SQARIME ME ARGUMENTE NGA KURANI DHE HADITHI PER DISA CESHTJE FETARE ISLAME.
PERGADITI: HAXHI YMER AGA TIRANE 2006
PARATHENJE Eudhu bi-lahi minesh-shejtani rraxhijm Bismil-lahi Rrahmani rrahijm.El hamdu lil lahi rrab-bil aalemijn ves- salatu ves-selamu ala resulina Muhammed. Me këtë libër që ju vihet në dorë besimtarëve musliman kemi sqaruar se si është e vërteta për disa çështje fetare Islame në lidhje me rregullat e leximit të Kuranit pëtë gjallët dhr të vdekurit për shpërblimin e atyre që merren me të,për ditën e dhjetë të muajit Muharrem,për vlerën e muajit Rexheb,për natat e mira ose netët e mëdhaja,për muajin Shaban,për mynyrën e faljes së namazit sipasë Pejgamberit a.s.,për namazin e
taravivet,për duanë e synetllikut,duanë e martesës,duanë e ushqimit,duanë e hatmes,për muxhedidat,për dexhalin,për jexhuxhë-mexhuxhët e tjera për të cilat një pjesë nga besimtarët nuk janë të qartë për këta.Kjo pa qartësi ka ardhur si pasojë e përhapjes së dijeve ose librave të pa sakta nga disa njerëz të cekët në dijen e tyre e disa të tjerë me qëllime të liga për ti përça besimtarët muslimanë.Në këtë pa qartësi kanë ra disa njerëz të pa ditur në çështjet fetare porë dhe disa nga ata që mendojnë se i dijnë të gjitha. Jam munduar që çdo gjë në libër ta argumentojë me Kuran dhe me Hadith.Mirësinë ose sevapet i kërkojë prej Allahut xh.sh. Ve ma teufiki ila bil-lah Ves-selamu alejkum ve rahmetullah. RREGULLAT E MARRJES NE DORE TË KURANIT PËR TA LEXUAR Bismilahirr-Rrahmani Rrahim Elhamdu lil-lahi-Rrabil aalemij ves salatu ves selamu ala resulina Muhamed. 1-Së pari para se të marrim për të lexuar Kur’an duhet të jemi të pastër nga trupi dhe të marrim abdes. 2- Të ulemi në gjunjë dhe kur është mundësia çdo herë ta këndojmë drejtim Kibles 3- Kur të fillojmë me lexuar së pari të themi Eudhubil-lahi Misheshshejtanirr-Rraxhim, Bismilahirr-Rrahmani Rrahim. Allahu xh.sh. thotë: “Kur të lexoni Kuránë thoni; I mbështetem Allahut të më mbrojë nga e keqja e shejtanit.” Sure Nahl Aj.38 4-Është mustehab (e pëlqyeshme) që ta puthësh Kur’anin dhe ta vendosësh në ballë. Transmetohet se H. Ymeri (r.a) ai e puthte çdo herë para se ta lexonte Kur’anin, dhe thoshte: Feja e Zotit – ligji i Zotit flet i rregjistruar me të gjithë ato gjëra që më duhen mua për vete dhe për popullin. Kurse Hazreti Osmani (r.a) e puthte dhe fërkonte fytyrën me të, para se ta hapte me e lexuar. Ky veprim është si shenjë respekti për fjalën e Allahut të Madhëruar. Por e theksoj se duhet të punosh sipas Kur’anit, atëherë përfiton. Nuk përfiton gjë vetëm se e puth Kur’anin ose e mban në makinë ose në shtëpi pa e lexuar. Ata që s’dinë ta lexojnë në arabisht ta lexojnë në shqip.
5- Gjatë leximit të Kur’anit ta kemi dhe mendjen të përqëndruar, të jemi të sinqertë dhe ta ndiejmë veten të ulët para Madhërisë së Allahut (xh.sh). Pejgamberi a.s. ka thënë: “Do të vijnë disa njerëz në fund të dynjasë që do ta kapin Kuránin pa respekt, sikurse kapin ndonjë vegël muzikore e do ta lexojnë atë vetëm për melodi dhe nuk do të thellohen për ta kuptuar se çfarë thotë ai” 6- Të mundohemi me ndihmën e Zotit që të njohim ligjet e Tij, sepse Kur’ani është shpëtues për të dy botërat. Allahu (xh.sh) thotë: Me të vërtetë ata që e lexojnë librin e Allahut, e falin namazin dhe nga begatitë që Ne u kemi dhënë, japin fshehurazi dhe haptazi, ata shpresojnë se kanë një fitim që nuk humbet kurrë. Sure Fatir, ajeti 29. Në suren Sad, ajeti 29 Allahu thotë: “Ky është libri i begatshëm. Ne ta shpallëm ty këtë që ti studiosh argumentet e tij, dhe që të marrin mësim ata që kanë mend.” Transmetohet një numër i madh i haditheve që na tregojnë vlerën e Kur’anit – leximit të tij dhe veprimit sipas mësimeve të tij. Transmeton Buhariu prej H.Osmanit (r.a) se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Më i miri prej jush është ai që e mëson Kur’anin dhe ua mëson atë të tjerëve”. Kurse në sahihun e Muslimit transmetohet nga haz.Ymeri (r.a) se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Me të vërtetë Zoti (xh.sh) i ngre lart popujt me këtë libër, e të tjerët i ul poshtë - ata që nuk e zbatojnë.” 7- Nga edukata e Kur’anit për ne është: Të lexohet me zë të hishëm e të bukur. Ebu Musa El-Eshariu transmeton se Pejgamberi a.s. tha: “Ma dhuroi Zoti mua zërin të bukur siç e ka pasur H.Daudi. transmeton El-Bera ibn Azib (r.a) që ka thënë: E kam dëgjuar Pejgamberin duke lexuar suren Tin në namazin e Jacisë, dhe nuk kam dëgjuar askënd që ta ketë zërin më të bukur se ai. Pra hijeshia e zërit në leximin e Kur’anit është mustehab, duke ndjekur rregullat e texhvidit. Pejgamberi a.s. ka thënë: “ Lexojeni Kur’anin këndojnë Kur’anin si këngë dhe si priftat që këndojnë Inxhilin, nuk u del nga brendësia por nga zemrat e prishura, të cilëve u pëlqen vetëm vetja e tyre. me tingullin arab dhe me zërin e tyre dhe mos e lexoni si Ehli Kitabi (të Krishterët dhe Jahuditë) dhe as si Ehli Fiski (këngëtarët). Do të vijë një popull pas meje që do ta SUREJA E JASINIT DHE VLERA E SAJ PËR TË GJALLËT DHE TË VDEKURIT.
Kjo sure ka zbritur në Mekë dhe ka 83 ajete. Mbi vlerën që ka sureja Jasin po japim të dhëna nga tefsiri i Ibni Kethirit V.3. f. 618 dhe tefsiri, Imam ElKurtubi etj. Pejgamberi a.s. ka thënë : “Sureja Jasinë është zemra e Kur’anit” transmeton Ebu Daudi. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Këndojeni suren Jasinë të vdekurve tuaj.” E trasmetojnë këtë hadithë këto; Imam Ahmedi, Ebu Daudi, Tirmidhiu, Dari Kutuniu etj. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Këndonja Jasinin të vdekurvet tuaj” e transmeton Ebu Daudi sipas Muak’kal Bin Jesar. Gjithashtu El Axherijji transmeton hadithin e përcjellur nga Um’mi Ed-Derdaë se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nuk ka ndonjë të vdekur besimtar për të cilin të këndohet sureja Jasin dhe Allahu të mos ia lehtësoi gjëndjen atij.” (nëse ka qenë besimtar). Pejgamberi a.s. ka thënë: “ Ai që e lexon suren Jasin natën për hatër të Allahut, në këtë natë atij i falen gjynahet”. Transmeton Ed-Daremiu në Musnedin e tij nga Ebu Hurejre, gjithashtu transmeton Tirmidhij sipas transmetimit të Enesit. Gjitashtu thotë Tirmidhiu se H.Aisheja ka treguar se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Në Kur’an ka një sure e cila ndërmjetëson për atë që e lexon dhe i fal Zoti shumë gjynahe atij që e dëgjon, dhe kjo është sureja Jasin e cila në Teurat thirret me emrin El-muam’mimeh (gjith përfshirse). U pyet Pejgamberi a.s. :- E çfarë është El-muam’mimeh? Dhe Profeti tha: “Ajo e përfshin atë njeri që e lexon me të mirat e kësaj bote, dhe largon prej tij vështirësitë e ahiretit, kjo sure thirret mbrojtëse dhe kryerëse; në çmënyrë i thanë Ja Resulullaha.s.? i Dërguari i Allahut tha: “ Largohet prej atij që e lexon çdo e keqe dhe i kryehet çdo nevojë”. Në bazë të Kur’anit dhe të haditheve dijetarët Islamë janë të mendimit se sevapi i sadakas dhe duaja e këndimit të Kur’anit arrin tek i vdekuri. Imam Muslimi transmeton nga Ebu Hurejre se Pejgamberi ka thënë: “Kur vdes njeriu i ndalen sevapet e veprave të tij përveç në tri raste: 1-Sadakaja për shpirtin e tij e cila vazhdon si : Ndërtimi i një xhamie, medreseje, ambulance, rrugë, urë, çezëm, pemë, etj, që i bën dhuratë me financën e tij për njerëzit 2-Dituria e dobishme si: libri, vazi. 3- Nëse ka lënë fëmijë të mirë i cili këndon Kur’an dhe i lutet Zotit për prindërit. Abdullah ibni Abazi thotë: Një burrë i thotë Pejgamberit : - O i Dërguari i Zotit, nëna ime më ka vdekur, a do ti shkoi sevapi asaj të jap sedaka për të? – Pejgamberi a.s. tha – Po ! Ai burri tha: Kam një kopësht me
hurma që do ta lë sadaka (lëmoshë) për shpirtin e nënës time. Transmetojnë Buhariu, Ebu Daudi, Tirmidhiu dhe Nisaiu. Shumica e dijetarëve muslimanë kanë thënë se sevapi i të gjallit arrin tek i vdekuri, për këtë gjë tregojnë shumë hadithe të Pejgamberit a.s. Imam Muslimi transmeton nga Berijedeten (r.a) se një grua i ka thënë Pejgamberit a.s. - nëna ime ka borxh Haxhin, A ti a bëj unë atë?.Nëna ime nuk e ka dhënë zekatin,. A ta jap unë për atë?... Pejgamberi a.s. i tha – Po. Borxhi i Allahut është më i merituari për tu kthyer. Dijetari i dëgjuar ibnil Kajim el-Xhevziu në librin Kitabi Ruh thotë: Se shumë hadithe tregojnë që sevapi i të gjallit arrin tek i vdekuri. Në këtë mënyrë kanë punuar myslimanët e parë dhe të mbrapëm brez pas brezi sa që kjo është bërë (Ixhmai ymet). Gjithashtu Ebu Daudi, Imam Ahmedi me musnedin e tij, Nisaiu, ibni Hibani, Dari Kutniu, ibni Maxheh transmetojnë hadithin e Pejgamberit i cili ka thënë: “Këndonja të vdekurëve tuaj (besimtar) suren Jasin sepse i lehtëson, kanë lehtësi në jetën e varrit”. Imam Ahmedi thotë: Kur të këndohet sureja Jasin për të vdekurit duhet të përmendet emëri i të vdekurit, nëna dhe babai i tij. (nëse dihen). Transmetohet në Bejnul Kur’an. Kurse Dari Kutniu transmeton që ka thënë Pejgamberi a.s. : “Këndonja suren jasin edhe atij njeriu që është duke dhënë shpirt se në dashtë Allahu e lehtëson.” Transmeton Buhariu në Ibni Kethijr fq. 541 h.Aisheja ka thënë se : “Pejgamberi a.s. kur sëmurej dikush nga anëtarët e familjes u lexonte suren Felek dhe Nas dhe u frynte”. Transmeton Buhariu. Pejgamberi ka thënë: “Kush hyn në varreza dhe lexon 11 herë suren Ihlas dhe ja dhuron sevapin e këndimit të vdekurve (besimtar) që gjinden në ato varreza atij njeriu i kthehen sevape sa të vdekur ka në ato varreza”. Transmeton Dari Kutniu. Argument më të fuqishhëm për këndimin e Kur’anit të vdekurve kemi ajetin e Kur’anit në suren Teubeh aj. 84. Ku Allahu (xh.sh) thotë: “Dhe asnjërit prej tyre kur të vdesin mos ia fal kurrë namazin (e xhenazes) e as mos qëndro pran varrit të tij (për lutje) sepse ato mohuan Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe vdiqën kryeneçë (mohues, të pabindur). Nga ky ajet kuptojmë dy gjëra: Namazin e xhenazes dhe këndimin e Kur’anit për të vdekurin sepse sureja Fatiha kur e këndojmë është lutje por njëkohësisht është Kur’an, po kështu lutje nga Kur’ani apo Kur’an janë të gjithë ajetet që fillojnë me fjalën Rabena atina fid’dunja haseneten ve fil ahireti haseneten ue kina adhaben’nar, Rabena
gfirli velivalidejje velil muminijne jeume jekumul hisab”.Ose ky ajet lutje: “Rrab-bena fagfirlena dhunubena ue terrhamuna lenekunene minel hasirin”. Pra këto janë lutje por mos harroni se janë pjesë Kur’ani. Sikur se dihet Kur’ani ndahet në katër pjesë, pjesa që përmban ngjarjet, historinë e popujve të kaluar, pjesë e legjislacionit për njerëzit, pjesa që përmban lutjet dhe pjesa që flet për botën e ardhshme, ahiretin. Sikurse e thamë më sipër të gjithë ajetet që na mësojnë si ti lutemi Zotit janë Kur’an dhe sevapi shkon për të vdekurin kur i lutemi Zotit për të. Sevapi i këndimit të Kur’anit është një llojë nga fillimi deri në fund,qofshin këto pjesë historike, pjesë lutje apo pjesë legjislacioni sepse të gjitha janë fjalët e Allahut. Prandaj është gabim ajo që thonë disa njerëz të pa thelluar që ajetet që janë për lutje kanë sevape, për të gjallët dhe për të vdekurit kurse ajetet tjera që nuk janë ajete lutjesh sikurse është sureja Jasinë e të tjera, se nuk kanë sevape. Ky mendim i tyre është i gabuar krejtësisht. Fjalët e Allahut (xh.sh) janë të gjitha të njëllojta për nga sevapet (mirësitë). Taberaniu dhe Bejhekiu në librin Eshuab thonë duke u bazuar në një transmetim të Hazreti Ymerit (r.a) se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kur të vdesi dikush, mos e vononi, por ta varrosni sa më shpejt, dhe lexoni te koka e tij suren El-Fatiha, tek këmbët ajetin 285 të sures Bekare(amene resul). Shumë dijetar të fesë rreth dobisë që ka i vdekuri prej këndimit të Kur’anit nga të gjallët duke ia dhuruar sevapin e këndimit atij janë mbështetur në shumë hadith nder të cilët është edhe ky veprim i Pejgamberit a.s. i cili theu një shkop të njomë e bëri dy pjesë dhe ua vuri dy varreve dhe tha: “ Ndoshta me shkakun e këtij shkopi deri sa të thahet gjelbërimi i këtij shkopi Allahu ua lehtëson vuajtjet këtyre dy të vdekurve sepse edhe ky shkop bën istigfar. Atëherë po Kur’ani që këndon besimtari i gjallë për besimtarin e vdekur, dhe sevapet e këndimit të Kur’anit ia çon dhuratë të vdekurit duke u lutur për të? Pa dyshim që Allahu (xh.sh) e shpërblen kënduesin e Kur’anit duke ia pranuar lutjen që ai i bën Allahut për të vdekurin. Nga këndimi dhe lutja që i gjalli i bën Allahut (xh.sh.) për të vdekurin, i vdekuri sheh lehtësi Imam Ahmedi transmeton sipas këtij vargu përcjellësish: Aërin, Mu`temir, babai i Mu`temirit, Muak-kal bin Jasar Allahu qoftë i kënaqur preëj tij i cili tregon se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Sure Bekare është maja më e lartë e Kur’anit, bashkë me çdo ajet të saj kanë zbritur 80 melaikeh; (Allahu la ilahe il-la huvel haj-jul kaj-jum) është nxjerrë nga poshtë Arshit dhe ka arritur tek S. Bekare; Jasini është
zemra e kur’anit dhe kushdo që e lexon suren Jasin duke dashur kënaqësineë e Allahut ai njeri ka shpërblim falje gjynahesh dhe këndojeni atë të vdekurve tuaj”. Po sipas këtij vargu trasmetuesish por duke shtuar dy persona të quajtur Muhamed bin Abdilah dhe Muë`temer bin Sulejman dhe ka shtuar fjalën të këndohet ditën ose natën. Gjithashtu trasmeton imam Ahmedi sipas këtij vargu përcjellësish Ibnul Mubareki, Sulejman EtTejmijë, Ebi Othman, Muak-kal bin Jasar (Allahu qoftë i kënaqur prej tij) i cili tregon se pejgamberi ka thënë lexojeni Jasin të vdekurve tuaj”. Ibni Maxhe dhe Nisai e trensmetojnë këtë hadith duke shtuar fjalën ditën ose natën. Imam Ahmedi (r.a) transmeton sipas Ebu Mugijres të cilit i ka treguar Saf‘uan i cili ka thënë se dijetarët islam të mbështetur në hadithe dhe në Kur’an kanë thënë : “Kur ti lexoni suren Jasin për të vdekurin në sajë të bekatisë të madhe që ka kjo sure Allahu ia letëson gjendjen atij të vdekuri besimtar. El-Berras e transmeton sipas këtij vargu përcjellësish; Selameh bin Shebijb, Ibrahim Bin El-Haken dhe babai i këtij të fundit Ikrimeh ibni Abas (r.a.) I Dërguari i Allahut ka thënë: “ Çdo send ka një zemër dhe zemra e Kur’anit është surja Jasin, kush e lexon Jasinin natën i bëhet e lehtë kjo natë dhe kush e lexon ditën i bëhet e lehtë ajo ditë. Banorëve të xhennetit do tu ngrihet Kur’ani dhe ato nuk do të lexojnë pjesë tjera të Kur’anit vetëm suren TaHa dhe Jasin Transmeton Tirmidhiu sipas hadidhit që ka treguar Aisheja dhe Ebubekër Sidik në librin Nevadiul-usul. Kurse në musnedin e Ed-daremijit transmetohet hadithi sipas përcjellësit të fundit Ibni Abaz. Kurse imam Tirmidhiu Hakim transmeton prej Ebu Hurejres se i dërguari i Allahut ka thënë: “Kush e lexon nga besimtarët suren Jasin natën e xhumasë (të enjten në darkë) ai gdhihet me gjynahe të falura. Ndërsa Eththelabij ka regjistruar se Enesi ka treguar që Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush hyn në varreza dhe këndon suren Jasin, Allahu e lehtëson gjëndjen e atyre të vdekurve në këtë ditë dhe atij që e këndoj i jep aq të mira sa është numri i germave të kësaj sureje. Tirmidhij transmeton nga Ebu Hurejre i fundit në zinxhirin e transmetimit i cili ka treguar se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush e lexon Jasin për kënaqësinë e Allahut natën në Mëngjes ai gdhihet me gjynahe të falura, gjithashtu kush lexon Ha Mim në të cilën përmendet fjala tym (Duhan) ai njeri gdhihet me gjynahe të falura. Hadithi është i shkallës Xhej-jid. Sureja jasin që këndohet me qëllim sevapi për të vdekurit është një, dhuratë e vogël për ato. Kurse këndimi i gjithë Kur’anit
të madhërueshëm që quhet hatme është një dhuratë e mirësi më e madhe për shpirttin e të afërmëve tanë të vdekur. Duhet ta ketë kushdo të qartë që me këndimin që u bëjmë të vdekurve ju apim lehtësi dhe kënaqësi,por me sevapet e këndimit të Kur’anit nuk i shpëtojmë nga përgjegjësia që kanë para Allahut për punët e tyre që kanë bërë në dynja. Ashtu sikurse një njeri që është i denuar në burg dhe njerëzit e afërt shkojnë dhe e takojnë atë, i çojnë ushqime dhe e çmallin por dënimin që i ka dhënë ligji nuk mund t’ia heqim atij për fajet që ka bërë. Duhet ta dijë çdo njeri se ai njeri që do të merret me leximin e gjithë Kur’anit për ta bërë hatme i duhen një javë kohë a më shumë që ta lexojë me rregull sikurse duhet. Në këndimin e Kur’anit për të vdekurit bëhemi të mëshirshëm dhe i kujtojmë me mall e dashuri të afërmit tanë. Mbahet gjallë dashuria dhe kujtimi për familjen, fisin dhe shokët tanë, kujtojmë vdekjen dhe bëhemi të mëshirshëm dhe të mirë. A nuk i shihni ju në televizor kudo në botë që njerëzit e pa fe i kujtojnë të dashurit e tyre sipas mënyrës së vet? Kurse tek besimtarët musliman hedhin parrudha që të mos i kujtojmë të vdekurit tonë me Kuran se është bidat. Nëse dikush thotë që të mos i këndoni Kur’an të vdekurve as te varri dhe as në shtëpi, ai njeri është me mendime të gabuara. Ibni Kajjimi Xhevziu thotë këtë hadith:Ditën e xhuma shpirtrat e të vdekurve i dëgjojnë njerëzit që i luten Allahut për ata. Kitabi Rruh F. 55. I vdekuri varroset me katër lloje mënyrash. 1. Ateistët, të vdekurve ju këndojnë letra fjalimi falls tek varri. 2.Të pasurit pa fe, marrin banda dhe ekzekutojnë marsh funebër (muzikë vdekje). 3. Ata që nuk kanë as fe, e as ideal, i varrosin pa thënë asgjë si kafshët. 4. Besimtarët mysliman i varrosin të vdekurit duke kënduar Kur’an dhe duke ju lutur Allahut të Madhëruar për të sipas porosisë së Pejgamberit (a.s.) A BËN TË MARRËSH SHPËRBLIM PËR KËNDIMIN E KUR’ANIT Për të treguar mësimet e Zoti njerëzve duke i thirrur ato në besim ose kur ata të pyesin për tu dhënë përgjigje, për këto, nuk u merret shpërblim njerëzve pasi nuk është i okupuar apostafat për këtë gjë, por e bën me dëshirë. Për ti thirr njerëzit në besimin islam, duke këshilluar për punë të mira, e ka detyrë çdo njeri që është i ditur. Allahu (xh.sh.) i thotë Pejgamberit (a.s.): “Thuaju atyre (njerëzve) ejani në rrugën e Allahut dhe për këtë gjë unë nuk kërkoj nga ju shpërblim.” dhe në suren Muë’minunë
aj.72,73,74. Allahu (xh.sh.) i thotë Pejgamberit (a.s.): “A mos u kërkon ti atyre ndonjë shpërblim? Por shpërblimi i Zotit tënd është më i mirë. Çështë e vërteta ti i thërret në rrugë të drejtë...” Kurse për sa i përket shërbimeve personale të njerëzve të ndryshëm si për; larje të vdekurish, hapja e varrit, këndim kurani, fryrje me kuran, këndim mevludi, dua për synetllik, dua për martesë etj. Për këto që bëhen në mënyrë individuale, hoxha nuk i ka për detyrë t’i bëjë nëse nuk paguhet. Secili që do që t’i kryejë këto shërbime, duhet ta paguajë hoxhën sipas arsyes e dëshirës së vet çdo njeri. Për këto shërbime në vartësi të kohës dhe të punës që bën hoxha për ti kryer, çdo njeri duhet ta çmojë vetë sipas vlerës së lekut në fuqi. Duhet ta mendojmë se edhe hoxha ka familje për të mbajtur si gjithë njerëzit. Transmeton Buhariu dhe Muslimi etj. të mbështetur në fjalën e Ebi Sejjid el-Huduriut (r.a) se një grup shokësh të Pejgamberit a.s. ishin në udhëtim, arritën tek një fis arab dhe kërkuan strehim mirëpo ato nuk i pranuan nuk vonoi dhe të parin e ati fisi e kafshoi gjarpëri dhe nuk mundën që ta shëronin. Atëherë shkuan tek grupi i këtyre udhëtarëve që ishin duke ndenjur jashtë shtëpisë. Shkuan dhe u treguan që të parin e fisit na e ka helmuar gjarpëri dhe kërkojmë ndihmë nga ju nëse dikush din ndonjë ilaç. Ebu Sejjid el-Hudriu u tha: - unë e dij ilaçin për ta shëruar në dashtë Allahu por mbasi ju nuk na strehuat prandaj nuk vij përderisa të na paguani. Pasi ranë dakort që ti jepnin disa dele si pagesë Ebu Sejjidi shkoi dhe këndoi shtatë herë suren Fatiha dhe i pari i tyre u shërua. Disa nga shokët në mesin e këtyre udhëtarëve thanë që nuk bën që të marrim shpërblim kurse disa menduan që të marrim shpërblim. Ato i morën delet dhe erdhën tek Pejgamberia.s. dhe i treguan se si ndodhi. Pejgamberi a.s. tha: “Kale in-ne ehaka ma ehadhtum exhren kitabullah” Trans. Hadimiu vol 2 nr. 124 - 125. (Pagesa që e merrni me të drejtë është ajo e librit të Zotit xh.sh).Gjithshtu Imam Maliku dhe imam Shafiu thonë se lejohet të merret shpërblim, të paguhet njeriu për këndimin e Kur;anit të gjallëve dhe të vdekurve dhe për mësimin e tij të tjerëve. E vërtetë është fjala e Pejgamberit a.s. sepse Allahu (xh.sh) thotë në Kur;an “Çka do që të jepni nga pasuria e keni për veten tuaj, por mos jepni për tjetër kë,por vetëm për hatër të Allahut…”.Për të varfërit që janë angazhuar në rrugën e Allahut dhe nuk kanë mundësi të gjallërojnë në tokë (të merren me punë dynjaje) duke qenë se ato nuk lypin, prandaj ai që nuk e din gjendjen e tyre mendon se janë të pasur. Ata i njeh nga pamja e tyre (të rraskapitur) por nuk kërkojnë e as nuk i mërzisin njerëzit. Pra çfarëdo që të jepni nga pasuria nuk ka dyshim se atë Allahu e
din shumë mirë. (Sure el- Bekare 273-272). A nuk janë pra dijetarët e fesë të cilët janë angazhuar në rrugën e Allahut - fenë e Alahut? A nuk kanë qenë dhe janë shumica e tyre të varfër? Hoxhallarët-mësuesët e fesë nuk kanë qenë asnjërerë të pasur me përjashtim të ndonjë rasti të rrallë, sepse ato nuk merren as me profesione as me tregti. Prandaj Allahu (xh.sh) thotë: Ai që nuk e din gjendjen e tyre mendon se janë të pasur, ato i njeh nga pamja e tyre (të rraskapitur, të dobët e të verdhë në fytyrë). Dijetarët islam të edukuar me mësimet islame nuk i kanë kërkuar popullit se duam kaq e aq lekë për shërbimet fetare, si larje të vdekurish, falje xhenazeje, këndim Kur’ani si Jasinë e hatme, këndim mevludi, bërje duash për lidhje kurore (kurorëzim), bërje duash për sunetlliqe e për fryrje të sëmurëve me Kur’an. Për këto gjëra hoxhallarët e vërtet nuk kanë bërë pazar me njerëzit kaq ose aq lek. Por njerëzit e ndershëm me mëndje në kokë për dashurinë ndaj fesë së Zotit dhe forcimin e kësaj feje, e çmojnë vetë punën që bën hoxha sipas situatës dhe vlerës së lekut, sipas punës dhe kohës që harxhon sikurse e thamë më sipër. Duhet ta dijë çdo njeri se hoxha nuk shet Kur’anin me lekë por shet kohën që harxhon. Sevapët nuk janë vetëm për hoxhallarët por janë për të gjithë popullin mbarë. Edhe hoxha ka familje për të mbajtë. Ato që thonë mos i paguni hoxhallarët janë ateistë (të pa fe), janë të paditur, ose janë hipokritë (munafikë). Dijetarët e fesë duhet ti paguaj shteti ose populli nëse duan edukimin e njerëzve me fe. Pejgamberi a.s. në hutben (ligjëratën) e fundit ndër të tjera e ka porositur popullin duke thënë: “O ymeti im (o populli im) ju porosis juve që ti doni, ti respktoni hafizat e Kur’anit edhe të diturit”. Nëse nuk do të paguheshin dijetarët e fesë, atëherë kush do ta përhapte diturin e fesë në popull!. Atëherë nuk do tu njihte feja në popull. Mosnjohja e fesë të çon në ateizëm dhe ateizmi të çon në shkatërrimin e moralit të popullit, shkatërrimi i moralit është vetëvrasje për një popull. DITA E DHJETË E MUAJIT MUHARREM (ASHURA) Muaji Muharrem është muaji i parë i vitit me kalendarin hënorë që përdorin muslimanët dhe dita e parë e muajit Muharrem është dita e vitit të ri për muslimanët sipas kalendarit hixhri. Dita e Ashurës bie në ditën e dhjetë të muajit Muharrem. Kjo ditë quhet edhe “Idul enbija” që në gjuhën shqipe do të thotë “Festa e të dërguarve të
Zotit”. Këtë ditë. Zoti i Madhërueshëm të dërguarve të vet, pejgamberëve, u ka treguar mëshirën dhe shpëtimin nga vështirësit e ndryshme që përjetonin. All-llahu xh.sh. në Kur’an thotë se e ka ndarë vitin në 12 muaj, nga këta muaj, 4 janë të zgjedhur, në këta katër muaj gjakderdhja, dhuna dhe lufta janë të ndaluara. Ky rregull ishte edhe para ardhjes së Pejgamberit të fundit, Muhamedit a.s. dhe vazhdon të respektohet edhe pas kalimit të tij në botën e përhershme, po ashtu ajo respektohet edhe sot e kësaj dite. Allahu xh.sh. në Kurán thotë: “Tek Allahu numri i muajve është 12 ashtu sikur është në Librin e Allahut prej ditës që krijoi qiejt dhe tokën. Prej këtyre katër janë të shenjtë....” Suretu tobe aj.36 Nga katër muajt e zgjedhur, i pari është Muharremi, i dyti Rexhepi, i treti Dhul-Kade dhe i katërti Dhul-Hixhe. Muaji i parë në vitin hixhri është muaji Muharrem, që në të kemi një ditë të shënuar, dita e dhjetë e Muharremit. Eshtë ditë ezgjedhur, siç thamë më sipër, kjo ditë është festuar edhe para ardhjes së fesë Islame. Pejgamberi (a.s.) u tha shokëve: “Allahu xh.sh. nuk e ka bërë detyrë farz për ju që të agjëroni ditën e ashures, por unë e agjëroj atë. Kush dëshiron le të agjërojë dhe kush nuk dëshiron le të mos e agjërojë.”Trans. Buhariu. Pejgamberi gjithashtu ka thënë: “Dita e dhjetë e muajit Muharrem fshin shumë gjyna të vitit të kaluar”Trans. Muslimi Mbi rëndësinë e kësaj dite flasin edhe këto fjalë të Muhammedit a.s.: “Transmetohet nga Ibni Abbasi, Zoti qoftë i kënaqur me të se ka thënë: Muhammedi a.s. kur erdhi në Medine i gjeti Jehudët, që jetonin aty, duke e agjëruar këtë ditë, i pyeti për arsyen e agjërimit: Përse e bëni këtë agjërim? Ata i përgjigjen: Kjo është dita kur Zoti e shpëtoi Musain a.s dhe popullin e vet, Izraelitët dhe pasardhësit e tyre. Në këtë ditë Zoti e fundosi Faraonin dhe ushtrinë e tij (në Detin e Kuq). Pas përgjigjes së tyre Muhamedi a.s. tha: “Ne Musain e kemi më të afërtë se ju që e keni në një komb (ne e pranojmë për pejgamber). E agjëroi Muhammedi a.s. këtë ditë dhe urdhëroi të tjerët ta agjërojnë atë”.Trans. Buhariu Kur erdhi urdhëri i Zotit mbi agjërimin e Ramazanit, por, për dallim mes muslimanëve dhe jahudive u tha të agjërohet tri ditë dhe jo një ditë, e ato janë, dita e nëntë, e dhjetë dhe e njëmbëdhjetë e Muharremit. Për ditën e nëntë të muajit Muharrem, Pejgamberi tha: “Nëse mbetem gjallë vitin e ardhshëm, me siguri do ta agjëroj ditën e nëntë të muajit Muharrem.”Trans. Muslimi.
