Huurdersmagazine Stadgenoot Zevende jaargang | maart 2014 nummer 1
In de Ban van De Banne Leuke initiatieven in een buitenwijk
Louise Wenthuis Gebouw voor alleenstaanden
Huurder en huisbaas in debat Over wonen in Amsterdam
Fietsen langs kunst met uitneembare routekaart
De gouden tijden van Joop Snor
Van Casa Rosso naar Oklahoma
inhoud
mijn Holendrecht
‘Elke doorgang heeft een andere tekening’
Buurt in beeld
6
De Banne, op naar de toekomst
10
Dromen worden daden Creatief concept in GAK-gebouw
12
Renovatie Het tweede leven van het Louise Wenthuis
15
Robbert Uphaus woont samen met zijn vrouw al 25 jaar in de Maarsenhof in Holendrecht. Een vrolijke buurt, vindt hij. Daar draagt hij zelf ook een steentje aan bij met het beschilderen van de doorgangen naar de hoven. ‘Deze kleurrijke buurt met al die verschillende bewoners geeft me inspiratie.’ Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans vd Vliet
Fietsen langs kunst Uitneembare routekaart
1 Maarsenhof ‘We zijn erg tevreden met onze woning. Het is licht en ruimtelijk, met een heel grote woonkamer. Maar we houden het meest van onze tuin, waar we ’s zomers viooltjes planten en in de zon zitten. Vroeger was het hier dichtbegroeid, een tijdje geleden zijn de meeste struiken in de buurt weggehaald, waardoor het een open karakter heeft gekregen. Ik hou daar wel van, zo kun je nog eens een praatje maken met je buren.’
2 Gaasperplas
19
Is Amsterdam duur? Aaf woonde een tijdje in New York
20
Huisbaas en huurder In gesprek over het huurbeleid
23
Steuntje in de rug Voor wie het op eigen houtje niet redt
Joop Staarthof De publiekstrekker van Casa Rosso
3 Buurthuis Holendrecht ‘Een leuke plek om eens binnen te wandelen. Er is van alles te doen. Mijn vrouw gaat er elke week naar de handwerkclub, maar je kunt er ook terecht voor een kopje thee en een praatje. En af en toe wordt er een etentje georganiseerd.’
woord vooraf
Snor en Kip In elke tram zit een huurder van Stadgenoot. Dat denk ik tenminste. Want één op de twaalf Amsterdammers huurt bij ons en er zitten altijd wel twaalf mensen in de tram. Ik bedoel maar: we zijn de huisbaas van heel veel mensen. Alleen al daarom zijn we een bedrijf dat ertoe doet. Ongeveer 32.000 woningen verhuurt Stadgenoot, verspreid over heel de stad. Daar zit heel wat werk aan. Onderhoud, beheer, renovatie en nieuwbouw. Het moet allemaal gebeuren en met heel wat minder mensen dan een tijdje geleden. Door de bezuinigingen zijn hier zestig fulltime banen geschrapt. Toch heb ik nog bijna vierhonderd collega’s. Huismeesters, onderhoudsmonteurs en overlastmedewerkers. Er lopen hier juristen rond, financiële mensen en boekhouders. Voorlichters, telefonisten, plattegrondtekenaars.
28
‘We wandelen en fietsen graag en zijn dan ook vaak te vinden bij de Gaasperplas. Dat is een prachtige plek waar je echt midden in de natuur bent. Als het mooi weer is, zitten we er ook wel eens op een bankje in de zon, naar de eendjes te kijken.’
4 De Lekkere Dingen Bakker Allemaal gemotiveerde mensen, met hart voor de zaak. De lente-editie van Stadleven ligt nu voor u. We vertellen waar wij blij van worden en wat u als huurder gewoon moet weten. Het gaat over mensen zoals u, waarvoor we het allemaal doen. Joop Staarthof komt aan het woord, bijgenaamd Joop Snor. Hij vertelt over zijn woning in Oklahoma (Osdorp) en blikt terug op zijn kleurrijke verleden. Joop is de vader van Cor, onze gepensioneerde huismeester. Die stond vroeger met kip op de markt en werd daarom Cor Kip genoemd. Jammer eigenlijk dat je zulke bijnamen zo weinig meer hoort. Die gaven sjeu aan het leven.
‘Het winkelcentrum in Holendrecht is niet zo groot. Maar er zit wél een goede bakker. We halen er meestal taartjes en ander lekkers als we bezoek krijgen.’
stad heen, langs kunstwerken van Stadgenoot die de openbare ruimte een beetje opvrolijken. Echt de moeite waard om op een zonnige dag eens te rijden. Misschien ontdekt u zo weer eens een nieuw stukje Amsterdam.
5 Café ’t Klokje ‘Hier in de buurt, in Reigersbos, is een echt Jordanees café. Daar fietsen we in het weekend regelmatig naar toe. Voor een biertje, of gewoon een kopje koffie. We komen er vaak bekenden tegen en het is er altijd gezellig.’
6 Beschilderde poortjes
Het hoofdartikel is een gesprek tussen twee bobo’s: Stadgenootbestuurder Gerard Anderiesen en Woonbond-directeur Ronald Paping. Het gaat over de betaalbaarheid van het wonen en over de vraag voor wie de woningen van Stadgenoot bedoeld zijn. De heren zijn het niet op alle punten eens, maar één ding weten ze zeker: Stadgenoot is een organisatie die ertoe doet.
2 6 4
In het hart van het blad hebben we een fietsroute gezet. Hij kronkelt van oost naar west, dwars door de
‘Ik ben kunstenaar en een tijdje geleden ben ik begonnen met het beschilderen van de doorgangen in de buurt. Hiervoor werd ik benaderd door Hüseyin Esigil, de huismeester van Stadgenoot. Doel was de buurt op te vrolijken en te voorkomen dat de poortjes werden beklad met graffiti. Ik heb er inmiddels al 16 beschilderd. Fantastisch om te doen. Elke doorgang heeft een andere tekening. Ik schilder wat er in me opkomt. Vaak zijn dat vrouwfiguren en exotische natuur. Ik kan er echt mijn hart en ziel in kwijt, en de buurtbewoners vinden het mooi. Het is ook erg gezellig om te doen, soms komen bewoners me een kopje koffie brengen en dan maken we een praatje.’
Pim de Ruiter, Manager Communicatie Stadgenoot
3 5
©Google
Reageren? Mail naar
[email protected] Fotografie Jan Freriks
2
Stadleven 1 | 2014
Stadgenoot
3
kort nieuws
kort nieuws
Van Gendthallen verkocht 16.000 vierkante meter uit de negentiende eeuw. Dat zijn de Van Gendthallen op Oostenburg. Stadgenoot heeft ze verkocht. Bugaboo, een internationaal bedrijf bekend om zijn kinderwagens, vestigt er zijn hoofdkantoor. Het wordt een ‘creatieve en dynamische werk- en ontmoetingsplek voor ondernemers, buurbewoners en andere bezoekers’. De opbrengst van de verkoop wil Stadgenoot gebruiken om op Oostenburg woningbouw in ontwikkeling te brengen.
GAK en Kolenkit gaan door De toezichthouders van Stadgenoot (WSW en CFV) hebben twee investeringen goedgekeurd. Stadgenoot mag samen met AM nog eens ruim 300 studio’s in het voormalige GAK-gebouw bouwen. Ook de tweede fase van de Kolenkit in Bos en Lommer gaat door. Oude woningen maken hier plaats voor nieuwbouw. Er komen sociale huurwoningen en enkele koopwoningen. Kolenkit
Huurtoeslag op uw rekening Vanaf december 2013 maakt de Belastingdienst de huurtoeslag niet langer rechtstreeks over naar Stadgenoot, maar naar uw eigen rekening. U moet dus zelf dit bedrag reserveren om uw huur te betalen. Stadgenoot is niet blij met deze verandering. ‘Duizenden huurders hebben ervoor gekozen de Belastingdienst te machtigen om de huurtoeslag direct naar de corporatie over te maken’, zegt Mark de Bilde van Stadgenoot. ‘Dit helpt de huurders om het geld niet aan andere zaken te besteden. Stadgenoot verwacht door deze nieuwe maatregel problemen met betalingsachterstanden.’ Aedes, de koepel van woningcorporaties in Nederland, heeft geprobeerd de staatssecretaris te overtuigen van de gevaren van deze nieuwe werkwijze. Maar dit overleg is zonder resultaat gebleven. ‘Wij moeten er nu echt op vertrouwen dat alle huurders de discipline kunnen opbrengen om twee weken lang de toeslag vast te houden en pas op de eerste van de maand aan ons over te maken. Een voorbeeld: half december ontvangen huurders de huurtoeslag voor januari. Met de feestdagen voor de deur is de verleiding groot om het geld in die tussentijd aan andere dingen uit te geven. Niet doen dus.’ Een oplossing kan zijn om Stadgenoot te machtigen vanaf januari de volledige huur direct van u te innen. Bel hiervoor onze Klantenservice: 020 - 511 80 00.
