Verslagen seizoen 2012 – 2e jaars junior Koers Bottelare Vandaag de eerste wedstrijd van het seizoen gereden. Deze ochtend voelde ik me niet helemaal super bij het verkennen en hoopte om de wedstrijd gewoon te kunnen uitrijden. Deze middag bij de opwarming op de rollen liep het ook niet allemaal erg goed. Ik was blij dat we konden starten achter de auto, zo kon ik wat wennen aan de snelheid en kon ik nog wat verder opwarmen. Toen de auto vertrok voelde ik me goed en kon ik altijd mooi volgen. Tijdens de wedstrijd heb ik heel wat inspanningen gedaan om enkele vluchters terug te halen en na 3 ronden begon ik dit toch te voelen... Toen heb ik me toch wat meer in de groep geplaatst om even terug op te laden. Jammer genoeg heb ik tijdens de wedstrijd niet goed opgelet waardoor ik dacht dat we nog een ronde moesten rijden. Plots begon iedereen te sprinten en ik volgde gewoon zonder echt mee te doen. Ik denk dat er nog wat meer in zat had ik het geweten. Ochja, het was een mooie wedstrijd en training. Ik heb een goed gevoel om aan de echte wedstrijden te beginnen: de mountainbikewedstrijden! Mountainbike Beach Challenge Knokke-Heist Vandaag mijn allereerste strandrace gereden. Ik had een goed gevoel toen ik opstond: niet te veel stress en de benen voelden goed aan na gisteren een hele dag gerust te hebben. Het was wel wat vroeg opstaan aangezien de start al om 10u30 was. De start was opgedeeld in 2 startboxen: de 1e voor deelnemers die ook vorig jaar meegedaan hadden en de 2e voor nieuwe deelnemers. Ik stond dus in startbox 2 wat niet erg gunstig was. Voor de start lieten ze de 2 startboxen samenvloeien waardoor ik ergens op de 7e of 8e rij stond. Ik wist dat mijn start hier van zeer groot belang ging zijn dus heb ik me volledig gegeven. Eerst een groot stuk gelopen op het losse zand en dan doorrijden op het wat hardere zand. Na een tijd alles gegeven te hebben kon ik bij een groep aansluiten maar door die snelle start moest ik toch weer even bekomen waardoor ik niet langer kon volgen. Gelukkig vormde er zich al snel een andere groep, samen met Belgisch kampioene Joyce Vanderbeken, die een goed tempo reden. In de 2e ronde heb ik in de klimzone even doorgetrokken. Er volgden 4 andere renners maar 3 ervan reden de 32km. Gelukkig kon ik het goed vinden met deze overgebleven man zodat we samen goed doorreden. Zo heb ik samen met hem tot aan het Zwin gereden en ben ik vanaf daar alleen verder gegaan. Ik heb de laatste kilometers nog alles gegeven en kwam zo als 2e junior over de streep en
werd 40e in het algemeen klassement. Ik ben zeer tevreden over mijn wedstrijd en had dit resultaat eerlijk gezegd niet verwacht. Wegwedstrijd (Sint-Maria) Lierde Vandaag de 3e wedstrijd van het seizoen gereden. Ik had deze week nogal wat getraind en had zeer zware benen. Ook de spieren deden wat pijn. Mijn doel was om de wedstrijd gewoon uit te rijden. De eerste ronden had ik het wat lastig en bengelde ik wat achteraan van het peloton. Het was voor mij ook aanpassen aan het grote peloton. 120 man is best wel veel. Ik heb enkel nog maar wedstrijden gereden met een 50-60 tal deelnemers. Er werd hel wat geroepen en het begin verliep zeer chaotisch. Na een tijdje begon ik er door te komen en had ook niet zoveel last meer van de benen. Ik kon goed volgen, dat was het belangrijkste. Op het einde, zo'n 3 ronden van het einde begon ik wat krampen te krijgen: niet genoeg gedronken dus! Ik zette door en in de laatste ronde, op het laatste klimmetje heb ik eventjes doorgebeten om zo snel mogelijk naar boven te rijden en een goede plaats te veroveren voor de laatste rechte lijn die ook redelijk oplopend was. Ik probeerde mee te sprinten maar de krampen waren iets te hevig. Ik werd 52e, een plaats waar ik wel tevreden mee ben. Ik heb alleszins een goed gevoel voor volgend weekend! Wallonia Cup Dinant Vandaag de eerste echte mtb-wedstrijd van het seizoen. Het was prachtig weer en het parcours lag er ook zeer goed bij. Ik had een weekje goed gerust om vandaag met goede benen aan de start te komen. Bij de verkenning en de opwarming voelde ik al dat het zeer goed ging. Bij de start was ik echt goed weg. Bij de eerste passage aan de streep, na de startloop, reed ik op de 5e plaats. Jammer genoeg had ik aan de passage langs het water, op de vele stenen pech. De ketting liep er vooraan af. Rap, rap er proberen opleggen om toch niet te veel plaatsen te verliezen en terug doorrijden. Ik kon terug opschuiven maar na een afdaling lag de ketting er weer af. Dit gebeurde 5 keer tijdens de wedstrijd waardoor ik heel wat plaatsen verloor. Ik voelde me echt super en had enkel wat last van krampen in de 3e 'echte' ronde. Ik kwam als 14e over de streep en ben er best tevreden mee. Ook al zat er waarschijnlijk een mooiere uitslag in, ik voelde me goed en dat is het belangrijkste. Volgend weekend Thieusies, met andere kettingbladen. Wallonia Cup #2 Thieusies Na een hele week prachtig weer werd er voorspelt dat het dit weekend zou regenen. Ik hoopte op geen regen want het parcours van Thieusies is hier nogal gevoelig aan. Deze
nacht had het wat geregend maar het parcours lag er goed, zelfs zeer goed bij. Na een wat andere opwarming dan gewoonlijk (Tacx vergeten...) dacht ik er klaar voor te zijn. Net voor onze start, begon het natuurlijk te regenen. Het duurde niet lang maar was toch redelijk heftig. Ik kon starten vanop de 2e rij maar stond eigenlijk niet zo goed. Het was een gevaarlijke start op de natte, gladde kasseien waardoor ik bij de start niet voluit durfde te gaan. Ik wou zeker niet vallen. De benen voelden ook niet echt goed bij de start maar naarmate de wedstrijd vorderde had ik hier geen last meer van. De eerste ronde was een echte 'slierpartij'. Op de grond lag er precies een klein laagje modder, slijk die het echt gevaarlijk glad maakten. Bij de eerste passage aan de aankomst kwam ik ongeveer als 15e door. Ik voelde dat het goed ging en kon elke ronde wat opschuiven. In de laatste ronde zag ik nog 1 iemand voor me uit rijden dus gaf ik nog even alles. Jammer genoeg kon ik er net niet meer bij. Het was een mooie, lastige wedstrijd en ik ben blij met mijn 11e plaats. Flanders Cup #1 Pepingen Vandaag stond de eerste Flanders Cup van het seizoen op het programma. Ik keek heel erg uit naar deze wedstrijd. Eerst en vooral omdat het parcours me wel ligt en ten tweede omdat dit vorig jaar de eerste wedstrijd was waar ik goed gereden had. Het was zeer mooi weer vandaag en het parcours lag er goed bij. Bij de start voelde ik me klaar om een mooie wedstrijd te rijden. Ik kon ook voor de allereerste keer vanop de eerste rij starten, wat toch wel een speciaal gevoel gaf. Toen het startschot gegeven werd was ik onmiddellijk weg, ik kon goed mee en reed op de 3e plaats. Maar toen sloeg het noodlot toe... Bij een afdaling met veel kleine putjes, sloeg mijn ketting tussen mijn kader en tandwielen. Ik moest stoppen om ze er terug op te leggen en verloor ongelooflijk veel plaatsen. Toen ze er terug op lag vertrok ik iets te onstuimig en heb ik me die ronde wat opgeblazen. Toen Mathieu (Dehaeze) passeerde, die op het zelfde moment had stil gestaan als mij (ook met kettingproblemen) vroeg hij om samen te rijden maar ik kon niet meer. Ik heb even gas terug moeten nemen en heb gewoon mijn wedstrijd gereden. Natuurlijk heb ik wel nog enkele keren stilgestaan, zo'n 5 keer, waardoor ik iedere keer weer tijd verloor. Ik was wel ontgoocheld. Het is nu al de 2e wedstrijd waar ik een mooie plaats aan mijn neus zie voorbijgaan door materiaalpech. Hopelijk heb ik nu alle pech voor het hele seizoen gehad en kan ik me volgend weekend nog eens bewijzen met het oog op een selectie voor de wereldbeker in Houffalize.
