RAPPORT WERKGROEP TOPSPORT KUNSTRIJDEN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     

    RAPPORT  WERKGROEP  TOPSPORT  KUNSTRIJDEN    

APRIL  2012        

                                                 

                                                                                                                                                                       

                                                                                                     

 

KONINKLIJKE  NEDERLANDSCHE  SCHAATSENRIJDERS  BOND    

1    

 

VOORWOORD     Nederland  en  schaatsen,  schaatsen  en  Nederland.  Het  kan  in  één  adem  worden  uitgesproken.   Schaatsen  staat  in  Nederland  voor  nostalgie,  vermaak  en  cultuur.  In  het  huidige  tijdperk  denkt  men   dan  toch  met  name  aan  het  langebaanschaatsen,  dat  bijna  synoniem  is  voor  gouden  medailles  op  de   ISU  kampioenschappen  en  de  Olympische  Spelen.  Daarentegen  verkeert  het  Nederlandse  kunstrijden   al  bijna  een  halve  eeuw  in  moeilijkheden,  waar  maar  geen  uitweg  uit  lijkt  te  zijn.     Het  langebaanschaatsen  en  het  kunstrijden  zijn  qua  professionalisme  mijlen  van  elkaar  verwijderd,   maar  het  kunstrijden  kan  een  voorbeeld  nemen  aan  het  shorttrack  waar  Nederland  de  laatste  jaren   in  het  internationale  veld  weer  om  de  grote  titels  meedoet.  Die  opleving  kwam  niet  vanzelf,  maar  is   het  resultaat  van  een  duidelijke  visie,  radicale  veranderingen,  samenwerking  en   doorzettingsvermogen.     In  het  verleden  hebben  we  al  vaker  als  klein  land  op  deze  manier  successen  geboekt.  De  Russische   topcoach  Alexei  Mishin  zei  jaren  geleden,  toen  hij  naar  Nederland  kwam  voor  seminars:  “Jullie   Nederlanders  hebben  het  zelfs  voor  elkaar  gekregen  om  land  te  winnen  uit  de  zee.  Er  is  geen  land  ter   wereld  dat  zoveel  kan  als  Nederland.  Ik  kan  maar  niet  begrijpen  dat  het  jullie  niet  lukt  in  het   kunstrijden.”   Dat  is  iets  om  ons  aan  vast  te  houden.  Kunstrijden  is  een  individuele  sport,  maar  de  voorwaarden   voor  succes  moeten  we  met  zijn  allen  creëren.  De  werkgroep  is  ervan  overtuigd  dat  met  de   structureel  andere  aanpak  die  in  dit  rapport  uiteengezet  is,  internationaal  succes  in  het  kunstrijden   voor  Nederland  op  de  lange  termijn  weer  mogelijk  is.  Dan  is  het  niet  het  succes  van  de  individuele   rijder,  maar  het  succes  van  Nederland  als  kunstrijland.        

 

   

 

MANAGEMENT  SUMMARY   The  interdisciplinary  task  group  has  come  to  the  conclusion  that,  in  order  to  bring  Dutch  figure   skating  back  to  the  top  of  the  world,  a  new  structure  is  needed,  together  with  a  change  in  culture.     Willing  to  reach  a  sustainable,  high  level  of  figure  skating  in  The  Netherlands,  the  KNSB  is  advised  to:   -­‐

-­‐ -­‐

-­‐ -­‐ -­‐

establish  four  regional  training  centres  (RTC’s),  where  young,  talented  skaters  are  invited  to   practice.  The  RTC  will  offer  them  a  total  package  of  training,  including  ice  off-­‐ice,  coaching,   (para)medical  facilities  as  well  as  facilities  for  education  and  housing;   let  the  national  top  practise  together  in  a  Centre  for  Topsport  and  Education  (CTO)  with  a   national  coach;   label  the  figure  skating  clubs  according  to  their  goals  and  facilities.  Labels  will  differ  from   talent  development  centre  to  competitive  sport,  synchronized  skating  and/or  show  skating.   Labelling  will  enable  the  federation  to  give  the  clubs  the  right  support;  

-­‐ -­‐

implement  the  topsport  curriculum  in  all  the  layers  of  talent  development  (club,  RTC,  CTO);   support  club  management  with  training  to  professionally  lead  a  club;   change  the  way  coaches  are  hired:  from  a  system  of  freelancing  to  a  system  where  coaches   are  part  of  the  club  (paid  in  voluntary  fees).  This  will  guarantee  a  long  term  athlete   development;   provide  coaches  with  obligated  courses  and  seminars  to  improve  the  quality  of  coaching;   cooperate  with  similar  sports  (i.e.  dance,  Olympic  gymnastics)  and  other  skating  disciplines  

-­‐

to  increase  the  number  of  skaters  and  benefit  from  their  professional  approach  of  sport  in   general;   guarantee  a  ten  year  implementation  term.  

 

A  topsport  manager  will  be  responsible  for  the  implementation  of  the  new  structure,  supported  by   the  national  coach  and  the  regional  coaches.  Funding  of  the  new  structure  will  be  based  on  a  form  of   co-­‐financing  between  club,  federation,  RTC,  CTO,  NOC*NSF,  ISU,  local  and  provincial  government  and   ice  rinks.  When  the  implementation  of  the  total  structure  is  created  and  the  financial  streams  are  in   place,  long-­‐term  structural  success  in  figure  skating  can  be  guaranteed  for  the  KNSB.   This  advice  is  build  on  the  conclusion  that  at  present  time  there  is  no  lack  of  ambition  and  passion,   but  that  real  top  sport  in  Dutch  figure  skating  currently  does  not  exist.  One  of  the  main  causes  is  lack   of  clear  vision  in  the  past,  which  was  followed  by  a  structure  that  did  not  lead  to  success.      As  a   result,  in  general  there  exists  a  low  level  of  club  management,  a  lack  of  quality  in  coaching  and   topsport  mentality,  a  coaching  structure  based  on  economic  dependency  between  coaches  and   skaters,  and  no  structural  talent  development.  

   

 

INHOUD   1.  INLEIDING  ...............................................................................................................................................  1   1.1  Aanleiding  ......................................................................................................................................  1   1.2  Onderzoeksvraag  ...........................................................................................................................  1   1.3.  Werkwijze  .....................................................................................................................................  1   1.4  Leeswijzer  ......................................................................................................................................  2   2.1  De  problematiek  ............................................................................................................................  3   2.2  Oorzaken  .......................................................................................................................................  3   2.2.1  Gebrek  aan  visie  .....................................................................................................................  3   2.2.2  Lesgeefcultuur  ........................................................................................................................  4   2.2.3  Scholing  ..................................................................................................................................  4   2.2.4  Verenigingen  ..........................................................................................................................  4   2.2.5  Gewesten  ...............................................................................................................................  5   2.2.6  Zomerijs  ..................................................................................................................................  5   2.2.7  Hoge  belasting  op  jonge  leeftijd  .............................................................................................  5   2.3  Aangrijpingspunten  en  randvoorwaarden  ....................................................................................  6   2.3.1  Aangrijpingspunten  ................................................................................................................  6   2.3.2  Randvoorwaarden  ..................................................................................................................  6   3.  STRATEGIE  ..............................................................................................................................................  7   3.1  Objectieven  ...................................................................................................................................  7   3.2  Structuur  .......................................................................................................................................  7   3.2.1  Regio’s  ....................................................................................................................................  8   3.2.2  Verenigingen  ..........................................................................................................................  9   3.2.3  Centralisatie  van  de  top  .......................................................................................................  10  

   

 

3.3  Cultuur  .........................................................................................................................................  10   3.4  Sportinhoudelijke  ontwikkelingen  ...............................................................................................  11   3.4.1  Topsport  ...............................................................................................................................  11   3.4.2  Werving  ................................................................................................................................  12   4.  FINANCIËN  ............................................................................................................................................  13   4.1  Kosten  ..........................................................................................................................................  13   4.2  Financieringsmogelijkheden  ........................................................................................................  13   4.3  Commerciële  mogelijkheden  .......................................................................................................  14   5.  IMPLEMENTATIE  ....................................................................................................................................  15   5.1  Het  scheppen  van  de  voorwaarden  ............................................................................................  15   5.1.1  Opleidingstraject  trainers  .....................................................................................................  15   5.1.2  Labelen  van  verenigingen  .....................................................................................................  15   5.1.3  Aanstellen  topsportmanager  en  bondscoach  ......................................................................  15   5.1.4  Keuze  voor  locaties  RTC’s  .....................................................................................................  15   5.2  Tijdslijn  ........................................................................................................................................  16   5.2.1  De  eerste  fase  .......................................................................................................................  16   5.2.2  De  tweede  en  derde  fase  .....................................................................................................  17   6.  CONCLUSIE  EN  AANBEVELINGEN  ................................................................................................................  18   6.1  Conclusie  .....................................................................................................................................  18   6.1.1  Status  van  het  Nederlandse  kunstrijden  ..............................................................................  18   6.1.2  Beantwoorden  aan  de  opdracht  ..........................................................................................  19   6.2  Aanbevelingen  .............................................................................................................................  20   BRONVERMELDING  ....................................................................................................................................  22    

 

   

 

BIJLAGE  I:  Samenstelling  werkgroep  topsport  kunstrijden  ........................................................................  i   BIJLAGE  II:  Selectienormen  2011-­‐2012  ....................................................................................................  iii   BIJLAGE  III:  SWOT  ......................................................................................................................................  v   BIJLAGE  IV:  SWOT-­‐analyse  ......................................................................................................................  vii   BIJLAGE  V:  Resultaten  2011-­‐2012  Nederland  vs.  top  .............................................................................  viii   BIJLAGE  VI:  Herstructurering  in  regio’s  ...................................................................................................  xii      

   

1.  INLEIDING   1.1  Aanleiding   Nederland  profileert  zich  graag  als  schaatsland,  maar  het  Nederlandse  kunstrijden  draait  al  jaren  niet   meer  mee  in  de  wereldtop,  zelfs  niet  in  de  subtop.  Het  kunstrijden  is  de  grootste  en  belangrijkste   discipline  binnen  de  ISU  en  de  KNSB  zou  daarom  ook  graag  zien  dat  de  discipline  in  Nederland  ook   weer  furore  gaat  maken.  Het  Nederlandse  shorttrack  zit  inmiddels  in  de  lift,  nu  is  het  de  beurt  aan   het  kunstrijden.  

1.2  Onderzoeksvraag   Om  te  onderzoeken  of  en  zo  ja,  op  welke  manier  het  Nederlandse  kunstrijden  internationaal  weer   structureel  mee  kan  gaan  tellen,  is  een  werkgroep  in  het  leven  geroepen.  Deze  werkgroep  werd   samengesteld  uit  verschillende  groepen  actoren  op  het  gebied  van  sport  en  is  nader  omschreven  in   bijlage  I.  De  voorzitter  van  de  Unit  Kunstrijden,  Gerard  Faber,  en  de  directeur  sport  van  de  KNSB,  Arie   Koops,  hebben  de  hiernavolgende  opdracht  aan  de  werkgroep  verstrekt:   1. te  beschrijven  hoe  het  topsportregime  kunstrijden  inhoudelijk  en  structureel  zodanig  kan  worden   ingericht,  dat  het  in  overeenstemming  is  met  de  visie  en  aanpak  van  zowel  NOC*NSF  als  KNSB  en   daardoor  voor  extra  subsidie,  mogelijk  ook  vanuit  de  ISU,  in  aanmerking  komt;     2. te  onderzoeken  of,  en  op  welke  termijn,  die  subsidie  dan  ook  werkelijk  ter  beschikking  komt;   3. te  bezien  wat  er  financieel  of  anderszins  nodig  is  om  tot  het  moment  van  eventuele  invoering   van  een  nieuwe  aanpak  het  topsportbeleid  binnen  de  unit  uit  te  voeren;   4. te  onderzoeken  welke  gevolgen  deze  aanpak  zou  hebben  op  de  verenigingen  KR,  en  op  het   traject  van  vereniging  tot  topsport;   5. verdere  aanbevelingen  te  doen  voor  een  snelle  besluitvorming.  

1.3.  Werkwijze   Om  tot  diepere  inzichten  te  komen  met  betrekking  tot  de  materie  heeft  de  werkgroep  diepgaande   discussies  gevoerd  over  de  definitie  van  topsport,  breedtesport  en  sportparticipatie  alsook   professionalisme,  specialisatie,  topsportmentaliteit  en  sportcultuur.  Centraal  stond  het  huidige   kunstrijden  in  vergelijking  met  andere  topsportdisciplines  waarvan  bewezen  is  dat  een  moderne   structuur  een  succesfactor  is.  Door  de  verschillende  achtergrond  van  de  werkgroepleden  was  het   mogelijk  de  problematiek  helder  in  kaart  te  brengen  evenals  invulling  te  geven  aan  de  factoren   gerelateerd  aan  de  vraagstellingen.  Dit  is  gedaan  door  het  houden  van  een  aantal  open  discussies   met  alle  werkgroepleden,  het  samenbrengen  van  individuele  observaties  en  het  vormen  van   expertisegroepen.  

1    

 

1.4  Leeswijzer   In  deze  inleiding  hebt  u  kunnen  lezen  wat  de  aanleiding  tot  het  adviesrapport  is  dat  voor  u  ligt.  In  het   tweede  hoofdstuk  wordt  ingegaan  op  de  problematiek,  waarna  in  de  hoofdstukken  drie,  vier  en  vijf   de  doelstellingen,  strategie,  benodigde  financiën,  en  implementatie  beschreven  worden.  Het  zesde   en  laatste  hoofdstuk  bevat  de  conclusie  van  de  werkgroep  met  de  daaruit  volgende  aanbevelingen.    

