoon Patrick Joseph, die naar haar vader is genoemd. Patrick is in de wolken en Solomon diep teleurgesteld. Dan komt Rose-Marie echter binnen met een tweede baby, een meisje, dat Rebecca genoemd is, naar Abie's overleden moeder. Solomons gezicht klaart op, de beide vaders schenken htm kinderen vergiffenis en schudden elkaar de hand. Met den wederzijdschen gelukwensch: „Gelukkig Kerstfeest, Sol!" en „Gut Yomiof, Pat 1" begeeft de gelukkige familie zich aan den feestdisch.
- 17
DE REGISSEUR VICTOR FLEMING MET NANCY CARROLL EN CHARLES ROGERS
:.^
■
ABRAHAM LEVY
SOLOMON EN ABRAHAM
^"
Ill
HISTORISCHE MISDADEN
Ml
DE FRANSCHE REVOLUTIE VERSLINDT HAAR EIGEN KINDEREN |et oogenblik was gekomen, waarop de Fransche revolutie, na tallooze bloedige wraaknemingen op hen, die zij er van verdacht „vijanden der vrijheid" te zijn, begon haar eigen volgelingen en voorvechters terecht te stellen. De Girondijnen, de gematigde vertegenwoordigers der revolutionnaire partij, die zich op welsprekende wijze en met al de kracht waarover zij beschikten, verzet hadden tegen de massamoorden en die ten minste nog èènig medelijden hadden getoond voor Lodewijk XVI, zagen zich weldra het voorwerp geworden van den haat der felle Jacobijnen, die niet leven konden wanneer zij niet den geur van versch vergoten menschenbloed roken Om hun handen vrij te krijgen, om de guillotine te kunnen laten werken naar den wreeden lust hunner obscure natuur, beschuldigden zij de Girondijnen er van, dat deze een samenzwering tegen de vrijheid en tegen de republiek hadden gesmeed en dat zij een burgeroorlog trachtten uit te lokken. De meeste Girondijnen bevonden zich niet binnen het bereik hunner vijanden, waarom deze laatsten besloten ieder te arresteeren van wie zij meenden dat zij door vriendschaps- of geestelijke banden met hen verbonden waren. Eén en twintig jonge menschen, in de kracht van hun leven en in de volle ontwikkeling van hun talent, werden hun slachtoffer: allen werden ter dood door de guillotine veroordeeld ! Waardig en fier hadden allen zich verdedigd ; slechts twee van hen hadden getracht door hun medebeschuldigden te belasteren, vrij te komen. Zonder resultaat evenwel. Den dag nadat het vonnis was uitgesproken, werden allen terechtgesteld: in één en dertig minuten tijds deed de beul zijn werk en liet hij één en twintig hoofden vallen. ... Neen : gèèn een en twintig ! Want op den dag dat hun vonnis geveld was, had een van hen, Valazé, kans gezien met een dolk, dien hij onder zijn kleeren had verborgen gehouden, zich een doodelijke wond toe te brengen, toen zij naar hun gevangenis werden teruggevoerd. Badend in zijn bloed nam men hem op ; eenige oogenblikken later blies hij den laatsten adem uit. . . . Toch maakte hij den somberen gang naar het schavot mee : het beestachtige gerechtshof had namelijk bevolen dat zijn lijk op een kar achter den stoet der overige twintig veroordeelden zou worden meegevoerd. ... Hetgeen geschiedde. Er was echter nóg geen bloed genoeg gevloeid. Ook minister Roland en zijn vrouw werden door de Jacobijnen beschuldigd deel te hebben genomen aan de samenzwering der Girondijnen. Roland slaagde erin -räch schuil te houden, maar madame Roland werd eenige dagen nadat haar vrienden den dood onder de handen van den beul hadden gevonden, gearresteerd.
Chauveau-Lagarde, een bekend advocaat, kwam haar zijn diensten aanbieden. De dappere vrouw toonde zich door zijn aanbod zeer geroerd, maar ze weigerde het te accepteeren. „Het zou gelijk staan, met uzelf te verderven zonder mij te redden !" sprak ze. Ze wist wie haar „rechters" zouden zijn ! In den nacht, die voorafging aan den dag waarop zij voor het sinistere tribunal moest verschijnen, schreef ^ij haar eigen verdediging. Zelfs zittend op de fatale bank wist zij haar moed en waardigheid te bewaren. Ze had met zorg toilet gemaakt : haar lange, zwarte haren reikten tot haar middel; ze droeg een wit kleed : symbool van de onschuld harer ziel. Zooals ze daar stond, leek zij wel een offer, dat op het altaar des vaderlands zou worden opgedragen om dit voor den ondergang te behoeden. Haar verdediging was krachtig, zonder heftig te zijn. Er sprak een bewonderenswaardige moed uit: in tegenwoordigheid van de rechters, die haar vijanden waren, bracht zij hulde aan hun slachtoffers ! „Gij oordeelt mij waardig," zei ze, „het lot te deelen van de groote mannen, die gij hebt vermoord ; ik zal trachten op het schavot denzelfden moed te toonen als zij !" Haar fiere verdediging baat haar niet; haar rechters zijn ongevoelig voor haar betuigingen van onschuld, voor haar schoonheid, voor haar vrouw-zijn.. . . Bloed willen zij zien: het geeft niet van wie, als het maar menschenbloed is Haar vonnis: de dood onder de guillotine, hoort zij aan mét een zeker enthou-% siasme. Ze had niet anders verwacht.. .." .. . .Eenige uren slechts zijn na haar veroordeeling verloopen, als de fatale kar reeds voor de poort der Conciergerie stilhoudt om haar naar het schavot te brengen. Gedurende den ganschen weg, die deze gevangenis scheidt van de Place de la Revolution, bemoeide zij zich slechts om een ouden, ongelukkigen man, die evenals zij ter dood was veroordeeld, te troosten. Lamarche, oud-directeur van de drukkerij der Assignaten, lag in dezelfde kar als zij en de grijsaard beefde over al zijn leden. Zij ging naar hem toe en sprak hem liefdevol toe ; ze smeekte hem, er aan te denken, dat hij een man was en zich niet zwakker te toonen dan een Vrouw. „Het leven in ons vaderland is zóó ongelukkig, mijnheer," zei ze, „dat ge den dood niet erg behoeft te vreezen l" Daarna fluisterde zij met haar energieke stem, die ze opzettelijk gedempt had, om zich alleen voor den grijsaard verstaanbaar te maken ; „Wees moedig! Vermaak degenen, die u gadeslaan, niet; gun hun niet het schouwspel van uw zwakte !" De oude man herstelde zich ; men zag zelfs, dat hij glimlachte, zoozeer beurden de woorden hem op, die deze vrouw, die zelf nog slechts eenige oogenblikken van den dood gescheiden was, hem toefluisterde. .. . Bij het schavot gekomen richtte madame Roland zich energiek op en ook dit keer gaf haar voorbeeld aan Lamarche de
kracht, die hem ontbrak. Zij reikte hem de hand om hem de ladder te helpen bestijgen en zich.tot den beul wendend vroeg zij deze : „Ontferm u het eerst over hem: ik geloof, dat ik meer kracht heb dan hij om een dergelijk schouwspel gade te slaan!" Daarna keerde zij zich tot Lamarche en zei: „Moed, mijnheer !" Deze laatste woorden zijn des te opmerkelijker, omdat zij gedurende de laatste vier jaar niet anders dan ,burger' had gezegd, zooals dat ook onder de Girondijnen de gewoonte was. Met de scherpzinnigheid echter, die alleen der vrouw in de beslissendste oogenblikken schijnt eigen te zijn, begreep zij, dat zij dezen man, die den dood verwachtte, niet zou kwetsen indien zij hem thans .mijnheer' noemde en dat zij alles diende te vermijden, wat zijn intiemste gevoelens zou verkoelen. Daar de beul bij haar vraag aarzelde, drong zij aan : „Ik geloof niet, dat gij zoo wreed zult kunnen zijn om de laatste bede van een vrouw niet te verhooren " Zij verkreeg de gunst, waarom zij gevraagd had en Lamarche werd voor haar terechtgesteld, ofschoon dit tegen het gebruik was. Toen madame Roland het schavot beklommen had, liet zij haar blikken rustig over de menigte gaan, die de Place de la République vulde ; toen, het vrijheidsbeeld ziende, dat men op het voetstuk had gezet waar eerst het standbeeld van Lodewijk XV op had gestaan, riep zij met stemverheffing en terwijl de beul haar op de noodlottige plank bond, „O Vrijheid ! Wat al misdaden begaat men in uw naam!" Door deze woorden bracht zij als het ware nog een laatste hulde aan de zaak, die zij gedurende haar gansche leven had gediend. Eenige seconden later was deze buitengewone vrouw niet meer. .. .
\
(IN&MA
TtltAT-E-R ■
geeft lederen VERSTANDIGEN zakenman ELKE WEEK de voor hem zoo npodige ontspanning, doen WIJS
is
men als daarbij ook
MET MAANDBLAD
DE
Rt( L Ant
wordt gelezen. Wie op de noogte wil blijven van net nieuwste dat op reclame-gebied verschijnt, wie behoerte heeft aan goede voorlichting, aan degelnke artikelen, aan een overzicht van alles wat de buitenlandsche bladen pubheeeren, die verzuime werkelijk met om een abonnement op
Voordat zij stierf, had zij verscheidene keeren gezegd, dat haar man haar niet lang zou overleven. Inderdaad verliet minister Roland, nadat hij kennis had gekregen van het lot van zijn vrouw, de schuilplaats die hij op eenigen afstand van Rouaan had weten te vinden en liet zich bij het dorpje Bourg-Beaudoin in de punt van zijn degen vallen. . .. Oök een slachtoffer der Jacobijnen, al zagen ze zijn bloed niet vloeien.... Historische Anecdote, Lodewijk XV bezocht eens het Departement van Oorlog. Op tafel zag hij een bril liggen, dien hij opzette, terwijl hij zei: „Eenskijkenof die goed voor mij is!" Tegelijkertijd nam hij een stuk papier op, dat daar schijnbaar toevallig lag, doch dat in werkelijkheid een hoogdravende lofrede op den monarch bevatte. De koning had nauwelijks de eerste regels gelezen of hij wierp het geschrift en den bril op tafel neer, terwijl hij zei: ,,Die bril vergroot mij ook al te veel!"
