Overstagje November 2012
Dag zomer!
Kijk ook op: www.Leeghwatergroep.nl 1
Namen en adressen Clubhuis: De Scouthoeve Snelliuslaan 39 1171 CZ Badhoevedorp tel. 020 - 659 67 27 (zaterdag 9.00 tot 18.00 uur) www.leeghwatergroep.nl Bevers: jongens en meisjes van 4 t/m 7 jaar Opkomst zaterdag van 10.00 tot 12.00 uur / contributie € 26,- per kwartaal Leiding: Jaimy Spanjaard tel. 020 - 659 83 58 Kim Snijders tel. 020 - 659 87 30 Bas Dekker tel. 020-6592697 Dolfijnen: jongens en meisjes van 7 t/m 11 jaar Opkomst zaterdag van 10.00 tot 12.00 uur / contributie € 30,75 per kwartaal Leiding: Joost van Driel tel. 06 - 249 70 979 Tom Aarnts tel. 06 - 134 70 716 Esmee Janse tel. 020 - 659 66 88 Marieke Jonker tel. 020 - 822 08 04 Zeeverkenners: jongens en meiden van 11 t/m 15 jaar Opkomst zaterdag van 13.00 tot 17.00 uur (´s winters tot 16.00 uur) / contributie € 34,75 per kwartaal Leiding: Buchan van Veen tel. 06 - 303 86 051 Hans Klaasse Bos tel. 06 - 303 18 730 Paul Hofboer tel. 06 - 395 66 531 Marcella Janse tel. 020 - 659 66 88 Joren de Haan tel. 06-19660244 Wilde Vaart: jongeren van 15 t/m 18 jaar Opkomst zaterdag van 13.00 tot 17.00 uur / contributie € 39,50 per kwartaal Begeleiding: Karst Maas tel. 06 - 131 07 804 Fleur van Wilgenburgh tel. 06 - 400 74 647 Reinier Klaasse Bos tel. 06 - 149 88 482 Dick Meijer tel. 06 - 134 61 714 Waterwolfstam: Loodsen: jongeren van 18 t/m 21 jaar Opkomst zaterdag 13.00 tot 17.00 uur / contributie € 39,50 per kwartaal SeniorLoodsen
Opkomsten volgens agenda / Contributie € 16,75 per kwartaal Leeghwatergroep Badhoevedorp
Ledenadministratie: Marjon Bloem tel. 075 - 642 08 16 De Ruyterkade 24, 1521 KM Wormerveer
[email protected] Beheerder Scouthoeve: Edwin Bloem tel. 075 - 642 08 16 Contributiebetaling per kwartaal via automatische incasso op girorekening 4716193 ten name van Vereniging Scouting Leeghwater te Bad-hoevedorp. De contributiegelden zullen elk kwartaal rond de 29e van de eerste maand betreffende kwartaal geïncasseerd worden. De machtiging kan op elk moment schriftelijk worden opgezegd bij de ledenadministratie van de Leeghwatergroep (Marjon Bloem), bij voorkeur per e-mail naar
[email protected]
2
Redactie
Warme zomer, frisse herfst Het einde van het vaarseizoen is al weer een feit. We hebben een memorabel zomerkamp gehad, weer prijzen gepakt bij de RZW en de Loodsen hebben hun traditionele Westeinderweekend gehad. Het Overstagje is dit maal wat later dan jullie misschien gewend zijn, maar is ook zoveel gebeurd! We hebben een selectie moeten maken van al jullie avonturen, dus we hopen dat jullie het Overstagje weer met heel veel plezier zullen gaan lezen. De redactie
1
Nieuws uit het dorp Hotsjietonia De eerste opkomst na de vakantie was meteen al raak, maar liefst vijf nieuwe kijkers! Hier zijn wij erg blij mee! Wij hebben in de vakantie lang na zitten denken over leuke ideeën en de eerste opkomst zijn wij meteen begonnen met nieuwe spelletjes. Het eilandenspel (variant op stoelendans) was meteen al in trek. De kinderen deden enthousiast mee en hadden het erg naar hun zin. Wij willen onze themafiguren nog beter terug laten komen in ons programma, daarom hebben wij onze opening en sluiting hierop aangepast. Wij hopen op een nieuw seizoen met ontzettend veel leuke opkomsten en veel vrolijke bevers! Zaterdag 13 oktober hadden we een bijzondere opkomst. Sophie (stagiaire bij de bevers voor twee keer, vanwege een leidingcursus) had een erg leuke opkomst voorbereid voor de bevers met leuke dingen die voor ons nieuw waren.
We hebben het beverlied geleerd, een rups gemaakt en veel leuke spelletjes gedaan, waaronder dweilhockey. De bevers moesten een doek in elkaars doel proberen te schuiven met behulp van een bezem/ dweil. Bedankt Sophie voor deze leuke opkomst! Liefs de beverleiding
2
Kleuren!
3
Dolfijnen nieuws Overvliegen en Zwemwedstrijden Zaterdag 6 oktober zijn er drie kinderen overgevlogen vanaf de bevers naar de dolfijnen! Nikita, Sven en Lars maken nu ook deel uit van deze leuke groep. Ze moesten er wel wat voor doen, zo hebben ze eerst geprobeerd om bootmemory te doen, maar dat spel was zelfs voor de oudere dolfijnen nog wat te lastig. Daarna kregen ze wat vragen en mochten ze proberen om in de hechte kring dolfijnen door te dringen. Dat was voor hen natuurlijk erg makkelijk, dus zijn ze nu Dolfijn! Daarna konden alle dolfijnen plaatsnemen op de nieuwe bankjes om het thema van de komende weken uitgelegd te krijgen. De komende weken staan namelijk helemaal in het teken van 'Groen'! Zoals de kinderen zelf al noemden hoort daarbij: Gras, Blaadjes, enzovoort. Wij zullen dus activiteiten met de natuur gaan doen, maar ook duurzaamheid en dat wordt natuurlijk hartstikke leuk! Het lokaal is inmiddels al een hele groene zee aan ballonnen en zelf geknipte blaadjes. 's Avonds waren de zwemwedstrijden in de Meerkamp in Amstelveen. Na wat langer dan anders te moeten wachten in de kou buiten konden we eindelijk naar binnen. De onderdelen waren schoolslag, vlotvaren, vrije slag en estafette. Antoon heeft bij de schoolslag de tweede plaats gehaald! Verder zijn er nog twee bronzen medailles gehaald bij meisjesvlotvaren en gemengd estafette.
