Onze Woefkes. 2 Informatieblaadje van hondenschool t Kruierke

“Onze Woefkes”

2 Informatieblaadje van hondenschool ‘t Kruierke

1

Redactioneel

Eindelijk, hier is hij dan: nummer twee van Onze Woefkes. Zoals je misschien al wel weet, zal er in de nabije toekomst het één en ander gaan veranderen voor onze hondenschool. De bedoeling was om dit clubblad te laten verschijnen zodra we meer en zeker nieuws hadden hierover, maar voorlopig moeten jullie nog even geduld hebben. Zodra er meer duidelijkheid komt zal je hierover wel ingelicht worden via een aparte nieuwsbrief. Achter de schermen wordt er al in ieder geval heel druk gewerkt, en hopelijk, in de nabije toekomst mogen we van jullie ook veel steun en hulp verwachten, het zal nodig zijn om als één man achter onze school te staan. Ook mede redactrice Henneke heeft het heel druk gehad met het bouwen van een eigen website vol Rottweilers en het grootbrengen van een nestje Rottweilerpups. Maar toch kan ik niet zeggen dat ze geen tijd had voor ons clubblad. De puppies waren gewoon leuker om mee bezig te zijn. Zo zit dat. Ook hebben we al een aantal bijdrage ontvangen voor dit clubblad, waarvoor natuurlijk onze harte dank, ik hoop dat we in de toekomst ook voor dit clubblad op uw bijdrage mogen en kunnen rekenen. Liefst zou ik echter hebben, dat wanneer u over e-mail beschikt, uw artikels in te sturen via e-mail, dat bespaart ons een hoop overtypwerk, maar indien dit niet mogelijk is, doen we dit toch nog met plezier. Eveneens konden we, wegens plaatsgebrek, niet al de ingezonden artikels plaatsen, sommige hebben we weerhouden voor een volgend nummer, welke we plannen rond het nieuwe jaar, wees dus niet ongerust als je jouw ingezonden stukje meesterwerk niet terugvindt, volgende keer is het er beslist bij In dit nummer hebben we naast een aantal artikels, ook enkele nuttige zaken geplaatst zoals iets meer informatie over het nieuwste hondenpaspoort Henneke en Luc Redactie: Henneke Versteeg Gestelsesteenweg 170 2450 Meerhout [email protected]

2

Samen staan we sterk! Leven en dood van een hondje dat niets begrepen heeft en ook niet begrepen werd. Ik open mijn ogen en zie mijn mama die warm is en dikke tepels heeft. Ik speel met mijn broers en zusjes. We grommen en bijten naar elkaar en hebben vreselijk veel plezier. Ik ben gelukkig. Ik kan al springen en wippen en blaffen wanneer er vreemde mensen komen, die mij oppakken en meenemen naar hun huis. Alles daar ruikt vreemd en ik voel me onwennig. Maar de kinderen leren mij allerlei wilde spelletjes en dat is fijn. Ik mag in hun pantoffels bijten en op hun bed liggen. Ze spelen trekspelletjes met mij en de hele familie lacht als ik vreselijk grom. In de tuin jagen we achter elkaar aan en dan mag ik in hun broekspijpen bijten, of in hun benen. Ik mag alles doen wat ik wil. Ze gieren het uit als ik tegen hen opspring; Ik ben gelukkig. Ik krijg nieuwe tanden en word groot en sterk. Als ik nu tegen hen opspring, vallen ze soms om en huilen en dan zijn de grote mensen boos op mij en roepen hard. Als ik nu een lekker ruikende pantoffel vind en hem stukbijt, pakken ze hem af en ze slaan mij ermee en schreeuwen tegen me. Als ze mij van het bed af jagen en ik grom naar hen – want dat is toch ook mijn slaapplaats – roepen ze hard en jagen mij de tuin in. Ik mag niet meer in huis, niet meer spelen met de kinderen. Ze sluiten mij op in een kooi. Ik ben ongelukkig. Ik begrijp niet wat mij overkomt. Ik jammer, ik blaf. Ik wil bij mijn mensen zijn, maar die laten mij hier zitten. Het is verschrikkelijk altijd alleen te zijn. Ik word gek. Als ik iemand uit het huis zie komen, hoop ik dat ze mij komen halen en ik blaf en wip tegen het hekwerk op. Dan roepen de mensen weer hard en soms gooien ze met water naar mij. Ik zit dagen, weken in mijn kooi. Ik heb het te koud, ik heb het te warm. Waarom zit ik hier? Ik wil eruit! Ik wil niet alleen zijn. Ik blaf en ik jammer. Ik ben ongelukkig. Nu zit ik ergens in een vreemde kooi, tussen andere kooien met vele honden erin. We jammeren en blaffen. Soms komen er mensen kijken naar ons, vanachter de tralies. Ik vertrouw niemand meer, zit achter in mijn kooi en weiger hen te bekijken. Ze blijven nooit lang staan voor mijn kooi. Ik blijf hier dus zitten. Waarom ben ik hier? Daar komt een man, met een lijn en een halsband in zijn hand. Is er dan toch iemand die mij wil? Hij neemt mij mee door vele gangen, naar een kamer waar het vreemd ruikt. Hij neemt een riem en snoert mijn snuit dicht. Waarom doet hij dat? Ik was toch niet van plan om hem te bijten? Hij neemt mij in zijn armen, wil hij dan toch vriendelijk zijn? Au, wat doet hij nu? Hij steekt iets in mijn vel! Ik kan mijn ogen niet meer open houden. Ze willen dicht. Ze slapen, mijn ogen, ik slaap. Ik houd op verdriet te hebben, omdat ik alleen ben. Ik houd op mij af te vragen, wat die mensen nu eigenlijk van mij wilden. Ik slaap en niemand doet me nog pijn en niemand schreeuwt nog tegen mij. Wil iedereen die erover denkt weer eens een nestje te fokken, die de pups gaat verkopen aan nietsvermoedende mensen, mensen die mijlenver van de natuur afstaan en er geen flauw benul van hebben dat, als je een pup bij zijn moeder weghaalt, je die moeder moet vervangen en je die pup, dat hondenkind, met zachte hand moet opvoeden, moet leren hoe hij zich moet gedragen in deze mensenwereld. Wil iedereen die pups de wereld instuurt, deze helaas te vaak voorkomende hondensaga herlezen en proberen daar iets aan te doen? D.B. 3

