Verslag van een educatief verlof Marita Wesselink Capital Normal University Beijing 25-02-2009 / 25-05-2009
1
2
Verslag van een educatief verlof Marita Wesselink Capital Normal University Beijing, China 25-02-2009 / 25-05-2009
3
4
Verslag educatief verlof 25-02-2009 tot 25-05-2009 Het verslag van mijn educatieve verlof aan de Capital Normal University in Beijing is gemaakt in de vorm van een weblog: http://marita-in-china.gw.utwente.nl/ In de weblog staan alle gebeurtenissen en activiteiten die voor het verslag van belang zijn. Via de “Search” functie kan op specifieke onderwerpen gezocht worden. Dit is de uitgeprinte versie plus een aantal toevoegingen.
5
6
Overzicht leerervaringen, evenementen en gebeurtenissen Invaller voor Jan Nelissen. Eén van de drie UT vertegenwoordigers op de De CIEET, de internationale wervingsbeurs in Beijing en Shanghai •
Kennismaking en participatie met onderwijs in China
•
Kennismaking met het studentenleven in China
•
Werkervaring op de Capital Normal University
•
Bezoek aan de Communications University of China
•
Bezoek aan University of Clothing Technology
•
Gastdocent aan de National Accademy of Chinese Theater Arts
•
Contacten met allumni, docenten, studenten van de CNU en andere universiteiten
•
Contacten met lokale bevolking en de woon-en leefcultuur in Beijing
•
Kennismaking met chinese geschiedenis en cultuur: Xian, Terracotta leger, Zhoukoudian, de vindplaats van de Pekingmens, Chinese muur, tempels, kloosters enz.
•
Kunstcentra, musea, architectuur, muziek, Olympics
•
Calligrafie, literatuur
•
China, land en bevolking (56 minderheden).
7
Capital Normal University De Capital Normal University is een campus universiteit met drie campuslocaties aan de Third Ring Road in het noordwesten van Beijing, district Haidian. Haidian is het district waar veel universiteiten gevestigd zijn. De zuidelijkste locatie is de hoofdlocatie. De Capital Normal University bestaat uit 17 hogescholen en faculteiten. * College of Literature * College of Political Science & Law * College of Foreign Languages * College of Music * College of Fine Arts * College of Education Science * Department of History * School of Mathematical Sciences * Department of Physics * Department of Chemistry * Department of Biology * Department of Educational Technology * College of Environmental Resources & Tourism * College of Information Engineering * Elementary Education College * Adult Education College * College of International Education Aan de CNU studeren meer dan 25.000 studenten. 9.522 bachelor studenten (undergraduates), en 1.315 Master studenten (postgraduates). Zo’n 800 internationale studenten, waarvan ongeveer 150 uit Europa en 100 uit Amerika. De studenten, die uit alle delen van china komen, zijn op de campus of daarbuiten ondergebracht in dormatories. In het gunstigste geval delen vier studenten één kamer. Soms ook zes. Er is geen gemeenschappelijke ruimte. Op de campus zijn kantines waar drie keer per dag gegeten kan worden, ontbijt, lunch, diner. Er is daarnaast een kantine voor minorities waar rekening gehouden wordt met andere eetgewoonten. Bijvoorbeeld geen varkensvlees. Er zijn veel gelegenheden en accomodaties om te sporten. Basketball, badminton, allerlei vormen van “harde” en “zachte” vechtsporten. Bijvoorbeeld Tai Chi. De CNU heeft een bijzonder historisch museum dat toehoort aan de faculteit van geschiedenis. De collectie omvat 3,000 stukken, onderverdeeld in jade, bronzen, aardewerk, beeldhouwkunst, calligrafie, schilderkunst, en munten. Alle lessen worden in het chinees gegeven. Alle leermiddelen zijn in het chinees. 8
De studenten krijgen engelse les. Bijna altijd van een chinese docent. Het engels wordt dan wel weer in het chinees gegeven wat de spreekvaardigheid in het engels niet ten goede komt. Het kennisniveau engels is verschillend. Enkele studenten hebben een goede spreekvaardigheid maar dat zijn de uitzonderingen. Engels schrijven gaat beter, hoewel ook daarin verschillen. Aan docenten wordt respect betoond. Alles wordt gedaan om de docent te ontlasten. Tassen worden gedragen, thee bezorgd, de nodige voorbereidingen voor de lessen getroffen, apparatuur aangesloten enz. Docenten worden door studenten beschouwd als vaders en moeders. Ook na college- en studietijd worden veel hand- en spandiensten in het kader van onderwijs verricht voor de docenten. Daardoor blijft er soms, ook in het weekend en de vakanties, weinig vrije tijd voor studenten over. Tegenover buitenlandse docenten zijn de studenten onwennig en verlegen. Ze hebben het nooit meegemaakt. Als er engels gesproken moet worden durven ze dat niet. Bang om fouten te maken en een raar figuur te slaan tegenover de docent maar ook tegenover de medestudenten. Ik heb niet ondervonden dat chinese studenten geen initiatief durven tonen zoals vaak gezegd wordt. Integendeel. Mischien wordt geen initiatief verward met bescheidenheid en verlegenheid en de andere, chinese cultuur. Er wordt heel hard gewerkt. De studiemotivatie is groot. Iedereen wil door hard te studeren zijn toekomstperspectief en kansen op de arbeidsmarkt verhogen. Technisch zijn de studenten bijzonder vaardig. De meeste tijd wordt doorgebracht in de studieruimtes. Ook s’avonds. Vrije tijd en vakanties wordt vaak besteed aan studiegerelateerde activiteiten of baantjes. Zoals voor de universiteit en de campus, de communistische partij enz. Internationale bedrijven maken ook gebruik van de diensten van (de beste) studenten. Voor de selectie worden uitgebreide interviews gehouden. Voor een enkele bevoorrechte student is er een buitenlands summercamp. Toch is er ook gelegenheid voor gezamenlijke uitjes. Ik heb er diverse meegemaakt. Gewoon overdag onder studie/lestijd gingen we dan erop uit. De internetverbinding op de universiteit is niet optimaal. Op aanvraag kan wel gezorgd worden voor een betere verbinding. De onderwijsvoorzieningen zijn minder luxe dan wij gewend zijn. Beamers heb ik om te presenteren bijvoorbeeld niet gezien. Ook niet bij andere universiteiten. Dat gaat meestal nog met een projector. De studenten die van ver komen gaan twee keer per jaar naar huis. In de zomervakantie (twee maanden) en de lentevakantie, met het chinese nieuwjaar, (één maand). Onderling is er grote solidariteit. Er wordt respectvol met elkaar omgegaan. Er zijn psychische problemen onder studenten met de zware studielast. op de Ca[pital Normal University viel dat gelukkig wel mee. Wel heb ik wat tragische gebeurtenissen bij andere universiteiten meegemaakt.
9
10
Morgen vliegen we “We”, want Geert gaat de eerste drie weken mee. Dinsdag 24 februari komen we om 11.50 aan op de prachtige nieuwe luchthaven van Beijing. Deputy chair Mr. Lei Fan van het Eductional Technology Department van de Capital Normal University komt ons ophalen. Dat stemt gerust. Voor alles wat daarna gebeurt is deze weblog opgezet (Wilco, bedankt voor de hulp). Om vrienden, kennissen en collega’s deelgenoot te maken, en om verslag uit te brengen aan de UT. Want... “Het personeelslid dat educatief verlof heeft genoten, is verplicht binnen twee maanden na afloop van het educatief verlof schriftelijk verslag uit te brengen aan de beheerder”.
Voor wie meer wil weten over deze prachtige regeling: http://www.utwente.nl/pao/info_voor/medewerkers/reg/RegelingEducatiefVerlof_1998/ Natuurlijk moest alles weer op het laatst gebeuren. Gaandeweg zal daarom nog e.e.a. aan deze site aangepast worden. En ... ik weet het ..... het moet in het engels. Maar, om de gang er voorlopig in te houden, eerst nog maar even niet! In het gunstigste geval eindig ik in het engels, en geef een nabeschouwing in het chinees.
Plannen voor komende week: Beijing verkennen; afspraken maken over wat ik ga doen; Jenny zien, de vriendin geworden reisleidster uit Beijing die ik vorig jaar ontmoette; voorbereidingen treffen voor de CIEET. De CIEET is de internationale onderwijsbeurs voor universiteiten en Hogescholen die dit voorjaar in verschillende grote steden in China wordt gehouden. Namens de UT mag ik, samen met Maarten Korsten van EWI, acte de présence geven. In Beijing en Shanghai. Wat een kans!!!! Het karakter bovenaan is het eerste chinese karakter dat Jenny mij geleerd heeft. In de mail van gisteren schreef ze daarover; “
is a difficult character, you don’t need to know how to write, knowing the pron is enough, like “ling.”
Ling betekent nul, zero. Een beetje de situatie aan de vooravond van mijn vertrek. Wat kan ik verwachten? Hoe zal het worden? Dat het een difficult character is vat ik maar niet te letterlijk op. Voor de zekerheid heb ik het maar rood gekleurd, in China de kleur van geluk.
11
Het heeft even geduurd. Het was allemaal wat onwennig, rommelig en druk. Sinds dinsdag wonen we in het International Culture Plaza in Beijing, woonunit voor internationale studenten van de Capital Normal University. Een kort overzicht van de afgelopen week. We hebben met veel nieuwe mensen kennis gemaakt. Onder andere met Mr. Fan Lei en Fong die ons opgehaald hebben van de airport. Mr. Fei Lang is mijn chef hier in Beijing en Fong de mij toegewezen assistente, studente van het department of educational Technology. De toekomstige werkplek heb ik al even bezocht. Een beetje wennen!! Een wat verouderd complex. In één van de wat kleinere gebouwtjes daarvan kom ik straks, en wel dinsdag 4 maart, te zitten. Er zijn drie kamers voor zo’n 50 studenten. Het meubilair nogal verouderd en de voorzieningen in ieder geval minder dan wij gewend zijn. Internetten schijnt daar, binnen China, geen enkel probleem te zijn, als je tijd genoeg hebt. Ik ben benieuwd wat dat in de praktijk straks betekent.
Voor mij is er een apart lokaaltje gereserveerd. Mettertijd zal ik foto’s van het geheel op de site zetten. De studenten die op dat moment daar aanwezig waren, ongeveer 12, gaven kleur en vrolijkheid aan de omgeving. Allemaal heel open en geïnteresseerd. Benieuwd te horen wat ik kom doen, en nieuwsgierig naar nieuwe informatie en kennis. Ze vinden het heel spannend, net als ik. De taalvaardigheid engels was nogal wisselend. Ming sprak redelijk goed. Dat komt, vertelde hij omdat hij veel naar amerikaanse films kijkt. En omdat Fong ooit twee engelse boeken heeft gelezen, kan ze volgens eigen zeggen, beter engels lezen dan spreken. Hoe dan ook, we verstonden elkaar uitstekend. Van de andere studenten was de beheersing van het engels wat minder. Woensdag zijn we naar het Tian’anminplein geweest, Verboden Stad en bijbehorend park. Een must, die ik al gezien had maar daardoor niet minder interessant was. Gegeten in kleine restaurantjes in de aanpalende volkswijken, waar je, en niet alleen daar, een bezienswaardigheid bent. Soms zelfs zo, dat het de moeite van een tweede rondgang om je tafeltje schijnt te lonen. Verder winkelwijken, veel mensen, kraampjes met gefrituurde schorpioenen, zeepaardjes, zeesterren, zeekomkommers, wormen en nog veel meer heerlijkheden. Donderdag zag ik Jenny terug na een jaar. Leuk weerzien. Afspraken gemaakt voor volgende ontmoetingen. Ze is behulpzaam geweest bij het treffen van wat regelingen. Handig een native speaker in de buurt. Vandaag de eerste beursdag. Daarover later meer. Het was een vermoeiende dag!!!
