Tanzania Reisverslag M. Nuytten
03-04-2012/15-04-2012
1
03/04: flight to Nairobi Overnachting: Nairobi Airport Stop Over House Vertrek vanuit De Klinge om 5u30 met de wagen van Nadine. Op dit vroege uur, omdat ons gezegd was tegen 6u aanwezig te zijn in het station: Antwerpen Centraal om onze treintickets snel en tijdig te laten aanmaken. Dit verloopt allemaal zeer vlot maar betekent wel een uur wachten vooraleer de trein aankomt. Treinreis verloopt heel vlot (grote valies past in het bagagerek), we stappen over op een Thalys in Rotterdam om sneller in Schiphol te geraken. In Schiphol is praktisch alles geautomatiseerd, van het afdrukken van de tickets tot het inchecken van de bagage. Dit verloopt zeer vlot alsook de vliegreis zelf. We komen rond 20u15 aan in Nairobi. Na oppikken bagage (eerste en laatste bagage is van ons) zijn we benieuwd of onze taxidriver aanwezig is. Er staat inderdaad een persoon met het logo van Dorizon Doenja op ons te wachten. De rit naar het Nairobi Airport Stop Over House verloopt probleemloos, ’t is wel wat verder dan ik verwacht had. Na de toewijzing van de kamers, ik krijg een kamer met drie bedden op de verdieping, betalen we alle kosten van hotel, shuttlebus naar Arusha voor heen- en terugreis.
2
04/04: Arusha - Moshi (John wacht jullie op in Arusha en keert met het geld bankwaarts - jullie vervolgen de route met jullie vaste gids) + lunch Overnachting en avondmaal in Arusha guesthouse (Chenille) Goed geslapen in het hostel in Nairobi. Bus naar Arusha is goed geregeld en zonder problemen komen we aan in Arusha, onderweg worden we verwelkomd door de Kilimanjaro die boven de wolken komt piepen.
John staat ons reeds op te wachten, na een hartelijke verwelkoming gaan we lunchen in zijn favoriete restaurant (Green). Veel keuze is er niet maar we laten ons de chicken met rice goed smaken. We zoeken ook een wisselkantoor om wat euro’s om te wisselen. Ik laat 200€ omwisselen aan een koers van 2085 shilling. Luc wisselt dollars om naar shilling en probeert dit met de coupures van 100$ ouder dan 2009, waarmee hij problemen had in Nairobi. We bezorgen John het meegebrachte geld voor het project, samen 15.000€, dat hij ook naar de bank brengt en we betalen onze verblijfskosten, 780€ per persoon. We maken een korte wandeling in Arusha stad (Clocktower, Via-Via, een boom met grote vleermuizen, …). Tijdens het wachten op John komen enkele verkopers van kaarten, kranten e.d. een praatje maken. Een van hen vergelijkt me met een giraffe. Ik reageer verontwaardigd dat dit niet echt gastvrij is om een bezoeker zo aan te spreken. Luc zegt hem dan dat hij dan een krokodil is (met beide armen de bijtbeweging makend). Waarop de verkoper alles vergoelijkt maar vindt dat Luc toch iets van een soldaat heeft. Met John rijden we dan naar het Chenille guesthouse (zelfde als 2 jaar terug) waar ik een verzorgde kamer op de verdieping krijg. ’s Avonds brengt John ons naar een restaurant waar we “de beste vis van ’t stad” kunnen eten. Tijdens het parkeren overrijdt hij haast een jongen die daar ligt te slapen (het is niet duidelijk wat er met de jongen aan de hand is). De vis is inderdaad zeer lekker, tilapia klaargemaakt en papilotte.
3
05/04: Bezoek aan Monduli (Arnoldi) en Monduli Juu (wandeling) - bezoek aan Masai-dorp in Makuyuni – Karatu Ochtendwandeling in Monduli Juu - Bezoek aan een groot Masaidorp in Makuyuni - Lunch in Makuyuni of Mto wa Mbu - Elephant cave walk in Karatu. Overnachting en avondmaal in Karatu --> Elephant Cave walk is een natuurpad op de grens van Ngorongoro Conservation Area. Een ranger begeleidt jullie en geeft uitleg over fauna en flora, dierensporen, de olifantengrotten (echt), etc... Duurt een tweetal uur. Het zit niet in de prijs inbegrepen, maar kost 10 of 15 USD per persoon denk ik. Als jullie zin hebben kunnen jullie dit doen (en zelf ter plaatse aan de ranger betalen), in het andere geval hebben jullie enkele uurtjes vrij in Karatu. Overnachting: Giraffe guesthouse - vol pension Dit was vooraf gepland maar werd: rit van Arusha naar Karatu, bezoek aan Monduli wordt uitgesteld naar één van de laatste dagen van de reis. Goed geslapen maar John is ’s morgens niet op het appel. Hij is zijn kinderen (Keshi, Lilian en een nichtje Nelly) in hun school gaan ophalen die nu een week paasvakantie hebben. Zo vertrekken we een uur later uit Arusha (8u30). Er zijn zware buien boven Arusha, de velden, vlakten staan onder water, de rivieren zijn vol. (einde van het regenseizoen). Langs de baan zien we dromedarissen, maar er valt geen ander wild te bespeuren. We houden een korte sanitaire stop aan het Manyara viewpoint; maar gezien de bewolking is het uitzicht niet goed. Om 11u komen we aan in de Number One, Karatu waar we Roda (John’s vrouw) ontmoeten. We installeren onze bagage in het Giraffe guesthouse (op 100m van de Number One). John moet naar de vergadering van de districtsraad. Danny is onze gids, hij stelt zich voor als de locale manager van “Endallah Cultural Tours”, hij spreekt zeer goed Engels en Frans (in lodges gewerkt). Samen maken we een wandeling naar het centrum van Karatu. Het valt me op dat er veel minder drukte, volk is dan bij mijn vorige bezoeken. Dit is te wijten aan het toeristisch laagseizoen. Ondertussen koop ik mijn eerste armbandjes, 3 voor 10.000 shilling aan de mister cheap van nu. We wandelen langs het splinternieuwe districtshuis, waar we straks na de lunch verwacht worden.
