REÜNIE
1 9 6 5
-
1 9 7 7
1
DE EGBERTSCHOOL-REÜNIE WERD MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR DE HULP VAN DE SPONSORS :
ROLFF Keukens,
Alkmaar, Hoorn, Zaandam
Erik Minnebo, Horecabenodigdheden, Heemserk Volendammer Vishandel Kluessien & Zoon, Purmerend P. Bakker, Juwelier, Heemskerk HB-Occasions, Heemskerk Eethuis ’t Smitje, Beverwijk Kapsalon Minnebo, Heemskerk Expeditiebedrijf Van der Wijst, Beverwijk Autobedrijf Wolterman, Lexmond Brigitte Kleist, EHBK, Heemskerk Estoppey voor Bouw en Industrie, Beverwijk Jilles Kramer, Keurslager, Heemskerk
2
DE REÜNIE De reünie is het initiatief van Hans Dijst (oud hoofdonderwijzer) en Fred Welboren (oud leerling). Beiden zijn eind 2001 begonnen met de hoofdlijnen uit te zetten en overige voorbereidende werkzaamheden. We maakten een stappenplan en dat vormde de basis voor de organisatie van de reünie. Een datum werd vastgezet: 15 september 2002. Hans had nog veel documentatie en foto's bewaard. Er werd een website: Egbertschool.nl op Internet geplaatst. Helaas is het vervolg van deze website niet goed uit de verf gekomen door persoonlijke omstandigheden. Er werd een oproep geplaatst tot het inleveren van foto’s en het doorgeven van adressen. Foto’s werden gescand en op CD-ROM geplaatst en verzendbrieven weggestuurd. Vanaf februari 2002, nadat het eerste pakketje brieven was gestuurd, begonnen de reacties binnen te komen. Waarschijnlijk was voor velen de datum nog ‘ver van het bed’, maar hoe verder het jaar vorderde hoe meer reacties er binnen kwamen. Oproepen in de krant in februari/maart en een artikel in het Noordhollands Dagblad in augustus werkten mee aan meer bekendheid. En vooral de berichtgeving van mond tot mond. Nu kwam ook het voordeel van de moderne communicatie te hulp, want velen bezaten een emailadres en werden zo regelmatig, de laatste maanden zelfs om de twee weken, op de hoogte gehouden van de stand van zaken. Inmiddels had zich ook een groep oud-leerlingen aangemeld om mee te helpen bij de organisatie en zo werd de laatste maand vóór de reünie heel intensief aan de voorbereiding gewerkt. H et eindresultaat van bijna 200 aanmeldingen, inclusief de oud-leerkrachten, is beslist geen slecht resultaat. Fantastisch is het niet, want we misten nog zo’n honderd oudleerlingen die echt wel de Egbert-tijd hadden meegemaakt. Maar ja, waar zaten die? Ook waren er (gelukkig heel weinig) oud-leerlingen die totaal geen belangstelling voor de reünie hadden. Jammer! Met het buurthuis DE GLOBE, die nu gevestigd is in het voormalige gebouw van de Egbertschool, werden afspraken gemaakt en elke week bijgestuurd. E n uiteindelijk konden we vast stellen dat de voorbereidingen goed en klaar waren. Nu de dag zelf nog. Nou daar hoef ik vanaf deze plaats nog maar heel weinig over te zeggen, dat weten alle Reünisten zelf wel: Het was FANTASTISCH!!!!!! Elkaar na zoveel jaren weer ontmoeten en toch weer het gevoel en het sfeertje van die bepaalde klas ervaren was een enorme levenservaring. We hopen dat dit Herinneringsboek jullie nog even terug brengt naar die 15e september!!!!!!!!!! En wie weet, komen we elkaar in de toekomst nog wel weer tegen!!!!!!!!!!! Hans Dijst
3