2    

 

2.    PROBLEEMANALYSE   In  dit  hoofdstuk  wordt  dieper  ingegaan  op  de  problematiek  (2.1),  de  oorzaken  die  daaraan  ten   grondslag  liggen  (2.2)  en  de  aangrijpingspunten  en  randvoorwaarden  voor  een  oplossing  (2.3).  

2.1  De  problematiek   In  de  inleiding  is  al  ter  sprake  gekomen  dat  het  Nederlandse  kunstrijden  al  jaren  niet  meer  meetelt  in   de  wereldtop.  Dit  is  iets  waar  we  graag  verandering  in  zien.  Daarbij  gaat  het  niet  om  een  uitschieter,   maar  om  structurele  aanwezigheid  in  de  wereldtop.  Het  meedoen  in  de  wereldtop  zal  het  resultaat   zijn  van  het  structureel  goed  opleiden  van  sporters.  Zoals  Willem  Veldman  tijdens  een  van  de   besprekingen  verwoordde:  “Het  is  de  kunst  om  van  ieder  middelmatig  talent,  een  goede  schaatser  te   maken.  Als  dat  lukt,  dan  heb  je  met  een  echt  talent  een  wereldkampioen.”     Bij  het  succesvol  opleiden  van  sporters  zijn  verschillende  actoren,  processen  en  producten   betrokken.  De  actoren  die  bij  het  probleem  betrokken  zijn,  zijn  de  rijd(st)ers,  de  train(st)ers,   verenigingen  met  hun  bestuur,  de  gewesten,  de  KNSB  als  moederorganisatie  en  de  Unit  Kunstrijden   met  de  bijbehorende  commissies,  de  ijsbanen  en  andere  topsportfaciliteiten.  Daarnaast  zijn  er  nog   instellingen  die  van  invloed  kunnen  zijn,  zoals  gemeentes  en  provincies.  In  de  processen  gaat  het  om   de  relatie  tussen  trainer,  rijder,  ouder,  vereniging,  de  KNSB  in  alle  facetten  en  de  verdeling  van  ijs.     In  een  context  waarin  het  kunstrijden  voor  de  KNSB  steeds  belangrijker  wordt,  maar  waarin   bezuinigingen  aan  de  orde  van  de  dag  zijn,  zowel  intern  als  extern,  is  het  noodzaak  de  beschikbare   middelen  zo  goed  mogelijk  te  besteden  en  nieuwe  middelen  aan  te  boren.  Om  aanspraak  te  kunnen   maken  op  nieuwe  middelen  is  een  nieuwe,  gefundeerde  aanpak  onontbeerlijk.  Want  ‘als  je  doet  wat   je  altijd  deed,  zal  je  krijgen  wat  je  altijd  kreeg’.  

2.2  Oorzaken   Om  een  nieuwe  start  te  kunnen  maken  is  het  eerst  zaak  de  oorzaken  van  het  probleem  in  kaart  te   brengen  om  te  voorkomen  dat  er  bij  een  nieuw  plan  gedweild  wordt  met  de  kraan  open.     2.2.1  Gebrek  aan  visie   Een  belangrijke  oorzaak  voor  het  uitblijven  van  Nederlands  succes  in  het  kunstrijden  is  het  gebrek   aan  visie  en  een  plan  van  aanpak  op  lange  termijn  dat  consequent  gehandhaafd  wordt.  De  laatste   decennia  zijn  er  vanuit  de  KNSB/sectiebesturen/Unit  Kunstrijden  veel  verschillende  benaderingen   geweest,  waardoor  met  name  de  trainers,  de  KNSB  in  het  algemeen  en  de  Unit  Kunstrijden  in  het   bijzonder  met  argusogen  bekijken.  Er  is  geen  draagvlak  meer  voor  nieuwe  plannen  en  er  bestaat   daarnaast  een  gebrek  aan  vertrouwen  en  samenwerking  om  het  kunstrijden  naar  een  hoger  plan  te   brengen.  

3    

 

2.2.2  Lesgeefcultuur   Veel  trainers,  die  jarenlang  ieder  jaar  een  nieuwe  bondscoach  hebben  zien  komen  en  gaan,  hebben   hun  eigen  plan  getrokken  om  van  inkomsten  zeker  te  zijn.  Gevolg  is  dat  trainers  hun  rijders   nauwelijks  laten  doorstromen  naar  betere  trainers  en  dat  dus  niet  de  ontwikkeling  van  de  rijders   centraal  staat,  maar  de  inkomsten  van  de  trainers.    De  relatie  tussen  atleet  en  coach/trainer  lijkt   daarmee  sterk  op  een  arbeids-­‐  of  ZZP-­‐er-­‐verhouding.  De  arbeidsrechtelijke  en  sociaalrechtelijke   problemen  die  hieruit  kunnen  ontstaan  zijn  zeer  onwenselijk.  De  KNSB  noch  de  Unit  Kunstrijden   heeft  enige  invloed  op  de  kunstrijders  en  de  coaches/trainers.  De  KNSB  verzorgt  wel  een   opleidingstraject  voor  coaches  en  trainers  die  zijn  opgedeeld  in  verschillende  modules.  Deze  zijn   gevat  in  bijvoorbeeld  ST3,  ST4  en  de  hoogst  mogelijke  coach/trainer-­‐opleiding  ST5.  Uit  het   assessment  is  gebleken  dat  er  problemen  zijn  met  de  deze  modules.  De  KNSB  houdt  de  regels  voor   toekenning  en  gestelde  termijnen  niet  aan  waardoor  de  kwaliteit  van  deze  opleidingen,  het  gezag  en   de  begeleiding  van  toekomstige  kunstrijders  in  het  geding  is.  Er  is  geen  overkoepelende  bondstrainer   waardoor  er  geen  binding  bestaat  met  de  kunstrijders,  coaches  en  de  trainers.   2.2.3  Scholing   In  de  onderzoeksfase  stelde  de  voorzitter  van  de  werkgroep  de  leden  de  vraag  of  er  in  Nederland   trainers  zijn  die  een  talent  kunnen  trainen/coachen  naar  goud  op  EK,  WK  of  zelfs  Olympische  Spelen.   Het  antwoord  hierop  was  unaniem  negatief.  De  trainers/coaches  in  Nederland  zijn  overwegend   onvoldoende  geschoold  en  hebben  vooral  een  persoonlijke  ambitie,  zijnde  in  veel  gevallen  het   drijven  van  een  onderneming  voor  eigen  rekening  en  risico.  Hoewel  een  groot  deel  van  de  trainers  is   opgeleid  door  de  KNSB,  is  er  over  het  algemeen  geen  sprake  van  een  professionele  aanpak.  In  de   opleidingen  van  de  laatste  jaren  is  hieraan  steeds  meer  aandacht  besteed,  waarmee  al  de  eerste  stap   is  gezet  richting  een  meer  professioneel  kader.  Echter,  dit  is  nog  onvoldoende  voor  de  ambities  van   de  KNSB  en  de  Unit  Kunstrijden.   2.2.4  Verenigingen   De  status  van  de  trainers  heeft  direct  gevolgen  voor  de  status  van  verenigingen,  die  daarbij  niet  meer   zijn  dan  leverancier  van  ijs  omdat  trainers  direct  betaald  worden  door  rijders.  Daar  waar  het  binnen   andere  sportverenigingen  gebruikelijk  is  dat  een  bestuur  een  missie  en  visie  ontwikkelt  en  hierop  ook   beleid  ontwikkelt  ten  behoeve  van  de  vereniging  en  haar  sportieve  doelstellingen,  zien  we  in  het   kunstrijden  nieuwe  verenigingen  ontstaan  rondom  een  trainer  met  als  dieptepunt  vijf   kunstrijverenigingen  op  De  Uithof  in  Den  Haag  in  2011.  De  KNSB  telt  anno  2012  32   kunstrijverenigingen,  verdeeld  over  21  ijsbanen  met  een  30x60m-­‐baan.     Goed  sportbestuur  is  noodzakelijk  om  de  koers  uit  te  zetten  voor  een  vereniging  en  deze  vast  te   houden,  ook  bij  tegenwind.  Bij  een  aantal  kunstrijverenigingen  doet  zich  de  verontrustende  situatie   voor  van  onvolledige  besturen  en  combinaties  van  meerdere  functies  bij  één  persoon.  Daarnaast  is  er      

4    

 

soms  sprake  van  onvoldoende  bestuurlijke  ervaring  en  weten  ze  de  KNSB  niet  te  vinden  of  te   benutten  voor  ondersteuning  op  dit  gebied.    Dit  ligt  deels  in  de,  van  oudsher,  negatieve  denkbeelden     over  “de  KNSB”.  Deze  verenigingen  geven  in  verschillende  overleggen  aan  dat  zij  een  zekere  afstand   voelen  tot  het  bondsbureau,  en  daarmee  ook  een  afstand  tot  de  KNSB.    Het  ontbreekt  niet  aan  passie   voor  de  sport,  maar  passie  alleen  maakt  nog  geen  goed  sportbestuur.     2.2.5  Gewesten   Voor  de  meeste  gewesten  is  het  kunstrijden  een  ongrijpbare  discipline,  ze  branden  zich  er  dan  ook   liever  niet  aan  en  stellen  het  geoormerkte  geld  slechts  beschikbaar.  Hierdoor  ontbreekt  het  aan   gerichte  ondersteuning  voor  de  talenten  per  gewest.  Waar  je  bij  het  langebaanschaatsen  ziet  dat  de   gewestelijke  selectie  de  rijders  extra  kwaliteit  brengt  in  de  vorm  van  betere  trainingen  en  faciliteiten,   is  dit  bij  het  kunstrijden  niet  het  geval  of  slechts  mondjesmaat.  Als  er  al  gewestelijk  trainers  zijn   aangesteld,  dan  werken  ze  ook  bij  een  club,  waardoor  de  rijders  van  de  andere  club  in  het  gewest   door  hun  eigen  trainer  tegengehouden  worden  naar  de  gewestelijke  trainingen  te  komen.  De  angst   om  pupillen  kwijt  te  raken,  speelt  hierin  een  belangrijke  rol.  Hetzelfde  lijkt  te  gelden  voor  de  selectie   in  de  pre-­‐NTC,  die  op  dit  moment  getraind  wordt  door  Hana  Naaktgeboren.     2.2.6  Zomerijs   In  de  faciliteiten  speelt  ook  zomerijs  een  grote  rol.  Weten  in  de  winter  de  meeste  clubs  zich  nog  wel   te  redden,  voor  velen  eindigt  het  seizoen  in  maart  en  start  het  weer  in  oktober  wanneer  de  eerste   wedstrijden  al  een  feit  zijn.  Rijders  die  zich  in  de  zomer  verder  willen  ontwikkelen  moeten  ijs  huren  in   Den  Bosch  (zes  weken  gesloten  vanaf  juli),  Zoetermeer  (in  april  gesloten),  Dordrecht  of  in   Heerenveen  (open  vanaf  juli).  Reistijd  en  het  gebrek  aan  beschikbare  uren  na  schooltijd,  remmen  de   ontwikkeling  van  rijders.  Daarnaast  is  zomerijs  ook  een  kostbare  zaak.  IJs  huren  gebeurt  niet  per  club,   maar  privé.  Waardoor  zowel  de  kosten  voor  de  ijshuur  als  die  voor  het  uurloon  van  de  trainer  voor   rekening  komen  van  de  rijder.  Mobiliteit  en  geld  zijn  zo  bepalende  factoren  voor  de  ontwikkeling  van   rijders.   2.2.7  Hoge  belasting  op  jonge  leeftijd   De  hoge  kosten  zorgen  ervoor  dat  het  kunstrijden  haast  verworden  is  tot  een  elitaire  sport,  waarin   kinderen  het  vooral  leuk  moeten  vinden.  Topsport  op  jonge  leeftijd,  zoals  in  het  turnen,  is  niet  iets   dat  in  het  Nederlandse  kunstrijden  gepromoot  wordt.  Het  gebrek  aan  perspectief  speelt  hierin   wellicht  ook  een  rol.  Echter,  net  als  turnen  is  ook  kunstrijden  een  sport  waarin  je  op  jonge  leeftijd  al   op  hoog  niveau  moet  zijn,  wil  je  kans  hebben  op  succes.  Dit  heeft  te  maken  met  de  fysieke   ontwikkeling  van  kinderen  in  relatie  tot  de  technieken  die  moeten  worden  aangeleerd.  Drievoudige   sprongen  zijn  nauwelijks  meer  aan  te  leren  na  de  groeispurt.  Gezien  het  ontbreken  van  enige  invloed   van  de  KNSB  op  de  aanwas  van  sportparticipanten  en  vervolgens  op  hun  opleiding,  komen   topsportambities  vaak  te  laat  in  het  vizier  waardoor  ze    voortijdig  stranden.    

5    

 

2.3  Aangrijpingspunten  en  randvoorwaarden   2.3.1  Aangrijpingspunten   Het  Olympisch  Plan  2028  en  het  strategisch  plan  ‘De  KNSB  op  weg  naar  2020’,  bieden   aangrijpingspunten  voor  een  oplossing.    Een  structuur  met  vier  regio’s  is  in  beide  plannen  terug  te   vinden,  zowel  in  de  vorm  van  CTO’s  (Centrum  voor  Topsport  en  Onderwijs)  als  RTC’s  (Regionaal   Trainings  Centrum).   2.3.2  Randvoorwaarden   De  opdrachtgevers  hebben  aangegeven  dat  er  niet  in  beperkingen  gedacht  hoeft  te  worden.  Het  gaat   in  eerste  instantie  om  het  opstellen  van  een  zo  goed  mogelijk  advies  om  het  Nederlandse  kunstrijden   naar  een  hoog  niveau  te  brengen.  Op  basis  daarvan  kan  bekeken  worden  hoe  dit  past  binnen  de   structuur  van  de  KNSB  en  de  Nederlandse  sportstructuur  in  het  algemeen.  Ook  door  financiële   middelen  hoefde  de  werkgroep  zich  niet  te  laten  belemmeren,  met  die  opmerking  dat  de  werkgroep   wel  moest  kijken  hoe  mogelijke  financiering  tot  stand  zou  moeten  komen.  

