Warmtepompen voor woningverwarming
WARMTEPOMPEN VOOR WONINGVERWARMING
Warmtepompen voor woningverwarming
INHOUD 0 1 2 3
Voorwoord ...................................................................................................................... 1 Inleiding ........................................................................................................................... 2 Eenheden en begrippen ............................................................................................. 3 Warmtebehoefte voor woningen ............................................................................ 4 3.1 Warmteverliezen ................................................................................................. 4 3.2 Warmtewinsten ................................................................................................... 4 3.3 Warmtebehoefte voor woningverwarming .................................................... 5 3.4 Warmteverbruik voor sanitair warm waterproductie ................................... 6 3.5 Besluit .................................................................................................................... 6 4 Hoe werkt een waterpomp ? ................................................................................... 7 4.1 Warmtetransport ................................................................................................. 7 4.2 Warmtepompcyclus.............................................................................................. 8 4.3 Winstfactor............................................................................................................ 9 5 Warmtebronnen .......................................................................................................... 11 5.1 Grond .................................................................................................................. 11 5.2 Water ................................................................................................................... 14 5.3 Lucht..................................................................................................................... 16 5.4 Besluit................................................................................................................... 17 6 Warmteafgifte ............................................................................................................. 19 6.1 Vloerverwarming .............................................................................................. 19 6.2 Muurverwarming ............................................................................................... 21 6.3 Plafonfverwarming ............................................................................................ 22 6.4 Overgedimensioneerde radiatoren ................................................................. 22 6.5 Warmeluchtverwarming ................................................................................... 23 6.6 Convectoren met geforceerde ventilatie........................................................ 23 7 Warmtepompinstallaties in woningen ............................................................... 24 7.1 COP-SPF ............................................................................................................... 24 7.2 Types..................................................................................................................... 25 7.3 Werkingswijzen .................................................................................................. 25 7.4 Warmtepompsystemen ..................................................................................... 26 7.5 Toepassingen buiten de individuele woning ................................................. 27 8 Kosten & Subsidies .................................................................................................... 29 9 Wettelijke verplichtingen ........................................................................................ 30 9.1 Vergunningen .................................................................................................... 30 9.2 Heffingen ............................................................................................................ 31 10 Adressen ........................................................................................................................ 32 11 Websites ........................................................................................................................ 35 IWT-HOBU-project 205 ......................................................................................................... 36 Actie zonnehuis ................................................................................................................... 37 CO2 uitstoot .......................................................................................................................... 38 Effect van het warmtedragend medium .................................................................... 39 Checklist inhoud offerte ................................................................................................... 40
VOORWOORD
0 Voorwoord
nze aardbol is een onuitputtelijke bron van energie. De zon verwarmt onze atmosfeer en de bovenste laag van de aardkorst. De jaarlijkse hoeveelheid zoninstraling komt overeen met 50 keer het totale energiegebruik. De gemiddelde zoninstraling per jaar op 1 m2 aardoppervlak bedraagt ongeveer 1.000 kWh (3.600 MJ). De rest van de aarde wordt verwarmd door de kern. De temperatuur in de kern bedraagt naar schatting 4.000 à 7.000°C. Door geleiding wordt deze warmte naar de aardkorst gevoerd. Meer dan 99 % van de massa van de aarde heeft een temperatuur die boven 1.000°C ligt. Slechts 0,1 % van de aarde is “kouder” dan 100°C. Hoe dieper in de aardkorst, hoe hoger de temperatuur. De toename bedraagt ongeveer 30°C per kilometer. Op sommige plaatsen is die toename beduidend hoger, zoals in Italië en IJsland. Dit geldt niet voor onze streken. Praktisch en economisch gezien is het in Vlaanderen meestal niet haalbaar warmte op voldoende hoge temperatuur diep uit de bodem te halen om rechtstreeks op ons individueel woningverwarmingssysteem aan te sluiten. Een warmtepomp kan warmte op relatief lage temperatuur benutten voor toepassingen op hogere temperatuur. Ze kan warmte uit de omgeving (lucht, water of bodem) op voldoende hoge temperatuur brengen voor de toepassing van onder andere de verwarming van woningen en sanitair warm water. De hoeveelheid energie die ze hiervoor gebruikt is laag in vergelijking met de opbrengst. 65 % à 80 % van de door de warmtepomp geleverde energie wordt gewonnen uit de omgeving. Zo zal een warmtepompinstallatie minder energie verbruiken dan een klassiek verwarmingssysteem. Ook de CO2-uitstoot bij verwarming door middel van een warmtepomp is beduidend lager dan die van een klassiek verwarmingssysteem. Warmtepompen hebben in Vlaanderen nog geen algemene ingang gevonden voor woningverwarming maar, ze zitten duidelijk in de lift. In Zwitserland zijn nu al meer dan 100.000 warmtepompen in gebruik, in Oostenrijk worden 150.000 woningen verwarmd door middel van een warmtepomp. Tenslotte heeft bijna iedereen een warmtepomp in huis namelijk, de koelkast: ze onttrekt warmte aan de binnenkant van de kast en geeft deze af aan de ruimte waarin de koelkast staat.
3 - Warmtepompen
INLEIDING
1 Inleiding Tot ver in de 19e eeuw was hout de belangrijkste brandstof, en werd een groot deel van de energie geleverd door mensen, dieren, water en wind. Tot vandaag is de energiebehoefte steeds blijven stijgen en zijn we zeer sterk afhankelijk van fossiele en nucleaire brandstoffen.
1.1. Problemen • Fossiele en nucleaire brandstoffen zijn beperkt voorradig. En terwijl de voorraad snel slinkt, neemt de vraag steeds toe. De wereldbevolking groeit en het energiegebruik per hoofd stijgt. Daaruit volgen vooral economische problemen en problemen rond de veiligheid van de wereldbevolking. IEA (International Energy Agency) voorspelt dat het energieverbruik tussen 1995 en 2020 met 65% zal stijgen en daarnaast zal ook de CO2-uitstoot met 70% stijgen (onder huidige situatie). • Reststoffen uit de energiesector hebben een zware impact op het leefmilieu. Hierbij denken we aan: - het broeikaseffect veroorzaakt door o.a. koolstofdioxide - giftige gassen als koolstofmonoxide, stikstofoxides,... - verzurende gassen: stikstofoxides, zwaveldioxide,... - transport, verwerking en berging van nucleair materiaal
1.2. Oplossingen Om deze wereldomvattende problemen niet tot onbeheersbare omvang te laten uitgroeien, moeten er zeer dringend oplossingen gezocht worden. Energiebehoefte en energieopwekking op een duurzame wijze op elkaar afstemmen vergt een tweezijdige aanpak: 1. REG: rationeel energiegebruik d.w.z. spaarzaam omgaan met energie zonder comfortverlies. Dikwijls zijn rendabele maatregelen onvoldoende gekend, of maakt de zeer lage energieprijs talrijke technische mogelijkheden schijnbaar onrendabel. 2. Hernieuwbare energie: zon, wind, water, biomassa en laag
Warmtepompen - 4
enthalpie geothermie kunnen ook in ons land aangewend worden om energie op te wekken voor het huishouden, industrie en transport.
1.3. Troeven van hernieuwbare energie Duurzame ontwikkeling wil aan de behoeften van vandaag voldoen, zonder die van de toekomst in het gedrang te brengen. Hernieuwbare energie is daar een onderdeel van. Het heeft behalve milieu- nog andere voordelen: 1. De meeste technieken voor hernieuwbare energie zijn milieuvriendelijk en duurzaam. Ze zijn vrijwel onuitputtelijk, vragen relatief weinig energie voor fabricage en onderhoud en zijn zuinig in het gebruik van grondstoffen. Hun hele levenscyclus - van bouw over gebruik tot de afbraak veroorzaken zij een zeer lage uitstoot van schadelijke stoffen. 2. Diversificatie van energievoorziening: Een systeem dat zich te eenzijdig richt op slechts enkele energiebronnen, die geconcentreerd zijn in een klein deel van de wereld, kan tot spanningen leiden. 3. Werkgelegenheid en betalingsbalans: Studies tonen aan dat hernieuwbare energie een positief effect heeft op de werkgelegenheid. Vlaanderen heeft zeer grote exportkansen. Dit vereist wel de ontwikkeling van een thuismarkt.
EENHEDEN EN BEGRIPPEN
2 Eenheden en begrippen 2.1. Energie Arbeid: de kracht die wordt uitgeoefend over een bepaalde weglengte.
2.3. Druk 1 bar = omgevingsdruk = 105Nm-2 = 105 Pa
Energie: de mogelijkheid die een systeem bezit om arbeid te verrichten. Enkele verschijningsvormen van energie: wind, een rijdend voertuig, spanning op het elektriciteitsnet, warmte. De ene vorm van energie kan gebruikt worden om de andere vorm op te wekken. 1 J = 1 Joule 1 kJ = 1 kilojoule = 1.000 J 1 MJ = 1 megajoule = 1.000.000 J 1 Wh = 1 wattuur 1 kWh = 1kilowattuur = 1.000 Wh 1 kWh = 3,6 MJ
Vroegere eenheid van energie 1 kcal = 1 kilocalorie = 4,186 kJ
2.2. Vermogen Vermogen: de hoeveelheid arbeid die verricht wordt per tijdseenheid.
1 W = 1 watt = 1 J/s 1 kW = 1 kilowatt = 1.000 W
Vroegere eenheid van vermogen 1 kcal/h = 1 kilocalorie per uur = 1,16 W 1 kW = 860 kcal/h
2.4. Begrippen • Warmtedragend medium: de stof die de warmte overdraagt van de warmtebron naar het warmteafgiftesysteem, in de praktijk dikwijls koelmiddel of koelvloeistof genoemd. Voorbeeld (H)(C)FK’s, ammoniak en propaan. • (H)(C)FK’s: CFK’s of volledig gechloreerde chloorfluorkoolwaterstoffen (verboden), HCFK’s of onvolledig gechloreerde chloorfluorkoolwaterstoffen zoals R22 ( in de toekomst verboden), HFK’s of fluorkoolwaterstoffen zoals R134a (toegelaten). • COP: Coefficient Of Performance: winstfactor van een warmtepomp. • SPF: Seasonal Performance Factor: prestatie van een warmtepompsysteem gedurende het ganse verwarmingsseizoen. • Warmtebron: het medium waaraan de warmtepomp warmte onttrekt. • Warmteafgiftesysteem: het systeem waaraan de warmtepomp warmte afgeeft. • Compressiewarmtepomp: de warmtepomp die gebruik maakt van mechanische energie om warmte van een lager temperatuursniveau naar een hoger temperatuursniveau te transporteren. • Absorptiewarmtepomp: de warmtepomp die gebruik maakt van warmte als aandrijfenergie, bijvoorbeeld door het verbranden van aardgas. • Verdampen: aggregatietoestandverandering van vloeistof naar gas. • Condenseren: aggregatietoestandverandering van gas naar vloeistof.
Voorbeeld Een spaarlamp met een vermogen van 15 W die gedurende 1 uur brandt heeft 15 Wh aan energie verbruikt.
5 - Warmtepompen
WARMTEBEHOEFTE VOOR WONINGEN
3 Warmtebehoefte voor woningen De warmtebehoefte van een woning stemt overeen met de warmteverliezen van het gebouw min de warmtewinsten plus het warmteverbruik voor de bereiding van sanitair warm water. Het eigenlijke energieverbruik van de woning wordt echter door een groot aantal andere factoren mee bepaald: • de opslagcapaciteit van het gebouw; • de thermische traagheid van de verwarmingsinstallatie; • de frequentie en de duur van de bedrijfsonderbreking; • het rendement van de warmteproductie en de warmtedistributie; • de zorgvuldige en spaarzame bediening door de bewoners; • de efficiëntie van de verwarmingsregeling; Warmtepompen hebben een goede winstfactor wanneer ze toegepast worden in combinatie met een verwarmingssysteem op lage temperatuur (zie hoofdstuk 6). Deze verwarmingssystemen kunnen enkel toegepast worden in gebouwen met een lage warmtebehoefte.
3.1. Warmteverliezen In een woning treden warmteverliezen op. Deze zijn het gevolg van de transmissieverliezen doorheen het buitenomhulsel van de woning enerzijds en de ventilatieverliezen die ontstaan doordat koude lucht in de woning komt anderzijds en dit gedurende het winterseizoen. De warmteverliezen van een woning worden berekend volgens de huidig geldige genormaliseerde rekenmethode van de warmteverliezen (NBN B 62-003). Voor zeer goed geÏsoleerde gebouwen blijkt deze methode enkel een betrouwbaar resultaat te geven voor continu verwarming. Ze is minder geldig als men rekening houdt met bijvoorbeeld nachtverlaging of onderbreking.
3.1.1. Transmissieverliezen Het peil van de globale warmte-isolatie (K-peil) van een woning wordt berekend op basis van de warmtedoorgangscoëfficiënten van de verschillende gebouwonderdelen en van het volume en de buitenoppervlakte van het gebouw. Hoe hoger het K-peil, hoe hoger de transmissieverliezen. Volgens de huidige isolatiereglementering in Vlaanderen dient een nieuwbouwwoning te voldoen aan een maximaal globaal isolatiepeil K55. Op basis van een energetische doorlichting van 200 representatieve recente woningen en appartementsgebouwen in Vlaanderen (VLIET-SENVIVV onderzoek) heeft het WTCB echter vastgesteld dat in de praktijk het gemiddelde isolatiepeil van de bestudeerde woningen K77 is en K69 voor de appartementen. Slechts 20% van de onderzochte gebouwen voldoet aan het vereiste isolatiepeil. Een woning, voorzien van een verwarmingssysteem op lage temperatuur, is pas voldoende comfortabel wanneer de woning voldoende geÏsoleerd is. Het isolatiepeil dient lager te zijn dan K55, zoals de reglementering dit voorschrijft.
3.1.2. Ventilatieverliezen Om de ventilatieverliezen te beperken moet het gebouw voldoende luchtdicht zijn afgesloten, er rekening mee houdend dat er voldoende ventilatie nodig is om de luchtkwaliteit te verzekeren. Verse lucht wordt op natuurlijke of mechanische wijze aangevoerd in de droge ruimten en vervuilde lucht wordt afgevoerd via de natte ruimten. Voor een gezond binnenklimaat heeft een woning een luchtverversing van 25 m2 per persoon per uur nodig. Om het warmteverlies langs deze weg te beperken, wordt best gekozen voor een gebalanceerde ventilatie met warmteterugwinning.
3.2. Warmtewinsten Een deel van de warmtebehoefte wordt ingevuld door warmte die niet door de verwarmingsinstallatie wordt opgewekt. Deze warmte kan geleverd worden door de zon (zonnewinsten) of door personen of toestellen binnen de woning (interne warmtewinsten).
Warmtepompen - 6
WARMTEBEHOEFTE VOOR WONINGEN
3.2.1. Zonnewinsten De zonnewinsten, in een gebouw dat helemaal niet verwarmd wordt, zullen de binnentemperatuur opdrijven tot boven de buitentemperatuur; de gerealiseerde binnentemperatuur Tzv is dan de temperatuur zonder verwarming van het gebouw. Bij woningen met een lage warmtebehoefte kunnen warmtewinsten (in woningen vooral zonnewinsten) leiden tot oververhitting in de zomer. Een aangepaste zonnewering is noodzakelijk.
3.2.2. Interne warmtewinsten De aanwezigheid van interne warmtebronnen zoals keukenapparaten en huishoudtoestellen, personen en verlichting zorgen voor een deel van de warmtebehoefte. Afhankelijk van het isolatiepeil van het gebouw kunnen zowel de zonnewinsten als de interne warmtewinsten zorgen voor een temperatuursstijging. Hierdoor wordt een deel van de warmtebehoefte geleverd.
