No title

Clubblad van Wieler Toer Club “De Trappistentrappers” Opgericht 10 april 1981 Bankrekeningnummer NLRABO016.05.25.535 Postbus 354 4880 AJ Zundert Editie Dec. 2014 jaargang 24 nr. 2

BESTUUR Voorzitter: Frans van Saane, Berkenring 84, 4881 HD Zundert, tel: 076-5974949/06-21022004 Secretaris: Wil Wouters, Hazeldonksestraat 4, 4891 PT Rijsbergen, tel: 076-5962471/06-11745804 Penningmeester: Johan Suikerbuijk, Ettensebaan 16, 4882 TB Zundert, tel:076-5970975/06-20002618 Bestuursleden: Ad Damen, Bospad 6, 5111 XZ Baarle Nassau, tel: 013-507712/06-83026583 Joke Vriends, Aardgangstraat 1, 4882 NS, Zundert, tel: 076-5994076/06-12991843 Jack Hendrickx, Burgemeester Manderslaan 92, 4881 EL Zundert, tel: 076-5974483/ 06-30453189 Jasper van der Kloof, Rubertstraat 1a, 4891 AN Rijsbergen, tel: 06-51440146

INTERNET

www.trappistentrappers.nl

REDACTIE “D’N TRAPPIEST”:

Roger van Erk, Burg. Manderslaan 48 4881 EK Zundert tel: 076-5973699 [email protected] Ad Peeters, Stuivezandseweg 19, 4882 NG Zundert, tel: 076-5973350 [email protected] Louis Verdaesdonck, Gaardsebaan 13, 4881 ME Zundert tel: 06-30184121 [email protected] Jack Hendrickx, Burgemeester Manderslaan 92, 4881 EL Zundert, tel: 076-5974483 [email protected]

------------------------------------------------------------------------------------------------------------1-

PROLOOG

Beste Trappistentrappers, “De tijd vliegt” is een uitspraak die je in deze laatste dagen van jaar veel hoort. Ook voor de Trappistentrappers zit 2014 er al weer bijna op. Een bijzonder jaar met vele mooie momenten en sportieve hoogtepunten. Over veel van deze activiteiten kun je in dit blad nog het een en ander terug lezen. Ook het feit dat de club nog steeds groeit en dat we richting de 300 leden gaan is een mooie ontwikkeling. Soms denken we ook terug aan momenten en gebeurtenissen die we liever niet hadden meegemaakt. Denk daarbij o.a. aan de valpartijen met diverse letsels. Gelukkig zijn die allemaal weer hersteld en zitten de betrokkenen weer op de fiets. Vooral het afscheid van Frans Balemans en Lilianne van Hoydonck hebben binnen de club een diepe indruk achter gelaten. Zij zullen nog vaak in onze gedachten en tijdens onze gesprekken de revue passeren. Sportief gezien valt afgelopen seizoen op dat naast de jaarlijks terugkerend evenementen zoals tijdrit, veldtourtocht, jeugdkamp weekendritten verschillende leden een uitdaging hebben gezocht in de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Van twee tochten vind je in deze editie een verslag. Naast de artikelen over deze pelgrimstochten biedt deze editie weer tal van onderwerpen waarin de lezer zich tijdens de komende feestdagen verder kan verdiepen. Als redactie danken wij alle schrijvers voor hun artikelen dit jaar. Zonder jullie kunnen we geen “ D’n Trappiest” samenstellen. We vertrouwen er op dat jullie ons ook volgend jaar weer voorzien van de nodige informatie zodat we in 2015 voor het 25e jaar het clubblad uit kunnen brengen. Wij wensen alle leden en verder iedereen die WTC De Trappistentrappers een warm hart toedraagt fijne feestdagen en een gezond, gelukkig en sportief 2015.

De redactie

------------------------------------------------------------------------------------------------------------2-

Voorwoord voorzitter

Begin december hebben we afscheid genomen van Frans Balemans Een clubman in hart en nieren. Elders in dit blad komen we nog uitgebreid terug op de betekenis die Frans voor onze vereniging heeft gehad. U bent ongetwijfeld al weer volop bezig met de voorbereidingen voor uw kerst en jaarwisseling. Tijdens deze feestdagen is het gebruikelijk niet alleen naar buiten maar ook eens naar binnen te kijken. Het is dan ook niet vreemd dat u in kranten en tijdschriften veel artikelen over “mindfulness” tegen komt. Mindfulness betekent opmerkzaamheid en komt oorspronkelijk uit het Boeddhisme. Omdat er allerlei verschillende manieren zijn om opmerkzaamheid te oefenen – zoals meditatie, yoga, tai chi en qi gong – lijkt mindfulness een containerbegrip. Toch komen al deze technieken uiteindelijk op hetzelfde neer: de aandacht naar binnen keren. Gedragstherapeuten gebruiken deze techniek al veelvuldig om hun cliënten te helpen. Enkele weken geleden las ik in de NRC een artikel waarin ook juristen mindfulness gebruiken om minder stress te hebben, effectiever te zijn en het rechtssysteem humaner en rechtvaardiger te maken. In het literaire tijdschrift De Gids schreef Geert Corstens als president van de Hoge Raad dat vergeving vaak een heilzamere werking heeft dan vergelding. In het artikel “De kracht van vergeving” stelt hij dat niet vergeven verlammend werkt, terwijl vergeven “de keten van wraak, vergelding en rancune kan doorbreken en ruimte kan maken voor de toekomst van de ander en van onszelf”. Corstens noemen als voorbeeld de traditionele rechtspraak van de “Maori`s” in Nieuw Zeeland. Uit de overtuiging dat iedereen met elkaar verbonden is, ontmoeten de families van de dader en het slachtoffer elkaar om samen tot een oplossing te komen waarmee recht wordt gedaan. In beide artikelen wordt gezocht naar een weg om de wijsheid, als hoogste waarde in het recht, weer terug in de rechtspraak te krijgen. Niet alleen in de rechtspraak maar in heel onze samenleving moet de wijsheid terug. Als ik aan wijsheid denk komen onwillekeurig de woorden empathie, compassie, liefde, vriendelijkheid en vergeving in mij op. Deze universele waarden hebben we nodig maar ook bij opvoeden van onze kinderen, in ons werk en bij het besturen van onze club. Mediteren helpt mij een zekere balans te vinden tussen mijn ratio en gevoel. Het geeft mij helaas geen antwoord op het waarom maar helpt mij wel te leren leven met verlies. Veel van onze clubleden zullen de komende dagen ongetwijfeld terug denken aan hun geliefden waar ze afscheid van hebben moeten nemen. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------3-

Er is een verhaal van een moeder die bij Boeddha om hulp komt vragen. Ze is wanhopig en radeloos, want haar enig kind is overleden. Boeddha geeft haar een opdracht. Ze moet een handvol mosterdzaad gaan halen, uit een huis waar nog nooit iemand gestorven is, en aan Boeddha geven. Er blijkt niet een huis te zijn waar nooit een geliefde is gestorven. Die avond komt ze terug bij Boeddha en knielt neer en zegt: ik begrijp het. De dood hoort bij het leven, leer mij over dat wat nimmer sterft. Misschien is de liefde er wel vanwege de dood; zouden we de liefde niet kennen als er geen dood was. Omdat liefde op aarde altijd pijnlijk en heerlijk is. Omdat we hier zijn om te leren met die spanning te leven, die tegenstelling te verenigingen. En omdat het ons dwingt te blijven zoeken naar dat wat nimmer sterft. Fijne feestdagen een goede jaarwisseling en veel wijsheid in 2015. Frans van Saane Voorzitter WTC de Trappistentrappers

Het evangelie volgens Vlaanderen Het moet geweest zijn om in de menselijke behoefte aan Christussen te voorzien dat men wielerwedstrijden is gaan organiseren, tot een andere conclusie kan ik niet komen wanneer ik schuimbekkende renners zie vallen en opstaan, vallen en opstaan, luidkeels aangemoedigd door hen die niet beter weten en schreeuwen om harder, en sneller, en heroïscher. God heeft ons lang geleden verlaten zonder een briefje op tafel na te laten maar wij, nietig stof en slijk der aarde, wij die hier onwaardig rondkrabbelen en ons voortplanten gelijk al het ongedierte doet, wij zijn niet bij de pakken blijven zitten, simuleerden de calvarietocht, zetten onze eigen Christussen op de fiets, en joegen hen door de modder en het slijk dat wij zelve zijn. Sterven voor het volk, daarvoor ben je ofwel renner, ofwel de zoon van God. En verrijzen doet alleen de winnaar, op het bovenste schavot, overladen met palmen en zoenen van een plaatselijke Maria Magdalena. De Heer heeft ons de koers gegeven en heel de hemel weent van jaloezie wanneer een coureur zijn armen de lucht in steekt. Want zoveel is zeker, was de koersvelo toen al uitgevonden geweest, dan had Jezus zijn dodentocht richting crucifix in geen geval te voet gedaan. Sommige wielerverenigingen hadden dit reeds begrepen en gaan in de zomer per fiets op bedevaart naar Lourdes of Santiago de Compostela, dit even in de marge. De vraag echter waar de ultieme nazaat van de Nazarener dient te sterven om zijn supporters te verlossen van hun grote en hun kleine zonden, is een vraag waarover menig concilie zich kan buigen. Zelf zou ik opteren voor de Muur van Huy, maar ik weet dat ook de kasseien van Roubaix, de Cauberg, de Tourmalet, de Muur van Geraardsbergen, de Mont Ventoux en de Koppenberg uitstekende surrogaten voor het kruishout zijn. Maar kalenders liegen niet, de kruisdood was de gril van één april, en geheel ontoevallig kent ook de wielrennerij zoiets als een voorjaarse Goede Week die wordt beleden tussen Meerbeke en de Hel. In die zin zal het geen paus verbazen wanneer Pilatus vandaag zijn martelaren op pedalen over de Pladutsestraten dezer aarde jaagt. De Ronde van Vlaanderen als nieuwste testament, de troost der armen, ter genezing van scheurbuik in de tanden, koudpis, koliek en vliegende etter! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------4-

De Ronde van Vlaanderen is de bijbel die uit zijn elfendertig boeken treedt, met de tenhemelopneming pas op de laatste streep, onder een spandoek van Het Nieuwsblad. Er staat veel reclame op die doornen kronen van tegenwoordig, dat is waar, ook Christussen moeten mee met de tijd, het laatste avondmaal zit in knijptubes en men zeult zijn lijf met hartslagmeters naar de galgenberg. Maar dat is een nieuwerwetsigheid waarmee goden kunnen leven. Veel erger is het dat de goden devalueren, omdat de koers te vaak wordt gereden, en dit in voor martelaren te gunstige omstandigheden. Om echt mythisch te worden zou de Ronde van Vlaanderen een voorbeeld moeten nemen aan de Elfstedentocht, en zou de organisatie pas daags voor het evenement mogen beslissen of de wedstrijd al dan niet zal doorgaan. Want wat zijn de woorden waarmee het opperste rayonhoofd Friesland slechts zoveel maal per eeuw van een langgerekte geeuw verlost? It giet oan! Het gaat door, it giet oan, omdat het ijs een dikte van vijftien centimeter heeft bereikt. It giet oan, Vlaanderen zou die Friese woorden moeten adopteren, en adapteren aan de Vlaamse context, wil het ooit zijn eigen wielerronde ten volle respecteren.