4
Lunchen doen we in de buurt van de Number One in de Bumps uitgebaat door een Amerikaanse die met een masai gehuwd is. We eten er een sandwich met kip en groenten. Daarna terug naar het districtshuis waar we ontvangen worden in de raadszaal. Voor de goedbemande vergadering worden we bedankt door de parlementariër Israël Natse (die van Endallah afkomstig is) en door de voorzitter van de districtsraad voor onze steun aan de gemeenschap van Bassodawish. Uiteraard, naar goede lokale gewoonte moeten we ons ook voorstellen en een woordje plaatsen, waarna John de taak krijgt om ons naar buiten te begeleiden. We gaan terug naar het guesthouse om onze zonnecrème te halen, ondertussen is het warm geworden en is ook de zon terug van de partij. Ik voel dat ik op mijn hoofd en nek al wat verbrand ben. Na een uur wachten op Danny, onze gids (moest naar de bank, anders is die gesloten tot dinsdag) brengen we een bezoek aan Gibb’s farm. We maken er een wandeling in de mooie groentetuin. Echt een prachtig domein, dat onlangs nog bezoek gekregen heeft van een olifant. Midden de groentetuin is een mooi terras waar we een glas fruitsap aangeboden kregen. Na de wandeling drinken we nog een kop verse koffie en rijden we terug naar Karatu. Een goede douche later eten we rundsvlees met rijst in de Bumps in het gezelschap van Danny. We hebben een geanimeerd gesprek over de verschillen tussen Tanzania en België. Homoseksualiteit is ook in Tanzania een taboe, het wordt eerder doodgezwegen, niet openlijk verworpen of getolereerd. De maan staat recht boven ons bij het terugwandelen naar ons guesthouse.
5
06/04: Wandeling van Lambo (Karatu) naar Endallah + Bezoek aan Bassodawish met John en Everest Sulle Overnachting: Endallah - vol pension Na het ontbijt voert John ons een eind de weg op naar Bassodawish, waar we het laatste stuk gaan afwandelen. Het is zwaar bewolkt met af en toe regen. Onderweg worden we eens goed nat geregend en de modder met kilo’s blijft aan onze schoenen plakken. Tegen 11u komen we aan in het
dorp waar we ontvangen worden de burgemeester Mike (Michel), John, Everest Sulle en meerdere dorpsnotabelen. Allereerst ondertekenen we het gastenboek in het kantoor van de burgemeester, waarna we het dispensarium (in opbouw) en de secundaire school bezoeken. Alle leraars zijn aanwezig, alsook veel kinderen, niettegenstaande het vakantie is. We bezoeken de leraarskamer, ondertekenen het gastenboek van de school en bezoeken de klassen. Ondertussen is ook de parlementariër Israel Natse aangekomen. We overhandigen de meegebrachte geschenken, de landkaarten, de ehbo-koffer en alle potloden en balpennen. Daarna wandelen we het hele terrein af van de keuken (nog altijd een primitief houten hok) naar de leraarswoningen. Het is bijna 2u als we ons naar de pastorij begeven voor de lunch. Het is een hele karwei om de kilo’s modder van onze schoenen te krijgen. Onze parlementariër heeft een mooi blauw kostuum en zwarte schoenen aan, het is onvoorstelbaar hoe hij er in die omstandigheden in slaagt om er geen spatje modder op te krijgen. De pastoor ontvangt ons met open armen (letterlijk), is enorm vriendelijk en behulpzaam. Hij zou een neef van John zijn. Daar het goede vrijdag is, is er geen vlees bij de lunch. We eten rijst, pasta met groenten. We krijgen komkommers als dessert.
Na 2 uur vangt het officiële ontvangstprogramma van de gemeente voor ons aan. Alle scholen van het dorp zijn aanwezig, alsook veel volwassenen. Ze zingen liederen voor ons en verschillende
6
bedankingsbrieven worden voorgelezen. Luc vraagt of ze broeder Jacob in het swahili kennen en nog geen 5 minuten later brengt een van de lagere scholen het liedje. Om hen te bedanken besluiten Melissa en Luc om ook een lied te zingen en zo maakt Bassodawish kennis met de Gentse klassieker ”Mijne vlieger”. Tussen de vele speeches van onder meer John (Bassodawish safi) en Israël komen wij ook aan de beurt om een woordje te plaatsen. We krijgen elk een kanga omgesjord en Melissa ontvangt nog enkele geschenken van de dames, een gevlochten korf, een kleine mat die daar gebruikt wordt als een soort vuilblik en een grote mat. Luc en mezelf worden opgenomen als oudere van het dorp en we mogen er ook blijven wonen.
