Kijk ook op:

Kijk ook op: www.ploegsma.nl www.jannyvandermolen.nl www.elsvanegeraat.nl

isbn 978 90 216 7308 0 / nur 277 © Tekst: Hans Kuyper en Janny van der Molen 2014 © Illustraties: Els van Egeraat 2014 Vormgeving: steef liefting © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam 2014 Alle rechten voorbehouden.

Janny van der Molen & Hans Kuyper

Altijd feest

Samen de feesten van het jaar vieren met tekeningen van Els van Egeraat Uitgeverij Ploegsma Amsterdam

Voorwoord

6

De belangrijkste dag in het jaar is natuurlijk jouw eigen verjaardag. Die vier je met je familie, met vrienden en op school. Het is een groot feest. Maar je kunt niet iederéén uitnodigen. En we kunnen ook niet met z’n allen de verjaardag van iedereen gaan vieren. Dan was het elke dag feest en ging er niemand meer naar school of werk. Daarom zijn er elk jaar een paar bijzondere dagen. Dat zijn de dagen waarop we wél samen feestvieren. Net alsof we allemaal een beetje jarig zijn. We denken terug aan dingen die vroeger gebeurd zijn, en we hopen dat er nog heel veel moois gaat gebeuren in de toekomst. We vieren dat we vrij zijn en dat we een vader hebben, of een moeder. Of allebei. Veel feesten hebben ook te maken met de god of de goden waar mensen in geloven. Al die feestdagen samen vertellen ook het verhaal van het jaar. Van de eitjes in de lente en de kleuren van de zomer tot de kaarsen in de winter. Als je dit boek snel doorbladert, zie je de seizoenen voorbijtrekken. Want elk seizoen heeft zijn eigen feesten, en bij veel van die feesten horen dingen die je juist rond die tijd in de natuur kunt vinden. Maar uiteindelijk vieren we steeds maar weer dat we allemaal samen op de wereld zijn. Daarom geven we geld of cadeautjes aan elkaar en gaan we bij elkaar op visite. We gaan lekker eten of we helpen arme mensen. Er zijn zelfs feesten die we samen met de doden vieren – echt iedereen telt mee! Sommige van onze feestdagen zijn al zo oud dat niemand precies weet wanneer we ze zijn gaan vieren. Andere zijn nog niet zo lang geleden bedacht. Er zijn ook feesten die wel al oud zijn, maar die we in ons land nog maar net kennen. Die feestdagen zijn meegekomen met mensen uit andere landen die hier zijn komen wonen.

Fragment uit: 'Altijd feest!' van Janny van der Molen & Hans Kuyper, 2014 Uitgeverij Ploegsma, ISBN: 9789021673080

Nu vieren we al die feesten samen. En dat is ook precies de bedoeling! Hoe meer mensen meedoen, hoe leuker een feest wordt. In dit boek staan verhalen over de grootste feesten van ons land. Je kunt lezen wat we precies vieren, en ook hoe mensen dat doen. Kom maar gauw mee naar de Willemsstraat. Die is niet ver bij jouw huis vandaan, ga er maar eens kijken... En je zult zien: In de Willemsstraat is het…

Altijd feest! 7


valentijnsdag

Stiekeme rozen Voor de deur van het winkeltje van meneer Nederveen staat een grote zwarte emmer met rode rozen. Dat is raar, die staat er anders nooit. Meneer Nederveen verkoopt geen bloemen, hij verkoopt snoep en bier en plastic kaas en gerimpelde tomaatjes. En hij verkoopt kletspraatjes, dat zegt de mama van Fenna tenminste vaak. Wat doen die rozen dan op de stoep? ‘Het is Valentijnsdag,’ zegt mevrouw Smid, die met een grote rieten mand vol boodschappen het winkeltje uit komt. ‘Weten jullie niet wat dat is? Op Valentijnsdag geef je een cadeautje aan iemand die je lief vindt. Een bloem, of een mooie kaart. Of chocola.’ Fenna kijkt naar Salih. Ze ziet dat hij rood wordt. En ze weet ook waarom. Het komt door het woordje ‘lief’. Als Salih dat hoort, wordt hij altijd rood. Fenna moet ervan giechelen. ‘En je moet het een beetje stiekem doen,’ gaat mevrouw Smid verder. ‘Niemand mag weten van wie dat cadeautje komt. Dat is het leukste.’ ‘Hoe kan je nou stiekem een cadeautje geven?’ vraagt Fenna. ‘Dat is niet zo moeilijk,’ zegt mevrouw Smid. ‘Als ik Salih lief vind, koop ik een roos en ik hang er een kaartje aan met zijn naam erop. Dan leg ik het voor de deur, ik bel aan en ik loop heel hard weg. Klaar.’ Salih is nu zo rood dat hij zelf wel een gerimpeld tomaatje lijkt. Fenna lacht hardop. Niet alleen om Salih, maar ook omdat ze denkt aan mevrouw Smid die door de straat rent, met haar lange rok en haar slobbertrui en die grote mand in haar handen. ‘Dus het is net belletjetrek,’ zegt Fenna. ‘Ja, maar dan leuk,’ zegt mevrouw Smid. ‘Dag jongens.’ Mevrouw Smid loopt de straat in en verdwijnt in het steegje naast haar huis.