12
28-02/01 03-’09 CIEET. De belangrijkste internationale onderwijsbeurs in China. Universiteiten en Hogescholen uit de hele wereld presenteren zich en proberen chinese studenten te werven.
De belangstelling was enorm. Om negen uur s’ morgens stonden er al lange rijen wachtenden voor de ingang. Er waren 32 landen vertegenwoordigd. Nederland alleen al met 10 universiteiten en 7 Hogescholen. Ook de AKI (ARTEZ) nam voor de eerste keer deel. Leuk om in een zo ver oord bekende gezichten tegen te komen. Er was aardig wat belangstelling voor een Masteropleiding aan de UT. Afwachten wat het definitieve aantal studenten zal worden. Voor verdere info over de organisatie zie de link naar de CIEET site.
13
28-02/01-03 ‘09 The 14th China International Education Exhibition in het World Trade Center 27-02 ‘09 Vrijdagavond welkomstdiner 28-02 ‘09 Eerste beursdag en allumni diner 01-03 ‘09 Tweede beursdag.
27-02 ‘09 welkomstdiner Door Nuffic/Neso aangeboden aan de deelnemende Nederlandse universiteiten. Nuffic staat voor: Netherlands organization for international cooperation in higher education, Neso voor: The international office of Nuffic in China. Het speelde zich af in een restaurant met prachtige Tibetaanse setting. Tibetaans food en Tibetaans vermaak. De Nederlandse deelnemende universiteiten en plaatselijke vertegenwoordigers waren aanwezig. De directie van Neso en afgevaardigden van Nuffic en de ambassade. Hier troffen we onze eigen AKI mensen voor het eerst. 28-02 eerste beursdag Ongekende aantallen mensen. Veel praten, veel staan, veel kijken. Heel veel naar informatie vragende ouders met hun zo innig gekoesterde enig kind dat mischien wel naar dat verre onbekende buitenland gaat. Kind soms schuchter, voorlopig nog veilig geborgen achter het ouderlijk front. Er waren ook giechelende tienermeisjes waarvan al gauw duidelijk was dat ze de taalbarriere nooit zouden slechten, maar vooral veel ambitieuse, zelfbewuste studenten die heel gericht informatie vroegen. Allumni diner Een paar namen die me zijn bijgebleven, Li Xiao, Kaying Lau, Zhang Peng, Jane Xue. Vast bekend bij Dio en Jan. Allemaal aardige mensen die veel profijt hebben gehad van hun studie in Nederland. Iedereen vertelde waar hij mee bezig was. Een paar mensen hebben een eigen bureautje, Jane Xue werkt voor StarWars. Li zie ik in de toekomst wel vaker. Zij gaat mij chinees leren, evenals Jenny en Fong, ik haar nederlands. Binnenkort spreken we af. 01-03-’09 tweede beursdag Weer enorme drukte en veel belangstelling voor studeren in Nederland. Veel gegadigden om te studeren in Nederland. Helaas is het aantal scholarships beperkt. s’Avonds met Maarten en Geert gedineerd in een fameus restaurant voor Peking eend . Heel gezellig en heerlijk en weer op een prachtige locatie, China 1900.
14
05-03-’09: Eerste dag op nieuwe werkplek 04-03-‘09: Welkomstlunch, 15.00 uur-17.00 uur Presentatie, Beijing Opera 05-03-‘09: Op zoek geweest naar een appartement 05-03-’09: Eerste dag op nieuwe werkplek. Meteen s’morgens werd mijn computer met vereende krachten aangesloten op het net net. Zo geregeld. S’middags had ik al een sleutel van mijn kantoortje. Het zag er ondertussen allemaal ook wat moderner uit dan bij de eerste indruk. De vermoeidheid na de reis zal hier wel debet aan zijn geweest. Mij werd meegedeeld dat ik de volgende dag van 15.00 - 17.00 uur s’middags een presentatie moest geven. 04-03-‘09: Welkomstlunch Welkomstlunch met de directeur van het centrum voor Educational Technology, mr. Jiao Bao Cong, het afdelingshoofd, mrs. Hu Jie en Mr. Lei Fan, the communistic leader van de studenten hier. Geert, my husband, was ook uitgenodigd. Eerst werd door de directeur een welkomstwoordje gesproken waarin uitgedrukt werd dat de Capital Normal University mijn komst zeer waardeerde. Het belang werd nog eens onderstreept van uitwisseling van kennis en cultuur en het verkrijgen van een beter begrip van elkaars achtergronden. Eerder ervaringen met mensen uit Noorwegen schenen niet erg succesvol te zijn geweest!!!!! Over Confusius... de grote ontdekkingen van China... w.o. fabricage van papier en uitvinding van drukwerk. maar ook acupunctuur. Er werd uitgelegd dat studenten hun leraren zien als vaders en moeders en hen groot respect betonen. Steeds weer blijkt dat het erg belangrijk gevonden wordtelkaars achtergronden te leren kennen. 15.00 uur-17.00 uur: Presentatie. Ik heb de Universiteit Twente hierin gepresenteerd, het prachtige Mastersprogram voor buitenlandse studenten, en iets verteld over mijzelf. Over mijn werk en voorbeelden laten zien van opdrachten. Over het onderwijs en eindprodukten van studenten EST en Communicatie. Internet werkte niet geweldig mee. De manier waarop ik dat wilde doen lukte niet. Dan maar improviseren. s’Avonds naar de Chinese opera. Geweldig!! In een voormalig Guildhouse uit 1809. De meest authentieke BJ Opera in een authentiek decor. Jenny had kaartjes geregeld. 05-03-‘09: Op zoek geweest naar een appartement. MIjn onderkomen is n.l. schrikbarend duur. Daarbij heb ik maar de beschikking over 1 kamer. Geen keuken. Wel tel. En internet als ik tenminste ervoor betaal. Datzelfde geldt voor de ijskast. Er wordt wel “schoongemaakt” en er zijn 2 restaurants. Mijn assistentes, jawel, ik heb er nu twee, hadden een aantal adressen voor appartementjes gevonden. We zijn dus de hele ochtend op pad geweest. Het resultaat mager. Twee vreselijk vieze, oude appartementjes. De entrees en trappenhuizen alleen al.... Vuilniszakken op een grote hoop voor de entree. Nou ja,... dus maar niet. Het derde appartement was ook oud maar wel fris geschilderd en verder viel het ook wel mee. Maar compleet leeg op een bed na. Gas, water elektrisch moet ik dan allemaal zelf nog gaan regelen.... Weet nog niet. Voor drie maanden.... Morgen vertrekken we naar Shanghai. De assistentes zoeken nog door maar ik denk dat ik maar in het Plaza blijf. 15
s’Avonds bij Jenny gegeten. Ook Jenny woont in zo’n appartement waarin de meeste Beijingers wonen en waarvan ik er die dag al drie had gezien. Met 3 personen op 50 vierk. meter. Hier was het wel netjes. De televisie van onevenredige afmetingen in vergelijkig met de woonkamer. Het was gezellig. Leuk om Jenny in haar thuisomgeving te mogen ontmoeten. Zoon Jim is 12 jaar en maakte huiswerk toen wij kwamen. Haar man Charles was nog niet thuis. Hij werkt bij Siemens en is s’avonds nooit voor 10 uur thuis. Jim moest s’avonds weer huiswerk maken. Gelukkig is het weer gauw zondag dan een halve dag vrij van school en geen huiswerk.
16
06-03-’09: Van Beijing naar Shanghai 07-03-’09: Eerste beursdag Shanghai, Allumni diner 08-03-’09: Tweede beursdag Shanghai. Bijeenkomst ten huize van Deputy Consul-General, Leo Linscheer 09-03-’09: Shanghai Visit 06-03-’09: Van Beijing naar Shanghai Vlucht 15.35 vanaf airport Beijing Capital, Terminal 3 Aankomst 17.50 Shanghai Pudon, Terminal 2 Hotel Regal Shanghai East Asia Hotel. Met Maarten Korsten s’avonds gezamenlijk gedineerd. Maarten was dinsdag 3 maart al in Shanghai aangekomen. Even horen en vertellen wat er allemaal in de tussenliggende dagen was gebeurd. 7-03-’09: Eerste beursdag Shanghai, Allumni diner De meeste universiteiten waren ook in Shanghai weer aanwezig. Saxion en Artez waren er niet. De belangstelling was minder groot dan in Beijing. Wel opvallend gerichter. Studenten die heel goed wisten welke studie ze (mogelijk) in Nederland zouden gaan volgen. s’Avonds allumni diner. Alle allumni zijn werkzaamin Shanghai. Selina Sun Selection Manager voor Randstad. Jun Gu, Human Resource Manager bij Century 3 (Shanghai) Inc., Sally Huang, Consultant bij Hong Kong Executive Seartch. Helen Wei, Assistent Manager bij CB Richard Elis. Property Consultants Lt. Roya Wang, bij McKinsey & Company. Haar functie is mij niet bekend. Foto’s komen nog. 08-03-’09: Tweede beursdag Shanghai, bijeenkomst ten huize van Deputy Consul-General, Leo Linscheer Was de eerste beursdag kwalitatief nog geslaagd, de tweede beursdag minder. De opkomst ronduit slecht. Lag het mischien aan de eerste dag mooi weer sinds tijden, was het de locatie, die een andere was dan voorgaande jaren? Er waren veel aanvragen voor een Bachelor studie. Die hebben wij dus niet. D.w.z. niet in het engels; dus niet geschikt voor buitenlandse studenten. Grappig was de belangstelling van een aantal Nederlandse expats en hun kinderen die overwogen een studie in Nederland te gaan volgen. Voor deze groep heeft een Engelstalige studie de voorkeur. De bijeenkomst na afloop ten huize van de Deputy Consul-General, Leo Linscheer was qua opkomst en kwaliteit wel geslaagd. Een gastvrij onthaal op een mooie locatie Leuk om met de andere universiteitsvertegenwoordigers ervaringen over de beurs uit te wisselen. Er waren ook een aantal Nederlandse medewerkers van het consulaat en anderen. Ook een paar dames die een school voor kinderen van nederlandse ouders runden in Shanghai. De oprichtster van de school heeft een 37 jarige ervaring met het leven in China en spreekt vloeiend chinees. Alles gebeurt op vrijwillige basis. Ik heb ook nog met een andere medewerkster van de school gesproken. Haar man is werkzaam bij Philips en al jaren uitgezonden naar het buitenland. Eerst Polen, daarna Singapore, nu sinds een paar jaar Shanghai. Bijzondere mensen, mooie verhalen!!
17
09-03-’09: Shanghai visit Met de metro naar “The Peoples square”. Van daaruit via de Nanjing Lu, de belangrijkste winkelstraat v.d. stad. voetgangers- en flaneerzone, richting de Bund. De Bund is de verhoogde brede kustboulevard langs de Huangpur rivier. De rivier schijdt de binnenstad van Shanghai van het commerciele centrum; Pudon. Pudon met zijn beroemde skyline en spectaculaire verlichting by night. Met het treintje vervolgens via de toeristentunnel, toeristischer kan het niet met het digitale vermaak onderweg, naar de overkant. Daar hebben we het op vijf na hoogste gebouw ter wereld (televisietoren) belift. Dat ging hard... en vooral hoog, 340 meter. De Euromast schijnt 128 m. hoog te zijn weten we nu. Schaamrood op de kaken. Om te genieten van weer vaste grond onder de voeten hebben we langdurig op een terrasje naar de overkant met de prachtige classicistiche hoogbouw zitten staren. De volgende actie was de reis naar het oude Shanghai, Chinatown, bazar. Achterin een overkapte cabin, aangedreven door een brommer of zoiets. Je met doodsverachting overgeven aan de rijvaardigheid van de coureur, de stabilitiet van het vehikel en de veiligheid van het verkeer!!! Heel Pudon kan wat mij betreft niet op tegen dit China-Town met zijn Yuyuanmarkt. De foto’s komen nog!! Ten noord oosten de Yutuin, een van de culturele hoogtepunten van de stad. Een 400 jaar oud Mingcomplex met een Theehuis in het hart van het meer. Veel tuin, veel water, veel zigzaggende bruggetjes (de geesten kunnen immers alleen maar rechtdoor bewegen) en verschillende gebouwen. Een belevenis. Even Googelen. Dat bespaart mij verdere uitleg.