6    

 

3.  STRATEGIE   In  het  vorige  hoofdstuk  is  uitgebreid  ingegaan  op  de  problematiek  waarmee  het  Nederlandse   kunstrijden  kampt.  Dit  betekent  niet  dat  er  geen  sterke  kanten  zijn  of  dat  er  geen  kansen  liggen.  Uit   het  overzicht  van  sterktes,  zwaktes,  kansen  en  bedreigingen,  de  SWOT  (zie  bijlage  III),  en  de   gesprekken  daarover,  zijn  een  aantal  strategieën  voortgekomen  die  kunnen  bijdragen  aan  het   structureel  verbeteren  van  het  Nederlandse  kunstrijden  (zie  bijlage  IV).  Dit  hoofdstuk  start  met  de   basis  voor  de  verandering  (3.1),  waarna  de  strategieën  (3.2),  de  schatting  van  de  kosten  (3.3)  en  de   implementatie  (3.4)  aan  bod  komen.      

3.1  Objectieven   Het  doel  is  om  over  een  aantal  jaren  met  het  Nederlandse  kunstrijden  structureel  te  kunnen   meedraaien  met  de  top  van  de  wereld.  Dit  vereist  een  aanpak  vanaf  de  basis,  zowel  qua  structuur  en   cultuur  als  sportinhoudelijk.  Dit  zijn  dan  ook  direct  de  drie  pijlers  waarop  het  advies  van  de   werkgroep  stoelt.  Aansluiting  bij  de  visie,  doelstellingen  en  strategie  van  het  NOC*NSF  (Olympisch   plan  2028)  en  de  KNSB  (‘De  KNSB  op  weg  naar  2020’)  zijn  daarin  noodzakelijk.  

3.2  Structuur   De  strategie  om  een  topsportomgeving  te  creëren  die  vanaf  de  vereniging  tot  aan  de  absolute  top   reikt,  is  niet  simpel.  Omdat  de  structuur  van  het  Nederlandse  kunstrijden  topsport  niet  faciliteert,   zullen  er  veel  zaken  moeten  worden  aangepakt.  De  werkgroep  heeft  hiertoe  een  strategie   ontwikkeld  waarbij  de  professionalisering  van  de  vereniging  en  het  kader  wordt  benadrukt.  Dat  dit   geen  eenvoudige  opgave  is,  wordt  onderstreept  door  de  analyse  in  het  strategisch  plan  van  de  KNSB.   In  ‘De  KNSB  op  weg  naar  2020,’  wordt  in  algemene  zin  gesproken  over  de  schaarste  van  goed   opgeleid  kader:     Een  punt  waar  verenigingen,  gewesten  en  secties/unit  in  meer  of  mindere  mate  tegenaan   lopen,  is  de  beschikking  over  (voldoende)  opgeleid  organisatorisch  en  technische  kader.  Zo   zijn  goed  opgeleide  trainers/coaches  schaars.  Enerzijds  wordt  dit  ingegeven  doordat  het   volgen  van  opleidingen  prijzig  kan  zijn  en  tijd  kost.”     De  KNSB  op  weg  naar  2020  (2012:  10-­‐13)     De  werkgroep  ziet  voor  het  kunstrijden  zowel  mogelijkheden  vanuit  de  decentraliserende  als   centraliserende  benadering,  waarbij  de  regie  alsook  de  uitvoering  bij  de  bond  ligt.  Samengevat  komt   de  nieuwe  structuur  neer  op  het  opzetten  van  vier  regionale  trainingscentra  (3.2.1)  met  ieder  een   eigen  trainer,  aangesteld  door  de  KNSB.  De  RTC’s  staan  hier  boven  de  verenigingen  (3.2.2),  die  vanuit   de  regio  gevoed  worden  door  de  bij  die  regio  behorende  verenigingen.  De  top  van  het  Nederlandse   kunstrijden  traint  centraal,  onder  de  koepel  van  een  CTO  (3.2.3)  onder  leiding  van  een  bondscoach.    

7    

 

De  topsportmanager,  die  moet  toezien  op  de  implementatie  van  de  nieuwe  structuur,  ligt  in  deze   structuur  ook  verankerd.   3.2.1  Regio’s   Gezien  de  status  van  het  huidige  kunstrijden,  de  wens  tot  goede  sourcing  en  de  jonge  leeftijd  waarop   al  veel  getraind  moet  worden,  is  het  wenselijk  om  Nederland  in  te  delen  in  vier  regio’s:  Zuid-­‐Holland,   Noord-­‐Holland/Utrecht,  Noord-­‐  en  Oost-­‐Nederland,  Gelderland/Zeeland/Noord-­‐Brabant.  De  wens   tot  een  indeling  in  regio’s  is  door  de  KNSB  al  eerder  geuit  en  de  werkgroep  ondersteunt  dit  voorstel.   Het  uitgangspunt  voor  herstructurering  is  de  bundeling  van  krachten  mogelijk  te  maken.  Basis  voor   deze  indeling  is  de  huidige  licentieverdeling,  de  beschikbaarheid  van  ‘zomerijs’  en  reistijd  die  voor  de   meeste  regio’s  maximaal  een  uur  vanaf  de  ‘thuisbaan’  zijn  (zie  bijlage  VI).       De  werkgroep  adviseert  in  iedere  regio  een  regionaal  trainingscentrum  (RTC)  op  te  richten.  Jonge,   talentvolle  rijders  krijgen  daar  de  kans  om  redelijk  dicht  in  de  buurt  van  hun  vertrouwde  omgeving,   te  genieten  van  topsportfaciliteiten  in  de  breedste  zin  van  het  woord.  Bovendien  trainen  op  deze   manier  de  sterkste  rijders  samen,  vanuit  de  gedachte  dat  dit  motiverend  en  prestatiebevorderend   werkt.  Dit  systeem  creëert  een  schaarste  want  personen  met  een  natuurlijke  topsportambitie  willen   erbij  horen.  De  identificatie  van  talenten  wordt  hierdoor  makkelijker.     De  RTC’s  worden  gevoed  met  door  de  bond  opgeleide  trainers  en  financiële  middelen.  Door  de   regiefunctie  vanuit  de  KNSB,  heeft  de  bond  ook  invloed  op  het  topsportprogramma  dat  er  gedraaid   wordt.  IJstijd  en  trainingsuren  worden  door  de  KNSB  en  cofinanciering  van  onder  andere  gemeente   en  ijsbanen,  mogelijk  gemaakt.  Meer  informatie  over  de  financiën  is  te  lezen  in  hoofdstuk  4.  Deze   aanpak  doorbreekt  de  structuur  van  werkgever-­‐werknemerrelatie  tussen  rijder  en  coach,  die   momenteel  heerst  in  het  kunstrijden  en  rijders  teveel  afhankelijk  maakt  van  de  trainer  en  op  hoge   kosten  jaagt.       De  locaties  van  de  RTC’s  zijn  nog  niet  vastgesteld.  Naast  de  ligging  is  dit  onder  andere  ook  afhankelijk   van  de  beschikbare  ijsfaciliteiten.  Echter,  het  heeft  zeker  de  voorkeur  de  nieuw  op  te  richten  RTC’s   aan  te  laten  sluiten  bij  een  CTO  of  eventueel  een  andere  locatie  waar  intensief,  door  meerdere   disciplines  en  sporten,  topsport  bedreven  wordt.  Dit  heeft  namelijk  twee  grote  voordelen.  Ten  eerste   kunnen  rijders  en  RTC-­‐trainers  profiteren  van  kruisbestuiving  tussen  verschillende  sporten.  Als   voorbeeld  wordt  het  CTO  in  Heerenveen  genoemd,  waar  jonge  turn(st)ers  zich  al  volledig  op  de   topsport  richten.  Trainers  kunnen  veel  van  elkaar  leren  en  daarbij  kan  de  topsportmentaliteit  van  de   andere  sporten  zo  ook  overwaaien  op  het  kunstrijden  en  helpt  daardoor  mee  met  de  gewenste   cultuuromslag  (3.3).  Ten  tweede  brengt  de  aansluiting  bij  een  CTO  ook  een  mogelijke   kostenbesparing  met  zich  mee,  aangezien  de  faciliteiten  (off-­‐ice,  huisvesting,  afgestemd  onderwijs,   medische  begeleiding)  al  deels  aanwezig  zullen  zijn  en  niet  opnieuw  gecreëerd  hoeven  te  worden.    

8    

 

Binnen  de  disciplines  Langebaan  en  Shorttrack  bestaat  al  ervaring  met  het  opbouwen  van  RTC’s  en   de  daarbij  behorende  accreditatievoorwaarden.  Deze  ervaring  en  kennis  kan  dan  ook  goed  benut   worden  bij  het  vormgeven  van  de  RTC’s  voor  het  kunstrijden.  De  specifieke  voorwaarden  waaraan     een  RTC  zal  moeten  voldoen,  moeten  nog  verder  uitgewerkt  worden.  In  ieder  geval  gaat  het  om  de   aanwezigheid  van  een  fulltime  trainer  en  ijs  vanaf  juni  tot  en  met  maart.   3.2.2  Verenigingen   In  de  nieuwe  structuur  spelen  ook  de  verenigingen  een  belangrijke  rol.  Iedereen  die  kunstrijden  in   georganiseerde  vorm  wil  beoefenen  –  zij  het  in  wedstrijdverband,  zij  het  in  een  showgroep  –  komt   terecht  bij  een  vereniging.  Als  vijver  voor  talent,  de  vroegtijdige  ontwikkeling  daarvan  en  voor  de   doelstellingen  sportparticipatie  en  ‘fanbeleving’,  vormen  zij  de  spil  in  het  geheel.  In  dit  rapport  staat   topsport  centraal,  waardoor  de  nadruk  gelegd  wordt  op  de  lijn  van  startende  rijder  tot,  bij  wijze  van   spreken,  wereldkampioen.  Het  is  geenszins  de  bedoeling  voorbij  te  gaan  aan  sportparticipatie  en   fanbeleving  vanuit  verenigingsoogpunt,  maar  hiervoor  zal  vanuit  de  Unit  Kunstrijden  een  apart   project  worden  gestart.       In  deze  paragraaf  gaat  het  daarom  verder  over  de  invulling  van  de  verenigingen  met  het  oog  op   topsport.  In  het  topsportcurriculum  (zie  3.4.1)  is  uitgewerkt  dat  een  goede  basis  op  jonge  leeftijd  van   groot  belang  is  voor  de  verdere  ontwikkelingsmogelijkheden  van  een  rijder.  Die  basis  leggen  de   trainers  bij  de  verenigingen.  Het  is  dan  ook  in  het  belang  van  de  toekomst  van  rijders  dat  er  goede,   geschoolde  trainers  aan  die  basis  werken,  vanaf  het  eerste  moment.  Tenminste,  als  een  club  ook   daadwerkelijk  de  doelstelling  heeft  als  een  soort  ‘development  center’  richting  een  RTC  te  fungeren.       Het  is  niet  noodzakelijk  dat  verenigingen  een  keuze  maken  tussen  de  doelstelling  ‘development   center’  of  die  gericht  op  breedte-­‐  en/of  recreatiesport.  Combiverenigingen  zijn  zeker  mogelijk.  Het   idee  van  het  labelen  van  verenigingen  stimuleert  verenigingen  hun  visie,  missie  en  doelstellingen   helder  voor  ogen  te  krijgen,  hier  hun  beleid  op  te  voeren  en  dit  ook  als  zodanig  uit  te  dragen.  Ouders   en  rijders  weten  dan  direct  wat  ze  van  hun  vereniging  mogen  verwachten.  Voor  veel  verenigingen  zal   deze  insteek  nieuw  zijn.  Vanuit  de  Unit  Kunstrijden  zal  hiertoe,  in  samenwerking  met  het   bondsbureau,  een  project  worden  gestart  om  de  bestuurlijke  laag  van  de  verenigingen  te  versterken.   Afhankelijk  van  het  label  van  de  vereniging,  krijgt  deze  ondersteuning  vanuit  de  KNSB  aangeboden  in   de  vorm  van  seminars,  cursussen  en  eventueel  financiële  bijdragen.     Wil  een  vereniging  voor  het  label  ‘development  center’  in  aanmerking  komen,  dan  zal  de  vereniging   aan  een  aantal,  nog  verder  uit  te  werken,  voorwaarden  moeten  doen.  Het  houdt  onvermijdelijk   keuzes  in  voor  een  trainingsstaf  met  bijbehorende  competenties,  die  tevens  de  ambitie  en   bereidheid  heeft  hun  opleidingsniveau  minimaal  op  peil  te  houden  door  het  volgen  van  seminars  en    

