Reisverslag Sri Lanka mei 2015 Na een paar drukke maanden van voorbereiding en het organiseren van een Sri Lankaans sponsordiner in maart ter ere van het 10 jarig jubileum van Havonos waren we hard toe aan een beetje rust. En waar konden wij dat beter doen dan in Sri Lanka? Natuurlijk wilden wij ook graag de Havonos projecten weer bezoeken. Sri Lanka - 10 jaar Eerst hebben wij aan de behandelend arts van Cor in het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam onze plannen voorgelegd en gevraagd of hij verantwoord vond voor ons om naar Sri Lanka af te reizen. De arts zei: “Ga voor alles wat je graag nog zou willen doen en stel niets meer uit, Cor is uitbehandeld'. Na deze uitspraak hebben wij onmiddellijk onze reis geboekt. Na een voorspoedige reis kwamen we aan in hotel Goldi Sands waar onze vrienden uit Enschede, Wim en Miep van Hummel en René Daalenhorst ons samen met het personeel stond op te wachten. Wat was dat een warm 'thuis' komen! Na een paar dagen bijkomen van alle inspanningen rond het jubileum maakten wij een tour naar het nieuw geopende dierenpark in Pinnawela dicht bij het bekende olifantenweeshuis. Ons was gezegd dat de dieren vrij konden bewegen maar de meesten zaten toch opgesloten achter tralies. Weer terug in het hotel maakten wij kennis met 2 dames uit Lunteren. De avond brachten we met zijn allen door op het terras onder het genot van een “sapje”.
Naar de projecten; op naar Jaffna! De tweede week was gepland om naar onze projecten gaan. Wij waren erg benieuwd naar onze nieuwe partners van OMI in Jaffna en hoe de kennismaking met het nieuwe bestuur zou gaan omdat Father Paul en Father René beiden vertrokken waren. Father Ramesh, die wij al eerder hadden gezien, kwam ons 's morgens ophalen. Het klikte meteen, een hele prettige sympathieke man. We reden door allerlei dorpjes met overal marktkraampjes, ontelbare wilde honden op de weg en natuurlijk de onvermijdelijke koeien, de brommers, de tuktuks in allerlei kleuren en de overvolle bussen die sjezen alsof ze de enige op de weg zijn.
De natuur is er zo veranderlijk en zo mooi, met schitterende bloemen, planten, palmbomen, apen en grazende buffels langs de weg. Wij waren van plan om op de weg naar ons reisdoel Jaffna ook bij Zr. Chrishani en de meisjes van de "Good Shepherd" in Vavuniya aan te gaan. Maar na een telefoontje hoorden wij dat Zr. Chrishani in Colombo was, daarom reden we door om een bezoek te brengen aan het “Wellness `Centre for Amputees”. Daar kregen wij een rondleiding met de nodige uitleg. Heel interessant. Maar wat een verschil met het revalidatiecentrum waar ik ben geweest na mijn herseninfarct! Na aankomst in Jaffna bracht Father Ramesh ons direct naar hotel "Green Grass" . Het was 42 °C, bloedheet. We kregen een gerenoveerde kamer, die eigenlijk nog niet helemaal klaar was. Eerst vroegen wij om een klamboe. Die hadden ze niet. Dan onze eigen klamboe maar geïmproviseerd. In de badkamer waren geen handdoeken, shampoo of douchecrème te vinden. Daar hadden ze nog nooit van gehoord. Maar er waren ook geen lakens. De roomboy, die geen Engels sprak, maakten we met handen en voeten duidelijk dat wij toch echt handdoeken en lakens nodig hadden. Hij was heel vriendelijk maar bleef heen en weer lopen met telkens één deel van het gevraagde: 1 handdoek, 1 laken, 2e handdoek, 2e laken enz.. Hilarisch, maar wij waren moe, wilden douchen en naar bed. s ’Morgens bij het ontbijten, konden wij merken dat het personeel nog geen idee heeft van de basale westerse normen van hygiëne. De restanten van het eten van de vorige gasten worden met de hand van tafel op de grond geveegd, vuile borden blijven staan en in de suiker kruipen kleine zwarte beestjes rond. Dit hebben wij aan de bediening laten zien, die ons aankeek met een blik van: is dit een probleem? Vervolgens namen ze het suikerpotje mee en met een lepeltje wipten ze er een paar beestjes uit en geven hetzelfde potje terug………… De volgende ochtend haalde Father Ramesh ons op om naar het hoofdgebouw van OMI te gaan waar wij Fr. Edwin en Fr. Victor zouden ontmoeten. Met Father Edwin hadden wij vorig jaar via Father Paul al kennis gemaakt. Cor heeft met Father Victor, de penningmeester, de boekhouding gecontroleerd, die er goed en overzichtelijk uitzag. Goed werk! Die dag konden we verder nergens meer naar toe omdat in Jaffna een meisje van 16 jaar was verkracht en (in opdracht) vermoord door een groep jongens. Dit was afschuwelijk en leidde tot grote commotie. Alle scholen, winkels en uitgaansgelegenheden in Jaffna waren drie dagen gesloten en dichtgetimmerd. Heel spooky. Overal waren protestacties. Iedereen was in shock over wat er gebeurd was.