Meer informatie: www.toeslagen.nl
Annet Bos@annet02029 jan twitterde: Koolmonoxide = sluipmoordenaar via @VeiligheidNL. Gelukkig vervangt @Stadgenoot mijn gaskachel voor veiliger model.
Ketelweigeraars verliezen rechtszaak De rechtbank van Amsterdam heeft Stadgenoot in het gelijk gesteld in een zaak tegen negen bewoners die weigerden hun gaskachel of gashaard te laten vervangen door een CV-installatie met HR-ketel. Die open verbrandingstoestellen kunnen gevaarlijk zijn voor de mensen zelf en hun buren. De bijbehorende huurverhoging vond de rechter ook redelijk.
Volg ons ook op Twitter: @stadgenoot Of ‘like’ onze Facebookpagina:
www.facebook.com/stadgenoot
Gratis en voor niks! In tijden dat het geld niet voor het oprapen ligt, is er gelukkig nog van alles te doen voor € 0. Ga eropuit. Dit zijn zomaar vijf internettips voor een leuke middag of avond in Amsterdam.
Winnaar van de Gouden Bouwsteen Stadgenoot heeft de NUL20 Gouden Bouwsteen 2013 gewonnen. Met 573 opgeleverde woningen zijn we de grootste bouwer van de stad. Stadgenoot bouwde in 2013 vooral in het Scheepvaartkwartier (NieuwWest) en leverde 150 huurstudio’s op in het voormalige GAK-gebouw. In Amsterdam Oost werden de eerste 71 woningen in Oostpoort opgeleverd. Bestuurder Marien de Langen, die de prijs ontving: ‘We hebben de laatste tijd veel bezit verkocht om weer te kunnen investeren in nieuwe woningen. Dit jaar kunnen we de 600 wel halen, als we volgens planning fase twee van het GAK-gebouw op kunnen leveren.’ Stadgenoot bouwt verder onder andere in de Eendrachtsparkbuurt in Geuzenveld (173 woningen), op IJburg en in Amsterdam-Noord.
GAK-gebouw
Onderdeel van het filmmuseum EYE is The Basement, een filmische speeltuin voor jong en oud. Met een 360° projectie van bijzondere filmfragmenten, een filmquiz en zelfs complete films. www.eyefilm.nl Zodra de lente begint, ga je een dagje naar het eerste, echte stadsstrand van Amsterdam. Blijburg op IJburg. Zonnen aan het IJsselmeer. www.blijburg.nl
Voor de kleintjes is de kinderboerderij altijd pret en plezier. Bijlmerweide is een kinderboerderij met kleine en grote dieren. Je kunt er ook een huifkartocht maken. www.bijlmerweide.nl
Live je favoriete televisieprogramma bijwonen? Dat kan bij de VARA op het Westergasterrein. DWDD of Pauw & Witteman? Jij kiest. Een welkomstdrankje is ook gratis. www.bijwonen.nl
573
444 389
De Alliantie 4
Stadleven 1 | 2014
Stadgenoot
AM Wonen
Op Schiphol kun je een speurtocht ophalen (indien voorradig) en doen (je kunt ‘m ook downloaden). Op het Panorama-terras kun je naar de vliegtuigen kijken. De Fokker 100 die daar staat is omgebouwd tot een echte luchtvaartexperience. Zoek in Google op schiphol plaza speurtocht en je vindt de site. Stadgenoot
5
buurt in beeld
buurt in beeld
In de Ban van De Banne Afslag Landsmeer is ook de afslag naar De Banne. Amsterdam-Noord. Vijf minuten fietsen van de polder, tien minuten van de pont naar het Centrum. Een wijk die zich voorbereidt op de toekomst. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet ‘Ik verveel me zo in Amsterdam-Noord’, zong Drukwerk in de jaren ’80. Inmiddels is er ‘aan de andere kant van het IJ’ wel wat veranderd. Aan de oevers van het IJ, waar de pont op drie plaatsen aanlegt, is Amsterdam-Noord zelfs hip geworden. Het filmmuseum Eye is een trekker van jewelste, de NDSM-werf is het nieuwe culturele centrum van de stad. Maar ook dieper in Noord, in De Banne, wordt van alles georganiseerd, voor jong en oud.
De Kleurenstraat is een van de vijf broedstraten. Naast de Kleurenstraat heb je in Amsterdam-Noord ook de Muziekstraat, de Modestraat, de Markstraat en de Theaterstraat (kijk op www.broedstraten.nl). De vier kunstenaressen van de Kleurenstraat zijn Frouwkje Smit, Katja van Heesch, Sandra Claesen en Jona Dekker.
Kunstenaressen We hebben afgesproken met gebiedsbeheerder Kenan Uzunovic, huismeester Hans Moes en een aantal kunstenaressen die in De Banne de Kleurenstraat vormgeven. Zij organiseren er activiteiten met kinderen en volwassenen om de sociale contacten in de buurt te verbeteren, om de kinderen van straat te halen en om de buurt letterlijk kleur te geven.
in het buurtje hierachter. Er zijn speelterreinen, voetbalveldjes, maar kinderen laten zich op deze eerste echte koude dag van 2014 niet zien. Ik parkeer (gratis!) in de Klipperstraat tegenover het voetbalveldje dat is vernoemd naar misschien wel de beroemdste bewoner uit deze wijk, Mario Melchiot, eind jaren ’90 de rechtsback van Ajax. Op de gevel van de flat daarachter heeft Stadsdeel Noord een groot doek gespannen met de tekst: ‘Schoon is heel gewoon’.
Mario Melchiots voetbalveldje
Koffieochtenden
Als je De Banne binnenrijdt, zie je de vernieuwing van de buurt meteen. Het splinternieuwe winkelcentrum op de kop van Banne Zuid heeft trots op haar lichtkrant gezet dat het genomineerd is voor winkelcentrum van het jaar. In de bibliotheek zijn voorstellingen voor peuters. Het kantoor van huismeester Hans Moes ligt
‘Op ooghoogte gebeurt hier niet zoveel, maar De Banne bruist’, zegt Kenan Uzunovic, onze enthousiaste gebiedsbeheerder die graag laat zien hoe Stadgenoot, samen met de bewoners, deze buurt klaarstoomt voor de toekomst. ‘We hebben ons nieuwe huismeesterkantoor ter beschikking gesteld voor buurtactiviteiten. Er >
De Banne werd in de jaren zestig en zeventig gebouwd. Er staan veel zogenaamde galerij- en portiekflats met op de begane grond vaak garageboxen. Stadgenoot heeft hier veel woningen. Om De Banne een aantrekkelijke, leefbare buurt te maken en ook weer nieuwe bewoners te trekken wordt er veel vernieuwd en opgeknapt.
‘Deze wijk kan echt doorstoten naar een dikke voldoende’
6
Stadleven 1 | 2014
Stadgenoot
7
buurt in beeld
buurt in beeld
In de buurt
Huismeester Hans Moes
De Banne grenst aan een van de leukste historische plekjes van Amsterdam-Noord: het vroegere dorpje Buiksloot, met zijn prachtige rijtje oude huisjes, het statige kerkje en de Krijtmolen, die al in 1792 hier werd gebouwd. Wie de stad even uit wil, is op de fiets in no time in Landsmeer en natuurgebied ’t Twiske.
zijn hier nu koffieochtenden, naaicursussen en meidenmiddagen’, zegt Kenan. Buurtbewoonster en jongerentherapeut Lieve Toch begint er op vrijwillige basis met huiswerkbegeleiding.
