Kennismaking
1
Inhoudsopgave Wie zijn wij ? .............................................................................................................................. 3 Situatie Honduras ....................................................................................................................... 4 ProNiño ...................................................................................................................................... 5 De organisatie ProNiño Honduras ............................................................................................ 6 Opvangfases ............................................................................................................................... 7 Activiteiten .................................................................................................................................. 8 Produktaanbod ......................................................................................................................... 10 Zakelijke partners en sponsors ................................................................................................. 11 Financiële situatie Stichting Straatkinderen Midden-Amerika ................................................ 12 Projectondersteuning ............................................................................................................... 13 Bezoek 2011 aan ProNiño Honduras ....................................................................................... 17 Toekomstverwachting ............................................................................................................... 21
2
Wie zijn wij ? Onze stichting is op 14 september 1994 in Roermond opgericht door een enthousiaste groep vrijwilligers onder leiding van Joep Pohlen. Hij werd geraakt door een televisiedocumentaire over de onrechtvaardige omstandigheden waaronder de straatkinderen van Honduras verkeerden. Heden ten dage is die situatie nog altijd schrijnend. Ons huidige bestuur bestaat uit zeer maatschappelijk betrokken mensen, afkomstig uit diverse branches in de samenleving zoals b.v. een maatschappelijk werkster, een zelfstandige ondernemer, een financial controller. Naast alle drukke werkzaamheden willen zij allen hun steentje bijdragen aan een structureel betere toekomst van de straatkinderen in Honduras. Daarnaast heeft onze stichting een groep mensen die zich individueel inzetten voor de straatkinderen. Zij vormen samen de “Vrienden van de Stichting”. Iedereen die onze stichting een warm hart toe draagt en zich op de een of andere manier wil inzetten, kan zich hiervoor aanmelden. Onze stichting probeert middels het organiseren van activiteiten de Midden-Limburgse samenleving informatie te verstrekken en begrip te kweken voor de omstandigheden waarin de Hondurese straatkinderen leven. Tevens wordt geprobeerd donateurs te werven, om de benodigde financiële middelen bij elkaar te brengen voor uit te voeren projecten. Wij zijn een kleine organisatie, echter deze kleinschaligheid heeft ook zijn voordeel. Er is sprake van korte lijnen en wij hebben rechtstreeks contact met de betrokkenen in binnen- en buitenland. In 2006 hebben wij bewust de keuze gemaakt om te kiezen voor financiële ondersteuning van kleinschalige projecten. Wij zijn gaan samenwerken met de Hondurese stichting ProNiño. Door nadrukkelijk te kiezen voor kleinschalige projecten is het voor ons mogelijk om beter toezicht te houden op de besteding van de aan onze stichting gedoneerde gelden. ProNiño, letterlijk vertaald ‘voor het kind’, is een in 1999 door het echtpaar Mealer opgerichte onafhankelijke Amerikaanse stichting met een eigen rehabilitatiecentrum in El Progreso in Noord Honduras. Doelstelling Bij de oprichting van de stichting is in de notariële akte tevens de missie vastgelegd, die als volgt luidt: De stichting heeft ten doel: a) zich in te zetten voor de belangen van en concrete hulp te bieden aan de straatkinderen Midden-Amerika b) hun problematiek onder de aandacht te brengen, alles in de ruimste zin van het woord Contactgegevens Ons secretariaatsadres is Oudeweg 27, 6067 BW te Linne en wij zijn telefonisch te bereiken onder het telefoonnummer (0475) 465 301 of (06) 3890 2270. Overigens kunt u ook onze website raadplegen www.straatkinderen-ma.nl
3
Situatie Honduras
Honduras is een klein land in Midden-Amerika. Het is een van de armste landen van Amerika. De economie groeit weliswaar de laatste jaren, maar er blijft een enorme kloof bestaan tussen arm en rijk. Gegevens omtrent bevolkingsaantallen verschillen. Cijfers geven aan dat Honduras een bevolkingsomvang van 5 miljoen tot 7 miljoen heeft, en meestal gaat men uit van het gemiddelde. De verschillen worden veroorzaakt door verschillen in de telmethode. Sommige tellingen gaan uit van het aantal ingeschrevenen in het bevolkingsregister, terwijl andere tellingen ook rekening houden met mensen die niet zijn ingeschreven in het bevolkingsregister. Onder de arme delen van de bevolking komt het vaak voor dat kinderen niet worden ingeschreven, omdat dit in Honduras lange tijd meer nadelen dan voordelen opleverde. Ten tijde van de dictatoriale regimes was het vaak veiliger om onvindbaar te zijn voor de overheid, iets waar tot in de jaren negentig nog rekening mee werd gehouden door de bevolking. Bovendien levert ingeschreven zijn in het bevolkingsregister onaangenaamheden op zoals het moeten betalen van belastingen. Tegenwoordig is er sprake van een democratie. Het grootste deel van het land heeft een tropisch regenwoudklimaat. In het noorden valt het meest neerslag. Het bergland kent een semi-humide tropisch klimaat met een droge tijd van november/ december tot april en een natte tijd van oktober tot december. Het land wordt regelmatig getroffen door orkanen. Een van de bekendste is Mitch, die eind 1998 veel schade