Rond 4u is de plechtigheid afgelopen en rijden we met John naar Endallah. We zien Rebecca, Godi en Catherina terug. Na het inrichten van de kamers bezoeken we ook nog de secundaire school in Endallah, die nu praktisch volledig af is. John vertelt dat het resterende werk voor de volgende generatie is. We ontmoeten de headmaster (zelfde als vorige keer) en een Amerikaanse stagiair die er IT-les geeft. We ondertekenen het gastenboek en bezoeken de refter, de goed ingerichte keuken, het internaat voor jongens en de computerklas. Terug bij John drinken we eerst een kop thee waarna het tijd is om ons te verfrissen (enkel koud water). De Amerikaanse student is meegekomen en ook Thomas komt binnen. Het wordt een hartelijk weerzien. Thomas zal onze chauffeur en begeleider zijn de volgende dagen. Buiten begint het heel hard te regenen en na tijdje stroomt het water binnen op 2 plaatsen, er worden wat emmers en dweilen gelegd en morgen zullen ze eens het dak inspecteren. We eten aardappelpuree, rijst, bonen en een groenteslaatje, als dessert is er watermeloen. We praten lang na met John, hij is van plan om de Number One te verkopen en te starten in de kippenbusiness (kweken van kippen op grote schaal met als afzet de grote toeristische centra). Het waterprobleem in de streek is nog altijd acuut. Enkel via boorputten met een diepte van 80 tot 100m zou men dit probleem kunnen oplossen. Hij vertelt het verhaal van een Zwitserse schenking van 200.000€ via broeder Beda in Endamarriek om er een boorput te maken i.p.v. een technische school te bouwen. Verder ook een ander verhaal van een school in zijn district waar de opbouw gesponsord wordt door
7
Belgen. De school is gekend als de “the school without stick”, lijfstraffen zijn normaal namelijk niet verboden in Tanzania en sommige leraars gebruiken een stok om ondeugende of weerspannige leerlingen op andere gedachten te brengen. De bezielende kracht voor die school is een “Joke”, die hier een Tanzaniaanse vriend vindt en in het land wil blijven. Hij vertelt hoe een jaloerse leraar van die school het plan om die school verder uit te bouwen bijna saboteerde, door een brief te sturen naar het Tanzaniaanse ministerie van onderwijs met de bewering dat op die school de stick verboden was. John vertelt, hoe hij is tussengekomen en er in geslaagd is om enkel die leraar te laten overplaatsen en verder geen schadelijke gevolgen meer voor de uitbouw van de school te hebben. Nog een andere school (te zien langs de baan als je van Basodawish naar Karatu rijdt) wordt gesponsord door de Amerikanen.
8
07/04: Bassodawish: volledige dag in Bassodawish (eigen regeling) Overnachting: Bassodawish pastorij Na een goede nachtrust en ontbijt, rijden we met Thomas en Roda terug naar Bassodawish. We gaan een bezoek brengen aan de 3 lagere scholen van het dorp. Op de eerste grote school (Shangit) krijgen we een uitgebreide ontvangst door vele kinderen, leraars en ouders. Het schoolplein is door het slechte weer één modderpoel. Eerst krijgen we thee, koffie, pindanootjes en gekookte eieren aangeboden. Na het invullen van het gastenboek, worden we welkom geheten door de directrice (met vertaling vanuit het Swahili in het Engels door een leraar) en uitgenodigd om de school te bezichtigen. Na de rondgang wordt door de kinderen voor ons gezongen en krijgen we opnieuw een mooie kanga alsook één voor onze vrouwen samen met een blik oploskoffie. Als slot geeft Thomas (als stand-in voor John) een speech, wat hij blijkbaar nog gedaan heeft.
e
Vandaar gaat het naar de 2 school die nog in opbouw is, we worden er opgewacht door Everest Sulle en de burgemeester. In dezelfde buurt hebben ze ook geprobeerd om een waterput met een handpomp te installeren (met het geld van onze vorige donatie). Op 2 plaatsen hebben ze meters diep gegraven maar zonder succes. De pomp ligt voorlopig in een huisje in de buurt, maar ze hebben het plan om het een paar km verder nog eens te proberen. We rijden dan terug naar het dorp om de laatste primary school te bezoeken. Op de baan ligt een doodgereden hond. Deze school is groter en beter afgewerkt, tot onze opluchting is alleen de headmaster aanwezig. Op die school is ook een grote watertank gebouwd die nu helemaal vol staat. De burgemeester vertelt dat hij op deze school zijn lager onderwijs genoten heeft. Vandaar rijden we terug naar de pastorij om te eten en daarna naar Karatu om een bezoek te brengen aan de districtsmarkt. In de Number One worden we verwelkomd door een oude bekende, Emanuel, de jongen van wie we zijn leraarstudie gesponsord hebben. Hij is nog altijd even vriendelijk en gedienstig, momenteel geeft hij les in de Endallah primary school en verblijft hij in het huis van John. Hij wil nog 5 jaar les geven om dan terug verder te