PS: Ik zou mijn ploegmaat Jay willen feliciteren met zijn zeer sterke wedstrijd van vandaag! Jammer genoeg had hij nog meer pech dan mij... Cheer up man, er komen nog veel wedstrijden waar je je zeker gaat kunnen tonen! ;) Wallonia Cup #3 Archennes - Florival - Grez-Doiceau De derde manche van de Wallonia Cup. Ik had deze week al gelezen dat het parcours nogal technisch, niet erg lang was maar wel redelijk veel hm had: en dit klopte ook! Met het klimmen heb ik niet veel problemen maar mijn techniek is niet echt super. Ik hoopte ook dat mijn fiets het deze wedstrijd eens zou uithouden en dat we eindelijk het probleem met de ketting zouden hebben opgelost. Bij de verkenning ging alles goed, enkel op de technische stukken had ik het af en toe wat moeilijk. Dan maar naar de wedstrijd: de start lag op en wat rare plaats, redelijk ver van het parcours. Ik mocht op de 1e rij staan, maar dan wel aan de linkerkant, wat niet echt ideaal was aangezien we naar een gat moesten aan de rechterkant. Bij de start was ik redelijk goed weg, ik reed ongeveer op de 7e plaats. De startronde verteerde ik goed maar in de 2e had ik toch even een terugval. Even gas terug nemen! Hierdoor verloor ik een 2tal plaatsen maar naarmate de wedstrijd vorderde haalde ik ze terug. In de voorlaatste en vooral de laatste ronde had ik zeer veel last van krampen: niet genoeg gedronken dus! In de laatste ronde had ik even nog zicht op een zesde plaats maar door wat te wild in de afdaling te zijn was mijn ketting er vooraan afgegaan. Gelukkig was het niet ver van de materiaalpost zodat papa ze er snel terug kon opleggen. Het was een zware wedstrijd waarin ik toch wel serieus heb afgezien. Ik vind het wel een mooi resultaat voor een parcours dat me niet echt ligt. Volgend weekend geen wedstrijd voor mij, misschien ergens een chrono of gewoon een training! XC Open Houffalize Voor mij was het de eerste keer dat ik in Houffalize zou rijden dus was het allemaal nieuw. Bij de verkenning van het parcours vrijdag zag ik het helemaal zitten. Het was niet al te technisch, veel lange stukken klimmen en het parcours lag er droog bij. Zaterdag bij de opwarming rap nog eens de startklim gedaan want die hadden we vrijdag niet gevonden: wat een klim! Ik dacht dat Dinant een lastige start was maar hier was de startklim dubbel zo lang en een pak steiler! Ik was van plan om bij de start gewoon te volgen en me zeker niet op te blazen maar toen we er aan begonnen ging het zodanig vlot dat ik op kop kwam te zitten. Ik bleef mijn eigen tempo rijden en ik zag dat er maar één of twee meegingen. Een ervan moest afhaken en toen waren we nog met twee. In de afdaling die hierop volgde nam ik redelijk wat risico's zodat ik zeker op kop zou blijven. Jammer genoeg stopt
het mooie verhaaltje hier. Bij de volgende klim schakelde ik en ging de ketting er af. Normaal is dit geen probleem en kan ik ze er wel snel terug opleggen maar nu blokkeerde de ketting tussen de tandwielen en een aluminium plaatje dat op de kader zit om het carbon te beschermen. Ik probeerde het plaatje er af te trekken en scheurde mijn nagel. Ook aan mijn ander hand heb ik wat snijwonden door de tandwielen. Gelukkig stopte er iemand om me te helpen en kon ik verder rijden. Ik denk dat ik ondertussen als laatste junior reed en mocht dus weer beginnen inhalen. Aan de streep kwam ik toen als 21e door met ongeveer 3 en een halve minuut achterstand op de eerste. Ik heb alles gegeven om toch nog een mooie ereplaats te veroveren. Bij de 2e doorkomst aan de streep was ik ondertussen 8e en reed deze ronde zelf bijna een halve minuut sneller dan de 1e. Ik kon blijven rijden zonder enige problemen en kwam toch nog als 5e aan. De laatste ronde reed ik zelf een minuut en een half sneller dan de 1e... Ik voelde me vandaag echt super en het is misschien raar om te zeggen maar ik denk dat ik hier vandaag mijn eerste overwinning aan mijn neus zie voorbijgaan... Hopelijk zijn de problemen van de baan tegen de volgende 2, toch wel belangrijke wedstrijden voor mij (5e plaats in het algemeen klassement van de Wallonia Cup verdedigen in Cuesmes en de eerste Belgacom GP van het seizoen). Wallonia Cup #4 Cuesmes De 4e wallonia cup van het seizoen, geen goede herinneringen... Vorig jaar moest ik hier opgeven, waarschijnlijk door het vele stof. Dit jaar was het wel wat anders: het parcours was een grote modderpoel op enkele hoger gelegen stukken na. Dit wou dus ook zeggen dat er veel moest gelopen worden. Ik zag er wat tegenop om hier te rijden... Door mijn 6e plaats in het algemeen klassement mocht ik op de 2e rij starten: perfect dus. Ik kon zeer goed starten en reed eventjes 3e maar op de eerste klim voelde ik mijn benen onmiddellijk. Ik moest dus wat gas terug nemen waardoor ik toch enkele plaatsen verloor. Die eerste klim was echt wel zwaar: het eerste stuk was goed berijdbaar en niet te steil, het tweede was in het bos al lopend, het derde deel was weer wat steiler en op het laatste stukje, net voor de top, was het zodanig steil dat ik te voet moest. Bij de eerste passage aan de lijn kwam ik ongeveer als achtste door. Ik reed de hele wedstrijd zo goed als alleen met enkele mannen in mijn zicht. Ik kwam zo steeds ietsje dichter maar moest iedere keer na de loopstukken weer wat terrein prijsgeven omdat ik niet onmiddellijk in mijn pedaal geraakte. In het midden van de wedstrijd begon het dan ook nog eens te gieten, hagelen en te waaien. Gelukkig hadden wij renners hier niet zo veel last van door de beschutting van de bomen. Dit zorgde er wel voor dat het parcours nog vuiler en natter
werd. Het voordeel was wel dat ik hierdoor makkelijker in mijn pedalen geraakte. Op het einde van de wedstrijd kon ik nog profiteren van enkele foutjes van degenen voor mij: de eerste miste een bocht waardoor ik er naast kon en de 2e viel in een afdaling. Zo werd ik vandaag 5e. Ik ben best tevreden en zie het helemaal zitten voor de wedstrijd volgend weekend in Stoumont. PS: deze 5e plaats zorgt er waarschijnlijk voor dat ik weer wat opschuif in het algemeen klassement. Ook omdat er enkele afwezig waren. Ik denk dat ik nu ongeveer 3e of 4e zal staan. Belgacom Gp Stoumont De eerste Belgacom Gp, de start van een nieuw klassement. De voorbije weken had ik er wel naar uitgekeken omdat dit meestal toch de mooiste wedstrijden van het seizoen zijn. Het parcours was bijna helemaal anders dan vorig jaar. Vooral de vele technische afdalingen waren in mijn nadeel maar goed, dat zou wel gaan. Bij de verkenning van het parcours had ik het al wat moeilijk, ik voelde dat ik niet zo vlot naar boven ging als anders. Bij een van de afdalingen was ik dan ook nog eens gevallen maar oke, ik had er wel zin in. Ik mocht verrassend genoeg op de 1e rij starten, ideaal dus. Bij de start kon ik nog redelijk goed mee maar liet me een beetje insluiten voor de eerste klim. Ik kon een groot deel van de klim fietsen maar moest er dan toch ook af. Het lopen verliep al een heel pak moeilijker... Ik dacht dat alles goed ging maar ik merkte dat er me toch veel voorbijgingen. Ik probeerde aan te klampen maar het lukte me echt niet. Bij iedere looppassage voelde ik dat het steeds slechter en slechter ging: eigenlijk liep ik niet meer, ik kroop naar boven. Ik denk dat ik me nog nooit zo slecht gevoeld heb als vandaag. Zelf op een gewone klim, iets dat me normaal wel ligt, geraakte ik geen meter vooruit. Ik ben ook enkele keren gevallen in de afdalingen, waarschijnlijk een combinatie van de vermoeidheid en mijn mindere techniek. In de 2e echte ronde dacht ik al aan stoppen. Toen ik dan ook nog eens overkop ging zag ik het echt niet meer zitten. Ik stapte naar de materiaalpost waar papa de ketting er nog probeerde op te leggen en iedereen zei dat ik moest doorrijden. Ik ben tot de lijn gereden, zag dat mijn stuur scheef stond en ben gestopt. Ik kon echt niet meer en had ook geen zin om in de afdalingen nog risico's te nemen. Het was een grote ontgoocheling maar ik weet ook waaraan het ligt. Deze week had ik zeer veel werk voor school waardoor ik niet kon trainen en ook niet op tijd kon gaan slapen (en ik heb mijn slaap echt nodig). Donderdag en vrijdag ben ik ook nog met school naar Parijs geweest, dus weer vroeg op en laat gaan slapen, plus ook nog eens de hele dag in Parijs rondgelopen. Misschien dat