W A T W A S D E E G B E R T S C H O O L ?? In de St.Jozefparochie in Beverwijk werkten in de jaren zestig onder het parochiebestuur twee scholen: De Don Boscoschool en de Franciscusschool. In de jaren zestig kende de Beverwijkse-Heemskerkse wijk Oosterwijk een behoorlijke groei als nieuwbouwwijk en was de noodzaak geboren tot het stichten van een derde school. In de Waalstraat stonden nog noodgebouwen, ooit door de andere scholen gebruikt, en hier kwam de Egbertschool met als hoofd der school : dhr. H. Bots. Het parochiebestuur werkte er hard aan om ook voor deze school een permanent gebouw te mogen plaatsen en dat gebeurde. In oktober 1969 werd de eerste paal geslagen, toen inmiddels dhr. Bots naar het oosten van het land was verhuisd en dhr. J.Dijst de nieuwe directeur was geworden. In september 1970 werd het nieuwe gebouw betrokken, echter op Heemskerks grondgebied. De inmiddels hele grote Egbertschool kon niet alle klassen in het gebouw onderbrengen. Ook werden vanuit de gemeente Heemskerk grote bouwplannen gelanceerd voor de wijk Zuidbroek en besloot het parochiebestuur een vierde school te stichten in de wijk Zuidbroek. Daarheen verhuisde de Franciscusschool en in het vrijgekomen gebouw werd de Vlinderschool gesticht. Deze school werd bevolkt met bijna de helft van de leerlingen van de Egbertschool. De geweldige bouwplannen van de gemeente Heemskerk echter gingen voor een groot deel niet door en enige jaren later werden daar de gevolgen van merkbaar. Ook de veranderende sociale levensgewoonten waren er mede de oorzaak van dat vier scholen in één gebied te veel waren en één school moest verdwijnen. Na een sociografisch onderzoek bleek dat de Egbertschool te moeten worden en zo eindigde het bestaan van deze school, in augustus 1977, twaal f jaar na de oprichting. De Egbertschool fuseerde met de Don Boscoschool. Zo verdween langzaam maar zeker de naam en het begrip Egbertschool. De ex-leerlingen werden volwassen mensen en zwierven uit over de regio, het land en de wereld. W A A R? Op de hoek van de Frankrijklaan en Maasstraat naast de toenmalige Lichtboei, laag een braakliggend terrein, dat door de gemeente Heemskerk werd aangewezen als de plek waar de St.Egbertschool de nieuwbouw mocht plegen. Daarhebben de leerlingen van september 1970 tot en met juli 1977 onderwijs genoten, daar hebben de leerkrachten van de Egbertschool met groot plezier gewerkt, samen met vele werkgroepen uit de oudergroepering. Het gebouw van de Egbertschool op de hoek van de Maasstraat/Frankrijklaan bestaat nog steeds. Nadat de Egbertschool was opgeheven is het gebouw eerst nog gebruikt door de Protestante scholen als tijdelijk onderkomen. Daarna heeft de Frans Strijbosch-school vele jaren het gebouw bewoond. Toen ook die school het pand verliet heeft de Stichting Welschap Heemskerk samen met de buurtgenoten en in overleg met de gemeente Heemskerk het gebouw ingericht als buurthuis met de huidige naam: De Globe. Met de directie van Stichting Welschap hebben wij kunnen bereiken het gebouw, onze school, voor die dag te kunnen huren. Ons lijkt het dat we geen mooiere locatie hadden kunnen inhuren. Adres locatie: Frankrijklaan 2, 1966 VD Heemskerk.