Alle meteorologische diensten zouden zich een hele voorafgaande week dienen te ontfermen over wiggen in het wolkendek, hogedrukgebieden en verre zuchten van de Azoren. En feest zou het zijn wanneer de weerman na diepgaand conclaaf eindelijk op teevee verschijnt en zegt: it giet oan, het gaat gieten, het gaat gans de zondag onverdroten pijpenstelen gieten, de goten zullen nauwelijks het snot der hemelen kunnen slikken, de regen zal driftig het tempo op elke fietshelm tikken, als een metronoom, it giet oan, de wedstrijd mag beginnen, laat de dweilorkesten zich posteren aan de Muur van Geraardsbergen! Zo behoed je helden voor de uitverkoop. Want uiteindelijk is het toch dat wat Vlaanderen in de aanloop naar de Ronde doet: kijken naar het weerbericht, bidden voor tien bidons nattigheid per vierkante meter. Er wordt gerekend op wind, een zich voortdurend ongunstig draaiende wind, of hagel, of late vlokken sneeuw, of een combinatie van die laatste twee. De winnaars aan wie warm wordt teruggedacht, zijn enkel zij die de gesel van het weer doorstonden, die ransel kregen van de regen op hun kromme rug. Bij strontweer staat de heldhaft reeds op voorhand vast, de reputatie van deze Heilige Koers zou niet mogen worden aangetast door een aangename lentebries en temperaturen zonder kuren. Maar wie gaat dat de sponsors uitleggen? Welke poëet trekt die cijferboer van een investeerder over zulk een meet? En wie krijgt Peter Van Peteghem aan het verstand dat hij op 6 april 2003 een wedstrijd won die in feite maar op de Ronde van Vlaanderen leek. De collectieve herinnering van Vlaanderen is zeiknat, je ploegt met druipende paarden door het verleden van dit platte land, het is niet te veel gevraagd dat de Ronde daarin past. Hetzelfde zou moeten gelden voor Paris-Roubaix, die met de Ronde een twee-eiige tweeling vormt. Ook daar zien wij de brokken grond gaarne opspatten tot in de bronchiën van de zwoegende coureur. Godenzonen moeten nu eenmaal voldoen aan harde selectiecriteria, anders hadden ze net zo goed aan pingpong kunnen doen. Maar goed, ieder jaar opnieuw is er de hoop dat de Ronde mythische proporties zal aannemen en slaan de drogisten potten witte muurverf en dikke borstels in. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------5-

De straten worden beklad met rennersnamen, kilometerslange bedelbrieven op de grond, aan Het Hogere aanbevolen winnaars. Het is onvoorstelbaar dat in dit zotte koersland een van de grootste verffabrikanten onlangs het faillissement heeft aangevraagd. Er wordt wat af geverfd, de Vlaamse Primitieven zorgen ervoor dat het haast volledige parcours zich laat lezen vanuit de lucht, en wie het helikopterbeeld bekijkt zou zweren dat er zelfs een penis deze wedstrijd rijdt. Ik zei het, de goden moeten mee met hun tijd, de fallussen her en der op het macadam getekend jagen de van vleselijke onthouding gepijnigde renners naar voor met de belofte van een bed vol zachtere benen in geval van winst. Een broek vol schurend zeemvel en goesting, terwijl zijn keiharde zadel de renner tijdens een lastige beklimming ruw en verre van bevredigend langs achter pakt, dat is martelaarschap, daar houdt het katholieke Vlaanderen van. Hier wordt de pijn gepredikt. De kerken lopen leeg, maar de kansel werd koers en het leed werd aangemoedigd met proper gewassen en gestreken vaandels. Sommige van die vlaggen zijn gesteven met fascistisch gif, zij wapperen niet voor de wedstrijd maar voor de camera, en salueren in de wind voor een land van spruitenteelt en industrieterreinen dat ooit onafhankelijk zal zijn. Le plat pays, mais pas le mien. Maar zij die de koers niet misbruiken, voor wie de koers de koers is, rijden in het voorjaar de laatste vetrol van het copieuze kerstdiner in de vernieling, en verkennen kreunend het parcours. Zo krijgen zij de knikken in het landschap in hun knieën, en wie de sterkten en de zwakten van zijn favoriete renners kent, zal zich daar reeds bezinnen over zijn in te vullen wielerpronostiek. Het respect dat kan worden afgedwongen door weken op voorhand reeds de winnaar te hebben voorspeld! De koorts kondigt zich aan in krantenkiosken waar lange rijen aanschuiven om hun pronostiek tijdig af te leveren. In kroegen worden de gokformulieren met daarop de niet zelden foutief gespelde rennersnamen duidelijk zichtbaar opgehangen boven de biljarttafel, en in de nevel van inferieure roltabak wordt weinig anders nog gedaan dan weetje-watjes over de gedoodverfde winnaars gewisseld. En ieder jaar opnieuw erlebt Vlaanderen collectief aha, wanneer de televisie dag na dag na dag na dag beelden van vorige edities uitzendt, ter opwarming. Het gaat om vaderlandse geschiedenis, op communistische wijze in de strotten van het volk gestampt. Biografieën worden hagiografieën, opdat wij nooit vergeten de heldendaden onzer renners. Wie stierf in het zadel, die stierf voor het vaderland. Daarom vergapen wij ons ieder jaar weer aan dat nietige rennertje met de koperkleurige haren die vrijelijk de tranen laat rollen over zijn bleke vel van gestipte paddestoel, en die jankend zijn gladiolen ter hoogte houdt van waar het volk een aureool vermoedt. Edwig Van Hooydonck, een jongen van bij ons. Hij had onze buurman kunnen zijn, hij had de sullige jongen van onze klas kunnen zijn in wiens gezicht wij regelmatig groene slierten spuwden. Wij hadden hem godverdomme zelf wel kunnen zijn. Een icoon. Wij zien weer Eric Vanderaerden vallen en opstaan, bandbreuk krijgen, met zijn broek kapot en met zijn achterwerk aan rafels geschaafd opnieuw de fiets bestijgen. Wij, die voor ieder kuchje en voor elke ingescheurde vingernagel onze huisarts om ziekteverlof smeken, wij aanbidden deze jongens. Ze krikken ons gemiddelde op, ons bruto nationaal doorzettingsvermogen. Wij aanbidden meervoudige winnaars als Merckx, zijn naam laat zich op veel te weinig woorden rijmen voor een heldendicht, spijtig, bijna waren we belezen. En Johan Museeuw moet door het leven als de Leeuw van Vlaanderen (een naam die hij heeft gestolen van Cyriel Vanhauwaert, 'de man die zijn volk leerde fietsen', maar een geheugen wordt zeer hinderlijk zodra het functioneert). Televisie als epiek, met de speaker als hedendaagse skald. Zo naai je de natie op, zo wil het volk dat er een vervolg wordt gebreid aan de zegereeks. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------6-

Op eigen bodem de vijand verslaan, daar gaat het om, daar hangt het welzijn van het land aan vast. Kijk maar naar de Fransen, in geen jaren meer de baas geweest in hun eigen Tour en sindsdien op de sukkel. Zelfs de populariteit van hun wijnen heeft eronder te lijden.Gescheiden vaders vloeken wanneer ze op de dag van de wedstrijd het hoederecht over hun kind krijgen. Liever waren ze naar de start gaan kijken, en hadden ze de koers in een kroeg op het scherm gevolgd. Of wie weet hadden zij zich strategisch opgesteld ergens op het parcours. Nu moeten ze aandacht schenken aan dat strontkind, het is nog zo jong en zo onderontwikkeld dat het in zijn dromen zelfs geen klassieker wint. Gewenst of ongewenst, kleine kinderen verliezen tijdens de Ronde van Vlaanderen het recht op een welwillende vader, en worden wezen van de koers. De kansen dat zo'n kind wordt geboren uit een koershatende mama worden trouwens ook geringer met de dag. Die boerenmoeders van vroeger vonden hun weg naar de fitnesscentra, waar ze zusterlijk naast elkaar op een hometrainer en onder het aanmoedigend gekrijs van een jonge meid met microfoon de calorieën samen met zeven zwangerschapsstriemen van hun lichaam rijden. In een warm, naar zuur zweet stinkend zaaltje trappelen ze eens per week een etappe uit de Tour de France ter plaatse, op de beats van technologische marsmuziek beklimmen ze verzonnen bergen, ze sprinten tegen hun eigen spataders, sprokkelen afgevallen kilo's als bonificatie. En zo worden de dames ervaringsdeskundigen en kweken ze meer koersverstand dan die theoretiserende kettingroker in de zetel. Deze moeders toveren op de zondag der zondagen taart op tafel, voor het ganse gezin dat samen voor de beeldbuis zit. Renners worden naar de voorste gelederen geroepen, beschermengelen worden aangeroepen ter voorkoming van een lekke band bij de favoriet des huizes, en naarmate de finale nadert, smaakt de koffie steeds meer naar cognac. Het kind dat daar de aandacht van de televisie naar zijn eigen persoontje wil verplaatsen krijgt een muilpeer. Terecht, ook al heeft dokter Spock daar in zijn opvoedingskundige geschriften met geen letter over gerept. Een volksfeest, dat is het. En al helemaal een volksfeest is het op het parcours, waar mensen urenlang de kou en een steevast steeds zattere medemens trotseren om een plekje te veroveren vanwaar ze met veel geluk drie seconden hun idolen zullen zien. Een flits. Maar wel een flits van potentiële Christussen. In dichte drommen staan ze bijeen, soms achter dranghekken, soms op een hoopje in de berm, als sardines economy class in een blik, en dat alles zonder elkaar verrot te slaan. Voetbalsupporters maken het op dat punt de sociologen toch makkelijker.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------7-

Vele varkens werden naar het slachtblok geleid om wielerminnend Vlaanderen op deze hoogdag van hotdogs te voorzien, de lege vaten bier zullen 's avonds getuigen van een nationale nierspoeling. Straks wint er een streekgenoot die hen van deze pekelzonden zal bevrijden. Dat hopen ze. Daarom schreeuwen ze, kleppert hun huig als een klepel in de klok van hun mond. Allee Ludo, allee Franck, allee Jowan, allee Deef, allee. Renners mag je bij de voornaam noemen, tutoyeren. Als je hun volledige achternaam zou uitspreken, zijn ze allang voor het vallen van de laatste lettergreep om de volgende bocht verdwenen. Veertig per uur en meer, de snelheid van een zaadlozing volgens de maffe wetenschapper die dat ooit heeft gechronometreerd. (Het is daarenboven ook geleden sinds mijn eigen conceptie dat ik een klassieker won.) De winnaar is allang van de massagetafel gegleden, zijn bloemen staan reeds in een vaas, hij ligt misschien al in bed voor een te korte nacht met vlagen van krampen en martelende gedachten aan een nakend Paris-Roubaix, wanneer in de kroegen op het wedstrijdtraject de monden van Vlaanderen oude kaskrakers zingen en de poten van de tafels worden krom gedanst. Er zijn nauwelijks nog kermiskoersen, maar deze koers is kermis. Fanfare en majorettes inbegrepen. Zeker, de Ronde van Vlaanderen is een schone koers en de populariteit ervan blijft maar stijgen. Per jaar worden er meer mensen op en langs de omloop geteld, een groeiend aantal zowaar in carnavalskledij. Bedrijfsbonzen die als de dood zijn voor een nat vlekje onder hun oksel vonden hun weg naar de Vlaamse Ardennen, waar zij zich in een viptent laten opmerken achter een folkloristische kuip mosselen met friet. Het volkse is weer hip, verworpene der aarde zijn even modieus als een bepaalde snit. Maar het landschap waardoor de Ronde wordt gereden is gaan kraken onder de wielerkaravaan, en niemand die het hoort. De Muur van Geraardsbergen heeft in 2003 zijn eigen kasseien afgestoten, als een lichaamsvreemd wezen. Een teken. Het parcours verschuift en verzakt, schudt de wedstrijd van zich af. Het Vlaanderen dat de Ronde zo graag aan de wereld toont, bestaat niet meer. Het landschap liegt. Het is namelijk ver zoeken naar de boerenwegels die zich door de heuvels slingeren, en het is de prestatie van de organisatoren dat zij deze schaarse baantjes nog aan elkander kunnen naaien. Nog even. Het is de ronde van de nostalgie aan het worden, een eendagsrit door een echo van vroeger. De kasseien werden erfgoed, en de modale fietser is ook blij wanneer die kinderkoppen eindelijk worden vervangen door vlotter berijdbare stenen. De koeien langs het traject ruimen gestaag baan voor de bakstenen gedrochten die de smakeloze met de goedkeuring van de bank in dat Vlaamse landschap hebben neergepoot. Die lieflijke heuveltjes moeten meer en meer het gezelschap dulden van fabrieken en kantoordozen. Voorlopig houdt de kunstmatige constructie van de Ronde van Vlaanderen stand, op een televisiescherm oogt het nog altijd fraai als het decorum waarin pastoorsmeiden zouden kunnen figureren, met een beetje fantasie fietst de renner in de sporen van tractoren, in de voren die de knol van boer Paemel door de velden trok. Hier en daar blijft dat beeld inderdaad gehandhaafd, de parochiale ronde, afgewisseld met waarachtiger zichten op de dorpskommen vol indrukwekkende lintbebouwing, en men zou zich kunnen afvragen waarom men die moeite doet de heimwee naar dat oude Vlaanderen gestalte te geven. Omdat de leugen schoner is.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------8-