25


valentijnsdag

26

‘Zullen wij dat ook gaan doen?’ vraagt Fenna. ‘Wat?’ piept Salih. ‘Leuk belletjetrek,’ zegt Fenna. Salih schudt zijn hoofd. ‘We hebben geen geld,’ zegt hij. ‘We kunnen geen roos kopen.’ Nee, dat is waar, denkt Fenna. Maar we kunnen er toch wel gewoon eentje meenemen? Die zwarte emmer is zo vol, daar merkt meneer Nederveen niks van. En het mag best, want het is leuk. Dat heeft mevrouw Smid zelf gezegd. ‘We pakken een roos,’ zegt Fenna. ‘Aan wie gaan we die geven?’ ‘Aan mama,’ zegt Salih. ‘Nee,’ zegt Fenna. ‘Dat is niet stiekem.’ Ze kijkt om zich heen. De hele Willemsstraat is leeg en op de grote weg rijdt maar één auto, in de verte. Er is niemand die haar ziet... Snel doet Fenna een stap naar de emmer en pakt er een roos uit. ‘Au!’ roept ze. ‘Hij bijt.’ Fenna kijkt naar haar vinger. Er hangt een druppeltje helderrood bloed aan. En dan ziet ze ook hoe dat komt. Op de steel van de roos zitten grote stekels. Die hebben haar geprikt. Fenna steekt haar vinger in haar mond. Dat smaakt vreemd, een beetje zoals de puntenslijper van de juf op school. Die steekt Fenna ook weleens in haar mond, al mag dat natuurlijk niet. ‘Aan wie gaan we hem nou geven?’ vraagt Fenna. ‘Misschien aan buurvrouw Zoethart?’ ‘Ja, die is lief,’ zegt Salih, en hij wordt niet eens rood. ‘Kom mee dan,’ zegt Fenna. Maar net als ze de straat in wil lopen, op weg naar het huis van buurvrouw Zoethart, voelt ze een koude hand in haar nek. ‘Waar gaat dat heen, stelletje dieven?’ zegt een boze stem. Fenna schrikt zich een hoedje. Ze rukt zich los en draait zich om. Daar staat meneer Nederveen, en hij kijkt heel erg kwaad. Fenna voelt dat ze rood wordt. Net zo rood als Salih.



valentijnsdag

28

‘Wat denken jullie wel,’ roept meneer Nederveen. ‘Zomaar mijn mooie bloemen stelen!’ ‘Nee, nee...’ zegt Salih snel. ‘We, we wilden...’ Fenna ziet dat hij nadenkt. Dat kan hij gelukkig heel goed. ‘We wilden de bloem niet stelen,’ zegt Salih. ‘We wilden hem aan u geven. Voor Valentijnsdag.’ ‘Aan mij?’ vraagt meneer Nederveen. ‘Waarom?’ Hij kijkt nog steeds boos, maar zijn stem klinkt al een stuk minder hard. Hij kijkt Fenna en Salih om beurten aan. ‘Omdat u lekkere snoepjes verkoopt,’ zegt Salih. ‘Ja,’ zegt Fenna snel. ‘En zielige tomaatjes.’ ‘Dat is lief,’ zegt Salih. ‘Daarom.’ Meneer Nederveen zegt niets. Hij pakt de roos uit Fenna’s handen en loopt terug zijn winkeltje in. Fenna zucht heel diep. ‘Wat slim van je,’ zegt ze tegen Salih. ‘Wat slim om dat te zeggen!’ ‘Kijk,’ zegt Salih. Meneer Nederveen heeft een vaasje achter het grote raam van zijn winkeltje gezet. Daar komt de roos in te staan. Dan loopt hij weer naar buiten. ‘Hier,’ zegt meneer Nederveen. ‘Voor allebei een snoepje. En weet je wat? Neem nog maar een roos mee. Die mogen jullie aan mevrouw Zoethart geven. Maar niet zeggen dat hij van mij komt!’ ‘Nee, het moet stiekem,’ zegt Fenna blij. ‘En daar zijn wij toevallig heel goed in!’


>> Bestel hier <<

Kijk ook op:

Recommend Documents