9    

 

cursussen.  Een  andere  vereiste  voor  een  ‘development  center’  is  het  onderhouden  van  nauw  contact   met  hun  RTC,  onder  andere  waar  het  de  afstemming  van  de  opleidingsprogramma’s  voor  talenten   betreft.  Ook  zal  er  voldoende  ijs-­‐  en  off-­‐ice  training  ter  beschikking  moeten  zijn  ten  behoeve  van  de   ontwikkeling  van  talentvolle  rijders  en  rijdsters.       Het  zal  een  uitdaging  zijn  om  tot  een  bundeling  van  krachten  en  middelen  op  regionaal  niveau  te   komen,  opdat  een  stevige  basis  ontstaat  voor  talentherkenning  en  -­‐ontwikkeling.  Verenigingen  met   verschillende  doelstellingen  kunnen  elkaar  versterken  en  talent  een  betere  kans  bieden  op  goede   doorontwikkeling.  Vanuit  dit  licht  bezien  adviseert  de  werkgroep  dringend  slechts  één  vereniging  per   kunstijsbaan  toe  te  staan.  Meer  leidt  tot  versnippering  aan  faciliteiten,  waardoor  talent  belemmerd   wordt  in  zijn  ontwikkeling.       Een  andere  belangrijke  structurele  verandering  voor  de  verenigingen  zal  moeten  voortkomen  uit  het   in  dienst  nemen  van  de  trainers,  op  basis  van  een  vrijwilligersvergoeding.  Wil  het  Nederlandse   kunstrijden  succesvol  zijn,  dan  moeten  rijders  minder  afhankelijk  worden  van  de  trainers  om  te   kunnen  blijven  groeien.  Niet  de  trainers  maken  de  dienst  uit,  maar  het  bestuur,  gevoed  door  de   gezamenlijke  doelstelling  van  de  KNSB.   3.2.3  Centralisatie  van  de  top   Aangezien  de  top  van  het  Nederlandse  kunstrijden  nog  niet  zo  breed  is  dat  deze  verdeeld  kan   worden  over  vier  trainingscentra,  gaat  hier  de  voorkeur  uit  naar  één  trainingscentrum,  bij  voorkeur   in  combinatie  met  een  CTO.  Dit  trainingscentrum  staat  onder  leiding  van  een  bondscoach.  Van   hieruit  wordt  gewerkt  naar  een  topsportprestatie  op  internationaal  niveau.  Ook  de   topsportmanager,  die  verantwoordelijk  is  voor  de  implementatie  van  de  nieuwe  structuur,  zal  hier   deel  van  uit  maken.     De  RTC’s  vormen  de  basis  van  gecentraliseerde,  meer  professionele  trainingen  in  alle  vier  de  regio’s   waaruit  de  grootste  talenten,  die  voldoen  aan  de  criteria  van  het  topsport  curriculum,  automatisch   doorstromen  naar  het  CTO.    

3.3  Cultuur   De  verwachting  is  dat  de  voorgestelde  structuur,  in  combinatie  met  de  KNSB  in  zijn  geheel  die  naar   verwachting  volledig  achter  het  advies  staat,  de  cultuur  in  de  gewenste  richting  zal  vormen.  Door  de   samenwerking  met  andere  schaatsdisciplines  en  sporten,  zal  de  ware  betekenis  van  topsport  ook  in   het  kunstrijden  voet  aan  de  grond  krijgen.  Startpunt  vormen  daarin  de  RTC’s,  van  waaruit  de  cultuur   langzaam  zal  doordringen  bij  de  verenigingen.  De  grootste  cultuuromslag  zal  zich  bij  de  trainers   moeten  voordoen.  Zij  raken  een  groot  deel  van  hun  invloed  en  wellicht  hoge  inkomsten  kwijt.      

10    

 

De  intensivering  van  de  trainingen,  gecombineerd  met  deze  voor  regio’s  gecentraliseerde  aanpak,   heeft  uiteraard  gevolgen  voor  de  rijders.  Om  zo  optimaal  mogelijk  gebruik  te  kunnen  maken  van  de   geboden  faciliteiten,  zal  een  deel  van  de  geselecteerde  rijders  wellicht  ondergebracht  moeten   worden  bij  gastgezinnen.  De  ervaring  van  turnsters  van  dezelfde  leeftijd  als  hier  beoogt,  is  dat  dit     prima  mogelijk  is.  Turnsters  in  de  basisschoolleeftijd  starten  bijvoorbeeld  op  maandagochtend  iets   later,  hebben  op  woensdagmiddag  vrij  en  starten  donderdag  wat  later,  zodat  ze  behalve  in  het     weekend  ook  doordeweeks  nog  een  middag  en  avond  thuis  kunnen  zijn.    Dit  met  het  oog  op  het  in   contact  blijven  met  de  eigen  omgeving,  het  onderbreken  van  de  spanningsboog  die  topsport  vereist   en  daarnaast  toch  ook  nog  gewoon  ‘kind’  kunnen  zijn.       Een  belangrijke  bijdrage  aan  de  gewenste  cultuur  wordt  ook  geleverd  door  de  Challenge  Cup.  Deze   grote,  internationale  wedstrijd  brengt  kunstrijden  op  wereldniveau  naar  Nederland.  Jonge   Nederlandse  talenten  krijgen  daarin  de  kans  zich  te  meten  met,  en  op  te  trekken  aan  hun   internationale  leeftijdsgenoten.  Daarnaast  zet  de  wedstrijd  door  de  goede  organisatie  Nederland   weer  op  de  kaart  bij  de  ISU  en  geeft  het  een  positief  signaal  af  met  het  oog  op  de  wens  van   Nederland  zich  als  kunstrijland  verder  te  ontwikkelen.  Tevens  draagt  de  wedstrijd  bij  aan  de   strategische  doelstelling  van  de  KNSB  van  ‘Fan  beleving’.  Er  liggen  vele  kansen  om  deze  wedstrijd  nog   beter  in  te  zetten  met  het  oog  op  verhoging  van  de  sportparticipatie  en  promotie  van  het  kunstrijden   in  Nederland.  De  werkgroep  adviseert  de  KNSB  en  specifiek  de  Unit  Kunstrijden  hier  nog  eens   uitgebreid  naar  te  kijken.  

3.4  Sportinhoudelijke  ontwikkelingen   3.4.1  Topsport   De  werkgroepleden  Hana  Naaktgeboren,  Willy  van  Veen  en  Karen  Venhuizen  hebben  zich  gebogen   over  een  topsportcurriculum.  Na  uitleg  van  de  dames  in  één  van  de  vergaderingen  bleek  dat  om   consistent  goede  prestaties  te  leveren,  de  basistechniek  op  jonge  leeftijd  goed  ingeslepen  moet  zijn,   opdat  dubbele  sprongen  ontwikkelbaar  zijn  tot  drievoudige  sprongen.  Uiteraard  zijn  bij  het   kunstrijden  ook  andere  zaken  van  belang,  zoals  een  goede  schaatsvaardigheid,  aansprekende   programma’s  qua  choreografie,  maar  de  drievoudige  sprongen  leveren  relatief  veel  punten  op.  Qua   trainingsintensiteit  kunnen  we  rustig  uitgaan  van  12-­‐15  uur  on-­‐ice  en  minimaal  10  uur  off-­‐ice  per   week,  dit  gedurende  minimaal  40  weken  per  jaar.  In  het  algemeen  wordt  de  maand  april  als   rustperiode  genomen.  Vooral  in  de  zomer  is  er  alweer  sprake  van  intensieve  training,  vaak   gecombineerd  met  een  stage  in  het  buitenland,  om  nieuwe  elementen  aan  te  leren  en  nieuwe  kuren   in  te  studeren.  De  te  behalen  punten  om  met  de  top  mee  te  kunnen,  staan  in  bijlage  V  beschreven.     Dat  gaat  om  de  punten  die  op  dit  moment  nodig  zijn  om  de  top  te  halen.  Een  overzicht  van  de   huidige  selectienormen  is  terug  te  vinden  in  bijlage  II.  Bij  het  schrijven  van  het  topsportcurriculum  is  

11    

 

rekening  gehouden  met  de  ontwikkeling  van  de  sport,  zoals  uit  het  verleden  valt  te  leren.  Het   topsportcurriculum  is  apart  bijgevoegd.   3.4.2  Werving   Uit  de  opmerkingen  tijdens  de  vergaderingen  van  de  werkgroep  is  verder  gebleken  dat    werving  van   sportparticipanten,  breedtesporters  en  topsporters  van  andere  disciplines  een  cruciale  factor  kan  zijn   voor  de  ontwikkeling  van  het  kunstrijden  op  korte  termijn  en  het  voortbestaan  daarvan  op  lange     termijn.  De  intrinsieke  kernwaarden  van  het  kunstrijden  hebben  grote  raakvlakken  met  andere   vormen  van  sport,  met  name  turnen,  dans  en  ballet.  Voorbeelden  van  talenttransfers  vanuit  het   werkveld  werden  gegeven  door  Frans  van  Dijk  van  het  NOC*NSF  en  de  voorzitter  Danny  Nelissen.  De   laatste  noemde  daarbij  het  voorbeeld  van  BMX-­‐ers  die  baanwielrenners  werden  en  daar  hun  jacht  op   goud  op  de  WK  en  Olympische  Spelen  voortzetten.  Internationaal  is  Rebecca  Romero  een  goed   voorbeeld  van  talenttransfer.  Romero  won  zilver  op  de  Spelen  in  het  roeien  en  werd  later   wereldkampioene  als  wielrenster  op  de  baan  (Wikipedia).  Oksana  Baiul,  Olympisch  kampioene   kunstrijden  in  1994,  startte  haar  sportcarrière  ook  als  turnster  en  brak  vrij  snel  na  haar  overstap  door   in  het  kunstrijden.  In  het  te  ontwikkelen  project  Breedtesport  zal  het  UBK  praktische  handreikingen   doen  hoe  verenigingen  nieuw  talent  kunnen  werven.       Vanuit  deze  wervingsmogelijkheden  kunnen  ook  partnerships  worden  ontwikkeld  waarbij  het  turnen   zelfs  veel  meer  mogelijkheden  biedt  die  nader  onderzocht  dienen  te  worden.  Te  denken  valt   bijvoorbeeld  aan  een  gezamenlijk  talentopleidingsprogramma  voor  jonge  talenten.  Ook  de  andere   schaatsdisciplines  mogen  niet  vergeten  worden  als  wervingsmogelijkheid.  Er  zijn  genoeg  jongens  en   meisjes  die  starten  met  langebaan,  shorttrack  of  ijshockey,  die  wellicht  ook  interesse  in  en  talent   voor  kunstrijden  hebben.  Vanuit  de  KNSB  en  de  verschillende  ijsbanen  liggen  hier  kansen  die  verder   verkend  zullen  moeten  worden.  Een  idee  is  bijvoorbeeld  een  vijfrittenkaart  met  een  workshop   langebaan,  shorttrack,  kunstrijden  en  eventueel  ijshockey,  waarbij  de  laatste  ‘rit’  naar  keuze  ingevuld   mag  worden.       Naast  de  genoemde  wervingsmogelijkheden  die  nieuw  ontwikkeld  zouden  moeten  worden,  liggen  er   ook  kansen  in  bestaande  initiatieven  zoals  schoolschaatsen  en  de  KPN  Junior  Schaatsspelen.  Hierin   heeft  kunstrijden  nog  altijd  geen  structurele  plaats  verworven.        

12    

 

4.  FINANCIËN     In  dit  hoofdstuk  staan  de  financiën  centraal.  Wat  gaat  het  voorgestelde  plan  grofweg  kosten  (4.1)  en   waar  liggen  eventuele  financieringsmogelijkheden  (4.2)?  

4.1  Kosten   De  kosten  voor  het  plan  zijn  globaal  berekend.  Ze  zijn  opgesteld  aan  de  hand  van  de  meest  optimale   situatie  voor  een  topsportomgeving.  Daarvoor  is  de  beschikbaarheid  van  ijs  cruciaal.  De  regionale   trainingscentra  (RTC’s)  dienen  te  beschikken  over  minimaal  de  volgende  middelen:   •

Fulltime  trainer  in  dienst  van  de  KNSB,  die  de  ijs-­‐/droogtrainingen  verzorgt;  

•

15  uur  trainingsijs  per  week  gedurende  45  weken  ijs  beschikbaar  (juni-­‐maart);  

•

Off-­‐ice  faciliteiten  en  een  trainer  die  de  regiotrainer  hierbij  kan  ondersteunen.  

  Een  indicatie  van  de  jaarlijkse  kosten  per  RTC  (45  weken  per  jaar)   Fulltime  trainer   10  uur  off-­‐ice  training  per  week  à  €  60,-­‐  per  uur   15  uur  ijs  per  week  à  €  150,-­‐  per  uur  

€  30.216,-­‐         €  27.000,-­‐         €  101.250,-­‐   +  

  €  158.446,-­‐       Vier  regionale  trainingscentra  vragen  op  basis  van  deze  berekeningen  een  investering  van  €  633.864,-­‐   per  jaar.  Daarbij  komen  de  geschatte  jaarlijkse  kosten  voor  een  topsportmanager  à  €  60.000,-­‐  en  die   van  een  bondscoach  à  €  90.000,-­‐.  Dit  brengt  het  totaal  op  €  783.864,-­‐  per  jaar.  Het  zal  duidelijk  zijn   dat  dit  het  totaalbedrag  betreft  wanneer  de  totale  strategie  is  geïmplementeerd  en  niet  de   financieringsbehoefte  van  de  eerste  jaren  weergeeft.  In  de  praktijk  zal  de  financieringsbehoefte   stapsgewijs  toenemen.  

