No title

Mei/Juni 2012

DE SCHAKEL

NEDERLANDSE INTERKERKELIJKE GEMEENTE TE BENIDORM

Kerkelijk centrum " HET ANKER " Avda. Doctor Severo Ochoa 10 03503 Benidorm

www.kerkinbenidorm.nl

“de Schakel” Mei/Juni 2012

Zondag 6 Mei Commissie van ontvangst




Zondag 3 Juni Commissie van ontvangst




Zondag 1 Juli Commissie van ontvangst

Ds. P. Vermaat 1e coll.: Algarve/ 2e coll.: exploitatie Jos v.d. Meer en Lies de Waard Ds. P. Vermaat 1e coll.: diaconie/ 2e coll.: exploitatie Leni Vermaat en Jos v.d. Meer Ds. P. Vermaat 1e coll.: eredienst/ 2e coll.: exploitatie Jos v.d. Meer en Emmie Korthof Ds. P. Vermaat 1e coll. : zending / 2e collecte: exploitatie Hanneke v.d. Spek en Emmie Korthof Ds. H. de Groot 1e coll.: Emaus/2e collecte: exploitatie Hanneke v.d. Spek en Emmie Korthof Ds. H. de Groot 1e coll.: eredienst/2e collecte: exploitatie Hanneke v.d. Spek en Emmie Korthof Ds. H. de Groot 1e coll.: diaconie/2e collecte: exploitatie Hanneke v.d. Spek en Emmie Korthof Ds. H. de Groot 1e coll.: eredienst/2e collecte: exploitatie Hanneke v.d. Spek en Emmie Korthof Ds. H. de Groot 1e coll.: eredienst/2e collecte: exploitatie Hanneke v.d. Spek en Emmie Korthof

Na afloop van de dienst is er gelegenheid om koffie te drinken

2


Geen onbekende toekomst. (n.a.v. Openb.5:1,3,5-7). Amsterdam Ze was me opgevallen in de trein. Een keurige dame, wel wat zenuwachtig. Op Centraal station stapte ze uit. Daar moest ik ook zijn. Voor de Alledag Kerk. In de drukte op het perron verloor ik haar uit het oog. Nog geen kwartier later zag ik haar wéér. Op de Dam. Ze was aangeschoven bij een man, die achter een klein tafeltje zat in een rustig hoekje. Ze opende haar handen. Hij legde wat kaarten op tafel. Bij de bushalte bleef ik staan. Quasi om te wachten, maar in werkelijkheid om te zien wat er gebeurde. Hij las de lijnen in haar hand. Voorspelde haar toekomst. Een paar keer keek ze hem indringend aan. Ze huilde. Was het echt waar? Ze betaalde met 50 euro. Opgelucht, helemaal relaxed ging ze verder. Angst voor de toekomst Wat is dat toch, dat mensen zó gespitst zijn op de toekomst? Dat zo’n consult van nog geen 10 minuten en 50 euro al genoeg is? Is het omdat mensen, ongelukkig met het heden, hopen dat het straks beter gaat? Of gelukkig met het heden, bang dat het zó mooi niet allemaal blijft? Er is goud te verdienen, als je aan mensen iets over hun toekomst kunt laten zien. Maar eerlijk gezegd, ik geloof niet in Tarotkaarten, in handlijnen lezen, in glaasje draaien, in wat voor ander hocus pocus ook. Maar is er dan helemaal niet te zeggen, hoe je leven er uit ziet over één, twee, tien jaar? Het leven van je kinderen of je kleinkinderen, volgende week? 3


Dat van de warrige wereld om je heen? Jazeker en nog betrouwbaar ook. Je leest het in het laatste deel van de Bijbel, dat gaat helemaal over de toekomst. De Openbaring aan Johannes. Geen gemakkelijk Bijbelboek. Wordt ook nogal verschillend uitgelegd. Maar over de hoofdlijnen kun je het eens zijn. Onze regering mag dan demissionair zijn. En het zal nog wel even duren voordat er weer witte rook komt. Maar de troon in de hemel is nooit leeg. Op die troon daar zit Iemand, die een boekrol in Zijn handen heeft. Een boekrol over de toekomst. Voor de helft bekend Vroeger waren boekrollen maar aan één kant beschreven. Dus wist je niet wat er in stond. Alleen wie hem open rolde en het kon lezen. Maar déze is aan beide kanten beschreven. Dus: een deel van de toekomst blijft ons niet onbekend! Kijk maar. Lees maar. Alleen er is niemand, die hem open kan rollen, de zegels kan verbreken. Blijft het ons dan toch verborgen? Er begint iemand te huilen. Hij had zijn handen al opgehouden om de rol vast te houden. Hij had al gedacht ‘nu kom ik het te weten’. Maar het gebeurt niet. Wat kan het soms op je vallen, vandaag, morgen, hoe ziet mijn leven er uit? En dat van mensen, die mij lief zijn, overmorgen? Ineens staat er iemand op met een prachtig woord. Je zou willen, dat er méér van zulke mensen op de Dam zitten, staan, lopen. ‘ween niet, huil maar niet…de toekomst blijft niet verborgen…Er zit Iemand op de troon in de hemel…..zo sterk als een leeuw…!’

4


Leeuw en Lam De apostel Johannes ziet dit overweldigende visioen. Een boekrol over de toekomst, ook van buiten beschreven. Een Leeuw staat er bij, dus sterk genoeg! Die heeft blijkbaar ook alles met die toekomst te maken. Johannes deinst aarzelend terug. Bijna durft hij zijn handen niet meer op te houden, totdat hij het ziet. Het Lam neemt de boekrol en ontsluit de zegels. Neen, daar hoef je niet bang voor te zijn. Een Lam…kom maar dichterbij. Wat een zegen. In Zijn handen ligt onze toekomst. De handen van het Lam. Het Lam van God. Daar hoef je niet voor terug te deinzen. Het Lam van God, dat onze zonden op Zich nam, wiens bloed ons heeft gereinigd. Of ben je daar nog niet zo zeker van? Dat je zonden zijn weggenomen. Heb je ze nog niet voor Hem beleden? Ben je daarom bang voor de toekomst? Maar daar is nu nog van alles aan te doen! In Zijn Handen ligt de boekrol. Uw toekomst, jouw toekomst, mijn toekomst, die van de warrige wereld. In Zijn handen. Geen onbekende handen. Doorboorde handen. Handen, waaraan wandelaars naar Emmaüs Hem hebben herkend. Doe de voordeur naar het leven maar weer open. Wie in Hem gelooft, Die op de troon zit, Die alle macht heeft in hemel en op aarde.…

5


Ga het leven maar weer in. Veeg je tranen maar weg. Wie in Hem gelooft, die een Leeuw én een Lam is. Er gaat geen Onbekende met je mee. En een gratis consult!

Een mens ziet op zijn grote tocht nooit verder dan de eerste bocht maar wie in God vertrouwen vindt die gaat het pad langs, als een kind dat zingend in het donker loopt van toekomst weet, op toekomst hoopt! Panc Vermaat, v.d.m.