Aandacht voor kinderen Het kunstenaarsinitiatief dat de Kleurenstraat startte, begon ooit in de bloemenkiosk, verhuisde toen op uitnodiging van Stadgenoot naar een garagebox in de Klipperstraat en heeft nu zijn onderkomen in het hoekpandje waar ook huismeester Hans Moes zijn intrek heeft genomen. ‘We willen bewoners mee laten doen’, zegt kunstenares Katja van Heesch, die onder andere een kringloopatelier organiseerde, waar van afgedankte spullen weer iets
‘We willen bewoners mee laten doen’
Gebiedsbeheerder Kenan Uzunovic
8
Stadleven 1 | 2014
moois werd gemaakt. Ze schrijft de activiteiten voor de komende periode in kleurrijke letters op het raam. ‘Veel kinderen hebben niks te doen. Ze hebben behoefte aan aandacht.’ Garagebox 71 groeide al snel uit tot een hot spot in de buurt. Frouwkje Smit gaf er filmworkshops, maakte een schaduwspel met de kinderen en toverde de box om tot een kijkdoos. ‘Wat zo
leuk is, is dat kinderen van alle leeftijden en uit alle culturen meedoen. Het enthousiasme was er meteen. Mensen kwamen met meubelen, kinderen gingen spontaan zelf theatervoorstellingen geven.’
Moestuin, speeltuin In de buurt zijn de resultaten van de activiteiten zichtbaar. We doen onze sjaals om en maken een rondje langs de moestuin, een project van Sandra Claesen, waar bewoners een eigen bak hebben om groenten en fruit te verbouwen. ‘Ik heb er inmiddels twee’, zegt buurtbewoonster en dichteres Everdina Eilander. ‘Je moet het wel bijhouden natuurlijk. En dat gebeurt niet altijd.’ In de Klipperstraat is een door bewoners zelf ontworpen en geregelde Avonturenspeeltuin, waar door de storm omgewaaide boomstammen worden gebruikt om te klimmen of the chillen. Even verderop weer een moestuin, met een door Stadgenoot gesponsorde waterpomp en een trappenhuis waar Katja van Heesch zich liet inspireren tot een vrolijk patroon van kleur en vorm.
In de lift ‘We moeten het niet mooier maken dan het is: natuurlijk hebben we last van criminaliteit’, zegt Kenan. ‘En er is hier eenzaamheid, sociaal isolement, armoede. Maar dat is geen
reden om niets te doen. De Banne kan niet achterblijven. Heel Amsterdam-Noord zit in de lift. Als straks de Noord-Zuid lijn klaar is, worden we nog verder meegetrokken.’ Hij wijst naar de flat aan de overkant. ‘De gevel is net helemaal opnieuw geverfd. De portieken lopen in kleur op van lichtroze naar bruin. Het is meer één geheel, veel rustiger. Eindelijk die oude corporatiekleuren eraf. We hebben de bewoners hier bij betrokken. Ze hebben zelf gekozen voor die kleuren.’ Hebben we nog tijd? Dan neemt hij ons nog mee naar de Overslaghof. ‘Daar moet je echt de tegeltableaus in de portieken bekijken. Daar zijn de kinderen uit de buurt in verwerkt. En of je het nou mooi vindt of niet, die tableaus worden nooit beklad. Ja,deze buurt heeft echt potentie om een fijne leefbare buurt te zijn. Door de mooie dingen te benadrukken kunnen we echt doorstoten naar een dikke voldoende.’
Mooi licht huis De bewoners die hij vanmiddag heeft uitgenodigd zijn al in de ban van De Banne. ‘Ik kom uit de Van de Pekstraat, nu helemaal hip, maar ik heb hier een mooi licht huis. Mensen die bij mij op bezoek komen zijn verrast’, zegt Frouwkje Smit. En Lieve Toch zegt: ‘Ik woon in een wijkje met achttien verschillende nationaliteiten. En we kennen elkaar allemaal. Ik woon er heel fijn.’ Stadgenoot
9
de ondernemer Wie Marjolein de Haan (34) (links op foto) en Monique Portegies (38) Wat oprichters MOMA Waar oude GAK-gebouw, Bos en Lommer Sinds 2014 Monique ‘Bedenk het beste creatieve concept voor de invulling van de plint van het GAK-gebouw. In deze prijsvraag van Stadgenoot kwamen al onze dromen en ideeën samen. We wilden iets neerzetten vanuit ons hart. Misschien niet eens om uiteindelijk te winnen, maar om onze dromen nu eens echt vorm te geven. We verhuren deze ruimtes gedeeltelijk door, maar er is ook een grote publieksruimte waar we culturele dingen programmeren.’ Marjolein ‘We kennen elkaar van ons vorige werk bij een architectenbureau. Vanaf de eerste dag was er een klik en deelden we altijd allerlei creatieve ideeën. Ook over samen ondernemen.’ Monique ‘Ons concept combineert creativiteit, ambacht en ondernemen. We hebben twee verdiepingen, de beletage en het souterrain. Het souterrain wordt het bruisende hart, waar altijd wat te beleven is. Hier komt het restaurant en zijn er flexwerkplekken, vergaderruimtes in verschillende settings en een workshopruimte. Ook komt er een kleinschalige culturele programmering in de cultuurbox. De beletage heeft een meer zakelijke invulling’. Marjolein ‘Het is dus niet sec een bedrijfsverzamelgebouw, maar ook cultureel centrum en horecagelegenheid. Daarom vinden we Moderne Ondernemers Maatschappij wel bij ons passen, alhoewel onze horecapartners nog steeds denken dat MOMA staat voor MOoie MAnnen.’ Monique ‘Vooralsnog doen we veel met z’n tweeën. Later zal er een duidelijker taakverdeling ontstaan. We houden in ieder geval onze individuele kwaliteiten in het oog zonder onze creatieve match te verliezen.’ Marjolein ‘We wonen zelf al jaren in Amsterdam-West, ik woon hier zelfs om de hoek. We geloven heel erg in de potentie van de buurt en de bewoners en ondernemers. Bos en Lommer is een stadsdeel in ontwikkeling waar veel staat te gebeuren. Daar willen wij graag een bijdrage aan leveren.’
huurverhoging 2014
‘In Bos en Lommer gaat veel gebeuren’
Op 1 juli 2014 gaan de huren omhoog Voor sociale huurwoningen is de huurverhoging aan wettelijke regels gebonden. Zo mag de huur met niet méér dan een door het rijk vastgesteld percentage verhoogd worden, en moet de huurverhoging aangezegd zijn vóór 1 mei. De informatie in dit bericht is dan ook alleen bedoeld voor de huurders van een sociale huurwoning.
april
7 t/m 30 april
1 t/m 31 mei
1 t/m 30 juni
1 juli
ingang huurverhoging Bericht Huurverhoging Tussen 7 en 30 april krijgt u van Stadgenoot de brief met de huurverhoging. Net als vorig jaar is ook in 2014 de precieze huurverhoging afhankelijk van het inkomen. De maximale huurverhoging voor sociale huurwoningen in 2014 is (inclusief inflatie):
4%
voor huishoudens met een inkomen onder of gelijk aan € 34.085
4,5%
voor huishoudens met een inkomen boven € 34.085 maar onder of gelijk aan € 43.602
6,5%
voor huishoudens met een inkomen boven € 43.602
Het genoemde inkomen is het inkomen in het jaar 2012 (het peiljaar). Stadgenoot krijgt van de Belastingdienst te horen welke inkomensgroep uw huishouden valt. Let op: voor vrijesectorwoningen gelden andere regels en huurverhogingspercentages (zie www.stadgenoot.nl).
Brief Belastingdienst Vanaf 7 april 2014 laat de Belastingdienst huurders met een verzamelinkomen in de tweede of derde groep per brief weten dat er een inkomensindicatie aan Stadgenoot is verstrekt. Het is een indicatie op adres, niet op naam. Er staat niet in hoe hoog het inkomen is. De brief is alleen bedoeld om u te laten weten dat de Belastingdienst die informatie aan Stadgenoot heeft verstrekt. U hoeft er niet op te reageren.
Bij het maken van deze Stadleven onderhandelden Stadgenoot en MOMA nog over de laatste details. Eind maart waren ze er bijna uit, maar was het huurcontract nog niet getekend.
Bezwaar maken Heeft Stadgenoot een fout gemaakt, waardoor de aangezegde huurverhoging onterecht is? Dan kunt u bezwaar maken tussen 1 mei en 30 juni 2014. Om bezwaar te kunnen maken, gelden de volgende voorwaarden: › De huurverhoging is hoger dan de maximale huurgrens die u met het puntensysteem hebt berekend. of Percentage huurverhoging is hoger dan de maximale verhoging. of U hebt het huurverhogingsvoorstel te laat gekregen (na 1 mei). of U krijgt voor de tweede keer binnen één jaar een huurverhoging (dit mag alleen als uw woning is verbeterd of als u het afgelopen jaar bent verhuisd). U kunt bezwaar maken tegen de inkomensafhankelijke huurverhoging (een verhoging met 4,5% of 6,5%) indien: › De samenstelling van uw huishouden niet klopt. of Uw inkomen in 2013 vergeleken met 2012 is gezakt tot onder een grens uit de huurverhogingspercentages. of U gehandicapt bent of een chronische ziekte hebt. De regels die hiervoor gelden, vindt u op onze website (zie hieronder).