NIEUW!!!! Het Europese paspoort voor de hond Vanaf oktober 2004 moeten honden, katten en fretten over een paspoort beschikken om te mogen reizen in de Europese Unie. 1. Het paspoort Alle honden geïdentificeerd vanaf 7 juni 2004 krijgen het wettelijk voorgeschreven EUpaspoort. Het paspoort wordt overhandigd door de erkende identificeerder, hetzij de dierenarts, hetzij de tatoeëerder. Het paspoort is eigenlijk een samensmelten van het vaccinatieboekje en het gele definitieve identificatiecertificaat. Het paspoort hoort onafscheidelijk bij de hond. Ingeval van eigendomswissel, ook in het buitenland, moet het paspoort aan de nieuwe eigenaar overhandigd worden. Enkel de paspoorten, uitgegeven door de Belgische Staat en verdeeld door de Belgische Vereniging voor Identificatie en Registratie van Honden (BVIRH), zijn geldig. De paspoorten dragen een volgnummer. De vaccinatieboekjes vallen weg. Boekjes of neppaspoorten van organisaties van dierenartsen, farmaceutische firma's, enz., zijn onwettelijk. Het huidige geel BVIRH identificatiecertificaat, welke momenteel niet meer afgeleverd worden blijven geldig in België. Het Europese paspoort is slechts verplicht voor grensoverschrijdend verkeer. 2. Wettelijke context Volgens het nieuwe KB. moet de verantwoordelijke van een hond deze vóór de leeftijd van vier maanden laten identificeren en registreren. Dit moet gebeuren vooraleer de hond verhandeld wordt. 3. Procedure in het kader van een nestaangifte bij de KMSH Het paspoort wordt u overhandigd door de tatoeëerder van de KMSH na het uitvoeren van de tatoeage. De procedure voor het aanvragen van stambomen blijft ongewijzigd: De "Dek- en Geboortemelding" moet, samen met de originele stamboom van de teef, binnen de 14 dagen na de geboorte van de pups aan de KMSH gestuurd worden. Vervolgens ontvangt de fokker een factuur voor het uitvoeren van de tatoeage. Van zodra deze factuur betaald is, krijgt de fokker het formulier "Aanvraag stambomen" en kan een afspraak geregeld worden met de tatoeëerder. Na het uitvoeren van de tatoeage krijgt de fokker, voor iedere pup, een Europees hondenpaspoort en de witte kopie van het "voorlopig identificatiecertificaat". Na een tweetal weken stuurt de BVIRH aan de fokker het definitieve identificatie- en registratiecertificaat. Voortaan bestaat het "definitieve identificatie- en registratiecertificaat" uit twee grote zelfklevende etiketten, samen met een luik getiteld "Verandering van verantwoordelijke/Wijziging gegevens/Sterfte". De zelfklevende etiketten moeten op de pagina's 2 (verantwoordelijke) en 3 (gegevens van de hond) van het paspoort gekleefd worden. Bij overdracht van een hond (ook voor pups) vult de overdrager het luik "Verandering van verantwoordelijke/Wijziging gegevens/Sterfte" in en bezorgt dit binnen de acht dagen aan de 4

BVIRH. Het paspoort wordt onmiddellijk overhandigd aan de nieuwe verantwoordelijke. De BVIRH stuurt het bewijs van verandering naar de nieuwe verantwoordelijke, samen met een luik "Verandering van verantwoordelijke/Wijziging gegevens/Sterfte". Deze kleeft het nieuwe definitieve identificatie- en registratiecertificaat onmiddellijk na ontvangst in het paspoort. Alle pups van een nest worden door de tatoeëerder automatisch geregistreerd op naam van de fokker. Gezien op het ogenblik van de ontvangst van het definitieve identificatiecertificaat de pups, en dus ook de paspoorten, al bij de nieuwe eigenaars zijn, kan de fokker deze vignetten niet kleven. Hij vult onmiddellijk het luik "Verandering van verantwoordelijke/Wijziging gegevens" in en stuurt het naar de BVIRH, die dan nieuwe, aangepaste vignetten stuurt aan de nieuwe eigenaar. Deze werkwijze geldt ook bij de verhandeling van pups naar het buitenland. Zoals voorheen is het zo dat de fokker verantwoordelijk blijft voor de pups tot de nieuwe verantwoordelijke gemeld wordt aan de BVIRH. 4. Reizen in de Europese Unie Voor grensoverschrijdend verkeer met honden zal het paspoort vanaf oktober verplicht zijn. Vanaf deze datum zal het paspoort ook gebruikt worden als rabiëscertificaat. 5. Wat gebeurt er met het vaccinatieboekje? Hoe een EU paspoort bekomen? De vaccinatieboekjes, uitgeschreven vóór 07.06.2004, blijven geldig (ook na oktober) en worden vervangen door een paspoort bij het vervallen van de vaccinaties. Dit zal in principe gebeuren bij de dierenarts, die dan ook moet toezien op de verplichte identificatie. De eigenaars van honden met een vaccinatieboekje van vóór 07.06.2004 kunnen, mits betaling, een nieuw paspoort aanvragen op volgende wijze: Een gepersonaliseerd paspoort. De eigenaar van de hond vraagt schriftelijk aan de BVIRH om een paspoort, waarin de gegevens van de hond en de eigenaar vermeld zijn (kleefvignet). Hij betaalt hiervoor het bedrag van 5 €. Een niet-gepersonnaliseerd paspoort. De eigenaar van de geïdentificeerde hond vraagt zijn dierenarts een paspoort, waaraan hij dan het gele identificatiecertificaat bevestigt. Hiervoor betaalt hij 0.75 €. Een niet-gepersonaliseerd paspoort wordt niet geregistreerd bij de BVIRH en is bij verlies niet hernieuwbaar. Honden ingevoerd uit derde landen (buiten de EEG) moeten opnieuw geregistreerd worden in België en krijgen een paspoort. Importhonden uit de EEG-landen moeten vanaf begin oktober over een EG-paspoort beschikken vooraleer ze België binnenkomen. Alle honden moeten, conform de internationale reglementen, een identificatie dragen vooraleer ze op Belgisch grondgebied komen. 6. Verlies van het paspoort Bij verlies van een paspoort kan bij de BVIRH een duplicaat (5,00 €) aangevraagd worden. De eigenaar moet hierbij een eigendomsbewijs voorleggen. Dit kan o.a. aan de hand van de F.C.I.- stamboom. Op het paspoort staat de vermelding "DUPLICAAT". Adres BVIRH PB 168 BE-1060 Brussel 6 België

Meer informatie vindt je op de website van de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus, www.KMSH.be of op deze van de BVIRH: http://www.abiec-bvirh.be 5