Në një hadith tjetër që trasnmeton Ebu Daudi “Nga Ebi Katade, Zoti qoftë i kënaqur me të, transmetohet se i Dërguari i All-llahut xh.sh. është pyetur për agjërimin e Ditës së Ashurës, ai është përgjigjur duke thënë: “Agjërimi i ditës së Ashurës është mbulesë e vitit të kaluar. (dmth. i mbulon mëkate të bëra në vitin e kaluar).” Për rëndësinë e kësaj dite në një hadith tjetër Muhammedi a.s. ka thënë: “Ai i cili e agjëron Ditën e Ashurës, unë do të bëjë lutje te Zoti xh.sh. që t’i falen shumë gjynahe të vitit të kaluar”. Nga ky hadith shihet qartë se është shumë e lavdërueshme të agjërohet kjo ditë. Mbas agjërimit të muajit të Ramazanit tek Zoti i Madhërueshëm më i vlefshmi agjërim është ai i muajit Muharrem. Dijetari imam Gazaliu në veprën e tij të njohur “Ihjahu ulumid-din” thotë se janë 15 netë me vlerë brenda vitit dhe ato janë : 1. Gjashte netët brenda Ramazanit të cilat janë nata e 17, 21, 23, 25, 27, dhe 29 -të muajit Ramazan sepse në to gjendet Nata e Kadrit. 2. Nata e parë e Muharremit (viti i ri hixhri) 3. Nata e 10 e Muharremit (Ashura) 4. E dymbëdhjeta natë e Rebiul-Evvel (Ditëlindja e Profetit Muhamed a.s). 5. Nata e parë e së xhumasë (që i bie dita e Ejte e pare e muajit Rexheb – fillimi i krijimit në barkun e nënës i Profetit Muhamed a.s.- Nata e Mirë e para- Regaib) 6. Nata e 27 e muajit Rexheb (Israja dhe Miraxhi – Nata e Mirë e dyta) 7. Nata e 15 e muajit Shaban (Nata e Beraetit – Nata e Mirë e treta) 8. Nata e 9 e muajit Dhul-hixhe. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Agjërimi i ditës se Arefatit shlyhen - pastron gjynahet e vitit te kaluar dhe të vitit që ka mbetur.” Trans. Muslimi. Pëveç të tjerash Dita e dhjetë e hënës Muharrem është e vlefshme sepse në këtë ditë kanë ndodhur edhe shumë ngjarje të tjera me rëndësi. Ndër ato ngjarje Buhariu përmend këto: 1 – Musain me popullin e tij e shpëtoj Allahu xh.sh. nga firaoni. 2 – Nuhi a.s me besimtarët e tij shpëtuan nga përmbytja e madhe duke zbritur në kodrën Xhudij. 3 – Junusi a.s doli nga barku i peshkut në breg të detit dhe vazhdoj misjonin për të cilin ishte dërguar. 4 All-llahu xh.sh. ia fali gabimin Ademit a.s. që bëri në xhennet.
5. Karavani tregtar duke udhëtuar për në Egjipt, nxori Jusufin a.s. prej pusit, ku e kishin hudhur vëllezërit e vetë. 6. Në këtë ditë ka lindur dhe është larguar prej kësaj dunjaje Isa a.s. 7. Në këtë ditë Allahu (xh.sh.) shpëtoi nga zjarri i Nemrudit hazreti Ibrahimi a.s. 8. Në këtë ditë, Hz.Jakubit (a.s.) iu është kthyer drita e syrit, të cilit i kishte humbur duke qarë për të birin Jusufin a.s. 9. Në këtë ditë, Ejubit a.s. iu kthye shëndeti pas një sëmundje të gjatë. 10. Sulejmani a.s. e ka marrë sundimin ndaj israelitëve. 11. Muhammedi a.s. është frymëzuar se është i mëshiruar dhe i pastruar nga çdo gjynah. Këto ngjarje nuk janë të rastësishme, por janë të caktuara nga vetë Allahu i Madhëruar që të ndodhin ashtu. Asgjën nuk ndodh pa dijen dhe vullnetin e Allahut të Madhëruar. Rastësisë i besojnë vetëm qafirat. Përgatitja e ëmbëlsirave nga të gjitha llojet e drithrave përkujton ngjarjen kur anija e Nuhit a.s. u ndal mbi majën e malit Xhudij (sipas disa dijetarëve në mes të Përsisë, Turqisë e Rusisë) më konkretisht në malin Ararat, që ka një lartësi prej 5156 m. mbi nivelin e detit, në mes të Detit të Zi dhe atij Kaspik, maleve të Kaukazit dhe fushës së Mesopotamisë. Atëherë në anijën e Nuhit a.s. u ndie mungesë ushqimi, mbasi u kërkuan gjithë pjesët dhe skajet e anijes, nga ushqimi që kishte mbetur u përgatit “ashurja” ose të themi ëmbëlsirë, dhe nga ajo hëngrën të gjithë. Kjo ngjarje i shtynë të gjithë besimtarët që në rast skamjeje t’i mbështetën Zotit xh.sh. dhe të mos humbin shpresën. Sikur e thamë kjo ditë shënon edhe shpëtimin e Ibrahimit a.s.nga zjarri. Nemrudi sundimtar i kohës së Ibrahimit a.s. urdhëroi që të ndizet një zjarr i madh me qëllim që ta djegin Ibrahimin a.s. Kur pejgamberi i Zotit u gjend në zjarr erdhi Xhibrili a.s. dhe i tha: “Kam ardhur të të shpëtojë nga zjarri” Ibrahimi iu përgjigj: Zoti xh.sh e di gjendjen time prandaj unë nga askush nuk kërkoj shpëtim përveç Atij. Këtë ngjarje e tregon Kurani duke thënë “Po ne i thamë: O zjarr bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin” S-Enbija A 69. Besimtari i vërtetë përballon çdo situatë të vështirë, në të cilën mund të gjendet. Për këtë arsye, kjo ditë quhet “Idul Enbija” (Festa e pejgamberëve). Ibn Mes’udi transmeton, se i dërguari i Zotit xh.sh. Muhammedi a.s. ka thënë:
“All-llahu xh.sh. në Fenë Islame ka zgjedhur katër ditë, katër muaj, katër gra të cilat i kërkon Xhenneti për të hyrë në të sa më shpejt”. Ditët të cilat i ka zgjëdhur All-llahu xh.sh. janë: 1. Dita e Arafatit, 2. Dita e Kurban Bajramit, 3. Dita e Fitër Bajramit. 4. Dita e Xhumasë (e premtja) është dita më e vlefshme. Për ditën e Arafatit Pejgamberi (a.s.) ka thënë: “Agjërimi i Ditës së arafatit pastron shumë gjynahe nga viti i kaluar dhe të vitit që ka mbetur.”Trans. Muslim Kurse për netët e dy bajrameve, Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush fal namaz nafile (pa detyrim) netët e bajramit, do tia ngjallë Allahu xh.sh. atij njeriu zemrën atë ditë që do të vdesin zemrat e njerëzve (është fjala kur do të dobësohet besimi në zemrat e njerëzve sikurse sot.)”Trans. Ibn Kethiri. Në këtë ditë është një moment i shënuar, që pranohet lutja te i madhi Allah, duhet që besimtarët t’i drejtohen All-llahut me lutje që t’ua plotësojë çdo dëshirë në këtë botë dhe në botën e ardhshme, megjithëse atë moment e di vetëm Allahu me madhërinë e Tij. Për ditën e Arafatit transmetohet se All-llahu xh.sh. i thërret melekët dhe u thotë: “Shihni njerëzit e mi, kanë ardhur të lodhur, të rraskapitur, kanë shpenzuar nga pasuria e tyre, bëhuni dëshmitarë së Unë ua fala gabimet e tyre.” Kurse Pejgamberi a.s. me hadith thotë: “Agjërimi i ditës së Arefatit pastron shumë gjynahe të vitit të kaluar dhe vitit qe ka mbetur.” Trans. Muslimi. Dita e Kurban Bajramit, është dita që therën kurbanat, ndërsa Filtër Bajrami është Bajrami i Ramazanit. Muajt e zgjedhur janë: 1. Muharrem, 2. Rexhep, 3. Dhul-Ka’de 4. Dhul-Hixhe. Gratë të cilat i ka dalluar All-llahu xh.sh. nga të tjerat janë: 1. Merjema (nëna e Isës a.s.), 2. Bashkëshortja e Muhammedit a.s. Hatixheja, 3. Asija, vajza e Muzehamit (gruaja e Faraonit) e cila i besoi Hz. Musait a.s. e që ishte shembull për të gjithë njerëzit se besimtari i mirë përballon çdo situatë të vështirë
4. Hazreti, Fatimja, vajzat e Pejgamberit a.s. Këto raste, në mënyrë intensive duhet shfrytëzuar, sepse siç e përmendëm më lartë, All-llahu ia pranon lutjen robit të vet në këtë botë. All-llahu xh.sh. në shumë vende të Kur’anin famëlartë na e bënë me dije se bota e ardhshme është shumë më e vlefshme se kjo botë. Prandaj besimtari i vërtetë asnjëherë nuk mashtrohet me qejfet e kësaj jete dhe për hir të kësaj bote mos ta harrojë botën e ardhshme. Njerëzit në këtë botë lehtë mashtrohen. Ata nuk e dijnë se kjo botë është po si hija në pasqyrë, e cila posa të largohesh ajo zhduket. Ndërkaq, bota e ardhshme është e përgjithmonshme dhe ajo nuk zhduket asnjëherë. Allahu thotë në Kuran: “Sikur të mos ishte lutja juaj Allahu nuk do të kujdesej për ju.” Në një hadith tjetër Muhammedi a.s. ka thënë: “Nga Ebu Hurejre r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush shpenzon në Ditën e Ashurës duke i gostitur të afërmit e vet dhe të tjerët, All-llahu xh.sh do t’i dhurojë atij të mira gjatë tërë vitit”. Ditën e Ashurës është e pëlqyeshme - mustehab të bëhet edhe ëmbëlsira e quajtur ashure, me grurë, niseshte e sende të tjera si kokrra misri, orizi, elbi si për kujtim të ngjarjes së haz Nuhut që e shpëtoi Zotin nga tufani i madh, bashkë me besimtarët e tij. Por duhet të dimë se nuk ka vlerë ashurja nëse nuk e agjërojmë muajin e Ramazanit që ështe farz - detyrë dhe nuk falim pesë kohët namaz. Po ashtu, duhet të përmendim se në këtë ditë të muajt Muharrem është bërë krimi më i madh që mbanë mend historia, ndaj Ehli Bejtit të Pejgamberit a.s., pra familjes së ndershme të Muhammedit a.s. Fjala është për ndodhinë e Kerbelasë ku u vra imam Husejni r.a., djali i hazreti Aliut dhe hazreti Fatimes r.a. që ishte dhe nip i Pejgamberit a.s. Së bashku me të, atë ditë u vranë edhe 21 anëtarë të familjes së Ehli Bejtit. Ndërsa, 15 të tjerë, gra dhe fëmijë u morën rob nga kundërshtarët që veten e quanin muslimanë. Edhe sot ka nëpër botë njerëz të cilët thonë jemi muslimane por sipas Kuranit nuk veprojnë. Ata nuk agjërojnë Ramazan, nuk falin Namaz, pinë pije alkoolike dhe ndahen nga vëllezërit e tyre muslimanë. Allahu thotë në Kuran: “ Mos bëhi si idhujtarët që e përçanë fenë e tyre dhe u ndanë në grupë dhe secili grup i gëzohet idesë së vet.” Sure Rum. Aj. 32. VLERA E MUAJT REXHEB
Fjala “rexheb” në gjuhën shqipe do të thotë nder, respekt. Është thënë nga dijetarët se fjala Rexheb përbëhet nga tri shkronja dhe atë: R = Rahmetullah, (Mëshira e All-llahut xh.sh.) Xh = Xheremel-Abdu, (Mëkati i besimtarit) B = Birr-rrull-llah, (Mirësia e All-llahut) Për nder të këtij muaj, All-llahu xh.sh. ia falë shumë mëkatet e robit të Tij, prandaj shkronja “xh” është e vendosur në mes shkronjës “r” dhe “b”, që do të thotë “në mirësi - mëshirshmëri”. Më lartë përmendëm se fjala “rexhep” do të thot nder apo të nderosh dikend. Arabët e kanë respektuar këtë muaj përshkak se dyerët e Qabes, gjatë këtij muaji kanë qenë të hapura, ndërsa në muajt e tjerë ka qenë të mbyllura. Po ashtu, ky muaj është i respektuar sepse në këtë muaj ka qenë e ndaluar lufta. Gjatë këtij muaj i është plotësuar dëshira stërgjyshit tonë, Ibrahimit a.s. pra, është nisja e krijimit të Muhammedit a.s., “Lejletul Regaibi”, (Nata e dëshirave - Nata e mirë e parë). Gjithashtu, ky muaj është i vlefshëm përshkak se në të është “Lejletul Miraxhi” (Nata e Miraxhit Nata e mirë e dyta). Sa i përket muajt Rexheb, nuk ka ajet kur’anor i cili në mënyrë të drejtpërdrejti flet për të, por ka ajet kur’anor i cili në mënyrë indirekte flet për shenjtërinë e tij: “Te All-llahu numri i muajve është dymbëdhjetë, ashtu si është në librin e All-llahut prej ditës kur krijoi qiejt dhe tokën. Prej këtyre katër janë të shenjtë. Kjo është fe e drejtë. Pra, mos e ngarkoni (me mëkat) vetën tuaj në ata (katër muaj). Luftoni të gjithë idhujtarët pa dallm, si që ju luftojnë ata juve pa dallim, e dinë se All-llahu xh.sh. shë me ata që ruhen (të këqijave).” (Tevbe, 36). Arabët e kishin bërë traditë që ta lënë haxhin më vonë, pasi t’i kalonte koha. Qëllimi i tyre shte që ta plotësojnë vitin diellor duke vazhduar në muajt e ndaluar ta pengojnë luftën. Për shkak të këtij vazhdimi të shumicës prej tyre kanë pësuar dëme nga Allahu xh.sh. - Muajt e zgjedhur janë: 1. Dhul-Ka’de 2. Dhul-Hixhxhe 3. Muharrem 4. Rexhep
Ka qenë e ndaluar të luftohet, por paganët e thyen shenjtësinë e këtyre muajve dhe luftuan kundër muslimanëve gjë që edhe muslimanët u detyruan të luftojnë kundër tyre. në ajetin kur’anor thuhet: “…Luftoni mushrikët të gjithë…” (Tevbe, 36). Të gjithë idhujtarët u bashkuan kundër muslimanëve, për atë edhe muslimanët ishin të detyruar të marrin të njëjtin qëndrim. Në disa libra të muhadithëve-transmetuesve të hadithëve, cekën disa hadithe në lidhje me këtë muaj të shenjtë, prandaj do t’i shënojmë disa prej tyre ndër të cilët janë: “Nga Enes ibn Maliku, Zoti qoftë i kënaqur me të trasnmeton se ai ka thënë: “E takova Muadh ibn Xhebelin r.a. dhe i thashë atij: Prej nga vjen o Muadh? Ai tha: “Isha te Pejgamberi a.s.. Pastaj e pyeta se çfarë ke dëgjuar prej tij. U përgjigj: Kam dëgjuar prej Muhammedit a.s. duke thënë: “Kush thotë se nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut një, me zemër të pastër duke mos e mohuar këtë fjalë me asnjë lloj gjuhe, do të hyjnë në xhennet dhe kush agjëron një ditë prej ditëve të muajt Rexhep duke kërkuar kënaqësinë e All-llahut xh.sh., do të hyjnë në xhennet”. Pastaj hyra te Pejgamberi dhe i thashë: O i Dërguari i All-llahut, me të vërtetë Muadhi më lajmëro kështu e kështu. Pejgamberi a.s. tha: “Të vërtetën e ka thënë Muadhi”. “Nga Enesi r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Në xhennet ka një lum që e quajnë “Rexheb”. Ai ka ngjyrë më të bardhë se qumështi, shije më të ëmbël se mjaltë dhe kush agjëron një ditë prej ditëve të muajt të Rexhepit, Allahu xh.sh do t’i jap ujë nga ky lum”. “Transmetohet nga Ebu Bekr Essidiku r.a. se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kur kalon pjesa e tretë e natës së xhumasë së parë të muajt Rexhep, nuk mbetët melek në qiell e as në tokë, sepse ata mblidhen në Qabe, e All-llahu xh.sh. i shiqon ata dhe u thotë: “O melekët e mia, kërkoni çka të doni! Ata thonë: “O Zoti ynë, kërkesa jonë është që t’i falësh ata që agjërojnë në muajin Rexheb”. All-llahu xh.sh thotë: “Janë të falur ata”. LEJLETUL REGAIB NATA E MIRË E PARA
Njëra nga netët e vlefshme të muajit Rexhep është edhe nata e cila mban emrin Regaib. Fjala Regaib do të thotë dëshirë, shpresë, pritje e një dhurate ose ndonjë ngjarje të këndshme. Është fjalë arabe dhe rrjedh nga fjala “regabe” që do të thotë dëshirë. Kjo natë u quajtë lejletul regaib (nata e dhëshirave dhe shpresave ose e dhuratave sepse drita e shkëlqyeshme e hazreti Muhammedit (a,s) kaloi në bark të Amines që ishte (nëna e Pejgamberit (a,s). Ky çast që mbushi me gëzim botën e engjëjve ka ndodhur në natën e parë të xhumas ose ditën e enjte të parë të muajt Rexhep, kësaj nate të madhe me vlerë muslimanët i thonë nata e mirë e para e Regaibit. Kjo natë bie në një nga katër muajt e shenjtë që është muaji ose hëna Rexheb. Muajt e shenjtë edhe në atë kohë quheshin nga arabët “Esh-huri Hurum” (muaj i lavdëruar). Allahu xh.sh thotë në Kur’an: “Te Allahu xh.sh numri i muajve është dymbëdhjetë ashtu sikur është në librin e Allahut prej ditës kur krijoi qiejtë dhe tokën. Prej këtyre katër janë të shenjtë…” (Sure Teube ajeti 36). Pse u quajt kjo natë Lejletul Regaib (nata e dëshirave dhe e shpresave) më së miri na e tregon Kur’ani i madhërushem në këto ajete që vijojnë: “Edhe kur Ibrahimi dhe Ismaili, duke ngritur themelet e shtëpisë (Qabes-luteshin): Zoti ynë pranoje prej nesh, se me të vërtetë Ti je që dëgjon dhe din”, Zoti ynë, na bën neve dyve besimtarë të sinqertë ndaj Teje dhe nga pasardhësit tanë njerëz të bindur ndaj Teje, na i mëso rregullat e ibadetit (adhurimit) tonë dhe na fal neve, vërtë Ti je që fal shume, je Mëshirues”, Zoti ynë, dërgo ndër ta nga gjiri i tyre të derguar që tua lexojë atyre ajetet Tuaja, tua mësoj atyre librin dhe urtësin, e ti pastrojë (prej ndyrësirës së idhujtarisë) ata. Nuk ka dyshim se Ti je ngadhnjyesi i dijshmi” sure el-Bekare 127,128,129. Nga ajetet e lartë theksuara, kuptohet qartë se hazreti Ibrahimi ka pasur dy dëshira dhe ato janë: 1- Që pasardhësit e Ibrahimit dhe Ismailit a.s.të njenë muslimanë dhe ti nënshtrohen Allahut xh.sh. 2- Që pasardhësit e tyre të jenë të udhëzuar në rrugën e drejtë në të cilën do ti thërrasë Pejgamberi nga mesi i tyre. Ai do t’ua lexoj ajetet e Allahut (xh.sh), do t’ua mësojë Kur’anin dhe mençurinë (të drejtën sheriatin) që ato të pastërohen shpirtërisht. Pas disa mijëra vitesh, në Natën e Regaibit natën e mirë të parën - natën e dëshirave, shpresës dhe pritjes Allahu xh. sh vendosi që ta krijojë hazreti Muhamedin a.s në tri errësirat e padukshme dhe kështu i përgjigjet duas-lutjes së Ibrahimit a.s sikur thuhet në Kur’an: “Juve ju erdhi i dërguari nga lloji - (gjaku apo gjiri) juaj, atij i vjen rëndë për vuajtjet tuaja, sepse është lakmues i rrugës së drejtë për ju, është i ndjeshëm
dhe i mëshirshëm për besimtarët. Por nëse ata refuzojnë (atë që ua sjell ai), atëherë thuaj Allahu është për mua i mjaftushëm, nuk ka të adhuruar veç Tij, vetëm te Ai jam mbështetur, se Ai është Zot i Arshit të madh”. Sure Toube ajeti 126-127. Allahu i madhërushëm pra me dërgimim e hazreti Muhammedit a.s iu përgjigj lutjes së hazreti Ibrahimit a.s duke thënë: Juve ju erdhi i dërguari nga lloji juaj por duhet ta ndiqni edhe të mos largoheni prej tij. Ai do ta kryej atë për të cilën është lutur Ibrahimi a.s po edhe më tepër. Pejgamberi ka thënë: “Unë jam lutja e haz. Ibrahimit, paralajmërimi i haz. Isait dhe ëndrra e vërtetë e nënës timë. Trans. Ebu Hurejre. Në Kur’anin famëlartë thuhet: Ashtu sikurse dërguam nga gjiri i juaj të dërguar tu lexojë ajtet tona, tu pastëroi,tu mësoi librin dhe traditën, edhe tju mësoi atë që nuk e keni ditur. (Sure el- Bekare ajeti 151) Me ardhjen e Pjegamberit a.s. u plotësua feja Islame. Gjithashtu Allahu xh.sh. plotësoi edhe dëshirën e stërgjyshit tonë hazreti Ibrahimit a.s..Në Kur’an thuhet: “ Ai është që arabëve të pa shkolluar u dërgoi Pejgamberin nga mesi i tyre që tu lexojë ajetet e Tij, ti pastroi ata, tua mësoi librin dhe sheriatin sepse më parë ata ishin në humbje të dukshme”. (Sure Xhuma ajeti 2). Edhe ne të marrim detyrë mbi vete duke qenë se jemi pasardhës dhe trashëgues në fe të hazreti Muhammedit a.s. të kemi njohuri të mjaftueshme rreth komentëve të ajetëve të Kur’anit, të jemi të pastër shpirtërisht dhe fizikisht, pasurin ta fitojmë në mënyrë të pastër të lëjuar hallall dhe të jemi të urtë, të sinqertë të vendosemi në islam plotësisht. Në Kur’an thuhet: “ Është e vërtetë se Allahu u dha dhuratë të madhe besimtarëve, kur ndër ta nga mesi i tyre çoi të dërguar që atyre t’ua lexojë shpalljen e Tij, t’i pastrojë ata, t’ua mësojë Kur’ani dhe sheriatin sepse më parë ata ishin të humbur”. (sure El-Imran ajeti 164). Pra është dashur që të kalojnë mijëra vite që të plotësohet dëshira dhe lutja e hazreti Ibrahimit a.s.. Kjo natë e shenjtë quhet nata e dëshirave - Nata e madhe e Regaibit, (nata e dhuratave). Ne në gjuhën shqipe i themi nata e mirë e parë. Vitin që erdhi mbas kësaj nate arabët e quajtën “ Senetul-fet-hi vel-ibtihaxh” (viti i triumfit e i gëzimit), sepse kombi Arab deri në atë kohë kishte qenë në ngushticë ekonomike të madhe e që vuanin për bukën e gojës.Në atë vitë pas kësaj nate me vlerë (pra natës së mirë të parë), Regaib, Allahu xh.sh i dhuroi popullit një prodhim të madh në bujqësi,blegtori e pemë. Kështu që i gjithë populli shpëtoi nga mjerimi e zia që i kishte mbuluar. Kjo është begatia e parë e jetës lëndore të hazreti Muhammedit a.s. kur ra në barkun e nënës. Ndër shumë mrekulli të tjera që bëri Allahu (xh.sh) kur
Pejgamberi ishte akoma në barkun e nënës po përmendim edhe këtë mrekulli që ka treguar me gojën e saj nëna e Pejgamberit Amineja. Ajo ka treguar se kur isha shtatëzënë me Muhammedin a.s. kur atij iu frymëzua shpirti nga ana e Allahut (xh.sh), në natën e parë të ditës se enjte të hënës Rexhep m’u shfaq në ëndërr një njeri i hijshëm që lëshontë një erë të mirë dhe trupi i tij shkëlqente prej nurit. Ai përshëndeti me këto fjalë: “Selamu alejkum o Muhamed.” dhe m’u përgjigj: “Jam babai i gjithë njerëzimit, jam Ademi njeriu i parë. O Amine erdha me të dhënë lajmin e gëzuar sepse ti sonte u ngarkove me mbajtë në trupin tënd të dashurin e Zotit, më të zgjedhurin dhe më të mirin e të gjithë njerëzve.” Gjithashtu duke qenë zgjuar pastaj dëgjova një zë: “Selamu ajelkum o i dashuri i Allahut o Muhamed” Ti o Muhamed, do të jesh mëshirë për botën. Unë u çudita nga erdhi ky zë tha Amineja (nëna e Pejgamberit) dhe ktheva kokën të shikoj, mora përgjigje : Jam meleku Xhebrail erdha ta përshëndes djalin tënd fatëmadh. Pastaj deri sa u mbushën nëntë muaj, më erdhën njëri pas tjetrit një herë në çdo muaj Pejgamberët e mëdhenj (ululazëm) duke filluar nga hazreti Nuhu a.s., Ibrahimi a.s., Musai a.s. dhe Isai a.s. që përshendetnin me fjalën Selamu Alejkum o i dashuri i Zotit o Muhammed. Këto na i transmeton Ibni Abazi. Kjo natë e madhe sikurse dhe dy netët e tjera është ditë me vlerë, është ditë feste për muslimanët. Me rastin e kësaj nate të madhe ne muslimanët duhet të lahemi dhe të vishemi me rroba të bukura, ta agjërojmë ditën, t’u japim ndonjë lëmoshë - sadaka të varfërve, për vetën tonë dhe të fisit tonë të vdekur. Të këndojmë Kuran dhe t’i lutemi Allahut për veten dhe fisin dhe të afërmit tanë të vdekur. Këndimi i Kuranit, sadakaja dhe lutja që i bëhet Zotit xh.sh për shpirtrat e të vdekurve është një mirësi dhe një dhuratë për ata. Ashtu sikurse i çojmë ndonjë dhuratë atij njeriu që është në spital ose në burg dhe ai gëzohet, porse as sëmundjen, as dënimin që ka marrë nga ligji për atë që ka bërë, ne nuk mund t’ia heqim. Kështu dhe të vdekurit, ne nuk i shpëtojmë me këndim Kurani, me lutje dhe sadaka, nga dënimi i Zotit për gabimet që kanë bërë, por u japim një lehtësi dhe shpresojmë që Zoti na i pranon lutjet tona dhe i fal ata. Gjithashtu në këto raste mbahet gjallë dashuria e madhe per të afërmit tanë duke e trashëguar këtë tek fëmijët tanë. Sepse Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kujtoni vdekjen dhe të vdekurit që t’ju zbutet zemra juaj.” Në netët e mira është e pëlqyeshme - mustehab të gatuhet ëmbëlsira (hallvë) dhe të bëhet gjak duke therur ndonjë pulë sidomos natën e mirë të parë. Mos i dëgjoni ata njerëz që thonë se është bidad me festu netët e mëdha e
me ngrënë hallvë dhe me therë pula të freskëta. Ata njerëz që thonë ashtu janë sufeha - mendjelehtë. Ata nuk dinë dhe as nuk kuptojnë. Allahu xh. sh e ka pëlqy si ushqim të mirë për njerëzit hallvën dhe zogjtë e freskët që në kohën e haz. Musait a.s. Këtë na e vërteton Kurani në suren Bekare Aj, 57 e 61 ku thotë: “Kujtoni atë kohë kur ... ju zbritëm juve hallvë kudretihallvë për fuqi e zogj shkurtëzash (e ju thamë): “Hani nga këto ushqime të freskëta që ua kemi dhënë juve. Kjo ndodhi ndodhi kur Beni Israilët mbetën në shkretëtirë pasi dolën nga Egjipti. Por Beni Istrailët- çifutët i përbuzën këto dy lloj ushqimesh të mira dhe i thanë haz. Musait duam hudhra e qepë që hanim në Egjipt te faraoni. Kurse ne muslimanët nuk jemi si çifutët që i kanë përbuzë këto dy lloj ushqimesh nga Zoti, por i kujtojmë me respekt gjithmonë sidomos netët e mira, këto ushqime që i ka vlerësuar Allahu xh.sh. Ne u themi atyre që kundërshtojnë: “o sufeha - o mendjelehtë, nuk është bidad me hëngër hallvë me sheqer dhe pula të njoma, por bidad- shpifje është me ngrënë mish të kalbur e pula të ngordhta. Edhe neve, o vëllezër mysliman nëse duam që me ndihmën e Allahut xh.sh të na plotësohen dëshirët tona të kemi dashuri të madhe për Pejgamberin tonë a.s.,ta falendërojmë Zotin që e dërgoi atë si profet për mbarë botën, dhe duke ndjekur rrugën e tij ta nderojmë këtë natë ditën me agjërim dhe në darkë të falim 2 ose 4 rekatë namaz nafile. Ti lutemi Zotit me rastin e kësaj nate me vlerë natës së madhe Regaib ose sikur e quan populli jonë nata e mirë e parë,që të na i plotësoi Allahu (xh.sh) edhe neve dëshirat tona të mira. Shpresojmë nga Allahu xh.sh që për nderimin e hazreti Muhammedit a.s. me rastin e kësaj nate me vlerë të na i pranoi lutjet tona dhe të na i plotësoi dëshirat edhe neve sikurse ia plotësoi hazreti Ibrahimit dhe Ismailit a.s. Të gjitha këto që thamë më sipër i vërteton Pejgamberi a.s. me këtë hadith i cili ka thënë: “ Unë kam ardhur nga lutja e Haz.Ibrahimit a.s., si përgjigje e lutjes së tij, jam paralajmërimi i Haz. Isait a.s. dhe rujaja (ëndrra e vërtetë e nënës time”. Transmeton Hadithin imam Ahmedi, Nisaiu, etj… (hadithi sahih). Me rastin e kësaj nate, kujtojmë të afërmit tanë të vdekur me lutje sadaka, këndim Kurani ISRAJA E MIRAXHI NATA MIRË E DYTA Njëra nga mrekullitë e Muhammedit a.s. është edhe udhëtimi – Israja dhe Miraxhi - ngritja e tij në sferën e pakufishme mbi trupat qiellor, që
ndodhi të njëzetë e shtatën natë muajit Rexheb. Kjo natë quhet nata e mirë e dytë. Këtë udhëtim na e vërteton Kur’ani famëlartë në ajetin vijues: “Pa të meta është lartëmadhëria e Atij që njeriun e vet e kalojë në një pjesë të natës prej Mesxhidi Haramit, (prej Qabes) deri në Mesxhidi Aksa (Bejtul Mukaddes), rrëthinën e së cilës ne e kemi bekuar, (ia bëmë këtë udhëtim) për t’ia treguar atij disa nga argumentët tona. Vërtet, Ai është dëgjuesi (i fjalëve të Muhammedit), shikuesi (i punëve të Muhammedit a.s.).” (Isra, 1). Fjala “Isra” do t thot udhëtim i natës, ndërsa fjala “Miraxh” do të thotë ngritje, përpjetë në hapësirat qiellore. Këtë udhëtim dhe ngritje, Muhammedi a.s. nuk thotë se unë e bëra, por Zoti xh.sh thotë e bëra të udhëtojë robi im në një pjesë të natës prej Mekkës në Kudeus - Jerusalem. Me fjalën “robi im” ka përqëllim Muhammedin a.s. Ky udhëtim ishte me trup e me shpirt, zgjuar e jo fjetur, sepse sikur të ishte vetëm me shpirt nuk do të mund të thuhej “robi im” sepse me këtë shprehje nënkuptohet njeriu me trup dhe me shpirt, pra rob apo njeri nuk mund të quhet ai që ka shpirt pa trup dhe anasjelltas. Udhëtimi ndodhi rreth një vit e më tepër para Hixhretit, në muajn Rexheb të 27-ën natë. Mesxhidi Haram sikur që është e njohur i thuhet Qabes, ndërsa Mesxhidi Aksa i thuhet Xhamisë së Shenjtë në qytetin e Kuds-it (Jerusalem). Tempulli i shenjtë në atë vend, ishte qendër e pejgamberëve, prej Ibrahimit a.s. e këndej e pati filluar ta ndërtojë Daudi a.s. dhe e përfundoi i biri i tij, Sulejmani a.s. Aty ka patur faltore edhe në kohën e Ibrahimit, Is’hakut dhe me radhë, prandaj thuhet se ndërtimi i parë i saj është rreth dyzetëvjet pas Qabes. Rrethina e saj është me shumë begati materiale dhe shpirtërore. Qëllimi i atij udhëtimi kishte rëndësi të shumëfishta: All-llahu e di më së miri, por përqëllim ka patur edhe përforcimin e vullnetit të Muhammedit a.s. në zbatimin e detyrës së rëndë, e ndoshta për qëllim kishte edhe pastrimin e radhëve të muslimanëve nga ata që ishin të luhatshëm në besim, sepse para vetes kishin një detyrë shumë të rëndë dhe të vështirë, kishin hixhretin dhe formimin e bashkësisë së parë islame në Medinë, e ajo detyrë kërkonte njerëz të sinqertë, njerëz të guximshëm e të paluhatshëm. Ngjarja e Isras dhe Miraxhit nxorri nga radhët e muslimanëve, të gjithë ata që ishin të dobët në bësim, të cilët nuk mund ta kuptonin fuqinë e Allllahut xh.sh që brenda një pjese të natës, Muhammedin a.s. ta kalojë atë rrugë të gjatë nga Meka në Kudus e pastaj lartë në hapësirat qiellore.
