België P.B. 3/4609 8560 Wevelgem P 005540
CALCUTTA SPONSOR AID NIEUWSBRIEF nummer 69 december 2011
Driemaandelijks tijdschrift verantwoordelijke uitgever: Greta Vermeersch-Lagae H. Verriestlaan 99 8560 Gullegem tel.: 056 42 15 90
rekening 464-1358231-90
[email protected] [email protected] www.calcuttasponsoraid.be Afgiftekantoor WEVELGEM 1
2
CALCUTTA SPONSOR AID
INHOUD CSA-wandeltocht Oostkamp ……...………………... En het licht ……………………….…………………. Een Indisch kerstverhaal ………...…………………. Indische kinderen wachten op sponsoring ...………... Sleutels voor een beter begrip van India ……..……... Thuiskomen ………………...……………………….. De Adibasis van de Assam theeplantages ……...…... India-avond in Oostkamp …...………………………. Attesten ………………...……………………………. Familienieuws ……………..….…………………….. Foto’s uit Orissa ………..……………………………
p. 2 p. 3 p. 5 p. 7 p. 8 p. 12 p. 14 p. 19 p. 21 p. 22 p. 24
NOTEER ALVAST IN UW AGENDA
zaterdag 31 maart 2012 met start te Oostkamp-Moerbrugge, zaal Zuidleie, Oedelemstraat. - op 5 minuten wandelen van station Oostkamp -
5de CSA-WANDELTOCHT Afstanden: tussen 6 en 24 km Inschrijven kan vanaf 7 tot 15 uur Parcours: een natuurlijke verkenning van het ongerepte drevengebied van het Beverhoutsveld en Assebroekse meersen en tal van rustige wandelpaden. Organisatie van Vredeseilanden – Oostkamp activia 297 staat vermeld in officiële wandelgids
Opbrengst is integraal voor het CSA-onderwijsproject Suman.
CALCUTTA SPONSOR AID
E
n het Licht …
Met kleine stapjes loopt hij voor zijn mama uit, de brandende kaars in de ene hand geklemd, de andere in een beschermend gebaar om de vlam heen gebogen. Zijn ogen waakzaam op het vlammetje gericht, bij de minste beweging zijn stap vertragend. De tedere uitdrukking op zijn gelaat licht op in het schijnsel van de kaarsenvlam. Met een zachte por in de rug wordt hij aangemaand tot een snellere pas. ‘Niet doen ’t vlammetje zal uitwaaien’, hoor ik hem fluisteren en onverstoorbaar stemt hij zijn stap op het ritme van het flikkerend vlammetje af. Dit tafereeltje in een halfduistere kerk doet me mijmeren. We leven in een woelige tijd. Onzekerheid over de toekomst, onheilsberichten allerhande en vermeende of terechte bedreigingen doorwaaien ons dagelijks bestaan. Angst en ontmoediging, kortzichtigheid en eigenbelang dreigen dit o zo kwetsbare licht in en rondom ons te doven.
3
4
CALCUTTA SPONSOR AID
Hoe kostbaar zijn de handen die waakzaam het licht behoeden. Hoe kostbaar de mensen die hun hart en hun stap afstemmen op het vlammetje dat hen is toevertrouwd. Onverstoorbaar gaan zij van dag tot dag de moeizame weg van gerechtigheid en mededogen, van troosten en helen, van vertrouwen en toevertrouwen, van grenzen doorbreken en delen, de moeizame maar boeiende weg van mens-wording.
En het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het licht niet overmeesterd ! Jesaja 9,1
Een Zalig Kerstfeest en gezegend Nieuwjaar ! zuster Lieve Deseure
CALCUTTA SPONSOR AID
Een Indisch kerstverhaal. Niet zolang geleden woonde een arm koppel in een afgelegen dorp in Jharkhand India. Zij hielden van elkaar maar elke dag hadden ze wel een of ander meningsverschil. De man was een landarbeider. Hij werkte hard maar wegens de droogte was zijn oogst vaak zeer schaars. Regelmatig kon hij zichzelf het noodzakelijke minimum moeilijk aanschaffen. Al sinds 3 jaar kocht hij geen nieuwe sari meer voor zijn vrouw. Nu was Kerstmis op komst, en de echtgenote had echt nood aan vernieuwing. De man wist het maar al te goed. Het was pijnlijk voor hem vast te stellen dat zij daar onder leed, maar toch kon hij de moed niet opbrengen om daarover met haar te spreken. Wanneer ze ruzie hadden was het gewoonlijk over pietluttigheden. Zij voelde door die armoedige situatie, van langs om meer heimwee naar haar ouderlijke thuis en zij vatte het plan op om hem in stilte te verlaten. Zij ging wat hout sprokkelen en bereidde voedsel en borg dit op in een grote mand, en wachtte tot het avond en donker werd zodat niemand haar zou zien weggaan. Haar man was de ganse dag op het land aan het werk en tegen de avond met zijn schaarse oogst naar een verder gelegen marktplein gegaan. Daar kon hij toch zijn oogst verkopen, zodat hij een nieuwe sari en een mooi bloesje kon kopen en een open vat olie om te koken. Hij had ook een voorraad bamboestokken bij die hij inwisselde voor een mand. Tevreden keerde hij huiswaarts. Wanneer hij zijn woning naderde werd hij gewaar dat zijn vrouw reeds gekookt had en bij het binnenkomen zag hij de mand met voorraad. Hongerig zoals hij was begon hij van al het lekkers te proeven. Terwijl hij echter bezig was hoorde hij zijn echtgenote naderen. Hij was echter zo hongerig dat hij zich in de voorraadmand verstopte. De vrouw was haastig en tilde de zware mand op haar hoofd. Ze voelde de zware last maar toch begaf zij zich op weg. Die weg was lang, hobbelig en lastig. In de mand zat ook de olievoorraad die de man zelf had meegebracht. De olie morste af en toe en kwam op haar hoofd en wangen terecht.
