PRESS REVIEW De Beren Gieren

PRESS REVIEW 2013 - 2014 De Beren Gieren

Website De Beren Gieren http://www.deberengieren.be/

Contact Zoë Mc Pherson - Aubergine artist management +32 (0) 496 865 024 [email protected] www.aubergineartistmanagement.com

Publication and Country : Written in Music (NL) Subject if relevant : Zomerparkfeest Venlo Author: Wouter Schenk Date: 17th of August 2014 Link : http://www.writteninmusic.com/pop/veelzijdigheid-troef-op-dag-3-zomerparkfeestvenlo/lang/nl/

Press Review 2013-2014 De Beren Gieren

2/34

All about Jazz Ljubljana Jazz festival 24/07/14 Henning Bolte http://www.allaboutjazz.com/ljubljana-jazz-festival-2014-by-henningbolte.php?&pg=1#.U_NUL0jR1_w


3/34


4/34

Cobra.be (BE) De Beren Gieren at Gent Jazz 13/07/14 Geert Clarisse http://cobra.be/cm/cobra/muziek/140713-sa-gentjazz-tekeningen-dag3


5/34

Jazzism (NL) North Sea Jazz festival 12/07/14 Angelique van Os, Rik van Boekel, Kees Smallegange, Paul Evers, Eric Waterschoot http://www.jazzism.nl/component/k2/author/728-redactiejazzism?start=4


6/34

Tumult.fm (BE) Gent Jazz festival 12/07/14 Elien Arckens http://www.tumult.fm/node/2139

Focus Knack (BE) Gent Jazz 2014 (dag 3): Tamme draken en gierende beren 13/07/14 Tim Vernimmen http://focus.knack.be/entertainment/gent-jazz-2014-dag-3-tamme-draken-en-gierendeberen/article-review-264895.html


7/34

Da Music.be (BE) Gent Jazz festival 12/07/14 Fabian Demicht http://damusic.be/live/gent-jazz-2014-mehliana-darcy-james-argue-dave-holland-de-berengieren/onder-stroom


8/34

Cobra.be (BE) De Beren Gieren in Avignon 12/07/14 Lotte Vandekeybus http://cobra.be/cm/cobra/muziek/140712-sa-deberengieren-avignon


9/34

Dnevnik Ičo Vidmar Ljubljana Jazz festival (SI)


10/34

Odzven (SI) Ljubljana Jazz festival 12/07/14 Andrej Hocevar http://www.sigic.si/odzven/osvajanje-in-prisvajanje-55-jazz-festival-ljubljana


11/34

Vrije Geluiden (NL) 08/06/14 http://www.vpro.nl/vrije-geluiden/media.program.41588170.html


12/34

Kwadratuur (BE) Ljubljana Jazz Festival 2014 - Dag 3 Križanke Open-air Theatre & Cankarjev Dom Koen Van Meel 6 juli 2014 http://www.kwadratuur.be/reportages/detail/ljubljana_jazz_festival_2014_joachim_kuehn_g regory_porter_de_beren_gieren#.U_NVeEjR1_x

Ljubljana is als stad de ideale oplossing voor wie niet kan kiezen. Na een half uurtje in de auto kan een bezoeker gaan snowboarden en wie dezelfde tijd in de andere richting rijdt, ligt aan het strand. Toeval of niet: op de derde dag vertoonde het festival van de Sloveense hoofdstad een gelijkaardige variatie, van eigenzinnig Europese improvisatie tot aaibare Amerikaanse souljazz. Voor het laatste concert trok het festival terug naar de club van het cultureel centrum. Het was meteen een speciaal concert, voor release opgenomen door het label Clean Feed dat ondertussen een hele reeks van Ljubljana Jazz-‐cd’s beschikbaar heeft. Binnenkort zullen dan ook De Beren Gieren en Susana Santos Silva zich scharen in een rijtje met onder andere Martin Küchens Angles 9, Kaja Draksler, Peter Evans, Nate Wooley en Jim Black. Een mens kan in slechter gezelschap vertoeven. De Beren Gieren & Susana Santos Silva Hoe sfeervol de club van de Cankarjev Dom ook nu weer was, echt gelukkig was de timing van het concert niet. Met een uur vertraging (de muzikanten voorzagen in afwachting van het van Gregory Porter afzakkende publiek de WK-‐wedstrijd Brazilië-‐ Colombia dan maar van deskundig commentaar) begon het Belgisch-‐ Nederlands-‐Portugese combinatie aan een optreden dat niets gemeenschappelijk had met de hapklare muziek van de optredens in het Križanke openluchttheater. Nu zijn pianist Fulco Ottervanger, bassist Lieven Van Pee en drummer Simon Segers van nature al niet de meest meegaande types, zoals Santos Silva niet de meest grootsprakerige trompettiste is, maar wat ze op het nachtelijke uur lieten horen was zelfs naar hun normen een stapje verder. De set begon met een tergend traag openvouwend stuk dat de hele tijd rond een simpele octaafsprong draaide. De muzikanten leken elkaar meer af te tasten dan dat ze voluit speelden en bij momenten werd de muziek gereduceerd tot louter klank. Meteen was duidelijk dat wie gekomen was om uit te blazen na een avondje fijne muziek, beter het terras kon opzoeken. Daarna kreeg de set weliswaar meer vorm en af en toe zelfs groove, maar muzikale fastfood zou er nooit geserveerd worden. Press Review 2013-2014 De Beren Gieren