18
Nog één dag te besteden. Morgen vertrekken we al weer naar Beijing. Maarten Korsten is al weer thuis. Vandaag hebben we voor een bestemming buiten de stad gekozen. Op aanraden van Maarten werd dat één van de dorpen in het waterland. De bussen vertrekken vanaf hier vlak achter het hotel. Dat is mooi meegenomen in zo’n wereldstad. Na informatie bleek dat de bus naar Tongli één keer per dag rijdt, s’ Morgens om 7.30, de bus naar Luzhi helemaal niet, maar de bus naar Zhouzhuang om 12.10. Om 17.30 weer terug en alle extra bezichtigingen inclusief. Let wel, deze info verkregen zonder enige kennis van de Chinese taal. Op spreken valt dus te bezuinigen. De rit duurde 90 minuten. Het dorp, een toeristische attractie van de eerste orde, maar zeker de moeite waard. Daar 99% van de toeristen Chinezen zijn viel daarmee wel te leven. Lastiger waren de 99% dorpsbewoners die naast tuinbouwen en visvangst nu massaal in toerisme doen en met verve.... Er was van alles te koop. Het waterland waar de dorpen liiggen wordt doorsneden door duizenden rivieren en kanaaltjes en zijn soms alleen per boot bereikbaar. Het dagelijks leven speelt zich af rond de bruggetjes, steegjes en scheve huisjes, als in vervlogen tijden (Ming dynastie). De omstandigheden niet veel moderner. Er zijn tempels, pagodes, een opera platform, residenties, enkele en dubbele bruggen enz. We hebben gegeten in één van de pittoresque restaurantjes. Het lag wat buiten de grootste drukte en het terrasje boven bood een prachtig uitzicht op het dorpsleven, inclusief de dorpsgek. Geert bestelde de lokale specialiteit, varkenspoot. Mij leek een gestoomde schilpad wel aardig. Temeer daar ik wil uitkomen op het niveau: schorpioen, zeepaardjes en slang, leek dit mij een goede eerste stap. De varkenspoot werd verrassend snel geserveerd. De schildpad liet beangstigend lang op zich wachten. Geert was minder ingenomen met mijn keus. Wat is het verschil tussen het slachten van een varken en het slachten van een schildpad? Want dat was nu aan het gebeuren, realiseerde ik me ondertussen. En daar had ik van tevoren niet zo goed over nagedacht. Ik kreeg ook al een vaag vermoeden hoe de schildpad opgediend zou worden. En ja hoor, zo gebeurde het ook. Ik kon er niet meer omheen! De terugreis duurde 2 uur. Iedereen wilde Shanghai weer in. 15 tolgates konden de dagelijkse verkeersstroom niet aan.
Terug naar Beijing. Met de Magalev naar de airport. Vertrek vanaf Shanghai International Pudong: 16.25. Aankomst Beijing: 19.15 uur. De Magalev is een magneettrein. De afstand van 30 km. naar de luchthaven wordt in 7 minuten overbrugd. De trein haalt daarbij een topsnelheid van 431 km. p. uur. De snelheid varieert, en is afhankelijk van het tijdstip van de dag. Wij hadden geluk de topsnelheid mee te maken.
19
Ik heb een appartement(je)
Van de internetverbinding in het hotel in Shanghai heb ik gebruik gemaakt om nog even gauw te Googelen naar een appartementje in Haidian, het district waar de Capital Normal University is gevestigd. Op mijn werkplek is Google n.l. afgesloten. Er bleken inderdaad twee appartementjes beschikbaar. Gemeubileerd en voor korte tijd te huur. Eén daarvan op redelijke afstand van de werkplek. Weer terug in Beijing was het tijd de assistentes in te zetten. In het Engelse kon absoluut geen zaken worden gedaan. Meteen een afspraak gemaakt voor 14.00 uur. Met de taxi er naar toe. Ik heb het genomen. Zag het meteen na binnenkomst. Vergeleken met de vorige ervaringen was het een verademing. Vrij nieuw, vrij schoon, mooi uitzicht, licht, en groter dan ik verwachtte, 50 m2. Meubels stijl Leen Bakker. Redelijk neutraal binnen de context. Ruime woonkamer met 2 pers. bed. Keukentje en badkamertje, wasmachine, magnetron, keukenuitrusting. Alles op z’n chinees. Het verhuurbedrijfje zit in een woonkamer/appartementje een paar verdiepingen lager. Het tekenen van het huurcontract was een hele ervaring. Het contract is in het chinees opgesteld. Mijn assistentes, Ann en Fang Fang, waren en zijn goud waard. Ann heeft mij alles uitgelegd en mijn vragen weer overgebracht aan de verhurende partij. De huur is bijna de helft van wat ik betaalde in het International Culture Plaza, voor een veel kleiner kamertje, met alleen maar een badkamer. Een paar uur later zaten we er al. Meteen aan het poetsen. Alles wat randjes en gleufjes had droeg nog sporen van eerdere verhuringen. Maar het was te doen. De wc borstel laat ik hangen als kunstobject (don’t touch... ). Verder is het is nu Spic & Span. De volgende dag moest er nog een hobbel genomen worden. Registratie bij het politiebureau in de wijk. Assistentes mee, verhuurder mee. Een formaliteit. Er staan grote hekken om het appartementencomplex waar ik nu woon. Bij de poort een wacht die niet met zich laat spotten. Eerst moest je je registreren als je naar binnen ging. Naam, Paspoortnummer, enz. Nu maken ze de poort gewoon open, voordat je zelf de kans krijgt. Naar het werk ga ik met de bus. De assistentes hebben de heenrit voorgedaan. Lijn 849. De halte is 20 minuten lopen hier vandaan en de bus gaat rechtstreeks naar de CNU. Duur: 45 minuten. Ook hier weer gewoon doordrukken als je mee wilt. Nu voel ik me echt chinees onder de chinezen. Aan de status van toerist heb ik altijd een hekel gehad.
20
Met Jenny naar de Grote Muur. Een Must. Ik was er vorig jaar al geweest, maar niet er op. Had er toen de voorkeur aan gegeven met een aantal architectuurstudenten mee te gaan naar de “Commune by the Great Wall”, een ambitieus project waaraan 12 Aziatische architecten meegewerkt hebben. Het complex is een hotelaccomodatie, bestaande uit een aantal villa’s. Iedere architect ontwierp een villa. Voor verdere info zie de link.
Deze keer dus wel klimmen. Het weer was voor het eerst helder en lenteachtig. Het traject was overzichtelijk. Jenny had al verteld dat de (vele) chinese bezoekers niet verder zouden gaan dan bovenaan de trap, en vervolgens weer terug. Dat was ook zo. We kwamen op het verdere parcours nog twee Westerlingen tegen en vier chinese jongelui. Jenny zat beneden ergens op ons te wachten. Het is een fascinerend gezicht, de muur als een slang op en langs de bergen. Hier en daar een wachtpost. Beneden klom moeizaam de Mongolië Express. Een week sporen om in Moskou te komen. Een bezoek aan de muur wordt meestal gecombineerd met een bezoek aan de Ming graven. Dit keer de ondergrondse grafkelder van de dertiende Ming keizer, Ding Ling, (1573-1619). De grafkelder werd gebouwd voor de keizer en zijn echtgenote. Zijn enige zoon liet later zijn moeder, eerste concubine, herbegraven bij het keizerlijk echtpaar. Jenny heeft voor het eerst “a brandnew car”. Een Ford Focus. Volgens haar te klein. Te weinig status (faces). Van binnen mooi, met pluche en snuisterijen. Het heeft zo lang geduurd om enige welvaart te bereiken dat het, nu het zover is, ook gezien mag worden. Begrijpelijk toch. Voor onderweg was er een aardig muziekje. Nee, herkennen deden we het niet. We dachten eerst aan een Chinese zanger die Westers was gegaan. Na een hint van Jenny kwamen we er achter dat het onze bloedeigen Jantje Smit was. “From Fox peoples” gekregen (Fox is de reisorganisatie waarvoor Jenny werkt). Waarom je in Beijing een auto nodig hebt is me een raadsel. Het verkeer is onbeschrijf’lijk druk. De doorgaande wegen en de zes ringen zijn vierbaans, soms meer. Voetgangers zijn de minsten in de rangorde van alles wat zich op weg begeeft. Maar zich ernaar gedragen, ho maar... Naast auto’s en bussen raast er op het gebied van fietsachtigen nog van alles op los. Van bak- tot elektrisch, brommers, scooters, handkarren, zelfs paarden, zag ik vandaag. Zebrapaden betekenen niets, puur decoratie. Voetgangerslichten een beetje. Altijd uitkijken voor afslaande taxies en de horde tweewieligen. Stoplichten staan aan de overkant van de kruising. Als je daar niet op bedacht bent als buitenlander kun je wel eens op een heel bijzondere plek tot stilstand komen voor rood. Vanaf zaterdag is het nu goed weer. Wat heet goed... Ongeveer 23 graden. Windstil. Beetje vochtig ook. Dikke smog. In de bus is het benauwd tussen al die samengepakte mensen.Wat moet dat straks nog worden?? Ik houd stand. Ik kan met een taxi gaan. Kost niets. Ongeveer 14 yuan = €1,60. Daar hoef ik het niet voor te laten. Bus maar 1 yuan. Zondag, 15 maart hebben we het Olympische terrein bekeken. Birdsnest en de Watercube. Het is maar goed dat er zoveel bezoekers komen. Indruk: veel gebruikte ruimte en energie voor een éénmalig gebeuren. Voor verdere iknfo zie foto’s. Geert is maandag de 16e vertrokken. Ik was blij dat die dag de zon scheen.... Nu ben ik verder in m’n eentje...
21
03-18-’0 Second Lecture 03-20-’09 Visit to “798”. Located in Dashanzi Art District (original 798 Factory), the heart of a growing art and culture community in Beijing.
18-03-’09 Ik kan natuurlijk beginnen met de intro in het Engels te schrijven, en vervolgens weer verder in het Nederlands. Een kleine concessie aan de anderstaligen. Ik vind het helemaal niet leuk om in het engels te schrijven en ik denk dat ik het bijltje er dan al gauw bij neer ga gooien. Maar goed, de colleges geef ik wel in het engels en dat is geen probleem. Deze week ging het goed. Omdat het internet op de CNU nogal onbetrouwbaar is, deze keer maar zonder internet. Er waren nu geen onaangename verrassingen. Het college ging over het nut van een stramien als uitgangspunt voor een publicatie. Veel voorbeelden laten zien. Aandachtig gehoor. In het tweede deel iets verteld over Nederland. De Geografie, de strijd tegen het water, de monarchie, en cijfers. O.a. over de populatie van het land en die van onze “grote”steden. Hilariteit. De bevolking van Nederland = inwonertal van Beijing. Onze hoofdstad maar 800.00 inwoners. Hoe kun je daarna nog serieus overkomen? Af en toe komen er studenten binnenlopen met vragen of vertellen wat ze doen en met welke pakketten ze werken. China maakt zelf ook software. Deze week zag ik daar een voorbeeld van. Een heel intuitief programma dat allerlei mediatoepassingen koppelt. Resultaat een webgebaseerd product met tekst en afbeeldingen, video, muziek, en allerlei interactiviteit en effecten. De maakster had geen mogelijkheid uitgesloten. Een bont spektakel. 20-03-’09 Factory 798 bezocht in het Art District met Tina. Het niveau viel niet tegen. Aanvankelijk was ik wat wantrouwig maar de Artez mensen hadden toch gelijk. Natuurlijk waren er varianten op de lachende chinezen van Yue Minjun, maar daarnaast ook spannend werk. Soms een link naar, of kritiek op de chinese cultuur en maatschappij. De locatie was schitterend. In de fabriekshallen vaak nog teksten van Mao op de muren ter aansporing van de arbeiders. Tina was aangenaam gezelschap. 21 jaar, bezig met het laatste jaar Bachelor. Ze heeft 3 maanden in Amerika gewerkt en is al op diverse plekken in Europa geweest. Weet goed dat de wereld net een stukje groter is dan China. Ik vind het leuk om op deze manier meer te horen over China en het leven in China. In het algemeen en van jonge mensen in het bijzonder.