5
6
CALCUTTA SPONSOR AID
Zij dacht dat het de rest van de olie was waarmee zij gekookt had. Toen ze even rust nam droogde ze haar bevuild en bezweet gezicht af en vervolgde haar weg. Intussen hield de man zich muisstil met in de ene hand het vat met olie, onder de arm de nieuwe sari en bloes en met de andere at hij af en toe van het lekkers. Eindelijk bereikte de vrouw haar thuis. Ze rustte eerst wat uit en opende pas daarna het deksel van de mand. Tot haar grote verbazing kwam haar man tevoorschijn met de mooie sari en bloes. De vrouw deinsde terug en kon eerst geen woord uitbrengen. Ze voelde nu pas echt hoe zij van hem hield en de tranen liepen over haar wangen. Zij was dankbaar en spijtig tezelfdertijd. Haar man was eveneens zeer aangedaan. Hij had haar zo lang laten wachten en was nu echt gelukkig met haar blijdschap. Zij omhelsden mekaar en hij zegde: ‘kom maak je klaar en mooi en we gaan samen naar de kerstmis’. Dit verhaal speelde zich af op de vooravond van de kerstnacht in het jaar……… Sr.Roshni Baxla
CALCUTTA SPONSOR AID
Vele Indische kinderen wachten nog op sponsoring. Een korte levensbeschrijving van twee van hen. Spreek er eens over met jullie familieleden en vrienden, sponsors zijn nog steeds welkom. KANCHAN TOPPO (foto op de frontpagina) Kanchan werd geboren op 1 maart 2005. Haar vader was politiebeambte. Tijdens zijn diensturen, werd hij vermoord door de Naxalieten (zie ons vorig nummer). De moeder van Kanchan werd hierna psychisch ziek. Thuisverzorging was onmogelijk. Voor Kanchan en haar jongere zusje en haar broertje was niemand om op hen te passen. Tot iemand uit haar dorp die zich inzette voor sociaal werk, Kanchan en het zusje Anchal naar de dorpsschool bracht terwijl het broertje een onderkomen vond bij de oom van haar moeder. De twee zusjes lopen nu school in Giarappa. Ze zitten beide in het eerste leerjaar. Ze houden veel van elkaar en zijn zeer gelukkig in hun nieuwe thuis. GOLU KUMARI Golu werd geboren in 2006. Haar moeder was ernstige tbc-patiënte en stierf toen Golu nog zeer jong was. Een van de zusters Ursulinen bracht haar onder in het kinderhome van de dorpsschool. Ze zit nu in het eerste leerjaar en ze is zeer gelukkig. Haar vader heeft Golu nog nooit komen bezoeken in het Mother Teresa’s Convent, evenmin trouwens als haar andere familieleden. Haar vader schijnt trouwens vermist te zijn. Zij heeft dus niemand en toch zoekt ze contact en praat ze met alle kinderen. Zij is zelf zeer geliefd en tracht steeds andere kinderen gelukkig te maken.