Nuk mundën ta kuptojnë se kalimi i një largësie shumë shpejtë ose shumë ngadalë varet prej aftësisë së atij me çka udhëton. Nuk është i njëjtë kalimi i largësive të mëdha sepse psh. Këmbësori një largësi të njëjtë e kalon më ngadalë se sa kalorsi, e ai më ngadalë se sa të udhëtohet me veturë, por i njëjti relacion me aeroplan kalohet më shpejtë e kështu me radhë. Por, kur është fjala e mjetit të udhëtimit të caktuar dhe të urdhëruar nga ana e All-llahut xh.sh. me të cilin e barti robin e vet, atëherë nuk mund të vijë në pyetje ç‘ështja e shpejtësisë dhe distancës. Dielli që ështe një trup i madh qiellor njëqind herë më i madh se toka, rrotullohet rreth boshtit të vet dhe këtë rrotullim e bën në një minutë e disa sekonda. Kurse toka e cila rrotullohet rreth diellit e bën rrotullimin për 24 orë. Për rrotullimin e diellit rreth boshtit të vet flet Kurani në suren Jasinë Aj, 38 dhe për rrotullimin e tokës rreth diellit flet Kurani në suren Nemël Aj, 88 ku thotë: “Juve ju duken kodrat e malet sikur ato qëndrojnë në vend pa lëvizur, por ato udhëtojnë porsi retë”. Allahu i plotëfuqishëm dhe i plotëditur që i ka dhënë diellit dhe tokës këso shpejtësish duke qenë kaq të mëdhaja i dha me anën e burakut shpejtësi trupit të bekuar të haz Muhamedit a.s. që brenda disa orëve të natës të udhëtojë nga Meka në Kudus dhe nga Kudusi lart në sferat qiellore. Miraxhi - udhëtimi i Pejgamberit a.s. nga toka në qiell vërtetohet edhe nga ana shkencore sikurse e thamë. Kur është fjala e mjetit të udhëtimit të caktuar dhe të urdhëruar nga Allahu xh. sh me të cilën e ngriti njeriun e vet të dashur atëherë nuk mund të vijë në pyetjë çështja e shpejtësise dhe e distancës. Për çudirat të cilat i pa atë natë Muhammedi a.s., flasin shumë hadithe të besueshme. Se si ka ngjarë Miraxhi i Muhamedit a.s. më së miri kuptohet prej hadithit të tij që e trasmeton Enes Ibn Maliku e që është i shënuar në Sahihul-Buhari dhe Ibni Kethirë vol. 3. ku thuhet Enes Ibn Malik transmeton se Pejgamberi a.s. ka thënë “Më pyeti Xhebraili kur u ktheva; O Muhamed a i ke parë hyritë e xhenetit atje? – Po i tha Pejgamberi.” Gjithashtu Pejgamberi a.s. ka thënë: “E kam takuar haz Ibrahimin natën e miraxhit e ai më tha: O Muhamed bani selam prej meje ymetit tënd.” Hadithin e Tregon Ibni Mesudi e transmeton Imami Tirmidhiu. Ibni Abasi ka thënë; “Ditën e hënë kanë ndodhur shumë ndgjarje me rëndësi në jetën e Pejgamberit a. s. 1) Profeti Muhamed lindi ditën e hënë. 2) Të hënën i erdhi shpallja. 3) Të hënën bëri hixhretin.
4)Të hënën pas disa ditësh udhëtimi arriti në Medine. 5)Të hënën çliroi Mekën duke hyrë triumfues. 6) Të hënën Pejgamberi a.s. bëri Miraxhin. 7)Ditën e hënë gjithashtu Pejgamberi kaloi nga kjo botë. Këto ngjarje që ndodhën ditën e hënë nuk qenë të rastësisshme por të projektuara nga Zoti i madhnueshëm. Dielli sikur e thamë që është një trup shumë i madh qiellorë, rrotullim rreth vetes, rreth boshtit të vet e bën në një minutë e disa sekonda, kurse haz Muhammedi me fuqinë dhe me mjetin që i çoi Allahu xh.sh, që quhet Burak (që shqip do të thotë mjet i shpejtë si vetëtimë), këtë udhëtim e kreu për disa orë të natës. Muslimanët duhet të jenë krenar që Profeti i tyre Haz. Muhamedi a.s. është i pari nga njerëzit që është ngjitur në sferat e pakufishme qiellore me mjetin më të shpejtë të dërguar nga Allahu xh.sh. i quajtur Burak nën udhëheqjen e melekut Xhebrail. Pejgamberi a.s., e bëri këtë udhëtim nga Meka, në Mesxhidi Aksa e që andej, në hapësirat e pakufishme qiellore. Për këtë gjë nuk mbetet aspak dyshimi sepse e vërteton Kurani i Madhërueshëm ku thotë: “Ai (Muhammedi) e ka parë edhe herë tjetër hibrilin edhe në Sidretul Munteha. Sure Nexhme – Ylli Ajetet 12-13-14. Siç transmeton Enes Ibn Maliku se Muhammedi a.s. gjatë ngritjes së tij në sferën e pakufishme qiellore u takua me tetë pejgamberë të cilët e përshëndetën dhe i uruan mirësardhjen. Pozitat e pejgamberëve të takuar në hapësirat qiellore, paralajmëruan Muhamedin a.s. për gjendjen dhe pozitën e tij të ardhshme. Pejgamberi a.s. tha: “Isha në shtëpi, erdhi Xhebraili e më mori për dore e dolëm jashtë. Aty, ishte Buraku dhe sa i hypa Burakut menjëherë si vetëtimë arritëm në Kuds në Mesxhidi Aksa e që andej u ngritëm lart në qiellna.” Tran Ibn Kethir Vol.7 f.2 Enes Ibn Maliku transmeton se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Më pyeti Xhebraili; O Muhamed! Ai pe hyritë e xhennetit atje?” Pejgamberi a.s. tha: “Po” Trans. Ibn Kethiri Vol.3 f.7 Ebu Dherri e pyeti Pejgamberin a.s.: “A e ke parë ti Allahun xh.sh. o i Dërguari Allahut?”Pejgamberi iu përgjigj: “Unë pashë vetëm dritë të madhe, unë nuk mund të dalloja gjë” Trans. Ibn Kethir Vol.3 f.7 Udhëtimi dhe ngritja e Muhammedit a.s. në trupat qiellor ka ndodhur natën sepse ajo është koha më e mirë për mbajtjen e takimeve dhe bisedave serioze miqësore. Ai e përshëndeti Allahun duke u inspiruar me ilham nga
vetë Allahu kështu: Pejgamberi a.s. ka treguar shumë gjëra rreth këtij udhëtimi ku disa prej tyre që i përkasin galaktikës sonë i kanë vërtetuar edhe shkencëtarët që merren me studimet e hapësirës. Më në fund Pejgamberi a.s. u takua me Krijuesin e Botëve, Allahun e Madhëruar duke qenë afër në distancën Kavme Kousejn (dy harqe e gjysmë larg) Ai e përshëndeti Allahun xh.sh. kështu: Ettehijatu lil-lahi ve salavat – Lavdia dhe nderimi i takon vetëm Allahut të Madhëruar. Allahu xh.sh. i thotë: Esselamu alejke ejjuhen-nebijju ue rahmetull-llahi ue berekatuhu. – Paqja, Mëshira dhe të mirat e Mia qofshin mbi ty o i Dërguar” Pejgamberi thotë: “Eselamu alejna ve ala ibadilahis-salihine – Paqja qoftë mbi mua dhe mbi të gjithë besimtarët e vërtetë.” Sa i përket vleftës së Miraxhit, besimtarët mund ta arrijnë me të falurit e pesë kohëve të namazit, ku vërtetohet me hadithin vijues: “Namazi është Miraxh për besimtarët”. Për vlerën që ka kjo natë ditën ta agjërojmë kurse në darkë të falim dy ose katër rekatë namaz nafile dhe t’i lutemi Zotit të ketë mëshirë për ne dhe t’na i fali gjynahet tona. Gjithashtu të kujtojmë të afërmit tanë të vdekur me këndim Kurani, sadaka e lutje. E në fund i lutemi All-llahut xh.sh. që dhe ne t’na mëshirojë dhe t’na ngrejë në një shkallë të lartë ashtu si e ka mëshiruar dhe si e ka ngritur të dashurin e tij, Muhamedin a.s. VLERA E MUAJIT SHA’BAN “Zoti yt krijon çfarë të dojë dhe zgjedh kë të dojë, atyre nuk u takon zgjedhja. i pastër është All-llahu nga çka i përshkruan për shok.” (El-Kasas, 68). “All-llahu është shumë bëmirës për njerëzit e vet, Ai begaton atë që do, Ai është i gjithëfuqishmi, ngadhnjyesi. Kush është që dëshiron fitimin e botës tjetër (Ahiretin) në do t’ia shtojmë fitimin e tij, e kush dëshiron vetëm fitimin e kësaj bote, ne ia japim, por në botën tjetër nuk ka pjesë”. (Esh-shura, 19-20). Edhe muaji Sha’ban është njëri ndër tre muajt e dalluar për ibadet.
SEVABI PËR AGJËRIMIN NË MUAJIN SHABAN DHE MIRËSIA E NATËS 15TË TË KËTIJ MUAJI 761. Usame Bin Zejd R.D.A. tregon: I thashë të Dërguarit të Allahut: Në asnjë muaj nuk të kam parë të agjërosh sa agjëron gjatë muajit Shaban: ai më tha: “Në këtë muaj njerëzit janë si të pakujdesshëm në mes muajt Rexhep dhe Ramazanit; në këtë muaj punët e njerëzisë ngrihen tek Zoti i botëve, për këtë arsye, kur të ngrihet puna ime, dua që të jemë agjërueshëm”. (Hajdithin e transmeton En’Nesaij’ji në “Sunenin” e tij, vol. 4 f. 201, në kapitullin: agjërimi, pjesa: agjërimi i Profetit a.s.) 762 – Ebu Jaëla, transmeton sipas përcjelljes së Aishes R.D.A se Profeti a.s. agjëronte gajtë gjithë muajit Shaban dhe ajo i ka thënë: O i Dërguar i Allahut, muaji më i dashur tek ti për të agjëruar është muaji Shaban dhe ai tha: “Në këtë muaj Allahu shkruan vdekjet e vitit për çdo shpirt dhe për këtë arsye unë kam dëshirë që kur të më soset jeta të jem agjërueshëm”. 763 – Tirmijdhij’ji transmeton sipas përcjelljes së Enesit R.D.A se Profeti a.s. është pyetur: Përveç agjërimit në muajin e Ramazanit, në cilin muaj është agjërim më i vlerësuar? Ai ka thënë: “Agjërimi në muajin e Shabanit, për shkak të madhështisë së Ramazanit (së afërsisë me Ramazanin)”. Përsëri është pyetur: Në cilin muaj sadekaja ka vlerë më të madhe, Ai ka thënë: “Sadekaja e dhënë në muajin e Ramazanit”. (Hadijthin e transmeton Tirmijdhij’ji në “Sunenin” e tij, vol3, f. 43, në kapitullin: Zekati, pjesa: hadijthet që flasin për mirësinë e sadekasë). Pse u quajt ky muaj “Sha’ban”, përgjigjen e kemi në fjalët e Muhamedit a.s. ku thuhet: “Një ditë Muhamedi a.s. i pyeti shokët e vet duke iu thënë: A e dini pse ky muaj quhet Sha’ban? Shokët e tij iu përgjigjën duke i thënë: All-llahu i madhërueshëm dhe i dërguari i Tij a.s. më së miri e dinë! Pejgamberi a.s. tha: “Ky muaj quhet “Sha’ban”, përshkak se në këtë muaj shtohen dhe rriten punët e mira”. (Duretun-Nasihin, fq. 218). Në një trasnmetim tjetër thuhet, i cili trasnmetohet nga Jahja Ibni Muadh: “Muaji Sha’ban ka pesë shkronja dhe çdo shkronjë ka domethënien e vet: 1. SH = ndërrim, ndërmjetësim. 2. A’ = fuqi, keramet. 3. B = mirësi. 4. ELIF = Lidhshmëri me All-llahun. 5. N = Dritë – nur.
Për këtë arsye thuhet se: - Muaji Rexhep është për pastrimin e trupit. - Muaji Sha’ban është për pastrimin e zemrës dhe - Muaji Ramazan për pastrimin e shpirtit. Prandaj, kush e pastron trupin në muajin Rexhep ai e ka pastruar zemrën në muajn Sha’ban, kush e ka pastruar zemrën në muajn Sha’ban ai e ka pastruar shpirtin në muajn Ramazan. Nëse dikush nuk e ka pastruar trupin në muajn Rexhep dhe zemrën në muajin Sha’ban si do ta pastron shpirtin në muajn Ramazan?! Disa dijetarë, njerëz të ditur kanë thënë: - Muaji Rexhep është për të kërkuar faljen e mëkateve – gjynaheve. - Muaji Sha’ban është për përmirësimin e zemrës nga të metat. - Muaji Ramazan është për ndriçimin e zemrës. - Nata e Kadrit është për t’iu afruar All-llahut xh.sh. Në një hadith lidhur me vlerën e muajit Sha’ban thuhet: “Kush e madhëron muajn Sha’ban dhe i frikësohet All-llahut xh.sh. dhe i nënshtrohet Atij dhe e mbron veten nga mëkatet, All-llahu xh.sh do t’ia falë mëkatet e tij, do ta sigurojë, prej gjithçkaje që mund t’i ndodhë gjatë vitit qofshin sëmundje apo sprova të ndryshme të rënda.” Transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Vlera e muajt Sha’ban ndaj vlerës së muajt tjetër është sikur vlera ime ndaj vlerës së të dërguarve të tjerë, ndërsa vlera e muajt Ramazan ndaj vlerës së muajve tjerë është sikur vlera All-llahut ndaj robërve të tij.” Muaji Sha’ban është i vlefshëm për këto arsye: 1. është muaj i agjërimit vullnetar. 2. është muaj në të cilën ngrihen punët tona tek All-llahu xh.sh. 3. është muaji në të cilin shkruhet exheli (caktimet e All-llahut xh.sh.) dhe 4. është muaji në të cilin gjendet nata “Lejletul Berat” (Nata e faljes). Muaj Sha’ban është muaji i mëshirës së All-llahut të Madhërueshëm ndaj robërve të tij, muajin të cilin i dërguari i All-llahut të madhërueshëm e ka dalluar me namaz nafile – adhurim vullnetar. Andaj, me plotë të drejtë mund të themi se ky muaj është muaji i agjërimit dhe i namazit vullnetar. (nafile). Qëllimi i çdo ibadeti është afrimi tek All-llahu xh.sh ta falenderojmë dhe ta lusim për të siguruar mëshirën e Tij sepse vetëm me mëshirën e Tij mund të hyjmë në xhenetet e Tij dhe të shpëtojmë prej adhabit – dënimit të Tij, xhehenemit.
Mëshirën e All-llahut xh.sh duhet me punë ta fitojmë por edhe me dua – lutje t’i lutemi Atij. Sesi duhet t’i lutemi All-llahut xh.sh. më së miri na ka mësuar Kur’ani dhe Hadithi. Siç shihet nga fjalët e Muhammedit a.s. ky muaj është rasti më ideal që t’i drejtohemi All-llahut xh.sh. me lutje dhe kërkesa. Këtë rast ideal njerëzit besimtarë duhet ta shfrytëzojnë këtë muaj të vlefshëm. Për këtë më të madhe dëgjohen fjalët e All-llahut xh.sh., i cili në Kur’an thotë: “Zoti juaj ka thënë; më thirrni Mua, Unë ju përgjigjëm…” (Gafir, 60). “E kur robët e Mi të pyesin për Mua, Unë jam afër i përgjigjëm lutjës kur lutësi më lutet…” (Bekare, 186). Siç do ta shihni nga shumë hadithe të Muhammedit a.s. ky muaj është muaj në të cilën plotësohen lutjet dhe duatë. Njëra nga netët e mëdha në këtë muaj është edhe nata e 15 e muajit Shaban e quajtur nata e Beraetit. LEJLE BERAET NATË E BEGATSHME NATA E MIRË E TRETA Njëra ndër netët e begatshme – të vlefshme të muajIt Sha’ban, është edhe nata e pesëmbëdhjetë e muajt Sha’ban që quhet “Lejletul-Beraet” (Nata e faljes). Fjala “Beraet” është fjalë arabe dhe ka kuptimin: lirim, falje etj. Kjo natë është quajtur “Lejletul-beraet” – nata e faljes, lirimit, sepse Allllahu xh.sh. në këtë natë i largon nga hyrja në xhenet ata që kundërshtojnë, pra armiqtë e Tij, si dhe ata të pafatshmit siç thuhet në Kur’an: “O Zot, nëse emri im është i shkruar në librin e të pafatshmëve, atë dhe shkruaje emrin tim në librin e të ndershmëve. Nëse emrin tim e ke shkruar si shpirt të ndershme dhe në librin e të ndershmëve, forcoje atë sepse, Ti je Ai që ke thënë: All-llahu heq (nga evidenca) çka të dojë edhe forcon (çka të dojë). Vetëm tek Ai është baza e librit (Levhi Mahfudhi)”. (Err-rr’ad, 39). Për natën e mirë të tretë - natën e Beraetit flet ky ajet nga Kurani. “Ha mim. Vel kitabi mubijn. In-na enzelnahu fij lejletin mubareketin, Inna kun-na munzilin.” Sure Duhanë Aj.1-4 Një pjesë nga dijetarët islam janë të mendimit dhe thonë se ky ajet bën fjalë për natën e pesëmbëdhjetë të muajit Shaban në të cilën Kuráni zbriti
nga Allahu xh.sh. prej Levhi Mahfudhit në qiellin e dynjasë e nga këtu i zbriti në tokë Pejgamberit a.s. në muajin Ramazan, Natën e Kadrit. Të këtij mendimi janë Ekremeja, Ibn Ymejri, Muxhahidi, Imam Ahmedi, Ebu Maliku dhe Ibn Abazi. Koment i Fahrudin Raziut etj. Ibn Abazi r.a. ka thënë: “Kurani zbriti nga Levhi Mahfudhi në qiellin e dynjasë (Semail-Iz-zeti - qielli i nderimit) Disa të tjerë janë të mendimit se bëhet fjalë edhe në këtë ajet po për Natën e Kadrit. Për rëndësinë e kësaj nate më qartë flasin hadithet e Pejgamberit a.s. ku thuhet. Ibni Ahnes ka treguar se Pejgamberi a.s. ka thënë: “ Për çdo gjë merret vendimi ne natën e 15 të muajit Shaban” Trans Tabiinët - djemtë e sehabeve. - Muadh Bin Xhebeli R.D.A tregon se Profeti a.s. ka thënë: “Në natën e gjysmës së muajit të Shabanit, Allahu shikon (me mëshirën e Tij) të gjithë njerëzit dhe i fal mëkatet e të gjithëve, me përjashtim të idhujtarëve dhe të atyre që pengojnë bashkëpunimin (për punë të mira) me të tjerët” (Hadithin e trasnmeton Et’Taberanij’ji në “El-Kebijr”, vol. 20, f. 109. Për këtë hadijth, El-Hejshëmij’ji në librin “El-muxhmeu”. Vol. 8, f. 65, ka treguar: “Përcjellësit e tij. Vol. 7, f. 470), i cili thotë këtë hadithë: 1. Këtë hadijth Et’taberanij’ji e transmeton në “El-muëxhemul-kebijr” vol. 20, f. 108, si edhe në “El-muëxhemul-eusat”, sipas këtij vargu përcjellësish: Ahmed Bin En’nedar El-Askerij, prej Hish’sham bin Khalid, prej Utbeh Bin Hamad, prej El-Euzej’jit dhe Ibni Thevbanit, ky i fundit e ka dëgjuar prej babës së tij, prej Mekhulit, prej Malik bin Jekhamer eky prej Muadhit r.t.a. Shkalla e hadijthit: El-Hafidh el-Hejshemij’ji në “El-Muxhmeu”, vol. 8, f. 65, thotë: Hadijthin e trasmeton Et’taberanij’ji në “El-Muëxhemul-kebijr” dhe në “El-Muëxhemul-eusat” dhe përcjellësit në të dy librat janë burra të besueshëm; kurse El-banij’ji ka thënë: Hadijthi është i shkallës “Sahijh” për shkak se ka shumë dëshmues. Referohu në kumtesën e tij në lidhje me natën e gjysmës së dytë të Shabanit. 2. Hadijthin e transmeton edhe Ibni Hib’bani në “Sahijhun” e tij, vol. 7, f. 480, nëpërmjet rrugës së nxjerrjes së hadijthit të Muhamed Ibn El-Muafij ElAabid, Ibni Kutajbeh dhe të tjerëve, të cilët kanë thënë Hadijthin e kemi të trasnmetuar prej Hisham bin Khalid me fjalët që e trasmeton Et’taberanij’ji. - Hadijthin e mësipërm e trasnmeton edhe Ahmedi prej Abdullah Bin amrit, porse ai e ka thënë kështu: “I fal robët e Tij me përjashtim të dy vetëve: atij që pengon bashkëpunimin (për punë të mira) dhe vrasësit”. (Hadijthin e trasmeton Ahmedi në “Musnedin” e tij vol. 2, f. 176 me Nr.
6642 sipas këtij vargu përcjellësish: Hasan, prej ibni Lehij’atu, prej Haj’ Bin Abdullah, prej Ebu Abdurrahman El-Habelij, prej Abdullah Bin Amr r.t.a. -Ibni Maxheh trasnmeton sipas përcjelljes së Aliut R.D.A se Profeti a.s. ka thënë: “Në natën e gjysmës së muajit Shaban, qysh me perëndim e diellit, Allahu zbret në qielin e kësaj bote (zbret me mëshirën e Tij) dhe thot: A ka ndonjë që kërkon faljen e mëkateve që Unë t’ia fal? A ka ndonjë që kërkon furnizim me ushqim që Unë t’i jap atij furnizim me ushqim? A ka ndonjë të vënë në sprovë që Unë t’ia heq lëngimin? Dhe kështu me radhë deri sa të agojë”. (Hadijthin e transmeton Ibni Maxheh në “Sunenin” e tij vol. 1, f. 444, në kapitullin: Namazi, në pjesën: Hadijthet që flasin për natën e gjysmës së muajit Shaban. Ahmed Bin Hanbeli dhe Ibni Mujini për këtë hadith kanë thënë: hadithi është i shkallës sahijih). Bin Hanbeli dhe ibni Muijni për këtë hadith kanë thënë është Sahih. – El-Bejhekij’ji trasmeton sipas përcjelljes së Aishes R.D.A., se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Më erdhi Xhibrijli a.s. dhe më tha: Në këtë natë të gjysmës së muajit Shaban, Allahu shpëton nga zjarri xhehen’nemit aq shumë sa janë qimet e leshit të dhenve të fisit Benij Kelb, por Ai nuk do ta fali idhujtarin, as atë që pengon bashkëpunimin me të tjerët (për punë të mira), as atë që ndërpret lidhjet me njerëzit e tij të gjakut, as mendjemadhin që kapardiset, as atë që nuk respekton prindërit dhe as pijanecin” (fisi Benij Kelb ishte fisi me më shumë bagëti). (Hadijthin e ka veçuar El-Bejhekij’ji në librin e tij “Mirësitë e kohëve” në kapitullin: Mirësitë e natës së gjysmës së muajit Shaban dhe këtu ka sjellë tre hadithe të përcjelluara prej haz Aishes nënës se besimtarëve r.t.a. Referohu në librin “Fedailul-Eukati”. Nga Ebi Emameh i cili ka treguar që Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kur është nata 15-të e muajit Shaban zbret Allahu me Mëshirën e ti në qiellin e dynjasë dhe i mbulon banorët e tokës duke falë çdo njeri me përjashtim të qafirave dhe të atyre që bëjnë shkatërrime në tokë.” Trans. Ibn Hiban Nr.5636. Gjithashtu transmeton Taberaniu nga Muadh Ibn Xhebel. “Dyert e rahmetit janë të hapura për ummetin tim – prej fillimit të natës e deri në mëngjes – agim (sabah). All-llahu xh.sh. liron nga zjarri i xhehennemit në kët natë aq njerëz sa që ka qime në bagëtitë e fisit Benu Kelb”. Në këtë natë caktohet urdhërat e All-llahut si që thuhet në Kur’an: “Në atë natë zgjidhet çdo çështje në mënyrë të prerë”. (Ed-duhan, Aj, 4).
Sipas pjesës dërrmuese të komentimeve, thuhet se në këtë natë, pra në Natën e Beraetit - nata e madhe e treta, caktohen të gjitha urdhërat për tërë vitin. Në një hadith tjetër të Muhammedit a.s. thuhet: “Nga Aliu r.a. trasmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Në natën e pesëmbëdhjetë të muajt Sha’ban çohu (falë namaz) dhe agjëro ditën e kësaj nate, sepse Allllahu xh.sh. thotë: “A ka kush që kërkon, Unë do t’ia jap atë që kërkon. A ka dikush që kërkon falje, që t’ia fal Unë! A ka dikush që kërkon furnizim (rizk), Unë do t’a jap furnizimin Tim. Kështu vazhdon deri në agim, (në namazin e Sabaut).” Kurse në një hadith tjetër thuhet: “Transmetohet nga Ebu Hurejre r.a. se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Në natën e pesëmbëdhjetë të muajit Sha’bannatën e mirë të tretën, më erdhi Xhibrili a.s. dhe më tha: “O Muhammed, kjo është nata që hapen dyert e qiellit dhe dyert e mëshirës (rahmetit). Çohu dhe falu. Ngreji duart dhe kokën tënde nga qielli.” Unë i thashë: “O Xhibril, çka është kjo natë?” Ai më tha: “Kjo është nata që hapen treqind dyer të rahmetit (mëshirës) dhe të faljes (magfiretit) dhe Allahu xh.sh. ua falë të gjithëve përveç: 1. Atyre që i bëjnë shok All-llahut xh.sh. (bëjnë shirk), 2. Atyre që bëjnë magji (sihr) dhe fallxhorëve. 3. Atyre që bëjnë grindje, fesat, mosmarrëveshje, armiqësi, nuk kanë muhabet, rrijnë të idhëruar. 4. Njeriu që gjithnjë pi alkool. 5. Atyre që bëjnë zina-imoralitet. 6. Ngrënësit e kamatës. 7. Atyre që nuk i respektojnë prindërit. 8. Atyre që sjellin fjalë prej njëri-tjetrit dhe merren me thashetheme. 9. Atyre që i ndërpresin lidhjet farefisnore (me të afërmit). Pejgamberi a.s. doli dhe u fal duke qarë në sexhde e pastaj tha: “O Zot kërkoj mbrojtje prej dënimin Tënd dhe hidhërimit Tënd. Nuk numërohet lavdrimi ndaj Teje. Ti je i lartësuar o Allah ashtu siç e vërteton për veten Tënde, Ty të takon falenderimi deri sa të kënaqesh me mua”. Hadithin e transmeton Bejhekiu. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Në natën e 15 të muajit Shaban, Allahu xh.sh. shikon me mëshirën e tij të gjithë njerëzit dhe u fal gjynahet me përjashtim të idhujtarëve dhe të atyre që përçajnë njerëzit (pengojnë bashkëpunimin e tyre).” Trans. Ibn Maxhe Vol.1 f.445 me një varg transmetuesish të gjatë.