4
FF denken
5
Scouting technieken Zeilen is een mooie manier om jezelf voort te bewegen over het water, maar je hebt er natuurlijk wel wind voor nodig. Weinig wind is vervelend, maar teveel wind kan ook heel vervelend zijn. Om te kunnen zien hoe hard het waait is er de Schaal van Beaufort. In het schema hieronder kan je zien hoe je aan dingen zoals bomen kan zien hoe hard het waait.
6
Zeeverkenners nieuws Het is weer voorbij die mooie zomer. Het is waar, de zomer is alweer voorbij. Een zomer die een zeer bewogen zomerkamp op De Stierop kende. Na het zomerkamp volgden de roei-, zeil– en wrikwedstrijden waar de zeeverkenners weer heel succesvol waren. Maar niet alleen de zomer is weer voorbij, voor een groot deel van het kader is die mooie zeeverkennersperiode ook ten einde. We nemen afscheid van Marloes, Francis, Jochem, Joey, Michiel en Casper Albers. Zij gaan de scoutingwereld verder verkennen en zullen dit doen bij de Wilde Vaart. Voor de zeeverkenners betekent dit vertrek dat er kansen zijn voor nieuw kader. Zij zullen in het voorjaar versterkt worden door de oudste Dolfijnen. Maar laten we stoppen met treuren over die mooie zomer, want er staat een geweldige winter te wachten! Sinterklaas, Kerst, de Boerenkoolfuif zijn natuurlijk de vaste onderdelen. Daarnaast gaan we ook weer aan de slag met het bootonderhoud en willen we, net als voorgaande jaren, er weer voor gaan zorgen dat de zeeverkenners hun CWO gaan halen. Een vol programma dus. Wij hebben er weer zin in en wanneer de boten het water in zijn, zijn al onze zeeverkenners ervaren drakentrainers! Drakentrainers? Jawel, want dat is ons winterprogramma: Hoe tem je een draak! Dus hoor je afgrijselijke kreten, woest gegrom, zie je rook onder de deur van het zeeverkennerslokaal komen, dan is er niks aan de hand. Dan zijn onze dappere zeeverkenners bezig een helleveeg te aaien, een akelige adder te voeren, een gronkel te borstelen, de koppen van een razende ritzerrug weer eens uit elkaar te halen of de monsternachtmerrie de tanden te poetsen!
De zeeverkennerstaf.
7
Zeeverkenners Zeeverkenners nieuws nieuws groepen tegelijk de Akersluis door te gaan. Daarna was het nog maar een klein stukje naar de Sloterplas. Daar aangekomen werden de boten opgetuigd, het evenement geopend, de bootsen gebriefd en gingen de wedstrijden van start. Overigens nam het gehele proces langer in beslag dan hierboven wordt beschreven. De eerste heat was een vrij makkelijk rondje. De deelnemers moesten vanuit het startveld naar een boei varen, deze ronden en daarna finishen. Dat er slechts windkracht 2 stond, zou hiermee te maken kunnen hebben. De zeeverkenners eindigden binnen de top tien! Na een pauze, waarin Marcella het afscheidscadeau kreeg van de zeeverkenners in de vorm van een tas vol typische Hollandsche Waar, begon de tweede heat. De route was dit keer een stuk uitdagender. Ook dit keer eindigden de zeeverkenners binnen de top 10. De terugreis naar de steiger verliep net zo hectisch als op de heenweg, maar dat zijn we bij scouting ondertussen wel gewend. Na een verkwikkende nachtrust, stond een deel van de zeeverkennersstaf al weer om 7.20 uur bij de steiger. Hoewel het de bedoeling was dat ze met z'n vieren zouden zijn, lukte dat niet helemaal. Ondanks die kleine kink in de kabel, werden twee zeeverkennersboten en een wilde vaartboot richting de Bosbaansluis gesleept. Eenmaal bij de sluis aangekomen bleek het, ondanks het vroege tijdstip, al heel druk. Verschillende sleepjes van verschillende groepen lagen al te wachten tot ze de sluis in mochten. In een sneltreinvaart werden de drie Leeghwaterboten nog even ontdaan van hun mast. Eenmaal in de sluis moest er gewacht worden tot de het waterpeil een flink aantal meters gedaald was.
RZW 2012 Ieder jaar wordt in de regio AmsterdamAmstelland door RA5 de Roei-, Zeil- en Wrikwedstrijden gehouden, beter bekend als de RZW. Vanuit de gehele regio doen dan waterscoutinggroepen mee aan de wedstrijden. Traditioneel vinden op zaterdag de zeilwedstrijden plaats en op zondag de roei- en wrikwedstrijden. Voorheen werden de zeilwedstrijden op het Nieuwe Meer gehouden, maar sinds vorig jaar worden ze gehouden de Sloterplas. De roei- en wrikwedstrijden vinden dan plaats op de Bosbaan. Voor de zeeverkenners betekende dat ze dit weekend vroeg uit de veren moesten, zodat ze om 8.15 uur bij de steiger stonden. De Wilde Vaart had al gezorgd dat bootspullen aanwezig waren, zodat om 8.30 uur afgevaren kon worden. Eerst ging de sleep onder Sloterbrug door, om daarna met meerdere
Sociaal als de Leeghwatergroep is, werden een aantal boten van de Radboud en de Sloterplas een sleep aangeboden richting de starttoren van de Bosbaan. Het is anders nog een heel eind roeien. 8
Zeeverkenners nieuws Nadat de boten aangelegd waren, kwamen de eerste verkenners al aan druppelen. De boten werden klaargemaakt, een grote partytent met een Waterwolfstamafdak werd opgezet en het evenement kon beginnen. De zeeverkenners lieten goed van zich horen. 10 Zeeverkenners, aangevuld met Marcella en haar vriend Jonathan, werkten zich een hele middag in het zweet. De twee boten presteerden allebei goed. Bij de 250 meter schoten ze over het water, waarbij in één geval de tegenstanders op een enorme achterstand gezet werden. Ook bij de 1000 meter lieten de verkenners duidelijk zien wie er de beste waren. Broer en zus Albers konden daarna individueel laten zien wat ze waard waren bij het wrikken. Helaas werd Casper Albers aangevaren door een lid van de Scouting '63, die wilde laten zien hoe snel hij van baan 6 naar baan 1 kon komen binnen 200 meter. Hierbij was het jammer dat nu juist Casper in zijn weg lag. Marte daarentegen moest het opnemen tegen 13, 14 en 15 jarige meiden. Nu is Marte niet de minste, maar dit keer moest ze behoorlijk knokken. Na een slopende 200 meter wrikrace, was het de bedoeling dat Marloes Marte terug zou wrikken, maar uiteindelijk duurde dat zo lang, dat Marte ook maar de boot terug gewrikt heeft.
sprong op de tweede plek in hun heat. Men dacht al de overwinning in de zak te hebben, maar helaas bleek de Paula Geerts in een andere heat net een tikkeltje sneller en ging de overwinning hen aan de neus voorbij. Uiteindelijk was de medailleoogst voor de gehele Leeghwatergroep met 4x goud, 2x zilver en 1x brons helemaal niet slecht en kan met tevreden terug zien op deze RZW.