Rond de vijfde mei Op de kerkenraadsvergadering van maart kwam het verzoek aan de orde. Evenals vorig jaar werd ons gevraagd om als kerk mee te doen met de jaarlijkse vier mei herdenking. De organisatie is in handen van de Hollandse club. Het vindt plaats in de Baranco Hondo van Alfaz. Het zal totaal ongeveer drie kwartier duren. Er zullen een paar sprekers zijn. Het begint om kwart over zeven. Het wordt om acht uur afgesloten met twee minuten stilte en twee coupletten van het Wilhelmus. Van ons, als kerk, werd een bijdrage van vijf minuten verwacht. Ik sloot die af met het volgende gedicht van Nel Benschop.

6


De vijfde mei - nooit zal ik hem vergeten die dag, waarop ons land herboren werd; er was weer hoop, er was genoeg te eten, en niemand werd er ooit nog 'eingesperrt'. En nu? God gaf ons zoveel vredesjaren; wat hebben wij in al die tijd gedaan? Getracht om onze eenheid te bewaren, die wij zo vurig hadden voorgestaan? O God, Die ons de vrijheid hebt gegeven geef ons de vrede, die ons hart geneest en die ons leert om werkelijk te leven zoals U wilt. Dát is bevrijdingsfeest! Meeleven Onze gemeente is net een duiventil. Als de R in de maand komt, zwermen de duiven binnen. Als de R er weer uit raakt, zwermen ze weer weg. Maar in die tussentijd is het een gekoer van jewelste, vooral in de kerk! In dat kwartier vóór de dienst bijvoorbeeld overstemmen ze nogal eens de organist. De kerkenraad besprak of het niet eerlijker was de organist te vragen om met het spelen vóór de dienst te stoppen. Maar, we vinden dat niet correct tegenover ons mooie orgel en onze organist, die zich óók op de dienst heeft voorbereid. Toen bespraken we of het wenselijk is, om een apart lampje aan te brengen, dat vijf minuten vóór de dienst gaat branden. Zo van: stilte a.u.b. Maar dat herinnerde weer te veel aan vroegere gebruiken rond betaalde zitplaatsen. En zo werd besloten: voortaan gaat de kerkenraad geen vijf, maar drie minuten vóór de aanvang van de dienst al in de kerk zitten, als een zachte hint. We begrijpen, dat de aard van onze wisselende gemeente nogal eens leidt tot een ´feest van herkenning´. 7


Mensen, die elkaar (on)verwacht na maanden of zelfs jaren weer ontmoeten. Die verrassing en verbazing kan niet geluidloos worden geuit. Onderling meeleven mag er ook best zijn. Vandaar, die laatste drie minuten. Over onderling meeleven gesproken. April is de laatste maand met een R. Dus ditmaal zijn Leni en ik getuige van de massale uittocht. Soms stemt het je wat droefgeestig. Maar de trouwe kern blijft en elke zondag weer zijn er ´vreemde´ kerkgangers, die na afloop ook genoeglijk napraten over hun (door)reis of lengte van hun verblijf. In de afgelopen maanden moesten er ook een aantal gemeenteleden eerder naar huis, door medische zorgen of door zorgen in de familie. In de voorbede denken we aan hen. -Dat geldt met name van Peter van der Spek, die een behoorlijk aantal weken in Clinica Benidorm verbleef en nog steeds is het niet duidelijk hoe de bacterie bij zijn nieuwe heup het best kan worden bestreden. Met hem en Hanneke leven we mee en bidden voor een voorspoedig herstel. -Ook Pieter Doeve is heel wat langer in Spanje gebleven, dan eigenlijk de bedoeling was. Maar nu is het dan toch zover. Begin mei hopen Pieter en Geeske eindelijk naar Nederland te kunnen. Met hen hopen we en bidden we om een voorspoedige reis en verblijf. -Kees en Mien de Ridder zijn na maanden van tobben met de knie van Kees nu toch weer terug. Wat een zegen, na zoveel zorgen. -Bijzonder was ook dat Andries Wouda onverwachts voor twee weken weer in ons midden was. Vorig jaar waren er de zorgen om zijn vrouw, die na een verblijf in het ziekenhuis hier terug moest naar Nederland en daar korte tijd later overleed. Het was goed om hem rond het troostvolle Woord van God weer te ontmoeten. -Bijzonder is ook, dat we op 13 mei weer eens een doopdienst hopen te hebben, uitgerekend op Moederdag. Dan wordt de kleine Lorena van Andreas en Esther Lanting gedoopt. En daar zien we natuurlijk ook als gemeente naar uit. 8


Pastoraal team Onze gemeente heeft naast een kerkenraad ook een pastoraal team, dat onder leiding staat van Jan Lanting. We namen afscheid van Alie Vos, die heel wat jaren namens onze gemeente bezoekwerk heeft gedaan en zijn dankbaar dat Vera van Luipen in het midden van onze gemeente en voor het aangezicht van God nu dit werk wil gaan doen. Op 2 mei vergaderden we met het team om de verschillende taken en bezoekadressen te verdelen en de werkzaamheden op elkaar af te stemmen. Uiteraard doen ook de predikanten onder ons bezoekwerk. Vaak is dat vooral het crisispastoraat. Ook daarom is het goed, dat dit pastorale team er is, dat zij bezoekwerk verrichten en dat daarop ook een beroep kan worden gedaan! Welkom en afscheid Als ik dit schrijf, zijn we nog maar net over de helft van ons verblijf in Spanje. Maar, doordat deze Schakel ditmaal voor twee maanden is, wordt dit alweer mijn laatste bijdrage. Het is voor ons de derde keer, dat we hier pastoriebewoners zijn. En dat bevalt ons opnieuw uitstekend. Vooral de kerkdiensten vinden we hoogtepunten en we zijn dankbaar dat we dat ook terughoren in de gesprekken zo her en der en het betrokken meeleven tijdens de dienst. Door de grote verscheidenheid in de gemeente, kwam ik op het idee om de samenvatting van de kerkdiensten al gelijk ná de dienst op één A-viertje beschikbaar te stellen. Daarbij speelde natuurlijk ook het gezegde mee ´verba volent, scripta manent´, vrij vertaald: woorden vervliegen, maar wat geschreven is, blijft. Het heeft me verrast, dat er na een aantal keren nogal eens wat tekort waren, dus dat het idee blijkbaar landt en aan de bedoeling beantwoordt. Dit keer waren we hier voor het eerst in de periode van de processies en de Passiespelen in Callosa. Indrukwekkend is het, zoals gemeenschappen proberen om bepaalde delen van het lijden van Christus te visualiseren en zo voor het nageslacht te bewaren. 9