FALJA E NAMAZIT NË NATËN E BERAETIT – NATËN E MIRË TË TRETËN Sa i përket faljes dhe rëndësisë së namazit në natën e pesëmbëdhjetë të muajt Sha’ban, pra në Natën e Beraetit, më së miri do ta mësojmë prej hadithit të Pejgamberit a.s. ku thuhet: “Nga Abdullah ibn Mes’udi transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush i falë njëqind reqate në natën e pesëmbëdhjetë të muajit Sha’ban dhe në çdo reqatë lexon suren “Fatiha” (elhamdulilahi) dhe pesë herë suren “Ihlas” (Kul-huvellahu), All-llahu xh.sh do t’i zbresë pesëqind mijë melek dhe çdo melek do të ketë nga një fletore (defter) prej nuri dhe në ta do t’ua shkruajnë sevabet - shpërblimet, atyre njerëzve deri në Ditën e Kijametit. Trans: (Duretun-nasihin). “Transmetohet se Xhibraili i ka thënë Muhammedit a.s., në natën e pesëmbëdhjetë të muajt Sha’ban, që të shohë lart në qiell disa mrekullira. Kur Muhammedi a.s. e ngriti kokën për të shikuar në qiell, pa shumë çudira ndër të cilat edhe këto të cilat do t’i tregojmë në vazhdim: Muhamedi a.s. i pa të hapura dyert e qiellrave prej të parit e deri në Arsh dhe pa melekët të përkulur në sexhde duke kërkuar falje nga All-llahu xh.sh. për pasardhësit e Muhamedit a.s., (për ummetin Muhamed) Melekët i luten Zotit për besimtarët. Këtë na e vërteton Kurani në suren Gafir Aj, 8. 1. Në derën e parë qiellore pa një melek duke thirrur: “Lum për atë që bënë ruku në këtë natë”. 2. Në derën e dytë qiellore pa një melek duke thirrur: “Lum për atë që bën sexhde në këtë natë”. 3. Në derën e tretë pa një melek duke thënë: “Lum për atë që e përmend All-llahun xh.sh. në këtë natë”. 4. Në derën e katërt e pa një melek duke thënë: “Lum për atë që i bën lutje (dua) All-llahut xh.sh në këtë natë të vlefshme”. 5. Në derën e pestë pa një melek duke thirrur: “Lum për atë që qanë nga frika e All-llahut xh.sh. në këtë natë të bekuar”. 6. Në derën e gjashtë qiellore pa një melek duke thënë: “Lum për atë që punon punë të mira në këtë natë të muajit Sha’ban” si përshembull agjërimi, lëmosha - sadakaja. 7. Në derën e shtatë pa një melek duke thirrur: “Lum për atë që lexon Kur’an në këtë natë të bekuar të muajt Sha’ban.” Në këtë natë të madhe
ditën ta agjërojmë, të këndojmë Kuranin, të japim sadaka dhe natën në darkë të falim namaz 2 ose 4 rekate nafile e t’i lutemi Zotit të na mëshirojë me rastin e kësaj nate me vlerë – natës së mirë të tretë. Gjithashtu i kujtojmë prindërit dhe të afërmit tanë të vdekur me sadaka, këndim Kurani e lutje. DUAJA E NATËS SË BERAETIT OSE NATA E MIRË E TRETË Në Natën Beraetit ndër lutjet dhe ibadet tjera duhet bërë edhe kjo dua: “O Zot, nëse emri im është i shkruar në librin e të pafatshmëve, shlye atë dhe shkruaje emrin tim në librin e të ndershmëve. Nëse emrin tim e ke shkruar si shpirt të ndershme dhe në librin e të ndershmëve, forcoje atë sepse, Ti je Ai që ke thënë në Kuran: “All-llahu shlyen (nga ajo evidencë) çka të dojë dhe forcon (çka të dojë). Vetëm tek Ai është baza e librit (Levhi Mahfudhi)”. (Err-rr’ad, 39). MEVLUDI Përsa i takon argumenteve për këndimin e mevludit ato i kemi dhënë në librin “Mevludi sherifi i qartësuar dhe argumentet për të”. Por meqë dita e mevludit është një nga 15 ditët me vlerë të vitit po përmendim përsëri disa argumenta për këtë ditë me vlerë. Pejgamberi ka thënë: “Cili njeri gëzohet në ditën që kam lindur unë edhe Allahu është i kënaqur prej këtij njeriu.” Trans. imam Tirmidhiu. Gjithashtu Pejgamberi ka thënë: “Çdo ditë të hëne Ebu Lehebit i ndërpritet dënimi ne xhehnem nga Allahu xh.sh sepse qe gëzuar kur linda unë, duke e shpërblyer për këtë gjë shërbëtoren e quajtur Thuvejbe.” Mendoni pra se çfarë favoresh do të ketë ai njeri që merr pjesë në gëzimin për ditëlindjen e Pejgamberit duke kënduar ose dëgjuar mevludin e tij, thotë Ibni Xheriri. Imam Shafiu ka thënë: Ç’ka është kundër Kuranit dhe sunetit është bidad i keq, kurse ç’ka është brenda Kuranit dhe sunetit është haseneh - e mirë. Të tillë shpikjë pas Pejgamberit a.s kemi minaret e xhamijave, mbledhjen e haditheve - rregjistrimin e tyre, vënien e çallmës në kokë nga ulematë - dijetarët e fesë etj. Abdul Kadër Arrnauti thotë: Të këndohet mevludi i Pejgamberit. Shtojmë gjithashtu se Pejgamberi e ka agjëruar ditën që ka lindur vetë si falenderim Allahut që e solli në këtë botë. Pejgamberi ka thënë: “Men adh - dheme mevlidij kuntu lehu shefian jeuvmel kiameti.” d.m.th Kush e nderon, e ngre lart ditën e lindjes sime unë bëhem për atë njeri shefeatçi - ndërmjetësues ditën e
kiametit. Allahu thotë në Kuran kështu: “Nga mezi juaj ju erdhi një Pejgamber i tillë që dëshpërohet për vuajtjet e juaja dhe që dëshiron shumë lumturinë tuaj, zemra e të cilit rreh me hov për mëshirë për besimtarët duke lakmuar për ju rrugën e drejtë” S. Tobe Aj, 128. Po ne a nuk duhet të gëzohemi për ardhjen e tij në këtë botë duke dëgjuar e kënduar mevludin e tij. Vetëm djalli dhe shokët e tij janë të dëshpëruar që erdhi Pejgamberi në këtë dynja. Besimtarët e kanë lavdëruar Pejgamberin qëkur ai ishte gjallë dhe ai nuk i kritikoi besimtarët për këtë gjë. Shembull kemi kur Profeti emigroi në Medine. Njerëzit i dolën para për ta pritur dhe kur e panë filluan të këndojnë: Tele ala bedru alejna .... Po kështu e ka lavdëruar mes shokësh Ebu Bekri i cili i tha: Nuk kam parë njeri më të bukur se ti o i dërguari i Zotit. Ndërsa Hasan Thabiti i ditur i asaj kohe tha: Më të bukur se ti nuk kanë parë sytë e mi, më të hijshëm se ti nuk kanë lindur gratë ndonjë fëmi. Ti je krijuar sikur deshe vetë, kështu të krijoi Zoti i vërtetë. Po kështu më pas e kanë lavdëruar duke i përmendur cilësitë dhe mrekullitë e tij shumë dijetarë Islamë si Ebu Hanifeja me kasiden e tij të famshme, Ebu Siriu etj. Edhe dijetari i njohur Ibni Tejmie në volumin 5 - 6 ka thënë: Lejohet të këndohet mevludi nëse fjalët që thuhen nuk janë në kundërshtim me Kuranin dhe hadithin. Allahu thotë në Kuran: “Lart ta ngritëm famën tënde (o Muhamed)” S. Ishira A, 4. Allahu xh. sh në Kuran thotë: “Është e vërtetë se Allahu dhe engjëjt e tij (me krenari e respekt) e lavdërojnë Pejgamberin ...” S. Ahzab. A, 56. Allahu për jetën e Pejgamberit është betuar. Ai thotë: “Betohem për jetën tënde (o Muhamed).” S. Hixhër A, 72. Fjala mevlud që do të thotë ditëlindje është e bekuar dhe e lavdëruar në Kuran për Pejgamberët. Ajo është e përmendur në Kuran. Allahu thotë në Kuran: “Bekimi qoftë mbi atë ditën kur u lind, ditën kur vdes dhe ditën kur do të ringjallet.” S. Merjem A, 15. Gjithashtu në Kuran për Jahjajin thuhet: “Me mua është shpëtimi ditën kur linda dhe ditën kur të vdes ...” Megjithëse është përmendur ditëlindja e këtyre dy profetëve por nuk ka dyshim se dita e lindjes se Profetit Muhamed që është mëshirë për të gjithë botërat është më e lavdëruara dhe më e bekuara se të tjerat. Kështu që festimi i mevludit është i lejuar i pëlqyeshëm, i lavdëruar dhe ai që gëzohet në këtë ditë dhe bën mevludin e Pejgamberit do të ketë shefatin e tij sigurisht në qoftë se ka vepruar sipas Kuranit dhe sipas Pejgamberit. Në të gjithë vendet Islame këndohet mevludi i Pejgamberit në gjuhën amtare. Gati të gjithë dijetarët e botës janë dakord për këtë gjë - e kanë miratuar si një vepër e pëlqyeshme, me përjashtim të disa pseudodijetarëve që ose nuk
kuptojnë ose kanë qëllime të tjera. Të gjitha lavdërimet janë të lejuara nga Allahu xh.sh për Pejgamberin por vetëm nuk lejohet që t’i thuasht atij Zoti ose zotnia, lartmadhëria, i plotëfuqishmi apo mbreti i gjithësisë sepse këto tituj i takojnë vetëm Allahut xh.sh krijuesit të gjithësisë. SI FALET NAMAZI I RREGULLT SIPAS SHERIATIT DHE EHLI SUNETIT 1-Ezani : Pasi të kemi marrë abdes jemi të gatshëm për të falë namazin. Gjatë thirrjës se ezanit duhet t’i përsërisim fjalët me veten tonë. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kur të dëgjoni ezan thoni edhe ju në heshtje të njëjtat fjalë.” Trans. Buharini Farzet, vaxhibet, synetet dhe mustehabet gjatë faljes se namazit. Profeti Muhamed a.s. tha: “Kur të thirret ikameti për namaz, mos u ngrini në këmbë pa më parë mua.” Trans. Muslimi nga Ebu Katade. Nga ky hadith kuptojmë që duhet të rrimë ulur duke e pritur ikametin e jo duke ndjenjur në këmbë siç bëjnë disa njerëz dhe nuk duhet të ngrihemi në këmbë para imamit, sepse tregon padisiplinim. Muezini i Pejgamberit a.s. haz Bilali e ka kënduar ezanin dhe ekametin duke i kënduar nga dy herë secilën fjalë. Trans. Taberaniu, Ibni Maxhe, Ibni Shejbe dhe Bejhekiu. I dërguari i Allahut haz Muhamedi a.s. na e mësoi ezanin me 19 fjalë dhe ikametin me 17 fjalë. Transmetoi Ebu Dardai, Ibni Maxhe, Tirmidhiu, Nisaiu, Taberaniu, Ibni Hibani, Ibni Huzejme dhe Ibni Sheibe. Nga Hashimi dhe ky nga Abdurrahman Bini Jahja ky nga Rabia Bini Kajz i cili tregon se haz Aliu r.t.a dëgjoi një muezin që thirri ikametin duke kënduar nga një herë fjalët e ikametit dhe kur ai përfundoi Aliu i tha: Mos të pastë nëna, përse nuk i përsërit nga dy herë fjalët. Trans. Ebi Sheibe, kapitulli ezan ve salat. Mushrikët e penguan Profetin në luftën e Hendekut që ai të falte namazet e ditës. Kur u errësua Pejgamberi a.s. thirri muezinin e tij Bilal Habeshiun dhe i tha: “Të thirrte ezanin e pastaj thirri ikametin dhe i falën namazet kaza - të mbetura, duke filluar që nga yleja - dreka, duke thirrë ikametin për çdo namaz.” Trans. Imam Ahmedi, Nisaiu dhe Tirmidhiu. Në zinxhirin e transmetimi Dari Kutniu përmend Ubejden i cili ka thënë se i ka dëgjuar këto që thamë më sipër nga babai i tij Ibni Mesudi. Profeti tha: “Mbas çdo namazi dhe ikameti lihet kohë aq sa për të falur një namaz.” Trans. Buhariu. Pra kuptohet që ky namaz është namazi sunet që i ka falur Pejgamberi a.s. Pas ezanit bëhet duaja me zë të ulur nga imami dhe
xhemati e cila është: Allahume hadhihi daiveti tameh ve salatil kaimeh ... Trans. Buhariu, Muslimi Ahmedi dhe Taberamiu. Farzet e namazit janë tekbiri i parë ose iftitah tek biri - fjala Allahu ekber. Pastaj lidhemi në namaz. Në Kuran thuhet kështu: “Përmend emrin e Zotit dhe fal namaz.” S. Ala. Aj, 15. 2-Hyrja në namaz - Qëndrimi në këmbë. Allahu urdhëron kështu: “Dhe qëndroni drejt në këmbë përpara Allahut; të përulur.” S. Bekare . Para se të fillojmë të këndojmë Kuran duhet t’i mbështetemi Allahut duke iu lutur që të na ruajë prej sherrit - të keqes - ngatërrimit të shejtanit të mallkuar. Para se të fillojmë të këndojmë Kuran duhet të themi Eudhur billahi minesh - shejtani rraxhim Bismilahi Rrahmani rrahim. Këtë na e bën të qartë vetë Allahu në Kuran i cili thotë: “Kur të lexosh Kuranin mbështetu tek Allahu që të ruajë ty nga shejtani i mallkuar.” Sure Nahl A.98. Kështu ikën shejtani dhe nuk të ngacmon në namaz. Ashtu sikurse i ngacmon disa njerëz që duke u falur shikojnë majtas e djathtas dhe kruajnë trupin e kapin mjekrat me dorë. Ky namaz është jashtë edukatës e ligjit islam. Kur falim namazin me imam Pejgamberi ka thënë: “ju mjafton imami kur hesht dhe kur lexon me zë në namaz” Trans. Dari Kutuniu nga Ibni Abazi. Dhe nuk lexohet Kuran pasi iu ke ujdisur imamit as kur imami hesht. Trans Ibni Shejbe. Në një transmetim që bën Taberaniu thotë: Një njeri erdhi tek Ibni Mesudi dhe i tha: Unë kam dëshirë dhe lexoj Kuran me veten time pas imamit. Ibni Mesudi i tha: Jo, mos vepro më kështu, por hesht, për këtë gjë ty të mjafton imami. Trans. Taberamiu. Me këndu Kuran pas imamit është e ndaluar, thotë imami i madh Ebu Hanife dhe Ebu Jusufi. Enesi ka thënë e kam parë Pejgamberin kur merrte tekbirin e parë i ngrente duart deri tek bulëzat e veshëve Trans. Hakimi, Dari Kutni dhe Bejhekiu. Gjithashtu të njëjtin hadith trans. Muslimi kapitulli salati. Profeti i tha njërit: “O ibni Huxhër, kur të falesh duart ngreji deri tek veshët kurse gruaja i ngre deri në gjoks dhe majat e gishtërinjve të dorës në drejtim të supeve.” Trans. Taberaniu. Pejgamberi a.s. merrte tekbirin fillestar në namaz dhe gishtat të puthitur i ngrente deri në lartësinë e veshëve duke e drejtuar brendësinë e duarve në drejtim te Qabes. Transmetoi Dari Kutniu, Hakimi dhe Bejhekiu tregoi Enesi r.t.a. Hakimi thotë se isnadi i hadithit është sahih - i vërtetë. Kur Pejgamberi hynte në namaz merrte tekbir, ngrente të dy duart derisa gishtat preknin veshët dhe pas tekbirit këndonte subhaneken ... Trans. Dari Kutniu. E kam parë Profetin në tekbirin fillestar të namazit dhe gishtat e mëdhenj i arritën deri tek bulëzat e veshëve. Trans.
Muslimi. Gjithashtu transmetohet nga Ibni Uthman nga Ibni Ajash dhe nga Ibni Selman bini Umejr i cili ka thënë: E kam parë Ummu Derdanë - nënën e Ebu Derdait duke i ngritur duart e saja në namaz deri sa i prekën gishtat supet. Trans. Buharini dhe Ibni Shejbe Salat 9/1. Zuhriu thotë: Femra i ngre duart deri në supe. Trans. Ibni Shejbe dhe Ibni Haxheri. Bera bini Azeb dhe Muhamed bin Abdurrahman e të tjerë thonë e kemi parë Profetin a.s. që kur falte namaz ngrente duart vetëm një herë në tekbirin e fillimit. Trans. Ebu Daudi. Kurse në një transmetim tjetër një nga sehabet e profetit tha: E kam parë haz Ymer Bin Hatabin që i ngriti duart vetëm në tekbirin e parë dhe pastaj gjatë namazit nuk e përsëriti më. Trans. Tahaviu dhe Bejhekiu. Vail bini Huxhër ka thënë: E kam parë Pejgamberin duke falë namaz dhe dorën e djathtë e vinte sipër dorës së majtë nën kërthizë. Trans Ibni Shejbe me koment të Tirmidhiut i cili thotë është fjalë sahih - e vërtetë padyshim. Profeti e ka ndaluar që të hedhësh rroben krahëve kur fal namaz dhe të mbulosh me të gojën. Trans. Zejlai prej Ebu Hurejres. Pejgamberi ka thënë: “Zbukuronja namazin tuaj - faleni sa më bukur atë.” Allahu thotë në Kuran: “Mjerë ata që kur falen, gjatë namazit të tyre janë të pakujdesshëm.” S. Maun Aj. 4 - 5. Gjithashtu Allahu thotë: “Është e sigurtë se kanë shpëtuar besimtarët ata të cilët janë të përulur e të kujdesshëm gjatë faljës se namazit.” Sure Muëminun Aj, 23. Edhe veshjen po ashtu duhet ta rregullojmë kur futemi në namaz. Allahu thotë në Kuran: “Vishuni bukur për çdo namaz.” Gjithashtu Allahu xh.sh thotë: “Kur të këndohet Kuran ju dëgjoni atë dhe heshtni në mënyrë që të fitoni mëshirë.” S. Araf Aj.204. Nga kjo kuptohet që kur këndon imami xhemati duhet të heshti dhe të dëgjojë. 3- Në namaz: Kur të hyjmë në namaz drejtojmë radhët dhe me fytyrën drejt Qabes përgatitemi për në namaz duke e bërë nijet me zemër dhe me gojë, është mustehab. Këmbët mbahen një pëllëmbë larg njëra me tjetrën, jo më shumë sepse kështu i kanë mbajt Pejgamberi dhe shokët e tij. Këmbët nuk duhet të lëvizin nga vendi aspak sidomos gishti i madh i këmbës së djathtë, ta mendosh sikur është i gozhduar. Është e ndaluar të lëvizësh gjatë namazit. Pejgamberi ka thënë Allahu xh.sh. i ka ndaluar këto dy gjëra. 1.Të mos lëvizni në namaz. 2.Të mos flisni fjalë të pista sidomos kur jeni agjërueshëm. Është e ndaluar të anosh majtas e djathtas ose të tundësh kokën kur je lidhur në namaz. Në namaz kërkohet shumë disiplinë sepse je duke iu
falur Zotit. Nuk është e lejueshme në asnjë mënyrë të kruhesh në namaz siç e bëjnë disa njerëz. Këto lëvizje nuk bëhen kur paraqitet përpara ndonjë njeriu me autoritet, po para Zotit të madhërueshëm a nuk duhet të qëndrojmë me edukatë? Për kujdesjen në namaz Allahu xh.sh thotë në Kuran: “Dhe ata që janë të kujdesshëm ndaj rregullave të namazit të tyre, të tillë njerëzish janë në xhenete dhe janë të nderuar.” S. Mearixh A. 34. E pyetën profetin për kthimin e trupit majtas e djathtas. Ai tha: “Kthimi i trupit majtas e djathtas është vjedhja e shejtanit nga namazi i besimtarit.” Trans Buhariu. Sifatu Salat 12 nga Aisheja r.t.a. Pejgamberi tha: “Kush bën shenjë në namaz që lë të kuptohet diçka, namazi i tij është i prishur.” Trans. Ebu Daudi nga Ebu Hureja. Profeti kur ishte i lidhur në nëmaz nuk e prekte fytyrën me dore. Trans. Taberaniu. Profeti a.s. ka thënë: “Mos i kërcit gishtat kur je në namaz.” Trans Ibni Maxhe. Është e ndaluar të kthesh kokën majtas e djathtas ose të ngresh sytë sipër duke shikuar në drejtim të qiellit apo tavanit. Pejgamberi ka thënë: “Ç’është me njerëzit që i drejtojne sytë e tyre nga qielli, o t’i japin fund këtij veprimi ose Allahu xh.sh. do t’ua marrë shikimin,” Është e ndaluar të qëndrosh këmbëkryq në ndeje - teshehud dhe të falesh me kanatiere - krahët zbuluar në namaz. Pejgamberi tha: “Askush nga ju nuk falet sikur duhet nëse nuk i mbulon me rroben që ka veshur supet e tij.” Trans. Muslimi nga Ebu Hurejre, kapitulli Salati. Është e ndaluar të falësh namazin kur je i shtrënguar për të kryer nevojën. Pejgamberi Muhamed a.s. tha: “Nuk falet namazi kur je në shtrëngim nga nevoja (e trashë ose e hollë) dhe gjithashtu kur ushqimi është i shtruar gati për ngrënie.” Trans. Muslimi nga Aisheja. 4 - Leximi i Kuranit brenda në namaz. Profeti a.s. kur falte namaz këndonte subhaneken deri në fund. Trans. Muslimi. Teavudhi quhet Eudhu ... Bismilahi ... Sipas Ebu Hanifes dhe ndjekësve të tij teavudhi këndohet vetëm në rekatin e parë në heshtje, kurse Bismilaja këndohet në heshtje në fillim të çdo rekati para sures Fatiha. Abdullah Ibni Mugafel thotë: Mua më dëgjoi im atë që e thashë me zë bismilahin dhe më tha: O biri im ruju nga bidadet - shpifjet, se unë kam falur namaz me hulefai rashidinët, Ebu Bekrin, Ymerin, Osmanin dhe Aliun dhe asnjërin nga këta nuk e kam dëgjuar ta thotë me zë bismilahin, para sures Fatiha por fillonin me zë Fatihanë. Trans. Tirmidhiu, Ibni Maxhe dhe Buhariu nga Enesi, kapitulli Sifatus Salat 53 kurse Muslimi transmeton nga Enesi kështu: “Nuk kam dëgjuar asnjërin nga këta tre njerëz të nderuar
që të lexojnë me zë Bismilahi Rrahmani Rrahim.” Pas sures Fatiha këndojmë Kuran pa u zgjatur shumë sepse jemi në këmbë me gjithë xhematin - besimtarët e tjerë dhe ka njerëz të vjetër, të sëmurë e të lodhur me problemet e hallet e ditës. Vetë Allahu xh. sh. në Kuran thotë: “Faluni duke lexuar Kuran sa t’u vijë më lehtë prej namazit, Ai (Allahu xh.sh.) e di se nga ju do të ketë të sëmurë dhe të tjerë që gjallërojnë (punojnë) nëpër tokë duke kërkuar rriskun - ushqimin.” Sure Muzemil A 20. Pejgamberi me hadith ka thënë: “Mos vështirësoni në fe.” Ai gjithashtu tha: “Jam urdhëruar që pas Fatihase të këndoj ajete që janë më të shkurtra.” Trans. Ebu Daudi Ahmedi dhe Ibni Hiban. Për këndimin e Kuranit në namaz profeti thotë: Nuk ka namaz pa këndim Kurani. Trans. Muslimi. Kur Profeti ngrihej në rekatin e dytë fillonte menjëherë suren Fatiha duke mos kohë për heshtje për të lëcuar tjetër gjë. Trans. Muslimi nga Ebu Hurejre. Kurse Buhariu thotë që Pejgamberi a.s., Ebu Bejkeri dhe Ymeri e hapnin namazin dh me zë fillonin në suren Fatiha. Trans. nga Enesi në kapitullin sifatus salat, 58 Buhariu. Pejgamberi dhe Hulefai Rashidinët nuk e kanë thënë me zë të lartë bismilahin që ta dëgjonin xhemati. Trans. Muslimi kapitulli salat 13/1. Pejgamberi a.s. kur thoshte në përfundim të sures Fatiha ajetin gajril makdubi alejhim veled-dal-lil e thoshte në heshtje (pa zë) fjalën amijn.Këtë gjë e transmetojnë; Imama Ahmedi, Ebu Daudi, Dari Kutniu, Taberaniu dhe Hakimi të cilët thonë se ky transmetim është thënie sahih - e vërtetë. Kur të këndojmë Kuran në namaz nuk duhet të bërtasim shumë duke e ngritur zërin. Allahu thotë kështu në Kuran: “E ti mos e ngre zerin në namazin tënd por as mos e ul tepër në të dhe mes kësaj kërko një rrugë mesatare” Sure Isra Aj, 110. Në traditën e Pejgamberit a.s. Kurani në namaz këndohet me zë në këto namaze farz: 1.Dy rakat të farzit të akshamit 2.Farzin e jacisë 3.Farzin e xhumasë 4.Në namazet e Bajrameve. Trans Ebu Daudi. 5.Rukuja. Pasi të mbarohet këndimi i sures Fatiha dhe i një sureje tjetër nga suret e shkurtra të Kuranit pasi jemi me xhemat ose këndojmë disa ajete nga suret e gjata atëhere biem në ruku-përkulje e cila është farz. Allahu xh.sh thotë në Kuran: “ ... Dhe bini në ruku-përkulje me ato që bëjnë ruku.” S. Bekare A 43. Duhet ditur se ruku - përkulje gjatë faljes së namazit bëjnë vetëm muslimanët. Ehlikitabët nuk bëjnë ruku para se të shkojnë në sexhde. Pasi imami bie në ruku duhet të thotë 3 - 5 ose 7 herë subhan rrabbiel aadhim dhe kur imami të thotë me zë semiallahu limen hamide secili nga xhemati të thotë Rrab-bena lekel hamd, duke e shqiptuar muezini
përpara. Trans. Muslimi nga Ebu Hurejre. Imami nuk duhet të rrijë shumë në ruku që të mërzitet xhemati. Pasi të ngrihemi nga rukuja duhet të themi Rab-bena lekel hamd që është duaja më e shkurtër. Kjo lutje është sunet dhe vaxhip. Indirekt për këtë dua na e bën të qartë Kurani ku thotë Allahu xh.sh.: “Madhërojë me falenderim Zotin tënd dhe bëhu nga ata që bien në sexhde.” Sure Hixhre A, 98. Duaja e më sipërme ka kuptimin: Falenderimi i takon madhnisë tënde o Zot, e kjo urdhërohet nga ajeti që thamë. Kur të këndojmë Kuranin nuk duhet ta ngremë zërin shumë. Allahu na mëson në Kuran kështu: “Dhe ti mos e ngre zërin në namazin tënd, por as mos e ul tepër në të dhe mes kësaj kërko një rrugë mesatare ...” Sure Isra A, 110. Në traditën e Pejgamberit a.s. është që të lexosh me ze mesatar në dy rekatet farz të sabahit, dy të akshamit, katër në farzin e jacisë dhe në namazin e xhumasë e të Bajramit, kurse në namazet e tjera lexohet Kuran pa zë. Trans. Ebu Daudi. Nëse harron gjatë namazit ndonjë rekat bëhet sevhi sexhde. Kur Pejgamberi harronte në fund ai bënte sexhden e harrimit. Ato që falen pas imamit duhet ta dinë se është vaxhip - urdhër i Allahut dhe sunet i Pejgamberit a.s. që të heshtim pas imamit. Pejgamberi ka thënë Imami është prijësi juaj në namaz. Kur ai merr tekbir edhe ti prapa atij merr tekbir, kur ai lexon Kuran ti hesht dhe dëgjo, kur ai bie në ruku edhe ti pas tij bjer në ruku e sexhde. Trans. Muslimi. Nuk ka lexim së bashku me imamin në namaz. Trans. Muslimi. Pejgamberi ka thënë: “Kush ka imam, leximi i imamit është dhe për xhematin”. Trans. Ibni Abazi. 6.Sexhdeja. Në sexhde duhet të bimë më rregull, sipas Pejgamberit i cili ulte gjunjët në tokë përpara duarve kur binte në sexhde dhe ngrinte duart përpara gjunjëve kur ngrihej nga sexhdeja. Trans. Tirmidhiu dhe sipas këtij rregulli kanë vepruar dijetarët në botën islame deri më sot. Në sexhde fytyra vendoset mes pëllëmbëve duke i ngjitur duart anash fytyrës. Profeti binte në sexhde dhe vendoste fytyrën mes pëllëmbëve të duarve. Trans. Muslimi. Pejgamberi tha: “Kur të bini në sexhde pëllëmbët e duarve i vini në tokë dhe bërrylat i mbani të ngritur nga toka.” Trans. Muslimi nga Berrai kapitulli salat. 7-Selami. Kur japim selam duhet të themi vetëm kaq: Eselamu Alejkum ve Rahmetullah në të djathtë dhe në të majtë. Pas selamit thuhet: Allahume ente selamu ve minke selamu tebarekte ja dhel xhelali vel ikramu. Trans. Muslimi. Selam duhet të japim pasi të japi imami. Ibni Maliku thotë: Jemi falur me profetin dhe kur ai dha selam dhamë edhe ne.