Een representatieve Ronde van Vlaanderen zou ons door uniforme winkelstraten leiden, over steenwegen met vette villa's uit de tijd dat onze architecten nog studeerden op de ontwerpen voor een vierkant, langs goddelijk aangelegde ronde punten, over finaal verkeerd gebouwde bruggen over snelwegen die nooit zijn klaar geraakt en straten die stikken in hun eigen beton. Zoiets. Maar dan lelijker. En de lelijkheid rukt steeds verder op. Er zal in de nabije toekomst moeten worden geknokt wil men het unieke karakter van deze wedstrijd bewaren, en het zal een daad van koppig andersglobalisme zijn indien men daarin slaagt. De Ronde is begonnen aan een rit tegen de tijd. Laat het maar hard gaan regenen. Laat de lelijkheid worden kapotgeregend en worden weggespoeld in de greppel waarin de demarrerende renner een kortstondige bevrijding van de kasseien zoekt. De bloemenmeisjes die de kampioenen zoenen, likken na de inhuldiging de modder van hun lippen. Zo zou het moeten zijn. Zo stempelen zij met hun monden een certificaat van echtheid op de wang van de triomfant. Al de rest is judaskus. De Veldtoertocht. Organiseren zit de Trappisten in het bloed. Geef een groep leden een moeilijke opdracht en ze leveren een prachtprestatie. Er zijn maar drie zaken waar de veldritcommissie zich altijd zorgen over maakt. Zaken waar ze weinig of geen invloed op hebben. Dat zijn; krijgen we op tijd de vergunningen, kunnen we voldoende vrijwilligers mobiliseren en wat is zal het weer zijn op de dag van de veldtoertocht. Al begin augustus vragen we, bij drie gemeenten, drie natuurorganisaties en bij een aantal particulieren landeigenaren, schriftelijk toestemming voor onze veldtoertocht. We weten dan nog niet hoe het definitieve parkoers er uit zal zien. Wij baseren ons op de route van het vorige jaar. De gemeente Hoogstraten is de enige die altijd snel reageert. We worden dan verzocht afspraken te maken met andere verenigingen die op dezelfde dag hun evenement organiseren. Alleen als we kunnen aantonen dat ons dat gelukt is, ontvangen we de vergunning. Marc en Jack zijn de onderhandelingsspecialisten in onze commissie. Jack heeft veel begrip voor de andere partij en Marc laat ons belang zwaar wegen. Samen wordt er altijd voor alle betrokkenen een goede oplossing gevonden. Om de veldtoertocht goed te laten verlopen zijn er op de dag zelf meer dan 80 vrijwilligers nodig. Al jaren is het beleid van de commissie om zoveel mogelijk medewerkers, jaar in jaar uit, hetzelfde werk te laten doen. Zo bouwen we mede door hun inzet en ervaring steeds meer kennis en routine op. De enige man in onze club waar niemand nee tegen zegt; is Kees Vriends. Daarom heeft hij de in de veldritcommissie de zware taak om het werkrooster op te stellen. Volgens Joke is dat de oorzaak van zijn weinige hoofdhaar. Weken lang is hij bezig en om de paar dagen verschijnt er in de mailbox van de commissieleden een nieuwe betere versie van het draaiboek. Er verschijnt pas weer een brede lach op zijn gezicht als alle seinen op groen staan, de zaak op de rails staat en alle wagonnetjes aan gehaakt zijn. Als in september de eerste veldtoertochten gereden zijn, informeert de commissie gretig naar het bezoekersaantal. We vergelijken en analyseren de gegevens zorgvuldig, want dat geeft ons een indicatie voor de opkomst op onze veldtoertocht. Begin oktober moet er een prognose zijn waarop we de inkopen kunnen gaan doen en de evenementen verzekering op afsluiten.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------9-

Het blijkt dat deelnemers bij de toertochtkeuze, zich primair laten leiden door de kwaliteit van het parkoers en pas in de tweede plaats door zaken als, afstand, de organisatie en het aanbod op de pauzepost. De commissie houdt bij het vaststellen het verwachte aantal ook rekening met de concurrentie van andere veldtoertochten in de regio. Voor ons is EssenHoek een belangrijke toertocht die veel rijders trekt. Wij zitten op de vierde zondag van oktober en zij op de laatste zondag van dezelfde maand. Een keer in de zoveel jaar zitten we dan niet samen (weer in 2016) en dat verhoogd te opkomst bij ons met zo`n 500 deelnemers. Elk jaar wordt er in de commissie stevig gediscuteerd over de samenstelling van het pauzepost aanbod. Wel of geen sportdrank, suikerwafels of bisque en alleen bouillon of ook thee, het kan er heftig aan toegaan. Bij de keuze is er altijd de afweging; wat verdienen we op de korte termijn en wat zijn de gevolgen op de wat langere termijn. Zodra het definitieve pakket is samengesteld, beginnen de inkoopactiviteiten. Ons geheime wapen is Corry Mathijssen, zij zet bakkers, slagers en marktkraamuitbaters onder druk om ons te sponseren. Nog elk jaar groeit het aantal sponsoren, de sponsorcommissie kan er jaloers op zijn. Voor de meeste producten maken we met de leveranciers de afspraak dat wat er over is we weer terug kunnen brengen. Alleen bij bananen kan dat niet. Die bestellen we dan ook zo laat mogelijk, op de dinsdag voor de tocht moet dat gebeuren. Het kan niet later omdat de bananen uit de koelcel gehaald moeten worden om te rijpen. Ten slotte wordt elke expert op het gebied van weersvoorspellingen geraadpleegd om in te kunnen schatten of het op de zondag van de veldtoertocht droog zal zijn. Regen betekent; veel minder deelnemers. Vanaf half september wordt elke zaterdagmiddag flinke stukken van het parkoers verkend. Dat gebeurd met vaste teams aangevuld met vrijwilligers, speciaal gelet wordt op berijdbaarheid en veiligheid. Voor sommige delen wordt een alternatief bedacht als het onverhoopt bij slecht weer mocht zijn. Half oktober moet het definitieve parkoers gekozen zijn. We laten ons daarbij leiden door de meest ervaren rijders. Nu kan Kees het definitieve draaiboek maken en iedereen informeren over zijn en/of haar plaats tijdens de veldtoertocht. Luc hombergen is dan al maanden bezig met het maken van pijlen op stokjes en verkeersborden. Hij heeft inmiddels zoveel ervaring dat het gerucht gaat dat hij gevraagd is voor een belangrijke post op het ministerie van verkeer en waterstaat Op zaterdagmiddag en avond wordt de route minutieus uit gepijld en op zondagochtend vroeg nog eens gecontroleerd. Een aantal medewerkers en commissieleden slapen in de nacht van zaterdag op zondag erg onrustig. Maar als dan om 06.30 uur de hemel oplicht en de dag droog begint kan het niet meer stuk. Op zondagmiddag, als alle fietsen zijn schoongespoten, de pijlen, borden en linten zijn opgehaald en het geld is geteld, dan loopt de voorzitter naast zijn schoenen van trots. Wat is het een voorrecht om in zo`n club een bijdrage te mogen leveren. En hoe goed de veldtoertocht ook is verlopen na enkele weken wordt bij Corry en Jos elk onderdeel geëvalueerd want volgend jaar willen we het nog beter doen.

Frans van Saane

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 10 -

In memoriam Frans Balemans. Op woensdag 3 december hebben we afscheid genomen van Frans Balemans. De Trappistentrappers waren in het Afscheidshuis ruim vertegenwoordigd. Het was een warm afscheid met een heel verdrietige familie. Tijdens de muziek werden foto`s van hem op, een groot scherm getoond, op meer dan de helft van deze foto`s stond hij in trappistentenue. Dat zegt veel over de betekenis van onze club in zijn het leven. Frans, kwam begin juni 1985 als chauffeur bij de Trappistentrappers. Hij combineerde deze taak met het juryschap, binnen de schiet sport. Maar het chauffeuren bij onze club vond hij leuker en nam daarom afscheid van de schietsport en het jureren hiervan. Aanvankelijk alleen chauffeur op zaterdagavond maar later ook op zondagmorgen reed hij achter de groep in het oude busje van de firma Schrauwen. Gaande weg werd zijn invloed, in de vereniging, steeds groter. Hij werd de “Lome Driessens” van de club. Hij zorgde voor de gereedschapskist in de bus. Eigenlijk alleen bedoeld om banden te wisselen en wat kleine reparaties uit te voeren. Het gereedschap van Frans was van de beste kwaliteit want hij wilde geen rotzooi in zijn koffer. En als Frans een keer niet kon dan zat iedereen met zijn handen in het haar. En zo werd hij de vriend, steun en toeverlaat voor vele Trappisten. Jaren lang verzorgde hij al het materiaal van de club. Naast zijn huis was een berghok en daar verzorgde Frans de spullen. En als het warm weer was had hij extra bidons met water bij zich. De verhalen over de klassiekers dat Frans met de Trappisten op pad ging zijn legendarisch. Hij wilde als chauffeur serieus genomen worden. Hij maakte duidelijke afspraken waar elke rijder zich aan had te houden. Nam je het met die regels niet zo nou dat liep je ( tegen een waarschuwing van Frans aan ) met het risico dat je bij pech niet op de volgbus kon rekenen, want Frans liet je dan gewoon staan. Hij wild graag een stoere man zijn. Daarom bewonderde hij Roger ook zo. Misschien wel daarom, vertelde hij graag een grap en hield hij ervan anderen op het verkeerde been te zetten. Maar achter die stoerheid zat een lieve gevoelige man. Wat verlegen zelfs, die pas helemaal zichzelf durfde te zijn als hij wat gedronken had. Met die stoere Frans kon je lachen, plezier maken en als het nodig was de “beest” uithangen. Hij had een goede kijk op mensen en wist al snel met wie hij wel en niet in zee moest gaan. Frans kon zo genieten van de teerfeesten legendarisch was de boerenbruiloft waarbij bij Frans de tranen van het lachen over zijn wangen rolde. De gevoelige Frans was iemand, om van te houden. Als hij zich veilig en vertrouwd voelde, was niets hem te veel. En die Frans heeft bij veel Trappisten een onuitwisbare indruk achtergelaten. Zijn familie betekende heel veel voor hem. Hij kon er geweldig over opschepen. Corry en Frans waren de beste zus en zwager die je maar wensen kon. Priscilla de leukste en liefste kapster en schoonheidsspecialiste uit de regio en Roger had de mooiste crossmotor en hij was voor de Duivel nog niet bang. Wat hebben jullie hem geweldig verzorgd. Eerst in Breda en daarna in Zundert. Dat heeft ongetwijfeld geholpen dat Frans het zo lang heeft volgehouden. In 2009, viel hij, in enkele maanden, meer dan 25 kilo af. Hij wilde nog wel maar kon niet meer voor het materiaal van de club zorgen. En het had weinig gescheeld of toen al hadden we afscheid van Frans moeten nemen. Nog geen 40 kg woog hij toen hij het ziekenhuis, als medisch wonder mocht verlaten. Maar toen hij in Breda wat aangesterkt was, deed hij hetzelfde als eerder bij de Trappisten. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 11 -

Hij haalde boodschappen voor zijn huisgenoten, werd de vertrouwensman voor die daar vereenzaamde, maakte “dolletjes” met het personeel en werd daar ook de vriend van velen. Geen wonder dat ze heel verdrietig waren toen hij terug naar Zundert verhuisde. Zijn wereld werd steeds kleiner hij zat daar op zijn kamer met de TV iets te hard aan en accepteerde zonder mopperen, dat hij steeds afhankelijker werd van anderen. Tot een jaar geleden stond Frans, als hij zich goed voelde, op zondagochtend ruim voor negen uur aan de Molenstraat en zwaaide met zijn wandelstok als wij langs kwamen. Vele trappistentrappers stoppen even om een praatje te maken, iedereen zag dat het kaarsje langzaam uitging. Maar Frans had wielrenners mentaliteit en die weten niet van opgeven. Tot wij het trieste bericht van de familie kregen. Frans, heeft veel betekend voor de club en voor ons blijft hij altijd: ”De man met een gouden hart” Johan Nouws/Frans van Saane WTC De Trappistentrappers