4.2  Financieringsmogelijkheden   In  een  tijd  waarin  bezuinigingen  de  boventoon  voeren  op  alle  financiële  afdelingen,  vraagt  het   voorgestelde  plan  nadrukkelijk  om  samenwerkingsverbanden  en  vormen  van  cofinanciering.  Bij  dit   laatste  gaat  het  dan  bijvoorbeeld  om  afspraken  met  gemeenten,  ijsbanen  en  provinciale  overheid.   Een  interessante  vorm  van  cofinanciering  door  gemeente  en  rijksoverheid  zou  kunnen  liggen  in  de   zogenaamde  combinatiefunctionaris-­‐regeling.  Daarnaast  maakt  de  indeling  in  regio’s  het  mogelijk   om  geldelijke  middelen  die  nu  uit  het  KPN  Ontwikkelingsfonds  en  uit  het  fonds  ‘Een  Leven  Lang   Sporten’  komen,  op  een  andere  manier  in  te  zetten.     In  aanvulling  op  de  bovengenoemde  financieringsmogelijkheden,  zullen  geselecteerde  RTC-­‐rijders   ook  een  eigen  bijdrage  moeten  leveren.  Dit  sluit  aan  bij  de  manier  waarop  ook  de  financiering  bij  de   CTO’s  geregeld  is.  Deze  eigen  bijdrage,  die  gezien  kan  worden  als  een  soort  contributie,  is  voor  het   totale  pakket  faciliteiten;  onder  andere  verschillende  soorten  kwalitatief  hoogstaande  trainingen,  

13    

 

medische  begeleiding,  onderwijs  en  huisvesting.  Ondanks  de  eigen  bijdrage  zal  de  structuur  voor   ouders  van  talenten  door  het  totale  pakket  en  vanwege  minder  reistijd,  juist  ook  kostenbesparing   opleveren.       Voor  het  opleiden  van  kader  en  het  bespoedigen  van  een  topsportmentaliteit  in  het  Nederlandse   kunstrijden,  liggen  er  mogelijkheden  op  basis  van  een  ‘ISU  Development  Program’.  Een  voorbeeld   hiervan  is  het  ‘Nordic  Development  Program’.  Voor  de  vijf  Scandinavische  landen  heeft  de  ISU  een   programma  van  vier  jaar  meegefinancierd,  dat  gericht  is  op  de  ontwikkeling  van  zowel  coaches  als   rijders.  De  deelnemers  volgen  centraal  een  aantal  clinics  per  jaar  en  krijgen  vervolgens  huiswerk  mee   dat  in  de  trainingssituatie  in  de  thuisbasis  uitgevoerd  moet  worden.  Deze  methode  wordt   momenteel  gedocumenteerd  (het  programma  is  op  het  moment  van  schrijven  van  dit  rapport   halverwege),  zodat  het  met  de  opgedane  kennis  en  ervaring  ook  uit  te  rollen  is  naar  andere  landen   en  regio’s.  

4.3  Commerciële  mogelijkheden   Naast  het  stap  voor  stap  implementeren  van  de  strategie  waarbij  de  financiering  gaandeweg  wordt   ingevuld,  moet  er  al  vanaf  de  eerste  fase  aandacht  zijn  voor  de  commerciële  mogelijkheden  van   kunstrijden.  Te  denken  valt  o.a.  aan  sponsorproposities  rondom  de  Challenge  Cup  of  andere   evenementen.  Kunstrijden  heeft  hierbij  een  heel  andere  uitstraling  dan  andere  takken  van  sport   binnen  de  KNSB.  Een  merk  als  Gucci  zal  interessanter  zijn  dan  Unox.     Ook  moet  worden  gezocht  naar  geschikte  mediapartners.  Immers  kunstrijden  is  een  sport  die  op   televisie,  maar  ook  via  modernere  media  zoals  live-­‐streams,  goed  scoort.  Veel  fans  zitten  tijdens  de   grote  kampioenschappen  aan  de  buis  of  aan  hun  laptop  of  mediaplayer  gekluisterd.     Daarnaast  vertegenwoordigt  kunstrijden  een  maatschappelijk  belang  binnen  de  gemeenschap.  De   term  “Een  leven  lang  sporten”  wordt  inmiddels  overal  gehoord,  en  de  diverse  vormen  van   kunstrijden  dragen  ieder  voor  zich  daaraan  bij.  Dit  schept  mogelijkheden  tot  cofinanciering  bij   diverse  overheden  en  andere  instanties  die  zich  op  dit  fenomeen  richten,  en  deze  moeten  nader   worden  onderzocht.  De  voorgenomen  labelling  van  verenigingen  zal  in  dit  verband  duidelijkheid   scheppen  welke  vereniging  waarvoor  staat.    

 

14    

 

5.  IMPLEMENTATIE   Op  basis  van  de  gegevens  uit  de  eerdere  hoofdstukken,  wordt  in  dit  hoofdstuk  op  grote  lijnen  een   aanzet  gegeven  tot  de  implementatie  van  een  nieuwe  benadering  van  het  Nederlandse  kunstrijden   met  het  doel  uiteindelijk  mee  te  draaien  op  wereldniveau.  In  5.1  worden  de  voorwaarden  besproken   die  nodig  zijn  voor  het  realiseren  van  de  doelstellingen.  In  5.2  worden  deze  ingebed  in  de  tijdslijn  die   aan  het  traject  verbonden  is.    

5.1  Het  scheppen  van  de  voorwaarden   5.1.1  Opleidingstraject  trainers   De  creatie  van  een  opleidingstraject  voor  topsporttrainers  in  het  kunstrijden  is  een  must.  Wat  is  de   kwaliteit  van  de  huidige  opleiding?  Wat  wordt  en/of  wat  moet  er  worden  aangeboden  om  topsport   curriculum  te  onderwijzen?  Wie  kan  een  permanent  opleidingstraject  met  licentie-­‐  en   diplomasysteem  opzetten  en  beheren?  Hoe  kan  dit  worden  verankerd  in  de  reglementen?  Allemaal   vragen  die  op  antwoorden  wachten.  De  wens  voor  een  meer  professioneel  kader  betekent  ook  dat  er   meer  kritiek  geuit  kan  worden.  De  scholing  is  meer  noodzaak  dan  behoefte  en  geeft  het  juiste  signaal   af  naar  alle  onderliggende  partijen.     5.1.2  Labelen  van  verenigingen   Voor  het  leggen  van  een  fundament  voor  een  topsportomgeving  en  cultuur  binnen  het  kunstrijden  in   Nederland,  is  de  identificatie  van  de  ambities,  structuur  en  de  kennis  van  de  verenigingen   noodzakelijk.  De  clubs  moeten  worden  voorzien  van  labels  waarbij  de  categorisatie  van  topsport  tot   sportparticipatie  moet  lopen.  Een  tweede  identificatieronde  moet  plaatsvinden  binnen  het  huidige   bestand  van  trainers  en  coaches.  Wie  heeft  ambities  en  de  benodigde  trainersdiploma’s  en  licenties?     5.1.3  Aanstellen  topsportmanager  en  bondscoach   De  derde  identificatieronde,  die  internationaal  en  nationaal  zou  moeten  worden  gehouden,  behelst   de  werving  van  een  topsportmanager  die  de  hele  structuur  kan  opzetten  en  leiden.  Hieraan   gekoppeld  is  de  aanstelling  van  een  sterke  bondscoach  die  het  topsportsysteem  ten  uitvoering   brengt  in  samenwerking  met  de  regiotrainers.   5.1.4  Keuze  voor  locaties  RTC’s     Een  vierde  identificatieronde  is  nodig  om  de  schaatsbanen  in  Nederland  in  beeld  te  brengen  die   wellicht  in  aanmerking  komen  zich  te  ontwikkelen  tot  RTC.  Hierbij  moeten  ook  de  bedrijven  en  de   gemeenten  worden  getoetst  die  de  ijsbanen  exploiteren  en  die  mogelijkheden  bieden  tot   cofinanciering.  

15    

 

5.2  Tijdslijn   De  implementatiefase  (zie  figuur  1)  is  verdeeld  in  blokken  van  drie  keer  twee  jaar.  Het  startpunt  is  de   huidige  situatie,  het  eindpunt  ligt  in  2022  en  omvat  een  volwassen  structuur  voor  het  Nederlandse     kunstrijden,  waarin  topsport  een  belangrijke  plaats  inneemt  en  waarvan  de  eerste  resultaten   zichtbaar  worden.      

Huidige  situave     2012  

I   Implemenavefase  I   Olympische  Spelen   Sochi   2014  

II   Implementavefase     2016  

III   Implementavefase   Olympische  Spelen     2018  

IV   Implementavefase   2020  

V   Implementavefase   Olympische  Spelen     2022  

    5.2.1  De  eerste  fase     De  eerste  fase  van  twee  jaar  loopt  tot  en  met  de  Olympische  Spelen  van  Sochi  in  2014.  In  het  eerste   jaar  van  deze  twee  jaar  (2012-­‐2013)  vindt  ten  eerste  de  ‘labeling’  van  de  verenigingen  en  de  creatie   van  de  RTC’s  en  het  CTO  plaats,  plus  de  aanstellingen  van  de  topsportmanager  en  bondscoach.  In  het   tweede  jaar  (2013-­‐2014)  kunnen  de  topsportmanager  en  de  bondscoach  werken  aan  het  opzetten   van  een  wervingscampagne  en  het  opstarten  van  permanente  educatie  voor  het  technisch  kader.   Hierbij  kan  de  KNSB  gelijktijdig  een  licentie-­‐  en  diplomasysteem  creëren  om  dit  te  verankeren  in  het   topsportbeleid  voor  de  komende  jaren.  Tevens  dienen  de  topsportmanager  en  de  bondscoach  in   samenwerking  met  het  Unit  Bestuur  Kunstrijden  een  reglementaanpassing  door  te  voeren  die  de   RTC’s  en  CTO’s  plus  het  nieuwe  topsportcurriculum  en  licentiesysteem  verklaart.  Dit  nieuwe   curriculum  en  licentiesysteem  wordt  in  2014  effectief  ingevoerd.      

16    

 

Door  het  lage  professionele  karakter  zijn  er  ook  ‘quick  wins’  te  bewerkstelligen.  Een  klein  maar   ambitieus  kader  kan  snel  uitgroeien  tot  een  krachtig  blok  dat  gezwind  werkt  aan  een     professionaliseringsslag.  Het  hoeft  niet  veel  tijd  te  kosten  ambities,  missie  en  visie  te  formuleren  en   een  permanent  educatie-­‐  en  licentiesysteem  op  te  zetten  voor  het  technisch  kader.  Communicatie   naar  buiten  kan  zich  o.a.  richten  op  enkele  sterke  punten  uit  de  SWOT.  Als  voorbeelden  kunnen   worden  genoemd:  verdere  benutting  van  de  Challenge  Cup  als  internationaal  uithangbord,   samenwerking  met  officials  versterken  door  hen  een  monitorfunctie  te  geven  binnen  geselecteerde   rijders  van  een  RTC  waardoor  de  ontwikkeling  van  deze  rijders  versterkt  wordt  en  samenwerking  met   internationale  programma's  zoals  het  Nordic  Development  Project.       5.2.2  De  tweede  en  derde  fase   De  tweede  en  derde  fase  van  de  topsportomgeving  moeten  worden  ingevuld  door  de   topsportmanager  en  bondscoach.  Hiertoe  kan  deze  werkgroep  geen  aanbevelingen  doen,  behalve   dat  de  financiële  ondersteuning  in  gelijke  tred  moet  meegroeien  met  de  ambities  en  prestaties.      

 

17    

 

6.  CONCLUSIE  EN  AANBEVELINGEN   Dit  adviesrapport  sluit  af  met  de  conclusie  (6.1)  en  aanbevelingen  (6.2)  die  de  werkgroep  concreet   kan  meegeven  aan  de  KNSB  en  de  Unit  Kunstrijden  met  het  oog  op  de  doelstellingen.  

6.1  Conclusie   6.1.1  Status  van  het  Nederlandse  kunstrijden   De  conclusie  waartoe  de  werkgroep  topsport  kunstrijden  is  gekomen,  is  hard  maar  met  een   topsportmentaliteit  geschreven  en  kan  in  één  zin  worden  geformuleerd.  “Er  is  thans  geen  sprake  van   topsport  binnen  het  kunstrijden  in  Nederland.”  De  passie  is  aanwezig,  maar  het  schort  aan  kennis,   ambitie,  professionaliteit  en  structurele,  gefundeerde  ondersteuning.  Het  kunstrijden  in  Nederland  is   een  amateuristische  sport  gestoeld  op  een  vrijwilligersbasis,  behalve  bij  de  trainers,  die  het  moet   opnemen  in  een  veld  van  hoogwaardige  en  professionele  organisaties  op  internationaal  vlak.  Jaar  na   jaar  presteren  de  kunstrijders,  enige  uitzonderingen  niet  te  kort  gedaan,  in  de  achterste  gelederen   van  het  internationale  veld.  Nederland  doet  niet  mee!  In  punten  uitgedrukt  behalen  Nederlandse   rijders  vaak  minder  dan  50%  van  het  puntentotaal  van  de  uiteindelijke  winnaar  van  een   aansprekende  internationale  wedstrijd.     Het  kunstrijden  in  Nederland  verkeert  in  zwaar  weer.  Nederland  bezit  geen  enkele  professioneel   bestuurde  kunstrijvereniging;  de  KNSB,  alsook  de  Unit  Kunstrijden  en  het  NOC*NSF,  bieden  weinig   soelaas  voor  de  sport  op  bestuurlijk  niveau.  De  afgelopen  jaren  is  er  veel  geruzied,  maar  er  is  niets   gedaan  aan  professionalisering  en  ontwikkeling  van  de  sport.  Bijna  alles  wordt  op  bestuurlijk  niveau   overgelaten  aan  de  vereniging,  die  noch  bestuurlijk  noch  sportief,  enige  professionele  kennis  bezit.   De  algemene  visie  en  missie  ontbreken  in  het  Nederlandse  kunstrijden.  Er  is  geen  hoogwaardig   sportkader  om  kunstrijders  te  trainen,  noch  een  professioneel  wervingssysteem  voor  aanwas  van   leden.     Dit  alles  staat  in  schril  contrast  met  de  schaatscultuur  waarmee  Nederland  altijd  pocht.  De  sport   verandert  in  rap  tempo  om  ons  heen.  De  jaren  van  stilstand  worden  in  het  kwadraat  vermenigvuldigd   door  de  vooruitgang  bij  andere  landen.  Eén  jaar  stilstand  betekent  twee  jaar  inhaalrace,  twee  jaar   stilstand,  vier  jaar  inhaalrace,  enzovoorts.   Echter,  een  ander  belangrijk  onderdeel  van  topsport  is  ook  in  één  zin  te  vatten:  “Opgeven  is  geen   optie”.  De  werkgroep  topsport  kunstrijden  is  dan  ook  van  mening  dat  de  KNSB,  de  Unit  Kunstrijden   en  het  NOC*NSF  het  tot  hun  taak  moeten  maken  niet  op  te  geven  en  te  durven  investeren  in  het   kunstrijden.  Want  Nederland  is  schaatsen  en  schaatsen  is  Nederland!  Kunstrijden  hoort  daarbij!  