e*
DtRECLAHt te nemen, het BEST UITGEVOERDE RECLAMEBLAD in Nederland i
PRUj P&R JAAR hü* 12 afleveringen, welke van begin tot eind interessant zijn. Abonneert u bij de Administratie De Reclame, Hofwijckstr. 9, Den Haag = ■■" J nJ
- 18 - 19 -
EEN PRAATJE MET FRITZ HIRSCH
IQ) ichard Tauber, Hugo Helm en PK' Fritz Hirsch, dit driemanschap is J»-X,„de" attractie van het zomer-tooneeIseizoen-1929. Over den eersten zijn reeds kolommen volgeschreven; hij bespaarde ons de zeeslang, die anders gewoon was in het zomerseizoen in de couranten op te duiken. Hugo Helm, de bekende impresario, blijft steeds bescheiden op den achtergrond sinds hij het tooneelspelersberoép aan den kapstok gehangen beeft. Rest ons Fritz Hirsch. Een briefje meldt mij, dat hij me om half negen in den Stadsschouwburg te Amsterdam verwacht. De gemoedelijke portier van den schouwburg is zenuwachtig, durft mij haast niet te laten passeeren, ondanks mijn perskaart en invitatie. Waarom? Kammersänger Richard Tauber is boven en deze heer werkt als een magneet op de kalme Hollandsche gemoederen. „Heüsch, mijnheer, ik moet wel vijftig menschen per dag afwijzen, die Tauber willen spreken. Als de voorstelling des avonds is afgeloopen, staan ze voor de deur om hem maar even te zien. Bij Louis Bouwmeester heb ik zooiets nog nooit meegemaakt. Enfin, een profeet is nooit geëerd in zijn eigen land." Als ik .den portier heb gerustgesteld met de mededeeling, dat ik niet eens naar den Kammersänger zal kijken, mag ik het verboden gebied betreden en klop even later aan de kleedkamerdeur, waarop met groote krijtktters „Direktor
Hirsch" geschreven staat. Ik treed binnen en aanscbouw een heer, die vanboven modem en vanonder eenige eeuwen oud schijnt te zijn. Deze heer blijkt Hirsch te zijn, die alleen in de eerste en derde acte van „Friederike" optreedt en daarom thans zijn pruik afgezet en een gemakkelijk huisjasje aangetrokken heeft. ' Spreekt u Hollandsch, Herr HirSch ?" Helaas niet; men geeft mij eenvoudig [geen gelegenheid het te leeren. Als ik robeer het te spreken, valt men mij irect in de rede: Sprechen Sie ruhig Jieutsch, wir verstehn" sehr gut Ihre iluttersprache. Maar mijn beide kinleren, die in Den Haag op school gaan, preken uitstekend Hollandsch. Doch hoewel ik uw taal niet spreek, stel ik er prijs op te verklaren, dat ik mij in geen enkel land ter wereld zoo thuis heb gevoeld als hier. En dat heusch niet, omdat de zaken goed gaan, want in den beginne was het wel eens misère. En financieel valt mijn Sommer Festspiel ook niet meel Maar laten we bij het begin beginnen. Ik ben te Mannheim geboren en bezocht daar de Hochschule voor muziek en kunst. In 1910 kreeg ik mijn eerste engagement als tooneelspeler in Königsberg. Toen de oorlog uitbrak ging ik naar Hamburg waar ik eerst aan het Thalia-Theater en toen aan het StadtTheater verbonden was. Ik speelde daar tooneel en zong in operettes. Het jaar 1921 zette de kroon op mijn werk: ik. werd naar Berlijn geëngageerd. Een ieder, die met de kunst in Duitschland op de hoogte is, weet wat dat zeggen wil. Maar zooals ik daar gewerkt heb, hoop ik mijn verdere leven nooit meer te doen. Ik speelde voor de film (drie films met Hirsch in de hoofdrol zijn: „Lumpatio Vagebundas," „Fünf Frankfurtery en „Das Fraülein von Kasse Zwölf"), dan was ik directeur van het cabaret „Barberina" en speelde in het Operetten-Theater. Dat wil zeggen, dal ik des morgens om zeven uur mij» woning verliet en 's nachts om drie nör weer pas thuiskwam. Ik verdie „Billionen Marken" en aan het eind het jaar was ik geen cent rijk. All het buitenland kon redding brenge in 1925 ging ik op tournee en bespt in den zomer van dat jaar het S post-theater te Scheveningen. Daar ons Hugo Helm, die ons direct den volgenden zomer engageerde kwam toen in den Princesae-Scho, burg te 's-Gravenhage en had Fri Dotza meegebracht. We hadden zo succes, dat we niet teruggingen, mt.., des winters een tournee door Hóllart ondernamen. Overal hadden we eeientbousiaste ontvangst. We besloten thans „endgültig" in Nederland te blijven en zooals u wel bemerkt zult hebben, we behoeven er geen spijt van te hebben. Het meeste pleizier heeft mijn vrouw van dit besluit gehad; ik ben nu tenminste af en toe thuis en in Berlijn zag ze me nooit. Mijn toekomstplannen ? Eind Augustus spelen we
CASANOVA ROSE^M
„,De Bajadere" met Friedl Dotza in de hoofdrol. Dan brengen we een nieuwe operette „Brennende Herzen". Dit stuk is gemaakt naar het bekende boek 'Jettchen Gebert van Georg Hermann. En in het voorjaar komen we voor de eerste maal óiet een revue-operette „Eveline" van Kranischstädter. Ook hopen we in de toekomst meer in Amsterdam te spelen; de maand November zijn we in het Centraal-Theater. Van het gastspei Richard Tauber hebben we heel veel plezier. Mijn ensemble heeft thans getoond, wat het waard is eh vooral Friedl Dotza is plotseling op den voorgrond gekomen. Herr Tauber -wilde ons allen mee op een tournee door Engeland nemen, maar om verschillende redenen is dit niet mogelijk. Wel een bewijs, hoe hoog hij ons ensemble schat..." Ik geef toe, dit verzoek moet voor den hard werkenden directeur een heerlijke voldoening zijn en ik hoop dat de plotseling tot ster gepromoveerde Dotza haar directeur, waaraan, ze veel te danken heeft, trouw zal blijven. Want beter een ster in Nederland dan een onbekend hemellichaam in 't buitenland. De pauze is voorbij; ik neem afscheid. Aan de deur fluistert Hirsch me nog een geheimpje in 't oor: „In het voorjaar komt Tauber weer bij ons terug met een prachtige nieuwe operette." „Maar aan niemand vertellen... alleen aan uw lezeressen en lezers I" zegt hij lachend. E. W.
Frits Vaerewijck en Mathle van Eijsden
r
In hét Amsterdamsche Grand-Theatre ging de première van deze Amerikaansche Showoperette. Dit werk, dat het midden houdt tusschen een operette en een revue, is sinds jaren het succes van een Parijsch Boulevard-Theater. Na de opvoering hier te lande verbaast mij dit wel een beetje, want het gegeven is kinderachtig en de muziek bestaat uit drie Schlagers en vervalt steeds in herhalingen. Het orkest, onder leiding van Louis Mets, bracht deze met entrain ten gehoore. De ster van deze opvoering was de tenor Jean Janssens. Eigenlijk had 'dit Rose-Marie (Dilla Ramone) moeten zijn; ze zong zeer goed, maar verder. i. Schwamm darüber. Janssens als Jim Key non redde echter de situatie; ik heb hem nog nooit zoo goed gezien en gehoord. De Belgische komiek Frits Vaerewijck bleek een aanwinst voor het ensemble te zijn; vooral zijn dansen viel zeer in den smaak. Berthe Verzwijfer als Lady Jane handhaafde haar ouden roem. Mathie van Eijsden was een gemoedelijke sergeant van de bergpolitie. Lizzy Valesco debuteerde thans in een zang- en dansrol; het eerste ging haar minder goed af dan het tweede. Leo Kok leek op Valentino, maar miste zijn talent. Costuums en decors waren zeer goed verzorgd; het geheel was een aardige voorstelling, waarvan de goede momenten tegen de gebreken .opwogen. £, W.
Poldi Relff en Agatha Reitf—Pordon
h Thea£er-Carré fe Amsterdam ging de première v»n „Casa-
muziek U van Johann Strauss, dus boven alle criiiek verheven. De regie en muzikale leiding waren in handen van onzen eigen operetéenkoning Max Gabriel. Wat he£ meesie in deze voorstelling ie loven viel, is de prachtige eneceneering. Hiervoor waren blijkbaar moeiten noch kosten ge* spaard. Een woord van lof verdient balletmeester Frankley. De solo*danseres Rossanova heeft een snoezig figuurtje, maar haar techniek is nog ver van het volmaakte. Frans Monnayer debuteerde in ons land als Casanova. Hij beschikt over een mooien bariton. Agatha en Poldi Reiff zorgden voor het komische gedeelte en droegen zeer veel tot het behaalde succes bij. De dames Yvonne Romain, Tilly van der Does en Jeanne Tim zagen er uit om te stelen. De overige rollen waren alle zeer goed bezet. E.W.
Van links naar rechts: Agatha Relff—Pordon, Jeanne Tim, Frans Monnayer, Yvonne Romain, Tilly v. d. Does
20 — 21 -
Dllla Ramone en Jean Janssens
DE BESTE
TW44LF
Mijn neef Jansen had zich al den ganschen avond zitten ergeren. Er was een oude schoolvriendin van mijn nicht op bezoek en het mensch liet haar mondwerk gaan als een lazarusklep. Het was al bij elven en nog maakte zij maar geen aanstalten om naar huis te gaan, ofschoon zij er al van even half acht was. Op een gegeven oogenblik zei ze: „Ik weet niet, wat ik heb, hè, maar ik voel me toch zoo opgewonden vanavond ..." Waarop die prent van een neef zoetsappig zei, terwijl hij naar de klok keek: „Ja, en toch schijn je maar niet te willen gaan ..." De maatstaf Doortje, de keukenmeid, was erg hardhandig; iederen dag brak zij iets. „Dat is maar iederen dag een bord . of een schaal of een kom," zei mevrouw mopperend. „En hoe lang ben je nu pas hier?" „Dat kunt u gemakkelijk genoeg uitrekenen, mevrouw. Het eetservies bestond uit zes en zestig deelen en dit is het laatste bord." De druk-gevraagde Kamermeisje van gevierd actrice: „Juffrouw Voetlicht heeft het op het oogenblik te druk om u te ontvangen, mijnheer, maar als u zeggen wilt op welken datum u haar ten huwelijk heeft gevraagd, zal zij het eens voor u nakijken en u bericht sturen."
Hatelijk
NEILL HAMILTON, die 9 September verjaart. Adres: Paramount-FamousLasky-Studios, Marathon Street,, Hollywood.
Vrouw: „Lieve, er is iets, waarover ik met je moet praten." Man: „GelukkigI Meestal is het over iets, dat er niet is en dat er komen moet." '.,; Hij hechtte aan spreekwoorden
Rechter: „Dus je hebt f 20.000.— uit de safe ontvreemd benevens een aantal ringen en andere kostbaarheden?" Beklaagde: „Jawel, Edelachtbare. Qc herinnerde mij het spreekwoord, dat geld alleen niet gelukkig maakt." LAURA LA PLANTE die 7 September jarig is. Adres: Universal Studios, Universal-City, Californië.