Natuurlijk weten we, dat de diepste diepte van Zijn lijden niet is uit te beelden (de Godverlatenheid om onze zonde), toch vonden we het onvergetelijk dit eens van dichtbij te mogen zien. Daarbij denk ik ook aan de begrafenisprocessie op de avond van Goede Vrijdag in Altea, waarbij de hele dorpsgemeenschap betrokken is. We zijn ook nog een aantal keren met een Bijbelkring bijeen geweest en de grote deelname daaraan en de hartelijke betrokkenheid daarbij inspireerde me, om het grondig voor te bereiden. Als thema´s hadden we dit keer: ´de zee in Bijbel en Benidorm¨ en de laatste bijbelkring over ´liever toch bezoek, over de laatste bladzijde van ons levensboek´. Daarbij waren heel wat vergezichten vanuit het Woord van God aan elkaar door te geven. Ook hierbij liet ik, behalve de boeken, die ik er al eerder zelf over schreef, wat in A-vier vorm achter. Fijn, dat we nu als gemeente ook een eigen beamer hebben, zodat woorden ook kunnen worden gevisualiseerd. Hoogtepunten zijn voor ons ook telkens weer, de wandelingen (hoewel die in deze periode afliepen), de gezamenlijke maaltijden zo her en der én de bezoeken aan oudere en nieuwe gemeenteleden. Volgend najaar hopen we – als God ons daarvoor de tijd en de gezondheid geeft - hier weer te zijn. Rest mij om bij dezen mijn opvolger aan u door te geven. Dat is niet de predikant, die op het rooster stond, want die heeft onverwachts moeten afzeggen. Gelukkig bleken ds Hans de Groot uit Ede en zijn vrouw Jeanet in de gelegenheid om voor zes weken te komen. Vol vertrouwen geef ik de herdersstaf aan hen door. Ik hoop, dat zij een even goede en zegenrijke tijd mogen hebben als Leni en ik opnieuw in uw midden. Vanuit Australië is er een mooi lied naar Europa overgewaaid en met dat lied in gedachten groet ik u allen hartelijk, waar en wanneer u dit ook leest:¨God zij met ons tot ons wederzien¨ uw ds Panc Vermaat, v.d.m. 10


Jaarvergadering op 23 maart 2012 Er was een record opkomst. Wel 65 leden en 3 gastleden woonden deze vergadering bij. Dit toont de liefde die onze leden hebben voor onze kerk. Het is een goed jaar geweest, er heerste rust en respect. Het is duidelijk dat dit een Gemeente van God is en dat de leden dit beseffen en er naar handelen. Het vrijwilligerswerk bloeit als nooit tevoren, sommige vrijwilligers hebben 2 of 3 taken. Het kerkbezoek vertoont een lichte stijging en de inkomsten zijn ook licht toegenomen. We hebben de Voedselbank in La Nucia met 4000 € kunnen steunen. We zijn op de weg naar boven en het zou fantastisch zijn, indien we dit zo kunnen houden. Het uitgebreide Jaarverslag 2011 wordt, na een compliment wat betreft de duidelijkheid, voor kennisgeving aangenomen en de vergadering dechargeert de kerkenraad over het gevoerde beleid. De jaarrekening 2011 en de begroting voor 2012 worden door de leden goedgekeurd. Er wordt stil gestaan bij de leden die ons dit jaar ontvallen zijn door op te staan. Daarna worden hun namen voorgelezen en er volgen ogenblikken van stilte waarin ze worden herdacht. Er wordt een toelichting gegeven over de uitbreiding koffieruimte/bibliotheek. De koffievoorziening werkt nu goed. De voorziening van de koffiemelk zal nog verbeterd worden om het beter en goedkoper te krijgen. De vergadering is het hier mee eens. Het liturgisch centrum is wat vol en niet iedereen vindt dit gepast. Na een stemming wordt het volgende aangenomen: Het wandkleed verdwijnt uit het liturgisch centrum en wordt aan de lege westmuur (muur bij het orgel) gehangen. De bloemen blijven op het podium staan. Een nog niet behandeld punt uit de in 2011 gehouden enquête wordt ingeleid : De voorbereidingswijze van de gemeente op de kerkdienst. Er werd gestemd over : Een “heksenketel” voor de dienst, 5 minuten stilte voor de dienst voor persoonlijke voorbereiding of een lied instuderen vlak voor dienst begint. De stemming leverde het volgende besluit op: Voortaan komt de kerkenraad de kerkzaal binnen om 09.57. Er treedt dan een stilte in, waarbij de organist doorspeelt. Om 10.00 uur begint de dienst met de mededelingen. 11


N.a.v. een vraag uit de zaal wordt medegedeeld, dat bij de organisten is aangegeven, dat het door diverse gemeenteleden op prijs gesteld wordt, wanneer er af en toe liederen uit de bundel van Johannes de Heer gespeeld worden. De organisten zijn echter wel vrij in de keuze van hun muziek. Stand van zaken over de te benoemen koster: De procedure van beoordeling in de proefperiode van de beide kosterkandidaten, wordt uitgevoerd zoals afgesproken. De kerkenraad wordt op de hoogte gehouden van de resultaten van de functioneringsgesprekken en tenslotte het beoordelingsprotocol. De voorzitter neemt in lovende woorden afscheid van Imy van den Hoorn als kerkenraadslid. Als aandenken krijgt ze een collage met foto’s uit haar voorbije dienstperiode. Het voorstellen van een kandidaat kerkenraadslid kon niet behandeld worden. Er is n.l. nog geen nieuw kandidaat kerkenraadslid gevonden. Dit zal nu direct in het nieuwe seizoen gedaan worden, zo rond de Gemeentedag 2012. Kees van Duijn meldt, dat hij bereid is de komende 2 jaar zijn kerkenraadslid/voorzitter functie te continueren. Na enkele malen applaus concludeert de voorzitter, dat hij is herkozen. Hij bedankt de vergadering en constateert, dat de gemeenteleden open en eerlijk zijn en respect voor elkaar hebben. In de rondvraag: Liesbeth Boekhout stelt voor de Schakel niet meer per e-mail te versturen, aangezien iedereen deze op internet kan lezen via onze website. Het zou een onnodige verzwaring van taken zijn. Er zal een Sing Inn op Tweede Kerstdag gehouden worden. Ook wil Corrie Schilder in het seizoen elke maand wel een Sing Inn organiseren. Een voorstel om teksten op de ‘boekrol’ van het liturgisch centrum te zetten, zal worden meegenomen naar de kerkenraad. De vergadering wordt gesloten met het zingen van twee coupletten van het lied “Samen in de naam van Jezus” met daarna een dankgebed door ds Panc Vermaat. De voorzitter sluit de vergadering om 11.35 uur. Er is nog nooit een vergadering geweest die korter geduurd heeft. Na afloop wordt er nog gezellig nagepraat onder het genot van een kopje koffie of thee inclusief een stukje gebak. Jan van Luipen, scriba 12


