Reisverslag Sri Lanka september 2009

Reisverslag Sri Lanka september 2009 Het vertrek Na maanden uitkijken naar dit moment is het dan eindelijk zover. 5 september 2009. De reis naar Sri Lanka is begonnen. (Uiteraard alles op eigen rekening) Wij, Cor, Sieni en Esther vertrekken ’s avonds om 21.30 vanaf Düsseldorf, door Balan naar de luchthaven gebracht. (Sander en Marjolein komen later) Met de Emirates vliegen we via Dubai (6½ uur) naar Colombo (4½ uur). Na ruim 11 uur vliegen met volop ruimte om te liggen in het vliegtuig maar met een slechte logistiek rondom het verkrijgen van een rolstoel in Dubai. fig,1-2-3

Wat fijn om weer terug te zijn op Sri Lankaanse bodem. Weer helemaal herkenbaar, de temperatuur als een warme deken om je heen voelen, de zo typische Sri Lankaanse geur snuiven en natuurlijk de drukte en het kabaal op straat. Met Suranga van Jan Kerkhofs was afgesproken om ons van het vliegveld op te halen. Tot onze grote verrassing stonden vrienden uit Colombo ons op te wachten en verwelkomden ons op de Sri Lankaanse wijze met een hele mooie orchideeënbloemenslinger voor Cor en een prachtig boeket bloemen voor mij. Wat een welkom!

fig 4-5-6

Achteraf maar goed ook dat er 2 auto’s waren omdat wij veel bagage bij ons hadden. Met de Emiraten mag je n.l. 30 kilo aan bagage meenemen en 7 kilo aan handbagage, daar wisten wij wel raad mee, toch hadden wij nog overgewicht, best spannend, maar het ging goed. Alle bagage werd verdeeld en ingeladen en wij gingen allemaal met elkaar op weg naar ons 1

Hotel Blue Oceanic in Negombo, (een ritje van ca. 20 minuten) om bij te praten en iets te drinken, de vermoeidheid was vergeten. Dit is hetzelfde hotel waar wij in 2003 ook verbleven.

Fig. 7 beachview

Wat een schitterende plek op de begane grond met uitzicht op zee en de palmbomen voor je neus. (zie fig. 7 vanuit de kamer genomen.) Dit wordt de vaste plek van waar alle uitstapjes zullen gaan plaatsvinden en waar Sander en Marjolein over een paar dagen ook naartoe komen. Eerst nu maar eens goed uitrusten van de reis, maar dat zal hier geen probleem zijn.

De eerste week

De eerste week staat vooral in het teken van bijkomen van alles wat er privé zoal gebeurd is de laatste jaren, dus eerst acclimatiseren, ontspannen en niets moeten. ‘s Morgens lekker broodjes pakken bij het buffet met tropische jam, een ei laten koken of bakken, precies zoals je dat zelf wilt, vers fruit en sap in overvloed. Wat een weelde. Klein minpuntje de koffie in ‘Sri Lankan style’ heeft niet bepaald onze voorkeur. fig.8

Na het ontbijt omkleden en van het mooie uitzicht genieten op één van de ligbedden op het strand die de tuinman al klaar heeft gezet met kussens en badlakens onder een parasol. Een boek, tijdschrift of sudocu mee. Af en toe een vers sapje of een koud Lion biertje en luisteren naar het ruisen van de wind in de palmen en de branding van de zee, volkomen relaxen, heerlijk. De zee is helaas te gevaarlijk om in te gaan de rode vlag wappert de hele dag. Er schijnt sprake te zijn van een forse onderstroming, welke het weekend aan 2 mensen het leven heeft gekost. Niet doen dus, gelukkig lukt het prima om af te koelen in het heerlijke zwembad. fig.9 Na zo’n ontspannen dag lekker douchen en gereed maken om ’s avonds weer te gaan eten in buffet of à la carte, het eten is heerlijk. Ook werden in de eerste week allerlei contacten gelegd met andere mensen uit o.a. Duitsland, India en uit Nederland o.a Goor, Friesland, Enschede, Papendrecht etc. die al of niet bezig zijn met hulp te bieden in Sri Lanka. Heel leuk, die gemêleerde contacten in de vakanties. Af en toe gaan wij even tussendoor met de TukTuk naar het dorp om te shoppen en te kijken naar leuke spulletjes om aan te schaffen en die wij vervolgens weer in Nederland kunnen verkopen. En natuurlijk wij hebben een paar opdrachten mee gekregen om wat dingen daar te kopen.

2

Sri Lanka continued… Op vrijdag 11 september kwamen Sander en Marjolein aan op Colombo Airport. Cor en Esther zijn met Suranga meegegaan op ze op te halen. Het was heerlijk om elkaar -zo ver weg- te ontmoeten en te begroeten, heel bijzonder gevoel. Na het inchecken en de kamer bekeken te hebben (met ook al zo’n mooi uitzicht), zijn we lekker naar het strand gegaan om bijkletsen met elkaar met een heerlijk biertje en sapje. Nu zijn wij allen samen om de vakantie verder met elkaar door te brengen. ’s Avonds weer heerlijk gegeten. Esther at traditiegetrouw rijst met eieren. Sander en Marjolein hebben genoten van de kreeft, die vers op de viskraam lag.

Na het eten hebben wij Sander en Marjolein voorgesteld aan de andere gasten. Wij hadden een gezellig clubje en veel plezier met elkaar, natuurlijk worden alle uitstapjes van de dag besproken onder het genot van de bekende drankjes.

Het is de laatste avond van Karin en Arnold, die niet staan te juichen voor hun vertrek. Maar ja…. aan alles komt een einde, gelukkig hebben wij nog 2 weken te gaan met allerlei leuke en spannende zaken. Zoals eerst het vieren van onze trouwdag en het weerzien van Fr.Gunam met daarbij natuurlijk het bezichtigen van onze Havonos-projecten. Heel benieuwd hoe alles zal gaan en of wij alle plannen kunnen uitvoeren, tot nu gaat het in geval heel goed, dus alle vertrouwen.

