Suriname. Landenonderzoek

Suriname Landenonderzoek

Juli  Hoekstra  &  Kirsten  Ravensbergen     Minor  Internationalisering  2014-­‐2015    

Inhoudsopgave INLEIDING  ...............................................................................................................................................................  3   ONDERWIJS  (SOCIOLOGISCH/HISTORISCH)  ................................................................................................  4   HOE  ZIET  HET  SURINAAMSE  ONDERWIJS  ERUIT?  .................................................................................................................  4   HOE  IS  DE  KLASSENVERDELING?    IS  DE  TOEGANG/VERDELING  TUSSEN  JONGENS  EN  MEISJES  GELIJK?  .....................  6   HOEVEEL  MENSEN  IN  SURINAME  ZIJN  ANALFABEET?  .........................................................................................................  6   IS  ER  IN  SURINAME  VERNIEUWINGSONDERWIJS  AANWEZIG?  ............................................................................................  6   DEMOGRAFIE  .........................................................................................................................................................  7   WAT  IS  HET  INWONERAANTAL  EN  WELKE  STEDEN  ZIJN  HET  DICHTST  BEVOLKT?  ........................................................  7   WELKE  VERSCHILLENDE  BEVOLKINGSGROEPEN  ZIJN  TE  ONDERSCHEIDEN  IN  SURINAME?  .........................................  7   WELKE  TALEN  WORDEN  ER  IN  SURINAME  GESPROKEN?  .................................................................................................  10   WAT  IS  DE  VERHOUDING  TUSSEN  JONGEREN  EN  OUDEREN?  GEBOORTE/STERFTECIJFER?  ......................................  10   GEOGRAFIE  ...........................................................................................................................................................  11   WAT  IS  DE  LIGGING  VAN  HET  LAND?  ...................................................................................................................................  11   WAT  VOOR  SOORT  KLIMAAT  KENT  HET  LAND?  ..................................................................................................................  11   WELKE  FLORA  EN  FAUNA  KOMEN  ER  IN  SURINAME  VOOR?  ............................................................................................  12   WELKE  VERSCHILLENDE  DISTRICTEN  ZIJN  ER  IN  SURINAME?  ........................................................................................  15   GESCHIEDENIS  .....................................................................................................................................................  19   WAT  WAS  DE  GESCHIEDENIS  VAN  SURINAME  VOOR  DE  KOLONISATIE  DOOR  NEDERLAND?  .....................................  19   WAT  WAS  DE  GESCHIEDENIS  VAN  SURINAME  TIJDENS  DE  KOLONISATIE  DOOR  NEDERLAND?  ................................  19   WAT  WAS  DE  GESCHIEDENIS  VAN  SURINAME  NA  DE  DEKOLONISATIE?  ........................................................................  20   HUIDIGE  POLITIEK  .............................................................................................................................................  22   HOE  ZIET  DE  SURINAAMSE  POLITIEK  BESTUURLIJKE  INDELING  ERUIT?  .......................................................................  22   WELKE  POLITIEKE  PARTIJEN  ZIJN  HET  GROOTST  IN  SURINAME?  ...................................................................................  23   WIE  IS  DE  HUIDIGE  POLITIEK  LEIDER  VAN  SURINAME?  ...................................................................................................  25   HOE  ZIT  HET  MET  DE  CORRUPTIE  IN  SURINAME?  .............................................................................................................  26   ECONOMIE  .............................................................................................................................................................  27   WELKE  MUNTEENHEID  BEZIT  SURINAME?  ........................................................................................................................  27   WAT  IS  HET  BRUTO  NATIONAAL  PRODUCT  PER  HOOFD  IN  SURINAME?  ........................................................................  28   WAT  ZIJN  DE  GROOTSTE  INKOMSTENBRONNEN  VOOR  SURINAME?  ...............................................................................  28   WIE  ZIJN  DE  BELANGRIJKSTE  AFNEMERS  EN  LEVERANCIERS  VAN  DE  SURINAAMSE  EXPORT  EN  IMPORT  EN  WAT   ZIJN  DE  IMPORTPRODUCTEN  VAN  SURINAME?  ...................................................................................................................  30   LITERATUURLIJST  ..............................................................................................................................................  31  

 

     

 

2  

Inleiding         Wij  zijn  Juli  Hoekstra  en  Kirsten  Ravensbergen.  Twee  studenten  uit  het  derde  jaar  van  de   opleiding  Pabo  die  wij  volgen  op  de  Hogeschool  in  Leiden.  Wij  hebben  gekozen  voor  de   minor  internationalisering  en  gaan  naar  Suriname.  In  de  afgelopen  periode  ging  het  bij  ons   allebei  steeds  meer  kriebelen  om  in  het  4e  jaar  deel  te  kunnen  nemen  aan  deze  minor.  Wij   hebben  elkaar  pas  ontmoet  tijdens  deze  bijeenkomsten.  Daar  kwamen  we  erachter  dat  onze   interesses  hetzelfde  waren  en  zo  besloten  wij  om  dit  avontuur  aan  te  gaan.  Na  vele   bijeenkomsten  en  een  berg  aan  informatie  was  de  keuze  duidelijk!  Wij  willen  naar   Suriname!  Een  land  vol  met  culturen  en  avonturen.  Met  dit  landenonderzoek  gaan  we  op   zoek  naar  antwoorden  op  de  vele  vragen  die  wij  nu  al  hebben  over  dit  land  op  het  gebied   van  onderwijs,  demografie,  geografie,  geschiedenis,  politiek  en  de  economie.    

                 

 

3  

Onderwijs  (sociologisch/historisch)    

Hoe  ziet  het  Surinaamse  onderwijs  eruit?       Het  onderwijs  in  Suriname  wordt  gegeven  in  de  Nederlandse  taal.  Er  is  leerplicht  tot  en  met   je   12de   jaar.   Tot   deze   tijd   ben   je   verplicht   om   naar   school   te   gaan.   Kleuters   hebben   geen   leerplicht,   maar   in   Paramaribo   en   andere   grote   steden   gaan   de   meeste   kinderen   gewoon   naar   een   kleuterschool.   Er   zijn   openbare   scholen   en   privéscholen.   Ook   zijn   er   scholen   waar   wel   of   juist   geen   geloof   aan   is   verbonden.   Op   school   wordt   een   schooluniform   gedragen   om   het  verschil  tussen  rijk  en  arm  minder  zichtbaar  te  maken  (Bos,  2008).   De  peuter-­‐  en  de  kleuterschool   Een  klein  deel  van  de  kinderen  gaat  vanaf  hun  derde  jaar  naar  de  peuterschool.  Vanaf  vier   jaar   kunnen   de   kinderen   naar   de   kleuterschool.   Hier   worden   vakken   gegeven   als   zingen,   tekenen,  gym,  voorbereidend  rekenen  en  lezen.  De  dag  begint  om  08.00  uur  en  eindigt  om   12.00  uur  (Bos,  2008).   De  lagere  school     Vanaf   zes   jaar   kan   je   als   kind   naar   de   lagere   school.   Dit   duurt   in   totaal   zes   jaar.   Het   schooljaar   begint   pas   in   oktober   na   een   lange   vakantie.   Dit   komt   omdat   het   in   de   zomer   erg   warm   is.   Een   schooldag   begint   om   08.00   uur   en   eindigt   om   12.30   voor   de   twee   laagste   klassen   en   om   13.00   uur   voor   de   rest.   Voordat   de   kinderen   naar   de   klassen   gaan   wordt   gezamenlijk   het   volkslied   gezongen   op   het   schoolplein.   Tot   1975   leerden   de   kinderen   er   veel   over   Nederland,   maar   na   de   onafhankelijkheid   zijn   de   boeken   vernieuwd   en   meer   gericht  op  Suriname  (Bos,  2008).     Na  de  lagere  school   Na  de  lagere  school  kan  er  worden  gekozen  tussen  verschillende  richtingen  voor  het   voortgezet  onderwijs.  Er  kan  daarna  doorgeleerd  worden  via  het  hoger  beroepsonderwijs,   het  instituut  voor  de  opleiding  van  leraren  of  de  universiteit  van  Paramaribo.  Er  zijn  ook   kinderen  die  kiezen  voor  een  vervolgstudie  in  Nederland  of  Amerika  als  de   studiemogelijkheden  niet  aanwezig  zijn  in  Suriname  zelf  (Bos,  2008).  

 

4  

Het  huidige  onderwijssysteem  van  Suriname.    

 

Onderwijs  in  het  binnenland   In   grote   delen   van   het   binnenland   van   Suriname   is   het   geven   van   onderwijs   niet   vanzelfsprekend.   Er   zijn   vaak   te   weinig   opgeleide   leerkrachten   en   te   weinig   leermiddelen   aanwezig.   Ook   wordt   er   in   het   binnenland   vaak   een   andere   taal   gesproken   waardoor   de   Nederlands   sprekende   leraren   niet   begrepen   worden.   Het   komt   voor   dat   kinderen   in   het   binnenland  helemaal  niet  naar  school  gaan,  omdat  zij  moeten  helpen  op  het  kostgrondje  of   op   moeten   passen   op   de   broertjes   en   zusjes.   In   het   binnenland   zijn   alleen   lagere   scholen   aanwezig.   Voor   vervolgonderwijs   moeten   de   jongeren   naar   de   stad   verhuizen.   Zij   komen   dan  terecht  in  hiervoor  bestemde  internaten.  Zo  kunnen  zij  toch  naar  school  (Bos,  2008).  

 

5  

         

Hoe  is  de  klassenverdeling?    Is  de  toegang/verdeling  tussen  jongens  en  meisjes  gelijk?  

In   Suriname   komen   veel   combinatieklassen   voor.   Dit   komt   grotendeels   door   een   tekort   aan   leerkrachten   of   lokalen.   Ook   kan   het   zijn   dat   er   niet   veel   leerlingen   op   een   school   zitten,   waardoor  de  klassen  te  klein  worden.  Een  klas  bestaat  gemiddeld  uit  15  leerlingen.  Zowel   jongens  als  meisjes  zijn  verplicht  om  naar  school  te  gaan  (Eerstelling,  2012).    

Hoeveel  mensen  in  Suriname  zijn  analfabeet?  

Er  zijn  geen  recente  data  bekend,  maar  volgens  de  laatste  statistieken  ligt  het  aantal   analfabeten  op  circa  35.000.  De  meeste  analfabeten  wonen  in  het  binnenland  in  gebieden   als  Brokopondo  en  Sipaliwini.  De  afdeling  Alfabetisering  is  wel  bezig  met  onderzoek  naar   het  analfabetisme.  Dit  gebeurt  in  samenwerking  met  het  centraal  bureau  van  statistiek   (redactie  Suriname,  2013).    

Is  er  in  Suriname  vernieuwingsonderwijs  aanwezig?    

