Portugal, Quinta Japonesa Zondag 7 september Op deze dag startte onze vakantie naar Portugal. Carvalhal Benfeito. Quinta Japonesa. Met een groep van 17 personen. Els en Edwin, Jeanne en Peter, Yvonne en Edmond, Paulien en Louis. En dan nog, Ada, Elly, Jeannette, Lenneke, Toos, Louise, Astrid, René en Gerda (mijn persoontje). We waren onderverdeeld in drie groepen. Verzamelden bij drie adressen, waar we opgehaald werden door een taxibus of taxi. We kwamen ongeveer tegelijk aan, zo rond 14.45 en daar bleek meteen dat we een half uur vertraging hadden. 17.15 zouden we nu vertrekken. Na het inchecken en de douane hebben we koffie gedronken. Daarna splitste de groep zich in wat kleinere groepjes. En verzamelden we bij Gate D77. Uiteindelijk gingen we pas om 17.45 vliegen. Een uur later dus. Verder is alles goed gegaan. Met bussen zijn we na de vliegreis naar het vliegveld gebracht en daar hebben Edwin en Edmond de busjes opgehaald. Els moest lang wachten op de stokken bij de bijzondere bagage. Eén van de busjes moest met rare S-bochten uit een parkeergarage gereden worden en raakte waarschijnlijk de vangrail. Gelukkig zat er al schade op deze plek, dus nu hopen, dat het bij het inleveren niet gezien zou worden. Eenmaal in de Quinta Japonesa aangekomen, werden we ontvangen door Bert en Michelle met een glas witte mousserende wijn. Eerst gegeten, want we hadden trek. Portugese groentesoep en gegrilde chorizoworst. En nog wat dingetjes. Het was heerlijk. Ik slaap met Jeannette, Lenneke en Elly in de tent. Het is hier prima. Ik ruik de kruiden weer van Portugal. Jeannette kwam er achter dat de spiegel in onze tent, wel heel erg hoog hangt. We zijn er met z'n vieren voor gaan staan, wat een lachsalvo teweegbracht. Van Jeanette en mij zag je alleen het kruintje en van Lenneke en Elly hun gezicht. We slapen rustig en lekker in de tent. In de verte horen we soms een uil, altijd blaffende honden en tegen de ochtend kraaien de hanen. De krekels hoor je de hele nacht door. Of zijn het sprinkhanen. De komende nachten is het volle maan. Heel mooi. Maandag 8 september Edwin kwam filmen op z'n rode crocs, bij de dames die in de tent hun intrek hadden genomen. Vandaag om 08.30 ontbijt in de Quinta Japonesa. Een uitgebreid ontbijt. Met fruit, verschillende soorten brood. Een eitje erbij, sap en koffie/thee. Teveel voor de meesten, die normaal alleen Yoghurt met muesli eten, voordat ze naar hun werk gaan. Wel heel erg lekker.
Op weg om 09.30 in de bus naar een wandeling met de stokken naar een natuurpark Serra d'Aire voor ruim twee uur. Mooie wandeling, veel rotsen, muurtjes van losse keistenen op elkaar gelegd. Dit diende ter bescherming voor de herders en hun kudde bij slecht weer. Zij konden dan schuilen. Na ongeveer anderhalf uur lopen, was het tijd voor een fruithap en een momentje terug trekken voor de dames. We zagen een soort van grote rupsen, met een prachtige tekening op de huid. Waarschijnlijk een mannetje en vrouwtje. Onderaan het plantje bleken er kleine rupsjes te liggen. Bert had dit opgezocht op internet. Omdat het zo bijzonder was, stonden we met z'n allen rondom de rupsen, voorover gebukt. Voor Edwin aanleiding om een foto te maken. Weer verder met de wandeling. Bij het naar beneden lopen kwamen we een herder met een kudde geiten tegen. Jeannette heeft nog een praatje gemaakt met de herder. Mooie wandeling, waar je tijm en rozemarijn goed kon ruiken. Weer in de bus naar restaurant Casa Velha, voor een drie gangen diner. Met een heerlijk dessert.