Na een overwinning op de 250 en 1000 meter wilde de zeeverkenners voor de driedubbele slag gaan en ook nog de 500 meter roeiploegen op hun naam zetten. In eerste instantie leek dat te lukken. De zeeverkenners hadden een halve minuut voor-
DOE MEE AAN DEJANTJE BETON COLLECTE! 4 T/M 9 MAART 2013
9
Het hemd Zeeverkenners van het lijf nieuws Je ziet ze elke zaterdag door het clubhuis heen wandelen, de mensen van de Leeghwatergroep, maar wat weten we nu eigenlijk van ze? De ondervraagde mocht aan het eind van het interview een voorstel doen voor een persoon dat de volgende keer geïnterviewd gaat worden. Het kan dus zo maar zijn dat jij de volgende keer aan de beurt bent! Hoe heet je? Marcella Janse Hoe oud ben je? 20 Bij welke speltak zit je? Loodsen en als staf bij de zeeverkenners Wat voor een opleiding/werk doe je? gespecialiseerd pedagogisch werker kinderopvang Wat kun je verder nog over jezelf vertellen? ik ben al beverleiding geweest en ik ben naar China geweest om vrijwilligerswerk doen in een weeshuis. Hoe lang zit je al op scouting? 14 jaar Welke speltak vind je het leukst? Moeilijk. Ik denk Wilde Vaart en Loodsen om zelf lid te zijn en de Zeeverkenners om leiding aan te geven Welk kamp vind je het leukst om naar toe te gaan? Marcella Janse Het zomerkamp op de Kagerplassen Hoe ben je bij scouting gekomen? Een vriendin van mij ging verhuizen maar beef wel op scouting dus ging ik ook op scouting. Zo kon ik haar blijven zien. Zij is er af gegaan en ik ben toch gebleven. Wat vind je zo leuk aan scouting? Alles! De mensen, de gezelligheid, het zeilen en het water. Wat is jouw taakverdeling bij jouw speltak? Gezellig de vrouwelijke leiding uithangen en helpen waar het kan! Wat is de taak van de leiding? Zorgen dat de kinderen het naar hun zin hebben! Wat doe je bij een opkomst? Bij de zeeverkenners draaien we ons programma draaien (zie zeeverkennersnieuws) en met de Loodsen gezellig met zijn alle nieuwe ideeën bedenken voor programma’s en kampen en natuurlijk gewoon lol maken. Wat zijn je taken binnen de groep? Op dit moment ben ik zeeverkennersleiding en Loodsen lid Wie zou jij van een andere speltak graag nog in een interview willen zien? Marloes Bulten van de Wilde Vaart 10
Breinbrekers Je staat naast een waterbron, en je hebt twee kruiken. De ene kruik heeft een inhoud van 3 liter en de andere kruik een inhoud van 5 liter. Hoe kun je 4 liter water afmeten met deze twee kruiken?
Tijdens een familiefeest zitten aan een tafel een grootvader, een grootmoeder, twee vaders, twee moeders, vier kinderen, drie kleinkinderen, een broer, twee zussen, twee zonen, twee dochters, een schoonvader, een schoonmoeder en een schoondochter. Hoeveel mensen zaten er minstens aan tafel?
Richard is een vreemde leugenaar. Op zes dagen van de week liegt hij, maar op de zevende dag spreekt hij altijd de waarheid. De volgende uitspraken deed hij op drie opeenvolgende dagen: Dag 1: "Ik lieg op maandag en dinsdag." Dag 2: "Vandaag is het donderdag, zaterdag of zondag." Dag 3: "Ik lieg op woensdag en vrijdag." Op welke dag liegt hij niet?
11
Wilde Vaart nieuws
LOST Je staat in je kamer en kijkt neer op je bed. Het is bezaaid met allerlei spullen. Vanavond stap je op het vliegtuig en je bent bezig om je laatste zaken bij elkaar te zoeken om er zeker van te zijn dat je niets zult vergeten. Vanmorgen ben je nog even de stad in geweest om wat laatste inkopen te doen. Je hebt voor zo’n zonnige vakantie in My Little Pony Park toch meer nodig dan je denkt... Tandpasta, check. Opblaasbanaan, check.
staar je recht in de levenloze ogen van een dode medepassagier. Het laatst wat je je herinnerde was het “fasten your safety belt” lichtje voordat het vliegtuig in hevige turbulentie terecht kwam. Een schreeuw en een luide knal brengt je plotseling weer helemaal terug. Een van de passagiers kleurt jouw stukje strand en nog zeker 100 meter extra achter de voormalige straalmotor volledig rood terwijl de motor explodeert. “Waar ben ik” vraag je je nogmaals af. Hadden we ondertussen niet veilig in “My Little Pony Park” moeten zitten?
De reis is standaard, inchecken door de controle en het vliegtuig in. Het is een moderne Boeing en dat stelt je wel wat gerust. Als je zit kijk je door het gangpad naar voren, het soort mensen dat naar het My Little Pony Park gaat is wel wat vreemd maar dat kan jou niets schelen. Het zal de vakantie van je leven worden. Als het vliegtuig los van de grond komt verdwijnt plotseling de lichtstraal die net nog zo mooi door de wolken kwam. Bij de Mc Donalds spottersplek staat een man in witte kleding. Als de zon verdwijnt achter de wolken mompelt hij zacht : “het gaat beginnen”.... Het vliegtuig verdwijnt in de zwarte nacht.