18    

 

6.1.2  Beantwoorden  aan  de  opdracht   De  werkgroep  topsport  kunstrijden  heeft  van  de  opdrachtgevers  de  volgende  opdrachten   meegekregen,  die  in  dit  adviesrapport  zo  goed  mogelijk  beantwoord  zijn.     1. Beschrijven  hoe  het  topsportregime  kunstrijden  inhoudelijk  en  structureel  zodanig  kan  worden   ingericht,  dat  het  in  overeenstemming  is  met  de  visie  en  aanpak  van  zowel  NOC*NSF  als  KNSB  en   daardoor  voor  extra  subsidie,  mogelijk  ook  vanuit  de  ISU,  in  aanmerking  komt.   Samengevat  komt  de  nieuwe  structuur  neer  op  het  opzetten  van  vier  regionale  trainingscentra   met  ieder  een  eigen  trainer,  aangesteld  door  de  KNSB.  De  RTC’s  staan  hier  boven  de   verenigingen,  die  vanuit  de  regio  gevoed  worden  door  de  bij  die  regio  behorende  verenigingen.   De  top  van  het  Nederlandse  kunstrijden  traint  centraal,  onder  de  koepel  van  een  CTO  onder   leiding  van  een  bondscoach.  De  topsportmanager,  die  moet  toezien  op  de  implementatie  van  de   nieuwe  structuur,  ligt  in  deze  structuur  ook  verankerd.  Een  andere  belangrijke  structurele   verandering  zal  moeten  voortkomen  uit  het  dienstverband  van  de  trainers.  Dit  zal  moeten   veranderen  van  een  soort  ZZP-­‐er-­‐achtige  constructie  naar  een  ‘vrijwillig’  dienstverband  bij  de   verenigingen.  Inhoudelijk  is  er  een  programma  ontwikkeld  waarmee  het  mogelijk  is  rijders  van   talent  tot  wereldtopper  te  ontwikkelen.  Daarnaast  moet  gekeken  worden  naar  andere   mogelijkheden  voor  het  werven  van  talent,  bijvoorbeeld  in  samenwerking  met  andere  disciplines   en  sporten.  De  concretisering  van  deze  aanbevelingen  is  te  lezen  in  de  volgende  paragraaf  (6.2).     2. Onderzoeken  of,  en  op  welke  termijn,  die  subsidie  dan  ook  werkelijk  ter  beschikking  komt;     In  de  implementatiefase  zal  moeten  worden  uitgewerkt  hoe  en  wanneer  de  financiële  middelen   die  nodig  zijn  om  deze  structuur  te  creëren,  ter  beschikking  komen.  Het  is  wel  zaak  dat  in  de   allereerste  fase  van  de  implementatie  bindende  afspraken  te  maken  met  de  betrokken  partijen   die  voor  cofinanciering  moeten  zorgdragen.  Hierbij  valt  te  denken  aan  de  KNSB  zelf,  NOC*NSF,   gemeenten,  provincies,  ijsbanen  en  ook  sponsoren.  Deze  laatste  groep  komt  hoogstwaarschijnlijk   pas  in  beeld  wanneer  de  eerste  resultaten  vorm  beginnen  te  krijgen.           3. Bezien  wat  er  financieel  of  anderszins  nodig  is  om  tot  het  moment  van  eventuele  invoering  van   een  nieuwe  aanpak  het  topsportbeleid  binnen  de  unit  uit  te  voeren;     Totdat  de  nieuwe  aanpak  wordt  ingevoerd,  moet  de  huidige  selectie  kunstrijden  kunnen   doortrainen.  Immers,  de  drie  ‘huizen’  uit  paragraaf  5.2,  zijn  niet  in  een  paar  jaar  afgebouwd.   Binnen  de  KNSB  moeten  afspraken  worden  gemaakt  over  het  in  redelijke  mate  beschikbaar   blijven  van  faciliteiten  voor  de  geselecteerde  rijders.  Al  vrij  snel  moet  wel  een  verzakelijking   binnen  deze  selectie  plaatsvinden.  Enerzijds  zal  de  aandacht  daarbij  uitgaan  naar  

19    

 

talentherkenning  vanaf  jonge  leeftijd  en  het  monitoren  daarvan  met  behulp  van  het   talentherkennings-­‐  en  ontwikkelingsmodel  (THOM)  van  de  KNSB.  Dit  systeem  zal  in  2012-­‐2013   moeten  worden  ingevoerd.  Anderzijds  moeten  financiële  bijdragen  aan  individuele  rijders  alleen   op  basis  van  bijzondere  prestaties  worden  gegeven  en  alleen  voor  initiatieven  die  daadwerkelijk   meerwaarde  hebben  voor  de  ontwikkeling  van  de  sporter.     4. Onderzoeken  welke  gevolgen  deze  aanpak  zou  hebben  op  de  verenigingen  KR,  en  op  het  traject   van  vereniging  tot  topsport;     Gevolgen  van  de  aanpak  voor  kunstrijverenigingen  vinden  hun  weerslag  vooraleerst  door   labeling  van  verenigingen,  met  het  oog  op  het  in  kaart  brengen  van  hun  doelstelling(en)  en   mogelijkheden.  Een  bewuste  keuze  van  een  vereniging  om  alleen  actief  te  zijn  in  het  circuit  van   showwedstrijden  en  het  organiseren  van  ijsshows  is  hierbij  geenszins  afkeurenswaardig.  Deze   draagt  namelijk  ook  bij  aan  de  ambities  genoemd  in  het  strategische  plan  ‘De  KNSB  op  weg  naar   2020’,  namelijk  ‘fanbeleving’.  Het  is  de  taak  van  de  RTC-­‐trainer  in  samenwerking  met  de   bondscoach,  de  talentscouting  bij  deze  clubs  ook  te  waarborgen.  Om  de  verenigingen  te   ondersteunen  bij  het  maken  van  hun  eigen  strategische  keuzes,  zal  de  KNSB  een  project   Breedtesport  realiseren,  waarin  de  principes  van  ‘goed  bestuur’  een  belangrijke  plaats  zullen   innemen.     5. Verdere  aanbevelingen  te  doen  voor  een  snelle  besluitvorming.     Gedurende  de  totstandkoming  van  dit  rapport,  is  diverse  malen  overleg  gepleegd  met  de  beide   opdrachtgevers  en  met  de  afgevaardigde  van  het  Algemeen  Bestuur  in  de  Unit  Kunstrijden.   Hierdoor  is  al  het  benodigde  draagvlak  gecreëerd  voor  een  snelle  besluitvorming  binnen  het   Algemeen  Bestuur.  De  Stuurgroep  Breedtesport  en  de  Stuurgroep  Topsport  zijn  ook  op  de   hoogte  gebracht  van  de  bevindingen  van  de  werkgroep.  

6.2  Aanbevelingen   1. De  creatie  van  een  topsportmanagement  kunstrijden.     Het  topsportmanagement  kunstrijden,  aangesteld  door  de  KNSB  en  de  Unit  Kunstrijden,  dient   zich  dagelijks  bezig  te  houden  met  de  creatie  van  topsportbeleid  (visie,  missie  en  sportieve   ambities),  het  opzetten  van  een  diplomerings-­‐  en  licentiesysteem  voor  een  professioneel  kader   en  heeft  een  ondersteunende  functie  voor  de  RTC’s  (zie  aanbeveling  2)  op  bestuurlijk  niveau.     2. De  creatie  van  gecentraliseerde  trainingen  onder  professionele  leiding.   Het  opzetten  van  regionale  trainingscentra  (RTC’s)  en  de  aansluiting  bij  een  krachtig  CTO,  waar   een  divers  topsportklimaat  heerst.  Het  huidige  NTC  heeft  bewezen  onvoldoende  effectief  te  zijn.   De  KNSB  dient  te  komen  tot  een  structuur  waarbinnen  goed  geschoolde  trainers,  contractueel  

20    

 

verbonden  aan  de  KNSB,  op  basis  van  prestatieafspraken  leiding  gaan  geven  aan  het  inhoudelijk   opleidingsprogramma  op  regionaal  en  landelijk  niveau.  Dit  komt  tot  stand  in  samenwerking  met   het  topsportmanagement  kunstrijden,  onder  leiding  van  de  KNSB  en  de  Unit  Kunstrijden.     3. Ondersteuning  vanuit  KNSB/NOC*NSF/ISU.     De  ondersteuning  van  genoemde  partijen  is  onontbeerlijk  voor  een  effectief  programma  dat  leidt   tot  aan-­‐  en  inpassing  van  een  topsportcultuur,  in  goed  evenwicht  met  breedtesportontwikkeling.   De  werkgroep  adviseert  zo  snel  mogelijk  met  deze  partijen  om  tafel  te  gaan  om  de   ondersteuning,  in  welke  vorm  dan  ook,  te  realiseren  en  te  blijven  garanderen.   4. Garantie  voor  de  opbouw:  2012-­‐2022.   Een  (r)evolutie  zoals  voorgesteld  in  dit  adviesrapport,  is  niet  van  de  ene  op  de  andere  dag  te   realiseren.  Het  omvormen  van  de  structuur  in  combinatie  met  de  opleiding  van  technisch  kader   en  rijders,  vraagt  minimaal  tien  jaar  tijd.  Om  te  voorkomen  dat  voortijdig  de  stekker  eruit   getrokken  wordt,  dient  de  ondersteuning  voor  deze  ontwikkeling  te  worden  gegarandeerd  voor   ten  minste  de  opbouwperiode  van  nu  tot  2022.     5. Aanstelling  van  een  topsportmanager,  een  bondscoach  en  vier  RTC-­‐trainers.     Voor  de  uitvoering  van  de  genoemde  veranderingen,  is  menskracht  nodig.  Een  topsportmanager   zal  zorg  moeten  dragen  voor  de  totstandkoming  van  de  structuur,  terwijl  een  bondscoach  de   nationale  top  traint  en  de  regionale  trainers  ondersteunt  in  hun  technisch  werk.     6. Uitwerken  van  een  nieuw  topsportmodel.   Dit  topsportmodel  zal  gebaseerd  zijn  op  het  topsportcurriculum  in  al  zijn  facetten:  sourcing  van   faciliteiten,  reglementering  op  het  topsportcurriculum  laten  aansluiten  en  praktische  inpassing  in   de  RTC's.  De  topsportmanager  en  de  bondscoach  zullen  verantwoordelijk  zijn  voor  de  verdere   uitwerking  en  de  praktische  vertaling  hiervan.   7. Labeling  van  verenigingen   Voor  het  leggen  van  een  fundament  voor  een  topsportomgeving  en  cultuur  binnen  het   kunstrijden  in  Nederland,  is  de  identificatie  van  de  ambities,  structuur  en  de  kennis  van  de   verenigingen  noodzakelijk.  De  clubs  moeten  worden  voorzien  van  labels  waarbij  de  categorisatie   van  topsport  tot  sportparticipatie  moet  lopen.     8. Samenwerken  met  andere  bonden  om  talent  te  rekruteren.   Het  kan  hierbij  gaan  om  zowel  overstapmogelijkheden  als  het  gezamenlijk  optrekken  in   talentscouting  en  training.   9. Financiële  bijdragen  op  basis  van  prestaties.   Sporters  ontvangen  alleen  een  individuele  financiële  bijdrage  indien  hun  prestaties  voldoen  aan   de  voor  dat  seizoen  opgestelde  voorwaarden.  Zij  ontvangen  deze  bijdrage  alleen  voor  activiteiten   die  duidelijke  meerwaarde  bieden  aan  hun  sportieve  ontwikkeling.  