Voor u gelezen…… Zolang ik in de kerkenraad zit, lees ik met veel genoegen het weekbulletin van de Pinstergemeente, die in de Witte Zaal kerkt. Het valt mij dan altijd op, dat de redactie in hun uitgave van slechts enige pagina’s goede en gedegen artikelen opneemt, die je af en toe bijzonder kunnen aanspreken. Zo kwam ik onlangs het onderstaande stukje tegen, dat ik u niet wil onthouden. Kees van Duijn. De kunst van het luisteren Terwijl hij praat, ben jij in gedachten jouw mening al aan het formuleren. En daardoor dringt het niet goed tot je door, wat hij zegt. En nog, terwijl hij kennelijk bezig is zijn betoog te beëindigen, woeps! ben je al begonnen aan jouw redenering! En intussen kijk je om je heen, wie van het gezelschap naar jou luistert. Hallo zeg! Daar zie je een tweetal, dat onderling in gesprek is over een eigen onderwerp. Zijn ze nou helemaal? En je verheft je stem om daaroverheen te komen. Je draait jouw volumeknop nog een paar slagen naar rechts. En als er nog één of twee van jouw kaliber actief zijn, dan heb je met een kakafonie te maken. Luisteren is een kunst. Ben je het niet met hem eens, check dan eerst of je hem goed hebt begrepen: “Bedoel je dat Jansen een afvallige CDA-er is?” Een belangrijk deel van ons contact met God bestaat uit het luisteren naar Zijn stem. Denk aan de structuur van Het Onze Vader: eerst jouw positie ten opzichte van Hem, dan jouw vragen, dan je belijden en afsluiten met een lofuiting van uit je hart. In een andere editie las ik: Ben jij vriendelijk? De Bijbel zegt in Filippenzen 4 : 5: “Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend. De Here is nabij”. Doe jij hieraan mee? Of sta je op je strepen, als jou een beetje onrecht wordt aangedaan? Heeft Jezus zichzelf ooit verdedigd? Met één vingerknip kon hij elke tegenstander vloeren en iedere tegenspraak smoren. Nee, Hij gaf Liefde……. Onvoorwaardelijk. Zing en smeek met mij mee: “Maak mij naar Uw beeld”. 13


Het Protestantse Geloof in Spanje (deel 1) Het is nog maar enkele jaren geleden, dat we in onze gemeente een discussie kregen over de naam, die we vanaf het begin van de oprichting van onze gemeente voerden, namelijk Nederlandse Evangelische Gemeente Benidorm. In de toen gehouden gemeentevergadering werden diverse nieuwe namen voorgesteld, aangezien de meesten onder ons doordrongen waren van het feit, dat de hierboven genoemde naam inderdaad de lading niet dekte. We stelden met elkaar vast, dat de term Protestant eigenlijk in de naam terug zou moeten komen, aangezien dat toch de basis is van datgene wat wij hier in Spanje met elkaar geloven en uitdragen. De wat oudere leden, die jarenlang resident waren in Spanje, gaven al direct aan, dat dat eenvoudig niet kon. De term Protestant opnemen in een nieuwe naam, zou volgens hen kunnen leiden tot een negatieve reactie vanuit de Spaanse gemeenschap in Benidorm en omgeving. Ik kon me dat eigenlijk niet voorstellen. Na enig naspeurwerk van mij in de Spaanse geschiedenis bleek immers, dat in 1868 bij het aannemen van de nieuwe Spaanse grondwet, het voor het eerst werd toegestaan, een niet-katholieke godsdienst aan te hangen. Helaas is de Spaanse politiek altijd een hachelijke zaak geweest. Tegenkrachten van vooral rechts bleven actief. Toen Spanje in een burgeroorlog verzeild raakte, werden de Protestanten als vanzelf in het linker blok gedrukt. Want de ‘roden’ waren tegen de overheersing door de Rooms Katholieke Kerk, en ‘dus’ zou je als Protestant wel aan hun kant staan. Velen deden dat, maar even zovelen hebben zelf die keuze niet gemaakt. Franco won, en dus werd iedereen die niet RK was vervolgens beschouwd als een landverrader en niet waardig Spanjaard te zijn. De meeste activiteiten van Protestantse kerken en instellingen werden dan ook verboden of onmogelijk gemaakt. De vertegenwoordigers van de Spaanse bijbelvereniging moesten met lede ogen toezien, hoe in 1940 de volledige voorraad bijbels en boeken door het leger werd geconfisqueerd en tot pulp vermalen. 14


Hoewel er nog wel enkele bijbelcolporteurs rondtrokken, werd het aantal steeds kleiner. Bijbels konden hooguit, via de post, als een enkel pakketje, het land binnenkomen, of via reizigers, maar pas toen de wet op de godsdienstvrijheid van 1967 in werking trad, brak een aarzelende lente door op dit gebied. Op dit moment staat het iedere Spanjaard vrij om bijbels te bezitten, te lezen en te kopen. Toch blijkt de praktijk van alledag nog steeds weerbarstig. Protestanten worden nu niet meer regelrecht vervolgd, maar pesterijen zijn op bestuursniveau nog steeds aan de orde van de dag. Ook in het ‘seculiere’ Spanje van deze tijd. Bovenstaande kennis haal ik uit een uitgave van de Stichting het Evangelie in Spanje. Dit blad werd mij ter hand gesteld door Leo van Ettinger. Leo was een aantal jaren geleden lid van het bestuur van de Stichting Vrienden van Benidorm en die Stichting beheerde ook het zogenaamde Ayudafonds. Dit fonds is ooit opgezet n.a.v. een ontvangen legaat uit een erfenis, waarbij de rentes en andere revenuen zouden worden aangewend ter ondersteuning van Spaanse Protestantse instellingen en organisaties. De Stichting Vrienden van Benidorm heeft zichzelf opgeheven, omdat de Nederlandse belastingdienst ook de bijdragen en giften geschonken aan onze gemeente hier in Spanje als aftrekpost goedkeurt. Het Ayudafonds is toen ondergebracht bij de kerkenraad, waarbij Wim van Eck, als ambtsdrager met een bijzondere opdracht, de taak heeft dit fonds te beheren en de doelstellingen uit te voeren. Ieder jaar dient hij ruimschoots voor de gemeentevergadering een financieel overzicht in, waarna de jaarlijkse rentegelden worden verdeeld over een aantal door de kerkenraad gekozen doelen. Tijdens de discussie over de te kiezen doelen bleek, dat we niet echt goed op de hoogte waren van Spaanse Protestantse instellingen en organisaties. Natuurlijk ontvangt de gemeente van Ds. Parraga een bijdrage en ook andere Spaanse gemeentes kunnen op ons blijven rekenen. Blijft overigens wel de vraag of zij die hulp nog nodig hebben. En dat gaan we voortaan natrekken. Er wordt niet meer automatisch een bedrag overgemaakt. Wel nodigen we deze Spaanse Protestantse instellingen uit een goed onderbouwde aanvraag bij ons in te dienen. 15


Tenslotte heb ik me volledig verdiept in het Protestantisme in Spanje. Dat heb ik vooral kunnen doen, door veel over deze materie te lezen in het berichtenblad van de Stichting Het Evangelie in Spanje. Dit berichtenblad is een uitgave van het Bestuur van de Nederlandse Stichting ‘Het Evangelie in Spanje’, die beoogt de zaak van het Evangelie in Spanje – in nauw overleg met de Spaanse Evangelische kerken zelf – vanuit de wijde kring der Nederlandse Protestantse kerken naar beste krachten te bevorderen. In deel 2 van het Protestantse Geloof in Spanje ga ik verder in op de moeilijkheden, die Spaanse Protestantse kerken en instellingen nog steeds ondervinden van officiële instanties zoals burgerlijke overheden (gemeentes en deelstaten). Kees van Duijn.