3.3. Warmtebehoefte voor woningverwarming
Voorbeeld We nemen als voorbeeld een compacte vrijstaande woning met 1 verdieping met een bewoonde oppervlakte van 150 m2 (zie onderzoek toepasbaarheid en CO2potentieel van de warmtepomp in Belgische woningen door F. Verplaetsen en J. Berghmans, TME K.U.Leuven in opdracht van Electrabel). Het warmteverlies werd berekend voor verschillende isolatiepeilen volgens de norm NBN B62-003 voor een buitentemperatuur van -8°C. Het energieverbruik werd berekend over een gans stookseizoen (van oktober tot mei), voor een woning gelegen in Ukkel met een welbepaald vraagpatroon. Deze rapporten kan u op afspraak inkijken bij ODE-Vlaanderen. Warmteverliezen
K40
K55
K100
transmissie
4.600 W
5.741 W
10.033 W
ventillatie
3.067 W
3.229 W
2.997 W
max. verwarmingsvermogen
7.667 W
8.970 W
13.030 W
Energieverbruik
13.571 kWh
15.549 kWh
28.227 kWh
De warmtebalans van een woning plaatst de warmtewinsten en de aan de woning toegevoegde warmte tegenover de warmteverliezen van de woning. Deze zijn in evenwicht. De bijgevoegde warmtebalans geldt voor de woning uit het voorbeeld bij K55.
°C 25 Tzv
stookzeizoen
20 Ti Te
interne warmtewinsten en st in w e nn zo
15
Tnc
10
Zon 12%
5
0
Verdamping 3%
J
A
S
O
N
D
J
F
M
A
M
Afvoer warm water 5%
J Verwarming 70%
Gebruikte symbolen in bovenstaande figuur: Te = verloop van de gemiddelde buitentemperatuur Ti = gemiddelde binnentemperatuur van het gebouw Tnc = gemiddelde buitentemperatuur waarboven niet hoeft verwarmd te worden Tzv = temperatuur zonder verwarming van het gebouw
Ventilatie 33%
Elektriciteit 13% Transmissie 59% Interne warmtewinsten 5%
Het ingekleurde deel van de grafiek komt overeen met de energie die moet geleverd worden door de verwarmingsinstallatie, bijvoorbeeld de warmtepomp.
7 - Warmtepompen
WARMTEBEHOEFTE VOOR WONINGEN
3.4. Warmteverbruik voor sanitair warm waterproductie
Energieprestatieregelgeving
Een gemiddelde Belg gebruikt 40 l sanitair warm water per dag. Het verbruik van elk individu kan hier sterk van afwijken. Voor een gezin van 3 à 4 personen zal de inhoud van het voorraadvat 100 à 300 l bedragen. Het totale energiegebruik per jaar voor de bereiding van sanitair warm water voor een gezin van 4 personen bedraagt ongeveer 3.000 kWh. Dit stemt overeen met ongeveer 18% van de totale warmtebehoefte van de woning (voor voorbeeldwoning onder 3.3. bij K55).
De totale energieprestatie (EP) van gebouwen wordt door een toenemend aantal landen gezien als een interessante aanpak in het streven naar energiezuinige gebouwen. Hierbij worden niet alleen de thermische prestaties van het gebouw (isolatie, ventilatie) beoordeeld, maar ook de energetische prestaties van de technische installaties (verwarming, koeling, verlichting, sanitair warm water). Deze energetische prestaties worden gekoppeld aan minimale eisen betreffende de binnenluchtkwaliteit, onder andere door te zorgen voor voldoende ventilatie.
Bij het gebruik van een warmtepomp voor de bereiding van sanitair warm water wordt voldoende opslagcapaciteit voorzien in het voorraadvat (boiler). Het vermogen van de warmtepomp kan dan gedimensioneerd worden op het gemiddeld gevraagd vermogen.
3.5. Besluit Woningen met een lage warmtebehoefte kan men bereiken door een betere isolatie, gekoppeld aan mechanische ventilatie om vochtproblemen te vermijden. Om warmteverliezen langs deze weg te voorkomen wordt best gekozen voor een systeem met warmteterugwinning. Warmtepompen worden toegepast in woningen met een lage warmtebehoefte. De keuze voor een warmtepomp beÏnvloedt hiermee het totaalconcept van de woning. De beslissing over het verwarmingssysteem wordt dan ook best zo vroeg mogelijk genomen, zowel bij nieuwbouw als bij verbouwing.
Warmtepompen - 8
De invoering van de EPR moet de huidige bestaande isolatiereglementering vervangen. Uit de praktijk blijkt echter (VLIET-SENVIVV studie) dat de bestaande wetgeving niet nagevolgd wordt. Het huidige gebouwenpark is dan ook voor verbetering vatbaar. De invoering van de EPR is een middel om verbeteringen tot stand te brengen op gebied van thermische isolatie, ventilatie, luchtdichtheid, verwarming en zomercomfort. Warmtepompen kunnen bijdragen tot een goede energieprestatie van een gebouw met, hieraan gekoppeld, niet alleen winst voor het milieu maar ook een economische waardevermeerdering van het gebouw.
HOE WERKT EEN WARMTEPOMP?
4 Hoe werkt een warmtepomp? 4.1. Warmtetransport In de natuur gebeurt warmtetransport van objecten op hoge temperatuur naar objecten op lage temperatuur. Een voorwerp dat warmer is dan de omgeving zal afkoelen, zijn warmte afgeven aan de omgeving. Een warmtepomp doet het omgekeerde. Een warmtepomp is een apparaat dat thermische energie (=warmte) onttrekt aan een medium (warmtebron) op een bepaalde temperatuur en deze thermische energie bij een hogere temperatuur aan een ander medium (warmteafgiftesysteem) afgeeft. De warmtepomp “pompt” dus thermische energie van een laag naar een hoog temperatuursniveau. Het warmtetransport gebeurt door middel van een vloeistof (warmtedragend medium).
bron ligt. Dan kan de vloeistof al bij die lage temperatuur verdampen en warmte onttrekken aan de warmtebron (verschijnsel 1). Brengen we nu met een compressor de ontstane damp onder een hogere druk (waardoor het kookpunt en de temperatuur hoger komen te liggen: verschijnsel 2 en 3), dan zal de damp bij een hogere temperatuur condenseren (vloeibaar worden) en warmte afgeven aan het warmteafgiftesysteem. Om terug te keren naar de begintoestand is het nodig om een drukverlaging te realiseren met behulp van een expansieventiel, de cyclus kan dan herbeginnen.
Temperatuur 40°C Condensor
1. Bij verdamping wordt warmte opgenomen en bij condensatie komt warmte vrij. 2. Het kookpunt van een vloeistof, d.w.z. de temperatuur waarbij de vloeistof overgaat in dampvorm, is afhankelijk van de druk van de vloeistof. Het kookpunt stijgt bij stijgende druk van de vloeistof.
T-hoog
C om pr es so r
De werking van een warmtepomp is gebaseerd op drie fysische verschijnselen: 10°C Warmtebron T-laag
35°C Warmte afgiftesysteem
5°C Verdamper
3. De temperatuur van een gas stijgt onder toenemende druk.
Warmtestroom Thermodynamische kringloop
Niet elke vloeistof is geschikt als warmtedragend medium in een warmtepomp. Men kiest een vloeistof waarvan het kookpunt bij lage druk onder de temperatuur van de warmte-
Het temperatuurverloop bij een grondwater-water warmtepomp
Het kookpunt van vloeistoffen die gebruikt worden als warmtedragend medium Kookpunt bij 1,013 bar (°C)
Verdamperdruk bij 0°C(bar)
Condensordruk bij 45°C (bar)
HFK 134a
-26
2,9
11,6
HFK 407c
-43
5,4
18
Propaan R290
-42
4,7
16
9 - Warmtepompen
HOE WERKT EEN WARMTEPOMP?
Voorbeeld: warmtetransport door water Wanneer we water verwarmen in een gewone kookpot neemt de temperatuur van het water gelijkmatig toe tot het bij 100°C begint te koken. Het water verdampt. Zolang niet al het water is verdampt, blijft de temperatuur van water en damp100°C hoewel het kookvuur voortdurend warmte aan het water toevoegt. Bij het verdampen wordt dus door het water warmte opgenomen zonder temperatuursverhoging van water en damp. Indien we warmte blijven toevoegen als al het water verdampt is, zal de temperatuur van de waterdamp opnieuw stijgen. De waterdamp wordt oververhitte stoom. Wanneer waterdamp een koud oppervlak raakt, een venster bijvoorbeeld, zal de damp terug vloeibaar worden, hij condenseert. Hierbij geeft de damp warmte af aan het vensterglas.Tijdens de omzetting blijft de temperatuur van de damp gelijk. Bij het condenseren wordt dus warmte afgegeven zonder temperatuursdaling in water en damp. Het kookpunt is echter niet alleen afhankelijk van de temperatuur maar ook van de druk. Water kookt op 100°C bij normale atmosferische druk van 1 bar (760 mm kwikkolom op zeeniveau). Wanneer we water in een snelkookpan opwarmen ligt het kookpunt op een hogere temperatuur dan 100°C. Diagram met de respectievelijke warmtehoeveelheden De druk in de snelkookpan is immers hoger dan die 1 kg water op 0°C nodig heeft om naar de toestand de atmosferische druk. Op een hoge berg, waar van oververhitte stoom op 120°C over te gaan de atmosferische druk lager is, zal het kookpunt op lagere temperatuur worden bereikt. 120
80 60 40
Temperatuur (°C)
Trap omzetting vloeibaar-gasvormig lichaam 100
20 0
420
2.678 2.716 Hoeveelheid warmte (kJ)
Water is echter niet geschikt als warmtedragend medium voor een warmtepomp bij toepassing in woningverwarming. De temperatuur van de beschikbare warmtebronnen (lucht, water etc.) waaraan de warmtepomp door verdamping warmte onttrekt, ligt veel lager dan het kookpunt van water bij atmosferische druk. Water zal in onderdruk moeten gebracht worden om op voldoende lage temperatuur warmte te kunnen onttrekken aan het beschikbare medium. Dit vraagt veel energie.
4.2. Warmtepompcyclus Warmtepompen kunnen werken volgens verschillende principes. De aandrijfenergie kan bestaan uit mechanische energie (compressiewarmtepomp) of warmte (absorptiewarmtepomp). In woningbouw wordt meestal de elektrisch aangedreven compressiewarmtepomp toegepast. Deze wordt hier beschreven. Om een warmtepompcyclus te doorlopen, heeft men een compressor, een condensor, een verdamper en een ontspanner nodig. Aan de warmtebron wordt warmte onttrokken, aan het warmteafgiftesysteem wordt warmte afgegeven. Een warmtedragend medium stroomt tussen de warmtebron en het warmteafgiftesysteem. Het warmtedragend medium verdampt op lage druk in de verdamper en neemt hierbij warmte (Q1) op vanuit de warmtebron. De compressor zuigt de gassen uit de verdamper en drukt deze samen waardoor de temperatuur en het kookpunt verhogen. De compressor levert
Warmtepompen - 10
HOE WERKT EEN WARMTEPOMP?
hierbij arbeid (W). Deze gassen onder hoge druk en op hogere temperatuur stromen door de condensor waardoor ze afkoelen en van gasvormige toestand terug vloeibaar worden. Hierbij staan ze warmte (Q2) af aan het warmteafgiftesysteem. In de ontspanner keren ze terug naar hun oorspronkelijke druk. De afgegeven warmte is de opgenomen warmte + de arbeid die door de compressor geleverd wordt. Q2=Q1+W. Warmteafgiftesysteem Q2
Hoge druk Hoge temperatuur Condensor
Compressor W Expansieventiel
Zo kan een goede warmtepomp voor elke kWh elektriciteit die de compressor verbruikt tussen 2,5 en 6 kWh nuttige warmte opleveren. De winstfactor of COP bedraagt dan 2,5 à 6. Ter vergelijking: een elektrische weerstand zal voor elke kWh elektriciteit die hij verbruikt slechts 1 kWh nuttige warmte opleveren. Dit komt overeen met een COP gelijk aan 1. Hoe groter de drukverhoging die de compressor moet realiseren, hoe hoger het energieverbruik en hoe lager de winstfactor. De drukverhoging hangt rechtstreeks samen met de gerealiseerde temperatuursverhoging in het warmtedragend medium. Deze temperatuursverhoging is afhankelijk van het temperatuursverschil tussen de warmtebron en het warmteafgiftesysteem. Bijgevolg hangt de winstfactor af van het temperatuursverschil tussen de warmtebron en het warmteafgiftesysteem. Hoe hoger de temperatuur van de warmtebron en hoe lager de temperatuur van het warmteafgiftesysteem, hoe hoger de winstfactor. Bij de vergelijking van de winstfactor van verschillende warmtepompen dient steeds rekening gehouden te worden met de condensor- en verdampertemperatuur die gekoppeld is aan de opgegeven winstfactor. Een aantal constructeurs geeft bij de COP de temperatuur van de warmtebron en van het warmteafgiftesysteem op. Hou er rekening mee dat deze ongeveer 5°C verschillen van de temperatuur van de condensor en verdamper (zie figuur).
Als voorbeeld volgt hier een overzicht van de COP’s van de drie warmtepompen die getest werden door het De Nayer Instituut in het kader van hun HOBU-project. De COP wordt gevolgd door twee cijfers. Het eerste is de temperatuur van de warmtebron, het tweede de aanvoertemperatuur van het warmteafgiftesysteem. Verdamper Q1
Lage druk Lage temperatuur
Warmtebron
De COP van de warmtepompen, getest in het De Nayer Instituut
COP0-35 COP10-35
4.3. Winstfactor De compressor, die de druk en daarmee ook de temperatuur in het warmtedragend medium verhoogt, is het enige onderdeel van de warmtepomp dat energie gebruikt. Het energiegebruik van de compressor bepaalt hiermee ook de winstfactor van de warmtepomp. De winstfactor wordt berekend door de geleverde nuttige energie (Q2) van de warmtepomp te delen door de opgenomen elektrische energie (W) van de compressor. Dit noemen we de winstfactor of COP (Coefficient Of Performance). COP = Q2/W.
11 - Warmtepompen
WP 1
WP 2
4,30
4,50
WP 3
5,60
HOE WERKT EEN WARMTEPOMP?
Condensor
40
Q2
11,6
Water
Vloeistof
Gas
35 Warmtafgiftesysteem (Vloerverwarming)
DRUK (BAR)
TEMPERATUUR (°C)
De winstfactor van een warmtepomp hangt niet alleen af van de warmtepomp maar ook van de temperatuur van de warmtebron en het warmteafgiftesysteem. De warmtepomp kunnen we hier niet van loskoppelen. Het geheel van warmtepomp, warmtebron, warmteafgiftesysteem en randapparatuur noemen we het warmtepompsysteem. De goede werking van het systeem staat of valt met de werking van elk onderdeel.
W Expansieventiel
Vloeistof en een beetje gas
Compressor
Warmtebron (Grond)
Gas (R134A)
5
Q1
Water + antivries Verdamper
0
2,9
Warmtepompen - 12
WARMTEBRONNEN
5
°C Warmtebronnen
Vermits het energieverbruik van de warmtepomp rechtstreeks afhankelijk is van het temperatuursverschil tussen warmtebron en warmteafgiftesysteem zal een zo hoog mogelijke brontemperatuur de beste winstfactor opleveren.
5.1. Grond
Grond De eerste meters onder het aardoppervlak zijn nog sterk onderhevig aan de seizoensschommelingen. Op 1 meter diepte schommelt de bodemtemperatuur tussen 4 en 17°C. Op 5 à 7 m diepte is die invloed bijna verdwenen en heeft de bodem een temperatuur van 10 à 12°C. Dieper in de bodem
Bij de onttrekking van warmte uit de grond °C 0 5 10 15 20 zal de grondtemperatuur rond de grondwarmtewisselaar dalen van bij het begin van het stookseizoen. De warmteonttrekking aan de grond rond de warmtewisselaar is dan groter dan de warmtetoevoer uit Schema van de fluctuaties van de omringende grond. bodemtemperaturen Bij het einde van het stookseizoen begint het herstel naar de oorspronkelijke grondtemperatuur omdat er minder warmte aan de grond wordt onttrokken. Dit herstel zet zich verder tot het begin van het volgende stookseizoen. Na enkele jaren werking van het systeem stabiliseert de gemiddelde jaartemperatuur rond de collector. Deze zal in de praktijk steeds lager liggen dan de oorspronkelijke temperatuur. De COP van de warmtepomp evolueert gedurende het ganse stookseizoen mee met de temperatuur van de grond rond de warmtewisselaar, hij zal bijgevolg dalen in de loop van het seizoen. juli
30
20
10
febr.