Zondag: De Crash Zondag zijn we met de boten richting de Kaag gevaren, het begon een beetje te regenen tijdens het inladen maar die regen was al snel voorbij. Na 3 uurtjes slepen kwamen we bij het eiland aan. Daar zijn we begonnen met het opbouwen van het kampterrein. Nadat het kamp was opgebouwd zijn we met de boten het water opgegaan om ons avondeten te zoeken. Uiteindelijk vonden we aan het einde van het Joppe een kist met knakworsten en soep. Deze hebben we boven een kampvuur opgewarmd en opgegeten. -Casper Hoogenboom-
“Waar ben ik?” Doodstil met je ogen gesloten lig je op je rug. Het voelt als zand. De pieptoon in je oren wordt langzaam verdrongen door een nog draaiende straalmotor die niet heel ver van je af kan liggen. Je opent je ogen, en nadat je pupillen zich aangepast hebben aan het felle zonlicht,
Maandag: op zoek naar contact De eerste echte kamp-dag beginnen we zoals altijd met een 12
Wilde Vaart nieuws ochtend duif, daarna ontbijten. Na het eten begonnen we met het thema. We kregen een puzzel die we moesten oplossen en als we die opgelost hadden, had je een coördinaat van een eiland. Op dat eiland lag materiaal (de cockpit van ons neergestorte toestel) om contact te krijgen met het thuis front. Na een lekker stuk te hebben gezeild, de cockpit te hebben gevonden inclusief een vaag Frans S.O.S. signaal, kunnen we weer lekker van de zon genieten en lekker zwemmen. Na het zwemmen gingen we eten, Pasta Pesto was echt lekker en toen kwam het leukst: de doping. Eerst dacht iedereen dat Casper en Yorick de pineut waren maar toch niet. Alle nog niet gedoopte leiding werd alsnog gedoopt. Na de doping, met de beste Neptunus ooit (Biko), Kregen we een dropping. Iedereen had dikke kleren en regenkleding aangedaan en gingen in de sleep liggen, ondertussen begon het ook te regenen. Gelukkig kregen we te horen dat het niet doorging omdat de benzine van de sleper op was (It was the Island!). Daarna ging een groep naar bed en de rest lekker bij het kampvuur zitten. -Biko Vos-
keer per 10 minuten onze coördinaten wazzapten en een plaatje terug kregen waarop we de signaalsterkte van “The Hatch” terug kregen. (Deze werd gevonden maar kon niet geopend worden) Terug aangekomen op het eiland hebben we overheerlijke nasi gegeten. ’s Avonds gingen wij op zoek naar de op de raadsel/ kaart aangegeven plaats, op de locatie lagen de batches voor het installeren. Toen we met z’n alle bij het kampvuur zaten werden wij opgehaald door angstaanjagende monniken. Iedereen heeft een Karma opdracht gehad en is bij het Orakel op bezoek geweest. Aan het einde van de dag gingen we gezellig weerwolven waarna wij heerlijk ins slaap vielen. Kus: -Bas en DonnaWoensdag: The Others! Vandaag waren we begonnen aan de tweedaagse hike (om “The Hatch” te openen). Nadat we ’s ochtends waren opgestaan en hadden ontbeten zijn we in de middag na de lunch vertrokken. We jaagden stukken en er werd ook veel geroeid, waarna we maar voor een sleepje gezorgd hebben waardoor het eindelijk snel ging. We kwamen al vroeg aan bij het recreatiegebied. Eerst konden we rustig zitten maar het ging al snel regenen en toen moest iedereen schuilen. Gelukkig had iedereen toen al lekker gegeten (hamburgers) en besloten we te gaan slapen. Het ging weer regenen en onweren, daarbij moest maarten ook heel hard snurken. -Erik-
Dinsdag: The Hatch! We mochten lekker uitslapen omdat we een dropping zouden hebben. Alleen ging deze dropping niet door omdat “the Island” ons terug naar het eiland trok. Helaas worden wij wakker met super slecht weer. Dit was de perfecte dag om onze videologboeken bij te houden. Toen het eindelijk stopte met regenen zijn wij het water op gegaan opzoek naar “The Hatch” doormiddel van een warm koud spel waarbij we één
13
Wilde Vaart nieuws Zaterdag: Oordeel! Vandaag werden we weer wakker op onze oude vertrouwde plekjes. We hebben wat gewerkt aan onze videologboeken en daarna konden we starten met een bloedspannende zeilwedstijd. Het was een nek-aan-nek race… de eerste 2 minuten dan, want de bak van Casper heeft uiteindelijk dik gewonnen en konden als eerst op zoek naar het centrum van het eiland. De meiden bak (Lisa, Esmée, Donna en Buddy) was 2e en daarna de bak van Bas en Paddy. Het was vandaag een heerlijke zwemdag en iedereen, ook Donna, heeft gezwommen. Na het zwemmen hebben we heerlijk gebarbecued en kon het avondprogramma beginnen. -Esmée-
Donderdag: Het Vlot Na een nacht in de boot te hebben geslapen werd het weer ochtend… in die ochtend moesten we snel het kamp op het andere eiland afbreken en terug naar de Kaag varen. Dat lukte doordat een boot vanaf het eerste stuk van de ringvaart tot aan het eiland ons sleepte. (Aangekomen op het eiland ontplofte de boten omdat het niet gelukt was “The Hatch”code om de 108 minuten in te voeren tijdens de 2daagse hike, daarom:) Na de lunch gingen we een vlot bouwen om naar de overkant te zwemmen terwijl 1 persoon geheel droog moest blijven. Aan de overkant moest je dan “others boatboat michael” zeggen. Na het avond eten kwamen Marjon, Edwin, Marcella, Hans, Paul, Joren en Joost langs. We gingen 4 spelletjes doen; namen raden, eieren gooien, parcours rennen en Belgisch verstoppertje spelen. Na wederom een bezoek van de Monnikken en het Orakel, werden we weer gedropt (dit keer echt!). Maar 2 jongens in een boot wisten ons al om half 1 ’s nachts terug te slepen. -Buddy-
Zaterdagavond zaten wij bij het kampvuur. Even later werden wij opgeroepen door het orakel. Wij moesten onze straffen ondergaan. Dit waren de volgende straffen: Niels moest de hele rechtbank een ui in zijn mond houden. Paddy moest Maarten drillen. Esmee en Lisa moesten elkaar met een “Gekke Drol” insmeren. Maarten moest Paddy met waterballonnen bekogelen. Yorick moest een liedje zingen (poesje miauw) Casper H. moest 2 minuten een dansje doen. Toen alle WV-ers al geweest waren moest Reinier ook naar voren komen bij het Orakel. Hij moest een “Gekke Drol” opeten omdat hij ervoor gezorgd had dat de andere leiding gedoopt werd. -Paddy-
Vrijdag: Verre voedseldropping Vanochtend mochten we iets later wakker worden dan normaal, namelijk 10 uur! Dit kwam omdat we gister de dropping hadden gehad. Al waren we snel terug, hadden we er alsnog een late avond van gemaakt. Na een ontbijt met lekkere gebakken eieren mochten we onze tenten terug slepen naar het kampterrein. “The Island” had namelijk een grap uitgehaald omdat iedereen een opdracht niet had voltooid (door het ontploffen van “The Hatch” was tijdruimte vervormd waardoor de tenten zich op willekeurige plekken op het eiland verspreid hadden. Het eiland hadden we overigens heel de week voor ons zelf!). Hoe vervelend het ook was, de tenten stonden uiteindelijk weer op de oude plaats. Hierna gingen we op plundertocht. We zijn met de sleper naar Leiden gevaren. Het zonnetje scheen en we hebben allemaal wel iets leuks gekocht. Dit keer hadden wij ook de boodschappen gedaan, en wat aten we?! Shoarma!! Iedereen was het er over eens. Toen we terug kwamen op het eiland hebben we nog even lekker gezwommen en daarna eten. We hadden uiteindelijk te weinig eten ingekocht en daarom had de leiding McDonalds gehaald. Na het eten hebben we bij het kampvuur gezeten en daarna lekker slapen. -Lisa-
En dan nog dit! Het Verhaal van Roderick Peters (door Maarten Wolswijk) In het donkere vieze slootje daar ligt iets dacht Ilse. Ze deed nog één stap naar voren en nog één, ze dacht: “het kan toch niet waar zijn?!” maar ja hoor daar lag iets in het vieze slootje! Ze hielp hem opstaan en ze bekeek hem eens goed, hij stonk en was koud, hij had een wit koppie met mooie zwarte curven. Zijn naam was Roderick Peters vertelde hij ons nadat hij gewassen was. hij vertelde over zijn verleden en van “The Island” en dat hij twee broers had Geelerick en Blauwerick Peters. Ze zaten vast op het eiland voor 2 jaar want de groep waarmee ze waren gestrand liet ze in de steek omdat ze niet meer nuttig waren. Gelukkig voor hen vonden wij ze wel nuttig want ze waren erg grappig. Toen vertelde hij over zijn geschiedenis, hij had bijna 2 jaar in het slootje gelegen en hij was gescheiden met zijn broers die in de bossen eromheen waren verlaten.