7
8
CALCUTTA SPONSOR AID
Enkele sleutels voor een beter begrip van India. door Aurel Brys S.J. Bij mijn verblijf in België in het voorjaar van 2011 bezocht ik bijna alle Vlaamse jezuïetencommunauteiten. Ik deed dit in het teken van de Indo-European Desk waarvoor ik de verantwoordelijke ben en dat de samenwerking en uitwisseling tussen België en de eertijdse Ranchi-missie in India behartigt. We brachten een avond samen door met als aandachtspunt “India - land en missie”. Het waren mooie avonden van samenspraak, informatie en ontdekking. Ik vond veel interesse en openheid en ook onwetendheid. India is zo ver, zo groot, zo anders, soms ook zo bedreigend! Men hoort er zoveel over: een opkomende wereldmacht, schrijnende armoede, zeer rijke en oude cultuur, contrasttoestanden, voortdurend een aanval op de zintuigen, en hoe omgaan met die schijnbaar alomtegenwoordige religiositeit in gevoelens en uitingen. Dat alles is India en veel meer. Enkele sleutels om India te begrijpen In dit schrijven bied ik jullie enkele sleutels aan waarmee dit mysterieus land India hopelijk wat begrijpelijker wordt. In een volgende aflevering iets over India en christendom en de Lievens-missie in Chota Nagpur. Zoals de kleuren van de christelijke visie en waarden als gebakken zijn in de ceramiek van cultuur, mentaliteit en onbewuste reacties van Europa, zo ook zitten de visie en waarden van het hindoeïsme diep in de psyche, mentaliteit en bewuste/onbewuste reacties van het volk in India. Fundamenteel voor elke mens is zijn/haar relatie tot God. Alhoewel dit sinds eeuwen en zeker nu sterk aangevochten wordt in Europa,
CALCUTTA SPONSOR AID
9
zitten de christelijke zienswijze en waarden in Europa er diep in: een persoonlijke relatie tot God en een liefdevolle relatie tussen alle mensen onderling. Zo zijn wij als aangenomen kinderen van God en broers en zusters van mekaar. Ik en God, jij en God, ik en jij: de drie zijden van een driehoek, geen gelijkzijdige driehoek, maar wel een diepe eenheid. Die derde zijde, de ‘naaste’, heeft het leven en de maatschappij in Europa diep beïnvloed. Niet zo in het Hindoeïsme. God is geen persoon. Ik ben geen persoon. Ik (mijn familie, mijn kaste) en jij hebben afzonderlijk wel een band met God, maar dat geeft mij geen verbondenheid met jou. De driehoek is niet kompleet, het blijft een open, tweebenige driehoek. Het begrip ‘naaste’ bestaat niet in het hindoeïsme en dat heeft fundamentele gevolgen voor de samenleving in India die elke dag op zoveel verschillende manieren kan waargenomen worden. Wellicht storen westerlingen zich daar sterk aan, en terecht, althans vanuit de hoek van hun zienswijze en aanvoelen. Het ‘inzien’ met deze sleutel maakt veel in India begrijpelijk. Burgerzin, verkeer, verantwoordelijkheid voor de gemeenschap o.a. in publieke orde en netheid, en die schrijnende contrasten waar we graag het woord ‘onrechtvaardig’ op plakken, worden anders gezien. Er is orde nodig in het dagelijks sociale leven. In plaats van ‘naaste’ als ordenende kracht, is het in India het alomtegenwoordige ‘kastenstelsel’. Het is een latere ontwikkeling van het hindoeïsme om de samenleving te ordenen. Dit sociaaleconomisch begrip, dat de gevestigde macht in stand hield, kreeg natuurlijk een duidende religieuze fundering met consequente sancties eraan verbonden,
kastenstelsel Brahama’s priesters Kshatriya’s vorsten-krijgsheren Vaishya’s kooplieden Shudra’s Burgers-arbeiders kastelozen
Hariyans onaanraakbaren
10
CALCUTTA SPONSOR AID
samen met het daarmee verbonden begrip van persoonlijke ‘karma’ die het leven van elk mens vanaf de geboorte bepaalt volgens dit ordenend beginsel van de kaste. Alhoewel het kastensysteem officieel afgeschaft is met de Indische Constitutie, blijft het ongelooflijk diep en breed en concreet aanwezig in elke beleving van de maatschappij. Misschien merkt een bezoeker daar op het eerste zicht weinig van: de meer zichtbare en aanstotelijke vormen van het kastenbewustzijn en discriminatie (weeral een westers woord) zijn immers verdwenen. Toch zit het nog diep ingebakken. Voor hoelang nog? Hoe lang duurt het om een diepe onderliggende structuur van een gemeenschap te veranderen? Hoe lang wordt in Europa niet reeds gebonkt tegen de monoliet van de kerkelijke macht? In de steden van India is er blijkbaar een verschuiving aan de gang, maar toch, krab eventjes onder het vel en daar heb je het! Het politiseren van groepen in stemblokken, de laatste decennia, volgens de kastenbreuklijnen is ogenschijnlijk geen stap in de juiste richting. En toch schudt het fel aan deze