het weer me ook wat parten speelde. De plotse overgang van koud naar bijna tropisch warm doet me niet echt goed. Nu ga ik nog 2 weekjes goed trainen en volgend weekend waarschijnlijk op de weg koersen zodat ik klaar ben voor het PK in Moerbeke-Waas Wegwedstrijd Vinkt (Deinze) Na mijn slechte wedstrijd van vorig weekend wou ik dit weekend zeker nog rijden ter voorbereiding van het PK volgend weekend. Ik wou toch wat zekerheid en wou weten of er toch niets aan de hand is met me. Ik had namelijk ook de hele week spierpijn. Ik koos voor Deinze omdat er meer kilometers moesten afgelegd worden en het ook vlak was. De eerste rondes voelde ik me niet echt goed en moest ook terug wat wennen aan het rijden in peloton. Maar naarmate de wedstrijd vorderde ging het steeds beter. De regenbuien bleven niet uit en al snel waren we allemaal kletsnat. Ik voelde me ook niet echt zeker omdat ik nog nooit echt met de koersfiets in de regen heb gereden en al zeker geen wedstrijden. Ik merkte dat ik in de bochten toch steeds een gat moest laten. Natuurlijk moest ik het ook weer direct dichtrijden waardoor je toch snel veel krachten verliest. Ook het zoeken naar de plaats in het peloton om uit de wind te zitten is iets waar ik nog aan moet werken. Ik kon de hele wedstrijd goed mee en voelde me ook goed, enkel de koude speelde me wat parten. Mijn vingers en tenen waren redelijk aan het bevriezen. De laatste 3 rondes merkte ik ook dat ik bijna niet meer kon remmen. Mijn remblokjes zaten er helemaal door... De voorlaatste ronde ging het nog, maar de laatste ronde heb ik me helemaal achteraan het peloton gezet, enkele meters na de laatste, om zo de bochten goed te kunnen nemen. Ik heb niet mee gesprint omdat ik bang was voor valpartijen en omdat ik zelf nooit zou kunnen stoppen moest ik aan zo'n snelheid afkomen. Ik denk wel dat ik zou gekund hebben en dat er nog een mooiere plaats inzat. Het was zeker een mooie training en ben tevreden en vooral zeker dat er niets aan de hand is met me. PK Moerbeke-Waas Ik had heel erg uitgekeken naar deze wedstrijd. Het is wel iets dat me ligt en zeker na vorig weekend had ik een goed gevoel. De hele week had ik er zo weinig mogelijk aan gedacht omdat ik anders toch maar zou stressen (de goede raad van Inge) maar gisteren begon de stress toch wat op te komen. Deze ochtend voelde ik me goed bij de verkenning en de opwarming. Ik moest starten vanop de 2e rij, wat ik nogal raar vond maar oke. In de start had ik het wat moeilijk om voorbij te gaan maar eens op het onverharde kon ik iedereen met gemak voorbijsteken. Het was de bedoeling om in de eerste ronde zo snel mogelijk te rijden zodat ik ofwel alleen zou komen te zitten of met een klein groepje. Ik
dacht dat het nogal moeilijk zou zijn om met een grote groep op dit parcours te rijden. Ik zag dat Jay en Alexander (Loquet) mee waren, de 2 die ik wel verwacht had. Ideaal dus voor het verloop van de wedstrijd. We reden de hele tijd mooi samen en werkten goed samen zodat er zeker niemand zou terugkeren. Ik voelde me goed, vooral op de rechte stukken, iets minder bij het vele draaien en keren, en was al aan de laatste ronde aan het denken om mijn aanval in te zetten. In de laatste ronde nog werden bijgehaald door de eerste Fun's, iets wat wel nogal verwarrend was voor mij. Alexander maakte hier gebruik van en zette zich nog rap voor de bocht ervoor. Bij het indraaien van die bocht, of ietsje verder, ik weet het niet meer precies, hoor ik plots een gekraak. Ik dacht: "Oh nee, niet weer die ketting". Toen ik keek zag ik dat mijn achterderailleur in mijn wiel was gedraaid. Ik ben onmiddellijk van de fiets gesprongen en ben beginnen lopen maar toen ik zag hoe ver het nog was ben ik maar gestopt. Ik weet niet meer wat het is dit seizoen. Bijna elke wedstrijd is er wel iets: in het begin de ketting die er gewoon afviel, dan loopt ze eraf bij het schakelen, of ik heb een slechte dag en nu dit. Ik was ongelooflijk ontgoocheld... Het zal wel nog even blijven hangen maar ik kijk ook al uit naar volgend weekend. Vorig jaar heb ik in Eupen goed gereden en ik denk dat het dit jaar ook wel moet lukken, zonder pech dan... Wallonia Cup #5 Eupen Na vorig weekend had ik zin om dit weekend nog eens een goede uitslag te rijden. Ik had heel erg uitgekeken naar Eupen: ik vind het parcours echt leuk, vooral omdat er zo veel afwisseling in is. Bij de start voelde ik me niet echt goed. Ik zag Jorgen en nog iemand wegrijden waardoor ik me wat heb opgeblazen om het gat proberen dicht te rijden. Zonder succes. Toen Jay het van me overnam heb ik even kunnen bekomen om dan op de volgende klim te kunnen doorrijden. Het ging goed, ik reed op een bepaald moment derde met zicht op de 2e plaats, tot ik weer eens van de fiets moest om mijn ketting er op te leggen. Hier verloor ik weer tijd en vooral veel plaatsen. Ik mocht dus weeral beginnen in te halen. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me sterker worden. Ik kon enkele plaatsen goed maken en hoopte nog op een podiumplaats. Jammer genoeg ging mijn ketting er nogmaals af, weeral tijd en 2 plaatsen verloren... Ik kon de voorlaatste ronde samen met Jay en nog iemand afwerken en besloot dan om in de laatste ronde op het technische klimmetje door te rijden. De wedstrijd was eigenlijk een ronde te veel, maar voor mij kan dit geen kwaad, ik voel me beter bij een iets langere wedstrijd. Zo werd ik 4e met gemengde gevoelens. Ik zou dit seizoen toch graag eens op het podium staan en in deze wedstrijd zag ik mijn kans. Ik ben natuurlijk ook tevreden, een 4e plaats is niets