Met de bus naar Obidos. Heel leuk plaatsje, niet zo groot. De groep waaierde uit. Je kon over de muur lopen, rond Obidos. Heel gezellig winkelen. Leuke tasjes van kurk. Of geschilderde borden. Of..wat je mooi vond. Praktisch iedereen heeft wel ginginha gedronken in een cupje van chocola. Heel erg lekker. De laatste slok leek net een kersen bonbon Om 18.00 verzamelden we bij een neef van Michelle, die een bar in het winkelstraatje van Obidos heeft, bar IBN Errik Rex. Geen uitgebreide maaltijd. Wel kaasblokjes en chorizo worstjes. De worstjes lagen op een schaal, die gevuld was met brandbare alcohol, waardoor de worstjes werden geflambeerd. We hadden gister ook worstjes gegeten. We hebben niet alles opgegeten. Teveel worst. Een bar is geen bar, wanneer er geen mannentafel is. Iedere man die mee was, weet nu waarom….. Met de busjes terug. De huisjes van Toos (Ada en Astrid) en Els (Edwin en Louise) gezien. Nog wat drinken bij Quinta Japonesa en naar bed. Bij onze tent nog wat na gekletst en naar bed. Het was een koude nacht. Morgen laten we de ramen maar dicht, van onze tent. Vanavond bleek dat Lenneke haar fototoestel kwijt was. Bij enig na - en terug denken, was het vermoeden dat het fototoestel, waarschijnlijk in de winkel lag, waar Lenneke haar groene tas had gekocht. Morgen vragen of Michelle wil bellen naar desbetreffende winkel, om te informeren of het fototoestel daar ligt. Dinsdag 9 september. Het is een gewoonte geworden dat Jeannette de wekker zet. Een uur van te voren. Lenneke had goed geslapen en dat uitte zich in een act over haar fototoestel. Hilarisch. Mijlenver zijn we dan te horen, voor m'n gevoel. We lachen er niet minder hard om. Voor diegene die wilde, dat bleek achteraf iedereen te zijn, kregen we een Luzhineng Qigong training van Michelle. Aarden in het middelpunt van je lijf. Denkbare ballen vast houden en weer
uit de lucht plukken. Met je handen naar je voeten en een rondje maken met je rug en ja, ingewikkeld. Dan had je de Mingmen, achter je rug boven je stuitje. En de nieren werden ook vast gehouden. Er is een verbinding met de navel en de Mingmen. We hebben erg ons best gedaan en voelden ons meteen in Zen. De Mingmen is de hele week bij ons gebleven. Ontbijt verdiend en om 10.00 weer aangetreden om naar een oosterse wandeltuin, genaamd Buddha Eden te vertrekken. De naam zegt het al, veel Buddha. Ook Vihsnoe. De soldaten vanuit Tibet. Moderne kunst. Eigenlijk waren alle invloeden wel aanwezig.
Een heerlijke lunch. Bakkelau, Kabeljauw (stokvis) op z'n Portugees. Groenten, aardappels of rijst. Salades en koffie toe. Ik was het vergeten. Je komt er gauw weer achter. De Portugezen eten twee keer warm. En in de streek waar wij zitten , meer vlees dan vis, legde Bert later uit. We hebben dan ook veel vlees gegeten. Na de koffie de bus in voor een georganiseerde wandeling met een Engelssprekende gids en daarna een wijnproeverij op Quinta do Gradil. We hadden een erg leuke tocht, zonder stokken. We starten bij het persen van de druiven. Kregen een uitleg daarover en er stond een kar vol met druiven te wachten om geperst te worden. Door druivenstokken gelopen. De normale wijn, werd met de machine geplukt, daar waar de machine bij kan. Anders met de hand. De betere wijnsoort wordt met de hand geplukt. We zagen dat ook gebeuren. Het zou de komende dagen gaan regenen. De oogst werd om die reden al binnengehaald.