diep-ingewortelde boom. Het kastensysteem, een belangrijke sleutel om India te begrijpen. Als een gevolg van de twee zopas beschreven ‘sleutels’ is er het diepe bewustzijn van ‘hoog-laag’. Elke ontmoeting, elk ander contact wordt onbewust met die maatstaf gemeten: ‘sta ik hoger (ben ik hoger), sta ik lager (ben ik lager)’? Er wordt navenant op gereageerd van weerskanten. Het is heel subtiel natuurlijk, alhoewel niet altijd. Zoals het begrip ‘gelijkheid’, en ook de onvermijdelijke menselijke en ‘praktische’ tekorten, in het westen diep in het bewustzijn en handelen zit, zo is het spontaan oordelen en handelen volgens het hoog/laag criterium een dagelijks gegeven in India. Het is natuurlijk allemaal zo zwart-wit niet. En is het in zekere zin niet een deel van het menselijk gegeven? Het kwam bijna als een schok toen ik na jaren India nog ervoer hoe diep in mij nog een residu van de ‘blanke superioriteit’ aanwezig was. Als dat geen hoog/ laag beoordeling is! Er zijn nog andere sleutels. India is sinds duizenden jaren op zoek
CALCUTTA SPONSOR AID
naar spiritualiteit, op zoek naar waarheid: vanaf de Vedas, 1500 jaar voor onze tijdsrekening, langsheen de Upanishads en de Bhagavatgita, tot Mahatma Gandhi’s autobiografie “Op zoek naar de waarheid” in de twintigste eeuw. Alles is doordrongen van religiositeit. Is India daardoor na al die eeuwen misschien zo heel dicht bij de waarheid dat ze het zelfs niet meer zien of kunnen zien, zoals de schriftgeleerden en farizeeën zo dicht bij de verlossing waren en toch zo heel ver dat Jezus diep medelijden had met hen. Dit heeft tot gevolg een diepe zelf-zekerheid in India en terecht, en ook een onzekerheid. Heel trots en bewust van het heel rijke verleden en cultuur, maar waar leidt het toe? Ook hier weer die oosterse en/en. Ofwel het gans andere aanvoelen van ‘zonde’ als een vergissing, een onwetendheid. Dit holt natuurlijk heel wat persoonlijke verantwoordelijkheid uit. Dit kan soms heel schokkend aanvoelen voor een westerling. Het heeft geen zin te vergelijken en toch is het moeilijk niet te vergelijken. Hoe dikwijls wordt India door een bezoeker niet vergeleken met België, met Europa, met christelijke of andere maatstaven als referentiepunt. Hopelijk helpen de gegeven ‘sleutels’ om India beter te begrijpen, te beoordelen en te waarderen.
11
12
CALCUTTA SPONSOR AID
Thuiskomen Zeg wit, het is ook zwart. Kontrast indien geen tegenstrijdigheid: een manier van leven. Wie heeft de beelden niet gezien, gebruikt en misbruikt, van slums naast flats, voetpad-hut naast beschutte villa. Verdraagzaam naast onverdraagzaam, charisma naast zinloos geweld, oude spiritualiteit naast vulgair materialisme, Vrouw: godin en slaaf, Oosters en . . . en . . . naast Westers ofwel . . . ofwel . . . Je vindt het allemaal. Het is achtergrond. Er is het kwaad in al zijn lagen en lelijkheid: je zal het vinden. Bruidschat die de vrouw maakt tot een ware last. Kaste, ingebouwde ongelijkheid, religieus gestaafd en alles doordringend. Maatschappij in lagen, onrecht uitstortend door elke porie. Geldwoekeraars, die het bloed zuigen van familie, vader op zoon. Kinderarbeid, slavenwerk, verplicht werk. Elke dag berg op, onverbiddelijk. Er is bovenal het sublieme, ook in lagen en ongelooflijk sterk. Jonge mensen, knap en met eindeloze energie. Hersenen en creativiteit voor raketten, outsourcing en de kunst van het overleven. Echte democratie in al die verscheidenheid, een levend mirakel elke dag. Gastvrijheid: de gast is koning. Je moet het meemaken Gedeelde maaltijd tijden de treinreis van 36 uren: één familie. Aanpassen, het magisch woord, geeft ruimte in oprecht leven en laten leven. En boven alles een vrijheid zoals nergens anders ervaren. Ik kwam hier, vol ijver en voor altijd: een lang proces stond me te wachten. Tijdens de eerste jaren was alles goed, niets was slecht:
CALCUTTA SPONSOR AID
wittebroodsjaren. Na die jaren keerde het getij: alleen de zwarte kant viel op en de strijd. Het gevoelen zelf voelde als een verraad, maar daar was het. En dan, jaren voorbij, goed en kwaad werden verenigd in een rusteloos samenleven: . Hier niet geboren te zijn bracht zijn onafscheidelijke beperkingen mee, vaak moeilijk te aanvaarden, en soms trachtte ik het te forceren. Blanke huid, spontaan vergeten, maar door anderen in herinnering gebracht. Eigen cultuur en verlangen die op onbewaakte momenten zijn oorsprong verraadde. En dan na vele jaren, misschien wel twintig, was er geen sprake meer van goed en kwaad. Want alles dat is, ervaren als mijn eigen in een nieuwe trouw. Thuiskomen. Aurel Brys S.J.