Moeder (verontwaardigd): „Jantje, wat doe jij vaders pijp te rooken?" Jantje: „Wat doet vader met mijn emmertje en schep te spelen ?" Hij had het aan den lijve ondervonden..
Barbier: „Het gaat slecht met de zaken tegenwoordig. Ik denk er werkelijk over om 'n slagerswinkel te openen 1" De klant (die al vaak een gevoelige snee heeft gekregen): „En wou je dezen dan sluiten?"
FAY WRAY, die15 September haargeboortedag herdenkt Adres: ParamountFamous-Lasky-Stu dios,5451 Marothon Street, Hollywood.
Het gaf toch mets... ■'f
■
A: „Kerel, doe me een genoegen en zanik niet meer over die tien gulden, die je me schuldig bent." B: „Hoezoo? Wil je ze dan niet meer terughebben ?" A: „Ja, natuurlijk, maar het is heelemaal niet noodig dat we er allebei over zaniken."
.''■''■
Ze had het onthouden „Eenarmige" bedelaar: „Ach, mevrouw, ik ben niet altijd geweest zooals ik nu ben," Dame: „Neen. Verleden week was je je anderen arm kwijt."
In de twee vorige artikelen heb ik u verteld hoe de negatieve en positieve filmband ontstaat; thans wil ik u iets over de opname mededeelen. Want slechts weinige „enthousiasten" zullen precies weten hoe een filmopname geschiedt en hoeveel arbeid noodig is eer u, gemakkelijk in een fauteuil gezeten, de gebeurtenissen op het wjtte doek kunt aanschouwen. De directie eener filmondememing heeft een scenario aangenomen. De Europeesche maatschappijen koopen deze verhalen van verschillende schrijvers; de grootc Amerikaansche ondernemingen, zooals Paramount, MetroGoldwyn-Mayer, Warner Bros en Universal hebben eigen auteurs. Het schrijven van een scenario eischt veel routine en men moet met het geheele filmwezen op de hoogte zijn. Zend nooit een volledig scenario ter beoordeeling op; geen enkel directeur of regisseur heeft tijd dit door te lezen. Maak dus een kort exposé. Dit tusschen haakjes. Is een scenario aangenomen, dan wordt er een regie-bespreking gehouden. Hierbij zijn aanwezig de directeur, de regisseur, de hulp-regisseur, de opname-leider, de operateur met zijn staf en de architect. De auteur blijft meestal heel veirstandig weg; te vertellen heeft hij toch niets meer, de regisseur is de hoofdpersoon en zijn blauwe potlood doet onbarmhartig zijn coupeerend werk. Herkent de schrijver later zijn eigen film, dan is hij er nog genadig afgekomen. Nemen we thans aan, dat alles kant en klaar is en de decoratie in het atelier is opgebouwd, de lampen in orde en de artisten geschminkt zijn en ge-
costumeerd aanwezig. Dan klinkt de roep van den regisseur: Klaar—Licht—Opname. De schijnwerpers gaan aan, de camera snort en de artisten volgen de bevelen van hun regisseur. Is een scène gespeeld, dan fluit de leider; direct worden de lampen uitgedraaid, want het vele licht is kostbaar. Kappers en costumiers haasten zich de artisten weder in goeden staat te brengen, pruiken recht te zetten en costuums af te borstelen. De duur van een filmscène is geheel afhankelijk van het temperament van den regisseur, de routine der artisten en de handigheid van de Statisten. Eenige filmscènes bij bekende regisseurs zullen u ongeveer vertellen wat er voor het opname-toestel gebeurt. Ten eerste Reinhold Schünzel, een filmacteur en regisseur« van groote begaafdheid. Hij heeft de zeer moeilijke taak zelf de hoofdrol te spelen en tevens regie te voeren. Toch zal men nooit een hard woord van hem hooren of hem oppervlakkig zijn werk zien verrichten. Integendeel, hij herhaalt iedere scène tot in het oneindige, tot de zaak in orde is. Wij zien b.v- een café-tuin, waarin burgermenschen vroolijk bijeen zijn en dansen. Schünzel, de hoofdrolvertolker, danst met een meisje, maakt complimentjes tegen haar moeder, die zijn hospita voorstelt en maakt een praatje met een ouden heer, die aan zijn tafeltje zit. Het meisje is pas aan de film, iedere scène moet haar herhaaldelijk uitgelegd worden en Schünzel doet dit op zijn innemende manier: kalm en rustig. Dan verklaart hij de scène aan de Statisten en begint daarna te repeteeren. Na acht maal gaat het goed en de opname begint. Terwijl hij met
Proza en Poëzie Zij (pas getrouwd): „Dick, bestaat er iets anders in de wereld dan liefde?" Hij: „Neen, liefste, in de hèèle, wijde wereld niet. ..Eh.. is 't eten al klaar ?"
De koopman Mevrouw: „Is die melk wel versch Melkboer: „Versch?! Mevrouw, e half uur geleden was het nog grasl" De man van opvoeding Aristocraat: „Hebt u de Pyreneeën nog bezocht toen u-in het Zuiden van Frankrijk was?" Parvenu: „Ja. We hebben met hen gedineerd \"
EEM DERTlüSTE VRAAG Dit maal zouden wij gaarne van onze lezeressen en lezers willen vernemen of het hun bekend is, waarom de meeste bloemen des daag-s geopend zijn en slechts weinige des nachts. De antwoorden (op een briefkaart) zien wij met belangstelling tegemoet voor TI September (Indische lezers voor 8 Januari) aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Dertigste Vraag, 22 Galgewater, Leiden. Er zijn weer een prijs van f 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verloten onder hen, die ons een goede oplossing zenden.
Aan het strand
HOE ONTSTAAT EEN FILM?
RAMON NOVARRO, bij zijn aankomst te Hollywood. Zooals onze lezeressen en lezers weten, vertoefde hij eenige tijd in Europa.
- 22
ZES EN TWINTIGSTE VRAAG Deze vraag luidde: Waarom raakt een spin niet verward in de draden van haar web? Het antwoord is: Het web eener spin bestaat uit kleverige en droge draden. De spin weet welke de droge draden zijn en raakt niet aan de andere, terwijl andere insecten deze draden niet onderscheiden kunnen. Van de antwoorden, die wij op deze vraag kregen, was er slechts één volkomen juist. Dit was van mejuffrouw H. Köuw, Adrianastraat 4 b, Rotterdam, aan wie wij dan ook den prijs van f 2.50 hebben gezonden. De andere door ons ontvangen antwoorden waren bijna goed — op school leerden we:„nèt nog voldoende" — zoodat wij ook de troostprijzen meenden te moeten verdeelen. Deze vielen na loting ten deel aan den heer J. A. Spangenberg, Fultonstraat 139, 's-Gravenhage; mejuffrouw C. Baur, Sonoystraat 84, 's-Gravenhage; den heer M. Bode, Melkweg 35, Laren (N.H.); roejuffrouw Nellie Zuurveen, Schaepmanstraat 36 huis, Amsterdam en den heer Ph. J.- H. Toet, Hortensiastraat 3, 's-Gravenhage.
het meisje danst, ziet hij dat een statist naar het opname-toestel kijkt en kalm laat hij de scène weer overnemen. Kalm blijft Schünzel altijd, maar we gelooven, dat hij van binnen koken moet van woede. Het opnemen van deze scène duurde circa vijf uur; het vertoonen in de bioscoop precies vier minuten. Een ander beeld. Een plein voor een groot heerenhuis; wachtende auto's, een dame komt uit het huis, stapt in een auto en rijdt weg. Een heer in rok rent de. deur uit en springt op de treeplank van den rijdenden auto en probeert het portier te openen. Het is een scène uit de „Czardasvorstin", de artisten zijn Liane Haid en Oscar Marion. Op het eerste gezicht denkt men' deze scène zeer eenvoudig op te nemen, maar iedere beweging is nauwkeurig berekend, daar de scène volledig op de film moet komen, voordat de auto uit het gezichtsveld der lens verdwenen is. Het tempo van den rijdenden auto en de snelheid van den loopenden Marion moesten zoo berekend worden, dat hij precies midden in het beeld op de treeplank springt. Gevolg: twee uur repeteeren en bij de vertooning van de film duurt deze scène drie seconden. Het zal onzen lezeressen en lezers zeker ook interesseeren te vernemen, hoe een proefopname gemaakt wordt. Heeft de een of andere regisseur een dame of heer ontdekt, waarvan men om verschillende reden aanneemt, dat zij of hij over filmtalent beschikt, dan maakt men een proefopname. De debutant wordt in het atelier onder de gunstigste belichting geplaatst en de regisseur houdt tijdens de opname een praatje met de toekomstige filmster. Deze moet lachen, weenen en een alledaagsch gezicht zetten. Hoe ontzettend moeilijk dit is, weten slechts zij, die na de proef een teleurstellend antwoord ontvingen. Hoevele mooie vrouwen blijken voor de film totaal ongeschikt! Er zijn mannen en vrouwen met een mooien mond, maar die als ze lachen te veel tandvleesch laten zien; anderen hebben mooie oogen, maar die zijn op de film zonder uitdrukking. Daarom, lezeressen en lezers, aan het eind van mijn artikel de welgemeende raad: laat u niet verblinden door de groote gages (meestal in de bladen kolossaal overdreven) en door den schijn. Om filmster te worden, moet men beschikken over veel talent, zeer photogenique zijn, geduld hebben om jarenlang zijn kans te kunnen afwachten en ten leste geluk hebben. In Hollywood zijn op het oogenblik tienduizend werkloozen in het filmbedrijf. Commentaar overbodig 1 ERWIN.
Een abonné aan ons gezonden Daaraan Is voor u een boek verbonden 1 EEN BUITENOPNAME VOOR DE FILM. Op het witte doek zal het lijken alsof deze opname in de keuken van een prachtig buitenverblijf is gemaakt.
Ze& het voorllf
HET ^LIDI (VRIJ NAAR HET ENGELSCH).
„EEN STRAATTOONEEL". be N.V. Verewlod Toone«! brengt dit tooneelspel in drie bedrijven van Elmer Wc« voor het voetlicht De regie is van Betsy RanucciBeckman. — Dom de Gruyter.