Trans. Buhariu. Pejgamberi a.s. jepte selam në krahun e djathtë dhe të majtë. Trans. Muslimi nga Ahmed Binil Asi. Kur Profeti mbaronte namazin kthehej me fytyrë nga xhemati. Trans. Buhariu nga Buhereire kapitulli Sifatus salat. Është gabim me dhënë selam vetëm në krahun e djathtë sepse të dy melekët veprojnë me urdhrin e Zotit xh.sh. Pejgamberi pasi jepte selam në të dy krahët qëndronte në vendin e tij derisa muezini të thoshte: Allahume ente selamu ve minke selamu tebarekte dhel xhelali vel ikram. Trans. Muslimi kapitulli Mesaxhit ve mevadiu salat. Pasi të japim selam duhet të bëjmë istigfar, të paktën të thëmi tre herë estagfirullah. Kur të japim selam në kohën që muezini thotë: Ala Resulina salavat, xhemati në heshtje duhet të bjerë në salavat. Sikur e dimë nga Kurani salavati është farz. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nuk shkon lutja juaj tek Allahu përderisa ju të çoni salavat mbi mua, ajo rri pezull në mes tokës dhe qiellit.” Trans. Ibni Kethir. Profeti a.s kur këndonte teshehudin (etehijatin) e shtrinte përtokë pjesën e sipërme të këmbës se majtë dhe e ngulte drejt këmbën e djathtë, dhe kështu i ka porositur shokët e tij. Trans. Tirmidhiu, hadithi hasen dhe sahi - I mirë dhe i vërtetë. Duart vendosen mbi kupat e gjunjëve, kurse gratë rrinë ulur të mënjanuara në krahun e majtë dhe të dyja këmbët i nxjerrin djathtas. Trans. nga Ibni Sheibe. Pas selamit para se të bëjmë zikrin duhet të këndojmë ajetin Kursin i cili është ajeti më i famshëm i Kuranit. Pejgamberi ka thënë: “Këndojeni vazhdimisht ajetin Kursin sepse ju mbron Zoti xh.sh. nga sherri - nga e keqja e çdo gjëje.” 8-Zikri Pas namazit është sunet që të këndohet kjo dua Allahu me ente selamu ve minke selam tebarekte ja dhel xhelali ve ikram. Ibni Abazi thotë: Përmendja e Allahut me zë nga muezini pasi imami dhe xhemati të kenë dhënë selam ka qenë praktik që në kohën e Pejgamberit a.s. Trans. Buhariu. Kur Profeti jepte selam qëndronte në vendin e tij derisa të thuhej duaja që thamë më sipër. Trans. Muslimi. Mevadus salad 26. Pejgamberi ka thënë: Kush fal pas farzit të akshamit dy rekatë para se të fillojë të flasi diçka, sevapi i këtyre dy rekatëve shkruhet në Ilijjin. Trans. Tahaneviju. Kur Pejgamberi mbaronte namazin u kthente me fytyrë nga xhemati. Trans. Buhariu Sifatu Salat 75. Profeti tha: “Më është e ndaluar të këndoj Kuran në ruku e sexhde.” Trans. Muslimi nga Ibni Abazi. Gjithashtu Profeti e ka të ndaluar të falesh me rroba që kanë vizatime të ndryshme. 9-Tespihët për zikër. Zikri është i urdhëruar nga Zoti xh.sh në mëse 74 vende ne Kuran. Allahu thotë: “O ju që keni besuar të kujtoni Allahun sa më shpesh.” Sure Ahzab A, 41. Në Kuran thuhet: “Ato melekët e lartësojnë
Zotin ditë e natë e nuk mërziten.” S. Enbija A.20. Gjithashtu në Kuran thuhet: “Allahun e madhërojnë me tezbih çka në qiell e çfarë ka në tokë” S. Hashër A. 21. Tregohet nga Safija gruaja e Pejgamberit a.s. e cila tha: Hyri Pejgamberi tek unë dhe shikoi që unë kisha para vetes 400 guraleca të vegjël dhe me këtë numër guralecash po bëja zikër - po përmendja Zotin xh.sh. Pejgamberi më pyeti: - “A e ke përmend Allahun aq herë sa guraleca ke pranë vetes o Safije”. Ajo thotë i thashë po ja Resulallah. Ai më tha: “Thuaje fjalën Subhanallah sa më shumë se kjo fjalë peshon sa arshi i Allahut dhe sa pesha e fjalëve të tij.” Trans. Tirmidhiu. Kurse imam Ahmedi transmeton se Ebu Sefiji shok i Pejgamberit a.s. e përmendtë Allahun shumë herë me numër të caktuar duke numëruar guralecë të vegjël që mos të harronte numrin e caktuar. Trans. imam Ahmedi. Numri i saktë ka rëndësinë e vet. Në Kuran përmenden disa lloj numrash. Ja një shembull: thotë Allahu: “Edhe nëse kërkon falje për munafikët 70 herë për ato Allahu nuk do t’i falte.” Gjithashtu është bërë e ditur se Ebu Hurejre në atë kohë ka pasur një pe të gjatë me 1200 nyje dhe nuk flinte gjumë pa e përmendur Allahun aq sa nyje kishte gjatësia e perit. Trans. Ahmed Ibni Hambeli. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush thotë pas mbarimit të namazit 33 herë subhanallah, 33 herë elhamdulilah, 33 herë Allahu ekber që bëhen 99 herë dhe të 100 herë e plotëson me fjalën e madhërueshme la ilahe il lallahu vahdehu la sherike leh lehul mulku ve lehul hamdu ve huve ala kul-li shejin kadirë, i fshihen gjynahet edhe në qofshin ato sa shkuma e detit.” Trans. Muslimi. Përsa i takon zikrit Zoti thotë në Kuran: “Të mjerët ata që nga zemërfortësia nuk e përmendin Allahun, këta lloj njerëzish janë në humbje të qartë.” S. Zumer A. 22. Prandaj mbahen Tespitë sepse numri i caktuar që është urdhëruar nga Pejgamberi me e përmend Allahun ka domethënien dhe rëndësinë e vet. Njëkohësisht kur i mban tespitë në xhep të kujtohet zikri - përmendja e Zotit, sepse përse i mban. Njeriu që bën zikër shumë ia përgjason veprimit të melekëve. Prandaj gabojnë shumë ata njerëz që thonë mos mbani tespi. Këto njerëz nuk e njohin mirë Islamin, dhe dëgjojnë disa njerëz gjysmakë në dituri. Imami Ebu Hanife thotë: Ai njeri që flet për një gjë me pa dituri të mos kujtojë se nuk do të pyetet për çfarë ka folur. E mbyllim këtë temë me thënien e Allahut xh. sh. i cili thotë: “Të mjerët ata (njerëz) që nga zemërfortësia nuk e përmendin Allahun.” S. Zumer Aj, 22. GJITHNJË MË FALJEN E NAMAZIT
Ashtu sikurse e kemi thënë më parë ngritja e duarve në namaz duhet vetëm një herë në fillim të namazit. Abdullah ibn Amër ibn Asi transmeton se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Allahu xh.sh nuk e zhduk diturinë menjëherë nga njerëzit e kësaj bote, por Ai e ngren diturinë me vdekjen e dijetarëve. E kur të mos mbeten njerëz të ditur, atëherë nëpër vendet drejtuese do të vendosen injorantët, të cilët kur të pyeten do të japin përgjigje pa dituri. Ato vetë do të jenë të mashtruar dhe do mashtrojnë dhe të tjerët. Transmetoi Ibni Maxhe, F. 1-20. 1) Abdullah Ibn Kutejbe transmeton nga Xhabir Ibni Semret i cila tha: Një ditë erdhi Pejgamberi a.s. mes nesh edhe na tha: “Çfarë keni ju që ju shoh duke i lëvizur krahët në namazë sikur duart tuaja të jenë bishta kuajsh kryeneçë – të pa bindur, të pa shtruar. Qetësohuni në namazë”. Transmeton Muslimi vol. 1 hadithi 181. Kurse imami Buhariu tregon kritikën që Ebu Hanifeja i bëri Ibni Mubarekut duke u nisur nga hadithi që thamë më sipër i tha atij mbasi mbaruan namazin: “Mendova se po don me fluturu kur të shikova që i ngrite duart disa herë pas tekbirit të fillimit.” Alkameja transmeton se ibni Mesudi ka thënë: “Pejgamberi kur ka falur namazë i ka ngritur duartë vetëm në tekbirin fillestarë.” Trasnmeton Tirmidhiu vol. 1. Faqe 35. Këtë thënie të ibni Mesudit e transmeton Ebu Dauidi, Ahmedi dhe Ebu Hanifja. Imami Ahmedi thotë: “Resulullahi i ka ngritur duart vetëm në tekbirin fillestarë një një herë dhe nuke ka përsëritur më gjatë namazit.” Ahmedi trasmeton nga Jahja ibni Adem nga Hasan i bën jahja e ai nga Abdul Melihu ky nga Dhubjan ibën Adijji, ky nga Ibrahim ibni Ersred i cili ka thënë: “Jam falur me hazretin Ymer ibni Hatabin dhe ai i ka ngritur duart vetëm gjatë tëkbirit fillestar.” Transmetohet sipas kritereve të Muslimit dhe Ebu Daudit Ka thënë Muxhahidi: jam falur pas djalit të hazreti Ymerit r.t.a. dhe ai i ka ngritur duart vetëm në tekbirin fillestarë. Transmeton Taberaniu me senedin – Sahih. Gjithashtu transmeton Muhamed ibni Xhabiri e ky nga Hamad ibni Ebi Sulejman, kure ky nga Ibrahimi dhe Alkameh dhe ky nga Ibni Mesudi i cili ka thënë: “jam falur pas Pejgamberit a.s., Ebu Bekrit dhe Ymerit.r.t.a të cilët i kanë ngritur duart vetëm në tekbirin e fillimit”. Ibni Mesudi që kur ka qenë fëmi, ka ndejt me Resulullahun i tha Ebu Hanifja Uzaiut dhe Uzaiu heshti i tha ke të drejtë o Ebu Hanife. 10. DUAJA - LUTJA PAS NAMAZIT
Në traditën e Profetit përmendet që Pejgamberi a.s e bënte duan pas namazit dhe duart i mbante në lartësinë e shpatullave me pëllëmbët nga qielli. Trans. Ebu Daudi. Pejgamberi a.s. ka thënë lutja është ibadetadhurim. Trans. Ebu Daudi e Tirmidhiu. Allahu xh.sh. thotë në Kuran në suren Gafir: “M’u lutni t’u përgjigjem e ato që nga mendjemadhësia i shmangen lutjes ndaj Meje (thotë Allahu) do hyjnë të nënçmuar në xhehenem” Sure Gafir Aj. 60 “Thuaju (o Muhamed) Zoti im nuk do të kujdesej për juve, sikur mos të ishte lutja e juaj”. Sure Furkanë A. 77. Kurse Pejgamberi a.s. Ka thënë: “Allahu im unë të lutem ty për udhëzim dhe devotshmëri për falje gjynahesh dhe mëvetshmëri (të mos i bëhem barrë kujt. “ Transmeton Muslimi. Gjithashtu është lutur Pejgamberi kështu: “Allahu im të mbështetem Ty të më ruash nga s’provat e varrit dhe nga dënimi i xhehenemit dhe nga e keqja e pasurisë dhe e varfërisë”. Transmeton Ebu Daudi dhe Tirmidhiu. Kurse nga Enesi r.t.a. transmetohet ky hadith nga Pejgamberi a.s. i cili është lutur kështu: “Allahu im, të mbështetem ty të më ruajsh, mendjen e më ruaj nga sëmundjet e shëmtuara, zgjeba, gërbula etj.” Pejgamberi a.s. ka thënë; Duaja është kripa e ibadetit-namazit.” Dhe Zoti thotë në Kuran: “Dhe bëhu prej atyre që luten (Allahut xh.sh)” S. Hixher, Aj, 98. Transmeton Muslimi. Pejgamberi ka thënë: “Asgjë nuk është më e nderuar te Allahu xh.sh dhe më e pëlqyer se lutja”. Transmeton Tirmidhiu. Ibni Hibani. “Lutja është thelbi i adhurimit ka thënë Pejgamberi”. Lutja i bëhet vetëm Allahut për ndihmë nga çdo e keqe në dynja dhe Ahiret. Allahu është i plotëfuqishëm dhe i ditur për çdo gjë. Ai që i lutet dikujt tjetër veç Allahut xh.sh. ka bërë shirk. Trans. Tirmidhiu. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kur t’i kërkoni diçka Allahut kërkojani atë me pjesën e brendshme të pëllëmbëve të drejtuara nga qielli dhe jo me pjesën e sipërme të duarve.” Trans. Ebu Daudi etj. Lutja e namazeve të përditshme me xhemat bëhet zakonisht e njëjtë dhe në mënyrë kolektive, kurse për ndonjë hall të veçantë secili njeri mund ta bëjë lutjën më vete sipas dëshirës së tij, brenda rregullave që i ka caktuar Allahu xh.sh pasi të ketë falur namaz për Allahun. Lutja për ndonjë hall që të kesh, ose për ndonjë të mirë që kërkon, kohët apo çastet më të preferueshme për t’u lutur janë këto ka thënë Pejgamberi
a.s.: “Në pjesën e III të natës mëshira e Allahut zbret në qiellin e dunjasë…” Transmeton Buhariu. 2) Midis Ezanit dhe Ikametit Pejgamberi ka thënë: “Lutja-duaja midis ezanit dhe ikametit nuk kthehet mbrapsh”. Transmeton Nisaiu dhe Ibni Hibani. 3) Ora e ditës së Xhuma. Transmeton Ebu Hurejre se Pejgamberi ka thënë: “Është një orë ditën e Xhuma - të premten dhe nëqoftëse një musliman e arrin atë dhe gjatë faljes së namazit të kërkojë donjë gjë nga Allahu xh.sh. Allahu do të ia plotësojë kërkesën atij”. Transmeton Buhariu. 4) Lutja në përfundim të namazit të detyruar Farz. Kanë pyetur Pejgamberin a.s. në ç‘kohë pëlqehet më shumë lutja nga Allahu Pejgamberi u tha: “Në fund të natës dhe në fund të namazit të përditshëm 5 kohëve që janë farz”. Trasmeton Tirmidhiu. Por veç këtyre kohëve ka dhe raste e kohë të tjera që duhet t’i lutemi Allahut. Pejgamberi ka thënë: “Nuk pranohet duaja juaj derisa ju të çoni salavad mbi mua, lutja juaj qëndron pezull ndërmjet qiellit e tokës përderisa ju të çoni salavad mbi mua në fillim, në mes dhe në fund të lutjes.” Trans. Muadh bini Harith, ky nga Ebu Kurre e ky e dëgjoi nga Seid bini Museid dhe ky nga Hazret Ymeri. Trans. Ibni Kethir fq. 522, në komentin e ajetit 56 të sures Ahzab. Ti lutemi Allahut gjithmonë në çdo kohë edhe jashtë namazit, duke ndejt e duke ecur. Por për lutje të veçanta është mirë të kthehemi nga Qabja. – Kibleja transmeton Buhariu pasi të kemi marrë abdes duhet t’i ngrejmë duart nga qielli me shuplakat gjysmë të hapura. Pejgamberi ka thënë: “Zoti juaj i madhëruar është bujar. Atij i vjen turp – i vjen keq që ta kthej njeriun e Tij – pa gjë, kur ai i kërkon diçka duke i ngritur duart gjatë duasë – lutjes”. Transmeton Ebu Davudi e Tirmidhiu. Albani ka thënë ky hadithë është sahih – i vërtetë i saktë. Gjithashtu transmeton Enesi se Pejgamberi i ngriti duart nga qielli dhe tha o Zot na dërgo shiun – na ço shi…” Muslim Buhari. Për ngritjen e duarve gjatë duasë Ebu Musai thotë: Kur Profeti kishte përfunduar betejën e Hunejnit, kërkoi ujë, mori abdes dhe pastaj ngriti duart duke thënë: “O Allah fale Ubejd ibën Amir…” Transmeton Buhariu dhe Muslimi. Atëherë neve ehlisuneti u themi atyre të vetëquajturve selefij: Përse juve nuk i ngreni duart për të bërë duanë pas namazit së bashku me gjithë xhematin? A nuk keni nevojë për Allahun? Apo u vjen turp t’i luteni Atij me duart e ngritura? Apo u duket si gjë jashtë modës kjo, e kujtoni se kështu veprojnë vetëm të vjetrit. Kjo është çudi, sepse ju pretendoni duke thënë se jeni me të parët, më të hershmit. Po me cilët të parë apo të vjetër jeni ju?
Pejgamberi është më i pari jonë, i pari i muslimanëve thotë Kurani dhe pas tij vijnë sehabet e me radhë kushdo që ndjek rrugën e Tij. Para sehabeve të Pejgamberit e kush janë ato të parë që thoni ju? Por juve dëgjoni e shihni, çfarë thotë Kurani e jo çfarë thotë arabi. Ka arab musliman tamam por ka edhe arabë që vetëm emrin kan musliman Ka arabë të ditur ka dhe të paditur. Feja është e Allahut e jo e arabit apo e turkut.. Arabët duhet t’i duam sepse i kemi vëllezër feje e janë nga kombi i Resulallahit a. s., janë vëllezërit tanë në Islam. Mos të harrojmë arabët nuk janë gjithë të ditur. Lutja është më e mirë të bëhet me zë të ulur sa ta ndigjosh vetë. Argument për këtë kemi Kuranin ku thotë: “Ti (o njeri) përmende Zotin tënd me veten tënde (heshtas), me respekt me frik, jo me shprehje të larta…” Sure Arafe A. 205. Gjithashtu Allahu në Kuranë thotë: “Lutuni Allahut tuaj të përulur (me respekt e frikë) dhe në heshtje (me zë të ulur) sepse Ai nuk i don ato (njerëz) që e teprojnë”. Sure Araf Aj 55. Komendatori i famshëm i Kuranit Fahurdin Rraziu thotë që një ditë disa njerëz e pyetën Pejgamberin kështu: O Muhamed a.s. kur t’i lutemi Zotit xh.sh. a të bërtasim shumë apo jo. atëherë ka zbritur Allahu këtë ajet Kurani: “Dhe kur të pyesin njerëzit e mi për Mua, Unë jam me të vërtetë afër, i ndigjoj lutjet e lutësit kur më lutet”. Sure Bekare A. 186. Pejgamberi ka thënë: “Fjala Aminë është lutje”. Duke u nisur nga ajetet e Kuranit që thamë dhe nga hadithi i Pejgamberit Ebu Hanifeja ka thënë është më mirë fjalën Aminë ta thuash me zë të ulët aq sa ta ndigjosh vetë, jo me zë të lartë sepse Zoti thotë, nuk i dua ata që e teprojnë. Ebu Hanifja thotë gjithashtu se fjala Amin me zë të lartë në xhami nga xhemati quhet zhurmë në xhami e jo qetësi – quhet teprim e jo nderim, mendjemadhësi e jo përulësi. Në namazë jemi në ndëgjim të fjalës së Allahut nga imami. Kurse pasi të mbaroj namazi mund të lutesh dhe me zë, por jo duke bërtitur pa edukatë, por i përulur. Kur je duke u falur me imamë është e caktuar lutja e namazt sipas Kuranit e haditheve të Pejgamberit a.s. Imami e bën me pak zë sa ta ndigjoi Xhemati në kohët sabah, aksham e jaci (xhuma) ose dhe pa zë vlen. Argument për këtë kemi fjalën e Pejgamberit a.s. që e transmeton Ibni Mesudi i cili thotë: kur Pejgamberi a.s. mbaroi namazin, ai e ngriti pak zërin dhe u lut disa herë”. Transmeton Muslimi. Gjithashtu për fjalën Amin pa zë kemi transmetimin e Ali ibni Ebu Talibit dhe Abdullah ibni Mesudit Allahu qoftë i kënaqur nga këto se të dy
këto burra të nderuar nga sehabet e nderuar Eudhu… Bismilahin dhe Aminin i kanë thënë më vehte pa zë. – Nga Ebu Vail transmeton Taberaniunë El Kebirë. Gjithashtu transmeton Alkameh nga Vaili, kurse ai nga babai i tij se ka falur namaz me Pejgamberin a.s. dhe fjalën Aminë e ka bërë pa zë më vehte. Transmeton Ahmedi, Ebu Daudi, Dari Kutnij me varg të shëndoshë trasmetuesish. Allahu thotë në Kuranë: “Pyetni dijetarët nëse nuk dini”. Sure Nahl A. 43. Në Kuranë thuhet: “Lutjuni Zotit tuaj të përulur e në heshtje”. Sure Arafë A.55. Buhariu në Sahihun e tij thotë se fjala “Aminë është dua”. Nga Enesi kemi këtë hadithë të Profetit a.s.: “Duaja-lutja në fshehtësi është më e vlefshme se 70 dua publikisht”. Kurse sato që ngulin mendimin që fjala aminë duhet të bëhet me zë mbështeten te ky hadithë që transmeton ibni Maxhe nga Ebu Hurejre kështu: “Njerëzit përpara e patën lënë pas dore shqiptimin e fjalës Aminë, kurse Pejgamberi e ka thënë me zë që e ndigjonin vetëm ato të safit – rrjeshtit të parë. Por Buhariu ka thënë se në varg të transmetimit deri sa shkon ke Ebu Hurejre gjindet Bishër ibni Rafii që Buhariu thotë ky nuk është njeri i besueshëm në tregimin e hadithit. Ahmed ibën Hanbeli për këtë njeri ka thënë transmeton shumë hadithë të dobëta – dhaif. Kurse ibni Maxhe ka thënë që ky njeri ka thënë hadithe të trilluara – të shpifura. Gjithashtu për një hadith tjetër që thonë se Pejgamberi e ka thënë me zë fjalën amin apo duanë Amin në Musnedin e Is hak ibni Ruvejhit, imami Ahmedi ka thënë është i trilluar. Imami Nisaiu ka thënë refuzohet ky hadithë se trasmetuesi nuk është i besueshëm. Pejgamberi ka thënë: “Kujt nga njerëzit që Allahu i dëshiron të mirën, do ta udhëzojë në kuptimin e rregullave të fesë”. Çdo njeri duhet ta kuptojë se në xhami nuk duhet të bëhet zhurmë qoftë edhe me fjalën Amin, e cila donte thotë, ashtu është, jam dakord – ashtu qoftë. Jemi në xhami e nuk jemi në stadium ose miting, që o burra të bërtasim sa më shumë. Fjalën Amiin me të zgjatur e me zë e bëjnë edhe murgeshat në kishë. Kush të doje le t’i ndigjojë që t’i mbushet mendja. Gjatë namazit nuk lejohet njeriu as të hajë e as të lëvizë, sepse Pejgamberi ka thënë: “Cili njeri fal namazë është duke biseduar me Zotin xh.sh.”Transmeton Ebu Daudi. Allahu thotë në Kuranë: “Mjerë ato që kur falen, gjatë namazit të tyre janë të pakujdesshëm.” Sure Maunë A. 4-5. Dhe në Suren Muëminun A. 23 Allahu thotë: “Është e sigurtë që kanë shpëtuar besimtarët ata të cilët janë të përulur e të kudesshëm gjatë faljes së namazit” pra sikur e shihni thotë të kujdesshëm gjatë faljes së namazit – brenda namazit.Allahu thotë në
Kuran; Edhe ata që janë të kujdesshëm ndaj faljes së namazit’’’ Sure Mearixh Aj 32.Kurse në Suren Shuara Aj 219 në Kuranë thuthet; Allahu të sheh lëvzjen tënde në mesin e atyre që fallen,’’ Pejgamberi a.s. i tha Enesit kur ky ishte fëmijë. “O djalë mbajë sytë në tokë në vendin ku vën kokën në sexhde dhe mos i luaj djathtas e majtas”. Si guxojnë të vetëquajturit selefij në kundërshtim me Allahun dhe të darugarin e tij, luajnë duartë, këmbët dhe sytë e kruajn mjekrën në faljen e namazit. Për kë falen këto, kur Allahu i ka paralajmëruar? Njeriu para një njeriu tjetër më të ditur apo më të ngritur, kur shkon me biseduar nuk i fut duart në hundë, nuk kruhet as para e as prapa dhe nuk rrin duke rregulluar, mjekrën apo flokët, sepse nuk është edukative, mirësjellje. Po para Madhështisë së Allahut xh.sh or sufeha – mendje lehtë si duhet të qëndrojë njeriu në namazë e në lutje? A nuk u vjen turp nga Allahu xh.sh. A nuk e keni frikë Atë? Korrigjoni gabimet nëse e keni nga padituria. Allahu nuk ja ka kujt nevojën. Njerëzit kanë nevojë për Allahun. Për sa i takon duarëve në namazë mbahen të lidhura e djathta mbi të majtën, që e djathta kap kyçin e dorës së majtë dhe duart mbahen lirisht nën kërthizë dhe gruaja i vë duart në gjoks duke mbuluar sa mundet pjesët e gjoksit. Kjo tregon shkallën e lartë të turpit e të edukatës që duhet të ketë muslimani dhe muslimanja mund t’i lidhi burri dhe lart sipër kërthizës, por kurrë burri nuk duhet t’i lidhë duart në gjoks si gratë. Atëherë gratë ku duhet t’i vënë duart, në kokë? Burri nuk duhet t’ia përngjasi gruas. Nuk vihen duart të lidhura në gjoks si kryq dhe duke i nxjerrë bërrylat anash sepse po ta shikoni me kujdes formon kryq më vetë veten njeriu. Duart në gjoks i vënë vetëm kristianët katolikë kur vdesin në formë kryqi. Ato bëjnë kryq.Ato bëjnë kryq për së gjalli e kryq për së vdekuri. Kurse muslimani kur është gjallë i përulet Zotit xh.sh. me ruku e sexhde dhe kur vdes i dorëzohet Zotit duke i shtrirë duart e këmbë. Duhet ta dij gjithkush se asnjë medhheb nuk e thotë me i lidh duart në gjoks afër fytit, vetëm ndonjë arab apo turk i pa ditur me emrin musliman, ose ndonjë misionarë me qëllim për t’u prishur namazin e muslimanëvet duke futur përçarje, i cili maskohet me emrin musliman por lodhen kot. Edhe gruaja që i lidh në gjoks duhet të lidhet e djathta mbi të majtën duke kapur e djathta kyçin e dorës së majtë, brrylat e duarve i mban të puthitura në ije drejtim tokës. Për sa i takon këmbëve, si burrat ashtu
dhe gratë duhet t’i mbajnë normalisht të hapura, sikurse jemi në ecje, sepse është shëmtim i namazit dhe nuk duhet të lëvizësh nga vendi. Pejgamberi ka thënë faleni namazin bukur pa deformime, për krah njëritjetrit duke puqur supet. Nuk ka thënë Pejgamberi me hapur këmbët sikur po don me kaluar ndonjë kanal. Ato që i mësojnë njerëzit me i hapur aq shumë këmbët e me shkelur njëri-tjetrin ke këmbët duke u falur e kanë shumë gabim, sepse nxjerrin veten dhe të tjerët pa namazë, pasi i shkelin tek këmbët u tërheqin vëmendjen. Por me sa duket mendoj, se një pjesë e tyre, e kanë nga padituria. Gjithashtu duhet të kemi kujdes për veshjen. Atyre që veshin rroba grashë, ju themi që “selefë” që do të thotë të parët muslimanë të kahershëmit kanë qenë veshur me mbathje të gjata edhe natën ashtu flinin, si burrat edhe gratë. Kështu kanë qenë veshur përpara muslimanët sepse turpi për njerëzit e ndershëm peshonte dhe peshon shumë. Profeti Muhamed ka thënë: Kush nuk ka turp, ai nuk e ka imanin në rregull, turpi është prej imanit”. Profeti Muhamed ka thënë: “Allahu i mallkofta ata burra që vishen si gratë dhe ata gra që vishen si burrat.”Trans. Nesai. Allahu i faltë ato që nuk e kan ditë. Pasi të japim selami në mbarim të rekatëve të namazit duhet të lartësojmë Allahun kështu: “Allahum-me ente selamu veminke salamu tebarekte ja dhulxhelali vel ikram.” Pastaj të çojmë salavatë Pejgamberit e gjithë profetëve, familjes dhe shokëve të tij kështu. All-llahum me sal-li ala sej-jidina ve nebij-jina Muhamedin ve ala, alihij vesahbihij ve ehlibejtihi ves-sel-lim. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nuk u pranohet lutja tek Allahu nëse nuk çoni mbi mua, mbi profetët tjerë, mbi shokët dhe mbi fisin tim salatu selam.” Transmeton Muslimi, Ebu Daudi. Pas salavatit duhet të këndohet ajeti i famshëm i Kuranit ajeti Kursija Pejgamberi a.s. ka thënë: “Kush e këndon me abdes ajeti kursinë e mbron Allahu nga sherri i shejtanit atë njeri”.Transton Ahmedi nga Ebu Hurejre.’’ Nuk lejohet lëvizja e gishtit disa herë kur këndojmë tehejatin.Zoti zh. sh. është Një, e kur e lëviz gishtin disa here,bën të kundërtën - bën mohim sepse lëvizja majtas e djathtas e gishtit do të thotë jo-jo. Duke qenë se jemi me abdes atëherë duhet ta këndjmë ajeti Kursin. Pasi të këndojmë ajeti Kursin të bëjmë zikër Zotin xh.sh. Në 74 vende në Kuran përmendet zikri – përmendja e Allahut. Mbi rëndësinë e zikrit ja se çfar thotë Allahu në Kuranë: Të mjerët ato që nga zemër fortësia nuk e përmendin Allahun,këtolloj njerzish janë në humbje të qartë’’Sure Zumer Ajeti 22 Shenjat e dashurisë për Zotin janë namazi dhe zikri. Allahu xh.sh.
thotë në Kuran: “Përmendeni Allahun, në Çdo pozicion që të jeni’’(këmbë ulur dhe mbështetur). Këtu në këtë ajet është fjala edhe për zikrin e posatshëm, pas namazit. Këtë na e tregon Pejgamberi me hadithë ku thotë: “Cili njeri që thotë 33 subhanallah, 33 Elhamdulil-lah, 33 Allahu Ekber pas çdo namazi dhe të njëqindën herë e plotëson me fjalën e madhërueshme La ilahe il-lallahu vahdehu la sherike leh, lehul mulku ve lehul hamdu ve huve ala kul-li shej-jin kadir, i zhduken gjynahet edhe në qofshin sa shkuma e detit. Muslimi Riadu Salihin. Faqe 235. Shih dhe në faqen 118 hadithi N. 571 Mutefekun alej jo vetëm në namaz por gjithmonë ta bëjmë Zikër Allahun. Allahu thotë në Kuranë: “Ato (njerëz) që nga mendjemadhësia nuk e përmendin Allahun (nuk bëjnë Zikër) janë të nënçmuara (të përbuzur) dhe do të hyjnë në Xhehenem”. Sure Gafir Ajeti 60.Alametu hub-bil-lah,hub-bu dhikril-lah;-Shenja e dashurisë në Zotin është përmendja e tij. NAMAZI I TARAVIVE Në muajin e madhërueshëm të Ramzanit e kemi synet me falur namazin e taravihës që ka gjithsej 20 rekat. Taravija falet mbas Jacisë dhe para namazit të vitrit. Rekatet e namazit të taravisë falen njëlloj sikurse falen katër synetet e namazit te iqindisë ose të jacisë. Pra falen dy rekatë dhe qëndrohet për të kënduar et-tehijatin… dhe dy salavatet,All-llahume Salli… All-llahume barik… deri në fund. Pasi këndohet et-tehijatu dhe dy salavatet ngrihesh në këmbë pa dhënë selam dhe lidh duart në namaz, ku duhet patjetër të këndohet kjo: SubhanekeAll-llahume ve bihamdike ve tebarekes-smuke ve taala xhed-duke ve la ilahe gajruke, dhe pastaj fillo me Eudhu Bil-lahi Minesh-shejtanirr-rraxhim Bismil-lahi rrahmani Rrahim. Këndon suren Fatiha dhe ndonjë sure tjetër. Në namazin e taravive është mirë të këndohen sure të shkurtëra duke filluar nga sureja Duha ose sureja Fijl, kur xhemati është i lodhur. Kur mbarohen kater rekatë namaz taravi qëndrohet pak duke kënduar tekbir tre herë, dhe në qëndrimin e dytë tre herë salavat mbi Pejgamberin a.s. pastaj herën e tretë tekbir pastaj salavat pastaj tekbir gjithnji nga tre herë për secilën. Kjo mënyrë veprimi është e mustehab (e pëlqyeshme) pushon pak imami dhe xhemati e njëkohësisht zbukurohen taravit me tekbire dhe salavate duke lavdëruar Allahun dhe duke përshëndetur Pejgamberin a.s.. Namazi i taravivet nuk duhet të falet shpejt e shpejt pa rregullin që kërkon namazi por njëkohësisht nuk bën edhe të zgjaten aq shumë për arsye se ka njerëz të moshuar, të sëmurë dhe
të lodhur me punët e ditës. Allahu xh.sh. thotë në Kuráni: “…Pra faluni duke lexuar Kurán sa t’u vijë më lehtë prej namazit. Ai (Allahu) e di se nga ju do të ketë të sëmurë dhe të tjerë që gjallërojnë nëpër tokë duke kërkuar rriskun…” Sure Muzemmil Aj.20 Është e pëlqyeshme dhe e pranueshme që namazi i taravive të mos zgjasi më shumë se një orë e pesëmbëdhjetë minuta sëbashku me namazin e jacisë. Është mirë në muajin e ramazanit të këndohet i gjithë Kur’anit gjatë namazit të taravive, por kjo të bëhet në një xhami të caktuar që të dihet nga xhemati që shkon aty në mënyrë që ta përballojnë zgjatjen e tyre, kjo gjë është e pëlqyeshme. Edhe mos zgjatja shumë e taravive është synet, sepse Pejgamberi ka thënë : “ Lehtësoni dhe mos vështirësoni në fe”. Në mbarim të njëzet rekateve të taravhës imami kthehet drejt xhematit dhe bën duanë e taravive. Abdu-Rrahman ibn Avfi transmeton se Pejgamberi a.s. ka thënë: “Allahu Xh.sh. u ka përcaktuar agjërimin në muajin Ramazan, kurse unë po ju urdhëroj faljen e namazit të taravivet.Prandaj kush e agjëron dhe falet natën, duke besuar dhe shpresuar në shpërblim ga Allahu xh.sh., do të dalë nga Ramazani i patër nga mëkatet sikur atë ditë kur e ka lindur nëna”. (EnNesai) Në këtë hadithë nga i dërguarit të Allahut vërtetohen urdhëresa e agjërimit në ditët e muajit të Ramazanit e cila më parë është urdhëruar me Kur’an (Bekare, 183). Gjithashtu vërtetohet falja sunnet e namazit të natës, nga të gjithë shkencëtarët e hadithit pajtohen se këtu me namaz të natës nënkuptohet namazi i teravihve. Me këtë hadith po ashtu hudhet poshtë mendimi të cilën disa e shtrojnë se namazi i terahihve është risi-shpikje e haz Ymerit, e jo sunnet i Pejgamberit a.s. Prej haditheve tjera që do të pasojnë do të shohim se namazi i teravihve është sunnet i Pejgamberit a.s., ndërsa haz Ymeri e ka vendosur, vetëm që namazi i teravihve të falet me një imam, kur kishte vënë re se në kohën e tij ishin paraqitur disa imamë në një xhami dhe ashtu të ndarë në disa xhemate faleshin. Ymeri, pra vetëm kishte vendosur rendin dhe unitetin dhe kishte penguar që mos të bëhej rrëmujë e përçarje. Kishte urdhëruar që namazi i teravihve të falet pas një imami. Ibn Kuddame në veprën e tij të njohur El-Mugni, thekson: “Namazi i teravihve në muajin e Ramazanit ësht prej 20 rekateve dhe është sunneti muekkede (sunnet i përforcuar) dhe i pari i cili e ka pëcaktuar është Resulullahu a.s. Gjithashtu sunnet është që ky namaz të falet me xhemat me shokë.”