40
De meest courante warmtebronnen zijn de bodem, water en lucht.
stijgt de temperatuur langzamer namelijk met 1,5 à 3°C per 100 m. Voor rechtstreekse benutting van de aardwarmte, zonder gebruik te maken van een warmtepomp moet in Vlaanderen zeer diep geboord worden. Behoudens de grote kosten voor deze diepteboringen (ca 750 à 1500 m en meer) is het grondwater op die diepte meestal erg corrosief.
m
Bij de toepassing van een warmtepomp dient de warmtebron, die de gratis warmte levert, gekozen te worden afhankelijk van de plaatselijke omstandigheden en van de functie die de warmtepomp dient te vervullen. Essentiële parameters bij de keuze van de warmtebron zijn de beschikbaarheid van de warmtebronnen, de gemiddelde temperatuur van de warmtebron, de minimum temperatuur van de bron, de temperatuur van de bron na meerdere stookseizoenen, de warmtebehoefte en koudebehoefte van de woning.
Een grondwarmtewisselaar bestaat uit een buizenstelsel waardoor een mengsel van water en een antivriesproduct, meestal glycol, circuleert. Deze vloeistof wordt over de verdamper van de warmtepomp geleid. In sommige systemen wordt directe expansie van het warmtedragend medium (bijvoorbeeld R134a en R407c) van de warmtepomp toegepast (zie hoofdstuk 7). Het juiste dimensioneren van de grondwarmtewisselaar is van groot belang. Een te kleine warmtewisselaar gaat te lage temperaturen opleveren op het einde van het stookseizoen met rendementsverlies tot gevolg. De warmtewisselaar kan zowel verticaal als horizontaal geplaatst worden. We spreken dan van een verticale of horizontale grondwarmtewisselaar.
13 - Warmtepompen
WARMTEBRONNEN
5.1.1. Verticale grondwarmtewisselaar Een verticale grondwarmtewisselaar bestaat uit aardsondes, buizen die door middel van een boormachine verticaal in de grond worden gebracht. Eén sonde kan tot meer dan 100 m diep in de bodem gaan. Dit systeem neemt weinig grondoppervlakte in beslag.
- Met water verzadigde grondlagen kunnen een groter vermogen leveren dan droge grondlagen. Een hogere grondwaterstroming levert meer vermogen op. Vaste kleigronden hebben een lagere warmtegeleidbaarheid met een lager vermogen tot gevolg. - Een dubbele U-lus in één boorgat kan het rendement verhogen met 15 à 25% ten opzichte van een enkele U-lus. In functie van alle bovenstaande parameters wordt door de computer een berekening gemaakt voor de meest ideale dimensionering. De diepte en het aantal boringen, dubbele of enkele U-lus en de leidingdiameter van de sondes worden bepaald. Voor een gemiddelde woning volstaat 150 à 200 boormeter. De temperatuur van de ondergrond bedraagt tussen de 10 à 14°C. In een goed gedimensioneerde aardsonde zakt de temperatuur, naar het einde van het stookseizoen, niet te ver onder het vriespunt en is bij het begin van het volgende stookseizoen de temperatuur van de ondergrond bijna op het oorspronkelijke niveau. Dit temperatuursverloop kan door middel van een aangepast computerprogramma gesimuleerd worden voor een periode van 25 jaar.
10 9
Dimensionering Het dimensioneren van de aardsonde is een ingewikkelde berekening, die door specialisten met ervaring moet uitgevoerd worden. Belangrijke parameters voor de berekening zijn: • De gegevens van de warmtepomp: - het vermogen (elektrisch en thermisch); - het debiet van de warmtebronkring; - de temperaturen (warmtebronkring + kring warmteafgifte); • het aantal draaiuren en piekmomenten. • De toepassing: - verwarming woning, sanitair tapwater, zwembad,... ; - is recuperatie mogelijk tijdens de zomerperiode; iis regeneratie mogelijk door warmteopslag in de zomerperiode vb. door middel van passieve koeling; • De beschikbare plaats. • De wetgeving. • De geologie. De ondergrond (geologie) is de meest belangrijke factor: - Het specifieke vermogen per boormeter schommelt tussen de 20 à 100 watt voor een installatie met ongeveer 2000 draaiuren per jaar wat overeen komt met het gemiddelde aantal draaiuren van een warmtepomp.
Warmtepompen - 14
Temperatuur vloeistof (°C)
8 7 6 5 4 3 2 1 J
F
M
A
M
J
J
A
S
O
N
D
JAAR 25
Uitvoering van de boring en materialen De boring wordt met de spoel- of zuigboormethode uitgevoerd. Deze methodes houden in dat een boor de grondlagen afschraapt en zo het boorgat vormt. Het boorgat heeft een diameter tussen de 150 en 200 mm. Een grote hoeveelheid water wordt naar beneden gepompt en neemt via het geboorde gat de boorresten mee naar boven. Door boorstangen bij te plaatsen kan men dieper boren. De High Density PolyEthylene (HDPE) sondeleidingen hebben een doorsnede van 25, 32 of 40 mm, afhankelijk van ondermeer de diepte en het debiet van de kring van de warmtebron. De verbindingen en de U-lus onderaan worden gelast. HDPE is flexibel, licht in gewicht, taai, corrosiebestendig, gemakkelijk te verwerken en
WARMTEBRONNEN
prijsgunstig. De anulaire ruimte naast de sonde wordt terug aangevuld met zand, grind of een speciale grout. Doorboorde kleilagen moeten terug afgedicht worden met een mengsel van bentoniet en kleikorrels om te vermijden dat via het boorgat verschillende waterlagen met elkaar in contact komen. De afstand tussen de verschillende boringen ligt tussen 5 en 10 m. De diepte van de boringen varieert tussen 25 en 150 m.
Doorsnede verticale bodemwarmtewisselaar
collector gevuld met water en weer afgeperst. Soms wordt rond elke boring een betonnen ring ter bescherming van de verbindingen geplaatst. Ten slotte wordt de volledige kringloop gevuld met water + antivries (vb. propyleen-glycol). De circulatiepomp wordt gekozen in functie van het nodige debiet en de leidingverliezen. Bij juiste dimensionering van de leidingdiameter en toebehoren kan het energieverbruik van de circulatiepomp laag worden gehouden. Bijkomend wordt nog een expansievat met ontluchter en vulgroep geplaatst om de uitzetting van het water op te vangen. De circulatiepomp wordt gestuurd door de warmtepomp.
5.1.2. Horizontale grondwarmtewisselaar Horizontale grondwarmtewisselaars bestaan uit een netwerk van buizen, een captatienet dat op een diepte van 1 meter (onder de vorstgrens) of meer in de bodem wordt ingegraven. Boorkop
De kringloop verdamperbodemwarmtewisselaar De verschillende sondeboringen worden met elkaar verbonden en gekoppeld aan de primaire warmtewisselaar van de warmtepomp. Een waterpomp zorgt voor de circulatie. De sondes moeten eerst apart afgeperst worden om eventuele lekkages op te sporen.
Op kleinere diepte is de temperatuur van de bodem te sterk afhankelijk van de buitentemperatuur. In de winter, bij de hoogste warmtevraag zal de brontemperatuur bijgevolg laag zijn. De regeneratie van de bodem treedt pas in op het einde van het stookseizoen. Indien mogelijk plaatst men het netwerk onder het waterpeil. Dit systeem kan alleen worden toegepast indien men over voldoende grondoppervlakte beschikt.
Om elke lus thermisch gelijkmatig te belasten moeten de sondes volgens Tichelman aangesloten worden of met een centrale collectorput.
‘Tichelman’ aansluiting
Aansluiting met centrale collectorput
De diameter van de collectorleidingen wordt bepaald in functie van de leidingverliezen en bedraagt meestal 40, 50 of 63 mm. Nadat de lasverbindingen gemaakt zijn wordt de
15 - Warmtepompen
WARMTEBRONNEN
Dimensionering De dimensionering van het captatienet gebeurt in functie van de warmtegeleidingcoëfficiënt van de bodem. Deze hangt af van de samenstelling van de grond en van het vochtgehalte.
De kringloop verdamperbodemwarmtewisselaar Idem verticale grondwarmtewisselaar.
Algemeen geldt voor de volgende bodemsamenstellingen: Bodem Droge zandgrond Natte zandgrond Droge leemgrond Natte leemgrond Grondwatervoerende grond
Onttrokken vermogen 10-15 15-20 20-25 25-30 30-35
5.2. Water
W/m W/m2 W/m2 W/m2 W/m2 2
Afhankelijk van de grondsamenstelling en het compressorvermogen van de warmtepomp zal de benodigde grondoppervlakte voor een gemiddelde woning tussen 200 en 500 m2 liggen.
Water
Uitvoering Het captatienet bestaat uit soepele kunststof buizen op basis van polyethyleen (zie 5.1.1.). Ze moeten corrosiebestendig zijn en ondoordringbaar door water. De diameter varieert van 20 tot 30 millimeter, de lengte per kring van 100 tot 200 meter. Bij directe expansie wordt de grondwarmtewisselaar opgebouwd uit een netwerk van koperen buizen met meestal een diameter van 15 mm.De buizen liggen op een afstand van minimum 80 cm van elkaar. Indien de buizen te kort bij elkaar worden geplaatst gaat de bodem te sterk afkoelen en zal hij moeilijk regenereren.
Ofwel wordt de grond over de volledige oppervlakte afgegraven tot op de diepte van de te plaatsen buizen, ofwel plaatst men de buizen in sleuven. Hier zijn geen speciale machines voor nodig.
Warmtepompen - 16
5.2.1. Grondwater In de ondergrondse waterlagen zit grondwater met een constante temperatuur van 10 à 14°C. Dit grondwater is meestal overvloedig aanwezig en zal bij onttrekking van warmte door een huishoudelijke warmtepomp niet in temperatuur dalen. De COP van de warmtepomp zal dan ook hoog zijn en weinig variëren. Meestal zuigt men in de pompput het grondwater met een onderwaterpomp op en stuurt het via de warmtepomp naar de retourput. Een goede waterkwaliteit van het grondwater moet er voor zorgen dat de warmtewisselaar niet wordt aangetast. Het grondwater mag niet met de lucht in aanraking komen. Het grondwatercircuit wordt onder overdruk geplaatst zodat de zuurstof niet uit het grondwater kan vrijkomen.
WARMTEBRONNEN
Uitvoering van de boring en materialen De pompput voor een warmtepomp is identiek aan een klassieke waterput. De diameter van het boorgat bedraagt 200 à 400 mm. Voor de warmtepompen ligt de gemiddelde diepte tussen 20 en 100 m, afhankelijk van de geologie. Boringen dieper dan 150 m zijn meestal om prijsPompput technische redenen minder interessant. Met een uitgebreide geologische databank kan voor elke locatie bepaald worden welk systeem het meest interessant is (grond of grondwater als warmtebron). In het geboorde gat wordt nadien de PVC verbuizing geplaatst. Onderaan is een filterelement, omstort met filterzand, waar het water de put kan indringen. Dit filterelement is verbonden met de stijgbuis die tot aan het maaiveld reikt. Rondom deze stijgbuis worden de doorboorde kleilagen die ondoordringbaar zijn, terug afgedicht met bentoniet klei-pellets en de rest van de anulaire ruimte kan met de opgeboorde boorresten terug aangevuld worden.
In sommige gevallen, als de watervoerende laag voldoende dikte heeft, is het mogelijk om in één boring de pomp en retourfilter in te bouwen. De kosten van de put en de aansluitingen zijn dan uiteraard lager.
Pomp Meestal wordt geopteerd voor een onderwaterpomp. De juiste keuze van de pomp is zeer belangrijk. Het vermogen van de onderwaterpomp bepaalt mee de winstfactor van het totale systeem. Het vermogen van de pomp wordt bepaald door het debiet, het dynamische waterpeil (dit is het waterpeil tijdens het pompen), de drukverliezen over de leidingen en de warmtewisselaar en ten slotte de overdruk op de retourput. Een te zware motor gaat de totale winstfactor van het systeem drukken. Bij goede dimensionering ligt het nodige aandrijfvermogen van de grondwaterpomp voor een gemiddelde woning tussen 0,37 en 1 kW.
Onderwaterpomp
Het grondwater mag nergens in contact komen met de lucht om oxidatie te voorkomen. Kalk en ijzer in het water kunnen dan afzettingen en verstoppingen veroorzaken in de leidingen, de warmtewisselaar en de putten zelf. Filterelement
Tot een debiet van 15 m3/uur volstaat een stijgbuis van 125 mm doorsnede. Per kW geleverd thermisch vermogen heeft men ongeveer 0,2 à 0,3 m3/uur water nodig van 10°C. De retourput die het water verplicht in dezelfde watervoerende laag terugstuurt heeft enkele verschilpunten. Water terugpompen is moeilijker dan oppompen. Daarom heeft een retourput een zo lang mogelijk filtergedeelte. Ook de boordiameter ter hoogte van het filterelement moet zo groot mogelijk zijn. Soms is het zelfs noodzakelijk meerdere retourputten te boren. Om te vermijden dat het water langs de buitenkant van de buis terug naar de oppervlakte spoelt, moet een ontlastingsbuis of een cementstop geplaatst worden.
Het kan interessant zijn om het grondwater ook te gebruiken voor sanitaire doeleinden of voor de tuin. Mits het plaatsen van een hydrofoorinstallatie met eventueel een bijkomende pomp is dit perfect mogelijk. Door een tweede pomp, uitsluitend voor het sanitair gebruik, in serie te plaatsen met de onderwaterpomp kan men het vermogen van de onderwaterpomp beperkt houden.
5.2.2. Oppervlaktewater Bij het gebruik van oppervlaktewater als warmtebron dient men vooral rekening te houden met de kwaliteit en de temperatuur van het water. De temperatuur zal tijdens de winter
17 - Warmtepompen
WARMTEBRONNEN
duidelijk dalen waardoor een groter volume aan water over de verdamper moet worden geleid. Na hoogwaterstand kan er ernstige vervuiling optreden. Een aftakking van het oppervlaktewater met hierin een horizontaal captatienet, zoals een grondwarmtewisselaar, biedt hier een oplossing.
Buitenlucht is overvloedig aanwezig maar op sterk wisselende temperatuur. Bijgevolg zal de COP van de warmtepomp met buitenlucht als warmtebron sterk wisselen gedurende het stookseizoen. De buitenlucht wordt rechtstreeks over de verdamper geleid ofwel geeft zij haar warmte af aan bijvoorbeeld een energiedak of een betonnen constructie. Via een captatienet wordt de warmte hieraan onttrokken.
Deze warmtebron wordt weinig toegepast omdat een voldoende grote hoeveelheid water zelden beschikbaar is.
Dimensionering
5.2.3. Andere waterwarmtebronnen Andere mogelijke warmtebronnen zijn koelwater, afvalwater en rivierwater.
5.3. Lucht
Vermits de buitentemperatuur in de winter zeer laag kan zijn moet de warmtepomp voldoende groot gedimensioneerd worden. Bijgevolg zal zij een groot deel van het stookseizoen sterk overgedimensioneerd zijn, dit ten koste van de winstfactor. Een warmtepomp met buitenlucht als warmtebron wordt daarom meestal gecombineerd met een hulpverwarmingssysteem. De warmtepomp is dan kleiner gedimensioneerd. Het hulpverwarmingssysteem zal pas in werking treden wanneer de warmtepomp niet voldoende warmte kan leveren. De hulpverwarming kan gebeuren op basis van fossiele brandstoffen of via een elektrische weerstand.