13/34

Met ‘The Detour Fish’ kwam er voor het eerst wat melodische lijn in het optreden, maar naar goede Beren-‐gewoonte bleef het voor de luisteraar puzzelen. Een compositie van het trio bestaat immers slechts zelden uit één gegeven. Bij voorkeur werken de heren met verschillende bestanddelen die dan naar believen over en naast elkaar geschoven kunnen worden. Wanneer die dan nog eens allerlei transformaties ondergaan, is het rechte pad helemaal zoek en dat werd in Ljubljana duidelijk geambieerd. Zonder er zwaar de schaar in te zetten werd, sprong de muziek alle kanten op. Iedereen leek soms solist terwijl op andere momenten niemand de voorste gelederen leek te willen bemannen. Santos Silva liet aanzetten van melodische frases uitdoven in gereutel, Ottervanger sprong in zijn karakteristieke, wat onbehouwen stijl van links naar rechts op het klavier en Segers legde af en toe een stevig basisritme neer, waar de anderen zich nu eens mooi aan hielden, om het daarna weer straal te negeren. Zo leek de muziek heel organisch te ontstaan: op het moment zelf, hoewel Ottervanger voor elk stuk wel een titel (die steevast klonk als een excuus) kon verzinnen. Die verwezen naar vissen, meerbepaald de forel, maar het echt vloeiende dat een luisteraar daarbij gemakshalve zou kunnen verwachten, stak slechts zelden de kop op. Pas na enkele nummers was de groep bijvoorbeeld in een meer normale rolverdeling te horen om daarna in ‘Sweet Repose Threat’ weer het vrije sop te kiezen en resoluut het psychedelische decor in te rijden. Dat niemand zich profileerde als voorman, maakte het voor Santos Silva, op papier nog steeds de gast van het mannelijke trio, gemakkelijker om haar plaats te vinden in het geheel. Met haar opduiken en verdwijnen op de meest onvoorspelbare momenten, paste ze mooi in het ongedurige gezelschap, zelfs toen ze in ‘Dance of Trouts’ (jawel, daar was de forel weer) op bugel uitgesproken lyrisch voor de dag kwam en mooi weg kon zakken in het moeras dat haar collega’s voor haar voorzien hadden. In tegenstelling tot de avond ervoor, bleef het grootste deel van het publiek nu wel zitten. Nochtans was de set van De Beren Gieren en Santos Silva van een minder amicaal niveau dan die van het Tarek Yamani Trio, maar dat kon het publiek van het Ljubljana Jazz Festival duidelijk wel smaken. Toch bleef het verleidelijk om te bedenken wat dit optreden had kunnen doen, iets eerder op de dag. Al was het maar omdat het viertal het publiek echt wel uitdaagde in de concentratie. Maar goed, het werd daarvoor hoe dan ook meer dan beloond. Press Review 2013-2014 De Beren Gieren

14/34

Jazzenzo (NL) 07/05/14 http://www.jazzenzo.nl/?e=2769


15/34

Trouw (NL) Mischa Endriessen 28/03/14 Trouw

cultuur & media deVerdieping

VRIJDAG 28 MAART2014

13

De muziek van veel pianotrio’s waaiert vaak alle kanten uit. Van ruige rock naar verfijnd klassiek, van zwarte romantiek naar onbekommerde popsongs. Als luisteraar word je telkens weer verrast. TEKST