Er  is  niet  veel  te  vinden  over  het  vernieuwingsonderwijs  in  Suriname  zoals  wij  dat  hier   kennen  in  Nederland.  Verschillende  vormen  van  onderwijs  zoals  het  dalton  onwijs,   jenaplan,  montessori  etc.  zijn  daar  niet  aanwezig.  Als  je  op  zoek  gaat  naar  het   vernieuwingsonderwijs  in  Suriname  kom  je  vooral  artikelen  tegen  op  het  gebied  van   vernieuwingen  binnen  het  reguliere  onderwijs.  Zo  geeft  minister  Shirley  Sitaldin  van   onderwijs  en  volksontwikkeling  aan  dat  er  wel  degelijk  vernieuwingen  zijn  in  het  onderwijs   op  gebied  van  leerkrachtscholing,  verbetering  van  leerprestaties  en  het  aantrekkelijker   maken  van  het  leerklimaat.  Door  verschillende  trainingen  voor  leerkrachten  moet  het   percentage  zitblijvers  en  vroegtijdige  schoolverlaters  afnemen.  Verder  is  er  vernieuwing   van  schoolboeken  en  worden  verenigingen  als  naschoolse  opvang  verder  uitgebreid   (Sitaldin,  2012).    

 

6  

Demografie    

Wat  is  het  inwoneraantal  en  welke  steden  zijn  het  dichtst  bevolkt?     Aantal  inwoners:  Circa  530.000  inwoners,  iets  meer  dan  3  %  ten  opzichte  van  Nederland.   Ongeveer  de  helft  van  de  inwoners  woont  in  Paramaribo.  De  tweede  plaats  is  Lelydorp  met   17.000  inwoners.  Dan  volgen  Nieuw  Nickerie  (  10.000)  en  Moengo  (7000).  In  Nederland   wonen  ruim  345.000  Surinamers.       Bevolkingsgroepen:  Het  grootste  deel  betreft  Hindoestanen  27,4  %,  Creolen  17,7  %,   Marrons  (bosnegers)  14,7  %  en  Javanen  14,6  %.  Het  aandeel  van  de  inheemse  ‘  Indianen’   ligt  op  een  paar  procent.  Andere  kleine  groepen  zijn  Chinezen,  Libanezen,  Joden,  en  blanke   Europeanen  (Schuring,  2012).      

Welke  verschillende   bevolkingsgroepen  zijn  te   onderscheiden  in  Suriname?     Suriname  is  een  land  met  vele  

bevolkingsgroepen  afkomstig  uit   verschillende  werelddelen.  De   oorspronkelijke  bewoners  zijn  de   Indianen,  ook  wel  inheemsen   genoemd.  Daarnaast  heb  je  de   Creolen,  Marrons,  Chinezen,   Europeanen,  Hindoestanen,  Javanen,   Joden,  Libanezen  en  inwoners  van  buurlanden.  Deze  etnische  groepen  onderscheiden  zich   van  elkaar  door  verschillende  waarden  en  normen,  culturele  uitingen  en  de  geestelijke   belevingswereld.  De  uiterlijke  verschillen  tussen  deze  bevolkingsgroepen  worden  steeds   minder.  De  trek  naar  de  stad  om  economische  redenen  heeft  ervoor  gezorgd  dat  de   gewoonten  en  gebruiken  van  elkaar  zijn  overgenomen.  Zo  leven  veel  verschillende  mensen   naast  elkaar  zonder  al  te  veel  radicale  spanningen  (Leuwsha,  2005).      

 

7  

Inheemsen   Dit  zijn  de  huidige  Indianen.  Columbus  dacht  dat  hij  in  Indië  was  beland  en  noemde  de   bevolking  zo  ten  onrechte  Indianen.  De  term  inheemsen  geeft  de  toename  aan  van  het   zelfbewustzijn  van  deze  kleine  groep.  Deze  bevolkingsgroep  is  de  eerste  bewoner  van   Suriname  en    leefde  er  al  ongeveer  10.000  tot  7.000  jaar  geleden  (Leuwsha,  2005).   Marrons   Dit  waren  slaven  die  van  de  plantages  wegliepen.  Veel  van  deze  slaven  waren  afkomstig  uit   West-­‐  en  Midden-­‐Afrika  en  werden  gebruikt  om  het  zware  werk  op  de  plantages  te   verrichten.  De  term  is  afgeleid  van  het  Spaanse  woord  Cimarron,  wat  ontsnapt  vee  betekent.   De  naam  veranderde  in  bosneger  voor  de  Marrons  met  wie  het  gouvernement  vrede  had   gesloten.  Tegenwoordig  is  het  begrip  Marron  weer  van  toepassing  uit  trots  op  de  voorouders   die  de  vrijheid  wisten  te  veroveren.  De  Marrons  leven  vooral  in  dorpen  langs  de  oevers  van   de  rivieren  en  leven  van  landbouwgrond,  de  visvangst  en  de  jacht  (Leuwsha,  2005).   Creolen   De  Creolen  stammen  af  van  de  vroegere  negerslaven.  Dit  woord  stamt  af  van  het  Portugese   woord  criar,  wat  in  huis  geboren  of  eigen  kweek  betekent.  Rond  de  16e  eeuw  werd  deze   term  voor  het  eerst  gebruikt  voor  personen,  die  uit  Portugese  of  Spaanse  ouders  in  Zuid-­‐ Amerika  geboren  werden.  Deze  kinderen  die  geboren  werden  kregen  de  naam  creool.  Vanaf   het  begin  van  de  koloniale  overheersing  ontsnapten  er  slaven.  Zowel  in  het  bos  als  in  de   stad  ontstonden  zwarte  gemeenschappen.  Wanneer  er  tegenwoordig  gesproken  wordt  over   Creolen  bedoelt  men  de  negerbevolking  van  de  stad  en  kuststreek  (Leuwsha,  2005).   Hindostanen   Nadat  de  slavernij  was  afgeschaft  in  1863  ontstond  er  al  snel  een  arbeidstekort  op  de   plantages.  Zo  werden  er  krachten  uit  Brits-­‐Indië  gehaald,  uit  het  toenmalige  Hindoestan.   Deze  groep  vormt  tegenwoordig  het  grootste  deel  van  de  Surinaamse  samenleving  en  is  niet   meer  weg  te  denken  (Leuwsha,  2005).      

8  

Javanen     Toen  de  Nederlanders  problemen  kregen  met  de  Hindostaanse  arbeiders,  wilden  zij   arbeidskrachten  uit  hun  eigen  kolonie  Nederlands-­‐Indië  halen.  Deze  Javaanse  immigranten   behoren  tegenwoordig  ook  tot  een  van  de  grotere  bevolkingsgroepen  van  Suriname.  De   Javanen  zijn  bescheiden  en  in  economisch  en  politiek  opzicht  achtergesteld  bij  de  andere   bevolkingsgroepen.  De  Javaanse  keuken  is  erg  populair  en  veel  Surinaamse  huisvrouwen   weten  hun  gasten  behoorlijke  nasi  of  bami  schotels  te  serveren  (Leuwsha,  2005).   Overige  bevolkingsgroepen     De  overige  bevolkingsgroepen  bestaan  uit  de  Joden,  Chinezen,  Libanezen,  Boeroes  en   fortuinzoekers.  De  Joden  hebben  nog  maar  sinds  kort  invloed  op  de  Surinaamse   gemeenschap.  Dit  aantal  bedraagt  nauwelijks  1  %.  In  het  verleden  is  de  betekenis  van  de   Joden  zeer  groot  geweest.  Zo  telde  de  kolonie  rond  1700  driemaal  zoveel  Joden  als   christenen  onder  de  blanke  bevolking.  Veel  gebruiken  in  taal,  voeding  en  gewoonten,   persoons-­‐  en  plaatsnamen  zijn  terug  te  voeren  op  de  invloed  van  de  Joden  uit  het  begin  van   de  koloniale  periode  van  Suriname.  Ook  de  Chinezen  zijn  niet  meer  weg  te  denken  uit  de   Surinaamse  samenleving.  Deze  kwamen  rond  1853  als  contractarbeiders  richting  Suriname.   Tegenwoordig  is  op  elke  hoek  van  de  straat  wel  een  winkel  van  Omu  Snesi  (oom  Chinees)  te   vinden.  Zo  zijn  er  ook  veel  Chinese  winkels  met  kruiden,  medicijnen,  specerijen  etc.  De   Libanezen  zijn  in  de  loop  der  jaren  richting  Suriname  gekomen  om  geld  te  verdienen  in  de   textielhandel.  Deze  groep  is  vrijwillig  geëmigreerd  (Leuwsha,  2005).  De  Boeroes  worden   gezien  als  Hollandse  boeren  en  bewerkten  landbouwgrond.  De  akkers  waren  slecht  en  er   was  weinig  vee.  De  leefomstandigheden  waren  zwaar  en  velen  overleden  aan  tropische   ziektes.  De  overblijvers  werden  vooral  specialisten  op  het  gebied  van  melkvee  (Wesselink,   2008).  Als  laatste  groep  heb  je  nog  de  fortuinzoekers.  Dit  zijn  de  mensen  uit  de  buurlanden   die  een  nieuw  leven  wilden  opbouwen  in  Suriname.    

       

 

9  

Welke  talen  worden  er  in  Suriname  gesproken?     In  Suriname  geldt  het  Nederlands  als  de  officiële  voertaal.  Maar  buiten  deze  voertaal  zijn  er   nog  vele  andere  talen.  Omdat  bijna  iedere  bevolkingsgroep  ook  een  eigen  ‘thuistaal’  heeft,  is   het  Sranantongo  (Surinaams,  ook  wel  verouderd  Neger-­‐Engels  genoemd)  de  contacttaal  in   het  dagelijkse  leven.  Het  Sranan  is  geen  ‘taki-­‐taki’,  dit  is  een  term  voor  de  Surinaamse  taal,   maar  een  omgangstaal,  beïnvloedt  door  het  Afrikaans,  Portugees,  Engels  en  Nederlands.   Tussen  het  deftige  Nederlands  en  het  Sranantongo  bevindt  zich  nog  het  Surinaams-­‐ Nederlands.  Dit  is  de  Surinaamse  versie  van  de  Nederlandse  taal.  Hier  worden  woorden   anders  gebruikt.  Zo  wordt  het  werkwoord  ‘gaan’  bijvoorbeeld  toekomend  gebruikt  als:  ‘Wij   gaan  gaan’  of  ‘Ga  je  gaan?’.  Het  Nederlandse  woord  ‘zetten’  wordt  gebruikt  in  de  betekenis   van  ‘leggen’:  ‘Zet  die  dinges  daar’.  Het  Sranantongo  klinkt  soms  een  beetje  streng,  maar   ondanks  dit  is  het  een  levendige  taal  met  humor.  Ook  bestaat  er  een  vorm  van  het   Sranantongo  die  ‘wakamantaal’  wordt  genoemd.  Dit  wordt  door  de  wakamans                                                 (rondhangende  jongeren)  gesproken.  Het  Sranantongo  is  een  echte  spreektaal  en  geen   schrijftaal.  Zo  wordt  er  met  de  officiële  spelling  speels  omgegaan  (Leuwsha,  2005).    