3

De Trouwdag Nederland 12-09-1969 ☼ 31º De Trouwdag Sri Lanka 12-09-2009 ☼ 35º

40 jarig jubileum

De dag waar het in eerste instantie allemaal mee begonnen is. Wij konden ons niets mooiers wensen dan ons 40‐jarige bruiloft te vieren met de kinderen in Sri Lanka, het land dat ons zo dierbaar is geworden. De dag begon met gezamenlijk ontbijten. In het restaurant kwamen de felicitaties van alle kanten. Cor had rode rozen gekocht en van de kinderen en familie uit Nederland kregen wij een kaart met inhoud en nog een fax van Wilma en Henk. Ook werd de kamer prachtig versierd met heel veel ballonnen en overal bloemen zelfs over het bed bezaaid, met dank aan Esther en Ajith.

Sander, Esther en Marjolein gingen vervolgens naar Jasmin voor een behandeling. Sunil, onze chauffeur, heef een eigen Ayurveda centrum, Jasmin genaamd, in Negombo. Je kunt daar diverse behandelingen doen en Ayurvedische producten kopen. De dag verder in alle ontspannenheid doorgebracht en ons opgemaakt voor het avondprogramma. Wij werden opgehaald door Theva, die met zijn vrouw, kinderen en familie in Colombo woont. Theva en zijn vrouw Anuja en de kinderen zijn al eens eerder bij ons in Nederland geweest en wij zijn via Ranji ook bevriend met hun geraakt. (Ranji en Anuja zijn vriendinnen van vroeger en Anuja is familie van Fr. Fr.Gunam en Theva en Fr.Gunam waren studiegenoten.)

4

fig.18

Theva heeft ons meegenomen en we begonnen met de rit naar Colombo. Terwijl we onderweg waren naar de plaats waar we zouden gaan eten, kregen we eerst in Colombo een sightseeing toer van Theva, erg leuk. Zo zagen we de mooie Seema Malakaya tempel,(fig.18) die op Beira Lake is gebouwd en de prachtige Gangaramaya Temple waar zelfs een olifant buiten stond. Ook hebben we het Viharamahadevi Park gezien waaraan de Old Town Hall grenst, ook wel The White House genoemd. (fig.19) fig.19

fig.20

Met daar tegenover een grote gouden Boeddha. (fig.20)

Theva reed ons langs Dutch Period Museum en langs diverse kerken.

Tot slot zouden wij even langs het Hilton hotel gaan maar zover kwam het niet, in één keer gebeurde er van alles op de straat, politie met zwaailichten, veel militairen en een wegversperring, wij hadden geen idee wat er gebeurde, bij navraag door Theva bleek president Mahinda Rajapaksa hier langs te komen. (ik had graag een praatje met hem willen maken) Wij zijn nog wel even wezen shoppen bij Odel. (groot warenhuis) Daarna reden wij naar het restaurant dat Theva voor ons feest geregeld had. Dit bleek een Chinees restaurant en we gingen naar boven waar we in een aparte diningroom werden binnengebracht.

Daar zagen we Anuja, Christo en Camilo en hebben wij kennis gemaakt met twee ‘broers’ van Theva, hun moeder en een schoonzusje met zoontje. Wij werden heel enthousiast en spontaan ontvangen. Wel erg jammer dat Fr.Gunam, die ook zou komen, ziek was.

5

Theva stond klaar met bloemenkransen die Cor en ik onder veel hilariteit bij elkaar om moesten doen, dit heeft toch wel wat.

Ze hadden voor een prachtige hartvormige taart gezorgd, de kaars werd aangestoken en de taart moesten wij aansnijden.

Daarna moet je volgens traditie met de hand een stukje taart pakken en bij elkaar in de mond stoppen.

6

Vervolgens kregen wij ook nog prachtige cadeaus, een houtsnijwerk,

en een tafelgong, (Als je daar op slaat ben ik bang dat de buren allemaal zullen komen,) wel erg leuk. Het eten was verrukkelijk, de drank smaakte erg goed en het werd een zeer gezellige en bijzondere avond. Doordat wij in een aparte ruimte zaten ontstond er een intieme sfeer.

Na alle festiviteiten heeft Theva ons weer naar het hotel in Negombo gebracht. Moe maar zeer voldaan zeiden wij tegen elkaar dat het een avond was om nooit te vergeten, wij kunnen terugkijken op een prachtig jubileum. Wat een avond… De volgende dag (zondag) in alle rust bijgekomen van de feestelijkheden. Sander, Marjolein en Esther gingen weer voor een Ayurveda -behandeling naar Jasmin. Verder hebben we een rustige stranddag gehad en de plannen voor de trip naar Nilaveli besproken. Het was fijn om Sunil, onze vertrouwde chauffeur, weer te zien. Wij hebben een deal gesloten met de 3 chauffeurs, voorheen hadden wij alleen Sunil. Nu hebben wij ook kennis gemaakt met Suranga en Kumar beide van Jan Kerkhofs, allemaal prima mensen. Wij hebben afgesproken dat wanneer wij met zijn allen op reis gaan dan kiezen wij de bus van Sunil, zijn wij met minder, dan met de luxe auto van Suranga en voor korte afstanden gaan wij met de TukTuk van Kumar, goede verdeling toch? ’s Avonds na het eten op het terras geborreld met de andere hotelgasten. Het is zo heerlijk dat je buiten kunt blijven zitten tot het naar bed gaan. Regen hebben wij nog niet gehad. (zitten wij ook niet op te wachten) 7

De tweede week De tweede week van de vakantie staat in het teken van de reis naar het Noordoosten, naar onze projecten. Dat betekent vroeg opstaan. Sunil is voor deze 5 dagen onze chauffeur en zijn bus is zeer comfortabel, lekker veel ruimte en er is airconditioning. Het zal een lange reis worden. Het eerste deel van de trip gaat dwars door het prachtige landschap dat ons zal leiden naar de highway. We zien zoveel mooie dingen, zoals mensen die op het land aan het werk zijn, waterbuffels, tropische boomsoorten, kleine familiebedrijfjes en levendige dorpjes. Overal zijn ze met de straten bezig, de infrastructuur is enorm vooruit gegaan sinds ons laatste bezoek.