22
Trip to the Parc of the Fragrant Mountains (Xiangshan Gonguyan).
Er zijn in het gebouw twee kamers waar de 40 studenten van Educational Technology werken. De meesten zijn daar een groot deel van de dag, inclusief de weekends. De meeste studenten zijn gehuisvest in dormatories. Gebouwen van zo’n tien etages met acht-, zes-, en vierpersoons kamers met hoogslapers. Meestal wordt 1 bed gereserveerd voor de gezamenlijke eigendommen, kasten zijn er niet. Eten gebeurt in de menza. Op de kamers is het verboden te koken, evenals mannen- resp. vrouwenbezoek. Wat opvalt is dat iedereen ontzettend aardig en lief is voor elkaar. Kamergenoten zijn allemaal vriendinnen en vrienden. Natuurlijk zijn er gradaties, maar we gaan altijd heel vriendelijk met elkaar om vertelde Tina. Er wordt veel gelachen en iedereen oogt vrolijk. De mensen die ik meemaak op de universiteit, maar ook op straat, stralen gevoel van éénheid en saamhorigheid uit. Mensen die elkaar nooit gezien hebben gedragen zich na een eerste ontmoeting al gauw als vrienden. Ook op de televisie zie je dat. Maakt welvaart individueler en gaat de samenleving komende jaren hier in China ook in dit opzicht veranderen, of is het een cultuurverschijnsel. Het uitstapje zondag naar het park was voor de studenten een welkome afwisseling. Een echt schoolreisje voor zo’n 30 studenten en 7 docenten. Met een echte picknick met allerlei zoetigheden. Woordspelletjes in een kring. Allemaal heel lief en onschuldig. De studenten kwamen met de bus, de docenten met auto’s. Net als heel Beijing trouwens. Gelukkig was het park zo groot dat het op de wat verderaf gelegen locaties rustig was. Cultureel was er van alles te beleven. Een botanische tuin, de tempel van de slapende boedha en de gedenkhal voor Cao Xueqin, één van de meest gelezen chinese schrijvers (de droom van de rode kamer). Bij de tempel heb ik meteen de gelegenheid aangegrepen voor 60 Yuan een (kleinste) schildpad te kopen en vrij te laten. Niet alleen krijg je dan een gelukkiger leven, maar ik had nog een schuld in te lossen. Na het schildpad diner van twee weken geleden had ik wat last van mijn geweten. Iedere keer, bij het zien van een schildpad, in welke vorm dan ook, speelde het op. Nu is het afgekocht en inderdaad; het werkt. Je wordt er gelukkiger van. Volgens Anne zelfs dubbel omdat de opgegeten schildpad ook nog werkt.
23
03-25-’09 Third Lecture 03-26-’09 Museum day 03-27-’09 Lunch together with Mr. Fan Lei to thank Fang Fang and Anne for the great help they offered the past weeks
De studenten hadden praktijkvoorbeelden verzameld waaruit moest blijken dat publikaties zijn gebouwd op een onderliggende (kolommen) structuur (of niet). Niet iedereen kon tijdens het college aan bod komen. Een aantal studenten liet zien wat er verzameld was en gaf daarbij aanvullende informatie. Pas later begreep ik dat dit de eerste keer was dat zoiets en plein public in het engels gebeurde. De groep had het er zichtbaar moeilijk mee, maar ze deden het toch. Iedereen werd de hemel in geprezen. De toehoorders applaudiseerden. Soms is het moeilijk vanuit de eigen situatie een goede inschatting te maken. De studenten bleken de eerste colleges erg zenuwachtig geweest te zijn. De studenten aan de Universiteit Twente hebben daar (helaas) helemaal geen last van. De studenten houdt in: bachelor en Master. Graduate en postgraduate wordt hier gezegd. De laatste 45 minuten praten we steeds over een aantal onderwerpen China/Nederland. Deze keer de onderwijssystemen, vakanties en feestdagen. Dat gaat er al gemoedelijk aan toe. Kinderen op de lagere school en het middelbaar onderwijs hebben het vooral zwaar. Weinig tijd om kind te zijn. Vanaf de middelbare school gaan studenten uit de kleinere plaatsen al vaak uit huis en wonen in dormatories bij de scholen in een andere stad. De ouders zien ze tijdens de weekends en vakanties, afhankelijk van de situatie. Onderwijs aan de lagere school is gratis. Daarna moet er door de ouders betaald worden. Er zijn wel beurzen, maar die zijn gekoppeld aan prestaties. Donderdag was het tijd voor wat cultuur. Het Beijing Imperial City Art Museum. “Fascinating Ming and Qing-era exhibits. Temporary exhibits include anything from modern Chinese art to imperial furniture. Mooi! heel wat vliegen in één klap. Dat schiet op. De praktijk was anders. Taxichaufeurs spreken geen engels maar als ze daarnaast ook nog niet kunnen zien wordt het pas echt interessant. Na twee keer bevestigd te hebben gekregen dat we echt de goede richting op gingen heb ik me maar overgegeven. Aan de richting en aan het museum. Want aangekomen en bril op, bleek het inderdaad niet het bedoelde museum te zijn. Ik kon kiezen: protesteren of me laten verrassen. Ik heb voor het laatste gekozen. En maar goed ook. Het museum was gewijd aan Xu Beihong (1895-1953). De vader van de moderne Chinese schilderkunst. Zijn ischilderingen zijn gebaseerd op de traditionele Chinese vorm, maar hij maakt ook gebruik van westerse technieken (Frans realisme). Bekend zijn zijn tekeningen van paarden. Die herkende ik ook wel. Er zit nogal wat symboliek en politieke lading in zijn werk (Japanse bezetting). Het is krachtig maar ook fijnzinnig en gevoelig.
24
03-28-’09, Visit of Li. Li is an allumni of the University of Twente, living in Beijing. 03-29-’09, 50th Anniversary of Democratic Reforms in Tibet Exhibition. Visit to the Beijing Capital museum
Deze fototentoonstelling stond al een tijd hoog op mijn lijstje. Een dag na de officiële datum kwam het er van. Nu eindelijk het verhaal van de andere kant. Ik ben nooit in Tibet geweest en tot nu toe heb ik het vooral moeten doen met verhalen van backpackers. Naar mijn idee ook niet altijd de meest objectieven. De expositie was opgebouwd rond een aantal thema’s (Bron brochure tentoonstelling). 1. Geschiedenis tot 1951. De slavernij en onderdrukking van het Tibettaanse volk door adel en monnikken. 2. 1951 De “Peaceful Liberation” van het Tibettaanse volk door een overeenkomst van China met de locale regering in Tibet. 3. 1959 De opstand van reactionairen onder de elite van Tibet. De tweejaar durende strijd van China om de democratische hervormingen in te voeren. 4. Vanaf 1961 De democratische hervormingen en de officiele totstandkoming van Tibet’s autonome regering in 1965. 5. Vijftig jaar hinder voor China veroorzaakt door de Dalai Lama en de support van westerse anti Chinese krachten die de slavernij weer in willen voeren, de ontwikkeling van Tibet willen tegengaan en de vereniging van etnische eenheden willen tegenhouden en vernietigen. 6. De Maatschappelijke vooruitgang en de huidige welstand die de bevolking te danken heeft aan de democratische hervormingen door China. Veel beeldende foto’s met suggestieve teksten. Veel nadruk op de goedheid van China en de tegenwerkingen van de Dalai Lama en de “Western clique”. De verschrikkingen van het leven onder het juk van adel en kloosters werd in detail getoond. De vitrines met de bewijsstukken, martelwerktuigen, één van de favoriete onderdelen van de tentoonstelling voor de bezoekers. Dan....aan het eind.....licht!! De chinese democratisering. Kijk eens hoe het nu is!! “During the 50 years since the democratic reform Tibet has undergone great changes with each passing day, and created miracles, one after another. Tibet today has achieved economic development, social progress, strong border defence and ethnic unity while preserving the region’s traditional culture. People of all ethnic groups in Tibet enjoy full freedom of religious belief and a steadily rising living standard. In tandem with economic, political, social and cultural development, the human rights cause of Tibet has made remarkable progress in an all-around way. Veel bewaking. Foto’s maken toegestaan. Alle teksten keurig vertaald in het engels. Geen westerling te zien. Ik waag me niet aan politieke beschouwingen. Ik weet te weinig van Tibet maar als je zo je best moet doen om overtuigend over te komen zou je bijna denken dat er iets niet helemaal klopt. Om de boel weer in evenwicht te brengen maar even naar de overkant. Van Cultural Palace of Nationalities, Fuxingmenwai Daije nr. 49 naar het Capital Museum op nr. 19. (10 minuten met de taxi). Wat een prachtig museum. Geslaagde architectuur. Prachtige tijdelijke expositie over Yuan Dynasty Blue and White Porcelain (1271-1368). Uitgebreide en gevarieerde vaste collectie. Twee van de vele aspecten van China.
25
Net naar de kapper geweest. Dat was pas echt spannend. Niet naar zo’n glossy, maar gewoon hier in de buurt. Eén waarvan er zoveel zijn en die in de duistere uurtjes nog wel eens van professie willen wisselen.
Eerst een shampo massage die me net lang genoeg duurde en waarvoor een halve fles shampoo nodig was. Voor de vervolgens aangeboden nek- en schoudermassage heb ik vriendelijk bedankt. Is aan mij niet besteed. Daarna vlot wassen en spoelen. De meesterkapper mocht het karwei afmaken. Dat gebeurde naar mijn idee niet zozeer aan de hand van vaste richtlijnen. Nee, hier wordt niet zo benauwd gedacht als in nederland. “Thuis” lukt het nooit om samen met de kapper iets groots tot stand te brengen. Maar hier gaat dat heel anders. Hier wordt gewerkt volgens creatief inzicht, de stemming van de dag en de synergie kapper/klant. Hier worden de wonderen verricht die ik dagelijks op straat rond zie lopen. (Nafisha, jij bent een uitzondering hoor!!!) Nu kunnen alle factoren wel op groen staan, feit blijft dat mijn haar een uitgesproken voorbeeld is van het Noord-Europese en niet erg geschikt voor creatieve oosterse uitspattingen. Daarbij gevoegd de uitsluitend intuïtieve communicatie tussen kapper en klant ....... Het is goed afgelopen. Was alleen een beetje bang dat toen ik aanduidde dat het niet zo netjes hoefde er opnieuw naar de schaar gegrepen werd en de voorzichtige knipjes van eerst toch nog oosterse happen werden waardoor er noordeuropese pukken verdwenen. De nota 25 yuan. Ik kijk uit naar de volgende keer, maar weet niet of mijn haar er dan al aan toe is.
