DE KORF 2010 - nr. 7
Officieel Orgaan Belgische Korfbalbond
DE KORF 2010 – nr. 7 Verantwoordelijke Uitgever: Marc Van Leuven, Corneel Smitslei 71, 2150 Borsbeek Redactie: José Dyckmans, Ludo Wils Eindredactie: Guy Debucquoy (
[email protected]) Foto’s: Leo Libot, Willy Zakeriesen
De Korf – Online
Pagina 1/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
De Korf – Online
Pagina 2/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
In Memoriam voorzitter ter ere Livin Van Den Breede Op de tonen van Bluesette (Toots Thielemans) en La Mer (Charles Trenet) namen zo’n 50 aanwezigen op donderdag 25 november afscheid van voorzitter ter ere Livin Van Den Breede. Hij overleed op 20 november in RVT Sint-Anna te Berchem. Opvallende aanwezigen op de uitvaartplechtigheid waren Dokter Jan Verstuyft (BOIC) en de andere voorzitters ter ere KBKB Herman Gielen en Jean-Claude Ghillebert. Onder andere een rouwkrans van IOC-voorzitter Jacques Rogge sierde het sobere decor.
“Bedankt voor de trouwe vriendschap” door Emiel Marckx Voor de Antwerpse Vrienden “Livin” maar voor zijn Brusselse makkers was hij “Liévin” of “Lièfke” gebleven. Geboren 14 juli 1924 in Brussel; hij liep lagere en middelbare school in Sint-Jans Molenbeek Werd opgevoed door zijn Moeder “de Moet” en Oma “Bobonne”, eenvoudige, brave en werkzame mensen. In 1940 en met het oog op een eventuele bezetting nam hij, als zestienjarige met drie oudere vrienden de vlucht, per fiets, tot in het zuidelijke Franse Toulouse! Een avontuur waar hij later nog dikwijls over sprak . Dankzij avond- en weekendstudies behaalde hij een diploma “expertboekhouder” . Was achtereen werkzaam bij de multinational “Lever”; ging over naar “Broersma-Thaels” een importhoutbedrijf actief in het thuisland en Congo wat hem meermaals naar het Afrikaanse Continent bracht en tenslotte bij een grote Antwerpse bouwonderneming.
De Korf – Online
Pagina 3/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 Zijn korfbalcarrière wordt hier elders belicht maar toch dit: Sloot in 1941 aan bij Korfbalclub Jong Brussel (het latere Excelsior Schaarbeek) Hij was vrij vlug actief in de Club als secretaris onder wijlen Voorzitter Jan Dubois. Maakte deel uit van het Jong Brussel-team dat in de eerste naoorlogse competitie in de hoogste klasse een schitterende derde plaats verwierf na de “ongenaakbaren” Meeuwen en Voorwaarts. Hij was een uitstekende korfballer die het vooral moest hebben van werkkracht en volharding. Hij speelde dan ook jaren in de eerste ploeg . In 1945 sloot ene Marcella Soetens aan bij de Club. Van het ene kwam het ander en in 1948 traden Marcella en Lievin in het huwelijksbootje. En in 1950 werd dochter Lucie geboren. Lievin en Marcella vormden een hecht paar en Marcella was tijdens Lievin’s Voorzitterschap van de K.B.K.B mede door haar natuurlijke en immense vriendelijkheid de geknipte Ambassadrice inzake Public Relations. In de korfballerij heeft Van den Breede zowat deel uitgemaakt van vele comités alvorens opgenomen te worden in de beheerraad van de KBKB onder Voorzitter Fons Janssens die hij later zou opvolgen en gedurende 18 jaar het Bondsvoorzitterschap waarnemen . Eén van zijn grote verdiensten was zijn benoeming in de Raad van beheer van het BOIC alwaar hij goede relaties onderhield met o.a. de Voorzitters Raoul Mollet en Jacques Rogge. Tijdens de viering bij zijn aftreden als Bondsvoorzitter op 20 mei 1989 hield huidig IOCVoorzitter Jacques Rogge trouwens een opgemerkte lofrede ter zijn intentie. Een uiterst moeilijke periode beleefde het echtpaar toen Marcella langdurig werd gehospitaliseerd. En haar overlijden is ook Lievin fataal geworden… Hij kon het verlies van ZIJN Marcella maar niet verwerken; niet alléén op het morele vlak verslechtte zijn toestand, ook zijn gezondheid baarde ernstige zorgen ondanks de toewijding en de zorgzaamheid van dochter Lucie. Tot hij nu zelf definitief is heengegaan. Om het nog even in het Brussels te zeggen : Marcelleke en Lièfke , gaaile zaait er naa nemi, mo in ons gedachte blaaifde alle twie gewuun voesch leive, vergeite doon men aaile nuuit! Moge jullie nu beiden en samen in vrede rusten . Bedankt voor alles en jullie trouwe vriendschap.