Uitvoering Opstelling
Lucht
De warmtepomp kan zowel buiten als binnen geplaatst worden. Ook gescheiden opstelling is mogelijk, waarbij de verdamper buiten staat en de rest van de warmtepomp binnen. Aandachtspunten bij buitenopstelling: • lengte van de leidingen beperken; • geluidsoverlast vermijden; • goede isolatie leidingen tussen warmtepomp en warmteafgiftesysteem; • afvoer voor condensatiewater van de verdamper voorzien; • luchtaanvoer en -afvoer niet hinderen; • bescherming tegen vorst wanneer alleen de hulpverwarming werkt.
5.3.1. Buitenlucht
Aandachtspunten bij binnenopstelling: • openingen in de buitenmuur voorzien voor luchtaanvoer en luchtafvoer; • luchtaanvoer en -afvoer liefst in ander gevelvlak; • bij de plaatsing van de afvoeropening rekening houden met windrichting; • voldoende afstand tussen luchtaanvoer en -afvoer; • luchtkanalen isoleren; • lengte luchtkanalen beperken; • luchtaanvoer en -afvoeropeningen beschermen tegen vocht en sneeuw; • afvoer voor condensatiewater van de verdamper voorzien.
Warmtepompen - 18
WARMTEBRONNEN
5.3.2. Ventilatielucht Een ventilatiesysteem zorgt er voor dat woningen een gezond binnenklimaat kennen. Omwille van de hoge brontemperatuur haalt een warmtepomp met ventilatielucht als warmtebron ook bij hogere afgiftetemperatuur (bijvoorbeeld de bereiding van sanitair warm water) nog een aanvaardbare COP. Het debiet van het ventilatiesysteem is echter beperkt waardoor slechts in beperkte mate warmte onttrokken kan worden. Het toepassingsgebied beperkt zich dan ook tot de verwarming van sanitair warm water, eventueel gecombineerd met een deel van de woningverwarming. Deze combinatie kan toegepast worden in zeer goed geïsoleerde woningen (vb. K30) waar het hulpverwarmingssysteem beperkt gedimensioneerd kan worden.
Ontdooisysteem Warmtepompen met buitenlucht als warmtebron, die ook bij temperaturen onder 5°C functioneren, worden voorzien van een ontdooisysteem. De waterdamp in de buitenlucht zet zich bij lage temperaturen af op de warmtewisselaar onder de vorm van rijm ten gevolge van de warmteonttrekking. Dit veroorzaakt een vermindering van het luchtdebiet door de warmtewisselaar. Rijm vormt daarenboven een isolatielaag op de warmtewisselaar wat de warmte-uitwisseling vermindert. Het ontdooien kan op twee manieren gebeuren. Ofwel keert de werking van de warmtepomp gedurende korte tijd volledig om, de verdamper wordt condensor en de condensor wordt verdamper. Ofwel wordt het warmtedragend medium kortstondig voorbij de compressor maar voor de condensor, afgetapt en terug over de verdamper geleid.
5.4. Besluit In bijgevoegde tabel zijn de voor- en nadelen van de verschillende warmtebronnen opgenomen. Grondwater is omwille van de constante, relatief hoge temperatuur de meest geschikte warmtebron maar kan om technische, economische of milieuredenen niet overal worden aangeboord. De installatie is vrij complex en de investeringskost relatief hoog. Daarom worden in Vlaanderen meer grondwarmtewisselaars toegepast. De keuze voor de meest geschikte bron is echter afhankelijk van het totaalproject van de woning.
Hulpverwarming De hulpverwarming treedt pas in werking wanneer de warmtevraag hoger is dan de energie die de warmtepomp kan leveren. De warmtepomp zorgt dan voor de voorverwarming, de hulpverwarming voor de naverwarming. Wordt de warmtevraag nog groter en ligt de waterretourtemperatuur van het warmteafgiftesysteem hoger dan de maximale aanvoertemperatuur van de warmtepomp, dan zal de hulpverwarming de volledige warmtevraag dekken. Dit laatste gebeurt weinig bij verwarmingssystemen op lage temperatuur. Een warmtepomp kan ook aangesloten worden op de retourleiding van een bestaand centraal verwarmingssysteem. Het bestaande systeem zal dan werken als hulpverwarming. De hulpverwarming kan gebeuren door middel van een klassieke verwarmingsketel of door middel van een elektrische weerstand in het buffervat van het warmtepompsysteem.
19 - Warmtepompen
WARMTEBRONNEN
OVERZICHT VOOR- EN NADELEN WARMTEBRONNEN. Voordelen Verticale grondwarmtewisselaar
Horizontale grondwarmtewisselaar
Grondwater
Buitenlucht
Ventilatielucht
• • • • • •
beperkt grondbeslag bijna overal toepasbaar onbeperkt beschikbaar weinig variatie in brontemperatuur relatief hoge brontemperatuur gesloten systeem
Nadelen
• daling brontemperatuur gedurende stookseizoen • lekdichtheid nodig i.v.m. glycol in systeem • aangepaste computerprogrammatuur nodig
• bijna overal toepasbaar • onbeperkt beschikbaar • gesloten systeem
• • • •
• • • •
beperkt grondbeslag constante brontemperatuur relatief hoge brontemperatuur onuitputbaar
• goede kwaliteit water niet overal beschikbaar • niet overal beschikbaar op haalbare diepte • hogere investeringskost • open systeem • energie nodig voor oppompen water • milieuvergunning nodig • gegarandeerde scheiding koelmiddel grondwater • boring, terugvoerput en afdichting vragen extra aandacht • grondige geohydraulische kennis vereist
• • • • •
beperkt grondbeslag bijna overal toepasbaar onbeperkt beschikbaar onuitputbaar lage investeringskost
• • • •
• geen grondbeslag • hoge brontemperatuur • constante brontemperatuur
Warmtepompen - 20
ruim grondbeslag variërende brontemperatuur opletten voor uitputting bodem daling brontemperatuur gedurende stookseizoen • lekdichtheid nodig i.v.m. glycol in systeem
ontdooisysteem noodzakelijk hulpverwarmingssysteem noodzakelijk zeer sterk wisselende brontemperatuur periodiek zeer lage brontemperaturen mogelijk
• geluidsproductie moet beperkt worden • beperkt beschikbaar • alleen toepasbaar bij bepaalde ventilatiesystemen
WARMTEAFGIFTE
6 Warmteafgifte Een veel gebruikte methode om een woning te verwarmen is een centraal verwarmingssysteem met een wateraanvoertemperatuur van 90°C en een retourtemperatuur van 70°C. Bij een verwarmingssysteem op lage temperatuur is de temperatuur van het water (of lucht) niet hoger dan 55°C. Een verwarmingssysteem op lage temperatuur is een voorwaarde voor de toepassing van een monovalent werkende (zie hoofdstuk 7) warmtepomp. De wateraanvoertemperatuur is bij voorkeur zelfs niet hoger dan 45°C en de waterretourtemperatuur maximum 35°C. In sommige systemen wordt directe expansie van het warmtedragend medium (bijvoorbeeld R134a en R407c) van de warmtepomp toegepast (zie hoofdstuk 7) in plaats van water. Om een woning te verwarmen met een verwarmingssysteem op lage temperatuur is wel een warmteafgiftesysteem nodig met een groot warmteafgevend oppervlak (vloerverwarming, muurverwarming, plafondverwarming, overgedimensioneerde radiatoren) of warmeluchtverwarming of convectoren met geforceerde ventilatie. Vermits het energieverbruik van de warmtepomp rechtstreeks afhankelijk is van het temperatuursverschil tussen warmte-
bron en warmteafgiftesysteem zal een zo laag mogelijke temperatuur van het warmteafgiftesysteem het beste rendement opleveren. Immers per °C temperatuursverlaging van het warmteafgiftesysteem verhoogt de COP met 2%.
6.1. Vloerverwarming 6.1.1. Principes, kenmerken en uitvoering Bij klassieke vloerverwarming wordt een buizennet (ook leidingregister genoemd), waardoor water op lage temperatuur circuleert, ingebed in de vloeropbouw. De door het buizennet afgestane warmte wordt eerst in de vloeropbouw opgestapeld en vervolgens in hoofdzaak afgegeven aan de ruimten boven de vloer. De warmteafgifte van een vloerverwarming gebeurt in hoofdzaak door straling.
mediumaanvoertemperatuur
°C Vloerafwerking
100
Dekvloer
80 60 40
Wapening of versterkingsnet Polyetheenfolie
55°C
Isolatielaag
LTV
Polyetheenfolie
20 0
Draagvloer (eventueel voorzien van een vullaag en een folie tegen opstijgend vocht)
radiatoren + convectoren + ventiloconvectoren plafondverwarming wandverwarming
Verwarmingsbuis + bevestigingsmiddel
vloerverwarming
Werkingsgebied van de wateraanvoertemperatuur van verschillende warmteafgiftesystemen.
Type A
21 - Warmtepompen
WARMTEAFGIFTE
Vloerafwerking Dekvloer Wapening of versterkingsnet Polyetheenfolie Isolatielaag Polyetheenfolie
Draagvloer (eventueel voorzien van een vullaag en een folie tegen opstijgend vocht)
Verwarmingsbuis + bevestigingsmiddel
Type B
Naargelang de buizen in de dekvloer liggen of verzonken zijn in de vloerisolatielaag, spreekt men van het “natte” (type A) of het “droge” (type B) systeem. Bij dit laatste systeem is de warmteafgifte kleiner, maar door de kleinere totale vloerdikte bestaat de mogelijkheid het achteraf nog in bestaande gebouwen te plaatsen (renovatie). Dunne vloerlagen met kleine warmteweerstand zijn gunstig voor de warmteafgifte en verhogen de regelbaarheid van het systeem en dus ook het comfort. De warmteafgifte van een vloerverwarming hangt af van verschillende parameters, zoals het gebruikte systeem, de watertemperatuur, de pasafstand tussen de buizen, de warmteweerstand van de vloerlagen boven en onder de buizen. Momenteel worden vrijwel uitsluitend kunststofbuizen gebruikt, die gemakkelijker en vlugger te plaatsen zijn maar die omwille van de zuurstofdoorlaatbaarheid ook risico op corrosie veroorzaken. Dit risico vergroot naarmate de watertemperatuur toeneemt. Buizen voorzien van een zuurstofscherm en/of een waterbehandeling met inhibitoren zijn daarom aangewezen. Bij directe expansie maakt men gebruik van een koperen buizennet. Het afgifterendement van een vloerverwarming hangt voornamelijk af van de warmteweerstanden van de vloerlagen boven en onder het buizennet. De thermische weerstand van de vloerlagen boven de buizen is best zo laag mogelijk. Een parketvloer of tapijten op de vloer zijn bijgevolg minder gunstig voor een goede warmteafgifte. Onder het buizennet moet een isolatielaag geplaatst worden die warmteverlies naar beneden beperkt. Voordelen: • de verwarmingslichamen zijn onzichtbaar en niet hinderlijk; • de vloerverwarming is zeer comfortabel, op voorwaarde dat bepaalde comfortcriteria gerespecteerd worden (o.a. maximale vloeroppervlaktetemperatuur);
Type A
• het systeem kan als koeling gebruikt worden, de koelcapaciteit is hierbij beperkt. Nadeel: • de installatie is bij voorkeur bij het ontwerp van het gebouw te voorzien, eenmaal geÏnstalleerd zijn er geen wijzigingen meer mogelijk.
6.1.2. Dimensionering Vermits de maximale oppervlaktetemperatuur van de vloer beperkt moet blijven tot 29°C (woonzone) of 32°C (randzone), is de maximale mogelijke warmteafgifte van een vloerverwarming eveneens beperkt (ong. 100 W/m2 in de woonzone). Deze maximale warmteafgifte betreft de nuttig beschikbare vloeroppervlakte, die in bepaalde vertrekken (keuken, badkamer) sterk beperkt is door de aanwezige uitrustingen of het meubilair.
Type B
Warmtepompen - 22
WARMTEAFGIFTE
6.2. Muurverwarming Bij muurverwarming wordt het buizennet in of tegen de muur geplaatst, men kan ook gebruik maken van in de muren geplaatste verticale kanalen waar warme lucht doorgeblazen wordt. Meestal wordt echter gekozen voor de eerste oplossing omdat deze techniek gemakkelijker gecombineerd kan worden met vloerverwarming. De combinatie muur-vloerverwarming wordt dikwijls toegepast in vertrekken waar de nuttige vloeroppervlakte beperkt is (bv. badkamers, keukens). Montagetechnieken in steenachtige muren: 1. De buizen worden op de muur gemonteerd. De ruimten tussen de buizen worden opgevuld met een cement- of kalkmortellaag. Als afwerking komt een gewone pleisterlaag van ongeveer 1 cm dikte. 2. In de muren worden sleuven gefreesd, waarin de buizen geplaatst worden. De resterende openingen worden opgevuld met mortel en de gehele wand wordt egaal afgewerkt met een pleisterlaag. 3. In het geval van betonwanden kunnen de verwarmingsbuizen voorgemonteerd worden op de wapening vooraleer het beton gestort wordt. De afwerking gebeurt zoals gewoonlijk met pleisterlaag. 4. De muur wordt opgebouwd uit speciale blokken uit kalkzandsteen of holle baksteen, waarin fabrieksmatig sleuven zijn aangebracht op bepaalde afstand van elkaar (15 cm). De diepte en breedte van de sleuven zijn aangepast aan de diameter van de kunststofbuis die in de sleuven geplaatst wordt. De egale afwerking met pleisterlaag is opnieuw klassiek. Deze speciale snelbouwstenen zijn duurder dan gewone snelbouwstenen en hun plaatsing moet zorgvuldig gebeuren om de sleuven goed te laten aansluiten.
De muur wordt opgebouwd uit holle baksteen.
Technieken bij houtskeletbouw: 1. Bij volledige droogbouw worden de kunststofbuizen in de afdekplaten geplaatst. 2. Bij halfdroogbouw worden de buizen in beugels tegen de vlakke wand gemonteerd en vervolgens ingebed in een mortellaag en afgewerkt met een pleisterlaag.
De buizen worden in afdekplaten geplaatst.
De buizen worden op de muur gemonteerd.
De wandbreedte van een warmtemuur wordt, afhankelijk van het bouwmateriaal, beperkt tot 5 meter, zoniet wordt een dilatatievoeg voorzien. Het is ook belangrijk om in alle gevallen een voldoend dikke isolatielaag te voorzien tussen de buizen en de buitenomgeving of de aangrenzende niet-verwarmde ruimten. Vermits het buizennet verticaal kan gelegd worden, dient het vullen met water zorgvuldig te gebeuren
23 - Warmtepompen
WARMTEAFGIFTE
om luchtophoping te voorkomen (automatische luchtafscheiders zijn aanbevolen). Er zijn buisdetektoren ontwikkeld die de juiste ligging van de buizen kunnen detecteren, zodat buisperforatie kan vermeden worden indien men in de muur boort of nagelt. Het spreekt dan ook vanzelf dat men het plaatsen van meubilair tegen een warmtemuur beter vermijdt, omdat met dan het stralingsaandeel van deze verwarming mist. De opwarmingstijd van een verwarmde muur hangt af van de dikte van de afwerklaag voor de buizen. Het naijlen van de warmteoverdracht aan de binnenruimte hangt in grote mate af van de op te warmen massa van de muur. Hoe dunner deze wand is des te sneller kan hij opgewarmd worden.
6.3. Plafondverwarming Bij plafondverwarming wordt het buizennet ingewerkt in de plafondopbouw. Plafondverwarming kan gecombineerd worden met vloerverwarming en/of wandverwarming of als hoofdverwarming toegepast worden. In ruimtes waar koeling en verwarming vereist is, is plafondverwarming de ideale oplossing gezien het hoge koelvermogen (zie hoofdstuk 7).
Het buizennet wordt bij de productie geÏntegreerd in gladde breedvloerplaten.