26
04-01-’09 4th Lecture. So proud of the students... Jenny’s Dutch language lessons and other happenings
Afgelopen week is het relatief rustig geweest. Stilte voor de storm. Dinsdag Jenny nederlandse les gegeven. Wat hebben we toch een rare taal. “ Komen, kom, komt, kwam, kwamen, gekomen. Hoe kan iemand dat nu uit elkaar houden en begrijpen. En waarom spreek je uit kwaamen niet kwammen. Het chinees is moeilijk maar dan voornamelijk door de klanken en de karakters. Over de rest is tenminste nagedacht. Er zijn geen vervoegingen voor de verschillende tijden. Ook geen mannelijk, vrouwelijk of meervoud, dat moet allemaal duidelijk worden uit de context of door de toevoeging van één enkel woord. Zet het karakter “ma” aan het eind van een zin en je hebt een vraag. Het woordje bù... en je kunt alles wat je net beweerd hebt weer ontkennen. Als je “tot tien kunt tellen” kun je meteen doortellen tot in het oneindige. Ook de namen van de dagen (het woordje dag voor het cijfer 1 = Maandag enz.) en de maanden (zelfde principe). En nu maar hopen dat er zich geen sinofiel onder de Blog lezers bevindt. Woensdag 4e college. De studenten moesten afgelopen week een opdracht maken. Een eerste ontwerp voor een website of voor drukwerk. Maakt niet uit, ook niet met welk programma. De resultaten zijn te zien onder: “Work students”. De webpagina’s heb ik maar omgezet naar pdf of Powerpoint. Een paar moeten nog ingeleverd worden. De inzet en het enthousiasme waarmee gewerkt wordt is groot hier. Ook de zelfredzaamheid. En er wordt naar je geluisterd, en geapplaudiseerd na afloop. En ik krijg onderwijl thee en moet mee op de foto en deuren worden opengemaakt. Wat zal het straks weer moeilijk worden! Volgend jaar maar weer met educatief verlof. Oh ja, ik ontmoette Wu Tao. De regiseuse bij de opleiding communicatie. Ze kwam mij ophalen om de studio te bekijken. Daar is tenminste nog een echte studio. Niet de allermodernste, maar wel fullly equiped. En er wordt gewerkt met 3D Max, After Effects, Macromedia etc. Ik kon er weinig tegenover stellen. Binnenkort ga ik, samen met haar en studenten Communicatie, naar de Chinese televisie, afdeling weerbericht. Ben vergeten te vragen of dat in de Koolhaas Building is. Hoop ik toch zo!!!!! Ook nog naar het filmmuseum. Gisteren een 4 daagse reis Xian geboekt. Ik vertrek donderdag. Niet alleen het terracottaleger is interessant, er is trouwens vorig jaar weer een nieuw onderdeel geopend, maar ook Xian zelf. Begin van de zijderoute en oudste hoofdstad van China. Gisteren maar ergens een handzame reistas gekocht. In een interessante winkel. Autentiek, niet zoveel gezeur en toch echt namaak. Hoop maar dat de tas tenminstens kwaliteit heeft voor een paar reisjes. Daar ook maar ergens in de buurt gaan lunchen. Alleen eten haat ik maar ik moet zeggen ook dat gaat al heel goed. Overal zoveel te zien dat je jezelf gewoon vergeet. Hier ook weer, ik was zo laat dat er nog maar een paar gasten waren en het personeel zelf aan de beurt was. Ik had het oog op de kok en verder keukenpersoneel. De kok presteerde het om zelfs aan tafel uit alle macht te rochelen en te spugen. En toen hij in het voorbijgaan ook nog één van de dienstertje op de kont sloeg ben ik maar opgehouden met fantaseren hoe het er in de keuken aan toe zou gaan. 27
04-05-’09 Panjiayuan Antique Market Al een paar jaar wil ik niet meer naar dit soort markten. Wat moet je met al die spullen. Maar het zit nu eenmaal in de genen en het steekt steeds weer de kop op. En maar goed ook in dit geval. Paradise!! Werkelijk alles te koop. Kom woorden tekort. kijk maar naar de foto’s, alhoewel die nog geen goed beeld geven vind ik. Ga gauw weer.
04-03-’09 Pekingman site at Zhoukoudian Dumpling diner at the Familly Fan Lei
Het was toch wel bijzonder om de plek te bezoeken waar één van onze oudste voorvaderen ongeveer 700.000 jaar geleden leefde. In totaal zijn er op de site van Zhoukoudian 27 fossiele locaties gevonden, waaronder 4 met menselijke fossielen. De andere met stenen werktuigen en fossiele resten van dieren. De belangrijkste vondsten zijn gedaan in locatie 1. Menselijke fossielen, waaruit blijkt dat het gaat om 40 mannen en vrouwen. 10.000 stenen artifacten en allerlei dielijke fossielen. Daarnaast asresten en verbrande stenen waaruit blijkt dat de Pekeingmens vuur kon maken en het gebruikte bij de bereiding van voedsel. Rond een laag leisteen massief van 1 vierkante kilometer is de geschiedenis terug te vinden van 5 miljoen jaar evolutie, waarvan de Pekingmens onderdeel is. Anderson en Zdansky deden in 1921 de eerste opgravingen. Er is daarna door verschillende teams onderzoek gedaan, onderbroken door de Japanse bezetting. In 1987 is de plek bijgeschreven op de Unesco lijst van Werelderfgoed. Het gebied was ruig. We hebben nog een aardige bergbeklimming gemaakt. Helemaal op de top de restanten van een eeuwenoud kloostertje plek van een paar monnikken. In de laagvlakte voor de bergen de restanten van talloze cementfabrieken, die in de loop der jaren het gebied afgegraven hebben voor de produktie van cement. Vanwege de enorme luchtvervuiling en de schade aan de natuur zijn alle fabrieken een paar jaar geleden gesloten. s’Avonds een gastvrij onthaal bij de familie Lei. Een dumpling diner met alles erop en eraan. Aardige mensen die alles willen doen om het je naar de zin te maken. Ook weer erg interessant om bij een chinese familie thuis uitgenodigd te worden.
04-08-2009 Tomorrow I will leave for four days to Xi’an
28
04-09-’09 / 04-12-’09 Xi’an, Chang’an, oldest imperial city of China. Trading base of the Silk Routes. At present time famous for one of the most impressive archaeological excavations of history, the Terracotta Warriors of the first emperor of China, Qin Shi Huangdi (259-210 v. Chr.). In 1974 coincidently discovered by farmers, doing their work in the fields. Xi’an, Capital of Shānxï Province, distance: 900 km from Beijing, duration flight: 1.30 h.
In 247 v. Chr werd begonnen met de bouw van de necropool die 37 jaar zou duren. In totaal 1/10e van de toenmalige beroepsbevolking creëerde een ondergrondse wereld met rivieren, meren en miniatuurpaleizen. Een complex van 225 vierkante km. Het eigenlijke mausoleum met de grafheuvel, een paar kilometer verderop is 8 vierkante km groot. Hier zijn nog geen echte opgravingen gedaan. Wat tot nu toe wel is opgegraven is slechts het topje van de ijsberg. Keizer Qin Shi Huangdi was ook de opdrachtgever voor de bouw van de Great Wall. Een wreed bewind. Duizenden arbeiders hebben zijn bouwwerken niet overleefd. De vliegreis heb ik geboekt, Jenny het hotel. Voor de rest zou ik wel zien. Xian telt 8.000.000 inwoners. Het hotel ligt in het centrum, vlak bij de Bell tower. Onder de Bell Tower wordt volgens de legende een reusachtige met kettingen geboeide schildpad gevangen gehouden die rampen en aarbevingen veroorzaakt. Vasthouden dus. De schildpad, de rode draad van mijn verblijf in China. Voor de tweede dag heb ik in het hotel meteen een taxi besteld. Doel: Banpo, één van de oudste neolitische dorpen in China, 5e millennium v. Chr. Woningen, ovens, voorraadkelders en een grafveld zijn in de 50er jaren vorige eeuw bloot gelegd. Daarna: het terracottaleger dat Keizer Qin Shi Huangdi tot in zijn dood moet beschermen. Vervolgens het mausoleum, waar nog geen opgravingen zijn gedaan en de de keizerlijke baden met de warmwater bronnen. Er verscheen de volgende dag niet alleen een taxi met chaufeur maar ook een engels sprekende gids, Toni. Ook nog info dus. En niet alleen info maar ook nog verkoop. Want er werd al meteen geprobeerd een diner met variété aan de man te brengen voor s’avonds. In de loop van de dag nog pogingen tot een bezoek aan een zijdefabriek, een jadefabriek, een voetmassage. Allemaal van de beste kwaliteit. Na een paar kilometer rijden vond Toni het prettiger achterin te komen zitten, als ik er natuurlijk geen bezwaar tegen had. “Nee hoor”. “Now we are friends”. Prima. Toni sprak goed engels, was deskundig en resoluut. Zie foto. “First we go to the Warrior’s factory”. Want, bleek, voordat je naar de Warriors gaat moet je eerst naar de factory. Daar wordt uitgelegd hoe warriors gemaakt worden en kun je foto’s maken. Daar wilde ik dus helemaal niet naar toe. Alleen naar de echte warriors en niets anders. Toen ik vroeg of in diezelfde factory ook het chinese leger in elkaar gekunutseld wordt ontstond waarschijnlijk het eerste barstje in onze terracotta friendship. Banpo was heel interessant. Een matriarchale gemeenschap waarvan de restanten van de woongemeenschap goed zichtbaar waren. Mooi gepresenteerd ook. 29
Het Terracotta Leger is niet alleen één van de grootste opgravingen van de 20e eeuw. Maar ook een groot circus. Iedereen wil graag een graantje mee pikken. De wraak van de lokale bevolking op het gruwelijke bewind van de keizer. Toni vertelde dat als ik geluk had ik mischien de laatst nog levende boer zou kunnen zien. Hij was wat ziekelijk en daarom kon hij niet meer iedere dag komen, maar, als hij er was kon je een boek kopen en zette hij er zijn handtekening in. Fotos maken; streng verboden. En ja hoor, had ik even geluk,,,, hij was er. Het lag er allemaal wat dik bovenop. Ik wilde geen boek en ook geen handtekening. Ik wilde helemaal niets. En de warriors, ik durf het bijna niet te zeggen, die vielen me een beetje tegen bij wat ik me voorgesteld had. Schuld van het enorme spectakel en de commercie eromheen. Mausoleum met grafheuvel; beslist af te raden vond Toni. Niets te zien. Maar ik wilde er persé heen. En ik vond het mooi. De 120m hoge grafheuvel op en alleen de natuur en het besef dat onder de grafheuvel een binnen- en een buitenstad ligt met nagemaakte rivieren van kwik en enorme hoeveelheden waardevolle voorwerpen. Hier nog wel ruimte voor verbeelding en beleving. De bronnen waren wel aardig. Behalve de keizerlijke baden was er nog weinig origineel. De gebouwen allemaal herbouwd. Wel mooi. Op de terugweg zat Toni weer mooi voorin en ik vond het prima. De dagen in Xian heb ik veel gezien. Het meest fascinerend vond ik de moslimwijk met de oude moskee. Hier nog echt de sfeer van de zijderoute en de Oriënt. De steegjes vol met een chinees-oriëntaalse mix aan etens- en koopwaar. De bewoners hebben nog duidelijk arabische trekken en kleding. De moskee stamt uit de Mingtijd. Al in 742 stond op dezelfde plek een islamitisch gebedshuis. Een prachtig complex. Intrigerend, de chinees-arabische bouwstijl. Vier achter elkaar gelegen binnenplaatsen met omringende gebouwen en een wel heel bijzondere minaret. Een oase van rust. In de Groteganspagode worden de 600 door Xuanzang meebrachte en later door hem uit het Sanskriet vertaalde Boedhistische teksten bewaard. Xuanzang (596-664) maakte een 15 jaar durende reis dwars door China naar India. Deze reis werd beschreven in Journey to the West (Xï Yòu Jì). “ Xi You Ji, known as Journey to the West to foreign readers, came out in the middle of the Ming Dynasty (1368-1644) by Wu Cheng’en (approximately 1500-1582). Also one of the four famous books in Chinese literature, it is referred to as the most brilliant Chinese mythological novel” http://www.chinaculture.org/gb/en_madeinchina/2005-11/29/content_76452.htm Bij de pagoda is een tempel- en kloostercomplex. Hoog in een boom zat een jong poesje in een klein kooitje te schreeuwen naast een paar gekooide zangvogels. Die monnikken...alles heeft twee kanten (zie verslag Tibet exhibition). De fietstocht op de stadsmuur was ook bijzonder. Niet zozeer vanwege de schoonheid maar wel vanwege de ervaring. De enig volledig bewaard gebleven versterking van een grote stad in China. In de loop der eeuwen wel wat verplaatst. De fiets zo’n chinese rammelkast die je zo mee naar huis zou willen nemen. In het Stèlebos museum werd ik rondgeleid door een student die zijn engels wilde verbeteren en zo zijn toekomstperspectief wilde vergroten. Aardige jongen die er ook nog veel vanaf wist. De grootste en volledigste verzameling stèles in China. Een 2300 natuursteen objecten omvattend archief van belangrijke teksten, officiele documten maar ook gedichten. Calligrafie van grote historische en artistieke waarde. Terug in Beijing had ik het gevoel dat ik weer thuis kwam. 30
Outside at the moment long rows of students. Hundreds. Groups of thirty students are, on command allowed to climb up the stairs outside of the building opposite my room to the second floor. Accompaniment and guarding for quiet passing. These are bachelor students, applying for a Master study at Capital Normal University. They come from everywhere. From Beijing, but mostly from other parts of the country. Today is registrationday, tomorrowmorning a three-hour examination. Interviews will be held in the afternoon. All students are visibly nervous.