De Korf – Online
Pagina 4/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
“Bijna 20 jaar bondsvoorzitter” door Ludo Wils, met dank aan de K.B.K.B. archivaris Fred Kerckhofs Livin geboren op 25 juni 1924 tekende zijn eerste affiliatiekaart op 17-jarige leeftijd bij Jong Brussel we schrijven 18 augustus in 1941, de 2de wereldoorlog was volop bezig. Enkele maanden, later het was 5 oktober, speelde hij zijn eerste wedstrijd in het shirt van Jong Brussel. Zijn debuut als bondsmedewerker maakte hij in de Gewestelijke Commissie Brabant en dit in het seizoen 1947-1948. Hier bleef het niet bij. Livin volgde de scheidsrechters cursus en begon te arbitreren in 1949. Meteen liet hij voelen dat hij leiding wou geven. Hij stelde zich tijdens de Algemene Vergadering van de federatie kandidaat voor de Beheerraad. Tijdens deze Algemene Vergadering van 25 januari 1953 verkozen de clubs hem tot beheerder. Voor zijn verdienste als bondsmedewerker kende de Beheerraad hem in 1961 het ereteken van “Lid van Verdienste” toe. Livin Van den Breede nam op 5 september 1970 het voorzitterschap van de korfbalbond over van “Mister korfbal” Fons Janssens. Hij bleef bondsvoorzitter tot 22 april 1989 waarna hij de fakkel overgaf aan Herman Gielen. Voor zijn verdienste als bondsvoorzitter benoemde de Beheerraad hem één maand later tot “Voorzitter ter Ere” en tevens tot “Erelid” van de K.B.K.B . Tijdens een Algemene Vergadering van december 1976 van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité verkozen de aangesloten sportfederaties hem tot beheerder van het B.O.I.C. Hij zetelde daar in verschillende comités o.a. in het Disciplinair Comité van Medisch Verantwoord Sporten die de doping dossiers behandelde. In september 1992 beëindigde Livin Van Den Breede deze functie bij het B.O.I.C. Tijdens deze periode leerde hij tal van bestuurders kennen binnen de Olympische sporten. Zijn inbreng heeft er toe bijgedragen dat de korfbalsport zijn intrede heeft gedaan bij de vierjaarlijkse “World Games”. Livin was bij zijn overlijden aangesloten bij Olympia Anderlecht als adherent.
“Hij lobbyde hard voor korfbal” door Marc Van Leuven KBKB-voorzitter Eerst en vooral, wens ik in naam van onze volledige korfbalgemeenschap onze deelneming te betuigen aan de familie van dhr. Livin Van Den Breede. We hebben zonet van onze ex secretaris generaal de uitzonderlijke lijst van verdienste aanhoord van Livin van den Breede. Hij was 36 jaar lid van de raad van bestuur van de KBKB, waarvan de laatste 19 jaar als voorzitter. In 1989 legde hij zijn mandaat neer, omdat hij nu éénmaal 65 jaar was geworden, maar in feite was hij het nog niet beu. Als echte familie patriarch heerste hij over zijn medewerkers, zijn vrijwilligers, zijn korfballers, eerst als een trotse vader en later als de geïnteresseerde grootvader waar iedereen respectvol naar opkeek. Steeds even nieuwsgierig wat korfbal aanbelande, maar steeds even geïnteresseerd wat er in de korfbalmiddens gebeurde. Hij vergaarde al deze wetenswaardigheden in zijn uitzonderlijk geheugen en hij gebruikte deze informatie in zijn nu nog beroemde redevoeringen of speeches. Hoe prachtig kon Livin het verwoorden, hij speelde met de woorden, zelfs met de talen. ‘k Heb weinig mensen hem dit zien nadoen. De verschillende nationale selecties, die ons land vertegenwoordigden waren zijn spelers, zij vormden zijn ploeg. Elke speelster of speler kende hij alsof het zijn eigen dochter of zoon was. Vorig weekend hoorde we nog van deze oud-atleten, Livin, bij mijn kwetsuur is hij me komen opzoeken, of Livin, bij de bevalling van mijn dochter kwam hij naar het ziekenhuis, samen met zijn Marcella. Steeds wilden ze erbij zijn, niet alleen waar men, het spelletje korfbal speelde, maar nog meer waar het sociale club- of federatie leven zich afspeelde.
De Korf – Online
Pagina 5/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 Als perfect twee talige Belg, kon hij zich in de beheerraad van het toenmalige Franse bastion van het BOIC nestelen. Ook hier voelde hij zich thuis, ook hier dwong hij respect af. Hij lobbyde hard voor korfbal, en bracht onze sport in de World Games, wat zeker één van de grootste uit zijn vele grote verdiensten was. Nu nog reizen korfballers de wereld rond, om onze nationale kleuren te verdedigen tussen die andere olympische erkende sporten. Livin was niet steeds een makkelijke man, de meeste van ons herinneren zich nog wel een discussie, of vingerwijzing, maar volgens mij had hij steeds een goede reden om zijn visie door te drukken. Uiteraard zat hij graag op zijn Piëdestal, maar iedereen gunde hem deze houding, uit respect voor zijn wijsheid, en voor wat hij voor onze sport korfbal met zoveel charisma uitstraalde. De laatste jaren waren moeilijk. Zonder Marcella, liep hij schijnbaar wat verloren. We hebben getracht om hem op te vangen op de verschillende korfbalvelden, maar we zagen hem treuren. We hopen dat hij Marcella nu heeft teruggevonden, en ze van boven terug kunnen genieten van de volgende generaties korfballertjes. Livin of beter Mr Van den Breede bedankt voor wat jij voor ons korfballers hebt gepresteerd, wij zullen dit niet vlug vergeten, en we zullen u zeker niet vergeten.