slecht. Ik hoop ook dat ik in het algemene klassement terug goed ben opgeschoven. Omdat ik vorig weekend niet in Ouren mocht rijden ben ik van plaats 3 naar 8 getuimeld... European GP Malmedy Voor mij was het de eerste maal dat ik hier reed. Ik kende wel al een stukje van het parcours door de Happy Bike Days maar het grootste (en vooral zwaarste) gedeelte bevond zich aan de andere kant. Al bij de verkenning merkte ik dat het een zware wedstrijd zou worden. Het parcours was zwaar, zowel het vele klimmen als de technische afdalingen, en het was ongelooflijk warm. Ik mocht starten vanop de eerste rij maar was niet goed weg, ik miste mijn pedaal. Ik kon wel redelijk goed terugkeren naar voor in het vlakke gedeelte voor de lange startklim. Op de klim trok Daan Soete hard door en ik voelde dat ik niet mee kon. Mijn benen verzuurden precies. Ik probeerde en probeerde maar het ging niet. Ik werd langs alle kanten voorbijgestoken. Bij de eerste ronde had ik ook wat tijd nodig om te bekomen maar door de lange klimmen kon ik me niet veel sparen. Op het einde van de 1e ronde voelde ik dat het beter ging en kon ik terug goed doorrijden. Ik haalde enkele renners terug bij en zag dat ze ook niet volgden. In de 2e ronde verloor ik wel nog een drinkbus maar gelukkig kwam ik deze ronde goed door zonder drinken. In de laatste ronde riep me nog iemand toe dat er nog enkele Amerikanen niet ver voor me zaten. Ik reed door maar voelde dat het beste er af was. Ik werd 15e, een resultaat waarmee ik niet echt tevreden ben. Ik denk dat het niet helemaal mijn dagje was... Het was ook tot nu toe voor mij de zwaarste wedstrijd van het seizoen. Ik was bij de aankomst redelijk leeg gereden. Volgende week Antwerpen, alweer een parcours waar ik nog niet gereden heb. Jammer genoeg zal ik ergens vanop de laatste rij moeten starten... Belgacom GP Antwerpen Vandaag alweer een nieuw parcours voor mij. Ik was wel benieuwd naar hoe het zou zijn. Als je denkt aan Antwerpen kan je je niet onmiddellijk een mountainbikeparcours voorstellen... Bij de verkenning merkte ik dat het toch wel redelijk technisch en lastig was. Het was eigenlijk vooral een intervalparcours. Ik had voor vandaag niet echt hoge doelen gesteld omdat ik verwacht had dat ik ver achteraan het pak zou moeten starten. Dit was niet het geval, ik mocht al vanop de 2e rij starten, iets wat ik totaal niet verwacht had en me ook meer moed gaf om toch een mooi resultaat te rijden. Bij de start was ik zeer goed weg en zat op de 5e plaats. Maar ik moest al snel de tol betalen voor deze snelle start... Tijdens deze eerste ronde moest ik al enkele plaatsen prijsgeven en kwam ik als 8e over
de streep. In de 2e ronde moest ik toch even bekomen en verloor ik nog een plaatsje. Ik had in de 3e ronde ook wat last van mijn maag, waarschijnlijk door een combinatie van een gelleke voor de start en het gelleke dat in mijn drinken zat. Deze 3e ronde heb ik niet veel gedronken en dan maar een nieuwe drinkbus genomen. Dat maakte het al veel beter. Ik was er ook terug een beetje door en had de hele tijd zicht op de 8e plaats. In de laatste ronde zag ik ook nummer 10 nog achter me aankomen en heb ik alles gegeven om mijn plaats veilig te stellen. Hierdoor kwam ik ook nog dicht bij de 8e plaats maar kon hem net niet pakken. Ik eindigde dus 9e. Ik ben hiermee niet helemaal tevreden en ik denk dat de conditie nog iets beter kan. Maar eerst examens! En dan komen er enkele belangrijke weken met als hoofddoel voor mij het Belgisch Kampioenschap. Flanders Cup #2 Paal Mijn eerste kennismaking met het parcours verliep goed. Ik vond het tof, toch redelijk wat afwisseling, eigenlijk een beetje te vergelijken met Langdorp. Ik wist niet goed wat deze wedstrijd zou brengen na de examenperiode waarin ik weinig tot niet gefietst had. Door mijn slechte plaats in Pepingen moest ik op de 3e rij starten, niet goed dus. Doordat er dan ook nog eens iemand voor me plots uitschoof en mij de weg versperde bij de start moest ik me terug op gang trekken. Ik probeerde zoveel mogelijk plaatsen goed te maken wat me ook aardig lukte. Na de start voelde ik me niet echt goed en moest ik weer wat bekomen. Gelukkige kwam ik er door tijdens de wedstrijd en voelde ik me echt super. Ik kwam op een gegeven moment zelf bijna bij een groepje van 4 die reden voor de 6e plaats. Jammer genoeg kon ik er net niet bij. In dit groepje viel er wel nog iemand uit met een kettingbreuk en nog iemand kon ik voorbij. Ik werd 8e en ben redelijk tevreden. Mits een betere start had ik er misschien meer ingezeten. Ik ben alleszins tevreden over de conditie waarvan ik verwacht had dat deze niet goed ging zijn na de examens. Volgende week St. Vith, de 3e Belgacom GP. Ik ben eens benieuwd... Belgacom GP 3: Sankt-Vith Tijdens de rit naar Sankt Vith was het mooi weer. Ik bleef hopen dat het zo zou blijven ook al voorspelde men dat het ging regenen. Na een lange rit van zo'n 2u waren we er eindelijk. De benen voelden wat stijf, waarschijnlijk door de houding in de auto. Eerst gaan inschrijven en dan het parcours eens verkennen. Ik had overal gelezen dat het heel technisch was maar ik vond eerlijk gezegd dat dit zeer goed meeviel. De afdalingen waren inderdaad niet al te gemakkelijk door de vele wortels en er moest veel geklommen worden. Omdat ik zo afzie die eerste ronden was ik van plan om mijn opwarming wat aan
te passen. Ik ben er vroeger aan begonnen en heb ook veel zwaarder opgewarmd. Dit loonde. Ik was bij de start onmiddellijk mee, reed ronde de 5e plaats. Ik voelde dat ik verder mee kon maar moest het toch wat rustiger aandoen. De volgende keer nog wat langer opwarmen... In de eerste ronde moet ik tijdens een afdaling mijn drinkbus verloren hebben en door een wat slechte communicatie met mijn papa begon ik de 2e ronde ook zonder drinken. Gelukkig kreeg ik van Wim in de bevoorradingszone in het bos een drinkbus (Heel erg bedankt Wim!) Ik had het echt nodig want het was toch redelijk warm. Ik kwam er weer wat door en reed weg van Mathieu Dehaeze, Jeremy Dubois kon volgen. Ik versnelde enkele malen maar hij bleef volgen. In de 4e ronde reed hij dan weg van mij maar ik zag hem steeds rijden. De laatste ronde heb ik nog alles gegeven om er terug bij te geraken. In mijn enthousiasme maakte ik vele domme fouten waardoor ik steeds weer wat plaats verloor. In het klimmen was ik sterker en kon hem toch nog voorbij. Ik reed als 8e over de eindstreep met een goed gevoel. Het was een zware wedstrijd maar wel op een tof parcours. Volgende week in Geraardsbergen is het eigenlijk een thuiswedstrijd. Deze week ga ik toch enkele malen het parcours verkennen en hoop ik nog net iets beter te doen. Belgacom GP Geraardsbergen Geraardsbergen, een thuiswedstrijd voor mij. Ik wou hier eens een mooi resultaat rijden, vooral ook omdat er veel familie en vrienden zouden komen kijken. Donderdag was ik al eens een kijkje gaan nemen op het parcours maar veel was er nog niet te zien. De meeste delen van het parcours waren nog afgesloten. Vrijdag om 16u dan nog eens een kijkje gaan nemen. Het lag er redelijk vettig bij maar nog redelijk berijdbaar. Natuurlijk, moest het vrijdagnacht en zaterdag nog regenen zou het een echte loopkoers worden. Enja, het regende... Het zou een zware wedstrijd worden en dus wou ik van in het begin goed vooraan zitten. De opwarming verliep goed en ik was er klaar voor. Omdat er niet zoveel plaats was om naast elkaar te staan moest ik dus op de 3e rij gaan staan. Mijn reactie bij de start was goed maar voor mij stonden er onmiddellijk 2 stil. Ik stond dus ook weer stil en mocht al achtervolgen. Ik kon goed opschuiven en voelde me goed. Ook de omschakeling naar het lopen verliep vlot. Ik kon geleidelijk aan opschuiven en steeds meer renners inhalen. Ik was eventjes wel wat overmoedig. Ik dacht iemand in te kunnen halen in een afdaling maar kon niet op tijd remmen waardoor ik op de kasseien uitgleed. Dit met enkele schaafwonden tot gevolg. In de voorlaatste ronde voelde ik eventjes krampen opkomen maar gelukkig bleven ze uit. Ik kon in de laatste ronde nog 2 renners inhalen op de loopstukken en zo werd ik 5e. Het was een zware wedstrijd en was dan ook supergelukkig als ik over de streep kwam.