Montagetechnieken: 1. Het buizennet wordt geÏntegreerd in het midden van een ter plaatse gestorte betonvloer. Dit noemt men betonkernactivering. De grote thermische massa resulteert in een trage werking. 2. Het buizennet wordt bij de productie geïntegreerd in gladde breedvloerplaten. Na plaatsing van deze breedvloerplaten op de werf worden deze hydraulisch gekoppeld aan de verdeelkollektoren. Daarna wordt een druklaag gestort op deze breedvloerplaten en plaatst men de verdere afwerking. Daar het buizennet tegen het oppervlak gemonteerd wordt, is de reactiesnelheid heel wat hoger t.o.v. betonkernactivering. 3. Het buizennet wordt geplaatst in opbouw op het plafond en geïntegreerd in een pleisterlaag. Deze techniek is omslachtig. 4. Bij zwevende of verlaagde plafondconstructies zal men gipsvezelplaten, waarin het buizennet geïntegreerd is, als afwerklaag toepassen. Dit is een interessante techniek voor renovatieprojecten. Gezien de beperkte massa is de reactiesnelheid vrij hoog.
Plafondverwarming bij verlaagde plafondconstructie.
6.4. Overgedimensioneerde radiatoren Radiatoren en convectoren zijn momenteel nog de meest gebruikte verwarmingslichamen in gebouwen. De warmteafgifte gebeurt hoofdzakelijk door convectie (circulerende lucht). Bij klassieke bestaande installaties werden de genormaliseerde radiatorvermogens bepaald voor een gemiddelde watertem-
Warmtepompen - 24
WARMTEAFGIFTE
peratuur van 80°C. Indien radiatoren in een verwarmingssysteem op lage temperatuur geplaatst worden en gevoed worden door water op een gemiddeld lagere temperatuur, dan daalt de warmteafgifte vrij snel. Daarom zal een radiator, gevoed op lage temperatuur, overgedimensioneerd moeten worden indien men wenst dat hij een evenwaardige warmteafgifte op hoge temperatuur realiseert.
6.5. Warmeluchtverwarming Bij warmeluchtverwarming wordt lucht (een mengeling van gerecycleerde en verse lucht) opgewarmd in een generator en via een kanalennet naar de te verwarmen ruimten gevoerd. De luchtcirculatie wordt verzekerd door een ventilator. Enkele nadelen: • door het ontbreken van stralingswarmte, dient de luchttemperatuur hoger te zijn om eenzelfde comfort te realiseren; • luchtverwarming profiteert niet van de thermische opslagcapaciteit van een gebouw; • geluids- en tochtproblemen zijn mogelijk bij slecht ontworpen installaties; • het kanalennet neemt veel plaat in en vertoont in vele gevallen grote lekken; • hoog energieverbruik bij het transporteren van lucht in vergelijking met het transporteren van water.
6.6. Convectoren met geforceerde ventilatie Deze worden ook ventilo-convectoren genoemd. Dit zijn in feite verbeterde convectoren. In het verwarmingslichaam wordt een ventilator ingebouwd. Daardoor krijgt men een betere luchtcirculatie en dus een betere warmteafgifte, zeker bij lagere watertemperaturen. Omwille van een niet te verwaarlozen geluidsproductie en stofneerslag (vervuiling) t.g.v. de geforceerde luchtbeweging worden deze toestellen weinig toegepast.
25 - Warmtepompen
WARMTEPOMPINSTALLATIES IN WONINGEN
7 Warmtepompinstallaties in woningen Dimensionering warmtepompsysteem Bij warmtepompinstallaties is een juiste dimensionering van de warmtepomp zeer belangrijk. Te groot gedimensioneerde warmtepompen kennen een lager rendement en vragen een te hoge investering. Het is dus zeer belangrijk de juiste warmtebehoefte van het gebouw te kennen. De huidige rekenmethode voor de berekening van de warmteverliezen (NBN B 62-003) geeft voor zeer goed geÏsoleerde gebouwen enkel betrouwbare resultaten voor continu verwarming. Omwille van energiebesparing wordt vaak de temperatuur verlaagd, vooral ‘s nachts en bij afwezigheid van de bewoners. Wil men de ruimten met een lagere temperatuur relatief snel op de gewenste comforttemperatuur brengen, dan zijn grotere vermogens nodig dan berekend volgens de huidige geldende rekenmethode. Dit geldt vooral voor goed geïsoleerde woningen. De warmteverliezen zijn er kleiner dan bij niet goed geïsoleerde woningen waardoor de installatie veel kleiner wordt gedimensioneerd. De energie nodig om de kamer op te warmen blijft echter gelijk. De kleinere installatie kan de kamer dan niet meer binnen een aanvaardbare tijd opwarmen. Een aangepaste rekenmethode is hier aangewezen. De dimensionering van een verwarmingsinstallatie is echter dikwijls gebaseerd op oude vuistregels en niet op een warmteverliesberekening. Hierdoor worden in de praktijk verwarmingsinstallaties dikwijls dubbel zo groot gedimensioneerd als nodig.
Vermits een warmtepompinstallatie andere eigenschappen heeft dan een gebruikelijke CV-installatie is een grondige voorbereiding essentieel. De warmtepomp is slechts één onderdeel van de installatie. Een goede afstemming van alle onderdelen is nodig om een goed werkend geheel met een hoge systeemwinstfactor (SPF) te verkrijgen. De keuze voor een bepaald type, werkingswijze of systeem is afhankelijk van het totaalproject van de woning.
Warmtepompen - 26
7.1. COP-SPF De winstfactor of COP van een warmtepomp is afhankelijk van het temperatuurverschil tussen de warmtebron en het warmteafgiftesysteem. Dit is niet constant gedurende het volledige stookseizoen. Vooral de temperatuur van de warmtebron (afhankelijk van welke warmtebron men kiest) kan sterk wijzigen in de loop van het seizoen. Binnen het warmtepompsysteem is de warmtepomp niet het enige toestel dat energie verbruikt. Het verbruik van circulatiepompen en eventueel een waterpomp (bij grondwater als warmtebron) hebben geen invloed op de COP. De prestatie van een warmtepompsysteem of SPF (seasonal performance factor) brengt zowel het energieverbruik van de warmtepomp als het verbruik van de randapparatuur, zoals pompen, in rekening en dit over een gans stookseizoen. De SPF is bijgevolg altijd lager dan de COP. De SPF laat toe verschillende warmtepompsystemen met elkaar te vergelijken en warmtepompsystemen te vergelijken met andere verwarmingssystemen.
De COP van de warmtepompen, getest in het De Nayer Instituut
COP0-35
WP 1
WP 2
4,30
4,50
COP10-35
WP 3
5,60
SPFWP
3,60
4,40
4,40
SPFSysteem
3,20
3,50
3,60
Het bovenstaande voorbeeld geeft een overzicht van de COP en SPF van de warmtepompen alleen en van de warmtepompsystemen die getest werden door het De Nayer Instituut in het kader van hun HOBU-project. WP 1 werkt met een verticale grondwarmtewisselaar, de metingen gebeurden voor de maand januari van een standaardjaar. WP 2 is gekoppeld aan een horizontale grondwarmtewisselaar met metingen voor de maanden januari, februari en de
WARMTEPOMPINSTALLATIES IN WONINGEN
helft van maart voor een standaardjaar. WP 3 heeft grondwater als warmtebron, gemeten van 9 oktober 2002 tot 21 januari 2003.
7.2. Types Afhankelijk van de combinatie tussen de warmtebron en het warmteafgiftesysteem kunnen we verschillende types warmtepompsystemen onderscheiden.
7.2.1. Grond-Water Glycolwater, dat stroomt door de warmtebronkring, neemt de warmte op uit de grond via een horizontale of verticale warmtewisselaar. Deze opgenomen warmte wordt via de verdamper afgegeven aan het warmtedragend medium en via de compressor getransporteerd naar de condensor. In de condensor neemt het water van het warmteafgiftesysteem zowel de warmte opgenomen in de verdamper als de energie geleverd aan de compressor op. Het warmteafgiftesysteem bestaat uit een binnenwaterkringloop, gebruikt voor de bereiding van sanitair warm water en/of voor de verwarming van het gebouw.
7.2.5. Directe expansie Bij een klassiek systeem (grond-water) stroomt door de bodemwarmtewisselaar een mengsel van water en glycol waaraan in de warmtepomp warmte wordt onttrokken. Bij directe expansiesystemen verdampt het warmtedragend medium direct in de grondwarmtewisselaar en na compressie condenseert hetzelfde warmtedragend medium direct in het warmteafgiftesysteem. De grondwarmtewisselaar is dus de verdamper en het warmteafgiftesysteem de condensor. Een tussenmedium met bijhorende warmtewisselaar en circulatiepompen is niet nodig. Het warmteafgiftesysteem kan ook een gescheiden systeem zijn, gevuld met water en glycol.
Aandachtspunten: • zoals bij grond-water systemen moet men hier zeker rekening houden met lekdichtheidseisen, waar vroeger (H)(C)FK’s werden gebruikt is men nu overgegaan naar isobuthaan als warmtedragend medium; • een gespecialiseerd bedrijf is noodzakelijk voor ontwerp, installatie en beheer; • de controle van de debietverdeling vraagt extra veel aandacht, het gaat hier immers niet om een vloeistof maar om een mengsel van gas en vloeistof; bijgevolg worden dikwijls meerdere compressoren per woning geïnstalleerd, afhankelijk van het temperatuursniveau van de lokalen.
7.2.2. Water-Water De warmte uit opgepompt grondwater, koel- of oppervlaktewater wordt via de verdamper afgegeven aan het warmtedragend medium en via de compressor getransporteerd naar de condensor.Vervolgens zie grond-water.
7.2.3. Lucht-Water De warmte uit met een ventilator aangevoerde buitenlucht of ventilatielucht wordt via de verdamper afgegeven aan het warmtedragend medium en via de compressor getransporteerd naar de condensor. Vervolgens zie grond-water.
7.2.4. Lucht-Lucht De warmte uit met een ventilator aangevoerde buitenlucht of ventilatielucht wordt via de verdamper afgegeven aan het warmtedragend medium en via de compressor getransporteerd naar de condensor. In de condensor neemt de met een ventilator aangevoerde en afgevoerde binnenlucht van het warmteafgiftesysteem zowel de warmte opgenomen in de verdamper als de energie geleverd aan de compressor op. Het warmteafgiftesysteem bestaat uit een luchtkanalennet, gebruikt voor de verwarming van het gebouw.
7.3. Werkingswijzen 7.3.1. Monovalente warmtepompen Alleen de warmtepomp verwarmt de woning. De types Grond-Water en Water-Water zijn geschikt voor monovalente werking.
7.3.2. Mono-energetische warmtepompen De warmtepomp dekt de voornaamste warmtebehoeften, maar bij zeer koud weer wordt haar warmteproductie automatisch aangevuld met elektrische bijverwarming.
7.3.3. Bivalente warmtepompen De bivalente warmtepomp bestaat uit twee verwarmingssys-
27 - Warmtepompen
WARMTEPOMPINSTALLATIES IN WONINGEN
temen: de warmtepomp zorgt voor de verwarming tot een bepaalde externe temperatuur en een tweede systeem (gas of stookolie) staat in voor de productie van bijkomende warmte volgens de behoeften. Het type Lucht-Water werkt bij voorkeur bivalent. De buitenlucht heeft de laagste temperatuur wanneer de warmtebehoefte het grootst is. Een warmtepomp die in deze omstandigheden monovalent kan werken zal het grootste deel van het jaar sterk overgedimensioneerd zijn. Ventilatielucht is slechts beperkt beschikbaar waardoor ook hier hulpverwarming noodzakelijk is.
Er bestaan drie werkingsschema’s:
Parallel bedrijf: De warmtepomp en de hulpverwarming kunnen samen in bedrijf zijn en samen voor de nodige warmtetoevoer zorgen.
Gedeeltelijk parallel, gedeeltelijk alternatief bedrijf: De hulpverwarming treedt pas in werking wanneer de warmtevraag groter is dan de energie die de warmtepomp kan leveren. De warmtepomp zorgt dan voor de voorverwarming, de hulpverwarming voor de naverwarming. Wordt de warmtevraag nog groter en ligt de retourtemperatuur van het warmteafgiftesysteem hoger dan de maximale wateraanvoertemperatuur van de warmtepomp, dan zal de hulpverwarming de volledige warmtevraag dekken. In de praktijk wordt dit systeem het meest toegepast.
Alternatief bedrijf: De warmtepomp werkt alleen, totdat haar water-aanvoertemperatuur onvoldoende wordt, dan schakelt ze uit. De hulpverwarming neemt dan de taak over en zorgt voor de volledige warmtebehoefte.
7.4.1. Systemen voor verwarming Het warmtepompsysteem dient alleen voor ruimteverwarming. In sanitair warm water wordt op een andere manier voorzien. De werking is monovalent of bivalent. In principe kan gebruik gemaakt worden van alle eerder aangegeven warmtebronnen en afgiftesystemen.
7.4.2. Systemen voor verwarmen en koelen Onderzoek heeft aangetoond dat een goed ontwerp (beperking van beglazing op het zuiden), het gebruik van een goede buitenzonnewering en nachtventilatie in ons klimaat meestal volstaan om de binnentemperatuur van gebouwen in de zomer op een aanvaardbaar comfortabel peil te houden. Dit geldt zeker voor woningen, waar de interne warmtewinsten veel lager liggen dan in bijvoorbeeld kantoorgebouwen. We kunnen ons dan ook afvragen of koelsystemen in woningbouw economisch en ecologisch verantwoord zijn. Wordt er toch een actieve koeling geÏnstalleerd, dan is de warmtepomp aangewezen omdat zij met éénzelfde installatie kan verwarmen en koelen. Met elk type warmtepomp kan gekoeld worden. Het type lucht-lucht is het meest bekend als airconditioning. Ook een buizennet gevuld met water kan een gebouw koelen. We spreken dan van koelvloeren, koelwanden en koelplafonds. Bij deze systemen wordt het thermisch comfort hoofdzakelijk bereikt door straling, wat een meer homogene temperatuurverdeling geeft, wat aangenamer aanvoelt en stiller is dan bijvoorbeeld conditioneringapparaten die zuiver op convectie werken. Bij koelvloeren mag omwille van comforteisen de oppervlaktetemperatuur niet dalen onder 20°C. De temperatuur van het koelwater mag hiervoor niet lager zijn dan 16°C. Koelvloeren zijn dus in staat om de comforttemperatuur met maximum 2 à 4 °C te doen dalen, wat zeker niet veel is, maar dikwijls voldoende om een bevredigend thermisch comfort te realiseren. Men spreekt dan van topkoeling. Bij koelplafonds zijn de oppervlaktetemperaturen lager bij éénzelfde koelwatertemperatuur. De buizen van een koelplafond zijn rechtstreeks gemonteerd in de plafondopbouw.
7.4. Warmtepompsystemen Warmtepompsystemen zijn te onderscheiden naar de functie die er mee vervuld moet worden. Voor alle systemen geldt dat de regeling een bepalende factor is in het te bereiken rendement. Een juist systeemontwerp, afgestemd op de feitelijke behoefte van het gebouw is van belang waarbij de regeling zo eenvoudig mogelijk uitgevoerd moet worden.
Warmtepompen - 28
Natural cooling Dit systeem kan worden toegepast voor de types GrondWater en Water-Water. Het glycolwater of het opgepompte grondwater wordt niet langs de compressor geleid maar, onttrekt de warmte aan het water van het warmteafgiftesysteem (hier gebruikt als koelsysteem). Het energieverbruik beperkt zich tot het verbruik van de circulatiepomp. Bij het type grondwater bevordert dit systeem de regeneratie van de bodem.
WARMTEPOMPINSTALLATIES IN WONINGEN
De omkeerbare warmtepomp Bij een omkeerbare warmtepomp is het mogelijk de warmtepompcyclus om te draaien. De condensor wordt dan de verdamper en neemt warmte op uit het warmteafgiftesysteem, de verdamper wordt condensor en geeft warmte af aan de warmtebron. Dit systeem is van toepassing als ontdooisysteem bij buitenlucht als warmtebron. De toepassing van actieve koeling kan in het kader van het duurzaam gebruik van energie echter niet worden aanbevolen.