S
oms is het alsof ik uit een vliegtuig geworpen word en ik nog maar enkel kan rekenen op de steun van God. Elke dag word ik geconfronteerd met een berg van nieuwe problemen en uitdagingen, maar daar overheen te komen geeft een immens gevoelen van vreugde en dankbaarheid. Pater Vic Van Bortel (†) Stichter van Jongensstad - Kishor Nagar - Ranchi
13
14
CALCUTTA SPONSOR AID
De Chota-Nagpur Adibasis van de Assam thee-plantages: een korte achtergrond. In de CSA-nieuwsbrief 68 van september 2011, werd op blz. 15 de goedkeuring van ‘een heel speciaal project’ aangekondigd: de opleiding van hockeyteams voor Adibasi meisjes van de ‘Teagardens’. Op blz. 16 stond er ‘een beetje verduidelijking’ hierover. In dit artikel wil ik daar wat verder op ingaan.
Het noord-oosten van India, het deel dat boven Bangla Desh ligt, bestaat uit ‘de 7 zusters’, de zeven deelstaten, waaronder Assam het meest uitgestrekte en meest bevolkte is. Assam is een lang uitgerekt gedeelte (een kleine duizend kilometer lang op een twee honderd of minder kilometer breed) dat ligt aan weerszijden van de machtige Brahmaputrarivier. Een voorname bron van inkomsten voor Assam zijn de theeplantages, ingevoerd door de Engelsen. Omdat die tea-gardens heel werkintensief zijn was er behoefte aan
CALCUTTA SPONSOR AID
goedkope werkkrachten. De zwarte slaven werden met geweld vanuit Afrika gehaald en vervoerd naar de suikerriet- en katoenplantages van Amerika. De theeplantages van Assam worden vooral bewerkt door mensen die meestal om economische redens zich verplicht zagen uit te wijken, de meesten Adibasis van Ranchi. De voorvaders van die Adibasis (tribalen) vestigden zich vele eeuwen geleden op het beboste en toen onherbergzame Chota Nagpur plateau. Werden ze daar met geweld naar toe gedreven door de Hindoe-Ariers, vluchtten ze of kwamen ze vrijwillig? Eigenhandig ontgonnen ze de bossen en leefden er in harmonie met de natuur, God en hun gemeenschap ... tot de tijd van de Mogols in de 17de eeuw. In hun onverzadigbare honger naar rijkdom en heerschappij vielen de Mogols het plateau binnen voor het goud en diamant dat er te vinden was en om jaarlijks taksen af te dwingen. De tribalen hadden wel een ‘koning’, maar hij was meer een zichtbaar symbool van de cultuur en harmonie van de tribalen. Hij leefde op voet van gelijkheid... tot hij in voorlopige ballingschap gezonden werd door de Mogols. Daar had hij contact met ‘echte’ koningen en kreeg de smaak om na zijn terugkeer op dezelfde manier te ‘regeren’: met paleis, hofhouding, leger, invoer van vreemdelingen, verplicht werk, taksen, priesterkaste, administratie, vertoon, ongelijkheid! De harmonie was verbroken! De Engelsen, wellicht uit onwetendheid, stonden meestal aan de kant van hen die inmiddels echte verdrukkers waren van het volk. Uitbuiting, onderdrukking, armoede, verlies van land, onrust in dit mooie Chota Nagpur! Rebellies, meer onderdrukking, meer onrecht! De toestand werd voor velen hopeloos. Die Adibasis werden een gemakkelijke prooi voor het ‘veilig’ bestaan in de verre theeplantages van Assam. De Engelsen die werkkrachten nodig hadden moedigden hen daarin aan. Het werd een ware exodus naar het ‘beloofde’ land dat enkel heel oppervlakkig aan zijn beloftes zou voldoen. Pater Constant Lievens kwam hier middenin die toestand. Ruim denkend als hij was keek hij verder dan de grenzen van de religie naar de oorzaken van dit onrecht en naar het totale welzijn van het volk. Hij zorgde er voor dat de Adibasis hun land terugkregen. We
15
16
CALCUTTA SPONSOR AID
kennen dit wonderbaar verhaal en hoe daaruit de bloeiende kerk en gemeenschap van de ‘Lievens-missie’ voortkwam. Intussen waren reeds duizenden Adibasis vertrokken naar Assam en duizenden die de ‘redding’ gebracht door pater Lievens niet kenden bleven vertrekken . Wat stond hen te wachten in Assam? Werk, maar daar waren de Adibasis niet bang voor. Niet de slavenarbeid zoals hun zwarte medebroeders twee eeuwen vroeger in Amerika, maar toch waren de theeplantages een kooi, een verzilverde of mooie beschilderde kooi! De eigenaars en uitbuiters van de theeplantages, eerst de Engelsen, nu de Gujaratis, Bengalis, Marwaris wisten dat de Adibasis gekomen waren uit nood, leeg, behoevend, bijna als bedelaars. Ze kregen wel primitieve huisvesting binnen de tea-garden, water, scholen ... op papier althans, en een loon... minder dan een hongerloon. Nu nog! Het door de regering vastgestelde minimum loon voor een ongeschoolde arbeider is tegenwoordig 100 tot 120 roepees (= minder dan twee euro). Voor een