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 12 -

‘Ocho Cerveza’ op bedevaart naar Santiago de Compostella Vrijdag 18-7-2014: Het is zover, met gezonde spanning vertrekken we richting Wernhout voor het ‘Grand Depart’ bij onze fietsenmaker. Voorafgaand in maart/april zouden we veel extra kilometers willen maken, maar zo als je weet is het altijd wat, ‘volgende week ga ik een lange rit rijden’, komt nu niet goed uit, zal dan volgende week maar gaan trainen, want we vertrekken pas 18 juli. Nu is het al zover! Hebben we vandaag genoeg kilometers in de benen? Hebben we voldoende voorbereiding gehad? Alles bij? Is het materiaal in orde? Hebben we de goede route en kunnen Rien & Jose volgen? Vele vragen waar we de komende weken antwoord op hopen te krijgen. Niemand van ons heeft ooit zo’n uitdaging aangegaan. 2300 km fietsen naar Santiago de Compostella, elke dag fietsen, geen rustdag… In voorbereiding van de tocht hoor je opmerkingen zoals: durf je niet te vliegen? Heb je geen auto? Of hedde ’n klap van de meule gehad? Zijn meer regel dan uitzondering, hoewel we dachten van ja, het is wel erg ver en bijna 3 weken van huis is wel erg lang, was het niet heel erg moeilijk om lotgenoten te vinden die deze uitdaging samen aan wilde gaan. In de voorbereiding hebben we een aantal vergaderingen belegd. Hoe groot moet het peloton zijn? 6 man is te weinig om goed uit de wind te blijven, 10 is vaak te veel meningen, dus 8 lijkt de goede combinatie. Waarbij we als ‘Ocho Cerveza’ (8 bier) naar buiten treden. Hoe pakken we dit aan? Iemand moet het ‘regelen’. Twee kapiteins op een schip gaat niet dus zijn we met z’n allen eens dat één iemand de organisatie op zich neemt. Hier kwam al snel naar voren dat Jan v/d Broek (Knalle, bekend van Knal-BobReizen) hier al wat ervaring in heeft en hij dit graag doet en wij er alle vertrouwen in hebben dat Jan dit perfect kan. Het begint langzamerhand erg definitief te worden. 18 Juli komt snel dichterbij en oei … tegenslag: Ad Peeters breekt tijdens een zondagrit van de club zijn sleutelbeen.. even hebben we nog hoop op een spoedig herstel van Ad, maar hij krijgt toch het advies om de pelgrimstocht af te blazen, balen…. Zeker Ad heeft het er zó op staan om deze tocht te rijden en dan dit ongeval. Zijn we nog met 7… veel opties hebben we niet zo kort voor vertrek dus extra vergadering ingelast en tot de conclusie gekomen om Toon Bras eens te polsen, hij heeft immers net als Wim in 2013 de tocht naar Lourdes gereden met RTC. Waarbij Toon & Wim ‘roommates’ waren en zijn pk’s en breeje rug nog goed van pas kunnen komen. Na wat bedenktijd vonden Toon & Maria dat hij deze kans niet moest laten gaan en de kwekerij werd allemaal wel geregeld, want bijna 3 weken van huis is best lang! Allemaal blij dat Toon mee kon en we zijn weer met Ocho. Bij de fietsenmaker Jack verzamelt zich al een horde van familie, vrienden, kinderen, ouders en bekenden ons uit te zwaaien. Ook steun en toeverlaat Rien & Jose waren er al. Boer Ruud was wat later en kon nog niet zo snel bij z’n ‘dames’ weg. Terwijl André nog de laatste reparaties, in de werkplaats, aan zijn fiets voltooid, zijn we zover dat de tocht kan beginnen. Onder een prachtige zomerzon vertrekken we, onder het gezelschap van 10 begeleiders, richting België. In Grobbendonk treffen we Rien en Jose aan de kant van de weg voor de 1e pauze. Koffie en worstenbrood, lekker bidons vullen en afscheid nemen van de begeleiders die rechtsomkerend weer naar huis reden. Onder de begeleiders waren al wat ervaringsdeskundigen die in Juni de Westelijke route hebben gereden naar Santiago de Compostella. Van hun kregen we alvast een eerste tip mee: Niet zo hard rijden! Het gaat veel te hard, dit gaat je opbreken! Let maar op onze woorden, ‘ge komt d’r nog wel achter’. Nou nou, we hebben toch goed getraind, het is toch mooi weer, ’t zal allemaal wel meevallen. Wij vervolgen de tocht naar ’t zuiden, het word steeds warmer en warmer, langs Leuven, Namen, Dinant, richting slaapplaats Houyet. Onderweg zien we een bord met 37 graden Celcius staan en een felle wind op kop.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 13 -

Onderweg stoppen we bij een supermarkt waar we wat water kopen, 10 liter, in 2 minuten was alles weer op, wat een dorst, pfff… Met 185 km op de teller komen wij bij onze eerste slaapplaats aan. De meeste helemaal gaar gekookt door het erg warme weer..

Kleren wassen, eten, pintje, slapen, ’s morgens fris weer op voor de 2e etappe, 195 km over een mooi glooiend landschap en de eerste 60 km nog over Ardennen Cols. Gelukkig is het maar 30 graden! Onze Garmin navigatie stuurt ons over een grindpad waar niet over te fietsen valt, tot overmaat van ramp moeten we ook nog een beekje oversteken, zonder brug: we rijden Frankrijk binnen en filosoferen of alle etappes zo gaan worden!

Na aankomst in Saint Germain la Ville, eerst een kouwe klets die Rien al klaar heeft staan. Na een wat rumoerige avond/nacht weer op pad voor de 3e etappe: door Noord Frankrijk, 156km richting Auxerre. Dit is een eerste kennismaking met het Camino leven. Slapen in stapelbedden, zelf een potje koken etc. ook lezen we elke avond wat onze volgers aan reacties schrijven. Erg leuk! Etappe 4 naar Lurcy Levis van 155km valt op het einde (nog 11 km te gaan) in het water. In een flits zien we een buskotje waar we met 8 man net in passen en voor de hoosbui kunnen schuilen. Bij aankomt met 8 man op 1 kamer in de stapelbedden. Erg gezellig zo’n familie Bed & Breakfast. Etappe 5, 129 km, door de Limousine streek waar boer Ruud enorm van de koeien geniet. Vandaag hebben we de wind iets in de rug en kunnen we wat bijkomen van de slopende afgelopen dagen. Etappe 6, 166 km, naar Rocamadour, hebben we al vaak bekeken op de rug van onze voorganger, op de rug van de shirts staan de etappe plaatsen en de kilometers op, tijdens de 6e etappe bereiken we de 1000 km. Helaas hebben we de reservefiets deze etappe al in moeten zetten, omdat er een frame is doorgebroken. Aangekomen in Rocamadour blijkt dit een druk bedevaartsoord te zijn. Erg toeristisch en gezien Dre morgen jarig is word het na twaalven.

’s Morgens als ‘God in Frankrijk’ buiten ontbijt op het terras onder een stralende zon. Dre z’n cadeaus uitpakken. Toch weer opschieten, want Rien en Jose moeten de camper een eind van het hotel vandaan parkeren. Op voor de 7e etappe naar Agen, 133 km. Onderweg hebben we vanaf vandaag een ‘Man van de Dag’.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 14 -

Dit is natuurlijk de jarige job Dré. Het was weer een erg warme dag, maar geen nood: vandaag hebben we een zwembad bij het appartement. Super adres waar we goed verwend zijn. Super veel reacties op de Ocho Cerveza site voor de jarige vandaag. Etappe 8 naar Amou, 164 km. Bij vertrek regent het al en de voorspellingen zijn somber. Code oranje, donder en bliksem, ook nog een slijk pad getrotseerd waarbij het frame volliep met zand/klei/grind en blubber. Bij de plaatselijke smid de fietsen schoon gespoten en weer gesmeerd. We zijn onderweg het parcours van de Tour de France nog gekruist dat die dag bij Nerac langs kwam. Man van de dag is Toon Bras, op souplesse stampt hij zijn Ridley op het buitenblad naar boven. Etappe 9, we zijn al over de helft van de kilometers, richting Saint-Jean-le-Vieux. Het aftellen kan beginnen. Vandaag de kortste etappe, 85 km, maar zeker niet de gemakkelijkste. Veel vals-plat en bergen van 16%. Man van de dag is Ruud, en alsof het zo moest zijn, kwamen we op de top terecht in een kudde koeien. Etappe 10 naar Puente la Reina, 106 km. Vandaag rijden we via de Roelandpas, Spanje binnen. Man van de dag is Frank, die vandaag het monument van Ridder Roeland ontmoet. We komen onderweg al wat Camino’s tegen wat bij aankomst in het hotel nog meer worden. Camino’s van over de hele wereld waar de nodige gesprekken mee worden gevoerd. Onder het genot van de nodige cerveza’s is taal niet het grootste probleem, olé! Vlekkeloos Canadees, Amerikaans, Colombiaans, Deens etc…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 15 -

Etappe 11 naar Navarrete, 78 km. Nestor Wim is man van de dag. Ook hij beklimt de bergen op het buitenblad met gemak, al kraakt het flink. We weten niet of het z’n knieën zijn of z’n frame. Onderweg nog langs een wijnhuis gereden waar je de dorst kunt lessen aan een rode wijn tap alwaar de bidons gevuld. Het landschap in Spanje is wat meer dor dan in het groene Frankrijk. Etappe 12, 109 km, naar Atapuerca. Onze banden verwissel specialist en afdaler Jos is de man van de dag vandaag. Zoals ook afgelopen week wil Jos z’n pignon en derailleur niet doen wat Jos wil. Hierbij breekt ook nog een spaak uit zijn wiel en we zijn weer aan het repareren. De slag in het achterwiel is zo groot dat hij zijn achterrem helemaal los moet zetten. Toch wel gevaarlijk met die afdalingen!

Etappe 13 naar Villalcazar de Sirga, 120 km. Vandaag 3 provincies in Noord Spanje doorkruist, Burgos, Palencia en Leon. Man van de dag is Erik, de rust himself.. en zorgt dat de rest geen dorst heeft. Onderweg nog een tussenstop bij een potgrond fabriek waar we uitgenodigd zijn voor een rondleiding en een brunch. Breekt lekker de week zo’n uitstapje.

Etappe 14 van 111 km, vertrekt wat later i.v.m. een iet wat uitgelopen spontaan feestje waarbij de Ocho Cerveza’s het dorpscafé zo over konden nemen. Man van de dag is Jan, hij is zo handig dat hij alle taken van barkeeper en DJ zeer goed beheerst, ook maakt hij alle verslagen op de site, wat soms tot in de late uurtjes duurt. Hoe gezellig kan het zijn in een uitgestorven dorp. Vandaag gaan we richting Leon, waar we in de stad overnachten. De stad Leon is een komen en gaan van pelgrims, erg mooi om te zien. In de stad een echt pelgrims menu op; 3 gangen inclusief water, bier en wijn, voor € 10,- pp. En veel mensen kijken.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 16 -

Etappe 15 van weer 111 km, eerst de aanhanger uit het steegje duwen voordat we kunnen vertrekken. Rien en Jose zijn onze begeleiders van deze tocht en zij verwennen en verrassen ons elke dag weer met lekkere koffie, soep, brood, slaatjes, broodjes hamburger enz, in de middle of nowhere. Zonder deze 2 kanjers kunnen wij deze tocht nooit zo volbrengen. Zonder klagen of morren is de tafel altijd gedekt en kunnen wij weer snel verder. We zijn eigenlijk erg verwende Camino’s! Vandaag gaan we opzoek naar de boodschap welke Joke en Kees voor ons hebben achtergelaten bij Cruz de Ferro. Een steile beklimming die we op het buitenblad proberen op te rijden. Deze weddenschap is door 2 man gewonnen, waar dat ze nu nog spijt van hebben. (krak/krak) de afdaling naar het hotel ging beter in de buurt van Ponferra waar we de tocht weer afsluiten met een (paar) kouwe klets(en). Met etappe 16, van 124 km, komt ons einddoel al snel in zicht. De tijd vliegt voorbij. In het begin is het opkijken naar de vele etappes, als je eenmaal over de helft bent schiet het weer snel op. Vandaag gaat het richting Portomarin, een zeer pittige rit. Aangekomen bij het hotel? Casa bandera’s worden we verwelkomt door de eigenaar (een Zuid-Afrikaan en 2 Deense vriendinnen) met een huisdrankje (sterk spul) voordat we binnen kwamen moesten we wel de schoenen uittrekken, anders werd de vloer vuil. Na het huisdrankje snel? Douchen (met 8 man 1 douche en wc). Een paar uur later waren er 2 Camino’s op tafel aan het dansen op blote voeten. Na een paar pinten onze barakken opgezocht. 4 houten stapelbedden op 1 kamer op planken vloer, erg luidruchtig die slaapkamer waar het nog even erg onrustig bleef. ’s Morgens ontbijt op tafel waar men een paar uur geleden op stonden te springen. Erg gezellig een rustig ontbijtje op. ’s Morgens uitgezwaaid door de hele familie. De laatste pittige etappe, 120 km, richting Santiago de Compostella. Man van de dag benoemen we Ad, 4 weken voor vertrek zijn sleutelbeen gebroken. Onderweg zien we vandaag erg veel camino’s lopen gepakt en gezakt. De finish is in zicht, we voelen weer de spanning zoals bij het vertrek. Er word al wat harder gereden en wat meer in de bochten aangezet, alsof we bijna bij de brug aan de Schaapsdijk zijn. En dan een vloek en een zucht. We rijden over een stuk slechte weg (camino voetpad) en Ruud rijd voor de eerste keer lek, jammer, alleen Jan heeft de tocht kunnen rijden zonder lekke banden. De torens zijn zichtbaar van Santiago, met een bocht rijden we er een stuk omheen, alvorens de smalle oude middeleeuwse straatjes af te dalen naar het kerkplein in het centrum alwaar we met trom en doedelzak muziek rond 15.00 uur worden ontvangen. Zo hier zijn we dan! Hier was het allemaal om te doen! Voor ons allen een opluchting dat we er zijn geraakt, zonder al te veel problemen. Even de omgeving en het gevoel digitaal vast gelegd en al snel een terrasje opgezocht voor ‘Ocho Cerveza’. Deze smaakte bijzonder goed, jammer dat je er 2285 km voor moet rijden. The day after hebben we de kerkdienst bijgewoond en wat souvenirs gekocht en wat Cerveza’s gedronken onder zomerse omstandigheden. Het is die avond best onrustig geweest in Santiago de Compostella. De spanning van de tocht was bij iedereen voelbaar van de schouders gevallen. De andere dag, vanuit Santiago, 2 uur vliegen naar Brussel (hebben we daar zo lang voor gefietst?)… Aangekomen in Brussel worden we verwelkomd door pechvogel Ad. Met een busje werden we opgehaald voor een zeer warm ontvangst door familie, vrienden, bekenden en natuurlijk Rien & José (die al voor ons terug waren), met een bbq aan de Goorbaan. Waarna ieder zeer moe maar voldaan weer huiswaarts keerde.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 17 -