7.4.3. Systemen voor de bereiding van sanitair warm water Aangezien het afnamepatroon van de warmte gelijkmatiger is als voor ruimteverwarming is de warmtepomp zeer geschikt om deze functie met een goed rendement te vervullen. Hierbij kan de warmtebron kleiner zijn, maar wordt wel altijd sanitair warm water op voorraad gehouden. De warmtepompboiler die warmte onttrekt aan binnenlucht van de woning is het meest bekende voorbeeld hiervan. Andere mogelijke warmtebronnen zijn ventilatielucht en grond.
de mechanische ventilatie in de woning. Het ventilatiegedeelte is altijd in werking. Wanneer het water in het voorraadvat voor sanitair warm water beneden de ingestelde temperatuur daalt, start automatisch de warmtepomp die uit de ventilatielucht voldoende warmte onttrekt om het sanitair water, via een warmtewisselaar in het voorraadvat, te verwarmen. Wanneer de temperatuur in de woning beneden de ingestelde waarde daalt, verwarmt de warmtepomp het water van het warmteafgiftesysteem. Zakt de temperatuur van het retourwater onder de temperatuur nodig om de woning te verwarmen, dan zal een CV-ketel als hulpverwarming optreden. Is de ingestelde ruimtetemperatuur weer bereikt, dan stopt de hulpverwarming en zal de warmtepomp alleen in de nodige warmte voorzien.
Bij ventilatielucht als warmtebron bestaat er concurrentie met gebalanceerde ventilatie met warmteterugwinning. Beide toestellen gebruiken de uitgaande ventilatiestroom als warmtebron. In bestaande woningen, waar gebalanceerde ventilatie niet kan worden toegepast, en in woningen die niet geschikt zijn voor de toepassing van een zonneboiler is deze warmtepompboiler een interessante optie. Zonnecollector en warmtepompboiler kunnen gecombineerd worden. De zonnecollectoren verwarmen het water in het voorrraadvat (boiler) via een warmtewisselaar. De naverwarming gebeurt door de warmtepomp.
7.4.4. Combi systemen In deze systemen worden de functies van de bereiding van sanitair warm water, ruimteverwarming en eventueel ventilatie verenigd. Hierbij wordt rekening gehouden met de verschillen in de benodigde temperatuurniveaus voor de verschillende functies. Omwille van de goede werking van het systeem worden warmtepompinstallaties best zo eenvoudig mogelijk gehouden. Combi systemen vragen steeds een gespecialiseerde studie + begeleiding bij de uitvoering.
Ventilatielucht - warmtepomp CV ketel - boilercombinatie Deze warmtepomp gebruikt de warmte uit de afgevoerde ventilatielucht van de woning om zowel het sanitair water als het water van het woningverwarmingssysteem te verwarmen. Het toestel wordt aangesloten op de centrale afvoerbuis van
7.5. Toepassingen buiten de individuele woning 7.5.1. Kantoren Kantoren kennen in de winter een relatief kleine warmtebehoefte. In de zomer zorgen de zon en interne warmtewinsten, veroorzaakt door de hoge bezettingsgraad, computers en andere toestellen, voor oververhitting. Kantoren hebben bijgevolg zowel behoefte aan verwarming als aan koeling. Warmtepompen kunnen aan deze vraag naar verwarming en koeling voldoen. Dit kan door de toepassing van natural cooling of van de omkeerbare warmtepomp.
29 - Warmtepompen
WARMTEPOMPINSTALLATIES IN WONINGEN
7.5.2. Collectieve warmtepompsystemen Collectieve systemen kunnen op verschillende schaal worden uitgebouwd. Afhankelijk van de plaatselijke situatie kan gekozen worden voor grotere of kleinere collectieve systemen. Voordelen - goedkoper dan individuele warmtepompsystemen met collectieve warmtebron; - het op te stellen vermogen is lager dan de som van de nodige individuele vermogens; - bivalent systeem is betaalbaar; - minder ruimtebeslag in de woning; - geen geluidsproblemen op individueel niveau; - weinig onderhoud per individuele woning. Nadelen - kostprijs warmtedistributiesysteem; - warmteverliezen in distributiesysteem; - de aanvoertemperatuur moet afgestemd zijn op de individuele gebruiker met de hoogste warmtebehoefte; - kostprijs individuele verbruiksmeters; - een warmtebron met grote capaciteit is noodzakelijk. Als tussenoplossing kan gekozen worden voor individuele warmtepompen met collectieve warmtebron.
7.5.3. Glastuinbouw
Warmtepompen - 30
Serres hebben een grote behoefte aan verwarming en koeling maar ook aan ontvochtiging en soms aan CO2. Een warmtepomp kan hier verschillende functies vervullen, in combinatie met koude-warmteopslag in watervoerende lagen. In de zomer wordt de serre gekoeld met grondwater, opgepompt uit een aquifer (ondergronds zandlaag), de koude bron. Hierbij warmt het water op. Het systeem slaat het opgewarmde water op in een warme bron. In de winter wordt het relatief warme water uit de warme bron terug opgepompt. De warmtepomp onttrekt hieraan warmte en het afgekoelde water wordt terug in de koude bron opgeslagen. Sommige teelten hebben behoefte aan CO2. Een gasgestookte absorbtiewarmtepomp kan zowel warmte als CO2 leveren. Bij teelten met weinig behoefte aan CO2 zal de elektrische compressiewarmtepomp de beste resultaten leveren.
7.5.4. Andere toepassingen De ontvochtiging van zwembaden vraagt verluchting met grote luchtdebieten. Dit veroorzaakt grote warmteverliezen. Deze kunnen gerecupereerd worden door middel van een warmtepomp. Gebouwen met hoge bezetting en lange bedrijfstijden hebben zowel behoefte aan verwarming als koeling. Dit zijn bijvoorbeeld ziekenhuizen, rust- en verzorgingstehuizen, hotels en gevangenissen. Ook hier kan een warmtepompsysteem in beide behoeften voorzien.
KOSTEN & SUBSIDIES
8 Kosten & Subsidies • Specifieke warmtevraag: 62 W/m2; • Jaarlijkse verbruiksuren: 2196h/j; • Jaarlijks verwarmingsverbruik: 17.522 kWh/j.
Wat kost een warmtepompsysteem? Het De Nayer Instituut heeft een vergelijkend onderzoek verricht naar de kostprijs van warmtepomp- en andere verwarmingsinstallaties. Het betreft een ééngezinswoning. • Woonoppervlak: 128,72 m2; • Normwarmtevraag: 7979 W;
De kostprijs werd berekend per jaar, zowel voor de verbruiksgebonden kosten, de werkingskosten als de kapitaalgebonden kosten. Zo werd bijvoorbeeld voor de warmtepomp zelf een afschrijftermijn van 18 jaar voorzien. Gedetailleerde gegevens betreffende het onderzoek kan u opvragen bij ODE-Vlaanderen.
Vergelijkend onderzoek totale kostprijs warmtepompinstallaties
Subsidiemogelijkheden U kunt een aantal energiebesparende maatregelen inbrengen bij uw jaarlijkse belastingsaangifte vanaf 2004. Het betreft hier uitgaven voor inkomstenjaar 2003, aanslagjaar 2004. Per aanslagjaar kunt u meerdere facturen indienen voor investering in verschillende maatregelen. Maar hier blijft de regel dat het bedrag dat u per jaar per woning kunt recupereren voor alle maatregelen samen, beperkt is tot 500 euro geïndexeerd per jaar. De datum van betaling van de factuur is bepalend voor de belastingaangifte. 15% van de investering voor de vervanging van een oude stookketel door een warmtepomp komt in aanmerking voor het belastingsvoordeel. Voor warmtepompen worden er aanvullende premies gegeven door de netbeheerders (vroegere intercommunales). De belangrijkste voorwaarde is dat de installatie niet bedoeld of geschikt is voor airconditioning. Het bedrag is afhankelijk van het geïnstalleerde compressorvermogen, met een maximum van 2112,17 euro voor een vermogen van 10 kVA. Sommige netbeheerders (AGEM, ETIZ, Interelectra, Iveg, PBE en WVEM) kennen ook premies toe voor warmtepompboilers. De premie bedraagt 625 euro, beperkt tot 50% van de totale aanschafprijs. Informeer bij uw netbeheerder naar de voorwaarden. Volgende gemeenten geven subsidies voor warmtepompen of algemeen hernieuwbare energie: As, Balen, Beringen, Harelbeke, Hasselt, Knesselare, Kuurne, Ledegem, Lommel, Oudenburg, Ranst, Rumst, Schelle en Zwevegem. Informeer bij uw gemeentebestuur naar de voorwaarden.
31 - Warmtepompen
WETTELIJKE VERPLICHTINGEN
9 Wettelijke verplichtingen 9.1. Vergunningen De wetgeving terzake kan men terugvinden in het Vlarem:
9.1.1. Water-water systemen met verpompen van grondwater Vlarem I rubriek 53.6: Boren van grondwaterwinningsputten en grondwaterwinning die gebruikt wordt voor koude-warmtepompen, met inbegrip van terugpompen met een opgepompt debiet van: Minder dan 30.000 m3/jaar: Ten minste 30.000 m3/jaar:
klasse 2 klasse 1
De meeste warmtepompen voor huishoudelijke doeleinden hebben een jaarlijks opgepompt debiet van minder dan 30.000 m3 en behoren tot klasse 2. Formulieren voor de vergunning klasse 2 zijn te verkrijgen op het gemeentehuis. Het duurt enkele maanden vooraleer men de vergunning verkrijgt. Het is verplicht een debietmeter en een peilbuis te plaatsen. Voor winningen van klasse 1 verloopt de vergunningsaanvraag via de provincie met bijkomende voorwaarden en een langere aanvraagperiode. Vlarem II hoofdstuk 5.53.6.2.1: Verboden in een beschermingszone van het type I of II van grondwaterwinningen bestemd voor openbare watervoorziening.
9.1.2. Grond-water systemen (met bodemwarmtewisselaars) Vlarem I rubriek 55.1: Vertikale boringen ten behoeve van de aanleg van peilputten en voor andere doeleinden dan deze bedoeld
Warmtepompen - 32
in de rubrieken 53.54 en 55.2: Tot op een diepte van 50 m t.o.v. het maaiveld: Vanaf een diepte van 50 m of meer t.o.v. het maaiveld:
klasse 3 klasse 2
Dit betekent dat tot een diepte van 50 m enkel meldingsplicht is op standaardformulieren via de gemeente. Vanaf 50 m vergunningsplicht via de gemeente zoals bij de water/water systemen. Vlarem I rubriek 16.3: Inrichtingen voor het fysisch behandelen van gassen (samenpersen-ontspannen) 16.3.1. Koelinstallaties voor het bewaren van producten, luchtcompressoren en airconditioninginstallaties, ... met een totale geïnstalleerde drijfkracht van: 5 kW tot en met 200 kW: meer dan 200 kW:
klasse 3 klasse 2
Dit betekent dat voor een deel van de lucht-lucht warmtepompen (airconditioning) geen vergunning nodig is. Voor de iets grotere huishoudelijke installaties bestaat er enkel meldingsplicht op standaardformulieren via de gemeente. 16.3.2. Andere dan onder 16.3.1 en 16.9 c ingedeelde inrichtingen met een geÏnstalleerde totale drijfkracht van: 5 kW tot en met 10 kW: meer dan 10 kW tot en met 200 kW meer dan 200 kW
klasse 3 klasse 2 klasse 1
Dit betekent dat voor een deel van de warmtepompen geen vergunning nodig is. Voor de iets grotere huishoudelijke installaties bestaat er enkel meldingsplicht op standaardformulieren via de gemeente. Enkel voor zeer grote huishoudelijke installaties is een vergunning klasse 2 vereist.
WETTELIJKE VERPLICHTINGEN
9.2. Heffingen 9.2.1. Water-water Heffing op waterverontreiniging Momenteel is er geen vrijstelling voorzien op de heffing op de waterverontreiniging voor grondwater dat in dezelfde watervoerende laag wordt teruggebracht na doorstroming door een koude-warmtepomp. Een voorstel voor wijziging van de wet van 26 maart 1971 in die zin wordt voorbereid.
Heffing op de winning van grondwater Grondwaterwinningen die gebruikt worden voor koudewarmtepompen, op voorwaarde dat het grondwater na doorstroming van de koude-warmtepomp integraal teruggebracht wordt in dezelfde watervoerende laag, zijn vrijgesteld van grondwaterheffingen (artikel 28 ter §,8° van het decreet van de Vlaamse regering van 24 januari 1984 houdende maatregelen inzake het waterbeheer).
9.2.2. Grond-water Vermits geen grondwater verpompt wordt zijn er uiteraard geen heffingen.
9.3. Voorschriften Op 14 april 2003 verscheen in het Belgisch Staatsblad de aanpassing van Vlarem II over koelinstallaties en warmtepompen. De hoofddoelstelling van de wetgeving is; vermijden dat CFK’s en chloorfluorkoolstoffen, die de ozonlaag afbreken, vrijkomen. Vlarem II kan u raadplegen op: http://www2.vito.be/navigator/Scripts/tree.asp
Aard van de beproeving
Beproevingsdruk
- op mechanische sterkte van:
≥ 1,5 x p
• gegoten onderdelen
≥ 1,3 x p
• andere dan gegoten onderdelen
≥ 1,0 x p
- op het gehele systeem na installatie:
• De bewerkingen die verband houden met koelinstallaties en waarbij de mogelijkheid tot het ontsnappen van koelmiddel bestaat, moeten worden uitgevoerd door bevoegde koeltechnici. • Bij definitieve buitenbedrijfstelling moet het koelmiddel binnen de maand worden verwijderd. Dat koelmiddel mag, nadat het goed bevonden is, enkel in dezelfde inrichting terug worden gebruikt.
Voor koelinstallaties met een nominale koelmiddelinhoud van 3 kg of meer die gebruik maken van ozonafbrekende stoffen en/of gefluoreerde broeikasgassen (niet van toepassing op hermetisch gesloten koelsystemen): • Alle maatregelen die overeenkomstig de beste beschikbare technieken haalbaar zijn, moeten worden genomen om het relatief lekverlies zoveel mogelijk en in elk geval tot maximaal 5% per jaar te beperken. • Koelinstallaties moeten minimaal eenmaal per twaalf maanden op goed functioneren en vanuit het oogpunt van preventie worden gecontroleerd op mogelijke oorzaken van lekkage. De exploitant moet bij een koelinstallatie op een goed toegankelijke plaats een instructiekaart beschikbaar hebben. • De beheerder van een koelinstallatie moet een installatiegebonden logboek bijhouden dat zich in de nabijheid van de koelinstallatie bevindt.
Voor koelinstallaties:
• Om controle over de toegevoegde en afgetapte koelmiddelen mogelijk te maken, moet de exploitant de volgende documenten ter beschikking van de toezichthoudende ambtenaar houden: de facturen met betrekking tot de aangekochte hoeveelheden koelmiddelen en het logboek.
• Het aanwenden van chloorfluorkoolstoffen en halonen in of voorhanden houden ervan ten behoeve van koelinstallaties is verboden.
• Het aanwenden van chloorfluorkoolstoffen en halonen in of voorhanden houden ervan ten behoeve van koelinstallaties is verboden.
• De exploitant houdt een attest (niet vereist voor kleine installaties) ter beschikking van de toezichthoudende ambtenaar dat is opgesteld door de constructeur of een milieudeskundige, erkend in de discipline toestellen en installaties onder druk en/of in de discipline houders voor gassen of gevaarlijke stoffen, waaruit blijkt dat iedere installatie die werkt onder een absolute gasdruk van meer dan 100 kPa met goed gevolg de volgende beproevingen heeft ondergaan:
• De handelingen, voorafgaand aan de ingebruikname van een koelinstallatie, moeten gebeuren conform de bepalingen van de norm EN 378 of een gelijkwaardige code van goede praktijk.
Aandachtspunten:
33 - Warmtepompen
ADRESSEN
10 Adressen Er bestaat geen kwaliteitslabel voor warmtepompen. De bijgevoegde adressenlijst is zuiver informatief en geeft geen kwaliteitsgarantie. U vraagt best naar referenties.