Meer informatie Vanaf april is uitgebreidere informatie over huurverhoging en bezwaar maken ook op onze website te vinden: www.stadgenoot.nl. Ook bij de brief over de huurverhoging zal een uitgebreide toelichting zitten op de huurverhoging en de manier waarop u er bezwaar tegen kunt maken.
Tekst Wendy Dekker | Fotografie Wout Jan Balhuizen
10
Stadleven 1 | 2014
Stadgenoot
11
reportage
reportage
‘Vroeger was dit een huis voor alleenstaande vrouwen’ Mevrouw Spelt heeft veel zien veranderen sinds ze hier 45 jaar geleden kwam wonen. De kleur van de gangen, haar uitzicht, de samenstelling van huurders. Vijftig jaar na de oplevering van het Louise Wenthuis is het gebouw weer aan het veranderen. Van binnen en van buiten wordt het flink gerenoveerd. Wij gingen er eens kijken. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Wout Jan Balhuizen
Huismeester Jan Bulder ontvangt ons in zijn kantoortje op de begane grond. Projectleider Rob Boomgaart is er ook bij. ‘Vroeger was dit een huis voor alleenstaande vrouwen’, begint de huismeester. ‘Maar later kwamen ook de heren. Het hele gebouw bestaat uit 117 zelfstandige appartementen, van gemiddeld zo’n dertig vierkante meter. Er wonen hier nog steeds alleen maar alleenstaande mannen en vrouwen. En sinds ongeveer drie jaar ook studenten. Nee, geen studentenfeestjes, hier. Iedereen houdt gewoon rekening met elkaar.’
Vrouwelijk ontwerp We maken een rondje om en door het gebouw. We beginnen buiten. Rob Boomgaart weet te vertellen dat het Louise Wenthuis is ontworpen door Margaret Staal-Kropholler: ‘Zij was de eerste vrouwelijke architect in
Waar zijn we? Het Louise Wenthuis staat op de kop van de Wibautstraat, je kijkt schuin uit over het Prins Bernhardplein, richting het Amstel Station. Aan de overkant staat het gebouw waar tot 2008 het hoofdkantoor van Renault Nederland zat. Nu zitten hier Business News Radio, het Financieele dagblad en restaurant Dauphine.
12
Stadleven 1 | 2014
Nederland.’ Dat vrouwelijke zie je wel terug in het ontwerp, vindt Rob. ‘Sierlijke lijnen en tegelijkertijd een robuuste uitstraling. Het gebouw is nog net geen monument. Maar de welstandscommissie heeft ons wel gezegd wat we wel en niet mochten aanpassen tijdens de renovatie. De horizontale betonnen randen aan de buitenkant bijvoorbeeld, moeten goed zichtbaar blijven. Ook de mooie trapleuningen binnen laten we natuurlijk zitten. Die zijn typisch jaren ’60.’
Uitbouw en meer licht Aan de achterkant van het gebouw gaan we weer naar binnen. ‘Hier komt straks een nieuwe entree, met een luifel’, zegt Jan Bulder. ‘We zitten hier één verdieping lager dan de entree aan de voorkant. Dat komt omdat het gebouw op een dijk is gebouwd. Wat hier plafond is, en één verdieping hoger vloer, wordt voor een deel weggebroken. Zo ontstaat een soort vide, een verbinding tussen de twee entrees. En wordt het veel lichter.’ De hoofdingang wordt ook uitgebreid, vult Rob aan. ‘Die krijgt een uitbouw, met veel glas.’ Met de nieuwe lift gaan we naar de zesde verdieping om even van het uitzicht te genieten. Die verdiepingen zien er trouwens allemaal min of meer hetzelfde uit. Een ruime hal waar de liften en trappen op uitkomen, met aan twee kanten deuren naar lange gangen waaraan alle appartementen liggen. Op de vierde verdieping ontmoeten we mevrouw Spelt. Ze is een bewoonster van het eerste uur. We mogen even binnenkomen. >
©Stadsarchief Amsterdam
Louise van der Pek-Went (1865-1951) heeft veel betekend voor de sociale woningbouw. Als woningopzichter onderzocht zij de woonomstandigheden van 158 adressen in de Jordaan, wat de aanleiding was tot het eerste nieuwbouwproject voor arbeiderswoningen. Zij was in 1906 betrokken bij de oprichting van woningcorporatie Vereeniging Amsterdamsch Bouwfonds (VAB) en werkte aan het Amsterdams Tehuis Voor Arbeiders (ATVA) aan de Marnixstraat. Stadgenoot
13
reportage De pony’s nog zien lopen
Mevrouw Spelt
Viola
‘45 jaar woon ik hier al’, vertelt ze. ‘Eerst had ik een appartement aan de achterkant. Je zag de pony’s toen nog lopen. Nu staan er allemaal hoge gebouwen. 23 jaar geleden kwam deze woning, aan de voorkant vrij. Het uitzicht hier is veel levendiger, veel gezelliger, dus toen ben ik hierheen verhuisd. Een fijne tweekamerwoning met een aparte keuken en een ruime slaapkamer.’ Als we mevrouw Spelts appartement verlaten, komt Viola, haar overbuurvrouw net naar buiten. Ook bij haar mogen we even binnen kijken. ‘Ik woon hier sinds mei 2012. Ik studeer aan de VU. Ik heb een campuscontract: als ik afgestudeerd ben, moet ik verhuizen. Zo blijft deze woning beschikbaar voor studenten.’ De renovatie vindt Viola een goede zaak. ‘Ik denk dat het heel mooi wordt. En als het doorgaat krijgen we allemaal een individuele cv-installatie. De overlast van de renovatie is een andere zaak. Maar daar ontkom je nu eenmaal niet aan. Ik heb het geluk dat ik weinig thuis ben. Dat is voor mevrouw Spelt en veel andere bewoners natuurlijk anders.’ De individuele cv’s moeten in de plaats komen van de collectieve blokverwarming. ‘Die installatie is aan het einde van zijn levensduur’, volgens Rob. ‘Vandaar. Maar alleen als zeventig procent van de huurders ermee akkoord gaat, mogen we de oude installatie vervangen.’
Kunst fietsen 1 vouw nietjes open 2 haal routekaart eruit 3 vouw nietjes terug
Voor studenten Sinds 2009 verhuurt Stadgenoot appartementen in het Louise Wenthuis ook aan studenten. Een ideale plek. Het gebouw ligt vlak bij andere studentencomplexen, zoals Casa400 en studentenwijken, zoals de Van der Kunbuurt. In de buurt ontstaat steeds meer een studentencampussfeer. Er zijn café’s en restaurants gekomen. Populair is restaurant Baut in het oude Paroolgebouw, even verderop.
‘Ik denk dat het heel mooi wordt’ Het Louise Wenthuis staat op een dijk die de grens vormde van de Watergraafsmeer, toen nog een polder met boerderijen. Eén daarvan, De Eendracht, staat nog om de hoek langs de Ringvaart. En ook het oude buitenhuis Frankendaal aan de Middenweg doet denken aan de tijd dat de Watergraafsmeer nog niet was volgebouwd.
©Stadsarchief Amsterdam
14
Stadleven 1 | 2014
Uitneembare routekaart
Beelden, objecten, monumenten. Klein en groot, mooi of lelijk, opvallend of bescheiden. De stad is bezaaid met kunst. Natuurlijk ken je het monument op de Dam en het beeld van Rembrandt op het gelijknamige plein, maar de meeste kunst loop je waarschijnlijk straal voorbij. Doodzonde. Want als je al die kleine pareltjes in de stad ontdekt, kijk je met andere ogen naar je buurt. Stadleven voert je langs een aantal kunstwerken die Stadgenoot in Amsterdam heeft verspreid. Van Oost naar West, of andersom. Fiets je mee? Tekst Gijs Coffeng
Dr. Colijnstraat 710
Tussen de Bogen
Lidewijdepad
Jodenbreestraat
Bogortuin
Barcelonaplein
7 10 9 8 2
1
6 5
4
3 Scan met uw mobiel de QR-code en de route verschijnt in Google Maps Van Rheenenstraat van West naar Oost
Fotografie Wout Jan Balhuizen
van Oost naar West
Zandstraat 3
Vrolikstraat 331 tot 385
Sarphatistraat 410
column 1
Toen het KNSM-eiland nog een soort niemandsland was, waar het leven van de eerste bewoners zich vooral achter de voordeur afspeelde, ontwierp de Belgische kunstenaar Narcisse Tordoir een meebuigend hek aan het Barcelonaplein. De vierkanten stellen ramen voor met opzijgeschoven gordijnen. Je kijkt als het ware naar binnen.