In kilometers is de afstand prima te doen, maar toch duurt de reis lang maar hij verveelt geen moment. De eerste stop die we maken is in Kurunegala. Cor, Sander en Marjolein zijn naar boven geklommen daar zit op de top van de heuvel een grote witte Boeddha die over het stadje waakt. Rondom de tempel springen de aapjes om hen heen. Als ze boven zijn, zien ze het prachtige uitzicht. Een mooi gegeven, dat ‘waken’ over een stad.

We vervolgen onze reis richting Dambulla. In Dambulla zullen we op de terugreis uitgebreider stoppen, nu hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om eten en drinken te kopen in de supermarkt. Even daarna zijn we gaan lunchen in een prachtig resort met fijne toiletten, gelegen in een tropische tuin.

8

Na deze stop kunnen we weer verder rijden in de prettige bus (Fig. 44) en zal de volgende (Fig. 44) stop Nilaveli zijn. We merken wel dat we verder naar het noorden komen, door de steeds meer aanwezige roadblocks en de militairen. Soms worden we aangehouden en dan moet Sunil zijn papieren laten zien. Ze kunnen hem aan de hand van zijn gegevens helemaal volgen, geen prettig idee. Wij (blanken) hebben nergens uit hoeven te stappen of koffers open te maken. In de middag komen we in Nilaveli aan en gelijk inchecken in het enige hotel in Nilaveli, het ”Nilaveli Beachhotel”. Wat een reis, maar we hebben het gered en iedereen voelt zich naar omstandigheden best goed . Sander had bedacht dat hij meteen een duik wil gaan maken, dus na informeren kan hij om 17.00 uur nog mee met 3 mannen. Esther gaat ook mee op de boot. Het strand is werkelijk prachtig en de zee blauw en lekker warm. (Fig.44) Het hotel ligt werkelijk schitterend, wat een locatie. Dit hotel is tijdens de tsunami helemaal vernield (zie de foto’s in het archief 2005 tsunami ’Nilaveli’) Cor, Marjolein en ik gaan bij het zwembad liggen uitrusten. Morgen is de grote dag en gaan we de projecten bezoeken. ’s Avonds komt F’s ‘s Avonds komt tot onze verrassing Fr.Gunam toch nog even bij ons aan in het hotel. Wat ontzettend fijn om elkaar weer te zien!

Projecten bezoeken Vandaag staat in het teken van het bezoeken van de Havonos projecten. Jack, een journalist wil hier graag een artikel wil schrijven en zal die dag met ons meegaan. Wij treffen hem die ochtend in het hotel, samen met Fr.Gunam. Eerst zullen we de Pré‐school bezoeken, daarna de RCTM-school, vervolgens zullen we gezamenlijk lunchen. Vervolgens gaan wij naar het naaiatelier en het centrum voor Knowledge &Wisdom. We hebben dus een drukke dag voor de boeg. We worden bij de Pré-school verwelkomd door de kindertjes die met bloemenkransen klaar staan om die bij ons om te doen tijdens een prachtig welkomstlied. Daarna gingen wij zitten en traden de kinderen voor ons op met muziek, zang en dans, zo aandoenlijk en schattig, daar zijn geen woorden voor, fantastisch. Wat ontroerend allemaal, we kunnen onze ogen niet droog houden.

9

Na afloop kregen alle kinderen iets lekkers en een presentje, (met dank aan C1000 Heino), wat waren ze blij, er was gelukkig precies genoeg. Dit is zo mooi om mee te maken!! Na afscheid te hebben genomen, gingen we naar de RCTM-school. (Dit project krijgt mede ondersteuning van de Wilde Ganzen) Ook daar kregen we weer een warm onthaal. Er werden bloemenkransen omgehangen, we kregen traditionele stippen op ons voorhoofd en de schoolfanfare speelde muziek. Daarna werden wij mee genomen naar een ruimte waar we plaats namen en iets te eten en drinken kregen. wij werden van harte welkom geheten en iedereen werd voorgesteld. In het lokaal hing aan de muur een kaart waarop ‘gedoneerd door de Johan Wind prijs’ staat Erg bijzonder. Wij hebben de gehele school bekeken. De directeur liet zien waarom hulp zo gewenst is. Zo zagen wij ook dat er nog veel meer hulp nodig is dan wij gedacht hadden. De lokalen zien er niet uit, vloeren en muren zijn zwaar beschadigd, er moeten ventilatoren komen, met een temperatuur van 41º of meer, is het amper te harden. De toiletgebouwen zijn verschrikkelijk en niet te gebruiken, ook er is geen water voorziening. Hier moet zo snel mogelijk verandering in komen, dit is zo onhygiënisch!! leslokalen

niet meer in gebruik

toiletgebouw niet te gebruiken

Daarnaast hebben wij heel veel kinderen ontmoet, les en leermaterialen bekeken en nog veel meer knelpunten gezien. (In en aan deze school moet nog veel meer worden gedaan.) Cor heeft nog een ‘lesje’ aardrijkskunde gegeven. Dit was erg leuk en zorgde voor de nodige hilariteit.