familie is dat dichtbij een hongerloon. In de theeplantages geeft men 40 roepees per hoeveelheid geplukte theeblaadjes waar men een ganse dag voor nodig heeft! Dus om rond te komen wordt iedereen van de familie ingeschakeld, ook kinderen. Voor de laatste 150 jaar sinds de Adibasis daar aankwamen staat de tijd en de ontwikkeling voor hen omzeggens stil. Weinigen ontsnappen uit die verzilverde kooi. Waar naartoe en mede omdat die innerlijke drang om verder te geraken, om beter te doen, om er iets aan te doen dikwijls ontbreekt zoekt men zijn uitvlucht in de drank. Door het alcoholisme samen met analfabetisme en negatieve gelatenheid komt men in een vicieuze cirkel terecht. Daarbij moet nog gevoegd worden dat de ‘Tea Tribes’ (een naam dat door de plaatselijke bevolking een negatieve en discriminerende betekenis kreeg) vroeger en ook nu nog als ‘indringers’ worden beschouwd door de lokale Assamese bevolking maar ook door de Boros en andere inheemse tribalen van Assam. Jullie, Tea Tribes, mogen er zijn, met plezier, zolang jullie rustig jullie werk waarvoor jullie gekomen zijt blijven doen ‘binnen de theeplantages’. De Adibasis van Ranchi waren en blijven vreemden, immigranten, in zeke-
CALCUTTA SPONSOR AID
re zin indringers, alhoewel jullie hier vaak naar toe geroepen werden. Het gaat niet op om dezelfde rechten en vrijheden te eisen zoals wij... men moet toch redelijk zijn! Herkenbare situatie, of niet! Welke ook de redens waren, het is een feit dat de kerk zich in het verleden weinig of niet om hen heeft bekommerd tenzij misschien een jaarlijks bezoek met de eucharistie. Vijfentwintig jaar geleden vestigden de jezuïeten van de Karnataka provincie zich in het gebied van de ‘seven sisters’ en begonnen ze ook enkele initiatieven bij deze ‘Tea Tribes’. Ze werden zich vlug bewust van de ware toestand met zijn grote problemen maar ook enorme mogelijkheden. Zo werden de jezuïeten van de Ranchi provincie, die dezelfde voorouders hadden als de Adibasis van de Tea gardens in Assam, verzocht dit gebied, de helft van Assam, als speciale missie over te nemen met de eerste bedoeling de ontwikkeling van deze zogenaamde Tea Tribals. Het is een grote uitdaging. Maar was de missie van West Bengalen in 1859 en tien jaar later in Chota Nagpur ook geen enorme uitdaging? Dit is het ontstaan van de Ranchi-missie waar wij in Ranchi zo sterk mee begaan zijn net als jullie. We zijn bijna leden van dezelfde familie! Zoals in de Ranchi missie destijds, zag men in Assam heel vlug de
17
18
CALCUTTA SPONSOR AID
noodzaak in van onderwijs. Pater Xavier Lakra S.J., door sommigen van jullie nog bekend, is daar overste, missieoverste. Pater James Lakra S.J. die vele jaren principaal geweest is van St. Ignatius High School in Gumla vertrok op zijn pensioenleeftijd (62 jaar) naar Assam en begon daar opnieuw. Fantastische man. Eerst Saint John’s High School Principal is hij nu volop bezig aan het St. Xavier’s College (= kandidaturen universiteit) om langs het onderwijs de jeugd van de theeplantages een mogelijkheid te geven uit die geschilderde kooi te ontsnappen. Het is hard werk om de ouders te overtuigen twee handen minder te hebben om theeblaadjes te plukken en zo een extra inkomen te verliezen, en om de studenten zelf te motiveren voor wat nooit binnen hun gezichtsveld viel. Maar Pater James liet het niet bij dit georganiseerd onderwijs. Voor degenen die in de theeplantages moeten blijven heeft hij in zijn Outreach Programme drie projecten bedacht: avondscholen voor ongeletterde volwassenen in de gardens (adult learning), ten tweede een soort beroepshuishoudschool op wielen voor jongens en meisjes, en, last but not least, een soort openlucht sportacademie voor meisjeshockey, het project dat CSA voor de volgende drie jaar steunt. De Adibasis zijn een gezond, sterk en ‘natuurlijk’ ras, heel goed in sport. Indien iemand hen daarin begeleidt, wordt een nieuwe weg geopend. De fierheid van die meisjes om samen een sportuniform te dragen, de innerlijke steun tot een ploeg te behoren waar men een verantwoordelijkheid heeft en men op u rekent, het zelfvertrouwen en de zelfwaarde die dit meebrengt op persoonlijk gebied, en het gezond fysisch gevoelen dat sport met zich meebrengt. Het is een nieuwe wereld die opengaat buiten de grenzen van de enge theeplantages en een toekomst opent verder dan die grenzen. Als dat geen missie is! Door jullie bijdrage en meevoelen werken jullie daaraan mee. In naam van die Adibasis van Assam, en vooral van die meisjes en van pater James dank ik jullie van harte.