2
In de Bogortuin wappert een wimpel, althans zo lijkt het. Dichtbij gekomen blijkt het een aanwijsbord te zijn. Kunstenaar is onbekend, maar leuk is het wel.
3
4
Langs de 140 meter lange gevel van de woningen aan de Vrolikstraat 331 tot 385 heeft kunstenaar Erik de Lyon roestvrijstalen hemelwaterafvoeren en regenbakken geplaatst. Het lijkt wel of ze een beetje willekeurig zijn verspreid, maar de bakken en buizen laten het verloop van het regenwater zien. Voor ons pand aan de Sarphatistraat 410 staat een opvallende, kleurrijke stellage van Maria Roozen. ‘Ogen voor het oosten’ heet het. De bollen doen denken aan de ogen die je overal in de Arabische wereld tegenkomt als amuletten in sleutelhangers, ringen of armbanden. De ogen weren het kwaad en beschermen het goede.
5
Een vrolijke gevelsteen van kunstenares Elisabeth Varga vind je aan de Zandstraat nummer 3. Een ode aan de klokkenluiders van de Zuiderkerk is het. ‘In Holland zingt de tijd’ luidt het opschrift. Stadgenoot heeft al eerder rond de Zuiderkerk een gevelsteen laten inmetselen. Toen was het een historische steen van een pand dat in de jaren ‘70 werd gesloopt voor de aanleg van de metro (nu te zien: Zuiderkerkhof 23)
6
Door naar de Jodenbreestraat. Je zou het misschien niet direct zeggen, maar ook de kleurengevel van dit complex in de Jodenbreestraat is een ontwerp van een kunstenaar: Kees Makkink.
7
Vijfendertig bronzen beelden hangen aan de gevels van Tussen de Bogen, de halfronde bedrijfsruimtes onder het spoor bij de Haarlemmerhouttuinen. Guido Geelen maakte ze van alledaagse dingen. Hij laat daarmee het uithangbord en de gaper herleven.
8
Aaf Brandt Corstius
Een bijzondere en enorme fotocollage met als titel: ‘What will the neighbours say?’ hangt in de Van Rheenenstraat, hoek Luzacstraat. Barend van Herpe maakte het in 1988 en gebruikte zowel traditionele symbolen, onder andere uit het werk van de 15e eeuwse schilder Jeroen Bosch, maar ook hedendaagse cliché’s uit de reclamewereld en de pers. Fototechnisch was dit een primeur. Er bestond nog geen fotocollage van deze omvang.
(1975) is columniste en schrijfster. In haar vaste column in Stadleven schrijft ze over haar leven in de stad.
9
Aan het Lidewijdepad in Nieuw West staat sinds 2010 een zandstenen beeld van Gerrit Bolhuis. Het stond eerst ergens anders. Bolhuis maakte het in 1946. Het is onderdeel van veel meer van die beelden in de buurt.
10 Je
ziet ze al van verre. De enorme kroonluchters van Richard Hutten die de zogenaamde buitenkamers van het Parkrandgebouw in de Eendrachtsparkbuurt, Dr. Colijnstraat 710 opsieren. Het Parkrandgebouw heeft drie van die buitenkamers, een woonkamer,een eetkamer en een speelkamer, met lichtgevende olifantjes. Ze zijn toegankelijk voor bewoners, maar ook van buitenaf het bekijken waard.
Je komt onderweg vast nog meer kunstwerken tegen. Die zijn niet van Stadgenoot, maar wel het bekijken waard. Zoals de mooie mozaïeken in de pilaren voor de boekwinkel aan de Sint Antoniebreestraat…
Fotografeer en win! Fotografeer een kunstwerk uit onze stad, stuur de foto naar
[email protected]. Schrijf erbij waar het staat / hangt / ligt. De mooiste, bijzonderste of gekste inzending komt in de volgende Stadleven. De winnaar ontvangt twee bioscoopbonnen.
Duur Eigenlijk zou iedere stadsbewoner een tijdje in New York moeten wonen. Daar heeft waarschijnlijk ook niemand een probleem mee, zo’n verplicht verblijf in New York. Je gaat lekker alle attracties af, je winkelt je suf, en na je verplichte verblijf ga je weer een paar kilo zwaarder terug naar huis. Het zou ook een ander, geestelijk, doel dienen. Na New York heb je namelijk nooit meer het gevoel dat je ergens te klein of te duur woont. Ik heb er zelf een tijdje gewoond, toen ik studeerde. Voor 650 dollar huurde ik de slaapkamer van een werkloze vrouw die zelf dan maar op een bankje in de keuken sliep. Als ik bij mijn slaapkamer wilde komen, moest ik langs haar, slapend op de bank. We hadden een railroad apartment, een appartement zonder gang, waar alle kamers achter elkaar liggen. Als zij naar haar werkkamertje wilde, achterin het huis, moest zij langs mijn bed. Waar ik in lag. Met mijn toenmalige vriend. Die sliep vaak bij mij, want zelf had hij niet eens een kamer; hij sliep achter vier houten Ikea-kasten in de keuken van iemand in Brooklyn. Ook voor deze plek betaalde hij gewoon huur, overigens. Een vriendin van mij woonde een paar straten verderop in een kast. Het hielp dat ze klein van stuk was en weinig aan bezittingen hechtte. Van een oude kartonnen doos had ze een kledingkastje gemaakt, en haar hele kamer kon ze verlichten met één tafellampje. Gelukkig zat er een daklicht in de kast. Op de grond had ze een matrasje gelegd, en dat was het. Eten, drinken en rondhangen deed ze in de keuken die ze deelde met haar huisgenoten. En mensen waren serieus jaloers op die vriendin en mij. We woonden in de East Village, een begeerlijke buurt. We hadden een lage huur – 650 dollar per maand gold als laag. Toen kwam ik terug in Amsterdam, waar mensen zeurden dan ze geen balkon hadden, of geen tuin. Waar iedereen een eigen slaapkamer had, en vaak ook nog een eigen woonkamer en keuken. Waar mensen van ver boven de veertig niet samenwoonden met studenten om hun huur te kunnen betalen. Waar niemand – althans niemand die ik ken – in een keuken sliep. Sindsdien ben ik nederiger op huizengebied. Natuurlijk, ik zeur ook wel eens dat ik geen tuin heb, maar dan denk ik gauw terug aan de kast van Iliana. Ze was er heel blij mee.
Stadgenoot
19
interview
interview
Het nieuwe huurbeleid en de Amsterdamse woningmarkt
Ronald
Gerard
Ja mits? Nee tenzij!
Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Jan Freriks
Directeur Ronald Paping van de Woonbond en bestuurder Gerard Anderiesen van Stadgenoot kennen elkaar langer dan vandaag. Hun ideeën over de Amsterdamse woningmarkt verschillen soms. Zet ze aan één tafel en het duizelt je al snel van de percentages, heffingen en inkomensgrenzen. We doen een poging om hun belangrijkste ideeën in ‘onze eigen woorden’ op te schrijven.
Stelling 1
‘Daar wil ik voor een deel wel in meegaan’
20
Stadleven 1 | 2014
Amsterdam is te duur Ronald ‘Amsterdam dreigt inderdaad onbetaalbaar te worden voor de zittende sociale huurder. Die huurverhoging van vier procent hakt erin. We hebben onderzocht dat 28 procent van de huurders landelijk niet rond kan komen.’ Gerard ‘Het is voor ons financieel onhaalbaar om de huur minder te verhogen. Corporaties moeten zorgen voor voldoende woningen die bereikbaar zijn voor mensen met een bescheiden inkomen, maar de overheid bepaalt de betaalbaarheid met de huurtoeslag.’ Ronald ‘De huurtoeslag compenseert niet genoeg. En die verhoging leidt er bovendien toe dat verhuurders de maximale huurprijs gaan vragen. Ze halen er alles uit wat mogelijk is. Vooral gezinnen hebben er last van.’