Wat  is  de  verhouding  tussen  jongeren  en  ouderen?  Geboorte/sterftecijfer?     Leeftijd     0-­‐14  jaar   15-­‐64  jaar   >65  jaar      

 

Aantal    

 

Mannen    

 

Vrouwen  

     

26.4%     67.3%     6.3%    

     

66.440   164.739   13.300  

     

63.469   166.139   17.902  

 

De  bevolking  van  Suriname  is  vrij  jong.  Zo  is  te  zien  in  bovenstaande  tabel  dat  de   leeftijdsgroep  van  15-­‐64  jaar  het  grootst  is  met  67.3%  (Republiek  Suriname,  z.j.).   Daarnaast  is  bekend  dat  het  geboortecijfer  in  Suriname  is  17,44  geboortes  op  de  1000   inwoners  en  het  sterftecijfer  6,17  doden  op  de  1000  inwoners.  Er  is  dus  een   geboorteoverschot  in  Suriname  (Index  Mundi  ,  2012).      

 

 

10  

Geografie    

Wat  is  de  ligging  van  het  land?     Suriname  ligt  aan  de  noordkust  van  Zuid-­‐Amerika,  vlak   boven  de  evenaar  en  behoort  tot  het  gebied   Guyanaschild,  een  gebied  ingesloten  tussen  de  rivieren   de  Orinoco  in  het  westen  en  de  Amazone  in  het  oosten   en  zuiden.  Guyanaschild  is  een  vulkanisch  uitgebarsten   gesteente  dat  gevormd  is  in  de  oertijd.  Suriname  maakt   ondanks  de  ligging  geen  deel  uit  van  het  Zuid-­‐ Amerikaanse  cultuur-­‐  en  taalgebied.  De  afstand  van  oost   naar  west  is  circa  350  kilometer  en  van  noord  naar  zuid  450  kilometer.  Dit  brengt  de  totale   oppervlakte  van  Suriname  op  164.000  vierkante  kilometer.  Het  land  is  ruim  vier  keer  zo   groot  als  Nederland  (Leuwsha,  2005).  Suriname  grenst  aan  de  buurlanden  Guyana,  Frans   Guyana  en  Brazilië,  en  ligt  aan  de  Atlantische  oceaan.  Het  land  is  te  verdelen  in  drie   gebieden.  In  het  Noorden  ligt  de  kustvlakte.  Dit  is  een  gebied  met  veel  zoetwatermoerassen.   Deze  zijn  nog  geen  meter  diep  en  de  bodem  bestaat  uit  een  dikke  laag  veen.  Tussen  de   moerassen  groeien  struiken  en  bomen.  In  het  zuiden  ligt  het  grote  tropische  regenwoud.  Dit   regenwoud  is  zo’n  80  %  van  de  totale  oppervlakte  van  Suriname  en  maakt  deel  uit  van  het   Amazone  regenwoud,  het  grootste  regenwoud  ter  wereld  (Bos,  2008)    

Wat  voor  soort  klimaat  kent  het  land?    

Door  de  ligging  dicht  bij  de  evenaar  heeft  Suriname  een  tropisch  klimaat  met  een  erg  hoge   luchtvochtigheid.  De  gemiddelde  temperatuur  is  27  graden.  De  neerslag  in  Suriname   bedraagt  meer  dan  in  Nederland  en  is  gemiddeld  60  millimeter  per  maand.  Door  deze   omstandigheden  is  het  grootste  gedeelte  van  het  land  bedekt  met  oerwoud.  Er  wordt   onderscheid  gemaakt  tussen  een  lange  en  een  korte  regentijd.  Het  korte  regenseizoen  is  van   december  tot  februari,  gevolgd  door  een  korte  droge  periode.  Van  eind  april  tot  half   augustus  is  de  grote  regentijd  met  daarna  de  grote  droge  tijd.  In  deze  periode  valt  de   Surinaamse  schoolvakantie  vanwege  de  hitte.  In  de  droge  periode  kan  het  ook  regenen  en   de  seizoenen  kunnen  per  jaar  nogal  wisselen.  Het  weer  in  Suriname  is  erg  wisselvallig.  De   regenbuien  die  vallen  zijn  kort  en  hevig.  Dit  wordt  een  sibibusi  (‘bosbezem’)  genoemd.  Het  

 

11  

land  wordt  schoongeveegd  door  de  regen  (Leuwsha,  2005).  De  zon  komt  iedere  ochtend   rond  zes  uur  op  en  gaat  in  de  avond  tussen  half  zeven  en  zeven  uur  weer  onder.  De   seizoenen  herfst,  winter,  lente  en  zomer  zoals  wij  die  kennen  komen  in  Suriname  niet  voor.   Hier  wordt  onderscheid  in  jaargetijde  gemaakt  door  de  regentijden  en  droge  tijden.   Suriname  ligt  tussen  twee  grote  rivieren  in.  De  Corantijn  aan  de  westkant  en  de  Marowijne   aan  de  oostkant.  In  beide  rivieren  liggen  eilandjes.  Andere  grote  rivieren  zijn  de   Coppename,  de  Saramacca  en  de  Surinamerivier.  Door  het  regenwoud  stromen  veel   verschillende  rivieren.  Veel  ervan  met  sula’s  (  stroomversnellingen),  waar  het  water  wild   tussen  de  rotsen  doorloopt.  Voordat  je  door  een  sula  gaat  mag  je  de  naam  ervan  niet   noemen  uit  respect.    De  rivieren  zijn  erg  belangrijk  voor  de  Surinamers.  De  vis  uit  de   rivieren  wordt  gegeten,  de  afwas  wordt  er  gedaan,  de  kleding  gewassen  en  ook  de  mensen   wassen  zich  in  de  rivier  (Bos,  2008)

 

Welke  flora  en  fauna  komen  er  in  Suriname  voor?     Planten  

Ongeveer  90%  van  Suriname  is  bedekt  met  bos.  Dit  grote  bos  werd  lange  tijd  als   niemandsland  beschouwd,  maar  nu  de  natuurlijke  hulpbronnen  van  het  binnenland  in  kaart   zijn  gebracht,  staan  de  belangen  van  bos-­‐  en  stadbewoners  tegenover  elkaar.  De  bomen  zijn   hoog  en  de  stammen  kaarsrecht.  Onder  het  bladerdak  dat  weinig  licht  door  laat,  kan  op  de   dikke  humuslaag  nog  maar  weinig  anders  groeien  dan  schimmels  en  zwammen.  Er  zijn  vele  

 

12  

planten-­‐  en  boomsoorten  die  nog  niet  allemaal  naar  familie  en  geslacht  zijn  ingedeeld.  Alles   wat  bruikbaar  en  eetbaar  is  wordt  gezien  als  nuttig  en  krijgt  een  naam.  De  rest  is   brandhout.  De  bodem  van  het  binnenland  is  arm  aan  voedingsstoffen.  De  belangrijke  stoffen   in  de  humuslaag  worden  door  de  zware  regenval  weggespoeld.  Fruitbomen  komen  hier  niet   voor.  Verder  zijn  er  wel  eetbare  gewassen  te  vinden.  Van  de  cassave  worden  alleen  de   knollen  gegeten,  van  de  bredebon  (broodboom)  worden  de  grote  vruchten  gegeten.  Deze   boom  is  door  de  Britten  hier  naartoe  gehaald  en  was  bestemd  als  goedkoop  voedingsgewas   om  de  slaven  in  leven  te  houden.  De  zaden  van  de  kastanje  broodboom  kunnen  ook  worden   gegeten,  de  cacaoboom  levert  chocolade,  de  bosvrucht  mopé  is  een  oranjegele  vrucht  en   wordt  veel  verkocht  in  de  steden.  Verder  word  er  uit  het  bos  veel  bruikbaars  gehaald.     In  Suriname  komen  ongeveer  zestig  palmsoorten  voor.  De  bladeren  van  deze  bomen   worden  gebruikt  als  bedekking  van  de  daken  en  de  vezels  worden  gebruikt  en  verwerkt  tot   touwhangmatten.  Verder  wordt  bamboe  nog  voor  vele  andere  dingen  gebruikt.  De  kantantri   is  een  heilige  boom  voor  de  bosbewoners.  De  Marrons  geloven  dat  de  geesten  van  hun   voorouders  in  de  woudreus  wonen.  Een  bosbewoner  haalt  dus  voedsel,  materiaal  en   geneesmiddelen  uit  het  bos  (Leuwsha,  2005).   Dieren     Bijna  alle  diergroepen  zijn  in  Suriname  te  vinden.  Van  zoogdieren  tot  vogels,  reptielen,   amfibieën,  vissen  en  insecten.  Ook  bij  de  dieren  geldt:  eetbaar  is  bruikbaar.  In    het   binnenland  wordt  nog  veel  gejaagd.  Niet  alleen  eetbare  dieren,  maar  ook  angstaanjagende,   gevaarlijke  of  giftige  dieren  worden  vaak  gedood.  Katachtige  dieren  (tigri’s),  bosspinnen   (vogelspinnen),  makslagen  (bosmeester),  anaconda’s  (wurgslangen)  en  pirengs  (piranha’s)   worden  zeer  gevreesd.     Insecten     De  insecten  zijn  niet  te  missen  in  dit  land.  Er  zijn   honderdduizenden  insectensoorten  in  Suriname  van   mooi  tot  eng.  Neem  bijvoorbeeld  de  morpho  vlinder.   Dit  is  een  staalblauwe  dagvlinder  van  zo’n  10  cm  

 