4
HET BEGIN EN DE EERSTE JAREN VAN DE EGBERTSCHOOL In het voorjaar van 1965 stond er in het Schoolblad een advertentie waarin een schoolhoofd werd gevraagd voor een nieuw op te richten school in de wijk Oosterwijk te Beverwijk. Ik werkte in Assen en wilde graag schoolhoofd worden. Daar komt bij dat woonruimte in die tijd bijna niet te krijgen was en wij wilden wel trouwen. Als schoolhoofd zou het verkrijgen van woonruimte gemakkelijker gaan, dus ik solliciteerde. Het schoolbestuur zag wel wat in me en op een goede dag kwam een delegatie uit Beverwijk, met o.a. dhr. Van Leur, hoofd van de Don Boscoschool en dhr. Storms, secretaris van het schoolbestuur, naar Assen om mij aan het werk te zien. Daarna ging alles snel en ik werd benoemd. Op 1 september 1965 startte de school met drie klassen in de noodgebouwen aan de Waalstraat. Mijn vrouw Willemien werd benoemd aan dezelfde school en Kees Koning maakte het schoolteam compleet. Juf Willemien kwam in klas 1, Kees Koning nam klas 2 en zelf begon ik in klas 3. Het schoolbestuur liet mij vrij een naam voor de school uit te zoeken. Het was toen vrij gebruikelijk voor een katholieke school de naam van een heilige te kiezen. In 690 was in Holland een groepje monniken, onder leiding van Willibrord, geland om in deze streken het christendom te prediken. Ze waren gestuurd door St. Egbert die al eerder een poging had ondernomen om vanuit Engeland naar het vasteland over te steken, maar door een storm werd teruggeslagen. Het leek me een goed idee de school naar hem te noemen en zo gebeurde.
St.Egbertschool Egbertschool Er was in 1965 niet alleen een groot gebrek aan woonruimte, maar ook aan scholen. De bevolking groeide in Oosterwijk zo snel dat er nauwelijks tegen te bouwen viel. Daarom begon de Egbertschool in noodlokalen aan de Waalstraat. Deze noodlokalen stonden er al enige tijd en er waren al meerdere scholen in begonnen. De kwaliteit van deze gebouwen was slecht: zeer gehorig, in de winter koud en in de zomer snikheet. De vloeren waren van hardboard en bij nat weer bolden de platen als een golfbaan. Daar kwam nog bij dat gelijk met het begin van de school vlak ernaast begonnen werd met heien van de fundering voor een flatgebouw. Bepaald geen gelukkige combinatie. Toch hebben we daar aan de Waalstraat een paar fijne jaren meegemaakt. De school groeide als kool: in 1965 waren er drie klassen en in 1969 was de Egbertschool al gegroeid tot een achtklassige school. Eind augustus 1965 trokken mijn vrouw en ik naar Beverwijk om onze flat aan de Italiëlaan en de nieuwe school in te richten. Het schoolbestuur had mij gezegd dat alles geregeld was en wat dat betekende zagen we op de maandagmorgen toen we het noodgebouw binnenkwamen en in de hoek van een lokaal een hoge stapel van ongeveer honderd tafeltjes en stoeltjes met een aantal bureaus zagen. Na een telefoontje hoorden we dat de rest 's middags zou komen. Het eerste wat we deden was het verdelen van de tafeltjes en stoeltjes over de drie lokalen. 's Middags kwam er inderdaad een auto vol boeken, schriften, krijt, potloden, pennen en inkt (dat gebr uikten we toen nog), tekenpapier enz., enz, zeg maar alles wat er nodig is om een school te starten. De dinsdag gebruikten we om alles in te richten, de lokalen wat gezelliger te maken en de eerste lesboekjes te kaften. Ook dat was toen nog heel normaal. Op woensdagmorgen druppelden de kinderen langzaam de nieuwe school binnen. Het was voor iedereen vreemd, zeker voor de kinderen die van verschillende scholen naar deze nieuwe school kwamen. Een groot voordeel was dat we met drie klassen begonnen waardoor het klein en overzichtelijk was en het een gezellig schooltje werd. Zelf ervaarde ik het als mijn voornaamste taak te proberen van de school zo snel mogelijk een eenheid te maken. Het werken in noodlokalen was niet gemakkelijk. Op het binnenplein werd vaak gevoetbald en regelmatig sneuvelde er een ruit. We hadden een plaat hardboard klaar staan dat zo voor het kapotte raam gespijkerd kon worden. Bij harde wind moest je altijd de gevelkachels controleren, want die waaiden vaak uit. 5