Stelling 2
Gerard ‘Voor gezinnen die langdurig in de bijstand zitten en een relatief dure huurwoning van tussen € 600 en € 700 hebben, gaan wij de huren niet verhogen. Maar het is waar, wij krijgen ruimte om de verhuurdersheffing te verrekenen. Die heffing is een forse lastenverzwaring die de overheid alle corporaties heeft opgelegd. Daar moeten wij op reageren.’ Ronald ‘En dus moet de huurder de verhuurdersheffing betalen.’ Gerard ‘Met die huurverhoging kunnen we ongeveer de helft van de heffing betalen. De andere helft halen we binnen door te bezuinigen en bezit te verkopen, zoals het Paroolgebouw en onlangs nog de Van Gendthallen. Ook hebben we onze organisatie flink ingekrompen. Er zijn al zestig fulltimebanen geschrapt.’
De inkomensafhankelijke huurverhoging is een goede zaak Ronald ‘Dat vind ik dus niet. Je hebt een huur afgesproken die elk jaar met de inflatiecorrectie wordt verhoogd. Dat staat in je contract. Nu ga je mensen opeens extra belasten, omdat ze meer verdienen, zonder te kijken of ze goedkoop wonen in verhouding tot de verkregen kwaliteit. Vreemde zaak. Ik mag toch zelf weten hoeveel geld ik wil betalen voor mijn woning?’
Gerard ‘De inkomensafhankelijke huurverhoging is een goed middel om scheefwonen tegen te gaan. Mensen met een hoog inkomen die best een duurdere woning kunnen betalen, houden nu een deel van de sociale huurvoorraad bezet. Dat is toch raar? Door die huren te verhogen, stimuleren we de doorstroom naar een duurdere woning en komt een sociale huurwoning vrij.’ > Stadgenoot
21
interview
Stelling 3
reportage
De verhuurdersheffing gaat ten koste van onderhoud en nieuwbouw Gerard ‘Ik zei net al dat we veel bezit verkopen. Dat doen we om meer geld te krijgen om de verhuurdersheffing te kunnen betalen. We doen het ook om onze rol als sociale huurbaas te kunnen blijven spelen. Onderhoud en renovatie blijven onze hoogste prioriteit.’ Ronald ‘We hebben vorig jaar juni laten zien dat de corporaties hun energiedoelstellingen hebben bijgesteld. Naar beneden. We moeten wel ambitieus blijven.’ Gerard ‘Stadgenoot heeft heel duidelijk uitgesproken dat alle woningen met energielabel G, F en E worden aangepakt en energiezuiniger gemaakt.’ Ronald ‘Maar de nieuwbouw staat stil. De productie gaat flink terug en het tekort zal oplopen. Dus komt er nog meer druk op de betaalbare huurwoning.’ Gerard ‘Daar wil ik voor een deel wel in meegaan. In een stad als Amsterdam zou je vijfduizend woningen per jaar moeten
Stelling 4
bouwen. Dat lukt nu niet meer. Overigens is Stadgenoot in deze slechte tijden wel de grootste nieuwbouwer van de stad. Daar hebben we zelfs een prijs voor gekregen. Wat we niet meer doen is in ingewikkelde, gemengde nieuwbouwprojecten stappen. Projecten met een winkelcentrum, een parkeergarage, woningen, waarin verschillende partijen deelnemen en waarin we met elkaar het risico dragen. Doen we niet meer. Oostpoort is het laatste lopende project.’ Ronald ‘Terecht, daar hebben corporaties zo veel geld vermorst. Dan zeg ik: terug naar de kerntaak, sociale huurwoningen verhuren. Meer niet. Een corporatie is geen onderneming.’ Gerard ‘En leefbaarheid in de buurten dan? Bewoners geven alle wijken van Amsterdam een voldoende. Dat was tien jaar geleden wel anders. Je kunt niet ontkennen dat wij daar een flinke bijdrage aan hebben geleverd. Een huis verhuren gaat over meer dan vier muren en een deur.’
Corporaties moeten zich richten op de laagste inkomens Gerard ‘Dat is van oudsher onze huurdersgroep, maar de tijden zijn veranderd. Wij kijken nu naar de stad als geheel. Dan zie ik een grote middengroep waar te weinig woningen voor zijn.’ Ronald ‘En dus worden veel woningen geliberaliseerd, uit de sociale woningvoorraad gehaald. Terwijl er genoeg vraag is naar sociale huurwoningen.’ Gerard ‘Er is ook een groot tekort aan woningen voor de middengroepen, de inkomens die tot 800 euro huur kunnen betalen. Wij vinden dat die mensen, doorstarters, net-afgestudeerden, jonge professionals, ook in Amsterdam moeten kunnen wonen.’ Ronald ‘De corporaties verkleinen door liberalisering de voorraad betaalbare woningen. Dat doen ze vooral om extra huurpenningen te krijgen en de verhuurdersheffing te ontlopen. Ze
moeten zich niet richten op huurwoningen voor groepen met hogere inkomens. Dat is iets voor de institutionele beleggers.’ Gerard ‘Wij blijven het fundamenteel oneens op dit punt. Amsterdam is een dynamische stad, de taak van corporaties is breder geworden. En daarbij, die beleggers richten zich niet op die groep tot 800 euro. Die is voor hen niet interessant. Wij vinden het bij onze taak horen om iedereen in de stad te kunnen laten wonen.’ Ronald ‘Ik ben voor een liberalisatieverbod. Een sociale huurwoning moet een sociale huurwoning blijven.’ Gerard ‘Het is bovendien goed voor de doorstroming. Daar is die liberalisatie ook voor bedoeld. Iemand die klein begint en zijn eerste baan heeft, wil in de stad blijven wonen. Wij willen dat die mensen niet gaan scheefwonen, maar willen ze ook niet kwijtraken.’
Steuntje in de rug Van oudsher verhuurt Stadgenoot woningen aan zorginstellingen en maatschappelijke organisaties. Het huisvesten van mensen die zorg en begeleiding nodig hebben, hoort nu eenmaal bij de taken van een woningcorporatie. Een heel andere vorm van sociale betrokkenheid is het sponsoren van maatschappelijke projecten. Ook dat doet Stadgenoot, zij het sporadisch. Op de volgende pagina’s een reportage over drie bijzondere projecten. Stichting Philadelphia is een zorgstichting voor mensen met een verstandelijke beperking. Marathon Wonen organiseert begeleid wonen voor autistische kinderen die op zichzelf willen wonen. De Daklozenkrant is er voor mensen die, om wat voor reden dan ook, helemaal geen dak boven hun hoofd hebben. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks
Van de website van de Woonbond: De Vereniging Nederlandse Woonbond is eind 1990 opgericht. Anno 2011 organiseert de Woonbond meer dan de helft van alle hurende huishoudens. Dat zijn dus meer dan 1,5 miljoen woningen! Als de stem van hurend Nederland staan wij voor betaalbare huren, goede woningen in leefbare, veilige wijken en voor sterke huurdersorganisaties. www.woonbond.nl
22
Stadleven 1 | 2014
>>
Stadgenoot
23
reportage
reportage
‘Komt er een woning vrij, dan mag een cliënt van ons die huren’
‘Voor een babbelkous als ik is dit het ideale werk’
Julie (49) verkoopt voor de Albert Heijn aan de Jan Evertsenstraat daklozenkrant Z
Hans Elberse (58), locatiemanager voor Philadelphia, zorgstichting voor mensen met een verstandelijke beperking ‘Iets meer dan drie jaar werk ik nu voor Philadelphia. Ik herinner me een van de eerste zakelijke gesprekken die ik toen voerde. Dat was met iemand van Stadgenoot. Philadelphia had in Slotervaart eengezinswoningen met daarin een aantal woongroepjes. In de jaren ’70 en ’80 was dat mode. Tegenwoordig is het devies: zolang mogelijk op jezelf wonen. >> pagina 27