GLADDE" Jim was een goede bekende van de politie. Niet. dat dit hem wat kon schelen. Hij bezat een gezonden zin voor humor en het feit, dat geen rechter ooit geloof sloeg aan zijn betuigingen van onschuld weerhield hem in geen enkel opzicht zijn ambitie te volgen. „Eén rake kraak," hield hij zichzelf telkens voor, „en ik heb geld genoeg om jarenlang eerlijk te blijven." Hij haalde zijn ideeën uit boeken. Geen „geleerde vakboeken". Zijn smaak voor litteratuur voerde hem naar een obscuur winkeltje van tweedehandsch boeken, waar hij de „werken" kocht, waarin de ingenieuze methoden beschreven stonden, die Amerikaansche gentlemen-dieven toepasten om zich andermans goed toe te eigenen. En daar hij wist, dat Parker, de juwelier, een oude man was met slechts een vrouwelijke assistente en dat hij zijn waardevolste ringen in een glazen vitrine op de toonbank had liggen, besloot hij deze methoden na te volgen. Want ten slotte is zakkenrollen lang niet zoo lucratief als sommige menschen wel denken. Hij besloot dus volgens Amerikaansche wijze zijn slag te slaan bij Parker. Maar alvorens daartoe over te gaan, wilde hij zorgen een alibi te hebben. Daarom ging hij een dagje naar juffrouw Bens in Surrey, die nog een oude kennis van hem was. Het was een magere, oude vrouw, die geheel alleen woonde, dozijnen kippen hield, eenigszins doof was en bovendien nog leed aan een aantal min of meer in haar verbeelding bestaande kwaaltjes, die Jim altijd bespottelijk trachtte te maken. * Zij was erg verbaasd toen hij daar zoo opeens voor haar stond.
„Zoo, Jim," begroette ze hem, „waar Gedurende den maaltijd vroeg jufben je al dien tijd geweest?" frouw Bens hem, hoe lang hij voorne„O, ik heb zes maanden gekregen mens was te blijven. voor dat zaakje.... eh, ik bedoel, ik Jim krabde nadenkend over zijn neus. ben zes maanden weg geweest voor „Ja, laat ik eens zien," antwoordde hij zaken," verbeterde hij zichzelf. onderwijl, „morgen is het WoensJuffrouw Bens knikte. „En het is nu dag. Ja, morgenochtend vroeg moet ik zeker sftil in de affaire?" vroeg zij. „Het weg." zijn moeilijke tijden; ik weet het bij on„Morgen Is het Dinsdag," zei jufdervinding." frouw Bens. „Verschrikkelijk slecht," gaf Jim vol „Neen," beweerde Jim, „Woensdag." gevoel toe. „Ik weet zeker, dat het Dinsdag is!" „Ja; maar we moeten maar flink voor „Woensdag," hield Jim beslist vol. ons uitzien," meende juffrouw Bens. „Kijk maar op den kalender." „Natuurlijk; als we achter ons keken Juffrouw Bens keek en het was zoo. liepen we overal tegenaan," beweerde Ze kon haar oogen niet gelooven en Jim. keek naar den anderen kalender. En „Hè? Wat zeg je?" het was wéér zoo. „Ik vroeg, hoe het met uw asthma ,>,Wat gek," zei. ze, zenuwachtig was," loog Jim. lachend en tegelijk verbaasd. „Ik zou „O, slecht, hoor." hebben durven zweren, dat het van„En met uw rheumatiek?" daag Maandag was." „Verschrikkelijk, Jim!" „Dan had je een meineed gedaan! „Arme ziel," beklaagde Jim haar Maar je raakt hier ook zoo gemakkelijk sympathiek. „Is het eten al klaar?" met de dagen in de war," lachte Jim Het was nog niet klaar, en terwijl zij zoetjes. „U woont zoo ver van de stad. In de keuken was om te koken, hield Er gaan zeker wel weken om dat u Jim zich onledig met naar kalenders te geen mensch ziet?" „Nou, dat nu niet," antwoordde juffrouw Bens. „De eierboer komt lederen " Ze hield op, om even na te denken. „De eierboer komt lederen Dinsdag en hij is nog niet geweest." „O," zei Jim nadenkend. „Dan zal hij wel gauw komen!" »Ja," gaf juffrouw Bens toe. „Maar stel je voor, ik dacht maar steeds, dat het Maandag was. Wat gek. hè?" „Ja, dat is zeker gek," zei Jim, nog steeds nadenkend. Na het eten ging hij uit. Hij kende den man, die de eieren van juffrouw Bens' kippen iedere week kwam koopen en het was met de bedoeling met hem te gaan praten, dat hij de wandeling van twee kilometer dwars door de velden ondernam. Spoedig nadat hij weer bij juffrouw Bens was teruggekeerd werd de klink van haar huisdeur opgelicht. Een man liet zich zien. „EEN STRAATTOONEEL". Frlts van Dijk «n V»« Bondam
zoeken. Hij vond er twee; allebel nfet voor lederen dag een blad. Van ieder trok hij het blad, waarop de datum van dien dag stond, af. Daarna ging hij op zoek naar couranten. Maar juffrouw Bens behoorde tot de gelukkige zielen, die volmaakt onverschillig zijn voor hetgeen hun medeschepselen gelieven te doen en die dus bijgevolg ook geen dertig cents per week betalen om erover te lezen. En dit strookte zooveel te beter met het plan van Jim. Nadat hij zich overtuigd had, dat er geen ander spoor betreffende den datum van dien dag te vinden was, zette hij zich in den gemakkelijken stoel bij het raam en wachtte totdat juffrouw Bens het eten zou binnenbrengen, onderwijl tot zijn groote tevredenheid bij zichzelf vaststellend, dat zijn plannen tot nu toe schitterend slaagden. - 24 —
„EEN STRAATTOONEEL". Een scène met Vera Bondam en Frlts van Dijk (op den grond).
„Hé, de eierboer," zei juffrouw Bens verbaasd. „Dan is het toch Dinsdag!" Jim slenterde haar achterna de schuur In, waar de eieren stonden, om te zien hoe de zaken zouden worden afgedaan. „Het is gek," merkte juffrouw Bens tegen den eierboer op, „maar ik heb den heelen dag maar gedacht dat het vandaag Maandag was." „Maandag, juffrouw?" vroeg het boertje. „Ja, ik dacht stellig, dat het Maandag was." , „Neen, juffrouw. Het is vandaag Dinsdag, hoor! Den heelen dag! Dank u wel, juffrouw. Goeden dag samen!" Gladde Jim gaf hem een knipoogje. En de eierboer ging zijns weegs met het prettige gevoel, zijn tien gulden gemakkelijk te hebben verdiend. Na dit voorval besloot Jim een bad te gaan nemen. Toen hij hiermee klaar was, stond de thee al te wachten. „Ik ben altijd gewoon, om vier uur een kopje thee te drinken," zei juffrouw Bens, toen Jim binnenkwam. „Ik ben blij, dat u zoo goed weet hoe laat het is," zei Jim. „Waarom?" „O. omdat het altijd góéd is om te weten, hoe laat het is. U zoudt het eens kunnen vergeten. Net als den dag!" Juffrouw Bens schudde peinzend haar hoofd. „Ik word een beetje vergeetachtig," zei ze. „Ik denk, dat het door de zinkings in mijn hoofd komt, zou het niet, Jim?" „Dat zou best kunnen," gaf deze ernstig toe. „Je ziet er vandaag zoo blij uit," HLM-tNTHOUSIASTEN F. N. te AMSTERDAM. De film „TempoTempo" zal zeker ook in ons land gegeven worden. De regie is van Max Obal. De hoofdrollen spelen Luciano Albertini, Fri£z Kampers, Hilda Rosch en Trude Berliner. He£ is een Aafa-, geen Ufa.film. K. L. te ZANDVOORT. De nieuwste film met Hans Siüwe in de hoofdrol is „Fluche in die Fremdenlegion". In deze rolprent speelt de vrouwelijke hoofdrol Eva von Berne, de Oostenrijksche filmdiva, die in Hollywood debuteerde, maar spoedig naar Europa terugkeerde. G. K. ie AMSTERDAM. Of het Tusschinski-Theater hei grootste bioscooppaleis ter wereld is? Daar ontbreekt nog wel iets aan. Tusschinski bevat circa 1500 plaatsen, het nieuw te bouwen ParamountTheater te Chicago 5000. R. T. te DELFT. John Gilbert en zijn echtgenoote Ine Clair bevinden zich in Europa. Nederland wordt echter op hun huwelijksreis vergeten. D. L. te DEN HAAG. Het adres van Nils Asther is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. Dit kan circa zes maanden duren. E. F. L. te AMSTERDAM. Richard Tauber zal in vier sprekende Ufa-films optreden. Hij is gescheiden. K. H. te ROTTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Angelo Ferrari, Bozenerstrasse 9, Berlijn. Jean von Kubarski, Londen-Hendon, 83 Fincley Lane. Rüssel Gleason, Metro-Goldwyn-Mayer Studios. Culver-City, Californië. ,. LYA MARA te DEN HAAG. We hebben eerst kort geleden een foto van Lya in „An der schönen blauen Donau" in ons
„Van een juwelier." „Hè? Wat?" „Ik zei, dat dat kopje thee smaakt!" „O, ik dacht, dat je het over geld hadt!" zei juffrouw Bens. „Heb ik je nooit verteld, dat ik een beetje doof ben?" „Ja," zei Jim liefjes, „En daarom mag ik u ook zoo graag."
GEORGE K. ARTHUR, de bekende acteur der Metro-Goldwyn-Mayer met zijn dochtertje.