In de winter was dat helemaal noodzakelijk, want anders bevroren de toiletten en de waterleiding. Daarentegen was het in de zomer bij zonnig weer soms niet uit te houden, want er was geen zonnewering. Het viel me bij de reünie op dat de oudleerlingen zich hiervan niet zoveel herinnerden. Voor hen was de sfeer op school en de mensen die voor de klassen stonden veel belangrijker. De school kreeg er in het tweede jaar een eerste klas bij en toen kwam Titus van der Weide het team versterken. Het jaar daarop kwamen er twee eerste klassen en in het vierde jaar opnieuw twee eerste klassen, zodat de school na vier jaar al acht groepen telde.De groei was dus zeer onstuimig. In die jaren was het ook gebruikelijk dat Spanjaarden en Italianen, die als gastarbeiders bij de Hoogovens werkten, hun gezinnen lieten overkomen. Zo kon het gebeuren dat er 's morgens een vader op de stoep stond met één of meer kinderen. Het was voor het eerst dat we dit meemaakten en we moesten zelf maar bekijken wat we met de buitenlandse kinderen, die geen woord Nederlands spraken, deden. Dus om te beginnen hingen we overal stroken op met…. deur, raam, stoel, tafel, muur, huis enz. en lieten de kinderen dit regelmatig voorzeggen en de buitenlandse kinderen nazeggen. Nu bestaan er gelukkig goede programma's om buitenlandse kinderen op te vangen, toen was er niets. Ieder jaar gingen we met de bus op schoolreisje. Om de kosten te drukken werden de groepen 's morgens met de bus naar de duinen gebracht en 's middags weer opgehaald. We gingen een keer naar het klimduin in Castricum en hadden daar een spel bedacht waarbij de kinderen een grote zak snoep moesten opgraven uit het zand. Ze gingen zo voortvarend te werk met het verplaatsen van zand dat de zak snoep niet meer te vinden was, of….hadden wij het te diep begraven? Later hoorden we dat kinderen de volgende dag met hun ouders nog eens zijn wezen zoeken. Het waren ook de jaren dat er een begin werd gemaakt met ouderparticipatie. Overal werden ouderverenigingen opgericht zo ook op de Egbertschool. De ouders hielden zich in het begin ondermeer bezig met het organiseren van feesten, zoals het Sinterklaasfeest. Zo kwam de Sint eens op een echte schimmel naar de school. In 1969 zijn mijn vrouw en ik vertrokken naar Wierden, waar we nu nog wonen. Hans Dijst werd hoofd van de school. Nog even iets over de reünie. In 1969 zijn mijn vrouw en ik vertrokken naar Wierden in het oosten van het land. Eén van de redenen om dit te doen was, dat we graag weer wat dichter in de buurt van onze familie wilden wonen. We zijn daarna nog vaak teruggeweest bij vrienden in Heemskerk, maar hebben bijna nooit oudleerlingen teruggezien of gesproken. Het was dan ook een groot feest in september zoveel oudleerlingen te spreken en te horen dat velen de Egbertschool als een fijne tijd ervaren hebben. Al die meisjes en jongens die twaalf jaar waren toen we ze voor het laatst zagen en nu al jaren getrouwd zijn, zelf al oudere kinderen hebben en soms zelfs opa of oma zijn. Waar blijft de tijd! Het was een reünie om niet meer te vergeten en wij denken er met veel plezier aan terug. Willemien en Hans Bots.