Waarom gehoorzaamheid volgen in een hondenschool? Hoi, Mijn naam is Patrick en ik ben gepassioneerd door dieren en vooral hun gedrag. Dertien jaar geleden kocht ik mijn eerste viervoeter. Bessy, een pracht van een hond. Het was een “canis vulgaris”, of zoals sommigen ook zeggen een trottoir accidentje, een kruising dus. Ik doorliep het gehoorzaamheidsprogramma en heb zelfs enkele jaren les gegeven. (Noot v/d red.: Sinds kort is Patrick opnieuw instructeur geworden in onze B klasse) Ik was gebeten door de microbe en heb tal van boeken verslonden en vooral meerdere “goede” gesprekken gehad met mensen die het hondenwereldje zeer goed kenden en begrepen. Ondertussen heeft Bessy ons verlaten en hebben mijn vrouw en ikzelf twee Border Collies aangeschaft. Een engeltje en een bengeltje, respectievelijk Kelsey en Caelin. Wij hebben geen kinderen maar ik kan u garanderen dat onze twee (b)engeltjes een evenwaardige warmte in huis brengen, zonder dat ik hier wil spreken over het kindsubstituut. In de natuur leeft de hond in een roedel. Een samenleving van honden waar iedereen zijn plaats en taak heeft. Duidelijk is, dat de hond geïntegreerd is in onze maatschappij. Anders gezegd; “hij maakt deel uit van onze samenleving, ons gezin”. Daarom is het uiterst belangrijk dat de woorden “plaats” en “taak” niet vergeten worden en vooral, ook in onze samenleving, toegepast worden. Stel nu jezelf of iemand anders de vraag: “Waarom gehoorzaamheid volgen in een hondenschool?”. Ik heb de vraag meermaals gesteld en kreeg als klassiek antwoord: “Euh … omdat mijn hond zou luisteren … zeker ??” Op een schoolrapport zou ik een 5 op 100 halen voor dit antwoord. Plaats: Ook wij vormen een roedel met de hond ergens op de ladder. Belangrijk is dat de hond elk lid van de roedel respecteert en vooral jij als leider. Leider met korte “ei”, anders zit je al behoorlijk fout. Het respect kan je afdwingen door consequent gedrag. Leef steeds volgens dezelfde regels. Het klassieke voorbeeld is; jaren mocht hij in de zetel en plots omdat de leider een nieuwe salon kocht mag het niet meer. De hond begrijpt het begrip “nieuw” niet en zal behoorlijk in de war zijn. Eerste stap in foutief gedrag, erger nog; afbreuk in de relatie. In de hondenschool leer je meerdere technieken om consequent met je viervoeter om te gaan, wat vooral moet leiden tot een goede relatie. Honden slaan elkaar niet, dus wij ook niet. Honden kunnen met een korte “blaf” een andere hond terechtwijzen. Wij leren dit door correct stemgebruik. “Foei”, “neen” met dominerende stemtoon zijn maar enkele voorbeelden. Honden bijten elkaar in de nek, wij bootsen dit na door de slipketting te gebruiken. Enz. Taak: Ook in onze maatschappij moet de hond zich nuttig voelen. Zoniet wordt het vertrouwen in de roedel en vooral leider geschonden, hetgeen opnieuw resulteert in een relatiebreuk. Veel mensen zijn van mening dat een dagelijkse wandeling van 5 km de oplossing brengt. Ik ben niet akkoord omdat dit enkel ten goede komt van de conditie van de hond. Wandelen is geen taak voor de hond. Belangrijker is om dagelijks mentaal met de hond bezig te zijn. De oefeningen die je aanleert zijn hier uiterst voor geschikt. Deze oefeningen doen de hond denken en problemen oplossen. Deze hersentraining is wat de hond nodig heeft. De hond zal deze taak zo goed mogelijk trachten uit te voeren en zal erop attent gemaakt worden door zijn 6

roedelleider. Hoe? Door een flinke beloning. Stem of gebaar, het maakt niet uit. Als de hond maar weet: “taak volbracht!” Het gehoorzaamheidsprogramma heeft zorgvuldig de oefeningen uitgekozen. Zorgvuldig, omdat deze taken toepassingen kennen in onze maatschappij. Laten we het rijtje afgaan. Oefening los en vast volgen: Onze leefwereld zit vol gevaren die de hond niet kent. Langs een weg lopen is een mooi voorbeeld. Doel is daarom dat de hond de leider absoluut vertrouwd. Daar waar de leider wandelt is het veilig, dus loop ik best kort naast de geleider. Oefening blijf: Mijn geleider heeft een taak die hij alleen zal volbrengen. Ik vertrouw mijn baasje en zal blijven wachten. Belangrijk is dat de hond begrijpt dat het achterblijven hem niet in een gevaarssituatie brengt. Daarom is het belangrijk zelf ook de hond te vertrouwen. Oefening voorstellen en houdingen: Gelukkig bestaat er in onze samenleving een dierendokter. Iets wat in de natuurlijke hondenwereld niet bestaat. Ook hier moet de hond de baas vertrouwen wanneer iemand anders hem aanraakt. Beste voorbeeld is dit. Ik betaal 30 Euro om naar de dierenarts te gaan. De dierenarts kan hem bijna niet onderzoeken , laat staan de tanden bekijken. Pech natuurlijk, 30 Euro betalen en helaas geen fatsoenlijk onderzoek wat op termijn misschien levensbedreigend voor de hond is. Ik betaal 30 Euro en de dieren arts kan mijn hond onderzoeken in al de houdingen. Een buigproef van de gewrichten een grondig onderzoek van het gebit, tot de laatste kies enz. Fijn, 30 Euro betaald en ik weet dat mijn hond in zeer goede gezondheid leeft. Zelfs het onderzoek aan de tepels en het poepje gaf geen probleem. Oefening voedsel weigeren: Neen, doel is niet omdat je hond als je weg bent geen “vergiftigt” eten zou aanpakken. Bekijk het eerder dat je in de zomer op een terrasje bent en je hond de buur niet lastig valt omdat hij een koekje bij de koffie gekregen heeft en eventueel dit koekje wil aanbieden. Oefening onderbreken: Deze oefening bestaat uit twee belangrijke onderdelen. Oproepen en op bevel gaan liggen. Het oproepen spreekt voor zich. De hond moet naar het baasje toekomen. Het onverwachts gaan liggen heeft vooral zijn voordeel wanneer er een gevaarsituatie optreedt. Ik ben aan ’t wandelen en zie in de verte een auto aankomen. Het oproepen houd een risico in omdat, wie weet, de hond aandacht voor de auto krijgt en minder snel naar me toe komt. Het bevel liggen zal de hond op een veilige plaats houden en nu heb ik de keuze. Of ik wacht tot de gevaarsituatie geweken is of ik ga naar de hond toe om hem aan te lijnen. Belangrijkste is, dat de hond met het lig bevel gemakkelijker op zijn plaats zal blijven. Oefening apporteren: Sommigen zullen denken dat deze oefening als spel bedoeld is. Helaas moet ik dit tegenspreken. Deze oefening benadert de taak in de natuur het beste. Het vangen en brengen van de prooi naar de roedel is een natuurlijke taak. De reden waarom ik dit artikeltje met jullie wilde delen is vooral om onze hond leren te begrijpen. Nogmaals, plaats en taak. De hondenschool “’t Kruierke” is wat mij betreft een kwalitatief sterke school. Waarom? Omdat de instructeurs de leefwereld van de hond begrijpen. Zij kunnen bij wijze van spreken denken als honden. En maak je vooral geen zorgen: blaffen en bijten doen ze niet. Neem de wijsheid die ze je brengen vooral mee naar huis en pas ze dagelijks en overal toe. Je zal merken dat na een tijdje, met vallen en opstaan, je het antwoord op de vraag zal begrijpen en belangrijker nog, zelf zal kunnen aanvullen. Met zeer veel “hond”vriendelijke groeten, Patrick,