Vrijdag avond dachten Bas, Biko en Buddy van de rechtszaak af te komen omdat ze vandaag naar huis zouden gaan. Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Biko werd gestraft voor het feit dat hij gaat stoppen met scouting. Zijn straf was het eten van een “Gekke Drol” en op zijn rug werd een grote tattoo gezet met “LWG for Life!”. Buddy werd gestraft om het feit dat hij steeds “Gekke Drol” zegt, dus moest hij er ook één op eten. Hij moest er bijna van kotsen. Bas werd gestraft om het feit dat hij te veel bij de meiden hangt. Dus moest hij een teentje knoflook eten, met als toetje een “Gekke Drol”. -Esmée-
Toen zij hij: “ja, zo is het leven van een afgedankte bal”.
14
Wilde Vaart nieuws weet ik helaas de uitslag niet van, en natuurlijk ook wrikken en dan Zaterdag was natuurlijk de dag van het zeilen op de Sloterplas. allemaal met dat warme weer. PrijsLekker vroeg verzamelen. 9 Uur bij de Sloterplas. Pff lekker uitreiking gehad en toen maar alles opgeruimd. Clubhuis weer netjes vroeg alweer! Nouja, opening en toen maar lekker wezen zeilen. Ja hoor, gemaakt toen maar lekker na huis! windstilte! Lekker dan. Gelukkig scheen het zonnetje, dus dat was wel een stukje beter. Dus eigenlijk maar een beetje rond- Groetjes Bas (nu Loods)
Roei-, zeil– en wrikwedstrijden WV style.
dobberen. Kan ook best lekker zijn hoor!! Uiteindelijk hebben we vrij weinig gepresteerd. Wij tenminste, daarentegen heeft de leiding gewoon de 1ste prijs gewonnen (hoe dan?). Prijs uitreiking gehad, toen maar lekker wezen BBqen. Heerlijk met een mooi feestje erna. Super mooi dagje! Zondag lekker in alle vroegte naar de Bosbaan. Het was natuurlijk weer echt heerlijk weer. Lekker kortebroekenweer. Super mooi. Natuurlijk werd er ook weer mee gedaan aan de uitputtingstocht. Dat houdt in: 2 km hardlopen, 1500 meter roeien en dan nog maar even 500 meter wrikken. De jongens hebben het echt netjes gedaan. Ze zijn 2e geworden. Supernetjes (bikkels) en dan zijn er nog wat afstanden gedaan, maar hier
15
Loodsen nieuws
de loods al een heel groepje verzameld, en zo gaan we op zoek naar de klipper de “Willem Jacob”. We lopen een klein stukje de haven in op aanwijzing van Jeroen en dan over een tweetal andere schepen aan boord van de Willem Jacob. Een groot gedeelte van de ‘crew’ is al aanwezig. Na kennismaking met de schipper, Tjerk, en de maat Henny ‘aus Basel ja’ nemen we een kop thee of koffie en kiezen een plek uit om te slapen (Henny sprak overigens bijna accentloos Nederlands). Alhoewel de bedden prima zijn, is de ruimte zelfs voor ons enigszins krap. EJ geeft instructie en onthult dan een ruimte aan de voorkant van het schip die prompt door Karst wordt bezet. De vlag wordt geplant en vanaf nu is dit de ‘Maaskamer’.