9
studeren om zijn ambitie “teacher in a secundary school” te kunnen waarmaken. De marktplaats in Karatu is door het regenweer zeer modderig, het is ook minder druk dan bij het vorige bezoek. Het valt niet echt mee om er op zoek te gaan naar kanga’s om mee te nemen voor het thuisfront. Na een goed uur stappen we terug naar de Number One. Luc wil nog een Afrikaans kleed laten maken voor Melissa en daarvoor trekken we nog naar het centrum. De onderhandelingen en de uitleg hoe het kleed er moet uitzien verlopen nogal moeilijk, maar uiteindelijk zal voor 25000 shilling het kleed volgende dinsdag klaar zijn. Luc demonstreert er ook zijn tekentalent als mode ontwerper. Iets na 6uur komen we terug aan in Bassodawish voor de ontvangst door het plaatselijke comité, het kadaver van de dode hond ligt nog altijd op straat. Iedereen wordt voorgesteld, ook John is aanwezig. We ondertekenen de officiële documenten van de schenking (bewijs voor KBS) en Luc toont enkele foto’s van onze fundraising activiteiten in België (rockconcert, gesponsord zwemmen, gesponsord fietsen). Nadien wordt er besproken welke de prioritaire zaken zijn om de geschonken 15.000€ aan te besteden en nemen we nog enkele officiële foto’s (buiten in het allerlaatste licht). We gaan terug naar de pastorij waar we de nacht gaan doorbrengen in zeer nette kamers. We zijn overigens de eerste gasten van de pastoor in zijn pastorij. In de buurt bouwen ze een grote nieuwe kerk, maar wegens de droogte van de laatste jaren kan ze niet afgewerkt worden. (de mensen hebben amper voldoende middelen om te overleven door de mislukte oogsten, laat staan om wat middelen af te staan voor de bouw van een kerk). De oude kerk staat naast de pastorij en doet nog altijd dienst. Na het avondeten, soep, geitenvlees, rijst, aardappelen en 2 soorten groenten, praten we nog lang na met Everest. Rond 9u vertrekken John, Roda en Thomas terug naar Endallah. We spreken af om morgen om 7u te ontbijten, de mis van 7u30 te volgen en daarna met Thomas te vertrekken naar de Ngorongoro. Het is vandaag paaszaterdag en om 10u ‘s avonds is er een kerkdienst, die duurt tot na middernacht. We horen zeer goed het gezang van het koor (niet echt gevarieerd, ’t lijkt allemaal zeer sterk op elkaar).
10
08/04: Ngorongoro Crater Overnachting: Ngorongoro Wildlife Lodge (www.hotelsandlodges-tanzania.com) - vol pension Om 7u staan we klaar maar er is nog geen ontbijt, dan maar direct naar de mis die tot 9uur duurt en waar we naar goede gewoonte terug voorgesteld worden en ook een woordje mogen plaatsen. Na de mis kunnen we ontbijten, brood met confituur of honing, de soep met gebakken geit is niet aan mij besteed. Om 10u zijn we in Karatu om lunchboxen op te halen en te tanken. We zien Danny nog even terug, hij zal toch niet meegaan wegens “te veel werk”. De zoon van Thomas rijdt wel mee tot de ingang van de Serengeti waar hij de bus naar zijn school zal nemen. Tussen Karatu en de Ngorongoro is een fietsevenement bezig (bike for live), we passeren veel fietsers, allemaal in een knalgele T-shirt. Tegen 11 uur zijn we aan het park, aan de ingang zitten er apen gespecialiseerd in het stelen van lunchboxen bij onoplettende toeristen die de deur van hun jeep laten openstaan. Een apin zeult er ook rond met een dood jong, waar ze blijkbaar geen afscheid van kan nemen. We rijden iets later de krater binnen. De krater is prachtig, mooi groen, maar veel genieten is er niet bij omdat het begint te regenen. Thomas rijdt naar de lunchplaats waar het nog droog is en ook tijdens het eten blijft het over. De nijlpaarden liggen onder water en zijn haast niet te zien. Na het eten toeren we door het mooie park. Het weer wordt ook beter. We zien hyena’s, jakhalzen, een leeuw met prooi, olifanten en op een aanzienlijke afstand ook een neushoorn. We zien ook een dubbele regenboog. Iets na zes komen we aan in de Wildlife lodge waar we gaan overnachten. Alle kamers hebben een adembenemend uitzicht op de krater. Na de douche kunnen we gaan eten; een 3 gangen buffet. Zeer confronterend tegenover de vorige dagen om kennis te maken met wat de modale safari toerist meemaakt in Tanzania. Na een kop koffie en wat luisteren naar een Afrikaans koor is het tijd om te gaan slapen. We praten ook kort met een aantal andere toeristen (Belgen) en hoe die praten over hun safari (van lodge naar lodge en klagen dat de ene minder van kwaliteit is dan de andere). Thomas en zijn zoon overnachten in een bijgebouw, specifiek voor drivers en begeleiders.