13  

groot.  Minder  zijn  de  mot  en  de  plantenetende  sprinkhanen.  Verder  zijn  er  vele  soorten   muggen.  Deze  kunnen  zorgen  voor  ziektes  als  gele  koorts  en  malaria.     Vogels   De  vele  insecten  worden  weer  opgegeten   door  verschillende  vogels.  Vogels  zoals  de   stern,  de  blue  wing,  de  visarend,  de   koprofowru  en  de  voerenzwaluw  komen   jaarlijks  uit  Noord-­‐Amerika  om  aan  de   kust  te  overwinteren.  Ook  de  rode  ibis  is   een  bekende  vogel  in  Suriname  en  wordt   vaak  verward  met  flamingo.  De  reigersoorten  worden  sabaku  genoemd  en  komen  in   veelvoud  voor.  Behalve  het  kustgebied  is  ook  de  omgeving  van  Paramaribo  een  goudland   voor  vogelliefhebbers:  wevervogels  (banabeki  en  ponpon),  zangvogels  (pikolet  en  twatwa),   blauwgrijze  tangara,  blawki  (blauwtje),  katoenvogeltje,  gotromotyo  (straatslet),  powisi,   zwarte  hokko,  marai  (jonge  kalkoen),  busi-­‐  kaka  (roodpoot  caracara),  kwetkwetyaba   (roepende  piha),  papegaaien  (24  soorten),  parkieten,  raafparkieten,  toekan  en  het   rotshaantje.  Daarnaast  zijn  in  Suriname  48  soorten  roofvogels  gesignaleerd.   Zoogdieren   De  zoogdieren  laten  zich  niet  makkelijk  zien.  Het  grootste  doelwit  van  een  jager  is  de  bofru   die  250  kilogram  kan  wegen.  Dit  dier  is  in  grote  delen  uitgeroeid  en  laat  zich  nog  maar   weinig  zien.  Ook  wilde  zwijnen  komen  veel  voor,  zoals  de  pingo  en  de  pakira.  Er  zijn  drie   hertensoorten  aanwezig;  het  savannehert,  en  het  groot  en  klein  boshert.  Deze  grazen  veel   op  open  plekken  in  het  bos  en  de  savanne  en  zijn  makkelijk  waar  te  nemen.  Ook  apen   komen  voor  in  Suriname.  Er  zijn  acht  soorten.  De  brulaap  (babun),  kapucijnapen  (keskesi’s)   en  de  witkopaap  (wanaku)  zijn  moeilijk  te  vangen.  Helaas  voor  de  zwarte  spinaap  (kwata)   schijnt  zijn  vlees  bijzonder  lekker  te  zijn.  De  zwarte  pluimstaart  van  de  baardaap  (pisa)  kan   tot  plumeau  dienen.  Doodskopaapjes  (monkimonki)  en  zijdeaapjes  (saguwenke)  zijn  zo   klein,  dat  ze  niks  waard  zijn.  Beide  soorten  komen  dan  ook  in  heel  Suriname  voor.  De   Paramaribo  Zoo  in  de  Cultuurtuin  heeft  een  aardige  verzameling  groot  wild.  De  kans  om  

 

14  

groot  wild  in  het  echt  tegen  te  komen  is  klein.  Eén  exemplaar  zwerft  rond  in  een  enorm   groot  jachtgebied  van  wel  6000  ha.  In  Suriname  komen  de  jaguar,  geelbruine  poema,  de   kleinere  ocelot  (tigrikati),  boomkat/margay  (pikin  tigrikati)  en  de  jagoearoendi   (blakatigrikati)  voor.     Vissen   Er  is  een  groot  aanbod  in  zoet-­‐  en   brakwatervissen.  Niet  alle  soorten  worden   gegeten,  bijvoorbeeld  door  teveel  graten,  een   giftige  soort  of  een  verbod.  Bekende   roofvissen  zijn  de  anyumara  en  de  piranya,   die  met  hun  sterke  en  scherpe  tanden  vingers   of  tenen  kunnen  afhappen.  Veel  mensen  zijn   er  bang  voor,  maar  toch  wordt  de  mens   zelden  aangevallen.  De  anyumara  is  een  geliefde  vis  en  komt  veel  voor  in  het  van   Blommenstein  stuwmeer.  Verder  zijn  de  pataka  en  de  kubi  voedzame  vissen.     Slangen  en  kaaimannen   Ook  slangen  en  kaaimannen  zijn  veelvoorkomende  diersoorten  in  Suriname.  De  slangen   komen  veel  voor  in  hoog  gras  en  de  kaaimannen  in  sloten.  De  kaaiman  lijkt  op  een  alligator   en  leeft  vooral  in  de  buurt  van  stroomversnellingen.  Deze  dieren  zien  er  vaak   angstaanjagend  uit,  maar  leveren  geen  direct  gevaar  op.  Een  paar  slangen  zijn  maar  giftig.   De  beet  van  een  lanspuntslang  kan  de  dood  tot  gevolg  hebben.  Ook  de  bruine  ratelslang  is   giftig.  De  grootse  giftige  slang  met  een  lengte  van  ruim  drie  meter  is  de  bushmaster   (Leuwsha,  2005).  

Welke  verschillende  districten  zijn  er  in  Suriname?    

In  Suriname  zijn  meer  dorpen  dan  steden.  De  steden  die  er  zijn,  bevinden  zich  in  de   kuststrook.    Suriname  is  opgebouwd  uit  de  tien  districten  (zoiets  als  provincies)   Paramaribo,  Nickerie,  Coronie,  Marowijne,  Commewijne,  Saramacca,  Para,  Brokopondo,   Wanica  en  Sipaliwini.  Het  grootste  district  is  Sipaliwini,  dat  voornamelijk  uit  regenwoud   bestaat.  Het  kleinste  district  is  Paramaribo,  maar  hier  wonen  wel  de  meeste  mensen.    

15  

District  Paramaribo   Paramaribo  is  de  hoofdstad  van  Suriname,  tevens  het  economisch  centrum  van  het  land.  De   naam  stamt  af  van  Parmurbo,  een  vroeger  indianendorp.  Naast  de  moderne  gebouwen   staan  er  ook  nog  veel  houten  huizen  in  de  stad.  Dit  zijn  overblijfselen  uit  de  koloniale  tijd   toen  hier  rijke  plantage  eigenaren  woonden.  In  de  kleinere  houten  huisjes  woonden  de   armere  mensen,  onder  wie  de  slaven.  Deze  bebouwing  is  uniek  en  zorgt  er  voor  dat  de  hele   stad  op  de  UNESCO  wereld  erfgoedlijst  staat.  Paramaribo  is  het  kleinste  district  van   Suriname  en  biedt  plaats  aan  de  helft  van  de  Surinaamse  bevolking.   District  Nickerie   De  tweede  grote  stad  is  Nieuw-­‐Nickerie,  tevens  de  hoofdstad  van  het  district  Nickerie,   ontstaan  in  het  jaar  1879.  De  stad  bevindt  zich  aan  de  monding  van  de  Corantijn  en  de   Atlantische  oceaan.  In  de  koloniale  tijd  lagen  hier  veel  plantages,  waar  koffie,  cacao,  suiker,   bananen,  aardvruchten  en  mais  werden  verbouwd.  Maar  na  hevige  en  langdurige  regenval,   begon  de  malariamug  dood  en  verderf  te  zaaien.  De  mensen  gingen  dood  en  de  plantages   raakten  in  verval.  Rond  1900  bloeide  de  balata  (rubber)  industrie  hier  op,  toen  dit  product   niet  meer  genoeg  opbracht  ging  men  over  op  de  rijstbouw.  Tegenwoordig  heeft  het  district   ongeveer  41000  inwoners.  Ruim  een  kwart  hiervan  woont  in  Nieuw  Nickerie.  Rijst  en   banaan  zijn  grote  exportproducten.     District  Coronie     Het  district  Coronie  heeft  maar  een  inwonersaantal  van  ongeveer  3500  mensen.  Totness  is   de  hoofdstad  van  het  district.  De  naam  van  dit  dorp  is  schots  en  komt  uit  de  tijd  van  de   Britse  overheersing.  Ook  veel  andere  Engelse  namen  kom  je  nog  tegen  in  dit  district  door   het  tijdelijke  Engelse  bestuur  in  het  begin  van  de  19e  eeuw.  Coronie  stond  bekend  als  het   ‘kokosdistrict’,  omdat  er  kokosolie  werd  verhandeld  van  geperste  kokosnoten.   Tegenwoordig  is  de  kokoshandel  sterk  verminderd  door  onder  andere  de  komst  van  andere   producten.  Naast  kokosolie  staat  Coronie  nu  bekend  om  de  rijst,  honing  en  varkensveeteelt.     De  bevolking  is  overwegend  Creools.  Het  grootste  gebied  is  onbewoond  en  de  meeste   mensen  wonen  langs  de  oost-­‐westverbinding.    

 

16  

District  Marowijne   De  hoofdstad  van  dit  district  is  Albina.  Albina  heeft  een  belangrijke  ligging.  Vanuit  hier   vertrekken  veel  boten  naar  het  dorp  Galibi  aan  de  monding  van  de  Marowijne.  De  bewoners   in  dit  district  zijn  voornamelijk  afstammelingen  van  de  plantagearbeiders.  Het  district  telt   ongeveer  20000  inwoners.  De  meeste  inwoners  zijn  bosnegers  en  Creolen.  Er  wordt  vooral   geleefd  van  de  visserij.     District  Commewijne   Nieuw-­‐Amsterdam  is  de  hoofdplaats  van  dit  district.  Tussen  1734  en  1747  werd  hier  een   fort  gebouwd  dat  diende  als  verdedigingslijn  tegen  vijandelijke  vloten.  In  de  koloniale  tijd   lagen  hier  de  meeste  plantages.  Vandaag  de  dag  zijn  er  hier  nog  een  paar  van  over  die   bezichtigd  kunnen  worden.     District  Saramacca   Sarramacca  telt  maar  13000  inwoners  en  is  daarmee  redelijk  dun  bevolkt.  Het  voor  ons   bekende  Groningen  siert  het  plaatsnaambord  van  de  hoofdstad  van  het  district  Saramacca.   De  naam  stamt  uit  de  tijd  van  de  Nederlandse  boeren.  Het  is  een  klein  dorpje.  De  grond  in   dit  gebied  is  erg  vruchtbaar  en  daarom  zijn  er  veel  landbouwbedrijven.  Ook  bevinden  zich   in  Sarramacca  de  grootste  olieputten  van  het  bedrijf  Staatsolie.  Daarnaast  liggen  er  twee   belangrijke  natuurreservaten:  de  Coppenamemonding  en  de  Boven-­‐Coesewijne.       District  Para   De  hoofdstad  van  het  district  heet  Onverwacht.  Para  telt  15000  inwoners.  De  grootste   bevolkingsgroep  bestaat  uit  Javanen.  Daarnaast  wonen  er  ook  Creolen  en  Hindoestanen.   Voor  toeristen  is  Para  een  aantrekkelijk  district.  In  dit  district  bevinden  zich  de   Jodensavanne  en  de  Johan  Adolf  Pengel  Airport  (beter  bekend  als  vliegveld  Zanderij).   Verder  vindt  er  in  het  gebied  veel  bosbouw  plaats,  is  er  sprake  van  veeteeld  en  er  wordt   bauxiet  gewonnen.      