Dat de tocht vermoeiend is, was bekend, sommige hebben bijna een week geslapen na thuiskomst. Het is een hele onderneming voor ons als gevorderde jeugd, 8 fietsers en 2 begeleiders bijna 3 weken op pad te gaan om 2300 km af te leggen en 16 lekke banden te wisselen. Achteraf waren we de eerste 2 dagen het zwaarst, hier hebben we al een jaske uitgedaan, mede door de temperatuur van 37 graden en de tegen wind (föhn). De Ardennen en het centraal massief waren ook pittig waardoor het in Spanje, de Pyreneeën, alles meeviel. Tijdens de tocht beginnen de jaren ook al behoorlijk mee te tellen. (we zijn geen 20 meer) Bij de ene wat meer dan de andere, maar na thuiskomst geeft de tocht een enorme ‘boost’ en bruis je van de energie, verhalen en voel je jezelf een dertiger! Erg leuk om zo’n trip te maken, maar ook erg fijn voor allen om weer thuis te komen. We hebben allemaal erg genoten van de reis en van elkaar. Ook de volgers van ons dagboek op de internetsite ‘santiagoochocerveza.waarbenjij.nu’ hebben van de reis genoten, gezien dat het dagboek bijna 10.000 keer is bekeken! Zo’n avontuur is zeker voor herhaling vatbaar, geen 2300 km meer, dat is wel erg ver, maar wie weet .. Tot de volgende uitdaging!

Ocho Cerveza’s

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 18 -

TTZ

De tijdrijders van onze vereniging onder gebracht bij TTZ hebben uitstekend gepresteerd bij de landelijke finale die in Breda tijdens de Enecotour plaatsvond. Een zestal Trappistentrappers mooi verdeeld over drie teams mochten bewijzen dat ze het tijdrijden al aardig onder de knie hebben. In de categorie basis licentiehouders wist TTZ 1 een prachtige eerste plaats te behalen. John Antens en Louis Verdaesdonck maakten deel uit van dit sterke vier-tal wat met 11 seconden voorsprong voor de derde keer op rij de titel wist te behalen. Toch min of meer een thuiswedstrijd voor ons met de druk op de schouders van het favoriet zijn en wetende dat er vele ogen op ons gericht waren deze dag. Ze reden een solide wedstrijd waarbij vanaf Bouvigne de gaskraan helemaal open werd gedraaid wat snelheden opleverde tussen de 48 en 54 km per uur. De beloning lag op de streep, een derde titel op rij. Team 2 met Danny Antonissen en Johan Gommers behaalden een 8 e plaats terwijl Team 3 met Ad van broekhoven en Bronek Parol een 13e plaats voor zich opeisten. Ook deze teams haalden een dikke voldoende en lieten zien dat ze ook in deze finale thuishoorden. Deze prestaties waren niet mogelijk geweest zonder de vele supporters uit Zundert. Zoiets geeft een tijdrijder vleugels, daarom langs deze weg bedankt namens TTZ. Op naar volgend jaar.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 19 -

Scherpenheuvel 6 September 2014 De opstappers die voor het eerst op de racefiets zaten dit jaar zijn niet mee naar het jeugdweekend geweest. Zij hadden nog een uitstapje tegoed en dat werd Scherpenheuvel. Dit stond in het verleden jaarlijks op het programma. Met vier jongens en twee leiders richting Scherpenheuvel, waar de wegen niet overal vlak zijn, tot aan de kerk van Blauwberg met de auto en van daar uit met de fiets verder. Eerst wat warm draaien en de bloedsomloop wat wakker schudden. Op de kasseien in de Zavelstraat in Herstelt. Van daaruit begint de weg te golven met wat geslinger, kwamen we bij de IJsberg van daaruit de Groenstraat met en draai naar de Diestsesteenweg, aan de overkant lag de beklimming van de Wijnputstraat, daarna rechtsaf de afdaling van de Vinkenberg met hier in een korte beklimming, daarna een lus om wat te herstellen, dan weer de Vinkenberg maar nu langs de andere zijde en dus een afdaling van de Wijnputstraat. Weer op de Diestsesteenweg aangekomen. richting de kapel van Scherpenheuvel. Daar stond een mooie Ford voor de deur te pronken. Na het opsteken van een kaars en het kopen van een St. Christoffel, even uitgerust voor het laatste stuk over Diest. Hier moet de Grasbos beklommen worden, het grote monster voor de jongens maar voor het zover was eerst de beklimming van Dongelstraat, een taai stukje. Op naar de Grasbos nog iets steiler en langer. Goede versnelling en gaan tot boven. Daarna een lange afdaling en wat op en af, weer terug naar Blauwberg omkleden en voor wat eten naar Toon Frut in Meer. Van daaruit werden de jongens door de leiders thuis afgezet. Jongens buiten de mist die er was, was het weer een prima dagje. Bedankt De leiders Wielerbaan Hulshout 23 Augustus 2014 Na het uitstapje in mei met een groep, die niet compleet was werd er besloten, om nogmaals naar de baan te gaan. Maar ditmaal werd het anders aangepakt. Omdat bij ons iedereen wint en kan winnen hadden we de groep in 3 groepjes van 4 verdeeld op leeftijd of sterkte (wedstrijd-ervaring) Er werd een programma opgesteld met daarin een Klik in stap – Sprint- Af -valling – Deense af-valling – Tijdrit met handicap – Tijdrit op gevoel – Sprint met uitloop en een Ploegentijdrit. Bij klik op stap, worden de fietsen weggelegd en staan de deelnemers iets van de fiets af. De bedoeling is naar de fiets te lopen, opspringen en dan voor een bepaald punt in de klikpedalen klikken en dan een ronden spurten. Winnaar 2 punten en verliezer 1 punt, dit ging per groep over 3 sprints. De sprint is gelijk vertrekken, dus de gewone sprint. Puntentelling het zelfde als bij klikstart. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 20 -

De gewone af-valling, om de twee ronden valt de laatste af. Met 12 gelijk in de baan, waar eerst een totaaluitslag werd opgemaakt en daarna per groep. Bij de Deense af-valling, rijd men 3 ronden voor ze gaan spurten, maar hier wordt maar 5 maal gespurt. De winnaar van de spurt stapt uit, de rest wordt bij de 5 e spurt in de uitslag opgenomen. Puntentelling hetzelfde als bij de gewone af-valling De tijdrit met handicap hebben we naar de leeftijd en sterkte van de jongens gekeken Daarbij van de oudste uit gegaan en hoe jonger hoe meer bonus. De tijdrit op gevoel moest men ongeveer een snelheid van 25 km aanhouden, horloge en computers moesten worden ingeleverd. Zo niet dan volgde diskwalificatie. Een ronde zou dan gereden moeten worden in 1 minuut. Dit onderdeel ging over 2 ronden, bij dit onderdeel waren 3 - 2 en 1 bonus punten te verdienen. Hier ook eerst een totaal over de 12, voor de bonus punten en daarna per groep. Hierbij werd de tijd benadert tot op 0,06 sec. Bij de sprint met uitloop moest men aan het einde van de ronde een zo hoog mogelijke snelheid hebben en dan zonder te trappen zo ver mogelijk uitrijden hier werden afstanden gehaald van 3 volle ronden Als laatste een ploegentijdrit, de groep werd hier voor in tweeën gesplitst plus daarbij een leider. Voor de winnende ploeg kreeg ieder 2 punten en de verliezende ploeg 1 punt Dit programma kon mooi worden afgewerkt, tijdens de regenbui, net na de middag hebben we even een pauze ingelast. In die pauze werd een poging om wat rekenwerk te doen, voor de uitslag van de tot dan toe gereden onderdelen gedaan, maar daar kwam hij niet helemaal aan uit. Daarom was er na afloop geen prijsuitreiking. Als het goed is is dit nu wel al gedaan als jullie dit lezen. Jongens wij hebben een fijne dag gehad met jullie, verder Hans en Ron bedankt voor de assistentie tijdens deze dag

Dankbetuiging. De Trappistentrappers kende wij alleen van horen zeggen, pas toen Robbert lid werd leerde we de club beter kennen. Er werd stevig gefietst en na afloop was het op Stuivezand heel gezellig maar dat was het dan ook. Voor ons was de veldtoertocht belangrijk. Aanvankelijk verzorgde Jos en ik de drank in de pauzepost, maar steeds meer raakte wij betrokken bij de organisatie. Toen Jos ook nog gevraagd werd om op zondagmorgen als reserve volgbuschauffeur in te vallen werden we min of meer zelf ook Trappistentrappers. Begin november waren we 40 jaar getrouwd. Dat is tegenwoordig best bijzonder en we hebben dat op gepaste wijze gevierd. Wat ons erg ontroerde was een prachtig boeket bloemen namens alle leden van de club. Deze felicitatie is voor ons de bevestiging dat we deel uitmaken van deze hechte vereniging. Heel hartelijk bedankt, we zijn niet alleen met elkaar maar ook en beetje met jullie getrouwd. Corry en Jos Mathijssen

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 21 -

Uitslagen baanwedstrijden Hulshout Afvalling

Deense Af.

Tijdrit handicap 3r

Tijdrit gevoel

Bonus

Bas

10

3 Bas

11 2 Bas

2.11.07 1.47.07 3 Bas

1.58.74 0.01,26

4

Nick

8

4 Nick

8 4 Nick

2.04.66 1.42.16 4 Nick

2.21.61 0.21.61

1

Sietse

11

2 Sietse

12 1 Sietse

2.21.13 2.00.68 2 Sietse

1.45.83 0.14.17

3

Axel

12

1 Axel

10 3 Axel

2.22.25 2.02.75 1 Axel

2.15.15 0.15.15

2

Niels

3

4 Niels

5 4 Niels

1.58.22 1.39.62 4 Niels

1.54.91 0.05.09

3

Jan

9

1 Jan

9 1 Jan J

2.03.45 1.50.45 2 Jan J

2.17.56 0.17.56

2

Sven

7

2 Sven

7 2 Sven

2.01.09 1.50.59 1 Sven

1.33.41 0.26.59

1

Tijn

5

3 Tijn

6 3 Tijn

1.55.18 1.42.68 3 Tijn

1.56.30 0.03.70

4

1

Jeroen

4

2 Jeroen

3 2 Jeroen

1.57.59 1.44.59 4 Jeroen

Wouter

2

3 Wouter

2 3 Wouter 1.53.34 1.50.84 2 Wouter 2.00.06 0.00.06

4

3

Pepijn

1

4 Pepijn

1 4 Pepijn

1.49.86 1.47.86 3 Pepijn

Rick

6

1 Rick

4 1 Rick

1.51.10 1.51.10 1 Rick

Uitloop sprint

Ploegen

2.24.00 0.24.00

Klik Sprint Afval D.afv Thand T.gev Uit L Ploeg

2

3

Totaal

Bas

290 m

2 Bas

2

Bas

1

2

3

2

3

6

2

2

21

5

Nick

300 m

3 Nick

2

Nick

2

4

4

4

4

1

3

2

24

2

Sietse

245 m

1 Sietse

1

Sietse

3

1

2

1

2

3

1

1

14

10

Axel

345 m

4 Axel

1

Axel

4

3

1

3

1

2

4

1

19

8

Niels

615 m

2 Niels

1

Niels

3

3

4

4

4

3

2

1

24

1

Jan J.

680 m

3 Jan J.

2

Jan J.