Sectorverenigingen Fedecom Putboorders Dhr. Abbeloos Willy Lombaardstraat 34-42 1000 Brussel 02/545.57.58 - Fax 02/513.24.16
[email protected] www.confederatiebouw.be Beroepsfederatie bouw, waaronder putboringen NACEBO Nationale Centrale van Hout- en Bouwvakondernemingen Installateurs Dhr. Verstraete Bart Spastraat 8 1000 Brussel 02/238.06.05 - Fax 02/238.06.11
[email protected] www.nacebo.be Beroepsfederatie installateurs centrale verwarming en sanitair UBF/ACA Unie der Belgische Frigoristen/Airconditioning Association Mevr. Buddaert Linda Joseph Chantraineplantsoen 1 3070 Kortenberg 02/215.18.34 - Fax 02/215.88.78
[email protected] www.ubf-aca.be Beroepsfederatie koeltechniek en airconditioning UBIC Unie Belgische Installateurs Centrale Verwarming Mevr. Dhondt Annie
Dhr. De Bruyne Roland Brogniezstraat 41/5 1070 Brussel 02/520.73.00 - Fax 02/520.97.49
[email protected] www.ubic.be Beroepsfederatie installateurs centrale verwarming
Informatie en vorming ATIC Mevr. Matthys Veronique Leuvensesteenweg 613 1930 Zaventem 02/511.74.69 - Fax 02/511.75.97
[email protected] Koninklijke Technische Vereniging van de Verwarmings- en Verluchtingsnijverheid en der Aanverwante Takken. Actviteiten: informatie, steun en opleidingen in technisch onderwijs, steun toegepast onderzoek, organisatie conferenties, ...
Onderzoek De Nayer Instituut Dhr. Van Passel Willy Jan De Nayerlaan 5 2860 Sint-Katelijne-Waver 015/31.69.44 - Fax 015/31.74.53
[email protected] www.denayer.be IWT-HOBU-project: Warmtepompen in residentiële gebouwen
Elektriciteitsector Electrabel Dienst marketing & sales retail Dhr. Deprêter André Opperstraat 8 1050 Brussel Warmtepompen - 34
02/519.28.04 - Fax 02/501.24.37
[email protected] www.electrabel.com Elektriciteitsleverancier
Overige bedrijven Accubel Dhr. Kehl Greorgie Industriestrasse 28 4700 Eupen 087/59.16.50 - Fax 087/59.16.55
[email protected] www.accubel.be Groothandel/verdeler warmtepompen AEC-SMT nv Dhr. Beerten Julien Grote Baan 25 3511 Kuringen 011/87.16.26 - Fax 011/25.24.29 0496/21.34.57
[email protected] www.wagner-solartechnik.be Verdeler/installateur warmtepompen AEG Home Comfort Dhr. Somers Yvan Havenlaan 104 1000 Brussel 02/422.25.22 - Fax 02/422.25.24
[email protected] Fabrikant/invoerder warmtepompen Ciat Dhr. Boelens Luc Raymond Stijnstraat 78 bis 1080 Brussel 02/414.80.80 - Fax 02/414.80.90
[email protected] Verdeler warmtepompen Conticlima Dhr. De Cauwer Eric Skaldenstraat 121 F3 9042 Gent 09/259.21.02 - Fax 09/259.21.06
[email protected]
ADRESSEN
www.conticlima.com Invoerder Hitachi warmtepompen Coolconsult Dhr. De Smet Wilfried August Van Bokxstaelestraat 43 9050 Gent 09/231.23.33 - Fax 09/231.93.44 0475/47.54.46
[email protected] www.coolconsult.com Studiebureau en verdeler warmtepompen DCG-Klimacomfort Dhr. Lelièvre Chris Begoniastraat 22c 9810 Nazareth 09/385.69.33 - Fax 09/385.82.42
[email protected] www.dcg-klimacomfort.com Invoerder warmtepompventilatiesystemen Dimplex Dhr. Engels Jan Paardenmarkt 83 2000 Antwerpen 03/231.88.84 - Fax 03/231.01.74
[email protected] www.dimplex.be Invoerder warmtepompen/ warmtepompboilers Energy Saving System Dhr. Lewalle Jean-Marc Dhr. Daro Robert Chemin de Griry 14 4141 Louveigné-Sprimont 04/360.91.66 - Fax 04/360.91.66 Productie/installatie warmtepompen GSP bvba Nijverheidsstraat 33 3580 Beringen 011/45.36.36 - Fax 011/42.76.11
[email protected] Verdeler warmtepompen Izen nv Dhr. Leys Manu Hoeksken 56 2275 Lille 014/55.83.19 - Fax 014/55.83.17
[email protected] www.izen.be Verdeler/installateur warmtepompen Keerman Willy bvba Dhr. Keerman Willy Damstraat 206 9180 Moerbeke 09/346.85.57 - Fax 09/346.78.62
Installateur warmtepompen KTI/WTI bvba Dhr. Oorts Patrik Vermeulenstraat 83 2980 Zoersel 03/384.32.97 - Fax 03/384.35.42 0475/39.98.41
[email protected] Installateur van technische installaties in een eco-perspectief (warmtepompen) Lennox Benelux Dhr. Van Beeck Patrick Jagersdreef 1B 2900 Schoten 03/633.30.45 - Fax 03/633.00.89
[email protected] www.lennoxeurope.com Invoerder warmtepompen Masser Dhr. Braekers Charles Bergensesteenweg 389 1070 Brussel 02/520.26.91 - Fax 02/520.28.47
[email protected] Installateur warmtepompen/ warmtepompboilers APC-Geoservices Dhr. Dammekens Jos Lage Weg 121 2660 Hoboken 03/827.91.13 - Fax 03/825.75.73
[email protected] www.aardwarmtepompen.be Studiebureau/groothandel/installateur warmtepompen Notoco bvba Dhr. Vertriest Chris Suikerstraat 70 9340 Lede 053/80.20.21 - Fax 053/80.20.75 0478/38.39.40
[email protected] www.notoco.com Verdeler/installateur warmtepompen
Sint Norbertusstraat 38 1090 Brussel 02/478.80.88 - Fax 02/479.79.77
[email protected] www.siemens.be Invoerder warmtepompen Stiebel Eltron Dhr. Kirschfink Guido Rue Mitoyenne 897 4840 Welkenraedt 087/88.14.65 - Fax 087/88.15.97
[email protected] www.stiebel-eltron.com Invoerder warmtepompen T3 Dhr. Vercauteren Philip Dhr. Wauters André Jagerstraat 26 9220 Hamme 052/48.07.18 - Fax 052/48.08.67
[email protected] Installateur o.a. warmtepompen (ecologisch bouwen) Tuerlings nv Dhr. Tuerlings G. Keerbergenbroek 8 3150 Haacht 016/60.31.70 - Fax 016/60.31.71
[email protected] www.tuerlings.be Fabrikant/installateur warmtepompen Viessmann-Belgium bvba Dhr. De Mol Ernest Hermesstraat 14 1930 Zaventem 02/712.06.66 - Fax 02/725.12.39
[email protected] www.viessmann.be Invoerder warmtepompen Inventum bvba Leyenseweg 101 N-3720 AA Bilthoven 03/227.43.43 - Fax 03/227.43.44
[email protected] www.inventum.nl Fabrikant warmtepompboilers
Sanecal NV Dhr. Castelijn Peter Archimedesstraat 60 8400 Oostende 059/55.16.66 - Fax 059/55.16.60
[email protected] www.sanecal.be Installateur warmtepompen Hoofdmerk DAIKIN
Belklima nv Dhr. Jonckhere Chris Baron Ruzettelaan 25 8310 Assebroek 050/40.48.48 - Fax 050/39.26.04
[email protected] www.belklima.be Verdeler warmtepompen
Siemens heating Dhr. Reynaerts Michel
Leroy bvba Dhr. Leroy Luc
35 - Warmtepompen
ADRESSEN
Frankrijklaan 11 8970 Poperinge 057/33.38.94 - Fax 057/33.38.94
[email protected] Installateur warmtepompen ARTIKLIMA bvba Dhr. Eddy Van Brempt Zwaarveld 9A 9220 Hamme 052/41.25.41 - Fax 052/41.29.66
[email protected] www.artiklima.be Invoerder/installateur warmtepompboilers, warmtepompventilatiesystemen en combinaties Merk GENVEX Clima-Total nv Dhr. Smolders Johan Dhr. Leroy Luc Schurhovenveld 4316 3800 Sint-Truiden 011/69.75.72 - Fax 011/67.33.50
[email protected] www.clima-total.be Groothandel lagetemperatuurverwarmingssystemen Rehau nv Dhr. Willem Verbiest Ambachtenlaan 22 3001 Heverlee 016/39.99.11
[email protected] www.rehau.com Fabrikant/verdeler van vloerverwarmingssystemen, warmtepompen en leidingsystemen voor aardwarmtewisselaars.
Boorbedrijven De volgende boorbedrijven voeren sporadisch of regelmatig boringen uit voor de plaatsing van een verticale grondwarmtewisselaar of voor het oppompen en terugpompen van grondwater als warmtebron. U vraagt best naar referenties
A.G.W. ( Antwerpse Grond- en Waterwerken) NV Werverstraat 42 2531 Vremde 03/460.19.60 - Fax 03/460.19.70
[email protected]
Noterman Putboringen NV Steenweg 18 B 9661 Parike 055/42.84.99 - Fax 055/42.54.23
[email protected]
Amcal bvba Industrielaan 10 8810 Lichtervelde 051/72.47.42 - Fax 051/72.41.58
[email protected]
Putboringen Van Casteren bvba Harmoniestraat 40 2230 Ramsel 016/69.93.28 - Fax 016/69.44.10
[email protected] www.vancasterenputboringen.be
Aqualim bvba Begijnenwinning 58 A 3980 Tessenderlo 013/67.80.27 - Fax 013/67.80.28
[email protected]
Putboringen Van Deynse bvba Krommewege 80 9990 Maldegem 050/71.66.14 - Fax 050/71.82.42
[email protected]
Celis Watertech Grote Steenweg 112 3454 Rummen 011/58.14.13 - Fax 011/58.14.17
[email protected] www.celis-watertech.be
Boringen Vandaele bvba Heidelbergstraat 26 A 8210 Loppem 050/79.29.62 - Fax 050/79.29.63
Gebo bvba Stenehei 2 2480 Dessel 014/37.71.25 - Fax 014/37.90.89
[email protected] www.gebo.be Geolab bvba Plaanstraat 1 9810 Nazareth 09/385.84.00 - Fax 09/385.40.88
[email protected] www.geolab.be Lippens Jan bvba Oude Waalstraat 294 9870 Zulte 09/388.55.33 - Fax 09/388.97.14
[email protected] Mooris Irrigation bvba Donk 55 2360 Oud-Turnhout 014/45.18.80 - Fax 014/45.33.01
[email protected] www.mooris-irri.be
Warmtepompen - 36
Vanhecke NV Izegemsestraat 85 8850 Ardooie 051/74.64.15 - Fax 051/74.83.46
[email protected] Verheyden Putboringen bvba Mechelbaan 5 2861 O-L-V-Waver 015/75.59.07 - Fax 015/75.46.93
[email protected] www.pbv.be Vyncke Alfons NV Poststraat 38/40 8560 Gullegem 056/41.14.34 - Fax 056/41.12.85
WEBSITES
11 Websites http://www.heatpumpcentre.org Website van het IEA Heat Pump Centre. Technische informatie, internationale publicaties, conferenties en studiedagen. http://www.ehpa.org Website van de European Heat Pump Association. Nieuwsbrief, informatie over projecten, publicaties en envenementen. http://www.novem.nl Website van de Nederlandse Organisatie voor Energie en Milieu. Onder “duurzame energie” zit ook informatie over warmtepompen. http://www.duurzame-energie.nl Website van het Informatiecentrum Duurzame Energie. Bevat ook informatie over warmtepompen. http://www.stichtingwarmtepompen.nl Website van de Nederlandse Stichting Warmtepompen (leveranciers en fabrikanten). Informatie over leveranciers en fabrikanten + algemene informatie. http://www.izw-online.de Website van het Informationszentrum Wärmepumpen und Kältetechnik. Publicaties, technische informatie. http://www.igshpa.okstate.edu Website van de International Ground Source Heat Pump Association. Informatie over publicaties, activiteiten, voorbeeldprojecten, ... http://www.fws.ch Website van de Fördergemeinschaft Wärmepumpen Schweiz. Publicaties, technische informatie. http://www.wpz.ch Website van het Wärmepumpen-Testzentrum Töss. Testresultaten van warmtepompen. http://www.waermepumpe-bwp.de Website van het Bundesverband Wärmepumpe (BWP) e.V. Technische informatie over warmtepompen en informatie over de Duitse markt.
37 - Warmtepompen
IWT-HOBU-PROJECT
IWT-HOBU-project 205 “Warmtepompen in woningen”, De Nayer Instituut Beschrijving project Van september 2000 loopt aan het De Nayer Instituut een IWTHOBU-onderzoeksproject waarbij warmtepompinstallaties met grondwarmte, zoals die in een woning kunnen voorkomen, worden onderzocht. Grondwarmte kan benut worden door horizontale en verticale grondwarmtewisselaars of door grondwater. Deze drie methodes zijn aangebracht op het terrein van het De Nayer Instituut en drie warmtepompen gebruiken deze warmtebronnen. De prestatie van de warmtepomp is sterk afhankelijk van de dynamische belasting die in een reële installatie voorkomt. Om echt te weten te komen hoe (goed) een warmtepomp werkt, is het dus niet voldoende om in een labo op enkel de warmtepomp metingen uit te voeren, maar moet een installatie - die op een normale manier werkt - opgemeten worden gedurende een langere periode. Daarom is er in het project een 'verwarmingssimulator' gebouwd, die een woning kan nabootsen waarin de warmtepompinstallatie werkt. Drie warmtepompinstallaties zijn gebouwd: een Siemens-warmtepomp (18 kW) met grondwaterput, een Viessmannwarmtepomp (11 kW) met verticale sondes en een Stiebel Eltron-warmtepomp (6 kW) met horizontale lussen. Deze laatste wordt gebruikt om het labo waarin de installaties staan te verwarmen. De twee eerste warmtepompen worden gedurende een langere periode (typisch 1 stookseizoen) aangesloten op de verwarmingssimulator. Continu wordt elke installatie opgemeten waaruit, na verloop van een bepaalde periode, de prestatie (o.a. COP, onttrokken grondwarmte, ...) wordt berekend. Op deze manier wil het project gegevens verschaffen aan geïnteresseerde kopers, installateurs, studiebureaus, ... over de werking van de opgestelde warmtepompinstallaties en kunnen aanwijzingen gegeven worden over de correcte manier van dimensioneren en van installeren van een warmtepompsysteem, gebaseerd op de opgedane praktijkervaring.