21    

 

BRONVERMELDING     KNSB  (2012).  Strategisch  Plan  2020.     NOC*NSF  (2009).  Olympisch  Plan  2028.     Wikipedia  (2012)  http://nl.wikipedia.org/wiki/Rebecca_Romero  

22    

BIJLAGE  I:  Samenstelling  werkgroep  topsport  kunstrijden   De  werkgroep  topsport  kunstrijden  is  samengesteld  uit  zeven  personen  die  door  de  Unit  Kunstrijden   werden  geselecteerd  en  aangesteld.  De  werkgroep  wordt  voorgezeten  door  Danny  Nelissen  onder   het  principe  van  primus  inter  pares.       Danny  Nelissen  –  voorzitter     De  Limburger  Danny  Nelissen  is  als  voorzitter  van  de  werkgroep  topsport  kunstrijden  benoemd  door   de  voorzitter  van  de  unit  kunstrijden  Gerard  Faber.  Nelissen  heeft  zijn  sporen  verdiend  in  het   wielrennen  en  werkt  al  sinds  1999  voor  de  sportzender  Eurosport.  Hij  studeerde  commerciële   economie  met  sport  als  specialisatie  in  Amsterdam  en  heeft  een  MBA  sportmanagement  op  zak.     Gerda  Noordhoek  –  secretaris   Gerda  is  sinds  01-­‐01-­‐211  benoemd  tot  secretaris  van  de  unit  kunstrijden  van  de  KNSB.  Tot  die  tijd   heeft  zij  verschillende  bestuurlijke  functies  bekleed  in  zowel  de  politiek  als  het  verenigingsleven.   In  het  dagelijks  leven  is  zij  werkzaam  als  proces  coördinator  in  kader  van  een  persoonsgebonden   aanpak  overlast  bij  de  GGD  Zuid  Holland  Zuid.     Frans  van  Dijk  –  lid   Frans  van  Dijk  is  prestatiemanager  Topsport  bij  NOC*NSF.  In  deze  functie  ruim  10  jaar  actief  als   topsportadviseur  van  bonden,  coaches  en  technisch  directeuren  bij  een  12-­‐tal  Olympische  sporten.   Was  lid  van  de  technische  staf  van  het  Nederlands  Olympisch  Team  Sydney  2000,  Beijing  2008,   Vancouver  2010  en  zal  in  die  rol  tevens  actief  zijn  komende  zomer  in  Londen  en  in  2014  in  Sochi.   Voor  zijn  werkzaamheden  bij  het  NOC*NSF  was  Frans  werkzaam  als  bondscoach  en  technisch   directeur  van  de  Nationale  Taekwondo  selecties.  Na  zijn  opleiding  tot  docent  wiskunde  en   natuurkunde  is  Frans  bewegingswetenschappen  gaan  studeren  aan  de  Vrije  Universiteit  en  daar  in   1986  afgestudeerd  bij  de  vakgroepen  Inspanningsfysiologie,  Sportmanagement  en  Medische   Informatica.     Willem  Veldman  –  lid     Willem  Veldman  uit  Friesland  is  algemeen  manager  bij  het  Centrum  voor  Topsport  en  Onderwijs  in   Heerenveen.  Van  oorsprong  sportleraar  en  met  topsport  verbonden  via  de  turnbond  KNGU  waar  hij   heeft  gewerkt  als  trainer/coach  van  de  nationale  damesteams  en  later  als  technisch  directeur.          

i    

 

Jeroen  Prins  –  lid       Jeroen  Prins  is  interim-­‐manager  op  het  gebied  van  elektronische  facturatie  en  is  tevens  interim   disciplinemanager  kunstrijden  bij  de  KNSB.  Binnen  het  kunstrijden  is  Prins  al  jarenlang  op  het  hoogste   mondiale  niveau  actief  als  ISU-­‐scheidsrechter,  technisch  controller  en  jurylid.       Karen  Venhuizen  –  lid     Karen  Venhuizen  stond  jarenlang  (2000-­‐2008)  aan  de  Nederlandse  kunstrijtop  en  vertegenwoordigde   Nederland  op  vele  Europese  en  wereldkampioenschappen.  Daarna  is  zij  bij  het  kunstrijden  betrokken   gebleven  als  bestuurslid  van  de  Atletenvereniging  en  is  zij  momenteel  in  opleiding  voor  het   trainersdiploma  ST4.  Karen  studeerde  af  in  de  communicatie-­‐  en  informatiewetenschappen  en  werkt   momenteel  als  uitgever  van  methodes  bewegen,  spelen  en  sporten  voor  het  basisonderwijs.       Willy  van  Veen  –  lid     Willy  van  Veen  is  coördinator  van  het  NTC-­‐West  en  het  NTC-­‐Zuid.  Heeft  een  jarenlange  ervaring  als   kunstrijcoach  en  is  o.a.  bondscoach  geweest  van  de  Nationale  Selectie.  Sinds  zes  jaar  is  Van  Veen  ook   zeer  actief  als  technisch  specialist  bij  internationale  en  ISU-­‐wedstrijden  en  ISU-­‐kampioenschappen.     Hana  Naaktgeboren  –  lid     Hana  Naaktgeboren-­‐Veselá,  woonachtig  in  Nederland  sinds  1994,  is  meervoudig  oud-­‐kampioene   kunstrijden  in  het  vroegere  Tsjechoslowakije  en  jarenlang  internationaal  als  topsportster  actief   geweest.  Zij  studeerde  af  aan  de  Karl's  Universiteit  te  Praag  als  coach  lichamelijke  opvoeding  en   topsport.  Haar  huidige  baan  is  die  van  docente  LO  in  het  onderwijs,  waarnaast  ze  een  trainerscarrière   op  het  ijs  heeft  opgebouwd  als  coach  in  Tsjechië,  Duitsland  en  Nederland.  Ze  is  actief  geweest  in   functies  van  o.a.  conditietrainer  van  de  Nederlandse  kernploeg  en  Gewestelijk  trainer  van  regio  Zuid.   Sinds  1996  verzorgt  zij  tevens  tot  op  heden  voor  de  KNSB  trainersopleidingen  voor  toekomstige   coaches  in  het  kunstrijden.  Hierin  is  zij  als  docente,  leercoach,  expert  en  beoordelaar  voor  de   verschillende  gradaties  van  de  opleidingen  verantwoordelijk.  

 

 

ii    

 

BIJLAGE  II:  Selectienormen  2011-­‐2012   De  selectienormen  worden  ieder  jaar  door  het  UBK  vastgesteld.  Hierin  worden  de  selectienormen   voor  deelname  aan  ISU-­‐wedstrijden  geformuleerd.  De  selectienormen  beslissen  over  deelname  aan   ISU  Junior  Grand  Prix  wedstrijden,  Europese  kampioenschappen,  WK-­‐junioren  en  WK-­‐senioren.  De   selectiecriteria  zijn  deels  gebaseerd  op  een  te  behalen  puntenscore,  en  deels  op  te  behalen   resultaten  bij  internationale  wedstrijden.     De  huidige  taakgroep  Topsport  heeft  daarnaast  de  afgelopen  maand  criteria  vastgesteld  voor   zogenaamde  ‘open  deelname’  aan  andere,  door  de  ISU  gesanctioneerde  internationale  wedstrijden.   Open  deelname  komt  voor  wanneer  de  KNSB  niet  zelf  een  team  afvaardigt  naar  een  internationale   wedstrijd  maar  wel  de  inschrijving  moet  doen.  De  kosten  voor  open  deelname  aan  internationale   wedstrijden  komt  volledig  voor  rekening  van  de  rijder.  Vanaf  seizoen  2012-­‐2013  moeten  rijders  aan   een  minimale  puntenscore  voldaan  hebben  voordat  open  deelname  aan  deze  internationale   wedstrijden  mogelijk  is.     Nederland  loopt  zwaar  achter  op  de  internationale  subtop.  In  bijlage  II  vindt  u  een  overzicht  van  de   recentste  prestaties.  Het  overzicht  geeft  een  duidelijk  beeld  dat  Nederlandse  rijders  met  moeite,  en   niet  consistent,  boven  de  100  punten  scoren  op  internationale  wedstrijden.  Daar  waar  het  om   aansluiting  te  krijgen  bij  de  internationale  subtop  en  top  echt  nodig  is.  In  onderstaand  overzicht  vindt   u  de  puntenschaal  waarbij  de  aansluiting  pas  een  feit  is:   Internationale  wedstrijden   •

Senioren  dames:  130  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

•

Senioren  heren:  180-­‐200  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

•

Junioren  dames:  110-­‐130  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

Junioren  heren:  150+  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen     ISU  Junior  Grand  Prix   •

•

Junioren  dames:  140-­‐160  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

•

Junioren  heren:  200  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

• Junioren  paren:  130-­‐140  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen     Europese  kampioenschappen   •

Dames:  160+  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

•

Heren:  220+  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

  WK  Junioren   •

Dames:  160  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

iii    

 

•

Heren:  200  punten  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

•  

Paren:  140  om  in  de  buurt  van  de  top  te  komen  

In  bijlage  V  vindt  u  de  jongste  uitslagen  en  de  huidige  selectienormen  voor  internationale   wedstrijden.    

 

iv    

 

BIJLAGE  III:  SWOT     Sterktes  van  het  Nederlandse   kunstrijden  

  Zwakheden  van  het  Nederlandse  kunstrijden   -

Weinig  participatie;  

-

Lange  historie;  

-

Structuur  (geen  lijn  club,  gewest,  jong  oranje,  kernploeg)  

-

Schaatsland;  

-

Geen  grens  wedstrijd-­‐/topsport:  waar  begin  je  aan?  

-

IJsbanen  (in  de  winter)   redelijk  goed  regionaal   gespreid;  

-

Cultuur  (ouders  die  zich  overal  mee  bemoeien);  

-

Angst  tot  delen  kennis  en  doorstroom  rijders  naar   andere/betere  coaches  (egoïsme);  

Internationaal   gewaardeerde  officials   (technisch  panel,   juryleden);  

-

Weinig  ‘echt’  geschoold  kader;  

-

Ongeschoolde  ‘trainers’  op  de  jongste  rijders,  waardoor  de   basistechniek  niet  goed  wordt  aangeleerd  en  ontwikkeling  van   rijders  stagneert;  

Goede  organisatie   internationale  wedstrijden   (bijvoorbeeld:  Challenge  

-

Fulltime  coachen  is  financieel  in  deze  situatie  niet  mogelijk,   waardoor  het  er  altijd  ‘bij’  moet.  Dat  gaat  ten  koste  van  de   kwaliteit;  

Cup  is  een  klein  WK  qua   organisatie  en   deelnemersveld);    

-

Lesgeefcultuur  (sterke  afhankelijkheid  atleet-­‐trainer);  

-

Een  visie  en  gezamenlijk  doel  ontbreekt,  in  ieder  geval  de  inzet  

-

Ambitieus  maar  klein  kader;  

-

-

Olympische  sport;  

-

Televisiesport  (nationaal  en   internationaal);  

Te  snel  scoren  op  wedstrijden  gaat  ten  koste  van  focus  op   basistechniek,  waardoor  op  lange  termijn  de  techniek  tekort   schiet  voor  topniveau;  

-

-

Vrouwen-­‐  en  mannensport.  

KNSB/UBK  niet  consequent  in  het  handhaven  van  regels  en  het   doorzetten  van  een  ingezette  lijn;  

-

Er  is  niet  in  iedere  regio  een  ijsbaan  die  het  hele  jaar  (46  

-

-

 

om  samen  ergens  te  komen;  

weken)  open  is;   -

Niet  elke  regio  heeft  een  ijsbaan/omgeving  met  de   mogelijkheid  (faciliteiten,  instelling  van  de  club,  geschoold   kader)  om  door  te  groeien  naar  topsport;  

-

‘Pamperen’  van  rijders;  

-

Geld  en  mobiliteit  bepalende  factoren  succes  rijder;  

-

De  unit  kunstrijden  is  een  haast  afgescheiden  onderdeel  van  

-­‐

de  KNSB;   Weinig  ijstijd,  concurrentie  andere  ijssporten;  

-

Geen  visie,  noch  lange  termijnplanning;  

-

Geen  financieel  krachtige  sport;   Weinig  participatie  kleine  landen;  te  snelle  groei  grote   kunstrijlanden.      

v    

 

  Kansen  voor  het  Nederlandse   kunstrijden   -

-

  Bedreigingen  voor  het  Nederlandse  kunstrijden  

Kunstrijden  is  groot  in  de   wereld,  klein  in  Nederland;   groot  binnen  de  ISU,  klein   binnen  de  KNSB;   Raakvlakken  met  andere   disciplines  (KNSB)  en   sporten  (turnen,  ballet);  

-

Ambities  NOC*NSF,  KNSB,   Olympisch  plan  2028;  

-

CTO’s  (faciliteiten,  kennis,   motiverende  omgeving,   kruisbestuiving);  

-

Hoge  kijkcijfers,  zowel  bij   Eurosport  (topsport)  als  bij   entertainmentprogramma’s   zoals  Sterren  dansen  op  het  

-

Bezuinigingen  ook  in  de  sport;  

-

Crisis  (minder  startende  rijders,  minder  mogelijkheden  extra   investering  ouders);  

-

Stijgende  kosten  ijsbanen;  

-­‐ -­‐ -­‐ -­‐

Harde  sport  op  jeugdige  leeftijd;   Fulltime  coach:  werknemers-­‐  en  werkgeversrelaties;   Groei  andere  schaatsdisciplines,  vergetelheid;     Demografie  tv-­‐kijkers  overwegend  ‘oud’;  

-

Weinig  moderniseringsgerichte  sport.  

ijs;   -

Kleine  mobiele  ijsbaantjes   ter  promotie;  

-

KNSB  is  een  sterke  bond   met  professionals  op   allerlei  gebieden   (marketing,  communicatie);  

-

ISU  development   programma’s.  

 

   

 

vi    

 

BIJLAGE  IV:  SWOT-­‐analyse   Op  basis  van  de  gesprekken  van  de  werkgroep  over  het  Nederlandse  kunstrijden,  is  onderstaande  de   SWOT  (bijlage  IV)  tot  stand  gekomen.  Daaruit  zijn  een  aantal  strategieën  voortgekomen  die  een  rol   kunnen  spelen  op  weg  naar  structurele  verbetering  (tabel  2).  De  uitwerking  daarvan  kunt  u  lezen  in   de  volgende  paragraaf.  