aanrichtte. Maar ook de recente aardbeving in mei 2009 heeft de headlines gehaald, gelukkig viel de schade hiervan mee. Honduras heeft recentelijk een periode van politieke onrust gekend. Gelukkig heeft deze zich in 2009 gestabiliseerd door het vertrek van toenmalig president Zelaya. De situatie van de straatkinderen is, vooral in de hoofdstad Tegucigalpa, zeer triest. Vanwege grote armoede worden duizenden kinderen gedwongen om op straat te overleven. Om in leven te blijven, werken veel kinderen soms wel 80 uur per week: schoenen poetsen, tortilla’s en snoep verkopen, bewaken van geparkeerde auto’s, etcetera. Anderen bedelen en stelen of laten zich betalen voor seksuele handelingen. Veel kinderen lijden aan ondervoeding, zijn verslaafd aan het opsnuiven van lijmdampen en lopen zware psychische en fysieke beschadigingen op. Velen hebben chronische ziektes en ook AIDS maakt slachtoffers. 4
ProNiño Proniño is een non-profitorganisatie op algemeen christelijke basis. Het doel van onze organisatie is straatkinderen met een drugsverslaving uit Noord-Honduras te rehabiliteren, te vormen en te resocialiseren. Veel van deze kinderen verlieten hun ouderlijk huis waar geweld verwaarlozing en honger aan de orde van de dag waren. De meerderheid van deze kinderen ging drugs gebruiken als een manier om de troosteloze werkelijkheid van de straat te ontvluchten. Proniño werd in 1999 gesticht om dit groeiende probleem op te lossen. Aan de wieg van Proniño stonden George en Betty Mealer die vol ideeën en energie het project startten. Na een verblijf van 30 jaar in de Verenigde Staten keerden zij terug naar Honduras om daar in de stad van hun jeugd, El Progreso, van hun levensavond te genieten. Maar dingen zijn niet altijd zo eenvoudig: drie dagen na hun terugkeer verwoestte de orkaan Mitch het hele land, doodde honderden mensen en maakte duizenden mensen dakloos. De vissersboot van George maakte zijn maiden trip als reddingsvaartuig om de doden te bergen uit de modderige stromen die door de straten van El Progreso stroomden. Daarmee verdween hun gedachte aan een rustige levensavond. In de tijd erna zagen George en Betty het groeiende aantal straatkinderen. Sommigen waren net wees geworden en nog niet vertrouwd met het harde straatleven, anderen waren al ervaren straatkinderen, die de ramp hadden overleefd. Met de hulp van een grote groep vrienden en familie begonnen de Mealers aan de taak om voor deze kinderen een waardevolle toekomst op te bouwen. Als sceptici vroegen hoe zij deze onderneming dachten te financieren dan antwoordde George: “Laten we deze droom voor de kinderen realiseren en daarna ons zorgen maken over de financiën”. En zo begonnen ze dus … met 15.000 Lempiras, omgerekend € 900, die hen door een bevriende organisatie ter beschikking werd gesteld begonnen de Mealers hun droom voor een betere toekomst voor de vergeten kinderen van El Progreso te realiseren. Er is hard gewerkt om Proniño van de grond te krijgen; zoveel jaar later staat deze organisatie als een huis. Geld is nog altijd een probleem, maar het enthousiasme van de medewerkers en de vrijwilligers zorgt ervoor dat het project draait en blijft groeien. Sinds 2002 vangt de organisatie straatkinderen op en begin 2010 wonen er negentig kinderen en jongeren. Een dertigtal anderen is inmiddels teruggekeerd in de maatschappij.
5
De organisatie ProNiño Honduras Historie Zoals eerder vermeld stonden George en Betty Mealer aan de wieg van ProNiño Honduras. Tegelijkertijd is door familieleden van George en Betty de organisatie in de verenigde Staten opgericht, ProNiño USA. Twee redenen lagen hieraan ten grondslag: - fondswerving in de Verenigde Staten - bestedingscontrole uitgaven in Honduras Dit betekent niet dat er sprake is van een overkoepelende organisatie. Zowel ProNiño USA alsook Honduras streven beide naar transparantie in de geldstromen en bijbehorende communicatie. Organisatie ProNiño Honduras telt in totaal 30 betaalde werknemers. Te denken valt aan boekhouding, keukenpersoneel, direkteur, begeleiders. Verder werken er 3 fulltime vrijwilligers zonder enige vorm van bezoldiging. De betaalde werknemers zijn allen Hondurees, de vrijwilligers zijn buitenlanders. Het aantal kinderen, die gemiddeld opgevangen worden, ligt tussen de 85 tot 90. Dit kan uiteraard fluctueren, afhankelijk van opvang tot afronding van programma’s. De belangrijkste partners die ProNiño financieel ondersteunen zijn ProNiño USA, Homeless Child en onze stichting Organigram Raad van bestuur IHNFA
donateurs
Honduras' Adoption
Uitvoerend management Administracion/administr atie
technische staff Keuken
educatieve organisatie
psychologie en ontwikkeling van de mens
coordinator Nueva Vida
detoxificatieprogramm a
coordinator afdeling Vencedores
Begeleiders
Algemeen coördinator van de huizen
Coordinator afdeling Amor y PazAmor y Paz
medische aandacht / tandarts
Coordinator van Grandes Heroes
organisatie van de beroepsopleidingen
Wasserette
sociaal werk
Toezicht
sociale ontwikkeling
Autobestuur der.
Educatieve projecten
docenten
Vrijwilligers
Overige medewerkers
Financiële situatie ProNiño USA en Homeless Child doneren maandelijks $ 16.000 voor de reguliere opvang. De onderwijskosten bedragen per jaar ongeveer $ 10.000. Operationele onkosten zijn $ 1.500 per maand. Daarnaast worden jaarlijks projecten beoordeeld op prioriteit. Dit kan betrekking hebben op divers gebied; transport, onderwijs, gezondheidszorg. Onze stichting heeft in 2010 en 2011 in totaal € 20.000 besteed aan financiële ondersteuning van kleinschalige projecten, zoals een dyslexieproject, het verzorgen van een dagelijkse middaglunch voor de kinderen, schooluniformen en boeken. In eerdere jaren is ook geld vrij gemaakt voor educatie, sport en ontspanning en op het gebied van gezondheidszorg. Onze stichting vindt het belangrijk om op divers gebied projecten te kunnen realiseren.