Tirmidhiu ka thënë: “Shumica e dijetarëve janë me pikëpamjen të cilën e përfaqësojnë Ali ibn Ebi Talibi dhe Ymer ibn Hattabi dhe as’habë të tjerë se namazi i teravihve është prej 20 rekatëve. Ky është edhe të folurit e Sufja Thevriut, Ibn Mubarekut, Shafiut etj. Imam Shafiu ka thënë: “Kam përjetuar që në qytetin tonë Mekke namazi i teravisë të falet nga 20 rekate”. Ibn Ebi Shejbete r.a. transmeton nga Vekiu, i cili e ka dëgjuar Hasan ibn Salihun, kurse ky nga Amr ibn Kajsi: “Se Ali ibn Talibi e ka urdhëruar një njeri imamë që t’ua falë njerëzve në Ramazan nga 20 rekatë namazin e taravivet”. (Bejheki në Sunnenin e tij) Katër fakihët e mëdhenj janë deklaruar mbi numrin e rekateve që falen në namazin e teravihve. Ebu Hanifja, Shafiu dhe Ahmed ibn Hanbeli kanë thënë se është sunnet që namazi i teravihve të falet 20 rekate. Malik ibn Enesi ka thënë se namazi i teravihve i ka 36 rekate dhe se në kohën e tij në Medine ishte praktika e tillë. Shumica janë të mendimit se namazi i teravihve i ka 20 rekate. Asnjë dijetar nuk ka thënë se ka më pak se 20rekatë. Ibni Abbasi r.a. ka thënë: “I Dërguar i Allahut në Ramazan ka falur 20 rekatë dhe vitrin”.(El-Keshi, El-Bergeviu, Taberaniu dhe Bejhekiu) AbdulAziz ibn Refii r.a. ka thënë: “Ubejj ibn Kab me urdhër të Ymerit ua ka falur njerëzve në Medinë namazin e teravihve prej 20 rekatesh dhe tre rekate vitër”. Pothuajse nuk mund të gjendet transmetim i cili dëshmon se namazi i teravihve është falur më pak se 20 rekate, përveç transmetimit të h.Aishes nga i cili disa konkludojnë në mënyrë të tërthortë se Pejgamberi a.s. ka falë nganjëherë edhe më pak se 20 rekatë.’’ Ndërkaq, vetë ajo në një trasmetim tjetër thotë: “Pejgamberi a.s. në Ramazan është angazhuar më tepër duke falur namaz nafile se sa që është angazhuar jashtë Ramazanit.” Në një transmetim tjetër Aisheja r. t.a. thotë: “Kur të hynte 10 di tëshi i fundit e Ramazanit, Pejgamberi a.s. falej aqë gjat e bënte lutje sa që këmbët i ënjteshin…” Jezid ibn Husejlete transmeton nga Thabit ibn Jezidi të ketë thënë: “Në kohën e Omer ibn Hattabit namazi i teravihve është falur 20 rekate”. Imam Shevkaniu në veprën e tij “Nejlul-evtar” mbi çështjen se a është më e vlefshme të falet namazi i teravihve vetmas në shtëpi apo me xhemat në xhami, ka thënë: “Imam Shafiu dhe shumica e pjestarëve të tij, Ebu Hanifja, Ahmedi dhe disa dijetarë të medhhebit malikij kanë thënë: “Më
mirë është që të falet bashkërisht me xhemat, siç ka vepruar Ymer ibn Hattabi dhe as’habët r.a.-shokët ePejgamberi a. s. dhe këto i kanë ndjekur brezat që kanë ardhur pas tyre”. Nga sa thamë më sipër mësohet se hazreti Ymeri r.a. namazin e teravihve e ka falur në xhemat-me shokë. Ka mbetur vetëm të theksohet edhe shpjegimi të cilin e japin dijetarët se përse Pejgamberi a.s. disa netë i ka kapërcyer pa ua falë as’habëve namazin e teravihve. Dhe a mund të merret kjo se e ka lënë si sunnet që ndonjë herë mund të kapërcehet namazi i teravihve apo është më mirë të falet çdo natë? Nëna e besimtarëve Aishja r.a. ka thënë: “Pejgamberi a.s. një natë del në xhami dhe fal namaz. Njerëzit u rrjeshtuan, u bashkangjitën pas Tij. Vazhdoi ashtu dhe njerëzit çdo natë mblidheshin në numër edhe më të madh. Një natë nuk del për t’ua falur namazin. Kur zbardhi dita Pejgamberi a.s. u kishte thënë: “Kam parë se ishit mbledhur që t’ua fali namazin (e terahihve). Por më ka penguar frika se ky namaz mos po u bëhet i obligueshëm – Farz si agjërimi i Ramazanit prandaj nuk kam dalë”. DUAJA E TARAVIVET Elhamdu lil lahi rrab –bil aalemin,ves-salatu ves-selamu ala resulina Muhamedin ve ala alihij Vesahbihi ve ehlibejtihi exhmein.All-llahume rabbena ja rab-bena tekab-bel min-na salatet taravihi bi hurmeti shehri Ramadan ve bi hurmeti nebij-jina Muhamedin fij ahiriz –zaman ve bihurmeti Teurati vez –Zeburi vel Inxhili vel Furkan fi hil bereketu vel gufran ve minel adhabil elvan bi rahmetike ja errhamerr-rrahimijn ; Ja Hannan, ja Men-nan,ja Dej-jan. Merhaben ja shehre Ramadan.All-llahum-me rrab-bena tekab-bel min-na salatet taravihi ve duaena ve xhealenahu makbuleten ve latured-du mean naksan birahmetike ja erhamerr- rrahimijn ves selamun alel murselijn vel hamdulil-lahi rrab –bil aalemijn. MJEKRA DHE RREGULLI I SAJ Mjekra është sunet i Pejgamberit a.s. Mjekër kanë mbajtur Profetët e Zotit, por gjithashtu mjekër kanë mbajtur edhe mbajnë edhe armiqtë e Zotit sikur ka qëne Firauni. Mjekër kanë mbajtur edhe mbajnë dijetarët dhe
besimtarët muslimanë, të krishterë, jahudi - çifutë etj. Por e para duhet qëllimi si dhe pse e mban dhe e dyta kur ta mbash ka rregullat e veta të lënies dhe të mbajtjes. Mjekër zakonisht kanë mbajtur pas profetëve dijetarët sepse duhet kokë për mjekër dhe jo mjekër për kokë - pra duhet të kesh dituri të mjaftueshme për të dhënë përgjigje tek njerëzit. Së pari duhet që mjekra të lihet me duanë që i takon të bëhet kur të vendosësh me e lënë dhe pastaj nuk hiqet më. Duhet që mjëkrën ta lëshosh jo më shumë se çka kapin katër gishtat e dorës. Njeriu që mban mjekër duhet të jetë tepër i edukuar, duhet të mbajë autoritetin e tij sido që të jetë dhe kudo që të jetë, në të folur, në të ndenjur, në veshje e kudo. Nuk bën ashtu sikurse e bëjnë disa njerëz që duke pasur edhe mjekër luajnë me duar e me këmbë me njëri-tjetrin, tallen, qeshin e bërtasin me të madhe pa aspak seriozitet. Gjithashtu mjekrën duhet ta mbash pastër e të rregulluar. NUSKAT Nuskë do të thotë shenjë e dukshme që e vendosin disa njerëz në trup për t’u mbrojtur nga një e keqe. Çdo shenjë jashtë ajeteve të Kuranit që vihet në trup për mbrojtje është shirk dhe është e ndaluar rreptësisht nga Pejgamberi a.s. Ai njeri që i beson asaj ka mohuar fuqinë e Zotit xh.sh. Nuska e shkruar me Kuran është e pranuar por jo e rekomanduar. Ajo ka efekt me dëshirën e Allahut xh.sh. sepse Allahu shëron njerëzit e jo nuska apo hoxha. Allahu thotë në Kuran: “Ne ta shpallim Kuranin që është ilaç dhe mëshirë për besimtarët.”S. Isra A. 82. Ai njeri që bën nuska me Kuran ia përngjas qiriut që vehten e djeg por të tjerët i ndriçon. Arsyeja është sepse njerëzit me nuskën në qafë hyjnë në banjo ose rrinë xhunub - pa e larë trupin kur duhet larë dhe kur mbarojnë hallin që kanë e hedhin në tokë pa përgjegjësi, kurse ajo duhet të digjet. Prandaj duhet të kenë kujdes për këtë gjë ata që shkruajnë nuska. Në kohën e Pejgamberit nuk kanë qenë shkruar nuska nga askush. Pejgamberi i frynte njerëzve Kuran me ujë. Bërja e nuskave ka dalë më vonë për arsye se njerëzit nuk kishin mjete komunikimi dhe e çonin nuskën dorë pas dore. Bërja e nuskave ka efekt sikur e thamë por është thikë me dy presa. Ja një shembull nga sheriati ligji i fesë. Nëse e vret gjarprin ke sevap, nëse e le të ikë në drejtimin e tij fiton kënaqësinë e Zotit xh.sh. Tani zgjidh e merr. Gruaja e Pejgamberit haz Aisheja ka thënë: Allahu nuk e ka zbritur Kuranin për ta varë njerëzit si zilë si kumonë në qafë, por e ka zbritur që njerëzit ta studiojnë dhe të veprojnë
sipas tij. Ata që mbështeten tek Zoti dhe i luten atij vazhdimisht Ai i do dhe i ruan ata. Por sidoqoftë ju mos i shani ata që bëjnë nuska me Kuran dhe që ju bëhet nuskë me Kuran sepse Kurani është ilaç për atë njeri që do Allahu xh.sh.që ai të shërohet dhe ja pranon lutjen atij që do. Për efektin e Kuranit për të sëmurët Allahu thotë: “Thuaj ai (Kurani) është për besimtarët shërim dhe ilaç.” S. Fusulet A, 44. Allahu thotë në Kuran: “Zoti nuk pranon vetëm se prej të devotshmëve.” Allahu thotë: “Allahu e pranon lutjen e atyre që janë besimtarë dhe në një ajet tjetër thotë: “As mos m’u lutni për ato që nuk janë besimtarë.” Por më e mira është që të veprojmë si ka vepruar Pejgamberi a.s. sepse bërja e nuskave nga njerëzit me besim të dobët është kthyer nga disa njerëz si biznes, sigurisht nga ata që nuk kanë qëllim të pastër. E theksoj se një pjesë e dijetarëve i kanë pranuar nuskat me Kuran dhe një pjesë i kanë kundërshtuar për arsyet që thamë më sipër. Në përfundim ju themi se Allahu xh.sh. ka thënë: “Çdo njeri është pengu i veprave të veta.” DUAJA E SYNETLLIKUT (Kjo dua bëhet para se me filluar berberi punën e tij me fëmijën, personi që bën duanë dhe të tjerë nëse ka ngrenë duart lart dhe bëjnë këtë dua) El-hamdulilahil-ledhij xheale min sherafil islam hitamel evladi ves-salatu ues-selamu ala Resulina Muhamedinish- shefi‘i li ehlis-sun‘neti jeumil miaadi ve ala aalihi ve ashabihi as‘habel hajril iëtijadi ves-selamun alel murselin uel-hamdulil-lahi rab-bil aalemijn lilahi elfatiha. DUAJA E MARTESËS Kur t’i vihet kurora çiftit duhet këto kushte: 1.Pëlqimi me dëshirë i bashkëshortëve njëri me tjetrin. 2.Mosha e pjekurisë 3.Dëshmitarët për futjën e kurorës e cila duhet të bëhet me dua. Në fejesë dhe në martesë imami i xhamisë ose hoxha duhet të thirret për vënien e kurorës çiftit të ri. Vënja e kurorës është urdhëri i Zotit dhe syneti i Pejgamberit. Në duanë e martesës merren dy dëshmitarë për nusen dhe dy për burrin. Në fillim këndohen pjesë Kur’ani që kanë lidhje me martesën,për shembull këndohen ajetet 32-33 të sures Nur ose mjafton sureja Fatiha dhe Ihlas tre herë ai që nuk di. Para se të bëhet duaja pyeten nusja dhe dhëndërri dhe dy dëshmitarët e burrit dhe dy dëshmitarët e gruas duke ju drejtuar kështu:
Me urdhërin e Zotit (xh.sh), me synetin e Pejgamberit a.s. dhe me ixhtihadin e Ebu Hanifes (imami Azem-Adham); -Ti i biri i filanit dhe filanes,-A je dakort që filani të lidhi kurorë (martohet) me filanen të bijën e filanit dhe të filanes? Pasi të marri vërtetimin ma gojë “Po” nga tre herë për secilin po kështu iu drejtohet edhe dëshmitarëve të nuses. Pyetja bëhet që ata ta dinë mirë që vajza dhe djali nuk janë fis me njëri-tjetrin (sepse martesa brenda fisit që ka përcaktuar Zoti në Kuran është e ndaluar) dhe lidhja e tyre të jetë me sinqeritet dhe jo për intriga, se përndryshe, nëse e dinë këtë gjë dëshmitarët kanë përgjegjësi tek Allahu xh.sh. Pastaj Imami bën këtë dua: BISMIL-LAHI RRAHMANIRR-RRAHIM All-lahumexh-al hadhel akde mejmunen mubareken, vexh al bejnehuma ulfeten ve muhabeten vela texh-al bejnehuma nefreten ve firara All-llahumme el-lif bejnehuma kema el-lefte bejne Aademe ve Havva ve kema el-lefte bejne Muhammedin ve Hatixhetel kubra radiall-llahu anhuma. All-llahumme eati lehuma evladen saliha ve umren tavilen ve riskan vasia. Rab-bena heblena min ezvaxhin ve dhurrij-jatina kurrete aëjunin vexh-alna lil myttekine imama. Subhane rrab-bike rrab-bil izeti am-ma jessifune ve slamun alel murselin vel hamdul lil lahi rrab-bil aalemijn. El fatiha. Nuk lejohet martesa e vajzës me një burrë pa dëshirën e saj dhe nuk lejohet të martohet vajza pa pëlqimin e prindërve të saj ose të atyre që përgjigjen për atë sepse përndryshe martesa nuk është e rregullt. Pejgamberi ka thënë: “Martesa pa praninë e prindërit ose të atij që kujdeset për vajzën nuk është e rregullt.” Trans. Muslimi. Vajza dhe djali nuk lejohet të rrinë dhe të dalin sëbashku pa bërë lidhjen e kurorës(cilibrimin) me Kur’an dhe dëshmitarë. Fëmijët që lindin pa lidhur kunor quhen të pa ligjshëm nga ana fetare islame. Pejgamberi ka thënë: “ Kur Allahu e krijoj Havanë, Ademi zgjati dorën që ta ledhatonte, por meleku Xhebrail e ndaloi duke i thënë, akoma nuk ta kemi lidhur kurorën”. Trasmeton Muslimi. Prandaj sipas fjalës së pejgamberit (a,s) nuk lejohet vajza dhe djali të shëtisin së bashku pa bërë lidhjen e kurorës. Lidhja e kurorës është e detyrushme sepse e verteton Kur’ani famëlartë. Allahu xh.sh thotë në suren Bekare: “ Dhe mos vendosni lidhjen e kurorës para se të vijë afati i caktuar…” Pejgamberi a.s. ka thënë: “Çdo punë që nuk fillon me Bismil-lah dhe nuk mbaron me Elhamdulil-lah, nuk ka mbarësi”. Kjo gjë është vërtetuar se një pjesë e fëmijëve dalin të pa
bindur prindërve, nuk janë të zgjuar dhe një pjesë, me të meta mendore. Fëmija që lind pa lidhje kurore dhe pa dua është jo i rregullt sipas ligjit fetar të Sheriatit. Kemi dy lloj fëmijësh që vinë në jetë në mënyrë të jashtëligjshme. E para ata fëmijë që lindin ilegalë jashtë lidhjes martesore dhe e dyta ata fëmijë që megjithëse lindin me martesë të rregullt me nënë e babë të martuar por jo sipas sheriatit - ligjit islam. Fëmijët që lindin pas lidhje kurore sipas sheriatit dhe sipas rregullave që thamë më sipër nuk dalin të bindur ndaj prindërve të tyre. Zoti xh. sh. thotë në Kuran: “Çfarë e keqe që të ndodh vjen nga vetë ti ( nga veprimet e tua)” Sure Nisa Aj, 79. Pasi prindërit nuk iu janë bindur Zotit xh. sh. dhe Zoti i bën fëmijët që t’mos u binden atyre. Që ka dy lloj fëmijësh të jashtëligjshëm sipas sheriatit kuptohet gjithashtu nga ky hadith i Pejgamberit a.s. i cili ka thënë: “Cili njeri çon edhe sjell fjalë tek njerëzit për ngatërresa është kopil ose ka një pjesë kopilnie tek ai njeri.” Trans. Imam Bergeviu. (Libri “Rruga e Muhamedit”) Pra duke u bazuar në ligjin fetar nga dijetarët islamë thuhet në gjuhën e rëndomtë popullore se janë dy lloj kopilash, kopil ferre dhe kopil dysheku. I dyshekut quhet ai fëmijë i cili vjen në jetë pa lidhje kurore dhe pa kujtuar emrin e Zotit me fjalën Bismilahi Rrahmani Rrahim. Sepse sikurse e thamë çdo punë që nuk fillon me Bismilah dhe nuk mbaron me fjalën Elhamdulila nuk ka mbarësi. Prandaj u bëjmë thirrje të gjithë prindërve që në fejesë t’u vënë kurorën fëmijëve të tyre me Kur’an e dua sipas ligjit islam dhe pastaj pa u vonuar të bëhet akti i martesës me ligjin shtetëror të atij vendi nëse e duam të mirën tonë, të fëmijëvë tanë dhe të mbarë shoqërise. MË POSHTË PO JAPIM DISA KËSHILLA MJEKËSORE ISLAME PËR BASHKËSHORTËT TË MBËSHTETURA NË KURAN DHE HADITH. Pejgamberi ka thënë: “I lumturi është i lumtur që në barkun e nënë dhe i prapi ose i vuajturi është i prapë që në barkun e nënës.” Sot shkenca po na vërteton me prova se çdo fëmijë sjell me vete një trashëgimi të mjaftë të cilësive të prindërve të tyre, fizike dhe morale. Nga prindërit alkoolikë lindin fëmijë shëndetligë, ata që vuajnë nga tuberkulozi në mos lindin krejtësisht fëmijë të predispozuar për t’u sëmurur nga tuberkulozi dhe sifilitikët lindin sifilitikë. Fëmija nuk trashëgon vetën cilësitë fizike por edhe cilësitë mendore e morale të prindërve. Ja disa udhëzime të dobishme që të vijë në jetë një fëmijë i mbarë e i sakët nga trupi.Prindërit
janë përgjegjës për moralin dhe për shëndetin e fëmijëvet të tyre. Gjithashtu Allahu thotë: “Çdo gjë e keqe që u vjen juve; u vjen nga punimet e juaja.” Sure Nisa, Aj, 79.Foshnja krijohet me fuqinë por shkaktarë janë prindërit. Para bashkimit duhet të keni parasysh këto këshilla: Në radhë të parë duhet pastërtia e trupit. Allahu thotë në Kuran: “Mos bëni marrëdhënie me to (gratë tuaja) derisa ato të pastrohen” Sure Bekare 222. Pejgamberi thotë: ‘Gruaja merret për tre gjëra: “Nga bukuria, nga pasuria dhe nga feja, nga e cila buron mirvetia; Ju martohi me ato femra që janë besimtare-janë me fe’ Ç’do foshnje krijohet nga Zoti xh.sh. Pamjen e fytyrës dhe jetën ia ka caktuar Zoti, por si shkaktar të ardhjes së fëmijës në këtë botë janë prindërit. Ato janë përgjegjës para Zotit për fëmijët e tyre në Ahiret dhe në dynja para ligjeve. Gjithashtu edhe fëmijët kur të rriten janë pergjegjës para Zotit në Ahiret për prindërit e tyre. Në Kuranë Zoti xh.sh. thotë: “Faluni Zotit dhe silluni mirë me prindërit” Kur martohen djali dhe vajza, para se të kenë marrëdhënie intime, duhet të fillojnë me emrin e Zotit duke thënë: Bismil-lahi Rrahmani Rrahim, se kështu ka thënë Pejgamberi a.s. Pastaj të thonë së bashku fjalën e dëshmisëShehadetit. Pas kësaj të këndojnë pak Kuran dhe është mirë që të falin dy rekatë namazë duke kënduar suren Ihlasë dhe në mbarim të namazit bëhet kjo lutje nga çifti bashkëshortorë: “All-llahum-me barkli fi ehli, ve barik li ehli fij-ji. All –llahume xhalna min ledunke dhurrij-jeten taj-jibeten mytiaten” Pastaj para se te shkojnë në krevat, çifti duhet të këndojë dhe këtë dua, që t’i ruaj Zoti nga sherri i magjistarvet të cilët bëjnë sihir (magji) e cila ekziston. Duaja është kjo;Eudhu bi kelimetil-lahi tam-mati min sherr-rri ma haleka; Bismil-lahi ledhij la jedurru mea ismihi shejjun fil erdi vela fissemai ve huve semiul alim. 1-Krevati që fle gjumë çdo njeri duhet të jetë me kokën nga kibleja-nga e mara-nga Qabeja. 2-Burri duhet të flejë në krahun e majtë dhe gruaja në të djathtin që të fillojë çdo punë nga e mbara. 3-Të fillohet me emrin e Zotit me Bismilah… 4 Gjatë bashkimit intim nuk lejohet llafosja sepse kjo bën që fëmija të dali memec dhe burri e gruaja duhet të sjellin ne ato momentë në mendje gjëra të mira, të hijshme sepse ka ndodhur që në ato momente gruaja ka sjellë në mendje kafshë ose zvarranikë dhe për çudi nëpër shumë
maternitetë kanë lindur fëmijë të gjallë por me pamje jo normale, të deformuar ose të metë në gjymtyrët e trupit. Allahu xh. sh. thotë në Kuran: “Allahu nuk i bën padrejtësi njerëzvet por ato i bëjnë vetes së tyre.” Sure Junus Aj, 44. 5-Nuk lejohet shikimi i vendeve të turpshme sepses sjell verbimin e syve e të trurit duke humbur zgjuarsinë e të kuptuarit dhe të verbon moralisht. Hazreti Aisheja ka thënë: Betohem se Pejgamberi nuk ka parë gjë tek unë dhe as unë nuke kam pare gjë tek Ai. “Kështu ka qenë edukata e morali i lartë i Profetit Muhamed dhe familjes së Tij. Këtë rrugë e vazhduan të gjithë muslimanët e pare dhe e vazhdojnë sot besitarër e vërtetë të Allahut xh.sh. 6 Nuk lejohet kontaktimi me bashkëshorten kur ajo është me zakonet mujore, është haram. Nëse gruaja ngjitet shtatëzënë fëmija del me shenja të kuqe në fytyrë ose trup dhe bëhet me zjebë. 7.Nëse gruaja mbetet shtatëzënë natën e kurban bajramit, fëmija lind me gjashtë gishta. 8 Natën e bajramit të madh nëse gruaja mbetet me barrë fëmija bëhet kundërshtar i prindërvet. 9.Natën e Beraetit nata e mirë e tretë nëse gruaja mbetet shtatzënë, thuhet që fëmija bëhet kusar. 10.Nëse ke qënë në udhëtim të lodhshëm e kontakton me gruan; fëmija lind i ngathët, i plogësht. 11. Natën që do të nisesh për udhëtim duke pas mendjen atje, fëmija lind harapçi-prishës i pasurisë. 12. Kontaktimi nën rrezet e diellit ose në këmbë bën që fëmija të lindi me probleme me urinimin-ujët e hollë. 13. Nëse kontakton jashtë pa mbulesë për sipër që duken yjet bën që fëmija të bëhet munafik. Kontaktimi nën hijen e pemës bën që fëmija të dali i ashpër, keqbërës i bie më qafë botës.14. Nëse gruaja mbetet shtatëzënë kur burri është me barkun të ngopur shumë bën që fëmija që lind të bëhet i rëndë nga trupi (dembel).15. Bashkimi në fundin e natës është më mirë, gjithashtu fëmija me ndihmën e Allahut bëhet i mençur, bëhet dijetar.16. Kur gruaja mbetet shtatëzënë ditën e martë, fëmija del i mëshirshëm dhe bujar. 16 Në të gëdhirë të ditës së shtunë, e djelë, e mërkurë, bajram, natën e 15-të të muajit Shaban dhe natën që do të bësh udhëtim mardhënje intime me gruan mos bëj sepse dëmtohet foshnja që do të lindi nëse gruaja mbetet shtatëzënë. 17 Në fundin e natës duke aguar dita e hënë, e martë, e enjte, e premte (xhuma) është shumë mirë nëse gruaja mbetet shtatëzënë sepse me ndihmën dhe mëshirën e Allahut bën që fëmija lind me veti të mira dhe gjymtyra të plota. 18.Nëse fëmija lind nga momenti i kontaktimit në banjo shkakton çmendurinë e fëmijës që lind, herët ose vonë, duke u bërë psikopat. 19. Gjithashtu natën e parë, të mesit dhe të fundit çdo hëne-muaji me kalendarin hënorë nuk është mirë të kontaktosh me gruan spse është
thënë se palca e burrit është jo normale e prishur. Unë mendoj se në këto ditë si pasojë e ndërrimit të muajvet mund të ketë radioaktvitet të madh në atmosferë ku shtypja atmosferike mund të jetë e madhe që ndikon tek trupi i burrit. Ky është një mendim i imi, por Allahu e di të vërtetën. 20. Pas kontaktitimit me burrin gruaja nuk duhet të hajë për një javë ushqime të tharta, si uthull, dhallë etj. sepse kjo ndikon që gruaja të mos mbetet shtatëzënë. 21. Fëmija që lind nëse gruaja mbetet shtatzënë ditën e enjte dhe të premten (xhuma), me ndihmën e Allahut është i mbrojtur nga shumë të këqia dhe bëhet me veti të mira. Nëse prindërit ushqehen me haram kur fëmija është në barkun e nënës ose pas lindjes së tij, ai fëmijë do të bëhet i pabindur ndaj prindërve të tij. Allahu xh. sh. thotë në Kuranë se gruaja është ara e burrit, por sikurse toka ka kohën e vet dhe kushtet e veta që mbillet,ashtu edhe mbjellja e fëmijës që të lindi normal nga trupi dhe të bëhet i mirë duhet zbatuar disa kushte si para edhe pas lindjes sipas ligjit fetarë Islam. Profeti Muhamed a.s. Ka thënë: “Gruaja më e dobishme është ajo që lind fëmij shumë.” Është konstatuar nga mjëkësia moderne se shumica e kancerit të gjirit tek gratë vjen ngaqë nuk lindin fëmijë shumë dhe në këtë mënyrë atyre nuk u pastrohet trupi nga mbeturinat që infektojnë gjakun. Gruaja ka nevojë të lindë sepse gjatë lëhonise pastrohet nga brenda, i ripërtërihen qelizat duke dalë jashtë mikrobet që ka trupi dhe kështu shpëton nga infeksionet ne gjak e në qumësht - shpëton nga kanceri i gjirit. Sikurse dihet pasuria më e çmuar në botë është njëriu dhe gjëja me e çmuar për njeriun është shëndeti. Me të vërtetë koha dhe praktika e ka treguar se gratë e vjetra, më përpara kohës se tanishme kanë pasë trup më të fortë e pa sëmundje, sepse ato lindnin shtatë deri në dymbëdhjetë fëmijë. Ato nuk vuanin as nga kanceri, as nga zemra, as nga tensioni i gjakut. 22. Profeti Muhamed i porosit muslimanët që mos të jepen shumë pas marrëdhënjeve bashkëshortore sepse dëmtojnë shëndetin e tyre. Ai i porosit bashkëshortët që të jenë mezatarë. 23 Mbasi të mbarojnë marrëdhënjen intime me njëri tjetrin, burri dhe gruaja muslimane duhet të qëndrojë pak, pastaj të lahen krejtësisht (të bëjnë gusul). Larja veç ruatjes nga mikropet bën që të rifitohen kaloritë duke u ripërtërirë qelizat. 24 Nuk lejohet ti japë dorën (për tu përshëndet) gruaja me burrat e huaj e as burri me gratë e huaja, as të flasë me njëri tjetrin, pa nevojë sepse dora dhe zëri i gruas ngjallin lakminë e keqe. 25. Nuk lejohet të flasësh fjalë të pista qoftë edhe me shaka. Mbasi lind fëmija me emrin e Zotit duke i zbatuar këto
këshilla duhet të falenderohet Allahu xh.sh.nga prindërit e fëmijës duke falur dy rekatë namaz nderimi dhe mbasi t’i vihet emri musliman, me kuptim të bukur në veshin e djathtë i këndohet me zë të ulët ezani dhe në veshin e majtë ikameti. Ka thënë Pejgamberi a.s.: “Këndojuni fëmijëve tuaj kur të lindin ezanin në veshin e djathtë dhe ikametin në veshin e majtë, që t’i ruajë Allahu xh.sh. nga sëmundja e keqe dhe nga xhindët”. Pejgamberi ka thënë: “Për foshnjen më i mirë është qumështi i nënës.” Pastaj në mungesë qumështi i lopës. Nëse nëna nuk ka qumësht gjiri vetë atëherë fëmijës mund t’i japë qumësht një grua besimtarë muslimane me virtyte të larta islame. Sepse sipas “ujit që del nga kraharori dhe kurrizi i prindërit” dhe qumështit ashtu mbin edhe kalliu. Ashtu sikurse toka që të japi prodhime të mira do farën e mirë, kohën e përshtatshme dhe tëmperaturën, ashtu pra edhe mbjellja e rracës njerëzore - mbjellja e fëmijës ka rregullat e veta. Prindërit nuk duhet të dëshpërohen nëse në fillim ju lind vajzë, sepse është dhurata e Zotit xh. sh. Ata prindër që gëzohen kur ju lind në fillim vajzë mëshirohen nga Zoti xh. sh. sepse vajza është më e hajrit se djali për ahiret. Kush të dojë të mirën e tij, të mirën e fëmijës të familjes dhe popullit të tij, le të zbatojë këto këshilla që burojnë nga hadithet (fjalët e Profetit Muhamed a.s.) të cilat janë marrë nga librat me titull: Marifetname e dijetarit Ibrahim Haki Erzumisë që ka 564 faqe dhe Murshidulmyte eh-hilin”-udhëzuesi i martesës i cili bazohet në fjalët e Pejgamberit a.s. Allahu xh.sh. na forcoftë besimin dhe e drejtoftë mbarë njerzimin për së mbari në fenë e Tij. E përfundojmë fjalën me thënien e Allahut në Kuran i cili thotë: “Çdo e keqe që të ndodh vjen nga vetë ti ( nga veprimet tuaja)” S. Nisa, Aj, 79. DUAJA: KUR TRUPI I TË VDEKURIT FUTET NË VARR Kur shohim xhenaze - njeri të vdekur, duhet të thëmi: In-na lil-lahi ve inna ilehi raxhiun. Nëse e kapim xhinazenë me dorë duhet të thëmi Bismilah dhe është sevap ta mbash disa metra në të dy krahët e arkivolit. Pejgamberi ka thënë: “Cili njeri e mban dyzet hapa në të dy krahët xhenazen, i fshihen atij njeriu 40 gjynahe.” Gjithashtu ai ka thënë: “Cili njeri ecën para xhenazes, ai njeri nuk është me xhenazen. “ Gjatë ecjes pas xhenazes nuk lëjohet të qeshësh e të bësh fjalë, por me kokën ulur secili të kujtojë vdekjen dhe varrin e tij. Kur trupi i të vdekurit futet në varr thuhet: Bismil-lahi ve bil-lahi ve ala mileti Resulil-lah, pastaj kur vendosim pllakën e parë mbi
varr thuhet: Bismil-lahi Shafij, kur vendoset e dyta thuhet: Bismil-lahi Kafij, kur vendoset e treta thuhet: Bismil-lahi Muafij pastaj në fund thuhet: Bismil-lahil-ledhij la jedurr-rru me asmihi shejëun fil erdi ve la fis-semai ve huves-semiul Aalim. Pasi fillon të mbulohet varri me dhe, i këndohet Kur’an ; i zbritet sureja Jasin dhe bëhet duaja për shpirtin e të vdekurit. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Këndojani të vdekurve tuaj suren Jasin.” Trans. Ahmedi, Tirmidhiu etj. Gjithashtu El Axhuriu përmend hadithin të cilin e transmeton Pejgamberi a.s. nga Umi ebu Derdai, i cili thotë: “Nuk ka asnjë të vdekur besimtar të cilit i këndohet sureja Jasin e të mos ia lehtësojë Zoti vuajtjen.” Për këndimin e Kuranit në varreza ka thënë Ahmed Ibni Hanbeli kështu: Kur të hyni në varreza jepni Selam: Selamu alejkum o ju banorët besimtarë të këtyre varrezave dhe këndoni suren Fatiha, Ihlas, Felek dhe Nas dhe bëjani dhuratë sevapin e tyre të vdekurve besimtarë që gjenden aty, sepse sevapi arrin tek ata. Trans. Ihjai Ulumiddin, faqe 102 vol.5. Të gjithë xhemati ai që dëshiron mirësi nga Zoti duhet t’i ngrejë duart lart gjysmë të hapura drejt qiellit kur bëhet duaja. Në fund pasi e varrosim të vdekurin i këndohet nga imami telkini - përmendje. Këtë gjë na e bën të qartë Kurani dhe Pejgamberi i cili u tha qafirëve që u vranë në luftën e Bedrid kështu: “O qafirë (o ti filan e filani) a e gjetët dënimin e gjetët atë çka ju ishte premtuar ...” Telkini është mustehab-i pëlqyer që të bëhet pas varrosjes se njeriut. Ebu Emame el ebahiliu sehabe - shok i Pejgamberit a.s. ia la amanet para se të vdiste Seid bin Abdullah el Ezdaid duke i thënë: O Said kur unë të ndërroj jetë veproni me mua ashtu sikurse na ka urdhëruar Pejgamberi a.s. dhe i tregoi këtë hadith: “Kur të vdesi ndonjëri prej jush, pasi ta keni mbuluar varrin me dhe le të bëjë njëri nga ju këtë veprim: Të shkojë te koka e të vdekurit që është i mbuluar në varr e t’i thotë: O filan i biri i filanes ... se me të vërtetë ai dëgjon, por nuk ka mundësi të përgjigjet. Për së dyti i thërret po ashtu si herën e parë dhe tani shpirti i të vdekurit qëndron i gatshëm për dëgjim. Pastaj i thuhet për se treti dhe i vdekuri thotë: “Ershidna jerha mekullah” që do të thotë më qartëso mua të vërtetën të mëshiroftë ty Allahu xh.sh. sepse ju të gjallët nuk nga dëgjoni neve. Ndërsa i gjalli duke qenë te koka i thotë: Thuaj La-ilahe il- lallah ve en-ne Muhameden Resulallah. U kënaqa që mora për Zot Allahun, kujdestarin tim dhe pranova për fe islamin dhe Muhamedin si i dërguari i Allahut dhe Kuranin-fjalën e Zotit si udhëheqës. Munkeri dhe Nekiri do t’i vinë çdo njeriu në varr dhe do t’i thonë përgjigju pyetjeve tona tani, se ne po të dëgjojmë. Pejgamberi a.s ka thënë: “Nëse nuk i dihet emri i nënës së të
vdekurit thirre me emrin e nënës së përgjithshme Hava”. Trans Taberamiu fq. 101 volumi 5. Për telkinin më qartë na bën që të kuptojmë Ajeti në suren Tobe ku thotë: “A e gjetët atë që ju qe premtuar” Gjithashtu dhe hadithi i Pejgamberit që e thamë me sipër. Qafirët dhe munafikëthipokritët nëpërmjet veglave të tyre qorre propagandojnë që mos të këndohet Kuran tek varri për arsye se nuk duan të dëgjojnë Kuran. Këtë gjë na e vërteton Kurani ku Allahu xh.sh. thotë: “Kur përmendet emri i Allahut qafirët dhe munafikët i mbërthen mërzitja nga urrejtja që kanë për Allahun, e kur përmendet kush tjetër veç Allahut ata qetësohen duke qenë të kënaqur. “Allahu i drejtoftë ata që kundërshtojnë nga padituria. Qafirët dhe menafikët me veglat e tyre bëjnë lloj-lloj propagandash që të ndërpritet rrezja e veprimtarise fetare, që feja të mbetet e izaluar e sa më larg popullit. Viktimë e kësaj propagande janë edhe disa besimtarë sufeha - mendjelehtë. Qëllimi i atyre njerëzve që hedhin parrulla në popull që mos të këndohet Kuran për të vdekurit, mos të festohen netët e mira, mos të festohet mevludi - datëlindja e Profetit Muhamed e të tjera është që: 1-Ngushtimi i veprimtarisë së dijetarëve të fesë 2-Indirekt mohimi i ekzistencës se shpirtit dhe ringjalljes në botën tjetër.3-Ndërprerja e lidhjes mes besimtarëve. Duke luftuar këto gjëra ftohin dashurinë dhe kujtimin për Kuranin dhe kujtimin e brezit të ri për prindërit dhe fisin e tyre të vdekur, që me kalimin e kohës duke mos i kujtuar ata të harrojnë se janë bijtë e Hasanit, Ahmedit, Fatimesë dhe Aishesë. 4-Me kalimin e kohës t’i hapet rruga këndimit te varri si dikur përpara të biografisë personale ose të groposjes posi kafshët pa thënë asgjë te varri, apo sipas modelit borgjez me muzikë funebër. 5 Duke i mohuar këto gjëra është qëllimi që të ngushtohet rrezja e davetit rrezja e thirrjes në fe e popullatës, sepse nëpër xhamia nuk po shkojnë të gjithë. 6 - Që mos të kenë influencë dijetarët e fesë në popull dhe të mos përkrahen aspak nga ana financiare e që në këtë mënyrë mohojnë urdhrin e Allahut xh.sh i cili thotë në Kuran: “T’u jepni nga pasuria juaj atyre që janë të varfër, të cilët janë angazhuar në punën e fesë dhe nuk kanë mundësi të lëvizin nëpër tokë (për të fituar)” Sure Bekare A. 273. Kur është afër vendi i varrimit nuk është e lejuar që i vdekuri të shkojë me arkivol. Nëse është larg është mirë përsëri t’i hiqet arkivoli dhe të varroset me kurrizin në tokë. Nuk lëjohet zbukurimi dhe ndërtimi i varreve, sepse është harxhim i kotë haram. Allahu xh.sh. thotë në Kuran: “Mos e shpërdoroni pasurinë tuaj.” Mjafton që varri të mbushet si shenjë dhe t’i vihen dy gurë me emrin, mbiemrin, datën e lindjes dhe datën e vdekjes pa fotografi. Që mos t’i
harrojmë fisin dhe të afërmit tanë që kanë vdekur duhet t’i kujtojmë ata me dua - lutje për ta, sadaka e këndim Kurani, sevapin duke ia dhuruar atyre dhe është mirë që vazhdimisht t’i vizitojmë varret e tyre e të lutemi për ta. Ditët më të preferuara janë dita e xhuma, netët e mira ose netët e mëdhaja dhe darkat e Bajrameve. DUAJA PAS USHQIMIT Me falenderuar Zotin (xh.sh) pasi të hamë ushqim, sidomos ushqimin e përditshëm bukën është farz – e detyrueshme. Allahu në Kuran thotë: “O ju që besuat hani nga të mirat që u kemi dhënë dhe bëni falenderimin – shyqyrin Allahut në qoftëse jeni që vetëm Atë adhuroni- i faleni dhe i luteni.” Sure Bekare ajeti 172. Pejgamberi a.s. ka thënë: “ Kur të hani ushqim mos veçohi, filloni duke thënë Bismil-lah dhe kur të mbaroni falenderoni Zotin me fjalën Elhamdulilah.” Transmeton Buhariu. Pejgamberi a.s. ka bërë këtë dua mbasi kë hëngër ushqim: “Elhamdulillahil- ledhi kefana ve ervana gajre mekfij –jin ve la mekfurijn. Transmeton Buhariu. Kjo është duaja më e shkurtër për të falenderuar Allahun xh sh mbasi të hajmë ushqim. Kurse më e gjata është kjo:Eudhu bil –lahi mineshshejtanirr –rraxhim Bismil -lahirr - Rrahmanirr –rrahim. Elhamdu lil –lahil –ledhi at amena ve sekana ve xhealna minel muslimijn ve rahmetullahi ve berekatuhu alel muëminine hadhet –taami vel akilin. Allahumexh-al nimetena daimen ve la tusel-lit alejna dhalima dhalimen ve la tusel-lit alejna dhalima Allahume zit vela tenkus bihurmeti suretil fatiah.” Pejgamberi a.s. ka thënë: “Para se të filloni të hani, lani duart dhe mbasi të mbaroni të lani duart edhe gojën.”Transmeton Ebu Davud. Atëherë përse disa njerëz nga të rinjtë dhe të vjetërit, nuk i ngrenë duart mbasi hanë bukë? Apo u vjen turp ta falenderojnë Allahun së bashku duke i ngritur duart. A nuk e dinë ato se Pejgamberi a.s. i ka ngrejt duart lart nga qielli gjysmë të hapura për çdo lutje që ka bërë? Rahmeti i Zotit vjen nga lart poshtë. Pejgamberi a.s. ka thënë: “ Ai njeri që e falenderon Allahun mbas ngrënjes, krahasohet sikur agjëron dhe duron në vuajtje.”Transmeton Buhariu. Gjithshtu Pejgamberi a.s. ka thënë: “Nëse njeriu harron të thotë Bismil-lah kur të ulet me hëngër, le të thotë kur ti kujtohet gjatë ngrënjes kështu: Bismil-lah për fillim e për mbarim.” DUAJA E HATMES SË KURANIT
Bismilahi Rrahmani Rrahim: El-hamdu lil-la’hi, Rab-bil-Aa’lemine ves salatu, ves selamu ala’ resulina’ Muhamedin ve-ala’, a’lihij ve sahbihi exhmeijn. Allahumme merhamna’ bil Kur’anil adhim, vexh-alhu lena delilen ve imamen ve rahmeh. Allahumme, zej-jin-na’ bi zinetil Kur’anil adhim ve sherifna’ bishera’fetil Kur’anil adhim ve elbisna’, bi hil atil Kur’anil adhim, ve nexh xhina’ minen nirani bishefaa’-til Kur’anil adhim. Allahumme bel-lig ve evsil thevabe ma kareënahu, venure ma televnahu hedijjeten vasileten ila ruhi nebijjina ve shefi ina, Muhamedin sal-lallahu te ala alejhi ve sel-lem ve ila ervahi alihi ve evladihi, ve ezvaxhihi ve as-habihi ridvanullahi teala alejhim exhmeijn ve ila ervahi enbijaike, ve rusulike ve evlijaike, ve ulemaike exhmeine.[ve ila ervahi filani i biri filanes] Allahummensur emirena ve ehlik aëdaëna’ ve amin-na’ fi evtanina’ bi devami hadheddijn vexh al ulemaehu’ na tikine lil-hakkil mubijn. Allllahume sel-limna ve sel-lim dinena’ vahfedh imanena’ vela tusel-lit alejna’ men la jerhamuna’ verzukna’ hajridunja’ vel ahireh in neke ala kul-li shejin kadir. All-llahumme erinel hakka’ hakkan verzuknetibaah ve erinel batile batilen verezuknexhtinabeh. Allahumme aslih vagfir um-mete Muhamed. All-llahume ferrixh verham um-mete Muhamed. Allllahummexh alil Kur’ane lena fid-dunja’ karina’ ve fil kabri munisa’ ve fil kiameti shefiaa’ ve ales sirati nura’ ve fil xhenneti refika’ ve minennari sitren ve hixhaba’ ve ilel hajrati kul-liha’ delilen ve imama’. All-llahummerzukna’ bi kul-li harfin minel Kur’ani hala’veh ve bi kul-li kelimetin kera’meh ve bi kul-li suretin sela’meh ve bi kul-li xhuz-in xheza’en ve sal lallahu te ala ala’ sejjidina’ Muhammedin ve a’lihij ve sahbihi exhmeine. Tajjibine tahirine ve sel leme teslima’. Subhane rabbike rabbil izzeti am-ma’ jesifun ve selamun alel murselijn vel hamdu lil-lahi Rrabbil Aa’lemijn. Kjo dua mund të përdoret edhe mbas këndimit të sures Jasin. KËSHILLA MJEKËSORE NGA PEJGAMBERI a.s. 1- Pejgamberit a.s. thotë: “ Kush hyn në një vend të huaj, të largët le të hajë së pari qepën e atij vendi që të mos u dëmtojë uji dhe ajri i atij vendi”. 2- “Kush dëshiron ti ruaj sytë e ballit, most ë shkruaj mbas kohës së Ikindisë (mbas mesditës)”.