Klipperweekend met de Loodsen/Stam. Buntingmemoires aflevering ∞ Over klippers, het Kornwerderzand en een dubbel verjaardagsfeest (vrijdag 21 september) Het is 18.30 uur. Karst en ik rijden ergens in Noord-Holland, op weg naar land dat nog noordelijker schijnt te liggen. Er is niet veel over bekend, en wij horen dat men daar zelfs eilanden heeft die niet op dezelfde plek blijven liggen. Dit wondere ‘terra incognita’ zullen wij de komende dagen per klipper verkennen. De werkweek heeft ons beiden wat afgemat, dus zetten we het nieuwe album van Mumford and Sons, Babel, op om wat leven in de brouwerij te brengen. Als Marcus Mumford de longen uit zijn lijf blèrt, doen de weergoden hun best dat te overtreffen. Het weer is niet best, in tegenstelling tot de nu heersende stemming. Met enige dank aan Wilders zijn we dan een paar seconden sneller in Harlingen waar we in een loods bij de dokhaven kunnen parkeren. “15 euro meneer”. Ik kijk in mijn portemonnee en zie een niet al te verrassende leegte. Ik doe bijna alles met PIN tegenwoordig. Gelukkig zijn er nog mensen die liquide zijn op een chartale manier (Guus) en zo is dat ook weer passe. Ondertussen heeft zich in
Eenmaal terug in de gezelschapsruimte/woonkamer/keuken/ ontbijtzaal/bar blijkt dat iedereen gearriveerd is. Tjerk heet ons nogmaals welkom en geeft wat praktische instructie. De sfeer is uitgelaten en vrolijk. Klaarblijkelijk heeft iedereen er goed zin in. Als Tjerk ons de opties voorlegt: “In Harlingen de kroeg”, of al wat zeilen is de keus snel gemaakt. Besloten wordt om naar het Kornwerderzand te zeilen, het werkeiland dat voor de bouw van de Afsluitdijk werd aangelegd op een zandplaat met dezelfde naam. Iedereen trekt de juiste kleding 16
Loodsen nieuws een gezellig bruin café. Aangezien Erwin en ik een paar dagen daarvoor jarig waren geweest werd daar op een leuke manier aandacht aan gegeven. Mijn 30e bleef dan ook niet helemaal onopgemerkt, met als gevolg dat ik de rest van de avond als matroos doorbracht. Ik wil bij deze iedereen bedanken voor een brute 30e jaar viering. De fles ‘W’ valt erg in de smaak… De festiviteiten gaan door tot diep in de nacht (“Vinger op de Klipper”!!) totdat om een uur of 3.00 de laatsten langzaam naar kooi gaan. Nachtelijke orkesten zouden de gemoederen echter nog wel even bezighouden…
Over vastzittende vallen, praktijklessen, wadlopen en nachtelijke avonturen (zaterdag 22 september) Na een wat korte nachtrust word ik wakker van stoomfluit Hans en van het licht dat door een klein patrijspoortje naar binnen komt. Ik ben waarschijnlijk een van de weinigen die Remko’s wekker niet gehoord heeft. De Maaskamer blijkt wat slecht geventileerd, waardoor de condens van het raampje naar beneden komt. Ik probeer nog wat te slapen, maar om een uur of 8.30 is het echt tijd om eruit te gaan. Een paar vroege vogels hebben de ontbijtspullen al klaargezet en aan de tafels zitten een aantal opvallend frisse mensen (behalve Tom, die eruit ziet alsof hij een vreselijk treinongeluk overleefd heeft). Als de magen gevuld zijn begeven de eersten zich aan dek. We liggen in een beschutte haven, waar bij de haveningang nog de betonnen bunker van de kazematten te zien is. Deze hadden de functie de sluizen te beschermen. Vanwege deze strategisch functie is hier in de meidagen van 1940 stevig gevochten, en waren deze kazematten een van de weinige Nederlandse stellingen die standhielden tegen de Duitse oorlogsmachine. Nu is het Kornwerderzand een beschermd ‘dorpsgezicht’. Buiten is het weer in tegenstelling tot gisteren fantastisch. In de verte zien we grote driemaster over de zee zeilen. De zee roept ons, maar varen kunnen we nog niet. Een val is gisteren goed in de knoop geraakt en alle pogingen vanaf het dek deze te ontwarren mislukken. Gelukkig is daar Reinier die een rotsvast vertrouwen in zijn tuigje en de mensen die hem hijsen heeft en zodoende de zaak weer op de rails krijgt. Desondanks zijn een aantal mensen overtuigd dat Joost de mast best even had kunnen opvangen om zo de zaak op te lossen. We zullen het nooit weten.
aan, en niet veel later varen we op de motor de donkere Waddenzee op. Aan Henny de taak om ons wat wegwijs te maken met het reilen en zeilen op een wat groter schip dan de meeste van ons gewend zijn. Nadat zij ons wat test met wat algemene vragen over benamingen krijgen we allen in het donker een specifieke taak toebedeeld. Gevolg is wel dat de meesten het grote plaatje nog niet te pakken kregen. Tjerk navigeert bekwaam door de haven en als de zeilen eenmaal gehesen zijn genieten we van de uitgestrekte stilte en fluweelzwarte leegte. Jammer genoeg begint het niet veel later aardig te plenzen. Een aantal bikkels blijven aan dek om de strijd met de elementen aan te gaan, terwijl een aantal anderen beneden alvast de tap voorverwarmen en wat spelletjes spelen. Dit niet zonder enige moeite aangezien de stop er een aantal keer uitsloeg. De reden hiervoor was dat het stopcontact van de schijnwerper niet geheel waterdicht bleek te zijn. Na een wat hard contact met de aanlegsteiger van het Kornwerderzand en het nachtklaar maken van de boot komt iedereen naar beneden en gaat het goudgele gerstenat eens goed vloeien. De sfeer is er een van
Voordat ik het doorheb heeft Tjerk de klipper alweer van de kant af, wat mij even doet vermoeden dat hij toch stiekem een boegschroef heeft. Eindelijk kunnen we nu zien wat we doen, en rouleren we in de functies om het allemaal een 17
Loodsen nieuws beetje onder de knie te krijgen. Een reeks overstag manoeuvres zorgt ervoor dat we alvast een beetje vertrouwd raken met de handelingen terwijl op de achtergrond de donkergroene Waddenzee bij het bewegen van het schip soms het hele blikveld in beslag neemt. Op een groot schip met veel mensen is het wel zo dat er niet altijd wat voor iedereen te doen is. Gelukkig heeft het schip een eersteklas zonnedek waar dan ook door menigeen gebruik van wordt gemaakt. De wind is vrij krachtig, het water komt over de gangboorden, het buiswater spat in het gezicht en iemand geeft mij een tosti. Fantastisch. Met het rollen van het schip bleek het bakken van tosti’s voor Reinier een aardige uitdaging, gelukkig is de keuken erop gebouwd. Behalve dan het kastje waar de scherpe messen aan het deurtje hangen… In een memorabele scene zie ik Marieke in de luie stoel met boek van de ene kant van het schip naar de andere schuiven. Een andere memorabele scene is Joren die ver buitenboord hangend probeerde de golven te ‘koppen’. Gelukkig voor iedereen lukte dit ook. We varen richting Terschelling, waar we zullen proberen droog te liggen op een zandbank. Tjerk besluit een kleine gok te nemen en raast met volle zeilen en de motor aan vlak over de toppen van zandbanken die langzaam droog aan het vallen zijn. Het gaat goed. Net. En om een uur of 17.00 varen we een zandbank op, voor Terschelling bij de Spathoek.