 

17  

District  Brokopondo   Dit  district  telt  ongeveer  8000  inwoners.  Bijna  alle  inwoners  zijn  bosnegers.  In  dit  district   met  de  gelijknamige  hoofdstad  ligt  het  enorme  Brokopondo  Stuwmeer.  Er  wordt  aan   goudwinning  gedaan,  maar  ook  aan  houtkap,   steenkoolwinning  en  veeteelt.  Veel  toeristen   bezoeken  dit  district  om  de  eilanden  in  het   stuwmeer  te  bezoeken  of  om  te  wandelen  op  de   Brownsberg.       District  Wanica   Wanica  is  een  van  de  kleinste  districten,  echter   niet  qua  inwonersaantal.  Het  inwonersaantal   betreft  namelijk  ruim  76000  mensen.  Hiermee   komt  dit  district  na  het  district  Paramaribo  op  de   tweede  plaats.  De  belangrijkste  plaats  van  het   district  is  Lelydorp.  Begin  twintigste  eeuw  legde   gouveneur  Lely  hier  een  spoorweg  aan.  In  Wanica  wonen  veel  Javanen  en  daardoor  zijn  hier   veel  eettentjes  te  vinden.   District  Sipaliwini   Sipaliwini  is  verruit  het  grootste  district  van  Suriname  met  een  oppervlakte  van  130000   vierkante  kilometer.  Het  grootste  deel  is  onbewoond.  Het  district  telt  in  totaal  maar  30000   inwoners  en  is  daardoor  erg  dunbevolkt.  Het  district  bestaat  voornamelijk  uit  bergen,   heuvels  en  tropisch  regenwoud,  die  moeilijk  te  bereiken  zijn.  De  bewoners  zijn   voornamelijk  inheemsen  en  Marrons.  Er  zijn  in  dit  gebied  veel  dieren  te  vinden  (Bos,  2008).   Het  district  is  onderverdeeld  in  zes  ressorten:  Tapanahony,  Boven-­‐Suriname,  Boven-­‐ Saramacca,  Boven-­‐Coppename,  Kabalebo  en  Curuni.      

 

18  

Geschiedenis    

Wat  was  de  geschiedenis  van  Suriname  voor  de  kolonisatie  door  Nederland?   De  naam  ‘Suriname’  komt  van  ‘Surinen’.  Dit  indianenvolk  was  de  oorspronkelijke  bewoner   van  Suriname.  In  1499  werd  Suriname  ontdekt  door  de  Europeanen.  Om  precies  te  zijn  door   de  Spaanse  zeevaarders.    De  Europeanen  stichtten  nederzettingen  om  handel  te  drijven  met   Suriname.  Later  werden  er  ook  plantages  aangelegd.  De  Surinen  werkten  als  slaaf  op  de   plantages.  In  1613  werd  een  Nederlandse  nederzetting  gesticht  in  Suriname  waaruit  later   Paramaribo  ontstaat.  Zeeuwse  ontdekkingsreizigers  probeerde  Suriname  te  veroveren,   maar  dit  mislukte.  De  Nederlanders  gaven  het  op  en  vertrokken.  Rond  1651  lukte  het   Engeland  een  volksplanting  te  stichten.  Door  die  kennis  en  het  kapitaal  veranderde   Suriname  van  handelspost  naar  landbouwgebied.  Al  de  aangelegde  plantages  vereisten  heel   veel  Afrikaanse  slaven.  In  1667  werd  Suriname  veroverd  door  de  Zeeuwen  onder  leiding   van  Abraham  Crijnssen.  De  Engelsen  ruilden  Suriname  met  de  Nederlanders  voor  Nieuw   Amsterdam  (tegenwoordig  New-­‐York).  In  1682  werd  Suriname  overgedragen  aan  de  West   Indische  Compagnie  (WIC).  De  aandelen  werden  verdeeld.  Een  derde  van  de  aandelen  was   voor  de  WIC,  een  derde  voor  de  stad  Amsterdam  en  een  derde  aandeel  was  voor  de  familie   Van  Aerssen  van  Sommelsdijk  (Fey,  2003).  

Wat  was  de  geschiedenis  van  Suriname  tijdens  de  kolonisatie  door  Nederland?   De  eerste  gouverneur  van  Suriname  werd  Cornelis  van  Aerssen.  Hij  vergrootte  het  aantal   plantages.  Hij  maakte  Suriname  aantrekkelijk  voor  Europese  investeerders.  De  koffie  en   suiker  uit  Suriname  werd  op  de  Nederlandse  markt  verkocht.  In  het  derde  kwart  van  de   achttiende  eeuw  kwam  er  een  weerslag  in  de  ontwikkeling  van  Suriname.  Dit  kwam  door  de   problemen  in  Europa  en  de  Nederlanden.  De  Nederlanden  kregen  te  maken  met  de  macht   van  de  patriotten,  de  revolutie  van  Frankrijk,  de  opmars  van  Napoleon  en  een  crisis  op  de   Amsterdamse  beurs.  Hierdoor  werd  Suriname  aan  haar  lot  overgelaten.  De  slaven  bleven   wel  gedwongen  hun  arbeid  verrichten.  Rond  die  tijd  waren  er  nog  zo’n  50.000  slaven  in   Suriname.  Engeland  wilde  voorkomen  dat  Suriname  net  als  Nederland  in  de  handen  van   hun  aarsrivaal  de  Fransen  terecht  zou  komen.  Daarom  ontfermde  Engeland  zich  tussen   1799-­‐1802  en  1804-­‐1816  over  Suriname.  Na  de  tijd  van  Napoleon  werden  de  Nederlanden   definitief  een  koninkrijk.  Door  de  grondwetten  van  1814  en  1815  kwam  Suriname  onder  

 

19  

het  gezag  van  de  koning  van  Oranje.  In  1863  wordt  de  slavernij  in  Suriname  afgeschaft.   Landbouw  kreeg  economisch  een  steeds  minder  grote  betekenis.  Door  de  vondst  van  goud   kwam  er  weer  meer  werkgelegenheid.  De  Staten  van  Suriname  werden  in  1866  ingesteld.   Hierin  werden  de  sociale  machtsverhoudingen  weerspiegeld.  In  1948  werd  het  algemeen   kiesrecht  in  Suriname  ingevoerd.  Na  de  tweede  wereldoorlog  kreeg  Suriname  een  mate  van   zelfbestuur  verleend.  De  positie  van  Suriname  en  de  Nederlandse  Antillen  werden  in  1954   in  het  Statuut  voor  het  Koninkrijk  der  Nederlanden  geregeld.  Er  was  niet  echt  sprake  van   een  industriële  ontwikkeling  in  Suriname.  In  1970  kwam  23%  van  de  inkomsten  van   landbouw,  15%  van  industrie  en  40%  van  diensten,  zoals  overheid  en  ambachten.  Bij   parlementsverkiezingen  in  1973  won  de  Nationale  Partij-­‐kombinatie  (NPK).  De  voorzitter   van  de  NPK,  Arron,  vormde  een  nieuwe  regering  en  wilde  Suriname  voor  het  einde  van   1975  onafhankelijk  maken.    Op  25  november  1975  werd  Suriname  officieel  onafhankelijk.   Gouverneur  Ferrier  werd  de  eerste  president  en  premier  Arron  bleef    leider  van  de  NPK   (Fey,  2003).    

Wat  was  de  geschiedenis  van  Suriname  na  de  dekolonisatie?   De  eerste  parlementsverkiezingen  in  het  onafhankelijke  Suriname  waren  in  1977  en   werden  gewonnen  door  de  NPK.  Arron  vormde  opnieuw  een  regering.  In  1980  kwam  er  een   militaire  staatsgreep  tot  stand.  Dit  kwam  door  een  oud  conflict  tussen  de  regering  en   beroepsmilitairen  over  de  oprichting  van  een  vakbond.  Hierdoor  verdween  de   burgerregering.  Een  aantal  opstandige  militairen  waaronder  Sital  en  Desi  Bouterse,  vormde   een  Nationale  Militaire  Raad  (NMR).  Ze  verklaarden  dat  ze  de  macht  overgenomen  hadden.   Ze  wilden  zo  corruptie  beëindigen  en  hervormingen  invoeren.  President  Ferrier  was  bereid   de  staatsgreep  te  legaliseren  als  er  een  burgerregering  zou  komen.  Het  parlement   aanvaarde  een  machtigingswet  die  de  rol  van  de  volksvertegenwoordiging  sterk   verminderde  en  de  regering  verstrekkende  bevoegdheden  gaf.  De  militairen  van  Desi   Bouterse  hadden  het  laatste  woord.  In  1982  vonden  de  decembermoorden  plaats.  Hierbij   werden  vijftien  prominente  oppositieleden  door  de  militairen  geëxecuteerd.  De  populariteit   van  Desi  Bouterse  werd  minder.  Dit  kwam  door  de  politieke  onvrijheid,  de  verslechterde   economie  en  het  ontstaan  van  guerrilla  onder  leiding  van  Ronnie  Brunswijk.  Er  kwamen   nieuwe  verkiezingen  in  1987,  die  de  oude  partijen  weer  in  het  kabinet  brachten.  President   R.  Shankar  werd  de  belangrijkste  man  van  het  land.  Toch  hielden  de  militairen,  ondanks  het  

 

20  

verlies,  grote  macht.  In  1990  vond  er  een  nieuwe  staatsgreep  plaats  door  militairen  op   kerstavond.  Oude  partijen  werden  verenigd  in  het  Nieuwe  Front.  Het  Nieuwe  Front  werd  de   grootste  partij.  Ronald  Venetiaan  werd  de  nieuwe  opvolger  in  1991.  Met  leden  van  het   Nieuwe  Front  zocht  hij  meer  toenadering  tot  Nederland.  In  1992  kwam  er  een   vriendschapsverdrag  tussen  Nederland  en  Suriname.  Afgesproken  werd  om  de   grensoverschrijdende  misdaad  aan  te  pakken.  In  1994  kwam  er  een  grote  sociale  onrust  in   Suriname.  Dit  kwam  door  de  uit  de  hand  gelopen  inflatie  wat  er  voor  zorgde  dat  de   salarissen  van  overheidspersoneel  steeds  minder  waard  werden.  Suriname  moest  op  de   been  worden  gehouden  door  financiële  steun  vanuit  Nederland.  In  1995  bleef  nieuwe  hulp   uit,  omdat  Suriname  het  IMF  en  de  wereldbank  niet  accepteerde.  In  1996  vonden  er  nieuwe   parlementsverkiezingen  plaats.  Het  Nieuwe  Front  raakte  de  meerderheid  van  het   parlement  kwijt.  Desi  Bouterse  was  met  de  NPD  een  van  de  grootste  winaars  van  de   verkiezingen.  Jules  Wijdenbosch  werd  bij  de  presidentverkiezingen  de  opvolger  van  Ronald   Venetiaan.  Suriname  had  op  het  gebied  van  drugs  een  slechte  naam.  Vooral  de   cocaïnehandel  speelde  daarbij  een  belangrijke  rol.  Bouterse  werd  verdacht  van   betrokkenheid  bij  drugshandel  en  later  ook  door  Nederland  veroordeeld.  In  2000  werd   Ronald  Venetiaan  weer  gekozen  tot  president  van  Suriname.  Hij  wilde  de  economie   verbeteren,  vertrouwen  van  de  Surinaamse  bevolking  in  de  politiek  herstellen  en  de  relatie   met  Nederland  verbeteren.  In  2005  bij  de  nieuwe  verkiezingen  verloor  het  Nieuwe  Front   zetels.  De  NPD  van  Desi  Bouterse  boekte  winst.  Ronald  Venetiaan  werd  weer  president  en   Ramdien  Sardjoe  werd  vicepresident.  In  2007  was  er  een  conflict  over  een  olierijk  gedeelte   voor  de  kust  tussen  Guyana  en  Suriname.  Uiteindelijk  krijgen  beide  landen  een  gedeelte.  In   2010  wint  Bouterse  de  verkiezingen.  Hij  wordt  tot  president  verkozen  met  steun  van  twee   vroegere  vijanden.  Bouterse  is  alleen  in  Nederland  welkom  om  zijn  straf  uit  te  zitten.  In   2012  wordt  de  amnestiewet  in  Suriname  aangenomen.  Hierdoor  gaan  de  verdachten  van  de   decembermoorden  vrijuit.  Nederland  stopt  hierdoor  met  betalingen  aan  Suriname.  Later   treedt  er  nog  wel  een  lichte  verbetering  op  in  de  relatie  tussen  Nederland  en  Suriname   (Verrijp  &  Willems,  2015).  