merkte het oude menschje op, na Jim eenige oogenblikken aandachtig te hebben aangekeken, zonder dat deze het merkte. „Dat ben ik ook," zei Jim. „Ik verwacht veel geld!" „Van een oom?" vroeg juffrouw Bens. „Neen," mompelde Jim verstrooid. HOE EEN KLEINE DAOELUKSCHE DOSIS KRUSCHEN U DAT ONGEZONDE VET DOET VERLIEZEN Bovendien geeft het U volkomen Gezondheid met nieuwe Energie en Levenlust , Het klinkt g-emakkelijk, nietwaar? — welnu, het is de gemakkelijkste, veiligste en zekerste weg om Uw vet kwijt te raken, wat U zoo lang gewenscht hebtl KRUSCHEN SALTS - een volmkakte combinatie van zes minerale zouten, die U lichaam iederen dag noodig heeft om regelmatig te functionneeren, zuivert Uw bloed van schadelijke zuren, helpt de nieren en ingewanden de onreine stoffen te verwijderen (waarvan de voortdurende vorming waarschijnlijk de oorzaak van Uw vet is). Ze worden door Uw bloed dóór Uw lichaam gevoerd om kracht, leven en nieuwe energie te geven aan iedere zenuw, klier en aan ieder orgaan van Uw lichaam. In deze moderne levenswijze is het onmogelijk om deze zouten uit Uw luxueus voedsel te halen, maar maakt U zich niet ongerust zoolang U KRUSCHEN SALTS hebt. Langzamerhand verdwijnt dat hinderlijke vet — langzaam, ja — maar zeker, en U voelt zich zoo heerlyk gezond, sterk en energiek, meer dan ooit tevoren, in Uw leven! Koop een flacon KRUSCHEN SALTS van f 0.90 by Uw apotheker of drogist (toereikend voor twee maanden). Deze eerste flacon reeds zal U de overtuiging geven, dat dit de beste, zekerste en aangenaamste manier is om Uw vet kwijt te raken en Uw gezondheid zal op wonderbaarlijke wyze verbeteren I -85-
Den volgenden morgen keerde „Gladde Jim" naar de stad terug. De eerste uren bracht hij in zijn kosthuis door, een oude revolver schoonmakend, die hij van een vriend voor een rijksdaalder had gekocht. Hij bezat geen patronen, maar het ding zag er van zichzelf al gevaarlijk genoeg uit. Het was bijna vier uur, toen hij den winkel van Parker binnenslenterde. Hü had eerst poolshoogte genomen. Er was niemand in den winkel behalve Parkers vrouwelijke assistente, die achter de toonbank vriendelijk tegen hem glimlachte. „Ik zou graag een engagementsring willen hebben," zei Jim, die zich als heer vermomd had. „Heel graag. Wat mag hij kosten?" „Als ik engagementsringen koop, vraag ik naar geen prijs," antwoordde Jim, zijn best doend te glimlachen. „Laat mij de duurste maar zien, dien u hebt!" Het meisje wees hem een afdeeling aan. „Deze hier kosten van tachtig tot vijfhonderd gulden." „Dank u," mompelde Jim. „En nou, mijn waarde, blijf je staan waar je staat en hou je je mond, of je leeft geen seconde meer!" flLM ENTHOUSIASTEN blad geplaatst. De film is reeds eenige jaren oud, zoodat we thans onmogelijk weer een beschrijving kunnen plaatsen. Lya Mara werd te Riga ge boren; haar ware naam is Lissenka Gudowitsch. Zij bezocht in Riga een balletschool. Zij is met den filmregisseur Friedrich Zelnick getrouwd en heeft geen kinderen. Sinds eenige maanden vertoeft zij met haar echtgenoot te Hollywood om studies over de sprekende filmindustrie te maken. Hl A. P. te ? . Wilt U ons Uw naam en adres mededeelen? Dan zullen we aan Uw verlangen voldoen. JO KR. te DEN HAAG. De kleur van het .haar der filmactrices is nog al eens aan verandering onderhevig. Volgens de laatste berichten is Grete Garbo blond en Clara Bow rood. De foto's zullen U gezonden worden. LEON H. te SCHEVENINGEN. Hierbij drie van de gevraagde adressen. Anita Page, Metro-Goldwyn-Mayer Studios, CulverCity, Californië. Alice White, First National Studios, Burbank, Californië. Adolphe Menjou, Paramount-Faraous-Lasky Studios, 3431 Marathon Street, Hollywood, Californië. In het volgende nummer zullen we U wederom drie adressen opgeven. J. W. M. te ARNHEM. Anna May Wong heeft nooit China aanschouwd. Zij is als dochter van Chineesche ouders te Los Angeles geboren. We kunnen U niet mededeelen of Karin Evans getrouwd is. De fotos zullen we U zenden. A. J. B. te AMSTERDAM. Uw vrouw kan gerust zijn. Rin-Tin-Tin leeft en filmt vlijtig. Zijn collega, de' filmhond Strong' heart, is echter gestorven.
^■i
„Maar " „Hou je mond," viel Jim uit. Het meisje keek hem perplex aan, schrok geweldig, toen zij de revolver zag en begon toen te huilen. Gladde Jim duwde zonder zich te bedenken met zijn elleboog de glazen plaat van de vitrine in, stak zijn hand door het gat en liet een handvol ringen in zijn zak verdwijnen. Plotseling herkreeg het meisje haar spraak. „Help!" schreeuwde ze. „Help! Dieven!" „Als je nog één kik geeft," snauwde Jim, „schiet ik je kop af!" Het meisje snikte. Gladde Jim begaf zich naar de deur. Het meisje gilde weer en Parker kwam ijlings toeschieten, maar toen hij in den winkel verscheen, was Gladde Jim er al uit. Er liepen menschen voorbij den winHij (uit het verkeerde koetsje komend): „Ik wl«t kel, die hem verbaasd nakeken, maar wel, dat Ik niet tegen baden kon! Kijk eens. hoe Ik ben gekrompen, vrouw!" niemand dacht er aan, hem tegen te houden. En toen het goed en wel tot hen doordrong wät er eigenlijk had plaats gegrepen, was Gladde Jim verdwenen. Een paar dagen later bracht een rechercheur een bezoek aan Jims kosthuis. Zijn komst was onvermijdelijk. Jim had hem verwacht. Maar hij maakte zich geen zorgen. Hij had zijn alibi bij juffrouw Bens. De detective zat op de punt van de tafel in Jims kamertje. Hij was zoo gewoon bij Jim op bezoek te komen, Zg: „Ik-lk w-wil niet z-zoo snel rijden! Ik zit pas VO eerst n dat hij er zich thuis voelde. D" T, e keer achterop een m-motor!" Hij: „Ik w-wil ook niet zoo s-snel rijden, maar ik „En?" vroeg hij. zit er ook voor den eersten keer op!" „En?" vroeg Jim, geamuseerd omdat hij zeker van zijn zaak was. „Ik veronderstel, dat je wel weet waarom ik hier ben?" „Heelemaal niet! Ik ben te bescheiden om te denken, dat je naar mijn gezondheid komt informeeren. Wat is er aan de hand?" „Je hebt Dinsdag voor ongeveer tweeduizend gulden aan gouden ringen
gestolen uit den winkel van Parker, den juwelier." „Zei je Dinsdag?" „Ja. Verschenen Dinsdag om vier uur!" „Om vier uur verschenen Dinsdag," zei Gladde Jim, die immers voor een goed alibi had gezorgd, „om vier uur verschenen Dinsdag zat ik bij juffrouw Bens een kopje thee te drinken! Mijlen ver dus van Parker zijn winkel!" „Wil je beweren " „Ik beweer niks; ik vertel je alleen, waar ik was. Het goeie mensch zal het jezelf ook vertellen. Hoewel ze een beetje doof is, is ze toch overigens heel normaal en " i ^ „Juffrouw Bens, zei je?" vroeg de rechercheur. „Ja." „In Surrey?" Gladde Jim knikte lachend; hij was volkomen zeker van zijn zaak. „O, nou begrijp ik het," zei de rechercheur, terwijl hij Jim met lachende oogen aankeek. Hij haalde een courant uit zijn zak en vouwde ze open. „Je hebt dit zeker niet gelezen, hè?" vroeg hij, met zijn vinger naar een kort berichtje wijzend. Jim boog zich gretig voorover; een gevoel van hevigen angst had zich opeens van hem meester gemaakt. Langzaam las hij: „Dinsdagmiddag is een landhuisje nabij Darley, Surrey, bewoond door juffrouw Bens, tot den grond toe afgebrand. De bewoonster maakte direct alarm, maar de brandweer kon door den grooten afstand niet tijdig genoeg ter plaatste zijn om het vuur te stuiten. Alles werd een prooi der vlammen." Jim gaf de courant zwijgend terug; maar daar hij een gezonden zin voor humor had,, lachte hij toen hij den rechercheur naar het Tjureau volgde. Zijn alibi was in letterlijken zin verbrand!
w Kapit apitein Hugues de Castreaux, afstan stammeling van 'n oud en roemrijk eesl -geslacht van zeehelden, dat sinds onheuglijke tijden te Saint-Pierre de la Martinique woont, staart weemoedig naar zijn oud fregat „De Sybille". De melancholie van den kapitein heeft een diepe oorzaak: zijn vurigste wensch is, dat een zoon de glorierijke traditie van de Castreaux zal voortzetten. Zeker, hij heeft een zoon gehad, maar deze heeft tien jaar geleden iemand vermoord en is toen gevlucht. De Castreaux heeft hem gevloekt; alleen Denise, zijn zuster, denkt nog met teederheid aan den banneling. Eenige dagen later staat de Sybille op het punt uit te zeilen. Saint-Edme, de neef van den kapitein, zal zijn oom op den kruistocht vergezellen. Hij constateert met spijtige woede, dat Denise zich onverschillig tegenover hem betoont. Met een blik vol haat drukt hij de hand van Louis Duval, zijn gelukkigen mededinger... Eenige dagen later, te Saint-Pierre, spreekt een man, die een verschrikkeüjken sabelhouw over zijn gelaat heeft, een anderen matroos aan, die zeer verwonderd is hem te ontmoeten. De onbekende zeeman vraagt hem een en ander over de familie de Castreaux. „Je moeder is dood, je vader heeft je gevloekt en je zuster gaat binnenkort trouwen," is het antwoord. De matroos, die niemand anders is dan de zoon van den kapitein, laat bedroefd het hoofd zakken. Drie weken na het vertrek zeilt de Sybille de afvaarthaven binnen met de vlag halfstok. Het blijkt, dat de oude de Gastreaux door een ongeluk om het leven is gekomen. De wan-
v\r^ „Waar ga je zoo gehaast naar toef" „We hadden een kreeft bij de lunch en nu is mijn schoonmoeder ziek geworden!" „Dus je gaat een dokter halen?" „Neen, nog meer kreeft!"
BEZOEKT HE]
LUXOR PALAST rted de Groot
HOE JOA
ffAWFORD ZICH „HAMLETT" VOORSTELT. In minder zwaarmoedige oogenblikken Is 2li een ster van de Metro-Goldwyn-Mayer zooals men weet.
JIMMY, ae acrobatische danser, die menigeen In ons land heeft doen lachen.