De Korf – Online
Pagina 6/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
De comeback van Ben Verburgt, een ex-“Korfballer van het Jaar 1997 en 2002” door Ludo Wils Het succes van de Korfbal League heeft zo zijn gevolgen. De reacties blijven niet uit. De terugkomst van een ex-“Korfballer van het Jaar” en een “Scheidsrechter van het Jaar” zijn daar onder andere niet vreemd aan. Heel wat huidige vedetten in deze “Korfbal League” hebben die twee grootheden in onze sport niet een gekend. Ben Verburgt speelde tijdens zijn korfbalcarrière bij enkele clubs. Ben zet ze zelf even op een rij Verburgt “Ik ben volgens de site van de korfbal league op 1 speler na de oudste speler in de league, een herintroductie is misschien wel aan de orde. Toen ik in het begin van het seizoen in Scaldis C mijn eerste speelminuten kreeg, gingen enkele junioren die mee moesten spelen aan anderen vragen wie ik was, grappig toch?” “Mijn roots liggen bij AKC waar ik alle jeugdreeksen heb doorgemaakt, we hadden daar een aantal prachtige herenlichtingen achter mekaar. De lichting van Ronny Lenjou, Steve de Jonghe en Sven Hardies werd gevolgd door die van Kurt De Meester, Luk Lenjou en mezelf. Wat betreft dames hadden we eigenlijk enkel Kris Embrechts die top was, alle andere dames (Cindy Van Autreve, Wendy Lodewijckx, Joyce Van Gorp, Sandra en Christina Schoonvaere, Wendy en Brenda Van der Elst en later ook mijn vrouw Patty) kwamen van andere ploegen over, net zoals Dave Cools trouwens.” “Als 16-jarige maakte ik in 1992 mijn debuut in AKC 1 als superinvaller. In de finale van de Beker van België dat jaar maakte ik het winnende doelpunt (op strafworp) tegen het almachtige Catba van onder andere Jerry Aerts en mijn huidige trainer Jurgen Frensch. Mijn beginjaren waren prachtig, AKC was toen een subtopper en ik kon nog samenspelen met ervaren spelers/speelsters zoals An Hermans, Monique Vleminckx, Monique Sebrechts, Jan Laeremans, Marc en Yves Benoy. Ik heb dus zelf ook nog tegen heel wat korfbalmonumenten gespeeld zoals Jerry Aerts, Werner De Vogelaere, Mark Nicolay, Chris Palinckx, Mark Mattheysses, Wim Verhoeven en Dennis Troost (die jammer genoeg veel te vroeg is gestopt).” “Na het winnen van onze eerste zaaltitel in 1997, verzilverde ik mijn eerste benoeming als ‘Speler van het
De Korf – Online
Pagina 7/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 Jaar’ door te verhuizen naar het Nederlandse PKC. Daar beleefde ik de sportieve hoogtepunten van mijn korfbalcarrière, ik werd verkozen tot Debutant van het Jaar, werd 2x Europees kampioen (tegen AKC en Sikopi) en won als eerste Belg de Nederlandse Zaaltitel in een bomvol Ahoy. Het PKC van toen was volgens mij het sterkste PKC ooit…Erik Simons, Andre Simons, Leon Simons en ikzelf aangevuld met Suzanne Mosterdijk, Mady Tims, Denise Bezemer en Suzanne de Wilde.” “Na 2 jaar Nederland sloot ik me aan bij Espero, de ploeg van mijn vrouw. Op papier hadden we daar een heel sterke ploeg maar daarmee was ook alles gezegd. Na een half jaar gaf ik er de brui aan en verhuisde samen met Patty terug naar AKC. Daar domineerden we nog enkele jaren de Belgische competitie en hadden we eigenlijk 1 tot zelfs 2 keer toe de Europacup moeten winnen. Op mijn 29ste had ik er genoeg van en koos ik voor de koersfiets… “ KORF Waarom een comeback? Verburgt “Veel mensen zijn verbaasd maar tegelijk verre van malcontent over mijn comeback. Spijt dat ik 5 jaar geleden bij AKC en met korfbal ben gestopt heb ik nooit gehad, alleen de manier waarop (midden in het seizoen) had ik achteraf gezien anders moeten aanpakken. Ik heb daarmee veel mensen teleurgesteld, mensen die me na aan het hart liggen bij AKC en de op dat moment opkomende jeugd…“ “Na 4 jaar wielrennen bij Elites zonder Contract begon de combinatie van 20 trainingsuren per week, werk, een gezin met 3 kinderen en een huis bouwen te zwaar door te wegen. Met koersen kwam een jongensdroom in vervulling (ik heb nog verschillende keren met onder andere Frank Vandenbroucke gekoerst) maar bovenstaand levensritme was jammer genoeg onhoudbaar. Na enkele maanden complete inactiviteit, beslisten Patty en ik samen de korfbaldraad opnieuw op te pikken…” KORF Wat verwacht je zelf van je comeback? Wat zijn je ambities? Verburgt “Meer dan 4 jaar korfbalinactiviteit weegt zwaarder door dan verwacht, ik sukkel dan ook met aanzienlijke aanpassingsblessures. Toen ik koerste kwam ik nooit meer bij de kinesist maar de afgelopen maanden is Steve Vandenbergh opnieuw mijn beste kameraad geworden. Ondertussen gaat het stilletjes aan de goede richting uit en al wie me een beetje kent weet dat ik er het maximale wil uithalen. Waar me dat me gaat brengen weet ik niet maar dat is eigenlijk van ondergeschikt belang, als ik met dat maximale Scaldis op één of andere manier kan helpen is dat prima. We hebben een sterke kern met leergierige spelers/speelsters die zich 100% inzetten en vooruit willen, meer kan je van een ploeg niet verwachten. Mijn ambitie is om samen met mijn vrouw en kinderen meer te genieten van korfbal dan vroeger en alles wat er rond hangt. En als we daarmee nog mooie sportieve hoogtepunten mee kunnen maken gaan we dat zeker niet nalaten…” KORF Waarom Scaldis en niet AKC? Verburgt “Terugkeren naar AKC is van beide partijen uit nooit een optie geweest en ik denk dat we daar allebei al lang vrede mee hebben genomen. Scaldis is daarentegen de ideale club voor ons. Patty en ik voelen ons er echt thuis en mijn dochters Niio en Zhen volgen er al langer de