6
D E E G B E R T S C H O O L V A N 1 9 6 9 T O T 1977 Op 1 september 1969 werd ik benoemd als hoofd der school van de St. Egbertschool te Beverwijk. Ik volgde dhr. Hans Bots op, die graag weer terug wilde naar het oosten van het land. De Egbertschool was nog gehuisvest in houten noodlokalen aan de Waalstraat, maar de nieuwbouwplannen waren klaar en reeds een maand nadat ik in dienst was getreden, mochten we de eerste paal slaan voor het nieuwe gebouw op het grasveldje hoek Frankrijklaan en Maasstraat. Dhr. Jacques Mank, een van de leerkrachten, maakte voor die gelegenheid het lied: “Boem, paaltje, De beide school boem”. hoofden, foto genomen op de Reünie Een jaar later in september 1970 2002 konden we het nieuwe gebouw betrekken. We gingen over van de gemeente Beverwijk naar de gemeente Heemskerk. De Egbertschool was echter zo groot dat nog een aantal klassen in de noodlokalen gehuisvest werden. Deze noodlokalen moesten verdwijnen voor nieuwbouw, we konden echter niet alle leerlingen in ons prachtige schoolgebouw kwijt en dat leidde tot een spitsing van het leerlingen-aantal . En zo kon er een vierde parochieschool worden gesticht. De nieuwbouwplannen van de gemeente Heemskerk in en rondom de wijken Oosterwijk en Zuidbroek werden echter voor een groot gedeelte afgeblazen en waren vier Katholieke scholen in dit gebied te veel, ook veroorzaakt door een snelle daling van het kindertal in de wijken. Na een sociografisch onderzoek werd besloten de Egberstchool (helaas) op te heffen en samen te voegen met de Don Boscoschool. Zo eindigde in 1977 het bestaan van de Egbertschool. Het waren mooie jaren op de Egbertschool, met vooral een zeer grote belangstelling en medewerking van de ouders, die in veel werkgroepen waren vertegenwoordigd. Een leerkrachtenteam, dat hard gewerkt heeft. In die jaren is heel veel bereikt en een van de grootst e klussen was het oprichten (en in stand houden) van het documentatiecentrum. En met enige trots mogen wij zeggen dat dit een schitterend documentatie-centrum was! Ikzelf heb ik de laatste jaren op veel scholen gewerkt, maar ben zelden zo’n goed ingericht documentatiecentrum tegen gekomen als wij bezaten. En dan niet te vergeten het prachtige Handvaardigheidsprojekt (Vial) dat op de school werd ingevoerd, het werken in projekten bij de zaakvakken en de zeer uiteenlopende schoolreisjes. Ik hoop dat velen van jullie op de Reünie van 15 september 2002 nog eens teruggedacht hebben aan die periode, en ik hoop dat het ook voor jullie een fijne periode is geweest met goede herinneringen aan de school, aan je klasgenoten, aan het werk, aan de leerkrachten. Hans D ijst
7
Een dag om te bewaren. Zondag 15 september, een dag om nooit te vergeten. Wij ( Lieke en ik ) waren extra vroeg vertrokken vanuit Drachten om voorafgaand aan de reunie een aantal bedevaartplaatsen te bezoeken. Het Europaplein, waar ik toen met mijn 24 jaar voor het eerst zelfstandig woonde. De winkels niet meer te herkennen, maar de vrijgezellenflatjes waren er nog. En natuurlijk speuren naar de plek waar de houten school en de dependance bij de kleuterschool gestaan moesten hebben. Ze waren weg, maar toch begonnen de herinneringen toen al naar binnen te stromen. Al lang vergeten luikjes gingen weer open. Onvergetelijk blijven de ontmoetingen met oud-collega’s en leerlingen. Fascinerend om in de gezichten van die kerels en vrouwen die kleine ukkies van toen weer terug te vinden. Prachtige en ook ontroerende gesprekken gevoerd. Lieve mensen, we zullen deze dag bewaren. Jacques Mank en Lieke Besteman ( bijgevoegd het lied, dat ik geschreven heb voor de reunie) Egbert -lied. Waar blijft de tijd Waar blijft de tijd Het is lang gelee Maar je raakt het nooit kwijt Die Egbertschool-tijd Het waren de eind jaren zestig En die waren turbulent Ik reed op mijn Honda Was net een hele vent In jasje en stropdas Die verdwenen toen snel De tijd is veranderd Nu mag het weer wel Het was pionieren We zaten semi-permanent Dat zijn mooie woorden Voor een ouwe tent De muur een groot prikbord Dat gaf heel veel kleur In de klas een piano Dus van mij geen gezeur