11
09/04: Serengeti (Naabi - Seronera) Overnachting: Seronera Wildlife Lodge (zelfde website) - vol pension
Na een goede nachtrust, vroeg uit de veren om de zon te zien opkomen in de krater. Echt een prachtig schouwspel om de zon tussen de wolken te zien schijnen in een palet van vele kleuren. Voor deze ervaring is een nacht in deze lodge toch wel een aanrader. We ontbijten om 7u30 (Europees ontbijt met lekkere koffie). Thomas tankt eerst nog eens vol en daarna gaat het volle gas naar de Serengeti. We genieten van mooie groene landschappen met veel wilde dieren. We zien ook onze eerste giraffes. Wat verder zien we een leeuw met in de onmiddellijke buurt enkele gieren en een jakhals. De leeuw is in slechte conditie, hij loopt op drie poten en zal vermoedelijk niet lang meer leven. Melissa heeft te doen met de leeuw, toch wel confronterend om te zien dat de wetten van de natuur ook gelden voor de koning van de dieren. Iets voor 11 komen we aan bij de gate van de Serengeti, Thomas zijn zoon neemt hier de bus. Een half uurtje later rijden we het park binnen en zien onmiddellijk de migratie van de gnoes en zebra’s in de verte. Wat verder zien we slapende leeuwen, buffels en flamingo’s en even verderop ook een prachtige mannetjes leeuw op een rots (hij staat recht en gaat zich even in de schaduw leggen). We eten onze lunch op in de wagen en rijden verder om een beter zicht te krijgen op de migratie. Wat ons ook lukt, we ontmoetend duizenden gnoes en zebra’s die de weg oversteken en allemaal dezelfde richting uitlopen. Een impressionant spektakel. Verder zien we olifanten en staan we stil om een luipaard in een boom te zien en hoe het deze verlaat en verdwijnt in het hoge gras. Verderop zien we ook een leeuwin in een boom en er zitten nog meer leeuwen in de buurt. Bij een grote poel zien we nijlpaarden en grote krokodillen, je kan de nijlpaarden rieken van ver. In de buurt staan ook palmbomen en verderop lopen er ook weer giraffes. Tegen 5 uur rijdt Thomas naar de lodge. We moeten er morgen vroeg uit. Opstaan om 6u, ontbijt om 6u30 en vertrek om 7u. We moeten tegen 11u40 uit het park zijn. Na een deugddoende douche drinken we een Serengeti bier op het terras, waarna we gaan eten. Om 9u ga ik slapen.
12
13
10/04: Serengeti (Western Corridor) - Mwanza Overnachting: Mwanza guesthouse - vol pension
Er is nogal wat lawaai ’s nacht rond de lodge (nijlpaarden). Zoals gepland zijn we om 7u al op weg naar Mwanza. Onderweg zien we nog veel nijlpaarden, krokodillen, giraffen en slechts éénmaal olifanten. Een grasetende grote schilpad naast de weg is ook een aparte attractie, verder zien we nog veel zebra’s, topi’s, een groep waterbokken een secretarisvogel, groepen apen enz. Om 11u20 zijn we uit het park en via een goede asfaltweg op weg naar Mwanza. Op 70km daar vandaan picknicken we langs de baan. Hier in de buurt ziet de natuur blijkbaar af van de droogte. In de Serengeti waren er heel veel plassen en kleurde alles mooi groen. Buiten Mwanza zien we een grote kippenfarm, de Serengeti brouwerij en een Coca-Cola bottelarij. Omstreeks 14u30 komen we aan bij ons guesthouse Sullivan (hetzelfde als vorige keer en gelukkig kon ik Thomas wat aanwijzingen geven om er te geraken). Na het betrekken van de kamers, (alle kamers hebben airco) drinken we iets en rond vier uur trekken we de stad in. We bezoeken de markt, het strand, het Victoria meer en na een flinke wandeling zijn we iets na 6 terug. ’t Was er heel warm en ik ben helemaal bezweet. Een goede douche verfrist ons uitstekend. Om 7u30 gaan we aan tafel voor een grote gebakken vis met rijst. We brainstormen over fundraising, virtuele T-shirts, sponsoren van een schooljaar, energievoorzieningen,... Tegen 9u is het bedtijd, morgen is het ontbijt om 8u en rijden we naar Igunga. Benieuwd om te zien hoe het met pater Bolle gaat.
14
11/04: Mwanza - Igunga Overnachting: Bolle Mission - vol pension
Na het ontbijt vertrekken we om 8u30. Thomas heeft de auto helemaal laten afspuiten en poetsen. Zo mooi hebben we die nog niet gezien. De stad Mwanza is qua verkeer blijkbaar toch minder druk dan Arusha, althans op de uren dat wij door het centrum gereden zijn. Thomas vergist zich 2 maal van weg en zo zien we ook het hospitaal bij Mwanza met in de onmiddellijke buurt verschillende winkels met doodskisten. In één ruk gaat het tot Singida waar we het middagmaal in een hotel gebruiken (een stukje kip, een omelet met veel rijst en bruine bonen). Bij een politiecontrole gaat het plots vlotter als Thomas de naam father Bolle vermeldt. Wat verder zien we langs de weg een ongeval, een bus is volledig van de weg afgereden na een botsing met koeien. Deze laatste zijn ze al volop aan het versnijden en mensen rijden huiswarts met op een fiets een stuk vers vlees. Rond 3u30 komen we aan in Igunga, waar we zeer hartelijk ontvangen worden door pater Bolle. We moeten natuurlijk eerst iets drinken want één van de geboden is “de dorstigen laven”. Ook het eten stond klaar maar we e hadden al gegeten. Er zijn nog 2 Belgen op de missie, Katlijn (kleuterjuf en voor de 2 maal in Igunga) en Bram (leraar lagere school voor zijn eindstage lager onderwijs bachelor). Pater Max is nog niet thuis, er is wel geweten dat hij onderweg in panne gevallen is met zijn auto. Onder de leiding van één van Bolle zijn dames op de missie trekken we de stad in. Het is opvallend veel rustiger dan bij vorige bezoeken. Luc en Melissa kopen kanga’s, zelf koop ik er ook één. Terug op de missie praten we onder de mangoboom met Katlijn en Bram. Zij heeft muziekinstrumenten gemaakt om te gebruiken in een toneel met kinderen (Shrek). Wat later komt ook Max aan die op zijn beurt ons hartelijk begroet. Zowel hij als Bolle zien er voor hun leeftijd nog zeer goed uit. ’s Avonds eten we frieten met tomaten, mango, banaan of ananas als dessert. Bolle is moe en gaat vroeg rusten. Wel vernemen we van hem dat een volledig schooljaar secundair onderwijs op internaat ±500€ aan de ouders kost (alles inbegrepen: les, boeken en eten). Om 9u30 na wat praten met Bram en Katlijn gaan we slapen, ik heb de kamer van de bisschop gekregen.