De Korf – Online
Pagina 8/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 bewegingsschool van meester Bart (Cleyman). Deze laatste zeurt trouwens al jaren de oren van ons hoofd om samen te kunnen spelen, het heeft even geduurd maar we zijn uiteindelijk gezwicht. Ik herinner me nog een interview in een ‘Korf’ van ongeveer 18 jaar geleden waarin kadet Cleyman mezelf opgaf als zijn favoriete speler, op dat moment was ik zelf maar 16 en kwam net aan het venster piepen…dat is me altijd bijgebleven.” KORF Je bent nu 34, wat veranderde er tijdens je afwezigheid aan de top van de korfbalsport? Verburgt “Misschien ben ikzelf nog het meest veranderd van allemaal maar iedereen is het erover eens dat de top van de korfbalsport steeds smaller wordt, zowel bij ons als in Nederland heb ik de indruk. Langs de andere kant ben ik dan weer aangenaam verrast van de kwaliteit van verschillende jongere Belgische spelers die ik al aan het werk zag. Bovendien vond ik onze Nationale Diamonds tijdens het afgelopen EK ronduit schitterend presteren, zij hebben een tactisch en kwalitatief zwak spelend Nederland laten voelen dat België er nog steeds staat.” “De schotklok vind ik super. Snel, veel acties en doelpunten…de kern van korfbal dus meer moet dat niet zijn. Wat betreft nieuwe reglementen heb ik alles nog niet onder de knie, vrees ik. Maar de duels onder de korf zijn er niet minder fel om geworden…en mij hoor je daar niet over klagen zolang er geen ellebogen of venijnige duwtjes in de rug bijhoren.” KORF Waarom liever zaal dan veld? Verburgt “Die quote komt niet van mij, ik speel even graag op het veld. Fysiek is het zwaarder en je kan tenminste eens goed ‘duiken’ naar een bal. Alleen jammer dat het weer al eens tegenvalt, bij sommige spelers heeft veel wind een positief effect op het schot, bij mij is dat niet zo -. Na de wedstrijd in het clubhuis is de sfeer super, napraten over de wedstrijd met alle kenners en niet- kenners met een pintje of Aquarius in de hand.” KORF Hoe zie je de Top League verder evolueren? Verburgt “Toen ik ons zaalprogramma zag was ik echt onder de indruk. Er zijn geen makkelijke wedstrijden meer en dat komt het niveau zeker ten goede. Ik hoop dat men volgend jaar de nieuwe ballen (die op het EK werden gebruikt) invoert. Ze liggen perfect en met veel grip in de hand, ze zijn licht en dus voor uit-de-pols-schietende gevoelsschutters ideaal. Ik weet niet wat men nog allemaal in petto heeft maar ik ben benieuwd… “ KORF Maakt Scaldis kansen in de Europacup? Verburgt “Veel zal afhangen van ons eigen vormpeil. Als we net zoals de Diamonds op het EK kunnen pieken zal Koog Zaandijk een zware dobber aan ons hebben. Qua gestalte komen we traditioneel te kort tegen Nederlanders maar Scaldis heeft veel mensen die enorm goed met de shotklok kunnen omgaan en heel scherp schieten. Koog Zaandijk is de eerste zaalwedstrijd tegen Boeckenberg reeds komen scouten en filmen, dat zegt voldoende denk ik…we gaan ervoor en geloven voluit in onze kansen zoals het elke ploeg betaamt die aan een kampioenschap deelneemt.”
De Korf – Online
Pagina 9/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
De Korf – Online
Pagina 10/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 VOORZITTER FUSIECLUB BORGERHOUT/GROEN-WIT CLEMENT LAUWERS
“Het klikte van bij de eerste ontmoeting” door José Dyckmans Borgerhout voorzitter Clement Lauwers (59) en zijn bestuur waren bijna meteen gewonnen voor een idee van een fusie met het Deurnese Groen-Wit. De formule blijkt te werken, de aanhang neemt enorme proporties aan en de fusieclub zorgde al voor enkele verrassingen, het vloerde o.a. het ongeslagen Riviera. KORF Je hebt de fakkel overgenomen van huidig bondsvoorzitter Marc Van Leuven Lauwers “Ja, ongeveer 11 jaar geleden, er waren maar een drietal kandidaten en uiteindelijk is de functie bij mij terechtgekomen”. KORF Is het al zwaar geweest, voorzitter zijn? Lauwers “Nee, ik heb altijd goede medewerkers gehad, heel veel hulp gehad van mijn secretaris Gerda (Mannaerts nvdr), zonder haar had ik het niet zolang volgehouden denk ik. Enige tijd geleden waren er wat problemen en zijn er jonge mensen bijgekomen in het bestuur, Evi Lauwers, Ann Vorsselmans, Dimi van Leuven en dat was een goede zaak, het werkt heel goed”. KORF Welke problemen? Lauwers “Er waren wrijvingen, we hebben Chris