3- “Veshja krejtësisht me të zeza është ngjyrë e mushrikëve nuk është e jona”. 4-”Mjalti i pastër hallall po të përzihet me ujë shiu lehtëson për çdo sëmundje”. 5- “Hani kungullin sepse ai ju forcon trurin e ju forcon kujtesën”. (Gjithashtu mendohet se është kuptimi që të ruan edhe nga hemoragjia celebrare) 6- “Kur keni dobësi trupore hani vezë”. 7- “Për çdo orë që punoni bëni pak pushim kështu nuk e dëmtoni shëndetin”. 8- “Hani rrushin sepse rrushi ka këto të mira: a) pastron kalbëzimet nga trupi. b) damarët i forcon. c) erën e gojës e pastron. d) gjakun e kullon. dh) nervat i qetëson dhe palcën e shton. 9- “Ftoi të forcon zemrën dhe për gratë shtatzëna i bën mirë fëmijës. Nëna shtatzënë po të hajë ftua lind fëmija i bukur” - Me dëshirën e Allahut. 10 – Bostani është një ushqim që të ngop, është një ujë që të shuan etjen, është një ilaç që të pastron nga brenda, ka dhe një erë të mirë si Rejhan (erë xhenneti). 11- “Grave shtatzënë u jepni qumësht se ky ushqim shton mendjen e fëmijës që lind (dmth forcon trurin). 12- “Qumështi më i mirë për fëmijën është qumështi i nënës pastaj qumështi i lopës.” 13- “Hajeni vajin e ullirit dhe lyeni të sëmurin me të”. 14- “Ruhuni nga një rrobe që është krejtësihtë e kuqe se është një ngjyrë që e do djalli i mallkuar”.(e ndjekin xhindët atë njeri) Gjithashtu nuk lejohët veshja krejtësisht me të zeza. Pejgamberi ka thënë: “Veshja krejtësisht me të zeza është ngjyrë e huaj, është e mushrikëve 15- Agjëroni sepse agjërimi shëndetin e përmireson. 16- Stomaku ështe qëndra e sëmundjeve. 17- Lutjuni Zotit xh.sh që tu ruaj nga e ngrëna e tepërt 18-Ik nga i zgjebosuri sikur ikën nga luani. 19-Ngjyrosi me këna –këna se kjo ka erë te pastër, po te isha grua thonjte do t’i zverdhja me këna. 20-Në një vëend që ka ra kolera, mos u fut aty, e nëse ndodhesh aty, mos dil nga ai vend. (Këto janë rregullat e karantinës).
21-Mos hani e mos pini kur jeni në kembë se dëmtoni stomakun dhe mos pini uje pa ndërprerje sepse dëmtoni mëlçinë .22-Kur të dilni per te kryer nevojën përdorni ujë të ftohtë, se ju mbron nga majasëlli. 23-Gjumi ne mengjes është idëmshëm, gjumi në mesditë të lehtëson dhe gjumi pas mesdite të lodh e të mundon. 24-Mos eshtërngoni të sëmurin të hajë kur ai nuk do,Zoti mëshirplotë e ngop ate. 25-Qumështi i lopës është shëndet, gjalpi(tëlyni)I saj eshte ilaç e mishi i saj është pak i rëndë. 26-Orizi lehtëson për çdo sëmundje. 27-Orizi me qumësht(syltiashi) zemren e te semurit e forcon. 28-Hani perime jeshile se këto janë të dobishme për shëndetin tuaj dhe djajte i largojnë. 29-Ruhuni nga e spërkatura me ciklat e urinës sepse nga papastërtia nuk u ndahen xhindët dhe bëhi me vesvese dhe në varr shumica e mundimit u vjen nga e spërkatura me ciklat e urinës. 30-Kini kujdes ruhuni nga shikimi vendeve të pista sepse ju sjell verbimin e syve, verbimin e mendjes – sjell çmendurinë. Këto hadithe –fjalë – këshilla mjekësore të profetit Muhamed a.s., janë të marra nga librat e haditheve të cilat janë: Buhari, Muslim, Nesai, Ebu Davud,Tirmidhi, Ahmed etj. Me kaq sa treguan për disa çështje të fese me Kuran dhe me hadith dijetarët islam të kaluar në vendin tonë i kanë treguar të vërtetat e fesë popullit pa gabime.Dijetarët e vjetër Islamë në trevat Shqiptare kanë qenë të përpiktë dhe e kishin frikë Zotin xh.sh. Ata nuk kanë gabuar në shpjegimin e fesë,por i vetmi gabim faj i madh i atyre ka qenë vetëm çështja e shirkut gjuhësor në gjuhën shqipe duke i thirrë ose nderuar njerëzit me emrin Zoti ose Zotnia,Zotrote,Zotneshë e Zotnushë ose Zonjë e Zotnjushë i Zoti,i del Zotë e Zotohet.Këtu ata janë ngatërruar jo nga padituria porë nga ngushtësia e gjuhës shqipe-moskultivimi i sajë e cila fillojë të shkruhet me vonesë dhe kështu nuk kishte asë fjalorë për zhvillimin e gjuhës.Kështu që ata kanë gabuar në shprehjet që formojnë qyfër e shirk në gjuhë shqipe duke i marrë gabimisht këto fjalë kufri nga gjuhëtarët e ndryshëm shqiptarë që një pjesë nukë ishin fare besimtarë,një pjesë nuke ishin në besimin fetarë Islam dhe pjesa tjetër që ishin me emra muslimanësh nukë
kishin diturinë fetare Islame.Kështu që dijetarët e fesë Islame i përdorën në të folur e të shkruar pa e menduar mirë domethënjen e këtyre fjalëve që janë kufër e shirk dhe filluan ti thonë edhe ata njeriut ashtu si të tjerët Zoti, Zotni, i Zoti, i delë Zotë,Zotnesh e Zotnushë ose Zonjë e Zotnjushë, e Zotnon, zotohem, ka zotësi të cilat janë të ndaluara rreptësishtë nga feja jonë Islame që me këto tituj të thirret, të shquhet e të nderohet në çdo gjuhë njeriu që është krijesa e Zotit xh.sh. Ne shqiptarët në gjuhën tonë me emrin e përveçëm Zoti xh.sh thërrasim krijuesin e gjithësisë=Allahun xh.sh. Nuk lejohet sikur e thamë më sipër që të thirret njeriu që është krijesa e Zotit xh.sh me emrin e Krijuesit të tij në çdo gjuhë qoftë ajo. Në Kuran Allahu xh.sh. thotë: “... Të mos quani njëri-tjetrin Zotër përveç Allahut.” Sure Ali Imran Aj, 64.Ndërsa në suren Enbija Aj, 29 Allahu thotë: “Kush prej tyre (njerëzve) i thotë vetes jam Zoti dënimi për të është xhehnemi.” Në bazë të këtij ajeti është e ndaluar rreptësisht që të thotë njeriu për veten e tij se jamë i Zoti e të pranojë t’i thonë të tjerët Zoti ose Zotni filani estagfirullah estagfirullah.Në suren Merjem Allahu thotë: “A di ti (o njeri) që unë të kem emnak - adash” Pra është kuptimi që nuk thirret kush me emrin e Zoti sepse adash quhen dy njerëz me të njëjtin emër. Ata të cilët do të vazhdojnë t’i thërrasin njerëzit me atë emër që thirret Zoti, në çdo gjuhë qoftë ajo mbasi të jenë lajmëruar, vendin e kanë në zjarr. Këtë na e vërteton Kurani ku thotë: “Nëse i bëni shok Allahut veprat tuaja janë të papranueshme dhe do të jeni prej të humburve.” Sure Zumer A.65. Pra në çdo gjuhë ndalohet të thirret njeriu me emrin e përveçëm që në atë gjuhë thirret Krijuesi i Gjithësis si p.sh.maqedonishtë =Gospod-Gospoda,serbishBoga,italishtë=Dio - anglishtë-God ,greqishtë- Theos ose Kiria – arabishtë indirektë-Mevlana dhe persishtë Mullah që kjo fjalë do të thotë Imzot ose Zoti im në shqip.Të gjitha këto emra me të cilat thirret në këto gjuhë Allahu xh.sh.janë të ndaluara rreptësishtë nga Kurani në çdo lloj forme ashtu si në gjuhën shqip. që me këto tituj ose emra të thirret njeriu. Për njerëzit të cilët nuk e kanë vdekur dhe që nuk e kanë ditë këtë gjë nuk kanë përgjegjësi. Përgjegjësia fillon menjëherë për ata që e marrin vesh këtë gjë që është shirku i madh. Zoti xh.sh na beson në Kuran: “Zoti xh.sh nuk e fal shirkun kurse veç shirkut ja fal të tjerët atij që dëshiron.” Pejgamberi a.s nuk i ka pranuar asë titujt e mëdhenj që i përkasin Allahut xh.sh. si i plotfuqishëm,mbreti i gjithësisë,mbreti i botës dhe lartmadhëri. Këtë na e bën të qartë hadidhi që e transmeton Ebu Herejre nga Abdulla Ibni Shehiri, Trans. Ebu Daudi. Vetë Allahu xh.sh na sqaron në Kuran: “Vetëm atij i
takon lartmadhëria në qiellna dhe në tokë.” Sure Araf A. 17. Me këto fjalë dijetarët islamë dhe besimtarët në çdo vendë u ngatërruan duke i marrë këto fjalë nga të huajt jashtë Islamit dhe nga ateistat si pa gjë të keqe, por melekët - engjëjt rregjistrojnë në çdo gjuhë që të flasësh, mirë ose keq. Nëpër shumë libra fetarë janë përdorur dhe përdoren shprehjet i zoti, zotëroj, e zotëron, zotohem, mbizotëroj ose të zotët e mendjes. Nuk ka tjetër Zotë veçë Allahut o besimtarë dhe nuk ka gjë mbi Zotin o besimtarë. Duhet të përdorim fjalët i nderuar ose efendi mik, shok, shkelqësi,bej,aga,i aftë,e komandoj, e përvetësoj, e sundoj, i dal përballë angazhohem,pronarë,pronari ose i pari i shtëpisë,i kësajë ose asajë gjëje. Është çudi me njerëzit kur i huton djalli dhe kujtojnë se po flasin bukur sepse po ta zbërthejmë fjalën të zotët e mendjes që është përdorur nëpër libra dhe nga dijetarët do të thotë mendje zotat ose zotat me mend. (estagfirullah Allahu na ruajtë e i faltë ata që nuk e kanë kuptuar këtë gjë, këtë shirk të madh. Zoti thotë për dijetarët: “Duhet t’i ndaloni dijetarët dhe fukahatë - juristët popullin nga fjalët fajtore dhe nga e ngrëna mall haram. (vjedhje, rrushfet, kamatë). Betohem (thotë Allahu) sa shumë punë e keqe është ajo e tyre.” (Parisë se vendit). Sure Maide Aj, 63. Allahu thotë: “Ju dhe ata që adhuruar ju veç Allahut (thirrët ju zota) do të jenë lëndë e xhehnemit, sikur të kishin qenë ata zota nuk do të hynin në të, por që të gjithë ju do të jeni aty.” Sure Enbija, Aj, 98-99. Për ata njerëz të cilët do të vazhdojnë t’i vënë me gojë kur flasin shok e ortak Zotit Ai nuk do t’ua pranojë namazim dhe lutjet e tyre. Allahu thotë në Kuran: “Nëse i bëni shokë Allahut veprat tuaja janë të papranueshme dhe do të jeni prej të humburve. “ Dihet se të humburit janë kristjanët se ata e besojnë porë nuk e njohin si duhet Zotin xh.sh. DISA NJOFTIME MJEKËSORE TË SAKTA NGA NJË MUXHEDIT I SHEKULLIT XXtë 1. Përdorimi i Nikotibinës ose Indiomicinës kur nuk ke tuberkuloz, ta shkaktojnë tuberkulozin. 2. Përdorimi i kontelionit ti ripërtëri mushkëritë dhe të shëron nga turbekulozi. 3. Vitamina H, është shumë e dobishme për ato njerëz që kanë debulesë në trup e që vuajnë nga sëmundja e sheqerit, veshkat dhe reumatizma. 4. Skeleti i trëndafilit të egër vlen për uljen e tensionit
5. Gjethet e mullagës së egër vlejnë për veshkat duke i zirë dhe pirë në formë çaji pa sheqer ose me pak sheqer. 6.Ai që vuan nga reumatizma një herë në vit ose një herë në dy vjet të bëjë llixha. 7.Atij njeriu që i kanë bërë magji - sihir të kërkojë shërim me Kuran sepse magjia ose sihiri do vefkun apo rukjen e vet. 8.Muxhedidi thoshte është e ndaluar nga Allahui xh.sh. të merresh me xindët.Ata janë krijuar ndryshe nga njerëzit,si nga brumi,nga pamja, qëllimi dhe veprimi.Ata janë në kundërshtim me krijesën mjerëzore dhe i dëmtojnë njerëzit.Kurani na tregon se shejtani është nga rraca e xhinvet.Ata i gënjejnë shumë njerëzit që merren me ta. Sa do pakë që ti cënosh xhindët,ata e dëmtojnë njeriun.Për tu mbrojtur nga ata duhet të rrijshë gjithmonë pastër nëtrup e në veshje dhe të këndojshë Kuran e të bëjshë zikër.
Ç’ËSHTË MUXHEDIDI Për ato që nuk e dinë po ju tregojmë domethënien e fjalës Muxhedit, e cila do të thotë ripërtëritës i fesë, ose ringjallës i saj. Muxhediti e pastron fenë nga bidatet - gjërat e shpifura sepse është e sigurtë nuk bën gabim, mbasi udhëhiqet drejt e qartë nga Zoti i madhërueshëm, me folje prej tij. Pejgamberi a.s. ka thënë: “In-nallahe jeb -athu lihadhifil um-meti fi kul-li mietin senetin men juxhedidu lehu dineha”Trans. Buhariu dhe Ebu Daudi, hadithi sahi. Që d.m.th: Me të vërtetë-pa dyshim Allahu xh.sh. ka për ti dërguar ymetit tim në çdo 100 vjet nga një Muxhedit i cili do ta pastrojë fenë nga bidadet - gjërat e shpifura. Gjithashtu Pejgamberi ka thënë: “Në qoftë se Allahu don të zbulojë një urdhër flet me anë të zbulesës. Ai flet me njerëzit si të dojë kur të dojë dhe me kë të dojë dhe fjalën e tij e dëgjon vetëm ai njeri që don Zoti”. Shih në librin “222 pyetje-përgjigje”, fq.5 edhe në Ibni Kethir etj. Myslimanët e parë për cilësinë e fjalës së Allahut kanë thënë: Kjo është cilësi e lidhur me ekzistencën e Tij. Allahu e ka pasur, e ka dhe do ta ketë cilësinë e fjalës. Në Kuran thuhet: “Allahu çdo ditë është i zënë me çështje të reja”. Dhe gjithashtu thotë: “Sikur deti të ishte bojë për të shkruar fjalët e Zotit tim, ai do të mbarohej para se të mbaronin fjalët e Zotit tim edhe sikur t’i shtojmë një det tjetër për t’i ardhur në ndihmë (për shtesë)”. Zoti iu ka folur njerëzve me tre lloj formash thotë Allahu në
Kuran: “Nuk ka asnjë njeri që ti ketë folur Allahu ndryshe vetëm se me anë të frymëzimit, pas perdes-(pas një pengese ose ti dërgojë të dërguar (melekengjëll) e ai t’i shpalli me jejen e Tij (e Zotit) atë që don Ai (Allahu)”. Sure Shura A 51. Për ardhjen e këtyre njerëzve të zgjedhur nga Zoti xh.sh. me shërbim të caktuar na e bën të qartë Kuranin me këto ajete ku thotë: “Allahu ia zbret ëngjëjt me shpallje atij që dëshiron nga njerëzit e vet (duke iu thënë). Tua tërhiqni vërejtjen njerëzve se nuk ka Zot tjetër veç Allahut, pra të më keni frikë (të largoheni nga kjo gjë - të bëni tobe)”. Sure Nahl A. 2. Kurse në Suren Hixher A 8. Allahu thotë: “Ne nuk i dërgojmë ndryshe ëngjëjt vetëm se kur duhet”. Dhe në Suren Murselat aj 3 -5 - 6 thotë: “Betohem për engjëjt që ... dhe ata që sjellin shpallje (ose njoftim) si arsyetim (qartësim - sqarim) ose si vërejtje (kritikë). Këto lajme që iu sjell Allahu këtyre njerëzve të dërguar me shërbim e që quhen muxhedite nuk e shfuqizojnë Kuranin e madhërueshëm sepse ato nuk sjellin shpallje të re as libër tjetër dhe as ligj - sheriat tjetër. Këtë gjë na e ka sqaruar Zoti në Kuran ku thotë: “Në fjalët e Allhaut nuk ka ndryshim”. S.Murselat A 23. Këto ajete Kurani që thamë më sipër i zbritën Pejgamberit për kohën në vazhdim, kanë folë e flasin për kohën kur ishte Pejgamberi e në vazhdim pas tij. Ajetet sikurse i shikoni me vëmendje nuk thonë ja zbriti, zgjodhi, dërgoi, e sollën për kohën e kaluar por sikur e shikoni këto ajete flasin për kohën në vazhdim pas Pejgamberit sepse thonë: ja zbret, zgjedh, dërgon e sjell për kohën e ardhme pas Pejgamberit a.s. Nga këto ajete kuptohet se dera e diktimit të fjalëve të Allahut drejtpërsëdrejti me njerëzit e zgjedhur nuk u mbyll edhe pas profetit Muhamed a.s. Kanë kaluar rreth 200 e ca vjet që shumica e muslimanëve e mohojnë vahin- frymzimin nga Allahu xh.sh.. Ndërsa më përpara njerëzit e ditur dhe besimtarët e sinqertë e dinin dhe e besonin që Zoti flet me njerëzit e vet të zgjedhur dhe e vërtetonin këtë gjë duke u bazuar në Kuran. Ndërsa më vonë teologët të cilët merreshin me studimet e fesë këtë të vërtetë që Allahu flet me njerëzit e tij e hodhën poshtë dhe e quajtën mosbesim kufër - qyfer. Për lajmet e fshehta nga Zoti kemi argument po nga Kurani ku thotë: Allahu xh. sh “Ai tha: Më lajmëroi i gjithëdijshmi njohësi i të fshehtave” Sure Tahrim ajeti 3. Përsa i përket frymëzimit ose lajmeve me engjëj apo folje pas perdes sikurse e thamë e vërteton Kurani. E përsa i përket çështjes lidhur me ardhjen e muxhedidave ata nuk sjellin sheriat e libër tjetër e këtë gjë qartëson Kurani dhe Pejgamberi me hadith. Pra mos mendoni se komunikimi i Zotit xh.sh. me njerëzit e tij të zgjedhur u ndërpre pas profetit Muhamed a.s duke
menduar që kjo gjë i takon kohës së shkuar. O ju besimtarë mos i dëgjoni ato që e përgenjeshtrojnë këtë gjë sepse ato që janë besimtarë nguten, kurse ato që janë mohimtarë ju intereson kjo gjë që ymeti mos të ketë drejtues prijësa që nuk gabojnë në atë që thonë pasi udhëhiqen drejtpërsëdrejti me instruksion nga Allahu i madhëruar. Allahu thotë në Kuran: “Për ju krijuam prijësa që me urdhërin tonë udhëzojnë ...” S. Sexhde A.24. Allahu xh.sh u ka dhënë frymëzim e shpallje jo veç burrave por edhe grave. Për këtë gjë flet Kurani dhe hadithi. Allahu thotë për nënën e Musait a.s: “Atëherë kur nënën tënde e ispiruam me atë që nuk kuptohet ndryshe vetëm se me frymëzim e shpallje ...” S. Taha Ajeti 38. Dhe në Suren Kasas Ajeti A7. Kurse për nënën e Isait a.s Allahu thotë: “Ne ia dërguam asaj (Merjemes) Xhibrilin e ai iu paraqit njeri në tërësi (krejtësisht) ...” S.Merjem A 17 -19. Kurse në Suren Ali Imran Aj 45 -i thotë Allahu: “O Mejrem ty Allahu të përgëzoi me fjalën e vet ...”. Kurse në ajetin 42 Allahu i tha asaj: “O Merjem Allahu të dalloi ty, të pastroi dhe të dalloi mbi të gjithë gratë e botës” S.Ali Imran. Për sa i takon profecisë së grave një pjesë e dijetarëve kanë thënë që kanë qenë të dërguara e me gradën e pejgamerisë sepse iu ka folur Allahu. Këto gra kanë qenë nëna e Musait, nëna e Isait, nëna e parë e njerëzimit Hava, Sara, Asija, Haxhireja nëna e Ismailit e ndonjë tjetër si këto që nuk janë përmendur në Kuran dhe në hadith. Të këtij mendimi janë ibni Hazmi, Ebu Hasan Eshariu, Imam Kurtubiu e etj. Disa gra kanë folur dhe i kanë parë engjëjt. Kurani tregon kur erdhën engjëjt tek Ibrahimi. Gruaja e tij (Ibrahimit) qeshi e tha ... Sure Hud A. 69. Ose kur erdhën tek gruaja e Zekirjait - nëna e Jajhjait. Kurse për nënën e Ismailit Pejgamberi ka thënë: “Nëna e Ismailit dëgjoi një zë e më pastaj pa një melek duke gërmuar aty ku sot uji është uji i Zem-zemit. Kur doli uji ajo piu dhe kur u ngop i dha djalit gji. Atëherë engjëlli i tha: Mos ki frikë se nuk do të jëni të humbur. Në këtë vend do të jetë tempulli i shenjtë i Allahut (Qabja) të cilën do ta ndërtojë ky djalosh dhe babai i tij. Allahu nuk lejon të humbasin ndjekësit e tij”. Trans Ibni Kethir. Allahu thotë në Kuran: “Dhe vëri veshin thirrësit kur të thërret nga një vend i afërt” S Kef A 41. Allahu tregon në Kuran për engjëjt që thonë: “Ne nuk vimë vetëm se me urdhërin e Zotit”. Dhe gjithashtu Allahu thotë në Kuran: “ Allahu zgjedh të dërguar prej njerëzve dhe prej engjëjve”S. Haxh A. 75. Sikur e argumentuam me Kuran e hadith Allahu ju ka folur njerëzve të tij të zgjedhur para dhe pas profetit Muhamed a.s, burrave dhe grave që nuk kanë qenë pejgamber. Ja një shembull tjetër kur Allahu ju ka dhënë frymëzim burrave që nuk kanë qenë
pejgamberë. Allahu thotë në Kuran: “Dhe kur i frymëzuam Havariunët (i urdhërova) të më besoni Mua dhe të dërguarin tim”. S Majde A 112. Sikur e thamë që ka rreth 200 e ca vjet që njerëzve iu duket çudi që Allahu xh.sh zgjedh njerëz prej burrash dhe grash dhe u flet atyre pasi i dërgon me shërbim të caktuar ata tek një popull për t’u tërhequr vërejtje. Me të vërtetë njerëzit i ka ngatërruar djalli i mallkuar. Allahu thotë në Kuran: “Atyre ua ka futur djalli në harresë porositë e Allahut”. Sure Muxhadele. A, 19. Ka kohë që është çudi me njerëzit sepse bien dakord me ata prijësa që i zgjedhin vetë ose ua zgjedhin qafirët dhe munafikët dhe kundërshtuan ata njerëz që i zgjodhi Allahu xh.sh. Muxhedidat që erdhën me shërbim të caktuar pasë profetit Muhamed a.s.prej burrash dhe prej grash të dërguar me lajme nga Allahu xh.sh.për arsyetim e vërejtje tekë popujt e ndryshëm i kanë njoftuar, përgëzuar,sqaruar dhe kritikuar njerëzit me njoftimet që iu ka dhënë Allahu xh.sh kur njerëzit kanë besuar e vepruar jashtë Kuranit e sunetit. Këto njerëz nuk kanë sjellë ligje të reja veç Kuranit sepse Kurani dhe feja Islame është e plotësuar. Zoti thotë: “Sot përsosa për ju fenë tuaj ... zgjodha për ju Islamin fe ...” S.Maide A.3.Porë sikurse i provoi Allahu xh.sh. popujt e tjerë nga Ademi e deri tek profeti Muhamed a.s me pejgamber ashtu edhe pas tij i provoi dhe me muxhedida - ringjallsa apo ripërtëritësa të fesë. Allahu nuk bën padrejtësi për njerëzit që një pjesë njerëzish t’i provojë me të dërguar me libra ose pa libra dhe pjesën tjetër mos ta provojë pa libra. Atëherë popujt e parë do të thonë në ahiret: O Zot t’i neve na provove me të dërguarit tuaj dhe neve na ngatërroi djalli, qafirat, dhe munafikët, kurse këto që erdhën pas profetit Muhamed a.s ti nuk i sprovove me njerëz të çuar me lajme nga Ti si qortusa e përgëzusa. Për këtë gjë që Zoti xh.sh do t’i provojë njerëzit thotë në Kuran: “A kujtuat se do të hyni në xhenet pa u provuar?”. Sikur e thamë më lart Allahu iu ka folur dhe grave dhe i ka dërguar me shërbim ato pas profetit Muhamed a.s. si muxhedide. Kjo u vërtetohet me Kuran e hadith se Zoti ka folur me njerëzit e tij të zgjedhur burra dhe gra. Allahu thotë: “Ne ngrejmë në shkallë më të lartë atë që duam.” S. En-nam A. 83. Disa njerëz thonë që nuk vijnë muxhedida prej grash. Ky mendim është i gabuar, është në kundërshtim me Kuranin dhe hadithin. Allahu thotë në Kuran: “Më së miri Allahu e di ku ta vejë risalen -dërgesën e vet”. Ajeti 124 Për sa i takon ardhjes së grave me shërbim të caktuar pas profetit Muhamed a.s. indirekt na e bën të qartë ky ajet Kurani ku Allahu thotë: “Ne para teje nuk dërguam veçse burra ...” S.Jusuf. Nga ky ajet kuptohet që Allahu para
profetit Muhamed a.s. nuk ka dërguar gra për t’i thirrur njerëzit në fe pamvarësisht, se gratë që u përmendën më sipër ishin të zgjedhura nga Allahu dhe ishin në gradën e profetëve thonë dijetarët. Kurse indirekt Allahu i thotë profetit se pas teje bëj si të dua vetë. Në Kuran thuhet: “Allahu nuk pyetet për atë që bën por njerëzit do të pyeten”. Nga gratë e burrat e devotshëm me shërbim pas profetit Muhamed mendohet se mund të kenë qenë shërbim ndër shumë të tjerë dhe e famshmja Adivije të cilës Zoti i dha shumë dituri e keramete, Muhidin Arebiu dhe në kohët e vona Said Nursi në Turqi i cili u quajt (Bediu zeman) që do të thotë mrekullia e kohës, por Allahu e di ekzakt me emër se kush kanë qenë ato muxhedita pas Pejgamberit. Kurse në shekullin e 20 Allahu xh.sh. dërgoi si muxhedide në Shqipëri me lajm me komunikim prej tij një grua të devotshme muslimane e quajtur Aishe, që populli e titulloi Aiesheja e mirë, Allahu e mëshiroftë dhe e dërgoftë në xhenetet më të larta. Allahu thotë në Kuran: “Ne ia lamë në trashëgim librin njerëzve tanë të zgjedhur.” Ajo i tha popullit jam e dërguar nga Zoti me shërbimin për t’ju thirrur juve të largoheni nga shirku gjuhësor dhe të bëni tobe istigfar - të largoheni nga të gjitha punët e këqija që ka urdhëruar Zoti, të cilët janë ato që i kemi treguar në dy libra të tjera, Tobe Istigfar dhe Thirrje largohini nga shirku - krimi kundër Zotit. Ajo u përpoq 40 vjet rreshtë duke e thirrur në Tobe-në pendesë popullin shqiptar, musliman e të krishterë. Këtë gjë na e ka paralajmëruar Kurani ku thotë: “Allahu ja zbret engjëjt me shpallje (komunikim) atij (njeriu burrë apo grua) që Ai (Allahu) dëshiron nga njerëzit e vet (duke iu thënë), t’ua tërhiqni vërejtjen njerëzve se nuk ka Zotë tjetër veçë Allahut, pra të më kini frikën (të largoheni nga kjo gjë- të bëni tobe) S.Nahl A2. Kurse Aisheja tha që mora këtë lajm prej Zotit xh.sh. të madhërueshëm në fillim kur më ngarkoi me shërbimin e tobes, kështu me këto fjalë: “Ti Aishe tërhiqu vërejtje njerëzve të mos thërrasin njeri tjetrin me atë emër që më thërrasin mua në gjuhën e tyre. Ju me emrin Zoti më thërrisni mua në gjuhën tuaj, e pastaj po thirrni njëri-tjetrin me këtë emër (Zoti, zotnia, i zoti, zotnon, zotnush apo zonjë). Thuaju (njerëzve) Allahu është i lartmadhëruari që thirret Zoti në gjuhën tuaj, të frikësoheni nga unë.” Për këtë gjë Aisheja që thirri njerëzit në tobe tha: Mora këtë lajm prej Zotit xh.sh.kështu: “Thuaju ti atyre (njerëzve) nëse thërrasin njëri-tjetrin me emrin tim namazin do t’ua shkruaj atyre për idhujt.Nëse ata të thonë ne nuk i falemi idhujve si popujt e meparshëm të paditur, ti thuaju atyre idhuj