Vol emoties over wat wij gezien en gehoord hadden zijn wij vroeg naar ons hotel gegaan. Het was heel bijzonder en emotioneel om te zien hoe iedereen dit zo massaal met elkaar deelt. Kippenvel, daar kunnen wij ons hier in Nederland echt geen voorstelling van maken. Er werd ons dringend geadviseerd niet naar de demonstraties te gaan. De volgende ochtend kwam Father Ramesh ons weer ophalen en heeft hij om de demonstraties heen een weg gevonden naar Point Pedro, het uiterste noordoostelijke puntje van Sri Lanka met parelwitte stranden en een prachtig vissersdorp. Schitterends!
Daarna hebben wij in, het inmiddels tot rust gekomen Jaffna, een bezoek gebracht aan de prachtige en grootste Hindoetempel de "Nallur Kandaswamy Kovil,". Deze tempel is tijdens de oorlog meerdere keren vernield, maar nu weer schitterend gerestaureerd. Zo kleurrijk als de tempel is, zo kleurrijk zijn ook de vrouwen in hun prachtige, glimmende en zeer fraaie sari's die richting tempel gaan. Door de prachtige kleuren van de sari’s denken velen dat het met de armoede nog wel meevalt, niets is minder waar! Verder hebben wij in Jaffna overal in de stad nog de resten van de oorlog gezien, soms heel heftig. Je merkt dat de mensen nog steeds de oorlog, die toch al in 2009 eindigde, aan het verwerken zijn. Met Father Ramesh en chauffeur zijn wij in de auto gestapt om naar de plaats te gaan waar het nieuwe Havonos project komt , de technische/ambachtsschool, het Youth Empowerment Centre (YEC). Het YEC is bestemd voor de jeugd van Jaffna, van wie velen niets om handen hebben en geen kansen hebben om een beroep te leren. Velen zaten jaren in een vluchtelingenkamp waar ze veel ellende hebben meegemaakt. Omdat ze niets te doen hebben staan de jongelui vaak in groepjes bij elkaar. Het gevaar dreigt dat ze uit verveling in grote problemen komen met alcohol en drugs. Wij willen graag dat ze opgevangen worden en een beroep kunnen leren. Wat zou het mooi zijn als wij daaraan zouden kunnen bijdragen. Zodat ze een zinvolle tijdsbesteding krijgen en een toekomstperspectief.
Killinochchi en Stöppelhaene project Na drie dagen Jaffna gingen wij naar Killinochchi, ten zuiden van Jaffna. Maar eerst gingen wij nog naar het beroemde ijspaleis in Jaffna. Wij hadden al vaker gehoord dat een must is en dat ze daar het lekkerste ijs ter wereld maken. Verder eten wij nooit ijs in Sri Lanka, nadat Sieni eens verschrikkelijk ziek is geworden en met een voedselvergiftiging in een kliniek aan een infuus
kwam te liggen. Maar door alle aanbevelingen zijn wij toch overstag gegaan, ook omdat het er heel schoon en hygiënisch uitzag. En we moeten bekennen dat het werkelijk waar is, het lekkerste ijs ter wereld eet je in Rio Ice Cream in Jaffna. In Killinochchi gingen wij rechtstreeks naar het gastenverblijf “Annai Illam” . En natuurlijk wilden wij Father Segar begroeten. Na even rusten en opfrissen zijn wij volkomen onverwacht naar Father Jeeva en de PRO children gegaan. Wat een geweldige en warme begroeting was dat. Niemand wist dat wij al gearriveerd waren. Ze waren volop bezig met de versierselen voor het feest van de diploma uitreiking. Toen de jongens klaar waren hebben ze samen met Father Ramesh, Father Jeeva en Cor gevolleybald.