1

1

1

1

2

2

3

2

13

11

Sven

1540 m 4 Sven

2

Sven

4

4

2

2

1

1

4

2

20

7

Tijn

419 m

1

Tijn

2

2

3

3

3

5

1

1

20

6

Jeroen

1155 m 3 Jeroen

2

Jeroen

2

2

2

2

4

3

2

17

9

Wouter

960 m

1

Wouter

4

2

3

3

2

2

1

24

4

Pepijn

1805 m 4 Pepijn

2

Pepijn

3

4

4

4

3

4

2

24

3

Rick

404 m

1

Rick

1

2

1

1

1

1

1

11

12

1 Tijn

2 Wouter

1 Rick

7

3

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 22 -

AANWEZIGHEIDSKLASSEMENT 2014 WTC DE TRAPPISTENTRAPPERS 1 1 3 4 5 7

10

13

18

24

28

32

36

44

GASTEL GASTEL KOEKEN WOUTERS KUSTERMANS STRUIJS AERT ALPHEN TAX BRASPENNING DAMEN DIJK BRASPENNING HEES JONG ROMME VRIENDS BRUIJN HENDRICKX LAKENS SCHIPPEREN SMITS WOESTENBERG BERGEN BRASPENNING KERSTENS MENSEN CASTELIJN MARTENS SCHRAUWEN SUIJKERBUIJK HOYDONCK MAAS PEETERS VERBOVEN ADRIAENSEN ANTENS BROEK HEREIJGERS HOOIJDONK SMITS VERHEYEN WOUTERS ANTONISSEN BREEJEN HAAZEN HAVERMANS

V. V.

ALEX GERARD JOHN WIL WIL JACK V. JOHN V. JOHAN RUUD TOON AD V. GEERT PIET V. MARC D. LARS JAC KEES D. HERMAN JACK FERDINAND ARNOLD LEO DAVID V. JOS (kr) ANDRE RONALD JOS JOHN BERNARD HENK JOHAN V. JACK COLIN RUUD ERIK JOHN JOHN V. D. LOUIS (Bob) JOS V. JOS CEES BAS JAN DANNY D. HENK JAN HENK

Aanw.

Km

35 35 31 30 29 29 28 28 28 27 27 27 25 25 25 25 25 24 24 24 24 24 24 23 23 23 23 22 22 22 22 21 21 21 21 20 20 20 20 20 20 20 20 19 19 19 19

2647 2656 1949 2567 2758 2887 2732 2751 2709 2405 1672 2406 2226 2598 2550 2232 2355 1523 2412 2375 2166 2028 2364 2046 2312 2412 2267 2237 1804 1842 2142 2245 2092 2130 1925 1542 2094 1876 1501 1924 2152 1663 1696 1958 2095 1746 1930

61 HENNEKAM HOMBERGEN JOCHEMS JONG KLOOF MAAS SAANE WOUTERS 69 BRAAT BRUIJN PEETERS 72 BERGEN WEIJGERS 74 BROEK HARTMAN HOOIJDONK KENIS KIMMEL MATERS NOUWS PAROL PEETERS ROCKLAND ROELANDS WILLEMSEN 86 AERT BROOS HUIJBREGTS MATHIJSSEN OORSCHOT 91 ANTONISSEN BRUIJN DAAMEN FENS LAMBREGTS NOUWS PEETERS 98 BORST MEULEN NOUWS VERPAALEN 102 AERT JACOBS MARIJNISSEN MEIJS MERTENS PEETERS

D. V.D. V.

D. V. V.D. V.

V.

V. D.

V.D. V.D.

V.

MARC LUC JAN RUUD JASPER JACK FRANS PATRICK ARIAN RON JOHN HARRIE ARNO RONALD BERRY VINCENT MATTHIJS MARK JAN JOHAN BRONEK AD MAURICE FRANK HARRY JOHAN KEES HANS ROBBERT TOON TOON JOHAN JARNO FRED RON DANIEL KOOS WILFRED MARCEL WIM FRANS MATTI KEES TWAN HANS JACK CORNE

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 23 -

Aanw

Km

16 16 16 16 16 16 16 16 15 15 15 15 15 14 14 14 14 14 14 14 14 14 14 14 14 13 13 13 13 13 12 12 12 12 12 12 12 11 11 11 11 10 10 10 10 10 10

1611 1493 1318 1360 1610 735 1517 1774 1620 1230 1409 1206 1198 1316 1183 1299 565 1116 1195 1194 1412 1288 1220 1261 1502 980 877 1326 1401 1057 1203 1035 1131 570 1225 1026 977 926 1109 1087 928 966 906 725 1151 1024 806

48 BROEK GOMMERS GOOS JANSEN KROM MICHIELSEN OPSTAL 55 AERNOUTS ANTENS BROEK ERK TRIJP

V. D. JAN JOHAN ERIC PAUL D. JOHAN WIM V. FALCO AMAN PETER V. D. JOS V. BEN V. JOHAN

VERDAESDONCK 121 ANTONISSEN MEULEN VANLAERHOVEN VERHEYEN 125 BLERCK DUERINK GEUS GOOS HAAST MERRIENBOER REST BEKERS 133 BOOT DAAMEN HEUSDEN HOON HUYSKENS MARTENS AARTS 140 BROEK BROEKHOVEN BRUIJN JOCHEMS

V.D.

V.

V. V.D.

V. D.

V.D. V. D.

Aanw 18 18 18 18 18 18 18 17 17 17 17 17

KM 1802 ROMBOUTS 1897 SPRENKELS 1757 110 AARDEN 1372 AERNOUTS 1631 BROEK 1886 BRUIN 1664 CHRISTIANEN 1437 114 AERT 1493 CHRISTIANEN 1547 HESSELS 1392 OVERVELD 1872 STRUIJS

LOUIS

17

1690

PATRICK EMIEL ANDRE RUUD RONALD CHRIS LAURAN FER JURRIEN MARTIJN POL MARCO KEES KAREL PETER KAREL GERARD JACK FRANS KEES AD TOON MACHIEL

7 7 7 7 6 6 6 6 6 6 6 5 5 5 5 5 5 5 4 4 4 4 4

736 NELEMANS 728 OOSTVOGELS 575 PETERS 537 WOUTERS 658 149 GODRIE 464 MOLENSCHOT 729 ROKS 557 WOUTERS 235 153 KRIEKEN 506 KROM 637 NELEMANS 448 NOOREN 403 157 BROEK 473 CRAEN 421 DOMEN 398 NOUWS 424 OVERVELD 392 REIJNDERS 389 ROOVERS 348 VERMEIREN 310 VOESENEK 416 VRIENDS 396

WOUTERS

Damens 1 2 3 3 5 6 7

GASTEL KLOOF NOUWS VRIENDS ROOVERS AERT HENNEKAM

TON FRITS WALTER KEVIN V.D. LOUIS D. ERIK MICHEL V. PETER EDWIN ALFRED V. NIEK AD

Aanw KM 10 938 10 944 9 668 9 1023 9 863 9 690 9 894 8 629 8 715 8 681 8 879 8 679

CHIEL

8

707

4 4 4 4 3 3 3 3 2 2 2 2 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

323 253 397 150 320 324 273 277 230 181 198 185 90 75 91 110 92 140 72 98 200 72

31 29 25 25 25 23 22

2118 2027 1373 1405 1430 1283 1366

JANNICK CORNE RICHARD RON STAN EMIEL KEES AD V. WINFRED HENK RICK RENS V.D. DANNY D. TOON LUC DANNY V. JEROEN JAN JOHN JAN DIRK DENNIS

Jeugd V. V.D. St. V.

LIAN JUDITH GERDA JOKE ELLY ANITA KARIN

35 25 23 23 20 19 17

2647 2223 1850 1744 1576 1602 1406

1 2 3 3 3 6 7

HAEST HOOIJDONCK DIJCK GILS HUYBREGTS SCHOENMAKERS AARTS

V. V.

JEROEN RICK BAS SIETSE ALEX NICK RUBEN

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 24 -

8 9 10 11 12

VANLAERHOVEN BROEK VRIENDS VANLAERHOVEN JONG

Aanw 17 14 13 9 1

JOSE V.D. CORINA Hoek JOKE ILSE D. TESSA

KM 1248 8 GOOS 1185 9 KENIS 1051 10 HENNEKAM 661 11 MAAS 110 12 WOUTERS 13 HUIJBREGTS 14 BROOS DONK HAEST 17 PAROL JOCHEMS 18 WOUTERS

TIJN WOUTER MARTIJN STEFF SVEN NIELS SVEN V.D. OOLE KEVIN MILAN JAN PEPIJN

Aanwezigheidsklassement 2007 t/m 2014

Sinds 2007 houden wij dit klassement bij hieronder de top 20

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

DAMEN BERGEN van BRASPENNING BRASPENNING KOEKEN WOUTERS TAX KUSTERMANS ROELANDS BERGEN van van BROEK den SCHIPPEREN VRIENDS HENDRICKX MICHIELSEN STRUIJS STRUIJS BRASPENNING (krul) MARTENS VRIENDS Stuiv

AD JOS TOON PIET JOHN WIL RUUD WIL FRANK HARRIE JOS ARNOLD KEES JACK WIM JACK AD ANDRE BERNARD JOKE

2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 TOTAAL 27 31 29 30 26 33 30 36 242 23 27 27 31 27 33 29 25 222 27 27 27 29 29 30 25 21 215 25 21 28 29 28 29 27 23 210 31 21 27 24 26 22 20 32 203 30 26 23 33 25 25 18 21 201 28 32 32 24 26 22 19 11 194 29 29 30 25 23 24 23 9 192 14 23 26 24 24 22 22 27 182 15 21 21 26 25 25 18 28 179 17 24 25 24 18 29 8 23 22 23

24 22 26 18 22 17 19 27 26 25

21 21 28 20 23 21 24 26 15 27

26 20 28 19 20 20 23 19 17 31

23 22 28 22 22 24 18 14 21 26

23 22 24 25 18 22 18 21 20

24 18 15 20 19 25 27 21 22 15

20 29 2 24 28 34 28 20 24

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 25 -

178 178 176 172 170 170 169 168 168 167

Aanw KM 21 1283 20 1433 19 1860 16 740 13 812 12 855 11 805 11 480 11 840 9 572 6 338 5 241

Praktische Tip: Scan je rijbewijs of ID en je zorgverzekeringpasje. Zet de belangrijkste telefoonnummers erbij. Print het uit en stop het in een doorschijnend plastic hoesje. Doe dit in je zadeltasje, dan heb je het altijd bij je. Ook in het buitenland. Hopelijk heb je het nooit nodig.

Hulp APP voor het snel oproepen van hulp bij een ongeval. Er is een App voor de I-phone genaamd “RAV Brabant MWN” Hier kun je direct contact maken met “112”of de dichtstbijzijnde “Huisartsenpost” . De App laat dan ook meteen de coördinaten zien waar men zich op dat moment bevindt en deze kun je dan ook meteen doorgeven. Kortom een perfecte oplossing om snel en adequaat te kunnen reageren als professionele medische hulp gewenst is. Gewoon doen dus !!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 26 -

Rijsbergen, 30 augustus 2014

15 jaar fietsen: 15 jaar fietsschema’s, 10 jaar TT, 6 fietsen, 4 valpartijen en meer dan 100.000 km!

Nadat we een prachtige fietszomer hadden sloeg in augustus het weer om. Een van die regenachtige zaterdagochtenden gebruikte ik om mijn fietsschema’s nog eens op te poetsen. Waar we tegenwoordig allerlei GPS-gestuurde computerprogramma’s en apps hebben waarmee we onze fietsprestaties vastleggen, was ik, als cijferfreak, in 1999 begonnen met het vastleggen van mijn fietsritjes in excel. In deze schema’s terugkijkend kwam ik er achter dat ik nu 15 jaar fiets. Mijn eerste fiets, een groene hybride Gazelle Torrente, heb ik nog steeds. In het begin gebruikte ik die om in het veld en mee naar mijn werk in Breda te fietsen. Mijn 1 e ritje heb ik genoteerd op 23-09-1999: Datum

Fiets

club

groep tijdstip tijdstip afst. aant. uur uur km vertrek aank. TRP

23-0999

Hybr. werk 1

6:30

7:30

Vgem tot. tijd km/h u-m-s AVS STP

snelh. tot.afst. opmerkingen km/h km traject, route MAX DST n.w eeuwig 17,32 21,22 0:49:01 31,7 20 laantje

opmerkingen opmerkingen wegdek weer nat en modder

Ik noteerde zowat alles toen, de route, de omstandigheden, waarom eigenlijk?

lekker

Twee weken na mijn 1e toertocht (Rucphen) reed ik de toertocht van de TrappistenTrappers (TT) op 19-12-1999. 19-12-99 Hybr. geen

1

9:45

11:15 25,92 19,98 1:17:52

33,1

toertocht 657 trappistentrap.

sneeuw/mod normaal

Mijn eerste kennismaking met de TT was daar. Deze week tijdens een vergadering van de MTB-groep van de club werd het nog genoemd dat de TT in die periode de VTT van RTC nog gebruikte als clubcrosskampioenschap. Ik weet me nog te herinneren dat ik zowat van mijn fiets ben gereden in de eerste jaren door links en rechts passerende, soms vloekende en tierende, TT-ers in de bekende rood/blauw Stuivenzand tenues. Gelukkig is dat beeld verdwenen en doen we er thans alles aan om een goed imago te krijgen en te houden. Op 31 december 1999 stond er al 705 km op de teller. En op 30-12-2000 stond er al 3.155 km op. Ik schrijf “al”, maar nu terugkijkend zou er ook “pas” kunnen staan. Alle ritjes heb ik toen in mijn eentje gereden. Op 14-01-2001 had ik mijn 1e val, met de hybride over een besneeuwd en bevroren parcours in Arendonk, viel ik over een boomstronk. Overigens zonder letsel. Begin 2001 vroeg Rene Suijkerbuijk, die ik kende omdat onze oudsten nagenoeg even oud zijn, me een keer mee te rijden met zijn vriendengroepje.