Eigenlijk zou ik nog graag hebben dat het goed regent deze week zodat het parcours in Beringen er misschien hetzelfde zou bij liggen als vandaag. Ik voel dat dit me wel ligt. Ik voel me klaar voor het BK! BK Beringen Het Belgisch Kampioenschap, helemaal anders dan een andere wedstrijd! Ik was woensdag het parcours al eens gaan verkennen en het beviel me wel. Het was een zwaar parcours, vooral technisch en zeer gevoelig voor het weer. De 'grote' drop beviel me wel niet echt. Ik had al gelezen en gezien dat er al vele gewonden waren gevallen en durfde er niet af. Vandaag dan nog maar eens verkend maar de drop lag nog gevaarlijker. Daarom maar besloten de 'chicken way' te nemen. Ik had goed geslapen, goed gegeten 's ochtends en voelde me bij de verkenning wel goed. De verwarming verliep volgens mij wel goed maar ik voelde dat mijn maag wat ambetant deed. De start verliep goed maar op de klim moest ik iedereen laten rijden. Mijn benen en de maag wouden niet mee! In het bosje viel ik ook nog over mijn stuur en mijn knie moet iets geraakt hebben. Bij iedere klim deden de benen pijn en ook de afdalingen waren een stuk lastiger op wedstrijdsnelheid dan tijdens de verkenning. Ik had nog even enkele renners in het vizier maar na een tijdje zag ik ze niet meer rijden. Mijn papa zei me aan de bevoorrading dat ik 15e reed en toen had ik ook niet veel zin meer om me kapot te gaan rijden. Ik reed de wedstrijd uit op een tempo waarbij ik me goed voelde maar ook niet te traag zodat ik mijn plaats kon behouden. Ik denk dat zo'n kampioenschappen me niet echt liggen, geef mij maar de gewone wedstrijden. Ik heb een pak meer stress dan anders, en zeker als je bij de podiumfavorieten wordt gerekend (wat ik zeker niet dacht of aanvoelde) Ik ben blij dat het achter de rug is! Flanders Cup #3 Eksel De 3e Flanders Cup, met weinig grote namen. Ik had er zin in. Na een weekje niet te veel te fietsen, wat lang op blijven en goed gegeten (barbecue) met een zalig weertje wist ik niet goed hoe de benen zouden zijn. De verkenning en opwarming verliepen goed. Ik was er klaar voor! Bij de start werd ik al als 3e afgeroepen (een voorteken?) en stond dus op de 1e rij. Bij het startschot verliep het niet al te goed. Ik geraakte moeilijk in mijn pedaal en moest al enkele plaatsen afgeven. Ik zag Jay ongelooflijk snel starten en wist dat ik mee moest zijn. Ik schoof snel terug op en probeerde Jorgen en Mathias bij te halen maar het lukte niet. Ik werd gevolgd door nog 2 anderen en wou er niet mee samen rijden. Op zo'n parcours rijd ik liever mijn eigen wedstrijd. De eerste en 2e ronde trok ik na elke bocht
hard door en zag dat ze niet meer volgden. Dat was al 1 goede zaak. Ik voelde dat ik wat moest minderen maar kon wel nog goed doorrijden. Op een gegeven moment zag ik Mathias en Jorgen terug. Ik kwam op ongeveer 5 seconden maar toen zag Jorgen me en trok hard door. Ik kon ze niet volgen maar bleef wel mijn tempo rijden. De laatste ronde begon ik het wat lastig te krijgen en iedere keer als ik me recht op de trappers ging staan voelde ik dat ik ieder moment krampen zou kunnen krijgen. Mijn 3e plaats kwam wel niet meer in het gevaar en dus is het eerste podium van dit jaar een feit. Ik ben tevreden maar was precies gelukkiger met mijn 5e plaats in Geraardsbergen omdat er nu toch veel afwezigen waren. Volgend weekend staan er voor mij 2 wedstrijden op het programma: zaterdag Boom en zondag Kessel. Ik heb er zin in! Belgacom GP Boom De laatste Belgacom GP van het seizoen. Het parcours beviel me niet echt tijdens de verkenning: het vele draaien en keren in die bosjes met al die wortels en stenen, de klimmen die net iets te lang en te steil waren en al dat vuil en de stank die nog op het parcours rondging. De opwarming verliep niet al te goed. Ik voelde dat ik zeer zware benen had en wist dan al dat het een zware wedstrijd zou worden. De start daarentegen verliep wel zeer goed. Ik was goed weg en kwam de eerste klimmetjes mee over op de 8e plaats. Ik had het gevoel dat het wel ging maar kon dan toch de kopgroep niet volgen. Ik maakte ook zeer domme fouten in de bosjes waardoor ik weer terrein verloor en ze achter mij ook dichter kwamen. De eerste 2 rondes heb ik echt zitten afzien. Ik had het gevoel dat ik niet vooruitging (wat ook zo was) en dat ik op elke klim krampen zou krijgen. Toen Jay en Jochen (De vocht) mij inhaalden probeerde ik aan te klampen maar het ging moeilijk. Ik moest echt doorzetten, vooral voor het resultaat maar ook voor het eindklassement. Ik stond bij het begin van de wedstrijd 8e en wou graag toch nog 1 of 2 plaatsjes opschuiven. Plots voelde ik me terug beter en kon ik met veel gemak terug aansluiten bij Jay en Jochen. Ik kon ze ook met gemak voorbij en haalde ook nog Roan Mccrae in. Het bleef natuurlijk zwaar maar minder dan die eerste ronden. De wedstrijd duurde ook langer dan normaal, iets wat ik zeker niet erg vond. Ik merkte dat ik nog redelijk dicht op de 7e terugkwam maar de wedstrijd was tegen dan gedaan. Jammer van die eerste ronden, had ik daar minder tijd verloren zat er meer in. Ik werd toch nog 8e en blijf in het eindklassement ook op de 8e plaats staan.