15
12/04: Igunga Overnachting: Bolle Mission - vol pension
Heel slecht geslapen, vanaf 4u begonnen onze moslimvrienden te roepen, daarna was er een haan die continue kraaide en vanaf 6u was er al bedrijvigheid op het erf met als apotheose om 6u30 het luiden van de klokken. Ontbijt is om 7u30, boterhammen met confituur en banaan. (van die lekkere kleine). Op het programma van de voormiddag staat het bezoek aan Sint Margret, de middelbare meisjesschool. De school ziet er prachtig uit, haast volledig voltooid. Pater Bolle toont ons fier de vele gebouwen (internaatblokken met 4,8 of 12 bedden per unit), de klaslokalen en de nieuwe feestzaal. We bezoeken ook de keuken, de teachers huizen en de groentetuin. De school bezit ook eigen koeien. Bolle vertelt dat hij nu ook de grond dicht tegen de baan heeft kunnen kopen zodat er geen andere bedrijvigheid juist voor de school opgestart wordt.
Na het bezoek rijden we terug naar de missie om een kop koffie te drinken (Bolle blijft herhalen dat je veel moet drinken) en nadien rijden we naar Manzugy. Hij stopt aan de oever van het prachtige meer dat zeer uitgestrekt is (zeker 2 tot 3-maal zo groot als de vorige keren). Vandaar brengt hij ons naar de nabijgelegen missie waar een prachtig uitzichtpunt is over het meer. Echt een idyllisch plaatsje zoals in de boekskes (zeer rustig, prachtige natuur, mooie bomen en een uitzonderlijk panorama op het meer.) Ondertussen vertelt hij vele verhalen en anekdotes, ondermeer ook de geschiedenis van het meer (40 jaar geleden kunstmatig afgedamd), vroeger heette de streek in de lokale taal “gebied van de wilde dieren”. Hij vertelt over 2 gevangen olifanten die vastzaten in te diepe waterputten en die levend opgegeten werden, over een oude leeuw die de streek aan de overkant van het meer lange tijd onveilig maakte, ... In Manzugy staan ook enkele prachtige grote baobabs. Daarna bezoeken we de rijstvelden die via een ingenieus systeem geïrrigeerd worden vanuit het meer (sluizen en kanalen). Dit is allemaal eigendom van de coöperatie en iedereen kan een stuk
16
grond gebruiken, de pacht bedraagt 10% van de opbrengst. We zien heel veel watervogels op de velden waarop rijst staat in de verschillende stadia van zijn groeiproces (van pas geplant tot waar men aan het dorsen is). Op de terugweg naar Igunga toont pater Bolle ons ook het vliegveld en de gevangenis naast de baan, we zien er mensen in gele t-shirts die aan het werken zijn. Iets na één zijn we terug voor het middagmaal dat bestaat uit soep, kip met rijst en tomaten, als dessert een stukje mango. ’t Zijn de laatste want het seizoen is afgelopen.
Tijdens de siësta (‘ s middags is het zeer warm in Igunga) gaan we met Bram te voet naar St. Leo (primary school). Alleen “Form 7” is aanwezig, ze krijgen bijles ter voorbereiding van het eindexamen. Voor de andere kinderen is het paasvakantie. Daarna gaan we in het stadje op zoek naar een cdrom om onze film over de school van Bassodawish te kopiëren op de pc van Bram. Na verschillende keren vragen worden we door verwezen naar een winkeltje waar we inderdaad een cdrom kunnen kopen. Het kopiëren van de film verloopt probleemloos. Tegen 5u vertrekken we met de landrover naar de Wataturu. We bezoeken dezelfde kraal als de vorige keer, iedereen is thuis en ook de jonge vrouw die we bij vorige bezoeken fotografeerden is erbij. Ze blijkt de jongste vrouw van de chef te zijn, zij is aan het werk op het erf. Alle anderen zitten bij elkaar. Een vrouw is het haar van een andere met een scheermesje aan het afscheren. De kinderen krijgen een stuk brood en pipi’s (snoepjes), de volwassenen enkele foto’s die Katlijn bij een vorig bezoek genomen heeft. Wat later gaan we op zoek met Bolle naar de kraal van zijn vriendin (is een tijd op de missie geweest en is in het hospitaal bevallen), eerst kan hij deze niet vinden maar met wat vragen lukt het uiteindelijk toch. Ze is niet thuis, van haar man die aankomt met zijn fiets vernemen we dat ze aan de overkant van de weg aan het werk is op hun rijstveld. Er verblijven ongeveer 40.000 Wataturu in de streek. Ondertussen is de zon zeer laag gezakt en is het heel moeilijk om de weg te volgen. Pater Bolle stopt even aan de kant totdat de zon volledig verdwenen is, al bij al duurt dit slechts enkele minuten. Zonder problemen rijden we daarna naar de missie. Na een verfrissende douche en het avondeten (ei
17
met frieten en tomaten) spelen we nog wat kaart (manillen). Met Bram en Katlijn wordt geregeld om met ons mee naar Karatu te rijden. Bram gaat binnen de 14 dagen terug naar België en wil toch minstens één wildpark bezoeken. Via Thomas wordt het met John geregeld om op zaterdag Lake Manyara park te bezoeken en om op zondag terug te keren met de bus van Arusha naar Igunga. Bram is ook bezig met zijn bachelorproef en Luc helpt hem in een handomdraai om zijn document op een professionele manier op te zetten.