Gisteren was ik op de University of Communications of China. 1000 studenten, studierichtingen: Gaming, Animation en Digital Media. Fine Art is in alle richtingen geïntegreerd. Eigenlijk is het een kunstacademie. Kunst als communicatiemiddel. Ik was er samen met Wu Tao. Wu Tao geeft aan de CNU, Educational Technology, les in video en opnametechnieken. Ook zij is bezig met de laatste lootjes voor het (toelatings)examen voor haar PHD. Als ze daarvoor slaagt gaat ze dat ook doen aan de University of Communications of China. Eerder studeerde ze daar al Digital Media techniques en ook haar onderzoek zal daarop gericht zijn. Haar vriend, volgend jaar gaat ze trouwen, is docent aan de UCC en heeft net een baan aangeboden gekregen als specialist/adviseur digitale media bij het chinese ministerie van onderwijs. Ze zal het toelatingsexamen wel halen. Ik kreeg een rondleiding van Wang Lei, Assistent Dean. Eerst door het hele gebouw, vier verdiepingen hoog. Er zijn studio’s voor verschillende toepassingen en opname technieken. Lokalen waar wordt gemonteerd en stills worden gemaakt. Professionele opname- en geluidsstudio’s en computerlokalen waar studenten met muziek en geluid werken. In één ruimte was een student bezig met het maken en positioneren van figuurtjes voor een animatie. Na de rondleiding werden er een aantal werkstukken van studenten gepresenteerd. Animaties en reclamefilmpjes. Kwalitatief van hoog niveau en allemaal heel verschillend. In China is de UCC toonaangevend. Er zijn wereldwijd samenwerkingsverbanden met mensen uit de film- en animatie-industrie. Uit Nederland bijv. Paul Driessen. Twee dagen tevoren kwam het bericht dat van deze universiteit twee studenten zelfmoord hadden gepleegd. Van een andere universiteit de dag daarna één student. De druk op jonge mensen in China is hoog. Angst om later geen baan te krijgen. Er zijn ook zoveel mensen!! http://en.huanqiu.com/www/english/china/top_photo/2009-04/426450.html Ergens in Beijing vroegen studenten mij tijdens een interview wat de beste strategie zou zijn bij een sollicitatie. Ik heb een goede zelfpresentatie aangeraden (net of ik daar zo goed in ben).
31
Even the most lazy trees grew green in the course of last weekend. Not modesty but glorious. And forever lasting.
Eindelijk heeft het wat geregend. Gelukkig in de nacht. De campus is veranderd in een paradijs als het dat al niet was. Zondag op uitnodiging van Mr. Fei Lang samen met zijn dochter Fan Fan en Anne (nog een keer) naar het Capital Museum geweest. Het is een prachtig museum. Niet alleen de collectie, maar ook het gebouw. Een ontwerp van de franse AREP Group, o.a. ook de ontwerpers van de in de volksmond geheten “Drie bergen” (zie fotoheader blog) en het South Station in Shanghai. Meer astonishing architectural designs onder de link op de homepage. Geluncht bij één van de restaurants die meent de beste Pekingeend van Beijing te serveren, zoals er wel meer zijn die dat menen. Hoe dan ook, het was er mudvol met luidruchtige chinese families. Een goed teken. Binnen de kortste keren staat je tafel vol met schalen groenten, sausen, flensjes om de Pekingeend in te verpakken, weer nieuwe andere groenten en nieuwe andere sauzen. Grote flessen Cola erbij. Uiteindelijk blijft er na afloop een enorme hoeveelheid food over. Het was gezellig. Jenny zegt dat ze dit woord vaak hoort van Fox People. Het meest nederlandse woord onder de nederlandse woorden. Maandag ben ik maar eens gaan winkelen. Daar heb ik een enorme hekel aan. Ik heb daarvoor een winkelboulevard gekozen die uitblinkt in architectorale miskleunen. Als het erg is kan het alleen maar leuk worden door het nog erger te maken. En: winkelen als compensatie voor het teveel aan esthetiek de dag ervoor. Over het winkelen zelf zal ik geen woord vuil maken. Behalve nog dat ik erg goed ben in afdingen en nooit iets zal kopen wat ik niet wil. De taferelen laten zich beschrijven!! Dicht bij het winkeloord staat een RK kerkgebouw. Eén van de vier in Beijing. Door de Portugezen gebouwd in 16.. Helaas ging het pas om twee uur weer open vertelde een toegeschoten jongen. Hijzelf was een jaar of 6 geleden katholiek geworden. Zijn ouders vonden dat niet erg antwoordde hij op mijn vraag. En in China vormt geloof geen probleem. Hoe het daar echt mee zit: http://en.huanqiu.com/www/english/opinion/top_photo/2009-04/426459.html Na zijn studie aan de University of Foreign Languages, waarvan er in Beijing een aantal zijn (meestal engels), volgt hij nu een opleiding in de kunst in het gebouw achter de kerk. “Kom maar kijken’. k had al enig vermoeden maar na het winkelen kon dit er nog wel bij. En ja hoor. in de kelder “Kunst”. Hij probeerde nog één van de werken van een katholiek geworden voormalig student Foreign Languages aan mij te slijten maar ik was nog bezig met compenseren en met deze kunst er nog bij moest ik wel heel erg lang winkelen om het evenwicht weer te herstellen..
Free tickets for a food exhibition in the Watercube, Olympic Parc! Seizing the opportunity to look inside the Cube and making nice pictures.
32
Last Friday Joke arrived. Joke is a friend of mine and I know her since my first Sabbatical Leave, 10 years ago. Her origins: The Netherlands, the Univ. of Twente, Ootmarsum. Last year we booked a one week trip to Beijing. This journey appeared to become the source of inspiration for my Sabbatical Leave at CNU. And luckily, Mr. Lei Fan offered the possibilities to realize it.
旅行世界各地开始迈出的一小步。
Great, na zoveel tijd weer een bevriend nederlands gezicht. Groot, om in Beijing in het nederlands bij te praten. De afgelopen dagen hebben we aan sightseeing, shopping (ik zal er geen woord over vuil maken), kunst & cultuur gedaan. Zie de foto’s. Oh ja, over shopping en passant toch nog iets. Ik heb drie, in maat variërend van middelgroot naar groot, traditionele chinese hakmessen voor gebruik in de keuken gekocht. Vlijmscherp, Vlijmscherper, Vlijmscherpst. Mooi souveniertje en een handig keukenhulpje voor de rest van het leven (als de messen dat niet in de weg staan). Ik was verbaasd en verheugd dat deze aanschaf zonder problemen door de beveiligingscontrole kwam. Op cruciale punten in de stad en bij subways staan scanners opgesteld. Ter voorkoming van onheil met bijvoorbeeld gelijkaardige aankopen. Vandaag ben ik weer aan het werk. Joke afgereisd naar het Olympic Parc. Deze week hebben we drie dagen vrij zoals hier gezegd wordt. Vrijdag, Zaterdag en Zondag. Dat komt mooi uit.
33
04-28-’09 - 05-03-’09 We had some interesting experiences in theater and arts. Some nice dinners and shoppings.
Deze week hebben Joke, mijn logé voor 12 dagen, en ik twee interessante digitale media-uitingen bezocht. Het eerste: het grootste Ledscreen ter wereld. 250m lang, 50m breed. Het scherm vormt het plafond van een winkelpassage. Het tweede: De wisselende Digital Art tentoonstelling in het Zuid Koreaans Instituut. De bezoekers kunnen beeldpresentaties beïnvloeden. Zoals muziekinstrumenten in een uitvoering toevoegen of verwijderen. Het weer in het landschap op beeldscherm veranderen. De regendruppels of sneeuwvlokken dan weer tegenhouden met de hand. Of mischien wel vechten met de robot. Spelen met beelden die reageren op beweging of schaduw. Zuid Korea heeft onlangs cultuur uitgeroepen als belangrijkste economische speerpunt voor de toekpomst. Digitale media speelt hierin een grote rol, evenals de filmindustrie. In China, en vooral bij de jeugd, is Zuid Korea het grote voorbeeld op velerlei gebied. Onder dit digiale onderdeel kan ik meteen vermelden dat de Coutdown voor de Wereldtentoonstelling in Shanghai sinds vrijdag, 1 mei opgesteld staat op/bij het Plein voor de Hemelse Vrede (Tian’anmen Square). Duur Expo, 5 maanden. Te verwachten bezoekersaantal 70 miljoen. Deelnemers 200. Prijs van een kaartje 16o Yuan, helaas alleen nog maar te koop voor groepen van minimaal 40 personen. Met Tina hebben we vrijdag 1 mei wel heel bijzonder gedineerd. In een Ming Courtyard. Verschillende diner locaties. Grotere en kleinere, gesitueerd rond en in prachtige (Ming)tuinen met vijvers en fonteinen. Personeel in Mingstijl, maar ook de gerechten. Feeëriek (Zie foto’s). Als hoogtepunt afgelopen zaterdag een bezoek aan het prachtige National Centre for the Permforming Arts, de halve bol in de header van deze blog. We hadden kaarten gereserveerd voor de opera “La Boheme” van Puccini. Joke houdt erg van opera en omdat de operaweek net met “La Boheme” was gestart was deze opera, hoewel niet favoriet, een mooie gelegenheid kennis te maken met het theatergebeuren in Beijing en het prachtige gebouw van het National Centre for the Permforming Arts te bekijken. Bij de voorstelling mocht mijn camera niet mee naar binnen. Er werd streng gecontroleerd. De binnenkomst van het publiek werd strak geregiseerd en gedirigeerd door het personeel. Toen de lampen eenmaal uitgingen ontstond er een levendig en rumoerig ruilen en veranderen van plaatsen. Tijdens de voorstelling werd er van alle kanten met mobiele telefoontjes gefotografeerd. Voor de pauze kreeg iedereen weer aparte kaartjes uitgereikt om na de pauze weer naar de plaats te kunnen gaan. De dirigent en de regiseur van deze uitvoering van La Bohème waren van chinese origine, evenals solisten en verdere deelnemers. Ik vond het geheel nogal verwarrend. De setting was die van het Art Centre “798” hier in Beijing. De Kostuums toch uit het 19e eeuwse Parijs. De chinese artiesten zongen in het italiaans en er waren chinese en engelse teksten in de lichtkranten.