CALCUTTA SPONSOR AID
CSA-ONDERWIJSPROJECT SUMAN INDIA-AVOND – 7 november ‘De RAAT’ te Oostkamp werd ‘op zijn Indisch’ aangekleed. Bij het binnenkomen mocht iedereen kennis maken met de hartelijke ‘Namaste’ (welkom) die we telkens in India ontvangen: handen wassen, slinger rond de hals, binti op het voorhoofd. De ‘welkomstdoeken’, die normaal om de hals van de vrouwen worden gehangen en bij de mannen als een tulband rond het hoofd getoverd, gebruikten we voor de gelegenheid als tafelloper. Eind 2004 werd de officiële start van het CSA-onderwijsproject Suman gegeven. In november 2005 volgde onze eerste kennismaking ter plaatse en vanaf februari 2008 werden jaarlijks bestuursleden van het project Suman door de inwoners van Rajawal en omstreken verwelkomd. Telkens konden we vaststellen hoe alles er vooruitgaat. Het was vooral de bedoeling om de aanwezigen even met ons mee te nemen naar Rajawal en hen, na de Indische verwelkoming, met beelden van vroeger en nu aan te tonen hoe alles er in 6 jaar tijd is geëvolueerd. Cijfers gaven aan hoe dit allemaal kon dank zij de steun van velen hier enerzijds en de goede samenwerking in India anderzijds. Dank zij de sponsoring stijgt het aantal schoolkinderen nog steeds. Het niveau van het onderwijs is nu evenwaardig aan dat van de grotere scholen in de stad. Dat bewijst de slaagkansen van de leerlingen in het 4de jaar High School die op het einde van dit schooljaar (Class X) een ‘staatsexamen’ moeten afleggen dat gelijk is voor alle leerlingen in alle scholen. Van de 91 studenten in Rajawal slaagden er 87. Toch een mooi resultaat! Dank zij de vele giften voor de projecten zie je de schoolgebouwen veranderen van ‘stal’ tot mooie klassen zowel in het centrum als in de dorpjes. De dorpelingen helpen graag mee aan het bouwen van de scholen voor hun kinderen. Ook de community halls worden door hen gebouwd. Zo’n dorpszaaltje waar ze kunnen samenkomen voor allerhande gelegenheden is ook heel handig voor de vrouwen-
19
20
CALCUTTA SPONSOR AID
en ook mannengroepen die in alle 24 dorpjes van Rajawal ontstaan. Naast de reeds genomen initiatieven om wat bij te verdienen voor hun gezin, is het breiproject een nieuwe bezigheid. 3 groepen verkopen reeds hun breiwerkjes op de markt. Ook het ‘Medisch Project’ maakt grote sprongen. Van een handvol medicatie voor de schoolkinderen, naar medicatie voor de ganse bevolking gesteund door CSA, tot een medicar van de overheid, met dokter, verpleegster en laborant aan boord, die nu maandelijks een paar keer Rajawal aandoet. Dit tot het nieuw Medisch Centrum, gebouwd door de overheid, afgewerkt is. Eenmaal het medisch materiaal aanwezig, waar de bevolking zelf (= CSA) moet voor instaan en reeds voor de helft bekostigd is, zullen er een fulltime dokter en verpleegster door de overheid tewerkgesteld worden. Naar de reacties van de 100-tal aanwezigen was het een geslaagde avond. Velen waanden zich even in Rajawal en konden binnentreden in het leven van deze arme dorpsbewoners, maar vooral ook ervaren hoe zij, dankbaar voor de geboden hulp van zovelen, hoop gekregen hebben, opstaan en verder samen werken om de levensomstandigheden voor henzelf en vooral voor hun kinderen te verbeteren. Zelfs de India-reizigers waanden zich opnieuw in Rajawal! Regine Vanhecke
CALCUTTA SPONSOR AID
Attesten 2011 Aan alle sponsors en schenkers van giften, delen we graag mede, dat iedereen die in de loop van 2011 gestort heeft op de CSA rekening, (bedrag van minimum 40 euro) een fiscaal attest zal ontvangen in de loop van januari of februari 2012. In geval hierop fouten voorkomen voor wat betreft de naam, het bedrag of het adres, dan kan dit nog rechtgezet worden mits ons schriftelijk of telefonisch of per e-mail te verwittigen tegen uiterlijk 29 februari 2012: Aimé en Greta Vermeersch-Lagae, Hugo Verriestlaan 99 8560 Gullegem.