6
Opvangfases De stichting ProNiño heeft de opvang van de kinderen in verschillende fasen opgedeeld. Het eerste contact met de kinderen komt op verschillende wijzen tot stand. Sommige kinderen worden door de rechter geplaatst, anderen bouwen op straat een band op met een begeleider van ProNiño en weer anderen kloppen gewoon aan de poort, op zoek naar een boterham, een bed en een beetje liefde. Fase 1: Nueva Vida (Een Nieuw Leven) In de eerste fase van het programma leren kinderen omgaan met regelmaat en structuur. Er is bezigheidstherapie en veel groepsgesprekken. Kinderen verblijven hier 6 tot 15 maanden, afhankelijk van hun geschiedenis en het tempo waarin ze wennen aan een normaal kinderleven. De deuren in dit centrum zijn gesloten. Fase 2: Los Vencedores (De Overwinnaars) Hier wonen alle kinderen van zes tot tien jaar oud, nadat ze het programma van Nueva Vida hebben afgerond. Ze gaan naar school, maar er is veel ruimte voor spel en vertier. Fase 3: Amor y Paz (Liefde en Vrede) Alle kinderen tussen elf en veertien jaar wonen in dit huis en ook zij gaan allemaal naar school. Er zijn dagelijks motivatiepraatjes en ze worden voorbereid op keuzes voor vakopleidingen en een toekomst. Er is nog steeds volop ruimte voor spel en vooral ook sport. Fase 4: Los Grandes Heroes (De Grote Helden) Hier wonen de jongens vanaf hun vijftiende tot ze het programma verlaten, rond hun achttiende. Iedereen gaat naar school maar het accent ligt op vakopleidingen. Hier worden ze voorbereid op een zelfstandige toekomst met een eigen baan en woning.
7
Activiteiten Onze stichting heeft in de afgelopen jaren vele activiteiten uitgevoerd om donateurs te werven en bekendheid te geven aan de problematiek van de straatkinderen. Organiseren van foto-exposities: op deze exposities worden analoge foto’s getoond, welke door enkele bestuursleden zijn gemaakt van o.a. kinderen tijdens hun vakanties. Het zijn foto’s uit landen zoals Nepal, Tibet, Peru, Bolivia en Australië. Vele exposities zijn gehouden in de afgelopen jaren bij diverse lokaties: Galerie Art. Dabekaussen te Sittard Zorgcentrum St. Camillus te Roermond Zorgcentrum Invia te Sittard Orbis Medical Centre te Sittard Restaurant PrinsHeerlijck te Roermond Deelname aan de kerstmarkt te Doenrade, de Mondiale markt te Roermond tijdens het Bevrijdingsfestival en de alombekende Luikse Markt te Linne Verkoop van diverse artikelen op de voornoemde markten en exposities en andere gelegenheden Via de plaatselijke cq. provinciale media informatie verstrekken door middel van bijvoorbeeld interviews Samenwerking met lokale alsook nationale organisaties op het gebied van ontwikkelingswerk. Zo zijn in 2008 twee projecten opgezet en gefinancierd samen met COS Limburg (Centrum voor internationale samenwerking). In 2010 hebben wij in samenwerking met Share4More het zogenaamde ProNiño-schoolproject 2010 financieel ondersteund. Middels dit project hebben alle kinderen nieuwe schooluniformen en nieuw schoolmateriaal ontvangen. Verder is in deze financiering ook de schoolmaaltijden inbegrepen. Share4More is een dochteronderneming van de Rabobankorganisatie en ondersteunt kleinere projecten over de gehele wereld. Onze activiteiten in 2013 betroffen opnieuw deelname aan de bekende Koninginnemarkt in Roermond, die uiteraard ook voor ons in het teken stond van de troonswisseling. Bovendien zijn we te gast geweest op twee gezellige curiosamarkten in mei en september 2013 in Heerlen. Bij deze gelegenheden hebben we veel mensen met onze stichting kunnen laten kennismaken. In december 2013 zijn we aanwezig geweest op de Kerstmarkt van Doenrade, die voor de eerste keer binnen werd georganiseerd. Van te voren is een workshop georganiseerd geweest door een aantal enthousiaste vrijwilligers, die diverse artikelen in glas in lood voor ons hebben vervaardigd. Een groot succes voor ons, veel artikelen vlogen als warme broodjes over de toonbank. Uiteraard met behulp van onze geweldige kerstman. Ook in 2012 waren we van de partij op de traditionele Koninginnemarkt te Roermond, maar helaas werd de gezellige Kerstmarkt te Doenrade wegens slechte weeromstandigheden geannuleerd. Verder hebben we in samenwerking met SGL (Stichting Gehandicaptenzorg Limburg) te Heerlen een workshop ‘olifanten boetseren’ georganiseerd. Door een grote groep vrijwilligers, jong en oud, zijn een aantal olifanten geboetseerd, welke daarna als ‘spaarolifant’ ter verkoop zijn aangeboden. In september 2012 hebben voor de eerste keer acte de présence gegeven op de Curiosamarkt te Heerlen.
8
In 2011 zijn we op 30 april aanwezig geweest op de Koninginnemarkt in Roermond. In verband met het bezoek van de Koninklijke familie zijn we een dag later op 1 mei ook van de partij geweest op de Koninginnemarkt te Weert. Verder is onze aanwezigheid op de jaarlijkse Kerstmarkt in Doenrade niet onopgemerkt gebleven. In november 2011 zijn twee van onze bestuursleden, John en Mieke Martens, op bezoek gegaan naar ProNiño in Honduras, uiteraard voor eigen budget. Dit bezoek is uitgebreid gecommuniceerd in Roermond en omstreken. In 2010 waren wij van de partij op de Koninginnemarkt te Roermond en de Kerstmarkt te Doenrade. Verder is op de kerstmarkt 2010 van de Rabobank Roermond-Echt onze stichting uitverkoren door de Rabobankdirectie als goed doel in het kader van het maatschappelijk verantwoord ondernemen.