-26-
DENISE HOUDT
DE GEVLOEKTE
- Een Cinéromans-fllm de France, uitgebracht door de Ufa. Regie: Rene Ie Prince. Futograjic: Ringel en Le Fèvrc
DE ONTDEKKING VAN DE SCHUILPLAATS VAN DEN GEVLOEKTE
hoop van Denise is groot. Saint-Edme wordt haar voogd en probeert tusschen haar en Louis Duval een verwijdering 'tot stand te brengen, wat hem niet gelukt. Op een dag deelt hij Denise mede, dat hij naar Caracas in Venezuela moet vertrekken. Hij staat erop, dat zij meegaat. Op haar aandringen stemt hij erin toe, zij het dan ook met tegenzin, dat Duval de reis meemaakt. De Sybille heeft weer zee gekozen... Op het fregat bevindt zich ook de banneling, die bij Saint-Edme dienst heeft genomen. Zijn nieuwsgierigheid is opgewekt door een solide afgesloten schot in het ruim, waar niemand door mag. Hij slaagt erin de geheimzinnige ruimte binnen te dringen. Terwijl hij bezig is __ aar planken op hun plaats te leggen, hoort hij dat Saint-Edme aan een matroos bevel geeft Louis Duval overboord te werpen, zoodra hij er de kans toe ziet. Het moet evenwel zoo gebeuren, dat Denise gelooven zal, dat Duval het slachtoffer is van een ongeluk. Denzelfden avond wordt Duval op de brug door een matroos aangevallen. De onbekende matroos snelt te hulp ^n gooit den aanvaller over de verschansing. Vervolgens verbergt hij Duval achter het geheimzinnige schotWanneer hij weer aan dek is gekomen alarmeert hij de equipage met den roep: „Twee man overboordI" Saint Edme verheugt zich over de verdwijning van zijn mededinger, maar hij heeft buiten den waard gerekend: Denise is door den onbekende van alles op de hoogte gebracht. Ongelukkiger- 27 -
wijze wordt deze door Saint-Edme in de kajuit van Denise ontdekt. De banneling wordt onder in het ruim in de boeien geslagen. Duval, die zich achter het aangrenzende schot verborgen houdt, bevrijdt hem en beide mannen beginnen het geheimzinnige schot nauwkeurig te onderzoeken. Zij vinden er tot hun groote verbazing groote voorraden ruw goud achter. Op datoogenblik komt een matroos, bijgenaamd „De Spons", den arrestant eten brengen. De onbekende matroos, die eens den „Spons" van den dood gered heeft, bezweert den laatste hem mede te deelen hoe de Sybille aan al het goud is gekomen. De Spons bekent, dat zij de vorige reis het goud in de delta van den Orinoco hebben gevonden en dat Saint-Edme zich van de rijkdommen heeft meester gemaakt door den kapitein te dooden- Saint-Edme ontdekt de verblijfplaats van Duval en geeft bevel hem overboord te gooien. Alle wapens warden in zee geworpen, nadat elk der beide mannen voor zich twee revolvers heeft behouden. Zij bevrijden Duval en dooden Saint-Edme. De onbekende beveelt, dat een sloep wordt gestreken, waarin Denise, Duval en de „Spons" plaatsnemen, om naar het Granaateiland, dat zij in de verte zien liggen, te roeien. Tevergeefs dringt Duval er bij zijn redder opaan, dat hij mee zal gaan. Op een desbetreffende vraag van Denise weigert hij zelfs zijn naam te noemen... De sloep verwijdert zich en de onbekende drijft de equipage met de wapens in de hand in het matrozenlogies, dat hij daarna afsluit. Vervolgens daalt hij in het ruim af en laat het fregat in de lucht springen
ay
HUGUES IN BEDWANG
!
T
DE RUBRIEK DER DERDE MUZE DE SPRAAK
VAM KATHARINA bUSH
(Slot.) Uit de vorige artikelen kunnen wij nu een antwoord geven op de gestelde vraag naar de natuur der klinkers. Een A is A omdat deze bepaalde tonen, deze vocabelen door ons stemorgaan worden voortgebracht wanneer wij een A uitspreken, terwijl wij voor de E, de I enz. telkens weer andere tonen opwekken, geschikt om den verlangden klinker op te leveren. Misschien schijnt het den speler of dilettant een moeilijkheid toe, hoe iemand, wien alle muzikaal gehoor ontbreekt, toch op het gebied van klinkers zoo goed ontwikkeld kan zijn. Immers volgens de theorie van Helmholz moet hij voor eiken klinker den bepaalden toon weten voort te brengen: hoe is dit te rijmen met een volslagen afwezigheid van muzikale ontwikkeling? Inderdaad, dit mocht een onverklaarbaar verschijnsel heeten, zoo er slechts evenveel klinkers in de spraak bestonden als er in het schrift letterteekens met dien naam te vinden zijn. Maar de oplossing vindt men in het onderscheid tusschen de gesproken en geschreven klinkers. Terwijl het schrift slechts zes klinkers telt, heeft de spraak, hoe ongelooflijk dit ook moge luiden, een onbepaald aantal klinkers. „Onmogelijk," zegt men; „ik kan immers al wat ik spreek in schrift uitdrukken". Dit laatste nu is onmogelijk. Tot bewijs vraag ik uwe aandacht voor iets, dat ons dagelijks onder de oogen komt. Een paar woorden zijn voldoende. Bijv. het woordje ernstig en gegeten. Hierbij is in elke lettergreep dezelfde klinker E geschreven, maar de spraak? Heeft niet elke lettergreep haar zelfstandige uitspraak, welke volstrekt niet volgt uit den enkelen klinker E ? Doch er is meer. Weet gij, om een voorbeeld te noemen, van den klinker A, hoe de uitspraak van deze letter geschiedt in de elf provinciën van ons land, in tegenstelling met Den Haag ? Ligt hier niet een ontelbaar aantal overgangen en schakeeringen ? Toch worden alle in het schrift door denzelfden klinker weergegeven. Hoe ligt hierin de oplossing der gestelde tegenwerping? Luister. Het gezegde toont ons, dat er voor 'de spraak eenige speelruimte bestaat, waarbinnen een klinker verstaanbaar blijft. Is nu iemand, die toóneelspeelt, in muzikaal gehoor misdeeld, dan zal hij den juisten toon voor eiken klinker moeilijk vatten en daarom hem niet volledig zóó uitspreken, als de zuivere taal wel zou vorderen; niettemin zal hij voor iedereen begrijpelijk blijven. Later hopen wij misschien in een paar artikeltjes het tweede deel der spraak te beschouwen, n.1. de toonkleur. Op zichzelf is dit een dorre, maar voor eiken dilettant een noodzakelijke bespreking, omdat zij de basis is voor een juiste en zuivere oefening . der stem. VICTOR.
Als derde zaal komt Gebouw „Excelsior" te 's-Gravenhage aan de beurtNog geen jaar bestaande, mocht het zich reeds in het afgeloopen seizoen in een groote belangstelling verheugen en daar men het gebouw in den openingsstaat heeft weten te behouden en men nog deze maand het tooneel zal vergrooten, ben ik er zeker van dat de aanvragen het komende seizoen nog sterk zullen toenemen. Wij zullen het gebouw „Excelsior" in zijn a.s. nieuwen staat bespreken. Het tooneel heeft een grootte van 8 X 1275 meter (thans slechts 6x6), terwijl de breedte der speelruimte 6.25 meter bedraagt. De electrische installatie bestaat uit voetlicht, bovenlicht met gekleurde lampen, twee hersen met extra sterke lampen benevens eenige verplaatsbare schijnwerpers. Een duidelijk schakelbord maakt het gebruik zeer eenvoudig. Decors, o.a. van den decorateur Gerard Vroom, zijn voor de meest voorkomende stukken aanwezig« Veel aandacht -r- en terecht — is geschonken aan de. kleedkamers, vier in getal, niet te veel, doch mooi ruim, voorzien DE SOUFFLEUR ZONDER BOEKJE Bijna iedereen heeft in zijn loopbaan als dilettant wel van die voorvallen meegemaakt, welke hem steeds bijblijven en na jaren zelfs nog frisch in het geheugen liggen. Vooral komt het voor, dat „tegen.woordigheid van geest" en de noodige „koelbloedigheid" van spelers in zulke gevallen voorstellingen voor een fiasco bewaren. Jaren geleden speelden wij „In 't Gouden Haantje" een klucht, welke thans weer in Amsterdam gespeeld wordt. Mijn rol was die van Schwanneke, een ouden pantof felheid, die toch wel van een escapade hield. Op een zéker moment hoor ik onzen souffleur fluisteren: „Ik kan niet verder, ik heb maar een gedeelte van het boekje 1" Wat was er gebeurd ? Door het veie gebruik was het boekje niet meer zoo stevig in zijn band, het was wat ruw uit den koffer genomen en niemand
van stroomend warm en koud water, benevens een toilet bij iedere kleedkamer. Een afzonderlijke grimeerkamer sluit zich hierbij aan. De zaal, plaats biedende aan pl.m. 400 personen, met in het front een balcon, maakt een aangenamen indruk, mede door de wijze van belichting, welke in den plafondrand ingebouwd is. Een parketvloer en gemakkelijk zittende fauteuils passen zich hierbij goed aan, evenals het in stijl gehouden voorhang. Een flinke hall en foyer, benevens nog een kleine zaal voor ongeveer 1 50 personen zonder podium, volmaken het geheel. Tenslotte is er nog een in aanbouw zijnde filmcabine voor filmvertooningen. Een woord van lof mag niet onthouden worden aan de directie, die — hoewel de zaal pas gebouwd is — reeds' nu overgaat tot uitbreiding, omdat de practijk van het afgeloopen seizoen geleerd heeft, dat de inrichting niet aan alle eischen van goede dilettanten-voorstellingen voldoet. HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. had bemerkt, dat er 20 pagina's« ontbraken. Met de woorden: „Ik geloof, dat ik mijn vrouw hoor aankomen," vlieg ik het tooneel af, grijp een exemplaar uit de handen van iemand, die achter „bijhield", snel weer op en laat mij, uitroepende: „Gelukkig, zij is het niet", vlak bij het souffleurshokje vallen, waardoor ik gelegenheid kreeg het boekje aan den souffleur te geven. Niemand in de zaal heeft ^r iets van gemerkt, zelfs de medespelers niet, die alleen maar verwonderd waren, dat ak van het tooneel snelde. Ongetwijfeld hebt ook u, waarde lezer en dilettant, voorvallen in uw practijk medegemaakt, die waard zijn aan de vergetelheid ontrukt te worden. Wij zullen deze dan gaarne in ons blad opnemen, wellicht, dat ook anderen er van kunnen leeren. Wilt u ze steeds zenden aan C J. Pieters, Ceintuurbaan 304, Amsterdam?