We leerden toen lezen Boom roos vis en vuur Met kees en miep Was het leven nog puur We schreven in boekjes Voor mensen te klein We waren nog kabouters En vonden het fijn De techniek was nog simpel Vaak ging iets kapot Steeds stond je te draaien We stencilden ons rot Nee niet mobiel bellen Omdat het niet bestond Wilden wij iets vertellen Gingen er briefjes rond Deze dag is bijzonder Een sprong in de tijd Een stuk van ons leven We hebben geen spijt En wat anders nooit lukt Ook als je dat wil Vandaag gaat het gebeuren De tijd staat nu stil
8
Heemskerk, 6 september 2002. Lieve mensen, Via deze kaart wil ik jullie laten weten dat ik heel erg met jullie meeleef. De jaren, die jullie op de Egbertschool beleefd hebben, keren vandaag weer terug door jullie verhalen, foto’s en herinneringen. Mijn gedachten zijn bij Titus. Wat had hij jullie graag ontmoet………… Titus hield van mensen. Vond het zo moeilijk zo plotseling definitief afscheid te moeten nemen. Ik weet dat hij genoot van school en de kinderen. Ook vertelde hij me enthousiast de verhalen, als hij oud-leerlingen van de Egbertschool was tegengekomen. Herinneringen van die klas kwamen dan weer terug en dat waren er dan altijd heel veel! Titus was echt een onderwijsmens. Hij genoot van kinderen. Samen met onze kinderen en nu 3 kleinkinderen gaan we door en blijven wij de warmte, liefde, kracht en steun van zovelen om ons heen voelen. Weet dat Titus vandaag dichtbij is! Ik wens jullie een goede en fijne dag toe. Deel de herinneringen met elkaar van jullie Egbertschool en alle goeds voor jullie toekomst! ’n Welgemeende groeten van Anneke van der Weide.
9
15 september 2002, 21.00uur Hallo Hans of moet ik meneer Dijst zeggen, Ik maak het niet lang maar dit wil ik nog even kwijt, deze reünie heb jij met je mede organisatie-commissie hééééél goed georganiseerd. Ik hoop dat je zelf ook erg tevreden bent en gezien je reactie naar alle leerlingen toe ben je dat zeker. Hans alvast bedankt en zeker tot ziens. Vriendelijke groet, Sjaak Moreels
zondag 15 september 2002 22:00:30 Hans, Ik wil je enorm bedanken voor het initieren van de schitterende reunie van de St Egbertschool. Ik heb met eigen ogen kunnen zien dat het heel goed gaat met de mensen met wie ik 32 jaar geleden van school kwam, althans, voor zover ze er waren. Het is mooi om te zien dat de kinderen van toen met al hun onzekerheden, zijn uitgegroeid tot zelfbewuste en prettige mensen. Dat gaf mij in ieder geval een heel goed gevoel. Uiteraard is het zo dat een fysieke reunie, als deze, waarschijnlijk ons laatste samenzijn is geweest, maar wellicht dat het medium Internet een bijdrage kan leveren aan het levend houden van de St.Egbertschool, door bijvoorbeeld per klas van iedereen een kort CV op te nemen met @-mail adressen, zodat, mocht je in de verleiding komen, je in ieder geval contact met elkaar kunt opnemen.
zondag 15 september 2002 22:48:13 Beste leden van de organisatie-commissie, Hierbij wil ik jullie heel hartelijk bedanken voor al jullie voorbereidingen en werkzaamheden. Het was een fantastische middag, boordevol leuke en verrassende ontmoetingen met oude klas genoten en leerkrachten. Bedankt voor de organisatie.