In 2009 hebben wij deelgenomen aan de navolgende activiteiten: Koninginnemarkt te Roermond op 30 april 2009 Mondiale Markt Roermond tijdens het Bevrijdingsfestival 2009 Kerstmarkt te Doenrade in het eerste weekend van december 2009
9
Produktaanbod Zoals u in het voorgaand heeft kunnen lezen, worden door ons diverse artikelen verkocht om zodoende de huidige en toekomstige projecten te kunnen financieren. Een greep uit ons assortiment: Kaarsen Kaarten (kerst, verjaardag, condoleance, algemeen) Boekenleggers Mergelbeelden Sieraden (zelfgemaakt door de kinderen van ProNiño) Ambachtelijke wafels Spaarolifanten
10
Zakelijke partners en sponsors Dankzij de bijdrage van onze zakelijke partners en sponsors heeft onze stichting reeds vele doelstellingen kunnen realiseren. Zij worden eveneens op onze website vermeld: Ko Bara Selective Koi te Linne Vertaal.nl te Maasbree Restaurant PrinsHeerlijck te Roermond Sinjaal grafisch en webontwerp te Roermond Jalema B.V. te Reuver Kaarsenfabriek Hoogeland-Kristen te Roermond Het Spikkerdal te Asenray (Roermond)
11
Financiële situatie Stichting Straatkinderen Midden-Amerika Balans Jaarrekening 2013 Stichting Straatkinderen Midden-Amerika 2013
2012
-
Gebouwen
-
Inventaris Debiteuren
-
-
-
-
Kas Rabo Bank Giro/ING
350,00
350,00
16.257,63
17.211,80
8.400,87
7.058,90
2013
-
Eigen vermogen
-
Vlottende passiva
2012
25.008,50
24.620,70
-
25.008,50
€ 25.008,50
-
-
Crediteuren
-
-
24.620,70
€ 25.008,50
€ 24.620,70
€ 24.620,70
Resultatenrekening
Ontvangsten 2013 Donaties algemeen Donaties specifiek - Sponsoring/acties Rente-inkomsten Subtotaal
2012
2011
4.400,30
3.062,14
2.881,78
2.171,43 215,59
3.908,26 309,85
6.577,57 346,03
6.787,32
7.280,25
9.805,38
Uitgaven Projecten ProNiño
6.104,32-
4.515,706.104,32-
9.914,434.515,70-
9.914,43-
Bedrijfskosten Administratie- en bureaukosten Publiciteitskosten Subtotaal
Resultaat
295,20-
269,3153,91295,20€ 387,80
355,54778,93323,22€ 2.441,33
1.134,47-€ 1.243,52
12
Projectondersteuning Nadat wij de samenwerking met ProNiño hebben bekrachtigd, zijn wij in 2007 gestart met de financiering van de eerste projecten van deze organisatie. Wij hebben bewust gekozen om kleinschalige projecten te ondersteunen. Het geld, dat wij sturen, komt rechtstreeks op de juiste plek bij de juiste mensen. Nergens blijft iets van het geld aan de strijkstok hangen. Wij ontvangen volledige verantwoording van de besteding en onze stichting volgt dit proces nauwgezet. Met ingang van 2014 worden naast onze huidige doelgroep, de jongens van ProNiño, ook ondersteuning geboden aan meisjes in San Pedro de Sula. Voor de meisjes hebben we twee projecten gedefinieerd, te weten: Gezondheidszorg: meisjes, die bij ons komen, zijn meestal afkomstig uit extreem arme gezinnen, waardoor hun gezondheid zeer te wensen overlaat. Ondervoeding, slechte hygiëne, geen toegang tot sport, spel of lichaamsbeweging. Het is dus zaak om bij te staan met adequate gezondheidszorg en ondersteuning. Onderwijs: voor de meisjes is in tegenstelling tot jongens geen systeem van beurzen of donateurs aanwezig. Het onderwijs is relatief duur, er dient tevens rekening gehouden te worden met de verplichte schooluniformen, boeken, schoolspullen en transportkosten. Uiteraard zijn ook voor de jongens weer projecten geselecteerd, welke wij dit jaar financieel ondersteunen: Pedagogie: dit project ondersteunen we al meerdere jaren, de moeilijk lerende kinderen krijgen speciale aandacht van onderwijzer, arts en psycholoog. Familiebezoek: dit project is vorig jaar door ons geselecteerd op basis van prioriteit en wordt door ons ook dit jaar gecontinueerd. Hout/metaal: bij de vakopleidingen houtbewerking en metaalbewerking is behoefte aan stevige werkbanken, welke door ons worden gefinancierd. Wasbakken: in het kader van hygiëne is het noodzakelijk dat er wasbakken worden aangeschaft voor zowel eigen verzorging alsook de kleren te wassen. Aanschaf electrische apparatuur: deze post is vaak de sluitpost in de begroting. Toch gaat regelmatig wel iets stuk en vervanging is daardoor noodzakelijk. Transport: het transport van en naar de scholen is altijd kostbaar. Fondswerving voor onderwijs is eenvoudiger dan de fondswerving voor de transportkosten. Toch is deze kostenpost een essentieel onderdeel in de jaarlijkse budgettering. Ook in 2013 hebben we weer ons fiat gegeven voor de financiële ondersteuning voor een aantal projecten: Moeilijk lerende kinderen: deze kinderen krijgen speciale aandacht van onderwijzer, arts en psycholoog. Dit project is enkele jaren geleden opgestart en kent zeer goede resultaten, er is een grote progressie bij deze kinderen waarneembaar. Dit project wordt door ons voor het derde opeenvolgende jaar ondersteund Motivatie werknemers: zeker de helft van de werknemers bij ProNiño verdienen minder dan het officiële minimumloon. Let wel, het minimumloon dat geldt in Honduras, hetgeen met onze westerse maatstaven niet te vergelijken is. Deze werknemers ontvangen naar rato een laag salaris en maken veel uren die niet gedeclareerd worden. De medewerkers van ProNiño ontvangen naar rato een laag salaris en maken veel uren die niet gedeclareerd worden. Dit zou middels een soort van performance management beloond moeten worden, bij goed presteren ontvangt hij/zij een bonus van ongeveer € 40. Ook vorig jaar hebben wij hieraan aandacht geschonken.
