PREEK DOOR DE WEEK
Vanaf die tijd…
9de jaargang, nr. 9, week 11 10 maart – 15 maart 2014
maandag 10 maart 2014 Thema: Vanaf die tijd…
Vanaf dat moment Vanaf dat moment begon Jezus zijn verkondiging. “Kom tot inkeer”, zei Hij, “want het koninkrijk van de hemel is nabij!” (Matteüs 4:16,17) Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden, en dat Hij gedood zou worden, maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt. (Matteüs 16:21) Daarop ging een van de twaalf, die met de naam Judas Iskariot, naar de hogepriesters en zei: “Wat krijg ik van u als ik Hem aan u uitlever?” Ze betaalden hem dertig zilverstukken. Vanaf dat moment zocht hij een gunstige gelegenheid om Hem uit te leveren. (Matteüs 26:14-16) De eerste tekst komt uit het gedeelte waarover gastspreker Kees van Velzen twee weken geleden sprak. Jezus is veertig dagen en nachten in de woestijn geweest, heeft gevast en is verzocht door de duivel. Nadat engelen voor Hem hebben gezorgd, gaat Hij naar Galilea. Vlak daarna krijgt Hij zijn eerste volgelingen, discipelen: Simon Petrus en Andreas. De tweede tekst stond afgelopen zondag tijdens de dienst centraal. Dit gedeelte gaat ook over een belangrijk moment in het leven van Jezus: Hij gaat zijn discipelen vertellen waarom Hij op aarde is. Hij zal lijden en gedood worden. Maar op de derde dag zal Hij ook weer opstaan! Ook in het derde gedeelte staat weer 'vanaf dat moment ...' Judas, één van de volgelingen van Jezus, zal Hem uitleveren. En dat gebeurt. Drie belangrijke momenten in het leven van Jezus. In de Bijbel duidelijk aangegeven met de woorden: 'vanaf dat moment' of 'vanaf die tijd'. Het leven van Jezus hier op aarde had een duidelijk doel. De gemarkeerde momenten brachten Hem allemaal een stapje dichterbij dat doel: lijden en sterven aan een kruis. Maar daarmee was het levensverhaal van Jezus niet afgelopen. Hij stond weer op, steeg op naar de hemel. En daarna gaat het verhaal in de Bijbel nog verder. Verhalen over mensen als jij en ik, die gegrepen zijn door die volmaakte liefde. Stel, jij zou je levensverhaal opschrijven. Zouden de woorden 'vanaf dat moment' voorkomen in jouw verhaal? Welke momenten in je leven zou je dan beschrijven? Wat gebeurde of veranderde er vanaf dat moment? Leidden die belangrijke momenten, net als bij Jezus, uiteindelijk tot één doel of gebeurtenis? Gebed Dank voor uw plan met de schepping, dank dat uw doel altijd bereikt wordt. Amen.
dinsdag 11 maart 2014 Thema: Vanaf die tijd…
Lijden: een ongemakkelijke waarheid Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden, en dat Hij gedood zou worden, maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt. Petrus nam Hem terzijde en begon Hem fel terecht te wijzen “God verhoede het, Heer! Dat zal U zeker niet gebeuren!” (Matteüs 16:21,22) Afgelopen week zag ik op televisie een interview met de schrijver A.F.Th. van der Heijden. In 2010 overleed zijn zoon en hij schreef daar een indrukwekkend boek over: Tonio. Nu kwam hij iets vertellen over een nieuw boek, eveneens over zijn zoon. Zijn verdriet was zichtbaar, rauw en ik merkte dat het me een ongemakkelijk gevoel gaf. Er leek een collectieve zucht van verlichting door het publiek te gaan toen werd overgeschakeld op een volgend, luchtiger onderwerp. Petrus’ reactie in het stukje hierboven is in zekere zin niets anders dan diezelfde menselijke reflex: wij willen geen lijden zien, en al helemaal niet in de mensen om wie wij geven. We willen elke vorm van pijn en ongemak het liefst zo snel mogelijk wegnemen en zijn daar ook steeds beter toe in staat. Nieuwe technologieën op allerlei gebieden geven ons de illusie van een maakbare wereld, een wereld waarin wij de boel steeds beter onder controle lijken te hebben. En dan is daar het geloof in een Zoon van God die voor ons moet lijden. Die bloed zweette uit doodsangst, die zijn Vader smeekte of er geen andere manier was dan deze. Die mishandeld werd, kapotgeslagen, en aan een Romeins martelwerktuig belandde. Hoe moeilijk is het om te accepteren dat Jezus, de Zoon van God, zoveel heeft moeten lijden voor onze verlossing? Om te accepteren dat dit niet iets is dat wij zelf kunnen oplossen, hoeveel uitvindingen we ook doen? En toch, hoe ongemakkelijk ook, is dit hoe het gegaan is. Dit is het verhaal van een God die zoveel van ons hield, dat Hij Zíjn Zoon naar ons toestuurde om door Zijn lijden ons te verlossen. Dit is het verhaal van de wereld, van jou en van mij. Gebed Heer, dank U voor het lijden dat U voor ons heeft gedragen. Onze dank zal misschien nooit groot genoeg kunnen zijn om recht te doen aan dit offer, maar we willen U de dank brengen die wij U kunnen geven. Amen.