10

Na dit bezoek staat de lunch op het programma, daarvoor gaan we weer terug naar de Pré-school en de kerk van Fr.Gunam. Wij worden overweldigd door de gastvrijheid van Fr.Gunam en de zusters. We krijgen drankjes en een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Nadat de magen gevuld zijn gaan we nog even naar het huis –de pastorie– van Fr.Gunam. Erg leuk om ook zijn mooie tuin te zien. Zijn kerk hebben we bekeken en het lokaal waar hij ’s ochtends vroeg (om half6!) Engelse les geeft. Het volgende onderdeel van het programma is het bezoeken van het naaiatelier. Ook hier weer een warm welkom met bloemenkransen. In een grote ruimte hadden ze een lange tafel met stoelen neergezet waarop we plaats moesten nemen. De leerlingen namen plaats ‘in de klas’ waardoor wij elkaar goed konden zien. Wij werden welkom geheten en voorgesteld. De dames zijn zo blij dat er voor hen kansen worden geboden om iets te leren, waar ze in de toekomst hun brood mee kunnen verdienen. Ik mocht de eerste leerlingen, die met goed gevolg de naai- opleiding voltooid hebben hun diploma overhandigen. (ik voelde mij net zo trots als de dames zelf) Naast dit schitterende naaiproject willen ze graag een cursus (bruids)boeketten maken en een patisserie gaan opstarten. Wij krijgen dan ook een prachtige taart die Cor en ik ter gelegenheid van onze trouwdag moeten aansnijden onder het zingen “Happy Wedding ” daarna was er voor iedereen een stuk taart en allerlei andere zelfgemaakte heerlijkheden. Ook zit er een prachtig aangekleed bruidje met een zelfgemaakt boeket en prachtige make-up. In de ruimte naast dit lokaal liggen door de dames gemaakte kussens, kleding etc. klaar. Het blijkt dat ze voor deze dag veel spullen voor ons gemaakt hebben. Wij krijgen meerdere tafellakens, kussenslopen, kleden etc. en ik nog een bruidsboeket.

Moeilijk om aan te nemen omdat zij zelf amper iets hebben, maar weigeren kan ook niet, ze waren zo blij en trots dat ze dit mochten geven, dan kun je niet anders dan in het grote dankbaarheid aanvaarden, heel ontroerend. Het bezoek wordt afgesloten met het symbolisch overhandigen van een naaimachine, die de afgestudeerden op basis van microkrediet kunnen aan schaffen. Nadat wij de dames alle succes voor de toekomst hebben gewenst nemen wij afscheid. Dit was een heel speciale middag. 11

Wij gingen hierna op weg naar Sampalthivu . In deze omgeving kun je goed de gevolgen van de tsunami en de verwoestingen van de oorlog zien, veel kapot geschoten huizen waar de struiken doorheen groeien. Veel van de mensen wonen in krotten of in provisorische hutjes met bladerdaken of golfplaten. Onze caravan is er in vergelijking nog lux bij.

Aan de kinderen die we daar tegenkomen geven we een pen en ballon. Uiteindelijk zijn wij bij het centrum voor Knowledge & Wisdom. Opgericht met hulp van Havonos, iedereen is hier supertrots op. Wij kenden het alleen nog maar van foto’s en video. Het is prachtig. Dit multifunctionele centrum verzorgt onderwijs, dansles en cursussen, er is o.a. een aula en een computerlokaal. Er is zelfs een gastenverblijf.

Op het terrein van het centrum staan 2 speeltoestellen gedoneerd door de C1000 in Heino), ook wel de Doutzen (van der Worp) speeltoestellen genoemd. Ze willen er nog heel graag nog een paar speeltoestellen bij. Na een zeer indrukwekkende maar ook zeer vermoeiende dag komen weer terug, naar - in vergelijk wat wij vanmiddag zagen- ons decadente hotel. Wij gingen eerst wat drinken, het was zo heet en bijkomen van alle indrukken en waar ik spontaan in slaap val. Hierna lekker douchen en eten in het restaurant, Fr.Gunam komt ’s avonds ook nog weer.

Morgen zal het in ieder geval een rustiger dag worden. Fr.Gunam zal die dag onze gast zijn. Sander en Marjolein willen gaan duiken. Toch maar op tijd naar bed gaan.

12

Na een goede nacht slapen, eerst weer samen ontbijten. Het is iedere keer weer een belevenis hoe ze van alles voor je bakken terwijl je erbij staat. Na het ontbijt gaan Sander en Marjolein naar de duikschool. Sander wilde daar iets van de grond pakken en maakte daarbij blijkbaar een verkeerde beweging waarbij het in zijn rug schoot, pijn!! De stuurman pakte meteen een tube met crème en Sander zijn rug werd even flink! ingesmeerd. Daarna zijn ze toch vertrokken. Dan maar niets tillen …en anderen het werk laten doen. Het was het erg leuk om te duiken in Sri Lanka. De duikschool moet zich erg houden aan de door het leger opgelegde regels, d.w.z op bepaalde tijden in en uit mogen varen en lang niet alle duikstekken zijn toegankelijk. Intussen hebben wij samen in alle rust met Fr.Gunam de projecten doorgenomen. Wij hebben nu ook zelf gezien dat er nog heel veel moet gebeuren in deze omgeving. Na de lunch zijn wij weer op pad gegaan om de andere werkgebieden van Fr.Gunam en Havonos te bezichtigen in noordelijke richting. In Kumburupiddy hebben wij het landbouw -project van o.a. de opbrengst van de oogstgave van het Raalte’s oogstfeest ”de Stöppelhaene” bekeken. Het is een mooi en dankbaar project, de oogst staat er prachtig groen bij, zo mooi om te zien dat het geld zo goed terecht is gekomen. De boeren kunnen nu zelf het land bewerken omdat ze de benodigde werktuigen mogen huren. Ze kunnen van de oogstopbrengst weer poot en zaaigoed kopen en zijn daardoor niet meer zo afhankelijk.

13

Hierna zijn wij naar de projecten van Daan en Alan van Pro Poor Projects gegaan. Daar wordt heel hard gewerkt aan de heropbouw van de 100 jaar oude St. Francis Xavier’s kerk, omdat deze op echt instorten stond. Erg mooi om te zien dat ook hier veel dorpsgenoten samenwerken aan deze kerk. Na de rondleiding en het bewonderen van alle vorderingen, vervolgden we onze weg. Weer zagen we langs de kant van de weg de hutjes, de kapot geschoten en verlaten ontzielde huizen, ruïnes met kogelgaten. Akelig om te zien. Diverse landen hebben huizen gebouwd na de Tsunami, keurig gerangschikt, die beter zouden passen in een ‘westers’ straatbeeld dan in Sri Lanka. Fr. Gunam heeft overal contacten, zo kwamen wij heel onverwacht via een kronkelende zandweg bij de “Deutsche Welle,” een gigantische centrale waar TV dan wel radio signalen ontvangen en verzonden worden. De Duitse medewerkers waren zeer bereid ons een kijkje in hun keuken te geven. Zo vaak krijgen zij geen bezoek, het is ook zwaar beveiligd, daar kom je niet zomaar in. Het is een volledig op zich zelf staand en functionerend modern bedrijf, midden in het armste en verwoeste deel van Sri Lanka, heel bizar. Je waant je ineens in een compleet andere wereld.