13
Familiebezoek: ongeveer 25 % van onze kinderen hebben geen familie meer. De overige kinderen hebben zonder uitzondering trauma's opgelopen, bijvoorbeeld omdat één of beide ouders vermoord zijn, omdat één of beide ouders als illegale emigrant naar de VS is getrokken, of omdat er in het gezin zware vormen van fysiek, seksueel of emotioneel misbruik hebben plaats gevonden. Een aantal van deze kinderen kunnen vanwege de situatie met hun familie geen bezoek meer brengen, maar een aantal hebben juist met één of meerdere familieleden een zeer goede band, bijvoorbeeld met een naast familielid dat hen langdurig kost, inwoning en liefde heeft geboden. Onze psychologe vindt het van groot belang dat deze kinderen een gezonde relatie kunnen blijven houden met de betreffende familie, maar er zijn geen middelen voor een bezoekje of een verblijf. Vaak gaat het om extreem arme mensen die onmogelijk twee dagen lang een extra mond kunnen voeden. Ook ontbreekt het aan geld voor vervoer naar de familie toe, die soms wel enkele uren verder weg woont Vier je verjaardag: onze kinderen vieren nooit hun verjaardag. Sterker nog, een aantal weet niet eens wanneer ze eigenlijk jarig zijn! Straatkinderen zwerven natuurlijk niet met hun geboorteakte in hun achterzak door de stad en als ze eenmaal bij ons wonen moeten we vaak samen met hen en de tandarts en dokter een leeftijd (en geboortedag) bepalen. Maar als dan eindelijk die felbegeerde verjaardag op de kalender staat dan is er nog steeds niets om te vieren, want daar hebben we geen geld voor. Eén keer per maand de verjaardagen van die maand vieren, een paar grote taarten (zelfgebakken!), zes flessen frisdrank en wat kaarsjes. Vooral voor de kleinere kinderen is dit belangrijk Op weg in het leven…: Ze kwamen aan op hun negende, of elfde misschien, maar zijn inmiddels (haast) achttien en moeten onder moeders vleugels vandaan. Dat is zo makkelijk nog niet, en zeker niet zonder familie om op terug te vallen, zonder kruiwagen, in een arm en instabiel land. De afgelopen jaren hebben we drie relatief gedegen vakopleidingen in het leven kunnen roepen en hard gewerkt aan betere banden met lokale bedrijven en overheid. Toch merken we dat de overstap van ons beschermde opvanghuis naar de maatschappij zodanig groot is dat een aantal jongeren terugvalt als ze plots op eigen benen moeten staan. Zodoende hebben we besloten om in januari 2013 te beginnen met een “begeleid wonen” huis. Een eigen stek, maar met dagelijkse supervisie van onze staf en steun bij het zoeken naar (en behouden van!) een baan, het regelen van administratie en het leren leven op je zelf. Via stichtingen en fondsen proberen we momenteel het budget voor dit huis rond te krijgen, maar er ontbreekt in de begroting een post die geen van hen op zich lijkt te willen nemen: een kist met gereedschap of een rijbewijs of een kit voor elektricien, al naar gelang de individuele situatie van elke kandidaat 1 item. Elk van de tien jongeren die in het huis gaan wonen hebben een vakopleiding afgerond maar missen het basisgereedschap of het rijbewijs dat vaak nodig is om aan de slag te kunnen. Wat hebben ze nodig: een kist van eenvoudig gereedschap voor metaal- of houtbewerking, een kit electrotechniek en een rijbewijs Veilig slapen: In Honduras zijn de normen voor veiligheid beduidend lager dan in Nederland, maar bovendien worden de voorschriften die er al zijn, vaak niet nageleefd. Eerder dit jaar kwam de brandweer bij ons op bezoek en schrokken we ons een hoedje. Nou ja, een hoedje, we wisten natuurlijk wel dat niet alles in orde was maar wat ze ons vertelden deed ons toch wel even slikken. We hebben maar drie brandblussers voor vier woonhuizen die bovendien op twee verschillende terreinen liggen. In twee van de slaapzalen is maar één ingang en we hebben helemaal nergens een rookmelder hangen! Onze kinderen hebben het niet zo in de gaten, want die zijn zich nauwelijks bewust van de situatie maar we zouden graag willen dat ze echt veilig kunnen slapen.