24
Stadleven 1 | 2014
‘Een paar dagen geleden had ik een nachtmerrie. Die was zo heftig, dat ik ervan moest overgeven. Ik had gedroomd over een heftige periode in mijn leven, toen ik in de Jellinekkliniek zat. Nu ruim drie jaar geleden. Ik was cocaïneverslaafd, maar wilde ermee stoppen. Terwijl ik opgenomen was in de Jellinek, begon mijn toenmalige man vanuit mijn huis te dealen. Buiten mijn weten om. Een lang verhaal kort: vanwege het dealen werd mijn woning ontruimd en werd ik op straat gezet. Stond ik daar, met twee Albert Heijntassen met wat foto’s en kleren. De rest, mijn hele inboedel, werd bij het grofvuil gezet. Mijn hart brak die dag. Het raakt me nog steeds. >> pagina 27
Stadgenoot
25
reportage
‘Wonen zoals ieder ander, gewoon midden in de stad’
Niek de Feijter (44) is voorzitter van de stichting Marathon Wonen ‘Mijn broertje kwam hier vijf jaar geleden wonen. Marathon Wonen bestond toen ruim twee jaar. De stichting is in het leven geroepen door twee moeders van volwassen kinderen met een autistische stoornis, die op zichzelf willen wonen. Ik ben de enige niet-ouder in het bestuur. We huren zeven zelfstandige woningen, waarvan zes van Stadgenoot. Daarnaast gebruiken we een achtste appartement als ontmoetings- en kantoorruimte. Bijna alle woningen liggen aan een plein in Amsterdam-Zuid, allemaal binnen een straal van ongeveer honderd meter van elkaar. Eén woning ligt om de hoek, aan een andere straat. >> volgende pagina
26
Stadleven 1 | 2014
reportage >> Hans Elberse Philadelphia heeft afspraken gemaakt met Stadgenoot over zelfstandige appartementen aan de Willem Kloosstraat, net aan de andere kant van de Burgemeester Roëllstraat. Dat zijn oude woningen, die eigenlijk gesloopt zouden worden. Alleen was er door de crisis geen geld meer voor de nieuwbouw die ervoor in de plaats zou komen. In plaats van de woningen te slopen, zijn ze opgeknapt. Ze voldoen weer aan de eisen van deze tijd. Sinds twee jaar woont er een aantal van onze cliënten; jongeren van tussen de 25 en 35 jaar met een licht verstandelijke beperking. Het zijn er nu zeven, verspreid over twintig
woningen die de helft van het blok beslaan. De andere helft is van een andere corporatie. De afspraak met Stadgenoot is als volgt: komt er een woning in het blok vrij, dan mag een cliënt van ons die huren. Overigens huurt Philadelphia
‘Vanuit één woning in het blok leveren wij de zorg aan onze cliënten’ nog een woning in het blok: daar zit een steunpunt. Vanuit hier leveren wij de zorg aan onze cliënten. Elke dag tussen half drie ’s middags en elf uur ’s avonds is er een begeleider aanwezig. Vroeger op de dag hoeft dat niet, omdat al onze cliënten die hier in de buurt wonen overdag gewoon werken. De begeleiding bestaat vooral
>> Julie Omdat ik nergens heen kon, ben ik acht maanden in de Jellinek gebleven. Daarna was er plek voor me in Rosaburgh. Dat is een woonvoorziening van het Leger des Heils in Amsterdam-Noord. Hier kunnen dak- en thuisloze vrouwen voor langere tijd terecht. Rosaburgh zit in een oud kloostergebouw. Op dit moment wordt het gerenoveerd en wonen alle ongeveer veertig bewoners tijdelijk in Geuzenveld. Het is er fijn wonen. En het is niet ver van mijn werk; de nieuwe Albert Heijn aan de Jan Evertsenstraat. Daar verkoop ik de
daklozenkrant. Sinds half november is dat mijn vaste plek geworden. Die had ik eerst niet. Ik stond weleens in de Jordaan of op Plein ’40-’45.
>> Niek de Feijter Wij als ouders en broer vormen het bestuur en zorgen dat de stichting draaiende blijft. Met de persoonsgebonden budgetten van de bewoners kopen we zorg in bij Woondroom Zorg. Dat is een professionele organisatie die zorg levert aan kleine wooninitiatieven zoals het onze. De begeleiding is per persoon verschillend, net waar behoefte aan is. De bewoners hebben met elkaar gemeen dat ze een autistische stoornis hebben en dat ze normaal tot hoog intelligent zijn. Mensen met deze aandoening kunnen zich vaak moeilijk inleven in de belevingswereld van iemand an-
ders. Ze raken snel overprikkeld en ze hebben veel behoefte aan regelmaat. Gebeurt er iets wat afwijkt van de normale gang van zaken, dan is de kans groot dat ze van streek raken. De foto bij dit interview is daar een mooi voorbeeld van. Die kan niet zomaar gemaakt worden. Daar is een zorgvuldige voorbereiding voor nodig. Ik ga eerst met de bewoners praten en laat ze wennen aan het idee dat Stadleven bezig is met een artikel over Marathon Wonen. Vervolgens maak ik een nieuwe afspraak met de fotograaf. Heeft hij een klik met de bewoners, dan zal hij een mooie foto kunnen maken. Is dat niet het geval, dan zal hij iets anders moeten verzinnen. Dankzij Stadgenoot kunnen we onze kinderen - en ik mijn broer - laten wonen zoals ieder ander: gewoon midden in de stad, in een door-
‘Het is echt waar: hoe minder mensen te besteden hebben, hoe meer ze delen’ Of in Zuid, maar dat was vreselijk. Het is echt waar: hoe minder mensen te besteden hebben, hoe meer ze delen. De daklozenkrant verschijnt elke twee weken. Mijn doel is van elke editie vijftig of zestig kranten te verkopen. Dat lukt
uit luisteren en praten. Heeft een cliënt een probleem met bijvoorbeeld geld, een relatie of op het werk? Dan helpen we hem of haar bij het bedenken van te nemen stappen. Wat ga je eraan doen? Naderhand kijken we samen hoe het probleem is opgelost. We hebben trouwens nog steeds een aantal groepswoningen in Slotervaart, onder andere aan de Dom H. van der Laanstraat. Die huren we ook van Stadgenoot. Hier wonen oudere cliënten van ons, vanaf 45 jaar. Zij hebben wat meer en andersoortige zorg nodig dan de jongere garde. Hulp bij het aankleden en wassen, bijvoorbeeld. Hier is wel altijd iemand aanwezig, ook ‘s nachts. De begeleiding hier is tevens achtervang voor de jongeren aan de overkant. Als daar geen begeleider aanwezig is, kunnen ze toch altijd iemand van Philadelphia bellen. Wel zo prettig.’
me meestal wel. De opbrengst is mijn enige inkomen. Mijn UWV-uitkering gaat rechtstreeks naar mijn huur en naar een aantal schuldeisers. Ik had een schuld van 40.000 euro. Die heb ik over een maand of twee helemaal afbetaald. Zonder schuldhulpverlening. Straks heb ik dus wat meer te besteden dan 20 euro per week plus wat ik met de verkoop van de krant verdien. Ooit hoop ik weer op mezelf te wonen. Voor nu ben ik erg blij met de opvang van het Leger des Heils. Het verkopen van de daklozenkrant doet me ook goed. Het geeft me een gevoel van eigenwaarde. Ik ben trots op mezelf dat ik geen geld hoef te lenen. En voor een babbelkous als ik is dit het ideale werk. De hele dag door praat ik met mensen.’