Van Put na een half jaar moeten ontslaan, hij lag niet goed in de spelersgroep, er was onenigheid in het bestuur. Chris Palinckx heeft toen een tijdje mijn functie overgenomen”. KORF Zijn er nog ergerlijke momenten geweest Lauwers “Bepaalde situaties zijn soms moeilijk, sommige mensen vallen tegen, je krijgt de neuzen niet altijd in dezelfde richting maar dat heb je overal. Het probleem was, 4 jaar geleden hebben we onze laatste kruisfinale gespeeld, daarvoor was het een regelmaat, nu is dat niet meer het geval, de ploeg was niet meer top, er waren spelers weggegaan, gestopt. Dan kom je in een mindere periode wat normaal is, dat wordt aanpassen en daar komen wrijvingen van maar dat lijkt nu voorbij, gelukkig”. KORF Jullie zijn gefusioneerd met Groen-Wit, waarom? Lauwers “De belangrijkste reden was, wij zijn al enkele jaren op zoek naar een andere locatie, we wilden uit het park geraken maar dat was niet gemakkelijk want we wilden het ook niet te ver gaan zoeken omwille van de leden, we zitten daar ook al ongeveer 50 jaar”. KORF Moesten jullie weg uit het park? Lauwers “Nee, niet direct maar er was geen toekomst. Het veld is een catastrofe en ze doen er niets aan, belichting is geen optie en de kantine mochten we niet uitbreiden”; KORF Was iedereen het met een fusie eens? Lauwers “De stemming was onverwacht overweldigend, bijna iedereen was het ermee eens, bij Groen-Wit was dat trouwens ook het geval”. KORF Waarom wou Groen-Wit een fusie? Lauwers “Bestuurlijke problemen, geen opvolging, teveel mensen van de kern wilden er een punt achter zetten. Toen ik dat hoorde ben ik direct naar voorzitter André Verleene gestapt, ik wist dat er sprake was van een nieuwe kantine. Van bij de eerste ontmoeting heeft dat geklikt, we kenden elkaar net al jaren, al was dat niet zo. Het liep allemaal van een leien dakje, binnen een paar maanden was de zaak beklonken, zonder poeha, zonder problemen. Dré heeft zijn bestuur vrij vlug op een lijn gekregen en bij ons was ook iedereen vrij snel gewonnen voor het idee, de nieuwe locatie is dan ook maar een kilometer verder hé”.
De Korf – Online
Pagina 11/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 KORF Wat is de impact geweest van de fusie? Lauwers “We hebben veel bereidwillige mensen van beide clubs. Het enige probleem was en is nog steeds, het openhouden van twee kantines tijdens de veldcompetitie, het is niet bepaald gemakkelijk om zoveel kantinepersoneel bijeen te krijgen, dit is natuurlijk een tijdelijk probleem totdat de velden in orde zijn op GroenWit KORF Hoe verteren jullie leden, het bestuur de fusie? Lauwers “Heel goed, heel positief, van de kern tot beneden is het vanzelfsprekend gegaan. Het enige vervelende is dat we zolang moeten wachten op een nieuwe kantine, op de velden. Het had volgend jaar gemogen maar het zal voor 2012 zijn, spijtig. De stad is een log apparaat, er zijn zoveel regeltjes, de plannen moeten constant gewijzigd worden en we moeten plooien maar we volgen het nauw op, met onze architect. Ik had echt graag positief nieuws naar onze leden gebracht maar we kunnen nog niets concreet laten zien, dat het mooi en goed zal worden, daarvan ben ik overtuigd”. KORF Jullie komen vlak naast Boeckenberg, vind je dat storend? Lauwers “Nee, er zijn genoeg ploegen in het Rivierenhof pal naast elkaar, waarom wij niet. We moeten alleen blijven werken om meer jeugd aan te trekken. Tijdens het zaalseizoen doen we ook onze accommodatie op Groen-Wit niet open, dat is niet meer dan hoffelijk”. KORF De fusieclub deed het al niet slecht, gelijk tegen AKC, winst tegen Voorwaarts Lauwers “De ploeg en de entourage geloofde er in, tijdens de voorbereiding hebben we al een goede partij tegen Voorwaarts gespeeld, ze zijn een paar serieuze ‘kleppers’ kwijt hé”. KORF Gaat Borgerhout/Groen-Wit nog potten breken Lauwers “Ik ga heel eerlijk zijn, ik hoop 6e te kunnen eindigen, dat zou al een succes zijn, dan zou ik al enorm tevreden zijn, al wat er bovenop komt is meegenomen”. KORF Er zijn nog korfbalclubs in nauwe schoentjes, welke raad zou je hen geven bij een fusie? Lauwers “De raad die ik zelf heb gekregen van Verde voorzitter Werner De Vooght, goed communiceren met spelers, leden. We hebben dat gedaan met goed gevolg. Natuurlijk zijn er altijd enkelen malcontent, er zullen altijd mensen weggaan, dat is niet te vermijden”. KORF Uiteindelijk zijn jullie tevreden Lauwers “De meesten zijn heel tevreden, als de zaal een succes wordt kan het niet meer stuk. Onze gemeenschappelijke supportersaanhang scanderen zowel Borgerhout als Groen-Wit, dit was al zo vanaf het begin, ik vind dat enorm positief. Op het veld denk ik zelfs dat we de meeste supporters hebben van allemaal”. KORF Jullie zijn ook de derde grootste club van het land Lauwers “We gaan proberen de grootste te worden, we werken daaraan. Ik heb de ledenlijsten gezien deze week en er is echt niet veel meer nodig om de grootste te zijn”.