/
C. J. PIETERS.
Het visioen bracht hem in verrukking. Zij was jong en mooi en volmaakt gezond- Geen dwaze hersenschimmen Hij liet zijn verbeelding, zoo lang geknecht, den vrijen teugel. Zij was met vervulden haar geest. Terwijl hij in den diepblauwen met koel van natuur. Zij zou geen sentiment sterren bezaaiden hemel tuurde, schenen veinzen, zooals Julia Scarrisbrook! Bij hem plotseling de schellen van de oogen haar, indien zij iets voor hem voelde, zou het werkelijkheid zijn. Zij had die te vallen. Dit teerbeminde wezentje — dochter soort van liefde tevoren reeds leeren van een vendumeester en kleindochter kennen. Hij dacht hieraan, zonder den van een slager, was in waarheid een minsten wrok over hetgeen voorbij was. aristocrate in den zuiversten zin van . Iets in hem zeide, dat hij haar niet onhet woord- En hij, die zijn adeldom verschillig was. Hoe verrukkelijk om na kon sporen eeuwenher, van geslacht werkelijk haar liefde te winnen — hoe op geslacht, moest juist hij haar de zalig om haar al de stadiën van dat verschuldigde achting ontzeggen, terwijl „andere", waarnaar zij hem gevraagd haar geest en karakter zoo oneindig had, te leeren kennen. En dan hun huwelijksleven te Valver boven de zijne stonden? (Aldus baart liefde nederigheid in edele freynel Ja, dat was de ware zielskracht, waarvan zij gesproken had. De kracht harten!) Waar in de heele wereld zou hij een om alle hinderpalen omver te werpen. Wanneer hij er nu nog aan dacht, vrouw kunnen vinden, zoo waardig zijn grooten naam en hoogen staat te voe- hoe hij bijna de dupe geworden was der ren? Hij lachte luid van vreugde. Hef domme, schijnheilige denkbeelden van was niet het verlangen haar persoonlijk zijn stand! Hij moest beslist gek gegeluk, dat hem deed denken aan haar weest zijn, daar hij van den eersten als zijn hertogin, maar het zou voor dag af zich van haar waarde bewust was geweest. Seraphim zou hem helpen. zijn huis een ongekende eer zijn. Hij verbaasde zich over zijn blindheid Seraphim had hem immers gezegd, niet — verbaasde zich over zijn jammerlijk te handelen tegen zijn geweten, maar bekrompen inzicht. Hoe had het ham wel te breken met gewoonte, traditie of een seconde kunnen bezwaren! Hoe was eenige andere door menschen opgetrokhet mogelijk geweest, dat hij niet dade- ken scheidsmuren? En nu was hij zich lijk had begrepen, hoe dwaas het was hiervan bewust en wilde hij breken met aan de beteekenis van het woord aristo- alles wat hem kon scheiden van zijn craat een uiterlijke en niet een geheel zielsuitverkorene 1 Lady Garribardine was dien morgen en al innerlijke bedoeling toe te kennen. Hij dacht aan zijn vrouw, Laura, met niet weinig verbaasd, toen zij door de haar bekrompen, minderwaardigedenk- telefoon het verzoek ontving; of de beelden, die in krankzinnigheid waren Gravin de goedheid wilde hebben een overgegaan. Hij dacht aan Gerard's oogenblik persoonlijk met Zijne Genade vrouw Beatrice — wat had een man te spreken? aan zulk een vrouw? Hij dacht aan zijn Katharina telefoneerde aan den kaeigen nicht Dulsie Dashington, met haar merdienaar terug: „Het zal de gravin aangenaam zijn." vulgaire buffetjuffrouws instincten en hoe zij haar grooten naam omlaag had Daarna gaf zij den hoorn over en wilde gehaald- Hij dacht aan al die fnvole, de kamer verlaten, maar Lady Garri.% ongevoelige en geestelooze wereldlingen, bardine, die zich in bed had opgericht, die hem te Blissington omfladderd had- gaf haar door een teeken te kennen, dat den. Ieder harer werd in zijn kring be- zij blijven moest. schouwd als een welopgevoede dame, „Ben jij het, Mordryn? — O! Wel die hij als zijn vrouw naar huis zou natuurlijk kan ik je morgen wachten! kunnen voeren. Toen dacht hij aan Ja — Londen is warm. Het zal maar Katharina's eenvoudige waardigheid. Zij een suf partijtje zijn — Gwendoline en had niet getracht hem in te palmen. de Colvins en de oude Tom Hawthorne. Zijn terughoudendheid had haar niet Ik wilde zelf ook even rusten. Je neemt gegriefd. Zij had begrepen. In haar het niet kwalijk? Vind je het geschikt? nederige grootheid had zij zijn inzichten 01 Best, kom per auto of met den gedeeld — of liever de inzichten van trein van drie uur. In orde — adieu." Toen keek ze naar Katharina, die zijn stand. Maar/nu erkende hij de waarheid, met het kalmste gelaat ter wereld haar en de waarheid was, dat zij alleen blik beantwoordde. „De hertog vraagt tegen morgen bij uitblonk tusschen de menschenkinderen en dat geen enkele waardig was haar ons belet te Blissington. Hij verveelt zich te Londen." de schoenriemen vast te binden., Geen schijn van blijde verwachting Hij wilde geen seconde langer wachten. Hij zou dezen morgen aan "Sera- verscheen op het gelaat van hare secrephim telefoneeren en tegen Zaterdag taresse. Zij werd alleen een beetje bleebelet vragen. Dan zou hij haar ontmoe- ker, toen zij vroeg of zij soms bevelen ten — zijn teerbeminde Katharina — voor het in orde brengen der kamers en met haar spreken en haar vragen moest geven. „Ze houdt zich zeer kranig," dacht of zij hem de eer aan wilde doen zijn de gravin. „Mordryn is waarschijnvrouw te worden. - 29 -
Een snap-shot van Jan Klveron, Marie van der Lugt en Richard Tauber op de Pier te Scheveningen.
lijk tot bezinning gekomen. De zaak zal dus beklonken worden." Katharina was blij, dat ze eenige boodschappen te doen had. Ze had behoefte om in de buitenlucht te zijn en rustig na te denken. Wat had dit te beduiden? Waarom kwam hij zoo plotseling naar Blissington? Zou het nu tot een beslissing komen in haar lot? En evenals Mordryn den vorigen avond op zijn terras, overdacht ook zij nu al hetgeen gebeurd was sedert hun kennismaking en welke beteekenis dit voor haar gekregen had — iets zeer bitter-zoets. Zou ze zoo verdwaasd zijn om zichzelve een enkelen dag in een paradijs te verplaatsen? Zou ze zich door hem het hof laten maken, indien hij met die bedoeling naar Blissington kwam ? Neen, zij moest zich flink houden en steeds handelen zooals het behoorde. Maar haar geest was onrustig. Zij gevoelde zich vermoeid en opgewonden. Zij zag niets dan leed in de toekomst. Indien hij haar het hof kwam maken, moest zij niet het oor leenen aan zijn verzekeringen, en indien hij geen notitie van haar nam, zou dit haar ook hinderen. Dolgaame zou ze zich uit de voeten gemaakt hebben. Den volgenden dag, toen zij zich te Blissington bevonden, zei de gravin na de lunch zoo terloops: „Kind, je ziet er verbazend vermoeid uit. Ik zou je aanraden om een boek mee te nemen en buiten onder de kastanjeboomen te gaan zitten. Je kunt gerust wegblijven tot na theetijd. Ik kan mijzelf best redden zoolang." En Kathamia greep blij die gelegenheid aan om te ontsnappen. HOOFDSTUK XXXII. Toen de hertog per auto arriveerde, was de thee juist buiten op het terras gereed gezet aan de oostelijke zijde van het huis. Met één oogopslag had hij het groepje overzien. Miss Bush was er niet.
Zijn ongeduld was steeds grooter gewist, dat van alle aardsche zaligheden worden sedert dien Donderdag, toen hij ware genegenheid de zeldzaamste isl zijn besluit had genomen. En nu in „Indien het de hertogstitel geweest zijn teleurstelling over de afwezigheid was, zou ze mij — weken geleden — van Katharina gevoelde hij zich als tot de een of andere dwaasheid hebben een schooljongen. kunnen brengen — maar ze heeft er Hoe ter wereld zou het hem mogelijk niet aan gedacht. Ze heeft mij eenvoudig zijn te praten met Colvins en Tom Hawbegrepen. Dat is het zonderlingste." thorne en den ouden Gwendoline I Of„Het is een wonderbaar schepseltje, schoon hij zich inspande om gewoon te een prachtig karakter, beste vriend — zijn, merkte Lady Garribärdine toch op, volmaakt eerlijk en ontzaglijk trotschdat zijn zenuwen tot het uiterste waren Niet de trots, die het hoofd in den nek gespannendraagt, maar de trots, die het hoofd Ze haastte zich zooveel mogelijk met hooghoudt. Dat is het heele verschil de thee en stelde hem toen voor, om met tusschen die beide in de wereld. Parhaar naar een nieuw soort zandgras te venu's dragen bijna altijd het hoofd in gaan zien. den nek, maar die andere houding is Zoodra zij alleen waren, begon Mor- hun totaal onbekend. Zij zal een herdryn haar de reden van zijn komst te togin zijn, zooals je huis er nooit één vertellen. Hij was besloten recht op heeft gekend. En denk aan je kinderen!" het doel af te gaan. De hertog haalde diep adem. Een „Kun je gissen, Seraphim, waarom nieuwe vreugde doortrilde hem bij haar ik heden hier ben gekomen ?" vroeg hij. woorden. „Ik heb er een vaag idee van. Je bent „Ja, denk aan je kinderen! Mijn nu besloten de werkelijkheid op prijs te droom van de zes stoere jongens kan stellen en den schijn te laten varen, nu bewaarheid worden!" zooals Katharina Bush het uit zou „Seraphim — werkelijk!" drukken." De gravin lachte vroolijk. „Nu dienen „Zoo is het. Draagt het je goedkeu- we ons gezond verstand te gebruiken. ring weg, beste vriendin?" De heele zaak moet geregeld worden. „Mijn warmste sympathie, Mordryn. Indien zij er in toestemt je vrouw te ie geluk gaat mij na aan het hart. Ik worden, zal ik er dadelijk mee beginnen eb in de laatste jaren vreeselijke oogenom alles daarnaar in te richten. Ik blikken doorleefd door wroeging, omdat zal haar meenemen en aan de menik mij ten deele bewust was, te hebben schen voorstellen. Niemand zal het meegewerkt aan een verbintenis, die je wagen te vragen, wie zij is, of waar zij zooveel leed heeft berokkend — maar vandaan komt, daar ik dat niet verkies. indien zij je bruid wordt, ben ik ervan Enkelen zullen zelfs gelooven, dat zij overtuigd, dat alles ruimschoots ver- het resultaat is eener afdwaling van het goed zal worden." een of ander familielid en dat ik haar „Ik bemin haar hartstochtelijk, Sera- heb aangenomen. Ze mogen denken wat phim en ik weet, je zult mij niet beze willen! Ze is zoo verbazend oprecht. spotten noch het onzinnig vinden." Ze zou bepaald aan ieder gewoonweg Zij lachte hem opgewekt toe. vertellen hoe de vork in den steel zit, „Beslist niet — en wat van meer bemaar ik zal haar aanraden hierover lang is: het meisje zal ook niet lachen. het stilzwijgen te bewaren en de menZe is gevoelig van natuur. Mor- schen maar te laten gissen naar hardryn — heb je wel eens haar neustelust. Niemand kan het betwisten, dat vleugels zien trillen ? Je zult je met haar zij geschikt is, de hoogste positie in de niet vervelen! Ze is niet zooals die arme wereld te beldeeden." Lao Delemar, Gerards vriendin of Julia „Seraphim, je bent een engel." Scarrisbrook! — Het onstuimige roode „Neen, volstrekt niet. Ik ben meer bloed stroomt door haar aderen! — een geschikte auteur. Wat ik maar zt heeft zichzelf zoo zeer in beonderneem, breng ik graag tot een goed dwang, dat ze zelfs mij haar gevoelens einde. Je hertogin zal goed toegerust niet laat blijken, ofschoon ik er zeker van hier vertrekken." van ben, dat ze je liefheeft — en wel „Hoe groot is mijn dankbaarheid, den hertog zelf, Mordryn — en niet, lieve vriendin." het is zonderling om het te zeggen, den „Tut, tut!" hertogstitell" Maar haar donkere oogen werden De hertog trilde van vreugde. Hij vochtig. „Wanneer ik je goed en wel
t. '-j S 'j VÜ*-,.