We hebben het hele landgoed in zijn geheel gezien. Behoorlijk groot. Veel eucalyptus bomen. Ruikt erg lekker. En omdat we een uil wilden zien, zijn we nog een stuk omhoog gegaan, alleen geen uil, bleek. De ruïne gezien van de wijnboerderij. Onze gids hoopt dat er genoeg geld beschikbaar komt om het te kunnen restaureren. Het is behoorlijk vervallen. We weten nu ook wat kweeperen zijn. Ik wist het nog niet. Het was best warm en de dorst kwam opzetten, evenals iets van trek. Hoe kan het, maar het was zo. En dan nu "wijnproeven". Twee witte en twee rode. Stukjes brood en jam in verschillende smaken. Smaakte goed en de wijn was persoonlijk, qua smaak dan. De één vond het lekker, de ander niet. Daarna de maaltijd. Het was een leuke ruimte waar we in aten. We waren de enigen. Lekkere voorafjes. Inktvis, leverstukjes en een soort van salade van boontjes en tonijn. Hoofdmaaltijd was vleesblokjes van sucadelap, niet helemaal gaar. Waarschijnlijk de rede, dat het meeste daarvan terug gegaan is naar de keuken. De aardappelpuree heeft wel iedereen opgegeten, Het dessert was heerlijk. Peer uit eigen tuin in een saus van rode wijn. Daarna het eten laten zakken, door nog wat wijn te kopen of een beetje rond te lopen. We hadden de hele middag gezelschap van een jonge herdershond, van drie maanden oud. Vanavond vond hij de schoenen van Yvonne wel aantrekkelijk om aan te likken. Yvonne dacht er anders over. Weer terug in de busjes naar de Quinta Japonesa. We zijn meteen door gegaan naar boven om het huis van de stelletjes (Jeanne en Peter, Edmond en Yvonne, Louis en Paulien) te zien en René. Het was wel het grootste huis. Er sliepen dan ook de meeste Nordiccers. Gezellig nog wat gedronken bij hen en dan is dan toch ook de avond weer voorbij en daarmee ook deze dag. Eén bus reed naar beneden en een aantal deed dat lopend. Bedtijd. Woensdag 10 september. Lenneke haar fototoestel is door Michelle opgehaald. Gelukkig. Vandaag vroeg op, ontbijten, lunchpakketje meenemen en met onze busjes naar Peniche, want we zouden met de boot naar de Berlengas eilanden gaan. We zijn op de boot gestapt en het leek wel of in een attractie zaten, want we gingen behoorlijk op en neer en van links naar rechts. Dat hebben we dan ook gezongen. Van voor naar achter en van links naar rechts. Ik wil niet weten, wat andere bootgangers ervan dachten. Hier en daar kon er wel een lachje vanaf. Het was een mooie bootreis, prachtig weer. Een behoorlijk deinende zee en veel wind, ook heel zonnig. De Berlengas eilanden kwamen in zicht en daar is het bij gebleven.
Eenmaal voor de ingang van de baai bleek het onmogelijk om aan te meren. Het was door de volle maan zeer laag water. Hierdoor was de deining nog groter. Het schip ging nog meer op en neer. De kapitein maakte rechts om keert. En dit bleek de eerste van een reeks keer momenten de komende dagen. Zen was niet meer aanwezig en soms nog Mingmen, maar steeds minder, doordat de keer momenten het over gaan nemen. Wat ook erg leuk was en voor veel gelach zorgde. Om ongeveer 12.00 stonden we weer aan wal. Tickets terug gegeven. De bemanning baalde stevig. Wilden de fooi niet aannemen. We krijgen het geld van de tickets nog wel terug. Eerst maar koffie. Er was vrij snel en goede plek gevonden. De groep viel wat uiteen, omdat de verslagschrijfster, nog wat verder wilde kijken. Teruggefloten en met z'n allen een lekker kopje koffie gedronken. Els heeft Michelle gebeld om te overleggen wat te doen. We waren nog steeds in Peniche. Daar is een kerkje aan de kust, wat leuk is om te zien en daar zijn we naartoe gereden. Klein, maar leuk. Bij een uitkijkpunt, foto's gemaakt. We keken uit op de zee en een prachtige rotsformatie. Uitgeslepen door zand, wind en regen. Wat van onze meegebrachte lunch gegeten en door gereden naar de baai Sao Martinho do Porto. We zouden zoveel als mogelijk langs de kust rijden. Dat bleek wat
lastig en het is een toeristische route geworden. Wel heel leuk. Met smalle paden en soms zag het er uit en was het ook, als een achtbaan. Eenmaal bij de baai aangekomen, hebben de meesten van ons langs de kust
gelopen, naar het centrum. Op blote voeten door het water. Heerlijk. In het centrum ijs gegeten en weer terug gelopen naar de busjes. Douchen en om 19.30 was de barbecue. Bert en Michelle wilde ons de Portugese producten laten proeven, of hoe het op z'n Portugees wordt klaar gemaakt. Heerlijk, helaas teveel. Ik ben bang dat er veel is blijven liggen. Na een geslaagde avond, is de tent naar bed gegaan. Om 23.00 was het
daar stil en donker. Moe van indrukken, wijn en eten. Plat gaan was het enige wat nog mogelijk was en het meest aantrekkelijke, Donderdag 11 september Normale tijd opgestaan en ons ontbijt gegeten. We vertrokken pas om 10.20. Michelle en Mika gingen mee vandaag. Op weg naar Monte Junto. Onderweg hebben we een afslag gemist. Een stukje doorrijden en..keren. Na gister was dat hilarisch. Ook begon het flink te regenen. Zo hard, dat het de vraag was of het nog wel leuk zou zijn om daarin te wandelen. Na overleg met de gids hebben we eerst een bezoek gebracht aan de natuurijsfabriek. Uniek in zijn soort, wanneer ik het goed heb begrepen. Behoorlijk indrukwekkend. Steeds maar weer blijkt dat men vroeger toch veel kon. Aansluitend de lunch met sandwiches, waarvan we de nummers hadden onthouden. Niet, wat voor soort sandwiches we zouden eten. Typisch Hollands misschien? Intussen kwam de zon door en konden we doen, waarvoor we kwamen, lopen met de
stokken. Heerlijke wandeling bovenop de Monte Junto. Veel wind en zon. Prachtig uitzicht. Daarna met de busjes naar de top gereden. Met een nog mooier uitzicht. We zouden nu een toeristische route terug nemen. Dat was niet heel eenvoudig en we moesten ergens keren. Wat weer voor hilariteit zorgde in onze bus.