Kansen  

 

Sterktes  

Zwaktes  

Hoe  gebruik  ik  mijn  sterktes  om  de  kansen  zo   goed  mogelijk  te  benutten?   -­‐ Ondersteuning  clubs  vanuit  het   bondsbureau  bij  het  werven  van  leden   (bijvoorbeeld  workshops  marketing,   goed  besturen).   -­‐ Sterke  internationale  wedstrijd   (Challenge  Cup  )  in  Nederland  blijven   organiseren  ter  promotie  van  de  sport   in  eigen  land  (kennismaking  eigen   rijders  met  wereldtoppers,  televisie   betrekken  etc.)  en  invloed  van  het   internationale  circuit  te  waarborgen   en  waar  mogelijk  versterken  (ISU,   officials,  trainers).   -­‐ Ambitieus  kader  de  kans  geven  zich   verder  te  ontwikkelen,  bijvoorbeeld   door  middel  van  ISU  development   programma.    

Hoe  kunnen  zwaktes  worden  versterkt  om  in  te   spelen  op  kansen?   -­‐ Het  opstellen  van  een  visie,  gekoppeld  aan   een  langetermijnplanning,  die  gebaseerd  is   op  de  kracht  van  het  kunstrijden  (Olympisch,   dames  en  heren,  televisie)  Nederland  als   schaatsnatie,  ingebed  in  de  sterke  organisatie   van  de  KNSB.   -­‐ Samenwerking  met  gerelateerde  sporten   (dansen/ballet,  turnen)  en  met  de  andere   schaatsdisciplines  heeft  effect  op  het   verhogen  van  de  participatie,  een  betere   selectie  van  talent  voor  elke  sport,  het   renderen  van  ijstijd/faciliteiten,  het   versterken  van  de  topsportcultuur  en  het   kader  in  het  kunstrijden  door  kruisbestuiving.     Het  CTO  kan  hierin  een  belangrijke  rol   vervullen.   -­‐ De  inzet  van  televisie  en  mobiele  ijsbaantjes   (clinics,  shows)  voor  werving  participanten  en   sponsors.  

Hoe  zet  ik  mijn  sterktes  in  opdat  de   waarschijnlijkheid  en  de  impact  van  de   bedreigingen  gereduceerd  wordt?  

Hoe  benader  ik  mijn  zwaktes  die  ervoor  zorgen  dat   bedreigingen  werkelijkheid  worden?  

Bedreigingen  

-­‐

-­‐

-

In  tijden  van  crisis  kijkt  men  graag   terug  naar  de  ‘goede  oude  tijd’,  voelt   men  zich  verbonden  met  nationaal   succes;   Samenwerking  internationale   wedstrijd  (interdisciplinaire   meerkamp)  met  andere   schaatsdisciplines  om  die  te  gebruiken   in  de  promotie  van  het  kunstrijden   (zendtijd).  

binnen  de  KNSB  om  optimaal  te  profiteren   van  de  ondersteuning  van  het  bondsbureau   en  de  uitstraling  naar  buiten;  

vii    

Kunstrijden  weer  volledig  onderbrengen  

-

Multidisciplinaire  samenwerking  (LB,  ST,  KR),   in  ieder  geval  in  de  zomer  om  ijskosten  te   kunnen  drukken;  

-

Het  kader  goed  scholen  om  vanaf  de  basis  de   juiste  techniek  aan  te  leren  en  om  te  gaan   met  topsport  op  jonge  leeftijd.  

 

BIJLAGE  V:  Resultaten  2011-­‐2012  Nederland  vs.  top   De  resultaten  van  het  huidige  seizoen  2011-­‐2012  bij  internationale  wedstrijden  staan  hieronder   weergegeven.  Tevens  de  puntenscore  van  de  winnaar,  de  nummer  5  en  10.     ISU  Junior  Grand  Prix,  Gdansk     Dames     Heren   22   Michelle  Couwenberg   NED   77.25     18   Florian  Gostelie   NED   88.10   1   Julia  Lipnitskaya   RUS   172.51     1   Joshua  Farris   USA   202.45   5   Kate  Charbonneau   CAN   128.66     5   Davis  Wang   USA   161.85   10   Monika  Simancikova   SVK   114.78     10   Charles  Tetar   FRA   138.15                                       Nebelhorn  Trophy,  Oberstdorf  (senioren)     Dames     Heren   20   Manouk  Gijsman   NED   84.32     19   Boyito  Mulder   NED   105.73   1   Mirai  Nagasu   USA   167.46     1   Yuzuru  Hanyu   JPN   226.26   5   Viktoria  helgesson   SWE   133.52     5   Max  Aaron   USA   204.17   10   Nathalie  Weinzierl   GER   116.88     10   Elladj  Balde   CAN   165.11                                       ISU  Junior  Grand  Prix,  Innsbruck             Dames     Paren   22   Kim  Bell   NED   84.11     18   Epstein/Epstein   NED   86.33   1   Vanessa  Lam   USA   156.58     1   Sui/Han   CHN   167.14   5   Katarina  Kulgeyko   USA   139.50     5   Fedorova/Miroshkin   RUS   134.88   10   Beate  Papp   FIN   120.27     10   Purdy/Marinaro   CAN   117.29                                       ISU  Junior  Grand  Prix,  Tallinn             Dames     Paren   17   Joyce  den  Hollander   NED   95.17     12   Epstein/Epstein   NED   85.97   1   Gracie  Gold   SA   172.69     1   Bobak/Beharry   CAN   147.72   5   Yuki  Nishino   JPN   132.40     5   Kadlecova/Bidar   CZE   129.18   10   Laurine  Lecavallier   FRA   199.78     10   Mendoza  /  Boyadji   FRA   103.36                                       Coupe  de  Nice,  internationale  wedstrijd  senioren  en  junioren     Junioren  dames     Junioren  heren     16   Michelle  Couwenberg   NED   90.73     11   Florian  Gostelie   NED   115.25  

viii    

 

22   Kim  Bell   NED   80.61     17   Thomas  Kennes   NED   1   Maria  Stavitskaya   RUS   129.97     1   Vladislav  Tarasenko   RUS   5   Agata  Kryger   POL   111.27     5   Timofei  Novaikin   FRA   10   Alexandra  Deeva   RUS   104.80     10   Adrien  Tesson   FRA                   Bij  de  senioren  haalden  Eva  Lim,  Joyce  den  Hollander  en  Boyito  Mulder  niet  de  top-­‐24   en  mochten  daardoor  niet  starten  in  de  lange  kür  (lokale  regel).                                   NRW  Trophy,  Dortmund  (internationale  wedstrijd  senioren/junioren/novice)     Senioren  dames     Senioren  heren   26   Eva  Lim   NED   106.04     24   Florian  Gostelie   NED   30   Joyce  den  Hollander   NED   89.67     1   Samuel  Contesti   ITA   1   Viktoria  Helgesson   SWE   159.92     5   Alexander  Majorov   SWE   5   Joshi  Helgesson   SWE   154.68     10   Franz  Streubel   GER   10   Natalia  Popova   UKR   134.96                           Junioren  dames     Junioren  paren   16   Kim  Bell   NED   100.04     4   Epstein/Epstein   NED   26   Laura  van  der  Linden   NED   82.51     1   Fedorova/Miroshkin   RUS   1   Angelika  Dubinski   GER   125.63     3   Deryabina/Arkhipov   RUS   5   Anna  Baumgartl   GER   114.01     5   Cernuschi/Ambrosini   ITA   10   Laura  Frittzsche   GER   104.92                                           EK  Sheffield     Manouk  Gijsman  uitgeschakeld  in  kwalificatie   Dames       Heren     1   Carolina  Kostner   ITA   183.55     1   Evgeni  Plushenko   RUS   5   Viktoria  Helgesson   SWE   160.82     5   Tomas  Verner   CZE   10   Joshi  Helgesson   SWE   145.11     10   Sergei  Voronov   RUS   18   Jenna  McCorkell   GBR   125.41     18   Viktor  Pfeiffer   AUT   24   Karina  Johnson   DEN   92.12     24   Viktor  Romanenkov   EST                                   Bavarian  Open,  Oberstdorf  (internationale  wedstrijd  senioren/junioren/novice)     Junioren  dames     Junioren  heren   12   Kim  Bell   NED   94.49     12   Florian  Gostelie   NED   18   Michelle  Couwenberg   NED   91.36     13   Thomas  Kennes   NED   22   Mila  Morelissen   NED   87.61     1   Noel  Antoine  Pierre   FRA   1   Laurine  Lecavallier   FRA   121.38     5   Christopher  Huetll   GER   5   Emila  Simonen   FIN   107.22     10   Francesco  Bellomo   ITA  

ix    

94.42   171.09   143.35   115.74    

   

112.56   204.53   191.54   162.50       99.22   137.41   99.85   74.29        

  261.23   225.36   195.89   168.92   135.09      

96.56   91.12   150.56   121.14   101.78  

 

10   Silvia  Lovison   ITA   100.27                                                 WK  Junioren,  Minsk     Dames     Heren   Kim  Bell  uitgeschakeld  in  de  kwalificatie     Florian  Gostelie  uitgeschakeld  in  de  kwalificatie   1   Julia  Lipnitskaya   RUS   187.05     1   Han  Yan   CHN   222.45   5   Zi-­‐Yun  Li   CHN   157.31     5   Zhan  Bush   RUS   196.06   10   Kaethlyn  Osmond   CAN   146.25     10   Shoma  Uno   JPN   175.92   18   Carol  Bressanuti   ITA   199.40     18   June  Lee   ROK   158.93   24   Sabrina  Schultz   AUT   104.53     24   Marcus  Bjork   SWE   123.33                     Paren             17   Epstein/Epstein   NED   FNR  (na  korte  kür  uitgeschakeld)   1   Sui/Han   CHN   175.69             5   Purdy/Marinaro   CAN   141.76             10   Simson/Blackmer   USA   127.93                                                 Challenge  Cup,  Den  Haag  (internationale  wedstrijd  senioren/junioren/novice/debs)     Senioren  dames     Junioren  dames   16   Manouk  Gijsman   NED   113.15     16   Mila  Morelissen     91.89   21   Eva  Lim   NED   97.99     17   Kim  Bell     91.28   24   Michelle  Couwenberg   NED   95.05     19   Anne-­‐Sophie  Goossens     87.09   1   Carolina  Kostner   ITA   197.73     1   Leah  Kaiser     145.27   5   Kerstin  Frank   AUT   137.28     5   Gabriella  Josefsson     125.25   10   Fleur  Maxwell   LUX   125.65     10   Nea  Viiri   FIN   99.07                     Junioren  paren     Junioren  heren   4   Epstein/Epstein   NED   100.27     7   Florian  Gostelie   NED   110.27   1   Pfund/Reiss   USA   132.85     9   Thomas  Kennes   NED   98.84             1   Peter  James  Hallam   GBR   144.27             5   Nicola  Todeschini   SUI   121.99                                       Coupe  du  Printemps,  Luxemburg  (internationale  wedstrijd  senioren/junioren/novice)     Senioren  dames     Senioren  heren   13   Eva  Lim   NED   103.64     13   Christian  Gijtenbeek   NED   76.13   17   Larissa  van  der  Linden   NED   100.47     1   Jorik  Hendrickx   BEL   190.58   18   Joyce  den  Hollander   NED   96.19     5   Adrian  Schultheiss   SWE   174.57   1   Sarah  Hecken   GER   138.91     10   Mario  Rafael  Ionian   AUT   118.33   4   Kaat  van  Daele   BEL   128.39            

x    

 

5   Isabelle  Olson   SWE   119.89             10   Nika  Ceric   SLO   106.11                               Junioren  dames             23   Niki  Wories   NED   78.33             27   Manon  van  Huygevoort   NED   71.86             29   Aylin  Nederhof   NED   68.12             30   Maxime  Blokland   NED   60.50             31   Byrianta  Bol   NED   59.44             1   Giada  Russo   ITA   113.64             5   Anneli  Kawelke   GER   100.83             10   Sandrine  Hofstetter   SUI   96.05                 Dit  overzicht  laat  zien  dat  de  beste  Nederlandse  rijders  met  moeite,  en  niet  consistent,  boven  de  100   punten  scoren  op  internationale  wedstrijden.      

     

 

xi    

 

BIJLAGE  VI:  Herstructurering  in  regio’s   De  herstructurering  van  de  Unit  Kunstrijden  ziet  er  als  volgt  uit  in  het  voorstel.     Regio  1:  Noord-­‐Holland  Utrecht  

   

Verenigingen:   AIJC,  KVH,  WKC,  Ekijsa,  FSA,  KVM,YHC   IJsbanen:     Alkmaar,  Hoorn,  Haarlem,  Amsterdam  en  Utrecht   GTC:       NHU    

Regio  2:  Noord  Oost  Nederland  

 

Verenigingen:     KCH,  TRIAS,  KCG,  DIJC,  Pirouette,  Dronten   IJsbanen:     Leeuwarden,  Heerenveen,  Groningen,  Enschede,  Deventer,  Dronten   GTC:       Friesland/Groningen/Drenthe/Overijssel     Regio  3:  Noord  Brabant  Limburg  Zeeland  &  Gelderland  

 

Verenigingen:     MSB,  TKV,  SKY,  BKV,  BIJC,  KVE,  KoI,  FAN,  NSV   IJsbanen:     Breda,  Tilburg,  Den  Bosch,  Eindhoven,  Geleen,  Nijmegen   GTC:       Noord-­‐Brabant/Limburg/Zeeland/Gelderland               Regio  4:  Zuid  Holland  

         

Verenigingen:     DDD,  YVZ,  KVS,  Dido,  Amaranth,  VTK,  HYH,  IJsfun,  NYC,  KVR   IJsbanen:     Dordrecht,  Zoetermeer,  Den  Haag,  Leiden   GTC:       Zuid-­‐Holland    

xii