14
In 2012 hebben we uiteraard weer een aantal projecten financieel ondersteund: Dyslectieproject: het project, welke we in 2011 onze ondersteuning aan hebben toegekend, is door ons wegens succes verlengd. Er zijn duidelijk goede resultaten behaald. Medewerkersbonus: ter motivatie van de medewerkers is besloten in overleg met de ProNiño-leiding om bij goed functioneren een extra bonus toe te kennen. Veel medewerkers verdienen minder dan het minimumloon en werken vrijwillig vaak meer uren om de kinderen goed te begeleiden. Familiebezoek: veel kinderen wil graag contact houden met familie. Echter voor transport en begeleiding is vaak geen geld beschikbaar. Huishoudelijke apparatuur: vervanging van huishoudelijke apparatuur, zoals koelkasten, wasmachines, etc. is vaak een sluitpost in de begroting. Donateurs trekken vaak hun wenkbrauwen op bij dit “luxe” probleem, maar toch gaat regelmatig iets stuk. Verder is door onze stichting met een deskundige een planmatige opzet gemaakt om de eetzaal op te knappen met een daarbij behorende kostenbegroting. Het plafond van de eetzaal is in slechte staat, evenals de electriciteitsleidingen en afwatering. Lokaal is dit plan met aanpak in beoordeling. In 2011 hebben de navolgende projecten financiële ondersteuning ontvangen: Dyslectieproject: leerlingen met dyslectie krijgen extra ondersteuning om leerachterstanden te voorkomen. Hierbij is ondersteuning door psycholoog, huisarts en lokale overheidsautoriteiten inbegrepen. Aanschaf bus: in verband met de slechte technische toestand van beide schoolbussen is samen met een Amerikaanse partner een tweedehands schoolbus aangeschaft. Lunchdroom: de kinderen gaan ’s morgens vroeg naar school en komen pas laat in de middag terug. Met dit project kunnen we de kinderen elke dag een lunch aanbieden. Eigen schoolkrant: in het artikel inzake ons bezoek is dit project ook al aan de orde geweest. Wiskunde bijles: om de kinderen een betere start te gunnen, is besloten tot wiskunde bijles voor diegenen, die daar behoefte aan hebben. Een lokale leraar is bereid gevonden om tegen een redelijke vergoeding de kinderen bij te staan. Kinderdag: zoals bij ons Vaderdag en Moederdag gevierd wordt, zo willen we bij ProNiño de kinderen ook eens een keertje in het zonnetje zetten. Bijvoorbeeld door een nieuw paar schoenen of een nieuwe broek. Dit alles vergezeld van een gezamenlijk gezellig feestje. In 2010 hebben wij diverse projecten financieel kunnen ondersteunen: aanschaf gaarkeukens: allereerst hebben we twee nieuwe gaarkeukens kunnen aanschaffen van goede industriële kwaliteit. Hierdoor is het mogelijk om de kinderen goede voedzame maaltijden te kunnen verschaffen. schoolproject: de kosten van alle school- en lesmateriaal, schooluniformen en maaltijden van alle opgevangen kinderen in 2010 zijn door ons vergoed. Dit project is in samenwerking met Share4More opgezet, die evenals onze stichting hierin een bijdrage heeft geleverd van € 5.000. Share4More is het medewerkers-fonds van de Rabobankorganisatie, zij ondersteunen kleinere projecten in ontwikkelings-landen en is opgericht na de tsunami van 2004. Rabobankmedewerkers doen een maandelijkse bijdrage, welke verdubbeld wordt door de hoofddirectie van Rabobank Nederland. Het mooie aan dit project is dat de schooluniformen en schoolmateriaal nog jaren gebruikt kunnen worden, een mooi voorbeeld van duurzaamheid.
15
In 2009 hebben we in overleg met ProNiño de navolgende projecten financieel ondersteund: renovatie rioleringssysteem; het rioleringssysteem van het tehuis in Las Flores zal mede door aanscherping van wettelijke regels door de INFHS (Hondures Kinderbescherming) volledig worden gerenoveerd aankoop kinderbedden; er zijn 20 kinderbedden aangekocht vervanging ventilators: in de tehuizen in Las Flores, La Montana en La Esperanza dienen in de kindervertrekken de ventilators vervangen te worden. Deze ventilators, nodig om de hitte en de insecten in toom te houden, zijn van industriële kwaliteit. In 2008 hebben wij eveneens een aantal projecten financieel ondersteund, te weten: drinkwaterproject; door het plaatsen van een waterpomp krijgen de kinderen zuiver en drinkbaar water, waardoor ziektes vermeden kunnen worden bezigheidstherapieproject; door middel van een basketbalveld en 2 nieuwe tafeltennistafels kunnen de kinderen hun energie op een andere wijze uiten. Hierdoor worden zij afgeleid van de verslavingsdriften In 2007 zijn door ons de eerste projecten opgestart: Het aanstellen van een leraar voor de periode van een jaar; doel hiervan is het beter ondersteunen en opwaarderen van het scholingsniveau van de kinderen De bouw van een kippenboerderij; hierdoor kunnen de dagelijkse kosten van levensonderhoud gereduceerd worden en er is sprake van het genereren van structurele verkoopopbrengsten
16
Bezoek 2011 aan ProNiño Honduras Na een vermoeiende reis (Brussel-London-Miami) komen we ’s avonds in San Pedro de Sula aan. Dit is op twee na de grootste stad van Honduras. We worden hartelijk begroet door Bas Wiersma, die ons van het vliegveld komt ophalen. Hij geeft aan dat we morgenvroeg de kinderen zullen ontmoeten. ’s Morgens worden we door Bas afgehaald en vertrekken we naar Amor Y Paz. Overdag zien we pas goed hoe slecht de wegen zijn. Alleen de weg van het vliegveld naar San Pedro is geasfalteerd, maar de zijwegen zijn zandweggen met grote gaten erin. Aan een gewone auto heb je niet veel, terreinwagens en vrachtverkeer zijn overwegend aanwezig. Als we het terrein oprijden, komen er al veel enthousiaste kinderen aanrennen. We worden meegenomen en moeten gaan zitten op de voor ons uitgekozen speciale plaats. Er hangt een groot spandoek: “Bienvenidos Mieke y John”. De kinderen hebben van alles voorbereid en sloven zich uit met liedjes en voorstellingen. Mieke en ik genieten voortdurend van hun. Daarna stelt iedereen van de begeleiding zich voor. Ook wij moeten nog ons woordje doen, dat door Bas voor de kinderen wordt vertaald. Aan het einde van de bijeenkomst, wilden de kinderen spontaan hun dankbaarheid tonen aan de stichting. Hierna worden we door alle kinderen bestormd en geknuffeld. We worden dus door ruim veertig kinderen bestormd die ons allemaal wilden omhelzen en apart wilden knuffelen. Het was een heel onroerend, warm, kortom een gezellige receptie. Ze kijken ons echt diep in de ogen en zoeken echt contact met ons. De conversatie gaat op zijn spaans, die zoals jullie weten niet echt onze taal is. Ze wijzen naar zichzelf en noemen hun naam en prikken dan in onze buik, zodat wij ook onze naam moeten zeggen. Dan volgt de vraag of we bij elkaar horen, waarna een gebaar volgt wat lijkt op de Twix-reclame. We worden opnieuw gepeild en ze schateren het uit. Een vrijwilliger vertelt op ons verzoek hoe belangrijk het is om een goede relatie te hebben. Hierop volgt weer een knuffel. En de hele dag en de dagen erna horen we onze namen roepen op zijn Engels en zijn Spaans. Iedere dag opnieuw worden we bij aankomst opnieuw geknuffeld. De kinderen zijn tussen de 7 en 14 jaar. Hondurezen zijn een stuk kleiner dan Europeanen, maar de kinderen van ProNiño zijn achtergebleven in hun groei als gevolg van ontberingen en alles wat ze hebben meegemaakt. Velen hebben jarenlang op straat geleefd en zijn met ondervoeding en verwaarlozing opgenomen in het tehuis. Het is verbazingwekkend hoe open ze staan tegenover bezoekers. Bas vertelde later dat juist deze bezoekers goede dingen voor hun betekenen. Al met al een fantastisch begin. Op de hoofdlokatie worden alle kinderen tot 14 jaar opgevangen. Zij krijgen hier onderdak en onderwijs, terwijl ze afkicken van hun lijmverslaving. Daar tegenover is het dat iedereen taken heeft, zoals bijvoorbeeld het onkruidvrij maken van de (groente)tuin met behulp van houwelen. Dit is nodig omdat de grond keihard is. Verder wordt van hun verwacht dat ze meehelpen in de tilapiavijver, de kippenfarm of in het algemeen onderhoud op het terrein, zoals verven. Verder moeten ze zelf hun kleren, schoenen, e.d. verzorgen.