De Korf – Online
Pagina 12/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
In Memoriam Wim Bauweraerts “Een trouwe bondsmedewerker” door Ludo Wils Amper tien dagen geleden is het dat we met zijn allen samen afscheid namen van Livin Van den Breede . En hier zijn we weer om met zijn allen dit keer tot ziens te zeggen tegen Wim Bauweraerts. Ons clubje 23+ begint klein te worden. We zullen onze naam moeten veranderen. Wim was van in 1967 aangesloten bij Scaldis. We kenden hem als een van die trouwe bondsmedewerkers en bovendien een echte Bourgondiër. Een lekker dinertje met zijn Arlette met een bijpassend flesje wijn kon er steeds in. De jaarlijkse vakantie naar Frankrijk met de vrienden was voor al die kornuiten iets om naar uit te kijken. Zo was hij ook een man van de comités, hoe kan het ook anders, met de meeste sociale contacten. Hij was beroepshalve vertegenwoordiger geweest en, dan mag je niet naar je woorden zoeken. Zoals het Regelingscomité, waar hij 25 jaar lid van was, waarvan bijna tien jaar als voorzitter. En van de vzw “Vrienden van de korfbal” twintig jaar lid waarvan meer dan tien jaar voorzitter. Vrienden van de Korfbal zei ik? En die had hij, en geen beetje, ook over de grens . Zijn comité leden van het Regelingscomité vertrouwden me toe dat Wim enorm sterk was in delegeren. Hij droeg er steeds zorg voor dat iedereen zijn job had en ze ook uitvoerde zoals het hoorde. Eén van zijn organisaties tijdens de SKONIA periode, voor de jongeren onder ons dat was de afkorting voor Sporters Kunnen Ook Nog Iets Anders, waren de Miss Korfbal verkiezingen en het sluitingsfeest van het Wereldkampioenschap in 1991, het waren in het Hof ter Lo euforische toestanden na het behalen van de Wereldtitel. Dit afscheidsfeest droeg de stempel Bauweraerts. Wim wou ondanks zijn gezondheidstoestand toch nog mee de Europa Cup trip naar Boedapest maken. Hij was er mentaal klaar voor, zijn planning was al gemaakt. Hij zal de door een van zijn voorgangers geschonken “Fons Janssens” Europa Cup echter niet mee brengen aar het “Half Maantje”. Dat zal iemand anders van Scaldis dan maar moeten doen. De voorbije speeldag was het voor Wim zijn laatste speeldag. Hij zag te Beveren zijn Scaldis zegevieren en na afloop was het duidelijk dat ook hij vermoeid was na de winst van zijn “Great Old”. Onze oudste korfbalclub Scaldis zal Wim Bauweraerts missen en al zijn korfbalvrienden ook !
De Korf – Online
Pagina 13/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
“Een bruggenbouwer met visie” door Guy Debucquoy Het was altijd erg warm in de Volvo stationwagen toen we richting Papendrecht, Tilburg of Dordrecht reden. Soms lag de hond achteraan te slapen en die trok zich echt niets aan van het zoveelste geleuter over korfbal. Wim was meestal aan het woord, wij absorbeerden zijn passie en visie. Na het uitstappen werd Wim meestal Willem, veel van zijn Hollandse vrienden noemden hem zo. De opgeslorpte warmte en zijn zelden geziene charisma verspreidde hij gul bij aankomst. Wim was erg geliefd, zowel in binnen als buitenland. Dochter Patty zette op negenjarige leeftijd haar eerste korfbalstapjes op het Half Maantje. En in haar zog maakten we kennis met Wim, Arlette en de driejarige Bart. Niemand vermoedde toen dat een toekomstig korfbalmonument onze rangen kwam vervoegen. Al snel hield men rekening met wat die nieuwkomer te vertellen had, dat charisma weet-je-wel. Dat hij geen korfbalverleden had werd één van Wim’s grootste troeven. Onbevooroordeeld en met een ‘open mind’ bekeek hij de zaken net iets anders, ruimer dan de anderen. Na drie jaar lidmaatschap stapte hij in het Scaldisbestuur, vijf jaar later werd hij al voorzitter. Onder impuls van Wim werden we een moderne club, met een prima accommodatie, met uitzonderlijk goeie contacten. Wim zou in het totaal 17 jaar voorzitter zijn. Hij stond er ook toen het wat moeilijker ging. Onder zijn beleid werden we de naam “the great old” terug waardig. Al die tijd zou de charmante klasrijke Arlette haar Wim volop, maar meestal buiten de schijnwerpers, steunen. “Den Bauweraerts” werd een begrip in de korfbalwereld, nog meer toen hij internationaal korfbalpromotor werd. Mede door zijn vroegere studies in het buitenland had Wim een enorme affiniteit voor talen. Onverzettelijk was hij om Spaans te leren en zijn echt groot taalexamen gebeurde in Marbella. Aan het stadhuis, in het bijzijn van de burgemeester, notabelen en honderden toeschouwers sprak Wim de menigte toe. Wij, als Scaldisspelers, uniform gekleed in witte broek en blauwe pull, waren wat fier met “onze” voorzitter. Wim volgde de hevige groeipijnen van het Spaanse korfbal op de voet met urenlange vergaderingen als verplichting. “Soms om zot van te worden” vertrouwde hij ons toe. De jovialiteit, de warmte, die Wim uitstraalde is nu al legendarisch. Nooit heeft de Royal Scaldis Sporting Club een beheerder gehad die zo’n luisterend oor had, die zo’n bruggenbouwer was, die zo’n visie had. Hopelijk hebben sommigen onder ons fracties van al dat goede tot zich genomen. Rust zacht, mister Scaldis
De Korf – Online
Pagina 14/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
Kort Nieuws