Ik was vroeg weg, dus ik weet niet hoe het met het herdenkingsboek zit, maar daar wil ik graag van in het bezit komen, ik neem aan dat je me de weg wel zult wijzen. Nogmaals ontzettend bedankt en het ga je goed. Ton Jansen
tot ziens, met vriendelijke groet, Annemiek van der Veen- van de Vliet ( schooljaar 1976)
maandag 16 september 2002 10:54:12 Hoi Hans, Wat was het verschrikkelijk leuk gisteren, heel leuk, we hebben het erg gezellig gehad. Zoals je van Karin Adema al hoorde, willen wij toch volgend voorjaar een etentje o.i.d. organiseren voor onze klas. Ik hoop dat je zelf ook een geslaagde dag hebt gehad, volgens mij wel, want iedereen was enthousiast ! Vriendelijke groet, Els Kneppers
10
maandag 16 september 2002 11:46:34 Beste Hans Nogmaals dank je wel voor de grandioze middag! En veel succes met de 'nazorg'. Liefs, Ingrid Ouwerkerk-v.d.Putten
maandag 16 september 2002 15:50:18 Beste Hans, Willemien en ik hebben zeer goede herinneringen aan de reünie van gisteren. Het was een geweldige leuke dag en voor mij hartverwarmend om na 33 jaar de leerlingen van toen terug te zien. Ik ken jou niet, want wij hebben elkaar maar weinig ontmoet. Ik was onder de indruk van je inzet en enthousiasme. Bedankt daarvoor. De gebeurtenissen rond het opheffen van de school moet voor jou wel zeer teleurstellend (en dan druk ik me nog zacht uit) zijn geweest. Ik wist dit niet, maar het raakte me nu wel. De hartelijke groeten ook aan je vrouw van Willemien en Hans Bots
maandag 16 september 2002 19:53:55 Geachte heer Dijst, Vandaag is het weer maandag, "the day after".Vandaag kwamen ook de impressies naar boven die ik gister heb opgedaan. Ik heb heel wat keren vandaag een glimlach op mijn face gehad. Man, man, wat hebben we gelachen. Het was gaaf, onwijs gaaf!!!! Voor mijn persoontje gold dat ik de meeste van mijn klas zeker zo'n 23 jaar niet gezien had, en dan is het toch wel spannend. Van de twaalf van de "lichting 77" herkende ik ze wel allemaal, op één persoon na dan, Martin van Loon. Ook is het leuk om te horen wie nou waar terechtgekomen is, beroep, getrouwd, kindertjes?? Echt, de tijd vloog om, aan de ene kant helaas, aan de andere kant betekent dat dat het prima was.Ik kan alleen maar zeggen: Bedankt, hulde aan heel de organisatie!!!! Hopenlijk komen wij, de 77'ers, nog een keer bij elkaar, en u weet het, u bent dan ook welkom!! Vriendelijke groeten van Frank Marcus.
dinsdag 17 september 2002 18:26:47 Beste meneer Dijst, ik heb erg genoten afgelopen zondag en u en het team heeft zeker een compliment verdiend. Alles was keurig verzorgd en de weergoden waren goed gezind. Ik hoorde dat de tijd wel uitliep, maar ach dat hoort erbij als het gezellig is. Ik bedank u en uw vrouw nogmaals voor de leuke reunie en hoop dat we het allemaal zullen koesteren die goede oude jeugdherinneringen, met vriendelijke groeten El Schuurman-Appel (Roodkapje)
11
donderdag 19 september 2002 19:36:23 Dag Hans, Alweer een beetje bijgekomen van de re unie?? Ik vond het in ieder geval erg leuk om iedereen weer te zien en ik denk dat we kunnen terug kijken op een geslaagde reunie. Groetjes,
maandag 30 september 2002 19:33:10 Geachte heer Dijst, Hierbij nog even een (verlate) reactie naar aanleiding van de reunie van 15 sept. Wat was het een fantastische dag hè, en wat een geluk met het mooie weer. De hele dag heb ik gezellig bijgekletst met mensen die ik na de lagere school niet meer heb gezien. Eigenlijk is die dag toch nog te kort gebleken; we hebben telefoonnummers uitgewisseld en zullen het volgend jaar nog een keertje overdoen met onze klasgenoten, geweldig toch? Wat heb ik fantastisch genoten!! Nog heel hartelijk dank voor dit geweldig initiatief. Harry van der Wijst
Hans Weijers
zaterdag 21 september 2002 17:02:28 { INCLUDEPICTURE "dhtmled90:(C:\ \PROGRA~1\\IncrediMail\\Data \\Runtime\\Messag e\\{CB0CBE54-BC25-4C2E -8A13D95B07982DD4}\\textPart.html)" \* MERGEFORMATINET }{ INCLUDEPICTURE "dhtmled90:(C:\ \PROGRA~1\\IncrediMail\\Data \\Runtime\\Messag e\\{CB0CBE54-BC25-4C2E -8A13D95B07982DD4}\\textPart.html)" \* MERGEFORMATINET } Hallo, Het was een geslaagde dag. Ik heb genoten. Leuk om iedereen weer eens te zien. Goed dat er nog een artikeltje in de krant kwam. Het was goed
vrijdag 11 oktober 2002 10:20:59 Hallo Hans, Wat was het gezellig 15 september j.l. Je kijkt er maanden naar uit en voor je het weet is het al weer voorbij. Ik woonde in de Frankrijklaan en kende dus ook veel buurtgenootjes en uiteraard klasgenoten van Anneke, Simone en Carla. Zelf heb ik met enkele klasgenoten telefoonnummers uitgewisseld om nog eens wat af te spreken. Ik heb er van genoten en wil je bij deze daar n og voor bedanken. Gelukkig kunnen we er ook nog van nagenieten door het herinneringsboekwerk. We hopen dat de verzending van het boek goed verloopt. Groetjes en misschien nog eens tot ziens. Sonja Schaapherder-Rumping.