jeni bërë juve per njëri-tjetrin pasi ju po thirrni njëri-tjetrin me atë emër që më thirrni mua. Të gjithë ata që do të më bëjnë shokë e ortak mua do t’i fusë në xhehnem.” Me të vërtetë kjo është fjala e Allahut sepse përputhet krejtësisht me Ajetet 98-99 të Sures Enbija. Pas ardhjes se lajmit nga Allahu xh.sh.që njerëzit të bajnë tobe me kushtet që treguam më sipër është e ndaluar hyrja e tyre nëpër tarikate thoshte muxhedidja Aishe rahmetullahi alejha.Kurani thotë: “Mos u bëni si idhujtarët që e përçanë fenë e tyre e u ndanë në grupe dhe secili grup i gëzohet idesë se vet.” S. Rum A.32. Disa njerëz në atë kohë i lavdëroheshin Aishesë duke i thënë që ne nuk kemi nevojë për Tobe se jemi në tarikat.Murshidja Aishe tha: Allahu më lajmëroi mua që t’ju jap këtë përgjigje atyre: “Thuaju ti atyre, unë jam në tarikatin - rrugën e Ismailit, Ibrahimit dhe kryesisht në tarikun e Muhamedit, sa tarik i bukur është ky tek unë.” (selami qoftë mbi ta.) Kurse i dyti gabim i madh pas shirkut është edhe dallimi rracial me gojë duke i dalluar njerëzit me ngjyrë të zezë me nofka si jevg e arixhi, kuluf dhe evgjit. Këto ofendime janë të ndaluara në Kuran. Ai njeri që ofendon njerëzit me ngjyrë të zezë ka ofenduar shumë profetë me ngjyrë të zezë si: haz Llukmani, haz Musai a.s., Muezinin e Pejgamberit, Bilalin, dijetarë dhe besimtarët e ndryshëm dhe të gjithë njerëzit me ngjyrë të zezë në botë duke kundërshtuar Zotin xh.sh dhe të dërguarin e tij vulën e Pejgamberëve haz Muhamedin a.s Zoti thotë në Kuran: “Nuk është më i mirë as i bardhi mbi të ziun e as i ziu mbi të bardhin a të verdhin e të kuqin, por mirësia është me takva - bindje e dorëzim ndaj Zotit.” Zoti xh.sh ju drejtoftë të gjithëve për se mbari që të largoheni nga shirku që është i pafalshëm, është krim ndaj Zotit, prej dallimit racial që është një faj edhe ky i madhndaj njerëzve dhe nga të gjithë punët e këqija që thamë më sipër. Aisheja thoshte: Unë jam balta e këpucëve të haz Muhamedit a.s por jam e caktuar me shërbim nga Zoti për të thirrë popullin tim në Tobe Istigfar, por që kjo tobe është e domosdoshme për të gjithë njerëzit. Allahu xh.sh e drejtoftë të gjithë njerëzimin në rrugën e tij - në fenë e tij. Amin. Pasë njisimit të Allahut xh.sh. në çdo gjuhë muxhedidja Aishe rahmetullahi alejha tha se e mora në vazhdim kështu njoftimin ose lajmin prej Allahut xh.sh. ; ’’Thuaju gjithashtu (njerëzve) të bëjnë Tobe = (pendim dhe dorëheqje nga punët e ndaluara - haramet.Të mosë bëjnë dallim rracash; të mosë i ofendojnë njerëzit me ngjyrë të zezë jevg e arxhi. Edhe sikur njeriu të jetë më i bardhë se qumështi nuk është i dashur tekë unë
askush me përjashtim të atyre që janë të bindur ndaj meje. (tha Zoti xh.sh). Thuaju njerëzve ti që të largohen njëherë e përgjithmonë prej rrenës, prej hakut të huaj, prej tradhtisë, prej pijeve alkoolike, prej lojërave të fatit, prej imoralitetit.Të mbajnë amanetin, të mos tradhtojnë, të mos bëjnë grindje më njëri-tjetrin, të mos merren me thashetheme, duke sjellë e çuar fjalë për ngatërresa, të mos peshojnë e masin mangut, të heqin dorë nga kamata, të mos i përqeshin njerëzit, të largohen nga spiunllëku, të heqin dorë nga vjedhja e mashtrimi, të mos shpifin, të mos akuzojnë kot njëri-tjetrin, gratë të mos dalin të zbuluara, të largohen nga vrasjet e njerëzve pa të drejtë jashtë ligjit që ka caktuar Zoti në Kuran, të mos bëjnë aborte duke i vrarë foshnjet në barkun e tyre, të largohen nga magjia dhe falli - të mos shtien fall, të mbajnë pastërtinë trupore, të fillojnë të falin pesë kohët e namazit, të agjërojnë hënën e madhërueshme të ramazanit dhe të largohen nga festimi i festave jo fetare sikur janë viti i ri dhe dita e verës etj. Thuaju ti atyre (njerëzve-popullit) në qoftë se do të bëjnë Tobe do t’i mëshiroj ata e nëse jo thuaju atyre një gazep pikëllues do t’i përfshijë ata dhe me anë të këtij gazepi pikëllues do t’i transferoj një nga një në valët e xhehnemit” Po ta shikoni me vëmendje paralajmërimin që bën Allahu në Kuran në S. Nahl A, 2. që thamë më sipër përputhet krejtësisht me urdhëresën që i dha Allahu xh. sh Aishes se mirë në shekullin e XX në popullin shqiptar. Kjo thirrje që njerëzit ta njihsojnë Allahun dhe ta kenë frikë atë, duke u larguar nga punët e këqija është krejtësisht e saktë dhe e paralajmëruar në Kuran me paralajmërimin që bën Zoti në S. Nahl A. 2 . Në Kuran Allahu xh.sh na sqaron: “Allahu zgjedh të dërguar prej engjëjve dhe njerzëve, Allahu dëgjon dhe shikon (se çfarë thonë dhe bëjnë njerëzit) S.Haxh A 75. Dhe sikur e thamë në fillim Allahu thotë: “Betohem për engjëjt ... dhe ata që sjellin shpallje - njoftim (si qartësim- sqarim) ose si vërejtje - kritikë” S Murselat A 3 - 5 - 6. Fjala mursel vjen nga folja arsele - lajm - njoftim . Dijetarët e mëdhenj Islamë ndër të cilët edhe dijetari i dëgjuar nga Arabia Saudite Selman Aud kanë thënë se muxhedidët mund të jenë prej burrash dhe prej grash dhe nuk është kusht që të jetë arab dhe të ketë dalë nga bangat e shkollës - me dipllomë, por vetëm të jetë musliman ose muslimane dhe i njohur në popull si njeri me virtute të larta me drejtësi e ndershmëri si për miqtë dhe armiqtë e tij. Vetëm nga besimtarët e fesë Islame vijnë këta njerëz. Nëse dikush mendon se ajo e ka trilluar vetë këtë gjë, gabon sepse Allahu thotë në Kuran: “Nëse ai Muhamedi trillon ndonjë fjalë nga vetja e tij ne do t’ia shkulnim arterien e zemrës atij ...”. Nëse
dikush tjetër thotë që kemi dëgjuar shumë herë njerëz që thonë na ka çuar Zoti e vinë vërdallë duke bërtitur nëpër xhamia, këta lloj njerëzish janë të çmendur dhe nuk kanë asnjë fjalë në rregull. Këta njerëz i kupton gjithkush e nuk jau ve kushë veshin,porë edhe Allahu xh.sh nukë i dënon ata që nuk kanë mendje. Allahu ju dhashtë mençuri që ta kuptoni të vërtetën se vetë Allahu thotë në Kuran: “E kam zbritur Kuranin që të marrin mësim ata që kanë mend”. Veç çështjes kryesore të tobes dhe kushtit të parë të saj, largimit nga shirku gjuhësor në çdo gjuhë që flet njeriu Aisheja gjatë shërbimit të saj 40 vjeçar nga viti 1955 - 1995 mori shumë lajme me njoftime nga Allahu xh. sh. me inspirim - frymëzim sikur nëna e Musait, nëpërmjet engjëjve sikur Merjemja nëna e Isait dhe çfaqjeve ruja (sekuecë filmike)- në mes gjumit dhe zgjimit. Këto kishin të bëjnë në lidhje me fenë, popullin në përgjithësi dhe njerëz në veçanti, duke paralajmëruar shumë gjëra para se të ndodhin ato, me njoftimet që merrte nga Allahu nëpërmjet formave të ndryshme që thamë më sipër. Aisheja dha sqarime nga Allahu edhe për shumë çështje të tjera, si çështja e dexhalit zbritja e Isait në tokë, paralajmërim për kiametin, për xhuxhmaxhuxhët etj. Për këto gjëra shumë dijetarë Islamë nëpër botë kanë gabuar në interpretimin e ajeteve dhe haditheve që flasin për to. Ndër këta dijetarë ka pasur edhe në Shqipëri që kanë gabuar sikurse janë hafiz Ali Korça dhe hafiz Abdullah Zemlaku të cilët kane thënë që Isai vdiq, trupi i mbeti këtu në tokë kurse shpirti i tij u ngrit në qiell si të gjithë shpirtrat e tjerë. Shihni librat Historia e shenjtë dhe katër halifet dhe Bilbili i tetë ose Thëllënza nga Hafiz Zemlaku. Ai ka thënë në librin e tij se Isai nuk vjen më në tokë, sepse quhet sikur me ardhë pejgamber për së dyti pas profetit Muhamed a.s. Këtë gjë që Isai vdiq u varros dhe nuk vjen më në tokë nga qielli e ka thënë para shumë kohësh rreth 100 vjet përpara edhe i quajturi Ahmed Kadijani i cili e shpalli veten profet dhe që thoshte jam Mesiu dhe Mehdiu i paralajmëruar. A.Kadijani në librin Mesihu në Indi thotë kështu: Është e natyrshme të besoni se Isai biri i Mejremes vdiq dhe varri i tij është në lagjen Khanjer të Sringerit në Kashmir në Indi. Isai u var në kryq por nuk vdiq pasi ishte i lyer me një balsam dhe pastaj prej andej iku edhe erdhi në Kashmir në krahinën Panxhab për të predikuar fenë atje pasi aty kishte dhjetë fise çifute. Aty ata e pritën mirë, aty ai jetoi 125 vjet dhe aty vdiq dhe varri i tij është në vendin e quajtur Shrin etj e etj. Për këtë gjë thotë ai kam dokumenta historike nga fetë e ndryshme. Kurse Aisheja muxheditja e shek. 20 që erdhi me shërbim nga Allahu në Shqipëri nga viti
1955 - 1995 sqaroi direkt me lajm prej Zotit xh.sh. shumë gjëra ndër të cilën edhe çështjen e Isait që shumë dijetarë islamë në botë e kanë interpretuar gabim. Për këtë gjë që thamë më sipër ajo tha: Mora këtë lajmë prej Zotit kështu: “Këtu hafiz Zemlaku e të tjerë e kanë gabim. Unë bëj si dua vetë,” Isai pra do të zbresë në tokë. Kjo fjalë është e saktë sepse Allahu thotë në Kuran: “Ai Isai është parashenja e momentit (kijametit) pra kurrë mos dyshoni në të ...”. S.Zuhruf. DEXHALI DHE KUSH ËSHTË AI Për çështjen e dexhalit shumë dijetarë kanë dhënë mendime të gabuara. Dexhal vjen nga folja delxhele që do të thotë mashtroj sikurse mashtruesa ka shume edhe dexhale ka shumë. Pejgamberi a.s në ymetin tim do të ketë 30 dexhalë të mëdhenj (teoricinë -mashtrusa të mëdhenj) trans Muslimi.Nga këto pa dyshim kanë qenë, Marksi, Darvini, Lenini, Frojdi etj. Ndërsa muxhedidja Aishe me njoftimin që ka marrë prej Zotit xh.sh ka dhënë këtë sqarim për të gjithë njerëzit kështu:Dexhali nuk është vetëm një njeri. Dexhalë është ai njeri i cili nuk e beson ekzistencën e Allahut dhe të botës tjetër airetin dhe nuk ka asnjë lloj virtuti moral por 100% i ka veset dhe veprimet e këqija dhe trupi i tij është i papastër - xhunub. Këto lloj njerëzish janë dexhalë. Ibni Abazi ka thënë: “Nuk e kam dëgjuar nga Pejgamberi që të ketë thënë se dexhali e ka të shkrume mes dy syve fjalën kafir (Qafir) por i dërguari i Allahut ka thënë: “Për sa i përket Ibrahimit ka qenë kështu kurse Musai ka qenë kështu. trans Buhariu. Në një trasmentim thuhet se dexhali do të udhëtojë me gomar nëpër det, ajër dhe tokë, dhe gomari i tij do të ushqehet me zjarr. Njerëzit do të qëndrojnë në barkun e tij e jo sipër. Kjo transmetohet nga disa mledhës hadithesh. Nga kjo kuptojmë që gomari i dexhalit është çdo lloj mjeti i transportit që ecën me naftën që digjet. Thuhet në hadith që dexhali do ta ndajë dy gjysmash njeriun dhe duke qenë i vdekur do ta ringjalli. Ky hadith është në mënyrë metaforike është fjala për operacionet që do t’i bëhen njeriut në kokë,në bark e në zemër. Do t’ja heqin zemrën njeriut dhe do t’ja venë për së dyti.Kjo është një lloj vdekje për pacientin i cili rikthehet normal në jetë. Sa për ringjalljen e vërtetë kjo është e posaçme vetëm për Allahun xh.sh. Gjithashtu thuhet se dexhali apo dexhalët nga këto gjëra që do të bëjnë do ta quajnë veten Zoti në çdo gjuhë të botës dhe do t’ju thonë njerëzve që t’i titullojnë me emrin Zoti në çdo gjuhë . Dexhali apo dexhalët me teorinë e tyre dexhalizmin -
mashtruizmin apo ateizmin do të shkatërrojnë moralin e mbarë njerëzimit. Dexhalët nga ky triumf që do të arrijnë nga ana shkencore ekonomike,teknologjike dhe ushtarake, do t’u thonë njerëzve jemi Zoti, Dio, God, Gospod, Theos, Mullah etj. Allahu i ruajtë besimtarët nga kjo intrigë e dexhalëve që e kanë mohuar Zotin xh.sh. dhe botën tjetër.* Me të vërtetë sot ateistët - dexhalët e çdo kombi e ngjyre politike janë të bashkuar në një mendim që të luftojnë fenë e t’u prishin moralin njerëzve në të gjithë botën me qëllim që t’i degjenerojnë sidomos të rinjtë duke i trullosur me lloj-lloj poshtërsirash dhe injorancë që të sigurojnë sundimin e tyre të përhershëm. Ata në gjithë botën po përdorin taktikën apo poshtërsinë e firaunit që tregon Zoti në Kuran për atë, ku thotë: “Ai Firauni e ndau popullin e tij në grupe dhe njërin grup e shtyp ...” Aisheja tha se ndër shumë lajme të tjera mora këtë lajm prej Allahut xh.sh. në rreth vitit 1960 kështu: “Lajmëtarja e fundit për t’i thirrë njerëzit në Tobe je ti dhe shekull pas këtij shekulli (shekullit 20)-njëzetë nuk ka më.”Pra fjala është fjala se do të shkojnë disa vite pasë shekullit të 20 të porë shekulli 21njëzetë e një nukë përfundo.Allahu xh.sh. e di vitin se kurë do të bahet kijameti.Kurani indirektë na lajmëron se fundi botës ose kijameti do të jetë atëherë kurë qytetërimi në tokë të ketë arritur kulmin e zhvillimit;kurë shkenca të ketë arritur kulmin e përparimit. Allahu xh.sh.në Kuran për kohën e kijametit thotë kështu; “..Kurë toka të ketë marrë stolinë e vet =[të jetë zbukurar me pemë,kopshte,parqe,lulishte,ndërtime-vila,rrugë e pallate të bukra] dhe banorët e sajë=[njerëzit] të mendojnë se ata janë sundusit ose komandusit e sajë=[të plotëfuqishëm e kopetent për çdo gjë],asaj [tokës] i vjen urdhëri ynë natën ose ditën=[i vjen caktimi ose vendimi imë thotë Allahu xh.sh.natën ose ditën dhe] Ne thotë Zoti xh.sh. e bëjmë atë =[tokën e çfarë ka mbi të] sikur ajo të mosë ekzistonte dje.=[sikur ajo të mosë kishte ekziztuar fare].Kështu Ne [thotë Allahu=Zoti xh.sh.ju sqarojmë faktet njerëzve që mendojnë [njerëzve që kuptojnë.’’S.Junus.ajeti.24. Njerëzit që nuk kuptojnë nga Kurani kjo gjë ju duket çudi duke menduar që nuk e di kush kohën se kur do të bëhet kiameti sepse Zoti xh.sh.nuk e ka caktuar atë. Në fakt është e kundërta sepse Zoti xh.sh i thotë në Kuran kështu Pejgamberit a.s: “Kul in edrij ekaribun ma tuadune em jexhaal lehu rrab-bi emeda, alimul gaibi fela judhhiru ala gaibihi ehada ila menirrteda mirrresul.” e cila do të thotë: Thuaju (o Muhamed) unë nuk e di a do të jetë afër ajo që ju premtohet (kiameti) apo Zoti im do ta vonojë atë shumë, Ai (Allahu xh.sh) është që e di të vërtetën por fshehtësinë e vet nuk ia zbulon -
nuk ia tregon askujt me përjashtim të ndonjë të dërguari (me shërbim të caktuar). S. Elxhin A, 25 - 26 - 27. Ndërsa që dita e kiametit është e caktuar nga Zoti flet ky ajet Kurani: “Nuk ka dyshim se dita e kijametit është e caktuar” S. Nebe.-Kapitulli Lajmi. ajeti.17. Ç’FARË JANË JEXHUXH E MEXHUXHËT. Fjalët jexhuxhë e meëxhuxhë nukë janë fjalë arabe dhe si rrjedhojë nuk i din askush se çfar kuptimi kanë këto fjalë drejtë të përkthyera drejtë për së drejti.Shum dijetarë nëpër botë kanë dhënë mendime të ndryshme për jexhuxhë meëxhuxhët. Pejgamberi a.s.ka lajmëruar se jexhuxh e mexhuxhët kanë filluar të dalin në sipërfaqen e tokës që kurë Ai ishte i gjallë në këtë botë.Gruaja e Pejgamberit a.s. Zejneb-bini Xhahshi r.r.a.ka treguar kështu: “Një ditë Pejgamberi a.s.erdhi me nxitim dhe porsa hyri në shtëpi i skuqur në fytyrë e i mërzitur tha la ilahe illallah,mjerë për sherrin që i është afruar arabëve.Sotë tha ai është hapur kaqë panda e jexhuxhë meëxhuxhave dhe dy gishtat e parë i bëri në formë rrethi. Zejnebja r.t.a. thotë unë i thashë atij: O i dërguari i Allahut xh.sh.a do të shkatërrohemi neve tani që në mesin tonë [ndërmjet neve] ka njerëz të mirë?.,Pejgamberi,a.s.tha:Po nëse shtohet e keqëja.’’Trans.Buhariu e Muslimi.Nga hadithi kuptohet se jexhuxh mexhuxhët kanë filluar të dalin që atëherë dhe janë hije të pa dukëshme e nukë mundet ti shohin gjithë njerëzit por vetëm ata njerëz që do Allahu xh.sh.i cili jua heqë perden e syve që ata ti shohin.Për jexhuxh e meëxhuxhët Kurani thotë:..“Derisa të hapet-të hiqet panda-pengesa e jexhuxhë meëxhuxhëve dhe ata të zbresin nga çdo bregore me shpejtësi.’’.S.Enbija.aj.96.[Shikoni pra thuhet derisa të hiqet penda e nukë thuhet derisa të shembet panda.]Allahu xh.sh.në Kuran i thotë Pejgamberit kështu: “Kur ti lexon Kuran, mes teje dhe atyre që nuk besuan botën tjetër vemë një perde të pa dukëshme’’S.Isra.aj.45.Gjthashtu Allahu xh.sh.i ka thënë Pejgamberit; “Ti ishe në pa qartësi dhe ne ta hoqëm [ta ngritëm] perden tënde dhe tani ti shikon shumë mprehët=shumë hollë-shumë qartë.’’S.Kaf.aj.23.Këtu është fjala për ndryshimin ose rregullimin e frekuencave të syvet që Pejgamberi a.s.të shikonte gjëra të fshehta që ishin të pa dukëshme për njerëzit e tjerë. Për origjinën e jexhuxh mexhuxhëve dijetari i mirë njohur Islam Askalaniu në librin Fet-hul Kadijr tregon këtë hadithë prej Buhariut që Pejgamberi.a.s.ka thënë: “Origjina e jexhuxh mexhuxhve është nga bashkimi [ose kryqëzimi] i farës së Ademit me xhindët.’’Askalaniu e shtjellon hadithin duke thënë se Ademi a.s.eksituar në gjumë [është bërë xhynub] dhe spermën-farën e tij mashkullore e kanë marrë xhindët.[E kanë mbjellë atje ku kënë dashur vetë].Trans.Ibni Kethiri.Shembull kemi sotë veterinerët që ndërzejnë lopët me
gjylpan.Ndërsa për mardhënjet seksuale ndërmjet llojeve të ndryshme të krijesave kemi ndërzimin e gomarit me lopën dhe del një llojë krijese lopë-mushkë=[as lopë e asë mushkë].Nga Pejgamberi a.s. është thënë ky hadithë;’Cili njeri që bën afrimmarrëdhënje intime me gruan e tij dhe nuk thotë eudhu bil lahi minesh-shejtani rraxhim në aktin seksual merr pjesë dhe djalli i mallkuar.’’Trans.Buhariu e Muslimi.Për prekjen që mundet ti bëjnë xhindët grave këtë gjë indirektë e tregon Kurani ku Allahu xh.sh. thotë; ‘Aty [në xhenet] janë ato [gra] që përqëndrojnë shikimet e tyre [vetëm ke burrat e vet] e që nuk i ka prekur askushë para tyre as njerëz e asë xhind.’’S.Rrahman.aj.56.Dihet që djalli është nga rraca e xhindëve.Siç e thashë më sipër fjalët jexhuxhë e mexhuxhë nuk janë fjalë arabe dhe si rrjedhojë nuk e di askushë se çfar kuptimi kanë ata të përkëthyra drejtë për së drejti.Për gjërat që fliten në Kuran me mynyrë metaforike,shumë dijetarë të fesë kanë dhënë mendimet të ndryshme.Disa dijetarë Islam kanë menduar e kanë thënë se xhuxhë meëxhuxhët ishin njerëz.Ata ishin një popull në kohën e Dhul-Karrnejnit që bënin shkatrrime të mëdhaja në tokë.Disa të tjerë kanë thënë se janë kafshë të vogla me veshë të mëdhenj e tani rrin brenda në tokë dhe kur të vinj koha që do të dalin nga toka do të pine gjithë ujrat e tokës.Shumë fjalë janë thënë e janë shkruar nëpër librat e fesë për jexhuxhë e meëxhuxhat.Disa thënje janë paraqitur si hadithe=fjalë të Pejgamberit a.s.por në faktë nuk janë hadithe të vërteta të Pejgamberit a.s.por janë israilata=fjalë të shpikura nga çifutët.Prandaj Allahu xh.sh.herë pas here në çdo 100 vjetë pas profetit Muhamed a.s.ju dërgoj muslimanëve një muxhedid nga mesi i tyre për ta pastruar fenë e Tij nga bidadet=nga gjërat e shpikura nga njerzit në emër të fesë.Ashtu si për dexhalin e çështje të tjera të fesë edhe për xhuxh meëxhuxhat,muxhedidja e shekullit të njëzetë murshidja Aishe rahmetullahi alejha,me dijen që ka marrë prej Allahut xh.sh.i ka sqaruar njerëzit kështu se jexhuxhë e mexhuxhët janë të pa dukshëm sikurse janë xhindët.Ata i ngjasojnë në pamje më shumë qenit porë ecin me dy këmbët e mbrapme si njerëzit dhe i rrin në krahun e djathtë njeriut që është dexhal [burrë ose grua qoftë ai] dhe i ban lëvizjet si ai [si njeriu që është dexhal].’’Pra çdo njeri që është dexhal në krahun ose anën e djathtë të tij nga do që shkon i qëndron anash një xhuxhë mexhuxhë i cili e imiton në lëvizjet e tij njeriun dexhal.Dihet se shejtani i rrin njeriut në anën e majtë nga prapa.Ndërsa për kijametin=për shkatërri,im e botës, për kohën se kurë do të bahet ai;Allahu xh.sh.i ka thënë Pejgamberit Muhamed a.s. në Kuran kështu; “Kul in edrij ekaribun ma tuadune em jexh-al-lehu rrab-bi emeda,alimul gajbi fela judhhiru ala gajbihi, ehada, ila, menirrteda,mirr-resul…’’S.Xhin.aj.25-2627.D.m.th.Thuaj [njerëzve o Muhamed] unë nukë e di a do të jetë afër ajo që ju premtohet-[kijameti] apo Zoti im do ta vonojë atë shumë.Ai-[Allahu] është që e di të fshehtën porë fshehtësinë e vet nuk ia zbulon askujtë me përjashtim të ndonjërit nga të dërguarit…’’Si pasë ajeteve të para në fillim të sures Murselatë mendojë se
ajeti që thuhet “Betohem… për engjët që sjellin komunikatë ose njoftime si arsyetim [për të arsyetuar[ ose si vërejtje[për vërejtje’’mendoj se është për muxhedidat që do ti çonte Allahu xh.sh. në çdo 100 vjetë pasë Pejgamberit a.s.ndërsa dy ajetet e para të sures Nahl po ti shikosh me kujdes unë mendojë mesa kuptohet indirektë është fjala për muxhedidin e fundit në këtë botë me lajmin e fundit për tobe-për pendesë,për tu tërhequr vërejtje njerëzve që ata mosë ti bajnë shokë e ortakë Allahut xh.sh.dhe ti friksohen Atij=pra të bajnë tobe=të largohen prej punëve të këqia.Aty thuhet kështu;Erdhi [është afruar] vendimi i Allahut [kijameti] pra mosë kërkoni ngutjen e tij [ardhjen e parakohëshme] të tij.E pastër dhe e lartë është madhërija e Tij [e Allahut xh.sh.] në krahasim me atë që ata [njerëzit ] i shoqërojnë [i bëjnë shokë Atij];Me urdhërin e Tij [Ai-Allahu xh.sh.] ja zbret engjëjt me shpallje atij [njeriu] që Ai do nga robtë e vet[të dashurit e vet duke i thënë] tua tërhiqni vërejtjen [ti njoftoni njerëzëzit] se nuk ka të adhuruar tjetër [Zotë tjetër] veçëse Unë.Pra të më keni frikën.’’ =[Të frikësohen njerëzit nga unë=të bëjnë tobe-të pendohen prej të bëmit shokë mua thotë Allahu xh.sh.Muxhedidi i fundit që erdhi në mesin e shekullit të nëzetë ju tha njerëzve se për kijametin e kam marrë njoftimin prej Allahut xh.sh.kështu; “Shekull tjetër pasë këtij shekulli [shekullit të njëzetë] nukë përsëritet më.’’Pra është fjala se shekulli i 21-njëzetë e një nukë përfundo porë do të shkojnë vetëm disa vite.Allahu xh.sh. e di vitin dhe ditën se kurë do të bëhet kijameti.Allahu xh.sh.është alimul gajb=ditës i së fshehtës.Allahu xh.sh. në Kuran thotë; “Nukë ka dyshim se dita e kijametit është e caktuar.’’S.Nebe.aj.17.=Kapitulli Lajmi dhe pikërishtë është fjala për lajmin e madhë tronditës,për kijametin=shkatërrimin e botës.Ndërsa për kohën e zbritjes së Isait a.s.në planetin tokë,Pejgamberi jonë a.s.në një hadithë ka thënë; “Isai a.s. do të zbresi atëherë kurë arabët do ti zej një bela e madhe=[një e keqe ose grindje e madhe].’’ Librin e përgatiti : Haxhi Ymer Aga imam xhamie.Farkë-Tiranë. 2006 Ve selamu alejkum ve rahmetullahi ve berekatuhu.