Flanders Cup #4 Kessel Na de zware wedstrijd van zaterdag voelde ik me toch goed uitgerust en gerecupereerd. Bij de verkenning was ik wel verrast: het parcours werd namelijk omgekeerd gereden. Ik vond het eigenlijk toffer en minder zwaar dan vorig jaar. De verkenning verliep vrij goed, op een valpartijtje na. En eigenlijk was het nog goed dat ik gevallen ben, zo wist ik dat ik in de wedstrijd ook rustiger mijn bochten moest nemen op het gemaaide gras. De opwarming daarentegen was heel wat minder. Mijn benen deden eigenlijk echt pijn als ik eens goed doorreed. Maar ja, we zullen wel zien wat het geeft dacht ik voor de wedstrijd. De start was dan weer wat minder. Ik geraakte weer niet onmiddellijk in mijn pedaal en moest wel wat drummen voor een goede plaats te bemachtigen. Ik kon me toch bij het ingaan van het bos op een 4e plaats nestelen. Op het recht stuk naar het fort zag ik dat Jay voor me een gaatje moest laten en ik vulde het direct op. Als 3e ging ik het fort op, perfect dus voor het steile klimmetje op te geraken. Net voor het klimmetje viel Jorgen nog en zat ik al als 2e. Ik bleef doorrijden maar al snel kwam Kevin Panhuyzen me voorbij samen met Jorgen. Ik kon ze niet volgen en reed als 4e een eerste maal over de streep. Wat me in het begin van de wedstrijd het meeste interesseerde was de voorsprong die ik had op een achtervolgend groepje. Ik was al blij dat ik 4e zat en dat die voorsprong toch hetzelfde bleef. Ik kon de hele wedstrijd goed blijven doorrijden. Op het einde kwam ik ook steeds dichter op Jorgen. Vanaf dan ben ik echt beginnen doorrijden voor die 3e plaats maar de benen kregen het moeilijk. De laatste ronde had ik maar een 15tal seconden achterstand meer. Op de rechte stukken heb ik iedere keer een sprintje getrokken. Het laatste rechte stuk moet ik waarschijnlijk maar een 5tal seconden meer achter gezeten hebben maar toen was het al te laat. Toen ik zijn naam hoorde afroepen aan de finish heb ik me laten uitbollen. In het begin was ik ontgoocheld dat ik hem niet meer te pakken had gekregen. Had het een ronde langer geweest stond ik op het podium. Maar achteraf gezien mag ik blij zijn en had ik maar minder tijd moeten verliezen in de wedstrijd zelf. Volgend weekend staat er eens niets gepland voor mij. Misschien rijd ik wel ergens een chrono maar ik ga vooral eerst goed rusten! Marathon Erquelinnes Voor vandaag stond er eens iets anders op het programma dan een xc-wedstrijd of wegkoers: een chrono. Normaal was ik van plan om net als Jay in Waregem te rijden maar met deze temperaturen vond ik het niet zo interessant om na de middag te rijden. Daarom dus vroeg vertrokken om rond 8uur te kunnen starten. De chrono zou 83 km zijn maar bij de start meldde men dat het er 3 meer waren.
Samen met mijn papa stond ik aan de start. Ik mocht eerst vertrekken en een 2 tal minuten later mijn papa. Eerst heb ik nog even op hem gewacht en reed ik dus als eerste het parcours op. Het parcours was opgedeeld in 3 lussen. Deze stonden aangeduid met pijlen op de grond (1,2 en 3) en pijlen op palen. Ik wist dit niet en had dus eerst gewoon de hangende pijlen gevolgd met als gevolg dat we begonnen met 2 en 3. Gelukkig dacht papa er aan en hebben we ons nog gedraaid. Zo waren we natuurlijk al 10min kwijt. Dan er maar direct ingevlogen. De benen wouden niet onmiddellijk mee na gisteren de 100km van Lotto Geants des Ardennes gereden te hebben. Na een halfuurtje kwam ik er door en reed alleen verder. De eerste lus was niet veel soeps: veel stukken weg en maar enkele leuke stukjes offroad. Toen ik terug aan de start aankwam panikeerde ik wel eventjes. Ik dacht dat ik ergens een pijl gemist had en vroeg aan één van de mensen van de organisatie of dit wel klopte. Gelukkig was ik juist en moest ik nu gewoon pijlen 2 en bij de volgende passage pijlen 3 volgen. Het 2e lusje was al een pak plezanter maar wel men had de pijlen wel wat meer in het zicht mogen zetten. Op een recht stuk weg ben ik even verkeerd gereden maar gelukkig had ik het al snel door en heb me onmiddellijk gedraaid. Die 2e lus bevatte veel leuke singletracks in de bossen, enkele technische passages en vooral leuke klimmetjes. In die 2e lus ben ik wel net voor de controlepost gevallen door met mijn pedaal aan een afgezaagde boomstronk te blijven hangen. Het 3e lusje was terug iets minder tof maar al bij al viel het nog mee. Niet ver van de aankomst ben ik in een afdaling wel nog met mijn arm in een tengel blijven hangen en zal er waarschijnlijk enkele mooie littekens aan overhouden. Ik heb me vandaag wel geamuseerd maar heb wel al mooiere tochten gereden. Ik had vandaag 89,5 km op de teller en had er 3u34min over gedaan (gem van 25,1km/u). (3u24min zou de echte tijd geweest zijn had ik niet verkeerd gereden) Ben wel eens benieuwd naar de uitslag! Olympic revanche match Zoetermeer Vandaag zeer vroeg (05.20u) opgestaan om rond 06.00u te vertrekken naar zoetermeer. Vorig jaar vond ik het parcours van Zoetermeer één van de plezantste die er waren. Maar vandaag was ik eens benieuwd hoe het er zou bijliggen na enkele regenbuien. Bij de verkenning was het nog te doen. Het lag er al redelijk 'vettig' bij maar op de meeste stukken kon ik nog rijden. De aanpassingen die ze gedaan hadden (rock garden enz.) waren tof maar jammer genoeg waren ze bijna niet te doen door de regen en modder. Mijn opwarming verliep niet optimaal. Toen ik begon brak er een serieuze wolk boven ons hoofd open waardoor er regen op de tacx en het achterwiel kwamen en ik gewoon
doorslierde. Gelukkig was het maar van korte duur maar dit zou natuurlijk ook gevolgen hebben voor het parcours... Mijn start was goed. Ik kon vanop de 2e rij opschuiven naar een 4e of 5e plaats. In de startloop gingen er mij wel terug enkelen voorbij maar eens we begonnen aan de klimmetjes kon ik terug opschuiven. Zo kwam ik al snel, in het wiel van Kjell van den Boogert te zitten die op de 3e plaats reed. In de 2e ronde ging ik hem dan voorbij na de 1e materiaalpost maar moest hem al snel terug laten voorbijgaan bij het klimmen. Die inspanning bekocht ik de volgende ronden. Ik moest iedere keer een gaatje laten van zo'n 5 seconden. De voorlaatste ronde kwam ik er terug goed bij en wachtte tot een loopstuk. Ik had al gemerkt dat ik steeds terrein won bij het lopen en dit was nu niet anders. Ik liep een stukje goed door en had direct enkele meters. Hierna heb ik nog een ronde hard doorgereden om zo als 3e over de streep te komen. Ik was ongelooflijk blij als ik over de meet kwam. Na een week vakantiewerk gedaan te hebben en enkel maandag en dinsdag op de fiets gezeten te hebben had ik er vandaag niet veel van verwacht. Aan de eerste 2 plaatsen was niets te doen, hen had ik waarschijnlijk niet kunnen volgen. Het podium kwam wel zeer snel na de aankomst en verliep een beetje onwennig voor mij. Het doet toch raar om daar zo te staan... ;) 5 dagen in de Alpen Woensdag 29 augustus vroeg vertrokken naar een chaletje in de Alpen om zaterdag deel te nemen aan Climbing For Life. De week ervoor had ik het weerbericht nog gecheckt en de voorspellingen zagen er goed uit. Woensdagochtend (nacht) nog snel eens gekeken en ondertussen zag het er al heel wat minder goed uit: veel regen en zeer koud! Donderdagochtend hebben we onze planning gevolgd en zijn we met de auto in het regenachtige Valloire vertrokken met de hoop op beter weer aan de voet van Alpe d'Huez. En geluk hadden we: geen regen en zelf een beetje zon. Met de gedachte dat het boven misschien veel kouder zou zijn en het tijdens onze rit zou kunnen regenen vertrokken we allen veel te warm gekleed. Al na enkele kilometers verdwenen de truitjes in onze achterzak. Ik ben tijdens de beklimming enkele keren vooropgereden om dan verderop te stoppen en een foto te nemen. Ik had van Alpe d'Huez eigenlijk meer verwacht. Ik herinerde me de beelden van de Tour de France maar in werkelijkheid was het helemaal anders. Ik vond de klim niet echt mooi maar wel redelijk zwaar. Na Alpe d'Huez zijn we met de auto tot aan de voet van de klim naar Les2Alpes gereden. Hier heb ik me eens helemaal uitgeleefd en deze klim van 9km zo snel mogelijk naar boven gereden. Het was een mooi klimmetje maar ook wel vrij zwaar. De hellingspercentages liepen vaak op tot boven de 10 procent. Onze eerste klimdag was mooi geweest, vooral omdat we gespaard
waren gebleven van regen. Vrijdag was het nog steeds aan het regenen in Valloire en besloten we om de toertocht die uitgepijld stond niet te doen. Jammer van de Col du Mollard en de Col de la Toussuire... 's Ochtends dan maar rap eens het weer gecheckt en wat gegoogled of er geen andere mogelijkheden waren. Zo kwamen we terecht bij de Col d'Izoard. Men voorspelde geen regen in Guillestre, het dorpje aan de voet van de klim, dus vertrokken we voor een autoritje van zo'n 2uur waarbij we ook over de Galibier passeerden. We zagen de temperatuurmeter steeds verder dalen en op de top sneeuwde het zelf. Dat beloofd voor morgen dachten we allen. Aan de voet van de Col d'Izoard was het al heel hard aan het waaien maar eens vertrokken viel het al bij al nog mee. De aanloop naar werkelijke voet liep door een ongelooflijk mooi dal met prachtige uitzichten. De weg door het dal liep steeds stijgend aan zo'n 2 a 3 procent. Een mooie opwarmer. Na 15 km mochten we er aan beginnen en we werden niet gespaard. Onmiddelijk kregen we percentages van 7 a 8 procent voor onze wielen geschoven. Eerst verliep de klim nog langs enkele haarspeldbochten maar dan kwam er een ellendig lang recht stuk waar we de hele tijd tegenwind hadden. Het was echt zwaar. Soms reed ik maar 10km per uur. Iets verderop zag je de weg draaien en zou je dus ook geen tegenwind meer hebben. Ik bleef stampen op de pedalen tot ik aan die bocht was. Wat een opluchting. Eindelijk kon ik terug wat in mijn cadans geraken, eens drinken en wat eten. Dit was de hele tijd niet mogelijk door de felle windstoten. Na een prachtig stukje klimmen met alweer prachtige vergezichten over het dal kwam ik op 2 km van de top. Eerst nog een stukje dalen en dan terug klimmen. Op dit laatste stuk was de wind weer van de partij. Ik moest mijn stuur soms zodanig hard vasthouden omdat ik anders gewoon naar de andere kant van de weg werd geblazen. Eens op de top was ik ongelooflijk opgelucht. Eindelijk, ik was er! Hoewel het daar maar 3 graden was had ik geen kou maar eens ik aan de afdaling begon kon ik soms gewoon niet stilzitten van de koude en begon ik helemaal te trillen.Terug in Valloire twijfelde ik voor de rit over de Telegraphe en de Galibier... Zaterdagochtend dan maar vertrokken in de regen over de Telegraphe tot in Saint-Michel-de-Maurrienne. Eens beneden was ik al helemaal nat en versteven van de koude. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik enkel de Telegraphe zou doen maar dan wel zo snel mogelijk. Ik heb de hele klim doorgereden en wou ook absoluut mijn tijd van vorig jaar verbeteren. Ik kwam boven aan in 44min01sec. Boven heb ik rustig iets gegeten en mijn drinkbus bijgevuld en dan toch maar besloten om ook aan de Galibier te beginnen. Ik zie wel tot waar ik geraak dacht ik. De benen voelden goed bij het klimmen maar na een tijdje op de Galibier begon ik toch de inspanning van de Telegraphe te voelen. Gelukkige regende het niet meer en voelde je de koude ook niet echt. Hoe
dichter bij de top hoe meer sneeuw je langs de kant zag liggen. Eens ik voorbij het laatste huisje was begon het lichtjes te motregenen en zelf een klein beetje te sneeuwen. De laatste kilometers waren zwaar, zeer waar. We mochten maar tot aan de tunnel rijden en dat vond ik zeker niet erg. Ik was blij dat ik er was na 1 uur en 9 minuten klimmen. Hierna onmiddellijk afgedaald en afgezien van de koude aan de vingers en tenen. Het was een geslaagd reisje en zeker een heroïsche laatste dag die ik niet snel zal vergeten. Ik was tevreden met mijn tijd: 2u07min ivm vorig jaar 2u12. Toch 5minuutjes sneller dan vorig jaar maar wel in zwaardere omstandigheden. Duo-race Sint-Anna-Pede (08/09/2012) Vandaag voor de eerste keer een duo race gereden. 3uur afwisseling met de papa. Toen we het parcours op internet zagen hadden we niet te veel verwachtingen maar eens daar zag het er plezant uit. 2 stroken met boomschoors, 1 zandbak, enkele jumps (over karren enzo), 1 lange oplopende strook en wat draaien en keren te vergelijken met het parcours in pepingen. We zouden elk steeds 3 ronden rijden en ik nam de start voor mijn rekening. We stonden met 52 (denk ik) deelnemers aan de start, solo en teams door elkaar. Ik stond redelijk ver achteraan het pak. De start werd eerst een kort stukje geneutraliseerd om ons dan op de lange klim te laten vertrekken. Ik moest veel renners inhalen maar kon nog voor het einde van de 1e ronde aansluiten bij de 2 koplopers. Samen reden we de hele tijd samen tot ik wisselde met papa. Hij kon ook mooi aansluiten. 1 solorijder moest er af en zo waren we nog met 2. Dit konden we ongeveer een uur en een half volhouden. Na 2 uur waren we nog steeds de eerste ploeg maar de 2e ploeg naderde... Na 2 uur en 25 min hadden ze ons ingehaald en deden we de laatste wissel. Vooral omdat papa dacht dat het maar 25 min meer waren. Maar het waren er dus 35, nog 7 ronden alles geven voor mij. In mijn eerste ronde had ik onze eerste plaats al terug overgenomen maar doordat zij met 3 waren zaten ze toch nog wat frisser en dus voerden ze nog een 2 tal wissels door. Zo kwamen ze steeds wat dichter maar ik bleef alles geven. Mijn voorsprong vergrootte stilaan en de zege was binnen. Ik kwam ook nog tot op 20 sec van de eerste, een solorijder. Ik heb me goed geamuseerd en was blij dat ik dit eens met mijn papa kon meemaken! Wegwedstrijd Munte Na een lange tijd nog eens een koers op de weg. Omdat het dicht bij huis was, was het ideaal aangezien ik een weekendje alleen thuis ben. Graag zou ik dan eerst nog eens Wim willen bedanken om mijn drinken aan te geven een ook Eddy en Isabelle om mijn zak bij te