7

Tascha Toen wij in 1999 onze Duitse Herder hadden laten inslapen, gingen we op 1502-’99 een puppy kiezen. Erg goed nagedacht over welk ras hadden we niet. Twee dingen stonden wel vast: het moest een reutje zijn en een klein hondje. We kwamen ’s morgens al vroeg aan op een boerderijtje in Oud-Turnhout, waar we een aantal verschillende pups te zien kregen. Eentje, zo moedig als hij was, kwam naar mij toegelopen en wilde duidelijk opgepakt worden. Wij besloten deze pup te nemen en doopten hem Tascha. Wij vonden hem de mooiste puppy. We betaalden, kregen een puppybox mee en vertrokken huiswaarts. Na de eerste kennismaking met zijn nieuwe thuis en de eerste plasjes, gingen we op pad om materiaal te kopen. De eerste nacht verliep heel luidruchtig, maar daarna konden we genieten van een rustige en brave pup. Hij kreeg een spoedcursus zindelijkheidstraining, waarvoor hij al na enkele dagen met glans slaagde. Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Echter, tijdens de dagelijkse wandelingen vloog Tascha uit naar alles wat groot was en vier poten had. Een puppycursus leek geen overbodige luxe. Al snel bleek dat Tascha een heel bang hondje was en steeds bescherming zocht bij zijn baasje. In juli ging Tascha voor het eerst mee op vakantie en we genoten samen van een welverdiende rust. Na deze vakantie gingen we naar de A-klas. Daar veranderde onze kleine lieve bange hond plots in een blafferige kleine leeuw. Maar ik zette door! Ik las en las over honden en kwam tot de ontdekking dat ik toch wel veel dingen fout gedaan had. Tascha kwam in de puberteit en werd behoorlijk agressief. Mijn handen en benen werden flink toegetakeld. Toch gingen we door. In klas B werd het nog erger. Werkhandschoenen moesten eraan te pas komen en ik probeerde alles te doorstaan. De gedachte om ooit een leuke hond te hebben was een belangrijke stimulans. Met de hulp van de hoofdinstructeur van deze hondenschool Luc Daems slaagden we er toch in Tascha wat rustiger te laten worden. In de C-klas verdween het uitvliegen stillekes aan, al zullen sommige grote rassen nooit Tascha’s vrienden worden. Dolgelukkig ben ik nu met onze kleine schat. Hij heeft af en toe nog wel zijn kuren, maar ja, dat zullen wij zelf ook wel eens hebben, denk ik dan. Over het algemeen vliegt Tascha niet meer uit en hij is zelfs stapelgek van sommige honden. Vooral puppies hebben zijn grote liefde. Als hij die ziet is er geen houden meer aan. Op 27 maart 2000 gingen we proberen ons brevet te halen. Het was droog weer. Dat was al een groot voordeel. Na een spannend uur op het plein kregen we het resultaat te horen. Joepie! Ons hondje was geslaagd en mocht over naar de Debutanten. 8

De eerste wedstrijd kwam. Jammer genoeg behaalden we daar de laatste plaats. Toch kregen we een leuk aandenken. Vanaf augustus ging de nieuwe hondenschool van Luc van start onder de naam ’t Kruierke en ook ik ging daar trainen. We hadden er lang naar uitgezien en waren blij toen Luc en co eindelijk de deuren openden. De eerste les was wel weer spannend. Zou Tascha hier wel gaan luisteren? Gelukkig verliep de eerste les vrij goed. Op de gezelligheid was helemaal niets aan te merken. Iedereen kende iedereen. Greet wilde Tascha een nieuwe kans geven bij de puppies. Ik was daar heel dankbaar voor, want Tascha gedroeg zich helemaal als een puppy. Wat is zit? Voedsel weigeren? Tascha had dat wel geleerd, maar toen Greet een klein testje wilde doen, was het “floep” weg worstje. Lang is Tascha niet bij de puppies geweest. Ah ja, meneer zocht ruzie met sommige andere hondjes. Er is heel wat tijd verstreken. Ondertussen speel ik bijna wekelijks wedstrijden met Tascha. We hebben er nog een hond bij gekocht en dat is gelukkig heel goed verlopen. Toch blijft Tascha een echte koppigaard, die zijn eigen zin tracht door te drijven. Ik ben toch heel gelukkig dat ik, dankzij Luc en de andere instructeurs mijn hondje nog steeds heb. Zonder hen had ik zonder twijfel mijn hondje moeten weg doen, vanwege zijn agressiviteit. O ja, hij durft soms nog wel eens agressief zijn, maar het blijft binnen de perken. Langs deze weg wil ik tegen alle instructeurs die mij met Tascha hebben geholpen, zeggen: Bedankt mannen! Sandra Daems

EEN VREEMD VOGELTJE Midden In de nacht werden wij gewekt door een vreemd geluid. Het was niet echt een gepiep. Het was ook niet echt getsjirp. Toch klonk het een beetje als een vogeltje. Mijn geliefde verliet de partnerlijke sponde om te gaan kijken wat de bron van dat merkwaardige geluid was. In het halfduister op de overloop ontdekte ze Tobias, onze kat. Blijkbaar had hij weer een vogeltje gevangen en nu kwam hij dat – in zijn grote adoratie – aan ons aanbieden. Wat moet je in het holst van de nacht met een halfdood vogeltje? Niets, daarom joeg Woudy de kat naar beneden, in de hoop dat hij zijn buit zou meenemen. De rust keerde weer, evenals onze dromen. Na een aantal uren verkwikkende slaap begonnen wij opgewekt aan een nieuwe dag. Het vogeltje was vergeten. We hadden het druk met de alledaagse beslommeringen, die er vooral in bestonden dat wij voor onze dieren zorgden. Een van die dieren was een rottweilerpup van ongeveer elf weken oud. Met haar hadden we natuurlijk onze handen vol, want zo’n jong hondje moet om de haverklap naar buiten voor de nodige sanitaire stops. 9