Het was best interessant, maar niet te bevatten hoe dat allemaal werkt, het waren erg aardige mannen die, zoals ze zeiden, blij waren om eens weer dames te zien, wij konden zo een baan krijgen om het bakken en koken over te nemen, niet hun favoriete bezigheid. Na dit alles was het tijd om verder te gaan. Fr. Gunam moet naar de kerk om een mis te leiden. De eerste mensen zaten al in de kerk. Na de mis komt Fr. Gunam weer terug naar het hotel om met ons te dineren.

14

Wij konden ondertussen even bijtanken en douchen. Wat was het weer indrukwekkend allemaal, wat hebben wij veel gezien en meegemaakt. Eigenlijk te veel in zo’n korte tijd. Hoe dan ook, het kon niet anders. Wij hadden het absoluut niet willen missen. Het waren zeer bijzondere dagen en Fr. Gunam was een geweldige gids en inspirator.

Nadat wij allen weer bij elkaar waren zijn wij aan tafel gegaan en hebben in alle rust genoten van het heerlijke eten. Daarna nog heel gezellig met elkaar op het terras gezeten met een lekker drankje, wij hebben alle activiteiten nog eens de revue laten passeren. Fr.Gunam heeft Sander’s rug nog even goed onderhanden genomen en dat heeft Sander geweten! Mijn voeten waren onderhand zo pijnlijk opgezet dat ik niet veel meer kon dan rusten. Wij zagen allemaal tegen het afscheid op. Wat is Fr. Gunam een betrokken charismatische man. Hij heeft een geweldige positieve instelling, dit heeft indruk op ons allen gemaakt en hij zal, hoe dan ook, in onze gedachten blijven. Na nog heerlijk nagenieten komt dan toch het moment van afscheid nemen. Wij weten niet goed hoe wij Fr. Gunam kunnen bedanken, Hij heeft veel voor ons gedaan en alle tijd vrij gemaakt. Wij hopen dat hij over niet al te lange tijd naar Nederland kan komen zodat wij eens wat voor hem kunnen doen en hij van een wel verdiende rust kan genieten. Cor brengt Gunam weg en wij gaan meteen naar onze kamer. De volgende dag staat Sunil al klaar om alle spullen weer op efficiënte wijze in de bus te laden. We dachten met veel minder terug te kunnen gaan richting Nederland, maar door alle gekregen spullen blijkt dit toch niet helemaal het geval. De reis vandaag zal ons naar Kandy brengen, een stad gelegen in de bergen. Onderweg staat Fr.Gunam op ons te wachten om nog even weer gedag te zeggen, iets verderop bij de school staat Zr.Sylvia die ons samen met de kinderen uitzwaait. Zo lief.

15

Vlak bij Nilaveli en Trincomalee liggen de Kanniyani Hot Wells, 7 natuurlijke warmwater bronnen. Het water zou een heilzame werking hebben en de demonen verjagen, aldus de Hindoestaanse mythologie, hier willen wij ook wel heen. Bij aankomst bij de bronnen treffen we een plateau aan met daarop 7 ommuurde baden van ongeveer een halve meter bij een halve meter. Er staan emmers bij waarmee je het heerlijk warme water over je heen hoort te gooien. We hebben het lekker over onze voeten gegoten. “Nu zijn we voor altijd beschermd tegen al het onheil.” Geeft wel een veilig gevoel. wij hervatten onze reis. We zullen deze keer wel stoppen in Dambulla omdat daar een mooie Boeddhistische tempel te zien is. Daarnaast is het een belangrijke stad voor de regio. Dat is wel weer een stukje rijden en we zullen langs diverse roadblocks komen. Gelukkig kwamen wij er weer soepeltjes vanaf zonder uit te moeten stappen. Alleen Sunil moest er steeds weer uit om zich voor de zoveelste keer weer te identificeren, de stakker. Op een gegeven moment zagen we langs de weg een olifant staan waarmee je tochten voor een uur kon boeken, dat vonden wij niet nodig, maar Esther zei dat ze wel eens op een olifant zou willen zitten. En dat kon natuurlijk geregeld worden! Het levert wel zeer leuke plaatjes op. Na dit gedaan te hebben konden we weer doorrijden naar Dambulla, waar je onder andere de beroemde Royal Rock Temple kunt bezoeken, bestaande uit 5 grottempels. Deze tempels hebben we niet bezocht omdat we dan een uur bezig zouden zijn en niet iedereen mee kon om deze zware tocht te maken. We hebben het dus gehouden bij de Golden Temple welke gesierd wordt door een 30 meter hoge gouden Boeddha die de ‘dhamma‐turning pose’ aanneemt. De monniken staan in de rij om hun offers te brengen.

Wij vinden het erg mooi. Vanaf deze tempel kun je in de verte Sigiriya zien liggen, daar zijn we, door gebrek aan tijd, niet aan toegekomen. Na de stop in Dambulla hebben we allen wel trek gekregen. Gelukkig weet Sunil wel waar hij onderweg kan stoppen en waar ook een goed toilet is.

16

Zo belanden we bij een prachtig design hotel, waar me met een lang pad naartoe worden geleidt. Omdat dit pad best lang is, hebben ze speciale fietsen waarmee je gereden wordt naar het hotel. Best spannend en apart zo’n wankele fiets.

Dit hotel maakt ook deel uit van de Thilanka groep, waar wel vanavond in Kandy zullen slapen. We hebben lekker geluncht en van het toilet gebruik gemaakt. Wat een uitzicht over de heuvels, het strakke zwembad en de rijstvelden! Prachtig gewoon. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. We hebben nog een stukje af te leggen voordat we in Kandy zijn. Daarnaast zullen we nog één stop maken in Matale, waar een prachtige Hindu tempel te zien is, genaamd Sri Muthumariamman Thevasthanam.