houden. Ik had er wel nog eens zin in. Ook al had ik deze week bijna niet op de fiets gezeten door mijn vakantiejob, toch voelden de benen goed aan bij het verkenningsrondje. Van bij de start was het vliegen, vooral omdat het ook naar beneden ging... Ik kon me goed in het peloton houden ook al was het toch weer eventjes aanpassen. Ik had vooraf tegen mezelf gezegd om toch eens mee te proberen gaan in een vlucht. En het lukte me ook nog. We geraakten weg met een groepje van 6 en zagen het peloton een hele tijd niet terug. Op de klim op de Hundelgemse steenweg in de 3e ronde voor het einde versnelden 3 jongens nog eens en kon ik niet meer mee. Gewoon tempo rijden was geen probleem maar een versnelling was er teveel aan. Ik reed nog een rondje alleen en wachtte ook nog eventjes op Quinten Vanlerberghe maar tevergeefs. Op 1 ronde een een half was het peloton daar. Ik hield me goed vooraan in het peloton, reed nog een paar maal op kop maar als ze weer versnelden op de klim kon ik niet meer mee. Ik kon ze niet meer bijhouden en eindigde eventjes achter het peloton. Ik was net niet eerste Merelbekenaar: jammer! Maar ik heb me wel goed geammuseerd en vooral veel bijgeleerd. Volgende week rij ik normaal in Herne. Koers Herne Omdat er nog steeds geen MTB wedstrijden zijn nog eens gekozen om een 'koerske' op de weg te rijden. Veel waren er vandaag niet maar gelukkig ligt Herne dicht bij Geraardsbergen. Ik had de hele week maar een 3tal uurtjes op de fiets gezeten. Dinsdag had ik nogal wat last van mijn knie tijdens het fietsen (door een domme botsing) dus had ik besloten om deze week niet te rijden en de knie te laten rusten. Deze ochtend ben ik dan wel nog een uurtje gaan losrijden maar de spieren waren zeer stram... Bij de verkenning vond ik dan het parcours niet en de benen waren nog steeds hetzelfde. Ik was dus van plan om gewoon met het peloton mee re rijden en wel te zien waar we zouden uitkomen. 96km over 12 rondjes van 8km met 2 korte klimmetjes in... Het eerste uur moesten de benen nog wat wennen maar het ging wel goed. Na een uur begon ik dan weer last te krijgen van mijn knie en dacht er aan om te stoppen. Ik ging goed mee en probeerde voorin te blijven. Zelf heb ik dan enkele keren geprobeerd om weg te geraken maar tevergeefs. Dan maar proberen meespringen met een ander groepje maar er geraakte niet direct iemand weg. In de laatste ronde was er nog 1 iemand weg en dus ging het peloton sprinten. Ik zat in de aanloop naar de sprint iets te veel in het midden en geraakte niet goed meer vooraan. Ik probeerde wel nog met enkele manoeuvres over het fietspad enzo maar echt dichter
vooraan geraakte ik niet. Ik sprintte mee maar de benen verzuurden redelijk hard. Ik werd toch 23 en was content dat ik eens kon meesprinten. Koers Zwijnaarde Alweer een week dat ik niet op de fiets heb gezeten. Dit door mijn knie en ook de eerste week unief. Ik wist dus totaal niet of het zou gaan of niet. Het beloofde ook een druk bezette wedstrijd te worden aangezien er maar 3 wedstrijden waren dit weekend. We stonden met 124 aan de start. Nog nooit had ik met zoveel man gereden en dit dan nog eens op een parcours met veel draaien en keren. Ik stond bij de start redelijk ver achteraan en dit was niet echt slim van me. De hele wedstrijd heb ik geprobeerd om voorin te geraken maar tevergeefs. De benen wouden niet mee en ik voelde me ook niet echt op mijn gemak in zo'n groot peloton. Dit werd dan nog wat aangesterkt door een valpartij die net voor me gebeurde en die ik maar net kon ontwijken. Ook ben ik zelf 1 maal in aanraking met iemand gekomen waardoor ik even uit mijn pedaal moest. Op het einde ging het wel wat beter maar ik had veel te weinig gedronken (omdat ik niet echt durfde) en dus begon ik bijna krampen te krijgen. Ik heb nog redelijk meegespurt en heb er nog enkele kunnen voorbijgaan. Op de lijn heb ik ook nog iemand gepakt met een sprongetje. Ik werd 44e. Een redelijk mooie uitslag als je het bekijkt op het aantal deelnemers. Maar er had meer ingezeten indien de benen mee hadden gewild. Ik vind het ook plezanter om de koers mee te kunnen maken dan de hele tijd te achtervolgen. Volgend weekend laatste Wallonia Cup. Ik heb er zin in! Wallonia cup Braine l'Alleud Na alweer een week zonder training had ik er geen goed oog op. Maar kom, ik dacht dan maar om me gewoon wat te amuseren. Ik had gelezen dat het een echt mountainbikeparcours was en dus had ik er zin in. Ik had wel gedacht dat er niet veel gingen zijn omdat de wedstrijd zo laat viel maar bij de start viel dit al bij al nog mee. De start was wel nogal raar, kort optrekken, scherpe bocht naar rechts en dan terug optrekken. Plus daarbovenop ging men bij het afroepen van de namen van onder naar boven. Ik stond dus 6e en mocht als 1 van de laatsten aansluiten. Zo verloor ik al van in het begin veel plaatsen en tijd. Gelukkig vielen er voor me redelijk wat weg door pech want inhalen was zo goed als onmogelijk door de vele singletracks. Ik voelde dat het niet echt goed ging maar ik
kon wel goed blijven doorrijden. Op het einde geraakte ik nog tot bij de 6e, Matthias Cloostermans. We speelden de hele tijd haasje over (ik ging er vooral voorbij omdat hij steeds problemen had met zijn ketting). Ik moet toegeven dat hij sterker was want op de langste klim kon ik hem niet volgen. In de laatste ronde, bij de meest technische afdaling ging ik hem voorbij en bleef de hele tijd op kop. Op de laatste rechte lijn naar de streep ging ik van kop af sprinten en ik voelde direct dat Matthias niet volgde. Zo werd ik 6e, maar ik denk dat ik op zo'n parcours nog hoger zou kunnen eindigen moest de conditie beter zijn. Nu op naar de laatste wedstrijd, mijn 1e Roc d'Azur! Roc d'Azur De nacht van donderdag op vrijdag waren we rond 3uur vertrokken naar Frejus. Na 10 uurtjes rijden waren we daar en zijn we direct vertrokken voor een ritje. Eerst eens door Frejus gereden om dan een deel van het parcours te doen. In de bergen was het echt prachtig: zalige singletracks bezaaid met grote en kleine rotsen, prachtig lange en zware klimmen. Echt machtig! Dit was goed voor een tochtje van 3u45. Zaterdag hebben we 's ochtends een bezoekje gebracht aan de fietsbeurs, 's middags iets gegeten en dan onmiddelijk terug de fiets op. We hadden het goed opgedeeld want 's ochtends was het nogal aan de frisse kant maar 's middags was het weer zalig fietsweer. Dan besloten we om het laatste deel van het parcours te doen. Alweer prachtige afdalingen en klimmen onder een stralende zon. Zo reden we toch weer een goede 4u maar ondertussen kende ik wel het hele parcours en wist ik goed waar de gevaren lagen. Zondagochtend dan opgestaan om 15 na 6, goed ontbeten, alles in de auto en weg naar de Base Nature. Daar een goed halfuurtje opgewarmd en dan naar de start. We waren in 2 groepen opgedeeld: 1 groep prioritair (met mannen die UCI punten hebben denk ik?) en dan mijn groep. We stonden aan de lijn enkele meters van elkaar gescheiden maar ik stond in mijn groep helemaal vooraan. Het was een heel lange aanloopstrook vooraleer we aan de eerste klim kwamen. Ik probeerde goed op te schuiven zodat ik goed vooraan de eerste klim kon doen. Bij de klim kwam ik ongeveer als 12e boven. De hele wedstrijd wisselde ik wat van plaats tot de anderen wat 'kraakten'. Ik heb liever de iets langere wedstrijden en voelde me nog steeds goed. Ik kon steeds goed blijven doorrijden. Ik kwam als 6e over de streep zonder dat ik het eigenlijk goed wist. Het was toch een grote verrassing voor me. Had ik nog iets beter in form geweest en een betere startplaats gehad zat er nog meer in denk ik. Volgend jaar ga ik zeker terug!