De avond viel en het duister deed opnieuw zijn intrede. In huis werden de lichten ontstoken. Niet teveel, want wij schemerden graag. Onder de open trap in de huiskamer stonden twee hondenmanden, een voor Sheeta – onze cocktail d’amour – en een voor Rosy, de eerder genoemde rottweilerpup. Nog geen twaalf weken oud en daarom nog niet volledig ingeënt. Alles was rustig. Tobias was nog niet thuis. Waarschijnlijk was hij nog aan het jagen. De televisie stond aan. Wij, keken naar een videofilm. Dat deden we vaak in die tijd. Opeens hoorden we weer dat vreemde geluid. Het kwam van onder de trap deze keer. We gingen kijken en ja hoor, daar lag het vogeltje dat Tobias de vorige nacht had meegebracht. Het arme beestje zag er vreemd uit, maar ja, na een kennismaking met de tanden en klauwen van een volwassen kater was dat niet zo gek. Blijkbaar was het stumpertje flink toegetakeld. We schoven de hondenmanden een beetje opzij, zodat we wat beter konden kijken. Hiervan schrok het vogeltje. Het spreidde zijn vleugels en vloog de kamer in. Wat een vreemd vogeltje was dat, met die grote kale vleugels! Maar, dat was helemaal geen vogeltje. Dat was een vleermuis. De schrik sloeg ons om het hart. Van alles schoot mij door het hoofd. Vleermuizen kunnen hondsdolheid overbrengen. Het zijn beschermde dieren. Je mag ze dus niet doodslaan... Mijn eerste reactie was: pup oppakken en beschermen – vooral tegen zichzelf, want hoewel de vleermuis geen enkele interesse leek te hebben in onze honden, had Rosy wel heel veel belangstelling voor dat gekke vliegende beest. Hadden we eerst nog het idee om het diertje zelf te vangen, die gedachte lieten we al snel weer varen. Iedere keer als we in de buurt kwamen vloog hij weer naar een andere plek. Bovendien wisten wij geen antwoord op de vraag: hoe vang je een vleermuis? Daar kwam nog bij, dat we het eerlijk gezegd maar een griezelig ding vonden. Misschien teveel vampierenfilms gezien? Terwijl ik Rosy stevig in mijn armen had, hield ik scherp in de gaten waar “die engerd” bleef. Woudy pakte de telefoon en ging aan het bellen. De politie: “Nee mevrouw, daarvoor moet u niet bij ons zijn. Dat is een klusje voor de dierenbescherming.” De tegenzin om ons te komen helpen was bijna tastbaar. De dierenbescherming: “Nee mevrouw, de regeling is pas veranderd en nu moet de politie dat doen. Dat valt nu echt onder hun bevoegdheid.” Dat begon er goed uit te zien. Opnieuw belde Woudy de politie, dit keer om aan oom agent uit te leggen wat zijn verantwoordelijkheden waren. Oom agent was niet blij. De tegenzin droop nu echt door de telefoon heen onze huiskamer binnen. “Probeert u eerst zelf om hem naar buiten te krijgen,” adviseerde hij, “en als het echt niet lukt, belt u nog maar eens." Dan zullen we wel eens kijken wat wij kunnen doen.” Daar waren we mee geholpen! Kijken konden wij zelf ook. Sterker nog! Dat stond ik al heel de tijd te doen. Wat nu? In geval van nood is een goede buur, of zelfs een niet zo goede buur, beter dan een verre vriend. Misschien had buurman Nico een idee? 10

Woudy ging het hem vragen en jawel, hij had een idee en hij had een schepnet. Daarmee was onze onwelkome gast snel gevangen en afgevoerd naar buiten. Wij konden opgelucht ademhalen, maar we waren nog niet helemaal gerust. Tobias had de vleermuis in zijn bek gehad en er waarschijnlijk een poos mee “gespeeld”. Misschien had het ondier zich verdedigd en hem gebeten? Stel je voor dat hij besmet was? Hoelang was de incubatietijd van rabiës ook alweer? Het wilde mij niet te binnen schieten. We belden de dierenarts en wilden eigenlijk nog diezelfde avond met onze hele menagerie bij hem op bezoek voor inentingen. Hij stelde ons echter gerust. Hoewel de kans op besmetting heel klein was, omdat in Nederland slechts een heel klein percentage van de vleermuizen met rabiës besmet was, vond hij inenten wel verstandig, maar dat kon rustig wachten tot de volgende dag. Daar zaten wij dus, de volgende morgen, in de wachtkamer van de dierenarts met twee honden en twee katten, nog een beetje nahijgend van ons avontuur met een heel vreemd vogeltje. Henneke Versteeg, 16 oktober 2003

Tips voor honden (baasjes dienen dit artikel voor te lezen aan hun hond, indien deze dit zelf niet kan lezen.)

Schoon zijn is belangrijk. Veeg dus je voeten altijd grondig af aan het witte kleed, vooral als je uit de modder komt. Ben je er zeker van dat niemand kijkt, schuur dan je rug langs de bank. Dit is vooral ideaal wanneer je nat bent. Zoek na het eten de dichtstbijzijnde broek of rok. Dit zijn geweldige servetten. Door je grootte loop je snel in de weg (ook als je klein bent). Probeer het huiselijke verkeer niet op te houden. Ga op de bank of op een bed liggen. Zo loop je niemand in de weg. Bewaak de tuin. Ren goed door de struiken en bloemen, zodat er voor vogels en aanverwante artikelen geen twijfel bestaat dat jij hier de leiding hebt. Snoei de planten kort, heel kort. Ga desnoods met je poten op de vensterbank of tafel staan om er beter bij te kunnen. Zolang jij je werk maar goed doet. Kijk het aanrecht nauwkeurig na op overgebleven restjes. Deze zijn aan bederf onderhevig en moeten dus tijdig opgeruimd worden. Bedenk daarbij: kip en gehakt zijn uit. Zoek de biefstuk. Zit je in de auto temidden van druk verkeer, leg dan je kop op de schouder van de bestuurder en kus hem in zijn oor, zodat hij weet dat jij 100% vertrouwen in hem hebt. Ga ’s nachts alle bedden langs om te kijken of alles in orde is. Overtuig je ervan dat iedereen ademt, door jouw natte neus op die van hen te leggen. 11

Wees selectief bij alles wat je eet, maar doe het wel netjes. Zitten er bijvoorbeeld erwtjes of boontjes in je eten, leg deze dan naast je bak, of verstop ze onder het kleed. Laat iedereen meegenieten als je pens gegeten hebt en uitgebreid ligt te spijsverteren. Ga zo centraal mogelijk liggen, zodat je niemand voortrekt. Doe alsof je drachtig bent. Je krijgt dan tweemaal zoveel eten en een heleboel andere privileges. Graaf in de tuin een gat waar een volwassen UFO in past, maar laat nooit merken dat het maar spel is. Op de 64ste dag gedraag je je weer normaal. Speel geen vraag en antwoordspelletjes. Loop je aan de lijn, trek je baas dan omver om duidelijk te maken welke kant jullie opgaan. Als je moet blijven liggen, laat dan de keurmeester duidelijk zien dat je ook heel knap kunt zitten, terwijl je baas op je wacht. Denk erom dat alle honden, ongeacht hun grootte en voorkomen, bij hun baas geliefd zijn, zodat je rustig gebruik kunt maken van bovenstaande tips!