Op de weg daar naartoe maken we ineens nog een stop. Voor we het weten lopen Sander, Cor en Marjolein door een kruidentuin en krijgen ze uitleg over allerlei kruiden die er groeien. Esther en ik worden meegenomen naar een andere ruimte waar een wij een voet/been massage krijgen. Na de rondleiding kregen we kruidenthee en werden Cor en Marjolein ook gemasseerd die daar dan ook zichtbaar van genoten.

Sander moest er niets van hebben. Daarna werden we het winkeltje in geleid om Ayurveda producten te kopen, deze waren ons te prijzig en wij kopen ze ook liever bij Sunil. Na deze onverwachte break rijden wij door naar Matale.....

17

Naar de Hindu tempel. Als we het terrein opkomen, zien we meteen dat deze gesloten is. De bewaker is wel aanwezig, maar mag de tempel niet voor ons openen. We kunnen dus alleen de buitenkant bekijken en door de ramen om een indruk te krijgen. Totdat de man ons meeneemt naar een soort loods waar zeer bijzondere versierde wagens staan, diverse praalwagens die gebruikt worden tijdens processies, schitterend om te zien.

Wij bedanken deze meneer hartelijk voor dit extraatje. Wij vonden de Boeddhistische tempels al heel kleurrijk, maar die lijken bijna sober als je de versieringen vergelijkt met deze Hindu tempel. Dan kunnen wij nu op ons doel afgaan en doorrijden naar Kandy. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger. Kandy ligt op 500 m. hoogte. Na wat haarspeldbochten, smalle kronkelende weggetjes en een flink stukje klimmen komen aan bij het werkelijk prachtig gelegen Thilanka Hotel. Na een heerlijk welkomstdrankje kunnen we inchecken. Wat een mooie kamers, wij hebben een prachtig uitzicht over het meer, de stad en de heuvels.

18

Op de heuvel zien wij weer een wakende Boeddha. Voordat de zon ondergaat trakteren we ons nog even op een lekker drankje genietend van de zonsondergang, die hier wel snel onder gaat en het daarna ook heel snel donker is. Bij het terras van het zwembad is heb je ook een schitterend uitzicht, helemaal geweldig. In dit hotel hier waren wij in 2003 ook, samen met Ranji en Vasuki.

Het was een goede reisdag, moe en voldaan gaan wij het bed in en morgen vroeg weer op,dan gaan we naar de beroemde Temple of the Sacred Tooth Relic, (Tempel van de Tand) oftewel de Sri Dalada Maligawa. Na het ontbijt staat Sunil al klaar om ons naar de tempel te rijden. In deze tempel ligt een belangrijk relikwie, namelijk een tand van Boeddha. Het is belangrijk voor alle Boeddhisten dat ze minstens eenmaal in hun leven een pelgrimstocht kunnen maken om het relikwie te aanschouwen.

Wij moesten eerst allen onze benen en armen goed bedekken, onze slippers inleveren en door de fouilleer zone. Ik werd apart van de anderen gezet en kreeg een persoonlijke begeleider die zijn taak erg serieus nam. Hij heeft mij overal achterstevoren naar toe gereden, niet bepaald mijn voorkeur om vervoerd te worden.

Ik kon wel van alles zien, het was erg druk. Wij hebben allemaal “het heiligdom, een gouden torentje met het relikwie” gezien. Een stressvolle happening met zoveel mensen. 19

Wij hebben diverse ruimtes gezien en ontelbare Boeddhabeelden. Tientallen mensen brengen offers. Veel zitten gewoon op de grond te bidden. Naast deze tempel ligt nog een Hindu tempel die de anderen gaan bezoeken. Esther en ik gaan met Sunil naar de bus.

Hierna zullen we onze reis vervolgen, via het olifantenweeshuis in Pinnawala naar Negombo Om 13.15 uur krijgen ze namelijk eten en dat willen we zien. Op dit moment zijn er 2 jonge wees-olifantjes die in de jungle gevonden zijn. De twee verzorgers geven ons ook stukken bamboe die we aan de olifanten geven en ik mocht aan de kleinste de fles geven.

Erg leuk om te doen! Schattig toch, zulke kleine olifantjes. Ondertussen is het keihard gaan regenen en blijven wij schuilen. Samen met zo’n 100 kinderen die op schoolreis waren, heel sneu voor ze. Eindelijk gaat het minder hard regenen en kunnen we vertrekken want om 14.00 uur staat het badritueel van de olifanten op het programma. En dat is een groots spektakel. Net op tijd lopen we van de entree naar de rivier, winkeliers zie je de luiken dichtdoen. Sunil liep met mij vooruit en ik hoorde achter mij het kabaal van de toeter van de man die voor de olifanten loopt, best eng….. In een flink tempo komen de olifanten door de straat en begrijp ik waarom de winkeliers alles sluiten en de mensen maken dat ze wegkomen. Gelukkig staan wij ‘veilig’ opgesteld en kunnen we alles goed zien, de olifanten gaan pal langs ons heen.

20

Wat een happening! Echt bijzonder om mee te maken. De olifanten gaan allemaal in de rivier staan of liggen, sommigen steken de rivier over. Terwijl we aan het lunchen zijn kunnen we mooi kijken naar het badritueel waarbij de mahouts emmers met water over de olifanten leeg kieperen. Sommige olifanten gaan kopje onder. Echt ontzettend leuk om te zien allemaal, ondanks het slechte weer.

Mooi detail was dat de olifanten op een gegeven moment vreselijk kabaal maakten en heel hard gingen tetteren, er bleek een varaan in het water te zwemmen waar ze doodsbenauwd voor waren. Zulke grote beesten, zo bang, tja…. Sunil bracht de bus dichtbij, instappen en nu linea recta naar Negombo. Het laatste stukje zal door het binnenland gaan, weer al dat prachtige groen, de ‘vlindertuin’ zoals Sander het noemt.