25-04-01 Hybr. Hess.

7

18:10

20:45 62,52 30,81 2:01:48

46,4

4198 7-bergen/7 pers.

normaal/nat

halverwege bui

Dit groepje, Hessels genaamd naar de hoofdsponsor Alfred Hessels, fietste al jaren voornamelijk op de woensdagavond vanuit Rijsbergen. Die eerste rit, via de Rith naar Breda en vervolgens via het Liesbos en Prinsenbeek naar Zevenbergen, herinner ik me nog. Ik wist wel een veel kortere weg, dat we die niet genomen hadden verbaasde me zeer. Zeker omdat we dan de bui misschien hadden omzeild. Die regenbui dwong ons om te gaan schuilen onder de luifel van een garagebedrijf. Jaarlijks kom ik er diverse keren nog langs en telkens denk ik aan dat natte pak, die eerste keer. Overigens is het aantal keer dat ik geschuild heb in die 15 jaar gemakkelijk op een paar handen te tellen. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 27 -

Het Hesselsclubje vertrekt altijd stipt om 18.30 uur. Het kwam regelmatig voor dat er maar een paar Hesselsmannen (later zijn er ook dames mee gaan rijden) aan de start stonden. Zo ook op 16 mei 2001, er werd besloten om dan maar aan te haken bij de TT die om 19.00 uur vertrokken van het kerkplein in Klein-Zundert.

16-05- Hybr 01 .

Trapp .

16

18:30

20:45

60,4 7

33,0 6

1:49:4 4

46,5

trappistenrijders/1 4599 6

normaal

Voor het eerst boven de 33 gemiddeld gereden, het moest niet gekker worden.

veel wind

Later is dat woensdagavondgroepje in Zorg voor Wonen tenues gaan rijden en weer later werd dat Thuisvester. Op de foto hier naast zie je het Hesselsclubje, zonder mij, want ik maakte de foto. 2001 eindigde ik met 6.800 km op de teller, het was bij een keer TT gebleven. In het Hesselsclubje werden diverse (buitenlandse) tochten gereden, ik reed toen niet mee omdat het me niet trok. Totdat Rene en Berry (Hartman) het plan opvatte om naar de Alpe d’Huez te gaan in 2002, dat trok me wel. Behalve de Ticheltseberg en de Scherpenberg en het viaduct in de straat bij mij, had ik niet eerder een berg op gereden. En ja op een hybride, dat kon toch eigenlijk ook niet. Na het bekende wikken en wegen toch maar een racefiets aangeschaft begin 2002. Nou ja racefiets, een model racefiets maar met hybride stuur, ofwel een recht stuur. Dit zou beter zijn voor mijn rug. De rode Koga Roadchamp, framemaat 66, heb ik ook nog in de schuur als reservefiets staan. Een van mijn trainingritjes was op 6-4-2002, de ronde van Vlaanderen! Met 150 km en maar liefst 6 uur op de fiets zitten, een prachtige rit. Nou ja er op zitten, door een gebroken zadelbout lag ik er voor de 2e keer naast. Een paar gekneusde ribben was het gevolg. 06-04-02 race

geen

2

9:45

17:15 150,72 23,28 6:28:39

55,00

951 RVV

normaal

sterke wind

Maar de Alpe d’Huez dus…….op 20 juni was het zover: 20-06-02 race

hessels

3

9:06

10:25

14,29

10,9 1:18:37

15

2288 Alpe d’Huez

normaal

warm

Mijn eerste berg, daarna in dat lange weekend ook nog 4 Alpencols beklommen. Wat een ervaring, fietsen in de bergen. Fietsen tegen de berg, tegen jezelf, tegen de hitte. Maar eenmaal op die top een geweldig gevoel. Het smaakte naar meer, later kwam er meer…. Ook in het vlakke Nederland ging het fietsen gewoon door. In het voorjaar van 2002 zeven keer aangesloten bij de TT en in 2003 al 19 keer. Ik ben toen dat jaar lid geworden. Ik zei nog tegen voorzitter Johan Nouws: “ik kom om te fietsen, je hoeft mij niet te vragen voor andere zaken”. Anno 2014 zie ik in de ledenadministratie, die ik nu al weer 2 jaar beheer, dat mijn officiële inschrijfdatum op 15 maart 2004 staat. Intussen bleef ik op mijn hybride regelmatig naar mijn werk fietsen en rondjes in het veld in de buurt. Eind 2003 had ik er 8.861 km op gereden. Op de raceteller stond toen 8.675 km. Maar dat waren niet de enige 2 fietsen, het aantal VTT’s was toegenomen en ik begon ook met het Hesselclubje in het veld meer en meer mee te gaan. Een MTB werd aangeschaft in september 2003. Ook die grijze Giant Rincon heb ik nu nog steeds. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 28 -

De MTB-teller stond op 599 met de jaarwisseling. Een andere reden om de MTB te kopen was dat ik samen met een zakenrelatie een rondje Drunense Duinen organiseerde in 2003. Dit wordt nog steeds elk jaar begin oktober herhaald, de foto hiernaast is van 2011. In de periode 2004-2006 bleven mijn fietsprestaties ongeveer hetzelfde. Hoewel mijn 2e Alpe d’Huez beklimming op 25-06-2006 vermeldenswaardig is. Met een tijd van 1.06.29 (gem. 13, 22 km/h) liet ik ruim 400 van de 430 deelnemers aan de BN-De Stem rit achter me. Ene Hennie Kuiper gaf me de high-five op de streep. Die berg begon toch wel speciaal te worden. Eind 2006 ben ik van werkgever veranderd en mijn ritjes naar Breda(17 km) werden ritten naar Bergen op Zoom, met een afstand van 38 km enkel. Wat je overigens niet zou verwachten is dat van die 38 km er, op een paar honderd meter na, de helft op Zunderts grondgebied afgelegd werd. Ik werd steeds fanatieker, en ook sterker. Zuid-Limburg werd een aantal keer per jaar aangedaan, de Mergelland 2-daagse en Limburg Mooiste waren mijn favorieten. We probeerde een weekend per jaar met het Hesselsclubje naar de Ardenne of Limburg te gaan, de fietsroutes in de omgeving van Laroche kan ik al bijna dromen. Een aantal jaren achtereen werd de Holterberg beklommen, weliswaar geen buitencategorie col, maar een mooie puist in een prachtige omgeving. En na ruim 100 kilometer voelt deze heuvel wel aan als een col, zeker als die 100 kilometer continu in de regen werd gereden zoals in 2005. Eind 2009 werd zelfs een “echte” racefiets aangeschaft. De zwarte Merida Road Ride had namelijk een echt krom stuur. Het was een model voor recreanten, die niet te diep wilde zitten. Voor mij de perfecte fiets, want behalve mijn 1,96 meter heb ik ook nog eens relatief lange benen. Al dat fietsen resulteerde in het volgende kilometer overzicht: 2006 MTB: 402 Hybryde: 1925 Race 4546 Koga: Race Merida: Totaal 6873

2007 614 3122 5483 9219

2008 586 3517 5469

2009 2010 2011 2012 2013 833 755 829 537 822 3564 1128 1419 1437 300 5821 1441 0 0 0 68 5045 6508 7404 5564 9572 10286 8369 8756 9378 6686

In 2009, 10 jaar na het begin van mijn fiets”carrière”, reed ik meer dan 10.000 km in één jaar. Iets wat ik niet voor mogelijk gehouden had vooraf. Wat een uitslovers zijn dat, die ruim 300 uur, dus 6 uur per week op het smalle zadel zitten, niet dan? Ondertussen was mijn zoon Chiel ook gaan fietsen, ik ging vaak met hem mee met de jeugd van de TT in het winterseizoen van 2010. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 29 -

Want toen het bestuur op zoek ging naar kandidaten voor een functie kwam mijn naam al snel op tafel. De uitspraak uit 2003 deed er niet meer toe, ik trad in 2011 toe en mocht in 2013 zelfs het secretariaat gaan bemannen. Dit doe ik overigens met veel plezier, want als je al die jaren fietst kom je er achter dat je om te kunnen fietsen ook zaken moet organiseren en regelen. En waar heb je meer voldoening van het besturen dan bij een grote gezonde fietsclub! In 2011 was ik thuis met een grote verbouwing gestart, ik had in het bestuur aangegeven dat het eerste jaar niet veel op mij gerekend hoefde te worden. Maar …….….verbouwen betekent in mijn geval ook geen lange vakantie en niet veel andere ontspanning, behalve de fiets natuurlijk.!!! Dit resulteerde in zowel het aanwezigheidskampioenschap als ook het clubkampioenschap dat jaar. Bijzonder, zeker als ook je zoon dat bij de jeugd bereikt.

In 2011 kocht ik ook een 2e MTB erbij voor mezelf. Deze zwarte Merida XC400 vond Chiel echter ook wel wat dus is hij er op gaan rijden en bleef ik op mijn oude Giant rijden . In 2012 nam de Alpe d’Huez wel een heel speciale plaats in. Het werd toen de Alpe d’HuZes. Hier in dit clubblad heb ik daar het een en ander over geschreven. Dat je 6x de berg op fietst in gemiddeld anderhalf uur is dan ineens niet meer vermeldenswaardig. Bij de Alpe d’HuZes gaat het om heel andere dingen. Dan gaat het om vriendschap, om allerlei emoties, om gezondheid en ziekte en ook een beetje om geld. De Alpe d’HuZes periode die we met het Hesselsclubje (waarvan 9 TT-ers) hebben doorgemaakt is en blijft zeer bijzonder. 2012 is ook het jaar dat op mijn initiatief de familie-koppeltijdrit voor het eerst is gehouden. Want behalve de berg met de 21 haarspeldbochten die me goed ligt vind ik het jaarlijkse tijdritje bij de TT ook bijzonder. In het begin waren het nog 2 ronden, toen ik mezelf voorgenomen had om ooit onder de 30 minuten te eindigen, werd het parcours gewijzigd. Onder de 30 ga ik echt niet meer halen. Maar met gepaste trots kijk ik naar de 37,1 km/h gem. van afgelopen jaar, dit zou 0:29:45 zijn geweest op het oude parcours. Dus stiekem toch….. Zou mijn mat zwarte Koga Kimera Road, die de Merida vanwege een gebroken frame verving dit jaar, een betere fiets zijn? Of was het tijdritstuurtje een juiste investering geweest? Men zegt dat zo’n stuurtje 1 á 2 km/h scheelt.Misschien waren het de spinninglessen bij Better Bodies wel? Ik ben tegen mijn principes (handdoek op de grond en vol laten druppelen met zweet) er toch aan begonnen dat voorjaar. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 30 -