Een dag uit het leven van………..Chelsea Op de hondenschool is Rottweiler Chelsea al lang geen onbekende meer. Wat niet iedereen weet, is dat ze deel uitmaakt van een familie van zeven Rotties, die in Meerhout resideert. Dat er in zo’n familie heel wat te beleven valt, laat zich makkelijk raden. We zullen Chelsea van tijd tot tijd zelf iets laten vertellen over haar belevenissen. Nu vertelt ze eerst iets over haar belevenissen tijdens haar Brevetproef. Het is 28 augustus, zaterdag. Niet dat de dag van de week zoveel verschil maakt, want eigenlijk leiden wij een behoorlijk regelmatig leventje hier bij “van Hapschaarshove”. Om acht uur gaan de eerste drie honden samen naar buiten. Jammer genoeg hoor ik daar niet bij. Ik moet meestal wachten tot een uur of negen. Soms vind ik gewoon dat het te lang duurt en dan maak ik dat ook luidkeels bekend. Tot nu toe heeft dat nog nooit geholpen, maar ik blijf volhouden, want je weet maar nooit. Vandaag is het een beetje anders dan anders. Wel gaan eerst de bekende drie als eerste naar buiten, maar dat begint al heel vroeg. Om kwart voor zeven hoor ik enig gerucht in huis en buiten. Zou er iemand in zijn bed geplast hebben? Maar nee, dat kan het probleem niet zijn. Gaan we misschien naar show dan? Daar lijkt het een beetje op, want al snel nemen we allerlei bedrijvigheid waar. Leuk, show… Al gauw blijkt dat ik vandaag de gelukkige ben om 12

mee te gaan. Dat is niet altijd zo hoor. Duco mag ook vaak mee naar show, of Matish. Zelfs Anouck is al eens mee geweest en dan moest ik natuurlijk thuisblijven. Het schijnt namelijk dat dat nogal een dure aangelegenheid is. Gek eigenlijk. Wij moeten betalen om ons door een heleboel mensen te laten bekijken en die mensen moeten betalen om ons te mogen bekijken. Ik zal de mensenlogica wel nooit helemaal begrijpen, denk ik. Maar goed, vandaag mag ik dus mee met mama en vrouwtje. We moeten al tamelijk vroeg vertrekken, vandaar dus die nog vroegere activiteiten. Voor mij is het altijd weer een verrassing waar we heen gaan. Mij vertellen ze nooit iets van tevoren. De autorit, die ik altijd weer heel plezierig vindt, duurde iets minder dan een uur en bleek ons naar Langdorp te voeren. Waarom ze het daar zo noemen weet ik ook niet. Een meter is er net zo lang als ergens anders en ook een uur duurt er precies even lang. Weer die mensenlogica zeker? Eenmaal aangekomen gaf ik mijn ogen eens goed de kost. Er was geen groot gebouw, zoals bij de meeste shows en het aantal aanwezige honden was ook maar klein. Voor een show dan. Wat bleek? Er was hier helemaal geen show! Toch waren er keurmeesters en al gauw bleek wat de bedoeling was. Ik, en een aantal andere honden, moesten laten zien wat wij geleerd hadden op de hondenschool. Ik zag er helemaal niemand van mijn hondenvriendjes. Ook de vertrouwde juffen en meesters waren er niet. Samen met vrouwtje betrad ik het plein. We gaven ons over aan de genade van een tweetal keurmeesters, die moesten beslissen of we alles goed genoeg deden, en enkele helpers. Mijn vrouwtje was geloof ik toch al een beetje nerveus, al wist ik niet waarom, maar na een poosje werd dat nog erger. Wij dachten toch dat we de oefeningen goed onder de knie hadden. Tenslotte hadden we op school goed geoefend. Maar volgens die ene keurmeester deden we het helemaal fout. Vrouwtje hield, net als op school, mijn riem in de rechterhand en ik liep keurig naast haar. Fout! Ze moest de riem links vasthouden, want anders telde iedere keer dat haar been de riem raakte als een bijbevel. Als ik met mijn neus tegen haar hand aankwam, heette dat lokken. Wij begrepen er niks van en ik voelde wel dat vrouwtje van de hele toestand vreselijk gespannen raakte. Van de weeromstuit raakte ik ook van mijn theewater en samen bakten we er dus niet zo heel veel van. De einduitslag viel al met al toch nog mee: 70½ punt. Genoeg om te slagen. We werden beloond met een medaille en een diploma en als aandenken kregen we een bak met voer en een leuk speeltje mee naar huis. Ondanks alles was mama toch wel trots op mij en ze wilde op het plein even een mooie foto van mij maken met mijn medaille. Meteen kwam er iemand 13

naar ons toe om te zeggen dat we het plein moesten vrijmaken, omdat de volgende wedstrijd zo zou beginnen. Gelukkig hebben vrouwtje en mama zich daarvan niet zo heel veel aangetrokken en toch eerst de foto gemaakt, alvorens het plein te verlaten. Die foto van mij kun je bekijken op onze eigen website: www.vanhapschaarshove.be. Op deze plaats wil ik nog even dankjewel zeggen tegen hondenschool Akela in Langdorp voor hun gastvrijheid en aan mijn fans: Karel, Carina, Luc, Dirk en Kristel voor hun aanmoedigingen. Natuurlijk ook dankjewel aan de juffen en meesters van hondenschool ’t Kruierke voor het geduld om mij al die oefeningen aan te leren. Een poot van Chelsea