34
Prachtig was het nachtelijk verlichte gebouw na afloop. Evenals het Tian’anmen Square. (Zie foto’s). Ooit van Laoshe teahouse gehoord? Kijk voor een impressie naar onderstaande video of klik op de link op de homepage. http://www.laosheteahouse.com/video.html Jenny had kaartjes geregeld. Joke en Jenny zagen elkaar na een jaar terug. Vorig jaar, zelfde tijd, was Jenny voor een week onze reisgids in Beijing. Vanmorgen heb ik Joke naar het vliegveld gebracht. Nu zit ik weer op mijn plek op de CNU. Het was een leuke en gevarieerde week. Voor mij begint nu het aftellen. Daar ben ik nooit zo goed in geweest.
35
Last year in Beijing I only saw one dog. A dog with sunglasses on. The number of dogs has grown tremendously since last year. Each week more dogs.
Behalve fluim, kookvet en fijnstof zal er binnenkort dus nog een ingrediënt toegevoegd worden aan de permanente coating van de trotoirs. Afgelopen week was het warm. Rond de dertig graden. Ik ga nog steeds met de bus naar de CNU, maar van de week was het toch een keer wat minder comfortabel. Ik kon er nog net als laatste in en zat klem toen de deur van de bus niet meer dicht kon. De volgende halte kwamen er nog reizigers bij. Voordeel is dat je behoorlijk gestabiliseerd wordt. Als je er uit moet heb je een probleem. Alleen met behulp van subtiele rol-, glij- en schuifbewegingen is er een mogelijkheid om op tijd uit te stappen. Bij de achteruitgang van de bus zetelt de op één na belangrijkste persoon, de conductrice. Zij verkoopt kaartjes, wijst de sporadisch lege zitplaatsen aan en drukt op tijd op de knop voor de ingesproken chinese en engelse aankondigingen met de naam van de volgende stop. De reizigers krijgen van haar luide aanmaningen en aanwijzingen en voor de chaufeur zijn er instructies. Ze valt geen seconde stil. Ook houdt ze het verkeer in de gaten en er wordt persoonlijk ingegrepen als de situatie kritiek wordt. Dan hangt ze woest zwaaiend met groene vlag uit het raam. Ik ben nog steeds de enige westerling in de bus. Soms wat nieuwsgierige blikken maar ik geloof dat ik ondertussen behoorlijk chinees ben bijgetrokken. China heeft de snelstgroeiende automarkt ter wereld. Afgelopen twee jaar zijn er, alleen al in Beijing, 500.000 auto’s bijgekomen. De regering moedigt de aanschaf van auto’s aan. Boeren zijn vrijgesteld van het betalen van belasting bij aanschaf van een nieuwe auto. Eén keer in de week, welke dag is afhankelijk van het laatste cijfer op het nummerbord, mag je auto niet de weg op. Afgezwakte maatregel uit de tijd van de Olympische spelen om de luchtvervuiling tegen te gaan. Het effect is te verwaarlozen en om onder de maatregel uit te komen koopt men gewoon een tweede auto. Alles passeert elkaar links en rechts. Het “Keep your Lane” principe. Er wordt messcherp gereden. Op de milimeter. Kom je in het vaarwater van de ander wordt er geclaxonneerd. Dan moet je onmiddellijk anticiperen want dan is er iets aan de hand. Uit ergernis wordt er bijna nooit geclaxonneerd. Ook voetgangers zijn scherp. De verkeersdeelnemers zijn allemaal aan elkaar gewaagd. Een spannend spel maar ongelukken heb ik tot op heden niet gezien. Een paar keer wat blikschade. De auto’s zien er in tegenstelling tot wat je zou verwachten goed uit. Gewassen en zonder deuken. Veel dure wagens. Soms kun je zien wat een voortuig aan uitlaatgassen produceert. Meestal niet, maar het is er wel. De eerste weken kon ik het in mijn keel voelen. Nu niet meer. Of dat aan het weer ligt of dat je eraan went? Afgelopen maanden was het weer vaak helder en zonnig met wind. Maar er waren ook een paar warme, windstillle dagen met een vochtige atmosfeer. Toen was het heel onplezierig. Je krijgt er wel een zonnig kleurtje van en het werkt prima als haarversteviger. Dat is dan weer de andere kant. Oversteken gaat in etappes. Bij voorkeur als het voetgangerslicht op rood staat. Eerst de minimaal twee banen van het links afslaande verkeer, pas dan vooral op de taxis. Daarna de meestal acht banen van het links en rechtsrijdend verkeer. Daarna nog de laatste twee banen voor het rechtsafslaand verkeer. De Fietsachtigen, veel elektrisch, komen van alle kanten. Ze zijn er in vele maten en soorten en vormen het belangrijkste transportmiddel voor de middenstand. Echte circusacts komen voorbijrijden. Fietsenmakers zitten met hun handel gewoon op het trottoir en lossen ieder probleem ter plekke vakkundig, snel en goedkoop op. Nieuwe fietsen kun je er ook kopen. Het wordt pas echt gevaarlijk als ik in Nederland straks weer aan het verkeer ga deelnemen.
36
05-12-2009, Commemoration earthquake in Sichuan Province one year ago. Last week lots of ceremonies and media attention. At the CNU there were memorials, music performances and students, victims from Sichuan, telling their stories. Watch the video: Afterquake: music made in Sichuan http://danwei.org/
Om klachten van ouders over scholen die met goedkoop en slecht materiaal gebouwd zouden zijn te sussen zijn deze week voor het eerst cijfers bekend gemaakt over het dodental onder studenten. 5.335. De kunstenaar Ai Wei Wei is één van degenen die samen met ouders vecht om de feiten boven tafel te krijgen. Hij is de luis in de pels van de regering. Zijn blog (helaas alleen in het chinees) wordt nog steeds getolereerd. Er moet ook gezegd worden dat de regering veel doet en ook gedaan heeft voor de slachtoffers. Evenals de bevolking in de vorm van donaties en de inzet van honderdduizenden vrijwilligers. Sichuan is het meest bergzame gebied van China, wat enorme problemen oplevert bij het herstel. Niet alleen van huizen maar ook van infrastructuur en wegen. Ander onderwerp Omdat we het samen zo gezellig hebben gehad wilde ik de studenten tracteren op de film. De keus voor tijd, locatie en film was aan de studenten. Het idee vonden ze geweldig. Vanmorgen 11.30 was het zover. Eerst met z’n 20 allen met de bus naar een IMax theater. De keus voor de film was gevallen op: X-Men origins Wolverine. Ik heb na het bekijken van de film maar even opgezocht waar de personages in de film zich twee uur lang zo druk over hadden gemaakt. Het bleek te gaan over: “het verleden van de X-man Wolverine, waarin hij verschillende personages uit de comics tegenkomt, opgeleid wordt als supersoldaat in het weapon X programma en een confrontatie heeft met Victor Creed alias Sabretooth”. Zelfs na deze uitleg viel het dubbeltje bij mij niet. Bij de studenten wel en daar ging het uiteindelijk om. s’ Middags ben ik maar wat spanning gaan opzoeken in “Optical City”. (X-Men in Optical City). Vanuit een taxi had ik ooit het opschrift “Optical City” ergens boven een ingangspoort zien hangen en bedacht dat ik hier voor mijn vertrek nog naar toe zou gaan. De naam van de city dekt de lading. Wel honderd of meer winkeltjes met brillen. In alle soorten en maten. Ook de neps van de foute ontwerpers. Procedure: montuur uitzoeken, sterkte glazen vaststellen en dan nog de keuze voor coating en/of ontspiegeling. Voor zonnebrillen op sterkte ook nog de kleur van de glazen. Wordt allemaal ter plekke meteen gemaakt. Een bril is na 40 minuten klaar. Ik moest een uurtje wachten omdat ik ook nog een zonnebril op sterkte had besteld. De sterkte van de glazen kan afgemeten worden van de oude bril, maar ik liet me de kans op een chinese oogtest niet ontgaan. In een duister kamertje eerst je kin op de meetapparatuur die ik wel kende. Alleen wel graag een papiertje op de gele plek waar de kinnen van de vele voorgaande klanten hadden gerust. Daarna een X-Men bril op waar iedere keer een andere sterkte glas in werd geschoven. De communicatie verliep wat moeizaam want zelfs met een chinese bril op kon ik de chinese karakters om te testen niet lezen. Jammer want dat zou toch de oplossing van alle taalproblemen zijn. Maar er waren ook figuurtjes voor de test en dat werkte prima. Uiteindelijk ben ik er nog in geslaagd uit te leggen dat ik een coating wilde en ontspiegelde glazen van kunststof. Graag zo dun mogelijk. Na precies een uur had ik mijn brillen (1000 Yuan) en ik kon er nog door zien ook. Elk in een leuke chinees doosje. 37
A dream of red Mansions is one of the four great Chinese classical novels. As long as I am here I am reading this book. The other three classical novels are: Romance of the Three Kingdoms, Water Margin, Journey to the West, also known as Monkey King.
Grand View Garden is de lokatie die gebouwd is voor de televisieserie Dream of red Mansions. Dit weekend was ik er. Aardig. Van de Grand View Garden is het maar een klein uurtje lopen naar de de Niu Jie moskee, Beijing grootste en belangrijkste moskee, gebouwd in 995. Het exterieur van de moskee is chinees, het interieur traditioneel arabisch. Het aantal geregistreerde moslims in Beijing is 200.000. De appartementencomplexen rond de moskee, waar de meeste moslims nu in wonen, zijn deels groen geschilderd. Omdat ik tot nu toe wat weinig aan moderne kunst heb gedaan ben ik het weekend naar het Museum of Modern Art geweest. Geen modern Art op dit moment. Wel Turner, maar daar had ik nou net helemaal geen zin in. Wel een prachtig overzicht van het werk van Wei Chuanyi, Schilder en calligraaf. Volgende dag naar het Caochangdi art district. Ik heb er lang over nagedacht. Het is ver en ingewikkeld. In een buitenwijk van Beijing. Niet simpel om weer terug te komen en het gebied is een labyrint. Daar zit de avant garde die experimenteert en vernieuwt. Uiteindelijk ben ik gegaan. Ik heb de taxi niet laten wachten zoals aangeraden werd. Stapte helaas niet op de goede plek uit. De taxichaufeur wist het helemaal niet. Ik heb nog moeite gedaan het te vinden maar dat is niet gelukt. De omgeving was zodanig dat ik maar besloot terug te gaan met de bus. Als ik tijd heb probeer ik het nog een keer.
38
Last Monday we had a Skype meeting. Students from Capital Normal University Beijing and students from The University of Twente Enschede shared experiences on study and students life. The last two weeks students gave presentations about Chinese characters and calligraphy. Topics: Origins of Chinese characters, First known examples, Classical Works, Famous Calligraphers, Types, Characteristics, Chinese characters/computers, Pinyin/Wade-Giles/Yale transcriptions, Educational methods how to teach children writing.