Of was het dan toch de adrenaline ten gevolge van de val 3 weken vooraf, die me snelheid gaf? De gekneusde ribben opgelopen tijdens de rit naar Scherpenheuvel, waren gelukkig grotendeels genezen, daar had ik geen last meer van. Mijn (zelf geklokte) tijdrittijden staan hieronder: Datum afst. Vgem tot. tijd 06-07-03 17,48 34,68 0:30:17 11-07-04 17,51 34,47 0:30:31 03-07-05 17,53 34,53 0:30:33 2006 01-07-07 18,34 34,59 0:31:51 06-07-08 18,39 36,35 0:30:24 05-07-09 18,54 36,57 0:30:28 11-07-10 18,29 35,60 0:30:51 03-07-11 23,03 36,20 0:38:09 2012 07-07-13 23,30 36,30 0:38:34 06-07-14 23,22 37,10 0:37:33 En 2012 had meer, daags voor de koninginnenrit van dat jaar ben ik op mijn gezicht gegaan tijdens het voorrijden van de route. Door eigen onoplettendheid een fietspad randje niet goed ingeschat en daar lag ik. Het gevolg waren foto’s van de koninginnenrit met een flinke pleister op mijn kin. In 2013 heb ik samen met Chiel een week in de Vogezen gefietst. Ik was al twee keren eerder met het Hessels-clubje naar de Vogezen geweest. Het is daar heel fijn fietsen, goede wegen, mooie maar niet te zware beklimmingen. Met Chiel was het erg leuk, hoewel, de zin uit het liedje “je wordt ouder papa, geef het maar toe” daar wel erg vaak door mijn hoofd schoot. Gelukkig kon ik Chiel in de tijdrit nog verslaan dat jaar. Maar goed van de 15 jaar fietsen heb ik er 10 bij de TT opzitten. Ruim 19.000 km heb ik met de TT gefietst tijdens 220 ritten. Altijd met veel plezier. Natuurlijk waren er minder leuke dingen, zoals valpartijen, eentje van mezelf en een aantal in de groep. Een cijferoverzicht van die 10 jaar zie je hieronder. 2014 is nog niet opgenomen in het overzicht. Totaal jaar Groep- Gem.afstand. afstand Vgem. aantal grootte km kml km/h ritten 2004 21,4 76,68 1150,19 32,83 15 2005 25,79 74,77 1046,84 32,23 14 2006 25,06 91,39 1462,30 31,51 16 2007 24,58 88,04 1672,79 32,31 19 2008 22,54 86,03 2064,74 32,10 24 2009 24,33 92,33 2493,02 32,06 27 2010 20,5 84,82 2374,89 30,84 28 2011 26,00 90,49 3167,27 30,87 35 2012 25,94 92,39 1478,22 29,78 16 2013 24,54 87,76 2281,78 31,37 26 totaal 24,07 86,47 19192 31,59 220 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 31 -

Nu (ik schrijf dit eind augustus) 15 jaar terugkijkend, zie ik de volgende “jaar” cijfers: 19 99 70 5

20 00 24 50

20 01 36 51

20 02 53 93

20 03 55 15

20 04 52 24

20 05 35 24

20 06 68 73

20 07 92 19

20 08 95 72

200 9 102 86

20 10 83 69

20 11 87 56

20 12 93 78

20 13 66 86

20 14 50 34

Het totaal ligt dus boven de 100.000 km. Ik moet gelijk aan een koe denken die 100.000 liter heeft gegeven, die koe werd vroeger uitgebreid in het zonnetje gezet. Zelfs een foto verscheen in de krant. Mmmh, hoeft voor mij niet hoor…. Hoewel, ik heb precies 15 jaar na mijn eerste rit een foto op facebook gezet, zie hieronder:

Fietsen is voor mij pure ontspanning, heerlijk jezelf leegrijden om dan na het douchen fris en fruitig de zondag verder door te brengen. Hoewel er ook wel eens noodzakelijk bankzaken gedaan werd. Fietsen is samen in een groep tegen de wind in, of juist heerlijk in je eentje, maar dan liefst wind in de rug. Fietsen is je hoofd leeg maken. Fietsen is strijden tegen de elementen, zoals modder in het veld. Fietsen is ook weekendjes weg, lekker in een andere, liefst heuvelachtige omgeving, ontspannen met je fietsvrienden. En fietsen is meer voor mij, ……………. ik kan met cijfers spelen! Wil Wouters

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 32 -

Fietsen naar Santiago de Compostella Heel vroeger gingen er ooit monniken vanuit ons land naar Santiago de Compostella. De route die zij toen volgden bestaat nog steeds en heet St Jacobsroute, een route van ongeveer 2500 km met diverse alternatieven. Hierover bestaat een boekwerk in 3 delen met daarin alle landkaarten, tips, info, overnachtingsmogelijkheden etc.….. Elke Santiago ganger bepaalt zelf zijn route, reisduur en wat al niet meer zij. Wij hadden besloten de meest westelijke route te nemen en we zouden wel zien hoever we elke dag zouden komen. Qua bagage namen we zo min mogelijk mee, d.w.z. het minimale aan (fiets)kleding, landkaart, reservemateriaal, picknickgerief en nog wat losse flodders. Het traject Haarlem-Zundert hebben we van te voren als test gereden. En zo zijn we 14 juni vertrokken voor de 1e etappe Zundert-Tounai 179 km. Het pad voert in België veelal langs de Schelde en de Dender en was een prachtig begin van onze onderneming. Vanaf Geraardsbergen begint het valse plat en dat zal duren tot in Santiago. Dag 2 rijden we weer 178 km tot in Compiegne. Vervolgens een dag of 4 van 150 km, onder andere door de Oise vallei. De route is goed te volgen, de weggetjes zijn echter hier en daar slecht en eigenlijk niet overal geschikt voor een racefiets. De klimmetjes worden ook steeds serieuzer, maar het blijft genieten van hetgeen we zien onderweg. Vooral de kathedraal van Chartres is indrukwekkend, evenals het klimmetje er naar toe: 23%. Voorlopig is het weer ons goed gezind. Met de wind in de rug gaat het rap zuidwaarts via Tours en Poitiers. Op de 7e dag bereiken we de Atlantische Oceaan bij Soulac sur Mer. Het pad voert hier over een smal hobbelig betonpaadje meer dan 100 km lang door de duinen. Voor de geïnteresseerden: je komt hier o.a. langs het grootste nudistenstrand van Europa. Wanneer we de kust verlaten hebben, doorkruisen we de Gironde. Hier is het even wat vlakker, maar richting Dax duiken de cols weer op. Op dag 10 van onze tocht bereiken we ondanks een kettingbreuk toch nog de Spaanse grens in het pittoreske en gezellige St Jean Pied au Port. We hebben er nu bijna 1600 km opzitten en beginnen stiekem te geloven dat we Santiago gaan halen. Als we de 11 e dag beginnen kunnen we meteen vol in de beugels voor een klim van 25 km over de Ibaneta. Over de top even bergaf waarna we doorklimmen naar Erro. Hierna met een lange afdaling naar het stierenvechtersdorp Pamplona. We blijven hier hangen tot de volgende dag. De Arena mogen we echter niet in.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 33 -

Nu we in Spanje zijn spreken we dagelijks steeds meer fietsers en voetgangers die ook richting Compostella gaan. We doen dagelijks nog ongeveer 100 km, het word warmer en het terrein blijft geaccidenteerd. Etappe 15 zou de zwaarste etappe worden. Het is al vroeg warm en we hebben heel de dag, 147 km lang, windkracht 5 tegen. Maar in onze bestemming Leon is een stadsfeest gaande, en onze inspanningen zijn we weer snel te boven. Dag 16 gaan we de beruchte Cruz de Ferro over. Wederom een lange beklimming met een gevaarlijke afdaling naar Ponferrada, waar 2 maanden later het WK wielrennen plaats zal vinden. Ook dag 17 gaat bergop, we passeren de Cebreiro en de Alto Poio. De laatste 2 ritten 103 en 49 km zijn nog flink pittig. Op dag 19 drinken nog koffie vlak voor Santiago. De oude Spaanse kastelein bied ons echter ook zijn eigen gebrouwde “schnapps “ aan(31% alcohol) en na het nuttigen van ettelijke glazen waren de laatste 10 km geen punt meer.

Superblij bereiken we na 2450 km Santiago de Compostella, een echt “Spaans” stadje met in het oude centrum bijna enkel souvenirwinkeltjes, restaurantjes, smalle straatjes en steegjes en natuurlijk de kathedraal. Helaas staat de voorkant geheel in de steigers vanwege renovatie. De tocht is uiteindelijk een machtige ervaring geworden en we hebben teveel gezien en beleefd om nu in het kort op te schrijven. De velden met papavers, korenbloemen en zonnebloemen. De boomgaarden met kiwi’s, olijven, de eucalyptus bossen. De riojastreek. De kathedralen, kerken met ooievaars op het torennest, etc. Iedereen nog bedankt trouwens voor de vele aanmoedigingen die we onderweg kregen. Uiteraard dank ook aan Jack van Hoydonck voor de materiële steun. Groet, Kees en Joke

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 34 -

Etappe Van -----> Naar (Haarlem-Zundert) 1 Zundert-Tournai 2 Tournai-Compiegne 3 Compiegne-Bourdonne 4 Bourdonne-Chateaudun 5 Chateaudun-St Catharina 6 St Catharina-Lezay 7 Lezay-Soulac sur Mer 8 SoulacsurMer-Belin Beliet 9 Belin Beliet-Dax 10

Km Etappe Van -----> Naar Km Dax-St Jean Pied de Port 153 11 95 St Jean Pied de Port-Pamplona 76 179 12 Pamplona-Logrono 179 13 104 Logrono-Belorado 154 14 92 Belorado-Castrojeriz 107 15 111 Castrojeriz-Leon 157 16 145 Leon-Ponferrada 150 17 118 Ponferrada-Triacastela 150 18 81 Triacastela-Arzua 152 19 103 Arzua-Santiago de Compostella 48 123 20 Totaal 2477

Beste Trappistentrappers, Ik kreeg van Jack Hendrickx de vraag of ik een persoonlijk stukje wilde schrijven over mezelf en mijn ervaringen bij de Trappistentrappers. Nou, daar gaat ‘ie dan... Mijn naam is Martijn Hennekam, ben 15 jaar oud en zit in 4 VWO op de KSE in Etten-Leur. Tot en met mijn 13e jaar heb ik altijd gevoetbald bij de Moerse Boys. In de winterstop van het voetbalseizoen 2012/2013 ben ik samen met m’n vader enkele veldtoertochten in de buurt gaan rijden. Al was dat niet meteen heel succesvol want in de 1e veldtoertocht in Brasschaat viel ik al na zo’n 5 km en was het wiel helemaal krom zodat ik niet verder kon. Vanaf januari 2013 heb ik me aangesloten bij de Jeugd. Ook dat was niet meteen een groot succes want na een paar kilometer rijden in de Krochten had ik een lekke band. Gelukkig wist Ad die snel te repareren. In 2013 heb ik zo’n beetje het hele jaar bij de jeugd gereden maar tegen het eind van het wegseizoen heb ik ook een paar keer met mijn moeder bij de C meegereden. In 2014 heb ik zo’n beetje met alle groepen meegereden. De eerste paar weken met de Jeugd, daarna een tijdje met de C-groep en vervolgens met de B-groep. En daarnaast heb ik ook regelmatig op woensdagavond de zomerronde meegereden. Omdat ik tijdens trainingsritjes steeds vaker mijn vader eraf reed op viaducten en de sprints bij onze denkbeeldige strepen bij de plaatsbordjes van Effen, Rijsbergen en Zundert zei hij dat ik maar eens moest meerijden met de A-groep. Dat was best wel spannend en was in het begin ook wel even wennen. Vooral het optrekken na de bochten en het feit dat ze in Sprundel al beginnen aan de finale is het grootste verschil met de B-groep. Maar na een paar keer ging het steeds beter en kon ik ook al wat meer kopwerk verrichten en mee doen in de sprint. Vond het ook een leuke ervaring om samen met Stan Godrie en Siebe Wouters in de A-Groep te rijden. Volgend jaar wil ik wedstrijden gaan rijden bij de Nieuwelingen. Hiervoor moet je lid zijn van een bij de KNWU aangesloten club. Daarom ben ik nu dan ook lid geworden van Willebrord Wil Voorruit en heb ik inmiddels mijn licentie voor 2015 binnen. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 35 -

Ben erg benieuwd hoe dat zal gaan en ben al volop in training want de eerste wedstrijd is al eind februari. Om mijn techniek te verbeteren en om al wat wedstrijdervaring op te doen heb ik de afgelopen maanden 10 wedstrijden bij de WBVC gereden bij de 15/16 jarigen. Dat was ook weer een hele nieuwe ervaring waarvan ik heel erg veel van heb geleerd. Het is ook een super leuke competitie met een goede sfeer tussen de renners.

In januari beginnen de clubtraingen bij WWV. Deze zijn op zaterdagmorgen. Maar ik blijf daarnaast ook zeker lid van de Trappistentrappers want vind het een super leuke club en hoop ook in 2015 weer heel veel kilometers samen met jullie te rijden! Martijn Hennekam

Dankbetuiging.

Zo stil. Bang, maar hoopvol begeleidde we Lilianne naar het ziekenhuis. De operatie, waar zij en wij zo tegen op zagen, ging goed. Maar zondag stopte haar hart. We beseffen nog nauwelijks wat het betekent om haar niet meer als stralend middelpunt in ons midden te hebben. Jullie kaarten, telefoontjes, sms`jes en andere blijken van medeleven geven ons troost, nu we Lilianne zo missen. Jack van Hoijdonck en dochters

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 36 -