[email protected] tel: 056.42 15 90 Vanaf 2012 geldt evenwel de verplichting de attesten niet meer naar de sponsors te sturen maar via ‘taxe-on-web’ rechtstreeks naar de dienst belastingen. Deze nieuwe werkwijze zorgt voor heel veel extra werk voor de organisaties die belastingsvrijstelling mogen geven. De belastingsdiensten hebben ons uitzonderlijke nog dit jaar de toelating gegeven om onze attesten voor 2011 zelf aan onze sponsors te versturen. Een welgekomen toelating gezien de ruim 700 attesten die CSA moet bezorgen. Vanaf 2012 zullen we ons trachten aan te passen met dien verstande evenwel dat we wellicht verplicht zullen zijn alle schenkers hun nationaal nummer op te vragen in de loop van 2012. Geen zorg echter, we zullen jullie tijdig op de hoogte houden.
21
22
CALCUTTA SPONSOR AID
FAMILIENIEUWS OVERLIJDENS Jacques Seys priester Marie-Jeanne Vereecke tante van Frank en Kathleen Dhondt -Vereecke Carlos Goethals echtgenoot van Lieve Mulliez kozijn van Thérèse Baelen Manon Ellebuyck echtgenote van Piet Renty moeder en schoonmoeder van Rik en An Bossuyt- Renty schoonzus van Daniel en Magda Warlop-Renty schoonzus van Jan en Gerda Renty-Vandecandelaere Ward Janssens echtgenoot van Lieve De Clercq broer en schoonbroer van Wilfried en Aline De Rycke-Janssens nonkel van Joost en Monika Vermeersch-De Rycke nonkel van Christiaan De Rycke Marc Cuvelier broer en schoonbroer van André en Zozima D’Haene-Cuvelier nonkel van Franky en Kathleen Mestdagh-D’Haene nonkel van Brecht en Griet Taillieu-D’Haene
CALCUTTA SPONSOR AID
GEBOORTEN Marie Goethals nichtje van Stephan en Marianne Vereecke-Devos Madelon Clauws dochtertje van Brecht en Elissa Clauws-Stove kleindochter van André en Greet(†) Clauws-Verstraete nichtje van Veerle Clauws en Caroline Kindt achterkleindochter van Georges en Odette (†) Verstraete-Vankeirsbilck Nora kleindochter van Cecile Vanneste EEN EERVOLLE BENOEMING Een van onze trouwe sponsors, Bart Geryl, priester-leraar in het Klein Seminarie te Roeselare, werd door Mgr. Dekesel verzocht de functie van postulator voor de zaak van Pater Lievens ter harte te nemen. De zaak Lievens gaat om het proces van de zaligverklaring van deze jezuïet uit Moorslede. Niet meer van deze tijd zullen sommigen beweren. In Vlaanderen is dit ogenschijnlijk een zaak van weinig belang want daar wordt weinig over gesproken. Nochtans is deze Vlaamse reus, die in Ranchi-India slechts 7 jaar missionaris was, (hij overleed aan tuberculose in 1893 op 37 jarige leeftijd) nog erg gewaardeerd en absoluut niet vergeten. In Ranchi wordt Lievens de bevrijder van een volk genoemd. In die 7 jaar heeft hij er een omwenteling teweeg gebracht die deze mensen, nu nog, laat genieten van alfabetisering, van economische en agrarische ontwikkeling en van degelijke gezondheidszorg. We wensen priester Bart veel succes in zijn nieuw werkterrein, want hoop doet leven. ‘Vier moet branden’ zoals pater Constant Lievens zei.
23
CALCUTTA SPONSOR AID
Foto’s van een school uit Orissa waar CSA 48 kinderen sponsort.
morgengebed
turnen
24
bezinningsoptocht
rijstoogst