 

 

21  

Huidige  politiek    

Hoe  ziet  de  Surinaamse  politiek  bestuurlijke  indeling  eruit?   Suriname  is  een  presidentiële  republiek  met  als  regeringsvorm  een  parlementaire   democratie.  De  meest  recente  versie  van  de  grondwet  is  op  30  september  1987  vastgesteld.   In  deze  grondwet  is  de  president  een  belangrijke  positie  toebedeeld.  De  president  is  naast   regeringsleider  ook  staatshoofd,  te  vergelijken  met  de  president  van  Amerika.  Suriname   heeft  een  eenkamerparlement,  De  Nationale  Assemblee  (DNA),  dat  51  zetels  telt.  Elke  vijf   jaar  worden  er  algemene,  vrije  en  geheime  verkiezingen  gehouden  om  vast  te  stellen  wie   plaats  mogen  nemen  op  de  parlementszetels.  Ook  voor  de  verkiezingen  wordt  Suriname   opgedeeld  in  tien  (kies)districten.  Elk  district  wordt  vertegenwoordigd  met  een  aantal   zetels.  Dunbevolkte  districten  hebben  daarbij  in  verhouding  meer  zetels  op  basis  van  het   aantal  inwoners  dan  dichtbevolkte  districten  als  Paramaribo.  Van  de  51  DNA  zetels  worden   er  3  toegekend  aan  het  district  Brokopondo,  4  aan  Commewijne,  2  aan  Coronie,  3  aan   Marowijne,  5  aan  Nickerie,  3  aan  Para,  17  aan  Paramaribo,  3  aan  Saramacca,  4  aan   Sipaliwini  en  7  aan  Wanica.       De  tien  districten  zijn  hun  beurt  weer  onderverdeeld  in  ressorten.  Aan  het  hoofd  van  het   districtsbestuur  staat  de  districtscommissaris.  Ieder  district  wordt  in  De  Nationale   Assemblee  vertegenwoordigd  door  een  evenredig  aantal  parlementariërs.  In  de  Nationale   Assemblee  worden  ook  de  leden  van  de  ressortraden  gekozen.  De  ressortraden  hebben   naast  beperkte  uitvoerende  bevoegdheden  vooral  een  controlerende  functie  en   signaalfunctie  naar  de  regering  in  Paramaribo  (Fey,  2003).  Er  bestaan  onder  de  10   districten  van  Suriname  62  ressorten.  Die  ressorten  zijn  vooral  wijken.  Een  gemiddeld   ressort  is  2600  vierkante  kilometer  en  heeft  bijna  8000  inwoners.  De  leden  van  de   ressortraad  worden  tegelijk  gekozen  met  de  5-­‐jaarlijkse  verkiezingen  voor  De  Nationale   Assemblee  (Ministerie  van  Regionale  Ontwikkeling).       De  regering  in  Suriname  bestaat  uit  de  president,  de  vicepresident  en  de  ministers.  De   eerste  twee  worden  gekozen  in  de  DNA.  Ze  hebben  daarvoor  een  twee  derde  meerderheid   nodig  van  ten  minste  34  DNA-­‐leden.  Indien  na  twee  stemrondes  deze  meerderheid  niet  is  

 

22  

behaald  wordt  de  Verenigde  Volksvergadering  (VVV)  opgeroepen.  Alle  DNA-­‐  leden,  maar   ook  de  districtraadsleden  en  ressortraadsleden  maken  deel  uit  van  deze  vergadering.  De   VVV  kiest  bij  meerderheid  van  stemmen.  De  gekozen  president  mag  vervolgens  zijn  eigen   kabinet  van  ministers  samenstellen  (Fey,  2003).  De  eerstvolgende  verkiezingen  vinden   plaats  op  25  mei  2015.    

Welke  politieke  partijen  zijn  het  grootst  in  Suriname?   Suriname  heeft  veel  verschillende  politieke  partijen.  Dit  heeft  te  maken  met  het  feit  dat   vrijwel  elke  partij  in  de  eerste  plaats  een  etnische  bevolkingsgroep  vertegenwoordigt.  Een   evenwichtige  vertegenwoordiging  van  alle  bevolkingsgroepen  is  de  voornaamste  zorg  van   de  politiek,  omdat  dit  maar  niet  goed  van  de  grond  wil  komen.  Ook  de  gezondheidszorg  en   het  onderwijs  zijn  aan  verbetering  toe  (Fey,  2003).    Voor  de  verkiezingen  vormen  de   politieke  partijen  vaak  combinaties  met  meerdere  partijen  om  zo  een  maximaal  aantal   zetels  te  krijgen.  Hieronder  worden  de  belangrijkste  partijen  en  combinaties  beschreven  die   hebben  meegedaan  aan  de  verkiezingen  van  2010.   NPS  staat  voor  Nationale  Partij  Suriname.  Deze  partij  is  een  grote  politieke  partij  in   Suriname.  Johan  Ferrier  is  een  van  de  oprichters  van  de  partij.  In  1973  vormde  de  NPS  een   coalitie  met  een  aantal  andere  partijen  onder  de  naam  Nationale  Partij-­‐Kombinatie  (NPK).   NPK  won  de  verkiezingen  van  1973  en  in  1977  opnieuw.  Na  een  staatsgreep  werd  de  NPS   deel  van  de  Front  voor  Democratie  en  Ontwikkeling.  Vier  jaar  later  werd  NPS-­‐politicus   Ronald  Venetiaan  president.  Bij  de  verkiezingen  in  2000  maakte  de  NPS  deel  uit  van  de   combinatie  het  Nieuw  Front  (NF).    NF  haalde  33  zetels  waarvan  16  voor  de  NPS.  Ook  in   2005  won  NF  de  verkiezingen.  Ronald  Venetiaan  werd  opnieuw  president.  Ronald   Venetiaan  is  nu  nog  steeds  parlementslid  voor  de  NPS.  Gregory  Rusland  is  sinds  2012     voorzitter  van  de  NPS.     NDP  staat  voor  Nationale  Democratische  Partij.  Deze  partij  is  ook  een  grote  partij  in   Suriname.  Voorzitter  van  deze  partij  is  Desi  Bouterse.  Voor  de  verkiezingen  van  2010  nam   de  NDP  deel  aan  een  samenwerkingsverband  met  KTPI  en  PALU.  KTPI  staat  voor   Kerukunan  Tulodo  Prenatan  Inggil,  een  partij  die  vooral  onder  Javanen  veel  kiezers  trekt.   Willy  Soemita  is  de  voorzitter  van  de  partij.  PALU  (Progresssieve  Arbeiders  en   Landbouwers  Unie)  werd  opgericht  in  1977  en  heeft  als  doelstelling  om  een  betere,  

 

23  

rechtvaardige  verdeling  in  de  productie  te  krijgen.  Samen  vormden  de  partijen  de   Megacombinatie  (MC)  die  in  2010  als  winnaar  van  de  verkiezingen  uit  de  bus  kwam.     VHP:  staat  voor  Vooruitstrevende  Hervormings  Partij.  Deze  partij  is  oorspronkelijk  een   Hindoestaanse  partij.  De  partij  is  momenteel,  op  de  NDP  van  Desi  Bouterse  na,  de  grootste   politieke  partij  van  Suriname.  In  2011  trad  Santokhi  als  voorzitter  van  de  VHP  aan.   Hierdoor  is  de  partij  ontzettend  in  populariteit  gestegen.  De  partij  ontplooit  meer  dan   alleen  politieke  activiteiten.  Het  is  namelijk  ook  uitgegroeid  tot  een  grote  multi-­‐etnische   partij.  Samen  met  de  NPS  en  SPA  vormt  de  VHP  het  huidige  Nieuw  Front  (NF).  Ramdien   Sardjoe  is  de  ere-­‐voorzitter  van  de  VHP.   SPA  staat  voor  Surinaamse  Partij  van  de  Arbeid.  De  Surinaamse  Partij  van  de  Arbeid  richt   zich  op  personen  uit  alle  bevolkingsgroepen  en  dan  vooral  arbeiders,  landbouwers,   vrouwen,  jongeren  en  progressieve  intellectuelen.  Fred  Derby  was  de  eerste  voorzitter  van   de  partij.  Bij  de  verkiezingen  van  2005  haalde  de  partij  twee  zetels.  Siegfried  Gilds  werd  de   tweede  voorzitter  van  de  partij,  later  opgevolgd  door  Guno  Castelen.  Bij  de  verkiezingen   van  2010  deed  de  SPA  als  onderdeel  van  NF  weer  mee  en  haalde  maar  één  zetel.   ABOP:  staat  voor  Algemene  Bevrijdings-­‐  en  Ontwikkelings  Partij,  de  partij  van  Ronnie   Brunswijk.  Doel  van  deze  partij  is  het  nastreven  van  maximale  ontwikkeling  van  de   Surinaamse  natie  en  van  de  Surinaamse  bevolking.  Dit  in  het  kader  van  vrijheid  en   democratie.  Sinds  2005  nemen  ze  deel  aan  de  verkiezingen  en  doen  dit  als  lid  van  de  A-­‐ Combinatie.  De  A-­‐Combinatie  bestaat  uit  de  ABOP  en  SEEKA  (op  waardige  wijze  orde  op   zaken  brengen)  onder  leiding  van  Paul  Abena.  Doel  van  de  A-­‐Combinatie  is  om  de  bewoners   van  het  binnenland  kans  te  geven  invloed  uit  te  oefenen  op  hun  ontwikkeling.  De  leiders   zijn  van  mening  dat  er  te  lang  te  weinig  aandacht  wordt  geschonken  aan  de  mening  van  de   mensen  in  het  binnenland.  Daarnaast  streeft  de  partij  ook  naar  verbetering  voor  de  gehele   Surinaamse  maatschappij.  Ze  voeren  een  zo  sterk  mogelijk  economisch  en  sociaal  beleid     Naar  het  zich  laat  aanzien  zal  er  bij  de  eerstvolgende  verkiezingen  op  25  mei  2015  sprake   zijn  van  vier  combinaties  en  een  tiental  individuele  partijen.  Het  voert  te  ver  om  nu  al  een   voorschot  te  nemen  op  de  uitslag,  maar  zeker  is  dat  er  de  nodige  politieke  verandering   komt  (Verkiezingen  Suriname,  2015).  