politieke overtuiging mogelijk overeen zou kunnen komen maar besloten hem uiteindelijk verder maar met rust te laten. Hij bleek zijn woning redelijk goed te onderhouden. Als de zon wat verder naar de horizon gezakt is valt er een onwerkelijke schemer over het wad. Men trekt het uniform aan voor een groepsfoto. Uiteraard met de vinger op de klipper. Ondertussen zijn EJ en een paar anderen (ik dacht Ilse en Dick) bezig gegaan met het bereiden van de maaltijd. Echte Hollandse stamppot andijvie met worst en (veel) mosterd. Gewoon, omdat het kon. Deze smaakte dus prima, waarvoor complimenten aan de koks. Na de maaltijd gaan Karst, Bernard, Edwin, Remko en ik aan de afwas. De anderen relaxen wat of gaan, in het geval van Ilse en Dick, op avontuur op het inmiddels donkere wad. Als de afwas klaar is heeft de vermoeidheid bij een aantal toegeslagen en gaan een paar mensen slapen. Wanneer Ilse en Dick terugkomen halen zij een aantal van ons over om nogmaals mee te gaan het wad op. We hebben volgens Tjerk nog ongeveer 45 minuten voordat het water zo hoog komt dat we niet terug kunnen. We lopen in het donker met een
Ondertussen zie ik rond het hoofd van EJ wat zilveren bliksemschichten dansen, wat voor mij betekend dat ik maar beter wat paracetamol kan gaan slikken. Deze keer heb ik echter mazzel en zet de migraine aanval niet door, zodat ik niet veel later Remko kan helpen met het jassen van de piepers. Buiten zijn een paar waaghalzen (Karst, Fleur en Dick) al even op het droogvallende wad geweest, waarna we met zijn allen een ‘droogval biertje’ drinken met een lekkere borrelhap erbij. Ik kan mijn nieuwsgierigheid echter niet al te lang bedwingen en als de rest nog even binnenblijft ga ik met Fleur het wad op. De zon brandt stevig en zakt langzaam in een gouden gloed achter de wolken weg. “Dit is echt een van de vetste dingen in mijn leven, ooit”, aldus een blije Fleur. Schipper Tjerk, met een biertje in de hand op het dek zegt: “ja, dat mag ik hopen”. Erwin komt het dek oplopen, ziet het net en gaat er in liggen. Dit is het leven. Ik loop wat rond met een biertje in de ene en de camera in de ander hand, mooie foto opportunity’s. Remko is ondertussen ook het trappetje afgekomen. Een heel stuk zandbank is inmiddels drooggevallen, Remko besluit die tot het einde te verkennen. We vinden daar een krab die net een schelp gekraakt heeft. We willen hem eigenlijk meenemen voor Buchan omdat hun 18
Loodsen nieuws
paar kleine lampjes de zandbank af. We komen een paar blauwe en bruine kwallen tegen, dan plotseling uit de duisternis zien we Erwin in Marieke opdoemen. Zij zijn wezen ‘zwemmen’. De tocht gaat voort, richting de vuurtoren van Terschelling. Het is bizar om op een smalle strook zand te lopen met aan beide kanten de zwart uitziende Waddenzee. Achter ons zien we het eenzame gelige toplicht van de Willem Jacob als referentiepunt in de duisternis branden. Na nog een stuk gelopen te hebben besluiten Karst, Remko, Edwin en ik alvast terug te gaan. Wij hebben geen lamp bij ons, wat eigenlijk een geluk is. Want plotseling zegt Karst: “ik zie lichtjes”. En inderdaad, onze voetstappen lichten op. Een feeëriek gezicht. Vooral als we hard stampen lichten onze voetstappen fel op, waarna ze twee passen later achter ons vervagen. Fenomenaal. Het gebeurd alleen op een stuk van ongeveer 20 meter breed en is daarna voorbij. Waarschijnlijk bioluminescentie van de algen in het zeewater. Terug bij de Willem Jacob lijkt het net een droom. We zien nu ook dat het water weer snel aan het stijgen is. Het trappetje waarmee we op het wad afdaalden is nu al niet meer zonder natte voeten te bereiken. Dit wordt opgelost door Bernard die het trappetje op het droge wat vooraan de boot zet. We klimmen aan boord en gaan naar
binnen. Voordat de 45 minuten om zijn is iedereen weer binnen en gaat de tap open. De gezelschapsspellen komen weer tevoorschijn totdat de Willem Jacob van de zandbank afglijdt en op weg gaat naar Terschelling. Eenmaal in de haven is Edwin wat onrustig. Hij moet en zal voet op Terschelling zetten. Daarop besluit een ander groepje Loodsen naar de ‘Brandoris’ (sic) te gaan en blijft een ander deel achter op café Willem Jacob. Dit luidt dan de nachtelijke avonturen in. Hoe dan ook, het zal wederom geen vroege nacht worden. Nietwaar Paul?
Over zeehondenkolonies, het ‘eitje speciaal’ en een interessante binnenvaart te Harlingen (zondag 23 september) Ditmaal wordt ik wat natuurlijker wakker, alhoewel het zuurstof percentage in het ruim met zoveel mensen niet erg hoog geweest kan zijn. Jeroen heeft daarom ’s nachts de zaak al wat open gezet. We hebben gisteren afgesproken om 9.00 te gaan varen. Sommigen onder ons hebben daar nu mogelijk wat spijt van. Om 8.00 uur loop ik de ontbijtzaal in waar Remko, Buchan en Joost al druk in de weer zijn met het voorbereiden van het ontbijt. Ditmaal staat er bacon/ei op het menu en worden de
19
Loodsen nieuws overige eieren ook gekookt. Karst weet het nu nog niet, maar daar zal hij vanmiddag veel plezier aan beleven. Hoewel er nu wat meer slaperige hoofden aan het ontbijt zitten valt het over het algemeen best mee. Behalve Tom. Ik weet niet wat voor type trein hem deze keer geraakt heeft, maar ik vermoed dat het de gepantserde trein van Stalin is geweest. Zoals afgesproken varen we om 9.00 uur uit Terschelling weg. Het eerste stuk varen we door een vaargeul langs het drooggevallen wad. Het weer is goed, alhoewel er wat minder wind staat dan gisteren. We varen nu op de motor en zien Terschelling langzaam kleiner worden. Een nieuw landschapselement is nu de zeehond. Er is algemene opwinding als er sporadisch een de kop boven water steekt. Het moet gezegd worden, ze zien er grappig uit. De camera’s en soms telelenzen komen tevoorschijn, menig zeehond wordt ‘gepaparazziet’. Als we iets verder zijn tekent zich in de verte een hele zeehondenkolonie af. Ze liggen wat onbehulpzaam op het wad. Als wij aan komen varen zijn ze op hun hoede en vluchten, gedicteerd door hun instinct, naar het water. Nieuwsgierig zijn ze wel, want enkelen komen vrij dicht bij de boot om eens te kijken wat voor vlees ze in de klipper hebben. De motor gaat uit en in een voor dit weekend onnatuurlijke stilte kunnen we genieten van de sociale processen van de zeehond in zijn natuurlijke omgeving.
