Stille week 2010
Gereformeerde Kerk Rijnsburg
Dit jaar is er gekozen voor het thema ‘de 7 kruiswoorden van Jezus’. Deze woorden tezamen met de gedichten van Marinus van den Berg staan centraal voor deze Stille Week kalender. Voor iedere dag in de Stille Week is geprobeerd een kruiswoord met bijbehorend gedicht zo te laten spreken dat het uitnodigt tot een moment van bezinning. Hierbij hebben we gebruik mogen maken van persoonlijke foto’s van enkele gemeenteleden. Deze foto’s zijn voorzien van een korte uitleg. Zo is het een kalender geworden die ons even stil doet staan in de tijd voor Pasen.
40 dagen werkgroep: Saskia Westra, Wil van Egmond, Klarinda van Tilburg Drukwerk: Duineveld Drukkerij, Sassenheim
Ruimte Schep nieuwe vrijheid in mij Bevrijd mij van wie mij zo diep kwetste Bevrijd mij van wie Mij bedreigde Geef mij de ruimte Om niet in De ban te blijven Van wie mij zo ontwrichtte Bijna ging ik ten gronde Dat ik hem los kan laten Nieuwe ruimte Kan vieren. Palmzondag - Vader, vergeef hen want zij weten niet wat zij doen. -
Vergeven Het kind zijn is haar al ontnomen omdat ze op 10-jarige leeftijd haar ouders al verloor. Haar onschuld is letterlijk en figuurlijk ‘verkracht’. Haar jonge lichaam zal nieuw leven voortbrengen. Beide zullen getekend zijn door een afschuwelijke ongeneeslijke ziekte. Hoe kan ze al dat leed vergeven van wat haar is aangedaan? Waar moet ze naartoe in een land waar mensenlevens schijnbaar waardeloos zijn? Gelukkig werd ze liefdevol opgevangen door betrokken pleegouders die zelf wisten wat het inhoud als je zelf vergeven wordt. Dan rest er niets anders dan kleine dingen te doen met veel liefde.
Reis langs projecten in Zuid Afrika en Lesotho met de oprichter van Dorkas; Dirk-Jan Groot
Toekomst Dichter bij U komen verder afraken van waar geweld wordt beraamd Verder afraken van jaloezie en moordende concurrentie Verder afraken van schaamteloze zelfverrijking ten koste van Waar plaats is Voor vluchtelingen Waar gastvrijheid weer Een kans krijgt Waar schuilplaats is Voor wie niemand meer heeft Waar een mens weer iemand is Die niemand meer was Waar licht wint van duisternis Waar weer volop gezongen kan worden
Maandag in de Stille Week - Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn. -
Toekomst Wat voor toekomst heb je als je ouders zijn overleden en je op zo’n jonge leeftijd al besmet bent met het HIV virus. Onschuldige kinderen geboren in een land waar met name voor zwarte kinderen bijna geen toekomst wacht, anders dan overleven. De toekomst voor deze kinderen zijn wij die de wil hebben hier iets aan te doen. Gewoon omdat we met ontferming zijn bewogen. Toekomst is hopen.
Reis langs projecten in Zuid Afrika en Lesotho met de oprichter van Dorkas; Dirk-Jan Groot
Piëta Je zoon, je kind zo moeten zien Machteloos moeten toekijken Machteloos maar niet zonder verwachting Ook dit kind zal zijn eigen betekenis krijgen Ook dit kind onbegrepen en uitgestoten Hoe duister kan de zin zijn voor wie liefheeft Hoe intens het verlangen dat je kind recht wordt gedaan.
Dinsdag in de Stille Week Dat is uw zoon. Dat is uw moeder.