12
zaterdag 26 oktober 2002 22.21 Geachte mijnheer Dijst, Langs deze weg wil ik u allereerst bedanken voor een bijzonder geslaagde dag en een prima verzorgde en reuze gezellige dag. Met vriendelijke groet Angela van de Kerkhof-Marcus Zondag 27 oktober 2002 11.43 Hoi Hans,
Heemskerk, 6 oktober 2002. Wat heb ik genoten en wat hadden jullie de zaakjes goed voor elkaar. De thuisblijvers hadden weer ongelijk. Ik zie alweer uit naar het reünieboekje. Nogmaals bedankt voor alle zorgen.
Hier een berichtje van Marion. Ik heb ontzettend genoten van de reünie. Mijn broer Wim en zus Linda wisten eerst niet wat ze moesten verwachten, maar die vonden het ook hartstikke leuk. Bij mijn klas klikte het meteen weer of we elkaar nog maar pas ontmoet hadden. Voor de meesten was het toch zo’n 26 jaar geleden, Van mijn klas waren er heel veel. Alvast bedankt en groeten van Marion Karsten-Groot.
Groeten, Jeane Genee.
Hoogkarspel, 30 september 2002. Beste Hans en Fred, Omdat ik weet dat het een gigantische klus is om een reünie op poten te zetten, kom ik nog graag even terug op de prachtige dag die ik op 15 september beleefd heb. Je gaat altijd met een gemengd gevoel op zo’n dag af: Wie ontmoet je, zal je zo nog herkennen, is het niet te lang geleden? In mijn bureaula heb ik 35 jaar lang een schriftje van Gilles Vinke bewaard. Hij zat toen in de tweede klas en met de hele klas bereidde ik de Eerste Communie voor. Het was een schriftje met allerlei foto’s en tekeningetjes. De eerste die ik in de Globe tegen het lijf liep was Gilles!! Hij was overdonderd to en ik hem na zoveel jaren het schriftje terug gaf. Heel veel oudleerlingen heb ik op die dag gesproken. Ed Stam wist zich nog te herinneren hoe hij op mijn knie gezeten had. Verhalen die ik verteld had werden opgedist. Mijn eigenaardigheden waren niet vergeten. Ook vertelden zij veel over hun eigen leven: werk, huwelijk, overlijden. Toen ik ’s avonds in bed lag kon ik moeilijk de slaap vatten. Vele gezichten passeren als een film je gedachten. Je was betrokken op al deze mensen geweest en je had ze hoogst waarschijnlijk voor het laatst gezien. Zo is nu eenmaal het leven. Zelf ben ik al ruim twee jaar met pensioen (67). Omdat ik mij nog erg vitaal voel, run ik als pastor-diaken de parochie van Zwaagdijk-Oost. Mijn onderwijsverleden geeft een geweldige basis bij deze halftime job. Beste Hans en Fred, bedankt voor de hele organisatie en veel succes met jullie werk. Groeten van:
Kees Koning.
13
Prod. JPM.Dijst Count Basielaan 51 1948 AT Beverwijk
[email protected]
14