woensdag 12 maart 2014 Thema: Vanaf die tijd…
De weegschaal van het vasten Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden, en dat Hij gedood zou worden, maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt. (Matteüs 16:21) In deze Bijbeltekst zien we dat Jezus wéét had van Zijn eraan komende lijden, maar ook dat Hij dat niet uit de weg ging. Hij was er op voorbereid. Al vóór zijn komst op aarde, maar ook tijdens zijn leven hier. Direct na zijn doop maar vóórdat Hij begon te prediken en daarmee zijn ‘grote bediening’ begon, zocht Hij de stilte van de woestijn op en vastte er veertig dagen en nachten. (Matteüs 4:1) Een van de meningen over vasten is, is dat het nu niet meer nodig is omdat Jezus alles al heeft volbracht, wij kunnen daar niets aan toevoegen. Ik ben het helemaal met hen eens: alles is door Jezus volbracht. Of vasten (of een andere bezinningsmogelijkheid) dan geen zin meer heeft, is natuurlijk een heel andere vraag. Na bovenstaande Bijbeltekst laat Petrus merken dat hij Jezus’ lijden wil verhoeden, maar Jezus wijst hem terecht met: “Je bent Me een struikelblok, omdat je met je hart niet bent bij de zaken van God, maar bij die van de mensen.” (Matteüs 16:23, Naardense Vertaling) Deze tekst doet denken aan de kern van vasten en bidden: met je hart zo dicht mogelijk willen komen bij (de zaken van) God. Zo wordt het ‘succes’ van vasten niet bepaald door een wijzertje op een weegschaal, maar door de mate van nabij gekomen zijn bij God. Vasten, bidden, stilte, een ieder is vrij het op zijn of haar manier te doen, of niet te doen. Om over na te denken De stilte ingaan en bidden en vasten is zeker een Bijbelse manier om de nabijheid van God te zoeken. Waarom hoort vasten in dat rijtje? Is het niet omdat onze wil zo geneigd is veeleer in te gaan op de zaken die wij als mensen zo fijn vinden in plaats van op de zaken van God? Hoewel God ons absoluut het goede gunt, kan het vervullen of het verlangen daarvan een struikelblok zijn. Is daarom niet het vasten goed: omdat je laat zien (niet aan de mensen maar aan God en je eigen wil) dat God ten diepste veel belangrijker voor je is dan de gewone menselijke verlangens. Dat kan uitstekend met vasten, maar misschien heb jij wel een voor jou betere ‘opoffering’. Waar denk je aan? Zou zo’n oefening in standvastig raken in je geloof - het mag iets kosten - misschien een zegen van volhouden kunnen zijn wanneer er moeilijke tijden komen? Gebed Liefdevolle God, dank voor uw geduld met ons en de vrijheid die U ons gaf. Help ons er een juiste invulling aan te geven.