Tegen de avond komen we in Blue Oceanic aan, we hebben de kamer aangehouden dus wij konden direct onze kamer in. Het hotel voelt als ’thuis’. Wij zijn net op tijd om de sunset vanaf het terras te bekijken. Altijd weer mooi om te zien!

Het waren fantastische dagen, het waren er vijf, maar het lijken er veel meer. We hebben zo ontzettend veel gedaan en gezien. Het was super. Vanavond gaan we maar even rustig bijkomen van alles. Na het rusten, douchen en eten hebben we onze ervaringen over- en weer gedeeld met de ons bekende hotelgasten van Blue Oceanic.

21

Wij kunnen merken dat wij echt wel moe zijn, dus weer op tijd naar ‘eigen’ bed. Morgen (zaterdag) zijn wij met z’n allen uitgenodigd bij de familie Theva voor een barbecue bij hem thuis. Maar eerst gaan wij lekker uitslapen. Theva brengt ons de volgende dag naar zijn huis, daar is Wesley, de broer van Theva al bezig met de barbecue voorbereidingen.

Wij worden weer hartelijk begroet nu ook door Anuja’s moeder en broer die daar ook wonen. Wij gaan in de woonkamer zitten en krijgen drankjes en allerlei lekkers, hij heeft speciaal voor Heineken gezorgd, voor de heerlijke rode wijn en natuurlijk sapjes. Daarna begint het spektakel; schalen vol met eten worden binnengebracht, allemaal zeer smakelijk, van kip tot gamba’s, diverse soorten vis, maïs, salades, wow….

Op een gegeven moment kunnen we niet meer en moeten we echt even een time‐out nemen en dat terwijl het eten binnen blijft komen. Theva ons nu eerst mee om te shoppen, dat had hij beloofd. We komen uiteindelijk in een mooie shopping mall terecht. Daar hebben we lekker gewinkeld en heerlijke koffie gedronken. Na wat aankopen gedaan te hebben, gaan wij weer terug.

Het eetfestijn gaat gewoon door. Er waren ook vrienden van Wesley uit India die gezellig mee aten. De heren hadden veel plezier met elkaar. Dan is het onderhand tijd om Sander en Marjolein naar de luchthaven te brengen voor hun duik-reis naar de Malediven. Theva zal hun eerst afzetten en daarna ons naar het hotel brengen. Wij moeten rekening houden met het verkeer, op zaterdag is het meestal erg druk in de stad, ook daar gaan ze op zaterdag stappen. 22

Wij maken nog een groepsfoto en bedanken allen hartelijk voor de gastvrijheid en alles wat ze voor ons hebben gedaan, het was werkelijk geweldig. Bedankt, tot in april 2010.

De derde week Tijdens deze week worden we even gescheiden van elkaar door de duiktrip van Sander en Marjolein. Malé ligt een uur vliegen van Colombo en je kunt er fantastisch duiken, vandaar dat ze deze kans aangrepen om daar een kijkje te nemen. Wij gebruiken de laatste week alleen nog maar om bij te komen van de mooie, indrukwekkende maar ook vermoeiende reis. Esther heeft weer behandelingen afgesproken bij Jasmin en wil natuurlijk alleen nog maar geholpen worden door Anoma.

Wij zijn met Trudy en Hennie even naar een markt geweest in Negombo, het was daar erg druk. Wij hebben stofjes gekocht. Die avond zijn wij nog naar een kerkfeest geweest, (je weet niet wat je daar ziet) er liepen honderden mensen in een hele grote processie met veel muziek en vuurwerk, dat vuurwerk steken ze gewoon af tussen de mensenmassa. Echt heel bizar!

23

De volgende dag s’ochtends helemaal niets gedaan, gepraat met een Kerstin uit Duitsland, zij heeft een Sri Lankaanse vriend waarvan de moeder ernstig ziek is en niet meer beter kan worden, haar vriend is continu bij zijn moeder en zij moet de tijd hier door zien te brengen, dus komt ze vaak naar ons toe, het is een lieve meid. ’s Middags zijn wij met Kumar in de TukTuk naar Kochikadee geweest 3 km verderop. Wij waren hier vaker langs gekomen als wij op tour gingen, het leek een leuk dorpje maar wij hadden het snel gezien en zijn weer hotel terug gegaan. Nog even een foto gemaakt van een fruitstalletje die overal staan. Ze hebben in Sri Lanka 18 verschillende soorten bananen, die zijn heerlijk, niet te vergelijken met de bananen je bij ons in de winkel koopt.

Het was toch een mooi tochtje, ik krijg nooit genoeg van de prachtige natuur onderweg. Nu naar Esther op het strand, op onze ‘eigen’ ligstoelen met een biertje en vers sapje. Cor en Esther worden weer opgehaald voor een balspel door Suresh, van het animatieteam. Tegen 5 uur gaan wij meestal naar de kamer om te douchen, ook ligt daar iedere dag iets lekkers klaar in de vorm van fruit. Na het douchen neem ik altijd een heerlijke kop D.E. koffie. Pads meegebracht uit Nederland, dan lekker op het ligbed voor onze kamer de zon onder zien gaan. Woensdag nog even naar Negombo om nog wat inkopen te doen, het was behoorlijk warm. Wij hadden nog een verzoek van Els te vervullen, zij wilde graag een sari, wij hebben een mooie voor haar gekocht en voor een aardige prijs. Ook hebben wij een pruik voor de paspop gekocht die wij gebruiken bij manifestaties. Het is te warm om verder te gaan, dus weer richting hotel.

Esther kon niet mee vanwege een allergische reactie, haar gezicht was helemaal gezwollen en ze voelde zich niet lekker. Bij terugkomst ging het al iets beter met Esther, Anoma heeft haar gezicht behandeld en dat heeft geholpen. Wij gaan lekker het zwembad in om af te koelen.

24

De volgende dag gaan wij met de TukTuk op zoek naar een wasserij, het is echt leuk om in een TukTuk te rijden, lekker de wind om je heen. Kumar wist geen wasserij, dat is alleen voor verwende toeristen en welvarende mensen, maar wij hebben er toch 1 gevonden, ook weer een hele belevenis op zich. s’’Avonds hebben wij in een Zwitsers restaurant Wiener Schnitzel gegeten.