Mischa Andriessen

Traditionele vorm, optimale vrijheid n het traditionele jazzpianotrio was de rolverdeling duidelijk. Bas en drums hadden een dienende functie, de pianist had het volledig voor het zeggen. Daar kwam eind jaren vijftig verandering in. Onder meer dankzij het legendarische trio van pianist Bill Evans. Daarin waren alle muzikanten even belangrijk, waardoor er zowel ritmisch als harmonisch veel meer mogelijk werd. Dat het principe van gelijkwaardigheid nog steeds bepalend is, blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat veel pianotrio’s niet meer naar de pianist vernoemd zijn, maar een groepsnaam hebben. Bij het Duitse Trio Elf wordt niet pianist Walter Lang, maar drummer Gerwin Eisenhauer als eerste genoemd. Niet vreemd bij een band die vooral door dance, drum ’n bass en pop beïnvloed is en die het meer moet hebben van geraffineerde en dwingende ritmes dan van spannende harmonieën. Hoe fris Trio Elf ook mag klinken, hun live cd ‘Amsterdam’ heeft vooral in cosmetisch opzicht iets te bieden. Het geluid is anders, maar wie daar doorheen luistert, hoort weinig verrassends. Ook de Amerikaanse pianist Marc Cary kan flink grooven. Met zijn Focus Trio slaagt hij erin hypnotiserende muziek te maken waarin oude funk, minimal music en Indiase muziek op een volkomen vanzelfsprekende manier samen komen. De cd heet ‘Four Directions’ het trio slaat voortdurend andere wegen in, maar wel telkens tegelijkertijd, alsof er een dirigent voor de groep staat. De muziek wortelt duidelijk in diverse tradities en lijkt er tegelijk helemaal los van te staan.

I

Recalcitrant Waar Trio Elf en Marc Cary Focus Trio als een hechte eenheid willen klinken, waaieren de Belgische Trio’s Too Noisy Fish en De Beren Gieren liefst zo breed mogelijk uit. De bandnamen verraden al een recalcitrant soort humor en dat is precies wat deze groepen zo aantrekkelijk maakt. De cd ‘Fight Eat Sleap’ van Too Noisy Fish is nog maar nauwelijks begonnen als bassist Kristof Rosseeuw een hilarische solo strijkt en pianist Peter Vandenberghe op een geestige manier uit de bocht vliegt. Dan komt de muziek even tot stilstand, herpakt het rockachtige thema van het begin en switcht dan uit het niets naar een romantische ballad. Too Noisy Fish kan, wil en gaat alle kanten op, maar zelfs oppervlakkige beluistering leert dat het drietal geen moment zomaar iets doet. Dit zijn anarchistische vakmannen. Datzelfde kun je zeggen van De Beren Gieren. Titels als ‘Asbrokken’ en ‘Koekje ’s nachts’ tonen een intelligent gevoel voor humor en poëzie. Met name de Nederlandse pianist Fulco Ottervanger houdt zowel van het grote gebaar als van het ingetogen lyrische. Het lijkt wel alsof er van minstens twee kanten aan de groep getrokken wordt: ruige rock enerzijds, verfijnd klassiek anderzijds. Met zo’n avontuurlijke en alles opslorpende instelling loop je altijd het gevaar dat het stukjes-en-beetjes-muziek wordt, en dat het dolen in verdwalen ontaardt. Dat gebeurt niet, ‘A Ravelling’ is ondanks de drieste verkenningsdrift van het drietal een coherente plaat. De luisteraar wordt telkens verrast, zonder dat het verrassen een doel op zich lijkt. Dit is muziek voor associatieve geesten die van sprankelende spontane invallen houden en zich niet graag laten beperken. Beperking is ook niet de sterkste kant van de Duitse pianist Michael Wollny. Hij houdt zowel van de zwarte romantiek van de goths als van onbekommerde popsongs. De cd ‘Welten-

De Beren Gieren, ruige rock enerzijds, verfijnd klassiek anderzijds.

Veel trio’s hebben een groepsnaam en niet de naam van de pianist

sterk in het vinden van knappe melodieën en harmonieën, nee, hij is behalve een geestrijk speler, vooral iemand die je diep weet te raken.