18
13/04: Igunga - Karatu Overnachting: Giraffe guesthouse - vol pension
Om 7u ontbijt, een broodje met jam en een boterham met kleine bananen. We nemen afscheid van Bolle, Maria, de missie en Igunga. We schenken pater Bolle 200$ die hij meegeeft aan Katlijn om de safari in Manyara te betalen. Via Shelui (heel mooie baobabs), Haydon (prachtige mangobomen) en Wanza rijden we naar Mbuli. In Haydon houden we een korte sanitaire stop en drinken we iets. Baba Luc wordt gestalkt door een zwaar verbrande, verminkte vrouw. In Mbuli eten we ’s middags rijst met rundsvlees, echt lekker. Na een kort bezoek aan de megalomane kathedraal rijden we over Endabash, Endamarriek naar Bassodawish. We bezoeken samen met Bram en Katlijn nog even snel de middelbare school. Vandaar rijden we naar Endallah om Melissa’s matten en korf op te halen, ook daar bezoeken we nog eens kort de school. Na een kop koffie en afscheid van Rebecca en Godi rijden we naar Karatu. Rond 6u30 komen we aan bij het guesthouse Giraffe waar we opnieuw de nacht gaan doorbrengen. In een winkel juist voor het guesthouse, koop ik een doos thee. Langs de baan kunnen we ook trommels kopen, ik koop er twee. Terug in de Number One stellen we vast dat Melissa’s kleedje niet opgehaald is. De shop is al gesloten en gaat morgen om 8u terug open. Na een goede douche en een telefoontje naar het thuisfront is het etenstijd. We lunchen in de Bumps, soep en een lekkere kipbereiding met chips, een stuk watermeloen als dessert. Ook Danny is aanwezig om ons te groeten. Wanneer hij vertrokken is, bedanken we Thomas voor het goed en veilig vervoer en geven hem wat zakgeld. Heel kort zien we nog John die ons morgen zelf naar Monduli en vervolgens naar Arusha brengt. Daarna is het bedtijd en zit ik nog een uur te pennen om het verslag van de laatste 2 dagen te noteren. Slapen zou toch niet lukken aangezien er te veel lawaai is (Tv’s in de kamers naast de mijne) .
19
14/04: Mto wa Mbu - Arusha - Nairobi Geen overnachting - ontbijt en snelle lunch
Terug slecht geslapen wegens het lawaai, vooral van het busstation in de buurt. Om 7u nemen we afscheid van Thomas, Bram en Katlijn die op Safari naar Lake Manyara vertrekken. Het is zwaar bewolkt met af en toe regen. John komt aan om 8u20. Eerst rijden we naar het centrum van Karatu om Melissa’s kleedje te gaan ophalen,maar de winkel is nog gesloten. John moet zelf bellen met de kleermaakster, opdat ze afkomt om haar winkel open te doen. Ook het kleedje valt tegen, misschien kan een goede naaister nog iets redden, aangezien er nog een stuk stof over is. Tegen 9u kunnen we verder, ondertussen begint het op te klaren. In Mto Wa Mbu koopt John bananen en maakt hij een praatje met de verkoopsters, die volgens John, hem een lelijkerd vinden maar Luc wel een “handsome man”. Langs de baan zien we verschillende jonge masai’s met beschilderde gezichten als teken van overgang naar adolescentie. We stoppen om enkele foto’s te maken. Voor een platgereden jakhals op de baan draait John zelfs terug om eens goed te kunnen kijken. We zien ook een giraffe en enkele dromedarissen langs de route. Om 10u45 komen we aan in Monduli en rijden we naar Anoldi zijn werkplaats. Hij is bezig met het maken van een metalen deur. Samen rijden we naar Monduli Juu waar we eerst het meer bezoeken. Er is in de buurt ook een masai markt maar we rijden door naar een boma. Het is dezelfde boma als bij de vorige bezoeken en de man herkende mij direct. Het landschap is overal prachtig groen, heel verschillend tegenover de vorige bezoeken. Ondertussen praten we met Anoldi, Lilian is met de bus naar Nairobi toeristen gaan ophalen en zijn vrouw is in Mto Wa Mbu. Ook zijn ouders stellen het goed. Kwart na 12 zetten we Anoldi af in Monduli en rijden we door naar Arusha.
John koopt nog snel enkele bites en water bij Green (hamburgers en van die driehoekjes) zodat we goed op tijd op de standplaats van de bus zijn waar iemand ons al direct begeleidt naar de juiste bus.