Het wereldberoemde beeldhouwwerk Piëta van de kunstenaar Michelangelo bevindt zich in een kapel aan de rechterkant van het schip van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Een imposant beeld waar dagelijks vele mensen aan voorbij trekken. Piëta komt van het Latijnse woord ‘pietas’. We herkennen hierin ons Nederlands woord piëteit. Dit betekent vroomheid en eerbiedige nagedachtenis. Het beeld geeft het moment weer waarop Christus van het kruis gehaald is en op de schoot van zijn moeder Maria ligt. Maria’s rechterhand omsluit krachtig het bovenlichaam, terwijl haar linkerhand het lichaam als het ware presenteert: Zie mijn Zoon!’. Daarnaast dragen de zichtbare tegenstellingen bij aan een bijzondere uitstraling van de sculptuur: de handen van Maria houden vast en laten op hetzelfde moment ook weer los in het presenteren van de dode. Maria’s lichaam straalt sterke verbondenheid met de aarde uit, terwijl de Verlosser slechts met het puntje van een voet de grond raakt. Het gedicht geeft de wanhoop weer die een ouder kan voelen als je kind niet tot zijn recht komt. Wat kan je met lege handen staan als je als ouder noodgedwongen moet loslaten. Zullen we eens bidden voor al die mensen, die zich inzetten om mensen die niet tot bloei kunnen komen, ondersteunen. We denken daarbij aan al die mensen die werken in bijvoorbeeld de verslavingszorg?
Mijn God Jouw Naam was overal om mij heen Jouw Naam kwam steeds ter sprake Ik zocht mijn weg te leven naar Jouw Naam Ik raakte in het duister van mijn levensnacht Alles werd vreemd om me heen Hoe lang nog duurt dit Jij zult mij toch niet verlaten Jij zult je toch niet doof houden zo riep ik Mijn roepen was mijn hoop Mijn hoop kreeg antwoord
Woensdag in de Stille Week Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?
Toen Jezus deze woorden uitsprak aan het kruis was het zo duister in Zijn leven, de zonde van elk mens werd op hem gelegd. God kon niet anders dan hem verlaten. Zonde brengt scheiding! Maar deze verlatenheid werd onze hoop, Jezus is de brug over de kloof en bied ons vergeving aan waar wij onze zonde belijden. Dan mogen we bij God schuilen en Hem vragen een lamp voor onze voeten te zijn en een licht op ons pad.
Foto en tekst: Astrid van der Meij. De foto is gemaakt in Petra, Jordanië. De ingang is een smalle lange kloof die men de Siq noemt. In de avond werd er een “lichtjeswandeling” georganiseerd. Ondanks het aardedonker was er voldoende licht op ons pad om het te kunnen lopen.
Dorst Verlangen schrijnend verlangen naar wat onvervuld blijft. . . Schrijnende dorst naar waardering naar bevestiging Schrijnend roepen om vrede om eindelijk gerechtigheid schrijnend schreeuwen om niet verbitterd te raken om niet innerlijk te verzuren nieuw leven groeide in mij nieuw werd mijn levenskracht
Witte donderdag
- Ik heb dorst -
Bianca – ‘dorst naar gerechtigheid’ We stappen in de auto en gaan op weg naar Chop, een grensplaats in het westen van Oekraïne. Westerse hulporganisaties komen hier naar ons idee al jaren en helpen de kinderafdeling van het ziekenhuis aan betere faciliteiten. Maar wordt de zorg ook beter? Veranderen de plaatselijke zusters in hun handelen? dringt de liefde van Jezus Christus ook door in hen doen en laten? We gaan gerust op weg, met de gedachte dat we hier toch wel betere omstandigheden zullen aantreffen. Als een klap met een moker treft ons de situatie van achter gelaten baby’s en kleuters. Alcoholsyndroom, grote ontwikkelingsachterstanden en handicappen die puur veroorzaakt zijn door slechte kwaliteit van zorg. Zo ook de situatie van de bijna 2 jarige Bianca. Het meisje ligt op haar zij met een open ruggetje en een waterhoofd. Nooit