17
Eenmaal per week wordt de grote was door de volwassenen gedaan. We hebben bij het bezoek aan de keuken de grote hoeveelheid eieren gezien, die afkomstig zijn van de kippenfarm, welke werden gekookt. Hier komen de door ons gefinancierde industriële fornuizen goed van pas. De kippen echter moeten hard werken ! ’s Middags gaan we naar de tweede lokatie van ProNiño, hier zijn de vakopleidingen gevestigd. Om hier te komen, moet je eerst door een sloppenwijk gaan. Voor buitenlanders is dit gevaarlijk gebied. Het is fantastisch om de jongens bezig te zien, vol overgave om een vak te leren. Er worden modulaire opleidingen gegeven, waarbij de nadruk in eerste instantie ligt op volledig theoretische kennis. De tweejarige opleiding wordt afgesloten met een landelijk erkend diploma. Dit is zeer belangrijk in een land met een werkloosheid van 40 % ! De jongens worden begeleid door zeer ervaren, deskundige, maar vooral enthousiaste leraren. We hebben kunnen constateren dat deze jongeren zeer gemotiveerde harde werkers zijn, die een kans verdienen. Er hangt een hartelijke ontspannen houding tussen leraren en leerlingen. De volgende dag gaan we op bezoek bij het centrum voor de allerkleinsten, Sugur Yappa (heilige stad). Dit is een Amerikaanse stichting die meisjes opvangt en begeleid. Kinderen blijven tot adoptie in het centrum, leeftijd ligt tussen de zes maanden en 12 jaar. De kinderen wachten op een passend ouderpaar, dit gaat niet zomaar. Er wordt goed gekeken naar een goede match tussen kind en adoptieouders. Deze meisjes worden net als de jongens opgenomen wegens slechte leefomstandigheden, geweld en (sexueel) misbruik. Het centrum wordt voornamelijk gefinancierd met Amerikaanse (kerk)gelden. Het is een rijk centrum vergeleken met ProNiño. De kinderen worden, net als bij ProNiño, door de kinderrechter aan de centrumleiding toegewezen. Bij aankomst draaiden alle kopjes naar de deur en er werden liedjes voor ons gezongen. Ze zongen uit volle borst mee, wel vijf coupletten lang. Daarna werden we rondgeleid. De kinderen waren zeer gedisciplineerd, structuur is kennelijk zeer belangrijk voor deze groep. Er was ook een overdekte speelgelegenheid, waar de kleintjes zich konden vermaken. Ze genoten van de aandacht en waren helemaal opgewonden. Ze wilden zwaai- en zwierspelletjes met ons doen en de pret was alom. Op een bepaald moment had John er vijf aan zijn armen hangen. Als een bodybuilder werden ze omhoog gehesen. Kinderen worden in dit centrum persoonlijk begeleid door een psychologe en een fysiotherapeut. Verder ligt hier de nadruk op
18
eigen kleding en een eigen identiteit. Dit is mogelijk omdat hier veel geld beschikbaar wordt gesteld vanuit Amerika. Tijdens ons bezoek komen we met Paula in gesprek, zij werkte nu vijf jaar voor ProNino. Zij is, nadat zij als vrijwilligster werkzaam is geweest, begonnen met een opleiding als pedagoge. Zij is degene die het dyslexieproject leidt, dat door onze stichting dit jaar is gefinancierd. De resultaten zijn zeer goed, onder deze categorie kinderen zijn veel problemen zoals leer-en gedragsproblemen (ernstige ADHD, dyslexie en ernstige leerachterstanden). We troffen een 12-jarige jongen aan, die ons steeds wilde knuffelen. Het was een heel aanhankelijk kind voor zijn leeftijd. Later bleek dat er sprake was van een niveau van een kind van zeven jaar, hij kan dus gemakkelijk ten prooi vallen van kwaadwilllenden. Paula werkt bij dit project samen met een gezondheidscentrum die deze kinderen begeleid. Hierbij moet gedacht worden een neuroloog, fysiotherapeut, psychiater en psycholoog. De ontwikkeling van het kind wordt gestimuleerd en gemonitord op het vlak van communicatie, gevoel, gedrag, sociale vaardigheden. Er vinden testen plaats en behandeling wordt hierop afgestemd. Paula ziet de kinde-ren goed vooruit gaan, de individuele aandacht werpt goede resultaten af.