Nagekomen bericht. Onderstaand bericht kon helaas door gebrek aan ruimte niet meer worden geplaatst in de Schakel van april, waarvoor onze excuses. De redactie: Jaarverslag 2011 Dit gelezen te hebben met alle belangstelling voor elk onderwerp en alle personen die vernoemd zijn in het jaarverslag, wil ik van mijn kant hiervoor mijn complimenten geven voor de wijze waarop het ons met alle duidelijkheid is medegedeeld. Immers, een winkel te hebben zonder voorbijgangers of klanten, heeft geen zin. Zo kan een kerk geen diensten verrichten zonder zijn trouwe gemeenteleden of welwillende gelovigen. Wij zijn tot heden begenadigd geweest om, met Gods steun, goed functionerend te hebben kunnen werken. Met de hoop dat wij op dezelfde voet verder zullen gaan en veel kunnen en mogen betekenen voor onze gemeente en daarbuiten, wens ik de kerkenraad gezondheid en sterkte voor de komende tijden. Eén der uwen.

16


Uitgelicht……….. Deze rubriek treft u in elke nieuwe uitgave van de Schakel aan. Het is in dit terugkerende artikel de bedoeling een vrijwilliger of vrijwilligers van onze kerkgemeenschap even in het zonnetje te zetten, vanwege een (vaste) klus, die hij of zij soms al jaren vervult, zonder dat veel van onze gemeenteleden daarvan op de hoogte zijn. Een schouderklopje is hierbij zeker op zijn plaats. Vandaar uitgelicht.

Vanaf de februari-uitgave tot en met deze editie van de Schakel heeft u kennis kunnen maken met Pieter Cornelis Faber. We hebben een kijkje gekregen in het leven van dit zeer markante lid van onze gemeente. Hijzelf komt in dit artikel uitvoerig aan bod. Van een tweegesprek kan bij Pieter heel vaak geen sprake zijn. Hij vertelt, is aan het woord, springt van de ene gebeurtenis in zijn leven over naar een andere belevenis. Want beleeft heeft hij heel 17


veel. Nog steeds, elke dag weer. Hierna volgt een door hemzelf opgetekend verhaal. We geven het zonder commentaar aan u door. In mijn interview met Pieter uit de vorige Schakels staan soms zaken, die u in het onderstaande verhaal van Pieter ook kunt tegenkomen. Daar ga ik niets aan doen, want anders ruk ik zaken uit zijn verband. Deze keer een afgerond verhaal. Het is bijna een anekdote in de zin van: Voor elk probleem is er wel een oplossing. En juist dat oplossingsgericht bezig zijn, tekent Pieter tot op het bot. Niet alleen voor zichzelf, maar vooral voor anderen……. Deel 4 – Met de tractor naar het land van Sinterklaas Pieter vervolgt zijn verhaal: Eind 1984 heb ik een optie genomen op een stuk land in de Jalonvallei. Toen ik met de verkoper over de moeilijkheden sprak over het te bebouwen terrein en de toegankelijkheid zei hij: Ja, eigenlijk zou je hier een tractor moeten hebben. Met dat gegeven ging ik naar Friesland terug en sprak met een vriend of hij niet ergens een tractor te koop wist te staan. Uiteindelijk kwamen we in Oosterend terecht. Daar stond een Bolinder Munktel en mijn vriend mocht hem even uitproberen. Stom genoeg controleerde de verkoper niet of de motorolie en het koelwater wel voldoende op peil stonden. Vriend Kees ging een ritje maken, maar stopte al gauw toen de motor moeilijk begon te lopen. De verkoper schaamde zich rot, want om een voertuig een proefrit te laten maken zonder het controleren van olie en water is natuurlijk oliedom. Na uitvoerig onderzoek bleek, dat zonder grote reparatie de motor nooit meer zou kunnen lopen. Dus daarom kregen wij de tractor voor 600 gulden. De benodigde nieuwe glijlagers kostten 150 gulden en na anderhalve dag sleutelen reed hij weer prima. Het was een tractor met een gesloten cabine. Ik laste in elke hoek een haak, waardoor ik er een hangmat in kon bevestigen. De maximum snelheid was 28 km per uur. Voor uitvoer moest ik bij de Kamer van Koophandel een zogenaamde uitvoerverklaring halen. Toen de juffrouw achter de balie vroeg, wat voor type tractor het was en hoe zwaar, moest ik het antwoord schuldig blijven. Uiteindelijk besloten we dat hij waarschijnlijk 1500 kg. zou wegen. Wat een geluk, dat zij dat ver18


keerde gewicht had genoteerd. Dat bleek later. In werkelijkheid woog het gevaarte 3185 kg. Daar kwam ook nog een aangekoppelde hydraulische kuilsnijder bij en een waterpomp welke op de aftakas kon worden aangesloten. Totaal overschreed het werkelijke gewicht maar liefst 4 ton. Vriend Kees bezit een Peugeot 304 stationcar met een 1100 cc dieselmotor en ons plan was een tandemasser te huren, waarop de tractor zou worden geplaatst met de onderdelen en dan op weg te gaan naar Spanje. We startten om 00.30 uur vanuit onze reparatiewerkplaats en werden door het halve dorp uitgeleide gedaan, waarbij sommigen zeiden: Die komen nog geen vijftig kilometer ver. Ik reed en merkte al gauw, dat ik niet normaal kon optrekken. Om weg te kunnen rijden met zo weinig motorvermogen en een kwetsbare koppeling, moest ik eerst voorzichtig achteruit sturen om een hoek van 45 graden te krijgen en dan uit stilstand optrekken om de koppeling te sparen. Ook bemerkte ik, dat als ik boven de 50 km. kwam het geheel begon te scharen. Goed dat wij onderweg tot dat moment geen politie tegenkwamen. Wij kozen zoveel mogelijk binnenwegen, want op de snelwegen was 50 km. natuurlijk veel te langzaam. We kwamen zonder problemen in België, maar toen het heuvelachtig werd, kon het autootje het niet meer trekken, dus werd op deze stukken de tractor van de trailer gereden en ging op eigen kracht de heuvel of berg op. Daarna liet ik hem over de top in vrijloop naar beneden rijden, waarbij ik later van een passant te horen kreeg, dat hij 80 had moeten rijden om mij te kunnen passeren. Als er weer een vlak stuk kwam, haalden we die 50 km met gemak. Toen we Luxemburg achter ons hadden gelaten en in Frankrijk reden, werden we staande gehouden door de Franse politie. Ik gaf hen deel 1 voor de auto en deel 2 voor de aanhanger en het document voor de tractor. Er kwam een meetlint bij te pas en ze knielden bij de rechtervoorband van de auto. Daar bleven ze een hele tijd onderling zitten praten. Wij hadden geen idee waar ze het over hadden. Plotseling stonden ze op en wensten ons goede reis. Verderop konden wij natuurlijk niet ophouden met lachen. Midden in Frankrijk kregen wij een klapband van één van de aanhangerwielen. De auto losgekoppeld en dus op zoek naar een nieuwe band en wat bleek……. Het was een heftruckband en die mogen nooit sneller dan 50 km. Nog een geluk, dat we zo ver gekomen 19