14

HONDENWETBOEK BAAS, U zult een goed roedeldier zijn U zult eerlijk en oprecht zijn Uzult eisen stellen die ik begrijp en aankan U zult zwart wit denken en handelen t.o.v. mij Uzult mijn goede wil altijd belonen Als u straft ,dan altijd zodat ik begrijp U zult nooit dreigen, het maakt mij onzeker omdat ik niet weet wat u bedoelt Als ik straf verdien, direkt want anders begrijp ik niet waarvoor ik Ik straf krijg en ben ik angstig en onzeker U zult steeds belonen wanneer ik iets goeds doe U zult altijd duidelijk zijn ,want soms baas moet ik maar raden wat u bedoelt met : kom! Vooruit! Ga af! U zult nimmer “af” “affff” “afffff” zeggen als u bedoelt “af” want ik ben niet do, doo, ddoooommmmmm!!!!!!! of achterlijk want als het pas bij de derde maal moet, doe ik ook bij de derde pas braaf U zult zich altijd moeten realiseren dat ik mij niet gemaakt heb en dat u mij hebt gekozen en niet ik Wanneer u ooit eens aarzelt t.o.v. mij, laat dan uw hart spreken en niet uw hand, wij hebben een grote bek maar ….een klein hartje Al moet u mij flink tot de orde roepen ,en ik beken dat ik het wel eens verdien, dan moet de Beloning evenredig groot zijn. Dan is de balans negatieve /positieve ervaring in evenwicht U zult bij alles rekening houden met mijn leeftijd en aard U zult mijn halsband en riem niet als versiering beschouwen, ze zijn er om mij te helpen gehoorzamen U zult nimmer zeggen: “Thuis doet ie ’t wel”, want het trainingsveld is niet thuis ,maar om te oefenen EN ALS U MIJN BAAS ZULT ZIJN ….. GA IK VOOR U DOOR ’T VUUR, BEKLIM IK DE HOOGSTE MUUR…. WERK IK VOOR U TOT MIJN LAATSTE UUR. WANT ZO IS NU EENMAAL DE NATUUR POOTJES EN LIKJES VAN LARGO EN LIZZY

15

SPELLETJES OM MET DE HOND TE SPELEN

Spelletje thuis: zoekspelletje Zeg tegen uw hond dat hij moet blijven of laat iemand zijn halsband vasthouden.Laat iets lekkers zien en doe net of u het op verschillende plaatsen in de kamer verstopt: onder kussens, achter de stoel ,onder de mat, enz. Op een van deze plaatsen verstopt u het lekkers. Ga terug naar uw hond en geef hem de opdracht te zoeken. Leidt hem door de kamer tot hij snapt wat er van hem wordt verwacht. Drie of vier spelletjes zijn als eerste aanzet voldoende,naarmate uw hond beter zoekt verhoogt u de moeilijkheidsgraad.Ook met een speelgoedje kan de zoekopdracht interessant zijn. Spelletjes in de tuin Neem een handvol koekjes of klein knaagmateriaal en laat iemand uw hond vasthouden of bind hem ergens vast.Loop terwijl hij toekijkt door de tuin en strooi het lekkers in het rond zoals u de kippen voert . Loop snel naar uw hond terug en geef hem het commando”zoek”. In het begin moet u hem misschien aan de lijn langs het lekkers leiden ,tot hij het spelletje doorheeft. Dit soort oefening is vooral erg effectief als twee of meerdere honden met elkaar wedijveren bij het zoekwerk en elkaar zo stimuleren . Ik zie niet in, waarom onze honden niet zouden kunnen werken voor een deel van hun dagelijkse voeding. I n de vrije natuur moeten ze toch ook jagen voor ze kunnen eten. Spelletjes in park of veld Onder het lopen en zonder dat uw hond het ziet,gooit u een stuk speelgoed in het hoge gras of achter een boom en loop verder. Trek dan de aandacht van uw hond en moedig hem aan de route terug te lopen met de woorden “ kijk terug”. Prijs hem als hij succes heeft . Gebruik in het bein de lijn. Al snel kunt u uw hond terugsturen om te zoeken naar verloren sleutels, een halsband,……. Alle leden van het gezin kunnen dit met hun hond spelen, ook de kinderen. Ze zijn leuk voor mens en hond omdat het baasje trots kan zijn op de talenten van de hond en de werkdrang wordt bevorderd. Het organiseren van deze spelletjes levert bovendien nog wat extra’s op voor de eigenaar, hij stijgt in rang want het aanzetten tot jachtaktiviteiten is de taak van de leider. Veel speelgenot Christiane

16

Wist je datjes Voor diegene onder ons welke over een computer en over internet beschikken zijn ze een bekend gegeven, voor al de anderen willen we ze toch ook niet onthouden, daarom ook hier een greep van onze wist je datjes van de afgelopen periode wist je datjes MEI 2004 wist je dat... ...Wim met Yharco derde werd op de drie linden en tweede op de Glabeekse HS in programma 1 …Sandra met Kenzo eerste werd in Baarle met 100 op 100 bij de debutanten …François met Zora tweede gelijk werd op de Liereman …Jos met Rocky zijn brevet haalde in Lommel wist je dat... ...we onze eerste hondenzegening hadden ...dit tezamen ging met onze lentewandeling ...er een honderdtal (!) honden gezegend werden ...Max, de hond van Kim, wraak nam op Kim ...hij dacht: ik nat, gij ook nat ...hij haar tijdens de pauze op de wandeling op zijn mannier zegende ...dit dan wel een plasje tegen Kim's been was wist je dat... ...er maar enkele dappere waren die het aandurfde van de 12 km te doen op de wandeling ...de meerderheid koos voor de 'korte pijn' met de trip van 6 km ...deze dan wel de drinkpauze misten halverwege ...wij volgend jaar voor hen ook een pauze inlassen ...wij onze pastoor Rob van harte danken voor zijn bijdrage in de zegening ...hij gerust nog een keertje welkom is (volgend jaar?) ...er volgens hem toch een paar schijnheilige rondliepen wist je dat... …we deze maand afscheid moesten nemen van twee honden welke in het allerhoogste gehoorzaamheidsprogramma voor onze club uitkwamen ...Luc en Greet afscheid namen van hun witte herder Sasja, die tezamen met Sirocco, Moby en Spike de eerste hond was die ooit voor 't Kruierke speelde, ze was 9,5 jaar oud …we iets later ook afscheid moesten nemen van één van de tophonden van het gehoorzaamheidsprogramma ...Twister, de rottweiler van Jan, op de leeftijd van 8 jaar overleden is ten gevolge van een maagkanteling wist je dat... ...onze opknapdag een groot succes was ...wij mochten rekenen op 21 vrijwilligers ...zij ondermeer zorgden voor de balustrade op de loopbrug ...we alzo ook een nieuwe kattenbrug en nog enkele nieuwe kleine toestellen verkregen ...de hondenhokken nu volledig onder afdak staan ...er voortaan ook een tweede hondentoilet is ... vele handen veel werk kunnen verzetten, bedankt aan de vrijwilligers 17