O. ik geloof het direct, maar vertel eens. ..
vertrekken zie naar Valfreyne, zoodra het huwelijk voltrokken is, om daar de wittebroodsweken dooit te gaan brengen, zal ik tevreden zijn." „,Waar is ze?" „Ik heb haar aangeraden den middag door te brengen onder de kastanjeboomen. Zij zag zoo wit als een geest." „Sta je mij toe haar daar te gaan opzoeken ?" »Ja — ga maar vlug, en good luck!" Zij schudden elkaar de hand en de hertog ging heen. De gravin bekende zich met een half onderdrukten zucht, dat hij nog steeds de held was, dien een vrouw zich zou wenschen. De jaren hadden hem niet gesloopt. Hij zocht onder de kastanjes en elders, maar Katharina was nergens te zien. Een stoeltje lag opgevouwen naast een grooten boom — klaarblijkelijk had zij daar gezeten en was ze nu gaap wandelen; misschien bevond zij zich nog in de nabijheid. Hij zocht nog een tijd lang tevergeefs. Toen hij den zoom van het woud bereikte, daar waar eenige paden naar een water voerden, juist groot genoeg om een meer genoemd te worden, bleef hij staan, zich afvragend, welk pad hij volgen zou. Zijn hart bonsde hevig. Hij besloot recht op het water af te loopen, waar zich een Chineesch theekoepeltje bevond. Toen hij dit naderde, bemerkte hij een grijs linnen rok, die juist om den hoek der veranda, die over het water hing, verdween. Een massa groot e, witte waterlelies bloeide er. Twee zwanen zwommen op eenigen afstand statig op en neer. De zon ging onder. Het was over zes. De hemel baadde zich in een gloed van heerlijke tinten. Alles rondom was vredig en stil. Zijn voetstappen weerklonken niet op het zachte grastapijt. Katharina had zijn nadering' niet bemerkt, zoodat zij hem geheel onverwacht op de verandatrap zag staan. Tegen de balustrade geleund stond zij over het meer te staren en zich omkeerend zag zij hem. Met uitgestrekte handen en hoog rood gelaat trad hij op haar toe. „Eindelijk heb ik je dus gevonden!" riep hij verheugd. „Waarom heb je je hier in de eenzaamheid verscholen?" Katharina hiel'd zich krachtig in bedwang. Zij stak hem rustig de hand toe, zeggend dat het zoo heerlijk frisch was bij het water en zoo moot. „De eenzaamheid is soms goed."
ABONNEERT ==——XJ == OP DIT BLAD VOORSCHOTTEN aan Ambtenaren en Beambten Geen rente, noch kosten vooruit COULANTE VOORWAARDEN CENTRALE CREDIETEN FINANCIERING-BANK KEIZERSGRACHT 302-304, AMSTERDAM Financiert huurkoopcojitracten
HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE
- 30
MMiMlÉüliii
D
©w=ÄmriiKiy HET MELKDIEET VOOR DE HUID dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaa( en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.
's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.
ADVERTEERT IN „HET WEEKBLAD" CINEMA & THEATER
■è
HET BLAD voor geïllustreerde reklame VRAAGT OFFERTES
Knip deze advertentie uit, zend ze met 50 cent In postzegels aan France-Import, Rijnstraat 5, Den Haag en U ontvangt een keurig doosje monsters.
De oude huid wordt weer jong!
Transpireeren! Met is afdoende dat de jeugd der huid afhangt esland van de vet- en zweetkliertjes, onder de huid liggen, te diep voor One crèmes en schoonheidsmidclelen om zé'te bereiken. Nu komt een opzienbarendjiLmeiiwe schoonheidsbehandeliug, welke dSe kliertjes van geneeskrachtige zuurstof voorziet, en zoodoende de verwelkte en levenlooze huid den frisschen blos der jeugd teruggeeft. De huidopeningen worden niet langer verstopt door crèmes en zalfje^ Radox herstelt de kliertjes en geeft een ziekelijke, uitgedroogde huid de soepelheid der jeugd terug. Alles wat U te doen hebt, is een weinig Radox in Uw waschwater te mengen. De resultaten zijn verrassend: een [zuiver, jeugdig gelaat, vrij van alle leelijke ontsieringen. Radox verwijdert ook Rimpel«. Voej een theelepel Radox in een kop gefiltreerde zure melk, en pas dit middel eiken dag toe. Dit mengsel zal de huid verf risschen en de rimpels verwijderen. Radox wordt aanbevolen voor: Puistjes Uitgezette poriën Lichaamsgeuren Vetwormpjes Droge huid Nagel- en handRimpels Haar-behandeling behandeling Vette huid Overmatig transpireeren Gewiohtsvernundering LEEST WAT ANDEREN ZEGGEN: „/k leed gedurende vrij langen tijdaan vetwormpies,en ofschoon ik talrijke middelen probeerde, vond ik de Radoxbehandeling de NAAM: meest doeltreffende", j Maart 1928. Mevr. I. R. ADRES;
MIJN PIEPA
99
Radox is heerlijk geparfumeerd en is vcrkrijgb.bij alle apothekers en drogisten, f 1.25 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Importeurs van Radox, Keizersgracht 124, Amslerdaiu.
COUPON
Gelieve gratis en franco hel ImrUje „Vrouwelijke Schoonlirn! ' aan bovenstaand adres te zenden.
Men spreekt er niet graag- over in goed gezelschap. Gij niet, omdat Ge U geneert voor Uw onaangename kwaal; Uw kennissen nog minder, omdat zij U niet willen kwetsen. Het ziekelijke verschijnsel is voor de omgeving veel eerder merkbaar dan voor den lijder zelf. Laat U niet beïnvloeden door dwaze praatjes, als zou er niets tegen te doen zijn, of wat nog dwazer is, niets gedaan mogen worden. De moderne wetenschap leert ons anders en beter. Prof. Dr. Polland, de .bekende dermatoloog, stelde een preparaat samen, Trannosan genaamd, hetwelk het euvel werkelijk doet ophouden. Reeds na de eerste toepassing verdwijnt de onaangename lucht en langzamerhand wordt de uitwaseming normaal. Zend ons dezen bon, U ontvant dan een gratis monster, voldoende voor meerdere toepassingen. Het verplicnt U tot niets. Lijders aan transpireerenJe voeten zenden wy op aan vraagons prospectus V.
BON N. V.
DrogerUen-MaatschappU
Schiekade 104 Rotterdam Ik yerzoek om toezending van een gratis monster Trannosan tegen transpiratie onder de armen. Dit verzoek verplicht mjj tot niets. Naam Adres C. & T. 21
HET MNOETJB VAN ÖOOBUB WOORDEN EN MUZIEK VAN HANS SNEL
m m f TH;
e J iïj D Vu-,
^
J
J
^
J
^ ^^ .cal
^^
Jl J m ^ ij'n kx.me.rxxd.je JJ J j i om..der J ^ .1 ir r. . j.-ji J I de jon. ^ehä) d\e droe^bijt kclnenen aaä.nhx&rtxs>ch.
ze5.öle klAjS
ff
Toert zjj een méte.je v&HtwAxïïjxarwaJi, kreeazec>p£cha>]\nde
^
J J J J
^
JÊ
^^
rw
r ^ ^ J^
^
^^^
r.r
r r
^
^
^
^ J' J r
^
N
r F
r ■' i ^^
r
r ^
ä
^^
Hij
wxä hee] knxp
en
en
op 'n d^g
|«.. wi k . keldln vbei. tjéA astf hjjh-ur kleit, rendjn rin.gie.t|e van dou- ble
-—~^
ftixa-k.te ha^r èoyn..mên; ]xä..t\.ae the . ina'sdd&r hielp hij hadrmee
F
^
Zügring aan 't eind van 't laatste leerjaar. Dat sprak vanzelf, naar een H.B.S. Maar zijn Papa kon dat niet betalen, 't Leven dat gaf hem z'n eerste les. Moest naar kantoor als jongste bediende: Eerst ging hij woedend ertegen te [keer. Zij op haar school kreeg andere vrienden; 't Speelkameraadje ontmoette ze [nimmer meer.
^r
N
a d
J
Zij groeide op tot een aardig vrouwtje En was al spoedig publiek verloofd Met een student in de medicijnen Daad'lijk verloor zij haar hart en hoofd Hij was heel rijk en gaf haar cadeautjes Paarten, briljanten, een trouwring van [goud Want opeendag-waaromnogte wachten?Was ze dan toch maar ten slotte met [hem getrouwd.
^
J^IJTI
m
'm
Nu ze dan jaren met hem getrouwd is. Of ze gelukkig is, weet ze niet; Wat ze verlangt, dat kan ze ook krijgen Alles wat rijkdom den menschen biedt. Maar als haar man een avondje uitgaat En zij heeft hoofdpijn, wil liever niet mee. Dan denkt ze terug aan haar jeugd[kameraadje En bekijkt peinzend... een ringetje van [doublé.
ZOMERTIJDs GRAMOPHONE-TIJDÜI DE ..HIS MASTER'S VOICE" K O F F E R G R A M O P H O N E WAARBORGT U DUURZAAMHEID EN FRAAIEN KLANK! In zwarte uitvoering met nikkelen monteering f90.—
In blauwe, roede, grijze of groene uitvoering met nikkelen monteering flOO.—
In fijn rood Ieder met zwaar vergulde monteering f125.
FRANCO DOOR NEDERLAND BIJ:
N.V. WILLEM SPRENGER'S
GRAMOPHONB-HANDëL
HoofdmagazUn: PASSAGE 46. Filialen: L.v. MEERDERVOORT 606 en 453, DEN HAAG Specialiteit In „HIS MASTER'S VOICE" TROPEN-ORAMOPHONES. Gegarandeerde overkomst Redactie en Admlnistratt«: Oaloéwater 23, Lelden. Tel. ,700
"His Master's Voice DANCE RECORDS
SitnpUcct^e- %