heeft men de risicovolle ingrepen willen doen, nooit heeft men een drain in haar hoofd gezet voor afvoer van het vocht, nooit heeft zij een kans gekregen op een hoopvolle levensverloop. De moker landt op onze ziel, gevoel van ongerechtigheid, gevoel van verbittering naar alles dat heeft verzaakt om haar ‘leven’ te gunnen, boosheid omdat haar door het weigeren van dit risico leven is ontnomen. Bianca zal blijven lijden, tot zij het op zal moeten geven. Ze zal haar leven geven, een leven om niets. Ze zal in de liefdevolle armen van Onze Vader terugkeren om in zijn eeuwigheid te leven in vreugde met Hem. Dit is de enige gedachte die ons kracht geeft, daardoor kan Hij planten in onze harten en levenskracht schenken, om dat te doen dat wat in ons bereik ligt, om dergelijke situaties zoals Bianca een plaatsje te kunnen geven. Naar die levenskracht dorsten wij, om gerechtheid voor hen die lijden! Wij willen u vragen te bidden voor de situatie van Bianca en die van zovele kinderen en mensen, waar ook ter wereld. Hands & Feet Oekraïne Frank & Ellen van Delft Joost & Renate Mens
Voltooid Mijn leven ben ik gegaan Mijn leven is uitgeleefd Aanvaard het, waardeer het zoals het ging Vergeef mij wat misging Wees groter dan mijn hart Voltooi wat onaf bleef Dat ik mijn leven vieren kan in Uw liefde.
Goede vrijdag
- Het is volbracht. -
Nadat Jezus van de zure wijn gedronken had zei hij: ‘Het is volbracht.’ Een hele levensgeschiedenis klinkt in deze drie woorden door:‘Het is volbracht.’ De unieke, geweldige, en tegelijk zware taak van Jezus is tot een einde gekomen. Hoewel Jezus al op 33-jarige leeftijd is gestorven spreken we toch van een voltooid leven. Zijn taak: “de liefde van God voor de mensen zichtbaar, hoorbaar en tastbaar maken” was vervuld. Tot in de dood aan het kruis was hij trouw gebleven aan God en mensen. In ons bestaan spreken we meestal pas van een voltooid leven als iemand op oudere leeftijd sterft. Door mijn werk in het pastoraat onder de ouderen komt dat woord “voltooid” wel vaak om de hoek kijken. Vaak letterlijk uitgesproken en soms voelbaar in de gesprekken. Wanneer is je leven voltooid? Als je je werk goed hebt gedaan? Als je oud of ziek bent? Als je je overbodig voelt, niets meer te betekenen? Of misschien als je een gezin hebt grootgebracht en nu het nageslacht ziet opgroeien? Ik denk dat al deze elementen een rol kunnen spelen maar dat een voltooid leven toch iets meer is. Ieder mens die in zijn levenseinde kan terug kijken waar zij of hij Gods liefde tastbaar en zichtbaar gemaakt heeft voor de medemens mag zeggen: mijn leven is voltooid. Het hoefde niet volmaakt, daarvoor zijn de woorden van Jezus uitgesproken: Het is volbracht. Wil Bettenhaussen pastor
Handen Mij overgeven mij toevertrouwen aan wat komt Vragen openhouden leven in openheid Steeds weer oefen ik Soms wordt mij bijna alles uit handen geslagen Soms moet ik staan met lege handen Raadselachtig wat gebeurt Gaan over een dunne draad in de hoop opgevangen te worden Onverwacht de handen die mij opvangen Onverwacht de handen die mij niet laten vallen
Stille zaterdag - Vader, in uw handen leg ik mijn geest. -
OVERGAVE Misschien begint de weg van overgave wel met een stukje verzet. Verzet tegen gebrokenheid, onrecht, verdriet in een mensenleven. En dan geen verzet dát het er is maar hóé het aanwezig is. Bal ik mijn handen tot vuisten of vouw ik ze open? Strek ik ze uit? Gaandeweg mag ik leren ontdekken dat open handen gevuld worden. Over gave(n) gesproken….. Ik kijk opzij ,terwijl ik die soms zo moeizame weg ga,de weg van overgave en vertrouwen. Ik zie Jezus, met zijn doorboorde handen. Hij is mijn reisgenoot.
Jantine Verbeek-van Klaveren