Jurgen Frensch en Scaldis gaan uit elkaar Na vier jaar samen met gebundelde krachten gewerkt te hebben, met de zaaltitel als “toetje op de taart” gaan trainercoach Jurgen Frensch en “Great Old” Scaldis uiteen op het einde van het seizoen. Dat gebeurde in onderling overleg. (LW) “de Oscar” Sven Vervloet kreeg deze week de “Oscar” van de vierde speeldag. Niet als prijsschutter van Borgerhout/Groen Wit maar als de betere verdediger. Zo kon hij de topschutter uit de Top League, Mitch Lenaerts, beperken tot één speeldoelpunt. En de ploeg van Vervloet won bovenop ook nog met 18-17. Trainen en opwarmen… De voorzitter van het Centraal Scheidsrechters Comité Anny Blyweert kreeg het de voorbije week hard te verduren. Zo schreven maar eventjes 21 van 83 scheidsrechters af. “Allemaal spierscheuren en scheurtjes” klonk het. Heeft misschien iets te maken met trainen en opwarmen. Officials tijdens het EC tornooi Binnen enkele week reizen de landskampioenen af naar Boedapest. Ze nemen er dan deel aan het Europa Cup tornooi. Zo zal onze landskampioen Scaldis ons land vertegenwoordigen. Maar ook enkele bondsmedewerkers mengen zich in dit I.K.F.evenement. Zo zal bondsbestuurder Pierre Coppens te Boedapest de Coördinating Officer zijn, Gilbert Bollaert jurylid en Luc Vingerhoedt zal in Hongarije als IKF referee zijn bijdrage leveren. We wensen alle Belgische deelnemers veel succes toe! ASKC met een straat voorsprong Met liefst 257 spelende leden blijft ASKC nog wel geruime tijd de club met het meest aantal "spelende" leden. Boeckenberg volgt met 218. Op de derde plaats Borgerhout/Groen Wit met 209, dan volgen AKC met 196 en Voorwaarts is vijfde met 194 spelende leden. Mitch en Julie beste schutters Na vier speeldagen heeft Voorwaarts speelster Julie Caluwe met 14 doelpunten achter haar naam de leiding in de “Trofee Jerry Aerts”. Annick Dekeyser volgt met 11, Elke Van Herck met 10, Veronique Biot 9, Evie Lauwers en Sabrina Cools delen de vijfde plaats met 8. Bij de spelers gaat de eer naar Riviera speler Mitch Lenaerts hij spant met 34 doelpunten de kroon. Bart Cleyman volgt met 27, Sikopi speler Yve Van Harneveldt met 24, David Peeters en Wim De Decker delen de vierde plaats met 23 en Jesse De Bremaeker heeft 22 streepjes achter zijn naam.
De Korf – Online
Pagina 15/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 Minister van Sport op bezoek Voorwaarts voorzitter Dirk Van Rompaey stelde bij de wedstrijd Voorwaarts-Riviera alle spelers voor aan minister van sport en cultuur Philippe Muyters die de plooien kwam glad strijken…. Nadien dronken ze samen een lekkere pint met voorzitter Topkorfbal Frank Buvens.
Door de mand gevallen Maar Jean-Marie toch….. Jean-Marie Dedecker, big chief van het gelijknamig éénmanspartijtje, omschreef onlangs korfbal minachtend als ‘basketbal met een fruitmand’ (Nieuwsblad, 16.11.10). Iedereen heeft het recht zich belachelijk te maken door te praten over zaken waar hij/zij geen verstand van heeft. Ook Jean-Marie. Het is trouwens niet omdat ge in de senaat zetelt dat ge meteen een voorbeeldfunctie hebt. Al goed. Ge zijt als notoir fluweelzitter zelfs niet verplicht een minimum aan respect te tonen voor andere sporten dan de uwe. Het straffeloos uitkramen van volstrekte onzin is heden ten dage bovendien een essentieel onderdeel van de zogenaamde ‘vrije meningsuiting’. Toch zou ik diegenen onder ons die, in al hun onwetendheid, menen dat ‘judo’ het Japans is voor ‘truikentrek’, willen waarschuwen deze miskleun niet in aanwezigheid van deze politieke coryfee te verkondigen. Een Ipponneke is rap gegeven, zeker als ge u enkel kunt verdedigen met een fruitmand. Paul
De Korf – Online
Pagina 16/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7
Ex “Scheidsrechter van het Jaar” Björn Elewaut komt terug en… dat is niks te vroeg door Ludo Wils De titel is een quote die we lazen in een clubblad en geschreven door een kenner. Dat kan niet anders. Björn was “Scheidsrechter van het Jaar” in 2004 en 2005. Hij onderbrak daar een eerste reeks van vier van recordhouder Geoffrey Picqueur. Daarna volgde er een nieuwe reeks van vier voor Picqueur. Of worden het er vijf. Dat weten we op 11 februari 2011 tijdens de “Nacht der Laureaten” die doorgaat in de Feestzaal “Extra Time” te Hoboken. Björn Elewaut gaf er de brui aan. De fut was er uit. Dat was duidelijk. En dan neem je best je tijd om even alles op een rijtje te zetten. En misschien eens diep na te denken hoe je, je verdere toekomst wil regelen. Je privé. Het gezin. Je beroep en de opofferingen om wekelijks die stress aan te kunnen. Je begint je kijk op je hobby te nuanceren. Er veranderde wel wat de laatste tijd. De “korfbal League” gaf de korfbalsport een extra “boost”. Sommige clubs begonnen uit te pakken. Ja met “pakken”. Neen echte confectiepakken met hemd en das. In clubkleuren, de liefdevolle clubkleuren. De sport kreeg meer uitstraling. De wedstrijdtafel zag er plots anders uit. Juryleden in uniform. Een batterij laptops. Ook hier: “Niks te vroeg…” Björn Elewaut heeft het begrepen. Toen hij er enkele jaren geleden mee gestopt is was het genoeg geweest. Buik van vol. Een handje vol mensen namen beslissingen. Achter die know-how moest men maar achter staan. “Het was in de zomer van 2007 de veldfinale op het kunstgrasveld van Spartacus, AKC wint na strafworpen, een wedstrijd die alles had, spanning, emotie, beleving, alles was aanwezig. Dat was zo wat het sluitstuk. Nadien viel de beleving weg. De kaars ging uit. De nodige lucht ontbrak”. “Het scheidsrechterskorps is dunnetjes. Zeker bovenaan. Moeilijke wedstrijden met vaak dezelfde teams volgen mekaar op, niet alleen in de eigen competitie maar ook internationaal.” “Sinds 2004 waren er slechts enkele dagen gereserveerd voor familievakantie, alle andere dagen werden vrijgehouden voor een volgend korfbalproject, weekavonden gingen op aan oefenwedstrijden en vergaderingen. Ik had het gevoel dat naast mijn werk ook mijn vrije tijd steeds door anderen ingevuld werd”.