De volgende dag zijn wij naar de omgeving gegaan waar de weduwen wonen, die in aanmerking komen voor het oogstgave project van de Stöppelhaene. Met goede moed gingen wij op weg. Een rampzalige tocht. We konden er niet per auto komen, zoveel grote gaten waren er in de weg. De auto schuurde over de grond en wij werden heen en weer en door elkaar geschud dus waren wij genoodzaakt om onverrichter zaken weer te keren. Father Ramesh nam contact op met Fathers uit de buurt en zij hebben een paar weduwen, die dichtbij wonen, uitgenodigd in hun pastorie, zodat wij alsnog kennis met hen konden maken. Het was meer dan duidelijk. Hier is absoluut hulp nodig! De vrouwen hebben het ongelooflijk zwaar. Het was goed om dit gezien en gehoord te hebben. De vrouwen waren zo vriendelijk en bleven lachen, ondanks de ellende waarin ze verkeren en wat ze allemaal mee hebben gemaakt. Hier werden wij stil van. Wij hopen oprecht dat wij mee kunnen helpen om hun leven wat lichter en dragelijk te maken. Ze verdienen het!
De volgende ochtend stonden wij vroeg op om op tijd te zijn voor de festiviteiten en de overhandiging van de diploma’s van de afgestudeerden van het naai- en opleidingscentrum Obtec. Na de tentoonstelling en de prachtige officiële handelingen van zang en dans werd het feest afgesloten met een gezamenlijke maaltijd.. Natuurlijk gingen de mannen nog even volleyballen met de PRO Children. Die vinden dat geweldig.
Gemeenschapshuis in Mullikulam Zondag reisden we naar het gemeenschapshuis in Mullikulam gereisd waar we hartelijk werden ontvangen Een groot deel van de lokale bevolking was aanwezig. Vol trots lieten ze ons zien welke cursussen er gegeven worden en wat ze allemaal gemaakt hadden. Echt super om te zien dat het zo goed aanslaat. Daar zijn wij dan weer trots op.
Opening gemeenschapshuis in Kokilai
De volgende dag gingen we op weg naar de opening van het nieuwe gemeenschapshuis in Kokilai. Wij genoten van het landschap om ons heen. Ieder jaar zie je de vooruitgang in de wederopbouw na de oorlog. Omdat we te vroeg waren hebben we eerst met de kinderen thee gedronken. Het nieuwe gemeenschapshuis in Kokilai is exact hetzelfde als in Mullikulam alleen moet er binnen en buiten zo her en der nog wat afgewerkt worden. Je kon aan Father Joy zien dat hij keihard had gewerkt om het zover klaar te krijgen. Hij zag er zeer vermoeid uit, maar het was heel fijn om hem weer te zien. Hierna verrichten we de officiële opening van het gemeenschapshuis. Altijd weer een emotioneel moment met de bijbehorende ceremonies. Na de zang en dans kregen wij een rondleiding door het gebouw en maakten kennis met de nieuwe cursisten en de leerkrachten. Na afloop presentjes en lekkers uitgedeeld en werd er met z’n allen gegeten. Dat is voor de meesten een extra maaltijd omdat ze vaak maar één keer iets te eten hebben op een dag.
Pech onderweg
Na deze festiviteiten terug naar ons hotel in Negombo, ten noorden van de hoofdstad Colombo, vele kilometers zuidelijker. Father Ramesh ging met ons en ‘Tambi' de chauffeur Anrud mee. En ja hoor, in het pikkedonker kregen wij autopech. En probeer dan maar eens de oorzaak te vinden van het rare schurende geluid wat wij hoorden! Gelukkig had Father Ramesh zijn witte toga aan, waar in deze katholieke omgeving veel respect voor is en al snel kregen wij hulp aangeboden. Nadat het wiel verwijderd was, bleek dat de rem aan het vastlopen was. Ze hebben het zover kunnen repareren dat wij nog bij ons hotel konden komen.
Muziekinstrumenten voor de Horizon De volgende dag op weg naar de hoofdstad Colombo gegaan om muziekinstrumenten te kopen voor de Sri Lankaanse kinderen van de Horizon in Raalte. Dat was natuurlijk leuk om te doen. Op de terugweg hebben wij Father René opgehaald en met elkaar nog even iets gedronken in ons hotel. Daarna kwam het onvermijdelijke afscheid van een goede en fijne tijd met elkaar. De heren vertrokken weer naar Jaffna. Nu weer even niets meer te ‘moeten’ en alleen nog genieten van de laatste dagen Sri Lanka. Wat is de tijd weer omgevlogen, wat hebben we veel gezien, gedaan, meegemaakt en genoten!
Na een voorspoedige vlucht kwamen wij weer aan in Düsseldorf, waar Sander en Esther ons stonden op te wachten. Bagage ingeladen en richting de auto, totdat wij als extra verrassing ……mijn zus Annie en onze schoondochter Liesbeth met kleinzoon Noud zagen zitten. Wat was het leuk om allen weer te zien!