 

24  

Wie  is  de  huidige  politiek  leider  van  Suriname?   De  huidige  president  van  Suriname  is  Desi  Bouterse.  Hij  is  geboren  op  13  oktober  1945  in   Suriname.  Na  zijn  opleiding  vertrekt  hij  in  1968  naar  Nederland.  Hier  vervult  hij  zijn   militaire  dienstplicht.  Daarna  meldt  hij  zich  aan  bij  de  Koninklijke  Militaire  School  in  Weert   voor  de  opleiding  tot  onderofficier.  In  1970  trouwt  hij  met  Ingrid  Figueira  en  krijgt  met   haar  twee  kinderen.  Hij  werkt  een  aantal  jaar  op  een  Nederlandse  militaire  basis  in   Duitsland  genaamd  Seedorf.  In  1975  keert  Bouterse  terug  naar  Suriname.  In  datzelfde  jaar   wordt  Suriname  onafhankelijk.  Bouterse  wordt  voorzitter  van  een  militaire  vakbond.  In   1980  neemt  hij,  samen  met  vijftien  anderen,  deel  aan  een  illegale  poging  om  de  macht  van   het  land  over  te  nemen.  De  regering  van  president  Arron  wordt  hierbij  omver  geworpen.  Hij   wordt  na  deze  staatsgreep  bevelhebber  van  het  Surinaamse  leger.  Desi  Bouterse  wordt  lid   van  de  Nationale  

Militaire  Raad  

(NMR).  Bouterse  

wordt  in  de  NMR  een  

van  de  machtigste  

figuren.  In  december  

1982  worden  

vijftien  critici  van  het  

militaire  regime  

geëxecuteerd,  in  de  

volksmond  de  

Decembermoorden  

genoemd.  De  

militairen  door  wie  

de  moorden  

worden  gepleegd,  

staan  onder  leiding  

van  Desi  Bouterse  

die  ontkent  betrokken  te  zijn.  In  1994  doet  hij  afstand  van  al  zijn  militaire  functies.  Dit   gebeurt  na  conflicten  met  de  regering.  Hij  blijft  wel  leider  van  de  Nationale  Democratische   Partij  (NDP).  In  1996  komt  er  een  coalitie  onder  leiding  van  deze  partij.  Jules  Wijdenbosch   wordt  president  en  Bouterse  wordt  adviseur  van  de  staat.  In  1997  komt  er  vanuit   Nederland  een  internationaal  arrestatiebevel  tegen  Bouterse.  Hij  wordt  verdacht  betrokken   te  zijn  bij  de  handel  in  cocaïne.  Het  gaat  hierbij  om  de  drugslijn  Colombia-­‐Paramaribo-­‐ Schiphol.  Bouterse  ontkent  tot  op  de  dag  van  vandaag  zijn  betrokkenheid.  In  april  1999   vindt  er  een  proces  tegen  hem  plaats  en  wordt  hij  veroordeeld  tot  zestien  jaar   gevangenisstraf  en  een  boete  van  4,6  miljoen  gulden.  Bouterse  vindt  zijn  veroordeling  ‘een   politiek  spel  van  Nederland’.  In  2007  begint  het  proces  over  de  Decembermoorden.   Bouterse  is  de  hoofdverdachte.  Naast  hem  staan  er  nog  24  anderen  terecht.  Bouterse  biedt   uiteindelijk  wel  zijn  excuses  aan  voor  de  moorden,  erkent  dat  hij  toen  politiek    

25  

verantwoordelijk  was,  maar  ontkent  dat  hij  erbij  betrokken  was.  In  mei  2010  wint  de  Mega   Combinatie  de  verkiezingen  in  Suriname.  De  NDP  van  Desi  Bouterse  maakt  hier  ook   onderdeel  van  uit.  De  Mega  Combinatie  kreeg  23  van  de  51  zetels.  Tot  op  de  dag  van   vandaag  verbiedt  Nederland  Bouterse  het  land  binnen  te  komen.  Hij  is  alleen  welkom  in   Nederland  om  zijn  straf  uit  te  zitten  (Admin,  2010).  

Hoe  zit  het  met  de  corruptie  in  Suriname?  

Op  hoger  niveau  wordt  voorgang  geboekt  in  de  bestrijding  van  corruptie  in  Suriname.   Vooralsnog  wordt  een  deel  van  de  corruptie  nog  steeds  geaccepteerd  (Van  Der  Parre,   2011).  Hieronder  volgen  enkele  voorbeelden.   Grond.  In  Suriname  is  er  heel  veel  onbewoonde  en  lege  grond.  Toch  kost  het  de  gemiddelde   Surinamer  veel  moeite  om  een  stuk  grond  te  kunnen  kopen.  Dit  komt  door  ingewikkelde   regelgeving  en  macht  van  de  overheid.  Alleen  als  een  Surinamer  in  staat  is  om  veel  geld  te   betalen  lukt  het  om  uiteindelijk  een  stuk  grond  te  bemachtigen.  Er  gaan  geruchten  dat   politici  grond  verkopen  die  ze  zelf  gratis  hebben  gekregen  of  de  grond  weggeven  in  ruil   voor  politieke  gunsten.   Twee  keer  salaris.  In  Suriname  zijn  er  etnische  politieke  partijen  die  kiezers  rechtstreeks   belonen.  De  politieke  partij  geeft  de  kiezer  dan  bijvoorbeeld  een  baan  of  zet  ze  op  de   loonlijst  van  de  overheid.  Het  gebeurt  vaker  in  Suriname  dat  mensen  niet  werken  maar  wel   loon  krijgen  of  mensen  die  meerdere  baantjes  hebben  en  niet  komen  opdagen.  Kleinere   betalingen  worden  in  Suriname  niet  gecontroleerd.  Vandaar  dat  grote  bedragen  vaak   gesplitst  worden  in  kleinere  bedragen.   Bedrijfsleven.  In  de  journalistiek  komt  ook  corruptie  voor.  Zo  moeten  Surinaamse   freelance-­‐journalisten  een  deel  van  hun  inkomsten  terugbetalen  aan  de  hoofdredacteur  die   hun  de  klus  heeft  gegund.  Daarnaast  worden  journalisten  omgekocht  door  politieke  partijen   en  bedrijven  in  ruil  voor  goede  berichten.       Kabinet.  In  2007  was  er  het  bericht  dat  een  verjaardagsfeestje  van  een  politicus  werd   betaald  door  het  ministerie.  Deze  politicus  moest  aftreden.  Daarnaast  werd  een  aantal     ambtenaren  verdacht  van  het  vervalsen  van  rekeningen.    

 

 

26  

Economie      

Welke  munteenheid  bezit  Suriname?   In  2004  heeft  Suriname  de  Surinaamse  gulden  vervangen  voor  de  Surinaamse  dollar.  Er   waren  verschillende  redenen  voor  de  overstap  naar  de  Surinaamse  dollar:   -­‐

Er  was  namelijk  een  groot  aantal  bankbiljetten  in  omloop  waardoor  de  vervanging,   die  gemiddeld  om  de  twee  jaar  plaatsvond,  erg  duur  was.    

-­‐

De  gulden  was  niet  efficiënt  door  de  vele  nullen  op  de  bankbiljetten  en  de  grote   hoeveelheden  die  moesten  worden  gebruikt.  

-­‐

Er  was  weinig  vertrouwen  in  de  Surinaamse  gulden.  

  Voordelen  van  de  overstap  naar  de  Surinaamse  dollar:   -­‐

Er  werd  bespaard  op  de  vervangingskosten  van   de  bankbiljetten,  omdat  er  minder  in  omloop   waren.  

-­‐

Het  was  efficiënter,  omdat  het  rekenen  met  de   Surinaamse  dollar  makkelijker  ging,  omdat  er   minder  biljetten  nodig  waren  en  het   geldsysteem  werd  vereenvoudigd.    

-­‐

Er  kwam  een  betere  aansluiting  op  de  rest  van  de  regio.  

-­‐

De  waardering  van  de  eigen  munteenheid  werd  hoger.    

  Een  risico  was  dat  de  waarde  van  het  geld  zou  veranderen.  Uiteindelijk  heeft  de  komst  van   de  Surinaamse  dollar  niet  geleid  tot  onderbreking  van  het  economisch  proces  en  is  de   overgang  van  de  gulden  naar  de  dollar  goed  verlopen.  1  euro  staat  gelijk  aan  3,68   Surinaamse  dollar.  Er  zijn  munten  van  1,  5,  10,  25,  100  en  250  cent,  muntbiljetten  van  1  en   2,5  en  bankbiljetten  van  5,  10,  20,  50  en  100  Surinaamse  dollar  (Orie,  2015).    

   

 

27  

Wat  is  het  bruto  nationaal  product  per  hoofd  in  Suriname?   Om  te  kijken  hoe  de  economie  ervoor  staat  in  een  land  kan  er  worden  gekeken  naar  het   Bruto  Nationaal  Product  per  hoofd  van  de  bevolking  (BNP).  Het  BNP  is  een  maat  voor  de   welvaart  in  een  land.  Met  het  BNP  kan  ook  de  welvaart  van  twee  landen  worden  vergeleken.   Het  BNP  is  alles  wat  in  een  jaar  door  een  land  wordt  verdiend,  gedeeld  door  het  aantal   inwoners.  Dit  bedrag  wordt  meestal  uitgedrukt  in  dollars.  In  2011  was  het  BNP  van   Suriname  9600  Amerikaanse  dollar.  In  Nederland  was  in  2011  het  BNP  42700  Amerikaanse   dollar.  Dat  is  dus  bijna  4,5  keer  zo  veel  (Indexmundi,  2012).    