komt verlegd het gesprek zich naar schoolkeuze en religie. Later krijg ik van Ilse ook nog even bijles in ezelsbruggetjes, TVTAS. Schandalig genoeg kan ik mij deze van de basisschool niet herinneren. Mogelijk is die info overschreven geraakt door de informatie die je nodig hebt om een Romeinse stad op te graven. Wie zal het zeggen... Wat er op een klipper niet allemaal besproken kan worden. In de loop van de dag neemt de wind wat toe en verschuilt de zon zich steeds vaker achter de wolken. Tegen een uur of 17.00 uur komt de haven van Harlingen goed in zicht. Buchan en ik staan op de voorplecht te kijken hoe deze dichterbij komt. Remko en ik verwachtten dat de zeilen eerst gestreken zouden worden alvorens we de haven zouden invaren. Niets bleek minder waar. Op volle zeilen voeren we de haven in en voor mijn gevoel op het laatste moment kregen we de opdracht de zeilen te laten strijken. Buchan en ik worden op het fok gezet en als we als een bezetene aan de neerhaler trekken komt het fok niet geheel naar beneden. Ik sta op de boegspriet en probeer de leuvers naar beneden te krijgen in de veronderstelling dat er een vast zou zitten. Hierdoor stond ik met mijn rug naar het spektakel achter mij, waar een nogal grote veerpont op ramkoers lag met de klipper. Ik weet dus niet precies wat er daar gebeurde, maar feit is dat alles uiteindelijk goed afliep. Nadat we zagen dat we de lijn waarmee het onderlijk van de fok wordt aangespannen waren vergeten los te maken kwam het fok ook makkelijker naar beneden. Daarop konden we zonder problemen de haven invaren waar Tjerk het schip met bedrieglijk gemak aanlegde. We sluiten af met een biertje en een paar korte speeches (als je de medaille om je nek krijgt moet je speechen) waarin Tjerk en Henny onder andere bedankt worden. Het was een fantastisch weekend waar we alles meehadden, het weer, de schipper en maat en ‘crew’. Allemaal bedankt!
We beginnen nu aan de terugvaart naar Harlingen. Op het wad betekend dit niet zomaar in een zo recht mogelijke koers varen. Ook zijn er andere bewegende obstakels zoals grote vrachtschepen die gesleept worden en mensen die een gebrek aan kennis hebben voor wat betreft vaarregels etc. In tegenstelling tot de verwachting van het KNMI blijft het vandaag erg goed weer. Niet dat iedereen dat meekreeg, want Bas en Fleur hadden besloten niet meer uit hun van dekbed gemaakte hut te komen… Als de middag aanbreekt begeven een aantal loodsen zich onderdeks om de lunch te maken. Ditmaal tosti, broodjes knakworst (zonder mosterd, zie andijviemaaltijd) en tomatensoep. Volgens mij met toevoeging van Cayenne door Hans. Erg lekker moet ik zeggen. Orders worden aangenomen -Bunting outen afwas geretourneerd via de patrijspoortjes bij de keuken. Als Karst hier naar de kaart vraagt komt hij erachter dat men ‘eitje speciaal’ op het menu heeft staan (koude gekookte eieren van het ontbijt, met ketchup en mayo erop). Hier worden er flink wat van verorberd. Op het zonnedek probeert Guus nog wat te lezen uit zijn Pratchett, waar natuurlijk weer de nodige filosofische gesprekken uit voortkwamen. Ditmaal over of onze taal, die geëvolueerd is om aan te geven waar het goede fruit hangt, wel geschikt is om kwantummechanica te omschrijven. Dat Pratchett dit soort zaken in vermakelijke boeken kan omzetten blijft een bron van verbazing. Als Marieke erbij 20
Scouting technieken Windstreken hoe je een richting aan kan geven
Als je iemand wilt beschrijven waar een bepaald punt, bijvoorbeeld een stad, ligt, dan kun je natuurlijk in de verte wijzen. Maar als de stad niet te zien is, of je wilt het heel nauwkeurig doen, dan is het handig als er een systeem is waarmee je richtingen aan kan geven. We gebruiken hiervoor de windstreken. De belangrijkste zijn noord (N), oost (O), zuid, (Z) en west (W). In welke richting een plek ligt hangt er vanaf waar je zelf staat. Hiernaast zie je een kompasroos met de vier hoofdrichtingen. Deze zijn het belangrijkste. Leer de namen uit je hoofd en waar ze liggen. Op het plaatje zie je dat er nog meer windstreken zijn. De namen zijn eigenlijk heel erg makkelijk. Precies tussen het noord en oost ligt noord-oost. Tussen zuid en oost ligt zuid-oost. Tussen zuid en west ligt zuid-west. En als laatste tussen noord en west, noord-west. Bekijk het plaatje eronder ook eens, dit is een overzichtje van 16 windstreken. Hun namen kun je vast wel raden. Als je goed naar de plaatjes kijkt zie je in de zwarte ring getallen staan. De cirkel bestaat uit 360 stukjes, die we graden noemen. Graden schrijf je op met een °. 360 graden schrijf je dus op als 360°. Je kan zien dat het noorden bij 0° is, het oosten bij 90°, het zuiden bij 180° en het westen bij 270°. In het overzichtje hieronder kun je zien waar alle 16 windstreken liggen. N - 0° NNW 337,5° NW 315° WNW 292,5° W 270° WZW 247,5° ZW 225° ZZW 202,5°
NNO 22,5° NO 45° ONO 67,5° O 90° OZO 112,5° ZO 135° ZZO 157,5° Z - 180°
Je ziet dat na de 0° bij het noorden, de graden oplopen richting het oosten en dan via het zuiden en westen naar de 360° gaan. De richting is dus met de klok mee, of in andere woorden oostom. Er zijn ook kompassen die westom werken. Kijk altijd even voor de zekerheid goed naar de ring van je kompas en naar de opdrachten in de hike. Je kunt deze windstreken nog verder onderverdelen tot 64 windstreken, maar dan wordt het wel heel ingewikkeld. Bron:http://www.scoutquest.com/nl/scout/tech/kaart-kompas/windstreken.shtml
21
AGENDA 1 december Sinterklaas 22 december Laatste opkomst 2012 5 januari 2013 Boerenkoolfuif + LWG got talent Deadline volgende Overstagje: eind januari
22