wist je dat… ...Patrick, onze instructeur voor de B klasse slangen houdt als hobby ...je zijn website kan bewonderen op http://users.skynet.be/VSVP/Cornsnake.htm wist je dat JUNI 2004 wist je dat... ...onze kids-school een proefbrevet hielden ...ze allemaal een diploma behaalden ...we Nick, Lotte, Stefanie, Ilja, Dorien, Dennis en Arno feliciteren met hun proefbrevet wist je dat... ...Wim een accident had met zijn nieuwe wagen ...hij nog maar 1 dag omnium verzekerd was ...er nog maar een goede 500 km op de teller stonden wist je dat... ...onze Peter "La Redoute" in de Ardennen bedwongen heeft ...deze wel een "zjat" kleiner is dan de Mont Ventoux welke hij in Mei plande en welke niet doorging ...alle begin moeilijk is, maar Peter toch meer in zijn mars heeft dan sommige dachten ...hij nl. ook al bergen beklommen heeft zonder fiets wist je dat JULI 2004 wist je dat... ...we een BBQ organiseerden ...we dit deden voor een totaal van 101 personen ...we omstreeks kwart over vier s' morgens de deur pas konden sluiten ...we een nieuwe tentpaviljoen gekocht hadden voor deze BBQ ...de stormwind van zaterdagavond een kort leven gaf aan deze tent ...we gelukkig voor de BBQ koks ons nieuwe afdak konden gebruiken wist je dat... ...ook onze spel zonder grenzen meegevallen is ...we 37 leden hadden verdeeld in 4 groepen ...het begon met het lopen met de tennisbal aan de voet ...vele honden dit wel anders hadden begrepen, met de nodige valpartijen en hilariteit tot gevolg ...er verder het doolhof volgde waar de hond vele hindernissen moesten nemen ...dit zelfs voor sommige volwassen honden nog problemen durft opleveren ...er duchtig geroepen werd met links, rechts voor of achteruit voor het begeleiden van de geblinddoekte teamgenoten ...er ook duchtig op los geslagen werd bij het eiermeppen op het einde van dit parkoers wist je dat… ...bij het watervullen sommige ploegen nogal snel aan een vol glas zaten ...zij blijkbaar meer gebruikten dan alleen maar de lepel ...onze scheidsrechters gelukkig alles in de gaten hadden ...onze namiddag weer eindigden op een sprankelend waterfestijn, een welkome verfrissing op deze warme namiddag

18

wist je dat... ...we vier ploegkapiteins hadden die nogal bont gekleed waren ...Greet in camouflagepak, Sandra als holbewoonster en Sofie als clown verkleed waren ...de vierde kapitein Tom forfait gegeven had maar Marjan gestuurd had als vervangster ...deze zich ook verkleed had als clown wist je dat... ...Patrick en Eddy toegetreden zijn tot ons instructeurskorps ...zij al een geruime ervaring hebben als lesgevers wist je dat... ...onze nieuwe T shirts verkrijgbaar zijn ...ze donkerblauw zijn van kleur ...we ook nog nieuwe regenjassen laten bijdrukken hebben wist je dat AUGUSTUS 2004 wist je dat... ...wij besloten hebben om een (mini)bus in te leggen voor de grote prijs op zondag 12/9 ...ons lid, Wim Husson, hier met Yup onze club vertegenwoordigt op de Beker van België ...hij geselecteerd is als tweede reserve met een gemiddelde van 96.1 ...dit reeds de tweede maal is in ons jonge 3-jarige bestaan dat onze club vertegenwoordigt is op dit kampioenenbal …een ander lid van ’t Kruierke Eric de Win zich eveneens kwalificeerde …Eric wel bij ons traint maar uitkomt voor ‘De Spetsers” uit Merksplas wist je dat... ...Woudje met Chelsea haar brevet behaalde in Langdorp …Wim Husson met Caya zijn brevet haalde in Stevoort ...hij in Leuven 99 scoorde met Yup en een gedeelde tweede plaats haalde (Pro 1) wist je dat... ...onze War (instructeur) grootvader geworden is van een prachtige tweeling ...wij hem hierbij natuurlijk van harte feliciteren wist je dat... ...wij onze eerste clubmatch hadden op 15 augustus …Jessie Janssen won in de A klasse, Marcel Schuer in de B klasse, Kim Mertens in de C klasse, Andre Vandervoort bij de puppy’s, Nick Vaneerdewegh bij de Kids, Patrick Greunlinx bij de debutanten, Tom Joris in programma 1 en Luc Daems in programma 2 wist je dat… …onze clubkampioenen over het hele seizoen waren Sandra Daems met Kenzo bij de debutanten Wim Husson met Yharco in Programma 1 Luc Daems met Sirocco in programma 2 wist je dat... ...Nathalie met Cisko een show had en deze uitmuntend liet noteren ...hij in het verleden ook nog jeugdkampioen geworden is bij de Duitse herders

19

wist je dat SEPTEMBER 2004 wist je dat… …Denise noodgedwongen forfait geeft in de kantine …ze opgevolgd wordt door Marjan wist je dat… ...Zora, de veelbelovende labrador van François Slegers onlangs overleden is ...Zora vorig jaar nog vice provinciaal kampioen bij de debutanten was en winnaar op onze wedstrijd debutanten met 100 op 100 ...Zora de laatste weken sukkelde met een ernstige hernia, ze vertoonde beterschap maar herviel plots met een blijvende verlamming tot gevolg hierdoor was het laten inslapen onvermijdelijk ...we vinden dit een zeer spijtig verlies en bieden de eigenaars François Slegers en Marie Thérèse Devisch onze oprechte deelneming aan wist je dat... ...Steven het met Charly 99 punten op ’t sas in Duffel en tweede gelijk werd ...we ook aanwezig waren op het Belgisch kampioenschap gehoorzaamheid in Lauwe ...Wim finalist was en bij de prijsuitreiking beloond werd voor zijn prima resultaat van het afgelopen jaar ...ons ander lid Eric de Win 22 ste werd met 81 punten met zijn Mechelaar

Geen vragen. Een hond is zeer onachtzaam. Hij vraagt nooit of je het goed of fout hebt, Vraagt zich nooit af of je omhoog of omlaag gaat op de levensladder, vraagt nooit of je arm bent of rijk, dwaas of wijs, zondaar of heilige. Of je geluk hebt of pech, een goede of een slechte naam, met eer of schande overladen wordt, hij blijft bij je, troost je, bewaakt je en geeft zijn leven voor je…

Jerome K. Jerome

Let op! Uw bijdrage voor de volgende “onze woefkes” zouden wij liefst uiterlijk eind december ontvangen. Inleveren bij Luc, Marie-Rose of Henneke.

20