waren. Hoe vaak we de tractor op en af de trailer hebben gereden, ik heb het niet bijgehouden. Tijdens die overtocht was het droog en warm weer. We sliepen in de open lucht en kookten zelf ons potje. Toen we bij de Spaanse grens kwamen, zijn we er afzonderlijk over gegaan, want ik wilde niet, dat Kees problemen door mij kreeg. Toen ik bij de douane aankwam, stroomde het hele kantoor naar buiten vanwege die Loco Holandaise Campesino. Op de vraag wat ik met een tractor in Spanje kwam doen zei ik: Vakantie houden. Op een tractor?? Si, zei ik weer. Este tractor es mi casa, mi mujer, mi bambino, mi todo. Toen ze vroegen, hoe ik dan sliep, heb ik mijn hangmat aan de diagonale haken bevestigd en ben er even ingekropen. Ze kwamen haast niet meer bij van het lachen. Het eind van het liedje was, dat ik 60.000 peseta’s moest neertellen als waarborg en dan mocht ik 60 dagen vakantie houden in Sinterklaasland. Ik ben nog vergeten te vertellen, wat die Franse politie zolang bij die voorband uitvoerde. Op het spatbord van de auto stond een code 6.5 – 1500. Wat bleek later. Aanhanger maximaal 6,5 meter en gewicht 1500 kg. Hadden wij even geboft. Wij zijn veilig in Benichembla waar de tractor uitstekend werk heeft verricht, maar niet voor lang. Ik had namelijk de import van de tractor in handen gegeven van, naar later bleek, een slechte Hollandse advocaat. Nadat ik Kerst 85 in Sneek had gevierd en terugkwam in Benichembla, bleek de tractor verzegeld te zijn. Nou ja verzegeld! Er zat een stukje papier op de voorruit, waarop wat was geschreven in een taal waar ik niets van begreep. Ja toch. Ik haalde weer heerlijk vaten water bij de dorpsbron met de tractor, reed deze de berg op, waar ik op 100 meter boven mijn terrein 2 vaten van 1000 liter had staan met een leiding naar beneden, zodat ik altijd een druk van 10 bar op de kraan en de douche had staan. De Capo van Jalon had mij intussen met een verrekijker zitten begluren en de volgende dag stonden er drie agenten van de douane uit Alicante op de berg bij mij thuis om proces verbaal op te maken. Ik moest een dikke boete betalen, ondanks het feit, dat mijn advocaat intussen bezig was de zaak te regelen. Later bleek, dat hij wel mijn geld had aangenomen, maar niets had gedaan. Welkom in Spanje en dan beduveld worden door een eigen landgenoot. Toen ik de boete betaald had, heb ik nog geprobeerd het tij te keren door in mijn stationauto te stappen met het schrijven 20


van de douane in de hoop dat men mij aan de grens verder kon helpen. Maar de chef was onverbiddelijk. Wel kreeg ik er een week bij. Toen ik weer op weg ging, begon het te sneeuwen en 6 km voor Gerona kwam ik muurvast te zitten. Niemand kon weg. In beide richtingen. Ik had een lege fles Cola bij me en heb toen het hete water uit de radiateur afgetapt met een tweeledig doel: Geen bevroren motor, terwijl ik er een warme kruik aan overhield en heerlijk kon slapen in mijn warme slaapzak. De volgende morgen was het lachen geblazen, want toen de sneeuwploegen kwamen, moesten er een heleboel auto’s worden weggesleept, omdat ze geen brandstof meer hadden of een bevroren radiateur. En dit is nog maar het eerste deel van het tractorverhaal. Pieter moet immers toch gewoon met die helse machine terug naar Nederland. In de volgende Schakel zult u daarover weer uitvoerig kunnen lezen. Kees van Duijn

21


Iemand schreef: “Hoe gaat het? Het wordt je zo vaak gevraagd. Het hoort er zo bij. Je zegt vaak: ‘Wel goed.’

Soms denk ik: ‘Begrijpt een ander het wel? Begrijpt een ander wel wat het is? Ze hoeven me niet te beklagen. Ik ben ook niet zielig of zo, maar….’

Een mens heeft dromen. Je wilt iets betekenen. Je wilt iets kunnen doen. Je hecht aan je vrijheid. Gezondheid is je leven. En als je dan anders moet gaan leven. Je moet steeds vragen. Je bent afhankelijk. Iedere keer weer.

Begrijpt een ander dat? Begrijpt een ander wat dat is? Nooit helemaal, waarschijnlijk. Dat hoeft ook niet.

22


Maar wel dit: iemand die de tijd voor je neemt iemand die bij je blijft - ook in donkere dagen – iemand die met je meeleeft aan wie je kunt vertellen.

Soms is het een kind dat je aankijkt. Soms is het een bloem die bloeit voor mij. Soms is het een gebaar waaruit zoveel spreekt. Soms is het niet meer dan een enkel woord.

Of als ik soms om me heen kijk de vriendschap die ik ontmoet. Daar kan ik mee verder. Daar kun je van lèven.

Ik ben er soms stil van en dankbaar en ik dank God voor zijn teken van liefde.”

Uit: Marinus van den Berg, ‘Zieken aan het woord’. Onlangs las ik dit gedicht bij een ernstig zieke, bedlegerige kennis. Het stond ingelijst op zijn nachtkastje. C.v.D. 23


Expositie nieuws We zijn begonnen met het maken van een drieluik. Dit keer hebben we besloten om niet een vreugdevolle tekst te kiezen, maar een tekst die laat zien hoe een mens - ten einde raad - bij de Here zijn nood klaagt. Geen gemakkelijke opgave. Zeker niet als je met een aantal vrouwen werkt, die allemaal in hun leven hun kruis te dragen hebben gekregen. Het brengt moeilijke tijden in herinnering. Maar het zuchten onder de last van het leven hoort ook zo helemaal in ons dagelijks leven thuis. Na het lezen van Psalm 102 wisten we wat ons te doen stond. Nu zijn we alweer heel wat dagdelen verder waarop we met soms wel tien dames aan de kleden hebben gewerkt. Het vordert gestaag en we hopen op deze manier een mooie bijdrage te kunnen leveren aan de op handen zijnde expositie, die zal plaatsvinden op de Gemeentedag op 2 november.

De dames aan het werk.

24


Aan die expositie kunt u ook deelnemen. We vragen aan ieder die dit leuk vindt een zelf gemaakt werkstuk in te leveren. Dat kan bijvoorbeeld zijn; een schilderij, tekening, mozaïek, breiwerk, patchwork, of een zelfgenomen mooi ingelijste foto. Ook drie dimensionaal werk is dit keer toegestaan. De werken moeten goed op te hangen en/of op een tafel te plaatsen zijn. Het onderwerp waarover het moet gaan, is zoals bekend VOGELS en we stellen het zeer op prijs als u er een passende Bijbeltekst bij kunt leveren. Zie voor meer informatie in de vorige Schakels of kijk op internet onder www.kerkinbenidorm.nl Hier volgen nog enkele nieuwe Bijbelteksten, Jes. 34 : 11, Jes. 38 : 14, Jes. 60 : 8, Spreuken 30 : 19, Matth. 3 : 16, Matth. 10 : 16, Luc. 2 : 24. En als u in deze lentetijd nog veren vindt, dan hoop ik dat u die voor mij bewaart. Tiny van der Graaf.