Wat  zijn  de  grootste  inkomstenbronnen  voor  Suriname?   In  potentie  is  Suriname  een  rijk  land  volgens  economen.  Dit  komt  voornamelijk  door  de   aanwezigheid  van  delfstoffen.  Het  gaat  hierbij  om  de  delfstoffen  bauxiet,  olie  en  goud.  Deze   delfstoffen  vormen  een  stevige  basis  voor  de  economie  van  Suriname.         Bauxiet.  Bauxiet  wordt  ook  wel  beschreven  als  de  kurk  waar  de  Surinaamse  economie  op   drijft.  In  1915  werd  deze  grondstof  in  Suriname  ontdekt.  Deze  grondstof  wordt  gebruikt   voor  aluminium  en  de  export  hiervan  besloeg  voor  lange  tijd  het  grootste  deel  van  het   totale  exportbedrag.  De  bauxietwinning  is  formeel  in  handen  van  twee  multinationals   genaamd:  Alcoa  en  Billiton.       Olie.  In  1980  werd  in  Suriname  voor  het  eerst  olie  uit  de  grond  gehaald.  Vooral  de   olievoorraden  aan  de  kust  van  Suriname  zijn  spectaculair.  Door  deze  voorraden  kwam  er  al   snel  meer  belangstelling.  Hierdoor  kwam  er  een  tijdelijke  samenwerking  tussen  de   bedrijven:  Staatsolie,  Shell,  TotalFina  en  enkele  andere  oliemaatschappijen  (Fey,  2003).   Tegenwoordig  heeft  de  olie-­‐export  de  export  van  bauxiet  al  verdreven  (Ramdharie,  2013).     Goud.  De  goudwinning  in  Suriname  leverde  niet  alleen  geld  op,  maar  ook  werkgelegenheid   voor  de  Creolen.  De  mechanische  goudwinning  mislukte  waardoor  de  kleinschalige   goudwinning  opkwam.  Eigenaren  verhuurden  hun  percelen  aan  meestal  Creoolse   arbeiders.  Dit  deden  ze  voor  een  bepaald  percentage  van  de  opbrengst  (Fey,  2003).  De   goudkoorts  begon  in  2004  toe  te  nemen  waardoor  de  goudproductie  in  Suriname  bijna  is  

 

28  

verdrievoudigd  tot  jaarlijks  meer  dan  20  duizend  kilo.  Het  Surinaamse  aandeel  in  de   Rosebel-­‐mijn  wordt  uitgebreid  naar  30%.  De  goudmijn  van  Newmont  wordt  voor  25%  van   Suriname.  Op  deze  manier  wordt  er  nog  meer  aan  het  goud  verdiend  (Ramdharie,  2013).     Niet  alleen  delfstoffen  leveren  een  grote  bijdrage  aan  de  economie  van  Suriname,  maar  ook   het  klimaat  en  de  vruchtbare  bodem  aan  de  kust.  Hierdoor  kan  Suriname  onder  andere   bananen  en  rijst  verbouwen.  Maar  ook  bosbouw  en  visserij  vormen  een  inkomstenbron   voor  Suriname.       Bananen  zijn  lang  een  van  de  belangrijkste  exportproducten  geweest  van  Suriname.  De   bananen  zijn  afkomstig  uit  de  plaatsen  Jarikaba  en  Nickerie  en  werden  geproduceerd  door   staatsbedrijf  Surland.  Het  werk  aan  de  bananen  is  arbeidsintensief  (Fey,  2003).  Surland   ging  failliet  en  er  werd  een  doorstart  gemaakt  onder  de  naam  Stichting  tot  Behoud  van  de   Bananensector  in  Suriname  (SBBS).  De  SBBS  werknemers  krijgen  slecht  betaald  en  de   werkomstandigheden  zijn  ook  niet  goed  (Hendriks,  2008).     Rijst.  De  rijstbouw  komt  voor  rekening  van  de  Javanen  en  Hindoestanen,  die  vroeger  in  hun   families  rijst  zaaiden  en  verbouwden.  Dit  is  uiteindelijk  uitgebreid  tot  een  ver  doorgevoerde   mechanisatie.  Het  totale  oppervlak  aan  rijstvelden  in  Suriname  telt  ongeveer  52000   hectare.  Niet  alle  rijstvelden  worden  nog  intensief  gebruikt.  Dit  komt  door  de  marksituatie   en  de  verzilting  van  de  grond.     Bosbouw.  In  Suriname  is  een  uitgestrekt  regenwoud.  De  houtproductie  was  lange  tijd   uiterst  winstgevend.  Aziatische  bedrijven  hebben  echter  een  groot  deel  van  deze  bedrijfstak   overgenomen.  Zij  kregen  over  een  groot  gebied  winningrechten  en  eigendomsrechten  over   de  bossen.  Door  slechte  controle  van  de  overheid  wordt  er  vrijwel  zeker  meer  gekapt  dan   toegestaan.  De  verwerking  van  het  hout  vindt  maar  gering  plaats.  Dit  komt  door  gebrek  aan   onvoldoende  geschoold  personeel.  Voor  de  kleine  Surinaamse  houtverwerkingsbedrijven  is   het  lastig  om  aan  boomstammen  te  komen,  omdat  buitenlandse  bedrijven  hogere  prijzen   kunnen  vragen.  Er  zijn  wel  stappen  ondernomen  om  de  kwaliteit  van  de  bosbouw  aan  te   passen.  In  1999  is  de  Stichting  Bosbeheer  en  Bostoezicht  (SBB)  opgericht.  

 

29  

Visserij.  Vis  wordt  veel  gegeten  in  Suriname.  De  exportvisserij  wordt  met  name  uitgevoerd   door  buitenlandse  vissersboten.  In  Paramaribo  bevindt  zich  een  visverwerkende  industrie   (Fey,  2003).    

Wie  zijn  de  belangrijkste  afnemers  en  leveranciers  van  de  Surinaamse  export  en   import  en  wat  zijn  de  importproducten  van  Suriname?  

Hierboven  werd  al  beschreven  dat  de  belangrijkste  exportproducten  van  Suriname  goud,   aluminium,  olie  en  voedingsmiddelen  zijn.  De  meeste  producten  worden  geëxporteerd  naar   de  Verenigde  Staten,  België,  Verenigde  Arabische  Emiraten,  Canada  en  Guyana.  In  2013   bedroeg  de  totale  waarde  van  de  export  in  Suriname  2,5  miljard  dollar.  Terwijl  de  waarde   van  de  import  1,8  miljard  dollar  bedroeg.  Dit  betekend  dat  de  balans  in  de  handel  voor   Suriname  positief  is.  (Verrijp  &  Willems,  2015).  Volgens  statistieken  van  het  CBS  uit  2014   bestaat  het  grootste  deel  van  de  import  uit  voeding  en  levende  dieren.  Hieronder  vallen   vleesproducten,  zuivel,  graanproducten,  groenten  &  fruit  etc.  Vervolgens  komen  de  niet   eetbare  grondstoffen  zoals  kurk,  hout,  textielvezels,  papierstof  etc.  Op  nummer  drie  staan   de  diverse  gefabriceerde  goederen,  op  nummer  vier  de  chemische  producten,  op  nummer   vijf  de  machines  en  vervoermateriaal,  op  zes  de  dranken  en  tabak  en  als  laatste  de  niet   genoemde  overige  goederen.  De  belangrijkste  exportlanden  voor  Suriname  zijn  de   Verenigde  Staten,  Nederland,  China,  en  de  Verenigde  Arabische  Emiraten  (Verrijp  &   Willems,  2015).  

             

 

30  

Literatuurlijst       Admin.  (2010).  Desi  Bouterse  (1945).  Historiek.  Verkregen  op  20  maart,  2015  van   http://historiek.net/desi-­‐bouterse-­‐1945/7179/     Ammerlaan,  R.  (2005).  Koloniale  tijd  in  Suriname  bracht  verscheidenheid  aan  culturen.  NPO   geschiedenis.  Verkregen  op  20  maart,  2015  van   http://www.npogeschiedenis.nl/nieuws/2005/november/Koloniale-­‐tijd-­‐in-­‐Suriname-­‐ bracht-­‐verscheidenheid-­‐aan-­‐culturen.html   Bos,  K.  (2008).  Op  bezoek  in  Suriname.  Amsterdam:  KIT  Publishers,  cop.     Centraal  Bureau  voor  de  Statistiek  (2015).  Verkregen  op  27  maart,  2015,  van   http://statline.cbs.nl/Statweb/publication/?DM=SLNL&PA=81266NED&D1=0&D2=a&D3= 221&D4=51,64,77-­‐78&HDR=G1&STB=G3,G2,T&CHARTTYPE=1&VW=T     Fey,  T.  (2003).  Suriname  Switi  Sranan.  Amsterdam:  Uniepers,  Abcoude.     Hendriks,  H.  (2008).  Surinaamse  bananen,  speelbal  van  de  politiek.  Parbode  Surinaams   Magazine.  Verkregen  op  20  maart,  2015  van   http://www.parbode.com/reportage/item/544-­‐surinaamse-­‐bananen-­‐speelbal-­‐van-­‐de-­‐ politiek     Index  Mundi  (2012).  Verkregen  op  27  maart,  2015,  van   http://www.indexmundi.com/map/?t=0&v=67&r=xx&l=nl     Index  Mundi.  (sd).  Nederland  .  Opgehaald  van  Index  Mundi  :   http://www.indexmundi.com/nl/suriname/demografie-­‐profiel.html   Leuwsha,  T.  (2010).  Suriname  (Wereldwijzer).  Rijswijk:  Elmar.   Ministerie  van  Regionale  Ontwikkeling.  Verkregen  op  22  maart,  2015  van   http://www.gov.sr/media/283100/brochure_bestuurlijke_indeling_ro_1_.pdf     Orie,  W.  (2015).  De  Surinaamse  Dollar.  Centrale  Bank  van  Suriname.  Verkregen  op  22  maart,   2015  van  https://www.cbvs.sr/nl/externe-­‐links/27-­‐publicaties/publicaties-­‐ stafmedewerkers-­‐cbvs/79-­‐de-­‐surinaamse-­‐dollar     Ramdharie,  S.  (2013).  Olie  en  goud:  met  Suriname  gaat  het  goed.  Volkskrant.  Verkregen  op   20  maart,  2015  van  http://www.volkskrant.nl/buitenland/olie-­‐en-­‐goud-­‐met-­‐suriname-­‐ gaat-­‐het-­‐goed~a3375560/     Redactie  Suriname.  (2013).  Verkregen  op  13  maart,  2015  van     http://www.dbsuriname.com/dbsuriname/index.php/suriname-­‐telt-­‐ruim-­‐35-­‐000-­‐ analfabeten/   Republiek  Suriname  .  (sd).  Demografie.  Opgehaald  van  Republiek  Suriname:    

 

31  

http://www.gov.sr/sr/over-­‐suriname/demografie.aspx     Sitaldin,  S.  (2012).  Nieuw  schooljaar  in  teken  vernieuwing  onderwijs.  Opgehaald  van   http://www.waterkant.net/suriname/2012/10/01/nieuw-­‐schooljaar-­‐in-­‐teken-­‐ vernieuwing-­‐onderwijs/     Schuring,  H.  (2012).  Suriname.  Den  Haag:  ANWB,  cop.     Van  Der  Parre,  H.  (2011).  Corruptie  in  Suriname:  een  handleiding.  NOS.  Verkregen  op  27   maart,  2015,  van  http://nos.nl/artikel/217866-­‐corruptie-­‐in-­‐suriname-­‐een-­‐ handleiding.html     Verkiezingen  Suriname  (2015).  Verkregen  op  20  maart,  2015  van   http://www.verkiezingensuriname.nl/     Verrijp,  A.  &  Willems,  G.  (2015).  Suriname  Economie.  Landenweb.net.  Verkregen  op  22   maart,  2015  van  http://www.landenweb.net/suriname/economie/       Verrijp,  A.  &  Willems,  G.  (2015).  Suriname  Geschiedenis.  Landenweb.net.  Verkregen  op  22   maart,  2015  van  http://www.landenweb.net/suriname/geschiedenis/     Wesselink,  P.  (2008).  Wij  willen  weten  Suriname.  Arnhem:  Ellessy  jeugd,  cop.                

 

32