donderdag 13 maart 2014 Thema: Vanaf die tijd…
Wat God wil, wat de mensen willen... wat wil ik? “Je denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat de mensen willen.” Toen zei Jezus tegen zijn leerlingen: “Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen.” (Matteüs 16: 23b, 24) Mezelf verloochenen, mijn kruis op me nemen en doen wat God wil... dat is nogal wat, zeg. Als ik heel eerlijk ben, weet ik niet of ik dat eigenlijk wel doe. Ben ik wel bezig met wat God wil? Of ben ik misschien meer bezig met wat de mensen willen? Ik vraag me wel eens af of ik, als christen, een ander mens ben. Heb ik niet dezelfde ambities als niet-christenen? Ik wil ook graag een mooi huis, een goede baan en een leuke auto. Twee zou ook niet gek zijn trouwens. Zien collega’s eigenlijk wel een ander mens als ze mij zien? En dan zou ik voor God moeten durven lijden. Ik vind het leven met God al moeilijk zonder lijden! Ik kan gewoon voor mijn geloof uitkomen, naar de kerk gaan en heb daar geen last van op mijn werk en ik vraag me nu al af of ik anders ben. Laat staan dat ik durf te lijden voor God... Eigenlijk schaam ik me hier wel een beetje voor. Nu zou ik graag eindigen met een mooi stukje over hoe dit allemaal is omgekeerd en veranderd. Hoe anders ik ben geworden en dergelijke. Maar ik kan dat eigenlijk op dit moment niet. Ik weet echt niet of ik niet meer bezig ben met wat mensen willen dan met wat God wil. Ik heb gekozen voor God, maar laat dat volgens mij niet heel vaak doorschemeren in mijn daden. Wat is mijn keuze dan waard? Wat wil ik? Wil ik wat de mensen willen of wil ik wat God wil? En wat betekent dat voor mijn dagelijkse leven? Ik heb me voorgenomen om in de veertigdagentijd stil te staan bij deze vragen. Vraag Doe jij wat God wil of wat mensen willen? Waar blijkt dat uit? Gebed Here God, dank U dat U om wilt gaan met gebroken en kwetsbare mensen en dat U uw Zoon voor ons heeft gegeven. Wilt U ons geven dat wij uw wil doen, niet alleen in woord, maar ook in daad? Amen.
vrijdag 14 maart 2014 Thema: Vanaf die tijd…
Vastgeketend en toch vrij “Wanneer dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult gij werkelijk vrij zijn.” (Johannes 8:36) Begin twintig zijn we. En we hebben in het geheim een afspraak. Met een man die vanwege zijn geloof gevangen heeft gezeten. De ontmoeting is in Boekarest. Het adres hebben we uit ons hoofd geleerd, want aanwijzingen op papier kunnen levensgevaarlijk zijn. Als we hem de hand schudden zien we de littekens op zijn polsen waaraan hij jarenlang vastgeketend heeft gezeten. We zingen: ‘U maakt ons één, U bracht ons tezamen’. Maar we hebben geen idee van wat het betekent om te leven in een land waar je bereid moet zijn om te sterven voor Jezus. We proeven alleen een paar dagen van de beklemmende sfeer en de bedreiging die in Roemenië bijna tastbaar in de lucht hangt. We zijn nu dertig jaar verder. We weten nu nog beter dan toen wat er in de wereld gebeurt. Ik bid voor mensen die reizen voor Open Doors bijvoorbeeld. Ik stuur af en toe een kaart naar mensen die ergens in de wereld vervolgd worden vanwege hun geloof. Maar hoe zit het met mij zelf? Ben ik bereid om te lijden? En zo ja, hoe ziet lijden er uit in een land waar (nog) geen openlijke christenvervolging is? Afgelopen vrijdagavond zat ik in de kroeg met vijf mannen. Allemaal opgegroeid en opgevoed in de kerk, maar die kerk allang ontworsteld. Zij hadden geleden onder de wetten en de regels en dachten dat ze met de kerk ook God hadden losgelaten. Maar het geloof houdt hen nog steeds bezig. Obsessief bijna. Alsof ze gevangen zitten in iets waar ze maar niet los van kunnen komen. Wie lijden er? Wie zijn vrij? De man in Boekarest, of de mannen in de kroeg? Als wij ons ‘met huid en haar’ durven overgeven aan de liefde van Jezus – als we ons eigen leven loslaten en bereid zijn te lijden en zelfs te sterven voor Hem – dan pas ervaren we dat we echt vrij-gemaakt zijn. De man in Roemenië was vrij, omdat hij zijn leven in Gods hand gelegd had. De mannen in de kroeg lijden nog steeds onder de pijn van het verleden. En ik? Ik lijd onder het feit dat we in Nederland geen vervolgers van buitenaf nodig hebben: we hebben elkaar als christenen en kerken onderling vervolgd en veroordeeld. Gebed Heer, vergeef ons dat we als christenen onderling elkaar zo gemakkelijk veroordelen. Help ons elkaar vrij te laten en lief te hebben.