Voedselbank nieuws. Inmiddels hebben we allemaal gehoord van de voedselbank in La Nucia en weet u dat we als kerk, behalve twee keer per jaar een collecte, ook twee keer per jaar een voedselinzameling houden. Dit wordt zo geweldig gewaardeerd en is ook zo broodnodig, dat we niet aarzelen om u weer te vragen iets mee te nemen voor dit doel. Op 13 Mei kunt u weer levensmiddelen kwijt in de koffieruimte. Voor en na de dienst. Lang houdbare producten, maar ook tandpasta en toilet artikelen worden zeer op prijs gesteld. Alle verpakkingen moeten wel onaangebroken zijn. Zullen we er weer een mooie opbrengst van maken? Bij voorbaat bedankt Herma en Tiny van der Graaf 25


26


Een potje met een dekseltje Ik las in de Schakel van april 2012 onder de rubriek ‘uitgelicht’ dat Pieter Faber de bijnaam had van Stiefbeen, en terecht hoor, want naast een onvoorstelbare verzameling van spullen waar ik soms – doch doorlopend – van griezel. Het komt heel vaak voor dat er mensen zijn die om een staafje, ’n afvoerpijp, kozijn, deurknop, dakpannen, bouten en zelfs tafels, bedden e.d. komen en die dan met een voldaan gevoel, dat ze geboft hebben bij “Stiefbeen” geslaagd te zijn, ons erf verlaten. Maar het potje van “Stiefbeen” heeft ook een dekseltje dat eveneens een verzamelwoede heeft gehad. Maar deze verzameling ligt opgeslagen in dozen achter deuren in La Casita dat niet toegankelijk is voor derden. De verzamelaarster verzamelde sinds jaren krantenknipsels van jaren her, oude boeken uit het begin van de 20 e eeuw, oude tijdschriften e.d. Deze hobby ging uit naar oude verhalen van enkele generaties terug. Soms lagen er in de dozen die op vlooienmarkten werden gekocht bijzondere vondsten zoals o.a. een ‘Toorop’ . voor de eerste en laatste keer een originele. De reproducties lagen te kust en te keur op z.g.n. antiekmarkten, maar die zijn ook mooi. Vaak ook vond men prachtige oude Verkade albums die volledig met mooie prenten zijn te bewonderen en soms zelfs ook naslagwerk op documentatie gericht. Dit soort vondsten waren aantrekkelijk om ruilhandel te houden en een ieder was gelukkig. Bij het snuffelen en zoeken in de dozen vol heerlijke lectuur trof ik – het dekseltje figuur – een gedichtenbundel aan van een predikant uit Bolsward uit het jaar 1854. Dit boekje, getiteld ‘Nagelaten Gedichten van M. Martens, predikant uit Bolsward’ uitgegeven door L. Dijkstra te Leeuwarden, gedateerd uit 1854 (of de gedichten zijn geschreven in 1854 of L. Dijkstra heeft het uitgegeven in dat jaar).

27


Heel bijzonder zulks in dozen papier te vinden die óf bij het afval terecht zouden zijn gekomen, maar gezien ze op vlooienmarkten te koop aangeboden werden, zou het meer waarschijnlijker zijn dat een koopman met, in die tijd een voortgeduwde handkar, als lompenwaar verhandeld werd. Bijzonder is zo’n vondst in elk geval, maar tot lezen is verzamelaarster niet gekomen, daar het al meer dan 30 jaar opgeslagen lag en door de jaren heen, als huisvrouw met een gezin en een volledige baan op een reclasseringsbureau, annex diverse bestuurlijke functies, is van lezen niets gekomen. Nu, met een stok en soms de rollator en het leven hier in Spanje in slow motion tempo, is het heerlijk om de dozen opnieuw te openen en interessante lectuur te lezen en je te wanen in een tijd hoe men de geschiedenis in ging en o.a. een Friese dominee zo’n mooie gedichtenbundel na heeft gelaten om ooit door iemand in Spanje gelezen te worden. Om deze vondst van een ‘Nagelaten Gedichtenbundel’ door een dominee te willen delen met anderen uit onze gemeente, is hier het eerste gedicht: ‘De Weltevredene’. Let wel: gedichten worden geboren en dat gebeurde in de 18 e eeuw. Zo hier interesse voor is, kunnen er meerdere volgen.

MBLGD-F. 28


De weltevredene Uit het Hoogduitsch van eenen onbekenden. (Het onderstaande gedicht beviel mij, toen ik het in den jare 1795, op een zeetogtje van Frederikstad aan den Eider naar Amsterdam, door eenen aan het roer staanden matroos, in het oorspronkelijk Hoogduitsch hoorde zingen. Op mijn verzoek dicteerde de weltevredene zanger het mij, tusschen de Elve en Ameland in de pen. Het bleef tot hier toe in de portefeuille. Bij voorlezing bleek het mij zoo wel te voldoen, dat het mij der overbrenging in Nederduitsche dichtmaat niet onwaardig scheen. Zie hier de vertaling.)

*****

Ik volg mijn’ bestemming, en leef steeds tevreden, Hetzij ik op rozen of doornen moet treden. Voor d’ akkers is regen of zonneschijn goed ! Dit spreekwoord bezield mij met lust en met moed ! Als dwazen met tranen en droeve gebaren Den Hemel vertoornen, hun lijden verzwaren, Dan draagt het de wijze geduldig, en kust Eerbiedig de tuchtroê, en leeft staâg gerust. Elk mensch is mijn broeder! ‘k Ben vijand van ’t haten, En vriend van een’ ieglijk, die ’t kwade wil laten, Den zotskop beklaag ik, ofschoon hij mij hoont, Den booswicht vergeef ik, die beterschap toont. Ik gruw van het kruipen, het vleijen, ’t bedriegen, En ’s hovelings kunst, om beleefd’lijk te liegen. Vrij denken is edel, vrij spreken is pligt ! Des spreek ik de waarheid, en wandel in ’t licht !