20
Onze bagage, inclusief de grote mat, gaan op het dak onder een zeil en wordt goed vastgemaakt. We hebben geluk want er is heel veel plaats vrij in de bus. Buiten enkele Amerikanen, 2 Congolese missionarissen en enkele andere passagiers zit hij maar halfvol, zodat we onze rugzakken en de korf met de rest van de bananen en het water op de bank voor ons kunnen stapelen. We nemen afscheid van John die ons vraagt om vlug terug te komen en dan ook met Marleen en Nadine. Na een snel sanitair bezoek vertrekt de bus stipt om 2u. Even buiten Arusha is een ongeval gebeurd, een vrachtwagen is in een wegherstelling gereden en een andere er schuin tegen. Van deze laatste lijkt de cabine uitgebrand. We schieten goed op, het is een iets jongere bus al uitgerust met een automatische deur. We raken heel vlot door de grensovergangen. Aan de Keniaanse kant moeten we deze keer alleen onze rechterhand inscannen, wat veel sneller verloopt dan bij het binnenkomen toen we beide handen moesten scannen. Daar kunnen we nog wat beeldjes kopen met het overschot van onze Tanzaniaanse shillings. Een verkoper wil mijn hoedje ruilen tegen een beeldje, hij vraagt ook of ik niets anders bij heb om te ruilen. Tegen bananen wil hij niet ruilen en 10000 shilling vindt hij te weinig zodat de deal niet doorgaat. Iets verderop hebben we de gebruikelijke sanitaire tussenstop en de mogelijkheid om nog wat souvenirs te kopen. Een verkoper ziet het kettingske aan mijn hals en zegt dat ik bij hem een echt kan kopen. Onze missionaris koopt onderweg van een masai nog een grote zak houtskool van 50kg voor de prijs van 30$ die hij (in zijn chique kostuum) samen met de chauffeur ook boven op het dak van de bus stapelt. Wat verder dreigt het te gaan regenen en moet de chauffeur de bagage op het dak afdekken. Buiten Nairobi is er een heel lange file vrachtwagens, veroorzaakt door een weegbrug, honderden vrachtwagens moeten gewogen worden. Onze bus slalomt en laveert snel langs de files, af en toe was het best om niet te kijken. Omstreeks 6u komen we aan de luchthaven waar de Amerikanen uitstappen. Kwart voor zeven komen we aan onze afstapplaats (Total petrol station), enkele mannen van het hotel wachten ons reeds op. Na een korte en snelle wandeling (‘t regent licht) zijn we 5 minuten later in het hotel. Gezien er geen pizza als avondeten mogelijk was, houden we het bij 2 bananen. Luc en Melissa krijgen nu een kamer met badkamer, ik terug een andere kamer met 3 bedden op de verdieping. Na een goede douche en het klaarmaken van de bagage voor de terugreis gaan we slapen tegen 9u.
21
15/04: Nairobi – De Klinge Overnachting eigen bed. Ontbijt, lunch op vliegtuig. Heel slecht geslapen, heel veel lawaai van de drukke baan in het regenweer en de warmte. Opstaan om 5u en om 5u30 met een taxi naar de luchthaven, geen probleem om mand en mat in de wagen te krijgen. Als ontbijt eten we onze laatste banaan op. Er staat een lange wachtrij van blanken die plots naar Unit1 verwezen worden en wij gemakkelijk binnen kunnen. Luc laat het tapijt en de mand in plastiekfolie wikkelen, waarna we zonder noemenswaardige problemen inchecken, ’t neemt alleen wat veel tijd. Tegen 7u zitten we te wachten op de boarding. We doden de tijd door te kijken hoe het vliegtuig gelost en opnieuw ingeladen (o.a. bloemen) wordt. Pas om 8u30 start de boarding, onze plaatsen zijn op rij 19 in het middensegment van de Boeing 777. Iets na negen gaan we de lucht in. Hoog tijd voor een ontbijt (croissant, broodje met jam, koffie en fruitsap, yoghurt) . We brengen onze tijd door met het bekijken van enkele recente films (last samourai, the clash of titans) en een lichte lunch ’s middags. Slapen op het vliegtuig lukt me niet. Rond 16u30 landt het vliegtuig na een goede vlucht op Schiphol. We proberen de automatische paspoortcontrole (proefproject), voor Luc en Melissa zonder problemen, bij mij lukt het niet en dan maar een manuele check. We zijn de eerste bij de bagage aflevering en vooral benieuwd of alles erbij zal zijn. De valiezen en de rugzakken zijn er vlug, evenals de mand. De mat is Melissa gaan ophalen bij de “buiten maat” bagage en zo zijn we tegen 10 na vijf op weg naar de trein. De tickets worden aan de internationale loketten geprint en zo zijn we 5 minuten voor de aankomst van de trein op het perron. Het opstappen gaat niet zo vlot (veel volk) maar binnen is er voldoende plaats en zowel de mat als mijn grote valies kunnen in het bagagerek. We bellen naar het thuisfront dat we er aan komen. Iets later belt Melissa nog eens om zeker te zijn dat er straks geen kip op het menu staat. 55 minuten later staan we in Antwerpen waar we op de afspraakplaats op hetzelfde moment aankomen als Nadine. Alles raakt vlot in de auto en op naar De Klinge. We zijn allemaal heel tevreden, mooie reis gehad, veel gezien en meegemaakt en in goed gezelschap. Om 7u word ik aan de deur afgeleverd en uitbundig verwelkomd door Marleen.
22