Resultaten De beste energetische prestaties (zie hoofdstuk 7 COP-SPF) worden verkregen met installaties die gebruik maken van open grondwatersystemen; het voordeel hiervan is de constante grondwatertemperatuur van 10 à 12 °C. De kostprijs van de boring en de pomp vormen een belangrijk nadeel, naast eventueel problemen met de grondwaterkwaliteit. Indien mogelijk kan hier gebruik gemaakt worden van een gecombineerde pomp- en retourput met een meer prijsgunstige recirculatie variant. De verticale gesloten bronsystemen kunnen een oplossing bieden in geval van een onzekere grondwaterkwaliteit en -hoeveelheid. Energetisch presteren deze bronsystemen minder goed dan deze met een open grondwater systeem. Reden hiervoor is de daling van de grondwatertemperatuur tijdens het stookseizoen. De kostprijs van de boring is ook hier een nadeel. De gesloten systemen met een horizontale grondwarmtewisselaar zijn goedkoop, maar ze vragen wel een groot grondoppervlak. Energetisch presteren deze systemen minder goed dan de bovenstaande systemen; de grondtemperatuur daalt sterk tijdens het stookseizoen. De regeneratie wordt voornamelijk beïnvloed door de buitencondities (zon) en de grondwaterstand. De goedgekeurde resultaten van dit project zullen vanaf februari 2003 beschikbaar worden op de website van het De Nayer Instituut (www.denayer.be). De metingen lopen nog door en de resultaten hiervan worden op regelmatige basis bijgewerkt. Er is dan eveneens een cd-rom beschikbaar met het eindverslag en de resultaten van het project. Deze is aan te vragen bij Willy Van Passel (
[email protected]). De Nayer Instituut Jan De Nayerlaan 5, 2860 Sint-Katelijne-Waver,Tel 015/31 69 44
Warmtepompen - 38
ACTIE ZONNEHUIS
“Actie zonnehuis” Met de “Actie Zonnehuis III” (1999-2000) wilde organisator Electrabel de verbruiker aansporen tot een rationeel en milieuvriendelijk omgaan met energie. De wedstrijd moest de consument vertrouwd maken met “hernieuwbare energie”. Centraal in de ontwerpwedstrijd stond immers de elektrisch aangedreven warmtepomp. De wedstrijd wilde een aanzet zijn om deze vorm van hernieuwbare energie op grotere schaal toe te passen in de particuliere woningbouw. De globale architecturale oplossing werd beoordeeld, waarbij aandacht werd besteed aan creativiteit, innovatie en haalbaarheid van het project. De bouwfysische aspecten werden geëvalueerd, waaronder K-peil, koudebruggen en zomercomfort. Ten slotte werden de installatiekarakteristieken onderzocht met nadruk uiteraard op de warmtepomp zelf.Voor het type van warmtepompinstallatie kregen architect en bouwheer carte blanche. Alle gangbare systemen waren toegelaten, inclusief de recuperatie van warmte uit de ventilatielucht. Belangrijke voorwaarde was dat het ontwerp een “realiseerbaar project” was en dat de hoofdwarmtevraag van de woning door de warmtepomp gedekt werd. Dertien van de oorspronkelijk vijfenvijftig ingezonden ontwerpen werden bekroond met een bedrag van 200.000 BEF. Voor de winnende architecten was een bedrag van 40.000 BEF voorzien.
Voorbeeldproject Eén van de genomineerde projecten voor nieuwbouw was de woning van de familie Huysmans-De Roye. Het betreft een vrijstaande woning.
Concept Er werd gestreefd naar een sobere, tijdloze, functionele vormgeving en indeling. De buitenschil van het gebouw is beperkt door het bijna vierkante grondplan. Van passieve zonne-energie kan geen gebruik gemaakt worden omwille van een dennenbos aan de zuidkant van de woning. In de winter stijgt de zon tot nauwelijks boven de boomtoppen. In de zomer zorgen de ruime dakoversteken voor zonnewering. “Natte ruimten” zijn gegroepeerd. Koelere ruimten liggen eveneens naast elkaar. De globale isolatiewaarde van het gebouw bedraagt K39. De maximum waarde voor de wedstrijd lag op K45.
Installaties Een warmtepompinstallatie verwarmt de woning. De warmtebron is grondwater. De warmteafgifte gebeurt door vloerverwarming in de volledige woning (gelijkvloers + verdieping). Een dicht buizennet (elke 10 cm) zorgt er voor dat de temperatuur van het warmteafgiftesysteem zo laag mogelijk kan worden gehouden. De warmtepomp werkt bijna uitsluitend ‘s nachts omwille van het goedkopere elektriciteitstarief. De warmte wordt opgeslagen in de 15 cm dikke vloer en gedurende de ganse dag terug afgegeven. Het systeem werkt zeer traag maar vermits het gebouw geen gebruik kan maken van zonnewinsten komt oververhitting niet voor. Laborelec zal gedurende 2 jaar monitoring verrichten op deze installatie. Door meting van onder andere warmteproductie en elektriciteitsverbruik worden COP en SPF bepaald. De verluchting gebeurt mechanisch met warmterecuperatie. Het sanitair warm water wordt opgewarmd door een zonneboiler met elektrische naverwarming. Warmtepomp en monitoringinstallatie
Gecombineerde pomp- en retourput
39 - Warmtepompen
CO2 UITSTOOT
CO2 uitstoot ten gevolge van woningverwarming In het kader van het Kyoto akkoord heeft België zich geëngageerd om de uitstoot van broeikasgassen (met als belangrijkste koolstofdioxide) tussen 2008 en 2012 te reduceren met 7,5 % ten opzichte van 1990. Koolstofdioxide (CO2) komt vrij bij de verbranding van fossiele brandstoffen zoals hout, aardolie en aardgas. In België kan de uitstoot van CO2 bijna volledig worden toegeschreven aan elektriciteitsproductie (25 %), industrie (25 %), transport (25 %) en verwarming van gebouwen (25 %). Van alle landen in Europa heeft België het grootste besparingspotentieel voor CO2-uitstoot ten gevolge van woningverwarming. In opdracht van Electrabel (zie voorbeeld bij hoofdstuk 3.3. Warmtebehoefte voor woningverwarming) zijn verschillende verwarmingssystemen voor woningverwarming vergeleken met betrekking tot primair energiegebruik en CO2-uitstoot. De systemen die werden vergeleken zijn: elektrische verwarming (direct en accumulatieverwarming), warmtepompen en verwarmingsketels op aardgas en stookolie. De vergelijking van de verschillende systemen gebeurde op basis van berekeningen voor drie types woningen, nl. een vrijstaande woning, een rijwoning en een flat met telkens drie verschillende isolatieniveaus: K40, K55 en K100. Een zelfde vraagpatroon, t.t.z. de gewenste temperaturen in de verschillende kamers van de woning, en klimaatmodel (gemiddelde temperaturen in Ukkel) werd voor alle verwarmingssystemen opgelegd. De productie van sanitair warm water werd ook in de studie opgenomen. In onderstaande tabel worden bij wijze van voorbeeld de resultaten gegeven voor de vrijstaande woning K55. De totale warmtebehoefte voor een volledig stookseizoen bedraagt voor deze woning 15459 kWh. Het verbruik van sanitair warm water is gelijk gesteld aan 150 liter water op 60°C per dag. VERWARMING Systeem
netto warmtevraag verbruik (olie,gas, elektriciteit) primair energiegebruik CO2-uitstoot CO2-uitstoot, procentueel
stookolieketel HR (91 %) radiatoren
gasketel HR (91 %) radiatoren
elektrische verwarming
warmtepomp water/water vloerverwarming
15459 kWh 22578 kWh stookolie 22761 kWh 5976 kg 350 %
15459 kWh 23022 kWh aardgas 23280 kWh 4578 kg 268 %
15459 kWh 16599 kWh elektriciteit 44817 kWh 5454 kg 320 %
15459 kWh 5400 kWh elektriciteit 14580 kWh 1706 kg 100 %
elektrische boiler 2699 kWh 3173 kWh elektriciteit 8567 kWh 977 kg 330 %
warmtepompboiler 2699 kWh 967 kWh elektriciteit 2611 kWh 296 kg 100 %
SANITAIR WARM WATER Systeem stookolieketel netto warmtebehoefte 2699 kWh verbruik (olie, gas, elektriciteit) 3104 kWh stookolie primair energiegebruik 3146 kWh CO2-uitstoot 821 kg CO2-uitstoot, procentueel 277 %
gasketel 2699 kWh 3137 kWh aardgas 3165 kWh 623 kg 210 %
Uit de tabel komt duidelijk naar voor dat een verwarmingssysteem op basis van een warmtepomp aanleiding geeft tot een veel lagere CO2-uitstoot dan de andere verwarmingssystemen. De CO2-uitstoot wordt met een factor 2.5 à 3.5 gereduceerd wanneer een verwarmingssysteem met een warmtepomp (SPF = 3.8) wordt gebruikt.Voor de productie van sanitair warm water is een gelijkaardige reductie mogelijk. Interessant is te vermelden dat de CO2-uitstoot van de warmtepompboiler over een volledig seizoen ook lager is dan deze van een zonneboiler. Dit omdat in het laatste geval een bijstookinstallatie op basis van gas (495 kg CO2/jaar) of elektriciteit (535 kg CO2/jaar) nodig is.
Warmtepompen - 40
EFFECT VAN HET WARMTEDRAGEND MEDIUM
Effect van het warmtedragend medium De mate waarin een gas bijdraagt tot het broeikaseffect wordt weergegeven door de "Global Warming Potential" (GWP). De GWP geeft de potentiële bijdrage weer van 1 ton van een broeikasgas tot de toename van het broeikaseffect, in vergelijking met 1 ton CO2. Door de reële emissies van een gas te vermenigvuldigen met zijn GWP kan men de emissie van een bepaald broeikasgas uitdrukken als een "CO2equivalente" emissie. De GWP is afhankelijk van de periode, de tijdshorizon, die in beschouwing wordt genomen.Voor het huidige klimaatplan worden de GWP's berekend met een tijdshorizon van 100 jaar. De oudere koelmiddelen (de zogenaamde chloorfluorkoolwaterstoffen of CFK's zoals R11, R113 en R12) hebben de grootste GWP's (respectievelijk 3500, 4200 en 7300). Het gebruik ervan is niet langer toegestaan in de Europese Gemeenschap. Een ander soort warmtedragende media die een minder negatief effect hebben op het broeikaseffect zijn de hydrochloorfluorkoolwaterstoffen HCFK's (zoals R22 en R123). De GWP ervan ligt lager dan deze van de CFK's (respectievelijk 1500 en 85). Het einde van de productie en het gebruik van deze warmtedragende media is voorzien voor 2014. Een derde soort warmtedragende media zijn de fluorkoolwaterstoffen of HFK's (bvb. R134a, R142b en R143a). Gemiddeld gezien ligt de GWP ervan iets hoger dan die van de HCFK's (respectievelijk 1200, 1600 en 2900). Op R134a na zijn ze bovendien ontvlambaar. Propaan, dat ook kan gebruikt worden als koelmiddel, heeft een GWP gelijk aan 3. Een ander effect van het gebruik van bepaalde koelmiddelen (CFK's en HCFK's) op het milieu, is de afbraak van de ozonlaag. Door de aanwezigheid van chloor in deze koelmiddelen wordt in de stratosfeer ozon omgezet in zuurstof. De "Ozon Depletion Potential" (ODP) geeft aan hoeveel ozon moleculen worden afgebroken door de vrijgave van 1 kg gas ten opzichte van 1 kg R11. De CFK's en de HCFK's hebben een negatieve invloed (ODP's van 0.6 tot 1 voor de CFK's en 0.02 tot 0.11 voor de HCFK's) terwijl de HFK's niet schadelijk zijn voor de ozonlaag. Een warmtepomp kan koelmiddel verliezen door minuscule lekken of op het einde van haar levensduur wanneer het koelmiddel niet wordt gerecycleerd en in de atmosfeer terechtkomt. Gegevens over de verliezen lopen sterk uiteen. Sommige studies drukken het verlies uit in percentages (4% tot 10%) per jaar, andere maken gebruik van het aantal gasvullingen (1 à 2) gedurende de levensduur van de warmtepomp (15 à 20 jaar). Beide benaderingen komen echter ongeveer op hetzelfde neer. De equivalente uitstoot van CO2 ten gevolge van een verlies aan koelmiddel (bvb. R22) is een grootteorde kleiner dan de CO2-uitstoot ten gevolge van de gebruikte elektriciteit.
41 - Warmtepompen
CHECKLIST
Checklist inhoud offerte Bij de vergelijking van verschillende prijsoffertes beschikt u als klant best over vergelijkbare gegevens.Vraag daarom uw leverancier volgende gegevens in zijn offerte op te nemen:
Technische specificaties Gegevens warmtebron: bron (grond, water, lucht) medium (lucht, water, water/glycol) intredetemperatuur verdamper uittredetemperatuur verdamper debiet vermogen drukverlies bij water als warmtebron: putschema van pomp en retourput materiaal afmetingen aandrijfvermogen en debiet grondwaterpomp (pompgrafiek) te verwachten wateranalyse graafwerken, muurdoorboringen en toezichtkamers bij grond als warmtebron: materiaal afmetingen leidingdiameter bodemwarmtewisselaar en collector aandrijfvermogen circulatiepomp simulatie bodemtemperatuur (of van het medium) op lange termijn bij het opgegeven vermogen graafwerken, muurdoorboringen en toezichtkamers bij lucht als warmtebron: ventilatorvermogen
Gegevens warmteafgiftesysteem totaal warmtevermogen op basis van de warmteverliesberekening volgens NBN B62-003 warmtevermogens van de verwarmingselementen bij de normale waterregimetemperaturen berekend volgens de technische voorlichtingen van het WTCB systeem (vloerverwarming, wandverwarming, ...) medium (lucht, water) intredetemperatuur condensor
Warmtepompen - 42
uittredetemperatuur condensor debiet verwarmingsvermogen drukverlies aandrijfvermogen circulatiepomp
Gegevens warmtepompgroep geluidniveau soort warmtepomp (naam- en type-aanduiding) afmetingen en gewicht warmtepomp en eventueel onderdelen soort warmtedragend medium inhoud warmtedragend medium Specificatie verdamper (ontwerpconditie): Verdampingstemperatuur en -druk warmtedragend medium Oververhitting Drukverlies Specificatie condensor (ontwerpconditie): Condensatietemperatuur en -druk warmtedragend medium Onderkoeling Drukverlies Specificatie compressor: Vermogen Pers- en zuigdruk (ontwerpconditie) Debiet warmtedragend medium (ontwerpconditie) COP bij de volgende condities: Temperatuur warmtebron: Water: 10°C Grond: 0°C Buitenlucht: 2°C Temperatuur aanvoer-watertemperatuur warmteafgiftesysteem: 35°C Al dan niet gekeurd volgens EN 255
Financiële gegevens Gegevens warmtebron: Gespecificeerde prijs (exclusief BTW) BTW Risicoregeling Levertijd Betalingswijze
WARMTEPOMPEN VOOR WONINGVERWARMING
Wil u meer informatie en een uitgebreide brochure ontvangen over een specifiek onderwerp, neem contact op met het ODE-kantoor. Te verkrijgen:
Warmte uit zonlicht
Elektriciteit uit zonlicht
Kleine waterkracht
Biomassa
Wegwijzer 2004
Bronnen figuren en foto’s: De Nayer Instituut Floriade Gebo bvba Grundfos Izen Leroy bvba Putboringen Verheyden bvba Stiebel Eltron Viessmann-Belgium bvba
Deze brochure is gratis verkrijgbaar bij:
ODE-Vlaanderen Leuvensestraat 7b1 3010 Kessel-Lo tel. 016/23.52.51, fax 016/48.77.44 e-mail:
[email protected] website: www.ode.be
Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap Afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie (ANRE) Koning Albert II-laan 7 1210 Brussel tel. 02/553.46.00 fax: 02/553.46.01 e-mail:
[email protected] website: www.energiesparen.be
ODE-Vlaanderen vzw, de Organisatie voor Duurzame Energie Vlaanderen, wil de toepassing van duurzame energie en energiebesparing in Vlaanderen stimuleren. Sinds het najaar 1998 werkt ODE-Vlaanderen met de steun van de Vlaamse overheid als centrale informatiezender over duurzame energie voor het Vlaams Gewest. ODE-Vlaanderen werd op 7 februari 1996 opgericht als koepelvereniging door een brede groep instellingen, vzw’s en individuele stichtende leden. Als ledenvereniging staat ODE-Vlaanderen open voor iedereen die haar doelstellingen onderschrijft en haar werking wil steunen.
Bezoek onze website: www.ode.be
COLOFON Samenstelling: Organisatie voor Duurzame Energie Vlaanderen in samenwerking met: Willy Van Passel (De Nayer Instituut) Maarten Sourbron (De Nayer Instituut) Filip Verplaetsen (KUL, fac. Toegepaste Wet., dept. Mechanica, afd. TME) Luc Leroy (Leroy bvba) Yvan Somers (AEG home Comfort) Johan Verheyden (Putboringen Verheyden bvba) Koen Coupé (ANRE) Mark Draeck (ANRE) Met dank aan de ”werkgroep warmtepompen” In opdracht van: Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap Afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie Verantwoordelijke uitgever André Van Haver Wnd. directeur-generaal Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap Administratie Economie Luk Vandaele Voorzitter ODE-Vlaanderen vzw Design & opmaak Studio Dermaux Druk Enschede - Van Muysewinkel Depotnummer D/2003/3241/254