Grenzeloos enerverend

Het Michael Wollny Trio, zwarte romantiek en onbekommerde popsongs.

traum’ die hij met het naar hemzelf genoemde trio opnam, bevat een brede selectie nummers. Veel als moeilijk bekendstaand (hedendaags) klassiek, zoals Alban Berg, Wolfgang Rihm en Paul Hindemith, maar ook popmuziek van de Flaming Lips en P!nk en zelfs twee composities van de filosoof Friedrich Nietzsche. Hoe divers ook, nergens klinken er opzichtige stijlbreu-


ken door. Wollny’s aanpak past eigenlijk perfect in de traditie van de jazz, waarin weinig voor de hand liggend materiaal de basis kan zijn voor verstrekkende improvisaties. Wollny keert zich niet van traditionele vormen af, maar hij benut ze voor het creëren van optimale vrijheid. Dat is niet louter conceptueel interessant, want Wollny is als pianist niet alleen

De meest rigoureuze pianotrio-cd is ‘Dysnomia’ van Dawn of Midi. De drummer gebruikt nagenoeg geen bekkens, de pianist bespeelt met een hand de toetsen die hij met de andere dempt. Dit is muziek die is teruggebracht tot de alle soberste essentie; kleine ritmische verschuivingen, meer niet. Voor sommigen zal dit het equivalent van Chinese watermarteling zijn, maar dit is grenzeloos enerverende muziek, die met bijna niets de luisteraar in trance brengt. De Beren Gieren - ‘A Ravelling’ (eigen beheer) Dawn of Midi - ‘Dysnomia’ (Thirsty Ear) Too Noisy Fish - ‘Fight Eat Sleep’ (Rat Records) Trio Elf - ‘Amsterdam’ (Enja) Michael Wollny Trio - ‘Weltentraum’ (Act) Marc Cary Focus Trio - ‘Four Directions’ (Motema)

16/34

Cultuur 7 TV (BE) Jazz 21/02/14 https://www.youtube.com/watch?v=3C3S8FEueKI


17/34

Soundsgreen (PL) Monika Okrój 28/02/14


18/34

RIF RAF (BE) ET 02/14


19/34

New York City Jazz record (USA) 01/14


20/34

Metro magazine (BE) Belgium M. S. 21/0114


21/34

Jazzaround (FR) Claude Loxhay 01/2014


22/34

Le Vif (FR) PH. E. 03/01/14


23/34

BRF (D) Werner Barth 27/12/13


24/34

Kunsttijdschriftvlaanderen (BE) Patrick Auwelaert 17/12/13


25/34

Volkskrant (NL) Tim Sprangers 02/10/13

FR “En dehors de la brutalité, de l’attitude “sans-convention”, où hip hop, rock, classique et jazz sont côté à côté, nous entendons ici un deuxième album officiel avec avant tout des compositions solides comme le roc. Le pianiste hollandais Fulco Ottervanger a un esprit créatif et utilise l'improvisation comme base inconditionnelle pour ses beats et thèmes abordables. De Beren Gieren fait du jazz un endroit où nous nous sentons heureux: avec un niveau élevé et un détachement cool.”


26/34

Enola (BE) Guy Peters 04/10/13

{…}


27/34

De Standaard (BE) Karel van Keymeulen 29/09/13

NL “De Beren Gieren zet op A raveling zijn eigenzinnige mix van jazz, rock en klassiek voort. [...] Pianist Fulco Ottervanger, bassist Lieven Van Pee en drummer Simon Segers maken vaak heerlijke muziek vol zelfrelativering, humor en een schep randje. Hun vreemde combinaties met een ongewone stijlvermenging hebben een fris effect.”

EN “De Beren Gieren present with “A raveling” a singular mix of jazz, rock, and classical music inspiration. [...] Pianist Fulco Ottervanger, bassist Lieven Van Pee and drummer Simon Segers make great music full of relativism, humor and all of it in an off-beat style. Their strange combinations with this unusual touch bring this fresh effect."

FR "De Beren Gieren présente dans A Raveling un mélange singulier de jazz, rock et d’inspiration classique. [...] Le pianiste Fulco Ottervanger, le bassiste Lieven Van Pee et le batteur Simon Segers font de la délicieuse musique pleine de relativisme, d’humour et -le tout- de façon décalée. Leurs combinaisons étranges au style inhabituel procurent une vraie sensation de fraicheur." Press Review 2013-2014 De Beren Gieren

28/34

Luisterpost (BE) Koen De Meester 29/09/13


29/34


30/34

Focus Knack (BE) Frederik Goossens 09/13


31/34

Enola (BE) Guy Peters 30/09/13


32/34


33/34

Downbeat Josef Woodard 07/13


34/34

PRESS REVIEW De Beren Gieren

Recommend Documents