ProNino heeft een eigen huisarts, die ook veel prodeo-werk doet. Zij reageerde enthousiast op ons bezoek en op onze opmerking, dat wij maar klein zijn, repliceerde zij de opmerking, dat alle beetjes goed werk opleveren en dat ze blij was met onze stichting. Namens haar bedankt aan alle donateurs en haar verzoek was om vooral door te blijven gaan met ons goed werk. Ten opzichte van onze voorzieningen is het in Honduras maar behelpen, de hulpverleners doen hun werk echter met veel toewijding. Op onze eerste dag komen we in contact met een 19
jongetje die graag gefotografeerd wilde worden. Hij liep met krukken en had een verband om zijn voet. Hij was lelijk gevallen en was met zijn voet in ijzerwerk terecht gekomen. In San Pedro de Sula had de dokter zestien hechtingen moeten zetten. Ondanks de medische hulp was de wond flink geïnfecteerd. Dit was al drie weken geleden en de wond was nog zo groot als een flink ei. Medische kosten zijn hoog in dit land, echter doordat dit een bevriend arts is, hoeft er alleen een consult gerekend. Deze arts is ook bestuurslid van ProNiño, alleen in naam maar dat is al heel wat. Het kind kan elke 3 dagen terugkomen ter controle, er wordt dan medisch zorg verleend. Bij hem was de zorg dat er gangreen optrad. De gangreen is weggeknipt, gelukkig was bij controle nu gebleken dat de wond mooi doorbloed was. Het jongetje gaf geen krimp, terwijl de wond uitgebreid gereinigd werd. daarna kreeg hij een flesje limonade als beloning. Een mooi gebruik, kinderen worden zo nu en dan beloond middels een flesje limonade of fruit. Ze hebben prachtige gebitten met nauwelijks sprake van cariës. De westerse beugels zijn hier overbodig. Omdat wij ook dit jaar voor de kinderen een eigen schoolkrant hebben gefinancierd, werden wij vereerd met een interview. Dit is het eerste artikel die de schoolkrant zou gaan publiceren. De kinderen hadden zich grondig voorbereid en waren duidelijk nerveus. Zou het wel goed gaan ? Uit de toon van het gesprek bleek dat de leraar hoge eisen aan de leerlingen stelt. We kregen vragen over motivatie, interesse in de doelgroep en door ons gefinancierde projecten. Door de kinderen werd ons ook de vraag gesteld of onze stichting hun alsjeblief niet in de steek wilden laten en dat dit niet bij een eenmalig bezoek zou blijven. Het is voor de kinderen van ProNiño van levensbelang dat financiële ondersteuning blijft doorgaan, nu en in de toekomst. Door dit persoonlijk contact is er sprake van een intensievere band met ProNiño met haar kinderen. Het interview was leuk, maar indringend. De kinderen waren zeer serieus en bewogen. Dit bleek ook uit hun dankwoord en een beetje onbeholpen houding naar ons. De afhankelijkheid naar ons is voor beide partijen ook moeilijk. Wij willen hun tenslotte een goede toekomst bieden en hoeven hiervoor niet steeds bedankt worden. Tenslotte krijgen we ook veel liefde terug van de medewerkers en kinderen. Wij hebben aangegeven, dat we hoopten dat ze snel onafhankelijk van hulp van buitenaf. De leraar gaf echter aan, dat dit helaas niet snel zal gebeuren, gezien de slechte ondersteuning vanuit de overheid. Namens de begeleiding en de kinderen geeft hij blijk van grote dankbaarheid en waardering aan allen, die hen op welke wijze dan ook ondersteunen.
20
Toekomstverwachting In onze samenleving is er sprake van groot gebrek aan evenwicht tussen arm en rijk, tussen religies, tussen volkeren en culturen, tussen mens en natuur. Dit gebrek aan evenwicht is de oorzaak van vele misstanden die pas definitief kunnen worden opgelost, wanneer de balans wordt hersteld. Het gevaar bestaat dat, vooral nu als het economisch minder gaat, minder bedeelde groeperingen hiervan de dupe worden. Zowel plaatselijk alsook elders ter wereld. Op 20 november 1989 aanvaardden de Verenigde Naties unaniem het 54 artikelen tellende Verdrag voor de Rechten van het Kind. In dit internationale verdrag is vastgelegd dat kinderen recht hebben op verzorging, bescherming en respect. Vrijwel alle landen van de wereld hebben het inmiddels ondertekend en kunnen er dus op worden aangesproken. Rijke landen verplichten zich om arme regeringen te helpen bij het realiseren van kinderrechten. De meeste landen hebben hun wetgeving aan het Verdrag aangepast, hebben een nationaal actieplan voor kinderen opgesteld of kinderrechten onderdeel gemaakt van hun grondwet. Aan het Verdrag liggen vier basisprincipes ten grondslag: 1. Geen discriminatie. Alle rechten gelden voor alle kinderen. 2. Belang van het kind. Bij alle beslissingen die door de overheid, instanties en volwassenen worden genomen, behoort het belang van het kind de eerste overweging te zijn. 3. Het recht op leven en ontwikkeling. De overheid moet zich inspannen om het overleven van kinderen zo veel mogelijk te garanderen en de ontwikkeling van kinderen te stimuleren. 4. Respect voor de mening van het kind. Kinderen mogen gezien én gehoord worden. Ze mogen meepraten en -beslissen over zaken die hen aangaan. De stichting Straatkinderen Midden-Amerika wil in het kader hiervan een bijdrage leveren door zich in te zetten voor de verbetering van de leefomstandigheden van de kinderen in Honduras. Bij dit soort activiteiten speelt duurzaamheid een belangrijke rol. Allereerst natuurlijk door de kinderen hulp te bieden, niet alleen in het hier en nu, maar ook met het oog op de toekomst, zodat ze later een bijdrage kunnen leveren aan de welvaart van hun land en aan het welzijn van de wereld. Daarnaast echter ook door in te spelen op initiatieven van de lokale bevolking met behulp van de financiële middelen uit de welvarende westerse samenleving. Tenslotte weet de lokale bevolking het beste waaraan behoefte is. Kinderen zijn de toekomst van onze samenleving en het is de wens van onze stichting om de straatkinderen van Honduras in een liefdevol klimaat te laten opgroeien, zodat ze op een goede wijze worden voorbereid op hun volwassenheid.
21