Ondertussen was de bus van Edmond niet meer in zicht. Er moest een foto gemaakt worden. Na het keren, duurde het een tijdje voordat we Edmond en zijn bus zagen. Aan de andere kant natuurlijk. We hebben veel gelachen, hierdoor. We zijn afzonderlijk verder gereden en uiteindelijk kwamen we met z'n allen tegelijk aan. Door dit alles, hadden we net zoals gister weinig tijd om te douchen en het was ook de bedoeling dat we er mooi uit zouden zien, vanwege de Fado avond. Die begon om 20.00 in restaurant Encosta das Freiras. Eerst de prachtige tuin gezien. Dan aperitief met lekkere hapjes. De keuken was wat fijner, dan we de afgelopen dagen gewend waren. De tafels groot en rond, wel aan elkaar geschoven. Het was een uitdaging om aan je voedsel te komen. Maar daar hadden we wat op gevonden. De een start met het opscheppen van de rijst. De ander met sla en dat kruist elkaar. Het liep gesmeerd. Tegen het einde kwamen de zanger en zangeres, zij met een dijk van een stem en de twee begeleiders op de gitaren. Jammer was wel, dat er geen uitleg bij werd gegeven. Het was een mooie avond. Op de terugweg stapten Ada en ik voor de verandering bij Edmond in de bus en in het donker lijken alle weggetjes op elkaar, we moesten weer keren. Misschien vervelend, maar wel komisch. We zijn er gekomen. Voor de laatste nacht in de tent slapen. snif! Nog nagegaan waar toch de mobiel van Lenneke zou kunnen liggen. Misschien is het toch uit haar broekzak gevallen in de bus. Morgen in de bus zoeken. Vrijdag 12 september Lenneke is haar mobiel nog kwijt. Hij ligt niet in de tent of tassen en ook niet onder de vlonder Voor en na het ontbijt zijn de koffers ingepakt. We zijn nog toegesproken door Bert en Michelle en we zijn bedankt voor onze giften. We hadden van alles meegenomen met ons allen, zoals worst en vlokken en nog meer typisch Nederlandse producten. Vlak voor vertrek zijn Lenneke en Elly op zoek gegaan naar de mobiel en hij bleek in de bus van Edwin te liggen. De koffers lagen er al in, die konden weer eruit. We hoorden hem wel, maar zo makkelijk liet de mobiel zich niet pakken. Hij bleek tussen de voering van een stoel te liggen. Koffers weer erin en op weg naar Lissabon.
Bij Belém zijn de busjes geparkeerd. Koffie gedronken. Daarna weer een uitwaaiering van groepjes. Ons groepje is de bustour gaan doen, door Lissabon.
Vervolgens naar Pasteis de Belém. Daar Pasteis gegeten en als laatste actie aan de Tejo (Taag) gezeten. Om 17.30 afscheid genomen van Jeannette en daarna van Paulien en Louis. Dat was even vreemd en lastig. Geen schade bij de busjes, zoals eerder vermeld. Inchecken. Door de douane. Verliep allemaal voorspoedig. Wat gegeten en met vertraging zijn we gaan vliegen. 22.45 Nederlandse tijd. We kwamen om 01.15 aan. Koffers en stokken ophalen. De bus en de taxi stonden er al en ja, afscheid genomen van iedereen. Goed thuis gekomen van een geweldige reis. Els en Edwin, dank je wel Gerda Kop