De Korf – Online
Pagina 17/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 Elewaut beleefde een mooie tijd. Hij wou meer en was niet vies van een uitdaging. “Niet dat enig korfbalavontuur betreurt wordt, integendeel; de Centennials en de World Games waren een sportief doel op zich, de opdrachten voor het internationaal korfbal in ZuidAfrika, Bosnië en Hongarije waren onvergetelijk. Maar toch…” Tijdens die internationale opdrachten heeft Björn zijn ogen gebruikt. “Je kijkt over de grenzen en ziet hoeveel er met weinig middelen kan. Dan gaat je nadenken over hoeveel moeite het heeft gekost om onze ‘oortjes’ er door te krijgen, hoe vaak verschillende projecten op een glazen plafond stuitte, hoe belangrijk kleine puntjes en komma’s zijn terwijl het grote plaatje namelijk ‘hoe fluit je volgende keer een betere wedstrijd’ soms vergeten wordt”. (n.v.d.red: De korfbalscheidsrechters hadden “oortjes” voor hun collega’s van de voetbalbond !) “Net op het moment dat het refereetekort echt scherp gesteld werd leken alle vergadermomenten van uit een bepaalde hoek enkel nog te draaien rond financiën en het beschermen van collega’s die het moeilijk hadden op zondag. Er leek geen ruimte meer om te groeien, alle energie die je erin leek te stoppen stuitte op een dam, de prioriteiten die gesteld werden leken plots niet langer mijn prioriteiten meer. Dan moet je uiteindelijk voor jezelf - ‘sans rancune’ - beslissen”. In de korfbalsport kan men in alle hoeken mensen gebruiken die met passie hun sport meemaken, beleven. Een man als Björn Elewaut zoekt dan als vanzelfsprekend naar andere uitdagingen. “AGO Aalst bleek het perfecte vervangproduct, jonge, zeer gemotiveerde spelersgroep met het nodige talent; een team dat ik trouwens samen met Franky Cornelis (long term partner in crime) zou kunnen begeleiden, waar gebouwd kon worden aan opleiding en structuur. Ik vermoed dat mijn spelers niet echt weten hoe belangrijk ze voor mij zijn en hoe groot het gat is dat ze opvullen.” “Dankzij het studentenkorfbal kon ik ook, zij het beperkt, coachend actief blijven binnen de internationale korfbalbeweging, net dat deel van korfbal waar ikzelf het meeste plezier aan beleef.” “Er kwam wat tijd vrij, genoeg om mijn trainer A diploma te halen, genoeg ook om me binnen de bondswerking actiever aan te bieden als lesgever of om mee te werken aan een aantal projecten die ondertussen opgenomen zijn in onze werking”. Tijdens bondsontmoetingen hadden we het vaak met Björn over zijn mogelijke terugkeer. We vonden het jammer dat een scheidsrechter met zijn talent langs de kant bleef. Akkoord hij leverde misschien missionariswerk, zeker beter werk als toen we in onze jeugdjaren zilverpapier verzamelden “voor de Congo”. “Lang heb ik me bewust ver weg gehouden van het ‘topkorfbal gebeuren’. Maar tijd verstrijkt en sinds verleden jaar word ik meer en meer aangespoord ook opnieuw taken op te nemen als scheidsrechter”.
De Korf – Online
Pagina 18/19
2010-7
DE KORF 2010 - nr. 7 “In augustus werd wat over en weer gecommuniceerd en ik werd betrokken bij de opstart van een volgend project dat op termijn de refereeopleiding/begeleiding meer en betere vorm zal geven”. “Dan moet je kleur bekennen, je hoort me vaak zeggen ‘if you‘re not a part of the solution, you’re a part of the problem’ en waar kan ik meer meewerken aan een oplossing dan vanop het speelveld ?” “Tijdens de zaalcompetitie kan ik en mijn engagementen bij AGO en die als leidsman waarmaken, het is een mooie doorstart naar volgend jaar toe waar Franky en ikzelf opnieuw volwaardig zullen aantreden”. De voorbije maanden wijzigde er wel wat in bepaalde structuren binnen de federatie. Nieuwe ideeën kwamen er uit een schelp. “Zolang het nieuw ingeslagen pad gevolgd wordt vind ik opnieuw een deel van mijn prioriteiten terug in de beleidslijnen van het CSC en het COS. Structuren zijn er om (ver)(ge)bouwd te worden om zo de draagkracht van het geheel te vergroten”. De korfbalgemeenschap moet er zich van bewust zijn dat we nog maar acht jaar hebben om een volgende generatie topreferees klaar te stomen, referees die nu zelfs nog gerekruteerd en gemotiveerd moeten worden, zonder hen geen Topleague, zonder hen geen “goud”.
De Korf – Online
Pagina 19/19
2010-7