29


Het schitterend goud moge and’ren verrukken, Ik wensch mij geen’ schatten – zij mogten mij drukken – Op titel of eerambt noch moedig nog stout, Ben ‘k sleper noch kruijer, en kloof ik geen hout. En kan ‘k met dukaten als knikkers niet spelen, ‘k Behoef dan den Aap voor geen’ mensch te verheelen; En als m’ een beschermer geen’ kruiwagen borgt, Ben ‘k vrij van ’t bedanken, en leef onbezorgd ! Laat vloten doorklieven het Oosten en Westen, Om epicuristische grooten te mesten – ‘k Behoef tot mijn’ vreugde geen kostelijk maal, Geen ruischende harp in een’ marmeren zaal ! Des vaderlands druiven, des vaderlands bloezem, Een lommerrijk woud en een’ minnenden boezem Waardeer ik veel hooger, en – heb ik niet meer – Ik kan het ontberen – en leef als een Heer ! –

God schiep u, lief meisjen ! om ons te verblijden ! Want, als wij, door ’t dagelijksch worst’len en strijden, Of afgemat kwijnen, of menschenhaat voên, Dan komt gij ons arbeid en kwelling vergoên ! Ik wil met u gaarne in vertrouw’lijke dansen Mijn hartzeer verdart’len – met bloemen mij kransen; Doch neemt gij de vlugt voor mijn rimp’lig gelaat, Dan spoed ik mij henen, en stoor m’ aan geen praat ! Dan ga ik gelaten op doornige wegen – Mijn rustplaats, in rillende schemering tegen; Doch roem ik erkent’lijk des levens genot ! Tot onheil toch schiep mij geen liefderijk God. – Vliedt daarom gij zwarte, gij sombere zorgen ! Ik spaar mijne klagten en tranen tot morgen ! En als dan ten laatsten mijn wandelstaf breekt, Dan houdt mij mijn Schepper ! – Ik zwijg als Hij spreekt. ***** 30


Kerkelijke activiteiten: Vanaf half oktober tot half april Bijbelstudie Zangkoor Schildercursus* Handwerkclub* Inloopochtend

woensdag woensdag woensdag woensdag vrijdag

van van van van van

15.30 tot 16.30 uur 09.45 tot 12.00 uur 13.00 tot 15.00 uur 13.00 tot 15.00 uur 10.00 tot 12.00 uur

De met een * aangegeven activiteit is afhankelijk van voldoende deelname. Informeer dus eerst. * Iedere eerste dinsdag van de maand komt er een groepje vrouwen bij elkaar in restaurant Opera in Altea ter versterking van het onderlinge contact. Als u daar bij wilt zijn, meldt u dan aan bij Herma van der Graaf of Margo van Duijn.

Wandelaars * Wandelclub “De sjockers” organiseert wekelijks op donderdag mooie en gemakkelijke wandelingen in de omgeving van Albir ( 7 tot 10 km) Vertrek 10 uur vanaf de oude CONSUM (N332) in Albir Inlichtingen: Herman Pieters (649107120) Klaas Visser (966867391) Wil Korthof (691033972) Op maandag wordt er in de bergen of langs de kust gelopen. Deze tochten zijn ongeveer 10 kilometer lang. Vertrek om 10.00 uur vanaf de oude Consum in Albir N332 U komt met eigen vervoer of met bus 10; voor verder vervoer wordt gezorgd. Eten en drinken meenemen en goede wandelschoenen worden aanbevolen. Corrie en José Schilder; tel. 644137261 of 636842177 e-mail: [email protected] 31


Activiteiten Zulluwus:      

Een maandelijks dagreisje. Een jaarlijks Kerstdiner. Passie spelen. Elke zondag een eetgroep waar ieder aan kan deelnemen. Een vier- of vijfdaagse reis in maart Om de 2 jaar een reünie voor de Spanjegangers in Nederland.

Programma Zulluwus 22 Juni 2012

Reünie voor Spanjegangers in Nederland Plaats: Giethoorn

Telefoonnummer Coen

622 227 415

Telefoonnummer Rosemarie

966 866 750

Telefoonnummer Ad en Gijsje

966 864 972

32


De bloemen gingen naar: Fam. Schoonenboom Fam. Van t Veld Pieter Westerduin Fam. Faber Fam. Beuze Fam. Dwars.

De Schakel De volgende Schakel zal uitkomen op zondag 1 Juli 2012. Kopij kunt u tot uiterlijk woensdag 20 Juni  aanleveren per post  afgeven bij het kerkelijk bureau  per e-mail naar het onderstaande e-mail adres.

[email protected]

33


Kerkdienst vervoer Dit artikel is bedoeld om de rubriek Kerkdienstvervoer uit te breiden. Wij gaan ervan uit, dat er zeker nog andere gemeenteleden zullen zijn, die zich op onderstaand lijstje zouden willen plaatsen. Ik wacht op uw reactie. Kees van Duijn

Tel. 965 846 638.

Pieter Faber bellen na 20.00 uur Irene van Zwieten Tiny en Joop van der Graaf Kees en Adri Punt

Tel. 965 638 022 Tel. 96 587 509 Tel. 965 842 298 Tel. 965 847 229

Campello Calpe e.o Altea/Albir Altea/Albir

Als u gebruik zou willen maken van één van bovenstaande `vervoerders`, dan gaan we er van uit, dat u tijdig contact met ze opneemt. Uiteraard staat en valt elk vervoer met de aanwezigheidssituatie.

34


Ned. Interkerkelijke Gemeenten Costa Blanca: De Hoeksteen/ www.kerkinspanje.nl Residencia Villa Augusto Calle Austria 11 03140 Guardamar del Segura Aanvang kerkdienst: 11.00 uur Tel.:966 319 962 Ned.Interkerkelijke Gemeente Denia/ www.kerkdenia.nl Calle Sanchis Guarner,9 03700 Denia Aanvang kerkdienst: 11.00 uur Tel. Koster: C. de Jong 966 236 986 Adres pastorie: Calle Aristeu,23 03700 Denia

Predikantenrooster 2012 Maart t/m mei Juni t/m half juli Half juli t/m augustus September t/m november

Ds. P. Vermaat Ds. H. de Groot Ds. N. Visser Ds. T. Prins

35


Kerkelijk Centrum “ Het Anker” Pastorie Carrer Siria 3 Kerkenraad

Pastoraal team Cie. van ontvangst Kerkelijk Bureau Hulpkoster Organisten Geluidsinstallatie Vervoer Financiën

Edif. Pantoine 1-2a Kees van Duijn Jan van Luipen Wim Blaauw

03581 Albir Voorz./ouderling Diaken/scriba Ouderling

Mien de Ridder Wim van Eck Annie van Es Rose-Marie van Bussel

Diaken 650 463 560 Diaken bijz.opdr. 965 638 154 Ouderling 655 404 041 Ouderling 966 866 750 bijzondere opdracht

Abonnement

NEGB

36

966 865 977 965 846 638 965 871 941 606 533 595

Jan Lanting Voorzitter 965 873 108 Emmie Korthof 649 002 029 Liesbeth Boekhout vrijdagochtend 966 809 201 Ank Vis vervanger Andreas Lanting 965 873 613 Cor Pors Edo Luynenburg 965 756 547 Pieter Faber 965 638 022 Indien u vervoer nodigt heeft, neemt u dan na 20.00 uur contact op met Pieter Faber 965 638 022 Vrijwillige bijdragen: Spanje: La Caixa nr. 2100 4453 8802 0001 3092 Tnv. Iglesia Evangelica Holandesa en Benidorm Alfaz del Pi Nederland:

Redactie de Schakel Eindredacteur

966 809 201

Giro nr. 4499449 T.n.v. Nederlandse Evangelische Gemeente te Benidorm

Liesbeth Boekhout Irene van Zwieten Kees van Duijn

655 189 607 965 837 509 965 846 638

Giro 4499449, t.n.v. Nederlandse Evangelische Gemeente te Benidorm, “ De Schakel “ Abonnementsgeld 10,00 euro per jaar . C.I.F. nr. R 0300385 B ADMON.03031

No title

Recommend Documents