snee appartement. Contact met de buren is onderdeel van de begeleiding. Mijn broer draaide bijvoorbeeld nogal eens ’s nachts muziek en kreeg daardoor mot met zijn
‘Ze raken snel overprikkeld en hebben veel behoefte aan regelmaat’ bovenbuurman. Zijn begeleider heeft dit goed aangepakt. Zonder overdrijven: mijn broer en zijn bovenbuurman gaan nog net niet samen op vakantie, maar ze zijn nu de beste vrienden.’ Stadgenoot
27
zo woon ik
zo woon ik
‘Ik woon boven de bomen’ Tot op de hoge leeftijd werkte Joop Staarthof, alias Joop Snor (96) als portier in Casa Rosso. Sinds een paar jaar doet hij het rustiger aan en geniet hij van zijn woning in Oklahoma, Osdorp. Joop Staarthof • Reimerswaalstraat (Osdorp) • Drie kamers • Sociale huurwoning • Sinds 1997
‘Ik woon al heel mijn leven in Amsterdam en heb er gouden tijden beleefd. In de Spaarndammerbuurt groeide ik op. Hier liep ik jarenlang rond met de groentekar. Later had ik een vaste groentekraam op de Albert Cuyp. Een fijne tijd was dat. Maar de
mooiste jaren beleefde ik bij Casa Rosso op de Oudezijds Achterburgwal. Vanaf begin jaren zeventig werkte ik daar als portier, Zwarte Joop was mijn baas. Met mijn grote snor was ik de publiekstrekker, waar ik erg van genoot. De snor werd mijn handelkenmerk en mensen noemden me Joop Snor. Gekleed in pak en met gekrulde snor haalde ik klanten op en bracht ze naar Casa Rosso. Met de auto en later met de boot. Dan voer ik in kapiteinspak over de grachten de hele stad door en kwam ik de meest bijzondere mensen tegen. We werkten niet alleen in Amsterdam. We trokken met de club door heel Nederland om shows te geven in theaters. Wat een mooie tijd was dat. Tot mijn achtentachtigste heb ik in Casa Rosso gewerkt. Nu doe ik het rustig aan. Ik ben graag thuis want ik heb een heerlijk huis. Ik vind het echt een weelde. Mijn vorige woning had een ouderwetse kachel en de muren waren dun waardoor het vaak tochtte. ’s Winters had je een dik dekbed nodig omdat het er flink koud kon zijn. Hier is het heerlijk luxe en lekker warm. En ik heb veel ruimte. Ik heb een heel grote woonkamer en een mooie slaapkamer. Omdat ik op de bovenste verdieping woon, is het erg licht en ik heb uitzicht op de weilanden. ’s Avonds is het uizicht ook mooi, dan zie ik een lange streep van lichtjes die reikt tot in de verte. Ik ben een van de eerste bewoners van dit pand. Daarom kon ik kiezen op welke verdieping ik wilde wonen. Ik koos de achtste omdat je hier het meeste licht heb. Ik woon boven de bomen. Het interieur heb ik praktisch gehouden. Eten doe ik aan de glazen tafel. Het voorste deel van de kamer is het zitgedeelte, hier kom ik tot rust in mijn leren stoel. Niet alleen de woning is erg fijn, ook de buurt bevalt me goed. Osdorp is een leuke plek om te wonen omdat je hier ruimte hebt. En inmiddels kennen de mensen in deze buurt mij ook als Joop met de Snor.’ Wilt u ook vertellen over uw woning? Mail naar
[email protected]
28
Stadleven 1 | 2014
Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet
Stadgenoot
29
mijn werk
Maar liefst 36 jaar werkte Conny Cia (54) bij Stadgenoot. Vorig jaar stapte ze over naar VvE (Vereniging voor Eigenaren) Beheer Amsterdam. Een overstap die precies op het juiste moment kwam.
Stadgenoot verkoopt
‘Mijn dag is pas goed als ik bewoners echt heb kunnen helpen’
Diamantjes in de verkoop Stadgenoot verkoopt vanaf dit jaar betaalbare woningen in de Diamantbuurt. Centraal gelegen appartementen, gebouwd in de jaren 20 in de opvallende Amsterdamse Schoolstijl. De Diamantbuurt is de wijk rondom het Smaragdplein in Zuid, met prachtige straatnamen als de Robijnstraat en de Saffierstraat. Namen die herinneren aan de tijd dat hier de diamantslijpers woonden en werkten in de diamantslijperij van Asscher in de Tolstraat. Een wijk met bijzondere gebouwen en een bijzondere sfeer.
‘Ik heb het al die jaren bij Stadgenoot prima naar mijn zin gehad, hoor. Fijne collega’s, hartstikke leuk werk,’ zegt Conny. Als medewerker bij de afdeling Service Onderhoud, een onderdeel van de Technische Dienst, verzorgde ze onder andere de administratieve afhandeling van schade bij woningen. Toch is ze heel blij met de overstap naar VvE Beheer Amsterdam. ‘Twee jaar geleden is onze afdeling verhuisd naar het hoofdkantoor van Stadgenoot, terwijl we daarvoor nog apart op een rayon zaten, in een gebouwtje met zo’n 25 mensen. Op het hoofdkantoor is het een stuk drukker. Persoonlijk gedij ik veel beter in een kleine setting, waar beslissingen sneller worden genomen.’ VvE Beheer Amsterdam heeft nog geen zestig man en Conny voelt zich dan ook weer als een vis in het water.
Diamantbuurt
©Google
Ware expert VvE Beheer Amsterdam voert voortaan het technisch onderhoud uit aan woningen van Stadgenoot. Het gaat dan om het onderhoud van de algemene ruimtes. Zoals een kapotte lamp in de hal, een weigerende CV of een vastzittende lift. Door haar jarenlange ervaring is Conny expert geworden op het gebied van onder andere schade. ‘Het werk dat ik nu doe, verschilt niet zo veel met wat ik hiervoor deed. Wij zorgen er bij VvE Beheer Amsterdam voor dat reparatieverzoeken worden afgehandeld. Mijn dag is pas goed als ik bewoners echt heb kunnen helpen. Dat vind ik het leukst aan mijn vak: het gevoel hebben dat ik het verschil kan maken.’
Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet
Als ik 1 dag kon ruilen met iemand, dan was het… Barbra Streisand. Zij zingt zo mooi. Amsterdam is... alles voor mij. Ik ben een geboren en getogen Amsterdammer.
Veel ruimte Bij VvE Beheer Amsterdam heeft zij het gevoel iets te kunnen bijdragen aan alle vernieuwingen en verbeteringen. ‘Er is veel groei en veel ruimte voor verandering. Daar hou ik van. Altijd maar hetzelfde blijven doen? Niks voor mij!’ Tekst Wendy Dekker | Fotografie Jan Freriks
30
Stadleven 1 | 2014
Mijn mooiste prestatie op werkgebied is… dat ik op mijn leeftijd nog de kans heb gekregen ergens anders mijn carrière voort te zetten.
Veel woningen in de Diamantbuurt worden verhuurd. Maar wanneer huurders opzeggen, omdat zij ergens anders willen gaan wonen, komt die vrijgekomen woning in de verkoop. ‘Het zijn heel verschillende woningen, er is voor ieder wat wils’, vertelt Rogier Bouman van Stadgenoot. ‘Starters, maar ook jonge gezinnen kunnen hier prima terecht. De meeste woningen zijn rond de 50 m² en hebben twee slaapkamers, met ook nog een ruime berging op zolder. Daarnaast zijn er grotere woningen, met drie slaapkamers. En we hebben zelfs een enkele uitschieter, woningen van rond de 100 m² met vier slaapkamers.’
Daarom de Diamantbuurt Deze wijk wint steeds meer aan populariteit en heeft dezelfde potentie als de Pijp, waar het tegenaan ligt. Niet zo gek dus. De Diamantbuurt ligt dichtbij de binnenstad, vlakbij de snelwegen en het Amstel Station. Lopend of met de fiets meng je je zo in het uitgaansleven van Amsterdam of bezoek je makkelijk een van de vele hippe restaurants of clubs. Dat
is exact de reden waarom Bart, een van de kopers, een woning heeft gekocht in deze buurt: ‘Het is een betaalbare, leuke woning, met veel leuke plekken om de hoek.’ ‘Over de Diamantbuurt is veel geschreven’, vertelt Bouman. ‘In het verleden lag er een vergrootglas op de buurt en voelden buurtbewoners zich er niet prettig. Maar het tij is gekeerd. Elk jaar meet de gemeente Amsterdam de tevredenheid van bewoners over hun buurt. De Diamantbuurt scoort nu maar liefst een 7,6. Bewoners zijn trots op hun buurt.’ Om de diversiteit in de buurt te verbeteren, verhuurt Stadgenoot ook betaalbare vrijesectorwoningen.
Kijk op www.stadgenoot.nl/wonen voor het actuele aanbod in de Diamantbuurt.
Stadgenoot
31
fotostrip
Eigen huis Nina & Ype
colofon
contactgegevens
Hoofdredactie Pim de Ruiter
Klantenservice 020 - 511 80 00
Eindredactie Gijs Coffeng - Linea Recta Vormgeving Milja Oortwijn
E-mail
[email protected]
Website
www.stadgenoot.nl
Coverbeeld Hans van der Vliet Medewerkers Wout Jan Balhuizen, Aaf Brandt Corstius, Wendy Dekker, Ype Driessen, Jan Freriks, Yvonne Polman, Erwin Rooyakkers, Hans van der Vliet Drukker Lecturis
Bezoekadres Sarphatistraat 370, 1018 GW Amsterdam
Stadleven is een uitgave van Stadgenoot. Het huurdersmagazine verschijnt
Postadres
vier keer per jaar. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming van Stadgenoot worden gekopieerd en/of gebruikt. Aan de inhoud van dit magazine kunnen geen rechten worden ontleend.
Postbus 700, 1000 AS Amsterdam