Het chinese schrift is zo fascinerend. Geen betere methode om er iets meer over te weten te komen dan de studenten ernaar vragen. Het mes snijdt aan twee kanten. In twee colleges werden de gevraagde onderwerpen behandeld. Nu weet ik dat volgens sommige legenden de oorsprong van het chinese karakter zou kunnen liggen in touwknoop technieken of de acht diagrammen. Studenten gaven in hun presentaties een overzicht. Van hiëroglief naar karakter, het traditionele schrift, het vereenvoudigde schrift (1956) en de verschillende calligrafische stijlen. Interessant zijn de conversiemethoden van chinese karakters naar het Pinyin, de romaanse schrijfwijze, zoals wij die kennen. Er zijn een aantal methoden. De meesten nogal tijdrovend. Vaak moet nog handmatig een keuze gemaakt worden voor het juiste woord uit een aantal aangeboden mogelijkheden. Het chinese schrift is vanwege de enorme hoeveelheid karakters niet bijzonder gerschikt voor computers. De Wubi methode, dit betekent letterlijk de vijf lijnen methode, is wat moeilijker maar heel efficiënt in gebruik. Deze methode categoriseert de chinese karakters aan de hand van vijf vaste soorten lijnen die in de karakters voorkomen. Het toetsenbord van de computer wordt volgens deze categorisering onderverdeeld. In vijf hoofdcategoriën en vijf subcategoriën. De gebruiker moet deze onderverdeling eerst kennen om de Wubi methode te kunnen gebruiken maar kan dan met maximaal vier aanslagen alle karakters invoeren. Meestal zelfs al met één of twee aanslagen. Een “Wubi gebruiker” scoort met 160 aanslagen per minuut veel hoger dan met enige andere methode mogelijk is. Het voert te ver om hier uit te leggen wat verder nog in de presentaties aan de orde kwam. Het is voor degenen die hun roots niet in China hebben ongeloof’lijk moeilijk de mogelijkheden en betekenissen van het chinese schrift te kennen en begrijpen. Niet alleen vanwege de karakters maar vooral vanwege de associaties met beelden, symbolen, kleuren, literatuur en historie. In de kunst en calligrafie worden veel associatie gebruikt. Zelf moest ik ook aan de slag met calligraferen. Er was voor alles gezorgd. Speciaal papier, penselen, inkt en een insructieboek voor het lijnenverloop. Aan het eind kreeg ik een prachtige calligrafie aangeboden van een studente. Haar vader had die voor de gelegenheid speciaal gemaakt.
39
In the field of education last week was interesting and varied. I just finished a lecture at the National academy of Chinese Theater Arts. Audience: students MultiMedia design and Stage Design. Last Friday I visited the graduation exhibition of students Graphical Design at the Beijing Institute of Clothing Technology. At the Cava Museum an interesting exhibition about 100 years of Dutch Architecture. Not too educational, nevertheless interesting: The Russian district near the Ritan Parc. So many fur shops and Russian restaurants.
The National academy of Chinese Theatre Arts is direkt gelinkt aan de Peking Opera en andere traditionele chinese theaterkunsten. De missie van de academie is het cultureel erfgoed bewaren en uitdragen. Het is een universitaire opleiding en uniek in zijn soort. 5000 studenten studeren en verblijven er. Al direkt na aankomst op het terrein was van alle kanten het geluid van traditionele chinese muziekinstrumenten te horen. Het harde geluid van de traditionele schoolbel disharmonieerde toch. De opleiding vormgeving is gericht op theater. Ontwerpen van decors, schminck en theaterkostuums. Mijn presentatie over vormgeving vonden de studenten toch interessant, hoewel het weinig te maken heeft met theater. Van de school zelf heb ik niet zoveel gezien. De bel werd weer geluid voor de volgende lessen en het tijdstip was er daarom minder geschikt voor. Heel bijzonder was de expositie die ik vorige week zag van het eindexamenwerk van studenten vormgeving van het Institute of clothing Technology. Ik ging naar het Beijing Institute of Clothing Technology om het museum op de campus te bezoeken. Het museum bezit een collectie van 10.000 kledingstukken van de verschillende bevolkingsgroepen in China. Er zijn ook bijzondere hoofdtooien, stoffen en sieraden. Vooral de collectie van de Miao bevolking schijnt bijzonder te zijn. Helaas was het museum die dag gesloten. Wel trof ik een studente die net haar stand met ontwerpen grafische vormgeving ingericht had op de expositie van eindexamenwerk. Ze nodigde me uit te komen kijken. Zelf is ze gefascineerd door perspectief, wat de leidraad is in haar werk (zie foto’s). Zelden zag ik zo’n creatief en professioneel eindexamenwerk. De serieuze en zorgvuldige uitvoering van de ontwerpen heeft de studenten naar chinese normen kapitalen gekost. Afgelopen zondag bezocht ik in het prachtige Cava museum de tentoonstelling 100 years of Dutch Architecture. Meestal mijd ik iedere confrontatie met het vaderland als ik in het buitenland ben, maar nu was ik wel erg benieuwd. Ook naar het museum dat zelf een bijzonder staaltje van architectuur is. Het was wel erg verrassend de eigen faculteit in de vorm van het voormalig wiskundegebouw op de tentoonstelling te ontdekken. Zo ook de “Boerderij” (Faculty club) en studenten flats. In een videopresentatie werd uitvoerig aandacht besteed aan het stadhuis van Enschede. Exterieur en interieur. Wat een mooie wereld waar ik straks weer in terug kom. Uiteraard was er ruim aandacht voor Koolhaas en ook mijn favoriet John Körmeling kwam voorbij met zijn “Happy Street”. Het nederlandse paviljoen voor de Worldexpo Shanghai 2010. Deze week had ik een afspraak om met WuTao naar de afdeling “Weer” te gaan van de chinese staatstelevisie . Op het laatste moment kon het niet doorgaan. De staatstelevisie durfde het niet aan een buitenlandse te ontvangen i.v.m. de Varkensgriep. Dat ik hier al drie maanden zit, al in de prë Varkensgrieptijd mocht niet baten. Ze zijn hier wat paranoïa vanwege de Sars. Maar dat de UT op haar site meldt dat alleen reizigers naar Mexico zich zorgen hoeven te maken is wel het andere uiterste. De gevallen hier hebben allemaal te maken met Amerika. Of is dat nu politiek? 40
THANKS Ik zit nog na te trillen van al het afscheidnemen. Van de studenten, de leiding, de big helpers en de nieuwe vrienden. We gaan elkaar allemaal missen en we willen elkaar graag weer snel terug zien. Maar of dat er in zit?? Er waren mooie woorden en cadeautjes. De leiding van Educational Technology wilde ik een afscheidsdineertje aanbieden, maar kreeg niet de kans. “In onze cultuur ....” De studenten waren aandoenlijk. Sommigen hadden met zorg een cadeautje gekocht en legden omstandig uit wat de betekenis en de gedachte erachter was. Wat hebben ze hun best gedaan het mij naar de zin te maken. Ik heb hier vaak moeten denken aan de chinese professor die op de UT drie weken lang alleen in zijn kantoortje heeft zitten te verpieteren zonder dat iemand zich iets van hem aantrok. Het schaamrood stijgt me nog naar de kaken. Ik ga schoonmaken en pakken en de laatste inkopen doen. Mr. Fang Lei brengt me maandag samen met de big helpers (Ann en Fang Fang) naar het vliegveld. Dan maar hopen dat ik er met mijn visum door kom. Het schijnt dat het één dag verlopen is. We zien wel. En anders zien we elkaar allemaal toch nog sneller terug dan verwacht.
From Zero to Thirty. Cóng ling dào sānshi Met dit dertigste artikel sluit ik deze blog af. Dertig is een mooi rond getal om mee te eindigen. Het is een persoonlijk verslag en een persoonlijke registratie geworden. Ter leering ende vermaeck. Bewust niet te persoonlijk. En bewust ook geen platform. Een nabeschouwing in het chinees zit er niet in. Ik was er nog wel zo van overtuigd dat ik op een mooie ochtend wakker zou worden en ineens vloeiend chinees zou spreken. Er is nog een kleine kans dat dat gebeurt bij het eerste wakkerworden in het Springendal. Dan ga ik meteen terug om het te hier laten horen en zal de blog vertalen in het chinees.
41
42
Contacten Capital Normal University Guo Bingke
Program Coordinator College of International Education Capital Normal University
[email protected] Mr. Fan Lei
[email protected] Vice voorzitter van het Eductional Technology Department van de Capital Normal University National Academy of Chinese Theatre Arts
Contactpersoon: Dan Dong
[email protected]
Communication University of China
Wang Lei Assistant Dean, Animation School, Communication University of China
[email protected] Chang Zheng
UT vertegenwoordiger in China/ Beijing
[email protected] Wu Tao
Docente video Capital Normal University Fang Fang Studente Persoonlijk assistente tijdens educatief verlof Capital Normal University Ann Persoonlijk assistente tijdens educatief verlof Jenny Chinese gids, werkzaam voor de nederlandse reisorganisatie Fox reizen. Inzetbaar als privé gids of reisleidster in Beijing en China Veel ervaring met buitenlandse reizigers. Spreekt goed engels, beetje nederlands. Tina Yan Ondernemende, serieze studente Spreekt perfect engels. Heeft drie maanden vakantiewerk gedaan in Amerika. Heeft door Europa gereisd. Inzetbaar voor begeleiding en/ of assistentie in Beijing Allumni Zie allumnibestand UT Studenten van het Eductional Technology Department van de Capital Normal University Bereid dienst te doen als gids of voor het verlenen van assistentie. Op aanvraag zijn, indien relevant, de ontbrekende e-mail adressen beschikbaar.
43
Voor wie ook gaat.... Visum Een visum laten regelen door een visumbureau is handig. Hoewel daar kosten aan zijn verbonden is het uiteindelijk toch vaak goedkoper omdat een rit naar de ambassade in Den Haag, en soms voor de tweede keer, ook kosten met zich meebrengt. Huisvesting Ik heb ervoor gekozen in Beijing zelf een gemeubileerd appartement te huren. Het International Culture Plaza van de Capital Normal University, waar voor de duur van mijn verblijf een kamer gereserveerd was, bleek niet zo geschikt. Er was geen keukentje, dus altijd buiten de deur eten. Door de ligging aan de derde ring was er veel geluidsoverlast van het drukke verkeer. De prijs was erg hoog voor weinig extra’s. Het International Culture Plaza is wel geschikt om van daaruit naar iets anders uit te kijken. Het appartement dat ik gehuurd had vond ik via internet. Het is aan te bevelen iemand die chinees spreekt mee te nemen bij het bekijken en huren van een appartement. Het huurcontract is in het chinees opgesteld en de verhuurders spreken geen engels. Communicatie Buiten de universiteit(en) wordt er zo goed als geen engels gesproken. Zelfs niet op plaatsen waar je dat zou verwachten. Als je daarop voorbereid bent levert dat niet zoveel problemen op. In een aantal gevallen is het handig iemand mee te nemen die wel chinees spreekt. Voor vervoer per taxi altijd de plek van bestemming in chinese karakters laten zien. Als je kunt tellen in het chinees is dat handig. Meer chinees is natuurlijk nog beter. Winkels en supermarkten Er zijn vele soorten winkels. In buurten veel kleine winkeltjes, meestal gespecialiseerd. Huishoudelijk, sigaretten en drank, kruideniertjes, kappers, kledingshopjes, restaurantjes enz. Daarnaast veel mensen die hun handel (illegaal) op straat aanbieden, op het trottoir of op een bakfiets. Vooral groenten, fruit en snacks. Soms wordt er ook wel uitgebreider gekookt op de bakfiets. De kwaliteit van van deze produkten is dubieus. De kleine buurtwinkeltjes zijn vaak tot 24.00 uur open maar beginnen overdag zeker niet voor 10 uur. Supermarkten zijn er in soorten en maten. Soms met een beperkt assortiment, soms zeer uitgebreid. Wu-Markt is een bekende keten. De openingstijden van supermarkten zijn van 08.00 uur tot 21.00 uur. Soms van 8.30 tot 22.30 uur. De Beijingers Chinese mensen, Beijingers, zijn vriendelijk en hulpvaardig. Ze willen graag dat buitenlanders een goede indruk krijgen en doen daar hun best voor. Een plek aanbieden in subway of bus heeft vaak niets te maken met de leeftijd van degene die de plek aangeboden krijgt maar wel met eerbetoon. Hier altijd op ingaan. Als de aangeboden plek afgewezen wordt, wordt dat ervaren als een belediging. Dat daarnaast ook gespugd en grocheld wordt ...... Het voordringen, waarover vaak verteld wordt, valt mee. Iedereen moet gewoon zorgen dat ie aan de beurt komt in een stad met 20 miljoen inwoners. Ook de buitenlander. En onverwacht word je dan soms toch voorgelaten. Chinesen hebben een goed gevoel voor humor. De mensen in de straat zijn vrolijk en behoorlijk relaxed. Daarnaast wordt er, niet overal, ook hard gewerkt.
44
45
46
50
48