zaterdag 15 maart 2014 Thema: Vanaf die tijd…
Paradox Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij, zal het behouden. Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij er het leven bij inschiet? Wat zou een mens niet overhebben voor zijn leven? (Matteüs 16:25-26) De woorden van Jezus klinken vertrouwd wanneer je, zoals ik, bent opgegroeid met de Bijbel. In de ontmoeting met mensen die nog niet zo lang bekend zijn met de Bijbel, ontdek ik hoe uitdagend de woorden van Jezus zijn en hoe gemakkelijk we soms over bepaalde uitspraken heen lezen. ‘Oh ja, die tekst kennen we, daar heb ik al vaak een preek over gehoord…’ Maar wat zegt Jezus eigenlijk? Dit is bij uitstek een paradox: wie wil behouden, zal verliezen, wie verliest zal behouden. Een paradox is een schijnbare tegenstelling, je zou kunnen zeggen – een tweezijdige waarheid die ons voor een lastige keuze stelt. Nu lijkt het de veiligste oplossing om gewoon door te lezen en verder te leven. Alsof deze woorden vandaag voor ons geen directe betekenis hebben. Maar zo eenvoudig kan navolging van Jezus niet zijn. We kunnen niet om zijn uitspraken en vragen heen – hoe paradoxaal ze ook zijn. Bovendien: niet kiezen is per definitie ook kiezen. Jezus vraagt toewijding, gehoorzaamheid – zoveel is wel duidelijk. Wat weerhoudt mensen ervan Jezus te volgen? Ik vrees dat veel mensen op zich wel open staan voor Jezus en voor het christelijk geloof, maar dat zij terugdeinzen voor verdere stappen omdat ze ‘niet als al die christenen willen worden’. Hopelijk hebben ze een totaal verkeerd beeld van christenen, maar we moeten ons allemaal wel afvragen waar dat beeld dan vandaan komt. ‘Christenen zijn overal tegen’, ‘als je naar de kerk gaat dan mag je niets meer.’ Natuurlijk is het onze taak om dit beeld bij te stellen, te weerspreken waar dat nodig is. In woorden, in daden. En dit is ook belangrijk: mensen die Jezus afwijzen weten werkelijk niet Wie en wat ze missen. Wat zou je opgeven als je Jezus volgt? Je verlaat dan een weg die verder en verder van God voert. Je leven krijgt betekenis en perspectief tot voorbij de dood. Wijs Jezus af en je wijst het Leven met een hoofdletter af. Om over na te denken Is het je alles waard om Jezus te volgen? Gebed Heer, opnieuw vertrouwen we ons aan U toe.
Meerkerk Als baptistengemeente neemt De Meerkerk de Bijbel als grondslag voor het leven. Zij gelooft dat het mooiste cadeau dat de mens ooit ontving, is dat God zélf – in Jezus Christus – naar de aarde kwam. Door Zijn lijden, sterven en opstanding kunnen wij leven als bevrijde mensen in een open relatie met God en met elkaar. Missie De Meerkerk wil midden in de samenleving staan. Vanuit die positie wil zij bewust getuige zijn van Jezus Christus om mensen te helpen Jezus te vinden en Hem steeds meer te volgen. Activiteiten Daarvoor zijn tal van activiteiten ontwikkeld voor alle leeftijden, waaronder de wekelijkse samenkomsten op zondagochtend om 09.00 en 11.30 uur. Nieuwkomers in de kerk kunnen zich opgeven voor een Introductiekring, maar wilt u eerst meer weten over het Evangelie, dan kunt u ook eerst vrijblijvend de Alpha Cursus volgen. Adressen Correspondentie: Postbus 699 2130 AR Hoofddorp bankrek.nr. NL07 ABNA 0456 1173 26 Kerkelijk centrum: Bennebroekerweg 515 Hoofddorp Tel: (023) 562 65 63 Kantoor: IJweg 1100 2133 MH Hoofddorp Tel: (023) 563 58 72 U kunt ook corresponderen via e-mail:
[email protected] webadres: www.meerkerk.nl De diensten zijn regelmatig op zondag om 10.00 uur te beluisteren via Groot Nieuws Radio, 1008 AM Preek door de week dagelijks per e-mail ontvangen? Via onze website kunt u zich eenvoudig aanmelden voor deze service.