Donderdag komen Sander en Marjolein weer terug van de Malediven, Cor gaat met Suranga mee om ze van de luchthaven op te halen. Fijn om ze weer te zien. Die middag gaan we een boottocht maken over het Dutch Canal en de Lagune. Op een paar kleine varanen, een krokodilletje, wat aapjes en vogels, hebben we niet veel bijzondere dieren gezien. Het was wel een leuk, ontspannen boottochtje, heerlijk zo met elkaar.

Na deze trip waren we uitgenodigd bij Sunil thuis. Daar werd de Arrack op tafel gezet. (Sri Lankaanse borrel gemaakt van kokosnoot) Sander en Cor lieten het zich goed smaken naast het bier. En natuurlijk kregen we weer de nodige lekkernijen erbij. Leuk om weer bij Sunil, zijn vrouw en kinderen te zijn geweest. Zeer hartelijke, aardige mensen!

Die avond niet veel bijzonders gedaan, gewoon gezellig bij elkaar op het terras met later ook de andere gasten erbij. Het einde van de vakantie begint nu toch echt op te schieten, wij willen er nog niet aan denken, het is zo heerlijk hier. Samen met Marjolein deze prachtige bloem vastgelegd. Daarna redelijk vroeg naar bed gegaan.

25

De volgende dag zijn Esther, Sander en Marjolein naar Jasmin gegaan voor de laatste behandeling, ze hebben ervan genoten! Zij hebben ze de lekkere Samahan thee en andere spullen ingeslagen en Sunil heeft een hele zak curry leaves meegegeven voor de Sri Lankanen in Raalte. De rest van de middag hebben we rustig doorgebracht op het strand, Marjolein genoot dan eindelijk van haar King Coconut en ik genoot van een glas verse jus, wij hebben lekker met elkaar gekletst. Cor, Sander en Esther zijn naar Negombo gegaan om de was op te halen, dit hebben ze gedaan met TukTuk en met een locals bus, hebben ze dat ook eens meegemaakt.

Toen zij weer terug kwamen zijn wij met elkaar naar de Dutch Church en Fort (gebouwd in 1678) in Negombo gaan bekijken, tegenwoordig is het een gevangenis. Jammer dat de kerk gesloten was, ik had gehoopt dat Sander nog even kon orgel spelen.

Dan voor de laatste keer nog wat shoppen, daarvan teruggekomen nog een keer naar het restaurant aan het strand om daar een ijsje te eten en/of een Lion te drinken. En dan gaat de laatste avond in. Ze hebben flink uitgepakt in het Blue Oceanic, er staat een gigantisch buffet opgesteld. Het zag er prachtig uit met al de kaarsjes en het eten was weer geweldig. De DJ Surech zal de muziek verzorgen, nog even een laatste foto samen met Esther

26

Theva, Anuja en hun kinderen en familie uit Engeland/India komen nog even weer langs om afscheid van ons te nemen. Echt een leuke verrassing. Wij hebben met z’n allen nog wat gedronken en zijn uitgenodigd door de Engelse familie om een volgende keer bij hen op bezoek te komen in India waar zij ook een huis hebben en nu ook wonen vanwege de studie van de kinderen.

Dat lijkt ons wel wat, wij zullen zien, ook weer van die aardige mensen. Nadat we afscheid hebben genomen, gaan we de laatste borrel(s) drinken met Trudy en Hennie, jammer genoeg waren Wim, Miep en René al naar huis, maar die gaan wij nog zien omdat wij voor hen een pakket mee zullen nemen. Wel zijn Hannah en Arthur van de partij, zij zullen de volgende dag naar Trincomalee gaan en willen voor ons iets afgeven bij Fr. Gunam. Wij hebben adressen uitgewisseld en Havonosfolders afgegeven.

Het was zoals te zien is een heel gezellige avond met allerlei lekkere drankjes, sapjes en natuurlijk op de laatste avond mocht de Arrack niet ontbreken. Proost!! Cor is zelfs aan het dansen geslagen, onder applaus van de locals, in Sri Lanka dansen blijkbaar alleen de mannen met elkaar, dit hebben wij ons laten vertellen, maar of het waar is????

27

En dan is het toch echt tijd om naar bed te gaan, de volgende dag moeten wij om half 8 op het vliegveld zijn, dus vroeg opstaan. Erg moeilijk voor te stellen dat de vakantie voorbij is. ’s Ochtends vroeg ontbijten en daarna staat Sunil weer klaar om alles in te laden en ons naar de luchthaven te brengen. Tijd om afscheid te nemen van alle mensen. Hannah was extra vroeg opgestaan om ons uit te zwaaien, heel lief. Natuurlijk ook nog een foto met “mijn zoon” Milan, die mij persoonlijk naar de bus wilde brengen.

Dan zijn wij op de luchthaven aangekomen, karretjes worden weer volgeladen en wij nemen afscheid van Sunil, wij bedanken hem voor zijn geweldige inzet en begeleiding.

Na het inchecken hebben we nog tijd genoeg voor een kop koffie. En dan nemen we echt afscheid van Sri Lankaanse bodem.

28

Na een prima vlucht met de Emirates en een goede transfer – met eigen rolstoel – in Dubai, komen we mooi op tijd aan in Düsseldorf. Daar staat een heel welkomstcomité ons op te wachten. Frank en Annemiek zijn er om Sander & Marjolein op te halen en Balan zou ons weer op komen halen maar tot onze grote verrassing staan ook Annie, Johan en Arjan ons op te wachten met een prachtige bos bloemen, ook nog voor onze trouwdag.

Wij hebben allemaal met elkaar nog gezellig iets gedronken voordat ieder zijns weegs zal gaan. Daarna is het toch echt tijd om gedag te zeggen. En dat is best raar na bijna drie weken! Het was fantastisch, super, indrukwekkend, ontspannend, gezellig, warm en oh, zó mooi.

Marjolein - Sieni 29